Ο αρχιμανδρίτης Μόδεστος Ανδρομανάκος, μνημονεύεται ως ηγούμενος της Μονής στα χρόνια που ακολούθησαν μετά τον Β ́ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.
Επρόκειτο για χαρισματικό άνθρωπο, ενάρετο, ευλαβή, ειλικρινή, φιλαλήθη και άκακο. Η όλη του πνευματική συγκρότηση και ακτινοβολία τον είχαν καταστήσει φωτεινό φάρο στους χριστιανούς πολλών χωριών της περιφέρειας. Ξεχώριζε σαν κληρικός, λειτουργός, εξομολόγος αλλά και ιεροκήρυκας. Πολλά άτομα αλλά και οικογένειες που είχαν προβλήματα τον επισκεπτόταν και συζητούσαν το πρόβλημα. ¨Έκανε ένα είδος συμβουλευτικής σπάνιο για την περίοδο εκείνη. Το πρόσωπό του ακτινοβολούσε καλοσύνη και αγάπη.
Η μεγαλύτερη διδασκαλία του ήταν η ίδια του η ζωή, η οποία αποτέλεσε παράδειγμα για όλους τους χριστιανούς.
Ο Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών τον κάλεσε να μεταβεί στη Μητρόπολη όπου τον συμβούλευσε να απομακρυνθεί από το Μοναστήρι για ένα χρονικό διάστημα μέχρι που να ησυχάσουν τα θλιβερά γεγονότα του εμφυλίου. Ο Μητροπολίτης ενήργησε με τον τρόπο αυτό γιατί προέβλεψε ότι ο Μόδεστος με τα κηρύγματά του που προσπαθούσε να καταπραΰνει τις δυο αντίπαλες κατευθύνσεις και να αποφεύγουν τις ακρότητες και να μη γίνονται θύματα ξένων συμφερόντων κινδύνευε τη ζωή του. Γιατί αυτοί που διδάσκουν την αγάπη συνήθως γίνονται θύματα του μίσους.
Ο Μόδεστος αρνήθηκε να εγκαταλείψει το ποίμνιό του σε αυτές τις δύσκολες περιστάσεις και ενδυνάμωσε τη δραστηριότητά του μεταβαίνοντας κάθε Κυριακή και σε διάφορα χωριά και κήρυττε τη μετριοπάθεια και την αγάπη του Χριστού. Μάλιστα ειδοποιήθηκε ότι σε έναν ναό ενός χωριού μέλη της αριστερής πτέρυγας έγραψαν μηνύματα σε τοιχογραφίες και κατέστρεφαν τις αγιογραφίες σκαλίζοντας στα μάτια των αγίων. Την επόμενη Κυριακή ο Μόδεστος μετέβη στο χωριό αυτό για να κάνει τη θεία λειτουργία και να κηρύξει την αποφυγή ακροτήτων που προσβάλουν τον πολιτισμό μας.
Για τη στάση του αυτή ύστερα από τρεις μέρες συνελήφθη και οδηγήθηκε τάχα για ανάκριση στο χωριό Αμπελοχώρι. Την Κυριακή των Βαΐων λειτούργησε για τελευταία φορά και αφού συνέστησε στους πιστούς να έχουν αγάπη και ομόνοια μεταξύ τους χαιρέτησε με ασπασμό τον εφημέριο του χωριού, στον οποίο είπε ότι οδηγείται σε θάνατο. Με την πρόφαση της ανάκρισης οδηγήθηκε στο Περτούλι, όπου και συνομίλησε με τον Εφημέριο του χωριού, στον οποίο εκμυστηρεύτηκε ότι έχει ήσυχη την συνείδησή του, αφού ήξερε ότι δεν είχε κάνει τίποτε το κακό. Τη Μεγάλη Δευτέρα οδηγήθηκε στο ανακριτήριο ενώ τη Μεγάλη Παρασκευή οδηγείται σαν πρόβατο στη σφαγή έξω από το Νεραϊδοχώρι, στη θέση Μπαντανίκα. Εκεί μετά από πολλά βασανιστήρια βρήκε φρικτό θάνατο. Με το μαρτύριό του ο Μόδεστος τίμησε με το αίμα του την πίστη του στο Χριστό.
Ένας από τους νεομάρτυρες της περιφέρειας Τρίκκης και Σταγών ήταν ο αρχιμανδρίτης Μόδεστος Ανδρομανάκος, ηγούμενος της Μονής Σταγιάδων. Περί αυτού, ο Μητροπολίτης Χερουβείμ, αναφέρει στην από 31 Μαΐου 1947 έκθεσή του προς την Ιερά Σύνοδο τα εξής: «…. Ο αρχιμανδρίτης Μόδεστος, υπήρξε ένας φωτεινός φάρος για τους Χριστιανούς των γύρω χωριών της μονής του, διότι ως κληρικός είχε χαρίσματα τα οποία σπανίζουν σε πολλούς.
» Άνθρωπος ανυπόκριτου αρετής, ειλικρινής και φιλαλήθης, πνευματικώς καταρτισμένος, ανίκανος από χαρακτήρα όχι μόνο να διαπράξει, αλλά και να σκεφθεί το παραμικρότερο κακό. …. Η αιτία της συλλήψεώς και εκτελέσεώς του υπήρξε ότι την Ε’ Κυριακή των Νηστειών (30 Μαρτίου 1947) στιγμάτισε από την Ωραία Πύλη, στο Μαλακάσι, τους κομμουνιστές, αφενός μεν διότι έγραφαν στους τοίχους της Εκκλησίας τα γνωστά συνθήματα: «Να φύγουν οι Άγγλοι», «Κ.Κ.Ε.», «Κάτω οι φασίστες» κλπ., αφετέρου δε, διότι χρησιμοποιούν τον ναό ως κρησφύγετο, τοποθετώντας μέσα σε αυτόν πολυβόλα και πολεμοφόδια.
» Γνωστός κομμουνιστής της περιοχής και μέλος της αυτοάμυνας Μαλακασίου, εκκλησιαζόμενος τυχαίως, άκουσε τα λεχθέντα του Μόδεστου και βγαίνοντας καταγανακτισμένος από τον ναό, άρχισε να καταφέρεται εναντίον αυτού, οπότε με συνεννόηση με πρώτο εξάδελφό του, αρχηγό του Κ.Κ.Ε., ενημέρωσαν τους αντάρτες τα λεχθέντα και μετά από συμβούλιο αποφασίστηκε η σύλληψή του.
» Την νύχτα της 2ας Απριλίου 1947 συνελήφθη στο Μαλακάσι από τους αναρχικούς και με συνοδεία οδηγήθηκε νύχτα στο Αμπελοχώρι, όπου έφθασε στις 07:00 την 3η Απριλίου. Μπήκε στο ναό χαιρέτισε τον εφημέριο και τον βοήθησε για την ακολουθία του Όρθρου. Τον ρώτησε για τι τον συνέλαβαν και του απάντησε ότι τον πάνε για ανάκριση στην Καστανιά, που ήταν το Αρχηγείο.
» Από εκεί οδηγήθηκε στην Καστανιά, όπου έμεινε στην οικία του Στέλιου Κόφφα. …. Διανυκτέρευσε στην Καστανιά και ο εφημέριος του έδωσε μια κουβέρτα και την επόμενη ημέρα, στις 4 Απριλίου 1947 ημέρα Παρασκευή, τον παρέλαβε συνοδεία και αναχώρησαν για τον Κλεινοβό, όπου από εκεί οδηγήθηκε στην Καλογριανή. Την ημέρα των Βαΐων, όπως αναφέρει ο εφημέριος Καλογριανής, πήγε στον ναό. Μετά από ερώτηση στον εφημέριο αν θέλει να τον βοηθήσει, όπου και τον βοήθησε με ευχαρίστηση, του είπε τα εξής: «Θέλω να λειτουργήσω για τελευταία φορά και να κοινωνήσω, διότι δεν ξέρω αν θα κοινωνήσω άλλη φορά, οδηγούμαι προς το μαρτύριο από πέντε κομμουνιστές». …. Στην πρεσβυτέρα, η οποία τους ρώτησε για ποιο λόγο συνέλαβαν τον άγιο τούτο άνθρωπο (τον αρχιμανδρίτη Μόδεστο), της απάντησαν πως τον οδηγούν για μια ανάκριση και θα επιστρέψει. Επειδή ήταν κατάκοπος, ταλαιπωρημένος, λόγω του ότι όλη νύχτα βάδιζε πεζός, ο ιερέας του έδωσε ένα ζώο μέχρι την Χρυσομηλιά.
» Από την Χρυσομηλιά τον οδήγησαν στο Περτούλι, στις 6 Απριλίου Κυριακή των Βαΐων 1947, κατά τις 17:00. ….
» Το ίδιο απόγευμα από το Περτούλι οδηγήθηκε στο Νεραϊδοχώρι. Εκεί, την Μεγάλη Δευτέρα το απόγευμα, 7 Απριλίου 1947, τον είδαν οι κάτοικοι του Νεραϊδοχωρίου οδηγούμενο στο ανακριτήριο των αναρχικών, σιδηροδέσμιο. Την μεθεπόμενη ημέρα, 9 Απριλίου 1947 Μεγάλη Τετάρτη, φάνηκε δεμένος με σχοινί μαζί με άλλους τρείς, οι οποίοι ήταν και αυτοί δεμένοι με το ίδιο σχοινί, οδηγούμενοι ως πρόβατα επί σφαγή στη θέση «Μπαντανίκα» έξω από το Νεραϊδοχώρι.
» Ο νέος αυτός μάρτυρας του Έθνους και της Εκκλησίας εκτελέστηκε με σκαπάνη (κοινώς κασμά), αφού πρώτα ποικιλοτρόπως βασανίστηκε. Πριν την εκτέλεσή του τον απογύμνωσαν, για να νοιώσει μεγάλη ντροπή, και ύστερα από ποικίλα βασανιστήρια, μαχαιριών και ξυλοκοπημάτων, με το αιχμηρό μέρος του κασμά έθραυσαν το κρανίο του και το κεφάλι του παραμορφώθηκε εντελώς. Τον εκτέλεσαν σε μια στάση του σώματος κυστοειδή (σχηματίζοντας καμπύλη) και το σώμα του πήρε μορφή κουβαριού. Οι κακώσεις σε ολόκληρο το σώμα του ήταν εμφανές ότι ήταν από τον ξυλοδαρμό και τις μαχαιριές.
» Μετά τον Μόδεστο εκτελέστηκε με βασανιστήρια και ο Δημήτριος Ξάνθης. Μετά από έρευνα του στρατού, βρέθηκαν στη προαναφερθείσα θέση και ενταφιάσθηκαν από τον ιερέα του Νεραϊδοχωρίου . ….
Πηγή:
Από την γραπτή αναφορά Σεβασμιότατου Χερουβείμ προς την ιερά σύνοδο και από μαρτυρίες κατοίκων του χωριού Σταγιάδες.