Η Stoiximan, ο μεγαλύτερος πάροχος διαδικτυακού στοιχήματος και παιγνίων σε Ελλάδα και Κύπρο, καλωσορίζει τέσσερα νέα μέλη στην ομάδα των Ελλήνων πρωταθλητών, που στηρίζει ενεργά στην πορεία τους έως τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες το 2028.
Ο Θοδωρής Τσελίδης, χάλκινος Ολυμπιονίκης στο Παρίσι στο τζούντο, η Εμμανουέλα Κατζουράκη, πρωταθλήτρια της σκοποβολής πήλινου στόχου, τόσο σε Ευρωπαϊκό όσο και σε Παγκόσμιο επίπεδο, ο Αντώνης Παπακωνσταντίνου, αθλητής της κωπηλασίας και χάλκινος Ολυμπιονίκης το 2024 στο διπλό σκιφ, καθώς και ο Βαγγέλης Μακρυγιάννης, αθλητής της κολύμβησης με σημαντικές διακρίσεις σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, ενσωματώνονται στην ομάδα της Stoiximan για το Λος Άντζελες, η οποία αριθμεί πλέον 17 μέλη και απαρτίζεται από τους κορυφαίους Έλληνες αθλητές της σημερινής γενιάς.
Τα μέλη της ομάδας της Stoiximan έχουν ήδη ξεκινήσει τη διαδρομή τους για το Λος Άντζελες, κατακτώντας σημαντικές διακρίσεις στα εγχώρια πρωταθλήματα. O Αντώνης Παπακωνσταντίνου κατέκτησε, στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κωπηλασίας, ένα χρυσό, δύο ασημένια και ένα χάλκινο μετάλλιο. Στη σκοποβολή, η Εμμανουέλα Κατζουράκη ξεχώρισε με την πρώτη θέση στις γυναίκες στους Πανελλήνιους Αγώνες Πήλινου Στόχου, ενώ κατέλαβε και την πέμπτη θέση στην open κατηγορία του Grand Prix «Βενιζέλεια», που πραγματοποιήθηκε στο Εθνικό Σκοπευτήριο Χανίων.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Η Stoiximan ανακοίνωσε, τον περασμένο Ιανουάριο, την ανανέωση της συνεργασίας της με τους 13 Έλληνες αθλητές και αθλήτριες, που αποτέλεσαν μέλη της Stoiximan Belle Équipe στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, επιβεβαιώνοντας τη συνεχή της δέσμευση να στηρίζει Έλληνες αθλητές στην προσπάθειά τους για διάκριση, στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση, τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η Stoiximan ανανέωσε τη χορηγική της συνεργασία, με τους κορυφαίους έλληνες αθλητές, Μίλτο Τεντόγλου, Χρυσό Ολυμπιονίκη το 2020 και το 2024, Λευτέρη Πετρούνια, Χρυσό Ολυμπιονίκη το 2016 και Χάλκινο Ολυμπιονίκη το 2020 και το 2024, Κατερίνα Στεφανίδη, Χρυσή Ολυμπιονίκη το 2016, Άννα Κορακάκη, Χρυσή Ολυμπιονίκη το 2016 στα 25μ. πιστόλι και Χάλκινη στα 10μ. αεροβόλο, Στέφανο Ντούσκο, Χρυσό Ολυμπιονίκη το 2020 στο μονό σκιφ, με τελευταία διάκριση αυτή στο πρόσφατο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κωπηλασίας, όπου κατέκτησε τέσσερα χρυσά μετάλλια, οδηγώντας τον Ναυτικό Όμιλο Ιωαννίνων στην κορυφή της γενικής κατάταξης, η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη (Βάδην), Στέργιο Μπίλα (Κολύμβηση), Χριστίνα Μπούρμπου (Κωπηλασία), Άλκη Κυνηγάκη (Κολύμβηση Ανοιχτής Θάλασσας), Ελισάβετ Τελτσίδου (Τζούντο), Χρήστο Φραντζεσκάκη (Σφυροβολία), Μαρία Πρεβολαράκη (Πάλη), Πολυνίκη Εμμανουηλίδου (Στίβος 100 και 200 μέτρα).
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Οι Βαγγέλης Μακρυγιάννης, Θοδωρής Τσελίδης, Εμμανουέλα Κατζουράκη και Αντώνης Παπακωνσταντίνου, συμπληρώνουν την πιο πολυπληθή ομάδα της Stoiximan, η οποία θα αγωνιστεί για τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες που θα διεξαχθούν σε τρία χρόνια, στο Λος Άντζελες.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Ο Κώστας Διορέλης, Commercial Director της Stoiximan, σημείωσε σχετικά: «Η στήριξη στον ελληνικό αθλητισμό είναι διαρκές μέρος της αποστολής μας και αναπόσπαστο μέρος της φιλοσοφίας μας. Για περισσότερο από μια δεκαετία, στεκόμαστε δίπλα στους κορυφαίους Έλληνες αθλητές, στη δύσκολη προσπάθειά τους να φτάσουν στην υψηλότερη τιμή για έναν αθλητή, αυτή της συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες με τα χρώματα της Ελλάδας. Βρισκόμαστε μαζί τους σε κάθε βήμα, ζούμε μαζί τους κάθε αγωνία και γιορτάζουμε μαζί τους κάθε επιτυχία. Με υπερηφάνεια, συνεχίζουμε να στηρίζουμε το όνειρό τους και να είμαστε στο πλευρό τους στη διαδρομή προς τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2028.»
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Η Stoiximan στηρίζει τους Έλληνες αθλητές, από το 2016, όταν συμμετείχε για πρώτη φορά στην πρωτοβουλία της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής «Υιοθετήστε έναν Αθλητή στο Δρόμο για το Ρίο». Από τότε υποστηρίζει τις προσπάθειές τους σε Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα, καθώς και στους Ολυμπιακούς αγώνες, δημιουργώντας μακροχρόνιες σχέσεις εμπιστοσύνης, όπως με τον Λευτέρη Πετρούνια, την Κατερίνα Στεφανίδη και την Άννα Κορακάκη, οι οποίοι αποτελούν μέλη της οικογένειας της Stoiximan για περισσότερα από 10 χρόνια, ενώ ο Μίλτος Τεντόγλου συμπληρώνει ήδη 8 χρόνια με τη Stoiximan στο πλευρό του.
Δέκα δεδομένα από το παρελθόν συνυπολογίζουν τα στελέχη των Αρχών ασφαλείας προκειμένου να διαλευκάνουν τη φονική έκρηξη βόμβας τα ξημερώματα του Σαββάτου – στη συμβολή των οδών Πλάτωνος και Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη –, η οποία κόστισε τη ζωή στη μεταφορέα της, μια 38χρονη από τη Γεωργία. Πρόκειται για παλιές ληστείες τραπεζών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, μια γιάφκα που είχε ανακαλυφθεί πριν από μερικά χρόνια στο Κολωνάκι, δύο… λάθος εκρήξεις βομβών στην Κηφισιά και στη Λάρισα, την αποστολή δέματος – βόμβας που ευτυχώς δεν είχε εκραγεί στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης καθώς και ένα δίκτυο κρατουμένων, μικροδιακινητών ναρκωτικών και στρατιωτικών που εξαρθρώθηκε πριν από 15 μήνες.
Τα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. εξετάζουν, ανάμεσα στα άλλα, το ενδεχόμενο αυτή η (φονική τελικά) έκρηξη να αποτελεί μια δεύτερη προσπάθεια δημιουργίας ενός νέου σχήματος από αναρχικούς και μικροποινικούς – ορισμένοι από τους οποίους είχαν καταγραφεί από τις Αρχές ασφαλείας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη την περίοδο 2014-2024 –, το οποίο υπολογίζεται ότι καθοδηγείται μέσα από τις φυλακές.
ΣενάριαΟμως ερευνώνται και άλλες εκδοχές και σενάρια για τους στόχους αυτής της επίθεσης που αφορούν και τη δράση νέας ομάδας Ελλήνων και αλλοδαπών με ποινική δράση ή τη δημιουργία ομάδας «ένοπλης βίας», με νέες στρατολογήσεις. Ακόμα, οι ίδιες υπηρεσίες εξετάζουν – με μικρές πάντως πιθανότητες επαλήθευσης – η 38χρονη να συμμετείχε σε σπείρα ανατίναξης ΑΤΜ αφού έχουν γίνει σχετικές επιθέσεις σε Μεσσηνία, Αχαΐα και Χαλκιδική, που δεν έχουν εξιχνιαστεί. Τα στελέχη των διωκτικών Αρχών εστιάζουν το ενδιαφέρον τους στον προσδιορισμό των επαφών της 38χρονης, μέσω και της ανάκτησης στοιχείων από το κινητό τηλέφωνο που είχε μαζί της όταν έχασε τη ζωή της, εκτιμώντας ότι είτε ήθελε να ανατινάξει το ATM σε μια κίνηση «πολιτικού συμβολισμού» είτε είχε ως στόχο να αποσπάσει τα χρήματα από το εσωτερικό του.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Το ενδιαφέρον επίσης εστιάζεται στον ρόλο του 36χρονου άστεγου, που είχε νοικιάσει διαμέρισμα Airbnb στα Λαδάδικα, στο οποίο βρέθηκε ποσότητα εκρηκτικής ύλης και πυροκροτητές. Ο «ενοικιαστής» έχει συλληφθεί στο παρελθόν για ναρκωτικά και απάτη με υπολογιστή και φαίνεται πως νοίκιαζε διαμερίσματα με το όνομά του για λογαριασμό άλλων.
Το κύριο βάρος πάντως των ερευνών εστιάζεται στον κατασκευαστή του εκρηκτικού μηχανισμού, με το δεδομένο ότι στην προηγούμενη παρόμοια υπόθεση που είχε αναδειχθεί πέρυσι, τον ρόλο αυτό είχαν αναλάβει δύο στρατιωτικοί που όμως είναι πλέον φυλακισμένοι. Ακόμη έρευνα γίνεται και στις φυλακές Διαβατών αλλά και σε άλλα καταστήματα κράτησης, όπου βρίσκονται οι 10 συλληφθέντες – μέλη του δικτύου που εξαρθρώθηκε, όπως προαναφέραμε, προ 15 μηνών, με τα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. να ερευνούν εάν υπήρξαν ύποπτες επαφές και συνομιλίες κάποιων από αυτούς με άτομα εκτός φυλακών, καθώς μάλιστα ένας εξ αυτών φέρεται να είχε ακουστεί πριν από λίγο καιρό να προαναγγέλλει «σημαντικά γεγονότα», ενώ άλλοι ερευνώνται αν είχαν επαφές με πρωταγωνιστές ποινικής υπόθεσης σε νησί του Ιονίου. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, τα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. εκφράζουν τη βεβαιότητα ότι αργά ή γρήγορα θα φτάσουν στα ίχνη και των επόμενων μελών αυτής της ένοπλης ομάδας καθώς και των καθοδηγητών τους και θα προσδιοριστεί ποιοι ήταν οι στόχοι τους.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); Η 38χρονη νεκρή και ο ρόλος του 37χρονου αντιεξουσιαστή φίλου τηςΗ 38χρονη από τη Γεωργία που σκοτώθηκε στην έκρηξη είχε κατηγορηθεί για μικροαδικήματα. Είχε συλληφθεί τον Σεπτέμβριο του 2021 σε επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ. στη Λεωφόρο Κατεχάκη με την ακινητοποίηση ταξί στο οποίο βρισκόταν μαζί με 37χρονο αντιεξουσιαστή, με τον οποίο φέρεται ότι είχαν προσωπικές σχέσεις, και στην κατοχή τους είχε βρεθεί βαρύς οπλισμός. Ο αντιεξουσιαστής λίγες μέρες νωρίτερα είχε προχωρήσει σε ληστεία τράπεζας στην οδό Μητροπόλεως στο κέντρο της Αθήνας, ενώ το προηγούμενο διάστημα είχε πραγματοποιήσει ληστείες τραπεζών σε Πετράλωνα, Μεταμόρφωση και Νέα Ιωνία. Τότε, οδηγήθηκαν και οι δύο στη φυλακή, με τον 37χρονο ληστή/αναρχικό να προχωρά σε ανάρτηση κειμένου στο οποίο είχε αναφέρει πως «το κλίμα βέβαια που δημιούργησαν τα ΜΜΕ βοήθησε ώστε να προφυλακιστεί η κοπέλα, που είχε την ατυχία να βρεθεί μαζί μου την ώρα της σύλληψής μου, αφού της φόρτωσαν μια σειρά κατηγορίες».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Ο αντιεξουσιαστής είχε κατηγορηθεί, μαζί με άλλους αναρχικούς, την περίοδο 2014-2015 για ληστείες τραπεζών στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε σχέση με γιάφκα που είχε εντοπισθεί στο Κολωνάκι. Τότε είχε μνημονευθεί ότι η γιάφκα αυτή ίσως σχετιζόταν με προσπάθεια υποστήριξης κρατουμένων μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς ή του άφαντου, εκείνη την περίοδο, πρώην μέλους της 17Ν Χριστόδουλου Ξηρού. Το 2021 ο ίδιος παραβίασε την άδεια από τις φυλακές Λάρισας.
Η δικογραφίαΤον Φεβρουάριο του 2024 η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία σχημάτισε δικογραφία εις βάρος του νυν 37χρονου καθώς και άλλων εννέα συνεργών του, πρώην συγκρατουμένων του στις φυλακές, που ήταν εμπλεκόμενοι σε μικροϋποθέσεις ναρκωτικών μαζί με δύο πυροτεχνουργούς των Ενόπλων Δυνάμεων, από τους οποίους τουλάχιστον ο ένας φερόταν να είχε υποβοηθήσει την ΕΛ.ΑΣ. και το Λιμενικό με σειρά σημαντικών πληροφοριών.
Τότε η ΕΛ.ΑΣ. είχε ανακαλύψει σε σπίτια καλάσνικοφ, τρία πιστόλια, περίστροφο, καραμπίνα, εξαρτήματα όπλων, ποσότητες εκρηκτικής ύλης, φυσίγγια διαφόρων διαμετρημάτων, κινητά, ηλεκτρονικούς υπολογιστές κ.λπ. Ανάμεσα στα άλλα, ο αναρχικός-ληστής κατηγορήθηκε για την αποστολή παγιδευμένου με εκρηκτική ύλη φακέλου στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης που δεν εξερράγη λόγω της παρατηρητικότητας κρατικών λειτουργών, που απέτρεψαν τον κίνδυνο να υπάρχουν μεγάλες ανθρώπινες απώλειες. Κατηγορήθηκε ακόμα για εκρήξεις βομβών – την περίοδο 2023-2024 – σε υποκατάστημα τράπεζας στα Πετράλωνα (που ο ίδιος στο παρελθόν είχε ληστέψει), σε κτιριακό συγκρότημα στην Κηφισιά, όπου στεγάζεται εταιρεία που σχετίζεται με το στέγαστρο Καλατράβα αλλά και πρώην βουλευτής, για ρίψη χειροβομβίδας σε αυτοκίνητο σωφρονιστικού υπαλλήλου στο Χαϊδάρι και ρίψη χειροβομβίδας και έκρηξη αυτοσχέδιου εκρηκτικού μηχανισμού σε αυλή οικίας στη Λάρισα.
Σχεδόν όλες οι επιθέσεις σχετίζονταν – σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ. – με τη διαχείριση του δικαστικού φακέλου του, με τη συμπεριφορά απέναντι του σωφρονιστικών υπαλλήλων κ.λπ. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν από την αποστολή του δέματος-βόμβα στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης ο 37χρονος φέρεται ότι είχε απειλήσει τηλεφωνικά τους δικαστικούς λειτουργούς! Τότε την ευθύνη, όπως και άλλων βομβιστικών ενεργειών, είχε αναλάβει η οργάνωση Σύμπραξη Εκδίκησης, η οποία στο κείμενό της ανέφερε ότι «δεν είναι τυχαίο πως η κολεγιά ιδιωτικών κολοσσών, τραπεζιτών και κυβερνήσεων, είναι η βασική κερδισμένη από τη μόνιμη κρίση που χτυπάει τη χώρα εδώ και χρόνια». Συμπληρώνοντας ότι «θα μπορούσαμε να πούμε πάρα πολλά, αλλά όλοι γνωρίζουμε τον άθλιο ρόλο των τραπεζών. Οπότε θα επανέλθουμε στο θέμα μετά το επόμενό μας χτύπημα».
Το κείμενο, όπως είναι προφανές, συνυπολογίζεται στην τωρινή έρευνα της ΕΛ.ΑΣ., εφόσον ο στόχος στη Θεσσαλονίκη ήταν πάλι υποκατάστημα της ίδιας τράπεζας, και διερευνάται εάν πρόκειται για σύμπτωση ή όχι.
Αξιοσημείωτο, τέλος, είναι ακόμη ότι η έκρηξη βόμβας σε κατοικία στη Λάρισα είχε υπάρξει κατά λάθος από εσφαλμένη εκτίμηση ποινικών ότι εκεί έμενε ο διευθυντής των φυλακών της πόλης.
Από τα όσα διάβασα μετά τον θάνατο του Πάπα Φραγκίσκου μου έκαναν εντύπωση δύο πράγματα. Το ένα ότι σε όλη την Ευρώπη ανέβηκε πασχαλιάτικα η τηλεθέαση της ταινίας «Κονκλάβιο» που βρέθηκε σε κάποια πλατφόρμα μετά το πέρασμά της από τα σινεμά. Το δεύτερο ήταν κάτι ολότελα διαφορετικό: η καταγραφή ενός διαφορετικού ποιμνίου της Καθολικής Εκκλησίας στον πλανήτη σε σχέση με μόλις δέκα χρόνια πριν.
Με βάση όλες τις μετρήσεις οι καθολικοί μειώνονται στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, αλλά ο πληθυσμός τους ανεβαίνει πολύ θεαματικά στην Αφρική και κυρίως στην Ασία – πλην της Κίνας. Στην Ευρώπη καταγράφεται αύξηση των ισλαμιστών – προφανώς και λόγω της μετανάστευσης – ενώ στις ΗΠΑ μεγαλώνει σταθερά ο αριθμός των Χριστιανών που ακολουθούν τοπικούς πάστορες, που συμβαίνει να κηρύσσουν τον λόγο του Θεού και τηλεοπτικά. Σύμφωνα με τις στατιστικές έρευνες, αυτό συμβαίνει και γιατί ο Πάπας Φραγκίσκος έδωσε σημαντικές ιεραποστολικές αρμοδιότητες στις ανά χώρα αρχές της Καθολικής Εκκλησίας: εκεί που υπήρχε ανάγκη ιεραποστολής, στην Αφρική και στην Ασία, τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά, εκεί που τέτοια ανάγκη δεν υπήρχε (στην Ευρώπη και στις χριστιανικές Ηνωμένες Πολιτείες) η δύναμη της Καθολικής Εκκλησίας υποχώρησε – σαν από τη μεριά της να υπάρχει μια παραίτηση από κάθε προσπάθεια ανανέωσης του ποίμνιου της. Οπως και να ΄χει αυτό που προκύπτει και σε αυτή την περίπτωση είναι η γεωγραφία ενός νέου κόσμου. Μάλιστα οι έρευνες αποδεικνύουν και κάτι άλλο πολύ ενδιαφέρον: οι καθολικοί της Αφρικής (και η ηγεσία αλλά και το ποίμνιο) είναι πιο συντηρητικοί ενώ οι νέοι Καθολικοί της Ασίας είναι προοδευτικότατοι. Κάπως έτσι ένας φιλιππινέζος καρδινάλιος συγκαταλέγεται μεταξύ των διαδόχων του εκλιπόντος Πάπα – και είναι η πρώτη φορά. Αλλά αυτό ενδιαφέρει λιγότερο: αυτό που έχει σημασία είναι ότι πάλι διαπιστώνουμε πως ο κόσμος άλλαξε εν αγνοία μας. Υπάρχει ένα δεδομένο μετά την εκλογή του Τραμπ που το παρατηρεί κανείς εύκολα: οι αναλύσεις των τρελών σε πολλές περιπτώσεις επιλογών του εξακολουθούν να γίνονται με κριτήρια προηγούμενων δεκαετιών. Οσοι αναλύουν τον κόσμο του σήμερα εξακολουθούν να το κάνουν βασισμένοι σε αντιλήψεις άλλων καιρών: συντηρητικές ή προοδευτικές δεν έχει καμία σημασία – όλες είναι ντεμοντέ γιατί καλλιεργήθηκαν μεταπολεμικά, όταν είχε και τότε προκύψει ένας άλλος κόσμος.
Ενας άλλος υπάρχει και τώρα. Το τέλος της σοβιετικής αυτοκρατορίας έβαλε τέλος στη διαίρεσή του σε Ανατολή και Δύση. Η Κίνα κατέχει το 45% των ομολόγων των ΗΠΑ και τεχνολογικά κάνει άλματα. Αναδύεται μια χριστιανική Ασία και μια χριστιανική Αφρική. Οι ΗΠΑ, τρομοκρατημένες από την παγκοσμιοποίηση, κλείνονται στο καβούκι τους. Το κόστος παραγωγής είναι πρόβλημα μεγαλύτερο και από τους δασμούς του Τραμπ. Ο κόσμος του σήμερα πραγματικά έχει προκύψει μετά το τέλος της Ιστορίας: ο Φράνσις Φουκουγιάμα είχε δίκιο, απλά δεν κατάλαβε πως η Ιστορία συνεχίζεται ακόμα κι όταν τελειώνει. Αυτή η συνέχεια μετά το τέλος έχει φθείρει την αντιληπτική μας ικανότητα: ο κόσμος είναι πολύ πιο περίπλοκος από αυτό που νομίζουμε όχι γιατί τον αγνοούμε, αλλά γιατί έχουμε μείνει πίσω δίνοντας ένα χαμένο πόλεμο χαρακωμάτων. Πιστεύουμε ακόμα πως ο κυβερνήτης των ΗΠΑ είναι πλανητάρχης ενώ δεν ενδιαφέρεται για τον πλανήτη. Οτι η Γηραιά Ηπειρος είναι τεχνολογικά πρωτοπόρος ενώ είναι μια γερασμένη θυμόσοφη φοβιτσιάρα γιαγιά. Οτι η Ασία αποτελείται από εργατικούς κιτρινιάρηδες που μας ζηλεύουν, ενώ μας έχουν προ πολλού ξεπεράσει. Οτι κάπου υπάρχουν συνταγές αντιμετώπισης του πληθωρισμού, της φτώχειας, της περιβαλλοντικής κρίσης κ.λπ. Ισως και να υπάρχουν: σίγουρα δεν τις έχουμε εμείς που δεν κατανοούμε πια τον κόσμο που ζούμε. Ακόμα και η διαδοχή του Πάπα μάς μοιάζει μυστήριο. Και βλέπουμε την ταινία «Κονκλάβιο», αυτή που όταν βγήκε στις αίθουσες την αγνοήσαμε…
Η ΜΚΟ Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα είναι ένας διεθνής οργανισμός με ιστορία 40 ετών, με περισσότερα από 10 γραφεία και 100 συνεργάτες σε όλον τον κόσμο και επίσημος συνομιλητής, για ζητήματα ελευθερίας και ασφαλείας των δημοσιογράφων, της ΕΕ, του ΟΗΕ, της UNESCO, του Συμβουλίου της Ευρώπης κ.ά.
Οπως είναι λογικό, με τις κατά καιρούς ενέργειες και θέσεις μιας τέτοιας οργάνωσης ανακύπτουν διαφωνίες. Δεξιοί την κατηγορούν ως αριστερή, αριστεροί ως νεοφιλελεύθερη ή αντικομμουνιστική και πάσης τάσεως αυταρχικοί τη μισούν χωρίς περιστροφές. Οι στοιχειωδώς σοβαρές δημοκρατικές κυβερνήσεις ακόμα κι όταν διαφωνούν δεν επιτίθενται. Πιο πιθανό είναι να αγνοήσουν. Εδώ εμείς βέβαια όποιον μας χαλάει τη σούπα τον ξεφωνίζουμε παλικαρίσια.
Ετσι, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, αποφάσισε να απαντήσει επιτιθέμενος για την κατάταξή μας ως προς την ελευθερία του Τύπου στον πάτο της ΕΕ, ταυτίζοντας τους RSF με τον ΣΥΡΙΖΑ (!). Αν και η ίδια οργάνωση είχε ρίξει την Ελλάδα στην 88η θέση το 2017 και κρατώντας τη (ακόμα και τις καλύτερες χρονιές της) στα χαμηλότερα επίπεδα της Ευρώπης.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Ο κ. Μαρινάκης όμως έδωσε γραμμή με ρητό τρόπο: «Η μόνη αλήθεια για την ελευθερία του Τύπου στο σύνολο των κρατών της ΕΕ αποτυπώνεται ετησίως στην Ετήσια Εκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το Κράτος Δικαίου». Πρόκειται, άλλωστε, για τη μοναδική έκθεση ελέγχου στην οποία έχουν δυνατότητα παρέμβασης οι ελεγχόμενοι και άρα η κυβέρνηση εξασφάλισε την αλήθεια (της). Ξεκινά λοιπόν σημειώνοντας ότι «έχουν εκφραστεί ανησυχίες σχετικά με την ανεξαρτησία» του ΕΣΡ. Καταγράφει «προκλήσεις όσον αφορά την αποτελεσματικότητα των απαντήσεων των δημόσιων αρχών σε αιτήματα παροχής πληροφοριών».
Επισημαίνει πρόβλημα ασφαλείας, καθώς «από τη δημοσίευση της έκθεσης του 2023 για το κράτος δικαίου έχουν υπάρξει αρκετές περιπτώσεις επιθέσεων κατά δημοσιογράφων ή απειλών για την ασφάλειά τους». Παραπέμπει σε παρατηρήσεις του Παρατηρητηρίου για την Πολυφωνία που θεωρεί ότι «η δημοσιογραφία εξακολουθεί να αποτελεί επισφαλές και επικίνδυνο επάγγελμα στην Ελλάδα», υπογραμμίζοντας τη στοχοποίηση ανεξάρτητων ΜΜΕ με στρατηγικές αγωγές. Τέλος, ζητά δικλίδες ασφαλείας που θα εγγυώνται ότι δεν θα χρησιμοποιούνται μηχανισμοί παρακολούθησης κατά δημοσιογράφων, ξέρετε, σαν αυτούς που παρακολουθούνταν επί αυτής της κυβερνήσεως. Κι αυτά τα ολίγα δεν είναι, απλώς, αλήθεια. Είναι η «μόνη αλήθεια». Η Απόλυτη.
Η είδηση που μας ήρθε στο τέλος της εβδομάδας από τη Γερμανία είναι ότι οσονούπω αρχίζουν να καταφθάνουν στα μέρη μας μετανάστες και πρόσφυγες που είχαν καταφύγει στη Γερμανία, αφού είχαν πάρει «χαρτιά» από την Ελλάδα. Ετσι μεταδόθηκε, αλλά εγώ συνομιλώντας με κυβερνητικό παράγοντα, σοβαρό, και απολύτως αρμόδιο, αντελήφθην από όσα μου εξήγησε ότι επί της ουσίας πρόκειται για μια απόφαση χωρίς πρακτικό αποτέλεσμα. Διότι οι έχοντες αποκτήσει άσυλο στην Ελλάδα, εντός της προηγούμενης 3ετίας, μπορούν να επιστρέψουν στη χώρα, μόνο με τη θέλησή τους. Ουδείς μπορεί να τους αποστείλει πίσω, διότι αυτό δεν προβλέπεται από καμία ευρωπαϊκή πολιτική για το άσυλο. Κατά συνέπεια, οι αναφορές ότι στη Γερμανία μόνο το 2024 μετέβησαν 24.500 άτομα από την Ελλάδα και άρα αυτοί θα επιστρέψουν πίσω, είναι χωρίς αντικείμενο. Πολύ απλά διότι αυτοί βρέθηκαν εκεί, με χαρτιά 3ετούς διάρκειας ισχύος.
– Αρα γιατί το κάνουν αυτό οι Γερμανοί; ρώτησα τον συνομιλητή μου.
– Για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, και μόνο. Δεν υπάρχει πραγματική βάση στα όσα διακινούνται.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Λογικό. Μην παραβλέπουμε άλλωστε το γεγονός ότι κάθε τρεις και λίγο στη Γερμανία σημειώνονται τρομοκρατικές επιθέσεις, συνήθως από πρώην πρόσφυγες, κι αυτό έχει προκαλέσει και εξακολουθεί να προκαλεί σοβαρές αντιδράσεις στη γερμανική κοινωνία…
Κάτω και από την ΜποτσουάναΑντιλαμβάνομαι ποια μπορεί να είναι η σκοπιμότητα της κυβέρνησης, που της υπαγορεύει να υπερασπίζεται με τόσο πάθος «ένα αδειανό πουκάμισο», που ονομάζεται «Ελευθερία του Τύπου» στην Ελλάδα, ειδικά μετά την ανακοίνωση της τελευταίας αξιολόγησης από τη διεθνή οργάνωση Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα. Ομως απέναντι στα στοιχεία, η απάντηση δεν μπορεί να είναι θεωρίες συνωμοσίας. Ούτε αμφισβήτηση για την αμφισβήτηση.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Η συγκεκριμένη ΜΚΟ υποστηρίζει ότι η Ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα απώλεσε μία (ακόμη) θέση στη διεθνή κατάταξη, κι από την 88η που ήταν πέρυσι, υποχώρησε στην 89η θέση, στον Παγκόσμιο Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου, που συντάσσεται επί τη βάσει των στοιχείων που διαθέτουν οι Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Κατά την κατάταξη, η χώρα μας βρίσκεται στην τελευταία θέση μεταξύ των 27 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κάτω κι από την Ουγγαρία του Ορμπαν!! Παγκοσμίως δε υποσκελίζεται από χώρες όπως η Αλβανία (80ή), η Μποτσουάνα (81η) η Ζάμπια (82η) κ.λπ.
Ποιος μπορεί να είναι περήφανος γι’ αυτό το χάλι; Διερωτώμαι…
Να σκεφτούν τι φταίειΦυσικά το όλο θέμα δεν διέλαθε την προσοχή των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Αλίμονο. Είδα κάτι ανακοινώσεις που υποστήριζαν ότι η κατάταξη της Ελλάδας αποτελεί στίγμα για την ελευθεροτυπία στη χώρα μας. Κολοκύθια. Μια ντροπή είναι. Και όπως προαναφέρω, αντί η κυβέρνηση να βάλει το κεφάλι κάτω και να σκεφτεί τι φταίει (σιγά που δεν ξέρει, δηλαδή…), επιλέγουν να αμφισβητούν την ποιότητα της κατάταξης και στην ουσία και την αντικειμενικότητα των Δημοσιογράφων χωρίς Σύνορα. Ωρες είναι να γυρίσουμε σε εκείνη την αλήστου μνήμης περίοδο άμυνας, όταν «διά πάσαν νόσον…», η κλασική δικαιολογία/απάντηση ήταν «ανθελληνικοί κύκλοι απεργάζονται τη δυσφήμηση του ελληνικού έθνους», τρομάρα μας…
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); }); «Λάδι» όλοιΛόγω του «προκεχωρημένου» της ώρας δεν πρόλαβα να ασχοληθώ προχθές με την εισαγγελική απαλλακτική πρόταση στη δίκη για τους κασιδιαροσπαρτιάτες, και το αν ξεγέλασαν τους ψηφοφόρους, ώστε να μπουν στη Βουλή, με τον «φερετζέ» «Σπαρτιάτες», ενώ από πίσω βρισκόταν το φασίζον αγόρι που εγκαταβιοί στον Δομοκό. Πραγματικά πολύ πρωτότυπο το σκεπτικό. Ενας μάρτυρας κατηγορίας, ο Στίγκας, ο «πρόεδρος» του κόμματος, και ουδείς άλλος. Αρα κατά την εισαγγελική πρόταση, αφού δεν υπήρξε, δεν βρέθηκε δηλαδή, ούτε ένας εξαπατηθείς ψηφοφόρος να υποστηρίξει τη μήνυση που είχε υποβάλει ο Στίγκας, δεν μπορούμε να καταδικάσουμε κανέναν από τους βουλευτές του κόμματος για εξαπάτηση του εκλογικού σώματος. Ούτε και το λεβεντόπαιδο Ηλία του Δομοκού!
Υπέροχο σκεπτικό, και φαντάζομαι ότι ανάλογη θα είναι και η απόφαση του δικαστηρίου. «Λάδι» όλοι, και ο Στίγκας, ο «πρόεδρος» στον αέρα. Τι ζούμε, ρε παιδιά, τι ζούμε…
(Η ουσία είναι ότι θα την πληρώσουν κάτι τρίτοι, σαν τον αξιόλογο Παν. Δουδωνή του ΠΑΣΟΚ, που είχε ζητήσει με παρεμβάσεις στη Βουλή να σταματήσει η κρατική επιχορήγηση στο κασιδιαροκόμμα…)
Ποιοι χρεώνονται τις ζημιέςΑπό όσα ωραία προέκυψαν κατά την κυβερνητική σύσκεψη του Σαββάτου με αφορμή τη δολοφονική επίθεση αριστεροφασιστών σε αίθουσα της Νομικής μεσοβδόμαδα, δεν μπορώ παρά να αναδείξω την πραγματικά τρομερή ιδέα που ρίχθηκε, έγινε ασμένως αποδεκτή από τον πρόεδρο Κυριάκο που συγκινείται από τέτοιες ωραίες ιδέες, και θα πάει, υποτίθεται, σύντομα, προς υλοποίηση: ότι οι ζημιές στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, από καταληψίες κ.λπ., θα χρεώνονται λέει μέσω TAXIS στους υπεύθυνους!!
Συγγνώμη, ποιους «υπεύθυνους»; Γιατί εξ όσων γνωρίζουμε, ουδείς, ποτέ, και για τίποτε έχει συλληφθεί σχετικά με καταστροφές σε πανεπιστημιακά ιδρύματα και σχολικά συγκροτήματα. Κι αν κάπου, κάποτε, έχει γίνει κάποια «στραβή» και υπέπεσε κάποιος στην αντίληψη της Αστυνομίας, το πράγμα αφέθηκε στη λήθη του χρόνου – αιώνιο συγχωροχάρτι έχουν όλοι αυτοί.
Μας δουλεύουν, καταλήγω στο συμπέρασμα. Οι μόνοι των οποίων το TAXIS θα χρεωθεί, όπως άλλωστε συμβαίνει πάντα, είμαστε εμείς!
Εχουμε λοιπόν και εδώ, άλλη μια «παπάντζα» για να κατευναστεί ο θυμός της κοινωνίας, γι’ αυτές τις αθλιότητες που λαμβάνουν χώρα κάθε τόσο στα πανεπιστημιακά ιδρύματα…
ΜνημόσυναΣτο μεταξύ, για λόγους που δεν καταλαβαίνω, απέφυγαν να κάνουν και το ετήσιο μνημόσυνο της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Αυτής που πομπωδώς είχε ψηφιστεί το ’21 με αφορμή τον εξευτελισμό από αριστερούς τραμπούκους του πρύτανη της ΑΣΟΕΕ, αλλά μετά διαπιστώθηκε ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει με τίποτε, και την έφαγε σιωπηρά το μαύρο το σκοτάδι. Μόνο ένας είχε τολμήσει να δηλώσει το αυτονόητο ότι καταργήθηκε στην πράξη, ο Νότης (Μηταράκης) με το που ανέλαβε υπουργός Προστασίας του Πολίτη, το ’23, και τον έφαγε κι αυτόν το μαύρο σκοτάδι. Δικαιωμένος όπως αισθάνεται, μετά διετία, λογικό δεν είναι να περιμένει τώρα να ανακοινωθεί κάποια στιγμή και η… έφιππη αστυνομία;!
(Εγκυρο, προ διετίας, ρεπορτάζ της στήλης ανέφερε ότι το Μέγαρο Μαξίμου είχε δώσει το «πράσινο φως» για την ίδρυση έφιππης αστυνομίας, αλλά μετά, με τις πρώτες αντιδράσεις, το πήραν πίσω κι άφησαν τον Μηταράκη σε κενό αέρος να στροβιλίζεται, όπως άλλωστε συμβαίνει συχνά στην πολιτική…)
Σχέδιο για τη βία ανηλίκωνΑφήνω για λίγο την γκρίνια, για να επικροτήσω σημαντική πρωτοβουλία της κυβέρνησης: σήμερα, που ο μήνας έχει 5 Μαΐου, θα παρουσιαστεί η Εθνική Στρατηγική για τη Βία και την Παραβατικότητα των Ανηλίκων. Και πολύ άργησε, θα προσθέσω μόνο, διότι τα κρούσματα βίας με πρωταγωνιστές ανηλίκους έχουν πολλαπλασιαστεί σε ανατριχιαστικό βαθμό τα τελευταία δύο-τρία χρόνια. Η παρουσίαση θα γίνει κατά τη διάρκεια σύσκεψης υπό τον πρόεδρο Κυριάκο, και με τη συμμετοχή σχεδόν του μισού Υπουργικού Συμβουλίου, καθώς θα μετέχει οπωσδήποτε το δίδυμο Μιχ. Χρυσοχοΐδης – Γ. Φλωρίδης, καθ’ ύλην αρμόδιοι, η υπουργός Παιδείας Σοφία Ζαχαράκη, η Δόμνα Μιχαηλίδου, υπουργός Οικογένειας κ.λπ., και διάφοροι άλλοι. Μετά τη σύσκεψη, και αφού ο πρόεδρος Κυριάκος δώσει το «καλώς έχει», υπουργοί υπό τον Π. Μαρινάκη θα εξειδικεύσουν τη στρατηγική σε μεγάλη συνέντευξη Τύπου.
Και μετά, και μετά; Μετά, θα περιμένουμε να δούμε πώς θα υλοποιηθεί αυτή η μεγαλόπνοη στρατηγική, και δεν θα αποδειχθεί μια πομφόλυγα – άλλη μία – για τα μάτια του κόσμου…
Την προσωρινή αναστολή της κομματικής ιδιότητας του Νίκου Παπαδόπουλου, βουλευτή του κόμματος ΝΙΚΗ, αποφάσισε ο πρόεδρος Δημήτρης Νατσιός.
Ειδικότερα, «με απόφαση του Προέδρου και του Διαρκούς Βουλευτηρίου της ΝΙΚΗΣ, ενεργοποιώντας το άρθρο 9.4 του Καταστατικού, το οποίο αναφέρεται στην απώλεια ιδιότητας μέλους σε πρόσωπα που έχουν υποπέσει σε σημαντικά παραπτώματα, αναστέλλεται προσωρινά η ιδιότητα μέλους από το Δημοκρατικό Πατριωτικό Λαϊκό Κίνημα «ΝΙΚΗ», του βουλευτή Β΄ Θεσσαλονίκης κ. Νικολάου Παπαδόπουλου.
Την έγκριση της τελικής κρίσης επί της ποινής την διατηρεί η Επιτροπή Δεοντολογίας, στην οποία θα κληθεί άμεσα ο βουλευτής να απολογηθεί.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); «Να παραδώσει την έδρα»Σύμφωνα με το άρθρο 6.2 του Καταστατικού: «κάθε βουλευτής ή ευρωβουλευτής της ΝΙΚΗΣ, οφείλει να σέβεται τον κανονισμό της Κ.Ο., τις αρχές και τους στόχους του Κινήματος και να απέχει από διασπαστικές δράσεις ή διαφοροποιήσεις σε θέματα για τα οποία έχει ήδη ληφθεί απόφαση από τα Όργανα του Κινήματος».
Το τελευταίο διάστημα ο κ.Παπαδόπουλος είχε προβεί σε αρκετές διασπαστικές δράσεις, ενώ είχε διαφοροποιηθεί σε σημαντικές αποφάσεις της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Επιπλέον, κατά παράβαση του άρθρου 9.1 του Καταστατικού, ο κ.Παπαδόπουλος, τόσο σε εσωτερικές ομάδες του Κινήματος, όσο και δημόσια είχε επιτεθεί με συκοφαντίες και απρεπείς χαρακτηρισμούς στον Πρόεδρο και στα μέλη του Βουλευτηρίου, ενώ δεν αποδέχεται το Συνέδριο, το Καταστατικό και τα εκλεγμένα Όργανα του Κινήματος.
Τέλος επειδή σε συνέχεια του άρθρου 6.2, σημειώνεται ότι: «ο βουλευτής αναγνωρίζει την ουσιώδη συνδρομή του Κινήματος προκειμένου να εκλεγεί και δεσμεύεται σε περίπτωση διαγραφής του από το Κίνημα λόγω παραβιάσεως των καταστατικών του υποχρεώσεων ή των αρχών της ΝΙΚΗΣ να θέσει την έδρα του στη διάθεση του Κινήματος», αναμένουμε από τον κ.Παπαδόπουλο να παραδώσει την έδρα του στο Κίνημα χάρη στο οποίο εξελέγη ιδίως μετά την τοποθέτησή του ως πρώτο στη λίστα στις εκλογές του Ιουνίου του 2023».
Οι πληροφορίες λένε ότι εντός της ημέρας έπεται διαγραφή του κ. Παπαδόπουλου και από την ΚΟ.
Ολοκληρώθηκε η συνέντευξη τύπου που πραγματοποιήθηκε για να εξειδικευθούν τα μέτρα που θα ληφθούν στο πλαίσιο της Εθνικής Στρατηγικής κατά της Βίας και Παραβατικότητας Ανηλίκων.
Η συνέντευξη τύπου για την εξειδίκευση των μέτρων κατά της παραβατικότητας των ανηλίκωνΗ υπουργός Παιδείας, Σοφία Ζαχαράκη μίλησε στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, τονίζοντας:
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });«Η καταπολέμηση της βίας των ανηλίκων είναι κεντρική προτεραιότητα σε μια μάχη κοινή των παιδιών, των γονέων και των εκπαιδευτικών. Είναι σίγουρο ότι τα παιδιά μας μεγαλώνουν σε έναν πολύ διαφορετικό κόσμο. Από ταινίες, από video games, social media τα παιδιά εκτίθενται καθημερινά σε περιεχόμενο που κάνει πολλές φορές τη βία να φαίνεται αποδεκτή. Υπάρχουν πράγματα που ήδη έχουν γίνει. Έχει θεσμοθετηθεί ο σύμβουλος σχολικής ζωής, ενώ έχει πραγματοποιηθεί η εισαγωγή στο ωρολόγιο πρόγραμμα μέσω του εργαστηρίου δεξιοτήτων».
Παράλληλα ανέφερε ότι: «Να πούμε ποιο είναι το επόμενο βήμα. Να δώσουμε μεγάλη έμφαση στην επιμόρφωση των ανθρώπων οι οποίοι αναλαμβάνουν μέσα στη σχολική ζωή όλη αυτή την αντιμετώπιση αλλά και το αγκάλιασμα των παιδιών. Θα βάλουμε άμεσα μια καινούργια και καινοτόμο προσέγγιση, η οποία μας δείχνει στρατηγική, τη γνώση της διαμεσολάβησης στα παιδιά. το οποίο βοηθάει πάρα πολύ ομότιμο προς ομότιμο ένα παιδί, προς ένα παιδί να γίνει ο ίδιος και η ίδια υποστηρικτής ενός άλλου παιδιού, το οποίο πολλές φορές έχει υποκύψει σε τέτοιου είδους συμπεριφορά».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });«Σημαντική είναι η αποβολή εντός του σχολείου. Το κομμάτι της κοινωνικής εργασίας, πράγματα τα οποία μπορούν να βοηθήσουν παιδιά που έχουν υποπέσει σε τέτοιου είδους συμπεριφορά να νιώσουν τα ίδια ότι προσφέρουν στην κοινωνία».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Δείτε όλο το σχέδιο εδώ Το σχέδιοΤο σχέδιο που δημοσιεύθηκε από το υπουργείο Παιδείας ξεκινάει δίνοντας τα κύρια σημεία και τις προτεινόμενες πολιτικές της Εθνικής Στρατηγικής και μεταξύ άλλων αναφέρει:
Εκπαιδεύοντας μη βίαιους πολίτες.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Ενίσχυση της θετικής γονεϊκότητας για την Πρόληψη της Ενδοοικογενειακής Βίας.
Πρόληψη και αντιμετώπιση της εξτρεμιστικής και ρατσιστικής βίας και της ρητορικής μίσους.
Olympiacos was coming off two highly successful seasons, having won two championships and a Double, but the first half of the 1981-1982 season wasn’t going well.
Successful Polish coach Kazimierz Górski left in the summer of 1981 and was replaced by Austrian Helmut Senekovic, who didn’t last long. A series of negative results early on had created intense discontent.
Fast forward to December 1981 and Alketas Panagoulias’ tenure on the bench of the Greek national team is coming to an end. Most of the local press was sure that the Greek coach was leaving the national side for Aris Thessaloniki, his hometown team and for which he played during his pro career. Nevertheless, he finally takes over Olympiacos, which is now behind in the standings.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Panagoulias had always exhibited a unique way of thinking about football. One of his first moves at Olympiacos was to appoint young left back Nikos Vamvakoulas as the team captain. When asked about this decision he referred to … psych tests, which showed that “if he’s given responsibilities, his performance will be boosted”.
Panagoulias would be quoted in the May 19, 1987, edition of “Ta Nea”: The coach is a king philosopher in his field
Shots on goalHis first game on Olympiacos’ bench was against Korinthos, where the latter prevailed 3-1, and with the Reds’ players taking numerous shots, many from outside the penalty box.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Several years later a video emerged shot in the Greek national team’s locker room during the 1994 World Cup in the United States, which would reveal Panagoulias’ demand for incessant shots on goal.”
“What am I asking? …Make shots. Let there be defenders in front. Shoot! That’s how you score!”
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); 1982’s tie-breakerDuring the 1981-1982 season Panagoulias demanded that the Olympiacos players to be serious and simple in their game. Although the Piraeus Club continued to lose significant points at home during one of the most exciting championships ever, the end of the regular season finds arch-rivals Olympiacos and Panathinaikos tied at the top of the standings.
A tie-breaker match to determine the title is played several weeks later in the central Greece city of Volos – June 29, 1982. The Reds prevailed more comfortably than anyone would have expected and despite only a one-goal difference that the final score (2-1) indicates. Olympiacos’ top players are Nikos Anastopoulos (an assist and a goal), Uruguayan Vicente Estavillo (one goal), along with Vamvakoulas, Michos, Koussoulakis, Lemonis and Mitropoulos.
A believer in sports psychology, he was one of the first in Greek football to understand the importance of communication with his players. Here with striker Kostas Orfanos.
A first departureA few days later, the president of Olympiacos, Stavros Daifas, announced that Panagoulias would remain for the next season as well, but he only remained for half the season.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });In February 1983, and while the second round of the 1983-1984 season had just begun, Panagoulias accepted the very honorable and tempting offer to take over the US national team and after an agreement with Daifas he left the Reds in a friendly manner. He was replaced by an old acquaintance, Kazimierz Górski, who had won the championship with Olympiacos in 1980 and 1981, a feat he eventually repeated that year as well.
The returnHowever, Panagoulias’ career with Olympiacos didn’t end here, as he will return for the 1986-1987 season to replace Antonis Georgiadis, who took over the team in October 1986. He made it a priority to re-impose discipline on the roster, even reprimanding the team’s superstars at the time, like Nikos Anastopoulos and Tasos Mitropoulos.
That season, which was fraught with tension, as many football teams withdrew from the top league due to disputes with the state over financial and bureaucratic issues, went smoothly for Olympiacos, which won the league title with a sizable distance from its contenders.
Shortly after winning the championship, Panagoulias would be quoted in the May 19, 1987, edition of “Ta Nea”:
“The coach is a king philosopher in his field. A football team is the only social entity that is subject to dictatorship. In explaining the coach’s position, I mentioned the following two points to my players: first, the coach is always right. Second, if you disagree with the coach, think about the first point.”
A final departureHowever, his second term with Olympiacos ended prematurely.
Panagoulias left in November 1987 after the team had picked up only four points in seven games, and after losing to Panathinaikos, as the home team, at the Athens Olympic Stadium.
It was the year that Larissa won the championship and Olympiacos would experience the beginning of one of the most difficult periods in its history, the so-called “barren years” – i.e. nine consecutive seasons without a championship.
Panagoulias resigned in November 1987 and Olympiacos would experience the beginning of one of the most difficult periods in its history.
The keyA few months after his first arrival on the Olympiacos bench and just before winning the 1982 championship, Alketas Panagoulias spoke to the sports magazine “Omada” (April 4, 1982) about what he considered to be the positive and negative elements of the team.
“For me, the first positive element of Olympiacos is its fans. The team’s number one ally and supporter is undoubtedly its wonderful fans. It is, I would emphasize, the force from which everything good that can be done in Olympiacos comes from.
“Another positive element is the club’s administration, which wants to create a great Olympiacos, just as every fan dreams of. The third positive element is the team’s potential. And I especially emphasize this, because there are players with Olympiacos today who are not only excellent players, but above all excellent guys, one with whom a coach can easily work with.
“I would say that the disadvantages stem from the very advantages of the team, i.e. that Olympiacos must be first at all costs. The fact that the team cannot and has no right to lose any game.
“That it must win ALL games in and away from its stadium. These are all not, of course, that they are disadvantages, but they certainly have a reverse effect on the team’s performance in certain predominantly games.
“However, it is imperative that people realize that football is a game, and that Olympiacos cannot win every match. After all, this is the ‘wild beauty’ of football, the fact that Olympiacos can also lose at the Georgios Karaiskakis.
“If they realize this, then the Olympiacos fans will spend pleasant afternoons at the Karaiskakis Stadium”.
Ο Ολυμπιακός προερχόταν από δύο άκρως επιτυχημένες χρονιές έχοντας κατακτήσει ισάριθμα πρωταθλήματα και ένα νταμπλ, όμως το πρώτο μισό της αγωνιστικής περιόδου 1981-1982 δεν εξελισσόταν καθόλου καλά.
Ο πετυχημένος πολωνός τεχνικός Κάζιμιρ Γκόρσκι αποχώρησε το καλοκαίρι του 1981 και τη θέση του πήρε ο Αυστριακός Χέλμουτ Σενέκοβιτς, ο οποίος όμως δεν μακροημέρευσε. Μια σειρά αρνητικών αποτελεσμάτων είχαν από νωρίς δημιουργήσει έντονη δυσαρέσκεια.
Είναι Δεκέμβριος του 1981, η συνεργασία του Αλκέτα Παναγούλια με την Εθνική Ελλάδος οδεύει προς το τέλος της, και ενώ ο ελληνικός αθλητικός Τύπος δήλωνε βέβαιος πως ο έλληνας τεχνικός αποχωρεί από την Εθνική «χάρη του Αρεως», αυτός τελικά αναλαμβάνει τον Ολυμπιακό, που βρίσκεται πλέον πίσω στη βαθμολογία.
Ο Αλκέτας Παναγούλιας πάντα προκαλούσε ενδιαφέρον με τον ιδιαίτερο τρόπο σκέψης του. Μία από τις πρώτες του κινήσεις ήταν να χρίσει αρχηγό της ομάδας τον Νίκο Βαμβακούλα. Οταν ρωτήθηκε για την απόφασή του αυτή απάντησε: «Οπως ξέρετε, πριν από λίγο καιρό οι παίκτες του Ολυμπιακού πέρασαν κάτι εξετάσεις στο Εργομετρικό Κέντρο της Καλογρέζας… Αυτές οι εξετάσεις περιείχαν και ψυχολογικά τεστ. Αυτά τα τεστ για τον Βαμβακούλα έδειξαν πως, αν του δοθούν υπευθυνότητες, θα ανέβει η απόδοσή του».
ο Αλκέτας Παναγούλιας θα δηλώσει στα «ΝΕΑ» της 19ης Μαΐου 1987: «Ο προπονητής είναι βασιλιάς φιλόσοφος στον χώρο του»
ΣουτΤο πρώτο του ματς στον πάγκο του Ολυμπιακού ήταν απέναντι στην Κόρινθο. Ο Ολυμπιακός επικράτησε με 3-1 και όπως αναφέρουν οι αναλύσεις «αυτή τη φορά οι παίκτες του [Ολυμπιακού] φρόντισαν να κάνουν πολλά σουτ, έστω και αν συχνά οι αποστάσεις ήταν μεγάλες και ο τρόπος που έγιναν (τα σουτ) ανορθόδοξος».
Αρκετά χρόνια αργότερα, εξάλλου, ένα βίντεο που θα διέρρεε από τα αποδυτήρια της Εθνικής Ελλάδος στο Μουντιάλ των ΗΠΑ το 1994, θα φανέρωνε με τον πιο εύγλωττο τρόπο το πάθος του Αλκέτα Παναγούλια για τα σουτ.
«Τι σας ζητάω; Κάντε σουτ. Λέει ο μ… ο προπονητής… Ας έχει παίκτες! Σουτάρετε! Ετσι μπαίνει το γκολ!».
Το μπαράζ του 1982Πίσω στη σεζόν 1981-1982, ο Αλκέτας Παναγούλιας ζητεί επίμονα από τους παίκτες του Ολυμπιακού να έχουν σοβαρότητα και απλότητα στο παιχνίδι τους. Αν και οι Πειραιώτες συνεχίζουν να έχουν σημαντικές απώλειες βαθμών εντός του Γ. Καραϊσκάκης, σε ένα από τα πιο συναρπαστικά φινάλε πρωταθλήματος η ολοκλήρωση της τελευταίας αγωνιστικής βρίσκει τους «αιώνιους αντιπάλους», Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, ισόβαθμους.
Οι δύο διεκδικητές του τίτλου θα έλυναν τις διαφορές τους σε αγώνα μπαράζ στον Βόλο, αρκετές εβδομάδες αργότερα, το βράδυ της 29ης Ιουνίου 1982. Οι Ερυθρόλευκοι επικράτησαν με μεγαλύτερη άνεση από ό,τι θα ανέμενε κανείς και από όσο δείχνει το τελικό σκορ (2-1). Πρωταγωνιστές των Ερυθρολεύκων για τον αγώνα αυτόν ήταν οι «συνήθεις ύποπτοι» εκείνης της χρονιάς. Ο Νίκος Αναστόπουλος (ασίστ και ένα γκολ), ο Ουρουγουανός Βιθέντε Εσταβίγιο (γκολ), καθώς και οι Βαμβακούλας, Μίχος, Κουσουλάκης, Λεμονής και Μητρόπουλος.
Μετρ της ψυχολογίας, ένας από τους πρώτους που κατάλαβε τη σημασία της επικοινωνίας με τους ποδοσφαιριστές του. Εδώ με τον Κώστα Ορφανό
Η πρώτη αποχώρησηΛίγες ημέρες αργότερα, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Σταύρος Νταϊφάς ανακοίνωσε την παραμονή του Αλκέτα Παναγούλια και για την επόμενη αγωνιστική σεζόν, αυτό όμως τελικά ίσχυσε κατά το ήμισυ.
Τον Φεβρουάριο του 1983, και ενώ μόλις έχει ξεκινήσει ο β’ γύρος της σεζόν 1983-1984, ο Αλκέτας Παναγούλιας αποδέχτηκε την ιδιαίτερα τιμητική και δελεαστική πρόταση για να αναλάβει την εθνική ομάδα των ΗΠΑ και κατόπιν συμφωνίας με τον Σταύρο Νταϊφά αποχώρησε από τους Ερυθρόλευκους σε φιλικότατο κλίμα. Τον αντικατέστησε ο παλιός γνώριμος Κάζιμιρ Γκόρσκι που είχε στέψει τον Ολυμπιακό πρωταθλητή το 1980 και το 1981, κάτι που τελικά επανέλαβε και τη χρονιά εκείνη.
ΕπιστροφήΗ ιστορία όμως του Αλκέτα Παναγούλια στον Ολυμπιακό δεν κλείνει εδώ, καθώς θα επιστρέψει τη σεζόν 1986-1987. Αντικαθιστώντας τον Αντώνη Γεωργιάδη, αναλαμβάνει την ομάδα τον Οκτώβριο του 1986 και με τη σύμφωνη γνώμη της διοίκησης θέτει ως προτεραιότητα την επιβολή πειθαρχίας στις τάξεις των ποδοσφαιριστών, τιμωρώντας ακόμα και τους σούπερ σταρ της ομάδας Αναστόπουλο και Μητρόπουλο.
Η χρονιά εκείνη, που είχε πολλές αναταράξεις με αποχές ποδοσφαιρικών ομάδων από το πρωτάθλημα λόγω διενέξεων των διοικήσεών τους με την πολιτεία για οικονομικά και γραφειοκρατικά θέματα, κύλησε ομαλά για τον Ολυμπιακό, ο οποίος κατέκτησε το πρωτάθλημα με απόσταση από τους υπόλοιπους διεκδικητές.
Λίγο μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος ο Αλκέτας Παναγούλιας θα δηλώσει στα «ΝΕΑ» της 19ης Μαΐου 1987: «Ο προπονητής είναι βασιλιάς φιλόσοφος στον χώρο του. Είναι το μόνο κοινωνικό σύνολο η ποδοσφαιρική ομάδα, που επιδέχεται δικτατορία. Εξηγώντας τη θέση του προπονητή, ανέφερα στους παίκτες μου τα εξής δύο σημεία: πρώτον, ο προπονητής έχει πάντα δίκιο. Δεύτερον, αν διαφωνείτε με τον προπονητή σκεφτείτε το πρώτο σημείο».
Οριστικό αντίοΚαι αυτή πάντως η δεύτερη θητεία του στον Ολυμπιακό έληξε πρόωρα. Ο Αλκέτας Παναγούλιας αποχώρησε στο πρώτο μισό, μήνα Νοέμβριο, της σεζόν 1987-1988. Οι μόλις τέσσερις βαθμοί στις πρώτες επτά αγωνιστικές, σε συνδυασμό με την εντός έδρας (Ολυμπιακό Στάδιο) ήττα από τον Παναθηναϊκό, κατέστησαν την παραίτηση-αποχώρηση του έλληνα προπονητή επιβεβλημένη.
Ηταν η χρονιά που το πρωτάθλημα κατέκτησε η Λάρισα και για τον Ολυμπιακό θα ξεκινούσε μία από τις πιο δύσκολες αγωνιστικά περιόδους στην ιστορία του – τα λεγόμενα «πέτρινα χρόνια» –, εννέα συνεχόμενες αγωνιστικές περίοδοι χωρίς πρωτάθλημα.
Η (επίσης πρόωρη) λήξη της δεύτερης θητείας του Παναγούλια στον Ολυμπιακό σηματοδότησε την έναρξη μιας από τις πιο δύσκολες αγωνιστικά περιόδους για τους Ερυθρόλευκους
Το στοιχείοΛίγους μήνες μετά την πρώτη άφιξή του στον πάγκο του Ολυμπιακού και λίγο πριν από την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 1982 ο Αλκέτας Παναγούλιας μίλησε στο περιοδικό «ΟΜΑΔΑ» (14/4/1982) για τα κατά τη δική του γνώμη θετικά και αρνητικά στοιχεία της ομάδας του Ολυμπιακού.
«Για μένα το πρώτο θετικό στοιχείο του Ολυμπιακού είναι ο κόσμος του. Υπ’ αριθμόν ένας σύμμαχος και συμπαραστάτης του είναι αναμφισβήτητα ο υπέροχος κόσμος του. Είναι, θα τόνιζα, η δύναμις από την οποία πηγάζει κάθε τι καλό που μπορεί να γίνει στον Ολυμπιακό.
Ενα άλλο θετικό στοιχείο είναι η διοίκηση του συλλόγου, η οποία θέλει να κάνει έναν μεγάλο Ολυμπιακό, έτσι όπως ακριβώς τον ονειρεύεται ο κάθε φίλαθλος. Τρίτο θετικό στοιχείο είναι το δυναμικό της ομάδας. Και τονίζω ιδιαιτέρως αυτό, διότι στον Ολυμπιακό υπάρχουν σήμερα ποδοσφαιριστές, οι οποίοι όχι μόνο είναι άριστοι παίκτες, αλλά κυρίως εξαίρετα παιδιά, που μπορεί άνετα ένας προπονητής να δουλέψει μαζί τους.
Τα μειονεκτήματα θα έλεγα ότι πηγάζουν μέσα από τα πλεονεκτήματα της ομάδας, το ότι δηλαδή πρέπει πάση θυσία ο Ολυμπιακός να είναι πρώτος. Το ότι η ομάδα δεν μπορεί, δεν έχει δικαίωμα να χάσει κανένα παιχνίδι.
Οτι πρέπει να κερδίζει ΟΛΑ τα παιχνίδια μέσα και έξω από το γήπεδό της. Αυτά όλα όχι βεβαίως ότι είναι μειονεκτήματα, αλλά οπωσδήποτε επιδρούν αντίστροφα στην απόδοση της ομάδας σε ορισμένα κυρίως παιχνίδια.
Είναι όμως ανάγκη επιτακτική να αντιληφθεί ο κόσμος ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που πρέπει κάποτε να χάσει και ο Ολυμπιακός. Αλλωστε αυτό είναι και η “άγρια ομορφιά” του ποδοσφαίρου, ότι, δηλαδή, μπορεί να χάσει ο Ολυμπιακός και μέσα στο Γ. Καραϊσκάκης.
Αν το αντιληφθούν αυτό, τότε οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού θα έρχονται να περνάνε ευχάριστα απογεύματα μέσα στο γήπεδο Γ. Καραϊσκάκης».
Οσο δίκιο και αν είχε ο Αλκέτας Παναγούλιας, τα όσα ανέφερε αφορούν μεν και ισχύουν στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό γενικότερα, αλλά όχι στον Ολυμπιακό. Τα χρόνια πέρασαν, νέες γενιές Ολυμπιακών διαδέχθηκαν τις παλαιότερες και καλώς ή κακώς, άλλες φορές με θετική επίδραση και άλλες με αρνητική, η υποχρέωση για νίκη παραμένει βασικό στοιχείο του ερυθρόλευκου DNA.
The Argentine from La Plata with a great career at Spanish clubs in the main was one of the biggest names to ever play in Greece and he treated us to moments we’ll never forget. And though Luciano Galetti’s fine career came to an inglorious end, at least he got the final game he’d dreamed of.
Tango is passion mixed with elegance, its movements a natural reaction to the feelings its melodies instill in us. It is Argentina’s contribution to world culture—that, and the soccer stars who abound in the land of the pampas and the gaucho. And Galetti fused the tango with football on the pitch. And if he had to dance without a female partner? Her place was taken by the ball. The sight of Galetti in action was nothing short of mesmerizing. You couldn’t take your eyes off the kiad from La Plata, the way he seduced the ball. Just like the tango, which “captivates” all those who dance it, but also those who watch the dancers taking turns to lead and surrender themselves to their pleasure.
If he wasn’t a top-class footballer, he’d certainly be one of the best tango dancers out there. And many of those who got to watch Luciano Galetti play at Olympiacos have surely long since embarked on an erotic, passionate, explosive yet melancholic tango of their own, in search of what the Argentine superstar got to experience on the pitch.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });In August 2006, Marca, the Spanish sports paper, revealed that Panathinaikos had reached an agreement with Atletico Madrid for the purchase of Luciano Galetti, who was continuing the great career he had begun in Spain with Zaragoza. However, the transfer never happened, as the Argentine ace vetoed the prospect of playing for the Greens. A year later, Greece was back on the cards as Lucci’s next footballing home. This time, however, the background would be red and white. And his answer was a resounding “YES!” Luciano Galetti explained why he chose Olympiacos just a year after he turned down the Greens in one of the many interviews he gave once his playing career was at an end.
“I didn’t want to leave Atletico, I didn’t pay much attention to Panathinaikos’ offer, but when the new offer arrived from Olympiacos, which had great players like Kovačević and Raúl Bravo in its squad, and would be playing in the Champions League, I pushed the team to let me go”. As he demonstrated on numerous occasions over his career, Galetti has fearsome instincts when it comes to making the right decision. Olympiacos wanted him to play on the right wing in attack, and the virtuoso Argentine ace would fulfil the Club’s expectations—and then some. In no time at all, the Olympiacos fans’ favorite chant was “Lucci”.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Karaiskakis would hum to the rhythm of “Luciano Galetti” as the fearsome ace “danced” and had his opponents dancing, with Olympiacos in the enviable position of being able to play with Djordjevic and Galetti bookending their forward line!
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });‘I remember they called Olympiacos from Italy about me in 2009. My manager called me and told me there was a chance of me going to Juventus’
The Champions League doublesRight from the start, Luciano Galetti showed what was to come… A goal in his Champions League premiere against Lazio in an empty Karaiskakis Stadium (a punishment imposed on Olympiacos) in what would turn out to be a historic season for the Club. Olympiacos would finally break the “curse” of its Champions League away games in Bremen, with Lucci in the front line. One of his greatest games in the red-and-white jersey would come in the game Olympiacos lost to Real Madrid; he scored in that incredible game, in which the Reds kept their 2-1 lead until the final minutes, despite being down to 10 men. He was crucial, too, in Rome where his goal earned Olympiacos a place in the final 16, where they came up against Chelsea. That first season ended with Olympiacos totally dominant and in possession of the double. Of course, Luciano Galetti was a key weapon in Valverde’s team the following season, too, when the Club won the double yet again.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); }); The best finalThe moment that perhaps encapsulates his career in the red and white jersey more than any other. With his trademark elegance, he bursts through and scores in the final of finals against AEK at Athens’ Olympic Stadium in 2009. Galetti’s superb goal in extra time makes it 4-3 and he celebrates wildly by ripping off his jersey. Seconds later, referee Kako hands him a red card—his second yellow card. “I never even saw the first card—that was such a stupid thing to do,” he would say years later about a Cup win he would still end up celebrated in his second consecutive double with Olympiacos.
Luciano Galetti lived the dream in Piraeus, with a total of 93 appearances for Olympiacos in all competitions, 26 goals and 30 assists. And he would have added a whole lot more, because Luciano wanted to stay in Piraeus until the end of his career. But then…
The shocker!At his best, in the summer of 2009, Juventus makes Olympiacos an offer for Galetti. The Reds asks him if he wants to go and Lucci answers “no” without a second thought. “I remember they called Olympiacos from Italy about me in 2009. My manager called me and told me there was a chance of me going to Juventus. I told him I didn’t want to go anywhere—why go to Juventus, when I had everything I could want at Olympiacos?” he’d say years later. How could he not have refused, when he was living like a king in Greece? And he still had many years of good football ahead of him.
But Fate would play a nasty trick on him. Luciano’s dancing days were abruptly cut short. It was December 2009 when he came back from leave and underwent a series of routine tests with all the other players. The results weren’t good. Having played three 90-minute games in a single week, he went back to be examined again, as the doctors had requested.
“I’ll drop by to do the tests, then come and play,” he told his coach at the time. He couldn’t have imagined then that the match against Larissa in the Karaiskakis stadium (2-1, he scored) would be his last in his beloved red and white jersey.
Galetti stayed in hospital for 15 days; then the news dropped like a bombshell. He has kidney failure, his kidney was functioning at 30%—if he kept playing, he would be putting his life on the line. He had to quit football. What had happened? His serious kidney problem had been caused by a virus he caught while in Mexico with K17. It was water-borne—specifically, from a virus contained in some contaminated ice. He had been on antibiotics back then for a month, then played in the World Cup. That was back in 1997. In 2010, that same germ would bring his stellar career to an end before he even hit 30.
His goal paved the way for one of the Club’s most important away wins in the Champions League: Lazio 1, Olympiacos 2, on Nov. 28, 2007.
The farewellTwo years later, after a compatible donor (his father) had given him a new kidney, Lucci started thinking about football again. OFI gave him the opportunity to “dance” the tango on the pitch once more, and Galetti returned to Greece to bid farewell to the beautiful game he played so beautifully in the stadium he loved! Just as he had dreamed of doing. He walked onto the pitch in the Karaiskakis Stadium in OFI Crete’s colors on 27 October 2013. He played 20 minutes and the stands were… alight!
His favorite chant, “Luciano Galetti!”, had the Neo Faliro stadium abuzz once more. At the end of the match, Lucci announced his retirement. He had lived his dream. He would remain involved with Olympiacos in another position—that of talent scout, and his role in bringing the astounding Esteban Cambiasso to the Club truly was a mammoth contribution. But all those who got to experience Luciano on the pitch, the rhythm of the tango will always spring to mind as they pay him tribute.
Ο Αργεντινός από την Λα Πλάτα με σπουδαία καριέρα κυρίως στην Ισπανία αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα που ήρθαν στη χώρα μας προσφέροντάς μας στιγμές απόλαυσης. Για τον Λουτσιάνο Γκαλέτι που σταμάτησε άδοξα τη σπουδαία καριέρα του αλλά έζησε αυτό ακριβώς που ήθελε στο τελευταίο του ματς.
Ο χορός του πάθους και της κομψότητας, οι κινήσεις που βγαίνουν με το συναίσθημα που μας δίνει η μελωδία. Το τάνγκο, μουσική και χορός, που αποτελεί τη συνεισφορά της Αργεντινής στον παγκόσμιο πολιτισμό, μαζί βεβαίως με τους αστέρες της μπάλας, που αφθονούν στη χώρα των πάμπας και των γκάουτσος. Στην περίπτωσή μας; Το τάνγκο έρχεται και «δένει» με τις κινήσεις του «χορευτή» στο χορτάρι. Και αν δεν υπάρχει η γυναίκα ως παρτενέρ; Τη θέση της παίρνει η στρογγυλή θεά. Βλέποντας τον πρωταγωνιστή μας στο χορτάρι μαγεύεσαι. Το παιδί από την Λα Πλάτα και η ερωτική σχέση με την μπάλα σε καθηλώνει. Οπως το τάνγκο που σε «αιχμαλωτίζει» παρακολουθώντας το ζευγάρι να παρασύρει ο ένας τον άλλο και τον θεατή να «εγκλωβίζεται» και να αφήνεται στην απολαυστική εμπειρία που ζει.
Αν δεν ήταν ποδοσφαιριστής, top class επιπέδου, θα ήταν σίγουρα ένας από τους καλύτερους χορευτές τάνγκο. Οποιος έζησε από κοντά την εποχή του Λουτσιάνο Γκαλέτι στον Ολυμπιακό ίσως τώρα έχει ξεκινήσει να παίρνει δειλά – δειλά τα βήματα ενός ερωτικού, παθιασμένου, εκρηκτικού μα συνάμα και μελαγχολικού τάνγκο σαν τη ζωή που βίωσε στα γήπεδα ο αργεντινός σούπερ σταρ.
Τον Αύγουστο του 2006 η «Marca» αποκάλυπτε πως ο Παναθηναϊκός τα είχε βρει σε όλα με την Ατλέτικο Μαδρίτης για την αγορά του Λουτσιάνο Γκαλέτι που συνέχιζε τη σπουδαία καριέρα που είχε ξεκινήσει στην Ισπανία με τη Σαραγόσα. Μια μεταγραφή που τελικά δεν προχώρησε, καθώς ο αργεντινός άσος είπε «όχι» στην προοπτική των Πράσινων. Ενα χρόνο μετά, η Ελλάδα εμφανίστηκε ξανά ως το επόμενο ποδοσφαιρικό σπίτι του «Λούτσι». Μα αυτή τη φορά είχε φόντο ερυθρόλευκο. Και η απάντησή του ήταν με τη μία, «ΝΑΙ»!
Ο Λουτσιάνο Γκαλέτι σε μια από τις πολλές συνεντεύξεις που είχε παραχωρήσει μετά το τέλος της καριέρας του είχε αναφερθεί στο γιατί επέλεξε τον Ολυμπιακό ένα χρόνο μετά την «πόρτα» στους Πράσινους. «Δεν ήθελα να φύγω από την Ατλέτικο, δεν έδωσα ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην πρόταση του Παναθηναϊκού, όταν όμως ήρθε η πρόταση του Ολυμπιακού που είχε σπουδαίους παίκτες όπως οι Κοβάσεβιτς, Ραούλ Μπράβο και υπήρχε και η συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ πίεσα την ομάδα για να με αφήσει να πάρω μεταγραφή». Το ένστικτο του Γκαλέτι τον οδήγησε, όπως αποδείχθηκε περίτρανα στην πράξη, στη σωστή απόφαση.
Ο Ολυμπιακός που έμπαινε για να πάρει θέση στο δεξί άκρο της επίθεσης ο βιρτουόζος αργεντινός άσος θα κάλυπτε απόλυτα όλες τις προσδοκίες του. Πολύ γρήγορα ο «Λούτσι» έγινε σύνθημα στα χείλη των οπαδών του Ολυμπιακού. Το «Λουυυτσιάνννοοο Γκαλέεεετιιιιι» δονούσε το Καραϊσκάκη και ο δαιμόνιος άσος «χόρευε» στο χορτάρι και μαζί τους αντίπαλους του με τον Ολυμπιακό να έχει την πολυτέλεια να παίζει με Τζόρτζεβιτς – Γκαλέτι στα δύο άκρα της επίθεσης!
«Το 2009 θυμάμαι ότι κάλεσαν τον Ολυμπιακό από την Ιταλία για εμένα. Μετά με πήρε ο μάνατζέρ μουκαι μου είπε ότι υπήρχε η δυνατότητα να πάω στη Γιουβέντους»
Τα διπλά στο Τσάμπιονς ΛιγκΜε το… καλημέρα στην ερυθρόλευκη καριέρα του ο Λουτσιάνο Γκαλέτι έδωσε μια εικόνα από τα προσεχώς… Γκολ στην πρεμιέρα του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Λάτσιο στο άδειο λόγω τιμωρίας Καραϊσκάκη σε μια σεζόν που θα αποδεικνυόταν ιστορική για τον σύλλογο. Η «κατάρα» των εκτός έδρας ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ θα έσπαγε τελικά στη Βρέμη με τον «Λούτσι» στην πρώτη γραμμή.
Ενα από τα πιο μεγάλα του πάντως ματς με την ερυθρόλευκη φανέλα ήρθε στην ήττα από τη Ρεάλ στη Μαδρίτη όπου είχε σκοράρει στο απίθανο ματς που οι Ερυθρόλευκοι είχαν προηγηθεί με 2-1 παρότι με δέκα παίκτες λυγίζοντας στο φινάλε. Μπροστάρης και στη Ρώμη στο δεύτερο διπλό των Πειραιωτών σκοράροντας και πάλι με τον Ολυμπιακό να φτάνει τελικά έως τους «16» της διοργάνωσης και τις αναμετρήσεις με την Τσέλσι. Μια χρονιά που τελείωνε με την απόλυτη κυριαρχία του Ολυμπιακού και το νταμπλ. Με τον Λουτσιάνο Γκαλέτι να αποτελεί βεβαίως βασικό «όπλο» και της ομάδας του Βαλβέρδε την επόμενη χρονιά, σε ένα ακόμη νταμπλ.
Ο τελικός των τελικώνΗ στιγμή από τις πιο χαρακτηριστικές της ερυθρόλευκης καριέρας του. Με το αρχοντικό του στυλ «μπουκάρει» και σουτάρει εύστοχα στον τελικό των τελικών με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ το 2009. Με την γκολάρα του στην παράταση ο Γκαλέτι κάνει το 4-3 και το πανηγυρίζει έξαλλα βγάζοντας τη φανέλα του. Δευτερόλεπτα μετά βλέπει τον διαιτητή Κάκο να του βγάζει την κόκκινη κάρτα, δεύτερη κίτρινη. «Δεν είχα δει ποτέ την πρώτη κάρτα, τι βλακεία είχα κάνει τότε» θα πει χρόνια μετά για ένα Κύπελλο που στο τέλος πανηγύρισε μαζί με το δεύτερο συνεχόμενο νταμπλ στον Ολυμπιακό. Ο Λουτσιάνο Γκαλέτι ζούσε το όνειρο στον Πειραιά με την καριέρα του στα ερυθρόλευκα να καταγράφει συνολικά 93 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις, 26 γκολ και 30 ασίστ. Και θα έγραφε πολλά περισσότερα γιατί ο Λουτσιάνο ήθελε να πάει μέχρι το τέλος της καριέρας του στο μεγάλο λιμάνι. Αλλά…
Το σοκΣτα καλύτερά του, το καλοκαίρι του 2009 έρχεται πρόταση από τη Γιουβέντους στον Ολυμπιακό για τον Γκαλέτι. Οι Ερυθρόλευκοι τον ενημερώνουν και ο «Λούτσι» απαντάει μονομιάς «όχι».
«Το 2009 θυμάμαι ότι κάλεσαν στον Ολυμπιακό από την Ιταλία για εμένα. Μετά με πήρε ο μάνατζέρ μου και μου είπε ότι υπήρχε η δυνατότητα να πάω στη Γιουβέντους. Του απάντησα ότι δεν θέλω να πάω πουθενά, δεν μου έδινε κίνητρο να πάω στη Γιουβέντους, στον Ολυμπιακό τα είχα όλα» θα πει χρόνια μετά γυρνώντας τον χρόνο πίσω. Και πώς να μην αρνηθεί όταν στην Ελλάδα ζούσε βασιλικά. Και είχε μπροστά του ακόμη πολλά χρόνια καλής μπάλας.
Αλλά η μοίρα του έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Ο «χορός» του Λουτσιάνο διακόπηκε απότομα. Ηταν Δεκέμβριος του 2009 όταν επιστρέφοντας από άδεια υποβλήθηκε σε μια σειρά από εξετάσεις ρουτίνας, όπως όλοι οι παίκτες. Τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά. Επαιξε πρώτα τρία 90λεπτα σερί μέσα σε μια εβδομάδα και μετά πήγε για επαναληπτικές εξετάσεις όπως του είχαν ζητήσει επίμονα οι γιατροί.
«Πετάγομαι να τις κάνω και έρχομαι να παίξω» είχε πει στον προπονητή του τότε. Δεν μπορούσε καν να φανταστεί τότε πως εκείνο το ματς με τη Λάρισα στο Καραϊσκάκη (2-1 σκοράροντας κιόλας) έμελλε να είναι και το τελευταίο του με τα αγαπημένα του ερυθρόλευκα.
Ο Γκαλέτι μένει 15 μέρες στο νοσοκομείο και μετά η είδηση πέφτει σαν «βόμβα». Εχει νεφρική ανεπάρκεια, το νεφρό του δουλεύει στο 30%, αν συνεχίσει να παίζει μπάλα θα κινδυνέψει. Πρέπει να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Τι είχε συμβεί; Το σοβαρό πρόβλημα υγείας με το νεφρό του, είχε προκληθεί από έναν ιό που κόλλησε όταν ήταν στο Μεξικό με την Κ17. Ηταν από το νερό και για την ακρίβεια από ιό από μολυσμένο πάγο στο νερό που είχε πιει. Του είχαν χορηγηθεί αντιβιοτικά για τον πυρετό για ένα μήνα και είχε παίξει στο Μουντιάλ. Ηταν το 1997. Το 2010 αυτό το μικρόβιο θα έβαζε τέλος στην τεράστια καριέρα του πριν καν κλείσει τα 30 του χρόνια.
Στέλνοντας την μπάλα στα δίχτυα άνοιξε τον δρόμο για μία από τις σημαντικότερες εκτός έδρας νίκες στο Τσάμπιονς Λιγκ: Λάτσιο – Ολυμπιακός 1-2 (28/11/2007)
Το «αντίο»Δύο χρόνια μετά ο συμβατός δότης, ο πατέρας του, του έδωσε το δικό του νεφρό και ο Λούτσι άρχισε να σκέφτεται ξανά το ποδόσφαιρο. Ο ΟΦΗ του έδωσε την ευκαιρία να «χορέψει» ξανά τάνγκο στο χορτάρι και ο Γκαλέτι επέστρεψε στα μέρη μας για να ζήσει το «αντίο» στο ποδόσφαιρο, στο γήπεδο που λατρεύτηκε! Οπως το είχε ονειρευτεί. Μπήκε στο Καραϊσκάκη με τη φανέλα του ΟΦΗ, στις 27 Οκτωβρίου του 2013. Επαιξε 20 λεπτά με το γήπεδο να είναι… στον αέρα!
Το αγαπημένο του «Λουυυτσιάνννοοο Γκαλέεεετιιιιι!» δονούσε και πάλι το φαληρικό στάδιο. Με το τέλος του αγώνα ο «Λούτσι» ανακοίνωσε και το τέλος της καριέρας του. Είχε ζήσει αυτό ακριβώς που ήθελε. Θα συνέχιζε να προσφέρει στον Ολυμπιακό από άλλο πόστο, αυτό του σκάουτ, συμβάλλοντας μάλιστα τα μέγιστα για να έρθει στην ομάδα ο τεράστιος Εστέμπαν Καμπιάσο. Στο μυαλό όμως όλων όσων έζησαν τον Λουτσιάνο στα γήπεδα θα έρχεται πάντα ο ρυθμός του τάνγκο μνημονεύοντάς τον…
Θύμα ξυλοδαρμού έπεσε μία γυναίκα από τον σύντροφό της, σε ξενοδοχείο στο Ρέθυμνο, με αποτέλεσμα να καταλήξουν αμφότεροι στο νοσοκομείο.
Το ζευγάρι βρισκόταν για διακοπές στο Ρέθυμνο, όταν ξέσπασε καβγάς μεταξύ τους, ενώ ο υπαίτιος φέρεται ότι βρισκόταν υπό την επήρεια αλκοόλ.
Το περιστατικό στο ΡέθυμνοΌπως ανέφερε η ΕΡΤ, το περιστατικό σημειώθηκε με άγνωστη αφορμή το μεσημέρι της Κυριακής, μετά από έντονο διαπληκτισμό που είχαν ένας 22χρονος με την 27χρονη σύντροφό του στους χώρους της ξενοδοχειακής μονάδας στην περιοχή Πλατανιά Ρεθύμνου.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Ο διαπληκτισμός κατέληξε σε σοβαρό επεισόδιο ξυλοδαρμού της 27χρονης, με χτυπήματα στο πρόσωπο και στο σώμα, δαγκωματιές και εκδορές που της προκάλεσε ο σύντροφός της, ο οποίος φέρεται να ήταν και σε κατάσταση μέθης, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες.
Στο νοσοκομείο και τα δύο άτομαΆμεσα στο σημείο έφτασε η αστυνομία, όπου διαπίστωσε τα όσα καταγγέλθηκαν, ενώ και οι δύο πρωταγωνιστές του επεισοδίου, βρετανικής καταγωγής, οδηγήθηκαν στο Νοσοκομείο Ρεθύμνου για τις πρώτες βοήθειες. Ο 22χρονος, όπως έγινε αντιληπτό, είχε αυτοτραυματιστεί σε διάφορα σημεία του κορμιού, με αποτέλεσμα να χρήζει και ο ίδιος νοσηλείας.
Ο 22χρονος, που νοσηλεύτηκε φρουρούμενος στο Νοσοκομείο, θα οδηγηθεί αρμοδίως ενώπιων ανακριτή και εισαγγελέα με τις κατηγορίες της ενδοοικογενειακής βίας και απειλής, ενώ προανάκριση για το περιστατικό διενεργεί το Α.Τ. Ρεθύμνου.
Το Ιράν διέψευσε σήμερα ότι παρείχε οποιαδήποτε στρατιωτική βοήθεια στους αντάρτες Χούθι της Υεμένης, οι οποίοι ανέλαβαν την ευθύνη για την εκτόξευση πυραύλου στην περιοχή του βασικού διεθνούς αεροδρομίου του Ισραήλ σε υπεράσπιση των Παλαιστινίων της Γάζας.
«Η δράση των Υεμενιτών υπέρ του παλαιστινιακού λαού ήταν μια ανεξάρτητη απόφαση που ελήφθη σε αλληλεγγύη» προς τους Παλαιστίνιους, ανέφερε σήμερα σε ανακοίνωσή του το ιρανικό υπουργείου Εξωτερικών.
Το Ιράν υποστηρίζει τους αντάρτες Χούθι, οι οποίοι ελέγχουν μεγάλα τμήματα της Υεμένης, όπου μαίνεται πόλεμος από το 2014.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Η ανάρτηση Νετανιάχου κατά του ΙράνΧθες, Κυριακή, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου δεσμεύτηκε για αντίποινα σε βάρος των Χούθι, αλλά και του Ιράν επειδή, σύμφωνα με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, η Τεχεράνη υποστήριξε τους αντάρτες.
«Το Ισραήλ θα απαντήσει σε (αυτήν) την επίθεση των Χούθι (…) ΚΑΙ, σε χρόνο και σε τόπο που θα επιλέξουμε εμείς, στους Ιρανούς τρομοκράτες αφέντες τους», σημείωσε ο Νετανιάχου σε ανάρτησή του στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης X.
President Trump is absolutely right!
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Attacks by the Houthis emanate from Iran. Israel will respond to the Houthi attack against our main airport AND, at a time and place of our choosing, to their Iranian terror masters. pic.twitter.com/eO4hyUzNsI
— Benjamin Netanyahu – בנימין נתניהו (@netanyahu) May 4, 2025
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Αντιδρώντας στις απειλές αυτές, το Ιράν διαβεβαίωσε σήμερα ότι θα απαντήσει σε οποιαδήποτε επίθεση κατά του εδάφους του, όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });«Το Ιράν υπογραμμίζει ότι είναι απολύτως αποφασισμένο (…) να υπερασπιστεί τον εαυτό του», σημείωσε η ιρανική διπλωματία στην ανακοίνωση που εξέδωσε, στην οποία προειδοποίησε το Ισραήλ και τις ΗΠΑ ότι μια ενδεχόμενη επίθεση θα έχει «συνέπειες».
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ και η κυβέρνησή του έχουν αυξήσει τους τελευταίους μήνες τις απειλές κατά του Ιράν επειδή υποστηρίζει τους Χούθι.
Η άνευ προηγουμένου χθεσινή επίθεση στην περιοχή του αεροδρομίου του Τελ Αβίβ προκάλεσε τη διακοπή για σύντομο χρονικό διάστημα της εναέριας κυκλοφορίας και τον ελαφρύ τραυματισμό έξι ανθρώπων, σύμφωνα με τις ισραηλινές αρχές.
Κορυφαίοι εκπρόσωποι της οικονομικής, χρηματιστηριακής, επιχειρηματικής και πολιτικής σκηνής συμμετέχουν στις εργασίες της πρώτης ημέρας του 5ου OT FORUM που διοργανώνει ο Οικονομικός Ταχυδρόμος με θέμα «Νέα Εποχή για τις Κεφαλαιαγορές».
Η δημοσιογραφική ομάδα του ot.gr καλύπτει και μεταδίδει λεπτό προς λεπτό όλες τις εξελίξεις του συνεδρίου που πραγματοποιείται στο Μικρό Χρηματιστήριο, με τους συμμετέχοντες να καταθέτουν τις προτάσεις και τους προβληματισμούς τους για το νέο τοπίο στην ελληνική και διεθνή οικονομία, όπως διαμορφώνεται από την επανεκλογή Τραμπ, τους εμπορικούς πολέμους και τις γεωπολιτικές αναταράξεις.
Το 5o OT FORUM μεταδίδεται live από τις ιστοσελίδες της Alter Ego Media ot.gr, in.gr, tanea.gr, tovima.gr την υβριδική τηλεόραση MEGA Play και τα Social Media της Alter Ego Media.
Σε εξέλιξη βρίσκεται στο Μέγαρο Μαξίμου η παρουσίαση της Εθνικής Στρατηγικής κατά της Βίας και Παραβατικότητας Ανηλίκων.
Κατά την παρουσίαση θα ακουστούν βιωματικές μαρτυρίες μαθητριών, θα χαιρετίσει ο υπουργός Επικρατείας Άκης Σκέρτσος, θα υπάρξουν τοποθετήσεις του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής Δημήτρη Παπαστεργίου και των συναρμόδιων υπουργών (που θα εξειδικεύσουν τα μέτρα στις 12:30) Παιδείας Σοφίας Ζαχαράκη, Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, Δικαιοσύνης Γιώργου Φλωρίδη, Κοινωνικής Συνοχής Δόμνας Μιχαηλίδου, Αναπληρωτή Αθλητισμού Γιάννη Βρούτση, Υφυπουργού Υγείας Δημήτρη Βαρτζόπουλου και της Προέδρου της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων καθηγήτριας Εγκληματολογίας Βάσως Αρτινοπούλου. Την παρουσίαση θα κλείσει με ομιλία του ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.
Δείτε live την παρουσίαση googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Υπενθυμίζεται ότι στο πλαίσιο της Εθνικής Στρατηγικής για τη Βία και την Παραβατικότητα των Ανηλίκων προτείνονται άλλες 29 πολιτικές με 69 νέα μέτρα, εκ των οποίων τα πέντε οριζόντια.
Δύο από τα πιο νέα μέτρα είναι το Kids Wallet, για τον έλεγχο της χρήσης του διαδικτύου ενός ανήλικου από τους γονείς και το Age Verification, δηλαδή η διαδικασία πιστοποίησης ηλικίας για την εγγραφή σε πλατφόρμες. Στον πυρήνα της πολιτικής αυτής βρίσκεται η ψηφιακή ενηλικίωση στα 15 έτη.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναφέρθηκε στην επέτειο των 15 χρόνων από την τραγωδία της Marfin, κάνοντας λόγο, μεταξύ άλλων, για «τα εμπόδια που συναντά η μάχη της Πολιτείας με τη μάστιγα της τρομοκρατίας».
Μεταξύ άλλων αναφέρεται στους νεκρούς εκείνης της και μιλά για την ανάγκη τα διδάγματα του χθες να μετατραπούν σε δύναμη του σήμερα.
Μητσοτάκης: Αναλυτικά η ανάρτηση για την επέτειο της MerfinΑναλυτικά ο κ. Μητσοτάκης αναφέρει:
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });«Δεκαπέντε χρόνια από το έγκλημα της Marfin, η δολοφονία αθώων συμπολιτών μας πληγώνει τη συλλογική μας συνείδηση. Δηλώνει, δυστυχώς, τα εμπόδια που συναντά η μάχη της Πολιτείας με τη μάστιγα της τρομοκρατίας.
Όμως κρατά ζωντανή τη μνήμη και την απόφαση της Δημοκρατίας να νικήσει τους σκοτεινούς υπονομευτές της. Η Παρασκευή Ζούλια, η έγκυος Αγγελική Παπαθανασοπούλου και ο Επαμεινώνδας Τσάκαλης είναι πάντα εδώ, απαιτώντας δικαίωση.
Όπως εδώ είναι και τα διδάγματα του χθες, που πρέπει να μετατραπούν σε δύναμη του σήμερα. Μέχρι ο διχασμός, το μίσος και η τυφλή βία να ξεριζωθούν, επιτέλους, από την κοινωνία».
Δείτε την ανάρτησηΓια τις 12 Ιανουαρίου του 2026 αναβλήθηκε η δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αθηνών για τον θάνατο της πρωτότοκης κόρης της, Τζωρτζίνας.
Η Ρούλα Πισπιρίγκου στην συγκεκριμένη δίκη κατηγορείται για ανθρωποκτονία, τετελεσμένη και σε απόπειρα.
Όπως έγινε γνωστό η δίκη της Πισπιρίγκου αναβλήθηκε λόγω κωλύματος στο πρόσωπο της συνηγόρου της κατηγορουμένης, Βάσως Πανταζή.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Η αναβολή της δίκης ΠισπιρίγκουΣτο δικαστήριο εμφανίστηκε συνεργάτης της Βάσως Πανταζή, η οποία ενημέρωσε ότι αφενός η δικηγόρος βρίσκεται σε δίκη εκτός Αθηνών και αφετέρου ότι θέλει χρόνο για την υπόθεση την οποία ανέλαβε πριν από ένα μήνα.
Από την πλευρά της, η εισαγγελέας τόνισε ότι το αίτημα είναι εύλογο και πρέπει να γίνει δεκτό, κάτι που υιοθετήθηκε από το δικαστήριο.
«Υπάρχει αφενός μία πολυπλοκότητα της υπόθεσης και είναι λογικό η κυρία συνήγορος να θέλει χρόνο να την μελετήσει και αφετέρου σήμερα βρίσκεται σε άλλη υπόθεση» σημείωσε χαρακτηριστικά η πρόεδρος, λέγοντας πως το δικαστήριο έκανε δεκτό το αίτημα.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Η Ρούλα Πισπιρίγκου έχει καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη σε πρώτο βαθμό. Πριν από ενάμιση μήνα η κατηγορούμενη καταδικάστηκε για τις υποθέσεις των δύο άλλων κοριτσιών της οικογένειας, σε δις ισόβια κάθειρξη.
Υπενθυμίζεται ότι η πρωτόδικη απόφαση για τον θάνατο της Τζωρτζίνας εκδόθηκε πριν από περίπου έναν χρόνο, μετά από ακροαματική διαδικασία 14 μηνών και 99 συνεδριάσεων. Η απόφαση ήταν ομόφωνη, καθώς δικαστές και ένορκοι δεν πείστηκαν από τους ισχυρισμούς της κατηγορούμενης ότι δεν είχε σχέση με τον θάνατο της κόρης της.
Συνεχίζονται οι έρευνες της αστυνομίας για την έκρηξη σε υποκατάστημα τράπεζας στη Θεσσαλονίκη, νωρίς το πρωί του Σαββάτου 3 Μαΐου 2025, που κόστισε τη ζωή στην 38χρονη γυναίκα που τοποθέτησε τη βόμβα. Οι αστυνομικοί θεωρούν ότι υπάρχουν τουλάχιστον δύο άτομα με άμεση εμπλοκή, που για την ώρα κρύβονται. Ο ένας είναι ο δημιουργός της βόμβας και ο δεύτερος είναι «ενοικιαστής» του διαμερίσματος στην περιοχή Ανώγειο το οποίο είχε μισθώσει την περασμένη Τετάρτη μέσω της πλατφόρμας Airbnb κι εκεί μέσα βρέθηκαν εκρηκτικά, πυροκροτητές και φυτίλι.
Το συγκεκριμένο διαμέρισμα εντοπίστηκε εύκολα από τους αστυνομικούς, καθώς η 38χρονη γυναίκα είχε σε τσέπη της αναλυτικές οδηγίες από το σημείο που θα παραλάμβανε τη βόμβα μέχρι το σημείο που θα την τοποθετούσε, ενώ στην τσάντα της είχε και τα κλειδιά του διαμερίσματος.
Στόχος η Τράπεζα, λέει η ΕΛ.ΑΣ«Για τη συγκεκριμένη γυναίκα είναι ξεκάθαρο ότι είχε πάντα σχέσεις με αδικήματα κοινού ποινικού δικαίου, γι’ αυτό και αποφασίστηκε την προανάκριση να αναλάβει η υποδιεύθυνση Αντιμετώπισης του Οργανωμένου Εγκλήματος», είπε στο MEGA η εκπρόσωπος Τύπου της ΕΛ.ΑΣ. Κωνσταντία Δημογλίδου. «Είναι δεδομένο ότι ο στόχος ήταν η τράπεζα. Εάν όντως η γυναίκα ήθελε να πραγματοποιήσει μία διάρρηξη και να πάρει ένα χρηματικό ποσό από την τράπεζα ή υπήρχε κάποιος λόγος που τοποθέτησε τον μηχανισμό στην τράπεζα, αυτό αναζητούν οι αστυνομικοί. Κάτι ανέμενε μετά την έκρηξη και γι’ αυτό παρέμεινε στο σημείο, ίσως ανέμενε το αποτέλεσμα της έκρηξης για να έχει πρόσβαση στην τράπεζα ή το ΑΤΜ», πρόσθεσε.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Πρόχειρο και επιπόλαιο χτύπημα
Η 38χρονη ενώ άναψε το φιτίλι της βόμβας και αρχικά απομακρύνθηκε για λίγα μέτρα, στη συνέχεια επέστρεψε με τον μηχανισμό τελικά να εκρήγνυται σκοτώνοντας την ακαριαία.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Μάλιστα είχε μαζί της το κινητό της τηλέφωνο ενώ διέσχισε την Αγίου Δημητρίου χωρίς να έχει καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου της, γεγονός το οποίο προκαλεί εντύπωση.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });‘Οπως επισημαίνεται, η επίθεση στην τράπεζα εκτελέστηκε με επιπόλαιο τρόπο, κάτι που την έκανε ιδιαίτερα επικίνδυνη.
Μιλώντας στο MEGA, ο πρώην πρόεδρος των αστυνομικών υπαλλήλων Νοτιοανατολικής Αττικής, Γιώργος Καλλιακμάνης, είπε ότι ήταν «ένα επιπόλαιο χτύπημα». Εκτίμησε ότι η βόμβα δεν εξερράγη τη στιγμή πουν αναμενόταν – ίσως λόγο αστοχίας υλικού. Η 38χρονη γυναίκα νομίζοντας ότι δεν θα γίνει έκρηξη γύρισε για να πάρει τη βόμβα η οποία είχε πάνω το γενετικό υλικό της και τότε εξερράγη. «Ηταν τοξικοεξαρτημένη η γυναίκα. Σίγουρα δεν είχε εμπειρία. Στο παντελόνι που φορούσε είχε το χαρτάκι με τη διεύθυνση του Airbnb», είπε.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Έκρηξη στη Θεσσαλονίκη: Στο μικροσκόπιο το κινητό της 38χρονης – Άστεγος δήλωνε ο 36χρονος που νοίκιασε το Airbnb
Οι αρμόδιες αρχές γνωρίζουν ποιος είναι ο άνδρας που νοίκιασε το διαμέρισμα καθώς είναι παλιός γνώριμος της ΕΛ.ΑΣ. Ο 36χρονος έχει απασχολήσει για διάφορες υποθέσεις, δηλώνει άστεγος και έμενε σε δομή της Θεσσαλονίκης, εκεί όπου αναζητήθηκε και δεν εντοπίστηκε, με την αστυνομία να έχει εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό του.
Οι αστυνομικοί κάνουν «φύλλο και φτερό» τα ευρήματα που εντοπίστηκαν τόσο έξω από το υποκατάστημα της τράπεζας στην Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη, όσο και στο διαμέρισμα όπου διέμενε τις τελευταίες μέρες η 38χρονη. Στο μικροσκόπιο έχει μπει και το κινητό τηλέφωνο της γυναίκας που εντοπίστηκε στο σημείο της έκρηξης και μεταφέρθηκε στα εγκληματολογικά εργαστήρια, έτσι ώστε να ανακτηθούν δεδομένα που οι αστυνομικοί εκτιμούν ότι μπορούν να δώσουν απαντήσεις σε αναπάντητα ερωτήματα που υπάρχουν.
Την πρόθεσή του να ανοίξει ξανά τις φυλακές του Αλκατράζ, εξέφρασε ο αμερικανός πρόεδρος Τραμπ, προκειμένου όπως είπε, να καταπολεμήσει την «ανομία» που μαστίζουν τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Μάλιστα, έχει δώσει εντολή στη Διεύθυνση Ομοσπονδιακών Φυλακών, στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και στο Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας να εργαστούν μαζί με το FBI πάνω στην ιδέα του.
Οι φυλακές του Αλκατράζ «θα στεγάσει τους πιο αδίστακτους και βίαιους εγκληματίες της Αμερικής», λέει ο Τραμπ ούτως ώστε «να μην είμαστε πλέον όμηροι εγκληματιών, τραμπούκων και δικαστών που φοβούνται να κάνουν τη δουλειά τους και δεν μας επιτρέπουν να απομακρύνουμε εγκληματίες που μπήκαν παράνομα στη χώρα μας» έγραψε σε ανάρτησή του στα social media.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Σύμφωνα με τον Τραμπ, η επαναλειτουργία της φυλακής, η οποία είχε κλείσει τον Μάρτιο του 1963, θα αποτελέσει «σύμβολο του νόμου, της τάξης και της δικαιοσύνης».
Όταν το Αλκατράζ ήταν οχυρό του στρατούΤο νησί Αλκατράζ στον Κόλπο του Σαν Φρανσίσκο, που κάποτε θεωρούνταν η νούμερο ένα φυλακή των αμερικανικών σωφρονιστικών ιδρυμάτων, υπήρξε πολύτιμο για τον αμερικανικό στρατό.
Το 1775, ο Ισπανός εξερευνητής Χουάν Μανουέλ ντε Αγιάλα ναύλωσε τον σημερινό κόλπο του Σαν Φρανσίσκο. Ονόμασε το βραχώδες νησί των 22 στρεμμάτων «La Isla de los Alcatraces», που σημαίνει «Νησί των πελεκάνων». Χωρίς βλάστηση ή κατοίκηση, το Αλκατράζ ήταν κάτι περισσότερο από ένα έρημο νησάκι που καταλαμβανόταν από ένα περιστασιακό σμήνος πουλιών. Υπό την αγγλόφωνη επιρροή, το όνομα «Alcatraces» έγινε Alcatraz.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Η είσοδος των φυλακών. Πηγή φωτο: wikipedia
Το Αλκατράζ κρατήθηκε για στρατιωτική χρήση υπό τον Πρόεδρο Μίλαρντ Φίλμορ το 1850. Εν τω μεταξύ, η ανακάλυψη χρυσού στα βουνά Σιέρα Νεβάδα έφερε ανάπτυξη και ευημερία στο Σαν Φρανσίσκο. Το δέλεαρ του χρυσού απαίτησε την προστασία της Καλιφόρνιας, καθώς οι χρυσοθήρες κατέκλυζαν τον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Σε απάντηση, ο αμερικανικός στρατός έχτισε ένα φρούριο στη βραχώδη όψη του Αλκατράζ. Έκαναν σχέδια για την εγκατάσταση περισσότερων από 100 κανονιών, καθιστώντας το Αλκατράζ την πιο βαριά οπλισμένη οντότητα στη Δυτική Ακτή. Ο πρώτος λειτουργικός φάρος στη Δυτική Ακτή χτίστηκε επίσης στο νησί Αλκατράζ.
Αφού δεν έριξε ποτέ τα δικά του όπλα σε μάχη, το Fort Alcatraz εξελίχθηκε γρήγορα από νησί άμυνας σε νησί κράτησης.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1860, στο νησί φιλοξενούνταν πολίτες που είχαν συλληφθεί για προδοσία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Με την εισροή των κρατουμένων, χτίστηκαν πρόσθετοι χώροι διαβίωσης για να στεγάσουν 500 άνδρες. Το Αλκατράζ ως φυλακή θα συνεχιζόταν για 100 χρόνια. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, ο μέσος πληθυσμός του νησιού κυμαινόταν μεταξύ 200 και 300 ατόμων, χωρίς ποτέ να είναι στο μέγιστο της χωρητικότητας.
«Ο βράχος»Μετά τον καταστροφικό σεισμό του Σαν Φρανσίσκο το 1906, οι κρατούμενοι από τις κοντινές φυλακές μεταφέρθηκαν στο Αλκατράζ. Τα επόμενα πέντε χρόνια, οι κρατούμενοι έχτισαν μια νέα φυλακή, η οποία ονομάστηκε «Pacific Branch, U.S. Military Prison, Alcatraz Island».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Γνωστό ως «The Rock», το Αλκατράζ χρησίμευσε ως πειθαρχικός στρατώνας του στρατού μέχρι το 1933. Οι κρατούμενοι εκπαιδεύτηκαν και έλαβαν στρατιωτική και επαγγελματική εκπαίδευση εδώ.
Το Αλκατράζ των αρχών του 20ού αιώνα ήταν φυλακή ελάχιστης ασφαλείας. Οι κρατούμενοι περνούσαν τις μέρες τους δουλεύοντας και μαθαίνοντας.
Το Αλκατράζ ξεκίνησε να λειτουργεί ως στρατιωτική φυλακή το 1868, ενώ από 1934 στο νησί κρατούνταν εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου.
Ορισμένοι μάλιστα απασχολούνταν ως μπέιμπι σίτερ για τις οικογένειες των σωφρονιστικών υπαλλήλων. Τελικά έχτισαν ένα γήπεδο μπέιζμπολ και οι κρατούμενοι έφτιαξαν τις δικές τους στολές μπέιζμπολ. Αγώνες πυγμαχίας μεταξύ των κρατουμένων, γνωστοί ως «Alcatraz Fights», διοργανώνονταν τα βράδια της Παρασκευής. Η ζωή στη φυλακή έπαιξε ρόλο στην αλλαγή του τοπίου του νησιού.
Ο στρατός μετέφερε χώμα στο Αλκατράζ από το κοντινό Angel Island και πολλοί κρατούμενοι εκπαιδεύτηκαν ως κηπουροί. Φύτεψαν τριαντάφυλλα, μπλουγκράσο, παπαρούνες και κρίνα. Υπό τις διαταγές του αμερικανικού στρατού, το Αλκατράζ ήταν ένα αρκετά ήπιο ίδρυμα και οι εγκαταστάσεις του ήταν ευνοϊκές.
Η γεωγραφική θέση του Αλκατράζ ήταν η καταστροφή της κατοχής από τον αμερικανικό στρατό. Η εισαγωγή τροφίμων και προμηθειών στο νησί ήταν πολύ ακριβή.
Η Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930 ανάγκασε τον στρατό να εγκαταλείψει το νησί και οι κρατούμενοι μεταφέρθηκαν σε ιδρύματα στο Κάνσας και το Νιου Τζέρσεϊ.
«Νησί του διαβόλου του θείου Σαμ»Το Αλκατράζ αποκτήθηκε από το Ομοσπονδιακό Γραφείο Φυλακών το 1934. Το πρώην στρατιωτικό κέντρο κράτησης έγινε το πρώτο πολιτικό σωφρονιστικό ίδρυμα υψίστης ασφαλείας της Αμερικής.
Όσοι πατούσαν, το πόδι τους στον «Βράχο», ξεχνούσαν τα ονόματά τους και μετατρέπονταν σε… αριθμό
Αυτή η «φυλακή του σωφρονιστικού συστήματος» σχεδιάστηκε ειδικά για να στεγάσει τους πιο φρικτούς κρατούμενους, τους ταραξίες που άλλες ομοσπονδιακές φυλακές δεν μπορούσαν να κρατήσουν με επιτυχία.
Η απομονωμένη τοποθεσία του το καθιστούσε ιδανικό για την εξορία των σκληρών εγκληματιών, ενώ μια αυστηρή καθημερινή ρουτίνα δίδασκε στους κρατούμενους να ακολουθούν τους κανόνες και τις ρυθμίσεις της φυλακής.
Η Μεγάλη Ύφεση ήταν μάρτυρας μερικών από τις πιο αποτρόπαιες εγκληματικές δραστηριότητες στη σύγχρονη αμερικανική ιστορία και η αυστηρότητα του Αλκατράζ ταίριαζε απόλυτα στην εποχή του.
Οι διάσημοι κρατούμενοιΤο Αλκατράζ φιλοξένησε διαβόητους εγκληματίες, όπως ο Αλ «Σημαδεμένος» Καπόνε, ο οποίος καταδικάστηκε για φοροδιαφυγή και πέρασε πέντε χρόνια στο νησί. Ο Αλ Καπόνε στερήθηκε τις συνήθεις πολυτελείς ανέσεις του και δεν ήταν πλέον προστατευμένος από τη βία και το χάος. Ωστόσο, ασχολήθηκε με τη μουσική και ίδρυσε μια μπάντα της φυλακής.
Ο Αλ Καπόνε ήταν ένας από τους πρώτους κρατούμενους που στάλθηκαν εκεί, καταγράφηκε ως τρόφιμος νούμερο 85.
O Έλσγουορθ Ρέιμοντ Τζόνσον γνωστός και ως «Μπάμπι», πήγε στο Αλκατράζ το 1952, στο απόγειο της βασιλείας του ως ο αποκαλούμενος «Νονός του Χάρλεμ». Αν και δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ, ένας από τους συγκρατούμενούς του ανέφερε σε συνεντεύξεις του ότι ο «Μπάμπι» ήταν αυτός που παρείχε τη βάρκα στους δραπέτες του 1962.
O Έλσγουορθ Ρέιμοντ Τζόνσον
Ο Ρόμπερτ Στράουντ μεταφέρθηκε στο Αλκατράζ το 1942, είχε ήδη καθιερωθεί ως ένας από τους πιο πασίγνωστους και τρομακτικούς εγκληματίες. Τα επόμενα 30 χρόνια, συχνά υποβιβασμένος στην απομόνωση, ο Στράουντ έγινε αυτοδίδακτος ορνιθολόγος, μελετώντας τη σχεδίαση και την αναπαραγωγή καναρινιών.
Το χόμπι του έγινε τόσο καταναγκαστικό που είχε τη δυνατότητα να εκτρέφει τα πουλιά και να διατηρεί εργαστήριο μέσα στο κελί του.
Ο Ρόμπερτ Στράουντ
Ο Άλβιν Κάρπις επίσημος δημόσιος εχθρός νούμερο ένα και μέλος μιας τρομερής εγκληματικής συμμορίας ληστών, αεροπειρατών και απαγωγέων της δεκαετίας του 1930. Ήταν ο τελευταίος από τους εγκληματίες της εποχής της ύφεσης που συνελήφθη και εξέτισε 26 χρόνια, τη μεγαλύτερη ποινή από οποιονδήποτε κρατούμενο.
Ο Άλβιν Κάρπις
Στα 29 χρόνια λειτουργίας της, η ομοσπονδιακή φυλακή φιλοξένησε περισσότερους από 1.500 κατάδικους.
Τα 4 δικαιώματα των κρατούμενωνΗ καθημερινή ζωή στο ομοσπονδιακό σωφρονιστικό ίδρυμα Αλκατράζ ήταν σκληρή. Οι κρατούμενοι είχαν τέσσερα δικαιώματα.
Αυτά περιλάμβαναν ιατρική περίθαλψη, στέγη, τροφή και ένδυση. Οι ψυχαγωγικές δραστηριότητες και οι οικογενειακές επισκέψεις έπρεπε να κερδηθούν με σκληρή δουλειά.
Τα κελιά της απομόνωσης
Οι τιμωρίες για την κακή συμπεριφορά περιλάμβαναν σκληρή εργασία, τη χρήση μίας μπάλας 12 κιλών και αλυσίδας και τα λουκέτα όπου οι κρατούμενοι κρατούνταν στην απομόνωση, περιοριζόμενοι σε ψωμί και νερό. Έγιναν συνολικά 14 απόπειρες απόδρασης από περισσότερους από 30 κρατούμενους.
Οι περισσότεροι πιάστηκαν, αρκετοί εκτελέστηκαν και μερικοί καταπλάκωσαν τα παγωμένα κύματα του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο.
Οι τρεις δραπέτεςΤο 1962, τρεις κρατούμενοι στις φυλακές του Αλκατράζ, κατάφεραν να αποδράσουν από το περίφημο νησί-φρούριο, με την τύχη τους έκτοτε να αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της αμερικανικής ιστορίας. Οι διαβόητες φυλακές του Αλκατράζ, θεωρούνταν απροσπέλαστες λόγω της φύλαξής τους, αλλά και του ότι τα νερά του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο που κύκλωναν το νησί ήταν γεμάτα κινδύνους.
Οι τρεις δραπέτες σε φωτογραφία που έδωσε εκείνη την εποχή το FBI. Πηγή φωτό: news.sky.com
Στη θέση τους είχαν βάλει ψεύτικα κεφάλια με εξαιρετικό τρόπο φτιαγμένα από χαρτί, με αληθινά μαλλιά και ζωγραφισμένα μάτια.
Tα ψεύτικα κεφάλια που είχαν φτιάξει οι δραπέτες
Οι τρεις κακοποιοί είχαν χρησιμοποιήσει ακονισμένα κουτάλια για να σκάψουν τα τείχη της φυλακής, άφησαν τα ανδρείκελα από πεπιεσμένο χαρτί στα κρεβάτια τους και διέφυγαν στη θάλασσα με μια σχεδία κατασκευασμένη από 50 αδιάβροχα.
Η τρύπα από όπου διέφυγαν παραμένει ως έχει για τους επισκέπτες. Πηγή φωτό: Wikipedia
Οι Frank Morris, Clarence Anglin και John Anglin πέρασαν στην ιστορία ως οι μόνοι κρατούμενοι που είχαν καταφέρει να αποδράσουν. Οι αρχές θεώρησαν πως χάθηκαν για πάντα στη θάλασσα, αλλά ποτέ δεν βρέθηκαν σοροί, ούτε όμως και ίχνη τους.
Πρόσφατα ένα γράμμα ήρθε στην επιφάνεια ανατρέποντας την μέχρι σήμερα κυρίαρχη άποψη. Θα μπορούσαν οι τρεις κρατούμενοι, να είναι σήμερα ζωντανοί;
Το γράμμα του… δραπέτη στο FBIΤο 2013 έφτασε στα χέρια των αρχών η επιστολή κάποιου Jon Anglin. «Ονομάζομαι John Anglin. Δραπέτευσα από το Alcatraz τον Ιούνιο του 1962 μαζί με τον αδερφό μου Clarence και τον Frank Morris. Είμαι 83 χρονών και σε κακή κατάσταση υγείας. Έχω καρκίνο. Εκείνο το βράδυ την γλυτώσαμε στο παρατσάκ! Ο Frank πέθανε τον Οκτώβριο του 2005. Στον τάφο του έχει γραφτεί άλλο όνομα. Ο αδερφός μου πέθανε το 2011».
Όλοι σκέφτηκαν ότι πρόκειται για απάτη. Όταν όμως οι άνθρωποι του FBI το έψαξαν καλύτερα, είδαν πώς όντως αυτά τα τρία ονόματα είχαν δραπετεύσει εκείνη την περίοδο.
Το γράμμα που έφτασε στο FBI
Δεν ήταν οι πρώτοι άλλωστε. Είχαν γίνει αρκετές ακόμα απόπειρες. Με αποτυχία, οι οποίες συνήθως κατέληγαν με τον θάνατο όσων προσπαθούσαν. Κάτι που κανονικά ίσχυε και για αυτού τους τρεις. Αφού τότε είχε δηλωθεί πώς πνίγηκαν στην προσπάθειάς τους να αποδράσουν.
Μπορεί όμως, τελικά, οι αρχές να είχαν κάνει τότε λάθος. Και αυτοί οι τρεις επικίνδυνοι κακοποιοί να είναι οι μόνοι που κατάφεραν να δραπετεύσουν από το «βράχο» και να σωθούν από τα παγωμένα νερά;
Μάλιστα η επιστολή κλείνει με μια παράκληση που ακροβατεί ανάμεσα στη θρασύτητα και την αρχοντιά από πλευράς του Anglin: «Αν ανακοινώσετε αυτά που σας γράφω στην τηλεόραση υπόσχομαι να περάσω έναν χρόνο στην φυλακή με τις απαραίτητες ιατρικές φροντίδες βέβαια. Θα επικοινωνήσω εγώ μαζί σας. Αυτό δεν είναι αστείο. Είναι η αλήθεια».
Εργαστήριο του FBI εξέτασε το γράμμα για δακτυλικά αποτυπώματα και DNA και ανέλυσε το χειρόγραφο χωρίς όμως να αποκομίσει σαφή αποτελέσματα.
Γιατί έκλεισε το Αλκατράζ;Η λειτουργία της φυλακής στο νησί Αλκατράζ ήταν δαπανηρή, καθώς όλες οι προμήθειες έπρεπε να μεταφέρονται με πλοίο. Το νησί δεν είχε καμία πηγή γλυκού νερού και σχεδόν ένα εκατομμύριο γαλόνια μεταφέρονταν κάθε εβδομάδα.
Η οικοδόμηση μιας φυλακής υψηλής ασφαλείας αλλού ήταν πιο προσιτή για την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, και από το 1963 το «Νησί του Διαβόλου του Θείου Σαμ» δεν υπήρχε πια.
Σήμερα, το αντίστοιχο της διαβόητης ομοσπονδιακής φυλακής στο νησί Αλκατράζ είναι ένα ίδρυμα υψίστης ασφαλείας στη Φλόρενς του Κολοράντο. Έχει το παρατσούκλι «Αλκατράζ των Βραχωδών Όρεων».
ΤουρισμόςΤο νησί Αλκατράζ έγινε εθνικό πάρκο το 1972 και θεωρείται μέρος της Εθνικής Περιοχής Αναψυχής Golden Gate.
Τουρίστες μέσα στις φυλακές του Αλκατράζ
Ανοιχτό για το κοινό το 1973, το Αλκατράζ δέχεται κάθε χρόνο περισσότερους από ένα εκατομμύριο επισκέπτες από όλο τον κόσμο.
Το περασμένο έτος ήταν το πιο θανατηφόρο για τις ρωσικές δυνάμεις από την έναρξη του πολέμου πλήρης κλίμακας στην Ουκρανία: τουλάχιστον 45.287 άνθρωποι σκοτώθηκαν.
Ο αριθμός αυτός είναι σχεδόν τριπλάσιος σε σχέση με τον πρώτο χρόνο της εισβολής και ξεπερνά σημαντικά τις απώλειες του 2023, όταν στην Μπαχμούτ διεξαγόταν η μεγαλύτερη και φονικότερη μάχη του πολέμου.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Στην αρχή του πολέμου, οι απώλειες καταγράφονταν κατά κύματα κατά τη διάρκεια των μαχών για θέσεις-κλειδιά, αλλά το 2024 ο αριθμός των νεκρών αυξανόταν από μήνα σε μήνα.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Οι ρωσικές δυνάμεις προχωρούσαν αργά προς τα εμπρός, χάνοντας 27 στρατιώτες για κάθε χιλιόμετρο ουκρανικού εδάφους που καταλάμβαναν, όπως αναφέρει το BBC.
Πόσοι Ρώσοι στρατιώτες έχουν σκοτωθεί στην ΟυκρανίαΗ ρωσική υπηρεσία του BBC, σε συνεργασία με το ανεξάρτητο μέσο ενημέρωσης Mediazona και μια ομάδα εθελοντών, επεξεργάστηκε δεδομένα ανοικτών πηγών από ρωσικά νεκροταφεία, στρατιωτικά μνημεία και νεκρολογίες.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Μέχρι στιγμής, έχουν εντοπίσει τα ονόματα 106.745 Ρώσων στρατιωτών που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της πλήρους εισβολής στην Ουκρανία.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Ο πραγματικός αριθμός είναι σαφώς πολύ υψηλότερος. Οι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες εκτιμούν ότι ο παραπάνω αριθμός μπορεί να καλύπτει μεταξύ 45% και 65% των θανάτων, κάτι που μεταφράζεται σε 164.223 έως 237.211 άτομα.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Πηγή: BBC
Ποια ήταν η πιο φονική ημέρα για τις ρωσικές δυνάμειςΗ 20η Φεβρουαρίου 2024 ήταν η πιο θανατηφόρα ημέρα για τις ρωσικές δυνάμεις τoν περασμένο χρόνο.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Μεταξύ των θυμάτων ήταν οι Αλντάρ Μπαϊρόφ, Ιγκόρ Μπάμπιτς και Οχούντζον Ρουστάμοφ, οι οποίοι ανήκαν στην 36η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία Τυφεκιοφόρων, όταν τέσσερις ουκρανικοί πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς HIMARS έπληξαν ένα πεδίο εκπαίδευσης κοντά στην πόλη Βολνοβάχα στο κατεχόμενο Ντονέτσκ.
Πηγή: BBC
Είχαν διαταχθεί να παραταχθούν για μια τελετή απονομής μεταλλίων. Εξήντα πέντε στρατιώτες σκοτώθηκαν, συμπεριλαμβανομένου του διοικητή τους Συνταγματάρχη Μουσάεφ. Δεκάδες άλλοι τραυματίστηκαν.
Ο Μπαϊρόφ, 22 ετών και από την Μπουριάτια της ανατολικής Σιβηρίας, είχε σπουδάσει για να γίνει ειδικός στην υγιεινή τροφίμων, αλλά επιστρατεύτηκε για υποχρεωτική στρατιωτική θητεία και στη συνέχεια υπέγραψε συμβόλαιο για να γίνει επαγγελματίας στρατιώτης.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Τον Φεβρουάριο του 2022 πήγε να πολεμήσει στην Ουκρανία και συμμετείχε στη μάχη για την Μποροντιάνκα κατά την προέλαση της ταξιαρχίας του προς το Κίεβο τον Μάρτιο του 2022. Η πόλη καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς. Ουκρανικές πηγές αναφέρουν ότι Ρώσοι στρατιώτες συμμετείχαν στην εκτέλεση αμάχων, γράφει το BBC.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });O Οχούντζον Ρουστάμοφ, 31 ετών και από την Τσίτα της Σιβηρίας, εργαζόταν ως ηλεκτροσυγκολλητής μετά την υποχρεωτική θητεία του στις ειδικές δυνάμεις. Επιστρατεύτηκε κατά τη διάρκεια μερικής επιστράτευσης τον Οκτώβριο του 2022.
Σε αντίθεση με τον Ρουστάμοφ, ο Ιγκόρ Μπάμπιτς, 32 ετών, είχε πάει εθελοντικά στον πόλεμο. Είχε εργαστεί με ενήλικες και παιδιά που είχαν διαγνωστεί με εγκεφαλική παράλυση, βοηθώντας τους με φυσικοθεραπείες μέχρι τον Απρίλιο του 2023.
Συνολικά 201 Ρώσοι στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους εκείνη την ημέρα, σύμφωνα με τα στοιχεία του BBC.
Η ενημέρωση από τον Σοϊγκού στον ΠούτινΛίγες ώρες μετά το χτύπημα στο πεδίο ασκήσεων, ο τότε Ρώσος υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού συναντήθηκε με τον Βλαντίμιρ Πούτιν για να του μεταφέρει τα νέα της στρατιωτικής επιτυχίας από τη γραμμή του μετώπου.
Δεν υπήρξε καμία αναφορά για την επίθεση στο πεδίο ασκήσεων, ούτε υπήρξε καμία αναφορά από το υπουργείο Άμυνας στις καθημερινές του εκθέσεις.
Μια συγγενής του Οχουντζόν Ρουστάμοφ δήλωσε ότι έχει ήδη θάψει τρία στενά μέλη της οικογένειάς της κατά τη διάρκεια του πολέμου. «Τον Δεκέμβριο του 2022 πέθανε ο σύζυγός μου. Στις 10 Φεβρουαρίου 2024, ο νονός μου. Και στις 20 Φεβρουαρίου ο ετεροθαλής αδελφός μου. Από τη μια κηδεία στην άλλη», είπε.
Πηγή: BBC
Η αλλαγή στο μοτίβο των απωλειώνTo BBC σημειώνει ότι στην ανάλυσή του δόθηκε προτεραιότητα στις ακριβείς ημερομηνίες θανάτου των στρατιωτών. Εάν δεν ήταν διαθέσιμες, χρησιμοποιήθηκαν η ημερομηνία της κηδείας ή η ημερομηνία που αναφέρθηκε ο θάνατος.
Κατά τα δύο πρώτα χρόνια του πολέμου, το 2022 και το 2023, οι ρωσικές απώλειες ακολούθησαν ένα κυματοειδές μοτίβο: σκληρές μάχες με μεγάλες απώλειες εναλλάσσονταν με περιόδους σχετικής ηρεμίας.
Το 2023, για παράδειγμα, οι περισσότερες απώλειες σημειώθηκαν μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου, όταν οι ρωσικές δυνάμεις προσπάθησαν να καταλάβουν τις πόλεις Βούχλενταρ και Μπαχμούτ στην περιφέρεια Ντονέτσκ.
Τον πρώτο χρόνο της πλήρους εισβολής, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του BBC, η Ρωσία έχασε τουλάχιστον 17.890 στρατιώτες. Ο αριθμός αυτός δεν περιλαμβάνει τις απώλειες από τις δύο δυνάμεις πληρεξούσιων της Ρωσίας στην κατεχόμενη ανατολική Ουκρανία.
Το 2023, ο αριθμός αυτός ανήλθε σε 37.633.
Το 2024, δεν υπήρξε καμία περίοδος που να καταγράφεται σημαντική μείωση των θυμάτων. Τις αιματηρές μάχες για την Αβντιίβκα και τη Ρομπότινε ακολούθησαν εντατικές επιθέσεις προς το Ποκρόβσκ και το Τορέτσκ.
Η περίπτωση του ΚουρσκΤον Αύγουστο του 2024, Ρώσοι στρατιώτες σκοτώθηκαν όταν οι ουκρανικές δυνάμεις εισέβαλαν από τα σύνορα στην περιοχή του Κουρσκ. Μόνο από τις 6 έως τις 13 Αυγούστου υπολογίζεται ότι έχασαν τη ζωή τους 1.226 Ρώσοι στρατιώτες.
Ωστόσο, οι μεγαλύτερες συνολικές απώλειες σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια μιας αργής ρωσικής προέλασης στα ανατολικά μεταξύ Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου 2024, σύμφωνα με τον κορυφαίο Αμερικανό στρατιωτικό αναλυτή Μάικλ Κόφμαν.
«Η τακτική (σ.σ. που χρησιμοποιούσε ο ρωσικός στρατός) έδωσε έμφαση σε επαναλαμβανόμενες επιθέσεις με διασκορπισμένες ομάδες εφόδου, χρησιμοποιώντας μικρές ομάδες πυρός πεζικού, οι οποίες αύξησαν τις συνολικές απώλειες σε σχέση με το κερδισμένο έδαφος», εξήγησε.
Μετά από σχεδόν δύο χρόνια έντονων μαχών, οι ρωσικές δυνάμεις κατέλαβαν τον κόμβο υλικοτεχνικής υποδομής Βούχλενταρ στο Ντονέτσκ την 1η Οκτωβρίου 2024.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις του αμερικανικού Ινστιτούτου για τη Μελέτη του Πολέμου (ISW), από τον Σεπτέμβριο έως τον Νοέμβριο του 2024, οι ρωσικές δυνάμεις κατέλαβαν 2.356 τετραγωνικά χιλιόμετρα της Ουκρανίας.
Ακόμη και τότε, οι ουκρανικές δυνάμεις στο μέτωπο δεν κατέρρευσαν.
Το κόστος αυτής της προέλασης ήταν τουλάχιστον 11.678 θάνατοι Ρώσων στρατιωτών.
Οι πραγματικές απώλειες είναι πιθανότατα υψηλότερες. Το BBC έχει υπολογίσει μόνο τους στρατιώτες και τους αξιωματικούς των οποίων τα ονόματα εμφανίστηκαν σε δημόσια διαθέσιμες νεκρολογίες και των οποίων οι ημερομηνίες θανάτου ή κηδείας συνέπεσαν μέσα σε αυτή την περίοδο.
Συνολικά το 2024, σύμφωνα με το ISW, η Ρωσία κατέλαβε 4.168 τετραγωνικά χιλιόμετρα γης. Αυτό σημαίνει ότι για κάθε τετραγωνικό χιλιόμετρο που καταλαμβάνεται, σκοτώνονται 27 Ρώσοι στρατιώτες, και σε αυτό δεν περιλαμβάνονται οι τραυματίες.
Πώς επηρεάζονται οι στρατολογίεςΗ Ρωσία έχει βρει τρόπους αναπλήρωσης των εξαντλημένων δυνάμεών της.
«Οι ρωσικές στρατολογίες αυξήθηκαν επίσης κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2024 και ξεπέρασαν τις ρωσικές απώλειες, επιτρέποντας στη Μόσχα να δημιουργήσει πρόσθετους σχηματισμούς», δήλωσε ο Μάικλ Κόφμαν.
Οι εφάπαξ πληρωμές σε στρατιώτες που υπογράφουν νέα συμβόλαια αυξήθηκαν σε τρεις ρωσικές περιφέρειες. Οι μισθοί μάχης για τους εθελοντές στρατιώτες είναι πέντε έως επτά φορές υψηλότεροι από τον μέσο μισθό στις περισσότερες περιοχές.
Το BBC κατατάσσει επίσης στους εθελοντές όσους υπέγραψαν για να αποφύγουν την ποινική δίωξη, κάτι που επιτράπηκε από τον νόμο το 2024.
Οι εθελοντές έχουν γίνει η ταχύτερα αυξανόμενη κατηγορία θυμάτων στους υπολογισμούς του BBC, αποτελώντας το ένα τέταρτο των θυμάτων που έχουμε εντοπιστεί.
Πηγή: BBC
Χωρίς στρατιωτική εμπειρίαΤο 2023-2024, χιλιάδες εθελοντές που υπέγραψαν συμβόλαια με το υπουργείο Άμυνας στάλθηκαν στις γραμμές του μετώπου μόλις 10-14 ημέρες αργότερα. Μια τέτοια ελάχιστη εκπαίδευση θα έχει μειώσει δραματικά τις πιθανότητες επιβίωσής τους, λένε οι ειδικοί.
Μια ρωσική δημοκρατία, το Μπασκορτοστάν, έχει τον υψηλότερο αριθμό θυμάτων, με 4.836 επιβεβαιωμένους θανάτους. Οι περισσότεροι προέρχονταν από αγροτικές περιοχές και το 38% είχε πάει να πολεμήσει χωρίς στρατιωτική εμπειρία.
Η εφάπαξ πληρωμή για την υπογραφή ενός συμβολαίου του ρωσικού στρατού στην Ούφα είναι 34 φορές ο μέσος μισθός της περιοχής που είναι 67.575 ρούβλια (600 λίρες Αγγλίας).
Ο υπολογισμός των θανάτων από δεδομένα ανοικτής πηγής θα είναι πάντα ελλιπής, τονίζει το BBC.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι σοροί σημαντικού αριθμού στρατιωτών που σκοτώθηκαν τους τελευταίους μήνες ενδέχεται να βρίσκονται ακόμη στο πεδίο της μάχης και η περισυλλογή τους αποτελεί κίνδυνο για τους στρατιώτες που υπηρετούν.
Ο πραγματικός απολογισμός των νεκρών των ρωσικών δυνάμεων αυξάνεται σημαντικά, αν συμπεριληφθούν και όσοι πολέμησαν κατά της Ουκρανίας στο όνομα των αυτοανακηρυγμένων Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ.
Μια αξιολόγηση των νεκρολογιών και των αναφορών για την αναζήτηση μαχητών που έχουν χάσει την επαφή τους δείχνει ότι από 21.000 έως 23.500 άνθρωποι μπορεί να έχουν σκοτωθεί μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2024.
Αυτό θα ανέβαζε τον συνολικό αριθμό των νεκρών σε 185.000 έως 260.700 στρατιώτες.