Τεχνολογία

Δεν σταματά να μας εκπλήσσει αρνητικά, ο υπουργός Υγείας του Τραμπ, Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ.

Κατά καιρούς τολμά παράλογα πράγματα, ωστόσο στο τελευταίο «εγχείρημά» του πήρε μαζί του και τα εγγόνια του.

Ο Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζούνιορ, ο υπουργός Υγείας, δημοσίευσε την Κυριακή φωτογραφίες του ίδιου και των εγγονιών του να κολυμπούν σε μολυσμένο ρυάκι της Ουάσιγκτον, όπου δεν επιτρέπεται η κολύμβηση επειδή χρησιμοποιείται για την απορροή λυμάτων.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ μέσα στο νερό με τα εγγόνια του να τον παρακολουθούν

O Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ ολόκληρος κάτω από το νερό

Το Ροκ Κρικ, το οποίο διαρρέει μεγάλο μέρος της βορειοδυτικής Ουάσιγκτον, χρησιμοποιείται για την αποχέτευση της περίσσειας των λυμάτων και των όμβριων υδάτων κατά τη διάρκεια των βροχοπτώσεων, σύμφωνα με τους New York Times.

Το ρυάκι έχει εκτεταμένη «κοπρανώδη» μόλυνση και υψηλά επίπεδα βακτηρίων, συμπεριλαμβανομένου του E. coli, και η πόλη έχει απαγορεύσει την κολύμβηση σε όλες τις υδάτινες οδούς της για περισσότερα από 50 χρόνια λόγω της εκτεταμένης μόλυνσης του Rock Creek και άλλων κοντινών ποταμών.

Ο Κένεντι κολυμπά στο μολυσμένο νερό μαζί με τα εγγόνια του

«Το Rock Creek έχει υψηλά επίπεδα βακτηρίων και άλλων μολυσματικών παθογόνων που καθιστούν την κολύμβηση, το περπάτημα και άλλη επαφή με το νερό κίνδυνο για την υγεία των ανθρώπων (και των κατοικίδιων ζώων)», έγραψε η Υπηρεσία Εθνικού Πάρκου σε μια συμβουλή στον ιστότοπό της, προσθέτοντας: «Όλες οι υδάτινες οδοί της Περιφέρειας υπόκεινται σε απαγόρευση κολύμβησης – αυτό σημαίνει και το περπάτημα!».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Όμως ο κ. Κένεντι κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου μοιράστηκε φωτογραφίες του που τον δείχνουν να κολυμπάει στο Ροκ Κρικ, με μια εικόνα να τον δείχνει εντελώς βυθισμένο στο νερό.

Ο Κένεντι ανέφερε στην ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι είχε πάει για κολύμπι στο Rock Creek κατά τη διάρκεια μιας πεζοπορίας για τη Γιορτή της Μητέρας στο πάρκο Dumbarton Oaks με την οικογένειά του – συμπεριλαμβανομένων των εγγονιών του, τα οποία επίσης φαίνονται στις φωτογραφίες να κολυμπούν στο μολυσμένο νερό.

Mother’s Day hike in Dumbarton Oaks Park with Amaryllis, Bobby, Kick, and Jackson, and a swim with my grandchildren, Bobcat and Cassius in Rock Creek. pic.twitter.com/TXowaSMTFY

— Robert F. Kennedy Jr (@RobertKennedyJr) May 11, 2025

Το πάρκο Dumbarton Oaks βρίσκεται στο ρεύμα ενός παραπόταμου του Rock Creek που δέχεται περίπου 40 εκατομμύρια γαλόνια ανεπεξέργαστων λυμάτων και υπερχείλισης ομβρίων υδάτων κάθε χρόνο, σύμφωνα με την Αρχή Ύδρευσης και Αποχέτευσης της Ουάσινγκτον. Οι αρχές της πόλης σχεδιάζουν να κατασκευάσουν μια σήραγγα που θα μειώσει την ποσότητα των λυμάτων που καταλήγουν στο Piney Branch και στο Rock Creek.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Εκπρόσωπος του Κένεντι δεν απάντησε σε αίτημα για σχολιασμό.

Ο παραλογισμός δεν σταματά

Ήταν το τελευταίο σε μια σειρά από περίεργα περιστατικά που σχετίζονται με την προσωπικότητα του Κένεντι ως υπαίθριου αθλητή.

Ως έφηβος στη δεκαετία του 1970, ο κ. Κένεντι απέκτησε τη φήμη ενός ριψοκίνδυνου τυχοδιώκτη, τρώγοντας κρέας από θάμνους και υπομένοντας ασθένειες σε ταξίδια στη Νότια Αμερική και σε αφρικανικά σαφάρι.

Αργότερα έκοβε το κεφάλι νεκρών ζώων – μεταξύ των οποίων μια φάλαινα και ένα αρκουδάκι και τα πήγαινε σπίτι του.

Ο κ. Κένεντι έχει επίσης πει ότι ένα παρασιτικό σκουλήκι «μπήκε στον εγκέφαλό μου και έφαγε ένα μέρος του και μετά πέθανε».

Το MEGA Stories εξερευνά το ζήτημα της σύγχρονης ελληνικής ταυτότητας μέσα από τις ιστορίες πέντε γνωστών και αναγνωρίσιμων ανθρώπων, που ξεκίνησαν από διαφορετικές αφετηρίες και χώρες, αλλά βρήκαν το σπίτι τους στην Ελλάδα.

Η Δώρα Αναγνωστοπούλου συναντά την Τάμτα και ακούει την ιστορία μιας ζωής μοιρασμένης ανάμεσα στη Γεωργία και την Ελλάδα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η γνωστή τραγουδίστρια μιλά για τους λόγους που της έδειξαν τον δρόμο της μετανάστευσης, θυμάται τα πρώτα της χρόνια στη χώρα μας και εξιστορεί την πολυδαίδαλη εικοσαετή διαδρομή της μέχρι να αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια.

Τη δική του περιπλάνηση από χώρα σε χώρα, μέχρι εκείνος και η μητέρα του να βρουν τελικά το απάγκιο τους στην Ελλάδα, αφηγείται ο Ηρακλής Τσουζίνοφ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Μοντέλο και δημιουργός περιεχομένου ο ίδιος, μιλά για τη διπλή καταγωγή του από τη Ρωσία και τη Γουινέα, για τις διακρίσεις και τον ρατσισμό που βίωσε στην παιδική και την εφηβική ηλικία του στην Αθήνα, αλλά και για την απόφασή του να γίνει από Ιμπραχίμ, όπως είναι το πραγματικό όνομά του, Ηρακλής.

Τους λόγους της μετοίκησής του από την Κριμαία στη χώρα μας πίσω στη δεκαετία του ‘90 αναπλάθει στο MEGA Stories ο ηθοποιός και χορευτής Ιβάν Σβιτάιλο, ενώ για τα δύσκολα, τα εύκολα αλλά και τα απίστευτα και όμως αληθινά της ενσωμάτωσής τους στο ελληνικό κοινωνικό περιβάλλον μιλούν ακόμα ο ηθοποιός και μοντέλο Ντάνιελ Νούρκα, με καταγωγή από την Αλβανία και η κατά το ήμισυ Αφρικανή ηθοποιός και τραγουδίστρια Ίντρα Κέιν.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Πόσο έχει αλλάξει η ελληνική ταυτότητα και τελικά τι σημαίνει Έλληνας στον καιρό της παγκοσμιοποίησης και των διαρκών μετακινήσεων του παγκόσμιου πληθυσμού; Την απάντηση δίνουν οι άνθρωποι που δεν γεννήθηκαν με την Ελλάδα σπίτι τους, αλλά επέλεξαν να την κάνουν.

Παρουσίαση-Αρχισυνταξία: Δώρα Αναγνωστοπούλου

Σκηνοθεσία: Κωνσταντής Φραγκόπουλος

Υπεύθυνη Έρευνας και Ρεπορτάζ: Ηλιάνα Δανέζη

Έρευνα: Κώστας Μπουρούσης

Οργάνωση παραγωγής: Αλεξάνδρα Μπότη

Κινηματογράφηση: Νo Names Filming team

Μοντάζ: Αλέξανδρος Αλευράς, Αφροδίτη Ταυρή

Ενδυματολόγος: Ηρώ Τσούρτου

«MEGA STORIES» ΜΕ ΤΗ ΔΩΡΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΕΜΠΤΗ 15 ΜΑΪΟΥ ΣΤΙΣ 00:00

#MegaStories

Πυρκαγιά ξέσπασε λίγο πριν τις 12 το μεσημέρι σε καταυλισμό εργατών γης στη Ν. Μανωλάδα.

Στο σημείο σπεύδουν δυνάμεις της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας από όλο τον νομό.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες που μεταδίδει το ilialive.gr ακούγονται εκρήξεις από φιάλες υγραερίου.

Δείτε φωτογραφίες

Αρνητική υπήρξε η πραγματογνωμοσύνη του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου, που εξέτασε για λογαριασμό της Πυροσβεστικής τα υπολείμματα (κομμάτια του πιλοτηρίου και τα πλαίσια της ηλεκτρομηχανής), προκειμένου να αποφανθεί, αν είχαν σημάδια από φωτιά (έκρηξη) η μόνον από χτυπήματα λόγω της σύγκρουσης.

Δεν φαίνεται έκρηξη

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο καθηγητής του Πολυτεχνείου που ανέλαβε την έρευνα, Πέτρος Τσακιρίδης, παρέδωσε στον εφέτη ανακριτή Σωτήρη Μπακαϊμη την πραγματογνωμοσύνη του και σύμφωνα με το συμπέρασμά του από την αυτοψία στο Κουλούρι που έγινε από την αρμόδια υπηρεσία (ΔΑΕ) της Πυροσβεστικής, ο πραγματογνώμονας καθηγητής του ΕΜΠ καταλήγει

ότι τα κομμάτια του πιλοτηρίου και τα πλαίσια της ηλεκτρομηχανής που εξετάστηκαν και τα δείγματα που ελήφθησαν, οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι δεν είναι καμένα, δεν δηλώνουν δηλαδή έκρηξη, αλλά φέρουν μόνον παραμορφώσεις από χτυπήματα που προκλήθηκαν από τη σύγκρουση των τρένων.

Πυρά για το πόρισμα του καθηγητή του ΕΜΠ Δημήτρη Καρώνη για τα Τέμπη εξαπολύει το Κίνημα Δημοκρατίας, επισημαίνοντας πως «132 σελίδες χρειάστηκαν για να μην απαντηθούν τα βασικά. Και για να στηριχθούν κρίσιμα τεχνικά συμπεράσματα… σε ένα βίντεο».

Σύμφωνα με το Κίνημα Δημοκρατίας, «το πόρισμα Καρώνη ντύνεται με επιστημονικό κύρος, αλλά γυμνώνεται μπροστά στην κοινή λογική. Αντί για χημική ανάλυση ουσιών, αντί για μετρήσεις και πειστήρια, επικαλείται εικόνες από κάμερες ασφαλείας. Η επιστήμη όμως δεν λειτουργεί με στιγμιότυπα. Δεν βγάζεις συμπέρασμα για την αιτία μιας πυρκαγιάς κοιτώντας τις σκιές στον τοίχο».

«Είναι συνειδητή επιλογή συγκάλυψης»

Προσθέτει ότι «αν αυτή είναι η νέα μέθοδος, τότε αύριο θα διαγνώσουμε ασθένειες κοιτώντας selfies. Δεν πρόκειται για αστοχία. Είναι συνειδητή επιλογή συγκάλυψης. Είναι η στιγμή που η επιστήμη παύει να υπηρετεί την αλήθεια και αναλαμβάνει ρόλο πολιτικής ασπίδας».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Συμπληρώνει πως «το Κίνημα Δημοκρατίας δεν πρόκειται να μείνει σιωπηλό μπροστά στην προσβολή της νοημοσύνης των πολιτών. Η μνήμη των θυμάτων των Τεμπών απαιτεί διαφάνεια και λογοδοσία, όχι «πορίσματα» που προσπερνούν τα ερωτήματα που καίνε».

Καταληκτικά το Κίνημα Δημοκρατίας αναφέρει ότι «η κοινωνία δεν ξεγελιέται. Η δικαιοσύνη δεν είναι υπόθεση μοντάζ».

Παραδόθηκε το πόρισμα του ΕΜΠ

Σημειώνεται πως στα χέρια του εφέτη ανακριτή βρίσκεται το πόρισμα του καθηγητή εργαστηρίου Τεχνολογίας Καυσίμων και Λιπαντικών της Σχολής Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ), Δημήτρη Καρώνη, για το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη.

Το πόρισμα, που αριθμεί 132 σελίδες, αναμένεται να δώσει απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα, και κυρίως στο θέμα της πυρόσφαιρας που δημιουργήθηκε μετά τη σύγκρουση των δύο τρένων.

«Παλιά, τότε που ήταν χωρίς δουλειά, πουλούσε το αίμα του για να αγοράζει τρομπέτες… Ποτέ δεν μέτρησα πόσες είχε. Δέκα, είκοσι. Αυτό που ήξερα καλά και μου αρκούσε, ήταν πως μέσα από εκείνες έβγαινε ο ήχος και η ένταση της λατρείας του για τον Ολυμπιακό. Μια λατρεία, που τη νιώθαμε το ίδιο, αφού αυτή ήταν που μας έσμιξε εκεί στο γήπεδο του Ρέντη, σε μια προπόνηση, και μας έκανε πριν από 20 χρόνια ζευγάρι στη ζωή». Τα λόγια της Αριστέας Δουρίδα, ο πόνος της συζύγου που έχει χάσει τον άνθρωπό της. Αλλά και ένας ύμνος αγάπης και πίστης στον Ολυμπιακό. Διότι αυτός ήταν ο Βασίλης Δουρίδας. Αυτός ήταν ο «Αττίλιο». Ενας πιστός στρατιώτης του Θρύλου. Ενας άοκνος και ασταμάτητος ακόλουθος της ερυθρόλευκης ιδέας. Εκείνη η σπουδαία πάντα αναψοκοκκινισμένη «μορφή», που με την τρομπέτα του, κάτω από το ρολόι της Θύρας 7 του παλιού Γ. Καραϊσκάκης, έδινε το σύνθημα.

Ηταν 11 Νοεμβρίου 1994. Ο Βασίλης Δουρίδας βγήκε από το σπίτι του στην οδό Αψούς 3 στα Σεπόλια. Μπήκε σε ένα ταξί. Προορισμός η δουλειά του, η εταιρεία GMA Hellas, στη συμβολή Λεωφόρου Καποδιστρίου και Δοϊράνης στη Φιλοθέη. Δεν πρόλαβε να φτάσει. Η καρδιά του σταμάτησε να χτυπά μέσα στο ταξί. Τον μετέφεραν αμέσως στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο. Μάταια. Λίγες ώρες μετά, ένας αστυνομικός χτύπησε δειλά το κουδούνι της πόρτας του σπιτιού της Αριστέας Δουρίδα. Δεν είχε ιδέα. Αλλά ο νους της πήγε αμέσως στο κακό. Ο αστυνομικός της ζήτησε ευγενικά να την ακολουθήσει στο τμήμα. Ο Σαλπιγκτής της Θύρας 7 είχε σιγήσει για πάντα. Αφήνοντας πίσω του τη σύζυγό του και έναν γιο, 18 ετών τότε, τον Γιάννη. Αλλά και μια θέση στο πάνθεον των πιο σημαντικών προσώπων που  υπηρέτησαν τον Ολυμπιακό. Διότι ο Αττίλιο αυτό ήταν. Ενας πιστός «υπηρέτης» του πάθους του. Και αυτό δεν ήταν άλλο από τον Ολυμπιακό. Την ομάδα του. Την καθημερινότητά του. Τα… πάντα του.

Γεννημένος το 1942 στην κατεχόμενη Αθήνα, ξεκίνησε να μαζεύει το χαρτζιλίκι της εβδομάδας για να βλέπει από κοντά τον Ολυμπιακό. Στην αρχή, με… άδεια χέρια. Στην πορεία, η ζωή του ενώθηκε με την τρομπέτα. Εγιναν ένα. Και μαζί, ακολούθησαν για πάντα τον Ολυμπιακό. Μια ζωή ταγμένη στον Θρύλο. Το όνομά του ήταν Βασίλης Δουρίδας. Αριστος μαθητής. Εφτασε να μπει στην Ιατρική. Αλλά παράτησε τις σπουδές του στο 4ο έτος. Για να αφοσιωθεί… στον Ολυμπιακό. Με την τρομπέτα ένωνε χιλιάδες χέρια και φωνές στην εξέδρα για χρόνια. Οταν ο «Αττίλιο» ξεκινούσε να φυσάει την τρομπέτα, τα πάντα στο Γ. Καραϊσκάκης σταματούσαν, τα χέρια σηκώνονταν ψηλά, ενώ στο τέλος όλοι φώναζαν τη λέξη «Ολυμπιακός, Ολυμπιακός, Ολυμπιακός»!

Οχι ένας φίλαθλος. Μια ζωντανή προσευχή στον Ολυμπιακό. Θρύλος που ζει μέσα από τις μνήμες. Μέσα από τα τραγούδια και τα βλέμματα όσων τον γνώρισαν

Ο νονός – παλαιστής

Η ιστορία για το πώς ο Βασίλης Δουρίδας «βαφτίστηκε» Αττίλιο (ένας φημισμένος παλαιστής της εποχής) δεν θα μπορούσε να έχει άλλη αφετηρία από το Γεώργιος Καραϊσκάκης. Πριν από έναν αγώνα ο Δουρίδας καθυστέρησε να φτάσει στο Γ. Καραϊσκάκης και η αναμέτρηση είχε ήδη ξεκινήσει. Προκειμένου να πάρει τη γνωστή του θέση στην κερκίδα, αναγκάστηκε να σπρώχνει άλλους οπαδούς. Τότε συγκρούστηκε με έναν εξ αυτών, ο οποίος έπεσε σε άλλους οπαδούς των Πειραιωτών. Η αντίδραση του… διεμβολισμένου, ιστορικής σημασίας: «Σιγά ρε φίλε. Ποιος είσαι; O Αττίλιο;». Από τότε, το όνομα αυτό έμελλε να γίνει «δικό» του και να τον κάνει γνωστό σε όλη τη φίλαθλη Ελλάδα.

Ο «Αττίλιο» ήταν το σύμβολο του σταδίου Γ. Καραϊσκάκης. Κέρδισε τη θέση του στην ιστορία. Επί χούντας κυνηγήθηκε από το καθεστώς και καταδικάστηκε για επεισόδια που… δεν έκανε ποτέ. Συνελήφθη από τις Αρχές «διά διέγερσιν εις απείθειαν», επειδή δήθεν παρότρυνε οπαδούς του Ολυμπιακού να μην αποχωρήσουν από τη Θύρα 1 μετά το τέλος ενός αγώνα με τον Ολυμπιακό Βόλου το 1972! Καταδικάστηκε σε 4 μήνες φυλάκιση, αλλά ακόμη και σήμερα, τα αρχεία εκείνης της δίκης επιβεβαιώνουν τα ψεύδη και τη χάλκευση της υπόθεσης από την Αστυνομία. Εντούτοις, ούτε το παρακράτος και η δικτατορία τον σταμάτησε από το να στέκεται δίπλα στον Ολυμπιακό του.

Σε γνώριμη θέση. Με τον γνώριμο σκοπό. Ολα για τον Ολυμπιακό

«Γιατί να ζήσω;»

Ούτε καν η επιδείνωση της υγείας του. Ο καλός του φίλος, γιατρός πνευμονολόγος στο Παγκράτι και οπαδός του Ολυμπιακού, κ. Σπηλιωτόπουλος, του συνέστησε αυστηρά να αφήσει κατά μέρος γήπεδο και τρομπέτες, γιατί θα αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα, καθώς τα πνευμόνια του είχαν σχεδόν καταστραφεί. Μάταια επέμενε. «Τι με νοιάζει; Εγώ για τον Ολυμπιακό ζω. Ποιος είναι ο λόγος να ζω εάν δεν βλέπω τον Ολυμπιακό;», του είχε απαντήσει! Και αυτό επιβεβαιώνεται και από τη σύζυγό του, Αριστέα Δουρίδα: «Αψήφησε την καρδιά του για την αγάπη για τον Ολυμπιακό. Ξέρω ότι θα πέθαινε πιο γρήγορα εάν έκοβε το γήπεδο»!

Ο Βασίλης Δουρίδας γεννήθηκε και έζησε με λιγοστά. Το σπίτι του, νοικιάρικο, χωρίς πολυτέλειες. Η καθημερινότητά του, γεμάτη αγώνα. Είχε μια πυξίδα στη ζωή του: τον Ολυμπιακό. Δεν είχε αυτοκίνητο, δεν είχε εισόδημα, ούτε σταθερή δουλειά. Ομως είχε πάθος, φλόγα και πίστη. Και αυτό το πάθος τον οδηγούσε παντού: από το ΣΕΦ και το Γ. Καραϊσκάκης, μέχρι το Παπαστράτειο και τις αίθουσες επιτραπέζιας αντισφαίρισης, στα κλειστά της ΕΣΧΑ, του βόλεϊ και του πόλο. Οταν δεν είχε χρήματα για μετακίνηση, περπατούσε. Εκανε ακόμα και 20 ή 30 χιλιόμετρα με τα πόδια για να δει την ομάδα του. Περπατούσε με ένα παλιό, σκισμένο σακίδιο στον ώμο, πάντα φορώντας κάτι ερυθρόλευκο. Σαν μοναχός. Ενας οπαδός-προσκυνητής.

«Αν δεν μπορώ, θα περπατήσω»

Ο Αττίλιο ποτέ δεν ζήτησε. Οι φίλοι του Ολυμπιακού, συχνά, του πρόσφεραν εισιτήρια, μεταφορές, ακόμη και ρούχα ή φαγητό. Τα περισσότερα τα αρνιόταν. «Δεν είμαι επαίτης, είμαι Ολυμπιακός. Αν δεν μπορώ να πάω, θα περπατήσω. Δεν θέλω λεφτά. Θέλω μόνο να είμαι κοντά στην ομάδα», είχε πει σε φίλαθλο που του πρότεινε να πληρώσει το λεωφορείο για εκτός έδρας αγώνα.

Ηταν τόσο σεμνός, που ντρεπόταν ακόμη και όταν του φώναζαν συνθήματα προς τιμήν του. Εσκυβε το κεφάλι. Χαμογελούσε δειλά. Ελεγε ένα «ευχαριστώ» και γυρνούσε να δει τον αγώνα. Αυτό τον ενδιέφερε: η μπάλα, το παιχνίδι, το πάθος. Ο Αττίλιο δεν υποστήριζε μόνο ποδόσφαιρο. Ηταν… παντού. Σε όλα τα αθλήματα του συλλόγου. Ηταν πάντα εκεί, σε παιχνίδια όπου δεν πήγαινε κανείς άλλος. Οχι μόνο στα ντέρμπι, αλλά σε αγώνες γυναικείου βόλεϊ στο Μαρκόπουλο, σε αναμετρήσεις χάντμπολ στην Κέρκυρα, στο κολυμβητήριο της Χίου, ακόμα και σε τελικούς σκάκι.

«Ο Ολυμπιακός είναι ένας. Δεν υπάρχει “ποδόσφαιρο μόνο”. Οπου παίζει ο Δαφνοστεφανωμένος, είμαι εκεί», είχε πει όταν τον ρώτησαν γιατί πηγαίνει και στο τάε κβον ντο του συλλόγου! Ηξερε τα πάντα. Ηξερε τα ρόστερ, τους προπονητές, τους αντιπάλους, ακόμη και τους διαιτητές. Ηταν ένας «λαϊκός δημοσιογράφος» του Θρύλου. Δεν χρειαζόταν να του πεις πότε παίζει το πόλο ή η Κ19. Τα ήξερε όλα.

Ηταν τόσο σεμνός, που ντρεπόταν ακόμη και όταν φώναζαν συνθήματα προς τιμήν του. Εσκυβε το κεφάλι. Χαμογελούσε δειλά. Ελεγε ένα «ευχαριστώ» και γυρνούσε να δει τον αγώνα

Ενα χιλιόμετρο

Στην κηδεία του, σε κατακόκκινο φέρετρο, το πλήθος φιλάθλων και ανθρώπων του Ολυμπιακού που έδωσαν το «παρών», «μετρήθηκε» ως μια ατελείωτη πορεία «ενός χιλιομέτρου». Για τον Αττίλιο, που έζησε και πέθανε έχοντας στο στήθος του τη σημαία του Ολυμπιακού. Σαν παλιός στρατιώτης που φεύγει ντυμένος με τη στολή του. Κάθε φορά που ο Ολυμπιακός παίζει, είτε στο ΣΕΦ είτε σε ένα γήπεδο β’ τοπικού, οι παλιοί λένε: «Αν ήταν ο Αττίλιο ζωντανός, θα ήταν ήδη εκεί».

Ο Βασίλης Δουρίδας δεν ήταν απλώς ένας φίλαθλος. Ηταν μια ζωντανή προσευχή στον Ολυμπιακό. Ηταν αυτό που λέμε «Θρύλος». Και οι θρύλοι δεν πεθαίνουν ποτέ. Ζουν μέσα από τις πράξεις τους. Μέσα από τις μνήμες. Μέσα από τα τραγούδια και τα βλέμματα όσων τον γνώρισαν.

Οχι, ο Αττίλιο δεν έφυγε. Είναι εκεί. Στο κάγκελο της Θύρας 7. Στη σκάλα του Παπαστρατείου. Στο παγκάκι του ΣΕΦ. Στα σκαλοπάτια του γηπέδου του Ρέντη. Εκεί, όπου γεννιέται κάθε μέρα ο Ολυμπιακός. Η τρομπέτα δεν σιγά ποτέ. Σήμερα τον λένε Νίκο. Αλλά σημασία δεν έχει το όνομα του συνεχιστή. Αλλά η παράδοση. Αυτή η παράδοση, που μένει αιώνια. Και θα σε κάνει να ανατριχιάζεις και να σηκώνεις τα χέρια ψηλά κάθε φορά που ακούς το σάλπισμα, τότε του Αττίλιο, σήμερα του Νικόλα, αύριο κάποιου νέου πιστού. Οποιο κι αν είναι το όνομα, η έκρηξη στο τέλος των χεριών και του ήχου της τρομπέτας θα είναι πάντα η ίδια: Ο-ΛΥ-ΜΠΙ-Α-ΚΟΣ, Ο-ΛΥ-ΜΠΙ-Α-ΚΟΣ!.

“Back in the day, when he was out of work, he’d sell his blood to buy trumpets… I never counted how many he had. Ten, 20. What I did know, and that was enough for me, was this: the sound he made through them was his love for Olympiacos turned into notes. It was a love we shared. In fact, it was what brought us together as a couple, ‘till death did us part’, there in the Renti field, at a training practice, 20 years ago.”

Aristea Dourida’s words reveal the pain of a wife who’s lost her husband. But they are also a hymn of love of, and faith in, Olympiacos. Because that’s who Vasilis Douridas was. That was “Attilio”, a loyal soldier of the Legend. A tireless and unstoppable follower of the red-and-white ideal. The character who, face flushed, would sound the signal with his trumpet under the giant Gate 7 clock at the old Karaiskakis Stadium.

The date was November 11, 1994. Vasilis Douridas came out of his house in the central Athens working-class district of Sepolia. He got into a taxi. His destination was GMA Hellas, the company where he worked in the upscale Filothei district heading towards Athens’ northern suburbs. But he never got there. His heart gave out in the taxi. They took him straight to a nearby hospital. But in vain. A few hours later, a policeman walked up to Aristea Dourida’s door and rang the bell. She was taken by surprise, but also assumed the worst. The officer politely asked her to follow him to the precinct. The Gate 7 bugler had fallen silent forever. Leaving behind his wife and an 18-year-old son, Yannis.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

He had taken his place in the pantheon of remarkable individuals who had dedicated their lives to Olympiacos. Because Attilio had done that. He’d served his passion faithfully. And his passion was Olympiacos. His team. His life. His… everything.

Born in 1942 in then Nazi-occupied Athens, he was soon saving his weekly pocket money so he could go watch Olympiacos play. At first, with… empty hands. Along the way, the trumpet became part of his life. In fact, he and his trumpet became one. Together now, they followed Olympiacos wherever they went. His was a life dedicated to the Legend. His name was Vasilis Douridas. An excellent student, he made it into medical school. However, he dropped out in his fourth year, to devote himself… to Olympiacos. With his trumpet down the decades, he united thousands of arms and voices in the stands. When Attilio started blowing his trumpet, everything in the stadium stopped, the fans raised their arms and, when he stopped, everyone shouted as one: “Olympiacos, Olympiacos, Olympiacos”!

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Douridas was more than just a fan. It was a living ‘prayer’ to Olympiacos.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); A nickname taken from a … wrestler

The story of how Vasilis Douridas came to be christened Attilio (after a famous wrestler of the time) could only have begun in one place: the Georgios Karaiskakis stadium. Douridas was running late one day, and the match had already started when he got to the stadium. To reach his spot in the stands, he had to push through the mass of fans. But then he ran into one of them, sending him toppling onto some other Piraeus supporters. The guy’s reaction was… historic: “Cool it, man. Who do you think you are? Attilio?” The name would stick.

“Attilio” came to symbolize the Karaiskakis Stadium. He earned his place in history. During a military dictatorship (1967-1974), he was persecuted by the regime and convicted for things he never did. He was arrested by the authorities “for incitement to disobedience,” because he had allegedly encouraged the Olympiacos fans not to leave Gate 1 after the end of a game against Olympiacos Volos in 1972! He was sentenced to four months in prison, but the court records confirm that police had lied and falsified the evidence against him. However, neither the “deep state” nor the Colonels that usurped political power could stop him from supporting his beloved Olympiacos.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

In his usual spot in the stands, encouraging the team and the fans.

“What would be the point of living?”

Not even his deteriorating health could do that. His good friend Dr. Spiliotopoulos, a pulmonary specialist from Pangrati and a Olympiacos fan, gave it to him straight: give up the games and the trumpets or face the consequences! His lungs were in terrible shape, he told him, and things could turn nasty. But nothing his friend said made any difference.

“What do I care? I live for Olympiacos. What would be the point of living if I couldn’t go watch Olympiacos?” he replied! His wife Aristea confirms it: “He disregarded his heart for his love of Olympiacos. But I know this for certain: he’d have left us even earlier, if he’d given up the stadium!”

Vasilis Douridas was born and lived with little. He rented his home, which was anything but luxurious. His daily life was a struggle. He had one compass in his life: Olympiacos. He had no car, no significant income, not even a steady job. But he had passion, fire and faith. And that passion took him everywhere: from the Peace and Friendship Stadium and the Karaiskakis Stadium to the Papastrateion and even table tennis halls, to the indoor handball, volleyball and polo courts. When he had no money for the bus, he walked. He’d gladly walk 20 or 30 kilometers to watch his team play. He’d stride along with an old, ripped backpack on his shoulder, and always wore something red and white. Like a monk. A fan on a pilgrimage.

“If I can’t, I’ll walk”

Attilio never asked anyone for anything. Olympiacos fans often offered him tickets, transport, even clothes or food. But he said no to most of their offers. “I’m not a beggar, I’m an Olympiacos fan. If I can’t go, I’ll walk. I don’t need money. I just want to be there for the team,” he told a fan who offered to pay his coach ticket to an away game.

He was so humble, he even got embarrassed when people chanted in his honor. He’d bow his head. Smile sheepishly. Then he’d say “thank you” and go back to watching the game. That’s what interested him: football—the game, the passion. But Attilio wasn’t only there to support the football team. He was… everywhere. Blowing his trumpet for every team that competed in red and white. He never missed a game—even the ones no one else went to. Not only the derbies. He was there for the women’s volleyball matches in Markopoulos, there for the handball matches in Corfu, the swimming pool on Chios, even at the chess finals!

“There’s only one Olympiacos. The football is just a part of it.” Wherever the Laurel-wreathed Youth plays, I’m there,” he said when asked why he went to all the Club’s Tae kwon do contests, too! He knew everything and everyone. The rosters, the coaches, the opponents, even the referees. He was a walking encyclopedia on all thing Olympiacos. You never had to tell him when the water polo was starting, or the U19. He knew it all off by heart.

He was so humble, he even got embarrassed when people chanted in his honor. He’d bow his head. Smile sheepishly. Then he’d say “thank you” and go back to watching the game.

A kilometer

At his funeral, the crowd of Olympiacos fans, players and management who attended to follow his bright red coffin stretched back a kilometer. They were there for Attilio, who lived and died with the Olympic flag on his chest. Like an old soldier taking his leave of the world in his uniform. Every time Olympiacos plays, whether it be at the Peace and Friendship Stadium or a second-division ground, the old-timers always say: “If Attilio were alive, he’d be there already.”

Vasilis Douridas was more than just a fan. It was a living prayer to Olympiacos. He was what we call a “legend”. And legends never die. They live on through their actions. In people’s memories. In the songs and the eyes of those who knew them.

No, Attilio never left us. He’s there. Beside the railings in Gate 7. On the stairs at the Papastrateion. On the bench at the Peace and Friendship Stadium. On the steps at the Renti stadium. There, where Olympiacos is reborn every day. The trumpet has never fallen silent. The trumpeter goes by Nikos now. But it’s not who continues the tradition that’s important. It’s the tradition itself. The tradition that remains eternal. Which gives you goosebumps and the urge to sing every time you hear the trumpet, played by Attilio then, Nikos now, and some new believer tomorrow. Whatever the name, the sound of the trumpet will always be the same: O-LY-MP-IA-COS, O-LY-MP-IA-COS!

He served as a vice president of Olympiacos’ basketball club for 11 years. Between 1997 and 2003 he was a member of the board of directors of Olympiacos FC as well, while in 2009 he returned to the football team at the behest of then president Socrates Kokkalis, a personal friend.

They met in the early 1980s, as Salonikis was a businessman, having taken over from his father the fruit canning business Veko, which had facilities in the city of Corinth. In 1991 he created a new company focusing on the export of Greek agricultural products to the Balkans, bringing him into direct contact with Kokkalis, who was a shareholder in the company.

It was in the offices of that company, headquartered in an Athens tower, that some of the biggest player deals in Olympiacos’ basketball history during the 1990s took place, along with exhaustive conversations with both Kokkalis, the team’s president, as well as his favorite coach, Yannis Ioannidis, with whom he had developed a very strong friendship.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

A personal friend of Evangelos Marinakis, the latter even dedicated the 2016 championship celebration to him: “It is dedicated to a very good friend, to a very great Olympiacos man, who’s watching us from his home, Giorgos Salonikis,” Olympiacos’ president said.

A bond with the unforgettable Roy Tarpley

In between the two dramatic games against Limoges in 1993, which cost Olympiacos the qualification for the Final Four in Piraeus that year, Aris Thessaloniki won the FIBA European Cup in Turin, with NBA star Roy Tarpley posting spectacular performances for the Greek team that season.

Salonikis, who was “obsessed” with signing the super star, eventually lures him to Olympiacos for the next season (1993-94), with Kokkalis and Ioannidis finding out after the deal was finalized! The former Dallas Mavericks standout was the team’s second foreign player after Žarko Paspalj, and joining Panagiotis Fasoulas and Dragan Tarlać to create the best front line in European basketball at the time.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

The general consensus then was that Olympiacos played the best basketball in Europe, a situation that had not been seen for several years at such a dominant level.

“It was a great opportunity for Olympiacos, considering it cost us 750,000 US dollars. I only had to see three or four games when he played with Aris to be convinced that he was going to go crazy in our team’s jersey. We’re talking about a super player. He did incredible things on the court. Contrary to what some may believe, he was a good-natured guy. He simply couldn’t subdue his passions. For me, though, he remains one of the best foreign players to ever to play in Greece,” Salonikis later recalled in an article bylined by Yannis Fileris, and focusing on Tarplay’s career on the occasion of his premature death at the age of 50.

The coach, Ioannidis, was at first apprehensive over the marquee transfer, but Salonikis reassured him: “Giannis, don’t worry, I have him… tied up,” referring to a strict contract with several restrictive terms.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

“…I’m not in college anymore to be in bed at 8 p.m. This isn’t a contract but a rule book,” Roy had complained, as he was required to not miss a game (excluding injury), be home at no later than 12 midnight on weekdays and by 2 a.m. on weekends, among other conditions.

Given that Salonikis also loved football, during the same season he personally signed noted Danish striker Bent Christensen for Olympiacos.

Those who know him refer to a generous, friendly and dynamic man, as long as no one picked on Olympiacos, which would immediately change his demeanor. One such instance came during a meeting with then Greek Football Federation president Sophocles Pilavios in 2009, when Salonikis returned to the football after having purchased three million euros of Olympiacos’ shares.

“I merely requested equal treatment; we want to protect our investment” he had said at the time.

His relationship with Ioannidis

In the summer of 1991, he was present during the first contacts between Ioannidis and Kokkalis, with the latter, who had excellent relations with his father, entrusting him with the top management position in the basketball team. He Ioannidis’ biggest fan, convincing Kokkalis to bring him back in the summer of 1999, even as outgoing coach Dusan Ivkovic (who also enjoyed an excellent relationship with the Olympiacos president) had Željko Obradović ready to meet with Kokkalis at a downtown Athens hotel.

“Today is his birthday. Every morning we’re friends, and at night we quarrel,” Ioannidis had quipped about his friend Salonikis at the 1993 championship victory celebration, where the Panathinaikos did not take to the court.

“Today is his birthday. Every morning we’re friends and at night we quarrel,” Ioannidis had quipped about his friend Salonikis at the 1993 championship victory celebration.

Relations with Ivkovic

Salonikis also got along well with Dusan Ivkovic from the first season, sharing, among others, an affinity for the same brand of whisky. One great story from that era began over a glass of the spirit they enjoyed on a flight back from Belgrade, after the Reds’ victory over Partizan, in the first playoff game for qualification to the quarterfinals in 1997. The Piraeus side had broken the opposing team’s home court advantage to go up 1-0, and when qualification to the quarterfinals was two wins. While most of the players were sleeping, and Salonikis and Ivkovic were enjoying their whisky.

“Should I book a plane, as a standby, just in case we need it,” the team’s travel agent, Giorgos Koukovinos, timidly chimed in, with Salonikis’ eyes lighting up: “What are you thinking, we won’t come back again,” he said, with Ivkovic adding: “Giorgos, forget about the flights and bring some more ice and come have a glass yourself”.

The second game saw Partizan win by one point at Olymipacos’ home, the Peace and Friendship Stadium, tying the series at 1-1. At midnight that night, however, there was no flight available to fly back to Belgrade at dawn. It was through Ivkovic’s personal intervention, reaching out to acquaintances at JAT (Serbia’s national airlines) that an available plane was found. Auspiciously, the Olympiacos team returned to the Serbian capital and the rest is history, with the Club continuing on the path to a final triumph.

Giorgos Salonikis also lived for the rivalry against Panathinaikos, considering one of his greatest successes when the Reds acquired Sasha Volkov in 1994, which Panathinaikos had allowed to exercise an option in his contract and seek an NBA team. However, it was Olympiacos who was behind the use of the “option”.

A personal friend of Evangelos Marinakis, the latter even dedicated the 2016 championship celebration to him: “It is dedicated to a very good friend, to a very great Olympiacos man, who’s watching us from his home, Giorgos Salonikis,” Olympiacos’ president said.

Διετέλεσε αντιπρόεδρος του TAK και της KAE Ολυμπιακός, για 11 χρόνια. Στην περίοδο 1997-2003 ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΠΑΕ Ολυμπιακός, ενώ το 2009 επιστρατεύτηκε – εκ νέου στο ποδόσφαιρο – από τον Σωκράτη Κόκκαλη. Τον προσωπικό του φίλο, με τον οποίο συχνά-πυκνά τους συναντούσες στη 40μετρη θαλαμηγό του «BUX».

H γνωριμία τους προέκυψε στις αρχές της δεκαετίας του ’80, καθώς ο Γιώργος Σαλονίκης ήταν επιχειρηματίας έχοντας παραλάβει από τον πατέρα του την επιχείρηση κονσερβοποίησης φρούτων VEKO, που είχε εγκαταστάσεις στην Κόρινθο. Επίσης από το 1991 είχε τη δική του εταιρεία με έδρα της στον Πύργο Αθηνών, που είχε ως αντικείμενο την εξαγωγή γεωργικών προϊόντων στις βαλκανικές χώρες και είχε άμεση συνεργασία με τον Σωκράτη Κόκκαλη, που ήταν μέτοχος στη συγκεκριμένη εταιρεία.

Σε εκείνα τα γραφεία, εκτός από τις δουλειές της εταιρείας, είχαν κλειστεί οι μεγαλύτερες συμφωνίες του μπασκετικού Ολυμπιακού τη δεκαετία του 1990, ενώ ήταν απολαυστικές οι συζητήσεις του τόσο με τον πρόεδρο όσο και με τον αγαπημένο του προπονητή, Γιάννη Ιωαννίδη, με τον οποίο είχε αναπτύξει πολύ δυνατή φιλία.

«Έίναι αφιερωμένο σε έναν πολύ καλό φίλο, σε έναν πολύ μεγάλο Ολυμπιακό, που μας βλέπει από το σπίτι του, τον Γιώργο Σαλονίκη»: Τάδε έφη Βαγγέλης Μαρινάκης αφιερώνοντας του το πρωτάθλημα του 2016

Το… δέσιμο του Τάρπλεϊ

Ενδιάμεσα στα δύο δραματικά παιχνίδια στο Λιμόζ, το 1993, που στοίχισαν στον Ολυμπιακό τον αποκλεισμό του από το φάιναλ φορ του Πειραιά, ο Αρης κατακτούσε το κύπελλο Κυπελλούχων στο Τορίνο με τον Ρόι Τάρπλεϊ να κάνει πράγματα και θαύματα εκείνη τη χρονιά.

Ο Γιώργος Σαλονίκης, ξετρελαμένος με τον NBAer σούπερ παίκτη, τον «κλείνει» με τον έλληνα μάνατζέρ του Βασίλη Δημαρέλο για την επόμενη σεζόν (1993-94), με τον Σωκράτη Κόκκαλη και τον Γιάννη Ιωαννίδη να το μαθαίνουν μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας! Ηταν ο δεύτερος ξένος της ομάδας μετά τον Ζάρκο Πάσπαλι, και μαζί με Παναγιώτη Φασούλα και Ντράγκαν Τάρλατς ο έμπειρος παράγοντας έκανε… εικόνα την καλύτερη φροντ λάιν στην Ευρώπη.

Είναι αλήθεια – και από ουδέτερους παρατηρητές – ότι εκείνη τη χρονιά ο Ολυμπιακός έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη, ένα θέαμα που είχε να εμφανιστεί αρκετά χρόνια σε τόσο κυριαρχικό επίπεδο (το έκανε και η Ρεάλ Μαδρίτης έναν χρόνο μετά με Σαμπόνις και Αρλάουκας μεταξύ άλλων).

«Ηταν μια μεγάλη ευκαιρία για τον Ολυμπιακό αν σκεφτούμε ότι μας στοίχισε 750.000 δολάρια. Δεν χρειαζόταν να δω παρά τρία-τέσσερα παιχνίδια όταν έπαιζε με τον Αρη για να πειστώ ότι θα έκανε όργια και με τη φανέλα της ομάδας μας. Τι να λέμε τώρα; Μιλάμε για ένα υπερ-παίκτη. Εκανε στο γήπεδο απίστευτα πράγματα. Σε αντίθεση με όσα μπορεί κανείς να φανταστεί, ήταν και ωραίος τύπος. Απλά δεν μπορούσε να καθυποτάξει τα πάθη του. Για μένα, όμως, παραμένει ένας από τους καλύτερους ξένους που έπαιξαν ποτέ στην Ελλάδα» είχε παραδεχτεί στον καλό συνάδελφο Γιάννη Φιλέρη σε ένα αφιέρωμα για τα έργα και τις ημέρες του Αμερικανού όταν έφυγε – δυστυχώς πολύ πρόωρα – από τη ζωή.

Ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε… τσινήσει λίγο στην αρχή για αυτή τη μεταγραφή, αλλά ο Σαλονίκης τον καθησύχασε: «Γιάννη, μην ανησυχείς, τον έχω… δεμένο» του είπε καθώς είχε συντάξει ένα ιδιαίτερο συμβόλαιο που είχε και αρκετούς περιοριστικούς όρους!

«Μα δεν είμαι πια στο κολέγιο για να είμαι στις 8 στο κρεβάτι μου. Αυτό δεν είναι συμβόλαιο αλλά ολόκληρο βιβλίο με κανόνες» είχε παραπονεθεί ο Ρόι που όφειλε να μη χάσει παιχνίδι (εφόσον δεν ήταν τραυματίας), να βρίσκεται σπίτι του το αργότερο στις 12 το βράδυ τις καθημερινές και μέχρι τις 2 τα Σαββατοκύριακα και φυσικά πολλά άλλα.

Δεδομένου ότι ο Γιώργος Σαλονίκης λάτρευε το ποδόσφαιρο, την ίδια σεζόν με προσωπικές του ενέργειες είχε κλείσει τον δανό στράικερ Μπεν Κρίστενσεν.

Κιμπάρης, φιλικός, δυναμικός, αρκεί να μην του πείραζε κάποιος τον Ολυμπιακό, γιατί τότε έβλεπε το άλλο του πρόσωπο. Οπως αυτό που είχε δει ο τότε πρόεδρος της ΕΠΟ, Σοφοκλής Πιλάβιος, σε μια συνάντησή τους στο Χίλτον, όταν είχε επανεμφανιστεί στα δρώμενα της ΠΑΕ το 2009 με την αγορά μετοχών αξίας 3.000.000 ευρώ.

«Δεν πρόκειται να το κάνω αυτό διαρκώς. Είπα στον πρόεδρο της ΕΠΟ ότι τα λάθη των άλλων δεν μπορεί να τα χρεώνεται αυτός. Νομίζω ότι κατάλαβε. Απλά ζήτησα ισονομία, θέλουμε να προστατέψουμε την επένδυσή μας» είχε πει μεταξύ άλλων, αλλά με τη γλώσσα του σώματος να δείχνει και να λέει πολύ περισσότερα.

Η σχέση του με τον Ιωαννίδη

Το καλοκαίρι του 1991 ήταν παρών στις πρώτες επαφές του Γιάννη Ιωαννίδη με τον Σωκράτη Κόκκαλη και ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, που διατηρούσε άριστες σχέσεις και με τον πατέρα του, αποφάσισε να του αναθέσει τη διοικητική ευθύνη της ομάδας μπάσκετ. Ηταν ο μεγαλύτερος φαν του Ξανθού και ήταν αυτός που έπεισε τον Σωκράτη Κόκκαλη να τον φέρει πίσω το καλοκαίρι του 1999 και ενώ ο απερχόμενος Ντούσαν Ιβκοβιτς (που είχε άριστη σχέση με τον πρόεδρο του Ολυμπιακού) του είχε έτοιμο για συνάντηση σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς!

Με τον Γιάννη Ιωαννίδη είχαν ατελείωτες συζητήσεις, είχαν αναπτύξει αμοιβαία και έντονη σχέση φιλίας και εμπιστοσύνης, αρκεί να μην έμπαινε στα… γούρια του μεγάλου τεχνικού.

Οντας γριπιασμένος μετά από ένα παιχνίδι ρουτίνας στο Βέλγιο με τη Μάες Πιλς και τρέμοντας από το κρύο, έκανε το λάθος να ζητήσει για πρώτη – και τελευταία εννοείται – φορά από τον Ξανθό να μπει και αυτός στο πούλμαν της ομάδας για να φτάσει πιο γρήγορα στο ξενοδοχείο.

«Γιώργο μου, φόρα σε παρακαλώ το μπουφάν μου γιατί θα κρυώσεις χειρότερα και τα λέμε στο ξενοδοχείο όπου θα πας με το ταξί που θα σου βρούμε» τον άφησε… άγαλμα ο Ιωαννίδης αφού πρώτα είχε κατέβει από το πούλμαν και του πρόσφερε το μπουφάν του.

«Σήμερα έχει τα γενέθλιά του. Κάθε πρωί είμαστε φίλοι και το βράδυ τσακωνόμαστε» είχε πει την ατάκα ο Ξανθός για τον φίλο του στο πάρτι κατάκτησης του πρωταθλήματος του 1993, εκεί που δεν κατέβηκε ο Παναθηναϊκός και λίγο πριν αρχίσουν οι εορταστικές εκδηλώσεις ο Γιώργος Σαλονίκης πήρε το μικρόφωνο: «Επειδή ο λόγος του κ. Γιαννακόπουλου είναι συμβόλαιο, ελπίζουμε ότι θα τον κρατήσει για μια ακόμα φορά και τον ευχαριστούμε πολύ» είπε.

Ενας αστικός μύθος λέει ότι το καλοκαίρι του 1997 μαζί με τον Σωκράτη Κόκκαλη σκέφτηκαν μήπως… πετάξουν τα κινητά τους στη θάλασσα στην κρουαζιέρα που βρίσκονταν για να μην ανανεώσουν το συμβόλαιο του Ντέιβιντ Ρίβερς.

«Σήμερα έχει τα γενέθλιά του. Κάθε πρωί είμαστε φίλοι και το βράδυ τσακωνόμαστε» είχε πει την ατάκα ο Γιάννης Ιωαννίδης. Οι δυο τους υπέγραψαν μια εποχή στο λιμάνι

Με τον Ιβκοβιτς

Ο Γιώργος Σαλονίκης ταίριαξε και με τον Ντούσαν Ιβκοβιτς από την πρώτη χρονιά, έχοντας άλλωστε μεταξύ άλλων και το ίδιο αγαπημένο ουίσκι. Το οποίο απολάμβαναν σε εκείνη την πτήση επιστροφής από το Βελιγράδι μετά τη νίκη των Ερυθρολεύκων στο πρώτο παιχνίδι των πλέι οφ στον δρόμο προς τη Ρώμη το 1997. Οι Πειραιώτες είχαν κάνει το 1-0 (η πρόκριση προς τα προημιτελικά ήταν στις 2 νίκες), οι παίκτες κοιμούνταν και Σαλονίκης – Ιβκοβιτς απολάμβαναν το ουίσκι τους.

«Να κλείσω αεροπλάνο να είναι σταντ μπάι σε περίπτωση που χρειαστεί» ψέλλισε δειλά-δειλά προς τους δύο άνδρες ο ταξιδιωτικός πράκτορας της ομάδας Γιώργος Κουκοβίνος και τα μάτια του Γιώργου Σαλονίκη άστραψαν: «Τι είναι αυτά που σκέφτεσαι, δεν θα ξανάρθουμε εδώ» είπε και ο Ντούντα πρόσθεσε: «Γιώργο, άσε τα αεροπλάνα και φέρε λίγο πάγο ακόμα και έλα να πιείς και εσύ ένα ποτήρι».

Η Παρτίζαν νίκησε με έναν πόντο στο ΣΕΦ, ισοφάρισε σε 1-1 και το βράδυ τα μεσάνυχτα αεροπλάνο δεν υπήρχε ούτε για δείγμα για να πετάξει ξημερώματα πίσω στο Βελιγράδι η ομάδα. Με προσωπικές ενέργειες του Ιβκοβιτς μέσω γνωστών του στην YAT (οι αερογραμμές της πατρίδας του) βρέθηκε αεροπλάνο, ο Ολυμπιακός επέστρεψε στη σερβική πρωτεύουσα και η συνέχεια είναι γνωστή στον δρόμο προς τον τελικό θρίαμβο.

Ο Γιώργος Σαλονίκης ζούσε για τις κόντρες με τον Παναθηναϊκό και τον Τάκη Μπαλτάκο και θεωρεί μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του όταν ο Ολυμπιακός απέκτησε το 1994 τον Σάσα Βολκόφ, τον οποίο ο Παναθηναϊκός είχε αφήσει να κάνει χρήση της οψιόν στο συμβόλαιό του, να πάει στο ΝΒΑ. Πίσω από το οποίο ήταν… οι Ερυθρόλευκοι.

Προσωπικός φίλος και του Βαγγέλη Μαρινάκη, με τον τελευταίο μάλιστα στη φιέστα για το πρωτάθλημα του 2016 να του το αφιερώνει: «Είναι αφιερωμένο σε έναν πολύ καλό φίλο, σε έναν πολύ μεγάλο Ολυμπιακό, που μας βλέπει από το σπίτι του, τον Γιώργο Σαλονίκη» είχε πει χαρακτηριστικά.

Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ κρίθηκε ένοχος για σεξουαλική επίθεση σε δύο γυναίκες κατά τη διάρκεια γυρισμάτων ταινίας το 2021 και του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 18 μηνών με αναστολή.

Ο Ντεπαρντιέ, ο μεγαλύτερος κινηματογραφικός αστέρας της Γαλλίας, ο οποίος έχει γυρίσει περισσότερες από 200 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, είναι η πιο προβεβλημένη προσωπικότητα της γαλλικής κινηματογραφικής βιομηχανίας που καταδικάζεται για σεξουαλική επίθεση μετά το κίνημα #MeToo.

Ο 76χρονος, ο οποίος δεν παρέστη στο δικαστήριο για την ετυμηγορία, καταδικάστηκε για σεξουαλική επίθεση σε μία 54χρονο βοηθό σκηνοθέτη και μια 34χρονη σκηνογράφο κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας μεγάλου μήκους Les Volets Verts (Τα πράσινα παντζούρια) στο Παρίσι τον Σεπτέμβριο του 2021.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Αρνιόταν τις κατηγορίες ο Ντεπαρντιέ

Ο Ντεπαρντιέ αρνήθηκε τη σεξουαλική επίθεση. Είπε στη δίκη ότι τα μέσα ενημέρωσης χρησιμοποίησαν τους ισχυρισμούς εναντίον του για να βλάψουν τη φήμη του. Επιτέθηκε στο κίνημα #MeToo καθώς και σε γυναίκες που είχαν κρατήσει πλακάτ διαμαρτυρίας έξω από μια συναυλιακή περιοδεία στην οποία βρισκόταν την εποχή των καταγγελιών. «Αυτό το κίνημα πρόκειται να γίνει τρόμος», είπε.

Η δίκη του Ντεπαρντιέ, σύμφωνα με τον Guardian, θεωρήθηκε σημείο καμπής για τη γαλλική κινηματογραφική βιομηχανία, η οποία έχει κατηγορηθεί ότι αργεί -ακόμη και αντιστέκεται- να λάβει σοβαρά υπόψη της τους ισχυρισμούς γυναικών για κακοποίηση.

Μια καταδικαστική κοινοβουλευτική έκθεση Γάλλων πολιτικών κατέληξε τον περασμένο μήνα στο συμπέρασμα ότι η σεξουαλική βία και η σεξουαλική παρενόχληση παρέμεναν «ενδημικές» στη βιομηχανία ψυχαγωγίας της Γαλλίας και ότι οι γυναίκες και τα παιδιά εξακολουθούσαν να υφίστανται συστηματική λεηλασία.

Η πρώτη αντίδραση της κυβέρνησης για το πόρισμα του ΕΜΠ για τα Τέμπη, ήρθε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Παύλο Μαρινάκη.

«Καταρρέει με κρότο το αφήγημα της συγκάλυψης», επισήμανε ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης για το πόρισμα του καθηγητή του ΕΜΠ Δημήτρη Καρώνη.

Όπως τόνισε ο Π. Μαρινάκης, «το πρώτο που πρέπει να πούμε είναι πως όλα θα τα αξιολογήσει η Δικαιοσύνη. Τώρα για να μπούμε στην ουσία, αυτό που βγήκε σήμερα με βάση όλα όσα λένε οι αναλυτές είναι ότι σήμερα, ως προς την πραγματογνωμοσύνη, μπαίνει με επιστημονικά τεκμήρια ένα επίσημο τέλος στην πιο χυδαία προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης που μπορώ να θυμηθώ εγώ. Ποια είναι αυτή η προσπάθεια; Το αφήγημα που έχτισε σύσσωμη η Αντιπολίτευση σε ένα τραγικό δυστύχημα, του οποίου τα αίτια πρέπει να διερευνηθούν μέχρι τέλους: το αφήγημα της συγκάλυψης και του παράνομου υλικού».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Συμπλήρωσε, μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό «ΣΚΑΪ», πως; «το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και ο κ. Καρώνης, κατά παραγγελία της Δικαιοσύνης, έρχεται και απαντά στο ζήτημα του εύφλεκτου υλικού και το αποκλείει, από την άκρα Δεξιά μέχρι και την Αριστερά, συμπεριλαμβανομένου και του ΠΑΣΟΚ. Αν δεν υπάρχει φορτίο, αν δεν υπάρχει κάτι παράνομο, ποιο είναι αυτό το οποίο θέλει να συγκαλύψει;».

Σύμφωνα με τον ίδιο, «όλα αυτά τα κόμματα που χρησιμοποίησαν ένα τόσο τραγικό δυστύχημα και έχτισαν ένα τέτοιο αφήγημα για να θυμώσουν τον κόσμο, έλεγαν συνειδητά ψέματα. Μας συκοφάντησαν, πίσω από τον καθέναν μας κρύβονται οικογένειες, παιδιά, φίλοι. Δεχτήκαμε απειλές, εκπομπές μετατράπηκαν από χιουμοριστικές και δήθεν κοινωνικού χαρακτήρα σε δικαστήρια. Έβαζαν φωτογραφίες από πολιτικούς κι έλεγαν ότι αυτοί συγκαλύπτουν».

«Το αφήγημα της συγκάλυψης και του παράνομου φορτίου κατερρίφθη πανηγυρικά»

Ο Π. Μαρινάκης επιτέθηκε ειδικότερα στο ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ και τον πρόεδρό του, λέγοντας πως «ο κ. Ανδρουλάκης στις 27/2, λίγες ώρες πριν το συλλαλητήριο για τα Τέμπη, πήρε μια πιθανολόγηση του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, όχι κάτι δεδομένο, αλλά υπό αμφισβήτηση, και αντί να περιμένει το σίγουρο και την επίσημη δικαστική πραγματογνωμοσύνη, κρέμασε στα μανταλάκια και συνυπέγραψε με όλα αυτά τα κόμματα του παραλογισμού πρόταση δυσπιστίας και έκανε κατηγορητήριο για μπάζωμα. Για όλα αυτά είναι υπόλογοι στους πολίτες».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Τέλος, ανέφερε πως «το ξαναλέω, τα Τέμπη είναι μια εθνική τραγωδία. Πρέπει να διερευνηθούν εις βάθος όλα τα οποία οδήγησαν σε αυτήν την τραγωδία, αλλά το αφήγημα της συγκάλυψης και του παράνομου φορτίου κατερρίφθη πανηγυρικά και οι διακινητές τους πρέπει να απολογηθούν πριν και πάνω από όλα στην κοινωνία. Αυτήν τη στιγμή η Αντιπολίτευση δεν έχει το παραμικρό ίχνος αξιοπιστίας»

Ένας 21χρονος άνδρας συνελήφθη την Τρίτη σε σχέση με τρεις πυρκαγιές, μεταξύ των οποίων και μία σε σπίτι στο βόρειο Λονδίνο που ανήκει στον βρετανό πρωθυπουργό, Κιρ Στάρμερ.

Η Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου ανακοίνωσε σε δήλωσή της ότι ένας 21χρονος άνδρας συνελήφθη τις πρώτες πρωινές ώρες της Τρίτης με την υποψία της πρόκλησης εμπρησμού με σκοπό τη διακινδύνευση της ζωής. Ο άνδρας παραμένει υπό κράτηση.

Τη Δευτέρα, η αντιτρομοκρατική αστυνομία ανέλαβε τις έρευνες για την πυρκαγιά. Η πυρκαγιά ξέσπασε νωρίτερα την ίδια μέρα έξω από το σπίτι τεσσάρων υπνοδωματίων όπου ζούσε ο Στάρμερ μέχρι που κέρδισε τις γενικές εκλογές του περασμένου έτους και μετακόμισε στην επίσημη κατοικία του πρωθυπουργού, στο 10 Downing Street.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η αστυνομία ερευνούσε επίσης μια πυρκαγιά σε αυτοκίνητο στις 8 Μαΐου στην ίδια οδό και μια μικρή πυρκαγιά την Κυριακή στην είσοδο ενός σπιτιού που έχει μετατραπεί σε διαμερίσματα στο Ίσλινγκτον, στο βόρειο Λονδίνο, σε ένα ακίνητο που επίσης συνδέεται με τον  Στάρμερ.

Έρευνα από την αντιτρομοκρατική

Οι πυρκαγιές αντιμετωπίζονται ως ύποπτες και η αστυνομία ερευνά αν συνδέονται μεταξύ τους, σύμφωνα με την ανακοίνωση.

Κανείς δεν τραυματίστηκε σε καμία από τις πυρκαγιές, αλλά προκλήθηκαν ζημιές στην είσοδο του σπιτιού της οικογένειας του Βρετανού Πρωθυπουργού, το οποίο είναι νοικιασμένο σε ενοικιαστές. Βρετανικά μέσα ενημέρωσης δημοσίευσαν φωτογραφίες μιας μαυρισμένης και καμένης πόρτας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Στην ανακοίνωση της Δευτέρας, η Μητροπολιτική Αστυνομία ανέφερε: «Ως προληπτικό μέτρο και λόγω του ότι το ακίνητο έχει προηγούμενες συνδέσεις με ένα υψηλού προφίλ δημόσιο πρόσωπο, αξιωματικοί της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας της Μητροπολιτικής Αστυνομίας έχουν αναλάβει την έρευνα για την πυρκαγιά. Οι έρευνες συνεχίζονται για να διαπιστωθεί η αιτία της πυρκαγιάς».

«Φτωχό» είναι το αθλητικό/τηλεοπτικό πρόγραμμα της Τρίτης (13/5), με τις αναμετρήσεις για την ισπανική La Liga να ξεχωρίζουν. Πέρα από το ισπανικό πρωτάθλημα, δράση υπάρχει επίσης σε Αγγλία και Σκωτία, αλλά και στη Ρώμη με το τουρνουά τένις Rome Masters.

Δείτε αναλυτικά το σημερινό (13/5) πρόγραμμα των αθλητικών μεταδόσεων:

12:00 COSMOTE SPORT 6 HD ATP Masters 1000 2025 Ρώμη

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('inside_intext_3'); });

14:00 Novasports 6HD WTA 1000 2025 Τένις

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

17:00 COSMOTE SPORT 6 HD ATP Masters 1000 2025 Ρώμη

20:00 Novasports 6HD WTA 1000 2025 Τένις

20:00 Novasports 1HD Βαγιαδολίδ – Τζιρόνα Ισπανικό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 2024-25

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

21:00 Novasports Start Ρεάλ Σοσιεδάδ – Θέλτα Ισπανικό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 2024-25

21:00 COSMOTE SPORT 6 HD ATP Masters 1000 2025 Ρώμη

21:45 COSMOTE SPORT 7 HD Πάρτικ Θιστλ – Λίβινγκστον Πρέμιερσιπ Σκωτίας

22:00 COSMOTE SPORT 3 HD Σάντερλαντ – Κόβεντρι Sky Bet EFL Championship 2024-25

22:30 Novasports Prime Σεβίλλη – Λας Πάλμας Ισπανικό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 2024-25

Ένα απερίσκεπτο και επικίνδυνο περιστατικό σημειώθηκε το βράδυ του Σαββάτου 10 Μαΐου σε τραμ στην παραλιακή.

Ένας νεαρός έκανε… βόλτα στην παραλιακή κρεμασμένος στο πίσω μέρος συρμού του τραμ και μετά, αφού το επικίνδυνο ακροβατικό του κατεγράφη σε βίντεο και ακολούθως το ανήρτησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προς άγραν των πολυπόθητων likes.

Σύμφωνα με τη ΣΤΑΣΥ, το βίντεο έχει σταλεί ήδη στους αρμόδιους με σκοπό να ταυτοποιηθεί ο νεαρός παραβάτης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε η ΣΤΑΣΥ, αναφέρει πως οι νεαροί εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι το συγκεκριμένο σημείο δεν φαίνεται από τις κάμερες του τραμ που βρίσκονται μέσα στην καμπίνα του οδηγού.

«Το συγκεκριμένο βιντεοληπτικό υλικό τέθηκε σε γνώση των αρμόδιων υπηρεσιών Λειτουργίας και Ασφάλειας. Η ΣΤΑΣΥ όπως και σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις, αποστέλλει το υλικό στην ΕΛ.ΑΣ. και κινείται νομικά εναντίων των ατόμων αυτών. Στο πρόσφατο παρελθόν η ΕΛΑΣ προχώρησε σε σύλληψη ανήλικου για παρόμοιο περιστατικό. Ο οδηγός από την καμπίνα οδήγησης δεν έχει ορατότητα στο πίσω μέρος του οχήματος Τραμ, παρά μόνο στα πλαϊνά, μέσω των καμεών ασφαλείας που διαθέτει το όχημα. Σε κάθε περίπτωση και με αφορμή το συγκεκριμένο βίντεο απευθύνουμε για ακόμα μία φορά έκκληση προς τα νεαρά παιδιά, να αναλογιστούν τους υπαρκτούς κινδύνους που ενέχουν οι πράξεις αυτές για τη ζωή τους», αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση.

Δείτε το ρεπορτάζ του MEGA:

Γυναίκες στρατιώτες αλλά και πολίτες που υπέστησαν τραυματισμούς και ακρωτηριασμούς ως αποτέλεσμα του ρωσο-ουκρανικού πολέμου έλαβαν μέρος σε φωτογράφιση για το Playboy της Ουκρανίας.

Το περιοδικό κυκλοφόρησε μια ειδική έκδοση με το φωτογραφικό πρόγραμμα Beauty with Scars (ομορφιά με ουλές), το οποίο αφηγείται τις ιστορίες γυναικών που επέζησαν από τον πόλεμο, τον τραυματισμό και την αποκατάσταση.

«Αυτή η ομορφιά είναι για να εμπνεύσει», έγραψε το Playboy

Στο τεύχος παρουσιάζονται οι στρατιωτικές γυναίκες Anastasiia Savka, γνωστή και ως Phoenix, Yana Zalevska, γνωστή και ως Multyk, και Kristina Sanina, καθώς και οι τραυματισμένες πολίτες Nadiia Oksiuta και Olha Diatliuk.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Τις φωτογραφίες τράβηξε ο γνωστός φωτογράφος Kostiantyn Liberov.

Οι δημιουργοί του προγράμματος Beauty with Scars δήλωσαν ότι στόχος του τεύχους ήταν να αναδείξουν τη γυναικεία δύναμη και ομορφιά που «δεν εξαφανίζονται μετά τον τραυματισμό» και να βοηθήσουν τις γυναίκες να αγκαλιάσουν τον εαυτό τους μετά τον τραυματισμό.

View this post on Instagram

A post shared by @libkos

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

«Κοιτάζουν στο φακό και στον καθρέφτη για να πουν “Είμαι εδώ. Είμαι όμορφη και αξίζω την αγάπη”. Αυτή η ομορφιά δεν είναι για σύγκριση. Είναι για να εμπνεύσει”, έγραψε το Playboy.

Το πρότζεκτ επιδιώκει να επανεξετάσει την έννοια της γυναικείας ομορφιάς μετά από τραυματισμό και να δώσει ορατότητα σε όσους έχουν υποστεί πόλεμο.

Για τη φωτογράφιση, οι γυναίκες φορούσαν φορέματα ουκρανών σχεδιαστών και κοσμήματα από τη συλλογή Love Is Worth Everything του προγράμματος We Are of One Blood.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Ποιες είναι οι γυναίκες

H Anastasiia Savka από το Λβίβ είναι ελεύθερος σκοπευτής.

Πριν από τον πόλεμο πλήρους κλίμακας, μεγάλωσε τον γιο της Yarema και εργαζόταν σε ένα σαλόνι εξυπηρέτησης αυτοκινήτων. Μετά την πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, έγινε ελεύθερος σκοπευτής στην 118η Ταξιαρχία.

Στις 28 Νοεμβρίου 2023, η Αναστασία χτύπησε νάρκη στο μέτωπο της Ζαπορίζια και έχασε το πόδι της. Αργότερα, προσαρμόστηκε στη χρήση προσθετικού μέλους.

Το καλοκαίρι του 2024, η Anastasiia αρραβωνιάστηκε τον βετεράνο Oleksii Levchenko, τον οποίο γνώρισε κατά τη διάρκεια της αποκατάστασής της σε ειδικό κέντρο.

Η Yana Zalevska, με το ψευδώνυμο Multyk, είναι χειριστής FPV drone στην 59η ξεχωριστή μηχανοκίνητη ταξιαρχία πεζικού.

Πριν από την εισβολή πλήρους κλίμακας, ζούσε στην πόλη Χέρσον, βρισκόταν σε άδεια μητρότητας και σπούδαζε για να γίνει θεραπεύτρια μασάζ. Αφού έζησε υπό κατοχή για 1,5 μήνα, αποφάσισε να καταταγεί στις Ένοπλες Δυνάμεις.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Η Yana υπηρέτησε ως στρατιωτική δημοσιογράφος, γιατρός μάχης και αργότερα μετεκπαιδεύτηκε ως χειριστής μη επανδρωμένων αεροσκαφών.

Στις 4 Αυγούστου 2024, η Yana υπέστη σοβαρά τραύματα σε μια ρωσική επίθεση μη επανδρωμένου αεροσκάφους – θραύσματα τραυμάτισαν το πρόσωπο και το σώμα της. Ωστόσο, σκοπεύει να επιστρέψει στην υπηρεσία της μετά από αποκατάσταση.

Η Kristina Sanina είναι λοχαγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, βετεράνος και μητέρα μιας μικρής κόρης.

Έχασε και τα δύο της πόδια και τώρα υποβάλλεται σε αποκατάσταση, όπου υποστηρίζει και άλλους τραυματισμένους στρατιώτες.

Η Kristina έγινε η πρώτη γυναίκα στην Ουκρανία που έλαβε προσθετική με τη μέθοδο της οστεοενσωμάτωσης, όπου ένα εμφύτευμα τιτανίου εισάγεται στο οστό.

Η Olha Diatliuk από την πόλη Vinnytsia είναι επιχειρηματίας, μητέρα δύο παιδιών και χήρα πεσόντος στρατιώτη. Επέζησε από την πυραυλική επίθεση στη Vinnytsia στις 14 Ιουλίου 2022.

Η Olha τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια ρωσικής επίθεσης στο Σπίτι των Αξιωματικών και σε νοσοκομείο στο κέντρο της Vinnytsia.

Κατάφερε να διαφύγει από το φλεγόμενο κτίριο και επέζησε, έχοντας υποστεί σοβαρά εγκαύματα, κατάγματα πλευρών και μια θλάση. Η Olha υποβλήθηκε σε μακροχρόνια θεραπεία και αποκατάσταση μέσω του φιλανθρωπικού προγράμματος Unburned.

Τον Αύγουστο του 2023, ο σύζυγός της Yurii Diatliuk, στρατιώτης της 95ης Ταξιαρχίας Αεροπορικής Επίθεσης, σκοτώθηκε σε μάχη στην περιοχή του Ντόνετσκ. Έκτοτε, η Olha υποστηρίζει άλλες γυναίκες που έχασαν τους συντρόφους τους στον πόλεμο.

Η Nadiia Oksiuta είναι βιντεογράφος, δημιουργός περιεχομένου και μητέρα μιας μικρής κόρης.

Στις 18 Ιανουαρίου 2023, η Nadiia πήγαινε την κόρη της στον παιδικό σταθμό στην πόλη Brovary της περιφέρειας του Κιέβου, όταν βρέθηκαν κοντά στον τόπο συντριβής του ελικοπτέρου που σκότωσε την ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών της Ουκρανίας.

Τόσο η Nadiia όσο και η κόρη της υπέστησαν εγκαύματα στο πρόσωπο και τα άκρα τους. Υποβλήθηκαν σε μακροχρόνια θεραπεία αρχικά στο Κίεβο και το Λβίβ και αργότερα στην Αυστρία.

Η Nadiia εντάχθηκε αργότερα στο φιλανθρωπικό πρόγραμμα Unburned, όπου οι γιατροί συνεχίζουν να τη βοηθούν να βελτιώσει την κατάσταση των ουλών της.

«Είμαστε ζωντανοί – αυτό είναι που έχει σημασία. Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια που είπα στην κόρη μου Alisa πριν από δύο χρόνια αφού γλιτώσαμε από τη φωτιά», έγραψε η Nadiia. «Πολλοί άνθρωποι λένε ότι ήταν τα δεύτερα γενέθλιά μας… Για μένα ήταν μια δύσκολη μέρα. Αλλά δεν τα παράτησα, δεν έσβησα. Αυτή η τραγωδία δεν με λύγισε. Αποδέχτηκα τον εαυτό μου, την εμφάνισή μου και την κατάστασή μου. Δείχνω στην Αλίσα με το παράδειγμά μου ότι όλα θα πάνε καλά».

Τραγικό θάνατο βρήκε μια 42χρονη γυναίκα , η οποία – σύμφωνα με τις πληροφορίες – λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Δευτέρας έπεσε από τα ενετικά τείχη στο κέντρο της πόλης στο Ηράκλειο Κρήτης.

Το σοκαριστικό περιστατικό έγινε στο κέντρο της πόλης, στο σημείο που βρίσκεται το άγαλμα του Βενιζέλου, ενώ τις συνθήκες της πτώσης βρίσκονται ακόμα στο στάδιο της έρευνάς από την αστυνομία.

Στην συνέχεια, οι αυτόπτες μάρτυρες ενημέρωσαν τις αρχές και στο σημείο έσπευσε το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ προκειμένου να παραλάβει την γυναίκα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Τραγωδία στο Ηράκλειο: Νεκρή γυναίκα που έπεσε από τα ενετικά τείχη | https://t.co/BJ0PwAJ62S https://t.co/FwATFo6SuF pic.twitter.com/q8ZLgvUTJU

— Creta One (@cretaonegr) May 13, 2025

λ

Από εκεί εταφέρθηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ηρακλείου όπου δυστυχώς διαπιστώθηκε ο θάνατός της.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Πληροφορίες του τοπικού site Cretalive αναφέρουν ότι ένας άνδρας, ο οποίος βρισκόταν κι αυτός στο σημείο, φέρεται να είπε στους αστυνομικούς πως η 42χρονη, η οποία αρχικά καθόταν σε ένα παγκάκι, σηκώθηκε ξαφνικά, ανέβηκε στα ενετικά τείχη και στην συνέχεια έπεσε στο κενό.

Στα χέρια του εφέτη ανακριτή βρίσκεται το πόρισμα του καθηγητή εργαστηρίου Τεχνολογίας Καυσίμων και Λιπαντικών της Σχολής Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ), Δημήτρη Καρώνη, για το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη.

Το πόρισμα, που αριθμεί 132 σελίδες, αναμένεται να δώσει απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα, και κυρίως στο θέμα της πυρόσφαιρας που δημιουργήθηκε μετά τη σύγκρουση των δύο τρένων.

Το πόρισμα

Δείτε όλο το πόρισμα εδώ 

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Στο πόρισμα του ο κ. Καρώνης απαντά στο ερώτημα σε τι οφείλεται το καταγραφέν από τις κάμερες φαινόμενο «πύρινης σφαίρας» και με ποιο μηχανισμό εκδηλώθηκε αυτό.

Μεταξύ άλλων αναφέρει ότι «το έλαιο σιλικόνης Μ50 EL σε φυσιολογικές συνθήκες δεν μπορεί να σχηματίσει πύρινη σφαίρα» και ότι «δεν μπορεί να τεκμηριωθεί ο σχηματισμός κάποιας ουσίας που θα μπορούσε να οδηγήσει στο σχηματισμό εύφλεκτους μίγματος».

Πιθανό ενδεχόμενο

Στη συνέχεια ωστόσο προσθέτει ότι δεν «πρέπει να παραληφθεί η αναφορά στον σχηματισμό εύφλεκτων ουσιών από τη διάσπαση των ελαίων σιλικόνης σε συνθήκες ηλεκτρικού τόξου».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

«Τα προϊόντα διάσπασης λόγου τόξου περιλαμβάνουν υδρογόνο, μεθάνιο, αιθάνιο, αιθυλένιο, ακετυλένιο και μονοξείδιο του άνθρακα»

Κάνοντας αναφορά στο πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ «που έχει διευρευνήσει διεξοδικά το τραγικό συμβάν, καταγράφηκαν στα βίντεο 3 έντονες αναλαμπές που χαρακτηρίζονται ως ηλεκτρικό τόξο […]. Με βάση τις ανωτέρω παρατηρήσεις ο σχηματισμός πύρινης σφαίρας υπό συνθήκες ηλεκτρικού τόξου υψηλής έντασης ρεύματος είναι εφικτός. Αυτό σημαίνει πως και στην περίπτωση του υπό διερεύνηση τραγικού δυστυχήματος , είναι ένα πιθανό ενδεχόμενο, αφού έχουν καταγραφεί αναλαμπές που αποδίδονται σε ηλεκτρικό τόξο».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

«Από τη διάρρηξη των τοιχωμάτων του μετασχηματιστή της επιβατικής αμαξοστοιχίας (η μόνη που ανεφλέγη) εξήλθε όχι μόνο έλαιο, αλλά και τα αέρια που προέκυψαν από τη διάσπαση του ελαίου σιλικόνης.

Το υδρογόνο και το ακετυλένιο έχουν πολύ χαμηλή ελάχιστη ενέργεια έναυσης (minimum ignition energy, MIE), ευρέα όρια αναφλεξιμότητας και υψηλή ταχύτητα φλόγας.

Τα πολύ ευρέα όρια αναφλεξιμότητας των δύο αερίων σημαίνουν ότι είναι πολύ εύκολο να σχηματιστεί αναφλέξιμο μίγμα στον αέρα. Η χαμηλή ενέργεια έναυσης και τα ευρέα όρια αναφλεξιμότητας των δύο αερίων σημαίνουν την ευκολία έναυσής τους ακόμη και από τους σπινθήρες από την τριβή των τροχιών στις σιδηροτροχιές».

Για τη καύση ελαίου σιλικόνης

Σε ερώτηση που τίθεται σχετικά με το εάν είναι δυνατή η καύση του ελαίου (σιλικόνης) ψύξης των μετασχηματιστών και εάν ναι, υπό ποιες συνθήκες, ο κ. Καρώνης απαντά:

«Όσον αφορά την καύση, τα έλαια σιλικόνης με αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να αναφλεγούν όταν η θερμοκρασία στον χώρο υπερβεί τους 300 βαθμούς Κελσίου και εν συνεχεία να καούν. (…) Σύμφωνα με τον κατασκευαστή, η θερμοκρασία του μετασχηματιστή θεωρείται υπερβολική όταν υπερβαίνει τους 155 βαθμούς Κελσίου στην περιέλιξη του μετασχηματιστή και τους 90 βαθμούς στο υγρό σιλικόνης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Επομένως, η θερμοκρασία των ελαίων πρέπει να ήταν στην περιοχή των 90 βαθμών και κατά συνέπεια πολύ χαμηλότερη του σημείου ανάφλεξης των ελαίων. Άρα, όσον αφορά την καύση, είναι λογικό να υποτεθεί ότι τα έλαια σιλικόνης συμμετείχαν στην πυρκαγιά λόγω των υψηλών θερμοκρασιών που επικρατούσαν μετά την ανάπτυξη της πύρινης σφαίρας».

Σχετικά δε με την πιθανότητα η έκρηξη να οφείλεται σε κάποιο άλλο εύφλεκτο υλικό ο κ. Καρώνης αναφέρει ότι για να υπάρξει πυρόσφαιρα όπως αυτή που καταγράφηκε στα βίντεο θα απαιτούνταν καύσιμο από 2.300 έως 3.100 kg . Επικαλούμενος την αυτοψία της ελληνικής αστυνομίας, τα έγγραφα της Hellenic Train και τα βίντεο που ήρθαν πρόσφατα στη δημοσιότητα και δείχνουν την εμπορική αμαξοστοιχία, ο κ. Καρώνης αναφέρει ότι δεν «φαίνεται να υπήρχε στην εμπορική αμαξοστοιχία φορτίο με πτητικό υλικό από το οποίο θα μπορούσε να σχηματιστεί νέφος εύφλεκτων ατμών που θα οδηγούσε σε σχηματισμό πύρινης σφαίρας».

Σοκαρισμένη είναι η κοινωνία στη Λάρισα από τη φρικτή δολοφονία που αποκαλύφθηκε το απόγευμα της Δευτέρας. Το έγκλημα σημειώθηκε τα ξημερώματα της ίδιας μέρας, λίγο μετά τις 5:00, όταν γείτονες ανέφεραν πως άκουσαν κραυγές και μια γυναίκα να καλεί απεγνωσμένα σε βοήθεια.

Το αποτρόπαιο έγκλημα αποκαλύφθηκε περίπου 14 ώρες αργότερα, όταν περίοικοι είδαν τον 21χρονο γιο του θύματος, μαζί με τον ξάδελφό του να μεταφέρουν το άψυχο σώμα της γυναίκας, τυλιγμένο μέσα σε παπλώματα, στον δρόμο.

Τη σκότωσε μετά από καυγά

Ο 21χρονος που μαχαίρωσε μέχρι θανάτου τη μητέρα του μέσα στο σπίτι τους, στην οδό Λεωνίδου στη Λάρισα, φέρεται να ισχυρίστηκε ότι προέβη στην αποτρόπαια πράξη ύστερα από έναν έντονο τσακωμό που είχαν τις πρωινές ώρες της Δευτέρας. Όπως ανέφερε, ζούσε με τη μητέρα του μετά τον χωρισμό της με τον σύζυγό της.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Μετά το έγκλημα, τύλιξε τη σορό με ένα πάπλωμα και για 14 περίπου ώρες παρέμενε στο σπίτι μέχρι που κάλεσε έναν ξάδελφό του να τον βοηθήσει να ξεφορτωθούν το πτώμα.

Ωστόσο, σύμφωνα με το MEGA, οι γείτονες τους είδαν την ώρα που προσπαθούσαν να μεταφέρουν τη σορό περίπου 15 μέτρα μακριά, προς την απέναντι πολυκατοικία, και κάλεσαν αμέσως την αστυνομία.

Μάλιστα, σύμφωνα με μαρτυρίες, στο δρόμο εντοπίστηκαν κηλίδες αίματος από τη μεταφορά της σορού.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Βρέθηκε μαχαίρι σε κάδο σκουπιδιών

Οι δύο νεαροί μόλις έγιναν αντιληπτοί περίπου στις 7.30 το απόγευμα της Δευτέρας φέρεται να παράτησαν τη σορό στην είσοδο πολυκατοικίας στο στενάκι της Λεωνίδου και επιχείρησαν να διαφύγουν από την οδό Ηπείρου.

Εκεί πρόλαβαν και τους σταμάτησαν αστυνομικοί οι οποίοι έφτασαν άμεσα στο σημείο μόλις ειδοποιήθηκαν και στη συνέχεια προχώρησαν στην προσαγωγή τους και αργότερα στη σύλληψη του γιου. Να σημειωθεί πως μαχαίρι βρέθηκε σε κάδο σκουπιδιών ο οποίος εξετάστηκε εξονυχιστικά από τις Αρχές, όπως μεταδίδει το larissanet.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Κατά πληροφορίες, ο 21χρονος δεν είχε απασχολήσει ποτέ στο παρελθόν τις αρχές, ούτε για χρήση ναρκωτικών, ούτε για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, ούτε και για ψυχιατρικά προβλήματα. Οι λόγοι που τον οδήγησαν στη δολοφονία ερευνώνται από την αστυνομία.

Το σπίτι στην οδό Λεωνίδου στη Λάρισα όπου έμενε η 52χρονη με τον γιο της/ εικόνα από larissanet

Ποια ήταν η 52χρονη που δολοφονήθηκε στη Λάρισα

Η άτυχη γυναίκα που δολοφονήθηκε από τον ίδιο της τον γιο στη Λάρισα, ήταν η 52χρονη Λ.Ρ, όπως αναφέρει το Onlarissa. Σύμφωνα με το ίδιο μέσο είναι από την Αθήνα, ωστόσο έζησε στο Αργυροπούλι Τυρνάβου μαζί με τον ιερέα πατέρα της, ενώ στη Λάρισα είχε μετακομίσει με τον γιο της πριν λίγο καιρό.

Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ θα εμφανιστεί στο δικαστήριο σήμερα Τρίτη για να ακούσει την ετυμηγορία στη δίκη του για τη φερόμενη σεξουαλική επίθεση σε δύο γυναίκες κατά τη διάρκεια γυρισμάτων ταινίας το 2021.

Ο Ντεπαρντιέ , 76 ετών, είναι η πιο προβεβλημένη προσωπικότητα της γαλλικής κινηματογραφικής βιομηχανίας που αντιμετωπίζει κατηγορίες για σεξουαλική επίθεση μετά το κίνημα #MeToo.

Εάν καταδικαστεί, μπορεί να αντιμετωπίσει έως και πέντε χρόνια φυλάκισης και πρόστιμο 75.000 ευρώ (63.000 λίρες).

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Οι κατηγόριες κατά Ντεπαρντιέ

Ο Ντεπαρντιέ κατηγορείται για σεξουαλική επίθεση εναντίον ενός 54χρονου βοηθού σκηνοθέτη και μιας 34χρονης βοηθού σκηνογράφου κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας μεγάλου μήκους Les Volets Verts (Τα πράσινα παντζούρια) στο Παρίσι το 2021. Ο ίδιος αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες, λέγοντας στο δικαστήριο ότι «σύρθηκε στη λάσπη από συκοφαντίες και ψέματα».

Ο Ντεπαρντιέ κατηγορείται ότι παγίδεψε τη σκηνογράφο, ανάμεσα στα πόδια του στο πλατό της ταινίας και της έπιασε τα οπίσθια, το εφηβαίο και το στήθος της. Είπε ότι την άρπαξε και την παγίδευσε με δύναμη, χρησιμοποίησε άσεμνες εκφράσεις.

Η γυναίκα είπε στο ποινικό δικαστήριο του Παρισιού: «Είδα τα μάτια του να λάμπουν από ένα είδος ευχαρίστησης που είχε όταν έκανε κάποιον να φοβηθεί. Θυμάμαι αυτή την αγριότητα. Με τρόμαζε πραγματικά και αυτό τον διασκέδαζε».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Είπε ότι τη στιγμή της επίθεσης εργαζόταν στο πλατό προσπαθώντας να εντοπίσει ομπρέλες για την ταινία. «Εκεί κατάλαβα τη δύναμη που είχε, με κρατούσε πολύ, πολύ δυνατά», είπε στο δικαστήριο. «Θυμάμαι τα μάτια του, είδα αυτό το μεγάλο πρόσωπο, κόκκινα μάτια, πολύ θυμωμένα, πολύ ταραγμένα. Και μου έλεγε: ‘Έλα να αγγίξεις τη μεγάλη μου ομπρέλα’, με ένα τρελό βλέμμα”.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Παραδέχτηκε ότι είναι χυδαίος, αρνήθηκε την σεξουαλική επίθεση

Ο Ντεπαρντιέ κατηγορείται επίσης για σεξουαλική επίθεση σε βοηθό σκηνοθέτη, ο οποίος δεν έχει κατονομαστεί στα μέσα ενημέρωσης. Η ίδια είπε στο δικαστήριο ότι ο Ντεπαρντιέ άγγιξε τα οπίσθια και το στήθος της τρεις φορές.

Ο Ντεπαρντιέ παραδέχτηκε στο δικαστήριο ότι μερικές φορές χρησιμοποιούσε χυδαίες εκφράσεις στα γυρίσματα. Αρνήθηκε τη σεξουαλική επίθεση.

Ο κρατικός εισαγγελέας Laurent Guy δήλωσε στη δίκη ότι ο Ντεπαρντιέ θα πρέπει να κριθεί ένοχος, καταγγέλλοντας αυτό που αποκάλεσε «πλήρη άρνηση και αποτυχία του ηθοποιού να αμφισβητήσει τον εαυτό του».

Ο Guy είπε ότι η επίθεση στην σκηνογράφο ήταν μια «αδιαμφισβήτητη» σεξουαλική επίθεση με τρεις μάρτυρες. Είπε ότι η αρπαγή της βοηθού σκηνοθέτη από τον Ντεπαρντιέ ήταν επίσης σεξουαλική επίθεση και τα μέλη του συνεργείου είχαν ενημερωθεί για τα περιστατικά εκείνη την εποχή.

Συνάντηση με τον καγκελάριο της Γερμανίας Φρίντριχ Μερτς θα έχει σήμερα, στη μία το μεσημέρι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.

Όπως τόνισε χθες, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι ο πρώτος ευρωπαίος ηγέτης που γίνεται δεκτός στην καγκελαρία από τον κ. Μερτς. Μετά τη συνάντηση, στις 2.30 το μεσημέρι ώρα Ελλάδας, αναμένεται να ακολουθήσει κοινή συνέντευξη Τύπου από τους δύο πολιτικούς.

Τα θέματα που θα βρεθούν στο τραπέζι θα είναι οι διμερείς σχέσεις, η συνεργασία στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και θέματα διεθνούς πολιτικής.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Στέφαν Κορνέλιους, ο κ. Μητσοτάκης θα γίνει (στις 13:00 ώρα Ελλάδος) δεκτός με στρατιωτικές τιμές στην καγκελαρία.

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το εάν το μεταναστευτικό θα απασχολήσει τις συνομιλίες, ο κ. Κορνέλιους δήλωσε ότι «το θέμα της μετανάστευσης θα παίξει πιθανόν ρόλο σε όλες τις συνομιλίες με τους Ευρωπαίους γείτονές μας, συμμάχους και φίλους, άρα και στις συνομιλίες με τον κ. Μητσοτάκη», για να προσθέσει:

«Πιστεύω ότι στις σχέσεις μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας υπάρχει μεγάλη εμπειρία σε αυτό το πλαίσιο. Πιστεύω ότι γενικά, τις τελευταίες ημέρες κάναμε πολλά στην επικοινωνία μας με τους Ευρωπαίους γείτονες για το θέμα της μετανάστευσης. Ο υπουργός Εσωτερικών, αλλά και ο καγκελάριος στις συνομιλίες του πάντα αναφερόταν στο θέμα, έτσι λοιπόν θα είναι και στις συνομιλίες του με τον Έλληνα πρωθυπουργό».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ερωτώμενος εάν ο κ. Μητσοτάκης μπορεί στο συγκεκριμένο θέμα να περιμένει «μεγαλύτερη κατανόηση» από τον κ. Μερτς, με τον οποίο ανήκουν στην ίδια πολιτική οικογένεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Στέφαν Κορνέλιους εξέφρασε την πεποίθηση ότι «ο Έλληνας πρωθυπουργός θα βρει μεγάλη κατανόηση» και τόνισε ότι «η γερμανική μεταναστευτική πολιτική θα «επιλυθεί» σε αρμονία με τους Ευρωπαίους γείτονες, όπως το προβλέπουν οι ευρωπαϊκές συμφωνίες για την μετανάστευση και όπως το κατέστησε δυνατό η επικοινωνία της νέας γερμανικής κυβέρνησης» μαζί τους.