Η Αίγυπτος υπέβαλε μια νέα πρόταση την περασμένη εβδομάδα με στόχο την επαναφορά σε ισχύ της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα, δήλωσαν πηγές ασφαλείας στο Reuters τη Δευτέρα.
Η πρόταση έρχεται εν μέσω κλιμάκωσης της βίας μετά την παραβίαση της εκεχειρίας από το Ισραήλ που έχει κοστίσει τη ζωή σε εκατοντάδες Παλαιστίνιους μέσα σε λίγες ημέρες.
Σύμφωνα με το αιγυπτιακό σχέδιο η Χαμάς θα απελευθερώνει πέντε ισραηλινούς ομήρους κάθε εβδομάδα και το Ισραήλ θα εφαρμόσει τη δεύτερη φάση της κατάπαυσης του πυρός μετά την πρώτη εβδομάδα, ανέφεραν οι πηγές.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Χαμάς συμφώνησαν με την πρόταση, ανέφεραν οι πηγές ασφαλείας, αλλά το Ισραήλ δεν έχει ακόμη ανταποκριθεί.
Οι πηγές δήλωσαν ότι η πρόταση της Αιγύπτου περιλαμβάνει επίσης χρονοδιάγραμμα για την απελευθέρωση όλων των ομήρων με αντάλλαγμα ένα χρονοδιάγραμμα για την πλήρη αποχώρηση του Ισραήλ από τη Γάζα, με την υποστήριξη αμερικανικών εγγυήσεων.
Η Χαμάς κατηγόρησε το Ισραήλ ότι παραβίασε τους όρους της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός του Ιανουαρίου, αλλά δήλωσε ότι εξακολουθεί να είναι πρόθυμη να διαπραγματευτεί μια κατάπαυση του πυρός και μελετούσε τις προτάσεις του ειδικού απεσταλμένου του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, Στιβ Γουίτκοφ.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Δημοσίευμα της Wall Street Journal από την άλλη αναφέρει ότι το Ισραήλ ετοιμάζεται για μεγάλης κλίμακας χερσαίας επιχείρησης στη Γάζα.
Τουλάχιστον 60 νεκροί σε ένα 24ωροΣε τουλάχιστον 50.082, ανέρχεται ο αριθμός των νεκρών στη Λωρίδα της Γάζας από τις 7 Οκτωβρίου 2023 όταν ξεκίνησε ο πόλεμος ενώ άλλοι 113.408 έχουν τραυματιστεί, σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας του παλαιστινιακό θύλακα.
Τουλάχιστον 61 άνθρωποι σκοτώθηκαν τις τελευταίες 24 ώρες και τέσσερις σοροί ανασύρθηκαν από τα συντρίμμια, σύμφωνα με το υπουργείο.
Την τελευταία ημέρα εισήχθησαν 134 τραυματίες σε νοσοκομεία της Γάζας.
«Πολλά θύματα παραμένουν κάτω από τα συντρίμμια και στους δρόμους, χωρίς να μπορούν να τα προσεγγίσουν τα ασθενοφόρα και τα πληρώματα της πολιτικής προστασίας», αναφέρεται σε ανακοίνωση του υπουργείου.
Τις καλύτερες επιδόσεις για τη φετινή της σεζόν σημείωσε η ιστορική-βιογραφική σειρά του MEGA «Άγιος Παΐσιος – Από τα Φάρασα στον Ουρανό» κατακτώντας όλες τις ηλικιακές ομάδες.
Την Παρασκευή 21 Μαρτίου, η σειρά κατέγραψε την υψηλότερή της τηλεθέαση για τον
Β΄ κύκλο επεισοδίων και κέρδισε για ακόμα μία φορά την πρώτη θέση με ποσοστό 27,3% στο δυναμικό κοινό 18-54 και 25,6% στο σύνολο του κοινού.
Το όγδοο επεισόδιο παρακολούθησαν 1.141.000 εκατομμύρια τηλεθεατέςΗ ιστορική – βιογραφική σειρά του MEGA υπερίσχυσε του ανταγωνισμού, στη ζώνη μετάδοσής της, με τη διαφορά να καταγράφεται στις 12,7 και πλέον ποσοστιαίες μονάδες στο δυναμικό κοινό 18-54 και τις 12,2 στο σύνολο του κοινού.
Την Παρασκευή 28 Μαρτίου στις 21:50, στο MEGA, έρχεται το 9ο επεισόδιο με τη συνέχεια της συγκλονιστικής ιστορίας του Αγίου Παϊσίου.
Μετά από πολύωρη απολογία στον Ανακριτή Ρεθύμνου, ελεύθερες με περιοριστικούς όρους αφέθηκαν οι ανήλικες, οι οποίες συνελήφθησαν για τον ξυλοδαρμό μιας επίσης ανήλικης μαθήτριας.
Τα πέντε κορίτσια, ηλικίας από 13 έως και 15 ετών, απομόνωσαν την 15χρονη μαθήτρια την χτύπησαν και την βιντεοσκόπησαν.
Ελεύθερες με περιοριστικούς όρους οι ανήλικεςΟι εμπλεκόμενες στην υπόθεση συνελήφθησαν, όπως επίσης και οι μητέρες τους με την κατηγορία της παραμέλησης εποπτείας ανηλίκου.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Οι ανήλικες κατηγορούνταν –κατά περίπτωση– για σωματική βλάβη σε βάρος αδύναμου ατόμου, απειλή, εξύβριση, παραβίαση οικιακής ειρήνης και παραβίαση του απορρήτου προφορικής συνομιλίας.
Στις συλληφθείσες επιβλήθηκαν οι περιοριστικοί όροι της απαγόρευσης προσέγγισης του θύματος σε απόσταση μικρότερη των δέκα μέτρων και της απαγόρευσης οποιασδήποτε επικοινωνίας, σύμφωνα με το cretalive.
Σε όλα τα εμπλεκόμενα κορίτσια, δράστιδες και θύμα επιβλήθηκε η παρακολούθηση ψυχοκοινωνικού προγράμματος.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Οι μητέρες των πέντε εφήβων πρόκειται να δικαστούν την Τετάρτη στο Αυτόφωρο.
Το περιστατικόΤα πέντε κορίτσια, όπως έκαναν γνωστό τοπικά ενημερωτικά μέσα, κατάφεραν να απομονώσουν, βάσει οργανωμένου σχεδίου, ανήλικη μαθήτρια με την οποία είχαν διαφορές από το σχολείο. Στη συνέχεια κάποιες από αυτές άρχισαν να την ξυλοκοπούν και άλλες να βιντεοσκοπούν το σκηνικό.
Υπενθυμίζεται ότι μετά το περιστατικό, εκτός από την σύλληψη των δράστιδων, συνελήφθη και η παθούσα του ξυλοδαρμού για άλλο αδίκημα, καθώς και ένας γονέας της για παραμέληση.
«Με μεγάλη ικανοποίηση διαπιστώνω ότι το κράτος μας, το δημόσιο αλλάζει και αλλάζει προς το καλύτερο, και για να πετύχουμε τους στόχους μας χρειάζονται δύο συστατικά στοιχεία το πρώτο είναι η πολιτική βούληση και το δεύτερο είναι η χρήση της τεχνολογίας», είπε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, μετά την ολοκλήρωση της σύσκεψης στο υπουργείο Εσωτερικών.
«Βρισκόμαστε μπροστά σε μία καινούργια φάση υλοποίησης πολλών έργων που χρηματοδοτούνται από το Ταμείο Ανάκαμψης και που βελτιώνουν και την ίδια την απόδοση του δημοσίου αλλά και τον τρόπο που ο πολίτης και η επιχείρηση συναλλάσσεται με το ελληνικό δημόσιο» τόνισε.
Αναφερόμενος στις σημαντικές προτεραιότητες, ο κ. Μητσοτάκης μίλησε για επιτάχυνση των προσλήψεων, σημείωσε ότι έχει γίνει σημαντική δουλειά αλλά πρέπει να κινηθούμε πολύ πιο γρήγορα, να γίνονται οι προσλήψεις εντός του έτους προκειμένου οι δημόσιοι υπάλληλοι να καθίσουν στη θέση τους.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Μιλώντας για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, είπε ότι «σήμερα για πρώτη φορά έχουμε ένα σύστημα αξιολόγησης που μπορεί να ξεχωρίσει τους άριστους δημοσίους υπαλλήλους να τους επιβραβεύει και ταυτόχρονα να μας δίνει τα απαραίτητα εργαλεία για εκείνους που δεν έχουν τις επιδόσεις που προσδοκούμε να μπορούμε να παρέμβουμε και να βελτιώσουμε την απόδοσή τους».
Στιγμιότυπο από την επίσκεψη
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Το ερωτηματολόγιο για την οριζόντια αξιολόγηση των δημοσίων υπηρεσιώνΌπως είπε ο κ. Μητσοτάκης τις επόμενες εβδομάδες θα παρουσιαστεί μια σημαντική πρωτοβουλία που είναι η οριζόντια αξιολόγηση των δημοσίων υπηρεσιών από τους ίδιους τους πολίτες καθώς 4 εκατομμύρια πολίτες θα λάβουν ένα αναλυτικό ερωτηματολόγιο αξιολόγησης δημοσίων υπηρεσιών.
«Αυτό το ερωτηματολόγιο θα είναι εξαιρετικά χρήσιμο για εμάς για να δούμε που πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας και για να εγκαθιδρύσουμε μία ουσιαστική κουλτούρα λογοδοσίας γιατί τελικός κριτής των υπηρεσιών του κράτους πρέπει να είναι ο πολίτης» πρόσθεσε.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Χαρακτήρισε επίσης σημαντική πρωτοβουλία την ηλεκτρονική κάρτα εργασίας για το δημόσιο λέγοντας ότι έχει η εφαρμοστεί στο μεγαλύτερο κομμάτι του ιδιωτικού τομέα. Μιλώντας για τη βόρεια Ελλάδα στάθηκε στην αναμόρφωση των μεγάλων πυλών εισόδου της χώρας μας σημειώνοντας ότι θα ακολουθήσουν παρεμβάσεις και σε άλλες πύλες εισόδου ώστε να μην αδικείται η χώρα μας από μία εικόνα που σίγουρα δεν μας ταιριάζει.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Για τα θέματα του υπουργείου ψηφιακής διακυβέρνησης ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για το εύρος των ψηφιακών υπηρεσιών που παρέχονται μέσα από την πλατφόρμα του gov.gr.
«Να δώσω έμφαση στον ηλεκτρονικό φάκελο υγείας σε ένα εμβληματικό έργο που θα μας επιτρέψει να δούμε σε επίπεδο κάθε πολίτη να έχουμε συγκεντρωμένη την εικόνα του φακέλου υγείας όλων των πολιτών» είπε ενώ για το κτηματολόγιο ανέφερε ότι στόχος είναι «να έχουμε 100% κτηματογράφησης στο τέλος του 2025», τόνισε.
Σύμφωνα με τον ίδιο, «συντελείται μια επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το κράτος και το δημόσιο στην πατρίδας μας».
Στιγμιότυπο από την επίσκεψη
«Μιλήσαμε για το νέο κώδικα της αυτοδιοίκησης και για άλλες μείζονες πρωτοβουλίες»Από την πλευρά του ο υπουργός Εσωτερικών Θεόδωρος Λιβάνιος είπε, μεταξύ άλλων πως «είχαμε την ευκαιρία μαζί με τον Δημήτρη Παπαστεργίου να σας παρουσιάσουμε τα σημαντικότερα έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη με έμφαση και στη στελέχωση του δημόσιου τομέα και στη δημόσια λογοδοσία και στην εισαγωγή καινοτόμων εργαλείων όπως είναι η αξιολόγηση δημόσιων υπηρεσιών από τους πολίτες , έχοντας ως στόχο τη δημιουργία και τη βελτίωση των υπηρεσιών του δημοσίου και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Μιλήσαμε για το νέο κώδικα της αυτοδιοίκησης και για άλλες μείζονες πρωτοβουλίες του υπουργείου για την καθημερινότητα των πολιτών. Στόχος είναι να κάνουμε πιο εύκολη τη ζωή, πιο αποτελεσματική τη δημόσια διοίκηση και να έχουμε ένα δημόσιο το οποίο και θα αξιολογείται και θα βελτιώνεται και θα προοδεύει».
Ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Δημήτρης Παπαστεργίου, ανέφερε μεταξύ άλλων πως τρέχουμε εκατοντάδες έργα, μόνο στο Ταμείο Ανάκαμψης το υπουργείο τρέχει 104 έργα συνολικού προϋπολογισμού κοντά στα 3 δισεκατομμύρια με σκοπό να δώσουμε λύση, να κάνουμε πιο απλή, πιο ασφαλή τη ζωή των πολιτών, έργα που πρέπει να παραδοθούν στην ώρα τους.
Δείτε βίντεο από την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη:Διάβασα προσεκτικά μια συνέντευξη του Νίκου Ανδρουλάκη, προέδρου του ΠΑΣΟΚ, στην οποία λέει ότι είναι επικίνδυνο παιχνίδι το δίλημμα «Μητσοτάκης ή χάος» και ισχυρίζεται ότι το κόμμα του είναι σοβαρή εναλλακτική κυβερνητική λύση, συγκεκριμένη και όχι άγνωστη. Σε τι συνίσταται αυτή η λύση; «Να έρθει ένα πρόγραμμα που θα ρίξει το κόστος στέγασης, θα φτιάξει το Εθνικό Σύστημα Υγείας, θα δημιουργήσει μια ανάπτυξη ανθεκτική, ανταγωνιστική, με σωστή χρήση των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Αρα, εμείς θα αγωνιστούμε για μια πολιτική αλλαγή με περιεχόμενο που θα βελτιώνει τη ζωή του λαού» (iefimerida, 21/3/2025).
Ωραία λόγια αλλά καθόλου συγκεκριμένα. Κάθε άλλο. Αλλά πολιτική τόσο γενικόλογη, που ταυτίζει τις υποσχέσεις με την πραγμάτωσή τους, λέγεται βολονταρισμός. Υπάρχει και μια λαϊκή παροιμία σχετική: «Με τον νου πλουταίνει η κόρη».
Δεν είναι φρέσκα κουλούρια. Τα ίδια έλεγε κι ο Τσίπρας, όταν υποσχόταν να σκίσει τα μνημόνια. Δεν άκουγε τους λογικούς που φώναζαν ότι αυτά δεν γίνονται, τον ψήφισαν και τον έκαναν πρωθυπουργό. Κάπως έτσι η χώρα βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Μα είναι ισοδύναμος ο Ανδρουλάκης του Τσίπρα; Οχι, προφανώς. Αλλά με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα: παρότι είναι το κόμμα του Σημίτη, σοβαρού μεταρρυθμιστή και ευρωπαϊστή, δεν έχει μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα αλλά ήδη προσμετράται στην αριστερή διαμαρτυρία, με αφορμή τα Τέμπη. Υιοθετώντας όλες τις θεωρίες συνωμοσίας, και πρωτίστως, τα ξυλόλια και το λεγόμενο «μπάζωμα», και ανταγωνιζόμενο την Κωνσταντοπούλου και τον ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθειά του να εκμεταλλευτεί τη διαμαρτυρία, το ΠΑΣΟΚ μετακινείται στα αριστερά, στον χώρο που κολακεύει τις δυνάμεις οι οποίες έχουν καταδικάσει τη χώρα να είναι όμηρος του κρατισμού και της ελάσσονος προσπάθειας.
Το δίλημμα της κανονικότητας ήταν: ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ (ή, έστω, αν δεν βγαίνουν τα κουκιά, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μαζί). Με το δίλημμα αυτό πορεύτηκε η Ελλάδα από το 1974 ως το 2010 – και θα μπορούσε το δίλημμα αυτό να αποκατασταθεί μετά το 2019, αν το ΠΑΣΟΚ αποκαθιστούσε τα μεταρρυθμιστικά του χαρακτηριστικά, αν δηλαδή συνέχιζε να είναι το κόμμα που τα χρόνια της χρεοκοπίας στρατεύτηκε σοβαρά στην προσπάθεια σωτηρίας της χώρας. Με τα χαρακτηριστικά αυτά, μάλιστα, θα απειλούσε σοβαρά τη μονοκρατορία του Μητσοτάκη και θα κρατούσε στελέχη, αντί να διευκολύνει την εκροή τους προς τη ΝΔ.
Προτίμησε, όμως, να συνδεθεί με το ΠΑΣΟΚ των «ωραίων χρόνων» και των συνδικαλιστικών επιδιώξεων. Μοιραία, άφησε τον μεταρρυθμιστικό χώρο στον Μητσοτάκη. Ετσι έγινε πραγματικό το δίλημμα «Μητσοτάκης ή χάος». Κακά τα ψέματα, η ΝΔ έχει το μεταρρυθμιστικό μονοπώλιο.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Κι αν στις επόμενες εκλογές κερδίσει η σημερινή αντιπολίτευση, ενωμένη ή τμηματικά, το βέβαιο είναι ότι θα αποκαθηλωθεί ό,τι, έστω δύσκολα, έχει γίνει κατορθωτό να αλλάξει. Αν επιστρέψουν ισχυρά τα πελατειακά δίκτυα, δεν είναι βέβαιη η τήρηση των δημοσιονομικών δυνατοτήτων του κράτους. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, η όποια αξιολόγηση, τα πρότυπα σχολεία δεν είναι στις προτεραιότητες του ελληνικού προοδευτισμού. Ούτε ένα παραγωγικό Δημόσιο. Θα είναι ολέθριο αν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις γίνουν εσωτερικό ζήτημα. Οι συγκοινωνίες έχουν τα χάλια τους, αλλά δεν ξεχνάμε ότι απόγιναν μετά το κίνημα «Δεν πληρώνω». Και σε έναν αποδιαρθρωμένο κόσμο, είναι απαραίτητες οι εγγυήσεις ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να ανήκει στη Δύση και δεν θα μετατραπεί σε μια βαλκανική Ουγγαρία.
Παρά τις αντιρρήσεις Ανδρουλάκη, το δίλημμα «Μητσοτάκης ή χάος» είναι υπαρκτό. Αν το ΠΑΣΟΚ ενδιαφέρεται, ας το ανατρέψει. Οχι με ευχολόγια. Αλλά με προγραμματικές δεσμεύσεις και πολιτική ωριμότητα.
Αύριο είναι 25 Μαρτίου. Ε, και λοιπόν; Εντάξει, ξέρω. Θα φάμε μπακαλιάρο με σκορδαλιά – από την περασμένη εβδομάδα έχουν αρχίσει τα ρεπορτάζ για την τιμή του, τη διαφορά του υγράλατου από τον άλλον (που δεν ξέρω ποιος ακριβώς είναι), γιατί τον λέμε «ψάρι του βουνού» και άλλα τέτοια. Στην τηλεόραση θα πέσουμε πάνω στον «Παπαφλέσσα» με τον Παπαμιχαήλ, στη «Μαντώ Μαυρογένους» με την Καρέζη, μπορεί και στους «Σουλιώτες» με τη Δανδουλάκη. Aλλά αυτά είναι γραφικά, εμείς θα ξαναδούμε το «Adolescence». Ισως παίξουν και κάποιο γκάλοπ που θα ρωτάνε νέα, κυρίως, παιδιά τι γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου και εκείνα θα απαντούν «Το Οχι». Το καλύτερο όλων όμως είναι ότι φέτος πέφτει Τρίτη, οπότε τσιμπάμε ένα ωραιότατο τετραημεράκι κι από ‘δώ πάν’ κι οι άλλοι. Αν πάνε σε κάποια γωνιά της Ελλάδας, μπορεί να ακούσουν και ένα τσάμικο και να φαντασιωθούν, στο έβδομο τσίπουρο και στο όγδοο ρέψιμο, καμιά φουστανέλα. Αν πάνε στο εξωτερικό, ο Harrods βγήκε παγανιά. And that’s all folks.
Αναρωτιέμαι ποιο είναι το νόημα μιας εθνικής επετείου στη σημερινή εποχή. Μου φαίνεται περισσότερο ως «ένα πουκάμισο αδειανό», και μάλιστα χωρίς Ελένη. Και τι σημαίνει σήμερα «εθνικό»; Η φράση του Διονύσιου Σολωμού που λέει ότι πρέπει να μάθουμε να θεωρούμε εθνικό ό,τι είναι αληθές έχει προ πολλού απομυθοποιηθεί αφού φέρεται να έχει ειπωθεί σε άλλο context. Η έννοια έχει τη βαριά και διαστρεβλωτική κληρονομιά των χουντικών παραληρημάτων περί έθνους και, όταν δεν είναι γραφική, κυκλοφορεί ως δαιμονοποιημένη. Ως κάτι που ανοίγει την πόρτα στον εθνικισμό. Ουδεμία σχέση. Ο εθνικισμός υπαγορεύει το μίσος για τις πατρίδες των άλλων, όχι την αγάπη για τη δική σου.
Η λέξη «έθνος» ανάγεται στον Ομηρο και είναι ομόρριζη με το ήθος και το έθος. Και, αφού έχω ζήσει την επέτειο και των 150 χρόνων (ως μαθήτρια του Δημοτικού) και των 200 από την Ελληνική Επανάσταση, τώρα πλέον θεωρώ ότι η σχέση μας με το «έθνος» είναι στην πραγματικότητα ένα εσωτερικό ταξίδι. Μια διαδρομή που μπορεί να γίνει έως και επώδυνη αλλά μας βοηθάει να κατανοήσουμε τον εαυτό μας και το περιβάλλον μας. Διότι όσο «διεθνοποιημένοι» και να ζούμε, όσες ξένες λέξεις και να μπουν στο λεξιλόγιό μας, όσες ξένες ταινίες κι αν παρακολουθήσουμε, όσα ξένα τραγούδια κι αν ακούσουμε, όσες φορές κι αν πούμε την ταραμοσαλάτα «μους ταραμά», θα έρθει μια μυρωδιά, μια εικόνα από την ελληνική φύση, μια νότα, ένας ήχος, μια ανάμνηση που θα μας ανασαλέψει εντός μας την ελληνικότητα. Η έννοια του έθνους «γρατζουνάει» πρώτα τις αισθήσεις και μετά κατασταλάζει στη συνείδηση. Κι εκεί η 25η Μαρτίου έχει να κάνει πολλή δουλειά διότι, ακόμη και στα δικά μου σχολικά χρόνια, ο εορτασμός εξαντλούνταν στις αφισέτες με τους ήρωες που βάζαμε στην τάξη.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Το 1821 όμως είναι μια συναρπαστική ιστορία και η Ελληνική Επανάσταση, αν παραμερίσουμε τους ωραιοποιητικούς μύθους, ένα ταξίδι εθνικής αυτογνωσίας. Ο Ορκος των Φιλικών ένα συγκλονιστικό κείμενο, ο Κολοκοτρώνης ένας πραγματικός σούπερ ήρωας, όπως τους λέμε τώρα, ενώ οι Μαυρομιχαλαίοι (για τους οποίους διαβάζω τον τελευταίο καιρό) επιβεβαιώνουν αυτό που έχει γράψει ο Μ. Καραγάτσης στον «Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου»: «Ελληνας είναι ο παράξενος αυτός άνθρωπος που με το ίδιο πάθος μπορεί να σκοτώσει και να σκοτωθεί σήμερα για μια υψηλή ιδέα, αύριο για ένα αλόγιστο πείσμα και μεθαύριο για ένα ευτελές συμφέρον».
Ε, αφού ήταν Γερμανός…
Ισως το έχω ξαναγράψει, αλλά αξίζει τον κόπο. Ο διάλογος μεταξύ παρουσιάστριας τηλεπαιχνιδιού και παίκτη που καλείται να βρει λέξεις σχετικές με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό. «Το 1821 τι είχαμε κάνει;». «Κατοχή». «Τι γιορτάζουμε;». «Το Οχι». «Αφού ήταν εκεί, τι ήταν;». «Γερμανός». «Πώς τους χαρακτηρίζουμε αυτούς;». «Ηρωες, αλλά αφού ήταν Γερμανός… Πώς ήταν αυτός; Ψηλός, λεπτός, όμορφος;». «Ε, τι να σου πω, δεν τον είχα γνωρίσει από κοντά». Μπίνγκο.
Η σύγχρονη εφηβεία είναι μια σκηνή θεάτρου όπου το φως και το σκοτάδι εναλλάσσονται αδιάκοπα. Ενα βλέμμα μπορεί να κρύβει χιλιάδες ερωτήματα και μια σιωπή να φωνάζει πιο δυνατά από τις λέξεις. Στο «Adolescence», «Εφηβεία», τη νέα σειρά του Netflix που σε λίγες μόνο ημέρες μετά την πρεμιέρα της έχει καταφέρει να γίνει παγκόσμια επιτυχία, η αθωότητα και η ενοχή ενός νεαρού αγοριού χορεύουν σ’ ένα εύθραυστο σκηνικό, όπου η αλήθεια μοιάζει με καπνό, πάντα παρούσα μα ταυτόχρονα διαφεύγουσα. Τα τέσσερα μόνο επεισόδια της συγκεκριμένης βρετανικής παραγωγής δεν συνθέτουν ένα ακόμα θρίλερ, σαν αυτά που βρίσκει κάποιος σωρηδόν στους διαδρόμους του streaming, αλλά ένα εις βάθος ψυχολογικό πορτρέτο της νεανικής ψυχής στην εποχή των social media και της τοξικής αρρενωπότητας, φέρνοντας σε πρώτο πλάνο όλα τα προβλήματα και αφήνοντας τις λύσεις στους τηλεθεατές.
Η ιστορία τοποθετείται σε μια κωμόπολη της Βρετανίας όπου η ζωή τής κατά τα άλλα «φυσιολογικής» οικογένειας Μίλερ ανατρέπεται όταν η αστυνομία εισβάλλει στο σπίτι τους για να συλλάβει τον Τζέιμι, τον 13χρονο γιο τους, για τη δολοφονία μιας συμμαθήτριάς του. Η αφήγηση ξεδιπλώνεται σχεδόν σε πραγματικό χρόνο, όσο οι γονείς, οι αστυνομικοί, η σχολική κοινότητα και μια ψυχολόγος αναζητούν τα κίνητρα πίσω από την τραγωδία που σόκαρε την τοπική κοινωνία. Προκειμένου να ενταθεί αυτή η αγωνιώδης προσπάθεια, ο σκηνοθέτης της σειράς Φίλιπ Μπαραντίνι επιστρατεύει την τεχνική του μονοπλάνου, όπου η κάμερα δεν σταματάει ποτέ να καταγράφει, πηγαινοέρχεται ανάμεσα στους ήρωες για να πει ακόμα κι αυτά που θέλουν να κρύψουν και σε μια εντυπωσιακή στιγμή απογειώνεται ώστε να μη χάσει τίποτα από την εξέλιξη της υπόθεσης. Αυτή η επιλογή κάνει τον τηλεθεατή να κρατάει την ανάσα του, να χάνεται κι ο ίδιος στο χάος της ιστορίας και να εμπλέκεται όλο και περισσότερο συναισθηματικά σε ένα περιστατικό που δεν απέχει καθόλου από αυτά που βλέπουμε διαρκώς στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και στους μεγάλους τίτλους των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων.
Συνηθισμένη οικογένεια«Θα μπορούσαμε να κάνουμε μια δραματική σειρά για συμμορίες και μαχαιρώματα ή για ένα παιδί του οποίου η μητέρα είναι αλκοολική ή ο πατέρας είναι βίαιος κακοποιητής. Αντ’ αυτού, θέλαμε να δει κάποιος αυτήν την οικογένεια και να σκεφτεί “Ω Θεέ μου. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί σε εμάς!”. Κι αυτό που συμβαίνει εδώ είναι μιας συνηθισμένης οικογένειας ο χειρότερος εφιάλτης», σχολίασε ο πρωταγωνιστής της σειράς Στίβεν Γκράχαμ, μιλώντας στους ανθρώπους του Netflix. Η συμμετοχή του στο «Adolescence» δεν περιορίζεται μόνο στην ενσάρκωση του Εντι Μίλερ, του πατέρα του νεαρού δολοφόνου, αλλά έχει ουσία. Η ιδέα για την ίδια την τηλεοπτική αυτή δουλειά προέρχεται από εκείνον και από τη ραγδαία αύξηση επιθέσεων με μαχαίρια από έφηβα αγόρια στη Βρετανία, η οποία αγγίζει τα τελευταία χρόνια το 240%.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });«Υπήρξε ένα περιστατικό όπου ένα νεαρό αγόρι (υποτίθεται ότι) μαχαίρωσε ένα κορίτσι. Με σόκαρε. Σκεφτόμουν “Τι γίνεται; Τι συμβαίνει στην κοινωνία όπου ένα αγόρι μαχαιρώνει ένα κορίτσι σκοτώνοντάς το; Ποιο είναι το υποκινούμενο περιστατικό εδώ;”. Και μετά συνέβη ξανά και ξανά και ξανά. Ηθελα πραγματικά να το φωτίσω και να ρωτήσω “Γιατί συμβαίνει αυτό σήμερα; Τι συμβαίνει; Πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο;”», υποστηρίζει ο ηθοποιός, τον οποίο πρόσφατα είδαμε στη σειρά του Disney+ «Χίλια χτυπήματα». Προετοιμάζοντας τη σειρά, ο ίδιος μαζί με τον σκηνοθέτη άρχισαν να εξερευνούν τη συνθήκη της αρρενωπότητας στη σύγχρονη εποχή, φτάνοντας να αναρωτηθούν και για τους δικούς τους ρόλους ως ανδρών, πατέρων, συζύγων και φίλων. Ολη αυτή η διαδρομή αποτυπώθηκε αργότερα στις εικόνες του «Adolescence», κάνοντας ακόμα πιο σύνθετη την εξέλιξη των ηρώων.
Ο μισογυνισμόςΣτα πιο σκληρά στοιχεία της σειράς είναι ο μισογυνισμός που αναδύεται μέσα από τους πόρους του δέρματος ενός νεαρού αγοριού το οποίο γνωρίζει στο Διαδίκτυο την ανδρική οργή και την τοξική κουλτούρα του incel, όρου που χρησιμοποιείται σε ηλεκτρονικά φόρουμ για να περιγράψει την υποκουλτούρα της manosphere, αρκτικόλεξο της φράσης σε ελεύθερη μετάφραση «ακούσια άγαμος». Για τον μικρό πρωταγωνιστή, γίνεται βίωμα μέσα από πολλά βίντεο maninfluencers όπως ο καταδικασμένος για trafficking και σεξουαλική κακοποίηση γυναικών Αντριου Τέιτ και εκτονώνεται μέσα από επιθέσεις που στην πραγματικότητα αναγκάζουν μέχρι και τον πρωθυπουργό της Βρετανίας Κιρ Στάρμερ να θέσει το ζήτημα στο Κοινοβούλιο. Αυτή η αποκλίνουσα συμπεριφορά περνάει κάτω από τα ραντάρ των γονιών που αγνοούν τον νέο ψηφιακό κόσμο των εφήβων (αγοριών) όπου το emoji της κόκκινης καρδιάς παραπέμπει σε αγάπη, ενώ της μοβ σε σεξουαλική επιθυμία, του φασολιού σε ανέραστους άνδρες και η αναλογία 80-20 στη σκοτεινή πεποίθηση ότι το 80% των γυναικών ελκύονται από το 20% των ανδρών.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Το «Adolescence», που έκανε πρεμιέρα στις 13 Μαρτίου, μέσα σε λίγες μόνο μέρες καρφώθηκε στην κορυφή του τοπ 10 του Netflix σε 71 χώρες του κόσμου, συγκεντρώνοντας περισσότερες από 24,3 εκατομμύρια θεάσεις. Σημαντικό μερίδιο της επιτυχίας του πιστώνεται όχι μόνο στη ρεαλιστικότητα του περιεχομένου αλλά και στην καλλιτεχνική του πληρότητα, που το έκαναν viral στα social media και άγγιξε το απόλυτο 10 στη βαθμολογία του κοινού στο σάιτ Rotten Tomatoes. Σε αυτό συμβάλλουν βέβαια και οι καθηλωτικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών όπως του μικρού Οουεν Κούπερ, που αν και κάνει το ντεμπούτο του στην υποκριτική ισορροπεί εξαιρετικά ανάμεσα στην αθωότητα και την παραβατικότητα. Συγκλονιστική η απόδοση του Στίβεν Γκράχαμ στον ρόλο του πατέρα που βλέπει την πραγματικότητα της οικογένειάς του να γκρεμίζεται μπροστά στα μάτια του όντας ανίκανος να αντιδράσει, ενώ η Εριν Ντόχερτι ως κλινική ψυχολόγος παίζει ένα δυνατό πινγκ πονγκ με το αγόρι σε μία από τις καλύτερες στιγμές της σειράς.
Το καλό με τις Πολεοδομίες είναι ότι δεν πέφτεις από τα σύννεφα όταν αποκαλύπτονται κυκλώματα διαφθοράς. Το ξέρουν όλοι. Αλλωστε το βλέπεις γύρω σου. Η αυθαιρεσία, τα μπαζώματα, οι μάντρες πάνω στον αιγιαλό, τα πανωσηκώματα και τα τσιμεντένια τέρατα που σου βγάζουν τη γλώσσα, πολύ συχνά έχουν από πίσω τους μία ιστορία διαφθοράς. Διότι όταν τα παίρνουν στην Πολεοδομία το κάνουν για ένα και μόνο λόγο: να κλείσουν τα μάτια ή να κοιτάξουν αλλού, μπροστά σε παραβάσεις που βιάζουν το τοπίο, προσβάλλουν την αισθητική και την κοινή λογική.
Βλέπεις, ας πούμε, μία τσιμεντένια μουτζούρα σε ειδυλλιακό τοπίο. Δεν αναρωτιέσαι πώς φύτρωσε εκεί. Ούτε απορείς γιατί δεν κατεδαφίζεται με συνοπτικές διαδικασίες. Απλώς γνωρίζεις ότι κάποιος έβαλε ένα μασούρι μετρητά στην τσέπη. Και συνήθως δεν έχει πρόβλημα να το κρύψει. Ο άλλος στη Ρόδο κυκλοφορούσε με ηλεκτρικό supercar. Και ο συνεργός του καβάλησε Jaguar, αγοράζοντας και μία ταπεινή Mercedes στη γυναίκα του. Δεν είχαν πρόβλημα να επιδείξουν τον πλούτο τους, τον φωτογράφιζαν και τον εξέθεταν διά του Instagram.
Η προϊσταμένη έκανε τις μίζες τσάντες, ρούχα και ταξίδια. Ενα νησί ξιπασιάς μέσα στη θάλασσα της αμεριμνησίας. Πίστευαν ότι δεν θα τους πιάσουν ποτέ. Δυστυχώς, είχαν κάθε λόγο να το πιστεύουν. Και σκεφτόμουν αν όλοι αυτοί βγήκαν στον δρόμο φωνάζοντας ότι δεν έχουν οξυγόνο, απαιτώντας δικαίωση για τα Τέμπη και ένα καλύτερο κράτος, αδιάφθορο και αποτελεσματικό.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Δεν ξέρω πώς το καταφέρνουν και βυθίζονται μέχρι τον λαιμό στη διαφθορά. Και αναρωτιέμαι πώς κοιμούνται τα βράδια ή τι λένε στα παιδιά τους. Θα μου πείτε ότι τοποθετούμαι εκ του ασφαλούς. Τι θα έκανα, όμως, αν κάποιος έβαζε μπροστά μου μια βαλίτσα με μετρητά και το κλειδί της Jaguar; Δεν απαντώ επειδή, σε τέτοιες περιπτώσεις, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο απαιτητική από μία υπόθεση. Για αυτό και θα ήθελα να γνωρίσουμε και τους τύπους που έδιναν τα λεφτά κάτω από το τραπέζι. Με ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις για να πάνε οι μπουλντόζες να αποκαταστήσουν το τοπίο και, κυρίως, να αποδώσουν δικαιοσύνη.
Σας λείπει η καραντίνα;Στις 6 το πρωί της 23ης Μαρτίου 2020 επιβλήθηκαν οι πρώτοι περιορισμοί στις μετακινήσεις των πολιτών για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Πέρασαν πέντε χρόνια. Είναι σαν να κύλησαν περισσότερα. Και καμιά φορά σκέφτεσαι ότι δεν συνέβη ποτέ, ήταν ένα δράμα που εκτυλίχθηκε σε άλλο σύμπαν. Τότε λέγαμε ότι οι ζωές μας άλλαξαν για πάντα. Θα ξεχνούσαμε τις αγκαλιές και τα φιλιά. Τις χειραψίες και τα ακάλυπτα πρόσωπα, χωρίς μάσκα. Η τηλεργασία θα ήταν πλέον η νέα πραγματικότητα. Και όμως, ήρθε η κανονικότητα και απέδειξε ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό από τη ζωή όπως τη ξέρουμε. Σήμερα ο ιός είναι ένα τεστ και πέντε μέρες στο σπίτι. Καμιά φορά και δικαιολογία για κοπάνα. Η πανδημία δεν άφησε, τελικά, τίποτα, καμία αλλαγή. Και, εντελώς μεταξύ μας, η συνθήκη της καραντίνας είναι κάτι που, καμιά φορά, μου λείπει πολύ. Η απογευματινή ησυχία πάνω από άδειους δρόμους να φέρνει τη νύχτα νωρίτερα. Κρίμα που δεν το καθιερώσαμε για μια εβδομάδα κάθε χρόνο.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); Να φάνε κρεατοφάγοι και veganΗ Ζωή Κωνσταντοπούλου μας ανακοίνωσε, μέσω ανάρτησης βίντεο, ότι ετοιμάζει το κυβερνητικό της πρόγραμμα. Και πολύ καλά κάνει. Από τη στιγμή που έγινε ο Τσίπρας πρωθυπουργός κάθε ένας από μας δικαιούται να διατηρεί αντίστοιχες βλέψεις. Ομως το πρόβλημα της Ζωής είναι πιο μεγάλο από όσο δείχνει. Οπως θα έχετε προσέξει, αποφεύγει πλέον να τοποθετηθεί πάνω στον ιδεολογικό άξονα. Λογικό. Το κοινό της δεν προέρχεται μόνο από τη σκληροπυρηνική Αριστερά, ούτε απευθύνεται στα απομεινάρια του ΣΥΡΙΖΑ. Με τη Ζωή είναι πλέον και πρώην ψηφοφόροι της Αριστεράς, χρυσαυγίτες, ψεκασμένοι, ημιάγριοι «δασύτριχοι» Ελληναράδες. Πώς θα φτιάξει πρόγραμμα που να καλύπτει όλους αυτούς; Είναι σαν να φτιάχνεις ένα πιάτο από το οποίο πρέπει να φάνε κρεατοφάγοι και vegan. Ε, σε τέτοιες περιπτώσεις βάζεις μέσα άμεση δημοκρατία, πασπαλίζεις με δημοψηφίσματα και σερβίρεις με ελληνορθόδοξη γαρνιτούρα.
Η μεγάλη νίκη της Εθνικής στη Γλασκώβη δεν έφερε μόνο πανηγυρισμούς στους Έλληνες φιλάθλους, αλλά και μεγάλη απογοήτευση στους Σκωτσέζους, η οποία μάλιστα ξέφυγε από τα όρια της… ποδοσφαιρικής πίκρας.
Λίγα λεπτά μετά τη λήξη της αναμέτρησης στο «Χάμπντεν Παρκ», όπου η Ελλάδα επικράτησε με εντυπωσιακό τρόπο, η ένταση στις κερκίδες και στους γύρω χώρους του γηπέδου ήταν εμφανής. Η εικόνα των απογοητευμένων φιλάθλων της Σκωτίας, που έβλεπαν την ομάδα τους να χάνει από μια νεανική ελληνική ομάδα γεμάτη ταλέντο, προκάλεσε εκνευρισμό, ο οποίος σύντομα μετατράπηκε σε ξεσπάσματα οργής.
Δείτε το βίντεο με τις μπουνιές στο Σκωτία – Ελλάδα googletag.cmd.push(function() { googletag.display('inside_intext_3'); }); Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Midnite Sports (@midnitesports)
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Η Ελλάδα, με έναν εξαιρετικό συνδυασμό νέων και ταλαντούχων ποδοσφαιριστών, κυριάρχησε στον αγωνιστικό χώρο, αφήνοντας τη Σκωτία ανήμπορη να αντιδράσει. Όσο περνούσαν τα λεπτά, η γκρίνια στις εξέδρες αυξανόταν, με αποδοκιμασίες προς τους παίκτες της Σκωτίας, αλλά και λογομαχίες μεταξύ των ίδιων των φιλάθλων.
Ορισμένοι φίλαθλοι αποχώρησαν από το γήπεδο πριν καν ολοκληρωθεί το ματς, ενώ άλλοι παρέμειναν για να αποδοκιμάσουν έντονα τους παίκτες του Στιβ Κλαρκ.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Σύμφωνα με βρετανικά ΜΜΕ, μετά τη λήξη του αγώνα σημειώθηκαν επεισόδια τόσο μέσα στις κερκίδες όσο και στους εξωτερικούς χώρους του γηπέδου. Οπαδοί της Σκωτίας φέρονται να αντάλλαξαν μπουνιές και ύβρεις, με την αστυνομία να επεμβαίνει άμεσα για να ηρεμήσει τα πνεύματα.
Αύριο Τρίτη, ημέρα της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου, είναι μια καλή ευκαιρία να επισκεφτείτε το Μουσείο Ακρόπολης, καθώς η είσοδος θα είναι ελεύθερη για το κοινό, καθώς επίσης και άλλα μουσεία που θα λειτουργούν.
Ποια μουσεία θα έχουν ελεύθερη είσοδο για το κοινό την Τρίτη 25 Μαρτίου Το Πολεμικό Μουσείο τιμά την Ελληνική Επανάσταση του 1821Δωρεάν θα είναι η είσοδος και στο Πολεμικό Μουσείο, την ημέρα της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Μετά την στρατιωτική παρέλαση στο κέντρο της Αθήνας, μπορείτε να επισκεφτείτε το μουσείο, να περιηγηθείτε στους εκθεσιακούς χώρους του και να ανακαλύψτε πτυχές του 1821 μέσα από Επετειακά Προγράμματα.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Εθνικό Ιστορικό Μουσείοgoogletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Φέτος το Μέγαρο Παλαιάς Βουλής συμμετέχει στους εορτασμούς της 25ης Μαρτίου με δωρεάν περιήγηση στις συλλογές του, από τις 10 π.μ. έως τις 4 μ.μ.
Εθνική ΠινακοθήκηΤο κεντρικό παράρτημα της ΕΠΜΑΣ θα είναι ανοιχτό από τις 12 το μεσημέρι έως τις 8 μ.μ., επομένως είναι ευκαιρία να δείτε δωρεάν τη μόνιμη συλλογή της Πινακοθήκης, την Αίθουσα Δυτικοευρωπαϊκής Τέχνης καθώς και τις περιοδικές εκθέσεις του μουσείου: της Ρένας Παπασπύρου, «Επιφάνειες, οδηγίες χρήσης* Η διαλεκτική ανάμεσα στην καθημερινότητα και την ύλη» και την εντυπωσιακή «Αστυγραφία».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Μουσείο Ελληνικός ΠολιτισμόςΤο Μουσείο νοίγει ξανά μία από τις μόνιμες εκθέσεις του. Οι αίθουσες 33-36 στον τρίτο όροφο του μουσείου εμπλουτίζονται με νέα εκθέματα και αφηγούνται την ιστορία της νεότερης Ελλάδας από τα χρόνια λίγο πριν την Ελληνική Επανάσταση έως και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Με αφορμή την επανέκθεση, το μουσείο προσκαλεί το κοινό να περιηγηθεί δωρεάν στις αίθουσές του τη Δευτέρα 25 Μαρτίου, από τη 1 το μεσημέρι έως τις 6 το απόγευμα. Θα ακολουθήσουν κι άλλες δωρεάν ξεναγήσεις από 27 Μαρτίου, με περιορισμένο αριθμό συμμετοχής. Κρατήσεις θέσεων online μέσω του tickets.benaki.org.
Παράλληλα, στο αμφιθέατρο του μουσείου θα προβάλλεται το ντοκιμαντέρ του Ηλία Γιαννακάκη «1821 Πριν και Μετά: Η γέννηση της Σύγχρονης Ελλάδας», μια παραγωγή του Μουσείου Μπενάκη και της Marketing Greece, που παρουσιάζει την επετειακή έκθεση για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821.
Κουμπάρη 1 & Βασ. Σοφίας.
Ο Ιρλανδός τραγουδιστής, Johnny Logan, γνωστός για τις τρεις νίκες του στον διαγωνισμό της Eurovision, αναμένεται να μαγέψει το ελληνικό κοινό με τις διαχρονικές του επιτυχίες, στις δυο προγραμματισμένες συναυλίες του στο Παλλάς. Η πρώτη απόψε, Δευτέρα και η δεύτερη αύριο, Τρίτη!
Οι συναυλίες του στο Θέατρο Παλλάς αναμένεται να προσελκύσουν πλήθος κόσμου, καθώς ο καλλιτέχνης έχει αποκτήσει φανατικό κοινό στη χώρα μας, κι όπως είναι αναμενόμενο έχουν απομείνει πολύ λίγα εισιτήρια!
Κατά την άφιξή του στο αεροδρόμιο, ο Johnny Logan φάνηκε ευδιάθετος και ενθουσιασμένος για την πρώτη του εμφάνιση στην Ελλάδα, εκφράζοντας την προσμονή του να συναντήσει τους Έλληνες θαυμαστές του.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Δείτε τις φωτογραφίες από την άφιξή του Στην Ελλάδα για πρώτη φορά ο θρύλος της EurovisionΟι εκατομμύρια fans της Eurovision ανά τον κόσμο τον αποκαλούν “Mister Eurovision” – και όχι άδικα, αφού από το 1980 έως και σήμερα διατηρεί το μοναδικό τίτλο του καλλιτέχνη που έχει κερδίσει το διαγωνισμό τρεις φορές: δύο ως τραγουδιστής και μία ως συνθέτης. Ο Johnny Logan όμως, είναι πολλά περισσότερα.
Γεννημένος σε μουσική οικογένεια, ξεκίνησε να ασχολείται με τη μουσική από πολύ μικρή ηλικία. Από τα 13 του χρόνια ξεκίνησε να συνθέτει και να ερμηνεύει τα δικά του τραγούδια. Βιρτουόζος κιθαρίστας, έχει πρωταγωνιστήσει σε μιούζικαλ και ροκ όπερες, ενώ από το 1978 μέχρι σήμερα παραμένει ασταμάτητα στη σκηνή, εμπνέοντας γενιές με το ταλέντο και την καλλιτεχνική του πορεία. Έχοντας κυκλοφορήσει περισσότερα από 40 singles και 19 δίσκους, ο πιο πρόσφατος δίσκος του, “It Is What It Is”, έγινε πλατινένιος στις χώρες της Σκανδιναβίας και σημείωσε μεγάλη επιτυχία στη Γερμανία, την Αυστρία και την Ελβετία. Ο Johnny Logan παραμένει επίκαιρος και διαχρονικός, με τη μουσική του να γοητεύει κάθε γενιά.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Με μια καριέρα που εκτείνεται σε σχεδόν πέντε δεκαετίες, ο πολυδιάστατος αυτός καλλιτέχνης έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα για δύο μοναδικές εμφανίσεις, στις 24 και 25 Μαρτίου, στο Θέατρο Παλλάς.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Θεωρείται ένας από τους εμπορικότερους καλλιτέχνες παγκοσμίως, με πωλήσεις που ξεπερνούν τα 3 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Το εμβληματικό “Hold Me Now” συμπεριλαμβάνεται στις μεγαλύτερες διεθνείς επιτυχίες, με πωλήσεις που ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο αντίτυπα – ένα επίτευγμα που υπογραμμίζει τη διαχρονική απήχηση του καλλιτέχνη.
Στις 24 και 25 Μαρτίου, ο Johnny Logan με τη μοναδική του φωνή και τη χαρισματική του παρουσία, έρχεται να μας θυμίσει τραγούδια που άφησαν εποχή, να παρουσιάσει νέες δημιουργίες και να μας ταξιδέψει στη Eurovision των ‘80s και ‘90s. Μια μουσική εμπειρία που υπόσχεται να μας κάνει να αναπολήσουμε, να ερωτευτούμε και να ονειρευτούμε.
Οι δύο αυτές ξεχωριστές συναυλίες γιορτάζουν τα πενήντα χρόνια μουσικής δημιουργίας και αδιάλειπτης παρουσίας του στη σκηνή. Από το “What’s Another Year” και το θρυλικό “Hold Me Now”, μέχρι το “Why Me” και τον πιο πρόσφατο δίσκο του “It Is What It Is”, ο Johnny Logan δεν σταμάτησε ποτέ να συνθέτει και να τραγουδά. Πενήντα χρόνια συνεχούς μουσικής πορείας, παγκόσμιων περιοδειών και δημιουργικής έμπνευσης.
Θέατρο Παλλάς: Βουκουρεστίου 3-5, Αθήνα
Τιμές εισιτηρίων: 25€, 40€, 50€, 65€, 80€, 120€ ευρώ
Οσοι τον είδαν στα ερυθρόλευκα ορκίζονται πως δεν ταίριαξαν περισσότερο σε άλλον. Σαν να τα χάιδεψε πάνω του το χέρι κάποιου Τσαρούχη, κάποιου Γύζη. Σαν έργο τέχνης. H «πανοπλία» του Θανάση Μπέμπη που «αν δεν τον είδες, δεν ξέρεις τι έχασες»…
Ναι, δεκαετίες ολόκληρες λες και όλοι τους ήταν συνεννοημένοι κάθε φορά που η κουβέντα προσέγγιζε το απόλυτο «10άρι» του Ολυμπιακού. Εφοδιασμένοι με την ίδια ατάκα. «Αν δεν τον είδες…». Από τον Σάββα Θεοδωρίδη που τον αγαπούσε σαν αδερφό του ως τον Μίμη Δομάζο που είχε τη φωτογραφία του στο προσκεφάλι και άκουγε τους Αμπελόκηπους να τον φωνάζουν «Ολιμπίκ» κάθε φορά που προσπαθούσε να μιμηθεί με μια μπάλα στα πόδια το παιδικό του είδωλο.
Και από τον Γιώργο Σιδέρη που έμεινε με τον καημό πως δεν μπόρεσε να παίξει πλάι του στα «ντουζένια» του, ως τον εκδότη του «Φωτός» Θεόδωρο Νικολαΐδη που δεν σήκωνε κουβέντα επ’ αυτού.
Γκολ με… την τραγιάσκαΚαι να σου οι ιστορίες που να μην ξέρεις πού ο μύθος ξεπερνά την πραγματικότητα. Ηταν, λέει, ένα από τα μεγάλα ντέρμπι με τον Εθνικό. Κέρβερος για τους απέναντι ο Στάθης Μανταλόζης, ο πρώτος που κέρδισε για τις εκτινάξεις του το παράσημο «αγριόγατος». Συνήθιζε να παίζει φορώντας τραγιάσκα. Κάποια στιγμή ο Μπέμπης φτάνει έξω από την περιοχή (του). Περνάει έναν, δύο, σταματάει μπροστά από τον Μανταλόζη και όπως τον ντριμπλάρει του αρπάζει από το κεφάλι την τραγιάσκα. Και μπαίνουν γκολ, όλοι μαζί. Η μπάλα, η τραγιάσκα, ο Μανταλόζης προσπαθώντας να προλάβει το κακό. Σαν εκείνα τα ποδοσφαιρικά κόμικς.
Από αυτή την «πάστα» φτιαγμένος ο «Πινόκιο», όπως τον βάφτισε ο κύπριος δημοσιογράφος Παύλος Κρηναίος. Μια σπιθαμή άνθρωπος (1,64 μ.). Ξερακιανός. Στο γήπεδο όμως «διευθυντής ορχήστρας». Η μπάλα στα πόδια του να… σοροπιάζει, έτοιμη να του κάνει κάθε χατίρι, και εκείνος με το κεφάλι «ψηλά» πρώτα να παίζει την επόμενη φάση στο μυαλό του και έπειτα να τη φανερώνει και στους άλλους, μέσα από το ανεξάντλητο ρεπερτόριό του. Λέγανε οι πιτσιρικάδες που η μοναδική τους επαφή μαζί του ήταν το βραχνιασμένο ραδιόφωνο πως τον φαντάζονταν δύο μέτρα έτσι όπως οδηγούσε τον ιερό Μουράτη, τον Ρωσίδη, τον Δαρίβα, τον Κοτρίδη, τον Υφαντή και όλους τους άλλους στην ποδοσφαιρική αθανασία. Τότε που ο δικός τους Ολυμπιακός κέρδισε για πάντα τον τίτλο «Θρύλος» εμπνέοντας ολόκληρη τη μεταπολεμική Ελλάδα.
Θανάσης Μπέμπης και Γιώργος Σιδέρης. Δύο «ιερά» ονόματα της ιστορίας του Ολυμπιακού ενώνουν τις γενιές του Θρύλου. Ο Μπέμπης, ο αρχιτέκτονας του παιχνιδιού, και ο Σιδέρης, ο δεινός σκόρερ που θαύμαζε τον μέντορά του
Γεννήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1920, στα Πετράλωνα. Πρωτόπαιξε μπάλα στα Πράσινα Πουλιά κι έπειτα στον γειτονικό Ακράτητο Ανω Πετραλώνων. Στον Φωστήρα του Ταύρου μετακινήθηκε το 1947 και σύντομα αποτέλεσε μέλος της περίφημης πεντάδας των επιθετικών του που, αργότερα, τον καθιέρωσαν ως «φονέα των γιγάντων». Για να φορέσει τα ερυθρόλευκα χρειάστηκε να φτάσει ως τα δικαστήρια, μιας και ο Φωστήρας εμφάνισε ένα χαρτί με την υπογραφή του σε μια δήλωση αιώνιας αφοσίωσης: «Δηλώ ότι θα είμαι πιστός ακόλουθός του και ουδέποτε θα εγκαταλείψω τον αγαπημένο μου σύλλογο, Φωστήρα». Ο Μπέμπης κατηγόρησε τη διοίκηση της ομάδας του για πλαστογραφία, όμως άκρη δεν βγήκε. Κάπως έτσι έφυγε για τον Πειραιά έχοντας μεγάλη υπομονή και έναν χρονοβόρο αποκλεισμό που καθυστέρησε την ένταξή του.
15 δοξασμένα χρόνιαΣτον Ολυμπιακό παρέμεινε σχεδόν 15 χρόνια. Κέρδισε έξι πρωταθλήματα (τα πέντε στη σειρά, αλλά όχι και αυτό του 1954 καθώς δεν αγωνίστηκε εκείνη τη σεζόν λόγω αντιπαράθεσης με τη διοίκηση) με τους Πειραιώτες. Πήρε οκτώ κύπελλα, αλλά κατέκτησε και το Βαλκανικό το 1963. Το 1959 ήταν στα πρώτα ευρωπαϊκά ματς των Ερυθρολεύκων με αντίπαλο τη Μίλαν. Το 1961, στην περίφημη νίκη 2-1 στο φιλικό με τη Σάντος του Πελέ, τραυματίστηκε μόλις στο δεύτερο λεπτό. Εξω από το γήπεδο άγιος. Ποτέ δεν κάπνισε. Ποτέ δεν ξενύχτησε. Μέσα στο γήπεδο θηρίο. Ετοιμος να τα βάλει με μια κερκίδα μοναχός του. Κάποτε ο Ολυμπιακός έπαιξε στη Θεσσαλονίκη με τον ΠΑΟΚ σε μια παρτίδα τον τίτλο του πρωταθλητή. Τότε τα παιχνίδια γίνονταν στον χώρο που είναι τώρα η Διεθνής Εκθεση. Και την «ένταση» την έκοβες στον αέρα με το μαχαίρι.
Ηταν μάλιστα τόσο κοντά οι κερκίδες στον αγωνιστικό χώρο, ώστε οι Ερυθρόλευκοι στην ανάπαυλα δεν διανοήθηκαν να πλησιάσουν τα αποδυτήρια για να μην περάσουν μέσα από τον κόσμο. Στάθηκαν να ξαποστάσουν στη σέντρα. Τελικά νικούν και κατακτούν τον τίτλο! Φεύγοντας όμως – τρεις ώρες μετά τη λήξη –, το πούλμαν της ομάδας γίνεται «καλοκαιρινό» από τις πέτρες. Ολοι έχουν κατά νου το αυτονόητο. Να αφήσουν την ιστορία πίσω τους. Ο Μπέμπης όμως δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. Βγάζει το κεφάλι του από ένα παράθυρο, κρεμιέται στον αέρα κρατώντας τη φανέλα του και αρχίζει να φωνάζει: «Ρε π…, εμείς πιστεύουμε σε αυτή. Και παίζουμε γι’ αυτήν». Ο ίδιος άνθρωπος που στο φινάλε Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός του 1960 στο Καραϊσκάκης φόρεσε το σταυρουδάκι του στον λαιμό του Μίμη Δομάζου λέγοντάς του «μικρέ, εσύ θα γίνεις ο διάδοχός μου όταν θα σταματήσω». Ο μεγάλος του Ολυμπιακού, στον πιτσιρικά τότε βιρτουόζο του αιώνιου αντιπάλου. Με το ήθος μιας άλλης εποχής.
Τότε που ο δικός τους Ολυμπιακός κέρδισε για πάντα τον τίτλο «Θρύλος» εμπνέοντας ολόκληρη τη μεταπολεμική Ελλάδα
Να μην ξεχάσω: λάτρευε να σκαρώνει φάρσες στον αδελφικό του φίλο Ανδρέα Μουράτη. Ο «Μιζούρι» με τα γράμματα και τις πολλές πληροφορίες δεν τα πήγαινε καλά. Και φυσικά οι πληροφορίες για τους αντιπάλους στο ποδόσφαιρο προέκυπταν με το σταγονόμετρο. Ο Μπέμπης λοιπόν ξεκινούσε στα μισά της εβδομάδας να του αραδιάζει διάφορα για τον επιθετικό που ο Μουράτης θα έπρεπε να σταματήσει την Κυριακή. Ο,τι του κατέβαινε στο κεφάλι. Πολλές φορές μάλιστα πριν από τα ματς, στο «ζέσταμα», έδειχνε στον Μουράτη στην τύχη κάποιον ποδοσφαιριστή της άλλης ομάδας. «Αυτός είναι», του έλεγε και όταν αποκαλυπτόταν η αλήθεια γινόταν… χαμός.
Με την εθνική ομάδα δεν έπαιξε πολύ. Μόλις 17 συμμετοχές γιατί «δεν άντεχα την αδικία». Ηρθε σε ρήξη με τη διοίκηση της ΕΠΟ, όταν η Ομοσπονδία δεν φάνηκε εντάξει στη συμφωνία ότι θα πλήρωνε εκείνη τα χαμένα μεροκάματα των ποδοσφαιριστών (που τότε προφανώς δεν ήταν επαγγελματίες και δεν βιοπορίζονταν από το ποδόσφαιρο). Ηταν πριν από ένα ματς με το Ισραήλ το 1953. Την παραμονή μαζί με άλλους δυο – τρεις έφυγε από το ξενοδοχείο. Την επομένη επέστρεψε, έπαιξε και με δικό του γκολ η Ελλάδα επικράτησε με 1-0. Το γυαλί όμως είχε ραγίσει. Και έσπασε σε ένα ταξίδι στη Μαδρίτη όταν η Ομοσπονδία αποφάσισε να μη χορηγήσει τον μισθό των 2-3 δολαρίων που είχε θεσπίσει για τους διεθνείς η UEFA.
Πάντα πιστόςΟ ποδοσφαιρικός του κύκλος έκλεισε στο λιμάνι της καρδιάς του το 1963. Οχι όμως και η σχέση του με τον Ολυμπιακό. Εκεί όπου επέστρεψε τη δεκαετία του ΄80 για να παίξει αρκετές φορές τον ρόλο του υπηρεσιακού προπονητή. Στα 15 παιχνίδια που κάθισε στον πάγκο, το 1979-80, το 1983-84 και το 1984-85, η ομάδα του δεν έχασε ποτέ (10 νίκες και 5 ισοπαλίες). Μάλιστα, τελευταία αγωνιστική του 1983-84 ο Ολυμπιακός υποδεχόταν τον (ήδη) πρωταθλητή Παναθηναϊκό και ήθελε πάση θυσία νίκη για να βγει στην Ευρώπη. Οι Πράσινοι ονειρεύονταν γύρο θριάμβου μέσα στο Καραϊσκάκης, αλλά ο Μπέμπης ήταν λιτός και κατανοητός. «Αν θέλουν, να τους στείλει η ΕΠΟ ποδήλατα να κάνουν τον γύρο του Καραϊσκάκη. Γύρο του θριάμβου ποτέ»! Με γκολ του Μητρόπουλου (86΄) ο Ολυμπιακός επικρατεί. «Τον Παναθηναϊκό ας κερδίζουμε κι ας χάνουμε από τον… Βούδα!», φώναξε ο «Πινόκιο» φεύγοντας για τα αποδυτήρια.
Τελευταία εικόνα: στις 8 Οκτώβρη του 2012 στο γήπεδο του Ταύρου. Με αφορμή ένα φιλικό των Βετεράνων, η ΠΑΕ τιμά την τεράστια προσφορά του. Ο Μπέμπης περπατά λίγα βήματα, φτάνει ως τη σημαία του Ολυμπιακού και την προσκυνά, φιλώντας την τρεις φορές.
Πέντε χρόνια αργότερα, έφυγε από τη ζωή, στις 23 Ιούλη του 2017. «Ενας από τους μεγαλύτερους αθλητές στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ένας σπουδαίος άνθρωπος, μια ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ψυχή, που συγκλόνιζε πάντα για τη λατρεία του για την ερυθρόλευκη σημαία, έφυγε σήμερα σε ηλικία 90 ετών, αλλά το ιστορικό του αποτύπωμα θα μένει βαθύ στην ιστορία του Συλλόγου και στις ψυχές όλων των ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ», ανέφερε η ανακοίνωση του αποχωρισμού, θέλοντας μέσα σε λίγες λέξεις να τα πει όλα.
Those who had the opportunity to see him play in his Olympiacos jersey swore that the red-and-white stripe never suited anyone so well. It was as if he’d been touched by the hand of an artist like Tsarouchis or Gyzis, like a work of art. Old-timers would say about Thanasis Bebis, “if you didn’t see him play, you’ll never know what you missed.”
Yes, for decades, it was as if everyone was in cahoots every time the conversation turned to Olympiacos’ pre-eminent number “10” jersey. Because the same phrase tripped off their tongues: “If you didn’t see him play…”
From teammate Savvas Theodoridis, who loved him like a brother, to Mimis Domazos, rival Panathinaikos’ on-field “general”, who kept a photograph of him on his headboard and had “Olympique” shouted at him by fans in the Panathinaikos stands every time he tried to imitate his childhood hero’s unique style.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });So too from Giorgos Sideris, who never got to play alongside him during Bebis’s prime – and never got over his disappointment – to the publisher of the sports paper “Fos”, Theodoros Nikolaidis.
Goal and… a cap, tooAnd here are some stories where you can’t really be sure where legend leaves reality in its wake. The setting is during a big derby against cross-town Ethnikos, they say.
Stathis Mandalozis, the first goalkeeper to win the “flying fox” medal for his acrobatic saves, stood guard in front of the Ethnikos goal posts. He liked to play with a flat cap. At some point, Bebis pushes into his penalty area. He passes one defender, then a second and stops in front of Mandalozis then dribbles past him, grabbing the cap off his head on the way. They pass the goal line together— the ball, the cap and Mandalozis, who’s trying to swat away the ball in time. The scene resembled the characters in one of the football comics of bygone eras.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });This is the stuff “Pinocchio” was made of—to use the nickname bestowed on Bebis by the Cypriot journalist Pavlos Krinaios.
Standing a mere 1.64 meters tall, Bebis was “skin and bones”. However, on the pitch, he was a “maestro”. With the ball at his feet ready to do his bidding, and Bebis with his head held high, he was selecting the next play from an inexhaustible repertoire and running through his head before revealing it to his team-mates. The youngsters who never got to see him play, but only heard the muffled commentary on the radio, used to say they imagined a giant of a man, two meters tall at least, leading the “divine” Mouratis, Rossidis, Darivas, Kotridis, Yfantis and all the others to football immortality — when their Olympiacos achieved the title “Legend” for the rest of its days, inspiring the whole of post-war Greece.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Bebis was born in the late 1920s, in Petralona district of central Athens. He first played football with a local team, called interestingly enough “Prasina Poulia”, Greek for “green birds”. He then transferred to another local team, Akratitos, based a few streets away in Ano Petralona, before finding his way in 1947 to a more well-known club, Fostiras, in the nearby Tavros district.
It was there that he joined another four strikers who would give Fostiras its nickname of “giant killer”.
Bebis had to go to court to swap his Fostiras jersey for the red and white of Olympiacos, when the Tavros club produced a declaration of “eternal loyalty” with his signature on it:
“I declare that I will be a loyal follower of Fostiras and never leave my beloved club,” the outlandish “contract” stated. Bebis accused the club’s management of forgery but couldn’t prove it.
Still, he found a way to leave for Piraeus, having shown considerable patience and enduring a lengthy ban that delayed his joining Olympiacos.
15 glorious yearsBebis stayed with Olympiacos for almost 15 years. He won six championships with the Piraeus club, five of them in a row (he didn’t play in the 1954 season due to a dispute with management).
He won eight Greek Cups as well as the Balkan Cup in 1963. In 1959, he was on the team for Olympiacos’ first European matches, against Milan. In 1961, he was injured in just the second minute of the Piraeus side’s celebrated 2-1 victory against Pele’s Santos in a friendly. Off the pitch, he was a saint. He never smoked, never partied at all hours, avoiding drinking and carousing. On the field, however, he was a beast. Ready to take on an entire stand by himself.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Thanasis Bebis and Giorgos Sideris. Two legendary names in Olympiacos history united across the generations. Bebis the playmaker, and Sideris the prodigious goal scorer who admired his mentor.
One time, Olympiacos headed north to Thessaloniki to play PAOK for the championship. Back then, PAOK played in what is now the International Exhibition.
The stands were so close to the pitch that the Reds didn’t go near the dressing room at half-time, as they’d have to push through the crowd. They spent the break standing around on the pitch instead. Nevertheless, they won in the end—making the title theirs! But as they’re leaving—three hours after the final whistle—the team bus is pelted with rocks.
Everyone is thinking the same thing: “Let’s get the hell out of here and call it a day.”
But Bebis didn’t think twice. He sticks his head out a window, literally hangs out the window holding his jersey, yelling: “You buggers… we believe in this. And we play for it”. This was the same man who, during the 1960 Olympiacos-Panathinaikos final at the Karaiskakis Stadium, hung his Cross around Mimis Domazos’ neck and said: “Kid, you’ll be my successor one day, when I quit”.
This was an Olympiacos great recognizing an up-and-coming virtuoso playing for his team’s eternal rival. That was the ethos of a past era.
There’s something else we mustn’t forget: he loved to prank his close friend Andreas Mouratis.
“Missouri”, as Mouratis was called, didn’t like reading and couldn’t handle too much information at once. And, of course, information about football opponents was thin on the ground back then. So, midweek, Bebis would start spouting off about the striker that Mouratis would have to cover come Sunday. He’d just say whatever came into his head. Oftentimes before a match, during the warm-up, he’d point out some player on the other team to Mouratis at random.
“That’s him,” he’d say, and when the truth came out, all hell would break loose.
Bebis didn’t play with the national team as much. Just 17 caps in all, because “I couldn’t stand the unfairness of it all”, as he said.
He fell out with the Greek Football Federation management when they didn’t keep their word and reimburse the players their owed pay. Keep in mind, back then footballers weren’t professionals and didn’t make their living from playing.
The break came before the national team’s match against Israel in 1953. He left the hotel with two or three other players the night before the game. Bebis returned the next day, played and scored, with Greece winning 1-0. But the “glass” had been broken, and the relationship completely soured when after a trip to Madrid the federation declined to pay a … $2-3 salary UEFA had stipulated for internationals.
Always trueHis football career ended in 1963 in the port city that had always occupied a special place in his heart. But Bebis’s relationship with Olympiacos did not. He would return in the 1980s to act as interim coach on several occasions. With 15 games on the bench, in the 1979-80, 1983-84 and 1984-85 seasons, Olympiacos never once lost (10 wins and five draws).
On the last day of the 1983-84 season, Olympiacos was playing the season’s champions, Panathinaikos, at home and wanted to win at all costs to secure a spot in Europe.
The “Greens” were dreaming of taking a lap of honor around Karaiskakis, but Bebis wouldn’t have that.
“If they want, the Federation can send them bicycles and they can ride around Karaiskakis. However, there’ll be no lap of honor. Not ever!” A goal by Tassos Mitropoulos in the 86th minute gave Olympiacos the victory. “Better to beat Panathinaikos and lose to… Buda!”, Pinocchio shouted as he headed for the locker room.
One last image: on October 8, 2012 at the Tavros Stadium during an old-timers’ friendly, the Federation honors Bebis for his enormous contribution. Bebis takes a few steps, reaches the Olympiacos flag and kisses it three times. He would pass away five years later, on July 23, 2017.
“One of the greatest players in the history of Greek football, a great man, with OLYMPIACOS in his soul, whose love for his Club’s red and white banner was always moving, passed away today at the age of 90, but he leaves a profound stamp on the history of the Club and the souls of fans everywhere”, read the announcement of his final farewell. Something that manages to say a great deal in a few words.
When Manolis – as he is known to all – vaults, it’s more like an art installation than a sporting competition—the spectator is swept away by this synthesis of innovative performance and physical transcendence in which movement becomes art and gravity seems willing to negotiate. His body does not obey the laws of physics. It doesn’t fall like a 75 kg body should after a five-and-a-half or six-meter vault. No, something holds him up there, on the cusp between the tangible and the void, between ground and sky, as though he can subtly distend time in a way only very great athletes know how to.
Manolo is one of those athletes, and with proof: on Saturday, March 22, he cleared 6.05 meters to again smash the Greek national record and add another medal to his collection, namely, the second place and the silver at the World Indoor Championship in China.
The 2024 Olympic medal, a new national record and the moment he cleared six meters. In 2025 he does one better: 6.05 meters and the silver medal at the World Indoor Championship
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); A year agoIt’s August 2024, the Paris Olympic Stadium is humming with the sound of tens of thousands of spectators, and the floodlights are refracting through the droplets of sweat on the athletes’ bodies, creating a strange, almost mythological atmosphere. Karalis is standing dead still at the start of the runway. It’s that split second before the sprint, when the future’s still unwritten and there’s still a chance the impossible could happen. The athlete takes a deep breath. And he’s off. The pole – an object with a personality of its own, something between an extension of his body and an unpredictable weapon—bends sharply then snaps back into shape, catapulting him to heights normally reserved for birds or careless drones. 5.90 meters. The bar remains in place. For a second, no one is sure it actually happened. A silence seems to suck all the sound out of the stadium.
And, then, the explosion.
The ceremony is like something between a knighting and a mystic initiation. Sergey Bubka, a man who could easily be called a demigod of the pole vault, a man who conquered the air, hangs the bronze medal round Karalis’ neck. Then the selfie with Mondo Duplantis and Sam Kendricks—a photograph that’s both a historical document and a viral post. In that frame, the past present and future of sport coexist. Karalis is now part of the elite.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); A laurel-wreathed youth of our own eraHis and Olympiacos’ paths crossed in 2021, a few months after he took fourth place at the Tokyo Olympics. Karalis had already enjoyed some important athletic successes, but the biggest in his career were still ahead of him. That alone may have sufficed for him to don the emblem of the Olympic champion, but there was more to it than that. Because, above all else, Manolis Karalis is also a perfect match for the Club’s ethos, personality-wise. His values resonate with those of Olympiacos, as they emerged a century ago and continue to permeate the organization to this day. It is as an Olympiacos athlete that he has achieved the most important successes of his career to date, the crowning moment of which was the Olympic medal in Paris. On the podium, he was transformed into an updated and more extroverted version of the Olympiacos emblem: an Olympic champion, and a youth that had earned his laurels.
Olympiacos and Karalis: winners with a shared ethos. Something that the Karaiskakis stadium has confirmed that so many times.
But who is Manolis Karalis?He was born in October 1999 and seemed from the very start to have been suspended between two worlds. His father, a Greek decathlete, passed on a natural inclination for sports. His Ugandan mother gave him the resilience and the smile that often turns the greatest challenges into a game.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Growing up in Patras, young “Manolo” quickly learned what it means to be different. The stares, the comments and whispers, everything that follows a child who, for whatever reason, is not an easy fit for the usual, predefined categories. And that may be why, when he made his first vault at the age of 12, he saw the pole not as a piece of sports equipment, but as a means of escape. A tool he could wield not to move his body a few meters further along, but to launch it higher than anyone could expect.
At 16, he breaks the U18 world record.
At 18, he becomes the U20 world record holder.
At 22, he breaks the Greek record for men.
The numbers tell a story. But sport is more than numbers. In 2019, Karalis is forced to fight a very different battle. It’s not about feet or meters this time, but about the limitations some people would like to impose on others.
A Federation coach—a man who should support athletes—refuses to call him by his name. For him, Manolis is just “the black”. But it doesn’t stop there. He says “black people aren’t right for pole vaulting.”
It’s not hard to imagine how easy it would have been for Manolo to simply stay silent. To suck it up and let it go. After all, many do just that. But Manolis did not stay silent. He publicly denounced the incident and its perpetrator, and demanded justice. Not for himself, but for all those who would follow him.
When he finally cleared 6 meters, he posted this on social media: “I was told that black people weren’t right for pole vaulting. Well, I’m the first black man to break 6 meters”.
If pole vaulting is a sport in which athletes learn to subvert gravity, Karalis has shown that he can also subvert prejudice.
Being a child prodigy can be a scary thing. So many expectations. So much pressure. Having to prove over and over you deserve to be where you are. At some point, all this became a burden. The anxiety, the panic attacks, the bouts of depression: success can sometimes come at a very high price. Karalis lost sight of himself. Luckily, he was able to find his way back. He learned to see the pole vault not as an obligation, but as a joy. And he started to compete because he wanted to, not because he felt he had to.
2024 wasn’t just a good year for Manolis Karalis. It was the year that made him into a legend. Bronze at the World Indoor Athletics Championships in Glasgow. Silver at the European Championships in Rome. Bronze at the Paris Olympics. And then…At the Diamond League meet in Poland. The bar is raised to 6.00 meters. For an athlete, the 6-meter barrier is a lot more than just a number. It’s the gateway to the next level. Karalis takes off. And he clears the bar. He’s the first Greek to ever vault so high, and he repeats the feat a few months later at the Greek championships.
More than just an athleteEmmanouil Karalis seems to move through the world with a natural, unforced ease, the kind that’s rooted not in some carefully constructed personal brand, but in a deeply rooted sense of who he is. That is truly rare in our era of overexposure and calculated self-imagery. His physical presence—linear, dynamic, with an almost childlike lightness—is reflected in the way he chooses to present himself: his hair in braids (a statement of identity, not just a stylistic decision); clothes that are quiet and expressive, not loud and brash; the natural flow of his words as he speaks, which are rhythmic but not pretentious.
Because Karalis is not just a pole vaulter, he is living proof that athletes can sometimes touch the sky. And every time he launches himself skywards, if only for the briefest instant, gravity cedes an iota of its absolute hold over man and
Το να παρακολουθεί κανείς τον Μανώλη Καραλή στο άλμα επί κοντώ μοιάζει περισσότερο με εικαστική εγκατάσταση παρά με αθλητικό αγώνα – μια σύνθεση πρωτοποριακής παράστασης και φυσικής υπέρβασης, όπου η κίνηση μετατρέπεται σε τέχνη και η βαρύτητα μοιάζει να διαπραγματεύεται μαζί του αντί να τον δεσμεύει.
Το σώμα του δεν υπακούει στους αναμενόμενους νόμους της Φυσικής, δεν πέφτει με τη λογική που θα έπεφτε ένα σώμα 75 κιλών ύστερα από ένα άλμα πεντέμισι ή έξι μέτρων. Κάτι τον κρατά εκεί, στο μεταίχμιο μεταξύ του κενού και του στερεού, ανάμεσα στο έδαφος και τον ουρανό, σαν να υπάρχει μια ανεπαίσθητη παράταση του χρόνου που μόνο οι πολύ μεγάλοι αθλητές καταφέρνουν να πετύχουν.
Και ο Μανόλο είναι δεδομένα πολύ μεγάλος. Με αποδείξεις: Μόλις το μεσημέρι του Σαββάτου πέταξε ως τα 6,05 μ., συνέτριψε το πανελλήνιο ρεκόρ και πρόσθεσε στη συλλογή του ένα ακόμη παράσημο: Ασημένιος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα «κλειστού» της Κίνας.
Το 2024 ολυμπιακό μετάλλιο, πανελλήνιο ρεκόρ και η μαγική στιγμή που πέρασε το φράγμα των 6 μέτρων. Το 2025 «ασημένιος» στο Παγκόσμιο και 6,05
Πίσω στον χρόνοΕίναι Αύγουστος 2024, το Ολυμπιακό Στάδιο του Παρισιού δονείται κάτω από τον θόρυβο δεκάδων χιλιάδων θεατών, το φως των προβολέων διαθλάται στα σταγονίδια του ιδρώτα των αθλητών, δημιουργώντας μια παράξενη, σχεδόν μυθολογική ατμόσφαιρα. Ο Καραλής στέκεται ακίνητος στην αρχή του διαδρόμου. Είναι αυτό το κλάσμα του δευτερολέπτου πριν από το σπριντ, όπου το μέλλον είναι ακόμη άγραφο, όπου υπάρχει ακόμη πιθανότητα να συμβεί το αδύνατο. Ο αθλητής παίρνει βαθιά ανάσα. Ξεκινά.
Το κοντάρι – ένα αντικείμενο με δική του προσωπικότητα, κάτι μεταξύ προέκτασης του σώματος και απρόβλεπτου όπλου –λυγίζει βίαια και μετά τον εκτινάσσει, εκσφενδονίζοντάς τον σε ύψη που κανονικά προορίζονται για πουλιά ή για απρόσεκτα drones. 5,90 μέτρα. Ο πήχης παραμένει στη θέση του. Για ένα δευτερόλεπτο, κανένας δεν είναι σίγουρος ότι αυτό συνέβη στην πραγματικότητα. Υπάρχει μια μαγνητική σιωπή στο στάδιο.
Και μετά, έκρηξη.
Η τελετή μοιάζει κάτι μεταξύ ιπποτικής τελετής και μυστικιστικής μύησης. Ο Σεργκέι Μπούμπκα, ένας άνθρωπος που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ημίθεος του επί κοντώ, ο κατακτητής του αέρα, κρεμάει το χάλκινο μετάλλιο στον λαιμό του Καραλή. Ακολουθεί η selfie με τον Μόντο Ντουπλάντις και τον Σαμ Κέντρικς –μια φωτογραφία που είναι ταυτόχρονα ιστορικό ντοκουμέντο και viral μήνυμα. Σε εκείνο το καρέ συνυπάρχουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του αγωνίσματος. Ο Καραλής ανήκει πλέον στην ελίτ.
Σύγχρονος δαφνοστεφανωμένοςΟ δρόμος του με τον Ολυμπιακό συναντήθηκε το 2021, λίγους μήνες μετά την τέταρτη θέση στους Ολυμπιακούς του Τόκιο. Ο Καραλής διέθετε ήδη σημαντικές αθλητικές επιτυχίες, με τις μεγαλύτερες της καριέρας του να βρίσκονται μπροστά του. Αυτό και μόνο ίσως να ήταν αρκετό για να φορέσει το έμβλημα με τον δαφνοστεφανωμένο· όχι αν μιλάμε για τον Ολυμπιακό. Πάνω απ’ όλα, ο Μανώλης Καραλής διέθετε και διαθέτει μια προσωπικότητα που εναρμονίζεται με το πνεύμα του συλλόγου.
Οι αξίες του συντονίζονται με εκείνες του Ολυμπιακού, έτσι όπως αποκρυσταλλώθηκαν για πρώτη φορά πριν από 100 χρόνια και διαπνέουν το σύνολο του οργανισμού έως και σήμερα.
Ολυμπιακός και Καραλής, ένα κοινό πνεύμα νικητή. Και το γήπεδο Καραϊσκάκης το έχει επιβεβαιώσει πολλές φορές μέχρι τώρα
Ως αθλητής του Ολυμπιακού έχει σημειώσει τις σημαντικότερες επιτυχίες στην καριέρα του, με κορωνίδα το ολυμπιακό μετάλλιο στο Παρίσι, τότε που πάνω στο βάθρο έγινε η πιο σύγχρονη, εξωστρεφής και γεμάτη συμβολισμούς εκδοχή του εμβλήματος του Ολυμπιακού: ένας ολυμπιονίκης αθλητής, ένας δαφνοστεφανωμένος νέος.
Ποιος είναι όμως ο Μανώλης Καραλής;Γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1999 και από την πρώτη στιγμή έμοιαζε να ισορροπεί ανάμεσα σε δύο κόσμους. Ο πατέρας του, έλληνας δεκαθλητής, του έδωσε τη φυσική κλίση προς τον αθλητισμό. Η μητέρα του, από την Ουγκάντα, του έδωσε την ανθεκτικότητα και το χαμόγελο που συχνά μετατρέπει τις μεγαλύτερες προκλήσεις σε παιχνίδι.
Μεγαλώνοντας στην Πάτρα, ο μικρός «Manolo» έμαθε γρήγορα τι σημαίνει να είσαι διαφορετικός. Τα βλέμματα, τα σχόλια, οι ψίθυροι, όλα αυτά που συνοδεύουν κάθε παιδί που, για οποιονδήποτε λόγο, δεν χωράει εύκολα στις προκαθορισμένες κατηγορίες. Και ίσως ακριβώς γι’ αυτό, όταν στα 12 του πιάνει για πρώτη φορά ένα κοντάρι, δεν το βλέπει ως αθλητικό όργανο, αλλά ως μέσο διαφυγής. Ενα εργαλείο που δεν χρησιμοποιείται για να μετακινήσει το σώμα του λίγα μέτρα πιο πέρα, αλλά για να τον στείλει πιο ψηλά απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς.
Στα 16 του σπάει το παγκόσμιο ρεκόρ U18.
Στα 18 του γίνεται παγκόσμιος ρέκορντμαν U20.
Στα 22 του καταρρίπτει το πανελλήνιο ρεκόρ ανδρών.
Οι αριθμοί λένε μια ιστορία. Αλλά ο αθλητισμός δεν είναι μόνο αριθμοί. Το 2019 ο Καραλής αναγκάζεται να δώσει έναν πολύ διαφορετικό αγώνα. Δεν έχει να κάνει με μέτρα και πήχεις, αλλά με τα όρια που κάποιοι θέλουν να επιβάλουν στους άλλους.
Ενας προπονητής της Ομοσπονδίας – ένας άνθρωπος που, κανονικά, θα έπρεπε να υποστηρίζει τους αθλητές – αρνείται να τον αποκαλεί με το όνομά του. Για εκείνον, ο Μανώλης είναι «ο μαύρος». Αλλά δεν σταματά εκεί. Λέει ότι «οι μαύροι δεν κάνουν για επί κοντώ».
Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πόσο εύκολο θα ήταν για τον «Manolo» να σωπάσει. Να υπομείνει, να το αφήσει να περάσει. Πολλοί το κάνουν. Αλλά ο Μανώλης δεν σιώπησε. Κατήγγειλε δημόσια το περιστατικό και απαίτησε δικαιοσύνη. Οχι για τον εαυτό του, αλλά για όλους όσοι θα έρθουν μετά.
Οταν τελικά πέρασε το φράγμα των 6 μέτρων, έγραψε στα social media: «Μου είπαν ότι οι μαύροι δεν κάνουν επί κοντώ. Εγώ είμαι ο πρώτος μαύρος άλτης που πέρασε τα 6 μέτρα».
Αν το άλμα επί κοντώ είναι ένα σπορ όπου οι αθλητές μαθαίνουν να ανατρέπουν τη βαρύτητα, ο Καραλής έδειξε ότι μπορεί να ανατρέψει και τις προκαταλήψεις.
Το να είσαι παιδί-θαύμα είναι, συχνά, ένας τίτλος που κρύβει πίσω του μια τρομακτική πραγματικότητα. Μεγάλες προσδοκίες. Ατελείωτη πίεση. Ανάγκη να αποδεικνύεις ξανά και ξανά ότι αξίζεις να βρίσκεσαι εκεί που βρίσκεσαι. Κάποια στιγμή όλα αυτά έγιναν βάρος. Το άγχος, οι κρίσεις πανικού, η κατάθλιψη – το τίμημα της επιτυχίας μπορεί να είναι ασύλληπτο. Ο Καραλής έχασε τον εαυτό του. Αλλά, ευτυχώς, βρήκε τον δρόμο πίσω. Εμαθε να βλέπει το επί κοντώ όχι ως υποχρέωση, αλλά ως χαρά. Να αγωνίζεται όχι από ανάγκη, αλλά επειδή το ήθελε πραγματικά.
Το 2024 δεν ήταν απλώς μια καλή χρονιά για τον Μανώλη Καραλή. Ηταν η χρονιά που τον έκανε θρύλο. Χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου στη Γλασκώβη. Ασημένιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στη Ρώμη. Χάλκινο στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι. Και μετά… Diamond League, Πολωνία. Ο πήχης ανεβαίνει στα 6,00 μέτρα. Για έναν αθλητή, το φράγμα των 6 μέτρων είναι κάτι πολύ περισσότερο από αριθμός. Είναι μια επόμενη πίστα. Ο Καραλής απογειώνεται. Και τα καταφέρνει. Γίνεται ο πρώτος Ελληνας που περνά αυτό το ύψος και λίγους μήνες μετά επαναλαμβάνει το κατόρθωμά στο πανελλήνιο πρωτάθλημα.
Δεν είναι απλώς ένας αθλητήςΟ Εμμανουήλ Καραλής μοιάζει να κινείται μέσα στον κόσμο με μια φυσική, ανεπιτήδευτη άνεση, το είδος της άνεσης που δεν προκύπτει από κάποιο επιμελώς κατασκευασμένο προσωπικό brand, αλλά από μια βαθιά ριζωμένη αίσθηση του ποιος είναι – κάτι σπάνιο στη σύγχρονη εποχή της υπερέκθεσης και των υπολογισμένων αυτοεικόνων.
Η σωματική παρουσία του – ευθύγραμμη, δυναμική, με μια σχεδόν παιδική ελαφρότητα – βρίσκει αντανάκλαση στον τρόπο που επιλέγει να παρουσιάζει τον εαυτό του: τα μαλλιά σε πλεξούδες (δηλωτικό στοιχείο ταυτότητας, όχι απλή στυλιστική απόφαση), η επιλογή ρούχων που δεν φωνάζουν αλλά διατυπώνουν, η φυσική ροή της γλώσσας του όταν μιλάει, που διατηρεί τον ρυθμό της χωρίς να καταφεύγει σε εξεζητημένες στυλιστικές ακροβασίες.
Γιατί ο Εμμανουήλ Καραλής δεν είναι απλώς ένας επικοντιστής. Είναι η απόδειξη ότι, μερικές φορές, ο άνθρωπος μπορεί να αγγίξει τον ουρανό. Και κάθε φορά που απογειώνεται, έστω και για λίγα δευτερόλεπτα, η βαρύτητα χάνει ένα μικρό κομμάτι από την απόλυτη εξουσία της πάνω στην ανθρώπινη φύση.
Οι μαθητές κάνουν παρέλαση σήμερα στο κέντρο της Αθήνας τιμώντας την επανάσταση του 1821.
Η παρέλαση θα περάσει μπροστά από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη όπου έχει στηθεί η εξέδρα των επισήμων.
Από εκεί παρακολουθούν η υπουργός Παιδείας, Μαρία Ζαχαράκη, ο δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας και ο πρόεδρος της Βουλής, Νικήτας Κακλαμάνης.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Από νωρίς οι μαθητές ξεκίνησαν τις προετοιμασίες για την παρέλαση που άρχισε στις 11 π.μ.
Δείτε στιγμιότυπαΜαθητές δημοτικών σχολείων
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Μπροστά από τους επισήμους
Μηνύματα από συμμαθητές και φίλους
Κόσμος παρακολουθεί
Πριν την παρέλαση
Σοφία Ζαχαράκη, Χάρης Δούκας και η σύζυγός του Γεωργία Πολυτάνου, Νικήτας Κακλαμάνης
Με παραδοσιακές στολές
Σημαιοφόρος και παραστάτες σχολείου
Τραγωδία στα Χανιά, όπου ένας άνδρας βρέθηκε νεκρός στην άκρη του δρόμου στην Παλιά Πόλη.
Συγκεκριμένα, το πρωί της Κυριακής περαστικοί εντόπισαν τον άνδρα στην άκρη του δρόμου, χωρίς τις αισθήσεις του. Αμέσως, ειδοποίησαν το ΕΚΑΒ, που έσπευσε στο σημείο και παρέλαβε τον άτυχο άνδρα μεταφέροντάς τον στο νοσοκομείο Χανίων. Εκεί οι γιατροί διαπίστωσαν πως είχε ήδη αφήσει την τελευταία του πνοή.
Για το περιστατικό ενημερώθηκε η αστυνομία που ξεκίνησε τις έρευνες για την διαλεύκανση της υπόθεσης.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Πιθανόν ήταν άστεγοςΣύμφωνα με το cretapost, ακόμα δεν έχει ταυτοποιηθεί ποιος είναι ο νεκρός ωστόσο πρόκειται για άνδρα άνω των 50 ετών ο οποίος πιθανότατα να ήταν άστεγος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το επικρατέστερο σενάριο για τα αίτια του θανάτου του είναι παθολογικά αίτια ωστόσο αυτό αναμένεται να το απαντήσει ο ιατροδικαστής.
«Αλμυρός» από άποψη τιμής είναι ο μπακαλιάρος εν όψει της 25ης Μαρτίου, με τους καταναλωτές να προτιμούν τον κατεψυγμένο και πολλούς να επιλέγουν να αγοράσουν τον μπακαλιάρο σε κομμάτια.
Στα ύψη όμως, είναι και η ζήτηση του κατεψυγμένου προϊόντος καθώς η τιμή του είναι αισθητά πιο οικονομική. Υπολογίζεται ότι σε σχέση με πέρσι ο μπακαλιάρος είναι ακριβότερος κατά 20%.
Σούπερ μάρκετ: Δείτε πόσο πωλείται ο μπακαλιάρος ενόψει της 25ης Μαρτίου googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Η τιμή του μπακαλιάρου στα μαγαζιά γύρω από την Βαρβάκειο
Καθώς ο μπακαλιάρος είναι ένα από τα πιάτα που υπάρχει παραδοσιακά στο τραπέζι της 25ης Μαρτίου, η Ένωση Εργαζόμενων Καταναλωτών Ελλάδας επισημαίνει τι πρέπει να προσέχουμε για να αποφύγουμε τον κίνδυνο παραπλάνησης:
1. Οι αυθεντικοί υγράλατοι ή αλίπαστοι (παστοί) μπακαλιάροι προέρχονται από περιοχές του Ατλαντικού, του Ειρηνικού και της Γροιλανδίας. Η ελληνική αγορά προμηθεύεται τον μπακαλιάρο κυρίως από τον Ατλαντικό και από Ισλανδία, Φιλανδία και Νορβηγία.
2. Το παστωμένο ψάρι με την ονομασία λινγκ, πωλείται συνήθως δίπλα από τον αυθεντικό υγράλατο μπακαλιάρο, επομένως έχει μεγάλη σημασία να ελέγχουμε τις ταμπέλες του ιχθυοπωλείου. Κάποιοι προμηθευτές αναγράφουν με μικρότερα γράμματα το χαρακτηριστικό «Λίνγκ» ή «Ling» και με μεγαλύτερα γράμματα την περιοχή προέλευσης, π.χ. Ισλανδίας.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });3. Τόσο ο αυθεντικός μπακαλιάρος όσο και το λίνγκ, έχουν κόκαλα οπότε η αναγραφή τού χαρακτηριστικού αυτού δεν είναι επαρκής για την αποφυγή της σύγχυσης.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });4. O μπακαλιάρος έχει μια χαρακτηριστική λευκή γραμμή που διατρέχει το σώμα του κατά μήκος και από τις δυο του πλευρές. Αν δεν είναι ορατή και από τις δύο πλευρές αυτό δεν πρέπει να μας ανησυχεί γιατί μπορεί η γραμμή από τη μία πλευρά του ψαριού να είναι κρυμμένη εξαιτίας του φιλεταρίσματος.
5. Μπορούμε να ξεχωρίσουμε την ποιότητα του καλού μπακαλιάρου, όπως και κάθε ψαριού, από το χρώμα του. Πρέπει να είναι λευκός, χωρίς κηλίδες ή κίτρινη απόχρωση και να μην επιλέγουμε ψάρι με ορατές αλλοιώσεις ή κιτρινισμένο χρώμα.
«Επιλέγουμε, πάντοτε, τις αγορές μας μετά από έρευνα ποιότητας και τιμής» καταλήγει η σχετική ανακοίνωση.
Η απόφαση για προφυλάκιση του δημάρχου του Μητροπολιτικού Δήμου Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, δεν έκαμψε τους διαδηλωτές που βγήκαν για ακόμα ένα βράδυ κατά χιλιάδες στους δρόμους στις μεγαλύτερες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις εδώ και πάνω από δέκα χρόνια.
Η αστυνομία επιχείρησε να καταστείλει ανεπιτυχώς τις συγκεντρώσεις με δακρυγόνα, αύρες και σε κάποιες περιπτώσεις πλαστικές σφαίρες ενώ από την Τετάρτη που ξεκίνησαν οι κινητοποιήσεις έχει προχωρήσει σε 700 συλλήψεις.
Η σύλληψη του Ιμάμογλου, του βασικού πολιτικού αντιπάλου του Ερντογάν για τις προεδρικές εκλογές του 2028, έρχεται μετά από ένα κύμα συλλήψεων στελεχών του φιλοκουρδικού κόμματος (μεταξύ των οποίων δημάρχων αρκετών περιοχών), ακτιβιστών της αριστεράς, δημοσιογράφων κ.α. που ακολούθησε τις κακές επιδόσεις του κυβερνώντος κόμματος στις τελευταίες τοπικές εκλογές.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Ιμάμογλου: Επιστροφή των μαζικών διαδηλώσεων στην Τουρκία googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Η απόφαση για προφυλάκιση του Ιμάμογλου για τις κατηγορίες περί διαφθοράς, σήμανε ότι ξεκίνησαν οι διαδικασίες για αντικατάστασή του στη δημαρχία της Κωνσταντινούπολης, επιλογή που θα γίνει από το δημοτικό συμβούλιο στο οποίο την πλειοψηφία την έχει το κόμμα του, το CHP.
Οι δικαστές αποφάσισαν ότι δεν συντρέχει λόγος για να προφυλακιστεί για τις κατηγορίες περί τρομοκρατίας, γεγονός που σημαίνει ότι το κράτος δεν έχει δικαίωμα να ορίσει τοποτηρητή για τη θέση του δημάρχου.
Οι κατηγορίες περί τρομοκρατίας αφορούν τη σχέση με το κουρδικό PKK, το οποίο λίγο καιρό πριν συμφώνησε να κηρύξει κατάπαυση πυρός με την Τουρκία και να αφοπλιστεί μετά τη συμφωνία Ερντογάν – Οτσαλάν.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Χιλιάδες κόσμου που δεν είναι μέλη του Ρεπουμπλικανικού κόμματος CHP του Ιμάμογλου, μαζικοποιούν τις συγκεντρώσεις των τελευταίων ημερών που εκφράζουν οργή απέναντι στον αυταρχισμό της κυβέρνησης που θέλει να βγάλει από τη μέση τους πολιτικούς της αντιπάλους ενώ η λιτότητα και οι οικονομικές ανισότητες βαθαίνουν τα ρήγματα στην τουρκική κοινωνία.
Το Σάββατο, μια νεαρή διαδηλώτρια έξω από το γραφείο του δημαρχιακού μεγάρου δήλωσε στο BBC ότι δεν διαμαρτύρεται για πολιτικούς λόγους ή επειδή υποστηρίζει την αντιπολίτευση, αλλά αντίθετα για να υπερασπιστεί τη δημοκρατία.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });«Είμαι εδώ για τη δικαιοσύνη, είμαι εδώ για την ελευθερία. Είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι και ο τουρκικός λαός δεν μπορεί να το δεχτεί αυτό. Αυτό είναι ενάντια στη συμπεριφορά και τον πολιτισμό μας».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Μια άλλη γυναίκα, η οποία είχε φέρει τον 11χρονο γιο της στις διαδηλώσεις, δήλωσε:
«Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να ζεις στην Τουρκία μέρα με τη μέρα, δεν μπορούμε να ελέγξουμε τη ζωή μας, δεν μπορούμε να επιλέξουμε ποιον θέλουμε και δεν υπάρχει πραγματική δικαιοσύνη εδώ».
Ο Ιμάμογλου, μοναδικός υποψήφιος του CHP για Τούρκος πρόεδρος στις επερχόμενος εκλογές, κατάφερε να πάρει 15 εκατ. ψήφους στις κάλπες που έστησε το κόμμα του ενώ ο ίδιος ήταν φυλακή.
Τα στοιχεία για τη συμμετοχή στις εκλογές έδωσε το ίδιο το κόμμα της αντιπολίτευσης αλλά ακόμα κι αν είναι «φουσκωμένα» η πρωτοφανής σε μαζικότητα συμμετοχή δεν αμφισβητείται.
Το ρεπουμπλικανικό κόμμα απηύθυνε γενικό κάλεσμα στον τουρκικό λαό να προσέλθει στις κάλπες και να στηρίξει τον Ιμάμογλου, με τις ψήφους των μελών του να ανέρχονται σε 1,6 εκατομμύρια. Οι υπόλοιποι ήταν μη μέλη που πήραν με αυτόν τον τρόπο θέση κατά της δίωξης του δημάρχου Κωνσταντινούπολης.
Σε ένα μήνυμα που μοιράστηκε στο Χ μέσω των δικηγόρων του αργά το βράδυ της Κυριακής, ο Ιμάμογλου έστειλε τους χαιρετισμούς του σε όσους διαμαρτύρονται και δήλωσε ότι οι ψηφοφόροι έδειξαν ότι η Τουρκία έχει «βαρεθεί» τον Ερντογάν.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Η σύλληψη του δεν εμποδίζει την υποψηφιότητα του και την εκλογή του ως προέδρου, αλλά αν καταδικαστεί για οποιαδήποτε από τις κατηγορίες εναντίον του, δεν θα μπορεί να θέσει υποψηφιότητα.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Η κυβέρνηση επιμένει να αρνείται ότι έχει οποιαδήποτε ανάμειξη στις συλλήψεις και επικαλείται την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Κατηγορεί επίσης το CHP ότι θέλει να αποσταθεροποιήσει τη χώρα και να δημιουργήσει πόλωση.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που βρίσκεται στην εξουσία για 22χρόνια (ως πρωθυπουργός και πρόεδρος) δεν μπορεί να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα στις εκλογές του 2028 εκτός εάν τροποποιήσει το Σύνταγμα.
Έχοντας επίσης σημαντική λαϊκή υποστήριξη και έχοντας αναδειχθεί στη θέση του προέδρου μέσα από μαζικές κινητοποιήσεις που ζητούσαν ανατροπή της μέχρι τότε τουρκικής πολιτικής, ο Ερντογάν παραμένει ισχυρός στην Τουρκία αλλά τα σημάδια κόπωσης είναι παραπάνω από ορατά τα τελευταία χρόνια.
Οι πρόσφατες διαδηλώσεις θύμισαν σε αρκετούς τις μεγάλες κινητοποιήσεις του 2013 που ξεκίνησαν με αφορμή την κατεδάφιση του πάρκου Γκεζί στην Κωνσταντινούπολη και εξελίχθηκαν σε ένα κύμα ευρείας αμφισβήτησης.
Τώρα φαίνεται να ανοίγεται ακόμα μία ευκαιρία για την αντιπολίτευση στην Τουρκία, χωρίς ωστόσο να είναι σίγουρο ότι θα καταφέρει να δώσει διέξοδο στον κόσμο που κατεβαίνει ξανά στους δρόμους.
Ένας 24χρονος άνδρας από τη Νότια Κορέα καταδικάστηκε για μια σειρά σεξουαλικών εγκλημάτων, εκ των οποίων και βιασμό. Ο τρόπος όμως που τον έπιασαν οι Αρχές είναι αυτός που κάνει την είδηση αυτή ξεχωριστή.
Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, τον «πρόδωσε» το πλυντήριο, το καπάκι του οποίου έκανε αντανάκλαση της επίθεσης.
Το ανώτατο δικαστήριο στη Νότια Κορέα επικύρωσε την καταδίκη του 24χρονου άνδρα για μια σειρά σεξουαλικών εγκλημάτων.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Μέσα σε αυτά τα αδικήματα συμπεριλαμβάνεται αυτό του βιασμού – αφού η επίθεση εντοπίστηκε πάνω στην αντανάκλαση στο καπάκι ενός πλυντηρίου ρούχων και καταγράφηκε σε βίντεο ασφαλείας, αναφέρουν δημοσιεύματα.
Πώς η αντανάκλαση πλυντηρίου «έδειξε» τον βιασμόΤο εν λόγω του βίντεο κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης που υπέβαλε το θύμα δεν φαινόταν να δείχνει το έγκλημα. Ωστόσο, κάποια στιγμή οι ερευνητές εντόπισαν την επίθεση στην αντανάκλαση του καπακιού του εν λόγω πλυντηρίου.
Αυτό ήταν αρκετό, προκειμένου ο άνδρας να παραπεμφθεί άμεσα σε δίκη για άλλα αδικήματα, συμπεριλαμβανομένου του υποτιθέμενου βιασμού μιας πρώην φίλης του και του σεξ με ανήλικο, λένε οι αναφορές.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Μάλιστα, ο 24χρονος άνδρας αρχικά καταδικάστηκε σε οκτώ χρόνια φυλάκιση τον Νοέμβριο, ωστόσο στη συνέχεια άσκησε έφεση κατά της απόφασης, όπως αναφέρει το BBC.
Η τελική ποινή για τον κατηγορούμενοΤη Δευτέρα, το τμήμα Chuncheon του Ανώτατου Δικαστηρίου της Σεούλ τον καταδίκασε σε επτά χρόνια φυλάκισης, αριθμός ετών χαμηλότερος από τα οκτώ χρόνια που είχε καταδικαστεί αρχικά από κατώτερο δικαστήριο.
Εξηγώντας την απόφαση, ο εφέτης δικαστής δήλωσε ότι η ποινή μειώθηκε για να ληφθεί υπόψη ο διακανονισμός στον οποίο είχε καταλήξει ο άνδρας με ένα από τα θύματά του και το γεγονός ότι δεν είχε προηγούμενο ποινικό μητρώο.
Επιπλέον, ο άνδρας υποχρεώθηκε επίσης να φέρει βραχιολάκι στον αστράγαλο για επτά χρόνια μετά την αποφυλάκισή του και του απαγορεύτηκε να εργάζεται σε εγκαταστάσεις για παιδιά, ανηλίκους και άτομα με αναπηρία για επτά χρόνια.