Τα ΝΕΑ - Τεχνολογία

Μέσα στον γενικό χαμό της προηγούμενης εβδομάδας ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Σκοτ Μπέσεντ, επέλεξε σε τηλεοπτική του εμφάνιση να γνωστοποιήσει ότι σχεδιάζει να επιτρέπεται οι αμερικανικές τράπεζες να συμμετέχουν στις εκδόσεις ομολόγων του αμερικανικού Δημοσίου, χωρίς αυτά τα χρήματα να αφαιρούνται από την κεφαλαιακή τους βάση. Αυτού του είδους της «αλχημείες» τις είχαμε επιχειρήσει και εδώ στα μέρη μας την προηγούμενη δεκαετία, όταν ψάχναμε «έξυπνες» ιδέες για να σωθούμε. Το ζήσαμε.

Ολα αυτά (iou, perpetual bonds, γενικά την προσπάθεια να γίνει ένα δημόσιο χρέος εσωτερικό) εκλαμβάνονται από τις αγορές, από τον περίγυρο, όσους δραστηριοποιούνται στην οικονομία, ως κραυγή απόγνωσης, όχι ως κίνηση πολιτικής. Ως εκ τούτου, όσοι το επιχειρούν το… πληρώνουν με υψηλότερο επιτόκιο. Την τελευταία φορά που οι ΗΠΑ επιχείρησαν να μη μετρά η αγορά ομολόγων στα κεφάλαια των τραπεζών ήταν στην αρχή της πανδημίας το 2020, όταν οι παγκόσμιες αγορές κατέρρεαν και εφαρμόσθηκε για λίγο. Θεωρείται μια κίνηση έκτακτης ανάγκης, που έχει αρνητικό αντίκτυπο στο θεωρούμενο ως ασφαλέστερο περιουσιακό στοιχείο στη χώρα. Ως τέτοιο εκλαμβάνεται το κρατικό δημόσιο χρέος, καθώς με βάση αυτό κινείται όλη η υπόλοιπη οικονομία. Αν δεν ακολουθούνται οι κανόνες, τότε συνήθως το πληρώνει όλη η οικονομία με υψηλότερο κόστος δανεισμού, καθώς κάνει το χρέος να φαίνεται ως ριψοκίνδυνη επένδυση.

Τέτοιου είδους προσπάθειες να «κλέψουμε» στον καπιταλισμό τις έχουμε επιχειρήσει πρώτα εδώ εμείς στην Ελλάδα. Και τις έχουμε πληρώσει με μεγαλύτερη ζημιά. Για αυτό και είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε κανονικά πράγματα. Ενα από αυτά είναι αυτό που διέρρευσε κάποια στιγμή την περασμένη Παρασκευή, ότι ο έλληνας ομόλογος του Μπέσεντ, ο Κυριάκος Πιερρακάκης, έχει αποφασίσει να αποπληρωθούν νωρίτερα κατά 10 χρόνια τα δάνεια του πρώτου μνημονίου. Οι πληρωμές θα γίνουν σε ετήσιες δόσεις των 5 δισ. ευρώ, με χρήση μέρους της ρευστότητας των 40 δισ. που βρίσκεται στο «μαξιλάρι». Ως αποτέλεσμα, η αποπληρωμή του «ακριβού», λόγω υψηλότερων επιτοκίων, πρώτου δανείου που δόθηκε απευθείας από τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα γίνει το 2031 αντί του 2041 που ήταν προγραμματισμένο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ο ίδιος σχολίασε ότι στόχος της απόφασης είναι να επιτρέψει στην Ελλάδα να απαλλαγεί από τον τίτλο της πιο υπερχρεωμένης χώρας της ΕΕ εντός των επόμενων ετών, με το χρέος να πέφτει κάτω από το 135% του ΑΕΠ έως το 2027.

Η χώρα είχε δύο επιλογές. Η μία ήταν να κάτσει και να «φάει» τα πολλά δισεκατομμύρια του «μαξιλαριού», όπως πολλές πολιτικές δυνάμεις το πρότειναν ανοιχτά. Η άλλη ήταν αυτό που έχει δρομολογηθεί. Δηλαδή να μειωθεί το συνολικό επίπεδο χρέους, ειδικά τώρα, που όποιος… εξέχει το πληρώνει πανάκριβα στις αγορές. Αυτή η λύση σημαίνει όμως ακόμα περισσότερα: Ισχυρότερη οικονομία, φτηνότερο κόστους δανεισμού για όλους, μεγαλύτερη υγεία και κυρίως ασφάλεια για όσους ζουν και δραστηριοποιούνται στην ελληνική οικονομία. Και όλα αυτά δεν είναι ούτε εύκολα, ούτε δεδομένα, ακόμα και για τις πιο μεγάλες οικονομίες του πλανήτη στις μέρες μας.

Συνέβησαν όσα συνέβησαν το Σάββατο στα Εξάρχεια ύστερα από «πάρτι» στον Λόφο του Στρέφη, και πολλοί σχολιαστές – μεταξύ των οποίων κι εγώ – αναφερθήκαμε στο άθλιο γεγονός, της «παράδοσης» του Λόφου στα πρεζάκια, τους μπαχαλάκηδες και τις κάθε λογής συμμορίες. Στηλιτεύσαμε τη στάση του Δήμου Αθηναίων και του δημάρχου της πρωτεύουσας Χάρη Δούκα, που είχε δεσμευτεί στην ανάπλαση του Λόφου, αλλά ενάμιση χρόνο τώρα δεν έχει κάνει τίποτε. Χθες, ο Δήμος εξέδωσε ανακοίνωση για να μας… καταγγείλει, επειδή συνδέσαμε την ανικανότητα Δήμου και δημάρχου να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις που είχαν αναλάβει και άφησαν τον Λόφο στη μοίρα του! Αληθινό θράσος.

Αντιγράφω από την ανακοίνωση (ανώνυμη – όχι του δημάρχου) Δούκα: «Για μία ακόμη φορά, αυθαιρετούν και ασχημονούν (εμείς που ασκούμε κριτική). Τα επεισόδια στα Εξάρχεια, δε σχετίζονται με τη συναυλία στο γήπεδο μπάσκετ του Λόφου του Στρέφη, γεγονότα που ούτε η Αστυνομία συνδέει. Η συναυλία στο γήπεδο διοργανώθηκε από αθλητικό σύλλογο της περιοχής και η άδεια παραχώρησης του μπάσκετ και όχι του αναψυκτηρίου, είχε την ΟΜΟΦΩΝΗ έγκριση του Διοικητικού Συμβουλίου του αρμόδιου Οργανισμού, του ΟΠΑΝΔΑ. Η συναυλία ολοκληρώθηκε, ομαλά (…) Οι δράσεις του Δήμου στον Λόφο του Στρέφη, δεν έχουν καμία σχέση με τις μολότοφ στα Εξάρχεια»!!!

Πόσο πολλά ψέματα χωράνε σε μια ανακοίνωση; Απορία το έχω, πραγματικά…

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Κινδυνεύει να γίνει… Πινόκιο

Ιδού γιατί: όταν η ανακοίνωση του Δήμου αναφέρει ότι τα όσα τραγικά συνέβησαν το βράδυ του Σαββάτου «ούτε η Αστυνομία (τα) συνδέει» με τη συναυλία, αυτό είναι ένα τεράστιο ψέμα. Τεράστιο, και να το προσέξει ο δήμαρχος, διότι θα μεγαλώσει η μύτη του και σε λίγο δεν θα μπορεί να στρίβει στις γωνίες (Χρηστάρα Πρωτόπαπα, γιατί δεν τον προστατεύεις; Κινδυνεύει να γίνει… Πινόκιο από τα ψέματα).

Κορυφαία πηγή του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, πιο κορυφαία δεν γίνεται, μου ανέφερε χθες το μεσημέρι ότι οι κατ΄ ευφημισμόν αναρχικοί που έδρασαν στα Εξάρχεια, καταστρέφοντας ό,τι βρήκαν στο πέρασμά τους, κατέβηκαν με στόχο να καταστρέψουν, μετά το τέλος της συναυλίας στον Λόφο του Στρέφη. Αποδεδειγμένα. Και πως ο Λόφος έχει παραδοθεί στην ανεξέλεγκτη δράση αναρχικών και συμμοριών.

Επίσης αυτός ο ΟΠΑΝΔΑ που έδωσε την άδεια για τη συναυλία στον Λόφο, οργανισμός του Δήμου Αθηναίων δεν είναι; Μόνος του αποφασίζει, χωρίς να ρωτάει τη δημαρχιακή επιτροπή; Και κάτι ακόμη: γιατί ο δήμαρχος δεν πάει μια βόλτα από τα Εξάρχεια να συνομιλήσει με τους κατοίκους πέριξ του Λόφου, να του εξηγήσουν το έργο; Μόνος του ή με τον Πρωτόπαπα μαζί. Δεν έχει την παραμικρή σημασία…

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

(Ευτυχώς, η Αστυνομία αποφάσισε να απαγορεύσει του λοιπού τις συναυλίες στον Λόφο του Στρέφη. Μήπως και γλιτώσουν αυτοκίνητα και περιουσίες από τους «νταλκαδιασμένους» για την… επανάσταση συμποσιαστές. Και δεν θα μπαίνει και στον κόπο ο… ΟΠΑΝΔΑ να τις εγκρίνει…)

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Ποιος χειρίζεται το πασοκόμετρο;

Και κάτι επί προσωπικού, παρότι αποφεύγω γενικά να αναφέρομαι σε μένα. Κατά τη χθεσινή θυελλώδη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Αθήνας, όπου σχεδόν το σύνολο των παρατάξεων κατήγγειλε την εγκατάλειψη του Λόφου του Στρέφη στους μπαχαλάκηδες και τις συμμορίες, ο επικεφαλής της παράταξης του ΚΚΕ γύρισε σε μια στιγμή και είπε απευθυνόμενος στον δήμαρχο Δούκα:

– Σας τα λέει και ο Παπαχρήστος σήμερα στα «ΝΕΑ», που είναι… πασόκος!

– Τέως… πασόκος, αντέτεινε, με ύφος, ο Χάρης δήμαρχος!..

Βρε τον Χάρη, και δεν του το ‘χα. Οτι μαζί με όλα τα (τόσο πολλά) καθήκοντα που διαθέτει έχει επιφορτιστεί να εκδίδει και πιστοποιητικά… πασοκοφροσύνης. Μιλάμε για μεγάλο ταλέντο, όχι αστεία. Ετσι εξηγείται γιατί ήθελε να γίνει και πρόεδρος στο ΠΑΣΟΚ, όντας δήμαρχος Αθηναίων!

Μόνο μια μικρή, τόση δα, αθώα ερώτηση: το… πασοκόμετρο το χειρίζεται ο ίδιος ή το έχει αναθέσει στον Πρωτόπαπα;

Αλλος ένας «ειδικός»

Αναφερόμουν χθες στη new entry περίπτωση ειδικού, εντός ή εκτός εισαγωγικών, στη μεγάλη χορεία των… ειδικών που αποφαίνονται περί της πυρόσφαιρας ΜΕΤΑ το δυστύχημα στα Τέμπη, στον καθηγητή Παπαδάκη. Εμμανουήλ Παπαδάκης είναι το πλήρες όνομά του.

Επιμελής αναγνώστης μου, πρωί πρωί, μου έστειλε τη διαδικτυακή «εικόνα» του «ειδικού» που ενεφάνισε η πρόεδρος Καρυστιανού κατά τη συνέντευξη της περασμένης Παρασκευής.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Τη μελέτησα προσεκτικά. Τι προκύπτει από αυτή; Οτι πρόκειται για αναπληρωτή καθηγητή στο Τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου του Χιούστον, ο οποίος (αντιγράφω τώρα αυτολεξεί) «εργάζεται στην ανάπτυξη εργαλείων για την αξιοποίηση λανθάνουσας πληροφορίας σε σύνολα δεδομένων τρισδιάστατων εικόνων χρησιμοποιώντας κυματίδια και άλλες αναπαραστάσεις πολλαπλής κλίμακας σε συνδυασμό με εξελιγμένους αλγόριθμους ταξινόμησης. Οι μέθοδοί του έχουν εφαρμογές στην καρδιαγγειακή απεικόνιση και τη νευροεπιστήμη, όπου πρέπει να απεικονιστούν περίπλοκες δομές όπως τα τοιχώματα των στεφανιαίων αρτηριών ή οι μικροσκοπικές νευρωνικές δομές».

Τουτέστιν, με τρένα, εύφλεκτα υλικά νόμιμα ή παράνομα, πυρόσφαιρες και τα ρέστα, ουδεμία σχέση ο κύριος Καθηγητής.

Σχόλιο; Κανένα…

Οταν η αλήθεια πάει περίπατο

Ενα μόνο ερώτημα θα διατυπώσω, και έχει να κάνει με την εκμετάλλευση των ανθρώπων των οποίων συγγενείς χάθηκαν στο πολύνεκρο δυστύχημα. Ποιος τους πλασάρει αυτούς τους κάθε λογής «ειδικούς» που αποφαίνονται περί των αιτιών του δυστυχήματος ή των όσων συνέβησαν μετά τη σύγκρουση; Ποιος είναι αυτός που μέσα από αυτή τη διαδικασία βάζει τους ανθρώπους που πραγματικά πονάνε, να υφίστανται την αισχρή εκμετάλλευση στην οποία υποβάλλονται; Διότι όλο αυτό κάποιος το «επιμελείται», δεν μπορεί. Εμφανίζεται, ας πούμε, από το πουθενά μαθηματικός ο οποίος εργάζεται έστω στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον και ασχολείται με την εξέλιξη 3D απεικονίσεων, προκειμένου να βελτιώσει «εργαλεία», τα οποία θα βοηθήσουν στην καλύτερη απεικόνιση των καρδιαγγειακών παθήσεων. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, με αυτή την εξειδίκευση, αποφαίνεται περί των αιτιών της πυρόσφαιρας μετά τη σύγκρουση των δύο τρένων!!! Εμφανίστηκε μόνος του; Οχι. Κάποιος τον έφερε. Γιατί τον έφερε; Διότι η άποψή του (περί απόψεως πρόκειται, προφανώς, τι άλλο; Περί ενός μαθηματικού πρόκειται) συμφωνεί με την κρατούσα αντίληψη περί της πυρόσφαιρας. Ναι, αλλά έτσι δεν γίνεται δουλειά. Πάει περίπατο η αλήθεια και εφορμά ακάθεκτη η συνωμοσιολογία.

Προσεχώς διάσπαση

Οσα συνέβησαν το Σαββατοκύριακο κατά τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της Νέας Αριστεράς αντιμετωπίστηκαν από πολλούς ως κάτι συνηθισμένο για την Αριστερά, και όχι, όπως θα έπρεπε, ως μία ακόμη σελίδα στο μεγάλο βιβλίο των ερίδων του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί στην τελική απόφαση της ΚΕ του κόμματος να μην προχωρήσουν σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ των φαμελλοπολάκηδων για τη δημιουργία «Λαϊκού Μετώπου», αυτό που έπαιξε τον σοβαρότερο ρόλο ήταν το χάσμα που υπάρχει σε προσωπικό επίπεδο ανάμεσα σε όλους αυτούς που για μία 5ετία κυβέρνησαν τη χώρα και με τις αποφάσεις τους επηρέασαν σοβαρά τη ζωή μας. Οι άνθρωποι αυτοί, που λογικά δεν θα έπρεπε να έχουν κανένα θέμα μεταξύ τους, στην ουσία μισιούνται θανάσιμα. Δεν θέλει ο ένας να βλέπει τον άλλο – όπως ανέφερα και το Σάββατο εδώ.

Δεν υπάρχουν μεταξύ τους ιδεολογικές διαφορές, όχι. Αυτό που τους χωρίζει είναι η εχθροπάθεια. Και στο πλαίσιο αυτό οι της Νέας Αριστεράς δεν διστάζουν να πουν «όχι» στη συνεργασία, ακόμη κι αν γνωρίζουν ότι πιθανόν στις επόμενες εκλογές να εξαλειφθούν από τον χάρτη. Δεκάρα δεν δίνουν γι’ αυτή την εξέλιξη. Δεν τους ενδιαφέρει, ας συμβεί. Αρκεί να μην είναι με τους άλλους – αυτούς που έμειναν πίσω, κάτω από τη διοίκηση του Κασσελάκη, όταν εκείνοι αποχώρησαν διαμαρτυρόμενοι. Ποια θα είναι η εξέλιξη; Θα διασπαστούν. Με ένα σκορ 80-57 υπέρ του «όχι» στη συνεργασία, δεν τους σώζει τίποτε.

Μπορεί να φαίνεται σαν μια αθώα διεθνής κλήση, αλλά ΜΗΝ την σηκώσεις – παίζεις με τη φωτιά. Τις τελευταίες ημέρες, χρήστες του Viber δέχονται καταιγισμό από ύποπτες κλήσεις από εξωτερικό, με τα νούμερα να ξεκινούν συνήθως από +48 (Πολωνία) και +3197 (Ολλανδία). Ναι, πρόκειται για απάτη…

Νέα απάτη μέσω κινητού – Οι ύποπτες κλήσεις που δεν πρέπει να απαντήσετε ποτέ

Αν έχεις λάβει περίεργες κλήσεις από νούμερα που ξεκινούν με +48 ή +3197, ΜΗΝ το σηκώσεις! Δεν είναι ο χαμένος έρωτας της ζωής σου από το εξωτερικό – είναι καραμπινάτη απάτη και γίνεται χαμός.

Τι παίζεται; Κάποιοι επιτήδειοι έχουν βαλθεί να κάνουν τη ζωή μας δύσκολη, εξαπολύοντας κύματα phishing επιθέσεων μέσω Viber. Ο στόχος τους; Να ψαρέψουν προσωπικά δεδομένα ή –ακόμα χειρότερα– να φορτώσουν τον λογαριασμό σου με χρεώσεις που θα σου φέρουν ταχυπαλμία.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Οι κλήσεις φαίνονται… αθώες. Ένα απλό κουδούνισμα από εξωτερικό αριθμό. Αλλά αν το σηκώσεις ή –Θεός φυλάξοι– δώσεις και καμία πληροφορία, την πάτησες.

Το σενάριο λίγο -πολύ γνωστό: απαντάς από περιέργεια ή ευγένεια, και πριν το καταλάβεις… το κινητό σου έχει γίνει πορτοφόλι χωρίς πάτο.

Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος, για τον οποίο οι αρχές προειδοποιούν:googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Μην απαντάς σε άγνωστες διεθνείς κλήσεις.

Μην μοιράζεσαι ποτέ προσωπικά ή τραπεζικά στοιχεία.

Μπλόκαρε αμέσως οποιοδήποτε ύποπτο νούμερο σε καλεί χωρίς λόγο.

Παράλληλα, εκτός από το να μην απαντάμε, υπάρχουν κι άλλα βήματα που μπορούμε να κάνουμε…

Για παράδειγμα:

• Αποθήκευσε & μπλόκαρε τον αριθμό (βάλε όνομα “Απάτη” για σιγουριά).
• Ενεργοποίησε το “Σίγαση αγνώστων αριθμών” στο Viber.
• Κατέβασε εφαρμογές όπως Truecaller για να ξέρεις ΠΟΙΟΣ σε παίρνει.

Και αν θες να το πας ένα βήμα παραπέρα, κατάγγειλέ το στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος μέσω gov.gr. Ένα κλικ μπορεί να γλιτώσει άλλους από την παγίδα!

Και κάτι τελευταίο: Οι απατεώνες εξελίσσονται. Χρησιμοποιούν εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης, deepfake φωνές, ακόμα και στοιχεία που βρίσκουν στα social σου. Μην είσαι ο εύκολος στόχος τους.

Μην το σηκώσεις – σώσε το κινητό σου, την ψυχραιμία σου και… τον λογαριασμό σου.

Τι θα πράξει η δόλια η Κεντροαριστερά; Θα πάει χίλια κομμάτια στη νέα εθνική κάλπη και θα μετρήσει εκ νέου ήττες; Θα αναγκαστεί σε υποχρεωτικές συγκολλήσεις και ανασυγκολλήσεις με μόνον στόχο τον Μητσοτάκη; Ή θα αρκεστεί να δει την πλάτη της Πλεύσης Ελευθερίας και της Ζωής Κωνσταντοπούλου και ταυτόχρονα αυτήν της νέας Ακροδεξιάς; Ο χρόνος σίγουρα ελαττώνεται επικίνδυνα, τόσο που κάνει όλα τα σενάρια – για εκείνη – εφιαλτικά. Η έκβαση της ΚΕ της Νέας Αριστεράς για μη συγκλίσεις προς το παρόν και για μη ολικό επαναπατρισμό στον ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνει απλώς την κρίση ταυτότητας του εν λόγω σχηματισμού. Δείχνει και τα αποτελέσματα που έχει συχνά ένας χρόνος που χάθηκε και μια «έρημη χώρα» που αθροίστηκε στο σημερινό αίνιγμα-πρόβλημα του όλου χώρου. Θα πει κάποιος: Τι να έκαναν; Να γύριζαν σε ένα κόμμα που πριν από μερικούς μήνες έλεγαν «τραμπικό» ή μεταδημοκρατικό λόγω του Στέφανου Κασσελάκη; Ή να συνυπάρξουν εκ νέου με συντρόφους που οι ίδιοι επικρίνουν πως ψήφισαν τις αμυντικές δαπάνες της κυβέρνησης στον πρόσφατο προϋπολογισμό; Μα το πρόβλημα δεν είναι αν η Νέα Αριστερά εν προκειμένω θα επέστρεφε στον ΣΥΡΙΖΑ ή όχι. Το πρόβλημα είναι πως και η δική της στρατηγική για το Λαϊκό Μέτωπο δεν έχει μια ολοκληρωμένη φόρμα και στα μάτια πολλών απλώς είναι προσομοίωση της Γαλλίας – και χωρίς Μελανσόν ή κίτρινα γιλέκα. Παράλληλα και ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα δεν πείθει πως μπορεί εκ νέου να συναντηθεί με την κοινωνία, παρά την καλή προσπάθεια του Φάμελλου, αλλά περισσότερο δίνει την εικόνα ενός μικρομεσαίου κόμματος εγκλωβισμένου σε πολλούς παλιούς εαυτούς. Το ΠΑΣΟΚ πάλι, που έχει καλύτερους δεσμούς με τις τοπικές κοινωνίες και που προσφάτως κατέθεσε μια συνολικά εξόχως ενδιαφέρουσα πρόταση για τη στέγη, δεν μοιάζει να φτιάχνει κοινωνικό ρεύμα. Μετεωρίζεται σε έναν λανθάνον αντισυστημισμό και σε έναν λανθάνον κυβερνητισμό. Μοναδικός υποδοχέας της σύγχρονης δυσαρέσκειας είναι οι γκρίζες ζώνες όπου μετακινούνται οι ψηφοφόροι της ΝΔ και βέβαια η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που διατηρεί την ευελιξία να παίρνει και από τα αριστερά και από τα δεξιά του χάρτη. Κοινός τρίτος τόπος για να συναντηθούν οι προαναφερόμενες δυνάμεις δεν προκύπτει. Πιο πιθανόν είναι να καταγράψουν όλοι οι κεντροαριστεροί απλώς τις όποιες δυνάμεις τους, απομακρυνόμενοι κι άλλο από μια κυβερνητική προοπτική. Η λογική του ώριμου φρούτου για τη ΝΔ ή μια αλαζονική οπτική που προεξοφλεί κρίση στην κυβερνώσα παράταξη λόγω της φθοράς της δεν θα συμβάλουν σε οποιοδήποτε εναλλακτικό σενάριο. Συνηθίζουμε να λέμε πως η φύση βέβαια απεχθάνεται τα κενά. Αυτό δεν σημαίνει πως τα κενά αυτά δεν μπορούν να έχουν άλλου είδους καρπωτές.

Καρχαρίας περίπου τριών μέτρων εμφανίστηκε στην Κέρκυρα, ο οποίος βρέθηκε δίπλα σε βάρκα ψαρά που κατέγραψε τη σπάνια συνάντηση και ανήρτησε το βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Όπως εξήγησε ο ίδιος ο ψαράς στον ΑΝΤ1, πρόκειται για καρχαρία μάκο που είναι προστατευόμενο είδος στην Ελλάδα, αλλά θεωρείται επικίνδυνος. Ο συγκεκριμένος ήταν «ήρεμος, δεν ήθελα να τον τρομάξω ή να τον τραυματίσω, απλά ήταν μια εμπειρία ζωής» πρόσθεσε.

Ο Γιάννης Περγαντής είπε ότι είδε τον καρχαρία στο 1,5 μίλι από το Φρούριο στην Κέρκυρα από την πλευρά του Ιονίου, όχι της Αδριατικής.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

«Καρχαρίας παιδιά, κάτω από το σκάφος πάρα πολύ μεγάλος. Πρώτη φορά τον βλέπω τόσο κοντά» ακούγεται να λέει ο ψαράς από την Κέρκυρα στο βίντεο στο οποίο κατέγραψε τη συνάντηση.

Καρχαρίας στην Κέρκυρα: «Τρέμω»

Η σύζυγός του, ωστόσο, δεν ήταν το ίδιο ψύχραιμη και στο βίντεο ακούγεται τρομαγμένη να λέει στον άνδρα της «δεν κάθεσαι ήσυχα γιατί τρέμω;».

Το Ιόνιο αν και έχει καρχαρίες, είναι η πρώτη φορά που ο κ. Περγαντής είδε κάποιον από τόσο κοντινή απόσταση όπως λέει. «Είναι πανέμορφο, βρίσκεται στο φυσικό του περιβάλλον και οι ψαράδες εδώ στην Κέρκυρα τα προστατεύουμε» κατέληξε.

Να λύσουν το μυστήριο με το θάνατο της 79χρονης γυναίκας στο Μενίδι προσπαθούν οι αστυνομικοί.

Οι Αρχές έχουν προχωρήσει στη σύλληψη του 84χρονου συζύγου της, εναντίον του οποίου σχηματίζεται δικογραφία για να οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη.

Σύμφωνα με αστυνομικές πηγές, ο ηλικιωμένος άνδρας έχει ψυχολογικά προβλήματα και βρίσκεται σε φαρμακευτική αγωγή.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Υποστήριξε ότι δεν την σκότωσε

Ο 84χρονος από την πρώτη στιγμή υποστήριξε ότι δεν την σκότωσε ο ίδιος.

Ο ηλικιωμένος ανέφερε στους αστυνομικούς ότι έπειτα από καβγά που είχαν εκείνη σκόνταψε και έπεσε, με αποτέλεσμα να χτυπήσει θανάσιμα στο κεφάλι.

Μετά τον τραυματισμό της 79χρονης ο σύζυγός της ενημέρωσε το γιο τους που μένει στον επάνω όροφο της πολυκατοικίας, ο οποίος με τη σειρά του ειδοποίησε το ΕΚΑΒ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Όμως όταν οι διασώστες είδαν το τραύμα που έφερε η γυναίκα στο πίσω μέρος του κεφαλιού, ειδοποίησαν την Άμεση Δράση, που έφτασε άμεσα στο σημείο.

Μαρτυρίες για συχνούς τσακωμούς

Σύμφωνα με τους γείτονες του ζευγαριού δεν ήταν η πρώτη φορά που σημειώθηκε τσακωμός στο ισόγειο διαμέρισμα επί της οδού Εφηβείας που διέμεναν.

«Το τελευταίο διάστημα είχαν αρκετούς τσακωμούς. Είχαν γίνει αρκετοί καβγάδες, ο ηλικιωμένος έβγαζε μια επιθετική συμπεριφορά τα τελευταία χρόνια» ανέφερε γείτονας μιλώντας στο in.

Μία άλλη μαρτυρία από γυναίκα που διέμενε στο παρελθόν στην ίδια γειτονιά ανέφερε ότι πριν από περίπου δύο χρόνια, ο 84χρονος είχε χτυπήσει ξανά τη σύζυγό του.

«Την είχε ξαναχτυπήσει στο παρελθόν, με τα χέρια, όχι με κάποιο αντικείμενο» ανέφερε η μάρτυρας, συμπληρώνοντας ότι η γυναίκα είχε μελανιές στο κορμί της από τα χτυπήματα του συζύγου της.

Πηγή: in

Οκτώ φωτοβολταϊκοί σταθμοί συνολικής ισχύος 882,4 MW της MORE, θυγατρικής του Ομίλου Motor Oil, και της ΔΕΗ Ανανεώσιμες, 100% θυγατρικής του Ομίλου ΔΕΗ, έλαβαν οριστική προσφορά σύνδεσης με το δίκτυο, ένα καθοριστικό βήμα στη διαδικασία αδειοδότησης.

Συγκεκριμένα, οι δύο εταιρείες θα κατασκευάσουν έξι φωτοβολταϊκά πάρκα συνολικής ισχύος 742,4 MW στην Περιφερειακή Ενότητα Κοζάνης, ένα φωτοβολταϊκό πάρκο ισχύος 92 MW στο Κιλκίς και ένα ακόμα ισχύος 48 MW στην Περιφερειακή Ενότητα Σερρών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι κοινά έργα 300 MW των δύο εταιρειών έχουν ήδη λάβει όρους σύνδεσης, ενώ το προσεχές διάστημα αναμένεται να λάβουν Οριστική Προσφορά Σύνδεσης και άλλα έργα 311 MW των δυο εταιρειών.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια θα αξιοποιηθεί για την ενίσχυση της Ελληνικής βιομηχανίας, μέσω διμερών συμβάσεων αγοράς ενέργειας (PPAs), αλλά και για τη στήριξη των αγροτών που συμμετέχουν στο πρόγραμμα «ΓΑΙΑ», το ειδικό αγροτικό τιμολόγιο που στοχεύει στην ενίσχυση της αγροτικής δραστηριότητας μέσω της παροχής φθηνών τιμολογίων ρεύματος.

Σημειώνεται ότι οι φωτοβολταϊκοί σταθμοί στην Περιφερειακή Ενότητα Κοζάνης δεν συμπεριλαμβάνονται στα φωτοβολταϊκά συνολικής ισχύος 2.130 MW, που ήδη κατασκευάζει ο Όμιλος ΔΕΗ στη Δυτική Μακεδονία στα πρώην λιγνιτικά πεδία.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Η MORE υλοποιεί ένα στοχευμένο επενδυτικό σχέδιο για την ανάπτυξη έργων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας μεγάλης κλίμακας στην Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή. Εστιάζει σε τεχνολογίες όπως τα φωτοβολταϊκά, τα αιολικά και η αποθήκευση ενέργειας συγκροτώντας ένα ισχυρό και διαρκώς εξελισσόμενο παραγωγικό χαρτοφυλάκιο που την κατατάσσει ήδη μεταξύ των μεγαλύτερων και ταχύτερα αναπτυσσόμενων παραγωγών ΑΠΕ στην Ελλάδα.

Για τη ΔΕΗ Ανανεώσιμες, η συνεργασία για την κατασκευή των φωτοβολταϊκών σταθμών είναι ένα ακόμα βήμα στην ανάπτυξη ΑΠΕ, τόσο οργανικά όσο και μέσω συνεργασιών, στην Ελλάδα και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, συμβάλλοντας καθοριστικά στην επίτευξη του στόχου του Ομίλου ΔΕΗ για έργα Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας συνολικής ισχύος 11,8 GW  έως το 2027.

Αυτή η συνεργασία, μεταξύ της MORE και της ΔΕΗ Ανανεώσιμες, αναδεικνύει τη στρατηγική τους στόχευση στην ενίσχυση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, προάγοντας την ενεργειακή μετάβαση και τη βιώσιμη ανάπτυξη στην Ελλάδα.

Τι συνδέει τη χιονισμένη κουκουβάγια με τα χαρακτηριστικά κίτρινα μάτια με το αγκούτι — ένα τρωκτικό που ζει στη βορειοανατολική Νότια Αμερική; Τον απειλούμενο στην Ελλάδα χρυσαετό με έναν ευρωπαίο ασβό με αλμπινισμό; Και ποιο είναι το απαραίτητο «όπλο» για να κυνηγήσει κάποιος τρούφες στο δάσος;

Οι απαντήσεις βρίσκονται στο πλέον πολυβραβευμένο μουσείο στην Ελλάδα: το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Μετεώρων και Μουσείο Μανιταριών. Εκεί όπου 350 είδη ζώων και 250 είδη μανιταριών, τοποθετημένα μέσα σε διοράματα που αναπαριστούν το φυσικό τους περιβάλλον, «συστήνονται» στο ευρύ κοινό, επιχειρώντας παράλληλα να το ευαισθητοποιήσουν σε σχέση με τη φύση και τα μείζονα προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Οι επισκέπτες που φτάνουν στο μουσείο, το οποίο βρίσκεται κάτω από το μοναδικό γεωλογικό τοπίο των Μετεώρων, έχουν την ευκαιρία να «ταξιδέψουν» από τους υδροβιότοπους και τις κορυφές των βουνών έως το αρκτικό περιβάλλον, αλλά και να «περπατήσουν» στο δάσος και να περιεργαστούν, μεταξύ άλλων, την πιο δυσεύρετη τρούφα του πλανήτη — τη λευκή —, τον θανατηφόρο εαρινό αμανίτη και τη ραμάρια που μοιάζει με κοράλλι.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Κι αν η διαδρομή και η ενδιαφέρουσα ξενάγηση στους δύο ορόφους του μουσείου εξάψει τη φαντασία αλλά και τη διάθεση για μια βόλτα στη φύση, τότε το Κυνήγι Τρούφας, που διοργανώνεται από τους έμπειρους ανθρώπους του μουσείου, είναι η ιδανική πρόταση.

Στα δάση της περιοχής, ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά αναζητούν έναν από τους ακριβότερους υπόγειους καρπούς που παράγει η φύση: την τρούφα. Έναν καρπό με ιδιαίτερη γεύση, η οποία όμως είναι αρκετή για να την καθιστά εξαιρετικά πολύτιμη στα καλύτερα εστιατόρια του πλανήτη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Οι τρούφες που εντοπίζουν τα ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά μαγειρεύονται επιτόπου, σε μια τρουφομακαρονάδα, την οποία απολαμβάνουν οι επισκέπτες. Το υπαίθριο γεύμα ολοκληρώνεται με γλυκό κουταλιού μανιτάρι.

Τα επόμενα Κυνήγια Τρούφας προγραμματίζονται για το Μεγάλο Σάββατο και τη Δευτέρα του Πάσχα.

Για δηλώσεις συμμετοχής και πληροφορίες για τις ξεναγήσεις και το μουσείο εν γένει στο τηλέφωνο 2432024959, στο info@meteoramuseum.gr και στο www.meteoramuseum.gr.

Την πρώτη του επίσκεψη στο Προεδρικό Μέγαρο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Τασούλα, πραγματοποίησε το πρωί ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ξεκινώντας τις τακτικές μηνιαίες επίσημες επαφές μαζί του.

Ο κ. Μητσοτάκης, με φόντο τις προθέσεις Τραμπ για επιβολή δασμών και σε ευρωπαϊκά προϊόντα, δήλωσε αισιόδοξος για την προοπτική της ελληνικής οικονομίας επαναφέροντας τα περί ανάγκης «πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας», ενώ ξεκαθάρισε ότι «η δημοσιονομική σταθερότητα είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίζονται όλες οι πολιτικές μας».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Μητσοτάκης: Όλοι οι εμπορικοί πόλεμοι τελικά έχουν μόνο χαμένους και κανέναν κερδισμένο

Ο κ. Μητσοτάκης στη συνομιλία του με τον κ. Τασούλα, ανέφερε ότι «βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν εμπορικό πόλεμο, ο οποίος ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, του οποίου τα αποτελέσματα ακόμα μέχρι σήμερα είναι απρόβλεπτα. Αλλά όλοι οι εμπορικοί πόλεμοι τελικά έχουν μόνο χαμένους και κανέναν κερδισμένο».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

«Σε αυτήν την παγκόσμια αναταραχή είναι πολύ σημαντική η σταθερότητα της οικονομίας μας. Η δημοσιονομική πειθαρχία είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίζονται όλες οι πολιτικές μας. Σε περιόδους αναταραχής η πολιτική και οικονομική σταθερότητα είναι αναγκαίες. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και συνεπείς, καθώς κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ακόμη ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας. Παραμένω αισιόδοξος καθώς όλες οι ενδείξεις για την ελληνική οικονομία είναι θετικές, υπάρχουν θετικές ειδήσεις στο μέτωπο των εξαγωγών στο πρώτο δίμηνο του έτους, που επιβεβαιώνουν την εξωστρέφεια της ελληνικής οικονομίας, η ανεργία αποκλιμακώνεται και ο τουρισμός φαίνεται πως έχει ξεκινήσει πολύ ενθαρρυντικά» είπε.

Επιπλέον, ο κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε και στην απόφαση της UNESCO να καθιερώσει την 9η Φεβρουαρίου, ημέρα του θανάτου του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού ως τη διεθνή ημέρα της ελληνικής γλώσσας κάνοντας λόγο για τη μεγάλη σημασία της πολιτιστικής διπλωματίας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Τασούλας για δασμούς: Η Ευρωπαϊκή Ένωση με ενιαία φωνή να αντιμετωπίζει το θέμα

Από την πλευρά του, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τασούλας, υπογράμμισε «την ανάγκη προετοιμασίας και γρήγορης προσαρμοστικότητας στις νέες συνθήκες, όπου υπάρχει εκπεφρασμένη αμφισβήτηση στο γεωπολιτικό και στο γεωοικονομικό πεδίο».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ο κ. Τασούλας σημείωσε με νόημα ότι «πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση με ενιαία φωνή να αντιμετωπίζει το θέμα χωρίς αμηχανία, ένταση και εχθρότητα, αλλά και να εξηγηθεί στην αμερικανική πλευρά ότι μόνο να χάσουμε έχουμε. Ας ελπίσουμε ότι οι πρωτοβουλίες, που αναλαμβάνονται θα κατασιγάσουν την ένταση. Ο Έλληνας πολίτης θέλει να είναι ασφαλής και να μπορεί να προκόψει».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); Αναλυτικά όσα είπε ο Μητσοτάκης

«Κύριε Πρόεδρε. Να ξεκινήσω ευχόμενος σας και πάλι καλή δύναμη. Και καλή επιτυχία στη νέα σας θητεία. Είναι η πρώτη μας συνάντηση μετά την εκλογή σας, όπως γνωρίζετε και επί της προκατόχου σας, είχαμε θεσμοθετήσει μια μηνιαία συνάντηση για μια συζήτηση εφ όλης της ύλης, την οποία συνήθεια προσδοκώ να καθιερώσουμε και επί δικών σας ημερών.

Και αυτή η πρώτη μας συνάντηση, λαμβάνει χώρα σε μια εποχή μεγάλων γεωπολιτικών αλλά και οικονομικών αναταράξεων, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν εμπορικό πόλεμο, ο οποίος ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, του οποίου τα αποτελέσματα ακόμα μέχρι σήμερα είναι απρόβλεπτα. Αλλά όλοι οι εμπορικοί πόλεμοι τελικά έχουν μόνο χαμένους και κανέναν κερδισμένο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Ελπίζω ότι τουλάχιστον όσον αφορά τις σχέσεις της Ένωσης και Ηνωμένων Πολιτειών, θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τους επόμενους τρεις μήνες για να διαπραγματευτούμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο μια εμπορική συμφωνία, η οποία θα είναι αμοιβαία ωφέλιμη, καθώς το εμπόριο μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ηνωμένων Πολιτειών είναι τόσο μεγάλο και τόσο πολυποίκιλο που μια οποιαδήποτε διαταραχή του θα είχε σίγουρα αρνητικές επιπτώσεις και στην αμερικανική αλλά και στην ευρωπαϊκή οικονομία.

Και θα σας έλεγα ότι αυτή η παγκόσμια οικονομική αναταραχή καθιστά ακόμα πιο σημαντική την σταθερότητα της ελληνικής οικονομίας και την δημοσιονομική ισορροπία, την οποία έχουμε πετύχει. Αυτή η δημοσιονομική ισορροπία είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίζονται όλες οι οικονομικές μας πολιτικές. Και βέβαια σε οποιαδήποτε περίοδο αναταραχής, το να υπάρχει οικονομική και πολιτική σταθερότητα καθίσταται ακόμα πιο σημαντικό ζητούμενο των καιρών.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Έχω πει πολλές φορές ότι έχω εμπιστοσύνη στις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας και ότι θεωρώ ότι οι καλύτερες μέρες είναι ακόμα μπροστά μας. Από την άλλη, οφείλουμε να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί και συνεπείς, καθώς κανείς δεν γνωρίζει τις επιπτώσεις αυτής της παγκόσμιας οικονομικής αναταραχής στους ρυθμούς ανάπτυξης και στην πορεία των δημόσιων οικονομικών. Παρά ταύτα, να ξέρετε ότι παραμένω αισιόδοξος.

Οι ενδείξεις που έχουμε για τη δυναμική της ελληνικής οικονομίας είναι όλες θετικές. Είχαμε πολύ θετικά στοιχεία στο μέτωπο των εξαγωγών το πρώτο δίμηνο, κάτι το οποίο επιβεβαιώνει ότι η εξωστρέφεια της ελληνικής οικονομίας είναι πια μια πραγματικότητα την οποία οφείλουμε να ενισχύσουμε περαιτέρω. Η ανεργία εξακολουθεί να αποκλιμακώνεται και ο τουρισμός φαίνεται να έχει ξεκινήσει πολύ ενθαρρυντικά.

Τέλος, επιτρέψτε μου να κάνω και μια αναφορά σε μια άλλη εξέλιξη, η οποία έλαβε χώρα χθες και η οποία ξέρω ότι θα σας ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Στην Unesco πάρθηκε μια πολύ σημαντική απόφαση να χαρακτηριστεί η 9η Φεβρουαρίου, Ημέρα Θανάτου του εθνικού μας ποιητή, του Διονυσίου Σολωμού, ως η Διεθνής Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας. Μια πρόταση η οποία έγινε από 88 κράτη μέλη της Unesco. Απαιτείται ακόμα μια τυπική επικύρωση, αλλά ουσιαστικά η απόφαση είχε ήδη ληφθεί και νομίζω ότι αυτό είναι μια πολύ σημαντική εξέλιξη που πιστοποιεί τη σημασία της πολιτιστικής διπλωματίας. Διότι η ελληνική γλώσσα δεν είναι μια γλώσσα, η οποία ομιλείται από εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους, όπως άλλες γλώσσες που έχουν τη δική τους τιμητική ημέρα αναγνώρισης. Όμως, μια γλώσσα με πολύ βαθιά και βαριά ιστορία και σίγουρα μια σημαντική αναγνώριση σε επίπεδο Unesco της σημασίας της, αλλά βέβαια και της υποχρέωσης που έχουμε ως οι προστάτες της ελληνικής γλώσσας να την προστατεύσουμε, να την αναδείξουμε και να τη διαδώσουμε ακόμα περισσότερο».

Αναλυτικά όσα είπε ο Τασούλας

«Κύριε Πρωθυπουργέ, σας ευχαριστώ για την σημερινή επίσκεψη ένα μήνα ακριβώς μετά την ορκωμοσία μου και έχει σημασία που αναδείξατε το γεγονός ότι συνεχίζετε μια παράδοση που είχε ξεκινήσει από την προκάτοχό μου, την κυρία Σακελλαροπούλου. Η ενημέρωση δηλαδή μεταξύ των δύο θεσμικών παραγόντων του πολιτεύματος, του Προέδρου της Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού. Αυτή η επικοινωνία είναι χρήσιμη και μπορεί το γεγονός αυτό να μην είναι τόσο συγκλονιστικό ως προς την ανάγκη συνέχειας. Αλλά δράττομαι της ευκαιρίας να πω ότι το να συνεχίζονται δοκιμασμένες πρακτικές είναι κάτι χρήσιμο στην Ελλάδα που δεν φημιζόμαστε για την εμμονή μας στη διάρκεια και στη συνέχεια. Και φυσικά εννοώ πολύ πιο βαριά και πολύ πιο σημαντικά πράγματα που συνήθως σταματάνε όχι μόνο όταν αλλάζουν οι κυβερνήσεις, αλλά ενδεχομένως και στην περίοδο την ίδια την κυβερνητική θητεία. Η δύναμη λοιπόν την συνέχειας των σωστών πρωτοβουλιών είναι σημαντική για την χώρα μας.

Πάμε τώρα στα νέα που μου φέρατε. Τα οποία είναι γνωστά ιδίως το πρόβλημα της δυσπροσαρμοστίας, το οποίο υπάρχει στο διεθνή στίβο και το οποίο αναδεικνύει όχι απλώς την ανάγκη προετοιμασίας, αλλά την ανάγκη απίστευτα γρήγορης προσαρμοστικότητας στις συνθήκες. Έχουμε δραματικές αλλαγές ως προς την αμφισβήτηση. Δεν έχει ακόμη εμπεδωθεί αυτή η αμφισβήτηση, αλλά υπάρχει εκφρασμένη αμφισβήτηση και στο γεωπολιτικό και στο γεωοικονομικό πεδίο. Στο γεωπολιτικό πεδίο αμφισβητείται η αρχιτεκτονική ασφαλείας, όπως καθιερώθηκε μετά το ’45, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στο γεωπολιτικό. Στο γεωοικονομικό έχουμε μία επιστροφή, μία απόπειρα επιστροφής στον προστατευτισμό. Μας πάει ίσως και περισσότερο από 100 χρόνια πίσω. Και όπως πολύ σωστά είπατε, αυτό έχει μόνο κάποιους να χάσουν και να χάσουν έντονα και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Δεν είναι τυχαίο, κύριε Πρόεδρε ότι και τα δύο Νόμπελ που κατέκτησε η χώρα μας το ’63 με τον Γιώργο Σεφέρη και το ’79 με τον Ελύτη, έχουν να κάνουν με την ελληνική γλώσσα. Και οι δύο σπουδαίοι ποιητές μας Στην ομιλία του στην Ακαδημία της Στοκχόλμης είπαν ότι τιμάται η γλώσσα, η ελληνική. Ο Σεφέρης είπε ότι “σήμερα τιμάται η ελληνική γλώσσα που ομιλείται επί αιώνες αδιάσπαστα και αδιάκοπα”. Και ο Ελύτης, μιλώντας στους Έλληνες μετανάστες μια δυο μέρες μετά την απονομή, τον Νοέμβριο του ’79, τους είπε ότι δεν υπάρχει άλλη γλώσσα στον κόσμο που η λέξη ουρανός και η λέξη θάλασσα να μιλιέται επί 3.000 χρόνια, από τον Όμηρο και τον Πλάτωνα μέχρι σήμερα. Αυτό το όπλο λοιπόν, αυτό το πολιτισμικό όπλο, είναι κάτι που αξίζει να αξιοποιηθεί από εδώ και πέρα. Είναι κάτι που θα μας ενώσει. Το χρειαζόμαστε και θα μπορέσει η Ελλάδα να κάνει αυτό το άλμα προς το εξωτερικό κραδαίνοντας όχι στοιχεία αλλά στοιχεία που αναδεικνύουν την παράδοση.

Είναι εντυπωσιακή και θα σας το δώσω τώρα, φεύγοντας, αυτή η ομιλία που έκανε το 1959 στη Διεθνή Τράπεζα Ανασυγκρότησης, ο Ξενοφών Ζολώτας, ο οποίος μιλώντας τέλη της δεκαετίας του ’50 έκανε μια ομιλία δύο σελίδων, όπου χρησιμοποίησε μόνο ελληνικές λέξεις, οι οποίες όμως χρησιμοποιούνται στα αγγλικά και έτσι εντυπωσίασε το ακροατήριο. Και νομίζω πως χάρη σε εκείνη την ομιλία πετύχαμε και κάποια οφέλη από την Τράπεζα Ανασυγκρότησης. Είναι μια ενδιαφέρουσα ομιλία. Ίσως είναι μια ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε αυτές τις επιτυχίες τώρα που η Unesco αναγνώρισε επιτέλους κάτι το οποίο είναι γνωστό και αξίζουν συγχαρητήρια όχι μόνο στον πρέσβη μας στην Ουνέσκο, τον κ. Κουμουτσάκο, αλλά και στους επιστήμονες οι οποίοι τον βοήθησαν.

Κύριε Πρόεδρε, αναφέρατε το μεγάλο μυστικό. Το μεγάλο μυστικό δεν έχει την γοητεία της ποίησης που μιλούσαμε προηγουμένως. Είναι πεζό. Είναι η οικονομία η οποία πρέπει να πάει καλά. Πρέπει λοιπόν η πολιτεία να φροντίσει η οικονομία να πάει όσο καλύτερα γίνεται ώστε η ποθητή κοινωνική συνοχή να υποστηριχθεί όχι μόνο με τρόπους διδακτικούς, αλλά και με τρόπους βελτίωσης της ζωής των Ελλήνων. Ο ελληνικός λαός, το ένιωσα αυτό και προχθές στο Μεσολόγγι, θέλει και να είναι ασφαλής, θέλει και να προκόψει. Αλλά και οι δύο παράγοντες εθνικής ασφάλειας και κοινωνικής συνοχής, ενίσχυσης των ασθενέστερων κυρίως, εξαρτώνται από την οικονομία. Συνεπώς, η πολιτεία, η κυβέρνηση, τα κόμματα, όλοι πρέπει να συμβάλλουν στην διαμόρφωση ενός κλίματος, μιας ατμόσφαιρας που θα επιτρέψει στην οικονομία να κάνει άλματα, όχι απλώς βήματα μπροστά, ώστε το μέρισμα αυτής της επιτυχίας, χωρίς να υπονομεύσουμε την δημοσιονομική ευστάθεια, να μπορέσει να μετατραπεί σε ενίσχυση και της ασφάλειάς μας και της κοινωνικής μας προκοπής.

Σας καλωσορίζω λοιπόν επισήμως εδώ, στο Προεδρικό Μέγαρο. Σας ευχαριστώ για αυτή την ενημέρωση που θα γίνει και εύχομαι κάθε επιτυχία προς όφελος του ελληνικού λαού. Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα σε όλες και όλους. Είναι η γιορτή της ελπίδας και πολύ περισσότερο της ελπίδας που πραγματοποιήθηκε».

Olympiacos has left its mark on the history of Greek and European basketball. Its greatest moments include its first championships in 1949 and 1960 with the Spanoudakis brothers, the “triple crown” in 1997, and the back-to-back Euroleague titles in 2012 and 2013.

Of course, the great team assembled by Faidon Matthaiou and continued by Kostas Mourouzis with 1976’s undefeated championship and the Club’s first Double in the sport, was another special period for basketball at Olympiacos, and Greek basketball would never be the same. Then, of course, there was the second double in 1978, too.

The Red and White team of the 1970s was one of the best in the history of both Olympiacos and Greek basketball, winning two championships and four Cups at home between 1976 and 1980, along with numerous successes in Europe.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

In 1977 Giatzoglou, Kastrinakis, Mellini and Diakoulas pulled off the biggest victory ever against Panathinaikos, 110-68, playing away, in fact, for the Cup. The Reds’ coach was Kostas Mourouzis, who was loudly jeered by the Greens’ fans as a “traitor”, as he was previously the coach for Panathinaikos.

The beginning

It all began in 1967, when Matthaiou took over an Olympiacos team that was languishing in the second division and promptly earned promotion into the top league. Initially, the team hovered around 4th and 5th place in the league, with AEK and Panathinaikos monopolizing the two top spots in the championships between 1964 (when the first division began) and 1975. Over these 11 seasons, the Greens won seven times and the Yellow-and-Blacks five.

In the meantime, Olympiacos’ reins had been assumed by the great Nikos Goulandris, with the “golden football team” of that era winning successive championships and cups.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Faidon Matthaiou, who had already been with the team for a few years, now has access to resources he needs and starts to unearth “sports treasures” among the large Greek diaspora in the United States.

Because, from the mid-60s onward, and for more than a decade, Greek teams only have one avenue open to them for meaningful pro development: finding talented players with Greek roots in America.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

This is due to the 12-year rule which is then in force, whereby players cannot transfer to another team without their club’s consent until 12 years have elapsed, along with other difficulties complicating transfers in amateur sport.

So Greek teams had started to bring players in from the United States, with Panathinaikos hitting the jackpot with Chris Kefalos and AEK Athens with Thanasis Christoforou.

With Nikos Goulandris there to provide the financial support he needs, Matthaiou worked wonders. Steve Giatzoglou, the first and one of the greatest of the golden generation of Greek Americans, arrives in the middle of the 1971-72 season; nicknamed “the lion”, he will lead Olympiacos on the court in the years to follow. He started playing basketball at the University of Connecticut under the name Steve Young and would play for many teams until he transferred to Olympiacos from a Lebanese team in 1972.

He is followed by Giorgos Kastrinakis and Pavlos Diakoulas, while the quartet of expatriates is completed a little later with the arrival of the playmaker Paul Mellini.

A resounding return to form

Olympiacos entered into contention for the championship over the course of a five-year period that is completely dominated by Panathinaikos (five consecutive championships, 1971-1975). In 1975, Olympiacos defeats the Greens comfortably 73-60 at home in Piraeus; when Panathinaikos then loses to AEK Athens, and the championship is theirs for the taking. But then a loss to PAOK (77-75) towards the end of the season costs Olympiacos dearly, as the team has to defeat the Greens at the Leoforos Alexandras court in a championship final. In a dramatic game, the Greens prevailed 63-61; having then won comfortably at home against Aris and PAOK, thus they win their 5th consecutive championship with a one-point difference over Olympiacos, who are now back in earnest.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Matthaiou and his players swear an oath: the championship will be theirs next season. And they keep their word, as 1976 will be a milestone in the history of the club and Greek basketball.

An invincible gathering of great players (Rammos, Kokorogiannis, Kastrinakis, Diakoulas, Giatzoglou, Tsantalis, Barlas, Garonis, Mellini, Spanos, Sismanidis) win the first double in the history of Olympiacos going 22-0 in division play and 5-0 in the Cup, finishing that magical year undefeated. In fact, the championship was a walkover and none of the games were even close. Olympiacos left Aris and Panathinaikos trailing six points in their wake with six defeats each.

Here are the undefeated champions’ full results for the season (the home team’s score is listed first):

Against AEK (89-72 and 62-51); Aris (75-69 and 78-71); Iraklis (96-71 and 74-69); Ionikos Nikaia (92-88 and 78-66); Marousi (85-70 and 83-74); Panathinaikos (101-74 and 72-65); Panellinios (88-63 and 77-68); Panionios (101-70 and 70-58); PAOK (82-59 and 80-41); Sporting (72-65 and 72-56); and HANTh (YMCA) (72-66 and 68-50).

Steve Giatzoglou’s talent in offence was the team’s trademark

The first Cup

The new Greek Cup format at the time involved 90 teams in all. To keep costs down, the northern and southern teams couild only play other teams from their respective regions until the Final 16, when they all play together.

The draw for Round 4 in the southern group promises excitement to the full, with a knock-out derby at the so-called “Tomb of the Indian” (the fans’ nickname for Panathinaikos’ mostly subterranean indoor arena at the Leoforos Alexandras site in central Athens— taken from Fritz Lang’s film The Indian Tomb) between Panathinaikos and Olympiacos in their first meeting in the new competition. The Reds win 64-60, making it three wins out of three that season against their biggest rivals.

Panathinaikos play without Kefalos and Koronaios, who are both suspended, and 17-year-old Memos Ioannou made his debut. Olympiacos’ top three scorers are Giatzoglou (11 points), Kastrinakis (12 points) and Diakoulas (12 points). In the next round, Olympiacos wipes the floor with Aiolos Tavros away (68-50) before securing another walkover at home against Demokritos (87-70) in the quarterfinals. The semifinals are the only game that season in which Matthaios’ team looked in real danger of losing. However, they end up defeated Iraklis in Thessaloniki at the BAO arena 73-71, with Kastrinakis (22 points) and Diakoulas (16 points) leading the scoring for Olympiacos against the amazing Kostas Bogatsiotis (21 points), who later made history as a member of the Olympiacos coaching staff—in the year of the Red and White’s triple crown (1997), no less, beside Dusan Ivkovic. On this occasion, Bogatsiotis almost beats Olympiacos single-handedly, but a crucial missed layup and two missed free throws prove decisive. At a derby where Kostas Rigas threatens to stop the game if the fans don’t stop hurling insults from the stands.

On July 12, 1976, in the final at Glyfada’s indoor court, Olympiacos defeats AEK 81-69 and is the first team to win the Greek Basketball Federation’s newly instituted Cup. Kostas Mourouzis is the most dangerous opponent on the opposition bench.

The game was supposed to have been played at the Panathenaic Stadium, but the handing over of the flame for the 1976 Olympic Games was scheduled for the following day. The next four finals ((through to 1980) would be played at the ancient venue, though, with Olympiacos winning three and losing just once—to Panathinaikos in 1979.

The teams for that first final are:

• Olympiacos (Matthaiou): Kastrinakis 20, Giatzoglou 19, Diakoulas 18, Mellini 11, Barlas 7, Rammos 2, Sismanidis 2, Spanos 2, Garonis, Kokorogiannis.
• AEK (Mourouzis): Giannouzakos 18, Kontos 13, Tsoskounoglou 10, Kantelis 10, Papadatos 10, Trontzos 6, Nesiadis 2, Nydriotis, Apostolidis, Katerouliotis.

That season Olympiacos will go on to reach the quarterfinals of the European Cup Winners’ Cup. The great Charlie Yelverton, formerly of the Portland Trail Blazers, plays with Olympiacos in its European games.

A historic victory

In 1977, Giatzoglou, Kastrinakis, Mellini and Diakoulas played starring roles in Olympiacos’ 110-68 victory over Panathinaikos, the largest margin in the rivals’ history. That they did so away, and in a Cup game, makes their achievement even more impressive. The Reds are now coached by Kostas Mourouzis, the “fox” who formerly sat on the Panathinaikos bench and comes in for a torrent of abuse from the Green fans for his ‘treachery’.

The Panathenaic Stadium was packed with 20,000 fans that night (June 1, 1977), though fewer than 10,000 had actually bought a ticket—which isn’t surprising, given how expensive they were at 80 drachmas.

Led by the amazing Greek-American playmaker Paul Mellini (24 points), and with Giorgos Kastrinakis (22 points) dominating throughout, Olympiacos won an easy victory. However, the Panathinaikos fans really lay into coach Mourouzis.

The Reds are already 30 points up by the 23rd minute (61-31). When the clock stopps for the end of the game, the difference has risen to a staggering 42 points, by far the biggest margin ever recorded in the history of Olympiacos-Panathinaikos derbies.

“It’s a result that will be remembered for 50 years,” Steve Giatzoglou said just before the celebrations begin.

The only player who stands out on the Panathinaikos side that night is an 18-year-old kid by the name of Memos Ioannou. Rumors have it that several players had, at the urging of Chris Kefalos, decided to play loose to “punish” the management for travel expenses still owed to the players. If this is true, and it’s by no means certain that it is, it certainly doesn’t reflect well on any of the players, especially given the significance of the derby.

Olympiacos go on to win the trophy, defeating Esperos Kallithea (131-66), Aris (48-46), Iraklis (95-65) and Panionios in the final, 103-88.

The second Double

Just one year later, in 1978, Olympiacos celebrates its second double in three years (and in its history). A win at the “Tomb of the Indian” in a thrilling game against Panathinaikos more or less decides the league title. The Reds lead 72-70 and win a foul (Kefalos on Giatzoglou) with 3 seconds left on the clock. They choose free throws rather than a throw-in from the sideline. When Giatzoglou misses both, Apostolos Kontos sends the game into overtime with a basket launched from under his own basket! The Reds win 81-77 in overtime and win the championship and later the Cup (83-72 against AEK in the final).

In 1979, the team shows that it’s still on the up and up by reaching the final round of the Champions Cup, even if they do end up in last place in the final 6 with just a single victory, over Maccabi (79-77). The last title that great Olympiacos team wins is the 1980 Cup (85-80 against AEK).

Εχει γράψει τη δική του ιστορία στο ελληνικό και ευρωπαϊκό μπάσκετ ο Ολυμπιακός με τα πρώτα πρωταθλήματα το 1949 και 1960 με τους αδελφούς Σπανουδάκη, το τριπλ κράουν του 1997 και το back to back στις Ευρωλίγκες το 2012 και 2013 αλλά και τόσες άλλες μεγάλες στιγμές.

Ομως μια ξεχωριστή περίοδος, που άφησε ανεξίτηλα το στίγμα των Ερυθρολεύκων στο ελληνικό μπάσκετ ήταν η τρομερή ομάδα που έφτιαξε αρχικά ο Φαίδωνας Ματθαίου και με την οποία συνέχισε ο Κώστας Μουρούζης, του αήττητου πρωταθλήματος το 1976 και παράλληλα του πρώτου νταμπλ στην ιστορία του συλλόγου στο άθλημα. Αλλά και το δεύτερο νταμπλ το 1978.

Γενικά οι Ερυθρόλευκοι εκείνης της δεκαετίας του 1970 από το 1976 μέχρι και το 1980 είναι μια από τις καλύτερες ομάδες που εμφανίστηκε ποτέ στην ιστορία τόσο του συλλόγου όσο και του ελληνικού μπάσκετ με δύο πρωταθλήματα, τέσσερα Κύπελλα και ευρωπαϊκές επιτυχίες.

Το 1977 οι Γιατζόγλου, Καστρινάκης, Μελίνι και Διάκουλας πρωταγωνιστούν στη μεγαλύτερη νίκη των Ερυθρολεύκων επί του Παναθηναϊκού με 110-68 και μάλιστα εκτός έδρας για το Κύπελλο. Προπονητής πλέον ο πρώην τεχνικός του Παναθηναϊκού, η «αλεπού των πάγκων» Κώστας Μουρούζης, που αποδοκιμάζεται από τους φίλους του Παναθηναϊκού ως προδότης

Η αρχή

Ολα άρχισαν το 1967 όταν ο Φαίδωνας Ματθαίου ανέλαβε τον Ολυμπιακό στη Β’ Εθνική τότε και τον ανεβάζει αμέσως στη μεγάλη κατηγορία. Η ομάδα αρχικά είναι μεταξύ 4ης-5ης θέσης τα επόμενα χρόνια με το δίπολο ΑΕΚ – Παναθηναϊκού να είναι αχτύπητο έχοντας μονοπωλήσει όλα τα πρωταθλήματα από το 1964 (που άρχισε η Α’ Εθνική) μέχρι και το 1975 με τους Πράσινους να έχουν επτά κατακτήσεις και τους Κίτρινους πέντε εκείνη τη δωδεκαετία.

Στο μεταξύ τον Ολυμπιακό έχει αναλάβει ο μεγάλος Νίκος Γουλανδρής που μεγαλουργεί στο ποδόσφαιρο με την υπερομάδα εκείνης της περιόδου με τα απανωτά πρωταθλήματα και Κύπελλα.

Ο Φαίδωνας Ματθαίου που είναι ήδη κάποια χρόνια στην ομάδα έχει πλέον και την οικονομική στήριξη και αρχίζει να βρίσκει παίκτες θησαυρούς από τη μεγάλη αγορά των ομογενών στις ΗΠΑ.

Καθώς από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 και για μια και πλέον δεκαετία οι ελληνικές ομάδες είχαν μόνο έναν ουσιαστικό τρόπο να ενισχυθούν πραγματικά βρίσκοντας παίκτες με ελληνικές ρίζες από την Αμερική.

Καθώς εσωτερικά ο κανονισμός της 12ετίας (δεν μπορούσε να αλλάξει κάποιος ομάδα πριν κλείσει 12 χρόνια εάν δεν έδινε τη συναίνεσή της η ομάδα) και η δυσκολία στις μεταγραφές στον ερασιτεχνικό αθλητισμό ήταν μεγάλη.

Οι ομάδες μας είχαν αρχίσει να φέρνουν παίκτες λοιπόν από τις ΗΠΑ με τον Παναθηναϊκό να πιάνει το «τζακ ποτ» με τον Κρις Κέφαλο και την ΑΕΚ με τον Θανάση Χριστοφόρου.

Με την οικονομική ενίσχυση του Νίκου Γουλανδρή ο Φαίδωνας Ματθαίου μεγαλουργεί. Ο πρώτος και εκ των μεγαλυτέρων της χρυσής γενιάς των Ελληνοαμερικανών είναι ο Στηβ Γιατζόγλου που έρχεται στο μέσον της σεζόν 1971-72 και ουσιαστικά γίνεται τα επόμενα χρόνια ο ηγέτης του Ολυμπιακού, το λιοντάρι των Ερυθρολεύκων. Ξεκίνησε το μπάσκετ στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ με το όνομα Στηβ Γιανγκ.

Αγωνίστηκε σε πολλές ομάδες και το 1972 ήρθε από ομάδα του Λιβάνου στον Ολυμπιακό.

Ακολουθούν ο Γιώργος Καστρινάκης, ο Παύλος Διάκουλας, ενώ η τετράδα των ομογενών θα συμπληρωθεί λίγο αργότερα με τον πλέι μέικερ Παύλο (Πολ) Μελίνι.

Ηχηρή επιστροφή

Ο Ολυμπιακός μπαίνει για τα καλά στο παιχνίδι πλέον της διεκδίκησης του πρωταθλήματος σε μια πενταετία που κυριαρχεί απόλυτα ο Παναθηναϊκός (πέντε πρωταθλήματα συνεχόμενα 1971-1975). Το 1975 ο Ολυμπιακός νικάει τους Πράσινους άνετα 73-60 στον Πειραιά και όταν αυτοί χάνουν και από την ΑΕΚ, έχει τον πρώτο λόγο για το πρωτάθλημα. Ομως μια ήττα από τον ΠΑΟΚ (77-75) προς το τέλος στοιχίζει ακριβά στον Ολυμπιακό που πάει πλέον στη Λεωφόρο για έναν τελικό πρωταθλήματος. Οι Πράσινοι σε ένα δραματικό παιχνίδι επικρατούν με 63-61 και κερδίζοντας μετά στην έδρα τους άνετα Αρη και ΠΑΟΚ παίρνουν το 5ο συνεχόμενο πρωτάθλημα με ένα πόντο διαφορά από τον Ολυμπιακό που έχει επιστρέψει όμως για τα καλά.

Ο Φαίδωνας Ματθαίου δίνει όρκο με τους παίκτες του για την επόμενη χρονιά που είναι ένα έτος σταθμός στην ιστορία του συλλόγου και του ελληνικού μπάσκετ.

Μια ανίκητη αρμάδα (Ράμμος, Κοκορόγιαννης, Καστρινάκης, Διάκουλας, Γιατζόγλου, Τσάνταλης, Μπαρλάς, Γκαρώνης, Μελίνι, Σπανός, Σισμανίδης)  κατακτά το πρώτο νταμπλ στην ιστορία του Ολυμπιακού και του ελληνικού μπάσκετ με 22-0 στο πρωτάθλημα και 5-0 στο Κύπελλο τελειώνοντας αήττητη τη μαγική εκείνη χρονιά. Μάλιστα στο πρωτάθλημα έκανε περίπατο και σε κανένα παιχνίδι δεν νίκησε στο φινάλε αφήνοντας πίσω της με έξι βαθμούς διαφορά τους Αρη και Παναθηναϊκό που είχαν από έξι ήττες έκαστος.

Αναλυτικά τα αποτελέσματα των αήττητων πρωταθλητών (πρώτα αναφέρονται με κάθε ομάδα οι εντός έδρας αγώνες του):

Με ΑΕΚ (89-72 και 62-51), με Αρη (75-69 και 78-71), με Ηρακλή (96-71 και 74-69), με Ιωνικό Νικαίας (92-88 και 78-66), με Μαρούσι (85-70 και 83-74), με Παναθηναϊκό (101-74 και 72-65), με Πανελλήνιο (88-63 και 77-68), με Πανιώνιο (101-70 και 70-58), με ΠΑΟΚ (82-59 και 80-41), με Σπόρτιγκ (72-65 και 72-56), με ΧΑΝΘ (72-66 και 68-50).

Το επιθετικό ταλέντο του Στιβ Γιατζόγλου ήταν το σήμα κατατεθέν εκείνης της ομάδας

Το πρώτο Κύπελλο

Το πρώτο Κύπελλο Ελλάδος που είχε θεσπιστεί τότε έγινε με συμμετοχή 90 ομάδων, που μέχρι να φτάσουν στη φάση των «16», έπαιζαν σε Βορρά και Νότο για μείωση των εξόδων και μετά, έπαιζαν όλοι μαζί.

Στην Δ’ φάση και στον νότιο όμιλο η κληρωτίδα έχει κέφια και φέρνει ντέρμπι νοκάουτ στον «Τάφο του Ινδού» μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού στο πρώτο τους παιχνίδι για τη διοργάνωση. Οι Ερυθρόλευκοι επικρατούν με 64-60 κάνοντας το 3/3 εκείνη τη σεζόν επί του μεγάλου τους αντιπάλου.

Ο Παναθηναϊκός έπαιξε χωρίς τους τιμωρημένους Κέφαλο και Κορωναίο, ενώ έκανε ντεμπούτο ο 17χρονος Μέμος Ιωάννου. Κορυφαία τριάδα για τους Ερυθρόλευκους οι Γιατζόγλου (11 π.), Καστρινάκης (12 π.) και Διάκουλας (12 π.). Στην επόμενη φάση ο Ολυμπιακός κάνει περίπατο εκτός έδρας με τον Αίολο Ταύρου (68-50) όπως και στη συνέχεια στα προημιτελικά εντός έδρας με τον Δημόκριτο (87-70). Στα ημιτελικά στο μοναδικό παιχνίδι εκείνη τη χρονιά που κινδύνεψε τόσο πολύ η ομάδα του Ματθαίου επικράτησε του Ηρακλή στη Θεσσαλονίκη στο γήπεδο του ΒΑΟ με 73-71 με τον Καστρινάκη (22 π.) και Διάκουλα (16 π.) κορυφαίους απέναντι στον εκπληκτικό Κώστα Μπογατσιώτη (21 π.) που μετέπειτα έγραψε ιστορία ως μέλος του τεχνικού τιμ του Ολυμπιακού και μάλιστα και τη χρονιά του τριπλ κράουν (1997) δίπλα στον Ντούσαν Ιβκοβιτς. Τότε ο Μπογατσιώτης κόντραρε σχεδόν μόνος του τον Ολυμπιακό αλλά ένα κρίσιμο χαμένο λέι άπ και δύο χαμένες βολές ήταν καθοριστικά. Σε ένα ντέρμπι όπου ο Κώστας Ρήγας είχε απειλήσει να το διακόψει εάν δεν σταματούσαν οι ύβρεις από την εξέδρα.

Στις 12 Ιουλίου 1976, στον τελικό στο κλειστό γήπεδο της Γλυφάδας, ο Ολυμπιακός νικούσε 81-69 την ΑΕΚ και κατακτούσε το Κύπελλο, που είχε καθιερώσει – για πρώτη φορά – η ελληνική ομοσπονδία μπάσκετ. Με μεγάλο αντίπαλο στον απέναντι πάγκο τον Κώστα Μουρούζη.

Ο αγώνας ήταν να διεξαχθεί στο Παναθηναϊκό Στάδιο, η αφή και η παράδοση της φλόγας των Ολυμπιακών Αγώνων του 1976 ήταν προγραμματισμένη για τις 13/7, οπότε ο χώρος στο Καλλιμάρμαρο δεν προλάβαινε να αναμορφωθεί. Στο Στάδιο έγιναν οι τέσσερις τελικοί μέχρι το 1980, με τον Ολυμπιακό να νικάει στους τρεις και να χάνει μόνο από τον Παναθηναϊκό (το 1979).

Οι συνθέσεις εκείνου του πρώτου τελικού:

• Ολυμπιακός (Ματθαίου): Καστρινάκης 20, Γιατζόγλου 19, Διάκουλας 18, Μελίνι 11, Μπαρλάς 7, Ράμμος 2, Σισμανίδης 2, Σπανός 2, Γκαρώνης, Κοκορόγιαννης.
• ΑΕΚ (Μουρούζης): Γιαννουζάκος 18, Κόντος 13, Τσοσκούνογλου 10, Καντέλης 10, Παπαδάτος 10, Τρόντζος 6, Νεσιάδης 2, Νυδριώτης, Αποστολίδης, Κατερουλιώτης.

Την ίδια σεζόν ο Ολυμπιακός θα φτάσει μέχρι τα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Στα ευρωπαϊκά παιχνίδια συμμετέχει ο σπουδαίος τότε Τσάρλι Γιέλβερτον με συμμετοχές στους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς.

Ιστορική νίκη

Το 1977 οι Γιατζόγλου, Καστρινάκης, Μελίνι και Διάκουλας πρωταγωνιστούν στη μεγαλύτερη νίκη των Ερυθρολεύκων επί του Παναθηναϊκού με 110-68 και μάλιστα εκτός έδρας για το Κύπελλο. Προπονητής πλέον των Ερυθρολεύκων είναι ο πρώην τεχνικός του Παναθηναϊκού η «αλεπού των πάγκων» Κώστας Μουρούζης που αποδοκιμάζεται από τους φίλους του Παναθηναϊκού ως προδότης.

Στο Καλλιμάρμαρο εκείνο το βράδυ (1η Ιουνίου 1977) βρέθηκαν πάνω από 20.000 φίλαθλοι αλλά λιγότεροι από 10.000 ήταν αυτοί που είχαν εισιτήριο το οποίο κόστιζε αρκετά για την εποχή (80 δραχμές).

Ο Ολυμπιακός με ηγέτη τον εκπληκτικό ελληνοαμερικανό πλέι μέικερ Πολ Μελίνι (24 π.) και κυρίαρχο των αιθέρων τον Γιώργο Καστρινάκη (22 π.) έκανε περίπατο με τη ζώνη του κόουτς Μουρούζη να «πνίγει» τους Πράσινους.

Στο 23ο λεπτό η διαφορά έχει εκτοξευτεί ήδη στους 30 πόντους (61-31) για να σταματήσει το κοντέρ στο +42, τη μακράν μεγαλύτερη διαφορά που έχει σημειωθεί ποτέ στην ιστορία σε ντέρμπι Αιωνίων.

«Είναι ένα αποτέλεσμα που θα το θυμούνται για 50 χρόνια» λέει με έμφαση ο Στηβ Γιατζόγλου λίγο πριν αρχίσουν οι πανηγυρισμοί.

Από τον Παναθηναϊκό είχε ξεχωρίσει μόνο ένας 18χρονος πιτσιρικάς τότε ο Μέμος Ιωάννου, ενώ οι φήμες ήθελαν αρκετούς παίκτες με προτροπή του Κρις Κέφαλου να αποφασίζουν να παίξουν χαλαροί για να «τιμωρήσουν» τη διοίκηση για χρωστούμενα οδοιπορικά, όμως κάτι τέτοιο (εάν και εφόσον έγινε) δεν τιμάει κανέναν παίκτη ιδιαίτερα στο συγκεκριμένο ντέρμπι.

Ο Ολυμπιακός στη συνέχεια κατέκτησε το τρόπαιο νικώντας κατά σειρά τον Εσπερο Καλλιθέας (131-66), τον Αρη (48-46), τον Ηρακλή (95-65) και στον τελικό τον Πανιώνιο με 103-88.

Το δεύτερο νταμπλ

Ενα χρόνο αργότερα, το 1978, ο Ολυμπιακός πανηγυρίζει το δεύτερο  νταμπλ στην ιστορία του σε τρία χρόνια. Η νίκη στον «τάφο του Ινδού» σε ένα συγκλονιστικό παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό κρίνει σε μεγάλο βαθμό τον τίτλο στο πρωτάθλημα. Οι Ερυθρόλευκοι προηγούνται 72-70 και κερδίζουν φάουλ 3 δεύτερα πριν από το τέλος (του Κέφαλου στον Γιατζόγλου). Επιλέγουν βολές αντί πλάγια, ο Γιατζόγλου αστοχεί και στις δύο και ο Απόστολος Κόντος στέλνει το ματς στην παράταση με ένα καλάθι σχεδόν από μπασκέτα σε μπασκέτα! Οι Ερυθρόλευκοι κερδίζουν 81-77 στην παράταση και παίρνουν το πρωτάθλημα και αργότερα και το Κύπελλο (83-72 την ΑΕΚ στον τελικό).

Το 1979 η ομάδα φτάνει μέχρι την τελική φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών αποδεικνύοντας ότι βρίσκεται σε συνεχή ανοδική πορεία έστω και αν έρχεται 6η στο φάιναλ-6 με μια μόνο νίκη επί της Μακάμπι (79-77). Τελευταίος τίτλος για εκείνο τον μεγάλο Ολυμπιακό το Κύπελλο του 1980 (85-80 την ΑΕΚ).

Dedication, love, passion, worship and an Olympiacos soul. This is how one could best describe the most iconic player in the history of Olympiacos’ women’s volleyball, Stella Christodoulou.

She transferred to the team at the age of 20 and became its leader. During her tenure she won eight championships and eight Greek Cups and, of course, the European trophy, one of the most important in the department’s history.

Christodoulou, over the 12 years that she wore the red-and-white uniform, participated in 17 of the 18 trophies that the team won during this period.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

During her tenure she won eight championships and eight Greek Cups and, of course, the European trophy

She was born a champion, as she has a “sports DNA”, as the daughter of Christos Christodoulou and a niece of Fanis Christodoulou, two brothers who wrote their own history in Greek basketball, primarily at Panionios. Both brothers, in fact, won a basketball Cup with Panionios in 1991 at the Peace and Friendship Stadium against PAOK, while 27 years almost to the day Stella celebrated with Olympiacos its sole European title in Greek women’s volleyball.

Having taken her first steps in the academies of the Enosis Vyronas team, which she joined in 2000 at the age of nine, followed by three years with Panellinios (2007-2010), she found herself very close to Panathinaikos in the summer of 2010.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

However, an arbitration body known as the Supreme Council for the Resolution of Sports Disputes did not approve of the transfer, resulting in her staying off the court for a year. She arrived at Olympiacos in the summer of 2011, beginning a tremendous career at the Club and helping to make it dominant in women’s volleyball.

She soon emerged as the top passer or libero in Greek volleyball, establishing herself at Olympiacos and the national team. Until her departure (she now plays with Thira and fate brought her against the team of her heart in the city of Kozani for the Cup the semi-finals), the captain of the Reds was named MVP dozens of times in several competitions and was also the most valuable player of the first division championship two years in a row.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Olympiacos honored her upon her return (as an opponent) to Melina Mercouri Indoor Arena, while her farewell from the Piraeus Club came with a touching announcement.

“August 23, 2011:   A mere date then for Olympiacos. However, 12 years later, this date will remain indelibly engraved in the history of the Legend’s Women’s Volleyball Team. It was the day that Stella Christodoulou officially wore the red and white jersey for the first time. Twenty years old at the time, with her entire future ahead of her, Stella moved to the big port. Neither she nor anyone else could imagine what would follow: Eight championships, eight Cups, one European: the CEV Volleyball Challenge Cup.”

All total, 17 trophies, out of Olympiacos’ total of 18 in the women’s volleyball division. Stella Christodoulou achieved… everything at Olympiacos. She honored the club and the captain’s armband; she also gave her soul on the courts. An emblematic captain, an extraordinary person with dignity, Stell, completed her successful tenure at the Legend.

“Until we meet again!” was the characteristic phrase in Olympiacos’ farewell announcement, and it is true that few athletes in the history of this glorious club have received a similar send off.

The arrival of Giota

Stella Christodoulou went to another level with the best coach that the Olympiacos women’s volleyball team has ever had, Branko Kovacevic, who is returning to the team for the new season. Of course, in a charismatic generation of players, great athletes also coexisted alongside Stella Christodoulou, achieving perfect chemistry. Among the best examples is Katerina Giota, born in St. Petersburg, Russia, who came to the northern city of Grevena with her mother at the age of 12 and received Greek citizenship. She was leaning more towards swimming but was discovered by her coach, Giorgos Memtsas, who convinced her to play volleyball.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Olympiacos had made three attempts to acquire the top player of Iraklis Kifissia at the time and succeeded in 2013. Of course, the first thing she learned with her new team was that she had to change her jersey number, as she wore the “forbidden’ (for Olympiacos) number “13” until then. With Olympiacos until 2020, she won all the titles in domestic competitions (seven championships and six Cups) and, of course, the 2018 Challenge Cup.

In January 2021 due to the pandemic, the domestic league was interrupted and there was uncertainty as to when and if it would continue, so Olympiacos, respecting the players’ need to make a livelihood, allowed those who wanted to continue the season in teams outside of Greece. Giota transferred to Vasas of Budapest, where she filled the gap for the injured Melani Ambrosio. In May 2021 she returned to Piraeus along with Stella Christodoulou and Saskia Hippe, who had also departed for the same reasons. As of May 2023, when she left, she won 14 trophies in 10 years in the red and white. She next headed to AEK Athens and finally returned to Iraklis Kifissia.

The daughter of Christos Christodoulou, a pro basketball player, and the niece of the Fanis Christodoulou, a basketball star in the late 1980s and 1990s, Stella was born with tried-and-tested athletic “DNA”.

The current team captain

The third well-known player of this group is the current team captain from Preveza, Tzina (Georgia) Lamprousi.

Initially, in 2002, she was active in competitive aerobics (a combination of gymnastics and rhythmic gymnastics exercises set to music) and was even a member of the national team. However, she had to give up the sport due to her growing height and with the guidance of her coaches at a special high school she was attending. She started playing volleyball at Iraklis Kifissia, from where she joined Olympiacos in the summer of 2013. What followed were seven championships, eight Cups and the Challenger Cup with the Reds.

Another stellar member of this charismatic Olympiacos team is Areti Konomi, who upon leaving in April 2022 had recorded eight championships and seven Cups with Olympiacos and, of course, the European Championship.

A storied history

The Club’s women’s volleyball division has a long history, as in 1930 and after the establishment of the football, water polo, track and field, swimming, volleyball, fencing and rowing divisions, the Olympiacos administration, under the presidency of Thanasis Mermigas, decided to establish a women’s volleyball team.

The team was re-established in the summer of 1947 when the then president of Olympiacos, Michalis Manouskos, fulfilled a request of the athletes of the women’s basketball team of Olympiacos Deligiannis, E. Nerantzi, M. Nerantzi, Hasapaki, Leonidaki, Damigou, Efstratiadou and Zante, who wanted to participate in a re-established women’s volleyball section.

The Club, in fact, hired renowned Hungarian coach Otto Scymiczek, a longtime resident in Greece, who also trained the women’s basketball team at the time. The re-established women’s volleyball team won the Piraeus championship in 1948.

However, the women’s volleyball division was again disbanded, and only re-emerged decades later. The crucial issue of a home court was also finally resolved (for the men’s team as well) shortly after the team’s promotion to the first division in 2006, when businessman Evangelos Marinakis (the current president of Olympiacos FC) proceeded to renovate the Melina Mercouri Arena in the Rentis district, making it the exclusive home of volleyball, and thus solving the long-standing problem of a permanent home for the volleyball teams.

A meteoric rise

Since 2010, when Marinakis took over Olympiacos, together with the president of the amateur clubs, Michalis Kountouris, Olympiacos’ women’s volleyball – along with the other divisions – was elevated to another, higher level.

After a first title came (during the 2011 Cup final with a 3-2 victory over AEK Athens, held on Samos), the celebrations have not ceased in Piraeus. Over the next “golden” eight-year period (2012-20) the women’s volleyball team won 8 consecutive championships (a record), 7 consecutive doubles (a record) and 9 consecutive Cups (a record). In total they have 8 championships, 11 Cups and 1 Super Cup, and of course, the European title. The Challenger Cup in 2018 was achieved with a tremendous semi-final win against the favorites, Russia’s mighty Dynamo Krasnodar, whom they narrowly beat in Piraeus 3-2, followed by one best games in Olympiacos history: a 3-0 win in Russia in the second leg.

In the two-game final against the defending champion Bursa Büyükşehir Belediyespor, and despite a 3-2 defeat at Rentis, the Olympiacos players overcame a 0-1 set opening to finally win the match with 3-1 sets, winning the first (and only as of today) European trophy by any Greek women’s club.

In fact, the two clubs had also met in the 2017 final, with the Turkish team then winning the matchup.

Προσήλωση, αγάπη, πάθος, λατρεία, ολυμπιακή ψυχή. Κάλλιστα έτσι θα μπορούσε κανείς να περιγράψει την πιο εμβληματική παίκτρια στην ιστορία του Ολυμπιακού στο βόλεϊ γυναικών, τη Στέλλα Χριστοδούλου. Η οποία έπιασε λιμάνι στα 20 της χρόνια και έγινε η ηγέτιδα αυτής της μεγάλης ομάδας, που επί της δικής της θητείας κατέκτησε 8 πρωταθλήματα και 8 Κύπελλα Ελλάδας και φυσικά το ευρωπαϊκό τρόπαιο, εκ των πιο σημαντικών στην ιστορία. Η Στέλλα Χριστοδούλου σε αυτή τη 12ετία που φόρεσε τα ερυθρόλευκα είχε συμμετοχή στα 17 από τα 18 τρόπαια που κατέκτησε η ομάδα σε αυτό το διάστημα!

Είναι γεννημένη πρωταθλήτρια καθώς έχει ξεχωριστό αθλητικό DNA, ως κόρη του Χρήστου Χριστοδούλου και ανιψιά του μεγάλου Φάνη Χριστοδούλου, δύο αδέλφια που έγραψαν τη δική τους ιστορία στο ελληνικό μπάσκετ και κυρίως στον Πανιώνιο. Μάλιστα 10 Απριλίου (του 1991) οι δυο τους πανηγύρισαν το Κύπελλο με τον Πανιώνιο στο ΣΕΦ στη νίκη επί του ΠΑΟΚ, ίδια σχεδόν ημερομηνία 11 Απριλίου του 2018 η Στέλλα πανηγύρισε με τον Ολυμπιακό το μοναδικό ευρωπαϊκό τρόπαιο στην ιστορία του γυναικείου βόλεϊ στην Ελλάδα. Εχοντας κάνει τα πρώτα της βήματα στις ακαδημίες της Ενωσης Βύρωνα, στις οποίες βρέθηκε το 2000 σε ηλικία μόλις 9 ετών και περνώντας και από τον Πανελλήνιο (2007-2010) βρέθηκε μια ανάσα από τον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 2010!

Οκτώ πρωταθλήματα, οκτώ Κύπελλα, ένα ευρωπαϊκό, το ιστορικό Challenge Cup του 2018. Σύνολο, 17 τρόπαια, στα συνολικά 18 του Όλυμπιακού στο τμήμα βόλεϊ γυναικών!

Απλά το ΑΣΕΑΔ δεν ενέκρινε τη μεταγραφή της, με αποτέλεσμα να μείνει για ένα χρόνο εκτός αγωνιστικής δράσης και το καλοκαίρι του 2011 βρήκε το λιμάνι της καριέρας της και απογειώθηκε συμβάλλοντας τα μέγιστα και για τη γιγάντωση του τμήματος βόλεϊ του συλλόγου. Αναδείχθηκε σύντομα η κορυφαία πασαδόρος του ελληνικού βόλεϊ και καθιερώθηκε σε Ολυμπιακό και Εθνική. Μέχρι την αποχώρησή της (συνεχίζει πλέον στη Θήρα και η μοίρα μάλιστα τα έφερε έτσι ώστε να βρεθεί αντιμέτωπη με την ομάδα της καρδιάς της στην Κοζάνη στον ημιτελικό του Κυπέλλου) η αρχηγός των Ερυθρολεύκων, αναδείχθηκε δεκάδες φορές MVP σε πολλές αγωνιστικές αλλά και δύο χρονιές πολυτιμότερη παίκτρια του πρωταθλήματος.

Ο Ολυμπιακός τη βράβευσε στην επιστροφή της (ως αντίπαλος) στο «Μελίνα Μερκούρη», ενώ την αποχαιρέτησε με τον καλύτερο τρόπο όταν έκλεισε το κεφάλαιο του Πειραιά με μια ξεχωριστή ανακοίνωση: «23/8/2011. Μια… απλή ημερομηνία, τότε, για τον Ολυμπιακό. Ωστόσο, 12 χρόνια μετά, αυτή η ημερομηνία θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στην ιστορία της ομάδα βόλεϊ γυναικών του Θρύλου. Η ημέρα, που η Στέλλα Χριστοδούλου φόρεσε και επίσημα την ερυθρόλευκη φανέλα! 20 χρόνων τότε, με όλο το μέλλον μπροστά της, η Στέλλα μετακόμισε στο μεγάλο λιμάνι. Ούτε η ίδια, ούτε κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα ακολουθούσε. Οκτώ πρωταθλήματα, οκτώ Κύπελλα, ένα ευρωπαϊκό, το ιστορικό Challenge Cup του 2018. Σύνολο, 17 τρόπαια, στα συνολικά 18 του Ολυμπιακού στο τμήμα βόλεϊ γυναικών!

Η Στέλλα Χριστοδούλου πέτυχε τα… πάντα στον Ολυμπιακό. Τίμησε τον σύλλογό μας και το περιβραχιόνιο της αρχηγού, έδωσε και την ψυχή της στα γήπεδα! Μία εμβληματική αρχηγός, ένας εξαιρετικός άνθρωπος, με αξιοπρέπεια, η Στέλλα, ολοκλήρωσε την επιτυχημένη «θητεία» της στον Θρύλο. Στέλλα, σε ευχαριστούμε για όλα! Σου ευχόμαστε τα καλύτερα στη ζωή σου, τόσο σε αθλητικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Εις το επανιδείν!» έγραφε χαρακτηριστικά η αποχαιρετιστήρια ανακοίνωση του Ολυμπιακού και είναι αλήθεια πως σε λίγους αθλητές και αθλήτριες στην ιστορία του ένδοξου συλλόγου έχει γραφτεί ανάλογη ανακοίνωση.

Η άφιξη της Γιώτα

Η Στέλλα Χριστοδούλου πήγε σε άλλο επίπεδο με τον κορυφαίο προπονητή που είχε ίσως ποτέ το γυναικείο τμήμα βόλεϊ του Ολυμπιακού τον Μπράνκο Κοβάτσεβιτς, ο οποίος μάλιστα επιστρέφει στην ομάδα από τη νέα αγωνιστική περίοδο. Φυσικά σε μια χαρισματική γενιά παικτριών δίπλα στη Στέλλα Χριστοδούλου συνυπήρξαν μεγάλες επίσης αθλήτριες πετυχαίνοντας την τέλεια χημεία. Πρώτη και καλύτερη η Κατερίνα Γιώτα, γεννημένη στην Αγία Πετρούπολη, που ήρθε 12 ετών με τη μητέρα της στα Γρεβενά και πήρε την ελληνική υπηκοότητα. Πήγε να την κερδίσει η κολύμβηση αλλά την ανακάλυψε ο προπονητής Γιώργος Μέμτσας, που την έπεισε να παίξει βόλεϊ.

Τρεις προσπάθειες είχε κάνει ο Ολυμπιακός να αποκτήσει την κεντρική παίκτρια του Ηρακλή Κηφισιάς τότε και τα κατάφερε το 2013. Φυσικά το πρώτο που έμαθε στη νέα της ομάδα ήταν ότι έπρεπε να αλλάξει… νούμερο στη φανέλα καθώς φόραγε μέχρι τότε το απαγορευτικό (για Ολυμπιακό) Νο 13. Με τον Ολυμπιακό μέχρι το 2020 κατέκτησε όλους τους τίτλους στις εγχώριες διοργανώσεις (7 πρωταθλήματα και 6 Κύπελλα Ελλάδας) και φυσικά το Τσάλεντζ Καπ του 2018.

Τον Ιανουάριο του 2021 εξαιτίας της πανδημίας το πρωτάθλημα Ελλάδας είχε διακοπεί και υπήρχε αβεβαιότητα στο πότε και εάν θα συνεχιστεί, οπότε ο Ολυμπιακός σεβόμενος τη βιοποριστική ανάγκη των πετοσφαιριστριών του, επέτρεψε σε όσες ήθελαν να συνεχίσουν την αγωνιστική περίοδο σε ομάδες του εξωτερικού με την Κατερίνα Γιώτα να συνεχίζει στη Βάσας Βουδαπέστης, όπου κάλυψε το κενό της τραυματισμένης Αμπρόσιο Μέλανι. Τον Μάιο του 2021 επέστρεψε στον Πειραιά μαζί με τις Στέλλα Χριστοδούλου και Σάσκια Χίπε, που είχαν επίσης ξενιτευτεί για τους ίδιους λόγους. Αλλά από τον Μάιο του 2023 αποτελεί παρελθόν με 14 τρόπαια στο ενεργητικό της σε 10 χρόνια με τα ερυθρόλευκα.

Συνέχισε στην ΑΕΚ και μετά επέστρεψε στον Ηρακλή Κηφισιάς.

Κόρη του Χρήστου Χριστοδούλου και ανιψιά του μεγάλου Φάνη, η Στέλλα αποδεδειγμένα γεννήθηκε με αθλητικό DNA

Η νυν αρχηγός

Η τρίτη μεγάλη παίκτρια της παρέας είναι και η νυν αρχηγός με καταγωγή από την Πρέβεζα, Τζίνα Λαμπρούση. Οπου αρχικά το 2002 ασχολήθηκε με το αγωνιστικό αερόμπικ (συνδυασμός ασκήσεων ενόργανης και ρυθμικής γυμναστικής με μουσική) και μάλιστα υπήρξε και μέλος της εθνικής ομάδας. Ομως αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το άθλημα λόγω του ύψους της και με την παρακίνηση των προπονητών της στο αθλητικό γυμνάσιο που φοιτούσε, άρχισε να ασχολείται με το βόλεϊ και επίσης στον Ηρακλή Κηφισιάς απ’ όπου ήρθε στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2013. Με τη συνέχεια γνωστή καθώς έχει φτάσει ήδη με την Ερυθρόλευκη τα 7 πρωταθλήματα, τα 8 Κύπελλα και το Τσάλεντζ Καπ.

Τον Μάιο του 2020 αποφάσισε να συνεχίσει την καριέρα της στο εξωτερικό, υπογράφοντας στη γαλλική Μιλούζ. Στην ομάδα της Αλσατίας παρέμεινε για δύο χρόνια, κερδίζοντας όλους τους τίτλους της περιόδου 2020-21 (πρωτάθλημα, Κύπελλο και Σούπερ Καπ Γαλλίας), με αποφασιστική συμβολή στο πρώτο νταμπλ στην ιστορία της Μιλούζ. Συνέχισε στη ρουμανική Τιργκοβίστε, αλλά από τον Δεκέμβριο του 2022 επέστρεψε στην ομάδα της καρδιάς της τον Ολυμπιακό.

Οπως ήταν μέλος αυτής της χαρισματικής ομάδας και η Αρετή Κονόμι, που όταν κρέμασε τη φανέλα της τον Απρίλιο του 2022 το κοντέρ της έγραψε 8 πρωταθλήματα και 7 Κύπελλα με τον Ολυμπιακό και βέβαια το Ευρωπαϊκό.

Πολύχρονη ιστορία

Το τμήμα του γυναικείου βόλεϊ του συλλόγου έχει πολύχρονη ιστορία καθώς το 1930 και μετά την ίδρυση των τμημάτων ποδοσφαίρου, υδατοσφαίρισης, στίβου, κολύμβησης, βόλεϊ, ξιφασκίας και κωπηλασίας, η τότε διοίκηση του Ολυμπιακού υπό την προεδρία του Θανάση Μέρμηγκα, αποφάσισε να προχωρήσει στην ίδρυση τμήματος γυναικείας πετοσφαίρισης.

Το τμήμα ανασυστάθηκε το καλοκαίρι του 1947 όταν ο τότε πρόεδρος του Ολυμπιακού, Μιχάλης Μανούσκος, προχώρησε στην επαναλειτουργία του συγκεκριμένου τμήματος ύστερα από παράκληση των αθλητριών του γυναικείου τμήματος μπάσκετ του Ολυμπιακού Δεληγιάννη, Ε. Νεράντζη, Μ. Νεράντζη, Χασαπάκη, Λεωνιδάκη, Δαμίγου, Ευστρατιάδου και Ζαντέ, οι οποίες επιθυμούσαν τη συμμετοχή τους μελλοντικά στο δυναμικό του επανιδρυθέντος τμήματος γυναικείας πετοσφαίρισης του συλλόγου. Μάλιστα προσέλαβε ως προπονητή τον Ούγγρο Οτο Σίμιτσεκ, ο οποίος ήταν παράλληλα και προπονητής μπάσκετ στη γυναικεία ομάδα καλαθοσφαίρισης του Ολυμπιακού. Το νεοσυσταθέν τμήμα γυναικείας πετοσφαίρισης κατέκτησε το πρωτάθλημα Πειραιά το 1948.

Ομως το τμήμα διαλύθηκε και πάλι, πολλές δεκαετίες αργότερα επανασυστάθηκε εκ νέου, και κομβικό ήταν το θέμα της έδρας, που λύθηκε (και για την ανδρική ομάδα) λίγο μετά την άνοδο της ομάδας το 2006 στην Α1 κατηγορία όταν ο επιχειρηματίας Βαγγέλης Μαρινάκης (και νυν πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός) είχε προχωρήσει σε ανακαίνιση του γυμναστηρίου «Μελίνα Μερκούρη» του Ρέντη κάνοντάς το αποκλειστικά έδρα του βόλεϊ, με αποτέλεσμα η ομάδα να λύσει το πρόβλημα της στέγασης που αντιμετώπιζε μέχρι τότε.

Μετεωρική άνοδος

Από το 2010 και μετά μάλιστα, που ανέλαβε τον Ολυμπιακό, μαζί με τον πρόεδρο του ερασιτέχνη Μιχάλη Κουντούρη πήγαν σε άλλο επίπεδο (και) το βόλεϊ γυναικών.

Και όταν ήρθε ο πρώτος τίτλος (το Κύπελλο το 2011 με τη νίκη επί της ΑΕΚ με 3-2 στον τελικό της Σάμου) μετά δεν σταμάτησαν να πανηγυρίζουν στον Πειραιά. Στη χρυσή οκταετία (2012-20) το βόλεϊ γυναικών κατάκτησε 8 συνεχόμενα πρωταθλήματα (ρεκόρ), 7 συνεχόμενα νταμπλ (ρεκόρ) και αργότερα 9 συνεχόμενα Κύπελλα (ρεκόρ). Συνολικά μετράει 8 πρωταθλήματα, 11 Κύπελλα και 1 Σούπερ Καπ και φυσικά το ευρωπαϊκό. Το Τσάλεντζ Καπ το 2018 με τρομερούς ημιτελικούς κόντρα στο φαβορί, την πανίσχυρη ρωσική Ντιναμό Κρασνοντάρ, την οποία νίκησε δύσκολα στον Πειραιά με 3-2 και ένα από τα καλύτερα παιχνίδια στην ιστορία του τμήματος η νίκη με 3-0 στη Ρωσία στον επαναληπτικό.

Στον διπλό τελικό με την κάτοχο Μπουγιούκσεχιρ Προύσας παρά την ήττα στου Ρέντη με 3-2, έγραψε ένα έπος στην Τουρκία και με ανατροπή από 0-1, επικράτησε με 3-1 και κατέκτησε το 1ο (και μοναδικό ως σήμερα) ευρωπαϊκό τρόπαιο του ελληνικού γυναικείου βόλεϊ.

Μάλιστα οι δύο ομάδες είχαν συναντηθεί και στον τελικό του 2017 με την τουρκική ομάδα να χαμογελάει εκείνη χάνοντας με 3-2 στην Αθήνα και νικώντας με 3-0 στην Τουρκία.

Στην εκκένωση του κτιρίου όπου τελούσε υπό κατάληψη στη συμβολή των οδών Θεμιστοκλέους και Κωλέττη στα Εξάρχεια προχώρησε η Ελληνική Αστυνομία τα ξημερώματα της Τρίτης 15 Απριλίου.

Οι ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις που βρέθηκαν στην κατάληψη Ρασπράβα, δεν εντόπισαν κάποια άτομα στο εσωτερικό του κτιρίου.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ωστόσο, βρήκαν πέτρες, καδρόνια, μπουκάλια και άλλα αντικείμενα που εστάλησαν στα εργαστήρια της ΕΛ.ΑΣ. προκειμένου να εξεταστούν.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Οι αστυνομικές δυνάμεις εντόπισαν γάντια και άλλα προσωπικά αντικείμενα, που εστάλησαν στα εργαστήρια της ΕΛ.ΑΣ. για έλεγχο DNA.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Οι αστυνομικοί εντόπισαν δεκάδες καδρόνια σε χώρο της κατάληψης.

Στα μπαλκόνια υπήρχαν έτοιμα «πολεμοφόδια» από μάρμαρα, πέτρες και τούβλα.

Μετά τα επεισόδια του Σαββάτου

Η εκκένωση της κατάληψης Ρασπράβα έγινε μετά τα γεγονότα του Σαββάτου, και τα επεισόδια που σημειώθηκαν στα Εξάρχεια.

Υπενθυμίζεται ότι τα επεισόδια του Σαββάτου, μετά τη συναυλία στο λόφο του Στρέφη, είχαν ως αποτέλεσμα την ολική καταστροφή αυτοκινήτων και άλλων ζημιών σε σπίτια.

Σύνθημα για τον Κ.Ξ. που σκοτώθηκε από την έκρηξη της βόμβας στους Αμπελόκηπους στις 31 Οκτωβρίου 2024.

Προσαγωγές ατόμων

Οι αστυνομικοί που βρέθηκαν στα Εξάρχεια, προχώρησαν παράλληλα στην προσαγωγή ορισμένων ατόμων που διαμαρτύρονταν για την αστυνομική παρουσία στην οδό Σουλτάνη.

Δείτε βίντεο από την εκκένωση της κατάληψης:

Κάποιες πόλεις δεν είναι απλά «πήγα, είδα, έμεινα». Είναι «αν χρειάζεται να ρωτήσεις πόσο κοστίζει το τετραγωνικό, τότε μάλλον… δεν είναι για σένα».

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Κάθε χρόνο, η Henley & Partners —aka η απόλυτη αυθεντία στο luxury real estate— βγάζει τη χρυσή λίστα με τις πιο ακριβές πόλεις στον πλανήτη. Και όχι, δεν πρόκειται για κάποιο housing market update που θα δεις στο δελτίο των 8. Μιλάμε για την ετήσια πασαρέλα των πιο elite τετραγωνικών μέτρων.

Η κατάταξη βασίζεται στην τιμή ανά τετραγωνικό για διαμερίσματα 100-200 τετραγωνικών. Και φέτος; Καμία έκπληξη στις πρώτες θέσεις. Οι συνηθισμένοι ύποπτοι επέστρεψαν — και συνεχίζουν να προκαλούν ίλιγγο με τα ποσά τους.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Στην κορυφή, χωρίς αντίπαλο, βρίσκεται το Μονακό. Μια πόλη που δεν παίζει καν στο ίδιο πρωτάθλημα με τις υπόλοιπες. Εκεί όπου το να αγοράσεις ένα διαμέρισμα σημαίνει ότι μπορείς να αγοράσεις και ένα… μικρό νησί αντί γι’ αυτό. Η μέση τιμή ξεπερνά τα 35.000 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο (!) — οπότε ένα σπίτι 150 τετραγωνικών αγγίζει τα 5,25 εκατομμύρια ευρώ. Για να το πούμε αλλιώς: κάθε τετραγωνικό, ένα εισιτήριο για το jet set.

Και πίσω από το Μονακό; Η ελίτ του πλανήτη. Πόλεις-σύμβολα του υπερβολικού lifestyle, του επενδυτικού status και της… αναγκαστικής ενοικίασης για εμάς τους κοινούς θνητούς: Χονγκ Κονγκ, Νέα Υόρκη, Λονδίνο, και το χολιγουντιανά glamorous Saint-Jean-Cap-Ferrat κάνουν ξεκάθαρο πως η πολυτέλεια έχει γεωγραφικές συντεταγμένες.

Ένα fun fact της λίστας; Η Γαλλία παίζει δυνατά φέτος — με τις περισσότερες πόλεις και περιοχές στο top 20. Από την αριστοκρατική λάμψη του Παρισιού, μέχρι τη χρυσή άμμο και την μπλε θάλασσα της Κυανής Ακτής, η χώρα της σαμπάνιας ξέρει από πολυτέλεια και το δείχνει.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Saint-Jean-Cap-Ferrat, Παρίσι, Νίκαια, Κάννες, Αντίμπ και Èze κρατούν ψηλά τη γαλλική σημαία (πιθανότατα από κάποιο μπαλκόνι με θέα στο Μεσογειακό μπλε).

Και τώρα, η crème de la crème: οι 10 πιο ακριβές πόλεις στον κόσμο — aka η λίστα που θα σου ρίξει το σαγόνι

1. Μονακό
2. Νέα Υόρκη
3. Χονγκ Κονγκ
4. Λονδίνο
5. Saint-Jean-Cap-Ferrat
6. Παρίσι
7. Σίδνεϊ
8. Παλμ Μπιτς
9. Μάιαμι Μπιτς
10. Λος Άντζελες

Δριμεία επίθεση εξαπέλυσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος, κατά της Νέας Δημοκρατίας για τις αποκαλύψεις που αφορούν στη χρηματοδότηση της Ομάδας Αλήθειας.

Μιλώντας σε συνέντευξή του στο MEGA ο κ. Φάμελλος δήλωσε ότι δεν πρόκειται για «ένα τρολ του διαδικτύου αλλά για μηχανισμό προπαγάνδας της ΝΔ που στηρίζεται επίσημα από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και πολιτικά στελέχη», ενώ απέρριψε τον ισχυρισμό της κυβέρνησης ότι δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό καθώς απλώς «ιδιώτες πληρώνονται από ιδιώτες».

«Ο μηχανισμός προπαγάνδας της ΝΔ (σ.σ. Ομάδα Αλήθειας) πληρώνεται από εταιρείες που έχουν επίσημα την ευθύνη της προπαγάνδας της ΝΔ. Η εταιρεία του Βαρβιτσιώτη και Ολύμπιου είναι επίσημα ο κεντρικός συνεργάτης της ΝΔ για θέματα επικοινωνίας αλλά ταυτόχρονα έχει πολλά κρατικά συμβόλαια. Ο μηχανισμός πληρώνεται από εταιρείες που έχουν κρατικά συμβόλαια. Ιδιώτες πληρώνουν ιδιώτες να κάνουν τη βρόμικη δουλειά της ΝΔ με κρατικά λεφτά», υπογράμμισε ο κ. Φάμελλος.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Τόνισε δε πως θα έπρεπε να έχει επέμβει η Δικαιοσύνη, λέγοντας: «Για άλλα και άλλα η ηγεσία του Αρείου Πάγου κάνει παρεμβάσεις, τώρα δεν τρέχει τίποτα; Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ψάξουμε αν οι δημόσιοι πόροι χρησιμοποιούνται προς όφελος των πολιτών και όχι της κυβέρνησης και του κ. Μητσοτάκη; Πρέπει να βρεθεί ο ομφάλιος λώρος που συνδέει την κρατική χρηματοδότηση με παραπληροφόρηση και μηχανισμό προπαγάνδας. Αναφέρομαι στη διαχείριση δημόσιου χρήματος γιατί κάποιοι κάνουν πάρτι με τα λεφτά των πολιτών».

Ακολούθως είπε ότι η κυβέρνηση έχει στήσει έναν συνολικό μηχανισμό με υποκλοπές που περιελάμβανε υπουργούς και πολιτικούς, ώστε να μην κουνιέται κανένας. Έχουμε, τόνισε, ακύρωση της Δικαιοσύνης και παρεμβάσεις για χειραγώγηση της δικαιοσύνης.

Κερδοσκοπία και ακρίβεια

Αναφέρθηκε ακόμα και στο θέμα της ακρίβειας με αφορμή το πασχαλινό τραπέζι λέγοντας: «Οι μικρές αυξήσεις που ανακοίνωσε η κυβέρνηση δεν αντιστοιχούν στο κόστος ζωής. Υπάρχουν προϊόντα σε σχέση με το 2019 με 100% αύξηση. Στο αρνί βρήκαμε μέχρι 140%. Το 2019 υπήρχε αρνί με 6,2 ευρώ».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Γενικεύοντας υποστήριξε: «Ακόμη και οι μεσαίου εισοδήματος πολίτες ζορίζονται και δεν τα βγάζουν πέρα. Μπορεί να παρουσιάζει η κυβέρνηση μία μικρή αύξηση. Η ακρίβεια τρώει τις μικρές αυξήσεις στους μισθούς που ανακοινώνει η κυβέρνηση».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Αναφερόμενος στις αιτίες είπε ότι είναι «η κερδοσκοπία των μεγάλων εταιριών στα καύσιμα, στις τράπεζες, στους μεσάζοντες από τη μία. Και η κερδοσκοπία του κράτους με τους υψηλούς έμμεσους φόρους από την άλλη. Η κυβέρνηση έχει αφήσει να γίνεται πάρτι στην ενέργεια και στις τράπεζες και κρατά ψηλά τον ΦΠΑ στην κατανάλωση. 4,7 δισ. είναι τα κέρδη των τραπεζών πέρυσι. Είναι κλοπή. Η ακρίβεια δεν κερδίζεται με τα καλάθια και το κόστος στέγασης δεν κερδίζεται με τα επιδόματα. Να μειωθεί ο ΦΠΑ που είναι άδικος φόρος. Να φορολογηθεί ο υπερβολικός πλούτος».

Σε σχέση με τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ να είναι χαμηλά, ο κ. Φάμελλος δήλωσε:

«Περάσαμε μία πολύ δύσκολη περίοδο. Μας προσέθεσε ένα πρόβλημα(σ.σ Στ. Κασσελάκης) που δεν ήταν χαρακτηριστικό του κόμματός μας, την αναξιοπιστία και γι΄ αυτό κάναμε μια μεγάλη αλλαγή και η δική μου η εκλογή έρχεται να σηματοδοτήσει αυτήν την αλλαγή σελίδας. Πρέπει να κοιτάξουμε τον πολίτη και όχι τα του οίκου μας».

Κατώτεροι των περιστάσεων ΠΑΣΟΚ και Νέα Αριστερά

«Kατώτερα των περιστάσεων», χαρακτήρισε ακόμα τα δύο κόμματα, ΠΑΣΟΚ και Νέα Αριστερά και πρόσθεσε ότι «δεν ανταποκρίνονται στο αίτημα των πολιτών».

«Η πλειοψηφία των πολιτών λέει «βρείτε τα» για να έχουμε μία λύση απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε μία πρωτοβουλία και είπαμε ότι είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε -παρουσιάσαμε συγκεκριμένα 10+1 προτάσεις.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Αριστερά αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, υπήρξε άρνηση ή καθυστέρηση προκειμένου να διαμορφωθεί προοδευτική απάντηση. Εμείς δεν έχουμε κομματικό εγωισμό, είμαστε συνεπείς και ενωτικοί και δεχόμαστε και στηρίζουμε και προτάσεις των άλλων, όπως την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για το ασφαλιστικό στη Βουλή.

Είμαστε έτοιμοι να συμφωνήσουμε και να στηρίξουμε και προτάσεις άλλων. Εμείς προτείναμε να κάνουμε μία δημόσια συζήτηση για αυτά που συμφωνούμε και όχι για αυτά που διαφωνούμε, αλλά δίχως ανταπόκριση. Οι επιλογές τους είναι κατώτερες των περιστάσεων και αποτελεί άρνηση όχι μόνο σε εμάς, αλλά στους πολίτες. Η πρότασή μας περιλαμβάνει να συνεργαζόμαστε στην Βουλή, να κάνουμε ένα δημόσιο φόρουμ διαλόγου και να πάμε μαζί».

Σε ερώτηση για την Ζωή Κωνσταντοπούλου απάντησε: «Η κ. Κωνσταντοπούλου σωρεύει την αντίδραση της κοινωνίας. Όμως δεν έχει προγραμματική πρόταση, το έχει παραδεχθεί και η ίδια. Επιπλέον χρησιμοποιεί επιχειρήματα του παρελθόντος, που χρησιμοποιούσε το αντισύριζα μέτωπο».

Η βραβευμένη συγγραφέας, δημοσιογράφος και συνιδρύτρια της οργάνωσης Κάθε Μία Ιστορία, μιλά στα «ΝΕΑ» για το πώς η επαφή της με τα παιδιά την έχει βοηθήσει, όχι μόνο στο γράψιμο, αλλά και στην εξέλιξη της σκέψης της, για τον φόβο της αποτυχίας που φρενάρει τους νέους, για το “Adolescence” και την τοξική αρρενωπότητα, αλλά και για το πόσο σημαντικό είναι να μην χάνουμε την εσωτερική μας πυξίδα. Ακόμη κι όταν όλα μοιάζουν να καταρρέουν.

Αφορμή, η κυκλοφορία του δεύτερου βιβλίου της «Το Νησί που Ταξιδεύει στον Χρόνο» (εκδ. Διόπτρα). Ένα εφηβικό μυθιστόρημα για το θάρρος να ακολουθείς τα όνειρά σου, να βρίσκεις τη δική σου φωνή και να διεκδικείς τη θέση σου στον κόσμο. Σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεσαι.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); «Το Νησί που Ταξιδεύει στον Χρόνο» είναι η συνέχεια του βραβευμένου σας βιβλίου «Το Νησί της Βροχής-Ένα μυστικό ημερολόγιο». Ξέρατε εξαρχής ότι η ιστορία σας έχει και συνέχεια;

Ήξερα πως θα ακολουθήσει δεύτερο μέρος. Και τώρα ξέρω πως θα υπάρξει και τρίτο. Κάποια θέματα με απασχολούν ακόμα, κάποια ερωτήματα μένουν ανοιχτά, αλλά είναι και η ίδια η αίσθηση του να βρίσκομαι ξανά σε ένα γνώριμο σύμπαν και να συναντώ αγαπημένους μου χαρακτήρες. Η Κέρκυρα των ’90s, οι μουσικές που ακούει η Ίζι, τα ελληνικά έθιμα που ξενίζουν τον (πάντα) ανυποψίαστο πατέρα της και τα σχέδια που καταστρώνει με τον Έντι με κάνουν να θέλω να επιστρέφω.

Και, φυσικά, υπάρχει το ταξίδι στον χρόνο—πίσω στον 19ο αιώνα, πρώτα στην Κέρκυρα, έπειτα στην Αθήνα. Ίσως, στο τρίτο βιβλίο, μας οδηγήσει μέχρι το Λονδίνο, για να δούμε τι συνέβη τελικά στη ζωή της Αριάνα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Τι έχει αλλάξει στη ζωή των ηρωίδων σας;

Η Ίζι έχει μεγαλώσει λίγο, αλλά εξακολουθεί να νιώθει πως δεν ανήκει πουθενά—και, φυσικά, δεν σκοπεύει να μείνει με σταυρωμένα χέρια.

Η Αριάνα, το κορίτσι από τον 19ο αιώνα, βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Πρέπει να επιλέξει: να ακολουθήσει την καρδιά της, αφήνοντας πίσω τα όνειρά της, ή να χαράξει τον δικό της δρόμο, ρισκάροντας να χάσει τον έρωτα της ζωής της.

Πόσο εύκολο ήταν, κατά τη συγγραφή του βιβλίου, να μεταφερθείτε νοερά στην εφηβική σας ηλικία;googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Νιώθω πως δεν απέχω και τόσο από τη νεότερη εκδοχή του εαυτού μου. Θυμάμαι πώς είναι να νιώθεις ότι δεν σε καταλαβαίνουν, ότι δεν χωράς μέσα στις επιλογές που σου λένε πως υπάρχουν για σένα – ή, ακόμα χειρότερα, να νιώθεις ότι δεν έχεις καμία επιλογή. Θυμάμαι όμως και τα όμορφα κομμάτια: τη μουσική που ήταν ο θησαυρός μας, τα μυστικά που μοιραζόμασταν, τις φορές που γινόμασταν ομάδα και προσπαθούσαμε να αλλάξουμε ό,τι μας ενοχλούσε.

Ακόμα, η επαφή μου με τα παιδιά μέσα από τα εργαστήρια δημιουργικής γραφής είναι κάτι που με βοηθάει πολύ. Όταν ακούω τις σκέψεις τους, βλέπω τι δημιουργούν, πώς ονειρεύονται, καταλαβαίνω καλύτερα πώς βλέπουν τον κόσμο. Κι αυτό δεν με βοηθά μόνο στο γράψιμο, αλλά και στο να εξελίσσω τη δική μου σκέψη.

Το βιβλίο εμπνέει τους εφήβους να βρουν τη φωνή τους και να κυνηγούν τα όνειρά τους. Τι θεωρείτε ότι τους «φρενάρει» ή τους αποπροσανατολίζει;

Ο φόβος της αποτυχίας, αλλά και η αίσθηση ότι τα πράγματα είναι ήδη προκαθορισμένα. Οι έφηβοι συχνά νιώθουν πως δεν έχουν πραγματική επιλογή, πως το μέλλον τους έχει ήδη χαραχτεί από άλλους – το σχολείο, την οικογένεια, την κοινωνία. Αντιμετωπίζουν ένα είδος άγραφων κανόνων που τους λένε πώς “πρέπει” να είναι τα πράγματα και αυτό τους κάνει να διστάζουν, να μη ρισκάρουν. Επίσης, υπάρχει και μια έντονη αίσθηση μοναξιάς. Νιώθουν πως ό,τι περνούν το περνούν μόνοι τους, πως κανείς άλλος δεν σκέφτεται ή δεν νιώθει όπως αυτοί.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Και τι εμάς, τους ενήλικες;

Τα ίδια περίπου, απλώς τα κουτάκια μέσα στα οποία έχουμε χωρέσει μοιάζουν ακόμα πιο στενά. Το να βρεις τη φωνή σου, να επιλέξεις τον δικό σου δρόμο, να μη φοβηθείς την αλλαγή – όλα αυτά δεν είναι ζητήματα που αφορούν μόνο την εφηβεία. Συνεχίζουν να μας απασχολούν σε όλη μας τη ζωή.

Πόσο εύκολο είναι να παραμείνεις πιστός στον εαυτό σου, όταν έρχονται τα πάνω-κάτω; Η ηρωίδα σας πώς διαχειρίζεται αυτή τη συνθήκη;

Νομίζω πως το σημαντικό είναι να μη χάνεις αυτή την εσωτερική πυξίδα, ακόμα κι όταν όλα γύρω σου μοιάζουν να καταρρέουν. Η αγαπημένη μου συγγραφέας Άλι Σμιθ έχει πει: «Μερικές φορές ανακαλύπτεις την ελπίδα, μόνο αν βυθιστείς προηγουμένως στην απόγνωση. Η ελπίδα δημιουργείται από την έλλειψη ελπίδας.»

Η σειρά “Adolescence” έχει ανοίξει μια μεγάλη κουβέντα για την τοξική αρρενωπότητα, το «ψηφιακό» χάσμα γενεών, τους κώδικες επικοινωνίας των εφήβων… Εσείς, είδατε τη σειρά και αν ναι, ποιο είναι το σχόλιό σας;

Δεν έχω δει τη σειρά. Η τοξική αρρενωπότητα δεν αφορά μόνο τα αγόρια – επηρεάζει όλους μας. Δημιουργεί ένα ασφυκτικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο μεγαλώνουν τα παιδιά, ένα σύστημα που λέει στα αγόρια ότι η ευαισθησία είναι αδυναμία και στα κορίτσια ότι πρέπει να προσαρμόζονται σε αυτόν τον κόσμο αντί να τον αμφισβητούν.

Το πιο δύσκολο –και το πιο σημαντικό– είναι να μπορούμε να είμαστε δίπλα στα παιδιά, χωρίς να προσπαθούμε να τους επιβάλλουμε τον τρόπο που “εμείς” βλέπουμε τον κόσμο. Να τα ακούμε πραγματικά. Να δημιουργούμε χώρο για συζητήσεις, ακόμα κι όταν δεν ξέρουμε τις απαντήσεις. Και κυρίως, να τους δείχνουμε πως η φωνή τους, οι σκέψεις τους, οι αμφιβολίες τους, έχουν αξία.