Τεχνολογία

Με δέσμη διαδικαστικών βημάτων και μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο Κοινοτήτων (Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων) καθώς και με τη σύγκληση μιας νέας πενταμερούς διάσκεψης στο τέλος Ιουλίου ολοκληρώθηκαν χθες στη Γενεύη οι εργασίες της πενταμερούς διάσκεψης (Κυπριακή Δημοκρατία, τουρκοκυπριακή κοινότητα, Ελλάδα, Τουρκία, Ηνωμένο Βασίλειο). Δεδομένων των δυσκολιών, πρόκειται για θετική εξέλιξη – και το μέγιστο που μπορούσε να αποφασισθεί στο στάδιο αυτό –, η οποία διατηρεί την προοπτική επανέναρξης της διαδικασίας επίλυσης του κυπριακού προβλήματος ύστερα από οκτώ χρόνια πλήρους σχεδόν απραξίας (μετά το ναυάγιο του Κραν Μοντανά το 2017). Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, υπό την αιγίδα και προεδρία του οποίου πραγματοποιήθηκε η Πενταμερής, επένδυσε ομολογουμένως προσπάθεια και κόπους εδώ και αρκετό καιρό προκειμένου να διαμορφώσει το πλαίσιο συνθηκών που θα επέτρεπε στις δύο πλευρές (Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους) να βρεθούν στο τραπέζι μαζί με τις εγγυήτριες δυνάμεις χωρίς να καταλήξουν σε αδιέξοδο. Προς την ίδια κατεύθυνση εργάστηκαν οι υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας, Γιώργος Γεραπετρίτης και Χακάν Φιντάν. Υψηλό ενδιαφέρον για την επανεκκίνηση του Κυπριακού επέδειξε επίσης και η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ). Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Αντόνιο Κόστα έστειλε επιστολή στον γενικό γραμματέα Αντόνιο Γκουτέρες επισημαίνοντας το ενδιαφέρον της ΕΕ για λύση του Κυπριακού στη βάση των σχετικών ψηφισμάτων του ΟΗΕ (Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία – ΔΔΟ) και σύμφωνα με το «ενωσιακό κεκτημένο». Σε μια χρονική στιγμή που λόγω των ραγδαίων γεωπολιτικών ανακατατάξεων η Ευρώπη/ΕΕ θέλει διακαώς να εντάξει την Τουρκία στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική άμυνας, το βέτο της Λευκωσίας (και Αθήνας) αποτελεί ένα δυσάρεστο εμπόδιο που η λύση του Κυπριακού θα μπορούσε να ακυρώσει. Η Ενωση έχει εμφανώς κουρασθεί από τα βέτο αυτά.

Το κρίσιμο ερώτημα βεβαίως είναι εάν τελικά η επανάληψη της προσπάθειας μπορεί να καταλήξει σε διευθέτηση του προβλήματος στη βάση της Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας που είναι ως γνωστόν το πρότυπο πάνω στο οποίο διαπραγματεύονται οι δύο πλευρές από το 1977 (συμφωνία Μακαρίου – Ντενκτάς). Οι προοπτικές εμφανίζονται δύσκολες έως εντελώς αρνητικές. Η τουρκοκυπριακή πλευρά και επισήμως η Τουρκία απορρίπτουν τώρα τη ΔΔΟ υπέρ της λύσης των δύο κρατών (κυρίαρχης ισότητας), της de jure δηλαδή διχοτόμησης της Κύπρου και νομιμοποίησης των τετελεσμένων της εισβολής και κατοχής. Από την άλλη μεριά, η ελληνοκυπριακή πλευρά ενώ ομνύει στη ΔΔΟ, δεν φαίνεται να πιστεύει ολόψυχα στη λογική και τις συνέπειες της ομοσπονδίας. Η οποία ομοσπονδία στηρίζεται σε δύο τουλάχιστον θεμελιακές αρχές: (α) στην πολιτική (όχι αριθμητική) ισότητα των μερών που τη συνιστούν (Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι) και (β) στον διαμοιρασμό (sharing) αγαθών, ευημερίας και εξουσίας, αρχή που συνεπάγεται τη μεταφορά πόρων (δημοσιονομικός ομοσπονδισμός) από την ευημερούσα στη λιγότερο αναπτυγμένη πολιτεία (Τουρκοκύπριους). Η Λευκωσία και οι πολιτικές δυνάμεις της δεν ομονοούν στη λογικώς απροϋπόθετη αποδοχή των αρχών αυτών. Μια ρίζα του αδιεξόδου βρίσκεται εδώ.

Παρά ταύτα, η γεωπολιτική κατάσταση απαιτεί λύση του Κυπριακού. Και παρά τις διαμετρικά διαφορετικές απόψεις, το Κυπριακό μπορεί και πρέπει να λυθεί σε μια λογική ομοσπονδίας ως ένα πρότυπο win-win για όλους – Κυπριακή Δημοκρατία, Τουρκοκύπριους, Ελλάδα, Τουρκία. Η πολιτική ευκαιρία προσφέρεται από το άνοιγμα της διαδικασίας ενσωμάτωσης της Τουρκίας στην Ευρώπη – κοινή άμυνα, πολιτικές, μετανάστευση, στρατηγικός διάλογος, κ.ά.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η Λευκωσία πρέπει και μπορεί (εάν θέλει) να αξιοποιήσει δημιουργικά την ευρωτουρκική προοπτική. Υπάρχουν πολλοί τρόποι. Οπως υπάρχουν και αρκετές εκδοχές ομοσπονδίας που σέβονται τα θεμελιώδη δικαιώματα (νομική προσωπικότητα, κ.ά.) για την Κυπριακή Δημοκρατία και παράλληλα ικανοποιούν όλες τις θεμιτές ανησυχίες της τουρκοκυπριακής κοινότητας (που στην πλειοψηφία της θέλει ομοσπονδία και ΕΕ). Ενώ οι εξωτερικές πτυχές (εγγυήσεις, τουρκικά στρατεύματα, κ.λπ.) μπορούν επίσης μέσα σ’ αυτή τη διαδικασία και το πλαίσιο να αντιμετωπισθούν δημιουργικά και τελεσίδικα. (Αλλά όχι με αλλόκοτες ενέργειες άκαιρων τριμερών συναντήσεων.)

Αυτονόητο είναι ότι η οποιαδήποτε (ομοσπονδιακή) λύση θα πρέπει να ικανοποιεί τις κοινωνίες και των δύο κοινοτήτων, οι οποίες θα έχουν και τον τελικό λόγο μέσω δημοψηφισμάτων να εγκρίνουν ή απορρίψουν το αποτέλεσμα.

Ο Π.Κ. Ιωακειμίδης εί,ναι ομότιμος καθηγητής του ΕΚΠΑ, πρώην πρεσβευτής – σύμβουλος του ΥΠΕΞ και μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του ΕΛΙΑΜΕΠ

Έντονη ήταν η αντίδραση της Ρούλας Πισπιρίγκου, σύμφωνα με συγκρατούμενή της, μετά την ανακοίνωση της ποινής της από το δικαστήριο, όταν επέστρεψε στο κελί της.

Υπενθυμίζεται ότι η Πισπιρίγκου καταδικάστηκε σε δις ισόβια για τους θανάτους της Μαλένας και της Ίριδας, κάτι που σημαίνει ότι αν δεν καταφέρει να «σπάσει» τα ισόβια στο Εφετείο, θα παραμείνει στη φυλακή 25 χρόνια.

Η αντίδραση της Πισπιρίγκου μετά την αναγγελία της δικαστικής απόφασης

Συγκρατούμενή της μίλησε στον Alpha και περιέγραψε τις αντιδράσεις της μητέρας από την Πάτρα, που μετά τα ισόβια για τον θάνατο της Τζωρτζίνας είδε να της επιβάλλεται η ίδια ποινή και για τις άλλες δύο κόρες της, υποστηρίζοντας ότι έβριζε τους δικαστές και απειλούσε τους πάντες.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

«Τα έσπασε όλα, χτύπαγε τοίχους, έβριζε τους δικαστές ότι τη δίκασαν άδικα για τα παιδιά της. Έβριζε, ‘θα δείτε τώρα ποια είμαι, τώρα που θα πάω σε άλλες φυλακές θα δουν ποια είμαι’», είπε για την Πισπιρίγκου η γυναίκα.

Κατά την ίδια, φώναζε, ακόμα, «να καταδικάσουν εμένα για τα παιδιά μου;», ενώ φέρεται να έβριζε και τις συγκρατούμενές της λέγοντας «θα δείτε τι θα πάθετε. Χαρήκατε που δικάστηκα. Εγώ ήμουν καλή μάνα. Είμαι αθώα, θα βάλω τους καλύτερους δικηγόρους».

Τι ανέφερε η συγκρατούμενη για την καταδίκη της κατηγορούμενης

Επιπλέον, η γυναίκα, που κρατείται στην ίδια φυλακή με τη Ρούλα Πισπιρίγκου, ανέφερε για την καταδίκη της: «Εμείς χαρήκαμε γιατί είμαστε σίγουροι ότι έχει φάει τα παιδιά της».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Τέλος, είπε ότι η Ρούλα Πισπιρίγκου «φτιαχνόταν και βαφόταν πριν πάει στο δικαστήριο για να τη βλέπει ο σύζυγος. Να δούμε, τώρα θα βάψει ξανά ρίζα εκεί που θα πάει;».

Υπό έρευνα οι ιατροδικαστές

Έρευνα αναμένεται να ξεκινήσει για τους ιατροδικαστές, αφού στην αγόρευσή της η Εισαγγελέας έκανε λόγο και για ευθύνες από πλευράς τους.

Έτσι, το δικαστήριο αποφάσισε να διαβιβάσει στην Εισαγγελία Αθηνών τα πρακτικά της δίκης για τους ιατροδικαστές Αγγελική Τσιόλα και Χριστίνα Τσάκωνα, που έκαναν τις αρχικές ιατροδικαστικές εκθέσεις για την Ίριδα και τη Μαλένα αντίστοιχα, αλλά και για τον Σωκράτη Τσαντίρη που ήταν ο διορισμένος πραγματογνώμονας στη Μαλένα, την Ουρανία Δημακοπούλου τεχνική σύμβουλος της μητέρας και τον παθολογοανατόμο της Μαλένας Εμμανουήλ Αγαπητό.

Το αδίκημα που θα διερευνήσει ο αρμόδιος Εισαγγελέας, για αρχή, είναι αυτό της ψευδούς κατάθεσης.

Με αφορμή την σύλληψη του Δημάρχου Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Στέλιος Αγγελούδης προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

«Πριν μερικές ημέρες, στις εργασίες της Συνόδου του Δικτύου Βαλκανικών Πόλεων B40 στη Σόφια, είχα εισηγηθεί και υιοθετήθηκε ομόφωνα από το Σώμα ψήφισμα σχετικά με την ανάγκη προστασίας της αυτοτέλειας της Αυτοδιοίκησης και των δημοκρατικών θεσμών, με αφορμή τις δικαστικές διώξεις σε βάρος του Δημάρχου Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου.

Οι σημερινές εξελίξεις με τη σύλληψη του κ. Ιμάμογλου και δεκάδων συνεργατών του επιβεβαιώνουν τις ανησυχίες μας και εγείρουν σημαντικά ερωτήματα σχετικά με το σεβασμό στις οικουμενικές αξίες της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου».

Ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός εξέδωσε ανακοίνωση για τη Χρυσή Κάρτα Μέλους που «σφραγίζει» την «αιώνια» αφοσίωση, με αφορμή τα 100 χρόνια από την ίδρυση του κορυφαίου πολυαθλητικού συλλόγου στην Ευρώπη.

Η συγκεκριμένη κάρτα θα διατεθεί αποκλειστικά σε 200 φιλάθλους του Συλλόγου, προσφέροντας τη μοναδική δυνατότητα να γίνουν ισόβια Μέλη του Ολυμπιακού, ενισχύοντας τον Σύλλογο σε αυτή τη σημαδιακή στιγμή της ιστορίας του.

Αναλυτικά η ανακοίνωση που εξέδωσε ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός:

Ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών από την ίδρυσή του, τιμά την ιστορία, τις αξίες και τους ανθρώπους που στέκονται διαχρονικά δίπλα στον κορυφαίο και πιο επιτυχημένο, βάσει τίτλων, πολυαθλητικό Σύλλογο. Στον Σύλλογο με τους περισσότερους τίτλους στην Ευρώπη, στα πέντε βασικά Ολυμπιακά ομαδικά αθλήματα! Στο πλαίσιο των εορτασμών αυτής της ιστορικής επετείου, ο Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. ανακοινώνει την έκδοση της Συλλεκτικής Χρυσής Κάρτας Μέλους, η οποία σηματοδοτεί την απόλυτη τιμή και αναγνώριση της αφοσίωσης των φιλάθλων στην ομάδα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('inside_intext_3'); });

Η συγκεκριμένη κάρτα θα διατεθεί αποκλειστικά σε 200 φιλάθλους του Συλλόγου, προσφέροντας τη μοναδική δυνατότητα να γίνουν ισόβια Μέλη του Ολυμπιακού, ενισχύοντας τον Σύλλογο σε αυτή τη σημαδιακή στιγμή της ιστορίας του.

Προνόμια και Παροχές της Συλλεκτικής Κάρτας Μέλους

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Οι κάτοχοι της Συλλεκτικής Χρυσής Κάρτας Μέλους, έναντι της οικονομικής ενίσχυσης των 5.000 ευρώ, θα απολαμβάνουν τα εξής μοναδικά προνόμια:

 Ισόβια ιδιότητα Μέλους του Ολυμπιακού Σ.Φ.Π.

 Δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις αρχαιρεσίες του Συλλόγου.

 Όλα τα προνόμια των Μελών του Ολυμπιακού Σ.Φ.Π., όπως αυτά ανακοινώνονται κάθε αγωνιστική περίοδο.

Συλλεκτικές Παροχές

Οι 200 κάτοχοι της Συλλεκτικής Κάρτας θα λάβουν:

 Επίχρυση Κάρτα Μέλους, ειδικά σχεδιασμένη και τοποθετημένη σε πολυκαρμπονική διαφάνεια, με χαραγμένο ονοματεπώνυμο και αρίθμηση κάρτας (1/200).

 Τη συλλεκτική επετειακή φανέλα του ποδοσφαίρου για τα 100 χρόνια του Συλλόγου, με τη δυνατότητα της συλλεκτικής εκτύπωσης ονόματος.

 Το ασημένιο συλλεκτικό νόμισμα των 100 ετών με πιστοποιητικό γνησιότητας (ένα εκ των μόλις 500 που θα κυκλοφορήσουν).

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

 Την αναμνηστική Σειρά Γραμματοσήμων «100 Χρόνια Ολυμπιακός» με απεικόνιση τον Δαφνοστεφανωμένο Έφηβο, που περιλαμβάνει επίσης Φάκελο Πρώτης Ημέρας Κυκλοφορίας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

 Συμμετοχή σε Gala του Συλλόγου, παρουσία των κορυφαίων προσωπικοτήτων της ερυθρόλευκης οικογένειας.

Η Χρυσή Κάρτα Μέλους θα αποτελέσει ένα σύμβολο διαχρονικής στήριξης στον μεγαλύτερο αθλητικό οργανισμό της χώρας. Η απόκτηση της αποτελεί πράξη τιμής, δέσμευσης και υπερηφάνειας, επιβεβαιώνοντας ότι οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού δεν είναι απλοί υποστηρικτές, αλλά ζωντανό κομμάτι της ιστορίας του Θρύλου.

Για περισσότερες πληροφορίες και εγγραφή (πατήστε ΕΔΩ):

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2111007060

Διεύθυνση: Τμήμα Μελών/Φιλάθλων, «Γ. Καραϊσκάκης» (κάτω από την θύρα 19-Εμπορική Στοά)

Email: members@osfp.gr

Επίσημη ιστοσελίδα: www.olympiacossfp.gr

«Για πρώτη φορά από το 2017 βρισκόμαστε σε τροχιά θετικών εξελίξεων. Παραμένουμε προσηλωμένοι στη μεγάλη προσπάθεια επανένωσης της Κύπρου, σύμφωνα με το πλαίσιο του ΟΗΕ και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, τις αρχές και τις αξίες». Το σχόλιο του κυβερνητικού εκπροσώπου Κωνσταντίνου Λετυμπιώτη, αμέσως μετά την ολοκλήρωση χθες της διάσκεψης της Γενεύης για το Κυπριακό, αποτύπωσε λακωνικά αλλά με ακρίβεια το αποτέλεσμα.

Οντως από το 2017, την αποτυχία στο Κραν Μοντανά και την κατάρρευση του διαλόγου για το Κυπριακό, κάθε βήμα προς την κατεύθυνση της λύσης έμοιαζε μάταιο. Τη λέξη αυτή άλλωστε χρησιμοποίησε και ο Ερσίν Τατάρ προχθές μόλις για να περιγράψει την όποια συζήτηση για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Τα πράγματα στη Γενεύη άλλαξαν. Ελάχιστα μεν, όμως στο χρονίζον αδιέξοδο του Κυπριακού είναι μεγάλη υπόθεση.

Τι αποφάσισαν

Το αποτέλεσμα ανακοίνωσε ο ίδιος ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών μετά την ολοκλήρωση της Ολομέλειας και μαζί της της άτυπης Πενταμερούς στη Γενεύη. Εξηγώντας ότι και οι δύο πλευρές επέδειξαν εποικοδομητικό πνεύμα, ο Αντόνιο Γκουτέρες είπε πως η επόμενη συνάντησή του με τους δύο ηγέτες καθορίστηκε για τον Ιούλιο, ενώ εξήγγειλε και τον διορισμό νέου απεσταλμένου / απεσταλμένης του στο Κυπριακό, μια εξέλιξη η οποία καταγράφεται μόνο όταν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι συνομιλίες εισέρχονται σε μια ελπιδοφόρα φάση. Ο γ.γ. προανήγγειλε πέντε βήματα προσέγγισης, και ειδικότερα την επίτευξη συμφωνίας για τέσσερα νέα σημεία διέλευσης μεταξύ των δύο πλευρών και τη δημιουργία Τεχνικής Επιτροπής για θέματα Κλιματικής Αλλαγής. Αν αυτό ακούγεται ήσσονος σημασίας, δεν είναι καθόλου έτσι καθώς αφορά τη χρήση της Νεκρής Ζώνης για τεράστια πρότζεκτ ηλιακής ενέργειας, τα οποία θα αλλάξουν την καθημερινότητα και των δύο κοινοτήτων. Ακόμα είπε πως θα δοθεί άδεια για συντήρηση και αποκατάσταση των νεκροταφείων, ενώ δημιουργείται μια πρόσθετη δικοινοτική επιτροπή για τη νεολαία και προχωρά και η πλήρης αποναρκοθέτηση της Νεκρής Ζώνης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Το τι μεσολάβησε για αυτή τη θετική εξέλιξη είναι γνωστό. Η επιμονή της Λευκωσίας και η «αθόρυβη» διασύνδεση στα συμπεράσματα της ΕΕ της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας με την πρόοδο στο Κυπριακό τον Απρίλιο, η οποία επαναβεβαιώθηκε τον Δεκέμβριο, δημιούργησαν έναν μοχλό πίεσης τον οποίο η ισχυροποιημένη στην περιοχή αλλά και στην Ευρώπη Κύπρος μπορεί και καλείται να χρησιμοποιήσει. Το ενεργειακό αλλά και το γεωστρατηγικό τοπίο με τις ανατροπές που έφεραν οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, η προσέγγιση Τραμπ με τη Ρωσία και άλλα γεγονότα ευνόησαν όλα με τη σειρά τους την προσπάθεια για διευθέτηση του Κυπριακού, αφού και εκείνη άρχισε να ευθυγραμμίζεται με το συμφέρον της Αγκυρας.

Η επιστολή

Εκείνο όμως που αποδείχτηκε καθοριστικό στη Γενεύη ήταν η παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης μέσω κοινής επιστολής που απέστειλαν στον γ.γ. του ΟΗΕ η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Αντόνιο Κόστα. Δεν ήταν μόνο η κίνηση η οποία ουσιαστικά συμπληρώνει τη συμπερίληψη του Κυπριακού στα συμπεράσματα της ΕΕ ως όρο για την πρόοδο των ευρωτουρκικών, ήταν και το περιεχόμενο. Το ότι επίσημα η Ευρωπαϊκή Ενωση ξεκαθαρίζει ότι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία είναι η μόνη λύση που συζητά και πως πρέπει η λύση να συμβαδίζει με το κεκτημένο, τις αρχές και τις αξίες της ΕΕ.

Οσο και εάν θέλει η τουρκική πλευρά, ενόσω παραμένει σε αυτή την ευνοϊκή συγκυρία και η επιθυμία της Τουρκίας να πλησιάσει την Ευρώπη, η αδιαλλαξία δεν θα βοηθήσει. Τα Κατεχόμενα ήταν και παραμένουν επίσημα και με βάση τη συνθήκη προσχώρησης της Κύπρου στην ΕΕ ευρωπαϊκό έδαφος. Για αυτό είναι και τόσο μεγάλη η σημασία της εξέλιξης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Εάν προεξοφλεί κάτι; Τίποτα απολύτως. Αλλά είναι ένα θετικό βήμα σε ένα περιβάλλον που ευνοεί και άλλα ανάλογα βήματα, όπως μας έλεγε κυπριακή πηγή στη Γενεύη. Με απτές, μάλιστα, αποφάσεις και με ένα Κυπριακό το οποίο απομακρύνθηκε έστω και λίγο από το οκταετές τέλμα στο οποίο βρισκόταν.

Η «Λευκή Βίβλος» της ΕΕ για την κοινή άμυνα που συζητείται σήμερα, θα παραμείνει όντως λευκή: ένα χαρτί χωρίς πραγματικό αντίκρισμα – ή, τουλάχιστον, χωρίς το αντίκρισμα για το οποίο υποτίθεται ότι προορίζεται: να εγγυηθεί την ασφάλεια της «κοινής Ευρώπης». Αυτή είναι μία αρκετά ασφαλής εκτίμηση, η οποία βασίζεται σε σειρά πραγματικών δεδομένων τα οποία λειτουργούν ως απαραίτητες προϋποθέσεις για την οικοδόμηση ενός τέτοιου αμυντικού μηχανισμού και εν προκειμένω απουσιάζουν, ενώ δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα αυτή η κατάσταση να αλλάξει. Η άμυνα δεν είναι ένα πρώτο, ούτε καν ένα ώριμο στάδιο πάγιας διακρατικής συνεργασίας, ούτε υπήρξε ποτέ στην Ιστορία, ούτε και σήμερα, χαρακτηριστικό υπερεθνικών οργανισμών. Και ο λόγος γι’ αυτό είναι προφανής: πρόκειται για την ύπατη, πιο ακραία και τελεσίδικη μορφή έκφρασης της βούλησης κάθε κρατικής οντότητας, που είναι εντελώς αδύνατον να εκχωρηθεί στο επίπεδο που σήμερα συζητείται, καθώς αυτό θα ισοδυναμεί με οριστική αυτοκατάργησή της. Γι’ αυτό και τα κράτη τη διαφυλάσσουν ως κόρην οφθαλμού – και γι’ αυτό ακριβώς δεν έχει γίνει και το παραμικρό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση στην «κοινή Ευρώπη».

Ειδικά ως προς αυτό το μόρφωμα, τα ερωτήματα είναι τόσο ριζικά, που εξαφανίζουν κάθε πιθανότητα να προχωρήσει ένα ουσιαστικό τέτοιο σχήμα: πρώτον, για ποια κράτη μιλάμε; Ηδη, πριν καν αρχίσουν οι σχετικές συζητήσεις, έχουν ξεκινήσει οι διαχωρισμοί: είναι ξεκάθαρο ότι ένας πυρήνας κρατών μετέχει στην ουσία του θέματος, κάποια άλλα βρίσκονται στις παρυφές του και πολλά εντελώς στο περιθώριο.

Ομως, αυτό δεν είναι το μόνο ζήτημα. Γιατί υπάρχει και το δεύτερο: η Ευρώπη, έστω και αυτές οι λίγες χώρες που εν προκειμένω μετράνε, δεν εγγυώνται με κανένα τρόπο μια διαρκή ενιαία βούληση: έχουν εκλογές και αυτό σημαίνει ότι οι πολιτικές τους μπορεί να μεταβληθούν ανά πάσα στιγμή. Ετσι, οποιαδήποτε ιδέα ότι ένας πραγματικός «ευρωστρατός» θα μπορεί να λειτουργεί ως ισχυρός πόλος για την άμυνα της Γηραιάς Ηπείρου με ικανότητα να σταθεί στα επίπεδα των μεγάλων δυνάμεων, συνιστά φενάκη: ουδείς μπορεί να βασιστεί σε αυτή.   Το τρίτο ζήτημα που εγείρεται αυτόματα είναι το ποιος θα σχεδιάσει τη δομή, τη λειτουργία, θα θέσει τους στόχους και, βέβαια, θα διοικεί έναν τέτοιο στρατό. Είναι ποτέ δυνατόν να συναποφασίσουν για όλα αυτά χώρες με κατά βάση διαφορετικά συμφέροντα; Πώς λ.χ. θα μπορεί να δοθεί η εντολή αυτού που συζητείται εδώ και καιρό: το να μεταβούν ευρωπαϊκά στρατεύματα στην Ουκρανία. Δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να διαμορφωθεί ομοφωνία γύρω από τέτοια ζητήματα – και μάλιστα εγκαίρως. Κοινός στρατός είναι αδιανόητος χωρίς πολιτική ένωση. Και αυτή ούτε έγινε, ούτε θα γίνει στην Ευρώπη, η οποία είναι αυτοακρωτηριασμένη. Αντίθετα, αυτό που περισσότερο απ’ όλα φαίνεται να ενδιαφέρει στο βάθος αυτή τη στιγμή είναι η «πίτα» των λεγόμενων 800 δισ. ευρώ: το πώς θα μοιραστεί. Ειδικά η Γερμανία, που βρίσκεται σε πολύ κακή ώρα καθώς μία από τις πιο ακμαίες βιομηχανίες της, αυτή του αυτοκινήτου, γονατίζει για πρώτη φορά από τη μαζική κινεζική εισβολή, έχει πλέον μεγάλη ανάγκη να στρέψει την παραγωγή της στα οπλικά συστήματα. Και έχει επίσης ανάγκη να κάνει εξωτερική πολιτική και με το τι μπορεί να μοιράσει σε τρίτα μέρη. Η Γαλλία, πάλι, που δικαίως εκτιμά ότι είναι η πιο ισχυρή στρατιωτικά χώρα της ΕΕ, θεωρεί ότι τώρα πια «παίζει στο γήπεδό της».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Τέλος, η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να ξεχάσουν οριστικά και αμετάκλητα τα εξής: πρώτον, ότι οι προστασίες από ό,τι σχήμα προκύψει, αν υποτεθεί ότι θα προκύψει ποτέ, θα τις αφορούν έναντι της Τουρκίας, η οποία ήδη λογίζεται ως κορυφαίας σημασίας εταίρος. Και δεύτερον, ότι έχουν να περιμένουν «μερίδιο» από αυτή την «πίτα». Ψίχουλα ίσως. Μερίδιο, ούτε γι’ αστείο…

Mιλώντας προσφάτως με εκπαιδευτικό (γυμνάστρια) που γνώρισα τυχαία, άκουσα την παρακάτω παράξενη ιστορία. Η εκπαιδευτικός έκανε στα παιδιά μιας τάξης Γυμνασίου παρουσίαση του θρυλικού αμερικανού αθλητή Γιουσέιν Μπολτ αναφερόμενη στις νίκες και σε άλλα επιτεύγματά του. Τους έδειξε στιγμιότυπα από αγώνες του, στιγμές από βραβεύσεις του, σκηνές από ρεπορτάζ που τον αφορούσαν και τον εξυμνούσαν. Ωστόσο, τα παιδιά δεν μπορούσαν με τίποτα να πειστούν ότι ο Γιουσέιν Μπολτ είναι αυτός που… είναι. Γιατί; Επειδή τα περισσότερα είχαν δει στο κοινωνικό δίκτυο TikTok ότι ένας άλλος αθλητής, ο οποίος είχε σημειώσει ένα καλό ρεκόρ, χωρίς όμως να έχει σπάσει το ρεκόρ του Μπολτ, ήταν «ο γρηγορότερος άνθρωπος του κόσμου». Κάποιος λοιπόν έκανε αυτή την ανάρτηση στο TikTok, η ανάρτηση έγινε viral και ιδού το αποτέλεσμα: η αλήθεια για τα παιδιά που παρακολούθησαν την ανάρτηση στο TikTok ξαφνικά ήταν ένα fake news. Και η έρμη η καθηγήτρια βρέθηκε σε μια δυσάρεστη για εκείνη αντιπαράθεση με τα παιδιά για το ποια είναι και ποια όχι η… πραγματική αλήθεια.

«Εγώ τους έδειχνα το σωστό και εκείνα, με την ασπίδα των social media, υποστήριζαν ότι κάνω λάθος» μου είπε.

Δεν χωρεί καμία αμφιβολία ότι η παραπάνω ιστορία είναι μια ακόμα στον ωκεανό των αμέτρητων παρόμοιων περιστατικών που αμέτρητοι δάσκαλοι και καθηγητές σε όλο τον πλανήτη ζουν σε καθημερινή βάση από τότε που η λαίλαπα των κοινωνικών δικτύων έχει γίνει καθημερινότητά μας. Λαίλαπα τουλάχιστον σε θέματα πληροφόρησης, όπου το μόνο που συνήθως προκαλείται είναι σύγχυση.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Στην εποχή των social media ο καθένας μπορεί να γράψει ό,τι του κατέβει και αυτό να σημάνει τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, της αλήθειας, χωρίς κανείς να μπορεί να κάνει το οτιδήποτε. Αιχμάλωτος αυτής της παρανοϊκής κατάστασης είναι ακόμα και αυτός που γνωρίζει πάρα πολύ καλά ποια είναι η αλήθεια, όπως στην περίπτωση της παραπάνω καθηγήτριας. Κατά προέκταση, η αλήθεια τελικά δεν φαίνεται να έχει πια καν σημασία.

Η αφήγηση αυτής της ιστορίας με έκανε να θυμηθώ τις απόψεις δύο μεγάλων πνευμάτων του 20ού αιώνα που κατά κάποιον τρόπο, σήμερα, βρίσκονται σε ένα είδος αντιπαράθεσης, παρότι στην ουσία μιλούν για το ίδιο ακριβώς πράγμα. Πρόκειται για δύο συγγραφείς της ίδιας περίπου εποχής, δύο τεράστιες μορφές της λογοτεχνίας, τον Βρετανό Τζορτζ Οργουελ (1903-1950) και τον κατά έντεκα χρόνια νεότερο συμπατριώτη του Αλντους Χάξλεϊ (1894-1963).

Γράφοντας το «1984», λίγα χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Οργουελ, φανατικός εχθρός του σταλινισμού, υποστήριξε ότι στο μέλλον ένας θα μιλάει και όλοι οι υπόλοιποι θα ακούν. Ο Χάξλεϊ, από τη δική του πλευρά, συγγραφέας του «Θαυμαστού καινούργιου κόσμου», θεώρησε ότι στο μέλλον θα υπάρχουν άπειρες απόψεις και ότι οποιαδήποτε πληροφορία θα διαχέεται έτσι ώστε να μην μπορεί κάποιος να τη διασταυρώσει διότι δεν θα έχει το κριτήριο για να το κάνει.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Οπότε το κοινωνικό πρόβλημα δεν θα προκύπτει από τη μονής διαδρομής πληροφόρηση αλλά από τις άπειρες «πηγές» πληροφόρησης από τις οποίες, στην ουσία, θα υπάρχει ένας άλλος μονόδρομος: εκείνος που οδηγεί στην απώλεια του νοήματος.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Εχω την εντύπωση ότι στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει σήμερα βρίσκεται κάπου στη μέση των δύο απόψεων. Από τη μια είναι προφανές ότι ζούμε την εποχή της υπερφωνίας που έχει θέσει τους δικούς της όρους. Υποτίθεται ότι δεν κινδυνεύουμε από τη μονοφωνία, όπως π.χ. συμβαίνει στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, αλλά από τη δημοκρατία της υπερφωνίας.

Ομως την ίδια ώρα η υπερφωνία ή υπερπληροφόρηση που δεν έχει να κάνει με την πραγματική πληροφορία, σε πολλές περιπτώσεις είναι κατευθυνόμενη από πανίσχυρες μονάδες, κάτι που ενδεχομένως να παρεξηγηθεί ως συνωμοσιολογία αλλά, αν το καλοσκεφτείς, έχει μια βάση.

Παράδειγμα τα μηνύματα που στέλνονται στο Διαδίκτυο μέσω των Bot (διαδικτυακό ρομπότ / Internet bot), προγραμμάτων στημένων σε υπολογιστή που εκτελούν αυτοματοποιημένες εργασίες ή προσομοιώνουν ανθρώπινη δραστηριότητα στο Διαδίκτυο. Κάποιος όμως κατευθύνει ένα bot προκειμένου μέσω πολλών λογαριασμών σε ένα ή περισσότερα κοινωνικά δίκτυα να περάσει αυτό που τον συμφέρει.

Κατά συνέπεια, η υπερπληθώρα πληροφορίας στην πραγματικότητα κινείται από μια μονάδα. Και εμείς, οι αθώοι χρήστες, από τη στιγμή που παραμένουμε χρήστες, δεν μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα για αυτό.

Τι ακριβώς συνιστά το αίτημα του Χρ. Τριαντόπουλου να παραπεμφθεί η υπόθεσή του απευθείας σε δικαστικό συμβούλιο και να κριθεί εκεί αν ευθύνεται για το μπάζωμα-ξεμπάζωμα στα Τέμπη; Πρόκειται για γενναία πολιτική πράξη (όπως διατείνεται η κυβέρνηση), για «κόλπο γκρόσο» (όπως υποστηρίζει η αντιπολίτευση, για να μην κληθούν στην Προανακριτική όσοι αναφέρονται στο mail Τριαντόπουλου) ή μήπως βρέθηκε ο τρόπος να «κουμπωθεί» το πράγμα, όπως έγινε με τις υποκλοπές;

Θέλω να πιστεύω ότι ισχύει η πρώτη εκδοχή. Οτι η πρόταση του Νίκου Αλιβιζάτου (περί αυτής πρόκειται) δεν θα νοθευτεί με τίποτε κόλπα σαν αυτά των υποκλοπών που καταρράκωσαν το κύρος της Δικαιοσύνης. Και κάτι ακόμη: αυτός/οί που υπέδειξαν στον Τριαντόπουλο τη συγκεκριμένη κίνηση γιατί δεν παίρνουν την επώδυνη απόφαση για την παραπομπή έστω μέσα από την ίδια διαδικασία όσων πολιτικών ευθύνονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο για το δυστύχημα; Θάρρος χρειάζεται. Και αποφασιστικότητα. Αλλωστε το μπάζωμα-ξεμπάζωμα στον χώρο του δυστυχήματος είναι παρωνυχίδα σε σχέση με το τραγικό συμβάν. Οι βαριές ευθύνες είναι σε άλλους, όχι στον Τριαντόπουλο, ούτε στον Αγοραστό, ούτε σε δύο-τρεις υπηρεσιακούς. Να εξηγούμαστε, γιατί εδώ γίνεται (ή την προσπαθούν) μια μεγάλη παρεξήγηση…

«Δεν ήξερες, δεν ρώταγες;»

Υπάρχει ένα βιβλίο του φίλου Aρη Σφακιανάκη, που έχει τίτλο «Δεν ήξερες, δεν ρώταγες;» (εξαιρετική γραφή, αναζητήστε το). Κάποιος από τους φίλους του προέδρου Κυριάκου, ας το αναζητήσει από κανένα βιβλιοπωλείο, κι ας του το στείλει. Μήπως και φανεί πιο προσεκτικός στο μέλλον, με τις επιλογές του. Διότι δεν είναι μόνο η περίπτωση Δοξιάδη, η οποία θόλωσε την εικόνα του ανασχηματισμού, είναι και η περίπτωση αυτού του παλικαριού – εισαγωγή made in USA – Ν. Τσάφου, υφυπουργού Ενέργειας, ο οποίος όπως αποδείχθηκε δεν έκανε μόνο ένα «λάθος» αποκαλώντας τα «Κατεχόμενα» «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου». Εχει υποπέσει και σε άλλα, όπου αφήνει τον εαυτό του ελεύθερο να εκφράσει κάτι «περίεργα» για το Καστελλόριζο, τις διεκδικήσεις της Τουρκίας κ.λπ. τα οποία ανασύρουν πολλοί και διάφοροι από το Διαδίκτυο. Το ερώτημα είναι τι άλλο έχει γράψει το παλικάρι και βρίσκεται αναρτημένο στο Διαδίκτυο ή υπάρχει σε εκθέσεις που έχει υποβάλει.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Σημειωτέον και ο Νίκος Τσάφος, προσωπική επιλογή του προέδρου Κυριάκου (λέγεται ότι) είναι. Οπότε αν συνυπολογίσεις και την επιλογή Αρίστου Δοξιάδη, έκανε δύο στα δύο, ο αρχηγός!

Το βιβλίο του Σφακιανάκη, επειγόντως!

Η ουρά του γαϊδάρου και το καλώδιο

Η αντιπολίτευση τώρα, τα γνωστά. Σου λέει, έκανα μια επιτυχία με την αποπομπή/απόλυση του Δοξιάδη, πάμε να την κάνουμε διπλή τη χαρά. Ζητάει λοιπόν σύσσωμη από τον πρόεδρο Κυριάκο είτε να τον απολύσει τον νέο υφυπουργό Ενέργειας είτε να του υποδείξει να παραιτηθεί, διότι αμάρτησε για τις «ιδέες» του, αν μπήκε ποτέ στον κόπο να καθίσει να διαβάσει πέντε πράγματα για το τι συμβαίνει με την Τουρκία στο Αιγαίο και την Κύπρο. Ο Κυριάκος, σου λέει από την άλλη, αν τον απολύσω τον Τσάφο, τους δίνω όπλα να τινάξουν στον αέρα τον ανασχηματισμό μου. Εξού και αναθέτει στον εκπρόσωπο Μαρινάκη να καταγγείλει τους άλλους για λαϊκισμό, τοξικότητα, και όλα τα συναφή που συμπεριλαμβάνει η γνωστή κασέτα «τι απαντάμε στην αντιπολίτευση, όταν μας πιέζει».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Μπορεί να έχει και ένα δίκιο, εδώ που τα λέμε. Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου, επειδή ένας Τσάφος είπε αυτά που είπε, την ώρα που δεν μπορούμε να ποντίσουμε ένα καλώδιο να διασυνδεθεί ηλεκτρικά η Κύπρος με την Ελλάδα, διότι δεν το επιτρέπει η Τουρκία, και στέλνει φρεγάτες και κορβέτες, στην Κάσο και την Κάρπαθο!

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Αντιγράφουν τις πρακτικές του

Ομως εδώ που τα… ξαναλέμε, ακόμη και εν υπερβολή τα κόμματα της αντιπολίτευσης, γιατί να του χαριστούν του Κυριάκου, στο θέμα του Τσάφου; Τις δικές του πρακτικές αντιγράφουν. Θα ξεχάσουν ας πούμε, ότι ένας πολυπλόκαμος μηχανισμός παρακολουθεί ό,τι λέγεται και γράφεται παντού, σε ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και social media, ώστε εν συνεχεία να αξιοποιηθεί πολιτικά ακόμη και το ελάχιστο, ας είναι και τριχοειδών διαστάσεων. Με αναφορές, που πλημμυρίζουν έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, του είδους «ηχηρή διαφοροποίηση του κυρίου Φούφουτου, φέρνει σε δύσκολη θέση τον αρχηγό του κόμματος κύριο Ξεσκούφωτο, τροφοδοτεί νέα κρίση εσωστρέφειας στο κόμμα, σε ανεξέλεγκτη πτώση τα ποσοστά του»…

Το έχουμε δει τόσες φορές το έργο, μην παραπονιέται λοιπόν…

Η αποκαθήλωση του τοτέμ

Δεν πρόλαβα, «λόγω πληθώρας επίκαιρης ύλης», όπως σημείωναν παλιά οι δημοσιογράφοι σε ανάλογες περιπτώσεις, να ασχοληθώ με τα διατρέξαντα κατά την παρουσίαση του βιβλίου, του φίλου και συμπατριώτη μου, Γιάννη Μπαλάφα, ιστορικού στελέχους της «καλής» Αριστεράς, και ένα φεγγάρι υφυπουργού στις κυβερνήσεις Τσίπρα. Ο Γιάννης προσπάθησε με το βιβλίο του να φέρει κοντά την κατακερματισμένη Αριστερά, αλλά δυστυχώς γι’ αυτόν δεν τα κατάφερε. Ελάχιστοι παρευρέθηκαν από τη Νέα Αριστερά, κανένας από τους κασσελάκηδες. Ηταν βέβαια παρών ο εορτάζων προχθές (χρόνια πολλά κι από μας), πρόεδρος Αλέξης, ο βετεράνος, ο απόμαχος, ο οποίος έχει γράψει τον πρόλογο στο βιβλίο του Μπαλάφα. Ισως όμως αυτός να ήταν και ο λόγος που δεν παρέστησαν οι άλλοι. Γνωρίζοντας ότι θα παρευρισκόταν στην εκδήλωση, σου λέει, άσε καλύτερα, δεν έχω καμιά διάθεση να πέσω πάνω του – και δεν πήγαν. Οπως έχετε καταλάβει ενδεχομένως η αποκαθήλωση του τοτέμ προέδρου Αλέξη, είναι πλέον οριστική. Ασε που μαθαίνω ότι σε μετρήσεις που γίνονται, και που ζητείται η γνώμη των ερωτώμενων αν θα ψήφιζαν ένα κόμμα υπό τον Τσίπρα, τα ποσοστά είναι μονοψήφια…

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Κυνηγώντας μία συνεργασία

Παρών στην εκδήλωση και ο πρόεδρος Φάμελλος, ο οποίος θέλει να υπάρξει συνεργασία της αντιπολίτευσης, αλλά χωρίς να προσδιορίζει ποιος με ποιον κ.λπ. Διότι καλά να προτείνεις γενικώς και αορίστως συνεργασία, τους άλλους τους ρωτάς όμως αν θέλουν; Ή αν θέλουν συνεργασία, τους ρωτάς με ποιον ναι και με ποιον όχι; Για παράδειγμα, δεν βλέπω κανένα λόγο να θέλει η πρόεδρος Ζωή να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν είναι έτοιμη να τον καταπιεί… «αύτανδρο» που έλεγε κι ένας φίλος μου παλιά.

Σε κάθε περίπτωση, η ιστορία αυτή, της συνεργασίας, είναι εξαιρετικά δύσκολη και τελεί κάτω από ένα σύνολο προϋποθέσεων, ορισμένες από τις οποίες έως και ανυπέρβλητες μπορείς να τις θεωρήσεις…

Στην εκδήλωση Μπαλάφα πάντως, ο φουκαράς, είπε κάτι ωραία, τετριμμένα, ότι «τώρα είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων» και έδειξε μία αδημονία, την οποία μπορούμε να την εξηγήσουμε με μπόλικο… Πολάκη, δηλώνοντας σε πρώτο πληθυντικό ότι «δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο (…) η κοινωνία απαιτεί να προχωρήσουμε άμεσα και όσοι μείνουν πίσω θα κριθούν για τη στάση τους».

Ωρες ώρες μοιάζει τόσο απελπισμένος που έχω αρχίσει να τον λυπάμαι, αλήθεια…

«Κύκλος» επιτυχιών

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία, φυσικά όπως πάντοτε, το 8ο κατά σειρά συνέδριο του «Κύκλου Ιδεών», μια ιδεολογικοπολιτική πρωτοβουλία του Ευάγγελου Βενιζέλου, κατά την οποία δίνεται αφορμή να εκφραστούν πλείστες όσες απόψεις, διαφορετικής πολιτικής ή οικονομικής προσέγγισης. Με εκείνον δε, να αναλαμβάνει στο τέλος του συνεδρίου το βαρύ έργο, να τις ομαδοποιήσει και να τις μετουσιώσει σε κάποιο συμπέρασμα, σχετικά με το πού οδεύει το πράγμα. Για την Ελλάδα, για την Ευρώπη, για τον κόσμο. Φέτος, κατά το τριήμερης διάρκειας συνέδριο, έγινε μια απόπειρα να αναζητηθεί ένα πλαίσιο αναφοράς για τη χώρα μας και την Ευρωπαϊκή Ενωση εν μέσω των καταιγιστικών εξελίξεων, παγκοσμίως. Η επιτυχία του συνεδρίου, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία, προεξοφλεί ότι σύντομα θα δούμε τα συμπεράσματά του σε βιβλίο, όπως το συνηθίζει άλλωστε ο «Κύκλος» έπειτα από κάθε ανάλογη, επιτυχή, πρωτοβουλία. Και του χρόνου, να ευχηθώ, στους οργανωτές…

Προφυλακίστηκε ο δήμαρχος Κωνσταντινούπολης και κυριότερος πολιτικός αντίπαλος του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, Εκρέμ Ιμάμογλου.

Υπενθυμίζεται ότι ο Ιμάμογλου συνελήφθη σήμερα το πρωί, όπως ανακοίνωσε και ο ίδιος μέσω σχετικής ανάρτησης στο Twitter.

Η σύλληψη Ιμάμογλου

Η επιχείρηση έρχεται λίγες ημέρες πριν από την προγραμματισμένη διεξαγωγή των προκριματικών εκλογών του κύριου αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), όπου ο 53χρονος Ιμάμογλου αναμένεται να επιλεγεί ως υποψήφιος πρόεδρός του.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Ακυρώθηκε το πτυχίο του από το Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης

Την Τρίτη γνωστοποιήθηκε ότι το Πανεπιστήμιο Κωνσταντινούπολης ακύρωσε το πτυχίο του δημάρχου, ο οποίος ήταν έτοιμος να λάβει το χρίσμα του υποψηφίου για τις μελλοντικές προεδρικές εκλογές, απέναντι στον Ερντογάν, από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.

Το πανεπιστημιακό πτυχίο είναι αναγκαία προϋπόθεση για να εκλεγεί και να αναλάβει οποιοσδήποτε το αξίωμα του προέδρου της Τουρκίας.

Η έρευνα στην κατοικία του

Δεκάδες αστυνομικοί περικύκλωσαν το σπίτι του δημάρχου, όπως έδειξαν πλάνα που μετέδωσαν τουρκικά ΜΜΕ. Σύμφωνα με το CNN Turk, αστυνομικοί έκαναν έρευνα στην κατοικία του Ιμάμογλου και ο ίδιος τέθηκε κατόπιν υπό κράτηση.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Συνεργάτες του Ιμάμογλου, επιβεβαίωσαν σε διεθνή πρακτορεία ειδήσεων ότι ο δήμαρχος συνελήφθη και οδηγήθηκε σε εγκατάσταση της αστυνομίας.

Σε εξέλιξη διαμαρτυρίες

Υποστηρικτές του Εκρέμ Ιμάμογλου συγκεντρώθηκαν έξω από το αστυνομικό τμήμα της Κωνσταντινούπολης.

Υποστηρικτές του Ιμάμογλου συγκεντρώθηκαν δίπλα στην αστυνομική διεύθυνση της Κωνσταντινούπολης, στην Τουρκία. REUTERS/Tolga Uluturk

Σύμφωνα με το CNN Turk, ανακοινώθηκε ότι απαγορεύτηκαν για 4 ημέρες, από τις 19 έως τις 23 Μαρτίου, κάθε είδους συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και δελτία τύπου στην Κωνσταντινούπολη για «τήρηση της δημόσιας τάξης» και «για να αποτραπούν τυχόν προβοκάτσιες».

Σε εξέλιξη διαμαρτυρίες παρά την απαγόρευση που ανακοινώθηκε. REUTERS/Tolga Uluturk

Μπλοκαρισμένα είναι τα οχήματα στην Λεωφόρο Κηφισού, στο ύψος των Πατησίων, μετά από τροχαίο ατύχημα που σημειώθηκε στις «Τρεις Γέφυρες».

Το ατύχημα στην Λεωφόρο Κηφισού

Το τροχαίο συνέβη στο ρεύμα προς Πειραιά και προκλήθηκε από σύγκρουση πέντε ΙΧ οχημάτων, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν σοβαρές καθυστερήσεις στην κυκλοφορία, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες. Η αστυνομία βρίσκεται στο σημείο για την απομάκρυνση των εμπλεκόμενων οχημάτων και την αποκατάσταση της κυκλοφορίας.

Από το τροχαίο δεν υπάρχουν τραυματίες, όπως έγινε γνωστό.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η Τροχαία συνιστά στους οδηγούς να επιλέγουν εναλλακτικές διαδρομές, καθώς η κίνηση είναι ιδιαίτερα αυξημένη και οι καθυστερήσεις εκτείνονται σε μεγάλο μήκος της λεωφόρου.

Στον εντοπισμό κι την αποκάλυψη νέου κυκλώματος επίορκων κρατικών υπαλλήλων στην Πολεοδομία της Ρόδου, προχώρησαν –όπως αποκαλύπτει το in- οι «αδιάφθοροι» της Ελληνικής Αστυνομίας.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, οι υπάλληλοι αυτοί διευκόλυναν νομιμοποιήσεις παράνομων ακινήτων και προχωρούσαν και σε άλλες ύποπτες ενέργειες.

Το τελευταίο 24ωρο υπάρχει έρευνα κι από την Επιτροπή για το Ξέπλυμα Χρήματος σε σχεση με τα περιουσιακά στοιχεία που έχουν αποκομίσει οι κρατικοί υπάλληλοι.

Σημειώνεται ότι τον περασμένο Δεκέμβριο είχε αποκαλυφθεί παρόμοιο κύκλωμα – μαμούθ από την Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ. και στην Χαλκιδική.

It was a little coffee shop on Laskaridou Street, in the Kallithea district of southern Athens, at the very start of the first decade of the 21st century. For the uninitiated, they were just a group of seniors reminiscing about the past. For those more knowledgeable, however, they included two of the greatest players in Greek football in the 1950s.

One was very tall, a giant for his day. The other one was short with a glint in his eye and a talent for teasing. One time, the tall one told the tale of a trick the short one once played on him. He’d told him to stand at the entrance to a bank in Kallithea, got him to put on a suit, and said a TV crew was on its way to interview him, because they were going to “make a movie” about his life. Well, minutes then hours passed with the tall man waiting, until instead of the TV crew the short one appeared with a few more players of old to laugh at their practical joke.

The old team mates were regulars at the little coffee shop on Laskaridou Street. And as they reminisced about the “good old days”, there was one thing they all agreed on: Everything they achieved back then, they owed to their “guiding lights”: the Helmis brothers. The two brothers, together, had turned Olympiacos into a Legend. They were the ones who transformed the team; who took players out of the attacking line and introduced the famous wing backs formation.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

“Olympiacos became the Legend in their hands. They were the ones who changed the formation of players on the field, and who exploited the concept of wingers or wing backs by removing players from the front line”

Rosidis on the right and Mouratis on the left; players who could run the full length of the touch line on both sides of the pitch. It was the brothers who established the role of a dedicated defensive midfielder, and often entrusted it to a tall and versatile player by the name of Babis Kotridis.

And it was Giannis and Vangelis Helmis who upped the importance of the classic offensive playmaker, and found the perfect player for the job in the amazing—and short—Thanasis Bebis. They were managers and club officials in the golden decade of the 1950s, born in the early part of the century. Vangelis was born in 1910. His brother Giannis followed two years later.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

What sort of city was the Piraeus of their birth? Well, the Athens-Piraeus electric railway had just been completed. Syngrou Avenue was newly opened, and the port’s roads were starting to acquire modern infrastructure. The first telephones and cars were appearing. The year of Vangelis’ birth also saw the Piraeus Workers’ Center open its doors in the port city. Piraeus was beginning to take shape as a working-class city. This identity was cemented further when, with the Asia Minor Catastrophe and the uprooting of the Greeks of Asia Minor and the Black Sea, refugees settled in huge numbers in Piraeus and surrounding areas, which had been virtually uninhabited until then.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Giannis Helmis (standing, first from the left) amassed an impressive collection of titles as a player and as a coach.

In 1912, the year of Giannis’ birth, the newly acquired armored cruiser “Georgios Averoff” had weighed anchor off Faliro, and the city’s dry docks were brought into service. The first census after the Asia Minor Catastrophe, and the settlement of thousands of refugees in Piraeus, reveals that the total population of the city has risen to 251,659. In 1925, the Chamber of Commerce and Industry is founded. Takis Panagiotopoulos is elected mayor. However, the event of the year is the founding of Olympiacos.

Chronicles don’t include any details on the founding of the team that will go on to change the history of Greek sport. At that time, Vangelis and Giannis Helmis were still students. The first organized team whose jersey they wore was Ethnikos. Vangelis played there for 11 years (1927-1938) as a defensive midfielder. Ethnikos was one of the top teams in the first national league set up by the Hellenic Football Federation. The highpoint in that Club’s history was winning the Cup in 1933, beating Aris Thessaloniki in two legs to do so. The team achieved a 2-2 draw away at Aris’ stadium, then won the second leg 2-1 at the Alexandras Avenue pitch designated as their home field. Vangelis Helmis was in the team that won the Cup that day. And so was his brother Giannis, who played in midfield, too, though a little further up the field than Vangelis.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

The team’s victory that day would really put him in the spotlight, and Giannis would go on to make more of a mark than his older brother as a player. He played for Ethnikos from 1927 to 1938. Then he, too, transferred to Olympiacos, where he played until 1949. He also made six appearances for the national team during this period. Vangelis was also in the national squad, but there are no records of any official appearances with the national team.

Giannis filled cabinet after cabinet with trophies as both a player and a coach. As a player: Greek Championships: 1938, 1947 and 1948 (Olympiacos). Greek Cups: 1931 (Ethnikos), 1947 (Olympiacos). Piraeus Championships: 1940, 1941, 1942, 1943, 1944, 1945, 1946, 1947, 1948 και 1949 (Olympiacos). As a coach: Greek Championships: 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959 (Olympiacos)). Piraeus Championships: 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959 (Olympiacos)). As a player, Vangelis won: one Greek Championship: 1938 (Olympiacos). one Greek Cup: 1931 (Ethnikos), Piraeus Championships: 1928, 1929 (Ethnikos), 1938 (Olympiacos).

As coaches, though, they both left an indelible mark. According to contemporary accounts of the era in the city of Chalkida, when he was working, Vangelis “would brook no interruption nor interference in his work, though owners and team officials were fond of doing just that at the time. Serious, strict and a disciplinarian. Off the field, he was very different.

“Talkative and gregarious with an endless supply of stories and a vivacious way of telling them, he was as quick-witted as he was cool-headed”.

The account goes on to relate an unforgettable incident when Vangelis Helmis set about psyching up one of his players for a game: “He broke a bottle and approached the player… who was prone to panic and get stressed on the field… brandishing the bottle and shouting ‘Get out there, man, and play’!”

He attached particular importance to education, because he believed a player needed a certain intellectual level if he was going to progress. It should be noted that Vangelis Helmis had a permanent disability in one of his legs, which gave him a limp. A gifted raconteur, he liked nothing better than to entertain his fellow coffee shop patrons with his impressions of his “gaffe-prone” players, which were so comical, everyone in the place was soon laughing their heads off.

Under their guidance, Olympiacos won six consecutive championships (1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959) and four Doubles, three of them consecutive (1954, 1957, 1958, 1959). The amazing team that achieved this incredible feat was very much the creation of Vangelis and Giannis Helmis.

Foreign coaches would be appointed later on (Prvoslav Dragićević, Tibor Kemény, Bruno Vale), but the brothers remained in charge overall and had the final say. They remained with the Club for years as sports directors and general manager. In the coffee shop 50 years on, those that knew got it right away. The stars of Olympiacos’ golden age knew that they became Legends thanks to the guidance of Vangelis and Giannis Helmis. Even though the two brothers had already been dead for over 20 years—they both passed in 1980— they were brought back to life at that table through the memories of the distinguished gentlemen around it.

Στο καφενεδάκι της οδού Λασκαρίδου στην Καλλιθέα. Πρώτα χρόνια της πρώτης δεκαετίας του εικοστού πρώτου αιώνα. Για τους αμύητους ήταν απλά δυο – τρεις ηλικιωμένοι κύριοι που από τις κουβέντες τους φαίνεται να αναπολούσαν το παρελθόν. Για τους μυημένους ήταν δυο – τρεις από τις μεγαλύτερες δόξες του ελληνικού ποδοσφαίρου πενήντα χρόνια πίσω.

Ο ένας πολύ ψηλός. Στα χρόνια του λογαριαζόταν για θηρίο. Ο άλλος κοντός με σπινθηροβόλο βλέμμα και όπως φαινόταν «μανούλα» στα πειράγματα. Σε κάποια άλλη στιγμή ο ψηλός διηγείτο ένα χουνέρι που του είχε κάνει ο κοντός. Τον είχε στήσει έξω από την πόρτα μιας τράπεζας στην Καλλιθέα, τον είχε βάλει να ντυθεί με το κοστούμι και του είπε πως θα έρθει ένα τηλεοπτικό συνεργείο να του πάρει συνέντευξη γιατί θα κάνει «μια ταινία» για τη ζωή του.

Η ώρα περνούσε, ο ψηλός περίμενε μάταια μέχρι που αντί για το τηλεοπτικό συνεργείο εμφανίστηκε ο κοντός με ορισμένους ακόμα από εκείνη τη θρυλική παρέα σκασμένοι στα γέλια για το χουνέρι που του έκαναν.

Αυτή η παρέα συχνά – πυκνά ερχόταν στο καφενεδάκι της οδού Λασκαρίδου. Αναπολούσαν τα παλιά και σε ένα πράγμα ήταν σύμφωνοι. Ο,τι έγιναν τότε το όφειλαν στα αδέλφια που τους καθοδηγούσαν. Ο Ολυμπιακός έγινε ΘΡΥΛΟΣ στα δικά τους χέρια. Αυτοί ήταν που άλλαξαν τη διάταξη των ποδοσφαιριστών μέσα στο γήπεδο. Που καθιέρωσαν τους ακραίους μπακ, αφαιρώντας παίκτες από την επίθεση.

Ο Ολυμπιακός έγινε Θρύλος στα δικά τους χέρια. Αυτοί ήταν που άλλαξαν τη διάταξη των ποδοσφαιριστών μέσα στο γήπεδο. Που καθιέρωσαν τους ακραίους μπακ, αφαιρώντας παίκτες από την επίθεση

Αυτοί ήταν που με τον Ρωσίδη δεξιά και τον Μουράτη αριστερά τοποθέτησαν στο γήπεδο τους ακραίους μπακ που είχαν τη δυνατότητα να ανεβοκατεβαίνουν τις πλευρές. Αυτοί ήταν που καθιέρωσαν τον καθαρόαιμο αμυντικό χαφ δίνονταν πολλές φορές αυτό τον ρόλο σε έναν πολυσύνθετο ψηλό (Μπάμπης Κοτρίδης). Αυτοί ήταν που έδωσαν βάρος στον κλασικό οργανωτή, αναδεικνύοντας στον ρόλο αυτό έναν φανταστικό κοντό (Θανάσης Μπέμπης). Προπονητές και διοικητικοί παράγοντες στη χρυσή δεκαετία του 1950. Γεννημένοι στις αρχές της δεκαετίας του 1910. Εκείνη τη χρόνια είδε το φως ο Βαγγέλης. Ο αδελφός του ο Γιάννης γεννήθηκε δυο χρόνια αργότερα.

Ποιος ήταν τότε ο Πειραιάς; Μόλις είχε ολοκληρωθεί ο ηλεκτροκίνητος σιδηρόδρομος Αθήνας – Πειραιά. Εχει διανοιχτεί η λεωφόρος Συγγρού και έχει αρχίσει η ασφαλτόστρωση των δρόμων, ενώ εμφανίζονται τα πρώτα τηλέφωνα και αυτοκίνητα. Τη χρονιά που γεννήθηκε ο Βαγγέλης (1910) ιδρύεται το Εργατικό Κέντρο της πόλης. Ο Πειραιάς αρχίζει να συγκροτείται ως εργατούπολη. Τέτοια χαρακτηριστικά θα παγιωθούν με τη Μικρασιατική Καταστροφή και την εγκατάσταση των προσφύγων μέσα στον Πειραιά και τις γύρω περιοχές που μέχρι τότε ήταν σχεδόν ακατοίκητες. Το 1912 που έρχεται στη ζωή ο Γιάννης έχει καταπλεύσει στο Φάληρο το θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ» και γίνεται η αποπεράτωση των μόνιμων δεξαμενών της πόλης.

Πρώτη απογραφή μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την εγκατάσταση χιλιάδων προσφύγων στον Πειραιά, ο συνολικός πληθυσμός του Δήμου να φτάσει τους 251.659 κατοίκους. Το 1925 ιδρύονται το Επαγγελματικό και Βιοτεχνικό Επιμελητήριο. Εκλέγεται δήμαρχος ο Τάκης Παναγιωτόπουλος. Ωστόσο, το γεγονός της χρονιάς είναι η ίδρυση του Ολυμπιακού.

Ο Γιάννης Χέλμης (όρθιος, πρώτος από αριστερά), υπήρξε ένας πραγματικός συλλέκτης τίτλων ως παίκτης και προπονητής

Το σημείωμα δεν θα παρουσιάσει αναλυτικά την ίδρυση της ομάδας που άλλαξε την ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Την εποχή εκείνη ο Βαγγέλης και ο Γιάννης Χέλμης ήταν ακόμα μαθητές. Η πρώτη οργανωμένη ομάδα της οποίας φόρεσαν τη φανέλα ήταν ο Εθνικός. Εκεί έπαιξε για έντεκα χρόνια (1927-1938) αγωνιζόμενος στη θέση του αμυντικού χαφ. Ο Εθνικός υπήρξε ένας από τους κύριους πρωταγωνιστές των πρώτων πανελλήνιων πρωταθλημάτων της ΕΠΟ. Σημαντικότερη στιγμή στην ιστορία του Εθνικού υπήρξε η κατάκτηση του Κυπέλλου το 1933, παίζοντας στον τελικό με τον Αρη σε δύο αγώνες.

Η ομάδα αγωνίστηκε στο γήπεδο του Αρη αποσπώντας ισοπαλία 2-2, ενώ τον κέρδισε με 2-1 στον επαναληπτικό που διεξήχθη στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Στην εντεκάδα που τότε πήρε το Κύπελλο έπαιζαν ο Γιάννης και ο Βαγγέλης Χέλμης. Ο αδελφός του Γιάννης αγωνιζόταν κι αυτός στη μεσαία γραμμή αλλά πιο προωθημένος από τον Βαγγέλη.

Ετσι τον απογείωσαν…

Ο Γιάννης έκανε πιο πλούσια ποδοσφαιρική καριέρα από εκείνη του μεγαλύτερου αδελφού του. Επαιξε στον Εθνικό από το 1927 ως το 1938. Στη συνέχεια πήρε κι αυτός μεταγραφή για τον Ολυμπιακό όπου έπαιξε μέχρι το 1949. Στο διάστημα αυτό είχε έξι συμμετοχές με την Εθνική ομάδα. Ο Βαγγέλης κλήθηκε στην Εθνική αλλά δεν έχει καταγραφεί επίσημη συμμετοχή του. Ο Γιάννης ήταν ένας πραγματικός συλλέκτης τίτλων και σαν παίκτης και σαν προπονητής. Ως παίκτης: Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1938, 1947 και 1948 (Ολυμπιακός). Κύπελλα Ελλάδας: 1931 (Εθνικός), 1947 (Ολυμπιακός). Πρωταθλήματα Πειραιά: 1940, 1941, 1942, 1943, 1944, 1945, 1946, 1947, 1948 και 1949 (Ολυμπιακός). Ως προπονητής: Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959 (Ολυμπιακός). Πρωταθλήματα Πειραιά: 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959 (Ολυμπιακός). Ο Βαγγέλης ως παίκτης πήρε: Πρωτάθλημα Ελλάδας: 1938 (Ολυμπιακός). Κύπελλο Ελλάδας: 1931 (Εθνικός), πρωτάθλημα Πειραιά: 1928, 1929 (Εθνικός), 1938 (Ολυμπιακός).

Με την τεχνική καθοδήγησή τους ο Ολυμπιακός κατακτά έξι συνεχόμενα πρωταθλήματα (1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959) και τέσσερα νταμπλ, εκ των οποίων τα τρία συνεχόμενα (1954, 1957, 1958, 1959)

Ως προπονητές άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους. Σύμφωνα με τις διηγήσεις της εποχής που μας έρχονται από τη Χαλκίδα ο Βαγγέλης «την ώρα της δουλειάς στο γήπεδο, δεν σήκωνε καμία κουβέντα και καμία επέμβαση στο έργο του, που συνήθιζαν οι παράγοντες εκείνη την εποχή. Σοβαρός, αυστηρός και λάτρης της πειθαρχίας. Εξω από το γήπεδο, ήταν άλλος άνθρωπος. Ομιλητικός, καλαμπουρτζής και αστείρευτος στο να διηγείται με παραστατικό τρόπο διάφορες ιστορίες, ετοιμόλογος και θυμόσοφος».

Αξέχαστη μένει η στιγμή που σύμφωνα με τη διήγηση ο Βαγγέλης Χέλμης ντόπαρε ψυχολογικά έναν παίκτη του. «Εσπαζε ένα μπουκάλι και μ’ αυτό πλησίαζε τον παίκτη… που έβγαζε τρακ και φόβο στο γήπεδο… θα παίξεις μπάλα ρε..!». Εδινε ιδιαίτερη σημασία στη μόρφωση του ποδοσφαιριστή, γιατί πίστευε ότι το πνευματικό επίπεδο του κάθε παίκτη έπαιζε καταλυτικό ρόλο στην πρόοδό του. Να σημειώσουμε ότι ο Βαγγέλης Χέλμης είχε μόνιμη αναπηρία στο ένα του πόδι, γι’ αυτό κούτσαινε. Λαλίστατος στα καφενεία, αναπαριστώντας τους «γκαφαδόρους» ποδοσφαιριστές του, με τέτοιο κωμικό τρόπο, που όλοι στο καφενείο έπεφταν «ξεροί» από τα γέλια.

Με την τεχνική καθοδήγησή τους ο Ολυμπιακός κατακτά έξι συνεχόμενα πρωταθλήματα (1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959) και τέσσερα νταμπλ, εκ των οποίων τα τρία συνεχόμενα (1954, 1957, 1958, 1959). Αυτή την εκπληκτική ομάδα δημιούργησαν τα αδέλφια Βαγγέλης και Γιάννης Χέλμης. Αργότερα τοποθετήθηκαν ξένοι προπονητές (Βρόσλαβ Ντραγκίσεβιτς, Τίμπορ Κέμενι, Μπρούνο Βάλε), όμως οι Χέλμηδες είχαν πάντα το «γενικό κουμάντο» και παρέμειναν για πολλά χρόνια στην ομάδα, σε πόστο έφορου και γενικού διευθυντή. Στο καφενεδάκι, ύστερα από πενήντα χρόνια, οι μυημένοι αμέσως καταλάβαιναν.

Οι δόξες του Ολυμπιακού, εκείνης της εποχής ήξεραν και μνημόνευαν ότι για να γίνουν ΘΡΥΛΟΣ, είχαν καθοδηγηθεί από τον Βαγγέλη και τον Γιάννη Χέλμη. Τότε, είχαν περάσει είκοσι και πάνω χρόνια από το θάνατο των δύο αδελφών (1980) αλλά η μνήμη αυτής της παρέας τους ανακαλούσε και τους ζωντάνευε στο τραπέζι της…

Πυρά και κατηγορίες για τακτικό ελιγμό εξαπολύει η αντιπολίτευση κατά της κυβέρνησης και του Κυριάκου Μητσοτάκη με αφορμή την επιστολή του Χρήστου Τριαντόπουλου στην προανακριτική επιτροπή, με την οποία ζητά από τη Βουλή να τον παραπέμψει άμεσα στη Δικαιοσύνη.

Ο πρώην υφυπουργός και βουλευτής Μαγνησίας με τη ΝΔ, αιφνιδιάζοντας, κατέθεσε χθες επιστολή προς τον πρόεδρο της προανακριτικής επιτροπής, Παναγή Καππάτο, θέτοντας στην κρίση της επιτροπής το αίτημά του να προχωρήσει η διαδικασία απευθείας στην Δικαιοσύνη, κατά τα προβλεπόμενα στο Σύνταγμα και στη νομοθεσία περί ευθύνης υπουργών.

Εφόσον εγκριθεί την Πέμπτη 20 Μαρτίου το αίτημα του κ. Τριαντόπουλου, τότε η υπόθεση θα παραπεμφθεί στο πενταμελές Δικαστικό Συμβούλιο του Ειδικού Δικαστηρίου, που αποτελείται από ανώτατους δικαστές και οι οποίοι θα ορίσουν έναν Αρεοπαγίτη μέλος του προκειμένου να διενεργήσει το ανακριτικό έργο, ώστε βάσει του πορίσματός του, το Συμβούλιο να καταλήξει σε βούλευμα για παραπομπή ή μη του «γαλάζιου» βουλευτή στο Ειδικό Δικαστήριο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); «Φαιδρός πολιτικός ελιγμός»

Στελέχη του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ σχολιάζοντας τις εξελίξεις ανέφερε πως επρόκειτο για «φαιδρό πολιτικό ελιγμό». Όπως αναφέρουν, «στον φυσικό του δικαστή θα πάει όπως ορίζει το Σύνταγμα και όχι όπως βολεύει τη Νέα Δημοκρατία, που δεν έβρισκε πρόθυμους βουλευτές να συμμετάσχουν στις εργασίες της επιτροπής και φοβάται την έρευνα της προανακριτικής επιτροπής αλλά και το ποιοι θα κληθούν για μάρτυρες μετά την αποκάλυψη της επίμαχης αλληλογραφίας του κ. Τριαντόπουλου –που κατά τα άλλα ‘παρατηρούσε’- με τον κεντρικό πυρήνα του Μεγάρου Μαξίμου».

Όσον αφορά τις δηλώσεις του πρωθυπουργού περί θεσμικών πρωτοβουλιών στη συνταγματική αναθεώρηση για να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στη Δικαιοσύνη, από τη Χαρ. Τρικούπη τονίζουν πως «έρχεται δεύτερος και καταϊδρωμένος. Το έχει θέσει στον δημόσιο διάλογο πρώτο το ΠΑΣΟΚ και ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ο κ. Μητσοτάκης αμφισβητούσε μέχρι χθες ότι χρειαζόταν κάτι τέτοιο και πως όσοι μετέφεραν στον δημόσιο λόγο τους την κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών ‘υπονομέυουν’ τους θεσμούς. Τώρα είναι αναγκασμένος να ακολουθήσει μετά την άνευ προηγουμένου επιχείρηση συγκάλυψης που προκάλεσε τη δυσφορία των πολιτών».

«Να παραιτηθεί της υπουργικής ασυλίας»

Από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, δια μέσω του αναπληρωτή εκπροσώπου Τύπου Γρηγόρη Θεοδωράκη, καλούν τον Χρ. Τριαντόπουλο να παραιτηθεί της υπουργικής ασυλίας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

«Αν είναι πράγματι γενναίοι στη ΝΔ, καλούμε τον κ. Τριαντόπουλο να παραιτηθεί της υπουργικής ασυλίας, προκειμένου να διερευνηθούν όλα τα πιθανά αδικήματα είτε πλημμελήματα είτε κακουργήματα», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ακόμη, ο κ. Θεοδωράκης επισήμανε πως «από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι εμείς δεν μιλάμε για μία προανακριτική για τον Τριαντόπουλο μόνο. Θέλουμε προανακριτική για κάθε πολιτικό πρόσωπο για το οποίο θα προκύπτουν ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες, όσο ψηλά και αν βρίσκεται, και εμβάθυνση και διεύρυνση του κατηγορητηρίου όπου απαιτείται».

«Ένα ακόμη επεισόδιο στην επιχείρηση συγκάλυψης»

Oι βουλευτές του ΚΚΕ που συμμετέχουν στην Επιτροπή Προκαταρκτικής Εξέτασης για τον Χ. Τριαντόπουλο, Νίκος Καραθανασόπουλος και Μαρία Κομνηνάκα, επισήμαναν πως «είναι προφανές ότι πρόκειται για ένα ακόμη επεισόδιο στην επιχείρηση συγκάλυψης, προκειμένου να μην εξεταστούν ουσιώδεις μάρτυρες, πολιτικά πρόσωπα και υπηρεσιακοί παράγοντες, αλλά και στοιχεία που προκύπτουν συνεχώς από την έρευνα».

Προσθέτουν ότι «συνιστά, όμως, και μια έμμεση ομολογία ύπαρξης ενδείξεων για την ενοχή του κ. Τριαντόπουλου, οδηγώντας την κυβερνητική πλειοψηφία να κάνει “την ανάγκη φιλοτιμία”. Αναδεικνύει πάνω απ’ όλα τον φόβο να στοιχειοθετηθούν ποινικές ευθύνες κι άλλων προσώπων, τόσο για την αλλοίωση του χώρου του εγκλήματος, όσο και για το κύριο έγκλημα, δηλαδή τη σύγκρουση των τρένων, αλλά και την έκρηξη».

«Νέα μεθόδευση συγκάλυψης»

H Νέα Αριστερά, μέσω του Δημήτρη Τζανακόπουλου, τόνισε πως «η επιτροπή προκαταρκτικής εξέτασης πρέπει να προχωρήσει κανονικά στη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, να εξετάσει μάρτυρες, να προσδιορίσει τα ενδεχόμενα αδικήματα και στη βάση αιτιολογημένου πορίσματος να προτείνει σαφώς την άσκηση ή μη ποινικής δίωξης. Κάθε άλλη επιλογή κινείται εκτός του πλαισίου της έννομης τάξης και θα αποτελεί νέα μεθόδευση συγκάλυψης».

Ο Θρύλος του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο Θρύλος του ελληνικού αθλητισμού, ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, στις 10 Μαρτίου 1925, έπαιρνε σάρκα και οστά στην «Ταβέρνα του Μοίρα», στον Πειραιά, για να ξεκινήσει σχεδόν αμέσως την κυριαρχία του. Εξι χρόνια μετά την ίδρυσή του, σήκωσε το πρώτο του πρωτάθλημα, βάζοντας έτσι τις βάσεις για τη μετέπειτα κυριαρχία του.

Τα κατορθώματα του Ολυμπιακού δεν θα μπορούσε να μην αποτυπωθούν στη μουσική και το τραγούδι, να γραφτούν ύμνοι για τον Σύλλογο και να τραγουδιούνται από τους εκατομμύρια οπαδούς του, εντός και εκτός του Γ. Καραϊσκάκης. Υμνοι, τραγούδια, αλλά και το σάλπισμα του θρυλικού τρομπετίστα Αττίλιο (μετά τον θάνατό του, στις 11 Νοεμβρίου 1994, τη σάλπιγγά του «παρέλαβε» ο Νίκος Στυλιανέσης), έντυσαν, ντύνουν και θα ντύνουν τις επιτυχίες του Ολυμπιακού.

«Φευγάτ’ από μπρος, φευγάτ’ από μπρος, στο γήπεδο μπαίνει ο Ολυμπιακός»

Ο πρώτος ύμνος του Ολυμπιακού γράφτηκε το 1931 από τον Μίμη Ξ. Βασιλειάδη και μελοποιήθηκε από τον Γιάγκο Ε. Λαουτάρη. Για τους πολύ μεγαλύτερους ή για όσους ερυθρόλευκους αγαπούν την ιστορία, ο ύμνος του Ολυμπιακού έγινε γνωστός με τον τίτλο «Φευγάτ’ από μπρος…» και μάλιστα ο… πειραιώτικος μύθος θέλει τον στιχουργό να έχει εμπνευστεί τον στίχο «Ενα, δύο, τρία γκολ, παντού πανικός! Θρίαμβος, νίκη, Ολυμπιακός!» από το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός τη σεζόν 1930-1931 είχε κερδίσει πολλούς από τους διεκδικητές του τίτλου με τρία γκολ διαφορά.

Ο Λαουτάρης είχε αφιερώσει τον ύμνο στον Γεώργιο Ανδριανόπουλο. Ο ύμνος ήταν γραμμένος σε ρυθμό 2/4 με τέμπο Tempo di Marcia (μουσική σύνθεση με έντονο ρυθμό, που δημιουργήθηκε για να συνοδεύσει την πορεία στρατιωτικής μονάδας) στην κλίμακα του Ντο Ματζόρε.

Θρύλος των γηπέδων

Μισό αιώνα αργότερα, το 1980, και ενώ ο Ολυμπιακός έχει λάβει το προσωνύμιο «Θρύλος», γράφτηκε (και χρησιμοποιείται έως και σήμερα) ο νέος ύμνος από τον Σπύρο Βαλσαμάκη και τον Κωνσταντίνο Κιλιμάντζο σε ερμηνεία του Χρήστου Βολιώτη. Και ποιος ερυθρόλευκος οπαδός δεν έχει τραγουδήσει ή έστω σιγοψιθυρίσει τουλάχιστον το δίστιχο «Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ/ Δαφνοστεφανωμένε, μεγάλε και τρανέ».

Ο σύγχρονος ύμνος αναφέρεται στον Ολυμπιακό με το προσωνύμιο Θρύλος, χαρακτηρισμός που δόθηκε στην ομάδα τη δεκαετία του ‘50, όταν ο σύλλογος είχε κατακτήσει για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου έξι συνεχόμενα πρωταθλήματα Ελλάδος (1954-1959). Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στη δύναμη του κόσμου του Ολυμπιακού που βρίσκεται συνεχώς κοντά στην ομάδα, αλλά και στο νικηφόρο φιλικό της ομάδας με αντίπαλο τη Σάντος του Πελέ το καλοκαίρι του 1961 (2-1 το σκορ).

Παγιουμτζής, Περπινιάδης: οι ρεμπέτες που τον ύμνησαν

Η Τετράς η Ξακουστή του Πειραιώς έχει και αυτή εμμέσως συνδεθεί με τα κατορθώματα του Ολυμπιακού και έχει βάλει μέσω του μέλους της, του ρεμπέτη Στράτου Παγιουμτζή, τη σφραγίδα της, τραγουδώντας το μεγαλείο του Θρύλου. Μετά τη θρυλική νίκη του Ολυμπιακού επί της βραζιλιάνικης Σάντος, ο Στράτος Παγιουμτζής (φανατικός φίλαθλος του Ολυμπιακού, μάλιστα ήταν αυτός που έκανε τον Μάρκο Βαμβακάρη Ολυμπιακό) τραγούδησε το «Ολυμπιακέ μεγάλε, Ολυμπιακέ τρανέ» ( «… που εσάρωσες τη Σάντος, την ομάδα του Πελέ!»), σε μουσική του πειραιώτη ρεμπέτη συνθέτη Γαβριήλ Μαρίνου ή Μαρινάκη. Πρόκειται για 45άρι που κυκλοφόρησε από τη Philips, με κωδικό 7750/332 050. Ο δίσκος σημείωσε μεγάλη εμπορική επιτυχία και συνέβαλε στην επιστροφή του Παγιουμτζή στο καλλιτεχνικό προσκήνιο, η οποία δεν θα είχε πραγματοποιηθεί χωρίς την καθοριστική υποστήριξη από τον Γιώργο Ζαμπέτα.

Οταν το ρεμπέτικο συνάντησε τον Θρύλο. Οι Στράτος Παγιουμτζής (πάνω) και Βαγγέλης Περπινιάδης ύμνησαν τον Ολυμπιακό μέσα από τα τραγούδια τους, αφήνοντας μουσική κληρονομιά στην ιστορία του συλλόγου

Αρρηκτα συνδεμένος με τον Ολυμπιακό είναι ο ύμνος-τραγούδι «Ο Ολυμπιακός» («Ολυμπίκ-Ολυμπίκ-Ολυμπιακέ») του Περπινιάδη που πούλησε περισσότερους 350.000 δίσκους. Το τραγούδι γράφτηκε το 1965, με αφορμή τη νίκη του Ολυμπιακού επί της Λέφσκι Σόφιας, που οδήγησε στην κατάκτηση του Βαλκανικού Κυπέλλου του 1963. Οταν η ομάδα του Ολυμπιακού επέστρεψε από την Κωνσταντινούπολη, 19 προς 20 Σεπτεμβρίου, στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, χιλιάδες ερυθρόλευκοι οπαδοί περίμεναν να αποθεώσουν τα ινδάλματά τους. Υπολογίζεται επίσης ότι τουλάχιστον 5.000 οπαδοί συνόδευσαν με τα πόδια την ερυθρόλευκη αποστολή στον Πειραιά για να πανηγυρίσουν όλοι μαζί. Ανάμεσά τους βρέθηκε και ο τραγουδιστής Στράτος Διονυσίου και ο φίλος του Τάκης Λαζόπουλος.

Το ραντεβού με τον Μάτσα

Μετά τη φιέστα επισκέφθηκαν τον κοινό τους φίλο Βαγγέλη Περπινιάδη στο Χαϊδάρι όπου ήταν το σπίτι του. Ολοι μαζί άρχισαν να συζητούν και να θυμούνται τους θριάμβους του Ολυμπιακού εναντίον μεγάλων ομάδων, όπως τη νίκη επί της Σάντος του Πελέ… Ο τραγουδιστής και συνθέτης πήρε το μπουζούκι του στα χέρια του και οι πρώτοι στίχοι του ήταν γεγονός. «Ολυμπίκ-Ολυμπίκ-Ολυμπιακέ / Φλαμένζι, Λέφσκι νίκησες Σάντος και Ζαγκελπιέ». Στη συνέχεια το τραγούδι ολοκληρώθηκε, το ηχογράφησε σε μαγνητόφωνο και το πρωί επικοινώνησε με τον Μίνωα Μάτσα, της Μίνος, του το έβαλε να το ακούσει από το τηλέφωνο και σε δύο ώρες ήταν στο στούντιο για να το ηχογραφήσει με την ορχήστρα του. Οτι ακολούθησε είναι μια ακόμη από τις ιστορίες που καλλιέργησαν τον μύθο.

Ο Σπύρος Ζαγοραίος και «Ο Ολυμπιακός του Μπούκοβι»

Ο Περπινιάδης αγαπούσε το ποδόσφαιρο και είχε μάλιστα συνθέσει ένα ύμνο για τον Παναθηναϊκό, τον οποίο τραγούδησε ο Σπύρος Ζαγοραίος, αλλά και για την ΑΕΚ, το οποίο τραγούδησε ο ίδιος. Κανένας από τους δύο ωστόσο δεν προσέγγισε την επιτυχία του ύμνου του Ολυμπιακού.

Ο νικαιώτης λαϊκός τραγουδιστής έχει βάλει την υπογραφή του σε ένα ακόμη τραγούδι, που υμνεί τον Ολυμπιακό. Πρόκειται για το «Ο Ολυμπιακός του Μπούκοβι», με το χαρακτηριστικό ρεφρέν «του Μπούκοβι την ομαδάρα, τη λένε Ολυμπιακάρα…» και το πρωτοέπαιξε ακυκλοφόρητο στο κέντρο διασκεδάσεως «Φαληράκι» στα επινίκια της κατάκτησης του πρωταθλήματος του 1966. «Βαλκανιονίκη Ολυμπιακέ / πρωταθλητή Ελλάδος, δε λυγάς ποτέ / κύπελλο Ελλάδος, χρόνια το κρατάς/  και μέσα στην Ευρώπη ξέρεις και νικάς». Η ομάδα, τότε, στηρίχθηκε σε τέσσερις σπουδαίους ποδοσφαιριστές, τον Γιώργο Σιδέρη, τον Νίκο Γιούτσο, τον Βασίλη Μποτίνο και τον Κώστα Πολυχρονίου.

Η ιστορία του Ολυμπιακού μέσα από τους ύμνους και τα τραγούδια που έχουν γραφτεί για τις επιτυχίες του, θα συνεχίσουν να αντηχούν στις εξέδρες του Καραϊσκάκη ή όπου τον ακολουθούν οι οπαδοί του, ανά την Ελλάδα και τον κόσμο. Αλλωστε παντού είναι Καραϊσκάκη και όπως τραγουδά ο Χρηστάκης Βολιώτης στην «Ολυμπιακή Ψυχή» (τραγούδι από το 1972), «Πάμε στου Καραϊσκάκη και αυτή την Κυριακή / να χαρούμε πανηγύρι και Ολυμπιακή Ψυχή».

Olympiacos, the Olympic Association of Piraeus Fans, the Legend of Greek football and Greek sport, acquired flesh and blood on March 10, 1925, in Miras’s taverna in Piraeus. It set about establishing its domination right away. Six years on from that fateful night, it won its first championship, laying the foundations for its subsequent dominance. Needless to say, Olympiacos’ achievements were put into music and song, and the anthems written for the Club would be sung by its millions of fans at the Georgios Karaiskakis Stadium and beyond.

Hymns, songs, and the bugle calls of legendary Atilio (after his death on November 11, 1994, his bugle was handed down to Nikos Stylianensis, who now performs the honors), have always and will always accompany Olympiacos’ every triumph.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); ‘Clear the way, clear the way, Olympiacos is coming to play’

The first Olympiacos anthem was written in 1931 by Mimis Vasiliadis and set to music by Yiangos Laoutaris. (Much) older fans, and those with a love for history, will recall that the Olympiacos anthem became known as “Clear the way…” and that legend has it the same lyricist came up with the immortal “One goal, two goals, three goals four. The fans go wild! Let’s have some more!”, which commemorates the 1930-1931 season when Olympiacos beat many of its opponents by a three-goal margin.

Laoutaris dedicated the anthem to Giorgos Andrianopoulos. The hymn was written in 2/4 march time in the key C major.

Legend of the stadiums

Half a century later, in 1980, by which time Olympiacos has earned its “Legend” status, the anthem that’s still used today was written by Spyros Valsamakis & Konstantinos Kilimantzos and performed by Christos Voliotis.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Is there an Olympiacos fan anywhere who’s never sung, or at least hummed “Olympiacos, Legend of the Stadiums, / Laurel-crowned, great and strong”. The modern anthem refers to Olympiacos by its nickname, “Legend”, which was bestowed on the team in the 1950s when the Club was the first in Greek football history to win six consecutive Greek Championships (1954-1959). Then there is a reference to the resilience of the Olympiacos fans, who support their team through thick and thin, and to the team’s victory in a friendly against Santos—and Pele! — in the summer of 1961 (2-1 the score).

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

From the 1931 anthem to Mimis Vasiliadis, which was set to music by Yiangos Laoutaris, to the rebetika of Pagioumtzis and Perpiniadis: the love for the red-and-white became inspiration and song.

Pagioumtzis, Perpiniadis: the legends of rebetiko who sang of the red and whites

There’s a link, too, between Olympiacos and one of its port home’s most legendary musical groups, the “Celebrated Piraeus Quartet”, though the songs one its members, Stratos Pagioumtzis, sang of its greatness. After the team’s legendary victory over Santos, Stratos Pagioumtzis (a die-hard Olympiacos fan, he was actually responsible for bringing another famous rebetis, Markos Vamvakaris, into the Olympiacos fold) sang “Olympiacos the great, Olympiacos the dream” (“Who beat Santos, which is Pele’s team!”), to music by another composer from the port city, Gabriel Marinos or Marinakis. It was released as a single by Philips, code 7750/332 050. The record was a great commercial success and contributed to Pagioumtzis’ come-back, which wouldn’t have been possible without Giorgos Zambetas’ decisive support.

Perpiniadis’ “Olympiacos”, which sold over 350,000 records, is another anthem with close links to Olympiacos. The song was written in 1965 to mark Olympiacos’ victory over Levski Sofia, which won them the Balkan Cup in 1963. When the Olympiacos team returned from Istanbul on September 19-20, thousands of red and white fans were waiting at the Ellinikon airport to cheer their idols.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

It’s estimated, too, that at least 5,000 fans accompanied the team back to Piraeus on foot, celebrating together all the way. They included the popular singer Stratos Dionysiou and his friend Takis Lazopoulos.

When Rebetiko met the Legend. Stratos Pagioumtzis (above) and Vangelis Perpiniadis hymned Olympiacos in their songs, leaving the Club with a musical legacy.

Matsas here we come

When the party was finally over, they visited their friend Vangelis Perpiniadis in the Haidari district, where he lived. There, they started to discuss and recall Olympiacos’ triumphs over major teams, like the Club’s victory over Pele’s Santos… The singer-songwriter picked up his bouzouki and came up with the first lines of a song on the spot: “Olympic-Olympic-Olympiacos/ you beat Flamengo and Levski, Santos and Zagłębie”. When the song was finished, he recorded it on a tape recorder.

In the morning, he called Minos Matsas at Minos EMI and played it for him over the phone line—two hours later, he was in the studio recording it with his band. What followed is another of the stories that fed into the legend.

Spyros Zagoraios and ‘Bukovi’s Olympiacos’

Perpiniadis loved football and had even composed an anthem for Panathinaikos, which was sung by Spyros Zagoraios, and for AEK, which he sang himself. But neither was anywhere near as successful as the anthem he wrote for Olympiacos.

And the local singer from Nikea would write another in praise of Olympiacos. The song was “Bukovi’s Olympiacos”, and it was first heard at the “Faliraki” club during the celebrations for the Club’s victory in the 1966 championship—before it was released as a single. “Balkan Champions / Champions of Greece, you never give up / the Greek Cup’s been yours for many a year / And your name in Europe, too, strikes fear.” The team looked to four great players at the time: Giorgos Sideris, Nikos Gioutsos, Vasilis Botinos and Kostas Polychroniou.

The history of Olympiacos will continue to echo round the stands at Karaiskakis and wherever else the Club’s fans follow it, from Greece to the ends of the earth, through the hymns and songs that have been written to commemorate its greatest triumphs, Anyway, everywhere is Karaiskakis, and as Christakis Voliotis sang in 1972’s “Olympiacos Soul”: “Let’s go to Karaiskakis this Sunday too / to enjoy the party and the Olympiacos’ Soul”.

Περίπου 2.000 υπαλλήλους σκοπεύει να απολύσει μέσα στο μήνα ο χρηματοοικονομικός κολοσσός Morgan Stanley, σύμφωνα με πηγή που μίλησε στο Reuters.

Πρόκειται για μια μείωση εργαζομένων που αντιστοιχεί στο 2% έως 3% του εργατικού δυναμικού της εταιρείας – εξαιρουμένων των χρηματοοικονομικών συμβούλων – και αποσκοπεί στη βελτίωση της λειτουργικής αποδοτικότητας, ανέφερε ίδια πηγή, διατηρώντας την ανωνυμία της.

Morgan Stanley: Αβέβαιο το μέλλον

Στα τέλη του 2024 η εταιρεία είχε περισσότερους από 80.000 υπαλλήλους παγκοσμίως.  Σύμφωνα με την ίδια πηγή, οι απολύσεις δεν σχετίζονται με τις τρέχουσες συνθήκες της αγοράς. Η κίνηση της τράπεζας έρχεται μετά από μια σειρά απολύσεων από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Wall Street τις τελευταίες εβδομάδες, καθώς προετοιμάζονται για ένα αβέβαιο οικονομικό περιβάλλον, ειδικά μετά τους δασμούς που ανακοίνωσε ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ εναντίον εμπορικών εταίρων.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Τι κάνουν οι ανταγωνιστές

Στο μεταξύ, σε αντίστοιχες κινήσεις έχουν προβεί και οι ανταγωνιστές της εταιρείας.

Η  Goldman Sachs έχει επισπεύσει τη διαδικασία ετήσιας αξιολόγησης απόδοσης και σχεδιάζει να μειώσει το προσωπικό της κατά 3% έως 5%.

Η Bank of America έχει καταργήσει 150 θέσεις νεαρών τραπεζιτών στον επενδυτικό της κλάδο, σύμφωνα με προηγούμενο ρεπορτάζ του Reuters νωρίτερα αυτόν τον μήνα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Το Bloomberg News ήταν το πρώτο που ανέφερε την εξέλιξη στη Morgan Stanley νωρίτερα μέσα στην ημέρα.

Μερικές από τις επικείμενες απολύσεις στην τράπεζα σχετίζονται με την απόδοση των εργαζομένων, ενώ άλλες οφείλονται σε αλλαγές στις τοποθεσίες όπου η εταιρεία διατηρεί μέρος του προσωπικού της, ανέφερε το Bloomberg News, που ήταν το πρώτο μέσο που δημοσίευσε την είδηση.

Οι τραπεζίτες ανέμεναν ισχυρή ανάκαμψη στις κεφαλαιαγορές φέτος μετά την εκλογή του Τραμπ, αλλά αυτή η αισιοδοξία δεν έχει μετατραπεί σε αυξημένη δραστηριότητα, καθώς οι πελάτες αντιμετωπίζουν τις συνεχώς μεταβαλλόμενες εμπορικές απειλές του προέδρου.

Ο συμπρόεδρος της Morgan Stanley, Ντάνιελ Σίμκοβιτζ δήλωσε σε συνέδριο  ότι οι νέες εκδόσεις μετοχών και οι συγχωνεύσεις και εξαγορές είναι «σίγουρα κάπως σε παύση, ή το όριο είναι υψηλό λόγω ορισμένων αβεβαιοτήτων πολιτικής».

Ωστόσο, η τράπεζα πρόσθεσε προσωπικό στα ανώτερα επίπεδα του βραχίονα της επενδυτικής- τραπεζικής της, δήλωσε ο Σίμκοβιτζ.

Πηγή: ΟΤ