Τεχνολογία

Παραδόξως ο Μάικ Πενς, ο πρώην αντιπρόεδρος του Τραμπ, είπε την ωμή αλήθεια. «Ο Πούτιν δεν θέλει ειρήνη, θέλει την Ουκρανία» (7/5).

Κι όλοι οι ειδικοί προειδοποιούν, ο καθένας με τα δικά του λόγια, πως «ο Πούτιν θέλει να καταρρίψει την παγκόσμια τάξη που επικράτησε από το 1945» (Badie, Wieviorka, Vimont…)

Ηδη η Φινλανδία ετοιμάζεται να αποτελέσει τον επόμενο στόχο. Και θα ακολουθήσουν οι βαλτικές χώρες.

Γι’ αυτό τον λόγο ο Πούτιν δεν διαπραγματεύεται. Κερδίζει απλώς χρόνο με απαιτήσεις που ξέρει ότι κανείς δεν μπορεί να αποδεχτεί.

Ουσιαστικά ζητεί τη μετατροπή της Ουκρανίας σε μια υποτελή ουδέτερη χώρα. Κάτι ανάλογο με την «φινλανδοποίηση» που είχε πετύχει με την Φινλανδία η Σοβιετική Ενωση μετά το 1945.

Τι άλλο μπορεί να σημαίνει η ουσιαστική κατάργηση της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας που καταφανώς ο Πούτιν διεκδικεί με κάθε μέσο;

Και τώρα συγκεντρώνει στρατεύματα στα ρωσοφινλανδικά σύνορα. Μόνο οι ηλίθιοι ή οι πράκτορες κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι επιδιώκει να επιβάλει με την απειλή ότι «θα πολεμούμε όσο χρειαστεί».

Η τακτική του έχει μια λογική. Προφανώς ποντάρει στην αδυναμία του Τραμπ να αφοσιωθεί επί μακρόν σε ένα θέμα, το οποίο δεν καταλαβαίνει ή δεν τον νοιάζει ιδιαίτερα. Αλλά και στη βαρεμάρα που θα επικρατήσει στη Δύση με έναν ατέλειωτο πόλεμο.

Δεν είναι αστείο, όμως. Οι επιδιώξεις και οι μέθοδοι του Πούτιν αμφισβητούν την ουσία του πολιτισμού μας. Αν γίνουν αποδεκτές, τότε κανείς δεν θα μπορεί να αισθάνεται ασφαλής πουθενά και για οτιδήποτε.

Με άλλα λόγια, η ανασυγκρότηση μιας ζώνης «ρωσικής κυριαρχίας» μας αφορά όλους. Κι από την ιστορία έχουμε μάθει πως τέτοιες επιχειρήσεις κυριαρχίας αναχαιτίζονται μόνο με έναν τρόπο: την ήττα.

Οι αυταπάτες της αμερικανικής κυβέρνησης είναι ότι θα μπορέσει να βρεθεί μια διέξοδος χωρίς ο Πούτιν να ηττηθεί. Μακάρι να συμβεί αλλά είναι εντελώς απίθανο.

Εναν άνθρωπο που κινείται από ψευδαίσθηση ισχύος μπορείς να τον αντιμετωπίσεις μόνο αν του δείξεις ότι η ισχύς του είναι μια ψευδαίσθηση. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

Κι από αυτήν την άποψη μια κατευναστική δυτική πολιτική ή μια αποδοχή του «δίκιου της Ρωσίας» είναι η χειρότερη μέθοδος αντιμετώπισης του Πούτιν.

Για τον απλούστατο λόγο πως (όπως ο Χίτλερ στο Μόναχο το 1938) ο ρώσος πρόεδρος δεν θέλει να διαπραγματευτεί. Δεν ψάχνει «το δίκιο του». Θέλει να πάρει. Θέλει να κυριαρχήσει.

Και δεν βλέπω γιατί να το αποδεχτούν οι χώρες που εποφθαλμιά να καθυποτάξει.

Εχει δίκιο ο υπουργός Εξωτερικών όταν χαρακτηρίζει «απολύτως απάνθρωπη» τη σφαγή 1.200 Ισραηλινών από τη Χαμάς και τη σύλληψη ομήρων στις 7 Οκτωβρίου. Εχει δίκιο επίσης όταν λέει ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Μέση Ανατολή, μια οργανωμένη σφαγή των Παλαιστινίων δηλαδή, «δεν μπορεί να γίνει ανεκτό» και ότι «ο εφιάλτης πρέπει να σταματήσει». Εχει άδικο όμως όταν καταλήγει πως, παρόλο που «θα θέλαμε να έχουμε ενεργή εμπλοκή, το ζήτημα δεν είναι ποιος μεσολαβεί». Είναι και παραείναι.

Η ελληνική εξωτερική πολιτική έχει περάσει από διάφορα στάδια. Οι πρώτες κυβερνήσεις μετά τη μεταπολίτευση αντιμετώπιζαν την Τουρκία ως το απόλυτο κακό, που έπρεπε με κάθε τρόπο να καταπολεμηθεί. Ο Σημίτης με τον Γιώργο Παπανδρέου άλλαξαν ρότα, άνοιξαν διάλογο με την Αγκυρα και έφεραν σε πέρας με αριστοτεχνικό τρόπο τη διαπραγμάτευση που έβαλε την Κύπρο στην ΕΕ και συνέδεσε την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας με την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών. Η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή που ακολούθησε εγκατέλειψε αυτή τη στρατηγική, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν τόλμησαν να προχωρήσουν πέρα από τις Πρέσπες, για να έρθουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και να παρουσιάσουν δύο πρόσωπα: ένα αδιάλλακτο με εκφραστή τον Δένδια και ένα ρεαλιστικό με εκφραστή τον Γεραπετρίτη.

Από την πολιτική αυτή δεν λείπουν οι αντιφάσεις. Καταγγέλλουμε την Τουρκία για την εισβολή στην Κύπρο και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά συμμαχούμε με το Ισραήλ που κατέχει παλαιστινιακά εδάφη και με το καθεστώς Σίσι στην Αίγυπτο που φυλακίζει ό,τι κινείται. Αυτό λέγεται ρεαλπολιτίκ, θα αντέτεινε κάποιος. Σωστά. Για να φέρνει όμως αποτέλεσμα ο πολιτικός ρεαλισμός, θα πρέπει να συνοδεύεται και από μια πολιτική ευφυΐα ή, έστω, ευελιξία. Οταν ζητάς εμμονικά να αποκλειστεί η Τουρκία από την ευρωπαϊκή άμυνα την ώρα ακριβώς που όλοι αναγνωρίζουν την ανάγκη της ενεργής εμπλοκής της, το μόνο που καταφέρνεις είναι να απομονώνεσαι, και τελικά να χάνεις. Οταν καταψηφίζεις την αναθεώρηση της συμφωνίας σύνδεσης ΕΕ-Ισραήλ την ώρα ακριβώς που φουντώνει η διεθνής κατακραυγή για τα εγκλήματα του Νετανιάχου, το μόνο που καταφέρνεις είναι να σε κατηγορήσουν για υποκρισία.

Στην προαναφερθείσα συνέντευξή του στο Associated Press, ο Γιώργος Γεραπετρίτης χαρακτήρισε την Ελλάδα «έντιμο μεσολαβητή ανάμεσα σε Ισραήλ και Παλαιστίνη». Οταν όμως η Τουρκία παίζει τον «έντιμο μεσολαβητή» ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία, την κατηγορούμε – και δικαίως – ότι πατάει σε δυο βάρκες. Και σ’ αυτή και σ’ εκείνη την περίπτωση, υπάρχουν ο δράστης και το θύμα. Και οι δυνάμεις που βαραίνει ο λόγος τους δεν μπορεί να κρατούν ίσες αποστάσεις, πρέπει να πιέζουν τον δράστη και να βοηθούν το θύμα.

Μα προηγήθηκε η τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς, θα αντέτεινε κάποιος. Σωστά. Οπως όμως όλος ο πολιτισμένος κόσμος ξεσηκώθηκε τότε, έτσι πρέπει να ξεσηκωθεί και τώρα. Αλλιώς δεν θα λέγεται πολιτισμένος.

Μία σημαντική απόφαση που αναγνωρίζει την ευθύνη του δημοσίου λόγω της μη εγκατάστασης στηθαίων ασφαλείας με αποτέλεσμα να προκαλούνται θανατηφόρα τροχαία δυστυχήματα εξέδωσε το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Με αφορμή πολύνεκρο τροχαίο δυστύχημα που είχε γίνει τον Ιούλιο του 2011 στη νέα εθνική οδό Χανίων – Σητείας (περιοχή Καρτερός) που ξεκληρίστηκε ένα ζευγάρι μαζί με τα δυο παιδιά τους 11 και 15 ετών, οι ανώτατοι δικαστές έκριναν ότι υπάρχει ευθύνη του Δημοσίου και της περιφέρειας Κρήτης για το τραγικό περιστατικό, λόγω της παράλειψης εγκατάστασης και σύνδεσης στηθαίων ασφαλείας και πρέπει να καταβληθεί αποζημίωση στους συγγενείς των θανόντων, ανατρέποντας προηγούμενες αποφάσεις κατώτερων διοικητικών δικαστηρίων.

Συγκεκριμένα ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων οι συγγενείς των θυμάτων υποστήριξαν ότι στο σημείο της εθνικής οδού όπου συνέβη η πρόσκρουση του αυτοκινήτου, «υπάρχει κατασκευαστική αστοχία» και ότι αν δεν υπήρχαν οι παραλείψεις των αρμοδίων κρατικών οργάνων και η εγκατάσταση και η σύνδεση του μεταλλικού στηθαίου με το τοιχίο ήταν όπως προβλέπεται, τότε θα είχε γίνει η εκτροπή του αυτοκινήτου.

Όμως, τόσο στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Ηρακλείου, όσο και στο Διοικητικό Εφετείων Χανιών, είχαν απορρίψει το αίτημα των συγγενών για να τους καταβληθεί αποζημίωση.

Αντίθετα Α΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, με πρόεδρο την αντιπρόεδρο Άννα Καλογεροπούλου και εισηγήτρια την σύμβουλο Επικρατείας Μαρίνα – Αλεξάνδρα Τσακάλη (απόφαση 918/2025), έκρινε ότι η κατά παράβαση των διατάξεων και εγκεκριμένων οδηγιών παράλειψη εγκατάστασης και σύνδεσης στηθαίων ασφαλείας μπροστά από εμπόδιο (π.χ. τοιχίο ηχοπετασμάτων) στον Βόρειου Οδικού Άξονα Κρήτης (ΒΟΑΚ) μπορεί, σύμφωνα και με τα διδάγματα της κοινής πείρας, να θεωρηθεί αντικειμενικά πρόσφορη αιτία του θανατηφόρου τραυματισμού των επιβαινόντων σε όχημα λόγω εκτροπής του από το οδόστρωμα και πρόσκρουσής του, κατόπιν αναστροφής, στην ακμή του τοιχίου».

Κατά συνέπεια υπογραμμίζουν οι σύμβουλοι Επικρατείας, στοιχειοθετείται ευθύνη του Δημοσίου και της περιφέρειας Κρήτης, εφόσον συντρέχουν και οι λοιπές νόμιμες προϋποθέσεις, για καταβολή χρηματικής ικανοποίησης λόγω ψυχικής οδύνης στους συγγενείς των θανόντων.

Ο χημικός ευνουχισμός αποτελεί ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα εργαλεία αντιμετώπισης της σεξουαλικής εγκληματικότητας.

Πρόκειται για μια ιατρική θεραπεία που στοχεύει στη μείωση ή ακόμα και την εξάλειψη της σεξουαλικής επιθυμίας μέσω της χρήσης φαρμακευτικών ουσιών.

Εφαρμόζεται κυρίως σε άτομα που έχουν καταδικαστεί για σοβαρά σεξουαλικά εγκλήματα, με στόχο την αποτροπή της υποτροπής. Παρότι θεωρείται από κάποιους απαραίτητο μέσο πρόληψης, για άλλους αποτελεί παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Σύμφωνα με την Daily Mail, η βασική αρχή του χημικού ευνουχισμού έγκειται στην καταστολή της παραγωγής ή της δράσης της τεστοστερόνης και άλλων ανδρογόνων ορμονών που σχετίζονται με τη σεξουαλική επιθυμία.

Στους άνδρες, η τεστοστερόνη παίζει καθοριστικό ρόλο στη διατήρηση της λίμπιντο, της στύσης και της σεξουαλικής συμπεριφοράς.

Η διαδικασία περιλαμβάνει τη χορήγηση συγκεκριμένων φαρμάκων, όπως:

• Αντιανδρογόνα: Φάρμακα που είτε εμποδίζουν τη σύνδεση της τεστοστερόνης με τους υποδοχείς της είτε μειώνουν τη συνολική παραγωγή της.
• Αγωνιστές της Ορμόνης Γοναδοτροπίνης (GnRH agonists): Φάρμακα που επεμβαίνουν στον ενδοκρινικό άξονα υποθαλάμου–υπόφυσης–όρχεων και εμποδίζουν την εντολή παραγωγής τεστοστερόνης.
• Εκλεκτικοί Αναστολείς Επαναπρόσληψης Σεροτονίνης (SSRI): Αντικαταθλιπτικά που επηρεάζουν έμμεσα τη σεξουαλική επιθυμία, μειώνοντάς την σημαντικά.

Μετά από λίγες ημέρες ή εβδομάδες από την έναρξη της θεραπείας, τα επίπεδα τεστοστερόνης μπορούν να πέσουν σε προ-εφηβικά επίπεδα, με αποτέλεσμα τη σταδιακή απώλεια της σεξουαλικής επιθυμίας και τη μείωση της επιθετικότητας σε αρκετές περιπτώσεις.

Ένα σημαντικό επιχείρημα υπέρ του χημικού ευνουχισμού είναι ότι αυτή δεν στοχεύει στην τιμωρία, αλλά στη θεραπευτική παρέμβαση.

Η προσέγγιση αυτή εφαρμόζεται συχνά σε συνδυασμό με ψυχοθεραπεία, με στόχο την ενίσχυση του αυτοελέγχου και την αναμόρφωση των σεξουαλικών αντιλήψεων και συμπεριφορών των δραστών.

Η καθηγήτρια εγκληματολογικής ψυχολογίας Belinda Winder από το Πανεπιστήμιο Nottingham Trent εξηγεί:

«Οι φαρμακολογικές παρεμβάσεις μειώνουν τα φυσιολογικά σημάδια σεξουαλικής διέγερσης και βοηθούν τα άτομα να απομακρυνθούν από καταναγκαστικές και ανθυγιεινές σεξουαλικές φαντασιώσεις».

Σε αρκετές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Μεγάλης Βρετανίας, ο χημικός ευνουχισμός εφαρμόζεται σε εθελοντική βάση, συνήθως ως εναλλακτική μορφή αποκατάστασης για δράστες που επιθυμούν να αλλάξουν.

Σε αντίθεση με τον χειρουργικό ευνουχισμό, ο χημικός ευνουχισμός δεν είναι μόνιμος – εφόσον διακοπεί η φαρμακευτική αγωγή, ο οργανισμός επανέρχεται σταδιακά στην προγενέστερη κατάσταση. Ωστόσο, σε περιπτώσεις μακροχρόνιας χρήσης, μπορεί να εμφανιστούν μακροπρόθεσμες παρενέργειες, όπως:

• Στειρότητα
• Συρρίκνωση των όρχεων
• Οστεοπόρωση
• Καρδιοαγγειακά προβλήματα
• Ψυχολογικές μεταβολές

Τα SSRI, αν και γενικά θεωρούνται αναστρέψιμα, έχουν συσχετιστεί με επίμονες σεξουαλικές δυσλειτουργίες, ακόμη και μετά τη διακοπή τους.

Έρευνες έχουν δείξει ότι ο χημικός ευνουχισμός, όταν συνδυάζεται με ψυχολογική θεραπεία, μειώνει σημαντικά τα ποσοστά υποτροπής.

Ορισμένες μελέτες αναφέρουν πτώση των ποσοστών αυτών από 50% σε μόλις 2-5% για τους δράστες που ακολουθούν ολοκληρωμένο θεραπευτικό πρόγραμμα.

Ωστόσο, υπάρχει ακόμα έλλειψη επαρκών μακροχρόνιων δεδομένων, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου η αγωγή εφαρμόζεται υποχρεωτικά. Η εθελοντική συμμετοχή και η ψυχολογική συνεργασία θεωρούνται βασικά στοιχεία για την επιτυχία της θεραπείας.

Η καθηγήτρια Winder τονίζει:

«Η πραγματική αλλαγή έρχεται όταν το άτομο θέλει να ξεφύγει από την επιβλαβή του συμπεριφορά. Τα φάρμακα είναι μόνο η αρχή – η θεραπευτική δέσμευση είναι το κλειδί.»

Ο χημικός ευνουχισμός εφαρμόζεται σήμερα σε αρκετές χώρες, όπως η Νότια Κορέα, η Πολωνία, η Τσεχία και η Ρωσία – με διαφορετικούς όρους, είτε εθελοντικά είτε υποχρεωτικά.

Στη Μεγάλη Βρετανία, εφαρμόζεται κυρίως πιλοτικά και σε εθελοντική βάση, με τη νέα κυβέρνηση να εξετάζει το ενδεχόμενο επέκτασης των προγραμμάτων.

Η συζήτηση για το κατά πόσο μπορεί – ή πρέπει – να καταστεί υποχρεωτικός ο χημικός ευνουχισμός στους πιο επικίνδυνους παραβάτες παραμένει ανοιχτή.

Οι επικριτές εκφράζουν σοβαρές ανησυχίες για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τον κίνδυνο κατάχρησης.

Η Τουρκία βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την καναδική Candu Energy και άλλες εταιρείες για σχέδια σχετικά με την κατασκευή του δεύτερου και τρίτου πυρηνικού σταθμού ηλεκτροπαραγωγής στη Σινώπη στη Μαύρη Θάλασσα και στην περιοχή της Ανατολικής Θράκης, δήλωσε χθες ο τούρκος υπουργός Ενέργειας Αλπαρσλάν Μπαϊρακτάρ.

«Η Ρωσία, η Νότια Κορέα και η Κίνα ενδιαφέρονται για τον δεύτερο και τον τρίτο σταθμό. Ωστόσο, εκτός από αυτές, υπάρχουν και άλλες χώρες και εταιρείες με τις οποίες διαπραγματευόμαστε» πρόσθεσε αναφέροντας την Candu.

Η Rosatom, η κρατική εταιρεία πυρηνικής ενέργειας της Ρωσίας, κατασκευάζει τον πρώτο πυρηνικό σταθμό της Τουρκίας στο Ακούγιου, στη μεσογειακή επαρχία της Μερσίνης, στο πλαίσιο συμφωνίας ύψους 20 δισ. δολαρίων από το 2010.

Ανέφερε επίσης πως η αμερικανική πετρελαϊκή εταιρεία Continental Resources εκτιμά ότι υπάρχει κοίτασμα 6,1 δισ. βαρελιών πετρελαίου στη Νοτιοανατολική Τουρκία.

Αδιαπραγμάτευτος στόχος της παγκόσμιας ενεργειακής στρατηγικής είναι ένα σύστημα όπου θα κυριαρχούν οι ανεξάντλητες πηγές ενέργειας, οι ΑΠΕ.

Το κατά πόσον όμως αυτές, με την εγγενή τους αδυναμία να μην παράγουν ηλεκτρισμό όλες τις ώρες του έτους, θα είναι σε θέση να καλύψουν από μόνες τους το σύνολο των παγκόσμιων ενεργειακών αναγκών, παραμένει αναπάντητο ερώτημα.

Για αυτό πολλές χώρες αναπτύσσουν παράλληλα με τις ΑΠΕ και τους πυρηνικούς αντιδραστήρες, ως πηγή ηλεκτροπαραγωγής που δεν εκπέμπει αέρια του θερμοκηπίου και είναι συνεχώς διαθέσιμη.

Στον κατάλογο αυτών των χωρών περιλαμβάνεται η Τουρκία, η οποία έχει ήδη προχωρημένο πυρηνικό πρόγραμμα και συμφώνησε με την Κίνα για την κατασκευή ενός ακόμη πυρηνικού σταθμού στην επαρχία Κιρκλαλερί της Ανατολικής Θράκης.

Η επιλογή της τοποθεσίας, κοντά στα σύνορα με την Ελλάδα και τη Βουλγαρία, αποκαλύπτει τον φιλόδοξο στόχο της γείτονας, να αποτελέσει προμηθευτή για τη διψασμένη για συνεχώς διαθέσιμο ηλεκτρισμό Δυτική Ευρώπη.

Είναι προφανές ότι όλες οι «αδυναμίες» της πυρηνικής ενέργειας υφίστανται για τη χώρα μας αν υπάρχει πυρηνικό εργοστάσιο κοντά είτε στη μια είτε στην άλλη όχθη του Εβρου. Υποστηρίζω μάλιστα ότι η δική μας όχθη θα ήταν πιο ασφαλής επιλογή.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η πιθανότητα ατυχήματος λόγω σεισμού, εξαιρετικά μικρή ήδη στην Τουρκία, θα ήταν υπό ελληνική διαχείριση απειροελάχιστη επειδή οι έλληνες πολιτικοί μηχανικοί είναι αποδεδειγμένα περισσότερο ικανοί να κατασκευάσουν ένα απόλυτα ασφαλές πυρηνικό οικοδόμημα.

Και μπορώ να διατρέξω τον κατάλογο των «αδυναμιών» και να υποστηρίξω ότι η δική μας περιοχή θα ήταν πιο κατάλληλη επιλογή.

Γιατί λοιπόν ένα πυρηνικό εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής βρίσκει φιλόξενη πατρίδα στην Ανατολική Θράκη ενώ παραμένει ανεπιθύμητο στη Θράκη την ελληνική; Ο παράγων που λειτουργεί αρνητικά για την ελληνική επιλογή είναι το κόστος.

Η διεθνής εμπειρία αποκαλύπτει ότι το κόστος της πυρηνικής ηλεκτροπαραγωγής είναι υψηλό σε χώρες όπου η κοινή γνώμη είναι αρνητική, όπου οι αποφάσεις καθυστερούν και όταν ο χρόνος κατασκευής επεκτείνεται λόγω ενστάσεων, προσφυγών και αναστολής εργασιών. Αντίθετα σε χώρες όπου η κεντρική εξουσία αποφασίζει και διατάσσει, όλα είναι πιο οικονομικά.

Αυτός φαίνεται ότι είναι ο λόγος που η πυρηνική ενέργεια δεν περιλαμβάνεται στο νέο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα, στο οποίο οι ανάγκες ηλεκτροπαραγωγής προβλέπεται κα καλυφθούν κυρίως από τις ΑΠΕ με συμπλήρωμα και παράγοντα σταθερότητας μονάδες φυσικού αερίου.

Οι τελευταίες, αν και μικρές σε ποσοστό συμμετοχής, θα προσδιορίζουν τελικά το κόστος που θα επιβαρύνει την οικονομία μας.

Χάνουμε όμως έτσι έναν σημαντικό παράγοντα ανταγωνιστικότητας.

Γιατί η πυρηνική ενέργεια, με εξασφαλισμένο για δεκαετίας το πυρηνικό καύσιμο, έχει κόστος που δεν μεταβάλλεται από διεθνείς αναταραχές όπως συμβαίνει με το φυσικό αέριο και αυτή η σταθερότητα αποτελεί συχνά καθοριστικό παράγοντα για έναν μεγάλο επενδυτή.

Είναι γνωστό ότι επί πολλές δεκαετίες πλοία και υποβρύχια κινούνται με πυρηνικούς αντιδραστήρες χωρίς να υπήρξε ποτέ πυρηνικό ατύχημα και ότι υπάρχουν και προωθούνται τελευταία, πλωτοί αντιδραστήρες ηλεκτροπαραγωγής.

Μήπως ένας πλωτός αντιδραστήρας θα μπορούσε να ρίξει άγκυρα στην πραγματικά δική μας γαλάζια πατρίδα;

Η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ προειδοποίησε για τον κίνδυνο «να καταστραφεί» η Ευρώπη λόγω των μονομερών πολιτικών μεμονωμένων κρατών-μελών στο μεταναστευτικό. Η συντηρητική πολιτικός επέκρινε εμμέσως την πολιτική των εντατικοποιημένων συνοριακών ελέγχων που επέβαλε η κυβέρνηση του Φρίντριχ Μερτς, σε μια εποχή που τα κράτη-μέλη επιλέγουν σκληρή στάση στο μεταναστευτικό, ενάντια στο δίκαιο της Ε.Ε.

«Δεν πιστεύω ότι μπορούμε να καταπολεμήσουμε οριστικά την παράνομη μετανάστευση στα γερμανοαυστριακά ή στα γερμανοπολωνικά σύνορα», δήλωσε η Άνγκελα Μέρκελ σε εκδήλωση για το βιβλίο της, που πραγματοποιήθηκε στην πόλη Νόι-Ουλμ της Βαυαρίας.

Θα κοστίσει στην ελευθερία μετακίνησης στην Ευρώπη

Όταν ρωτήθηκε για τα μέτρα της νέας κυβέρνησης για τον περιορισμό της μετανάστευσης, η πρώην καγκελάριος είπε ότι η ίδια πάντα υποστήριζε τις ευρωπαϊκές λύσεις. Προέταξε την ανάγκη καλύτερης φύλαξης των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσθέτοντας: «Οι μονομερείς ενέργειες μεμονωμένων κρατών θα μπορούσαν να κοστίσουν στη Σένγκεν και στην ελευθερία μετακίνησης στην Ευρώπη. Πρέπει να αναζητήσουμε λύσεις εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διαφορετικά μπορεί να δούμε την Ευρώπη να καταστρέφεται και δεν θα ήθελα να το ζήσω αυτό».

Οι παριστάμενοι την καταχειροκρότησαν.

Η πολιτική του Φρίντριχ Μερτς με αύξηση των απελάσεων και ένταση των συνοριακών ελέγχων, δεν επικρίθηκε μόνο από την πρώην καγκελάριο Μέρκελ. Οι έλεγχοι στα γερμανικά σύνορα έχουν αυστηροποιηθεί περαιτέρω, προκαλώντας διαμαρτυρίες στις γειτονικές χώρες και αμφισβήτηση για το κατά πόσο οι ενέργειες του νέου κυβερνητικού συνασπισμού είναι συμβατές με το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αντιδράσεις υπήρξαν και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Φρίντριχ Μερτς

Η αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Σοσιαλδημοκρατών, Γκαμπριέλε Μπίσοφ, δήλωσε στο περιοδικό Der Spiegel ότι «οι πρώτες συνέπειες των συνοριακών ελέγχων του (υπουργού Εσωτερικών) Αλεξάντερ Ντόμπριντ είναι κυκλοφοριακή συμφόρηση, εκνευρισμός και καθυστερήσεις και ένα καταστροφικό μήνυμα στους μετακινούμενους διασυνοριακά».

Επιφυλάξεις για τον τρόπο άσκησης των ελέγχων στα σύνορα εξέφρασε την ίδια ώρα η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Καταπολέμησης των Διακρίσεων της Γερμανίας. Προειδοποίησε ότι υπάρχει κίνδυνος να ελέγχονται άτομα τα οποία, είτε λόγω εμφάνισης είτε λόγω ονόματος, παραπέμπουν σε χώρες προέλευσης μεταναστών. Είχε προηγηθεί ρεπορτάζ του πρώτου καναλιού της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ARD, στο οποίο ο Επίτροπος της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας Ούλι Γκρετς δήλωσε ότι λαμβάνει παράπονα για ανάλογες διακρίσεις.

Ο Ούλι Γκερτς απέρριψε το ενδεχόμενο να ασκείται πολιτική διακρίσεων. «Δεν είναι εύκολο να γενικεύουμε με τέτοιες υποθέσεις. Αλλά είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι το ζήτημα είναι υπαρκτό (…) Από τη μία πλευρά, η αποστολή μας είναι ο έλεγχος της παράνομης μετανάστευσης στην Γερμανία. Ταυτόχρονα, η ομοσπονδιακή αστυνομία μου λέει ότι, εάν ελέγξουμε κάποιον με διαφορετικό χρώμα δέρματος, θα μπούμε σε μπελάδες», είπε. Ο Επίτροπος διαβεβαίωσε ότι «ελέγχονται όλοι, ανεξαρτήτως εμφάνισης, χρώματος δέρματος ή θρησκεύματος».

Το Grand Prix του Μονακό είναι ένα από τα πιο ιστορικά και εμβληματικά στο καλεντάρι της Formula 1 — όχι μόνο λόγω της μακράς ιστορίας του, αλλά και εξαιτίας των ιδιαιτεροτήτων που το χαρακτηρίζουν. Είναι ο αγώνας που κάθε χρόνο βγάζει νικητή …πρίγκιπα! Ένας δύσκολος αγώνας που δεν επιτρέπονται οι προσπεράσεις.

Το Μόντε Κάρλο φιλοξενεί Grand Prix από το 1929. Η διαδρομή έχει μήκος 3.337 μέτρα και οι 19 στροφές της είναι διάσημες.

Στενοί δρόμοι, κλειστές στροφές, απότομες ανηφόρες και κατηφόρες, καθώς και η περίφημη σήραγγα που οδηγεί στο λιμάνι, είναι μερικά μόνο από τα χαρακτηριστικά που καθιστούν το Μονακό μία διαδρομή μοναδική στο είδος της.

Από τεχνικής άποψης, πρόκειται για έναν εξαιρετικά περίπλοκο αγώνα: τα μονοθέσια κινούνται με μέγιστη κλίση στις αεροτομές, οι ευκαιρίες για προσπεράσεις είναι εξαιρετικά περιορισμένες και οι κατατακτήριες δοκιμές παίζουν καθοριστικό ρόλο για την έκβαση του αγώνα. Το Μονακό αποτελεί μία συμβολική γιορτή της πιο ιστορικής και εκλεπτυσμένης μορφής της Formula 1.

Είναι ο μοναδικός αγώνας στο πρωτάθλημα που ολοκληρώνεται σε μικρότερη συνολική απόσταση, καθώς πραγματοποιούνται 78 γύροι, που ισοδυναμούν με περίπου 260 χιλιόμετρα, αντί των 305 χιλιομέτρων που ισχύουν για όλους τους υπόλοιπους αγώνες. Η εμφάνιση του αυτοκινήτου ασφαλείας θεωρείται σχεδόν βέβαιη, λόγω της στενότητας και της δυσκολίας της διαδρομής. Πολυνίκης του συγκεκριμένου Grand Prix και θρύλος για τους στενούς δρόμους του Πριγκιπάτου είναι ο Άιρτον Σένα, με 6 νίκες (1987, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993).

Και οι αγώνες πριζώνονται. Η  Opel παρουσιάζει το νέο  Mokka GSE Rally, δίνοντας μια πρώτη γεύση από το ηλεκτρικό αγωνιστικό αυτοκίνητο ράλι του μέλλοντος. Με ισχύ 207 kW (280 hp), το ισχυρό πρωτότυπο επιβεβαιώνει ξανά τον πρωτοποριακό ρόλο της Opel στον κόσμο των ηλεκτρικών αγώνων ράλι.

“Για περισσότερα από τέσσερα χρόνια, η Opel και η ADAC αποδεικνύουν ότι ο ηλεκτρικός μηχανοκίνητος αθλητισμός είναι εφικτός και συναρπαστικός. Με το νέο Opel Mokka GSE Rally, προσφέρουμε μια ματιά στη νέα γενιά των αμιγώς ηλεκτρικών αυτοκινήτων ράλι. Χάρη στην προηγμένη αγωνιστική τεχνολογία, το πρωτότυπο προσφέρει εντυπωσιακές επιδόσεις και δύναμη”, δήλωσε ο CEO των Opel & Vauxhall, Florian Huettl.

H μέγιστη ηλεκτρική ισχύς των 207 kW (280 hp) και η ροπή των 345 Nm, σε συνδυασμό με την προηγμένη αγωνιστική τεχνολογία, εξασφαλίζουν επιδόσεις επιπέδου κατηγορίας Rally4.

Νεκρός εντοπίστηκε το απόγευμα της Πέμπτης ένας άνδρας μέσα σε αμπελώνα στη Ραφήνα.

Το πτώμα έφερε τουλάχιστον ένα εμφανές τραύμα από πυροβόλο όπλο στο μάγουλο ενώ στο σημείο δεν βρέθηκε όπλο και όλα δείχνουν ότι πρόκειται για εγκληματική ενέργεια.

Σύμφωνα με την Αστυνομία ο νεκρός είναι αλβανικής υπηκοότητας ηλικίας 41 ετών ενώ φέρεται να έχει απασχολήσει στο παρελθόν τις Αρχές.

Η περιοχή που βρέθηκε το πτώμα είναι κοντά στην οδό Παναγιάς Γοργοεπηκόου.

Σύμφωνα με την πρώτη αυτοψία του ιατροδικαστή που έσπευσε στο σημείο και εξέτασε το πτώμα, υπολογίζεται ότι ο άνδρας πέθανε βραδινές ώρες  χθες και βρέθηκε νωρίς το απόγευμα σήμερα.

Μάλιστα εξετάζεται αν το πτώμα μεταφέρθηκε εκεί από άλλο σημείο.

Η Επανάσταση στη Μακεδονία και το Άγιον Όρος είναι μία από τις συνιστώσες της Εθνεγερσίας η οποία δεν έχει καταφέρει ακόμα να  ενταχθεί οργανικά στο συνολικό αφήγημα του 1821 παρότι παρουσιάζει πολλά κοινά στοιχεία στην προετοιμασία της Επανάστασης και στα υπόλοιπα μέρη της Ελλάδας όπως την Πελοπόννησο, τη Ρούμελη και τον νησιωτικό χώρο.

Η Επανάσταση στη Μακεδονία παρουσίαζε πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες από ότι στη Στερεά Ελλάδα ή στον Μοριά κυρίως γιατί αποτελούσε το κεντρικό σταυροδρόμι των οδικών διαδρομών των στρατευμάτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Αυτό είχε ως συνέπεια την άμεση και γρήγορη αποστολή από τη Θεσσαλονίκη δυνάμεων για  την καταστολή τους.

Στη Μακεδονία εκδηλώθηκαν επαναστατικά κινήματα στις περιοχές του Ολύμπου, των Πιερίων, της Χαλκιδικής και του Βερμίου, κατά τα δύο πρώτα χρόνια του Αγώνα.

Από το 1815, είχε ξεκινήσει η μύηση στη Φιλική Εταιρία Μακεδόνων οπλαρχηγών (Ιωάννη Φαρμάκη, Γεωργάκη Ολύμπιου, Αναστάσιου Καρατάσου κ.ά.) , λογίων, όπως ο Κοζανίτης Γεώργιος Λασσάνης και οικονομικά ευκατάστατων προσώπων όπως ο Εμμανουήλ Παπάς.

Οι Οθωμανοί, φαίνεται ότι είχαν αντιληφθεί κάποιες προεπαναστατικές ενέργειες στη Μακεδονία.

Οι Φιλικοί, θεωρούσαν πολύ σημαντικές τις επαναστατικές δράσεις στη Μακεδονία για την πορεία της Επανάστασης στο Μοριά, καθώς αυτές μπορούσαν να δημιουργήσουν ρήξεις ή και προβλήματα στην επικοινωνία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τα νότια τμήματα της Ελλάδας και να βοηθήσουν στην εδραίωση του Αγώνα στην Πελοπόννησο και τη Στερεά Ελλάδα.

Ήδη, μετά την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες, επικράτησε έντονος ενθουσιασμός και στη Μακεδονία.

Η πρώτη οργανωμένη επαναστατική προσπάθεια, από τον Εμμανουήλ Παπά, καταπνίγηκε από τον πασά της Θεσσαλονίκης Μεχμέτ Εμίν (ή Εμπού Λουμπούτ, δηλαδή ροπαλοφόρου)

Η Νάουσα είχε δοκιμάσει τη σκληρή αυτή τακτική ήδη από το 1688 αλλά και το 1705 όταν είχαν καταπνιγεί σκληρά τότε επαναστατικά κινήματα.

Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο χώρος της Μακεδονίας- δεν υπάρχει επαρχία με αυτό το όνομα -βρίσκεται υπό οθωμανική κυριαρχία. Παρά την αυταρχική διοίκηση και τη φορολογική καταπίεση, υπήρχαν θύλακες σχετικής αυτονομίας και οικονομικής ευημερίας, όπως η Νάουσα, μια πόλη με ακμαία βιοτεχνία και εμπόριο.

Η Νάουσα απολάμβανε προνόμια αυτοδιοίκησης και είχε αναπτύξει μια ισχυρή τοπική αστική τάξη, με οικονομικές και πνευματικές δραστηριότητες έχοντας περάσει μια δεκαετή περίοδο αντίστασης στις εκστρατείες του Αλή Πασά από το 1795-1805.

Παράλληλα, στην πόλη άνθιζε η ελληνική παιδεία, ενώ πολλοί κάτοικοι ήταν μυημένοι στη Φιλική Εταιρεία. Παρά τη δυσμενή γεωγραφική της θέση, ήταν πιο κοντά στη Κωνσταντινούπολη παρά στη Πελοπόννησο συμμετείχε στην Επανάσταση.

Το τίμημα που πλήρωσε ήταν η ολική καταστροφή, η σφαγή περισσότερων από πέντε χιλιάδων κατοίκων  και η θυσία «πλείστων γυναικών της αυτοθυσιασθεισών εις τον κρημνόν των Στουμπάνων προς αποφυγήν αιχμαλωσίας και εξισλαμισμού».όπως χαρακτηριστικά αναγράφεται στο Διάταγμα ανακήρυξης της Νάουσας ως Ηρωικής Πόλης το 1955.

Η Φιλική Εταιρεία είχε αναπτύξει ένα πυκνό δίκτυο στελεχών της στον μακεδονικό χώρο και ειδικά στη Δυτική Μακεδονία μ επικεφαλής τον Δημήτριο Ύπατρο ( πραγματικό όνομα Δημήτριος Φουρκιώτης), το οποίο προετοίμασε την Επανάσταση κινητοποιώντας τους κατοίκους και διατηρώντας διαύλους επικοινωνίας με τους υπόλοιπους Έλληνες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Επαναστατική Φιλική Εταιρεία είχε αποφασίσει την ένταξη της «περιλάλητης επαρχίας» της Αρχαίας Ελλάδας να γίνει μέρος και της Νέας Ελλάδας. Μακεδόνας την εποχή εκείνη σήμαινε Γενναίος και στο γενικό ξεσηκωμό η Μακεδονία δεν μπορούσε να λείπει.

Ο Μακεδόνας Γεώργιος Λασσάνης ήταν άτομο του στενού κύκλου του Αλέξανδρου Υψηλάντη όπως φαίνεται από τον διορισμό του στη θέση του γενικού υπασπιστή.

Για περίπου δύο χρόνια, από την άνοιξη του 1821 έως τα τέλη του 1822, οι Μακεδόνες επαναστάτησαν για να αποτινάξουν την οθωμανική κυριαρχία.

Οι επαναστάσεις στη Χαλκιδική, στον Όλυμπο, στη Νάουσα και στη δυτική Μακεδονία ήταν ορισμένα μόνο γεγονότα του εθνικού ξεσηκωμού στα μακεδονικά εδάφη

Ωστόσο, η κινητοποίηση ισχυρών οθωμανικών στρατιωτικών δυνάμεων είχε ως αποτέλεσμα την καταστολή της Επανάστασης στον μακεδονικό χώρο.

Το οθωμανικό φιρμάνι για την καταστολή της επανάστασης στη Μακεδονία ήταν σαφές « Αποφασίσαμεν όπως άπαξ διαπαντός απαλείψομεν από προσώπου γης την κατηραμένην ταύτην εστίαν…» – η εστία ήταν η Νάουσα-.  Χιλιάδες Μακεδόνες αγωνιστές και πρόσφυγες κατέφυγαν τότε στη νότια ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά προκειμένου να συνεχίσουν εκεί τον Αγώνα τους.

Μετά τη καταστολή της εξέγερσης στη Χαλκιδική είχε έρθει η σειρά της περιοχής του Βερμίου. Τον Ιανουάριο του 1821, ο Μεχμέτ Εμίν φυλάκισε ως ομήρους μέλη από τις σημαντικότερες οικογένειες των πόλεων της Δυτικής Μακεδονίας.

Άλλοι όμως, ανάμεσά τους οι οπλαρχηγοί Αναστάσιος (γέρο)Καρατάσος και Αγγελής Γάτσος καθώς και ο ισχυρότατος πρόκριτος της Νάουσας Ζαφειράκης Θεοδοσίου που είχε τον τίτλο του Λογοθέτη αρνήθηκαν, προβάλλοντας διάφορες προφάσεις, να προσέλθουν.

Έχοντας εκτεθεί με αυτή τους την πράξη, αποφάσισαν να κηρύξουν την επανάσταση, μετά από συσκέψεις στη Μονή Παναγίας Δοβρά. Οι αρματολοί του Βερμίου Τάσος Καρατάσος και Αγγελής Γάτσος το είχαν κάνει εξάλλου ξανά και το 1807 και αν και η επανάσταση τότε δεν πέτυχε έλαβαν συγχώρηση.

Δίπλα τους συστρατεύθηκε και ο Ζαφειράκης Θεοδοσίου. Η απώλεια όμως της Πιερίας και της στρατηγικής σημασίας παράκτιας πεδιάδας της στα κράσπεδα του Ολύμπου που οδήγησε τον Κασομούλη σε αποχώρηση από την περιοχή άφησε τη Νάουσα μόνη της

Σύμφωνα με τον Νικόλαο Φιλιππίδη, η κήρυξη της επανάστασης έλαβε χώρα την 22η Φεβρουαρίου 1822, Κυριακή της Ορθοδοξίας, στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Δημητρίου με πανηγυρική δοξολογία και ορκωμοσία αγωνιστών.

Το σύνθημα « μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος» της Επαναστασης στη Νάουσα αντλούσε έμπνευση από τον ίδιο τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και την επανάσταση στις  Παραδουνάβιες Ηγεμονίες.

Στις αρχές του 1822  Ζαφειράκης, ο Αναστάσιος Καρατάσος και ο Αγγελής Γάτσος οργάνωσαν τα στρατεύματα, έστειλαν επιστολή στον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και όρισαν επικεφαλής τον Νικόλαο Κασομούλη, τον μετέπειτα απομνημονευματογράφο της Ελληνικής Επανάστασης. Στις 19 Φεβρουαρίου 1822, κήρυξαν την Επανάσταση,. Στις 21 Φεβρουαρίου έγινε επίθεση από 1.800 αγωνιστές εναντίον της Βέροιας χωρίς αποτέλεσμα και την επομένη, με επικεφαλής τον Καρατάσο, οχυρώθηκαν στη Μονή Δοβρά. Εκεί στις 12 Μαρτίου οι επαναστάτες σημείωσαν σημαντική νίκη εναντίον 4.000 Τούρκων.

Όμως η μονή ανακαταλήφθηκε με επικεφαλής τον Αμπουλούμπουτ πασά, ύστερα από ισχυρή αντίσταση.

Ακολούθησε η πολιορκία της πόλης της Νάουσας, η οποία διήρκησε πιθανότατα τις δύο τελευταίες εβδομάδες του Μαρτίου 1822.

Την άμυνα της οποίας είχε ενισχύσει και ο κλεφταρματολός του Ολύμπου Διαμαντής Νικολάου.

Ο Εμίν ανέλαβε ο ίδιος την ηγεσία της επίθεσης εναντίον της Νάουσας, επικεφαλής 20.000 ανδρών, από τους οποίους οι μισοί τουλάχιστον ήταν τακτικός στρατός και οι υπόλοιποι άτακτοι. Την πόλη υπεράσπιζαν 4.000-5.000 επαναστάτες. Ο Καρατάσος και ο Γάτσος πήραν θέσεις έξω από τα τείχη.

Οι Τούρκοι προχώρησαν με μεγάλες δυνάμεις και πυροβολικό έχοντας εξασφαλίσει πολλούς ομήρους.

Η πολιορκία πιθανότατα άρχισε τις τελευταίες μέρες του Μαρτίου και διήρκησε για 2 εβδομάδες.

Οι οθωμανοί πρότειναν στο Ζαφειράκη να υποταχθεί και να λάβει χάρη αλλά εκείνος αρνήθηκε και οι οθωμανικές δυνάμεις μπήκαν στη Νάουσα με έφοδο έχοντας υποστεί βαριές απώλειες.

Όλα τα σημεία αντίστασης μέσα από τα τείχη, εκκλησίες και άλλα καταλήφθηκαν παρά τις εντυπωσιακές αν και ελάχιστα γνωστές πράξεις γενναιότητας και αυτοθυσίας. Στις 31 Μαρτίου ο Εμίν διέταξε γενική έφοδο και άφησε λεία στον στρατό του όλους τους κατοίκους της Νάουσας και την περιουσία τους. Στις 6 Απριλίου εισήλθαν οι Τούρκοι στη Νάουσα (κατά τον Σπυρίδωνα Τρικούπη στις 11 Απριλίου, 12 κατ’ άλλους).

Παρά την τριήμερη αντίσταση 500 ανδρών στον Πύργο του Ζαφειράκη, υπό τους Ζαφειράκη, Γερο-Καρατάσο, Διαμαντή Νικολάου, οι Τούρκοι κατέλαβαν την πόλη μετά από σφοδρό βομβαρδισμό και συγκρούσεις σώμα με σώμα. Ακολούθησε η σφαγή.

Η είσοδος του οθωμανικού στρατού συνοδεύτηκε από σφαγές, πυρπολήσεις και λεηλασίες.

Η πόλη παραδόθηκε στις φλόγες και καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς. Πάνω από 5.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν. Ο γυναικείος πληθυσμός υπέστη βάναυσες κακοποιήσεις, ενώ αρκετές γυναίκες, για να αποφύγουν την ατίμωση, προτίμησαν τον θάνατο.

Το πιο συγκλονιστικό επεισόδιο αυτής της τραγωδίας είναι το «Ζάλογγο της Νάουσας»  γυναίκες με τα παιδιά τους ρίχτηκαν στα αφρισμένα νερά του καταρράκτη της Αράπιτσας, στη θέση Σδουμπάνοι, ο οποίος κατέληγε στη λίμνη του Παλαιοπύργου.

Η θυσία τους έγινε σύμβολο ηρωισμού και αντίστασης. Ο αποκεφαλισμός 2.000 Ναουσαίων περίπου στο σημερινό τόπο μαρτυρίου ( Κιόσκι)  είναι άλλο ένα περιστατικό της απίστευτης σκληρότητας του Εμίν.

Δεκάδες αιχμάλωτοι επαναστάτες και όμηροι σύρθηκαν στη Θεσσαλονίκη και αποκεφαλίστηκαν ενώ οι γυναίκες των πρωταγωνιστών Ζαφειράκη και Καρατάσου βασανίστηκαν δημόσια και εκτελέστηκαν ενώ τα παιδιά του Καρατάσου και του Γάτσου πουλήθηκαν σκλάβοι.

Κατά την προσπάθεια διαφυγής των πολεμιστών στο Βέρμιο, σκοτώθηκαν ο Ζαφειράκης και ο γιος του Γέρου-Καρατάσου, Γιαννάκης. Έπειτα πολλοί κάτοικοι πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς (χωριά Πηλίου, Δράμα),- το ιδιαίτερου ρυθμού δημοτικό  τραγούδι « Μακρυνίτσα» αποτυπώνει την ιστορία της σφαγής από εκείνους που έφυγαν στη προσφυγιά- ενώ οι Γερο-Καρατάσος, Αγγελής Γάτσος και Διαμαντής Νικολάου μαζί με άλλους αγωνιστές κατέφυγαν στη νότια Ελλάδα, όπου συνέχισαν τον αγώνα.

Παράλληλα, γράφτηκαν κι άλλες σελίδες αυτοθυσίας και ηρωισμού. Με την κατάληψη της Νάουσας έσβησε ουσιαστικά η Επανάσταση στη Μακεδονία, μολονότι οι Έλληνες δεν έπαυσαν να παρενοχλούν τους Οθωμανούς στην περιοχή.

Αμέσως η πόλη της Νάουσας χαρακτηρίστηκε μουσουλμανική και εγκαταστάθηκαν εκατό μουσουλμανικές οικογένειες. Μόνον μετά το 1830 επιτράπηκε η εγκατάσταση ραγιάδων (ακόμη και μη Ναουσαίων) και ξεκινά η νέα ζωή της πόλης.

Ν. Αναστασόπουλος, Από τη σφαγή της Χίου στην έξοδο του Μεσολογγίου, Αθήνα, 2020, σσ. 50-59

Γ. Βλαχοδήμου, «Τα γεγονότα στη Νάουσα. Η Κατασκευή του Μακεδονικού Ζαλόγγου» στο Β. Γούναρης-Δ. Λυβάνιος, Άγνωστες πτυχές του ’21,Θεσσαλονίκη, 2021, σσ. 35-61

Β. Γούναρης, « Μακεδονία» στο Π. Κιτρομηλίδης-Κ. Τσουκαλάς, Η Ελληνική Επανάσταση. Κριτικό λεξικό, Αθήνα , 2025, σσ. 243-261.

Θ. Βερέμης-Γ. Κολιόπουλος-Ι. Μιχαηλίδης, 1821. Η δημιουργία ενός έθνους-κράτους, Αθήνα, 2018, σσ. 137-141

Τάκης Μπάϊτσης, « Ύπατρος και Ζαφειράκης : η ζωή η συνάντηση και το τέλος των δύο ανδρών» στο Νιάουστα (τχ 66),1994,σσ. 20-22.

Στις δημοκρατικές χώρες, ο όρος «εθνικισμός» συνδέεται με τον εθνικό σοβινισμό, δηλαδή την πεποίθηση ότι η δική μας χώρα και οι πολίτες της είναι εγγενώς ανώτεροι.

Ωστόσο η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη από ό,τι φαίνεται εκ πρώτης όψεως, σύμφωνα με άρθρο του Καθηγητή Μοντέρνας και Σύγχρονης Ιστορίας Χοσέ Μ. Νούνιεθ Σεϊχας στο The Conversation.

Κατ’ αρχάς, δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ πατριωτισμού και εθνικισμού, εκτός από τον βαθμό έντασης.

Ωστόσο, οι περισσότεροι από εμάς μπορούμε να αναγνωρίσουμε τη διαφορά μεταξύ της αγάπης για την πατρίδα και των σκληρότερων, συχνά ξενοφοβικών αρχών του ακραίου εθνικισμού.

Ο πατριωτισμός είναι μεν ένας εθνικισμός χαμηλού βαθμού, αλλά ο ριζοσπαστικός εθνικισμός συχνά μετατρέπεται σε ξενοφοβία.

Παρά αυτές τις αποχρώσεις, η εθνικιστική ιδεολογία μπορεί συχνά να ολισθήσει εύκολα στον φασισμό.

Η αναζωπύρωση του φυλετικού εθνικισμού στα τέλη του 20ού αιώνα ενίσχυσε επίσης αυτή τη σύνδεση, η οποία συχνά διοχετεύεται μέσω των εννοιών του νατιβισμού και του λαϊκισμού, δημιουργώντας κινήματα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους όπως το «Make America Great Again» του Τραμπ, ο αλυτρωτισμός του Πούτιν και ο εθνικισμός Χιντούτβα στην Ινδία.

Λίγοι θα αμφισβητούσαν την έμφαση του φασισμού στην εθνική ταυτότητα ή ότι ο εθνικισμός είναι ένας πυλώνας κάθε φασιστικής κοσμοθεωρίας.

Ωστόσο, η σχέση μεταξύ εθνικισμού και φασισμού δεν έχει πλήρως διαλευκανθεί.

Η φασιστική ιδεολογία έχει συχνά θεωρηθεί ως το αναπόφευκτο αποτέλεσμα των μορφών εθνοτικού εθνικισμού του 19ου αιώνα.

Υποκινούμενη από τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η αρχή του έθνους έγινε όλο και πιο σοβινιστική, ρατσιστική και ξενοφοβική.

Αυτή η εθνοτική στροφή του εθνικισμού θα ήταν καθοριστική για να τον μετατρέψει σε όργανο του φασισμού, καθώς και σε βασικό επιχείρημα των διαφόρων εκδοχών της ριζοσπαστικής δεξιάς, από τον «φασιστικοποιημένο» συντηρητισμό έως τις πιο κραυγαλέες μορφές αυταρχικής διακυβέρνησης.

Στις περισσότερες θεωρίες του φασισμού, ο εθνικισμός συνδέεται σιωπηρά με μια μονοθεματική έκφραση που αντιλαμβάνεται το έθνος ως μια οργανική πραγματικότητα, όπου τα κριτήρια ένταξης βασίζονται σε «αντικειμενικές» αλήθειες όπως η γλώσσα, το αίμα και το έδαφος, η ιστορία και η παράδοση.

Ωστόσο, στοιχεία όπως η καταγωγή, η ιστορία και το έδαφος δεν είναι βεβαίως αποκλειστικά χαρακτηριστικά των φασιστικών ή αυταρχικών εννοιών του έθνους.

Πολλά από αυτά τα συστατικά μπορούν επίσης να βρεθούν σε φιλελεύθερους ορισμούς του έθνους, οι οποίοι συνήθως θεωρούν δεδομένη την «πολιτιστική κοινότητα» εντός των εθνοτικών και εδαφικών συνόρων της οποίας θα οικοδομηθεί η κοινότητα των πολιτών.

Πράγματι, πολλές από τις ανερχόμενες προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης – όπως το Σιν Φέιν στην Ιρλανδία – μπορούν να ανιχνεύσουν τις ρίζες τους στον ριζοσπαστικό εθνικισμό των αρχών του εικοστού αιώνα, αλλά προωθούν μια ανεκτική, ανοιχτή οπτική της κοινωνίας που είναι η αντίθεση του φασισμού.

Είναι επομένως αλήθεια ότι κάθε φασίστας είναι εθνικιστής, αλλά δεν είναι κάθε εθνικιστής, φασίστας.

Αυτό θέτει το ερώτημα του πώς ακριβώς ο φασισμός αξιοποιεί τον εθνικισμό για να επιτύχει τους στόχους του.

Κατά τον συγγραφέα, υπάρχει μια συγκεκριμένη φασιστική έννοια και χρήση του εθνικισμού.

Προκειμένου να εξυπηρετήσει τον φασισμό, η έννοια του έθνους πρέπει να είναι συνεπής με τις βασικές αρχές της φασιστικής ιδεολογίας: την ιδέα της επανάστασης, την εταιρική αντίληψη της κοινωνικής τάξης, την καθαρότητα της φυλής (όπως ορίζεται είτε με βιολογικούς είτε με πολιτισμικούς όρους) και την κοινωνική σημασία των αξιών.

Η ποικιλομορφία των εθνικιστικών παραδόσεων εξηγεί επίσης σε μεγάλο βαθμό τη γεωγραφική ετερογένεια του φασισμού.

Αν και τα στοιχεία που παρέχει ο εθνικισμός είναι παλιά, ο φασισμός τα συνδύασε για να δημιουργήσει κάτι νέο. Έτσι δημιουργήθηκε η λεγόμενη «γενική» φασιστική έννοια του έθνους, η οποία μπορεί να αναλυθεί σε τουλάχιστον πέντε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά:

1. Μια παραστρατιωτική άποψη των κοινωνικών δεσμών και του εθνικού χαρακτήρα: Το έθνος θεωρείται σε μόνιμη κατάσταση στρατιωτικής ετοιμότητας. Η κοινωνία μετατρέπεται σε έναν στρατώνα, όπου οι αξίες της πειθαρχίας, της ενότητας και της θυσίας υπερισχύουν των ατομικών δικαιωμάτων. Αυτή η παραστρατιωτική νοοτροπία δικαιολογεί επίσης την επιδίωξη πολεμικής εξουσίας και τον εδαφικό επεκτατισμό.
2. Μια δαρβινική άποψη της «επιβίωσης του ισχυρότερου»: Στον φασιστικό εθνικισμό, η επιβίωση του έθνους και η κυριαρχία του γίνονται θεμελιώδη ζητήματα, που δικαιολογούν την εχθρότητα απέναντι σε άλλες εθνικές ομάδες. Η πίστη στην ανωτερότητα της φυλής και η έμφαση στη βία εναντίον των “εχθρών” του έθνους αποτελούν κεντρικά χαρακτηριστικά.
3. Το έθνος πάνω από όλα, συμπεριλαμβανομένων των θρησκευτικών πεποιθήσεων: Αν και πολλές φασιστικές κυβερνήσεις συμφώνησαν με τις θρησκευτικές αρχές, ο φασισμός τοποθετεί το έθνος πάνω από τη θρησκεία και απαιτεί την απόλυτη υπακοή του ατόμου στο κράτος και την εθνική ταυτότητα.
4. Ενότητα κράτους, πολιτισμού και έθνους: Στον φασιστικό εθνικισμό, το έθνος και το κράτος ταυτίζονται πλήρως. Δεν υπάρχουν διαχωριστικά όρια ανάμεσά τους. Το κράτος είναι το όργανο που εκφράζει και εξυπηρετεί το έθνος και τη συλλογική εθνική ταυτότητα.
5. Τυφλή πίστη σε έναν χαρισματικό ηγέτη: Ο φασιστικός ηγέτης είναι το κεντρικό σημείο γύρω από το οποίο συγκροτείται η εθνική ταυτότητα. Η πίστη σε αυτόν τον ηγέτη είναι αδιαμφισβήτητη, και ο ηγέτης θεωρείται η ενσάρκωση του έθνους.

Αυτό εν τέλει μεταμορφώνει τη φιγούρα του εθνικού ήρωα ή του ιδρυτή του έθνους του 19ου αιώνα σε κάτι πολύ πιο υπερβατικό. Ο φασιστικός ηγέτης αφομοιώνει και ενσαρκώνει τις ιδιότητες όλων των εθνικών ηρώων που τον προηγήθηκαν.

Νέα 48ωρη απεργία στα ταξί της Αθήνας αποφάσισε το ΣΑΤΑ. Συγκεκριμένα, οι οδηγοί θα τραβήξουν χειρόφρενο από τις 06:00 το πρωί της Τετάρτης 28 Μαΐου έως τις 06:00 το πρωί της Παρασκευής 30 Μαΐου.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΣΑΤΑ, η απεργία είναι αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης άρνησης του αναπληρωτή υπουργού Μεταφορών, Κώστα Κυρανάκη, να έρθει σε απευθείας διάλογο με το προεδρείο του Συνδικάτου, παρά τα επανειλημμένα αιτήματα.

Η οργή των οδηγών κλιμακώθηκε έπειτα από κυβερνητικές παρεμβάσεις, όπως η κατάργηση της διέλευσης από τις λεωφορειολωρίδες και η προώθηση του «σουηδικού μοντέλου» στις μεταφορές, το οποίο θεωρούν απειλή για τον κλάδο.

Σφοδρή αντίδραση προκάλεσε, επίσης, η δήλωση του υπουργού περί επιδότησης μετακινήσεων με ταξί προς χώρους νυχτερινής διασκέδασης. Στόχος είναι «να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη από τα πραγματικά προβλήματα του κλάδου δημιουργώντας συνθήκες κοινωνικού αυτοματισμού», αναφέρει το ΣΑΤΑ.

• Άρση της υποχρεωτικότητας ταξινόμησης νέων αυτοκινήτων ταξί μόνο μηδενικών ρύπων από την 1/1/2026.
• Απάντηση από την κυβέρνηση, γιατί αφήνει παράνομες εφαρμογές (application) που χρησιμοποιούν είτε E.Δ.Χ. ταξί, είτε Ε.Ι.Χ. να μην πληρώνουν κανένα φόρο, να  βγάζουν τα χρήματα τους στο εξωτερικό, αφήνοντας στους νόμιμους επαγγελματίες αυτοκινητιστές  ταξί μόνο φορολογικά βάρη.
• Νομοθετική ρύθμιση για το πιστοποιητικό του ποινικού μητρώου (Γενικής Χρήσης) για την ανανέωση της ειδικής άδειας.
• Επανεξέταση και ψηφιοποίηση των ειδικών αδειών και εισαγωγή τους στο GOV.GR WALLET.
• Άμεση εφαρμογή της απόφασης του υπουργείου Οικονομικών για την είσπραξη του κομίστρου.
• Κατάργηση των επίμαχων διατάξεων του νέου φορολογικού νόμου και άμεση εφαρμογή αφορολόγητου ορίου στις 12.000 ευρώ.

«Οι θέσεις μας είναι ξεκάθαρες και αδιαπραγμάτευτες. Δεν χαρίζουμε μεταφορικό έργο που ανήκει στο ταξί, δεν διαπραγματευόμαστε την επαγγελματική μας υπόσταση… Οι ταξιτζήδες της Αττικής ξέρουν να αγωνίζονται και το απαιτούν οι περιστάσεις», καταλήγει το Συνδικάτο.

Στη φυλακή οδηγείται με τη σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα ο 17χρονος ο οποίος κατηγορείται για απόπειρα ανθρωποκτονίας, σχετικά με την επίθεση σε βάρος ενός 48χρονου άνδρα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο ανήλικος κατηγορούμενος υποστήριξε ότι έδωσε μόνο μια γροθιά, με γυμνό χέρι, και ότι το θύμα εξύβρισε χυδαία αυτόν και τον πατέρα του, λίγα λεπτά νωρίτερα.

Σύμφωνα με πληροφορίες ο 48χρονος άνδρας είχε γίνει ξανά στόχος επίθεσης.

Οι αυτόπτες μάρτυρες περιέγραψαν ότι η επίθεση ήταν πολύ σκληρή και η κατάσταση του θύματος πολύ σοβαρή.

Ο 48χρονος διεκομίστηκε στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» όπου νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.

Ηταν ένα σπάνιο περιστατικό, αλλά άξιζε την προσοχή που απέσπασε, επειδή στη σπανιότητά του είναι απολύτως χαρακτηριστικό της πραγματικότητας στον Υπαρκτό Ελληνισμό, σε ό,τι αφορά τουλάχιστον την τήρηση του νόμου. Ο τύπος σταμάτησε το αυτοκίνητο στη μέση της λεωφόρου (στον Κηφισό, συγκεκριμένα), κατέβηκε, πήδηξε τα κάγκελα του διαζώματος και, εκεί ακριβώς, έκανε το πιπί του και ανακουφίστηκε. Το αδιανόητο όμως είναι η συνέχεια. Φτάνει το περιπολικό της Τροχαίας, καθώς έχει σχηματιστεί ολόκληρη ουρά αυτοκινήτων, και σταματά δίπλα στο αυτοκίνητο του τύπου, ο οποίος εκείνη τη στιγμή επιστρέφει κουμπώνοντας το παντελόνι του. Ο αστυνομικός, όρθιος δίπλα στο περιπολικό, με το χέρι του προτεταμένο, λέει κάτι στον ανακουφισθέντα (μια αυστηρή σύσταση, υποθέτω…) κι εκεί τελειώνει η υπόθεση. Φεύγουν όλοι, ο καθένας για τη δουλειά του, και η ζωή συνεχίζεται. Αφού δεν είχαμε καραμπόλα και ανθρώπινα θύματα, γιατί να ασχοληθούμε; Ασε πρώτα να γίνει η καραμπόλα και μετά ασχολούμαστε…

Το άλλο σημείο στο οποίο το συγκεκριμένο περιστατικό είναι τελείως χαρακτηριστικό της πραγματικότητας είναι η αντίληψη για τον δημόσιο χώρο. Το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος τύπος σταμάτησε στη μέση του δρόμου σημαίνει ότι είχε μεγάλη ανάγκη. Τόσο μεγάλη, που δεν προλάβαινε καν να στρίψει λίγο δεξιά. Διότι, ανεξαρτήτως του αν απαγορεύεται η στάση οπουδήποτε στη συγκεκριμένη λεωφόρο, αν είναι ανάγκη να σταματήσεις, μάλλον στην άκρη θα προτιμήσεις παρά στη μέση του δρόμου. Εκείνος όμως το κοκάλωσε εκεί επί τόπου, στη μέση του δρόμου. Διαφορετικά, υποθέτω, θα του έφευγαν πάνω του και θα λέρωνε το αυτοκίνητό του. Αυτός όμως αγαπά την καθαριότητα! Κάνει ντους κάθε μέρα, πολύ συχνά και δύο φορές τη μέρα! Δεν είχε μαζί του βρακί να αλλάξει, ούτε δεύτερο παντελόνι. Επιπλέον, ήταν ο κίνδυνος της ζημίας. Γιατί, αν τα ούρα διαπεράσουν το πλαστικό του καθίσματος και ποτίσει το αφρολέξ από μέσα, πάει τελείωσε. Αναγκαστικά αλλάζεις ολόκληρο το κάθισμα. Αυτά λοιπόν φαντάζομαι ότι πέρασαν από το μυαλό του, υπερίσχυσε βεβαίως η αγάπη του για την καθαριότητα και τα έκανε στον δημόσιο χώρο, σε δημόσια θέα.

Οι αστυνομικοί, τώρα, έκαναν και εκείνοι τις ίδιες σκέψεις πάνω – κάτω και εκτίμησαν, δεν έχω καμία αμφιβολία, την αγάπη του ανθρώπου αυτού για την καθαριότητα. Γι’ αυτό και δεν είχε καμία συνέπεια…

WIN-WIN

Φυσικό είναι να επιμένει ο Γ. Βαρουφάκης στον καβγά του με τη δημοσιογράφο Σοφία Τουντούρη, δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση ότι, δοθείσης ευκαιρίας, συνεχίζει να την περιλούζει με κοσμητικά. Ποιος θα έχανε χρόνο για να ασχοληθεί μαζί του, περιστασιακά έστω, όπως κάνουμε τώρα, αν δεν είχε προηγηθεί η ωραία σκηνή με την κ. Τουντούρη; Γιατί, μη γελιόμαστε, πολιτικά ο κ. Βαρουφάκης είναι άνθρωπος του χθες – όπως ακριβώς και ο Αλέξης Τσίπρας. Και από την άλλη πλευρά, όμως, ποιος θα ήξερε την κ. Τουντούρη, πέραν των ορίων της Δυτικής Ελλάδας όπου αναπτύσσει την επαγγελματική δραστηριότητά της, αν δεν είχε γίνει η αψιμαχία με τον κ. Βαρουφάκη; Η αλήθεια είναι ότι η κ. Τουντούρη επεδίωξε τον καβγά, αλλά σε τελευταία ανάλυση μικρή σημασία έχει η ευθύνη. Το σημαντικό ήταν ότι και οι δύο κέρδισαν τη δημοσιότητα που ήθελαν. Κλασική περίπτωση του «win-win», που λένε στη θεωρία των παιγνίων: κερδίζουν και οι δύο πλευρές.

Μάλλον, τώρα που το σκέφτομαι, κερδίζουν και οι τρεις, θα έπρεπε να πω, διότι περιλαμβάνεται και ο θεσμός στους ευεργετηθέντες! Ποιος θα ήξερε ότι στην Πάτρα γίνεται «Regional Growth Conference» – πέραν του κύκλου των άμεσα ενδιαφερομένων, εννοώ – αν δεν είχαν αρπαχτεί η συντονίστρια με τον προσκεκλημένο; Ωφελήθηκε και ο θεσμός λοιπόν. Επομένως, όχι απλό «win-win», αλλά «win-win-win». Ωφεληθήκαμε, τέλος, και εμείς που παρακολουθήσαμε το καβγαδάκι στο Ιντερνετ, με την έννοια ότι πολύ το διασκεδάσαμε! Γιατί δεν νομίζω ότι υπάρχει τίποτε πιο απολαυστικό από έναν Βαρουφάκη εν εξάλλω. Για τον λόγο αυτό, αν και γνωρίζω ότι είναι αδύνατον, θα ευχόμουν να υπάρξει και δεύτερος γύρος, γιατί ο πρώτος ήταν πολύ σύντομος, σαν διαφημιστικό teaser, ίσα ίσα για να σου ανοίξει την όρεξη για περισσότερα. Ιδεωδώς, θα ήθελα να επιτρέπεται το κατάβρεγμα με νερό μεταξύ των αθλητών. Φυσικά, από χάρτινα ποτήρια, για λόγους ασφαλείας – ούτε καν πλαστικά, γιατί κόβουν. Ακόμη καλύτερα, με νεροπίστολα! Ο καταλληλότερος χώρος για την εκδήλωση θα ήταν ένα beach bar, ώστε μετά να ακολουθήσει και τρελός χορός.

Από τη Νέα Υόρκη και το βήμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ θα επιδιώξει σήμερα ο Γιώργος Γεραπετρίτης να βάλει τέλος στην κριτική που δέχεται η κυβέρνηση για τη στάση της στο θέμα της Γάζας, μια και στη συνεδρίαση στην οποία θα προεδρεύσει θα τεθούν επί τάπητος ζητήματα προστασίας αμάχων εν μέσω ένοπλων συρράξεων. Ενα μείζον ζήτημα το οποίο ο Γεραπετρίτης θα το αντιμετωπίσει ως τέτοιο κατά την προεδρία της χώρας μας στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Ο υπουργός Εξωτερικών συνομίλησε χθες με τον παλαιστίνιο ομόλογό του, Μοχάμαντ Μουσταφά, στον οποίο υπογράμμισε πως, ενώ η συνέχιση της ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα είναι ένα πρώτο βήμα που επείγει, μια απρόσκοπτη και μεγάλης κλίμακας συνδρομή είναι ουσιώδης, προκειμένου να αντιμετωπιστούν η ανθρωπιστική κρίση και η ταλαιπωρία των αμάχων.

Αμεση εκεχειρία

Η συνομιλία είναι ενδεικτική της στόχευσης της Αθήνας να μπορεί να διατηρεί ανοιχτούς διαύλους τόσο με την ισραηλινή όσο και με την παλαιστινιακή πλευρά, στη λογική του «εντίμου διαμεσολαβητή» που περιέγραψε ο Γεραπετρίτης σε συνέντευξή του στο Associated Press. Στις ίδιες δηλώσεις ο υπουργός ξεκαθάρισε την ελληνική θέση υπέρ άμεσης εκεχειρίας και κατάπαυσης του πυρός από πλευράς Ισραήλ, προκειμένου να «σταματήσει», όπως είπε, ο «εφιάλτης» στη Γάζα. Τόνισε επίσης ότι η Ελλάδα έχει συζητήσει εκτενώς με το Ισραήλ και τους Παλαιστινίους τη λύση των δύο κρατών, «αλλά για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς το θέμα δεν είναι ποιος θα μεσολαβήσει, το θέμα είναι να σταματήσει ο εφιάλτης», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Τι απαντούν για τις βολές

Να σας πω ότι από διπλωματικές πηγές αναζητήθηκαν χθες οι απαντήσεις στην κριτική που έγινε από την αντιπολίτευση, και ιδίως από το ΠΑΣΟΚ, για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στις ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες καταδίκης της κρίσης στη Γάζα. Συγκεκριμένα, το ΠΑΣΟΚ και ο Νίκος Ανδρουλάκης επέκριναν την κυβέρνηση ότι δεν συντάχθηκε με τα 17 κράτη-μέλη της ΕΕ που ενέκριναν την ολλανδική πρόταση για επαναδιαπραγμάτευση της εμπορικής συμφωνίας της Ενωσης με το Ισραήλ. Οπως τόνιζαν διπλωματικές πηγές, η Ελλάδα ως μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ οφείλει να εκφράζεται για την ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα θεσμικά και όχι μέσω πρωτοβουλιών δωρητών. Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, όπως υπενθύμιζαν, συνυπέγραψε Κοινή Δήλωση των ευρωπαϊκών κρατών του Συμβουλίου Ασφαλείας για την ανάγκη ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα και συμμετείχε στη Δήλωση της ΕΕ και των κρατών-μελών της στο Συμβούλιο Ασφαλείας για το ίδιο θέμα.

Ταξίδι στις Βρυξέλλες για το κράτος δικαίου

Ενα γρήγορο ταξίδι στις Βρυξέλλες έκαναν ο Παύλος Μαρινάκης και ο Ακης Σκέρτσος, προκειμένου να συζητήσουν με τον επίτροπο Μάικλ ΜακΓκραθ, εν όψει της επόμενης έκθεσης της Κομισιόν για την πρόοδο στην προστασία και τον σεβασμό του κράτους δικαίου. Η συγκεκριμένη έκθεση έχει την πρωτοτυπία να αξιολογεί τα κράτη-μέλη με τη συμμετοχή των ίδιων των αξιολογουμένων, των κυβερνήσεων που διαβουλεύονται με την Κομισιόν επί του περιεχομένου του τελικού κειμένου της εκάστοτε έκθεσης. Στη χθεσινή συνάντηση ο Μαρινάκης και ο Σκέρτσος συζήτησαν τη θεσμοθέτηση δύο από τις έξι συστάσεις που είχε διατυπώσει η Κομισιόν σε προηγούμενες εκθέσεις της. Συγκεκριμένα, το πρώτο μέτρο που… διαφήμισαν στον ΜακΓκραθ είναι η συστηματική επαλήθευση της ακρίβειας των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης (να το δω και να μην το πιστέψω). Και το δεύτερο είναι η νομοθέτηση της συμμετοχής του δικαστικού σώματος στον διορισμό της ηγεσίας των τριών ανώτατων δικαστηρίων. Πρόκειται για την ψηφοφορία που θα γίνει, θυμίζω, αυτές τις μέρες για πρώτη φορά μεταξύ των δικαστικών για να προτείνουν υποψηφίους για τις θέσεις Προέδρου και Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου. Το αποτέλεσμα της οποίας ωστόσο, παρά τις κοινοτικές συστάσεις, παραμένει τυπικά μη δεσμευτικό.

Ραγδαία(;) πρόοδος

Στη συνάντηση με τον επίτροπο, στα θέματα που αφορούν την ελευθερία του Τύπου επικέντρωσε, όπως ήταν αναμενόμενο, ο Μαρινάκης. Ο ίδιος ακολούθως μας ενημέρωσε πως το συμπέρασμά του είναι ότι στα ζητήματα ελευθερίας του Τύπου και ασφάλειας των δημοσιογράφων «έχουμε καταφέρει να κάνουμε μέσα σε λίγα χρόνια όσα δεν έγιναν σε τουλάχιστον δύο, ίσως και τρεις δεκαετίες στην Ελλάδα». Αναφέροντας την κατάργηση της απλής δυσφήμησης, το μητρώο ηλεκτρονικού Τύπου, ότι «για πρώτη φορά η ΕΡΤ έχει ήδη πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο που προέκυψαν από μια αδιάβλητη διαδικασία που την έτρεξε ο ΑΣΕΠ», αλλά και ότι θα εναρμονιστεί το δίκαιό μας με τις ευρωπαϊκές οδηγίες για τις στρατηγικές εκφοβιστικές αγωγές «SLAPP». Αυτό είναι βεβαίως πολύ ευχάριστο, απλώς σημειώνω πως σε αγωγές εναντίον ελλήνων δημοσιογράφων που έχουν καταδικάσει διεθνείς οργανώσεις ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έχει πάρει δημόσια θέση υπέρ των δικαιωμάτων του ενάγοντα.

Η Marks & Spencer αντιμετωπίζει πλήγμα 300 εκατ. στερλινών (403 εκατ. δολάρια) στα λειτουργικά της κέρδη φέτος από κυβερνοεπίθεση τον περασμένο μήνα, η οποία εξακολουθεί να διαταράσσει τις πωλήσεις και τις λειτουργίες.

Ο βρετανικός λιανοπωλητής θα προσπαθήσει να μετριάσει τον αντίκτυπο με εξοικονόμηση κόστους και τη χρήση ασφαλιστικών καλύψεων, ανακοινώθηκε χθες. Οι διαδικτυακές παραγγελίες ρούχων και ειδών σπιτιού, οι οποίες αντιπροσωπεύουν πωλήσεις άνω των 3 εκατ. στερλινών (περίπου 4 εκατ. δολάρια) την ημέρα, θα ξαναρχίσουν «σε λίγες εβδομάδες», ανακοίνωσε η M&S, με την αναστάτωση να αναμένεται να συνεχιστεί και τον Ιούλιο.

Πρόκειται για σημαντικό πισωγύρισμα στο πλαίσιο της εφαρμογής του προγράμματος αναδιάρθρωσης του διευθύνοντος συμβούλου Στιούαρτ Μακίν. Η M&S ανακοίνωσε τα υψηλότερα κέρδη προ φόρων εδώ και 15 χρόνια για το οικονομικό έτος 2024, καθώς οι αγοραστές αγόρασαν περισσότερα είδη τροφίμων. Το πλήγμα στα λειτουργικά κέρδη είναι χειρότερο από ό,τι ανέμεναν οι αναλυτές. Η M&S μόλις τώρα αρχίζει να δίνει λεπτομέρειες της επίθεσης, η οποία την ανάγκασε να σταματήσει τις ανέπαφες πληρωμές και δημιούργησε κενά στα ράφια καθώς έθεσε εκτός λειτουργίας ορισμένα συστήματα πληροφορικής. Την περασμένη εβδομάδα η εταιρεία δήλωσε ότι κλάπηκαν ορισμένα προσωπικά δεδομένα πελατών.

{TITM}Ρεκόρ υποβολής φοροδηλώσεω{TITM}ν

Το φράγμα των 4 εκατομμυρίων έσπασαν χθες οι υποβληθείσες φορολογικές δηλώσεις φυσικών προσώπων, γεγονός το οποίο σχολίασε ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κυριάκος Πιερρακάκης. Οπως ανέφερε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, «χάρη στη δουλειά της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων στο πεδίο του ψηφιακού μετασχηματισμού και με τη συμβολή των φοροτεχνικών, ξεπεράσαμε φέτος τον αριθμό αυτό νωρίτερα από κάθε άλλη χρονιά». Φέτος, εφαρμόζονται νέοι κανόνες με κλιμακωτή έκπτωση φόρου 2%-4% ανάλογα με τον χρόνο υποβολής των φορολογικών δηλώσεων. Οι περισσότεροι από τους φορολογούμενους που επιλέγουν να εξοφλήσουν «ντούκου» το εκκαθαριστικό, φρόντισαν να υποβάλουν τη δήλωσή τους έως τις 30 Απριλίου για να «κλειδώσουν» τη μεγαλύτερη έκπτωση φόρου 4%. Μικρότερη έκπτωση 3% δικαιούνται όσοι υποβάλουν τη δήλωσή τους έως τις 15 Ιουνίου, ενώ η έκπτωση περιορίζεται σε 2% για τους φορολογούμενους που θα υποβάλουν δήλωση από τις 16 Ιουνίου έως τις 15 Ιουλίου. Για να πετύχουν οι φορολογούμενοι την έκπτωση φόρου θα πρέπει να πληρώσουν ολόκληρο το ποσό του φόρου εισοδήματος που αναγράφεται στο εκκαθαριστικό μέχρι την προθεσμία καταβολής της πρώτης δόσης, δηλαδή έως τις 31 Ιουλίου 2025. Μάλιστα, όσοι επιλέξουν να πληρώσουν τον φόρο με κάρτα κερδίζουν και την έκπτωση έως 4% και 12 άτοκες μηνιαίες δόσεις.

{TITM}Ανταγωνιστικότητα και Δημογραφικό{TITM}

Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, ο ψηφιακός μετασχηματισμός, η πράσινη μετάβαση και το Δημογραφικό βρέθηκαν στο επίκεντρο των συζητήσεων κατά τη διήμερη συνάντηση του ΟΟΣΑ στη Βαρσοβία. Στη συνάντηση συμμετείχε ο Νίκος Παπαθανάσης, ο οποίος είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει τις θέσεις της Ελλάδας για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, μέσα από την περιφερειακή ανάπτυξη. Εμφαση δόθηκε στο εθνικό σχέδιο δράσης για το Δημογραφικό, που περιλαμβάνει σειρά αναγκαίων παρεμβάσεων για την οικονομική στήριξη των οικογενειών και ιδίως των πολύτεκνων, τη στήριξη των νέων και την αναστροφή του brain drain, τη στήριξη των ηλικιωμένων και των κατοίκων των απομακρυσμένων και δυσπρόσιτων περιοχών, καθώς και τη συμφιλίωση επαγγελματικής και προσωπικής ζωής για όλους.

{TITM}Αλλαγές σε ΥΠΑ και Ελληνικό Μετρό {TITM}

Νέα πρόσωπα στην εταιρεία Ελληνικό Μετρό και στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) τοποθέτησε χθες ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Χρίστος Δήμας. Συγκεκριμένα, κατόπιν εισήγησης του Δήμα, η Επιτροπή Δημοσίων Επιχειρήσεων, Τραπεζών, Οργανισμών Κοινής Ωφελείας και Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης της Βουλής ενέκρινε για τη θέση του προέδρου της εταιρείας Ελληνικό Μετρό την τοποθέτηση του συγκοινωνιολόγου Χρήστου Καραδήμα. Επίσης, για τη θέση του υποδιοικητή Διαχείρισης Αερολιμένων και Υδατοδρομίων της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής ενέκρινε την τοποθέτηση του αεροναυπηγού Αλέξανδρου Καρύδη.

{TITM}Το bitcoin έφτασε τα 109.400 δολάρια{TITM}

Σε νέα ιστορικά σκαρφάλωσε χθες το bitcoin που έφτασε τα 109.400 δολάρια. Το προηγούμενο ρεκόρ είχε καταγραφεί μερικές ώρες μόνο πριν από την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ ως προέδρου των ΗΠΑ στις 20 Ιανουαρίου. Παράγοντες ανταλλακτηρίων κρυπτονομισμάτων απέδιδαν το νέο ράλι στα καλύτερα από τα αναμενόμενα στοιχεία για τον πληθωρισμό στις ΗΠΑ και τα σημάδια αποκλιμάκωσης του εμπορικού πολέμου Κίνας και ΗΠΑ. Αναφέρθηκαν επίσης και στην υποβάθμιση της αμερικανικής οικονομίας από τη Moody’s, η οποία έφερε ξανά στο προσκήνιο εναλλακτικές επενδύσεις όπως το bitcoin, ανέφεραν στελέχη της αγοράς στον εξειδικευμένο στα κρυπτονομίσματα ιστότοπο Coindesk. Οι τιμές ανεβαίνουν σταθερά μέσα στον Μάιο, καταγράφοντας ράλι 16% μέχρι στιγμής.

{TITM}Υποβάθμιση πρόβλεψης{TITM}

Το Συμβούλιο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων της Γερμανίας υποβάθμισε την πρόβλεψή του για τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, αναμένοντας τώρα ότι θα παραμείνει στάσιμη φέτος κατά τη διάρκεια μιας «έντονης φάσης αδυναμίας», όπως τη χαρακτήρισε. Ο ακαδημαϊκός φορέας που συμβουλεύει τη γερμανική κυβέρνηση για την οικονομική πολιτική είχε αναφέρει σε προηγούμενες προβλέψεις που δημοσιεύθηκαν τον Νοέμβριο ότι η οικονομία θα αναπτυσσόταν κατά 0,4% φέτος.

Του Δρ. Κωνσταντίνου Π. Μπαλωμένου

Ο Κινέζος Στρατηγός Σουν Τσου ανέφερε: «Αν γνωρίζεις τον εχθρό σου και γνωρίζεις και τον εαυτό σου, δεν χρειάζεται να φοβάσαι το αποτέλεσμα εκατό μαχών. Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι τον εχθρό σου, για κάθε νίκη που θα κερδίσεις θα υποστείς και μια ήττα. Αν δεν γνωρίζεις ούτε τον εχθρό ούτε τον εαυτό σου, θα υποκύψεις σε όλες τις μάχες»

Υπό το πλαίσιο αυτό, το παρόν άρθρο θα επιδιώξει να αναλύσει την τουρκική εξωτερική πολιτική σε σχέση με τις τρέχουσες γεωπολιτικές εξελίξεις προκειμένου να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα, για τις κινήσεις της Τουρκίας και το αν η λεγόμενη (από πολλούς στο εσωτερικό της Ελλάδας) γεωπολιτική αναβάθμιση της Τουρκίας είναι πραγματική ή αποτελεί έναν ακόμη προπαγανδιστικό μύθο της Τουρκίας που οφείλεται σε συγκυριακές συμπτώσεις.

Για την αξιοπιστία και εγκυρότητα της εν λόγω ερευνητικής και αναλυτικής διαδικασίας, θα αξιοποιηθούν στοιχεία και πληροφορίες από έναν πρωταγωνιστή της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, τον Χακάν Φιντάν.

Συγκεκριμένα, ο Χακάν Φιντάν μόλις ανέλαβε τα ηνία της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής το 2023, έγραψε ένα άρθρο με τίτλο: «Turkish Foreign Policy at the Turn of the “Century of Türkiye”: Challenges, Vision, Objectives, and Transformation» για να περιγράψει τους στόχους της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής κατά την έναρξη του «Αιώνα της Τουρκίας» [βλέπε: Insight Türkiye, Vol. 25, No. 3 (2023)].

Στο άρθρο αυτό, σε σχέση με το όραμα για την Τουρκία ως Περιφερειακό, Δημιουργικό και Μετασχηματιστικό Παράγοντα ο κ. Φιντάν αναφέρει: «Η Τουρκία αναδεικνύεται και πάλι ως μια δύναμη του καλού, αναλαμβάνοντας έναν ενισχυμένο ρόλο ευθύνης στη διεθνή σκηνή. Ξεχωρίζει ως επιλυτής προβλημάτων, βελτιωτής του συστήματος και μετασχηματιστικός παράγοντας στην περιοχή και στις διεθνείς υποθέσεις, στο μεταίχμιο του “Αιώνα της Τουρκίας”.

Το διεθνές σύστημα, όπως το οραματίζεται η Τουρκία, εξελίσσεται πέρα από την παραδοσιακή έννοια μιας διεθνούς τάξης που καθορίζεται από πόλους ισχύος – είτε μονοπολικότητα, είτε διπολικότητα, είτε πολυπολικότητα. Η Τουρκία επιδιώκει να συμβάλει στη δημιουργία ενός πιο συμπεριληπτικού, αποτελεσματικού, δίκαιου και ασφαλούς διεθνούς συστήματος, ικανού να αντιμετωπίσει τις σύγχρονες παγκόσμιες και περιφερειακές προκλήσεις· ενός ανθεκτικού συστήματος που θα βασίζεται στην αλληλεγγύη και όχι στην αντιπαλότητα.

Αυτό είναι ένα δύσκολο έργο, που απαιτεί στρατηγική υπομονή και αταλάντευτη αποφασιστικότητα. Η Τουρκία, με τη σταθερή πολιτική της βούληση και τις αυξανόμενες δυνατότητές της, είναι σε ισχυρή θέση για να γίνει ένας από τους αρχιτέκτονες ενός τέτοιου νέου διεθνούς συστήματος. Η αναζήτηση της Τουρκίας για μια πιο δίκαιη, συμπεριληπτική και ασφαλή παγκόσμια τάξη πηγάζει από τις αρχές της δικαιοσύνης και της συνείδησης, που είναι βαθιά ριζωμένες στον αιώνιο πολιτισμό και την ταυτότητα του τουρκικού λαού και αντανακλώνται αντίστοιχα στην εθνική εξωτερική πολιτική.

Η Τουρκία είναι έτοιμη να συνεργαστεί με άλλα κράτη για την υπεράσπιση κοινών αξιών και την εκπλήρωση κοινών ευθυνών στην οικοδόμηση ενός διεθνούς συστήματος που δίνει έμφαση στην ανθρώπινη ευημερία, αντιμετωπίζει τις οικονομικές ανισότητες και προάγει την παγκόσμια ειρήνη, ασφάλεια, σταθερότητα και ευημερία».

Επίσης, σε σχέση με τους κύριους στόχους της Τουρκικής Εξωτερικής Πολιτικής, ο Τούρκος ΥΠΕΞ στο ίδιο άρθρο, επισήμανε  την αναγκαιότητα μιας ολιστικής και ολοκληρωμένης στρατηγικής, όπου θεμελιώδη σημεία της αποτελούν η εδραίωση της ειρήνης και ασφάλειας στην περιοχή μας, η περαιτέρω θεσμοθέτηση των εξωτερικών σχέσεων της Τουρκίας σε δομική βάση, η ανάπτυξη ενός περιβάλλοντος ευημερίας και η προώθηση των παγκόσμιων στόχων της Τουρκίας. Ειδικότερα, ανέφερε ότι οι κύριοι στόχοι της Τουρκικής Εξωτερικής Πολιτικής είναι:

1. Η συμβολή της Τουρκίας στην Ειρήνη και Ασφάλεια στην Περιοχή και η Δημιουργία Νέων Μοντέλων Συνεργασίας για (α) την εξάλειψη των απειλών και την αντιμετώπιση προκλήσεων και (β) την αξιοποίηση ευκαιριών για την ανάπτυξη περιφερειακών οικονομικών και πολιτικών μοντέλων συνεργασίας.
2. Η περαιτέρω Θεσμική Θωράκιση των Εξωτερικών Σχέσεων σε δομική βάση μέσω της ενίσχυσης των υφιστάμενων στρατηγικών σχέσεων και τη δημιουργία νέων [π.χ. ο Οργανισμός Τουρκικών Κρατών (OTS), όπου επιδιώκει να προωθήσει την πολιτιστική κληρονομιά του τουρκικού πολιτισμού και ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC), όπου επιδιώκει τη συνεργασία με τις μουσουλμανικές χώρες για την προώθηση της περιφερειακής ανάπτυξης].
3. Η Ανάπτυξη ενός Περιβάλλοντος Ευημερίας (ο στόχος να γίνει η Τουρκία μία από τις 10 μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, θα διευρύνει και θα εμβαθύνει τις εμπορικές και οικονομικές σχέσεις της παγκοσμίως και επιπλέον, θα ενισχύσει όχι μόνο την ευημερία του τουρκικού λαού, αλλά και των γειτόνων, φίλων και εταίρων της παγκοσμίως).
4. Η Προώθηση Παγκόσμιων Στόχων μέσω της ενίσχυσης των πολιτικών της Τουρκίας σε πολλές περιοχές του κόσμου και της συνεισφοράς της στην επίλυση παγκόσμιων προβλημάτων.

Αξιολογώντας τα ανωτέρω και εστιάζοντας στη συνεχή προσπάθεια της Τουρκίας να αυξήσει την επιρροή της στο διεθνές σύστημα, αξιοποιώντας τη γεωστρατηγική της θέση, τις οικονομικές και στρατιωτικές της δυνατότητες, αλλά και μέσω της εκδήλωσης μιας πιο ενεργητικής και επιθετικής εξωτερικής πολιτικής, συμπεραίνεται ότι αντικειμενικός στόχος της Υψηλής Στρατηγικής της Τουρκίας είναι η ανάδειξη και εδραίωσή της ως μεσαίας δύναμης στο περιφερειακό σύστημα της ευρύτερης περιοχής μας (Βαλκάνια, Καύκασος, Ανατολική Μεσόγειος, Μέση Ανατολή και Βόρειο Αφρική).

Η έννοια της «μεσαίας δύναμης» στις διεθνείς σχέσεις σχετίζεται με κράτη που δεν ανήκουν στις υπερδυνάμεις (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία), αλλά διαθέτουν σημαντική οικονομική, στρατιωτική ή πολιτική δύναμη για να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις και να επηρεάζουν περιφερειακά και παγκόσμια ζητήματα.

Συγκεκριμένα, οι μεσαίες δυνάμεις επιδιώκουν να προωθήσουν την πολυμερή συνεργασία μέσω διεθνών οργανισμών (π.χ. ΟΗΕ, ΠΟΕ, ΟΑΣΕ κ.λπ.), να ασκήσουν διπλωματική επιρροή με συμμαχίες, οικονομική βοήθεια και μεσολάβηση σε διακρατικές συγκρούσεις και τέλος, επιδιώκουν να προωθήσουν την περιφερειακή σταθερότητα αναλαμβάνοντας  ηγετικό ρόλο σε περιφερειακές κρίσεις.

Υπό το ανωτέρω πρίσμα, η Τουρκία είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχει κάνει σημαντικά βήματα, ώστε να αυξήσει τη γεωπολιτική της αξία και να αναδειχθεί ως μια σημαντική μεσαία δύναμη στη διεθνή πολιτική.

Ειδικότερα, αξιοποιεί αποτελεσματικά τους υλικούς και άυλους εθνικούς της πόρους, ώστε να εξασφαλίσει περιθώρια κινήσεων στη διεθνή κοινότητα, διαθέτει τη δυνατότητα να διαπραγματεύεται και σε κάποιο βαθμό να αντιστέκεται στις πολιτικές των μεγάλων δυνάμεων και επίσης, δεδομένου ότι δεν έχει την ικανότητα να ενεργεί αυτόνομα, επιδιώκει να ασκήσει επιρροή εντός περιφερειακών συλλογικών οργάνων και διεθνών οργανισμών.

Τέλος, η Τουρκία υιοθετώντας την άποψη των φιλελεύθερων θεωρητικών των διεθνών σχέσεων Cooper, Higgott και Nossal (Βλέπε: Relocating Middle Powers), που αναφέρουν ότι οι μεσαίες δυνάμεις επιδιώκουν να διαδραματίσουν τρεις ρόλους στη διεθνή κοινότητα: (α) του καταλύτη, (β) του διευκολυντή και (γ) του διαχειριστή επιδιώκει:

• Να αναλάβει δράσεις για διεθνή ζητήματα (καταλύτης),
• Να διευκολύνει τη δημιουργία συνεργασιών και συνασπισμών (διευκολυντής) και
• Να συμβάλει στη θεσμική οικοδόμηση και τη διαμόρφωση διεθνών προτύπων (διαχειριστής).

Παρά τις έως τώρα φιλότιμες προσπάθειές της όμως, η Τουρκία πόρρω απέχει από το να καταστεί μια αξιόπιστη μεσαία δύναμη και να διαδραματίσει το γεωπολιτικό ρόλο που επιθυμεί.

Αυτό οφείλεται τόσο σε ενδογενείς παράγοντες που σχετίζονται με τα χαρακτηριστικά και τον τρόπο λειτουργίας της Τουρκίας, όσο και με εξωγενείς παράγοντες του διεθνούς συστήματος.

Ειδικότερα, μια χώρα που επιδιώκει να συμβάλει στη δημιουργία ενός πιο συμπεριληπτικού, αποτελεσματικού, δίκαιου και ασφαλούς διεθνούς συστήματος όπως επισημαίνει ο Τούρκος ΥΠΕΞ κ. Χακάν Φιντάν, πρέπει να είναι δημοκρατική χώρα και να σέβεται το διεθνές δίκαιο, κάτι που δεν ισχύει στην περίπτωση της Τουρκίας.

Επίσης, η Τουρκία δεν δικαιούται να μιλά για τη συμβολή της στην Ειρήνη και Ασφάλεια όταν έχει εισβάλει στην Κύπρο και κατέχει παράνομα το 36,2% των εδαφών της, αγνοώντας επιδεικτικά όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ που καταδικάζουν την ενέργειά της.

Επιπλέον, η Τουρκία δεν επιτρέπεται να μιλά για το μεσολαβητικό της ρόλο στην επίλυση διεθνών συγκρούσεων όταν αποτελεί τον καταλύτη για την πρόκληση περιφερειακών συγκρούσεων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, τη Συρία, και τη Λιβύη. Υπό το πλαίσιο αυτό, η Τουρκία δεν μπορεί να διευκολύνει την επίλυση περιφερειακών συγκρούσεων αφού εκτός από καταλύτης πρόκλησής τους είναι και μέρος αυτών των συγκρούσεων. Η εμπλοκή της σε πολλά ανοικτά περιφερειακά μέτωπα, την καθιστά ευάλωτη και λειτουργεί ως τροχοπέδη στα σχέδιά της για ανάδειξή της σε μεσαία δύναμη με αυξημένη γεωπολιτική αξία. Για του λόγου το αληθές, αν κλιμακωθεί η κατάσταση στη Συρία και προκληθεί εμπλοκή μεταξύ Ισραήλ – Τουρκίας, όλα τα σχέδιά της θα ακυρωθούν.

Επιπρόσθετα, η Τουρκία διαθέτει συντελεστές ισχύος, αλλά δεν είναι άπειροι. Συγκεκριμένα, διαθέτει ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα μιας παγκόσμιας στρατιωτικής επέμβασης. Η στρατιωτική βιομηχανία της Τουρκίας επίσης, έχει να επιδείξει σημαντικές επιτυχίες, αλλά είναι ευάλωτη και εξαρτάται από την πολιτική βούληση μεγάλων δυνάμεων (ΗΠΑ, Γερμανία κ.α.) για το αν θα την προμηθεύσουν ή όχι με σημαντικά εξαρτήματα και υλικά που απαιτούνται για την παραγωγή των όπλων της.

Επιπλέον, η οικονομία της Τουρκίας δεν είναι τόσο ισχυρή για να υποστηρίξει τα μεγαλεπήβολα σχέδια του κ. Ερντογάν και σε συνδυασμό με  τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες και τις εσωτερικές προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει η Τουρκία, καθιστούν ευάλωτη  τη θέση της στο διεθνές σύστημα.

Τέλος, η Τουρκία δεν αποτελεί αξιόπιστη μεσαία δύναμη, διότι δέχεται συνεχώς πιέσεις από υπερδυνάμεις όπως ΗΠΑ, Ρωσία, Ιράν, Κίνα και προσπαθεί να ισορροπήσει (πολλές φορές ανεπιτυχώς), ανάμεσα στις επιδιώξεις τους. Μπορεί να γνωρίζει καλά τα ανατολίτικό παζάρι, αλλά όταν οι υπερδυνάμεις διεκδικούν την ικανοποίηση των συμφερόντων τους δεν ανέχονται τέτοιες συμπεριφορές.

Σε συνέχεια των ανωτέρω, θα πρέπει να επισημανθούν επίσης και κάποιες  διπλωματικές αποτυχίες της Τουρκίας που αποδεικνύουν ακόμη περισσότερο, ότι δεν αποτελεί αξιόπιστη μεσαία δύναμη και πως δεν διαδραματίζει το γεωπολιτικό ρόλο που προβάλει. Συγκεκριμένα:

1. Η διπλωματική πρωτοβουλία της Τουρκίας για τη διεξαγωγή συνάντησης των ηγετών Ουκρανίας και Ρωσίας στην Κωνσταντινούπολη, ώστε να επιτευχθεί η κατάπαυση του πυρός στον πόλεμο Ουκρανίας – Ρωσίας δεν αποτελεί επιτυχία, διότι κατέληξε σε φιάσκο. Επιτυχία θα αποτελούσε, αν συμμετείχαν στις συνομιλίες οι κ.κ. Πούτιν και Τράμπ και αποφασίζανε τη λήξη του πολέμου.
2. Όπως η ίδια διακηρύσσει, δεν θα επιτρέψει την απομόνωσή της στην Ανατολική Μεσόγειο. Άρα θεωρεί, ότι είναι απομονωμένη λόγω των κακών σχέσεων που διατηρεί με πολλές γειτονικές της χώρες (Ελλάδα, Κύπρος, Αίγυπτος, Ισραήλ), δεν συμμετέχει στο EastMed Gas Forum, τον India-Middle East-Europe Economic Corridor (IMEC), και γενικότερα, είναι εκτός των ευρωπαϊκών ενεργειακών σχεδιασμών. Η αντίδρασή της σε αυτές τις εξελίξεις είναι σπασμωδική (αμφισβήτηση κυπριακής και ελληνικής ΑΟΖ και γενικότερα των κυριαρχικών δικαιωμάτων των γειτόνων της κ.λπ.) και εκδηλώνεται με μια επιθετική πολιτική (π.χ. έρευνες με το Oruc Reis στο Αιγαίο), που δεν συνάδει με το ρόλο μιας μεσαίας δύναμης.  
3. Οι συνεχείς καταδικαστικές εκθέσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Τουρκία σε συνδυασμό με τη διακοπή της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας προς την Ε.Ε., αποτελούν μια ακόμη απόδειξη απομόνωσης της Τουρκίας από τις ευρωπαϊκές διπλωματικές διεργασίες και επιβεβαιώνει την άποψη, ότι δεν αποτελεί αξιόπιστη μεσαία δύναμη με ισχυρό γεωπολιτικό ρόλο στην περιοχή.
4. Παρά την πρόσκλησή της να συμμετάσχει (μετά από 13 χρόνια αποκλεισμού) στη Σύνοδο του Αραβικού Συνδέσμου για την εξέταση της κατάστασης στη Γάζα, η Τουρκία πασχίζει να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με την Αίγυπτο, τα ΗΑΕ και τη Σαουδική Αραβία, χωρίς να έχει κατορθώσει να γεφυρώσει πλήρως τα αντικρουόμενα γεωπολιτικά της συμφέροντα με τις εν λόγω χώρες.
5. Η άρνηση των χωρών BRICS επίσης, να δεχτούν την Τουρκία ως πλήρες μέλος τους το 2024 (παρά τον διακαή της πόθο), αποδεικνύει την αποτυχία της Τουρκίας να ικανοποιήσει το διακηρυγμένο στόχο της, για ενίσχυση της παγκόσμιας επιρροή της και τη σφυρηλάτηση των δεσμών της με χώρες που βρίσκονται πέρα ​​από τους παραδοσιακούς δυτικούς συμμάχους της.
6. Το γεγονός ότι Τουρκογενή κράτη όπως το Ουζμπεκιστάν, το Καζακστάν και το Τουρκμενιστάν υπέγραψαν δήλωση υποστήριξης των αποφάσεων του ΟΗΕ που θεωρούν παράνομη την ανακήρυξη ανεξαρτησίας της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου» (ΤΔΒΚ) και ενίσχυσαν τις σχέσεις τους με την Κυπριακή Δημοκρατία, ανοίγοντας Πρεσβείες στη Λευκωσία, δε συνάδει με χώρα που είναι σημαντική μεσαία δύναμη και έχει ισχυρό γεωπολιτικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή μας. Αποδεικνύει ότι παρότι η Τουρκία ενίσχυσε τους δεσμούς της με το Αζερμπαϊτζάν, δεν έχει καταφέρει να ελέγξει τον Οργανισμό Τουρκικών Κρατών και πως η επιρροή της στην Κεντρική Ασία και τον Καύκασο δεν είναι τόσο μεγάλη όσο διαδίδει.