Τεχνολογία

Η ιστορία του 112ου Παπικού Κονκλάβιου αρχίζει να γράφεται από τις 16.30 σήμερα στην Καπέλα Σιστίνα. Για την πρώτη μέρα προβλέπεται μία μόνο ψηφοφορία, ενώ από την επομένη μπορεί να διεξάγονται τέσσερις ημερησίως, δύο το πρωί και δύο το απόγευμα, μέχρι την εκλογή του νέου ποντίφικα, για την οποία απαιτείται πλειοψηφία δύο τρίτων, δηλαδή τουλάχιστον 89 ψήφοι από τους 133 παρόντες καρδινάλιους – εκλέκτορες. Μεταξύ των καρδιναλίων που αναφέρονται συχνότερα ως πιθανοί διάδοχοι του Πάπα Φραγκίσκου είναι ο Ιταλός Πιέτρο Παρολίν και ο Φιλιππινέζος Λουίς Αντόνιο Τάγκλε. Ωστόσο, κανείς δεν θεωρείτο ξεκάθαρο φαβορί και οι εσωτερικές δυναμικές του Κονκλάβιου ενδέχεται να επιφυλάξουν εκπλήξεις. Από το πρώτο Κονκλάβιο για την εκλογή του Γρηγόριου Ι΄ μέχρι το διαδικτυακό βιντεοπαιχνίδι «Fantapapa», στο οποίο οι παίκτες «σταυρώνουν» φαβορί για τον νέο ποντίφικα, το τελετουργικό υπήρξε πάντα στο επίκεντρο ανατροπών, με ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες και καινοτομίες που το άλλαξαν, χωρίς όμως να χάσει τον ιερό και επίσημο χαρακτήρα του ως τελετής μετάβασης προς έναν νέο εκπρόσωπο της Εκκλησίας στον κόσμο.

Στη μακραίωνη ιστορία της Καθολικής Εκκλησίας αυτό είναι το 76ο Κονκλάβιο που διεξάγεται στην Καπέλα Σιστίνα, έναν χώρο με βαθιά συμβολική και ιστορική σημασία. Το Κονκλάβιο του 2025 ξεχωρίζει για την ευρεία γεωγραφική του εκπροσώπηση: οι 133 καρδινάλιοι – εκλέκτορες προέρχονται από 70 διαφορετικές χώρες, αντανακλώντας την παγκόσμια επέκταση της Καθολικής Εκκλησίας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Η «μυστική» τοποθεσία

Αν και το Κονκλάβιο ως διαδικασία ξεκίνησε αργότερα, στις 24 Ιανουαρίου 1118, ο Πάπας Γελάσιος Β΄ εκλέχθηκε ομόφωνα από τους καρδινάλιους που συγκεντρώθηκαν για πρώτη φορά σε έναν μυστικό και απομονωμένο χώρο, δηλαδή το Μοναστήρι του Αγίου Σεβαστιανού στον Παλατίνο λόφο. Η απομόνωση αυτή επιλέχθηκε για να αποφευχθούν επιρροές και διαμάχες γύρω από την εκλογή.

Το πρώτο Κονκλάβιο

Το Κονκλάβιο εισήχθη επίσημα από τον Πάπα Γρηγόριο Ι΄, ο οποίος, έχοντας κατά νου τα γεγονότα του Βιτέρμπο, εξέδωσε τη Δογματική Απόφαση Ubi Periculum κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Συνόδου της Λυών το 1274. Το έγγραφο όριζε ότι δέκα ημέρες μετά τον θάνατο του Πάπα οι καρδινάλιοι – εκλέκτορες έπρεπε να συγκεντρωθούν και να παραμείνουν απομονωμένοι μέχρι την εκλογή του νέου ποντίφικα. Εάν μέσα σε τρεις ημέρες δεν επιτυγχανόταν συμφωνία για την εκλογή, η διατροφή τους θα περιοριζόταν σε ένα μόνο πιάτο ανά γεύμα. Αν περνούσαν ακόμη πέντε ημέρες χωρίς αποτέλεσμα, η τροφή θα περιοριζόταν σε ψωμί, κρασί και νερό. Επιπλέον, καθ’ όλη τη διάρκεια της αποχής από την παποσύνη (Sede vacante), τα εκκλησιαστικά έσοδα των καρδιναλίων θα διαχειριζόταν ο καμεράριος, ο οποίος θα τα παρέδιδε στον νέο Πάπα μόλις εκλεγόταν.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Οι μεγάλες αλλαγές

Οι κυριότερες αλλαγές πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Η πρώτη ήταν το 1996, από τον Ιωάννη Παύλο Β΄, ο οποίος εξέδωσε τη Δογματική Απόφαση Universi Dominici Gregis, καταργώντας τις εναλλακτικές διαδικασίες για την εκλογή του Πάπα και αφήνοντας ως μοναδικό τρόπο το μυστικό ψηφοδέλτιο. Στη συνέχεια, το 2007, ο Βενέδικτος ΙΣΤ΄ όρισε ότι αν ύστερα από 33 ψηφοφορίες δεν είχε ακόμη επιτευχθεί απόφαση, από την 34η ψηφοφορία και μετά θα ακολουθούσε δεύτερος γύρος (μπαλοτάζ) μεταξύ των δύο υποψηφίων που είχαν λάβει τις περισσότερες ψήφους στην τελευταία ψηφοφορία. Και σε αυτή την περίπτωση, για να εκλεγεί ο ένας από τους δύο, έπρεπε να επιτύχει πλειοψηφία των δύο τρίτων, εξαιρουμένων όμως των ψήφων των ίδιων των δύο υποψηφίων.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Η πρώτη φορά στην Καπέλα Σιστίνα

Το πρώτο Κονκλάβιο που πραγματοποιήθηκε στην Καπέλα Σιστίνα έλαβε χώρα το 1492 και κατέληξε στην εκλογή του Πάπα Αλέξανδρου ΣΤ΄. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα, η Καπέλα Σιστίνα έγινε ο προτιμώμενος – αν και όχι ο αποκλειστικός – τόπος διεξαγωγής των Κονκλαβίων. Μόνο το 1878, με την εκλογή του Πάπα Λέοντα ΙΓ΄, ορίστηκε επίσημα ως η μόνιμη έδρα των παπικών εκλογών.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

 Η Αίθουσα των Δακρύων

Βρίσκεται μέσα στο Αποστολικό Παλάτι, δίπλα στην Καπέλα Σιστίνα στο Βατικανό, και είναι ο χώρος όπου ο καρδινάλιος που μόλις έχει εκλεγεί Πάπας αποσύρεται για λίγα λεπτά αμέσως μετά την εκλογή του και φορά για πρώτη φορά τη λευκή παπική ενδυμασία, η οποία υπάρχει σε τρία μεγέθη (S, M, L), ώστε να μπορεί να ταιριάξει σε όποιον κι αν εκλεγεί. Η αίθουσα οφείλει το όνομά της στη συγκινησιακή αντίδραση που αναμένεται να έχει ο νέος Πάπας.

 Οι Πάπες χωρίς εκλογή

Κι όμως δεν εξελέγησαν όλοι οι Πάπες μέσω ψηφοφορίας. Μέχρι τη μεταρρύθμιση του Βενέδικτου ΙΣΤ΄, αν και χρησιμοποιούνταν σπανίως, υπήρχαν δύο επιπλέον τρόποι για τον ορισμό του ποντίφικα. Το 731 ο Γρηγόριος Γ΄ επελέγη «διά βοής», ενώ το 1585 ο Σίξτος Ε΄ με «σχεδόν θεία έμπνευση», ως αποτέλεσμα μιας ανώτερης καθοδήγησης και πνευματικής επιρροής.

 Ο αμφισβητούμενος Πάπας

Το 1521, όταν εξελέγη με το όνομα Αδριανός ΣΤ΄ ο τελευταίος ολλανδός Πάπας, οι πιστοί αντέδρασαν έντονα, αμφισβήτησαν τον νέο ποντίφικα και οι καρδινάλιοι δέχθηκαν ύβρεις και… πέτρες.

 Από 30 ώρες έως 1.006 ημέρες

Το μεγαλύτερο σε διάρκεια Κονκλάβιο ήταν για την εκλογή του Γρηγόριου Ι΄ και κράτησε 1.006 ημέρες στο Βιτέρμπο (1268-1271), ενώ το συντομότερο διήρκεσε μόλις 30 ώρες στη Ρώμη (31 Οκτωβρίου – 1 Νοεμβρίου 1503), οπότε εξελέγη ο Ιούλιος Β΄.

Σοκαρισμένη είναι η τοπική κοινωνία από το άγριο έγκλημα που διαπράχθηκε στο Χαλκιόπουλο της Αμφιλοχίας, στην Αιτωλοακαρνανία, με θύμα 95χρονο και δράστη τον 67χρονο γιο του, πρώην αστυνομικό.

Ο 67χρονος συνελήφθη και οδηγήθηκε στην Αστυνομική Διεύθυνση Ακαρνανίας, όπου ομολόγησε την πράξη του. Φέρεται να υποστήριξε ότι τα προβλήματα άνοιας που είχε ο πατέρας του και οι τάσεις φυγής του δεν τον άφηναν να κοιμηθεί και αυτός είναι ο λόγος που, με μια γκλίτσα και ένα μαχαίρι, έβαλε τέλος στη ζωή του πατέρα του, όπως μεταδίδει η ΕΡΤ.

«Ο δράστης είχε αποταχθεί από την ΕΛ.ΑΣ, είχε κάνει και φυλάκιση»

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Πατέρας και γιος διέμεναν μαζί στην οικία όπου συνέβη η αποτρόπαια πράξη.

Αιτωλοακαρνανία: «Σκότωσα τον πατέρα»

Το έγκλημα ανακαλύφθηκε σήμερα το πρωί όταν κάλεσε ο αδελφός του δράστη για να τον ενημερώσει ότι σήμερα θα μεταβεί στο χωριό, προκειμένου να αναλάβει τη φροντίδα του πατέρα τους. Τότε ο 67χρονος ομολόγησε την πράξη του λέγοντας στον αδερφό του: «Σκότωσα τον πατέρα».

Σύμφωνα με το agriniopress, ο 67χρονος κατηγορείται για ανθρωποκτονία από πρόθεση και φέρεται να είχε αποταχθεί από το Σώμα λόγω σοβαρών ποινικών κατηγοριών, ενώ αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα.

Όπως είπε ο Γιώργος Καλλιακμάνης, επίτιμος πρόεδρος αστυνομικών υπαλλήλων Νοτιοανατολικής Αττικής, μιλώντας στο Action24 «ο δράστης είχε αποταχθεί από την ΕΛ.ΑΣ, είχε κάνει και φυλάκιση».

Αν κάτι ενδεχομένως κάνει αντιπαθές, ή να προκαλεί επιφυλάξεις, οποιοδήποτε κείμενο, μη ποιητικής ή αφηγηματικής εννοείται τάξεως, είναι αναμφισβήτητα ο προσωπικός τόνος. Ενας τόνος όμως που γίνεται σχεδόν αναπόφευκτος όταν διευρυνόμενος, σχεδόν από μόνος του, χωρίς προσπάθεια, μπορεί να περιλάβει μέσα του πολλούς άλλους, σχεδόν όλους τους άλλους, θα διακινδύνευε να πει κανείς. Σε περίπτωση βέβαια που ο καθένας αναλογιζόμενος προσωπικές του στιγμές θα εξωθούνταν σε έναν απολογισμό της ζωής του, χωρίς επώδυνες διαδικασίες, χωρίς να προσπαθεί να σκεφτεί ή να έχει θυμηθεί περιστατικά που τον έχουν βαθιά στιγματίσει. Είναι γνωστά εδώ και δεκαετίες – πόσες άραγε; – στους φανατικούς αναγνώστες των εφημερίδων και στους εφημεριδολάτρεις τα «στέκια», πάγκοι για την ακρίβεια, που στήνονται από νωρίς το βράδυ της Παρασκευής και του Σαββάτου σε τέσσερα σημεία της Αθήνας ώστε οι ανυπόμονοι και παθιασμένοι αναγνώστες να προμηθεύονται πολύ πριν από την «κανονική» ώρα – το πρωί δηλαδή – όπως όλοι οι άλλοι «κανονικοί» αναγνώστες, τις σαββατιάτικες και τις κυριακάτικες εφημερίδες.

Το βράδυ λοιπόν της περασμένης Παρασκευής, δύο ώρες μετά τα μεσάνυχτα, στην πλατεία Ομονοίας. Πλησιάζοντας τον πάγκο, ακούμε τον πωλητή να μας καλωσορίζει, για πρώτη φορά μέσα σε σαράντα πέντε χρόνια, με το όνομά μας, προσθέτοντας ένα σθεναρό και γεμάτο νόημα «Μαζί γεράσαμε, κύριε Νιάρχο». Δεν νομίζουμε πως θα ήταν δυνατόν οποιοσδήποτε να αναγνωρίσει την ακριβή σημασία που θα έπαιρνε αργότερα μέσα του αυτή η εξαγγελία, αλλά σίγουρα θα αισθανόταν μια μεγάλη ευγνωμοσύνη γι’ αυτή την τόσο χειροπιαστή και πάμφθηνη επιβεβαίωση του πολυτιμότερου κομματιού της καθημερινότητάς μας που είναι η εφημερίδα. Καθώς υπήρξε το μέσον για να μας αποκαλυφθεί πως όσο είμαστε υπαρκτοί για τους δικούς μας ανθρώπους, στον ίδιο ή και συγκλονιστικότερο ακόμα βαθμό, είμαστε και για έναν «άγνωστό» μας. Κάτι περισσότερο: μεγαλώναμε με τον «άγνωστό» μας αυτό να μας «παρακολουθεί» με μια κρυμμένη για τόσο πολλά χρόνια τρυφερότητα, διαφορετικά πώς ένα τόσο κρίσιμο ρήμα όπως το «γεράσαμε» θα ερχόταν αυθόρμητα στα χείλη του; Για χρόνια μάλιστα που σε σχέση με δικούς μας, υποτίθεται, ανθρώπους δεν αποκλείεται να παρέμεναν αδιάφορα καθώς κανείς τους δεν φάνηκε διατεθειμένος να αναλογιστεί τι μας στοίχιζε μέσα μας το πέρασμά τους.

Αναφέρθηκε σε κάποιο σημείο της επιφυλλίδας η λέξη «απολογισμός» και είναι γεγονός πως όταν λόγω ηλικίας μεταβάλλεται αυτός σε μια καθημερινή, αυθόρμητη λειτουργία αν είναι ειλικρινής κανείς και δεν φοβάται να το ομολογήσει, θα παρατηρήσει κάτι τρομερά εντυπωσιακό: όσο βαραίνουν στη ζωή μας άνθρωποι που συνυπήρξαμε ακόμα και συγκλονιστικά μαζί τους, που τους διεκδικήσαμε χωρίς πια να έχει σημασία αν τους κατακτήσαμε ή αν μας απέρριψαν, την ίδια σημασία και το ίδιο βάρος να διατηρούν άνθρωποι που σε μια ολιγόλεπτη συνάντηση μαζί τους, με μια φράση τους, συχνά με μία μόνο λέξη τους, ή με ένα μόνο βλέμμα τους, έχουν γραφεί ανεξίτηλα μέσα μας. Και αν συχνά αγνοούμε το όνομά τους, η διατήρηση της μορφής τους κάνει τα ευγνώμονα γι’ αυτούς αισθήματά μας ακόμα πιο ισχυρά και πιο συγκινητικά. Οταν σχεδόν «εκβιαστικά» υποχρεωνόμαστε να αναγνωρίζουμε πως στη διάρκεια της ζωής μας επικοινωνήσαμε βαθιά με ανθρώπους που δεν υποψιαζόμασταν ότι συμβαίνει κάτι σχετικό την ώρα ακριβώς που η επικοινωνία αυτή πραγματοποιούνταν, τελικά μοιάζει να παραδεχόμαστε όλοι μας πως δεν είμαστε παρά μια σύνθεση πραγμάτων που έχουμε ακούσει, έχουμε παρατηρήσει ή έχουμε διαβάσει, κυρίως όμως ακούσει, έτσι ώστε ο «καλύτερος» ή ο «χειρότερός» μας εαυτός να μην είναι θέμα τι αποφασίζουμε εμείς οι ίδιοι για τη ζωή μας, αλλά να σχηματίζεται αυτή σε σχέση με το τι έχουν αποφασίσει οι άλλοι για μας.

«Αξιότιμε κ. Μαλούχο, καλό μήνα! Διάβασα με ενδιαφέρον, λόγω ιδιότητας, το σημερινό άρθρο σας. Μου επιτρέπεται ίσως να παρατηρήσω ότι η λέξη “αποδημία” του Πάπα δεν προσήκει και η ορθή διατύπωση θα ήταν “εκδημία”. Με τιμή, Ι. Μ. Κονιδάρης». Το ίδιο επεσήμανε με μήνυμά του σε κάπως διαφορετικό ύφος έμπλεο βεβαιότητας και ο αναγνώστης Γιάννης Μιτάκος: «Το ορθόν. Εκδημία είναι σύντροφε όχι αποδημία του πάπα».

Παρέθεσα τα δύο μηνύματα αυτούσια και ευχαριστώ θερμά αμφοτέρους για το ενδιαφέρον τους για το κείμενό μου με τίτλο «Ποιος επιλέγει τον Πάπα;» που δημοσιεύθηκε στις 30 Απριλίου. Εκρινα ορθό να μεταφέρω και στους άλλους αναγνώστες την παρατήρησή τους, καθώς πιθανώς κάποιοι να τη μοιράζονται. Δίνεται έτσι και η ευκαιρία να εξηγηθεί κάτι που δεν ήταν εφικτό εκεί λόγω χώρου: η ευγενής αυτή παρατήρηση συνιστά τυπικό αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο λειτουργούν τα δόγματα· παρασκευάζουν ανύπαρκτες «αλήθειες» που ενώ δεν υφίστανται καθίστανται τελικά τόσο ισχυρές ώστε ενεργούν ως απόλυτα κυρίαρχες.

Ναι, η τελευταία ανάσα κάθε ποντίφικα τον οδηγεί, κατά το κοινώς λεγόμενο, σε «εκδημία», όχι σε «αποδημία». Ομως το κοινό είναι πάντοτε ορθό; Παραθέτω verbatim από το babiniotis.gr:

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

«Αποδημία = η μόνιμη διαμονή κάποιου σε ξένη χώρα (αλλά “απεδήμησε εις Kύριον” σημαίνει “πέθανε”!) Εκδημία = 1. (σπανιότερα) η απομάκρυνση κάποιου από την πατρίδα και η μετάβαση σε ξένη χώρα∙ 2. (συχνότερα) η εγκατάλειψη της γης και της ζωής, δηλ. η μετάβαση κάποιου στον άλλο κόσμο, ο θάνατος». Συνεπώς, όταν το «αποδημία» αναφέρεται, όπως εν προκειμένω, στον θάνατο, χρησιμοποιείται ορθά και σημαίνει «πέθανε». Τόσο, που φέρει… θαυμαστικό! Η χρήση της λέξης είναι λοιπόν (και) γραμματολογικά απολύτως ορθή: η γλώσσα δεν κάνει την παραμικρή διάκριση για τον Πάπα ή όποιον άλλον, όποια ιδιότητα κι αν έφερε.

Παρ’ όλα αυτά, η παραπάνω παρανόηση είναι ευρύτατη. Ομως υπάρχει λόγος γι’ αυτό. Και άπτεται της ουσίας εκείνου του κειμένου: ότι η Εκκλησία, όχι μόνον η Καθολική φυσικά, έχει καταφέρει να εξασφαλίσει με ισχυρότατη δόση δήθεν θεόπνευστης αυθεντίας και υποτιθέμενης ουρανογενούς ισχύος, όπως πλήθος άλλα, και αυτό: ότι κάτι διαφορετικό πρέπει να συνοδεύει την έξοδο του αρχηγού της από τη ζωή. Γι’ αυτό ο Πάπας, μα και άλλοι ιεράρχες, καθολικοί και όχι μόνο, πρέπει να «εκδημούν» και όχι να «αποδημούν» εις Κύριον. Λέξη που η Εκκλησία προορίζει για τους… κοινούς ανθρώπους, αν και συχνά υπάρχουν εκκλησιαστικές αναφορές στο ιερατείο και με τους δύο τρόπους, ανεξαρτήτως βαθμίδας. Ομως, όλα αυτά, γιατί; Επειδή ο διαχωρισμός ως προς το πώς ιδίως οι «εκπρόσωποι του Θεού επί της γης» την εγκαταλείπουν καθιστά τη μεταφυσική τους πιο πειστική – όπως και το «αλάθητο». Και την εξουσία της Εκκλησίας ακόμα πιο βαθιά.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Στο έργο του «Εγχειρίδιο Εκκλησιαστικού Δικαίου», Σάκκουλας, 2000, ο ίδιος ο καθηγητής Κονιδάρης βεβαιώνει (σελ. 171) του λόγου το αληθές σε ακόμα ευρύτερο φάσμα: «Η ιδιάζουσα θέση που οι κληρικοί κατέχουν στην κοινωνία ως εκ του λειτουργήματος τους δικαιολογεί και επιβάλλει ανάλογη αντιμετώπισή τους από την έννομη τάξη, κατά τρόπο πολλές φορές διαφορετικό από τους υπόλοιπους πολίτες».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Η «αποδημία» λοιπόν είναι απολύτως ορθή. Εκτός αν ο Λόγος υπακούει στο δόγμα και στη διαφοροποίηση που «επιβάλλεται» να έχουν οι εκκλησιαστικοί παράγοντες από τους κοινούς θνητούς. Ομως τότε εγείρεται ένα πολύ βαθύ πρόβλημα: όταν οι όποιοι θρησκευτικοί κανόνες υπερτερούν σε οτιδήποτε πέρα από το ίδιο το δόγμα, και αυτό στα πλαίσια του ορθού λόγου και της έννομης τάξης, βρισκόμαστε πια σε εκείνο που αποκαλείται «θεοκρατία». Και που δεν είναι Δυτικός Πολιτισμός, αλλά μακρινός εφιάλτης…

Και να θέλει κανείς να μην ασχοληθεί με τις νέες κυβερνητικές διακηρύξεις για τα πανεπιστήμια (υπάρχουν, εξάλλου, πολύ πιο ανώδυνα θέματα), όσα ακούγονται στη δημόσια σφαίρα τα τελευταία 24ωρα είναι πλέον πάρα πολύ σοβαρά για να αγνοηθούν, αφού στο όνομα ενός πραγματικού προβλήματος προτάσσονται «λύσεις» που, εφόσον νομοθετηθούν, θα συνιστούν ξεκάθαρη παραβίαση του κράτους δικαίου. Αυτή είναι η φυσική κατάληξη του ακραίου ποινικού λαϊκισμού που κανονικοποιείται τα τελευταία χρόνια και του αυταρχισμού που επιτελεί και λειτουργία φερετζέ για την παταγώδη αποτυχία.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, από το 2019 ως και το 2022, ψήφισε τρεις νόμους για το θέμα που συζητάμε. Την πλήρη κατάργηση του ασύλου (Ν. 4623/2019), την ίδρυση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας (Ν. 4777/2021) και τον λεγόμενο «νόμο Κεραμέως» (Ν. 4957/2022). Οσα εξαγγέλλει ξανά και ξανά, περί δυνατότητας παρεμβάσεων της ΕΛ.ΑΣ. στα πανεπιστήμια, για πόρτες ασφαλείας και περιορισμό εισόδου σε εξωπανεπιστημιακούς κ.λπ., τα έχει ήδη ψηφίσει χωρίς να τα εφαρμόσει.

Πλέον όμως ακούμε κάτι τερατώδεις συλλήψεις για «αυτοματοποιημένες πειθαρχικές συνέπειες» (!) και ιδέες του τύπου «όποιος φοιτητής συλλαμβάνεται να μετέχει σε βίαια γεγονότα καταστρέφοντας χώρους του πανεπιστημίου θα πληρώνει τις καταστροφές και θα χάνει τη φοιτητική του ιδιότητα». Οποιος συλλαμβάνεται, δηλαδή ούτε όχι απλώς χωρίς τελεσιδικία (έχουν ήδη αποφανθεί ότι «δεν χρειάζεται») αλλά χωρίς ούτε καν μια πρωτόδικη καταδίκη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Τι δεν λένε; Η διαγραφή φοιτητή που διαπράττει αδίκημα εις βάρος του πανεπιστημίου προβλέπεται στη νομοθεσία. Στα άρθρα 197 και 198 του «νόμου Κεραμέως» βασικά επικυρώνεται το προϊσχύον δίκαιο, αφού αναφέρεται ξεκάθαρα η πειθαρχική κύρωση της διαγραφής φοιτητή για τέλεση αδικημάτων εις βάρος της πανεπιστημιακής κοινότητας. Η τραμπικής έμπνευσης «αυτοματοποιημένη» επιβολή της θα είναι η αντισυνταγματική «καινοτομία» Μητσοτάκη.

Το Σύνταγμα, από το 1975 ως σήμερα, προβλέπει ρητώς ότι η διοίκηση, πριν από την επιβολή οποιασδήποτε διοικητικής ενέργειας ή μέτρου εις βάρος των δικαιωμάτων ή συμφερόντων οποιουδήποτε, έχει τη δεσμευτική υποχρέωση να τον καλεί σε προηγούμενη ακρόαση. «Αυτοματοποιημένες» ποινές, πειθαρχικού ή άλλου χαρακτήρα, το δίκαιό μας δεν επιτρέπει. Και η απαγόρευση αυτή έχει τέτοιο ιστορικό βάθος που οι φοιτητές διδάσκονται την πρώτη σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, όταν η χούντα είχε διαγράψει «αυτοματοποιημένα» δικαστές από το δικαστικό σώμα. Ας μην ξαναθυμίζουμε αυτά τα βασικά.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε χθες έναν οδικό χάρτη για την οριστική διακοπή των εναπομεινασών ροών ρωσικού φυσικού αερίου προς τις ευρωπαϊκές χώρες – μέλη, το αργότερο ως τα τέλη του 2027. Σύμφωνα με το σχέδιο, ύστερα από αυτό το χρονικό ορόσημο δεν θα ρέει ούτε σταγόνα από τη Ρωσία.

Η απόφαση τελεί υπό την έγκριση του Συμβουλίου Κορυφής, ωστόσο προκάλεσε πολλές απορίες, καθώς ουδείς μπορεί να αντιληφθεί τη χρονική σκοπιμότητα μιας απότομης σκλήρυνσης της ευρωπαϊκής στάσης προς τη Ρωσία. Δεν βρισκόμαστε ούτε στο 2022, ούτε στο 2023. Ακόμα και τότε παρόμοια απόφαση δεν είχε ληφθεί.

Αν δεχτούμε ότι τότε δεν ήμασταν έτοιμοι ως Ευρώπη και τώρα έχουμε βρει εναλλακτικές πηγές τροφοδοσίας και πάλι δεν απαντά σχετικά με τη σκοπιμότητα του μέτρου, τη στιγμή που υπάρχουν σε εξέλιξη κάποιες προσπάθειες με αμερικανική μεσολάβηση να βρεθεί μια λύση μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Μπορούμε να δεχτούμε ότι ούτε αυτές οι συνομιλίες μάς ενδιαφέρουν και δεν μας νοιάζει ως Ευρώπη να τα βρούμε ποτέ ξανά με τη Ρωσία, το οποίο ενδεχομένως για κάποιους έχει μια λογική, δεν εξηγείται γιατί η Κομισιόν να ανακοινώσει κάτι τέτοιο τώρα, μέσα στον Μάιο και να μην περιμένει να ανακοινώσει τις προθέσεις της αργότερα, τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο, όταν θα έχουν γεμίσει με φυσικό αέριο οι υπόγειες αποθήκες της Ευρώπης.

Αναρωτιέται κανείς, κλείνουν τη μια αγορά, τη ρωσική, για να «κλείσουν» το μάτι στην πλευρά Τραμπ ότι θα αγοράζουμε από τις ΗΠΑ αέριο και δεν μπορούσαν να περιμένουν μερικές εβδομάδες; Και είναι αυτό διαπραγμάτευση για καλύτερες τιμές ή παράδοση άνευ όρων;

Χθες, με το άκουσμα της είδησης, η τιμή αναφοράς του ευρωπαϊκού φυσικού αερίου στο χρηματιστήριο του Αμστερνταμ ανέβηκε κατά 6%. Η εκτίμηση είναι ότι θα ανέβει και άλλο. Το αέριο του επόμενου χειμώνα θα αποθηκευτεί σε ακριβότερη τιμή από αυτήν που είχε προδιαγραφεί αρχικά, επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερο την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών βιομηχανιών και προκαλώντας έμμεσες ανατιμήσεις και στην τιμή του ρεύματος.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Και η απορία μεγαλώνει: πώς γίνεται τη στιγμή που ενώσεις όπως ο ΟΠΕΚ αυξάνουν την παραγωγή πετρελαίου μειώνοντας την τιμή του, η Ευρωπαϊκή Ενωση να κάνει κινήσεις που αυξάνουν τις τιμές του αερίου;

Είναι σαν να βάζουν αυτογκόλ κάθε φορά που πάνε να πέσουν οι τιμές της ενέργειας και να πάρει μια ανάσα η ευρωπαϊκή οικονομία. Και το κάνουν αυτό, αντί να κάνουν το προφανές. Να εξετάσουν μέτρα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, με ενδεχόμενο ακόμα και περιορισμού των τελών ρύπων, που επιβαρύνουν με υπέρμετρους φόρους την ευρωπαϊκή οικονομία, να περιορίσουν έστω τα τεράστια κανονιστικά κόστη με τα οποία επιβαρύνουν τις επιχειρήσεις. Αυτοί επιλέγουν να «μολύνουν» με ακρίβεια ολόκληρη την Ευρώπη.

Πραγματικά, ακόμη και βαλτοί να ήταν οι ευρωπαίοι «αξιωματούχοι» δεν θα επέλεγαν στο χρονικό σημείο όπου βρισκόμαστε να προτείνουν ένα σχέδιο που άμεσα αυξάνει τις τιμές. Κι όμως το έκαναν και αυτό.

Αυτοψία στο χωριό Μαγαρικάρι που παρουσιάζει έντονα γεωτεχνικά προβλήματα, με ρηγματώσεις σε σπίτια, δρόμους και υποδομές, πραγματοποίησε ο Πρόεδρος του ΟΑΣΠ και Καθηγητής Δυναμικής Τεκτονικής & Εφαρμοσμένης Γεωλογίας , Δρ. Ευθύμιος Λέκκας, που βρέθηκε στην περιοχή συνοδευόμενος από τον Δήμαρχο Φαιστού, κ. Γρηγόρη Νικολιδάκη, τους Αντιδημάρχους κ. Γιάννη Φασομυτάκη και κ. Γιώργο Ντισπυράκη, τον πρόεδρο της τοπικής κοινότητας κ. Μιχάλης Μαυράκη και κατοίκους.

Είναι γεγονός ότι πολλά κτίρια είναι πλέον μη κατοικήσιμα, με τον κ. Λέκκα να αποδίδει τις καταστροφές στη γεωλογική σύσταση του υπεδάφους και την ατελή αποστράγγιση των όμβριων υδάτων, χαρακτηρίζοντας το φαινόμενο ως «ερπυστικό». Επιπλέον ο Καθηγητής, τόνισε την ανάγκη να ολοκληρωθεί το αποστραγγιστικό έργο που ξεκίνησε το 1985».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Κατά την επίσκεψη, ο κ. Λέκκας διαπίστωσε ότι το 70% των κατοικιών έχουν υποστεί ζημιές λόγω παραμορφώσεων και θραύσεων, ενώ εντοπίστηκε επιφάνεια ολίσθησης σε βάθος 11 μέτρων, γεγονός που καθιστά τον οικισμό σε κατάσταση μετακίνησης.

Έως και σήμερα έχουν εκπονηθεί τέσσερις επίσημες μελέτες (1978 (ΙΓΜΕ), 2020 (Περιφέρεια Κρήτης), 2021 (ΕΚΠΑ) και 2023 (Τεχνική Υπηρεσία Δήμου Φαιστού), όλες με κοινό συμπέρασμα, την υψηλή γεωλογική επικινδυνότητα, την ενεργή και εξελισσόμενη κατολισθητική δραστηριότητα, την ανάγκη απαγόρευσης νέας δόμησης και άμεσης αποστράγγισης, τις καθιζήσεις και την μετακίνηση του εδάφους.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Το αίτημα

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ο Δήμος Φαιστού με αίτημα του προς το Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, ζητά την άμεση κήρυξη του Μαγαρικαρίου σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ώστε να ενεργοποιηθούν μηχανισμοί παρέμβασης, όπως επίσης να βρεθεί η χρηματοδότηση για την ολοκλήρωση του αποστραγγιστικού έργου που παραμένει ημιτελές για 40 χρόνια, την σύνταξη και υλοποίηση μελέτης σταθεροποίησης του εδάφους με βάση τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα, και βεβαίως μέτρα στήριξης για τους κατοίκους, ώστε να μην αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους.

Ο Δήμαρχος Φαιστού, κ. Γρηγόρης Νικολιδάκης δήλωσε:

«Το Μαραγκάρι δεν πρέπει να εγκαταληφθεί. Έχουμε επιστημονικά δεδομένα και θα πράξουμε τα δέοντα για να «ξαναγεννηθεί» ο οικισμός. Δεν θα επιτρέψουμε να ερημώσουν τα χωριά μας. Χρειαζόμαστε άμεσες παρεμβάσεις, τεχνική και οικονομική υποστήριξη για να μπορέσουν οι κάτοικοι να παραμείνουν στον τόπο τους. Είναι ώρα η πολιτεία να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων».

Δεν μάθαμε ποιοι δέρνονταν με ποιους προχθές στην Πολυτεχνειούπολη, στου Ζωγράφου, διότι τα προσωπικά δεδομένα, και η αρρωστημένη άποψη περί πολιτικών ελευθεριών εντός των πανεπιστημιακών χώρων, δεν το επέτρεψαν. Την απορία μου, για το πώς εμφανίστηκαν αυτοί οι «στρατοί» των κουκουλοφόρων με τα ρόπαλα στα χέρια και τα κράνη στο κεφάλι, στην Πολυτεχνειούπολη, μου την έλυσε μια σοβαρή πηγή, στην οποία απευθύνθηκα. Και αφού της έθεσα το προφανές, «γιατί δεν αναφέρετε την πολιτική ταυτότητα αυτών των τύπων», μου απάντησε ότι ήταν μέλη μιας ομάδας αριστεριστών φοιτητών και μιας ομάδας αναρχικών, που δάρθηκαν ανηλεώς για την επικυριαρχία στον χώρο, λόγω των επικείμενων φοιτητικών εκλογών.

Συλλήψεις έγιναν; Δεν έγιναν. Επειδή η Αστυνομία κλήθηκε αργά, και μόνο όταν αυτά τα καλόπαιδα κινήθηκαν επιθετικά και κατά ενός αστικού λεωφορείου το οποίο μετέφερε επιβάτες, και βρέθηκε εκεί τη λάθος στιγμή. Για τα επεισόδια, κανείς, ούτε ο πρύτανης, κάλεσε την ΕΛ.ΑΣ.

Σχόλιο; Κανένα επί του συγκεκριμένου. Γενικότερα όμως θα πω ότι πρέπει πια να αναρωτηθούμε ως κοινωνία για την ασφάλεια των ελληνικών πανεπιστημίων, όπου εκτός από αυτούς τους «στρατούς», υπάρχουν παιδιά, πολλά παιδιά, που θέλουν να σπουδάσουν, και τρέμουν στην ιδέα ότι μπορεί ξαφνικά να βρεθούν ανάμεσα στα φασιστοειδή που εγκαταβιούν στους πανεπιστημιακούς χώρους…

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Τελείωσαν τα ψέματα

Αύριο συνέρχεται σε τακτική συνεδρίαση η σύνοδος πρυτάνεων και εξ όσων έχουν γίνει γνωστά θα παραστεί η Σοφία Ζαχαράκη, η υπουργός Παιδείας, η οποία έχει, λέει, επιφορτιστεί να μεταφέρει τις θέσεις της κυβέρνησης για τον περιορισμό των εκδηλώσεων βίας στα πανεπιστήμια.

Μάλιστα. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι ακριβώς προτίθεται να τονίσει στους πρυτάνεις η συμπαθής Σοφία Ζαχαράκη, αλλά εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, νομίζω ότι εκείνος που οφείλει να κάνει τη «βρώμικη δουλειά» είναι ο πρόεδρος Κυριάκος.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Οι πρυτάνεις, οι συγκεκριμένοι, αλλά και οι πριν από αυτούς, υπουργούς σαν τη Ζαχαράκη, έχουν δει πολλούς στην καριέρα τους. Και έχουν ακούσει συστάσεις και παραινέσεις και συμβουλές. Βελτιώθηκε τίποτε; Εγινε κάτι διαφορετικό από όσα συνέβαιναν τόσα χρόνια; Οχι!

Γιατί λοιπόν δεν αποφασίζει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός να μιλήσει στους πρυτάνεις με την αυστηρότητα που επιβάλλουν οι στιγμές, και να τους καταστήσει σαφές ότι τελείωσαν τα ψέματα;

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Το μπαλάκι στους πρυτάνεις

Επειτα είναι και το άλλο: αναμένονται μια σειρά κυβερνητικές νομοθετικές ρυθμίσεις με τις οποίες θα εντέλλονται ουσιαστικά (για την ακρίβεια θα καθίστανται συνυπεύθυνοι) οι πρυτάνεις να περιφρουρήσουν εκείνοι την ασφάλεια στα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Τουτέστιν, η κυβέρνηση, έπειτα από μια σειρά (ανεφάρμοστες) «ωραίες» ιδέες που είχε, όπως λ.χ. η πανεπιστημιακή αστυνομία, θα τους επιβάλει να εγκαταστήσουν οι ίδιοι τα απαιτούμενα συστήματα ασφαλείας με στόχο να ελέγχεται όχι μόνο η είσοδος στους πανεπιστημιακούς χώρους, αλλά και ό,τι συμβαίνει εντός αυτών.

Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να εγκαταστήσουν κάμερες, αλλά και θύρες ελεγχόμενης εισόδου με κάρτες. Ερωτώ εγώ τώρα, ο αφελής. Οι συγκεκριμένες αποφάσεις τις οποίες προφανώς είναι επιφορτισμένη να τους μεταφέρει η Ζαχαράκη (χωρίς να έχω τίποτε με τη γυναίκα, αντιθέτως την υπολήπτομαι), υπάρχει καμία πιθανότητα να εφαρμοστούν από τους πρυτάνεις;

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Συγγνώμη, αλλά στοιχηματίζω, δεν πρόκειται να κάνουν τίποτε από όσα τους ζητηθούν. Εδώ, όταν είχε συμβεί εκείνο το τρομερό γεγονός της διαπόμπευσης του πρύτανη της ΑΣΟΕΕ πριν από περίπου πεντέμισι χρόνια, οι συνάδελφοί του, πρυτάνεις, αρνήθηκαν ουσιαστικά να αποφασίσουν μέτρα αποτροπής, αλλά και τιμωρίας της ανομίας στα πανεπιστήμια.

Ο Πρωθυπουργός, πρέπει να μιλήσει μαζί τους. Δημόσια, αλλά και κεκλεισμένων των θυρών, αν χρειάζεται. Αλλιώς θα γίνουμε σύντομα θεατές στο ίδιο έργο…

Κατάντια

Αναφέρθηκα στην απόφαση της κυβέρνησης να τιμωρούνται όσοι προβαίνουν σε πράξεις βίας στους πανεπιστημιακούς χώρους. Και ειδικότερα, πλην του κολασμού των αξιόποινων πράξεων, να τιμωρούνται και πειθαρχικά – ήτοι με στέρηση της πανεπιστημιακής τους ιδιότητας. Το δήλωσε ο ίδιος ο πρόεδρος Μητσοτάκης.

Προσέξτε παρακαλώ, τι πληροφορήθηκα χθες, αναφορικά με τη βιαιοπραγία εις βάρος της υπαλλήλου του κυλικείου της Σχολής Μηχανολόγων του ΕΜΠ: ο άντρακλας αυτός, που χτύπησε την ανυπεράσπιστη γυναίκα, είναι διδακτορικός φοιτητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Δηλαδή δεν είναι ένας απλός φοιτητής. Για το αγόρι αυτό λοιπόν, του οποίου οι γονείς πρέπει ασφαλώς να αισθάνονται τόσο… περήφανοι για τον τρόπο με τον οποίο το γαλούχησαν, δεν υπάρχει, νομοθετημένη, πειθαρχική διαδικασία!!!

Τουτέστιν, δεν προβλέπεται από πουθενά ότι ύστερα από ένα τέτοιο περιστατικό άνανδρης βίας (όπως η επίθεση στην υπάλληλο του κυλικείου) θα αποβληθεί από το ΕΜΠ χάνοντας το διδακτορικό του. Ως εκ τούτου το γενναίο αγόρι, από Δευτέρα, μπορεί κανονικά να βρίσκεται στο Μετσόβιο για να παρακολουθεί (λέμε τώρα…) μαθήματα!

Κατάντια, απόλυτη…

Θέμα δημοκρατίας

Δεν μπορώ παρά να εξάρω την πρωτοβουλία του προέδρου Φάμελλου να μεταβεί χθες στον Αρειο Πάγο και να καταθέσει μηνυτήρια αναφορά για την Ομάδα Αλήθειας. Και να υπογραμμίσω ότι συμφωνώ και εγώ πως όντως «είναι θέμα δημοσίου συμφέροντος να αποκαλυφθούν οι συνδέσεις χρηματοδότησης ενός μηχανισμού προπαγάνδας και δολοφονίας χαρακτήρων μέσα από διαχείριση και ιδιωτικού αλλά κυρίως δημοσίου χρήματος». Ολα στο φως, λοιπόν, γιατί είναι θέμα δημοκρατίας. Πάνω και πέρα από οτιδήποτε άλλο.

Και έχει την αυτονόητη σημασία του το γεγονός ότι πρόκειται για τον πρόεδρο του ίδιου κόμματος, που ως αντιπολίτευση, και πολύ περισσότερο ως κυβέρνηση, δημιούργησε έναν στρατό από αφιονισμένα τρολ στο ερεβώδες Διαδίκτυο, προκειμένου να εξοντώνει επί καθημερινής βάσεως πολιτικά, ηθικά, επαγγελματικά, κοινωνικά, όποιον βρισκόταν απέναντι από τον Τσίπρα και το σύστημά του. Εγώ ο ίδιος, που έχω αποτελέσει πολλές φορές θύμα αυτού του «στρατού» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως προανέφερα δεν μπορώ, παρά να απονείμω εύσημα στον πρόεδρο Φάμελλο που ανέλαβε την πρωτοβουλία να καταθέσει τη μήνυση ώστε να προκληθεί – επιτέλους! – παρέμβαση της Δικαιοσύνης, για τα παλικάρια της Ομάδας Αλήθειας. Κάτι άλλοι, ονόματα δεν λέω, υπολήψεις δεν θίγω, έμειναν στα λόγια. Στο «έναν εισαγγελέα, έναν εισαγγελέα, ρε παιδιά». Αντί να κάνουν ό,τι και ο Φάμελλος. Και πριν από αυτόν, βεβαίως…

Μπούμερανγκ αλαζονικής στάσης

Δοθείσης ευκαιρίας, οφείλω να αναφερθώ και στον πρόεδρο Κυριάκο, ο οποίος παρά τα όσα είχε υποσχεθεί, πριν αναλάβει την εξουσία το 2019, ως κυβέρνηση απέφυγε το οτιδήποτε προκειμένου να αποκαλυφθεί ο άθλιος παρακρατικός μηχανισμός που συντηρούσε ο ΣΥΡΙΖΑ στο Διαδίκτυο όλα τα προηγούμενα χρόνια. Και που θύμα του είχε αποτελέσει και ο ίδιος, και η Μαρέβα και τα παιδιά του, και πολύς άλλος κόσμος. Εδειξε ανωτερότητα; Ή πίστευε ότι θα τους πολεμούσε επαρκώς με τα δικά τους όπλα, την Ομάδα Αλήθειας και τα γαλάζια τρολ που λειτουργούσαν/λειτουργούν κάτω από την ομπρέλα της; Αγνωστο. Η ουσία είναι ότι δεν έκανε κάτι προς αυτή την κατεύθυνση. Και τώρα, καλείται να απολογηθεί για τη δράση του δικού του μηχανισμού.

Κλασική περίπτωση μπούμερανγκ αλαζονικής στάσης απέναντι στα πράγματα…

(Φυσικά δεν τον λυπάμαι…)

Άγριο έγκλημα σημειώθηκε στο Ιράν, με θύμα μία 18χρονη κοπέλα. Η Φατεμέχ Σολτανί έπεσε νεκρή από τα χέρια του ίδιου της του πατέρα, όταν αποκάλυψε στην μητέρα της ότι την απατά.

Η ίδια εργαζόταν κρυφά σε ινστιτούτο αισθητικής, καθώς φοβόταν την αντίδραση του πατέρα της και δεν είχε αποκαλύψει τίποτα στην οικογένειά της.

Εκείνος, όμως, το ανακάλυψε και έκλεισε ραντεβού μέσω ενός αριθμού που αναγραφόταν στη σελίδα της επιχείρησης στο Instagram.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Όταν η Φατεμέχ συνειδητοποίησε ότι ο άνδρας που την περίμενε ήταν ο πατέρας της, φέρεται να τηλεφώνησε στη μητέρα της, όμως δεν πρόλαβε να αντιδράσει.

Στο κατώφλι του ινστιτούτου αισθητικής ο πατέρας της τής επιτέθηκε με μαχαίρι, καταφέροντάς της πολλαπλά χτυπήματα.

Βίντεο από κάμερα ασφαλείας τον δείχνει να σέρνει τη 18χρονη στο πάτωμα, να γονατίζει πάνω της και να τη μαχαιρώνει επανειλημμένα. ο φρικτό έγκλημα έλαβε χώρα ενώ περνούσε κόσμος με τα πόδια και με αυτοκίνητα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Το σοκαριστικό βίντεο από τη δολοφονία στο Ιράν

While you both host regime officials and theorize ‘nuance,’ 18-year-old Fatemeh Soltani was murdered under a law that values her life at half of a man’s.

Tell us again how this system is ‘evolving’. @RichardEngel @SkyYaldaHakim

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

An 18-year-old girl from Tehran, murdered in… pic.twitter.com/0UeuoAXATl

— Lulu (@upuouo) April 25, 2025

Ο πατέρας σταμάτησε μόνο όταν ένας περαστικός άρχισε να φωνάζει. Σύμφωνα με τοπικά μέσα ενημέρωσης, ο δράστης συνελήφθη. Ένας στενός φίλος της οικογένειας δήλωσε ότι η 18χρονη «ζούσε χωριστά από τον πατέρα της και την οικογένειά της για αρκετό καιρό λόγω ενδοοικογενειακής βίας και είχε επιτύχει οικονομική ανεξαρτησία».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Η Επιτροπή Γυναικών του Εθνικού Συμβουλίου Αντίστασης του Ιράν δήλωσε, με αφορμή το θάνατο της Φατεμέχ: «Η ρίζα της βίας κατά των γυναικών και η κύρια αιτία αυτών των δολοφονιών και των κοινωνικών τραγωδιών βρίσκεται στο μισογυνιστικό ιεραρχικό καθεστώς, το οποίο, σε περισσότερα από 46 χρόνια, δεν έχει περάσει ούτε το νομοσχέδιο για την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών από το κοινοβούλιο.

Το Ιράν δεν παρέχει ακριβή στατιστικά στοιχεία σχετικά με τα ποσοστά γυναικοκτονιών, πράγμα που σημαίνει ότι οι τοπικές εφημερίδες είναι συχνά η μόνη αξιόπιστη πηγή για την παρακολούθηση αυτών των περιπτώσεων.

Η  εφημερίδα Etemad ανέφερε ότι 78 γυναίκες δολοφονήθηκαν από συγγενείς ή μέλη της οικογένειάς τους μεταξύ Μαρτίου και Σεπτεμβρίου πέρυσι. Η Shargh ανέφερε ότι τουλάχιστον 165 γυναίκες δολοφονήθηκαν μεταξύ 2021 και 2023.

Μεγάλη επιχείρηση της Ελληνικής Αστυνομίας βρίσκεται σε εξέλιξη από το πρωί στη Θεσσαλονίκη, για τη σύλληψη μελών ακροδεξιάς οργάνωσης, που εμπλέκονται σε ποινικές πράξεις, όπως επιθέσεις με ρατσιστικά κίνητρα, βιαιοπραγίες, σωματικές βλάβες αλλά και ληστείες.

Μέχρι στιγμής έχουν συλληφθεί 25 άτομα που πρόσκεινται στην Εθνικιστική Νεολαία Θεσσαλονίκης, ενώ 12 εκ των συλληφθέντων είναι ανήλικοι. Στην οργάνωση εμπλέκονται συνολικά 29 άτομα. Από αυτά 15 είναι ενήλικοι και 14 ανήλικοι.

Θεσσαλονίκη: «Εγκληματική οργάνωση υπό τον μανδύα ακροδεξιάς συλλογικότητας»

Σύμφωνα με τη voria.gr, που επικαλείται τον διευθυντή της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης, Γιώργο Τζήμα, πρόκειται για μέλη της Εθνικιστικής Νεολαίας Θεσσαλονίκης, οι οποίοι κατηγορούνται για κλοπές, ληστείες, βιαιοπραγίες, σωματικές βλάβες με αντικείμενα, φθορά ξένης ιδιοκτησίας, ρατσιστικό κίνητρο και βία σε αθλητικές εκδηλώσεις. Από τα 29 μέλη της οργάνωσης, όπως είπε ο κ. Τζήμας,  συνελήφθησαν τα 25, εκ των οποίων τα 12 ανήλικοι.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Όπως μεταδίδεται οι αστυνομικοί έκαναν έφοδο ταυτόχρονα σε 27 σπίτια όπου φέρονται να διέμεναν μέλη της Εθνικιστικής Νεολαίας Θεσσαλονίκης.

Στην ανακοίνωση της αστυνομίας αναφέρεται:

«ΣE EΞEΛIΞH BPIΣKETAI AΠO ΠPΩINEΣ ΩPEΣ ΣHMEPA ΣTH ΘEΣΣAΛONIKH, EΠIXEIPHΣH THΣ ΔIEYΘYNΣHΣ ΔIΩΞHΣ KAI EΞIXNIAΣHΣ EΓKΛHMATΩN ΘEΣΣAΛONIKHΣ, ΓIA THN EΞAPΘPΩΣH EΓKΛHMATIKHΣ OPΓANΩΣHΣ, H OΠOIA ΔPOYΣE YΠO TO MANΔYA AKPOΔEΞIAΣ ΣYΛΛOΓIKOTHTAΣ, ΠPAΓMATOΠOIΩNTAΣ KΛOΠEΣ, ΛHΣTEIEΣ KAI ΣΩMATIKEΣ BΛABEΣ. MEXPI ΣTIΓMHΣ EXOYN ΣYΛΛHΦΘEI -25- ATOMA, AΠO TA OΠOIA TA -12- ANHΛIKA. ΘA AKOΛOYΘHΣEI NEOTEPH ENHMEPΩΣH».

Όταν ο Πάπας Φραγκίσκος εξελέγη το 2013, αντιμετώπισε ηχηρές εκκλήσεις να διευρύνει το ρόλο των γυναικών στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.

Σε κάποιο βαθμό, ανταποκρίθηκε. Ο Φραγκίσκος άνοιξε σημαντικές συναντήσεις για τις γυναίκες- τους επέτρεψε να αναλάβουν ανώτερους ρόλους στην ισχυρή κεντρική γραφειοκρατία της Εκκλησίας- και διόρισε την πρώτη γυναίκα επικεφαλής της διοίκησης του Βατικανού. Για ορισμένους, αυτά ήταν γιγαντιαία βήματα για έναν βαθιά συντηρητικό θεσμό. Αλλά για πολλούς άλλους, οι κινήσεις του Φραγκίσκου υπολείπονταν αυτού που χρειαζόταν για να γίνει η Εκκλησία πραγματικά χωρίς αποκλεισμούς.

Τώρα, καθώς οι καρδινάλιοι πραγματοποιούν καθημερινές συναντήσεις πριν ξεκινήσουν τη διαδικασία της ψηφοφορίας μετά τον θάνατό του στις 21 Απριλίου, ο ρόλος των γυναικών στην Εκκλησία παραμένει ένα διχαστικό ζήτημα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

«Οι γυναίκες δεν περιμένουν πολλά», δήλωσε η Kate McElwee, εκτελεστική διευθύντρια του Women’s Ordination Conference, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού που επικεντρώνεται στα δικαιώματα των γυναικών μέσα στα θεσμικά όργανα της Εκκλησίας. «Υπάρχει κάποια αγωνία για το αν ο επόμενος παπισμός θα δει κάποια οπισθοχώρηση στην πρόοδο, επειδή υπάρχει πραγματική επιθυμία να συνεχιστεί το έργο της ένταξης [των γυναικών]».

Ένα έργο που έμεινε μισό

Η κληρονομιά του Φραγκίσκου, όσον αφορά τις γυναίκες στην Εκκλησία, είναι ακόμη υπό συζήτηση.

Έδωσε στις γυναίκες την εξουσία να ψηφίζουν για θέματα που αφορούν την Εκκλησία στη Σύνοδο των Επισκόπων. Επίσης, διόρισε δώδεκα γυναίκες σε υψηλόβαθμες θέσεις, μεταξύ των οποίων η Barbara Jatta ως διευθύντρια των Μουσείων του Βατικανού, η αδελφή Raffaella Petrini ως πρόεδρος του ισχυρού κράτους του Βατικανού και η αδελφή Simona Brambilla ως η πρώτη γυναίκα έπαρχος ενός γραφείου του Βατικανού που επιβλέπει τα θρησκευτικά τάγματα για άνδρες και γυναίκες. Συνολικά, καθ’ όλη τη διάρκεια της παποσύνης του Πάπα Φραγκίσκου, η παρουσία των γυναικών στο εργατικό δυναμικό της Εκκλησίας αυξήθηκε από περίπου 19% σε 23,4%, σύμφωνα με τα στοιχεία του Βατικανού.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Αλλά για κάποιους, αυτές ήταν απλώς αισθητικές αλλαγές. Ο Πάπας δεν προχώρησε στο πολωτικό ζήτημα της χειροτονίας των γυναικών, ιδίως ως διακόνων ή ιερέων, τονίζει δημοσίευμα του Al Jazeera.

Στην Καθολική Εκκλησία, ο ρόλος του διακόνου περιλαμβάνει ορισμένα θρησκευτικά καθήκοντα, όπως η υποβοήθηση κατά τη διάρκεια της λειτουργίας και η τέλεση της βάπτισης, αλλά δεν επιτρέπει την τέλεση των περισσότερων μυστηρίων.

Ο Πάπας Φραγκίσκος συγκρότησε δύο επιτροπές – την πρώτη το 2016 και τη δεύτερη το 2020 – για να εξετάσει αν οι γυναίκες μπορούν να υπηρετούν ως διάκονοι, μελετώντας αν αυτό συνέβαινε στους πρώτους αιώνες της Εκκλησίας. Η έκθεση που συνέταξε η πρώτη ομάδα δεν δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα, καθώς η επιτροπή δεν μπόρεσε να συμφωνήσει επί του θέματος, σύμφωνα με τον Φραγκίσκο, ενώ η δεύτερη δεν ολοκλήρωσε ποτέ τις εργασίες της. Το 2024, κατά τη διάρκεια συνέντευξης στο αμερικανικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο CBS, ο Πάπας Φραγκίσκος έδωσε ένα κατηγορηματικό «όχι» στη χειροτονία των γυναικών διακόνων. Αλλά λίγους μήνες αργότερα, υπέγραψε το τελικό έγγραφο μιας συνόδου, λέγοντας ότι το θέμα πρέπει να παραμείνει ένα «ανοιχτό» ζήτημα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

«Μοιάζει σαν να ξεκλείδωσε την πόρτα, αλλά δεν την άνοιξε πλήρως», δήλωσε η McElwee.

Και όσον αφορά τις γυναίκες που γίνονται ιέρειες, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ το 1994 εξέδωσε απαγόρευση που έκτοτε έχει επανειλημμένα επιβεβαιωθεί.

Ένα αντρικό «σπορ»

Αυτή η υποεκπροσώπηση είναι εμφανής αυτές τις ημέρες, καθώς τα μέλη ενός ανδρικού θρησκευτικού μέσου συζητούν για την τύχη της Εκκλησίας. Στις προ-συγκλήτου συναντήσεις στη Ρώμη, οι καρδινάλιοι συζητούν ποια πιστεύουν ότι είναι τα βασικά ζητήματα και οι προτεραιότητες που θα πρέπει να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει ένας μελλοντικός Πάπας – από τα σεξουαλικά και οικονομικά σκάνδαλα της Εκκλησίας και την παγκόσμια κρίση πίστης μέχρι τους δεσμούς με την Κίνα και τη σημασία τους κανόνες δικαίου.

Οι περισσότεροι από τους καρδιναλίους που θα ψηφίσουν για τον νέο ποντίφικα μέσα στην Καπέλα Σιξτίνα αυτή την εβδομάδα έχουν διοριστεί από τον Πάπα Φραγκίσκο και είναι ευθυγραμμισμένοι με πολλές πτυχές της ατζέντας του, όπως η κοινωνική δικαιοσύνη, η μετανάστευση και η κλιματική αλλαγή. Ωστόσο, παρατηρητές λένε ότι δεν έχουν διατυπώσει με σαφήνεια τις θέσεις τους για τις γυναίκες στην Εκκλησία.

Το 2023, ο καρδινάλιος Άντερς Αρμπορέλιους, επίσκοπος της Στοκχόλμης της Σουηδίας, δήλωσε ότι είναι «σημαντικό να δούμε ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι» για να υπηρετήσουν οι γυναίκες την Εκκλησία «εκτός από τη χειροτονημένη διακονία». Και σε μια ομιλία του σε μια συνάντηση πριν από το κονκλάβιο αυτή την εβδομάδα, ο Μπενιαμίνο Στέλλα, ένας Ιταλός καρδινάλιος που θεωρείται κοντά στον εκλιπόντα Πάπα, εξέπληξε τους συναδέλφους του κληρικούς κατηγορώντας τον Φραγκίσκο ότι δημιούργησε «χάος» στην Εκκλησία ανοίγοντας τη διακυβέρνηση των γραφείων του Βατικανού σε άνδρες και γυναίκες που δεν ανήκαν στον κλήρο.

Υπάρχει επίσης η συντηρητική φρουρά που εξοργίστηκε από την απόφαση του Φραγκίσκου να διορίσει μη κληρικούς σε κορυφαίες θέσεις. Σε συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα Repubblica την περασμένη εβδομάδα, ο καρδινάλιος Gerhard Ludwig Muller από τη Γερμανία, ένας υψηλόβαθμος συντηρητικός, σημείωσε πώς η Ρωμαϊκή Κουρία -το διοικητικό όργανο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας- είναι ένα εκκλησιαστικό όργανο που δεν θα έπρεπε να διοικείται από λαϊκούς, πιθανώς μια κριτική για τον διορισμό της αδελφής Brambilla πέρυσι.

Ανάγκη για εκσυγχρονισμό και περισσότερες γυναίκες

Παρ’ όλα αυτά, η Εκκλησία δεν έχει την πολυτέλεια να αγνοεί πλέον το θέμα της γυναίκας και του ρόλου της, πρότεινε η Sabina Pavone, καθηγήτρια ιστορίας του Χριστιανισμού στο Πανεπιστήμιο L’Orientale της Νάπολης και μέλος της Ιταλικής Εταιρείας Ιστορικών.

«Υπάρχει επίγνωση ότι το θέμα αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί, διότι συνεχίζει να θεωρείται ένα από τα καυτά θέματα, αλλά το πώς να το αντιμετωπίσει κανείς – αυτό δεν είναι ακόμη σαφές», δήλωσε η Pavone.

Όπως τονίζει το Al Jazeera, το θέμα της ένταξης των γυναικών στην Εκκλησία είναι όλο και περισσότερο ένα πρακτικό ζήτημα που έχει κεντρικό ρόλο στην ίδια τη λειτουργία των καθολικών θεσμών, επισήμανε. Οι γυναίκες ήδη διευθύνουν την «παράσταση» σε πολλές περιοχές του κόσμου, από τη διαχείριση ενοριών, την υποστήριξη των τοπικών συστημάτων υγείας και τη διδασκαλία, ενώ λιγότεροι άνδρες εισέρχονται στην ιεροσύνη στα περισσότερα μέρη.

«Η Εκκλησία έχει ήδη αλλάξει», δήλωσε η Pavone. «Και η Εκκλησία πρέπει να συμβαδίσει με αυτή την πραγματικότητα».

Καμπανάκι ειδικά για όσους έχουν αλλεργίες κρούει το meteo, προειδοποιώντας ότι αυτή την περίοδο κορυφώνονται οι συγκεντρώσεις γύρης στην ατμόσφαιρα στη χώρα μας. Κάτι που έρχεται σε συμφωνία και με τα τελευταία προγνωστικά δεδομένα της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Παρακολούθησης της Ατμόσφαιρας Copernicus/CAMS.

Πιο συγκεκριμένα, στους παρακάτω χάρτες που ετοίμασε η μονάδα ΜΕΤΕΟ του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών παρουσιάζονται ενδεικτικά οι συγκεντρώσεις για τη γύρη από ελιές  και γρασίδι που αναμένονται κοντά στην επιφάνεια του εδάφους το μεσημέρι της Τετάρτης 07/05.

Υψηλές συγκεντρώσεις γύρης – Δείτε χάρτες googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Οι συγκεντρώσεις για τη γύρη από ελιές

Οι συγκεντρώσεις για τη γύρη από γρασίδι

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Οι περιοχές SOS

Όπως μπορεί εύκολα κανείς να παρατηρήσει με τη βοήθεια της χρωματικής κλίμακας, τα υψηλότερα επίπεδα συγκέντρωσης γύρης αναμένονται στην Πελοπόννησο, στη Δυτική Ελλάδα, στην Αττική και Στερεά Ελλάδα, στην Κρήτη και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Αλλεργίες: Οδηγίες… επιβίωσης

Η ανθοφορία των φυτών, η γύρη σε συνδυασμό με τη σκόνη που επιβαρύνει την ατμόσφαιρα, αποτελούν έναν εκρηκτικό συνδυασμό για έξαρση των αλλεργιών. Όσες σχετίζονται με αυτή την εποχή του χρόνου κάνουν την εμφάνισή τους στις αρχές του Φεβρουαρίου και διαρκούν μέχρι τα τέλη του Ιουνίου.

Ο περιορισμός της έκθεσής σας στη γύρη είναι ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη των συμπτωμάτων κατά την περίοδο των αλλεργιών. Αυτό σημαίνει να κρατάτε το σπίτι σας καθαρό από γύρη όσο βρίσκεστε εντός. Να κλείνετε τις πόρτες και τα παράθυρα για να μην μπαίνει γύρη. Συνίσταται και ένα καλό ξεσκόνισμα στο σπίτι καθώς η σκόνη είναι βέβαιο ότι περιέχει γύρη και άλλα αλλεργιογόνα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Όπως οι ιοί, έτσι και η γύρη είναι πιθανό να βρίσκεται στα χέρια σας. Το συχνό πλύσιμο των χεριών σας μπορεί να την αποτρέψει από το να φτάσει σε ευαίσθητες περιοχές όπως τα μάτια, το στόμα, η μύτη και ο λαιμός σας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Εάν σκοπεύετε να βρίσκεστε τακτικά έξω ή να ασχολείστε με υπαίθριες δραστηριότητες κατά τη διάρκεια της εποχής των αλλεργιών, πριν το κάνετε τσεκάρετε τον καιρό και τα επίπεδα γύρης για να περιορίσετε την έκθεση.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Εάν περάσατε τη μέρα σας έξω, τα ρούχα σας πιθανόν να κουβαλούν γύρη. Κάντε ένα ντους για να απομακρύνετε τη γύρη από τα μαλλιά και το σώμα σας.

Εξετάστε το ενδεχόμενο να πλύνετε τα ρούχα σας αμέσως ή να τα αποθηκεύσετε χωριστά από άλλα αντικείμενα για να περιορίσετε τη διασπορά της γύρης.

Εάν έχετε σοβαρή αλλεργική αντίδραση στην εποχιακή γύρη, μην ρισκάρετε να βγείτε έξω, ειδικά αν τα επίπεδα γύρης είναι υψηλά.

Εκτός από την πρόληψη, υπάρχουν πολλές επιλογές για την ανακούφιση από τις αλλεργίες που μπορείτε να συζητήσετε με τον γιατρό σας.

Ουάσιγκτον και Πεκίνο αναμένεται να πραγματοποιήσουν αυτή την εβδομάδα τις πρώτες εμπορικές συνομιλίες τους από τότε που ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ξεκίνησε εμπορικό πόλεμο εναντίον της Κίνας, ο οποίος έχει αναστατώσει τις χρηματοπιστωτικές αγορές και έχει προκαλέσει ανησυχίες για τις αλυσίδες εφοδιασμού.

Ο υπουργός Οικονομικών Σκοτ ​​Μπέσεντ και ο εμπορικός εκπρόσωπος των ΗΠΑ Τζέιμισον Γκριρ θα συναντηθούν με τους Κινέζους ομολόγους τους στη Γενεύη αυτή την εβδομάδα. Η Κίνα δήλωσε ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Χε Λίφενγκ, ο κορυφαίος αξιωματούχος της οικονομίας, θα ηγηθεί της αντιπροσωπείας της.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η συνάντηση θα είναι η πρώτη υψηλού επιπέδου επικοινωνία μεταξύ των δύο πλευρών από τότε που ο αντιπρόεδρος Χαν Ζενγκ παρευρέθηκε στην ορκωμοσία του Τραμπ τον Ιανουάριο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ο Μπέσεντ δήλωσε στο Fox News το βράδυ της Τρίτης ότι οι δύο ομάδες θα συναντηθούν το Σάββατο και την Κυριακή. Είπε ότι έχουν «κοινό συμφέρον» να συζητήσουν, επειδή το υψηλό επίπεδο δασμών «δεν είναι βιώσιμο». Αλλά προειδοποίησε ότι οι συζητήσεις θα αποτελέσουν μια προσπάθεια για τη μείωση των εντάσεων και όχι διαπραγματεύσεις για μια ευρύτερη εμπορική συμφωνία.

«Η αίσθησή μου είναι ότι αυτό θα αφορά την αποκλιμάκωση, όχι τη μεγάλη εμπορική συμφωνία», δήλωσε ο Μπέσεντ κατά τη διάρκεια της συνέντευξης. «Πρέπει να αποκλιμακώσουμε πριν μπορέσουμε να προχωρήσουμε».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Μαίνεται ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ και Κίνας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); Οι προσπάθειες και το παζάρι

Η συνάντηση σηματοδοτεί την πρώτη πραγματική προσπάθεια αντιμετώπισης του εμπορικού πολέμου, στον οποίο η Ουάσινγκτον επιβάλλει δασμούς 145% στις εισαγωγές από την Κίνα και το Πεκίνο επιβάλλει αντίποινα ύψους 125% σε αμερικανικά προϊόντα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Είναι το πρώτο θετικό σημάδι για τις επιχειρήσεις που ανησυχούν για το επίπεδο ρεκόρ των δασμών που έχουν επιβάλει και οι δύο πλευρές η μία στην άλλη. Έρχεται επίσης μετά τις επανειλημμένες δηλώσεις του Τραμπ ότι οι χώρες διεξάγουν διαπραγματεύσεις, κάτι που έχει διαψευσθεί από την ίδια του την ομάδα.

«Όλοι γνωρίζαμε ότι οι ΗΠΑ και η Κίνα θα έπρεπε να επανασυνδεθούν, αλλά η σημερινή ανακοίνωση μιας συνάντησης πρόσωπο με πρόσωπο στη Γενεύη σε τόσο υψηλό επίπεδο είναι μεγαλύτερη από την αναμενόμενη», δήλωσε στους Financial Times, η Γουέντι Κάτλερ, πρώην αξιωματούχος εμπορίου των ΗΠΑ, η οποία τώρα υπηρετεί ως αντιπρόεδρος στο Ινστιτούτο Πολιτικής της Κοινωνίας της Ασίας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Η Κάτλερ προειδοποίησε ότι είναι σημαντικό να «κρατηθούν οι προσδοκίες υπό έλεγχο», λέγοντας ότι είναι «πολύ πιο εύκολο να επιβληθούν δασμοί ο ένας στον άλλον παρά να συνεργαστούν σε ένα κοινό σχέδιο για την επανασύνδεση και τη σταθεροποίηση των σχέσεων».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); }); Τραμπ και Σι

Η Ουάσιγκτον και το Πεκίνο είχαν εμπλακεί σε μια αντιπαράθεση. Ο Τραμπ ήθελε να μιλήσει απευθείας με τον ομόλογό του, Πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ, αλλά η Κίνα είχε καταστήσει σαφές ότι δεν θα πραγματοποιούσε τηλεδιάσκεψη σε επίπεδο ηγετών για την έναρξη διαπραγματεύσεων.

Το Πεκίνο είχε δηλώσει νωρίτερα ότι οι ΗΠΑ θα έπρεπε να μειώσουν τους δασμούς ως προϋπόθεση για τις διαπραγματεύσεις, αλλά φάνηκε να μαλακώνει τη θέση του την περασμένη εβδομάδα όταν τα κρατικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι «δεν θα υπήρχε καμία ζημιά» στη διεξαγωγή συνομιλιών με την Ουάσιγκτον.

Ερωτηθείς στο Fox News ποια πλευρά είχε ζητήσει τη συνάντηση, ο Μπέσεντ απάντησε: «Δεν υπάρχει πρώτη κλήση, υπάρχουν πολλά σημεία επαφής με την πάροδο του χρόνου».

Καταθέτοντας ενώπιον του Κογκρέσου νωρίτερα την Τρίτη, ο υπουργός Οικονομικών είχε δηλώσει στους νομοθέτες ότι, παρόλο που η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με 17 από τους 18 κύριους εμπορικούς εταίρους της, δεν είχε πραγματοποιήσει καμία συνομιλία με το Πεκίνο.

Το κινεζικό υπουργείο Εμπορίου δήλωσε ότι το Πεκίνο αποφάσισε να διεξαγάγει συνομιλίες αφότου Αμερικανοί αξιωματούχοι υπαινίχθηκαν πρόσφατα επανειλημμένα πιθανή ελάφρυνση των δασμών και έστειλαν μηνύματα σχετικά με την επιθυμία τους να διεξαχθούν διαπραγματεύσεις.

«Με βάση την ενδελεχή εξέταση των παγκόσμιων προσδοκιών, των συμφερόντων της Κίνας και των εκκλήσεων από αμερικανικές επιχειρήσεις και καταναλωτές, η Κίνα αποφάσισε να συμφωνήσει να συνεργαστεί με τις ΗΠΑ», ανέφερε το υπουργείο σε ανακοίνωσή του.

Πηγή: ot.gr

Few people remember that Tasos Mitropoulos was born in the central Greece city of Volos on August 23, 1957. Most fans do remember the passion with which he played for Olympiacos, thus mistakenly thinking he is a Piraeus native. Yet Mitropoulos was not only born in Volos, he also grew up in the northwest Athens district of Nea Filadelfia after a short passage in Egaleo, further to the southwest, after where his parents settled there for a while.

Mitropoulos got to know Piraeus as a player for Ethnikos in 1976, at the age of 21. He was acquired by the Piraeus side to play as center forward, replacing the noted Uruguayan forward Roberto Calcaterra. He began his career with Aris Petroupolis, another small club in west Athens. Ethnikos at the time paid a tidy sum of 400,000 drachmas for Mitropoulos and later sold him to Olympiacos in 1981 for a hefty 19 million drachmas.

Whatever jersey he wore, his heart “beat” for Olympiacos – he showed it with every move on the field, even with his last foul

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); ‘All the good ones fit’

His transfer was one of the most expensive in Greek football at the time, but it seemed a bit unexpected. The tall and strong Mitropoulos played as a center forward, while the same position on Olympiacos’ roster was covered by star forward Nikos Anastopoulos, a top scorer himself who was fast, short and an excellent dribbler. President Stavros Daifas, who acquired the tall striker at the time, simply told reporters that “all the good ones fit” and that the secret of the pair’s co-existence in the offense would be to become good friends off the field. Daifas’ Olympiacos with Mitropoulos would go on to win four championships between 1980 and 1984, at the advent of professional football in Greece. Daifas also proved to be a ‘prophet’ of sorts. Not only did ‘Anasto’ and “Mitro” form an excellent attacking duo, they also became best friends off the field, despite their totally different characters: Anastopoulos was talkative and mischievous, Mitropoulos was more reserved and a bit explosive.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Those who knew the two players back then claim that their friendship started when Mitropoulos changed his role on the field and played essentially as an attacking midfielder, a position then usually denoted by the number “10” on a player’s jersey, i.e. directly behind the most advanced striker.

Mitropoulos, in fact, moved around throughout the field, falling back at times to play in the center of the defense or as a central midfielder, recalling his days with Aris Petroupoli. While playing behind Anastopoulos on the field the formidable Mitropoulos dished out many assists to the former, as he had the ability to easily find him on the pitch and pass to him as the fast forward was running towards the opposing team’s penalty box.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

A handful of Anastopoulos’ impressive “scissor-kick” goals came after Mitropoulos passed him the ball with a header, such as a goal against PAOK Thessaloniki at the Karaiskakis Stadium. Of course, that didn’t mean Mitropoulos didn’t score himself. In 270 games he played for Olympiacos from 1981 to 1992 he recorded 55 goals, celebrating in a characteristic manner, as if he were throwing a lasso.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

His 55 goals were a great achievement because this tall and strong forward didn’t take penalty kicks. He left those to Anastopoulos, his buddy off the field, a favorite subject of sports columns at the time. One memorable instance came in 1984, when the duo failed to show up at the team’s summer training because of disagreements with then president Daifas.

Mitropoulos, right, celebrates a goal for Olympiacos during a game with PAOK Thessaloniki in 1983 (2-0) with other star players at the time, Nikos Vamvakoulas (left), Anastopoulos (second left), and Takis Lemonis.

Present in hard times, too

Mitropoulos’ leadership role, possibly even more so than his numerous goals, was the reason why he became popular with Olympiacos’ fans. He was present not only in the triumphs but also during very difficult seasons. His dynamic character caused him to step forward at every instance, one of the reasons for his nickname of “Rambo”.

If someone were to make a highlight film of Mitropoulos’ great moments, they would include a scene at the Apollon Kalamaria field in Thessaloniki in October 1987. Olympiacos’ management was in disarray and the team was also performing poorly. It was losing to Apollon Kalamaria 1-0 and was winless for six games. Mitropoulos scored an equalizer and when he saw the assistant referee begin to raise his flag to disallow the goal for an offensive foul, he literally pushed him back to the halfway line and confirm the goal.

Another highlight was a strong tackle made on standout defensive back Stratos Apostolakis, who had left Olympiacos for Panathinaikos at the end of the previous season, when the latter returned to Karaiskakis as an opponent in a Derby.

It was only in the 3rd minute of the game that “Rambo” literally lifted him into the air with a tackle, something that fans had essentially … expected. Mitropoulos was known as a “physical” and bruising player during his decades of pro play. His paid for this style, though, by missing 51 games due to yellow and red cards.

Nothing appeared out-of-place when Mitropoulos left Olympiacos, despite his love for the team and at a time he was its captain, given that he was 35 years old in 1992, an age when most pro players have essentially retired from top-flight play. Olympiacos at the time was coached by Ukrainian great Oleg Blokhin, while the No. 10 jersey was worn by another top Greek midfielder, Vassilis Karapialis.

Greek football’s “Rambo” could be a lot of things, but a substitute player was not one of them.

Anastopoulos suggested they both head to Ionikos Piraeus together, but well-known former player and coach Dušan Bajević, who always valued him as a rival, asked him to sign for AEK Athens.

He went on to win two championships with the Yellow-and-Black Club. After brief stints with Apollon Athens and Iraklis Thessaloniki, he arrived at the northern Greece team of Veria, where he was reunited with another Ukrainian legend, Oleh Protasov, and Giotis Tsalouchidis, with whom he played at Olympiacos.

Nearing the age of 40, Mitropoulos scored a goal on Dec. 16, 1996, with Veria against his beloved Olympiacos that ended the Piraeus’ side unbeaten streak, with Bajević now coaching the Reds.

At Veria he also set a significant personal record, scoring a goal in April 1996 against AEK Athens that rendered him as the oldest player to score in a Greek pro football game — at 39 years, seven months and 29 days old. That record was broken only this past year by former Olympiacos star Mathieu Valbuena, who scored while playing for Panachaiki, based in the western port city of Patras.

In the many stops he took after leaving Olympiacos, there is also an almost inexplicable stint with Panathinaikos, where he was a player for only a few months. He went to Olympiacos’ arch-rivals because of his friendship with his orthopaedic surgeon, Argyris Mitsos, and played in one game with the Greens, with many of the Panathinaikos fans booing him at every contact with the ball he made.

One explanation is that Mitropoulos took the decision to wear the Greens’ jersey because he possibly wanted to show that he feared nothing.

Years later as a now retired player with a significant career, he agreed to work as a commentator on the Athens-based Open television channel, owned by PAOK Thesssaloniki major shareholder Ivan Savvidis. The development coincided with a period of heightened friction between Olympiacos and PAOK, with Mitropoulos’ bold personality again cited for his decision, even though several of his friends advised him not to take up the position. He left the channel after only a few months.

That was classic Mitropoulos, however, meaning that he neither listens to nor pays much attention to the opinions of others. His brief stint with that television channel wasn’t as easily forgiven by Olympiacos fans as was his very brief passing with Panathinaikos.

In the end, “Rambo” was lucky enough to finish his career at the age of 41 with Olympiacos. On December 10, 1997 he came on as a substitute in an Olympiacos game against Rosenborg in a freezing Athens Olympic Stadium. In a brief appearance he earned a foul that Predrag Đorđević converted into a goal to tie the game at 1-1.

There was applause was for the scorer, but the ovation was for Tasos.

Mitropoulos continued his involvement with Olympiacos even after the end of his coaching career. For years he was the team’s “unofficial” general manager, but also an assistant to trainers such as Bajević, Takis Lemonis, Giannis Matzourakis and Alberto Bigon, having a huge part in titles the team won.

“We used to see him enter the Leoforos Alexandras Stadium and we used to say that this guy is capable of emptying the field by himself and chase away the fans,” a veteran Panathinaikos player would say years later about his rival.

For years he was the team’s “unofficial” general manager, but also an assistant to trainers such as Bajević, Takis Lemonis and others, having a huge part in titles the team won.

A celebrity status

Mitropoulos was also a celebrity, as for years he was the companion of Greek film star Elena Nathanael. Their every public appearance caused heads to turn. A few years after Nathanael passed away prematurely at the age of 61, he married former model and TV actress Nena Chronopoulou. He’s served as a Piraeus municipal councilor and as a candidate for the New Democracy (ND) party, due to his personal relationship with former ND president and prime minister Antonis Samaras.

Mitropoulos recorded 77 caps with the national team and was on the Greek side’s roster for the World Cup in the United States in 1994. With Olympiacos he won four championships and two Cups as a player, and just as many as an assistant coach – always on the front line!

Λίγοι γνωρίζουν ότι ο Τάσος Μητρόπουλος γεννήθηκε στοn Βόλο, στις 23 Αυγούστου του 1957. Οι πιο πολλοί, όταν θυμούνται το πάθος με το οποίο έπαιζε στον Ολυμπιακό, νομίζουν πως είναι βέρος Πειραιώτης! Κι όμως ο Μητρόπουλος όχι μόνο γεννήθηκε στοn Βόλο, αλλά μεγάλωσε και στη Νέα Φιλαδέλφεια ύστερα από ένα σύντομο πέρασμα από το Αιγάλεω, όπου οι γονείς του εγκαταστάθηκαν για λίγο αφήνοντας τον Βόλο όταν αυτός ήταν ακόμα βρέφος.

Τον Πειραιά o Μητρόπουλος τον γνώρισε ως παίκτης του Εθνικού το 1976, στα 21 του χρόνια. Αποκτήθηκε για να παίζει στη θέση του σέντερ φορ ως αναπληρωματικός του μεγάλου Ρομπέρτο Καλκαντέρα κι αφού προηγουμένως είχε αγωνιστεί για τρία χρόνια στον Αρη Πετρούπολης. Ο Εθνικός πλήρωσε για τον Μητρόπουλο 400 χιλιάδες ευρώ και τον πούλησε στον Ολυμπιακό το 1981 για 19 ολόκληρα εκατομμύρια δραχμές!

Οποια φανέλα κι αν φόρεσε, η καρδιά του χτυπούσε για τον Ολυμπιακό – το έδειχνε με κάθε του κίνηση, μέχρι και το τελευταίο του φάουλ

«Ολοι οι καλοί χωράνε»

Η μεταγραφή του ήταν τότε από τις ακριβότερες στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά έμοιαζε κομμάτι εκτός λογικής: ο Μητρόπουλος αγωνιζόταν στον Εθνικό ως σέντερ φορ και η θέση του σέντερ φορ στον Ολυμπιακό ήταν ρεζερβέ από τον Νίκο Αναστόπουλο που σκόραρε κατά ριπάς. Ο Σταύρος Νταϊφάς που απέκτησε τον αποκαλούμενο Ψηλό είχε πει πως «όλοι οι καλοί χωράνε» και πως το μυστικό της συνύπαρξης των δύο θα ήταν το να γίνουν καλοί φίλοι. Ο πρόεδρος του «επαγγελματία Ολυμπιακού» (έτσι αποκαλούσαν όλοι την ομάδα που μεταξύ του 1980 και του 1984 κέρδισε τα τέσσερα πρώτα πρωταθλήματα στην περίοδο της έναρξης του επαγγελματικού ποδοσφαίρου…) αποδείχτηκε προφήτης: ο «Αναστό» και ο «Μητρό» όχι μόνο συνέθεσαν ένα εξαιρετικό επιθετικό δίδυμο, αλλά έγιναν και κολλητοί εκτός του γηπέδου, παρά τον ολότελα διαφορετικό χαρακτήρα τους. Ο Αναστόπουλος ήταν ομιλητικότατος κι ατακαδόρος, ο Μητρόπουλος πιο κλειστός και κομμάτι εκρηκτικός.

Οσοι τούς έζησαν ισχυρίζονται πως για τη φιλία τους μέτρησε η απόφαση του Μητρόπουλου να αλλάξει ρόλο και να μη διεκδικήσει τη θέση του φορ υποχρεώνοντας τον Αναστόπουλο να παίξει στο πλάι. Ο Ψηλός φόρεσε και τίμησε τη φανέλα με το Νο 10 παίζοντας σαν all around μεσοεπιθετικός: είχε αποκτήσει την ικανότητα να αγωνίζεται σε πολλές θέσεις από τον καιρό που είχε πρωτοφορέσει την φανέλα του Αρη Πετρούπολης, στον οποίο είχε αγωνιστεί και ως κεντρικός αμυντικός και ως μέσος, όταν του είχε ζητηθεί!

Ο Μητρόπουλος ήταν ο παίκτης πίσω από τα πολλά γκολ του Αναστόπουλου: είχε την ικανότητα να τον βρίσκει εύκολα, ακόμα και πασάροντάς του την μπάλα με το κεφάλι. Στα περίφημα εντυπωσιακά γκολ του Αναστό με «ψαλίδια» αυτός έχει κερδίσει την μπάλα ψηλά – ένα γκολ κόντρα στον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη είναι ενδεικτικό της συνεργασίας τους. Αυτό βέβαια δεν σήμαινε πως δεν σκόραρε κι ο ίδιος. Σε 270 ματς που έδωσε με τον Ολυμπιακό από το 1981 μέχρι το 1992 σκόραρε 55 φορές, πανηγυρίζοντας με έναν τρόπο χαρακτηριστικό: σαν να πετάει λάσο!

Τα 55 του γκολ αποτελούν επίδοση σπουδαία, διότι ο Ψηλός δεν χτυπούσε πέναλτι. Αυτά τα άφηνε στον Αναστόπουλο, με τον οποίο έχουν πρωταγωνιστήσει και σε διάφορες ιστορίες εκτός αγωνιστικού χώρου. Το 1984 δεν κατέβηκαν στην προετοιμασία της ομάδας καλοκαιριάτικα εξαιτίας διαφωνιών με τον τότε πρόεδρο Σταύρο Νταϊφά. Το 1989 τσακώθηκαν με τον πρόεδρο Αργύρη Σαλιαρέλη όταν αυτός έφερε προπονητή στην ομάδα τον Ιμπρε Κόμορα, πεθερό του Λάγιος Ντέταρι. Ο Μητρόπουλος φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού κι αυτό από μόνο του τον έκανε να αισθάνεται πως έχει λόγο για όλα.

Με άλλους εμβληματικούς άσους του Ολυμπιακού σε μία νίκη 2-0 επί του ΠΑΟΚ το 1983. Εικονίζονται Βαμβακούλας, Αναστόπουλος και Λεμονής

Παρών και στα δύσκολα

Αυτή η γενικότερα αρχηγική συμπεριφορά του, πιο πολύ και από τα ουκ ολίγα γκολ του, ήταν ο λόγος που έγινε δημοφιλής στους οπαδούς του Ολυμπιακού. Ο Μητρόπουλος ήταν παρών όχι μόνο σε θριάμβους αλλά και σε χρονιές πολύ δύσκολες. Ο δυναμικός του χαρακτήρας τού επέβαλλε να βγαίνει μπροστά – όχι τυχαία τον αποκαλούσαν Ράμπο. Αν κάποιος έφτιαχνε ένα DVD με τις μεγάλες στιγμές του Μητρόπουλου θα έπρεπε οπωσδήποτε σε αυτές να συμπεριλάβει και μια σκηνή στο γήπεδο του Απόλλωνα Καλαμαριάς τον Οκτώβριο του 1987.

Ο Ολυμπιακός, διοικητικά διαλυμένος και με μια πολύ κακή ομάδα, έχανε με 1-0 και ήταν χωρίς νίκη για έξι αγωνιστικές. Ο Μητρόπουλος ισοφάρισε κι όταν είδε τον επόπτη γραμμών να σηκώνει τη σημαία του για να ακυρώσει το γκολ για επιθετικό φάουλ τον πήρε και τον πήγε στη μεσαία γραμμή με το έτσι θέλω! Στα χάι λάιτς αυτής της καριέρας και το περίφημο φάουλ που έκανε στον Στράτο Αποστολάκη όταν αυτός έχοντας αφήσει τον Ολυμπιακό επέστρεψε στο Καραϊσκάκη ως παίκτης του ΠΑΟ σε ένα ντέρμπι: μόλις στο τρίτο λεπτό του ματς ο Ράμπο με ένα τάκλιν τον σήκωσε στον αέρα – το ωραίο είναι πως όλοι το περίμεναν! Κατά τη διάρκεια της καριέρας του ο Μητρόπουλος έχασε 51 ματς από τιμωρίες που αποκόμισε από κίτρινες και κόκκινες κάρτες.

Δεν είναι παράξενο που ο Μητρόπουλος έφυγε από τον Ολυμπιακό, παρά την αγάπη του για το περιβραχιόνιο του αρχηγού και τη φανέλα που τίμησε. Το 1992 ήταν 35 χρονών. Ο Ολυμπιακός είχε προπονητή τον Ολεγκ Μπλαχίν και τη φανέλα με το 10 τη φορούσε ο Βασίλης Καραπιάλης.

Ο Ράμπο μπορούσε να είναι πολλά αλλά όχι αναπληρωματικός. Ο Αναστόπουλος του πρότεινε να πάνε μαζί στον Ιωνικό αλλά ο Ντούσαν Μπάγεβιτς που πάντα τον εκτιμούσε ως αντίπαλο του ζήτησε να υπογράψει για την ΑΕΚ: πήγε και μαζί του κέρδισε δύο πρωταθλήματα. Και αφού πέρασε κι από τον Απόλλωνα και τον Ηρακλή έφτασε και στη Βέροια, στην οποία ξαναβρήκε τον Προτάσοφ και τον Τσαλουχίδη για να οδηγήσει την ομάδα σε μια εύκολη παραμονή και να καταφέρει να δυσαρεστήσει και τον Ολυμπιακό του αλλά και τον Μπάγεβιτς που τον βοήθησε να μεγαλώσει την καριέρα του: στις 16 Δεκεμβρίου του 1996, το αήττητο του Ολυμπιακού με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς στον πάγκο έσπασε στη Βέροια – ο Μητρόπουλος ήταν ο σκόρερ σε εκείνο το ματς που έληξε με 1-0. Στη Βέροια έκανε κι ένα μεγάλο προσωπικό ρεκόρ: το τελευταίο γκολ που σημείωσε εκεί, τον Απρίλιο του 1996 κόντρα στην ΑΕΚ, του επέτρεψε να γίνει ο πιο μεγάλος σε ηλικία παίκτης που σκόραρε σε ελληνικό πρωτάθλημα καθώς ήταν 39 ετών, 7 μηνών και 29 ημερών – το σχετικό ρεκόρ έσπασε μόλις φέτος ο Ματιέ Βαλμπουενά σκοράροντας με τη φανέλα της Παναχαϊκής.

Στον γεμάτο περιπέτειες δρόμο που πήρε φεύγοντας από τον Ολυμπιακό υπάρχει κι ένα σχεδόν ανεξήγητο πέρασμά του από τον Παναθηναϊκό, του οποίου υπήρξε ποδοσφαιριστής για λίγους μήνες. Πήγε εκεί λόγω της φιλίας του με τον ορθοπεδικό και γιατρό του Αργύρη Μήτσου κι αγωνίστηκε σε ένα ματς κι ενώ οι οπαδοί του ΠΑΟ τον αποδοκίμαζαν σε κάθε του προσπάθεια. Ο Μητρόπουλος πήρε αυτή την απόφαση πιθανόν γιατί ήθελε να δείξει πως δεν υπάρχει τίποτα που να φοβάται: ήταν ποδοσφαιρικά ακατανόητη, πλην όμως συμβατή με το γενικότερο προφίλ του. Κάποια χρόνια αργότερα σε εποχές μεγάλης αντιπαράθεσης του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ για τους ίδιους περίπου λόγους δέχτηκε τη θέση του σχολιαστή σε εκπομπή του καναλιού Open ιδιοκτησίας του μεγαλομέτοχου του ΠΑΟΚ Ιβάν Σαββίδη, μολονότι οι φίλοι του τού έλεγαν πως κάνει λάθος.

Εφυγε έπειτα από ελάχιστους μήνες: κανείς από όσους τον γνωρίζουν δεν ένιωσε έκπληξη για όλα αυτά. Ετσι είναι ο Μητρόπουλος: ούτε ακούει, ούτε μετρά πολύ τις γνώμες των άλλων. Το πέρασμά του από το Open δεν συγχωρέθηκε από τους οπαδούς του Ολυμπιακού όσο το πέρασμά του από τον ΠΑΟ: εκείνο σχεδόν δεν μέτρησε κι ο Ράμπο είχε την τύχη να ολοκληρώσει την καριέρα του στα 41 του στον Ολυμπιακό. Είχε μάλιστα χαρίσει και μια στιγμή από τις δικές του στην επιστροφή του. Στις 10 Δεκεμβρίου του 1997 μπήκε αλλαγή σε ένα ματς του Ολυμπιακού με τη Ρόζενμποργκ στο παγωμένο ΟΑΚΑ και στο σύντομο της εμφάνισής του με τη μαχητικότητα του κέρδισε ένα φάουλ με το οποίο ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς έγραψε το τελικό 1-1. Τα χειροκροτήματα ήταν για τον σκόρερ, η αποθέωση για τον Τάσο.

Ο Μητρόπουλος συνέχισε να δουλεύει στον Ολυμπιακό και μετά το τέλος της προπονητικής καριέρας του. Υπήρξε για χρόνια άτυπα γενικός αρχηγός της ομάδας, αλλά και βοηθός προπονητών όπως ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, ο Τάκης Λεμονής, ο Γιάννης Ματζουράκης, ο Αλμπέρτο Μπιγκόν έχοντας τεράστια συμμετοχή σε τίτλους που η ομάδα κέρδισε. «Τον βλέπαμε να μπαίνει στη Λεωφόρο και λέγαμε πως ο τύπος είναι ικανός να αδειάσει το γήπεδο μόνος του και να πάρει όλο τον κόσμο στο κυνήγι» έλεγε πριν από χρόνια ένας παίκτης του ΠΑΟ που τον είχε αντίπαλο. Ιστορικός έχει υπάρξει κι ένας καβγάς του με τον πρόεδρο του ΠΑΟ Αγγελο Φιλιππίδη, για τον οποίο είχε πει έπειτα από επεισόδια εις βάρος του Ολυμπιακού πως θα του άξιζε να πάει στη φυλακή, αλλά δεν του το εύχεται γιατί μπορεί και να του αρέσει.

Ο Μητρόπουλος συνέχισε να δουλεύει στον Ολυμπιακό και μετά το τέλος της προπονητικής καριέρας του. Υπήρξε για χρόνια άτυπα γενικός αρχηγός της ομάδας, αλλά και βοηθός προπονητών όπως ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, ο Τάκης Λεμονής κ.ά.

Σταρ

Ο Μητρόπουλος υπήρξε σταρ. Οταν ήταν ζευγάρι με την ηθοποιό Ελενα Ναθαναήλ κάθε δημόσια εμφάνισή τους προκαλούσε πανικό, όπως και τα ζεϊμπεκιές του στα μπουζούκια. Λίγα χρόνια αφότου η Ναθαναήλ έφυγε από τη ζωή νεότατη, παντρεύτηκε την επίσης ηθοποιό Νένα Χρονοπούλου. Εχει υπάρξει δημοτικός σύμβουλος Πειραιά και υποψήφιος της ΝΔ λόγω της προσωπικής σχέσης του με τον Αντώνη Σαμαρά. Εχει φορέσει 77 φορές τη φανέλα της Εθνικής και πήρε μέρος μαζί της στο Μουντιάλ των ΗΠΑ. Με τον Ολυμπιακό κέρδισε 4 πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα ως παίκτης και άλλα τόσα στον πάγκο του. Πάντα στην πρώτη γραμμή.

Εχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνο το βράδυ του Απρίλη του 2009 στη Μαδρίτη. Οπου ο Ολυμπιακός έφυγε νικητής κόντρα στη βασίλισσα της Ευρώπης, στον 4ο αγώνα των πλέι οφ εκείνης της σεζόν, της πρώτης που είχε εφαρμοστεί το best of 5 σύστημα πρόκρισης στο φάιναλ φορ.

Οι Ερυθρόλευκοι του Παναγιώτη Γιαννάκη παίρνουν μαζί με τη νίκη και την πρόκριση για το Βερολίνο με 3-1 νίκες και μεταξύ των φίλων του Ολυμπιακού που πανηγυρίζουν είναι και ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Αγγελόπουλος. Οι νέοι πρόεδροι του ιστορικού συλλόγου, που μόλις στην πρώτη σεζόν όπου έχουν πάρει εξ ολοκλήρου τις μετοχές της ΚΑΕ στα χέρια τους, από τον Σωκράτη Κόκκαλη, οδηγούν και πάλι την ομάδα της καρδιάς τους σε ένα φάιναλ φορ ύστερα από 10 χρόνια!

Και μάλιστα η συγκυρία σημαδιακή καθώς ήταν επί γερμανικού εδάφους και πάλι. Από το Μόναχο του 1999, στο Βερολίνο του 2009 με τη μόνη διαφορά ότι τότε το 1999, αλλά και το 1994 στο Τελ Αβίβ, ή το 1995 στη Σαραγόσα και το 1997 στη Ρώμη οι αδελφοί Αγγελόπουλοι ήταν στην εξέδρα ως φίλαθλοι.

Στα 21 του ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος και στα 20 ο Γιώργος, εκείνη την αποφράδα νύχτα της 21ης Απριλίου του 1994 στο Τελ Αβίβ, όπου το τρίποντο του Κορνίλιους Τόμπσον χάλασε το όνειρο του Ολυμπιακού και του Γιάννη Ιωαννίδη για το πρώτο ευρωπαϊκό τους τρόπαιο. Τα δύο νεαρά αδέλφια φεύγουν στεναχωρημένα από το γήπεδο αλλά δεν χάνουν την πίστη τους ότι η αγαπημένη τους ομάδα θα φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης.

Αυτό που δεν φαντάζονταν ίσως, το 2004 όταν – ύστερα από συνάντηση που είχε κανονίσει ο τότε δήμαρχος Πειραιά Παναγιώτης Φασούλας – συμφωνούσαν με τον Σωκράτη Κόκκαλη να μπουν συγχρηματοδότες στο μπάσκετ ήταν ότι κάποια στιγμή θα την οδηγούσαν και οι ίδιοι στην κορυφή της Ευρώπης και μάλιστα δις σε μια ανεπανάληπτη επιτυχία back to back κατακτήσεων (2012 και 2013) που μόνο η μεγάλη Γιουγκοπλάστικα και η Μακάμπι το είχαν καταφέρει ως τότε στην ιστορία της διοργάνωσης από τότε που καθιερώθηκαν τα φάιναλ φορ το 1988.

Στη Μαδρίτη και πάλι, 16 χρόνια μετά πλέον, ο Ολυμπιακός παίρνει και πάλι την πρόκριση κόντρα στη Ρεάλ με 3-1 αυτή τη φορά για προορισμό εκτός Ευρώπης (Αμπου Ντάμπι) και οι αδελφοί Αγγελόπουλοι νιώθουν την ίδια χαρά σαν την πρώτη φορά και ενώ πλέον η ομάδα επί των ημερών τους φτάνει στο 10ο φάιναλ φορ (και 4ο συνεχόμενο) από τα 14 που μετράει στην ιστορία της.

Αυτή τη φορά στην ισπανική πρωτεύουσα τα δύο αδέλφια, έχοντας περάσει από φουρτούνες και μπουνάτσες όλα αυτά τα χρόνια πιο ώριμα από ποτέ δεν διστάζουν να πουν: «Ναι είναι επιτυχία η πρόκριση, αλλά ο στόχος είναι ξεκάθαρος, πάμε για να το πάρουμε».

Σε όλα αυτά τα χρόνια έχουν δαπανήσει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ μόνο σε φόρους παικτών και προπονητών, οπότε μπορεί κανείς να καταλάβει τα ποσά που έχουν δαπανήσει για αυτή τη γλυκιά τρέλα του Ολυμπιακού. Ομως οι πρόεδροι δεν ξόδευαν ανέκαθεν… Αντίθετα με το δικό τους τρόπο, δημιούργησαν ένα από τα πιο ελκυστικά μοντέλα στην Ευρώπη το οποίο αποτέλεσε σημείο αναφοράς για το σύνολο σχεδόν των ομάδων της Γηραιάς Ηπείρου με στόχο να το αντιγράψουν.

Ο Ολυμπιακός της Κωνσταντινούπολης το 2012, είχε ένα μπάτζετ κοντά στα 5,5 εκατομμύρια ευρώ ενώ ο μέσος όρος εκείνων των σεζόν (2011-2013) όπου ήρθαν και οι δύο κατακτήσεις της Ευρωλίγκας του προϋπολογισμού της ομάδας (παίκτες και προπονητές καθαρά, χωρίς τους φόρους και τα λοιπά έξοδα) ήταν κάτω από 7.000.000 ευρώ όταν των αντιπάλων τους έφταναν πολλές φορές και σε πενταπλάσιο νούμερο. Ακόμα και στη Μαδρίτη το 2015, όπου ο Ολυμπιακός των περίπου 15.000.000 ευρώ έφτανε στον τελικό αποκλείοντας την ΤΣΣΚΑ Μόσχας των 42.000.000 ευρώ και έπαιζε τελικό με τη Ρεάλ των 28.000.000 ευρώ που είχε αποκλείσει στον ημιτελικό τη Φενέρμπαχτσε των 30.000.000 ευρώ.

Χρόνια μετά, ο Γιώργος Αγγελόπουλος θα παραδεχόταν δημοσίως πως «εκείνη η ανακοίνωση ήταν η πιο τολμηρή κίνηση που είχαμε κάνει. Η αφετηρία της επιτυχίας…». Ισχύει

Η αξία ήταν αλλού

Ο Ολυμπιακός είχε δημιουργήσει πλέον υπεραξίες στους παίκτες που αποκτούσε ως ευκαιρίες και μέσα από την ομάδα και τα κατορθώματά τους εκτόξευαν τη χρηματιστηριακή τους αξία με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του «Ηρακλή τσέπης»  Κάιλ Χάινς που ήρθε με 250.000 – 300.000 ευρώ στο λιμάνι και μετά έφτιαξε όλη του τη ζωή (και των…εγγονιών του) με τα εκατομμύρια της ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Μέχρι και το 2009 οι αδελφοί Αγγελόπουλοι έριχναν αβέρτα λεφτά, χωρίς να έχουν καν κάποιο προσύμφωνο με τον Σωκράτη Κόκκαλη, απλά είχαν μια σχέση εμπιστοσύνης με τον λόγο τους να είναι συμβόλαιο. Με το που πήραν τις μετοχές, έφεραν παίκτη του ΝΒΑ εν ενεργεία στον Πειραιά (Τζος Τσίλντρες με μυθικό συμβόλαιο τότε περί τα 6.000.000 δολάρια τον χρόνο), τον Λίνας Κλέιζα ενώ επένδυσαν και σε έλληνες παίκτες που ήταν πάντα η αδυναμία τους με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τότε του Παναγιώτη Βασιλόπουλου και του Σοφοκλή Σχορτσιανίτη. Αλλά και αργότερα με τους Παπανικολάου, Σλούκα, Μάντζαρη, Κατσίβελη τους αφανείς ήρωες που βγήκαν μπροστά στον τελικό του 2012 στην Πόλη με την ΤΣΣΚΑ πριν ολοκληρώσουν τον θρίαμβο ο μεγάλος Βασίλης Σπανούλης με την ασίστ της ζωής του και ο Γιώργος Πρίντεζης με το πεταχτάρι της καριέρας του.

Πριν φτάσουν στο back to back, τα δύο αδέλφια είχαν και μαύρες σκέψεις όπως το 2011, που αποφάσισαν ότι ήρθε η ώρα να αποχωρήσουν, απογοητευμένοι κυρίως από την κατάσταση που υπήρχε εντός συνόρων, καθώς όπως έλεγαν: «Δεν είναι δυνατόν να πηγαίνει η ομάδα στα ευρωπαϊκά φάιναλ φορ και να μην παίρνει πρωτάθλημα» αφήνοντας ξεκάθαρες αιχμές προς την ΕΟΚ και τη διαιτησία τότε.

Η μεγάλη απόφαση

Ο Ντούσαν Ιβκοβιτς τούς είπε ότι θα παραμείνει με μοναδικό μεγάλο συμβόλαιο αυτό του Βασίλη Σπανούλη και στην πορεία της σεζόν, με την προσθήκη και των Λο και Ντόρσεϊ έγινε το αγωνιστικό θαύμα. Πώς όμως άλλαξαν τελικά απόφαση και παρέμειναν στον Ολυμπιακό, το είχε εξηγήσει σε συνέντευξή του στην Cosmote TV ο Γιώργος Αγγελόπουλος: «Η κόρη μου ήταν τότε 1,5 έτους, δεν καταλάβαινε τι γινόταν, αλλά κάποια στιγμή μετά ψύχραιμα και ήρεμα όταν σκεφτήκαμε με τη γυναίκα μου το τι θα ξέρει αυτό το παιδί στο μέλλον, πιστεύαμε πως δεν ήταν αυτό που μας άξιζε με τον Παναγιώτη, τα παιδιά μας να λένε ότι αυτοί οι άνθρωποι κάνανε τα πάντα, πεντακάθαρα, αλλά τελικά για τους λόγους που ανέλυσα, που εξήγησα, που έγιναν, έφυγαν με σκυμμένο το κεφάλι. Και μας θάψανε πριν απ’ την ώρα μας να το πω και έτσι απλά. Δηλαδή βλέπαμε τον επικήδειο, αλλά ήμασταν ακόμη ζωντανοί, ήταν λίγο οξύμωρο».

Οχι μόνο έμειναν λοιπόν, αλλά πέτυχαν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο. Επί των ημερών τους αναγέννησαν τον μπασκετικό Ολυμπιακό με την κατάκτηση της Ευρωλίγκας δύο φορές, με 10 φάιναλ φορ και συμμετοχή σε 6 τελικούς! Την κατάκτηση του Διηπειρωτικού, αλλά και 5 πρωταθλημάτων και άλλων 5 Κυπέλλων Ελλάδας. Δεν δίστασαν, όταν πλέον ένιωσαν ότι δεν είχαν άλλη διέξοδο, το 2019 σε έναν αγώνα Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό να πάρουν την ομάδα και να αποχωρήσουν και αργότερα να σηκώσουν το βάρος του υποβιβασμού της στην Α2, εκεί όπου ο Ολυμπιακός συμμετείχε με την αναπτυξιακή ομάδα και η κανονική αγωνιζόταν μόνο στην Ευρωλίγκα. Βαρύ το κόστος, αλλά ήταν ανένδοτοι και όπως είχαν πει χαρακτηριστικά (και έγινε σύνθημα στα χείλη των Ολυμπιακών) για αυτή την απόφασή τους: «Θα το πάμε μέχρι τέλους» όπως και έκαναν.

Λονδίνο 2013. Δεύτερη συνεχόμενη φορά πρωταθλητής Ευρώπης ο Ολυμπιακός. Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι συνεχίζουν να αφήνουν τη σφραγίδα τους και σήμερα, με μια ομάδα – πρότυπο σε όλα τα επίπεδα

Οι μεγάλοι κόουτς και η σχέση με τον Μπαρτζώκα

Πέραν από μεγάλους παίκτες, έφερναν πάντα και σημαντικούς προπονητές δίνοντας ξεχωριστή αξία στους Ελληνες (Γιαννάκης, Μπαρτζώκας, Σφαιρόπουλος) και πείθοντας τον μεγάλο Ντούσαν Ιβκοβιτς για πρώτη φορά στην καριέρα του να ξαναδουλέψει στην ίδια ομάδα. Πάντα είχαν σχέσεις σεβασμού και εκτίμησης με όλους και αυτό ήταν ένα από τα παράσημά τους. Με τον κόουτς Μπαρτζώκα ήξεραν ότι οι δρόμοι τους θα ξανασμίξουν – το ήθελαν και οι δύο πλευρές. Σπάνια θα τους δεις να κάνουν ξεχωριστά δηλώσεις και όταν ο ένας έχει πάρει θέση, πάντα θα περιμένει και τον αδελφό του. Η ισχύς εν τη ενώσει. Ατελείωτες οι συζητήσεις τους για μπάσκετ για τον αγαπημένο τους Ολυμπιακό και φυσικά για την ομάδα που μεγάλωσαν μπασκετικά στο ΝΒΑ, τους Σικάγο Μπουλς, τους οποίους δεν υποστήριζαν μόνο σε ένα παιχνίδι, στον τελικό του τουρνουά Μac Donalds το 1997 στο Παρίσι κόντρα βέβαια στους ερυθρόλευκους πρωταθλητές Ευρώπης και Ελλάδας του Ντούντα!

It’s been 16 years since that night in Madrid in April 2009 when Olympiacos beat the “Queen” in the 4th game of the play-offs, in the first season in which a best-of-five qualification system was used for the Final Four.

With Panagiotis Giannakis on the bench, the Reds came away with the victory and a ticket to Berlin with three victories to one; Panagiotis and Giorgos Angelopoulos were among the Olympiacos fans celebrating that night. As the new presidents of the historic club, who in the very first season after they acquired full ownership of the basketball club from Socratis Kokkalis, had led their beloved team to a Final Four—its first in 10 years!

And the timing was significant, as the finals would be on German soil once again. The only difference between Munich 1999 and Berlin 2009 is that, in 1999, the Angelopoulos brothers were in the stands as fans—as they had been in Tel Aviv in 1994, Zaragoza in 1995, and Rome in 1997.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Panagiotis was 21 and Giorgos just 20 on another fateful night, that of April 21, 1994, in Tel Aviv, when Cornelius Thompson’s three-pointer shattered Olympiacos’ and Giannis Ioannidis’ dreams of the Club’s first European trophy. The two young brothers leave the stadium saddened but with their faith intact; they know their beloved team will reach the very pinnacle of Europe… one day.

What they may not have imagined back in 2004, when—after a meeting arranged by the then mayor of Piraeus, Panagiotis Fasoulas—they reached an agreed with Socratis Kokkalis to co-fund the basketball team, was that they would one day take the Club to the very top of Europe. In fact, they’d do it twice, with unprecedented back-to-back titles (in 2012 and 2013) that only the great Jugoplastica and Maccabi had achieved since the Final Four was established in 1988.

Back in Madrid 16 years later, Olympiacos qualify once again against Real Madrid three games to one, earning their ticket to Abu Dhabi. The Angelopoulos brothers are as delighted as they were that first time, with the team reaching their 10th (and 4th consecutive) Final Four on their watch.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

This time round in the Spanish capital, the two brothers, more mature now after weathering all manner of storms over the years, come straight out with it: “Yes, qualifying is a success in itself, but the ultimate goal is clear, and we’re going to win it”.

Over their years at the helm, they have spent tens of millions of euros on players’ and coaches’ taxes alone, so we can imagine how much their sweet obsession with Olympiacos must have cost them all told. But spending isn’t all they do as presidents… Rather, by doing it their way, they have created one of the most attractive models in Europe—one that almost all the teams on the Continent have copied – or at least adapted.

The Olympiacos team that travelled to Istanbul in 2012 had a budget of close to 5.5 million euros, while its average for the seasons (2011-2013) in which the Club achieved both its Euroleague wins (for players and coaches, net without taxes and other expenses) was still below seven million. This, while their opponents’ budgets were often five times higher. Even in Madrid in 2015, an Olympiacos squad that had cost around 15 million euros reached the final by eliminating CSKA Moscow, whose team had a 42-million-euro price tag, before playing in the final against a Real Madrid team (28 million) which had eliminated a Fenerbahçe of 30 million in the other semi-final.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Years later, GiorgosAngelopoulos would admit that the specific “…announcement was the boldest move we had made; the start of success…”. He was right.

Their value lay elsewhere

Olympiacos had created surplus value for the players it acquired at bargain prices, and their stock market value soared thanks to the team and its exploits. The best example must be the “pocket Hercules” Kyle Hines, whose transfer cost the Piraeus team 250,000-300,000 euros, but who left Olympiacos for CSKA Moscow for a multi-million-dollar fee which set himself (and his grandchildren) up for life.

The Angelopoulos brothers did throw a lot of money around until 2009, even though they didn’t have any sort of written agreement with Kokkalis—their relationship was based on trust, and their word was their bond. As soon as they acquired their majority share, however, they brought an active NBA player to Piraeus (Josh Childress, on a massive contract of some six million USD per year) and Linas Kleiza, too. Of course, they also invested in Greek players, for whom they have always had a soft spot. The most characteristic examples of the latter were Panagiotis Vassilopoulos and Sofoklis Schortsanitis. Later, there would be Papanikolaou, Sloukas, Mantzaris and Katsivelis, too—the unsung heroes who pushed Olympiacos ahead in the 2012 final against CSKA in Istanbul, before the great Vasilis Spanoulis completed the triumph with the assist of his life and Giorgos Printezis with the floater of his career.

Before they achieved the back-to-back, the two brothers had had their share of dark thoughts—like in 2011, when they decided it was time to leave, given the disheartening situation in Greece. “How is it possible for the team to get into the Final Four in Europe and not win a championship?”, they said, clearly criticizing the Greek Basketball Federation and the standard of refereeing at the time.

The big decision

Dúšan Ívkovič told them he’d stay when the team’s only big contract was Vassilis Spanoulis. During the course of the season, with Law and Dorsey added to the roster, the miracle happened. Giorgos Angelopoulos explained how they came to change their mind and stay with Olympiacos in an interview with Cosmote TV: “My daughter was 18 months old at the time, so she didn’t understand what was happening. But at some point afterwards, when my wife sat down to talk things over calmly, we asked ourselves what the child would hear about all this in the future and decided she deserved better. I didn’t want her to hear from Panagiotis and the kids that we’d done everything straight and above board, but—for the reasons I’ve explained, with the stuff that happened—ended up leaving with our heads bowed. That we let them bury us before our time, and our reputation. I mean we were there watching the eulogy, still very much alive—which is an oxymoron if ever I heard one.”

So they didn’t simply stay, they succeeded in their own special way. They breathed new life into Olympiacos basketball by winning the Euroleague twice, with 10 Final Fours and 6 finals! They won the Intercontinental, too, as well as 5 championships and another 5 Greek Cups. When they saw no other way out, they didn’t hesitate in 2019, in a Cup game against Panathinaikos, to up and leave and pay for it with relegation to the A2, in which Olympiacos fielded its development team with the regular team reserved for the Euroleague. It cost a lot, but they were adamant. And as they had said (and it became a motto for the fans): “We’ll go all the way.” And they did.

London 2013 – Olympiacos are the European Champions for the second consecutive season. The Angelopoulos brothers continue to leave their mark today with a system others have modelled their teams on at every level.

The great coaches and their relationship with Bartzokas

In addition to great players, they always brought important coaches to Piraeus, assigning particular value to the Greeks (Giannakis, Bartzokas, Sfairopoulos) while also convincing the great Dúšan Ívkovič to coach the same team a second time—a first in his career. They were always respectful and appreciative of their coaches, which was very much to their credit. They knew their and coach Bartzokas’ paths would cross again—in fact, both sides wanted it dearly. You’d rarely see them making separate statements, and when one has taken a stand, his brother is sure to follow. Strength in unity. And they never tire of talking about basketball, their beloved Olympiacos, and of course the team they grew up watching in the NBA, the Chicago Bulls, who they supported in all their games but one: the final of the MacDonalds tournament in 1997, in Paris, when the Bulls were up against Duda and the red and white champions of Europe and Greece!

Συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Τασούλα, είχε το πρωί της Τετάρτης ο πρόεδρος της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ Αλ-Σίσι. Ακολούθως θα πραγματοποιηθεί συνάντηση με τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, στο Μέγαρο Μαξίμου.

«Η μακραίωνη σχέση μας, που έχει περάσει τη δοκιμασία αιώνων, χαρακτηρίζεται κατ εξοχήν από τις σχέσεις φιλίας και συνεργασίας. Αυτές οι σχέσεις καλής γειτονίας είναι τελικά όλη η ουσία των αρχών και των προβλέψεων του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, στον οποί εδώ και δεκαετίες, αλλά και σήμερα, η ανθρωπότητα έχει επενδύσει πάρα πολλές ελπίδες. Αυτή ωστόσο η υποδειγματική σχέση, κύριε πρόεδρε, έχει ακόμη περιθώρια βελτιώσεως», τόνισε ο κ. Τασούλας απευθυνόμενος προς τον Αμπντέλ Φατάχ Αλ-Σίσι.

«Βλέποντας τους εκπροσώπους των κυβερνήσεων των δύο χωρών και αντιλαμβανόμενος τις επόμενες συναντήσεις που θα έχετε στο πρωθυπουργικό γραφείο, σκέφτομαι πώς αυτό το περιθώριο βελτίωσης πιάνει μεγάλη γκάμα, μεγάλη θεματική όπως η ασφάλεια, όπως η ενέργεια, η εκπαίδευση, ο πολιτισμός και αξίζει τον κόπο όλα αυτά να ενταθούν και να κάνουν τη σχέση μας ακόμη πιο ενδιαφέρουσα, ακόμη πιο γόνιμη» σημείωσε ο κ. Τασούλας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Πρόσθεσε πως «ένα άλλο θέμα που αξίζει να αναφερθούμε, κύριε Πρόεδρε, είναι η κατάσταση στην ευρύτερη περιφέρειά μας, στη γειτονιά μας, η οποία εμπνέει πολλές ανησυχίες και που ξέρω πως το ενδιαφέρον της χώρας σας, η οποία ασκεί μεγάλη επιρροή στην περιοχή αυτή της Μεσογείου, στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική, ενδιαφέρεται για την επικράτηση της ειρήνης, ενδιαφέρεται για την επιστροφή των ομήρων, όπως και η δική μας χώρα. Ενδιαφέρεται για την κατάπαυση του πυρός και όλες αυτές οι παραδοχές, όλες αυτές οι παράμετροι αξίζει να συμπεριληφθούν σε μια ανταλλαγή απόψεων για να δούμε πώς οι χώρες μας, που είναι αφοσιωμένες στις αρχές του ειρηνικού διαλόγου και της ειρηνικής συνύπαρξης, θα μπορέσουν να συμβάλλουν προς αυτή την κατεύθυνση στην ευρύτερη περιοχή μας».

Τον Αμπντέλ Φατάχ Αλ-Σίσι υποδέχθηκε ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος».

Δείτε βίντεο από τη συνάντηση:

Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως το υπ’ αρ. 40 προεδρικό διάταγμα με τίτλο «Διαδικασία έκδοσης και χορήγησης του Προσωπικού Αριθμού, μέτρα και εγγυήσεις για την προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα» (ΦΕΚ Α’/67/5-5-2025).

Με το νέο αυτό προεδρικό διάταγμα θεσπίζεται νέα διοικητική διαδικασία για την έκδοση από φυσικό πρόσωπο του Προσωπικού Αριθμού του (Π.Α.). Ο Π.Α. αποτελεί το υποχρεωτικό στοιχείο για την επαλήθευση της ταυτότητας των φυσικών προσώπων στις συναλλαγές τους με τους φορείς του δημόσιου τομέα.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΦΕΚ

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Πιο αναλυτικά, με το διάταγμα καθορίζονται:

α) η διαδικασία έκδοσης και χορήγησης του Προσωπικού Αριθμού (Π.Α.), τα απαιτούμενα δικαιολογητικά και οι υπηρεσίες ελέγχου αυτών, το χρονοδιάγραμμα για τη χορήγησή του και οι λόγοι που τον καθιστούν ανενεργό,

β) τα ειδικότερα ζητήματα για την τήρηση του Μητρώου Προσωπικού Αριθμού (Μητρώου Π.Α.),

γ) οι όροι και η διαδικασία για την παροχή υπηρεσιών επαλήθευσης ταυτότητας των φυσικών προσώπων προς τους φορείς του δημόσιου τομέα και για την αντιστοίχιση των Π.Α. με τους αναγνωριστικούς αριθμούς των μητρώων (ειδικούς τομεακούς αριθμούς) των φορέων του δημόσιου τομέα, όπως αυτοί ορίζονται στην περ. 57 του άρθρου 2 του ν. 4727/2020,

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

δ) τα μέτρα, οι εγγυήσεις και οι μηχανισμοί ασφάλειας για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των κινδύνων για την προστασία των προσωπικών δεδομένων των φυσικών προσώπων από την επεξεργασία του Π.Α., καθώς και τα τεχνικά και οργανωτικά μέτρα που λαμβάνει η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων και Ψηφιακής Διακυβέρνησης του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης (Γ.Γ.Π.Σ.Ψ.Δ.) και οι φορείς του δημόσιου τομέα προς τον σκοπό αυτό.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Ο Π.Α. εκδίδεται και χορηγείται άπαξ σε κάθε φυσικό πρόσωπο, είναι μοναδικός και δεν μεταβάλλεται εν ζωή. Εκδίδεται και χορηγείται υποχρεωτικά σε κάθε φυσικό πρόσωπο που δικαιούται Α.Φ.Μ. ή Αριθμό Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης (Α.Μ.Κ.Α.), σύμφωνα με τη φορολογική και ασφαλιστική νομοθεσία, αντίστοιχα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Το Μητρώο Π.Α., το οποίο αναπτύσσει και τηρεί η Γ.Γ.Π.Σ.Ψ.Δ.  με σκοπό την παροχή υπηρεσιών επαλήθευσης ταυτότητας των φυσικών προσώπων προς τους φορείς του δημόσιου τομέα και την αντιστοίχιση των Π.Α. με τους αναγνωριστικούς αριθμούς των μητρώων (ειδικούς τομεακούς αριθμούς) των φορέων του δημόσιου τομέα, περιλαμβάνει μόνο τα δεδομένα που είναι απολύτως αναγκαία για την επαλήθευση της ταυτότητας του φυσικού προσώπου, όπως το ονοματεπώνυμο, τα στοιχεία γέννησης τον Α.Δ.Τ. και τον Α.Μ.Κ.Α. Τα δεδομένα αυτά αντλούνται μέσω διαλειτουργικότητας με φορείς του δημοσίου.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); }); Η διαδικασία

Στο άρθρο 4 του διατάγματος περιγράφεται αναλυτικά η διαδικασία έκδοσης Π.Α. μέσω της ειδικής ηλεκτρονικής εφαρμογής «myInfo»:

Εφόσον το φυσικό πρόσωπο διαθέτει Α.Φ.Μ. ή Α.Μ.Κ.Α., για την έκδοση Π.Α. απαιτείται η προηγούμενη ολοκλήρωση της διαδικασίας επιβεβαίωσης των στοιχείων του στην ειδική ηλεκτρονική εφαρμογή «myInfo», μέσω της Ενιαίας Ψηφιακής Πύλης της Δημόσιας Διοίκησης (gov.gr-ΕΨΠ) ή των Κέντρων Εξυπηρέτησης Πολιτών (Κ.Ε.Π.) ή των έμμισθων Προξενικών Αρχών.

Κατόπιν της επιβεβαίωσης των στοιχείων από το φυσικό πρόσωπο:

α) Εφόσον το φυσικό πρόσωπο διαθέτει ενεργό Α.Φ.Μ., η Γ.Γ.Π.Σ.Ψ.Δ., χρησιμοποιώντας τον Α.Φ.Μ. που έχει επιβεβαιωθεί από το φυσικό πρόσωπο και αφού παράγει με τυχαίο τρόπο τα πρώτα 3 αλφαριθμητικά ψηφία, ολοκληρώνει την έκδοση του Π.Α., ο οποίος καταχωρίζεται αυτόματα στο Μητρώο Π.Α.

β) Εφόσον το φυσικό πρόσωπο δεν διαθέτει ενεργό Α.Φ.Μ., αλλά διαθέτει ενεργό Α.Μ.Κ.Α., προκειμένου να ολοκληρωθεί η έκδοση του Π.Α., απαιτείται η προηγούμενη απόδοση Α.Φ.Μ.

Στην περίπτωση που δεν είναι εφικτή η επιβεβαίωση των στοιχείων του φυσικού προσώπου μέσω της εφαρμογής «myInfo», η έκδοση Π.Α. αναστέλλεται μέχρι να ολοκληρωθεί επιτυχώς η επιβεβαίωση των στοιχείων. Επισημαίνεται ότι η διαδικασία αυτή ακολουθείται και για την έκδοση Π.Α. για τα ανήλικα προστατευόμενα μέλη.

Σε ορισμένες δε περιπτώσεις, λ.χ. σε όσα φυσικά πρόσωπα έχουν ήδη ολοκληρώσει τη διαδικασία επιβεβαίωσης των στοιχείων τους ή σε όσα φυσικά πρόσωπα, των οποίων τα επώνυμο, όνομα, πατρώνυμο, μητρώνυμο κα ημερομηνία γέννησης, όπως εμφανίζονται στο «myInfo», ταυτίζονται απολύτως με τα αντίστοιχα στοιχεία της εγγραφής τους στο Φορολογικό Μητρώο της Α.Α.Δ.Ε., υπάρχει η δυνατότητα αυτοματοποιημένης έκδοσης Π.Α.

Τα φυσικά πρόσωπα που θα προβούν, εντός 3 μηνών από τη δημοσίευση του διατάγματος, στην έκδοση Π.Α. έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν τα 2 από τα 3 αλφαριθμητικά ψηφία του Π.Α. τους και των ανήλικων προστατευόμενων μελών τους, αντί τα ψηφία να παραχθούν τυχαία από τη Γ.Γ.Π.Σ.Ψ.Δ.

Τέλος, επισημαίνεται ότι για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τους 12 μήνες από τη δημοσίευση του διατάγματος και προκειμένου να προσαρμοστούν οι διαδικασίες και τα πληροφοριακά συστήματα των φορέων του δημοσίου, δύναται να εξακολουθούν να εφαρμόζονται από τους φορείς του δημόσιου τομέα οι υφιστάμενες διαδικασίες επαλήθευσης της ταυτότητας των φυσικών προσώπων και, συγκεκριμένα, μέσω ταυτοποίησης με Α.Φ.Μ., Α.Μ.Κ.Α. και Α.Δ.Τ.

Η διαδικασία

Ο Προσωπικός Αριθμός θα επαληθεύει τα στοιχεία του πολίτη, αντικαθιστώντας τον ΑΦΜ, τον ΑΜΚΑ, όπως και κάθε άλλον αριθμό-στοιχείο πιστοποίησης της ταυτότητας ενός ατόμου. Με την εφαρμογή του ΠΑ, η διαδικασία ταυτοποίησης θα γίνει πιο απλή και αποτελεσματική, μειώνοντας τη γραφειοκρατία και ενισχύοντας την ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων, αν και δεν λείπουν οι επιφυλάξεις για πιθανούς κινδύνους.

Η ηλεκτρονική χορήγηση του ΠΑ στους πολίτες από τον Μάιο θα γίνεται μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας myInfo, η οποία έχει ήδη ολοκληρωθεί από το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης.

Δηλαδή, πριν από την έκδοση της νέας ταυτότητας οι πολίτες θα πρέπει να αποκτήσουν τον ΠΑ μέσω της νέας ψηφιακής πλατφόρμας myinfo στο Gov.gr.

Η όλη διαδικασία θα λειτουργεί ως εξής: ο πολίτης θα μπαίνει αρχικά στην πλατφόρμα myInfo για να διαμορφώσει τον μοναδικό ΠΑ του, ο οποίος θα αποτελείται από ένα γράμμα του αλφαβήτου που θα πρέπει να είναι διαθέσιμο και στη λατινική γλώσσα (δηλαδή Κ, Μ, Ν, Ο κ.ο.κ. αλλά όχι Ψ, Θ, Ω κ.λπ.), από δύο αριθμητικά ψηφία και από ολόκληρο τον εννιαψήφιο ΑΦΜ του.