Τα ΝΕΑ - Τεχνολογία

Σε μία αναμέτρηση που έμοιαζε με τον πόλεμο των άστρων, ένας 17χρονος αποφάσισε να καθιερωθεί ως το νέο παγκόσμιο αστέρι του ποδοσφαίρου. Η ισοπαλία 3-3 της Μπαρτσελόνα με την Ιντερ στον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ είχε όλα τα συστατικά ενός υπερθεάματος. Γκολ με τακουνάκια, με ανάποδα ψαλίδια, με σουτ που έμοιαζαν με πυραύλους εδάφους – αέρος. Κορυφαίος παίκτης αναδείχτηκε ο ολλανδός αμυντικός των Νερατζούρι, Ντένζελ Ντούμφρις, λόγω των δύο γκολ και της ασίστ που έβγαλε στον Τουράμ. Ο ποδοσφαιρικός πλανήτης ωστόσο (παρα)μιλά για τον Λαμίν Γιαμάλ. Ολοι γνώριζαν το ταλέντο του και τις δυνατότητές του. Τώρα όμως τον αναγνωρίζουν ως το σημείο αναφοράς για τα επόμενα χρόνια. Το γκολ που πέτυχε, θυμίζοντας έντονα Λιονέλ Μέσι, η αγωνία που σκόρπιζε στους αντιπάλους του κάθε φορά που είχε την μπάλα στα πόδια, οι ντρίμπλες, οι εξωπραγματικές του πάσες υποχρέωσαν τους αντιπάλους του – κυρίως τον Ντιμάρκο – να υποκλιθούν ενώπιόν του. Αν το δοκάρι δεν σταματούσε την μπάλα πριν καταλήξει στα δίχτυα του Ζόμερ σε μία ακόμα μαγική του στιγμή, σήμερα θα τον συγκρίναμε με τον Πελέ.

Οπως συμβαίνει σε τέτοια παιχνίδια-ορόσημο για τις καριέρες των ποδοσφαιριστών, ο προσωπικός αντίπαλος του Λαμίν, ο Φεντερίκο Ντιμάρκο, ένας πολύ καλός και έμπειρος παίκτης, έζησε έναν εφιάλτη θυμίζοντας Μπόατενγκ στην περίφημη μονομαχία του με τον Μέσι πριν από μία δεκαετία, με αποτέλεσμα να αντικατασταθεί. «Ενας εφιάλτης, όχι αγώνας. Ποτέ δεν κατάφερε να σταματήσει τον Γιαμάλ, ούτε μία φορά», έγραψε στο σχόλιό της η «Γκατζέτα ντελο Σπορτ» και του έδωσε τον χειρότερο βαθμό, 5.

Η Ιντερ απέσπασε ισοπαλία 3-3 στο Μονζουίκ και ο Σιμόνε Ιντζάγκι μιλούσε γι’ αυτόν τον διαβολικό παίκτη, που έγινε ο νεότερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία της Μπάρτσα με 100 συμμετοχές: «Ο Λαμίν είναι το είδος του ταλέντου που βγαίνει κάθε 50 χρόνια. Το να τον δω από κοντά με εντυπωσίασε», δήλωσε ο ιταλός προπονητής.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Εκθαμβος με τα μαγικά του Γιαμάλ ήταν και ο προπονητής του, Χάνσι Φλικ. «Είναι μια ιδιοφυΐα. Οταν τον παρακολουθείς απ’ έξω βλέπεις κάποια πράγμα, αλλά όταν τον δεις στο βίντεο είναι απίστευτες οι λεπτομέρειες των όσων κάνει. Αν όπως λέει ο Σιμόνε (Ιντζάγκι) είναι ένα ταλέντο που βγαίνει κάθε 50 χρόνια, τότε είμαι χαρούμενος που βρίσκεται στην Μπαρτσελόνα».

Ο Γιαμάλ πρόσθεσε ένα ακόμα ρεκόρ στην τεράστια συλλογή του, αφού έγινε ο νεότερος σκόρερ (17 ετών και 291 ημερών) σε ημιτελικό στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ, παίρνοντας το ρεκόρ από τον Εμπαπέ. Ενας παίκτης που εμφανίζεται πάντοτε στα μεγάλα παιχνίδια, όπως στον πρόσφατο τελικό του Copa del Rey με τις δύο ασίστ ή στον ημιτελικό του Euro 2024 που πέτυχε το καθοριστικό γκολ στον ημιτελικό με τη Γαλλία.

«Ολος ο κόσμος μπορεί να δει πόσο καλός ποδοσφαιριστής είναι. Είναι ένας παίκτης που λάμπει. Προσπαθήσαμε να τον σταματήσουμε αλλά ήταν πολύ δύσκολο γιατί είναι σπουδαίο ταλέντο. Ελπίζω στο παιχνίδι της επόμενης εβδομάδας να μην τον αφήσουμε να παίξει τόσο», ήταν τα λόγια του μέσου της Ιντερ, Χένρικ Μιχιταριάν, ενώ ο συμπαίκτης του Αλεσάντρο Μπαστόνι παρατήρησε πως «είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Τα κάνει να μοιάζουν όλα τόσο εύκολα».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ο Γιαμάλ είχε τα περισσότερα σουτ (6), τις περισσότερες ντρίμπλες (6) και τις περισσότερες σέντρες (10).

Αποθέωση

Στην ουρά όσων πήραν θέση για να καταθέσουν τα διαπιστευτήριά τους στον νέο βασιλιά του ποδοσφαίρου στήθηκε και ο βετεράνος Οουεν Χάργκριβς, που σχολίαζε τον αγώνα για την UEFA: «Ο Γιαμάλ είναι τόσο εξαιρετικός. Είναι απίστευτος. Ο μόνος τρόπος που μπορούσαν να τον σταματήσουν ήταν να πέσουν πάνω του τρεις, τέσσερις αμυντικοί».

Στο δικό του σχόλιο στα social media, ο Ρίο Φέρντιναντ σημείωσε πως «ο Λαμίν Γιαμάλ είναι σε άλλο επίπεδο σε σχέση με οποιονδήποτε άλλον παίκτη στα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα. Και είναι μόλις 17 ετών, απίστευτο».

Ακόμα και ο Τύπος αντί να εστιάσει στο γαλαξιακό υπερθέαμα, έστρεψε τα φώτα του πάνω στη νέα ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα.

Η «Γκατζέτα ντελο Σπορτ» χαρακτήρισε το ματς «Αστρικό», σημειώνοντας πως οι Νερατζούρι απέκτησαν προβάδισμα αλλά ο Γιαμάλ είναι μάγος.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

«Με τον Λαμίν όλα είναι πιθανά», ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος της καταλανικής «Σπορτ». Η έτερη καταλανική «Μούντο Ντεπορτίβο» είχε τίτλο «Mamma Mia» και μία τεράστια φωτογραφία του 17χρονου άσου, όπως και η «Ας» που τον χαρακτήρισε «Υπέροχο» και τον ημιτελικό «ματσάρα». Η «Μάρκα» έγραψε το καλύτερο απ’ όλα: «Ηδη νιώθουν τον ίδιο φόβο απέναντί του όπως φοβούνταν τον Μέσι».

Η ιστοσελίδα tuttomercatoweb.com γράφει μεταξύ άλλων πως η εποχή του Γιαμάλ βρίσκεται προ των πυλών και θα είναι ο καλύτερος παίκτης από τώρα μέχρι το 2045. «Δεν μπορεί να μιλάμε για επιφοίτηση γιατί ο Λαμίν έχει κατακτήσει ήδη το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα πρωταγωνιστώντας. Επισκίασε ακόμα και τον Πέδρι, έναν μέσο επιστημονικής φαντασίας για τον τρόπο που αντιμετωπίζει την μπάλα. Θα έχει ανταγωνιστές αλλά έχει πλεονέκτημα σχεδόν δέκα χρόνων από τον Εμπαπέ και τεσσάρων από τους Μουσιάλα και Μπέλιγχαμ».

Η αναγνώρισή του ξεκίνησε ήδη από τα μεγάλα αστέρια που πρωταγωνιστούν στα γήπεδα.

Ο Ερλινγκ Χάαλαντ σχολίασε στα social media «αυτός ο τύπος είναι απίστευτος», ενώ ο Αλεχάνδρο Γκαρνάτσο τον χαρακτήρισε «τον κορυφαίο παίκτη στον κόσμο».

Ο Μάρκους Τουράμ πάντως, όταν ρωτήθηκε για το αν ο Γιαμάλ είναι ο κορυφαίος παίκτης, απάντησε πως οι δύο κορυφαίοι είναι Γάλλοι, ο Ντεμπελέ και ο Εμπαπέ και τρίτος ο Ισπανός. Γέλασε όμως τόσο πολύ ώστε όλοι πίστεψαν πως έκανε πλάκα.

Ούτε οι θρύλοι!

Ξεσκονίζοντας τα ποδοσφαιρικά κιτάπια διαπιστώνουμε με μεγάλη έκπληξη την τεράστια διαφορά του Γιαμάλ με τους δύο ποδοσφαιριστές που άφησαν έντονα το αποτύπωμά τους στο άθλημα τα τελευταία 20 χρόνια, τον Λιονέλ Μέσι και τον Κριστιάνο Ρονάλντο.

Στα 17 τους ο μεν Μέσι είχε μόλις 9 συμμετοχές και ένα γκολ, ενώ ο Κριστιάνο 19 συμμετοχές, 5 γκολ και 4 ασίστ. Στην ίδια ηλικία ο Λαμίν συμπλήρωσε 100 συμμετοχές, ενώ έχει πετύχει 22 γκολ και μοιράσει 33 ασίστ. Ο Μέσι έφτασε τις 100 συμμετοχές στα 20 του χρόνια, έχοντας σημειώσει 34 γκολ και μοιράσει 20 ασίστ. Είχε κατακτήσει όμως ένα τρόπαιο παραπάνω (4-3). «Με επαινεί ο κόσμος; Το μόνο που κάνω είναι τη δουλειά μου. Αγαπώ να παίζω ποδόσφαιρο και το απολαμβάνω. Δεν έχω κάνει τίποτα ακόμα. Εχω τόσα πολλά μπροστά μου», σχολίασε ο μικρός μάγος όταν του μετέφεραν τα όσα είπαν γι’ αυτόν μετά το παιχνίδι με την Ιντερ.

Είναι η τρίτη φορά στην ιστορία της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης που ο πρώτος ημιτελικός τελειώνει με σκορ 3-3. Η πρώτη ήταν το 1979 στο Νότιγχαμ – Κολωνία με τα Tricky Trees να προκρίνονται και η δεύτερη το 1999 στο ματς Ντιναμό Κιέβου – Μπάγερν με τους Βαυαρούς να φτάνουν στον τελικό.

Από τις 14 φορές που η Μπάρτσα υποχρεώθηκε σε ισοπαλία στο γήπεδό της στο πρώτο παιχνίδι σε νοκάουτ φάση προκρίθηκε στις μισές. Η Ιντερ προκρίθηκε στις 15 από τις 21 φορές που απέσπασε ισοπαλία.

Το θετικό για την Μπάρτσα ενόψει του επαναληπτικού της Τρίτης είναι πως οι Μπαλντέ και Λεβαντόφσκι θα ενσωματωθούν στην αποστολή. Ο Πολωνός προορίζεται να παίξει στο δεύτερο ημίχρονο. Αντίθετα θα χάσει τη ρεβάνς ο Κουντέ που τραυματίστηκε και τη θέση του θα πάρει ο Ερικ Γκαρθία.

Ζέστη και αποπνικτική ατμόσφαιρα λόγω της αφρικανικής σκόνης φαίνεται να διαδέχονται τους θυελλώδεις ανέμους των προηγούμενων ημερών, καθώς ο καιρός θα θυμίζει καλοκαίρι σύμφωνα με τις προβλέψεις των μετεωρολόγων.

Συγκεκριμένα, με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Γιώργος Τσατραφύλλιας έγραψε ότι έχουμε «μπροστά μας δεκαήμερο με 30άρια αλλά και σκόνη».

Ο ίδιος στη συνέχεια αναφέρει ότι «επιτέλους σταδιακά εξασθενούν οι άνεμοι και ανεβαίνει η θερμοκρασία» ενώ «τις επόμενες αρκετές ημέρες εκτός από την ηλιοφάνεια, στις περισσότερες περιοχές ο υδράργυρος στα ηπειρωτικά και την Κρήτη θα φτάσει και θα ξεπεράσει τους 30 βαθμούς».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Οι άνεμοι που κυρίως θα πνέουν θα είναι οι νοτιάδες, σημειώνει ο κ. Τσατραφύλλιας, ενώ «μεσοβδόμαδα θα ξεκινήσει και η μεταφορά αφρικανικής σκόνης στην περιοχή μας».

Τις επόμενες αρκετές ημέρες ο υδράργυρος στα ηπειρωτικά και την Κρήτη θα φτάσει και θα ξεπεράσει τους 30°C

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Μαρουσάκης: «Σταδιακή βελτίωση»

Σύμφωνα με την πρόβλεψη του μετεωρολόγου Κλέαρχου Μαρουσάκη, ο καιρός θα παρουσιάσει σταδιακή βελτίωση, με τη θερμοκρασία να ακολουθεί ανοδική πορεία. Έτσι το πρώτο Σαββατοκύριακο του Μαΐου «θα θυμίζει καλοκαίρι, με θερμοκρασίες που θα προσεγγίσουν ακόμη και τους 30 βαθμούς Κελσίου».

Τοπικά, ο υδράργυρος θα φτάσει στους 26 με 29 βαθμούς, ενώ απογευματινές αστάθειες θα εμφανιστούν κυρίως στα ηπειρωτικά. Η νέα εβδομάδα θα ξεκινήσει με αραιές νεφώσεις και πιθανές λασποβροχές κυρίως στη βόρεια και κεντρική Ελλάδα. Οι νοτιάδες θα ανεβάσουν περαιτέρω τη θερμοκρασία. Σε ανατολικές ηπειρωτικές περιοχές, ο υδράργυρος θα δούμε 30άρια.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Η θερμή αέρια μάζα θα αρχίσει σταδιακά να επηρεάζει και τη θάλασσα, ανεβάζοντας τη θερμοκρασία του νερού και δημιουργώντας ιδανικές συνθήκες για τα πρώτα μπάνια.

Περιορίζεται η αστάθεια

Η αστάθεια του καιρού περιορίζεται, αν και επιμένει σε περιοχές του νότιου και νοτιοανατολικού Αιγαίου. Προς το απόγευμα, κάποια φαινόμενα θα μεταφερθούν προς την κεντρική και βόρεια ηπειρωτική Ελλάδα, ενώ άστατος θα παραμείνει ο καιρός στην Κρήτη και στα Δωδεκάνησα.

Οι βοριάδες σταδιακά εξασθενούν και η θερμοκρασία ανεβαίνει ήδη από σήμερα, με εξαίρεση το νότιο και νοτιοανατολικό Αιγαίο, όπου η θερμοκρασία θα κυμανθεί μεταξύ 20 και 23 βαθμών λόγω ενός επίμονου βαρομετρικού χαμηλού.

Στην Αττική προβλέπεται ηλιοφάνεια με λίγες τοπικές νεφώσεις, με περαιτέρω άνοδο της θερμοκρασίας μέσα στο Σαββατοκύριακο.

Παρόμοιο σκηνικό και στη Θεσσαλονίκη, με ηλιοφάνεια και πιθανές μπόρες ή καταιγίδες το απόγευμα κοντά σε ορεινούς όγκους. Ο υδράργυρος θα φτάσει έως τους 27 βαθμούς Κελσίου.

Φαίνεται ότι το πένθος για την απώλεια του Πάπα Φραγκίσκου λειτούργησε ευεργετικά για τον Ντόναλντ Τραμπ και τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, οδηγώντας τους τελικώς σε μια συμφωνία για τον ορυκτό πλούτο της Ουκρανίας, η οποία ενδέχεται να αποδειχθεί καθοριστική για τη συνέχιση ή μη του πολέμου. Η δε σύντομη συνάντηση που είχαν οι δυο τους στη βασιλική του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό, το περασμένο Σάββατο, αποδείχθηκε αρκετή για να σπάσει τον πάγο που είχε δημιουργηθεί ανάμεσά τους κατά την επίσκεψη του ουκρανού προέδρου στον Λευκό Οίκο πριν από δύο μήνες, όταν ουσιαστικά είχε εκδιωχθεί κακήν κακώς.

Κατ’ άλλους, βεβαίως, όσα ανακοινώθηκαν την Τετάρτη στην Ουάσιγκτον από τον αμερικανό υπουργό Οικονομικών Σκοτ Μπέσεντ και την ουκρανή ομόλογό του (και αναπληρώτρια πρωθυπουργό) Γιούλια Σβιριντένκο δεν συνιστούν ακριβώς συμφωνία, αλλά μια άνευ όρων συνθηκολόγηση του Κιέβου και προσωπικά του Ζελένσκι, ο οποίος βρισκόταν εδώ και καιρό «με το μαχαίρι στον λαιμό». Οπως και να ‘χει, πάντως, τα δεδομένα έχουν αλλάξει και ο Τραμπ πέτυχε έναν από τους στόχους που είχε θέσει, αποδεικνύοντας εκ νέου ότι μπορεί μεν να αντιμετωπίζεται ως ένας «ανεπαρκής» πρόεδρος, παραμένει όμως ένας ικανός επιχειρηματίας.

Η αλήθεια, βεβαίως, είναι πως οι δύο πλευρές έχουν αποφύγει μέχρι στιγμής να δώσουν λεπτομέρειες που θα αποτυπώνουν επακριβώς το περιεχόμενο της συμφωνίας, αφήνοντας πολλά αδιευκρίνιστα σημεία και αναπάντητα ερωτήματα. Ισως, όμως, να είναι και αυτό αναπόσπαστο μέρος της, έτσι ώστε αμφότεροι να είναι σε θέση να ισχυριστούν πως δικαιώθηκαν και βγήκαν κερδισμένοι – ειδικά ο Ζελένσκι, ο οποίος είχε αναγκαστεί τον Μάρτιο να δηλώσει πως «δεν υπογράφω κάτι που θα καλούνται να πληρώνουν οι Ουκρανοί για τις επόμενες δέκα γενιές».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Οσο για τον Βλαντίμιρ Πούτιν, αυτό που πιθανότατα θα έπρεπε να τον ανησυχήσει περισσότερο κρύβεται στο παρακάτω σχόλιο που έκανε ο Σεργκέι Μαρκόφ, πρώην σύμβουλος στο Κρεμλίνο: «Οι ΗΠΑ αρχίζουν να βλέπουν τον εαυτό τους ως, κατά κάποιο τρόπο, συνιδιοκτήτη της Ουκρανίας. Για τον λόγο αυτό, θα τηρήσουν στάση την οποία θεωρούν πιο φιλοουκρανική».

Σε κάθε περίπτωση, ιδού τι – για την ώρα – γνωρίζουμε και τι όχι με βάση όσα ανακοινώθηκαν, όπως και τα πρώτα συμπεράσματα που βγαίνουν από ΜΜΕ και αναλυτές.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); 1     Τι προβλέπει η συμφωνία;

Θα δημιουργηθεί ένα επενδυτικό ταμείο με ισότιμη (50-50) συμμετοχή των ΗΠΑ και της Ουκρανίας, που θα χρηματοδοτείται από τα μελλοντικά έσοδα εκμετάλλευσης των ορυκτών κοιτασμάτων της δεύτερης – στα οποία φαίνεται πως περιλαμβάνονται επίσης πετρέλαιο και φυσικό αέριο –, ενώ θα επιδιώκει να προσελκύσει και ξένους. Οι αμερικανικές εταιρείες αποκτούν προνομιακή μεταχείριση έναντι οποιωνδήποτε άλλων υποψήφιων επενδυτών. Για την πρώτη δεκαετία, το σύνολο του ποσού θα κατευθύνεται στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας από τις καταστροφές που έχει υποστεί από τον πόλεμο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

2     Χάνει την κυριαρχία του το Κίεβο;

Εξαρτάται από την πλευρά που το βλέπει κανείς. Η Σβιριντένκο ισχυρίστηκε ότι η Ουκρανία είναι αυτή που «θα καθορίζει τι και από πού θα εξορύσσεται», ενώ ο πρωθυπουργός της χώρας Ντένις Σμίχαλ είπε ότι η Ουκρανία «διατηρεί τον πλήρη έλεγχο του ορυκτού και φυσικού της πλούτου, καθώς και των υποδομών της». Αρκετοί, την ίδια στιγμή, κάνουν λόγο για «αποικιοκρατικού τύπου» ρύθμιση που επιβλήθηκε από τον Τραμπ.

3     Η στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ θα επαναληφθεί;

Είναι αμφίβολο. Οι Αμερικανοί είχαν χαρακτηρίσει τη συμφωνία προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ για να στείλουν εκ νέου στρατιωτική βοήθεια στο Κίεβο. Ωστόσο – εκτός αν υπάρχουν «ψιλά γράμματα» που δεν είναι γνωστά – οι ΗΠΑ δεν δίνουν οποιεσδήποτε εγγυήσεις ασφαλείας, ούτε αναλαμβάνουν νέες δεσμεύσεις έναντι της Ουκρανίας. Πάντως, κάθε μελλοντική βοήθεια θα χαρακτηρίζεται πλέον «επένδυση» – κάτι που προφανώς ισχύει και για το πρώτο φορτίο όπλων που φέρεται ότι ενέκρινε χθες ο Τραμπ, σε αντάλλαγμα για την υπογραφή των Ουκρανών.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

4     Ποιο είναι το μήνυμα προς τον Πούτιν;

Υψηλότεροι τόνοι, αλλά ως εκεί. «Σηματοδοτείται ξεκάθαρα προς τη Ρωσία ότι η κυβέρνηση Τραμπ είναι προσηλωμένη σε μια ειρηνευτική διαδικασία που έχει στο επίκεντρό της μια ελεύθερη, κυρίαρχη και ευημερούσα Ουκρανία μακροπρόθεσμα», είπε ο Μπέσεντ, προσθέτοντας πως «σε κανένα κράτος ή ιδιώτη που χρηματοδότησε ή ενίσχυσε τη ρωσική πολεμική μηχανή δεν πρόκειται να επιτραπεί να επωφεληθεί από την ανοικοδόμηση».

5     Ποια είναι η αντίδραση της Μόσχας, μέχρι στιγμής;

Σχετικά ήπια. «Ο Τραμπ κατάφερε τελικώς να τσακίσει το καθεστώς του Κιέβου σε τέτοιο βαθμό ώστε τώρα είναι αναγκασμένοι να πληρώσουν για τη βοήθεια των ΗΠΑ με τον ορυκτό τους πλούτο (…) με τον εθνικό πλούτο μιας χώρας υπό εξαφάνιση», δήλωσε ο πρώην πρόεδρος και πρωθυπουργός της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος τώρα είναι αντιπρόεδρος του συμβουλίου εθνικής ασφαλείας, σχολιάζοντας τη συμφωνία.

6     Θα τελειώσει πιο γρήγορα ο πόλεμος;

Ολα είναι στον αέρα. Κι αυτό, παρότι ο Τραμπ ισχυρίζεται ότι η συμφωνία για εκεχειρία είναι πολύ κοντά πλέον. «Συνειδητοποιούμε ότι η Ουάσιγκτον επιδιώκει να υπάρξει ταχεία πρόοδος, ελπίζουμε όμως ότι θα υπάρξει κατανόηση πως η διευθέτηση της ουκρανικής κρίσης είναι κάτι ιδιαιτέρως περίπλοκο για να γίνει τόσο γρήγορα», σχολίασε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντ. Πεσκόφ.

7     Εχει λόγους να ανησυχεί η ΕΕ;

Και ναι, και όχι. Από τη μία, είναι γεγονός ότι η υπογραφείσα συμφωνία, σε αντίθεση με προηγούμενα προσχέδια, δεν θέτει – τυπικά τουλάχιστον – φραγμούς στην πορεία της Ουκρανίας προς την ΕΕ. Από την άλλη, όμως, περιορίζονται οι δυνατότητες της ίδιας να συνάψει μια συμφωνία με το Κίεβο για τη συνεκμετάλλευση των σπάνιων γαιών και των άλλων κρίσιμων ορυκτών, παρότι είναι γνωστό ότι πρόκειται για πρώτες ύλες που έχει αδήριτη ανάγκη η ευρωπαϊκή βιομηχανία.

Το σίριαλ με παίκτες του Παναθηναϊκού, τους οποίους θέλει να αποκτήσει η Σπόρτινγκ δεν έχει τέλος, καθώς μετά τον Γιώργο Βαγιαννίδη τα «Λιοντάρια» έχουν βάλει στο… μάτι και τον Φώτη Ιωαννίδη, σύμφωνα με την «Sport Tv».

Οι «πράσινοι» έχουν βάλει την τιμή εκκίνησης στα 15 εκατομμύρια ευρώ και οι προσδοκίες -σύμφωνα με το ρεπορτάζ- είναι ότι η ομάδα από την Λισαβόνα θα κάνει κίνηση για να τον αποκτήσει.

Ο Ιωαννίδης, ο Αμορίμ και η Σπόρτινγκ

Να σημειωθεί ότι περασμένο καλοκαίρι ο Ιωαννίδης ήταν διακαής πόθος των Πορτογάλων και του Ρουμπέν Αμορίμ (πρωήν προπονητή των «Λιονταριών» και νυν της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ). Ο Έλληνας επιθετικός όμως, εν τέλει ανανέωσε με το «Τριφύλλι» έως το 2028, παρόλες τις προσπάθειες της Σπόρτινγκ και παρέμεινε παίκτης του Παναθηναϊκού.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('inside_intext_3'); });

Ο 25χρονος φορ έπαιξε φέτος 41 παιχνίδια, πετυχαίνοντας 11 γκολ για το «Τριφύλλι», νούμερα που είναι αρκετά χαμηλότερα από πέρυσι. Το συμβόλαιό του με τους «πράσινους» λήγει το 2028 και παρότι δεν έκανε εξαιρετική σεζόν, παραμένει ένα από τα διάσημα ονόματα του ρόστερ. Στο τέλος της σεζόν, με τον Γκιόκερες να αποχωρεί, τα «λιοντάρια» θα βγουν στην αγορά για έναν επιθετικό που σκοράρει και ο Ιωαννίδης είναι ένας γνωστός στόχος στην Λισαβόνα.

Το πλοίο του «Στόλου της Ελευθερίας» με 30 επιβαίνοντες φιλοπαλαιστίνιους ακτιβιστές που δέχτηκε επίθεση τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής από drones ενώ ξεκινούσε το ταξίδι του από τη Μάλτα στη Γάζα, κινδυνεύει να βυθιστεί καθώς υπέστη σοβαρές ζημιές σύμφωνα με εκπρόσωπο της οργάνωσης.

«Το πλοίο δεν μπορεί να κινηθεί αυτή τη στιγμή, διότι αν κινηθεί δεν θα μπορέσουν να σταματήσουν την είσοδο του νερού και, επομένως, το πλοίο θα βυθιστεί πολύ γρήγορα», δήλωσε η Γιασίν Ατζάρ στο Al Jazeera.

Η τελευταία επαφή με τους 30 ακτιβιστές έγινε στις 11πμ, πρόσθεσε.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

«Ελπίζουμε ότι το πλοίο είναι εντάξει και ελπίζουμε πραγματικά ότι θα σταλούν σκάφη διάσωσης πολύ σύντομα», δήλωσε η Ατζάρ.

Ο «Στόλος της Ελευθερίας» που σχηματίστηκε από ακτιβιστές της ειρήνης από διάφορες χώρες πέρυσι, χρησιμοποιεί μια μετασκευασμένη μηχανότρατα με στόχο να σπάσει τον αποκλεισμό του Ισραήλ και να παραδώσει ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα που λιμοκτονεί.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

«Πέρυσι, αντιμετωπίσαμε πολλούς γραφειοκρατικούς πολέμους, οι οποίοι κράτησαν τα πλοία μας στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης για μήνες. Είχαμε 5.500 τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας, τους οποίους δεν μπορέσαμε να παραδώσουμε στη Γάζα», ανέφερε η Ατζάρ.

«Και έτσι προσπαθήσαμε ξανά φέτος, και δυστυχώς, μας σταμάτησαν και πάλι. Αυτή τη φορά, όμως, ξεκίνησαν μια εσκεμμένη επίθεση, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι το πλοίο αυτό μεταφέρει ακτιβιστές και ανθρωπιστική βοήθεια».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Το Ισραήλ κατηγορεί η οργάνωση

Η Ατζάρ δήλωσε ότι η ομάδα πιστεύει ότι η επίθεση πραγματοποιήθηκε από το Ισραήλ ή έναν από τους συμμάχους του, αλλά ότι δεν μπορεί να επιβεβαιώσει αυτή την πληροφορία.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

«Οι Ισραηλινοί πρεσβευτές πρέπει να κληθούν και να απαντήσουν στις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένου του συνεχιζόμενου αποκλεισμού (της Γάζας) και του βομβαρδισμού του πολιτικού μας σκάφους σε διεθνή ύδατα», ανέφερε η ΜΚΟ σε ανακοίνωσή της.

Το ισραηλινό υπουργείο Εξωτερικών δεν απάντησε άμεσα σε αίτημα για σχόλιο από διεθνή πρακτορεία.

Ο Τάκης Πολίτης, καθηγητής του πανεπιστημίου Θεσσαλίας, που συμμετέχει στην πρωτοβουλία «Στόλος της Ελευθερίας» βρίσκεται στη Μάλτα και ανέφερε επίσης ότι το πλοίο δέχτηκε επίθεση επειδή προσπαθούσε να σπάσει τον παράνομο αποκλεισμό της Γάζας και να παραδώσει ανθρωπιστική βοήθεια στους Παλαιστίνιους που λιμοκτονούν.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Το πλοίο δέχθηκε επίθεση στα ανοικτά των ακτών της Μάλτας σε διεθνή ύδατα και τώρα είναι αγκυροβολημένο 17 χιλιόμετρα από τη χώρα.

Από την επίθεση έπιασε φωτιά στο μπροστινό τμήμα του πλοίου και άνοιξε τρύπα στο σκάφος. Το πλήρωμα εξέπεμψε SOS και ένα «μικρό σκάφος» από την Κύπρο εμφανίστηκε για βοήθεια, είχαν αναφέρει οι ακτιβιστές πριν αρκετές ώρες.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

«Έχουμε 30 διεθνείς ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε αυτό το πλοίο αυτή τη στιγμή, σε ένα πλοίο που βυθίζεται», δήλωσε η Ατζάρ.

Δείτε βίντεο

Η οργάνωση έδωσε στη δημοσιότητα βίντεο από την επίθεση που φαίνεται φωτιά και ακούγονται εκρήξεις.

BREAKING: At 00:23 Maltese time, a #FreedomFlotilla ship was subjected to a drone attack. The front of the vessel was targeted twice, resulting in a fire and a breach in the hull. The ship is currently located in international waters near #Malta. An #SOS distress signal was sent. pic.twitter.com/J6oEQafuOb

— Freedom Flotilla Coalition (@GazaFFlotilla) May 2, 2025

Τι λέει η Μάλτα

Η κυβέρνηση της Μάλτας δήλωσε ότι οι λιμενικές αρχές έλαβαν σήμα κινδύνου από σκάφος που ανέφερε πυρκαγιά λίγο μετά τα μεσάνυχτα, τοπική ώρα. Το σκάφος βρισκόταν εκτός χωρικών υδάτων σύμφωνα με την κυβέρνηση που δίνει μικρότερο αριθμό επιβατών (12 μέλη πληρώματος και 4 πολίτες).

Η Μάλτα δήλωσε ότι κοντινό ρυμουλκό κατευθύνθηκε προς το σημείο και ξεκίνησε επιχειρήσεις κατάσβεσης της πυρκαγιάς και ότι εστάλη μαλτέζικο πλοίο περιπολίας. Ύστερα από αρκετές ώρες, το σκάφος και το πλήρωμα είναι πλέον ασφαλή, δήλωσε η κυβέρνηση της Μάλτας, προσθέτοντας ότι οι επιβαίνοντες αρνήθηκαν να επιβιβαστούν στο ρυμουλκό.

Ωστόσο σε βίντεο που δημοσιεύτηκε πάνω από το πλοίο οι ακτιβιστές απευθύνουν έκκληση να ασκηθεί πίεση στην κυβέρνηση της Μάλτας να βοηθήσει στη διάσωση.

At 00:23 Maltese time, the Freedom Flotilla vessel was subjected to a drone attack. The front of the vessel was targeted twice, resulting in a fire and a breach in the hull. The ship is currently located in international waters near Malta.

An SOS distress signal was sent out, to… pic.twitter.com/1Fc2wQhlFv

— Nicole Jenes (@NicoleJenes1) May 2, 2025

Σκελετωμένα παιδιά στη Γάζα

Το Ισραήλ απαγόρευσε την είσοδο της ανθρωπιστικής βοήθειας πριν από δύο μήνες, λίγο πριν σπάσει την κατάπαυση του πυρός και ξεκινήσει εκ νέου τον πόλεμό στη Γάζα, η οποία έχει καταστρέψει τον παλαιστινιακό θύλακα και έχει σκοτώσει περισσότερους από 50.000 ανθρώπους.

Το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ και η Unrwa, η υπηρεσία για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες, δήλωσαν ότι είχαν εξαντλήσει όλα τα αποθέματα της επισιτιστικής βοήθειας.

Εικόνες με σκελετωμένα από την πείνα παιδιά κάνουν τον γύρο του κόσμου.

«Η βοήθεια, και οι ζωές των πολιτών που σώζει, δεν πρέπει ποτέ να αποτελούν διαπραγματευτικό χαρτί», προειδοποίησε την Πέμπτη ο επικεφαλής της ανθρωπιστικής βοήθειας του ΟΗΕ, Τομ Φλέτσερ.

«Το μπλοκάρισμα της βοήθειας λιμοκτονεί τους αμάχους. Τους αφήνει χωρίς βασική ιατρική υποστήριξη. Τους στερεί την αξιοπρέπεια και την ελπίδα. Επιβάλλει μια σκληρή συλλογική τιμωρία. Το μπλοκάρισμα της βοήθειας σκοτώνει».

Ο Ολυμπιακός πέρασε από την προημιτελική σειρά επικρατώντας με 3-1 της Ρεάλ Μαδρίτης και πήρε την πρόκριση για το Final Four του Άμπου Ντάμπι, το οποίο θα είναι μάλιστα και το πρώτο που θα διεξαχθεί σε χώρα που βρίσκεται εκτός Ευρώπης.

Η διοργάνωση θα διεξαχθεί στην υπερσύγχρονη Etihad Arena και το «10» σας παρουσιάζει όλες τις λεπτομέρειες για τη μετακίνηση και τη διαμονή στο Άμπου Ντάμπι τις ημέρες που θα διεξαχθεί το Final Four στην Αραβία.

Η Αθήνα συνδέεται με το Άμπου Ντάμπι με απευθείας πτήσεις, οι οποίες είναι διάρκειας τεσσάρων ωρών και 15 λεπτών, είτε και με ενδιάμεσους σταθμούς.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('inside_intext_3'); });

Οι τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων έχουν… ξεφύγει οικονομικά και οι πιο βολικοί συνδυασμοί πτήσεων είναι τρεις. Το πιο βολικό Αθήνα – Άμπου Ντάμπι, το Αθήνα – Ντουμπάι (περίπου μία ώρα απόσταση με το αυτοκίνητο) και το Αθήνα – Σάρτζα (περίπου δύο ώρες απόσταση οδικώς).

Ο Ολυμπιακός και όλα τα δεδομένα για τα εισιτήρια: Αθήνα – Άμπου Ντάμπι

Τετάρτη 21 Μαΐου: 594 ευρώ

Πέμπτη 22 Μαΐου: 862 ευρώ

Παρασκευή 23 Μαΐου πρωί: 785 ευρώ

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Αθήνα – Ντουμπάι

Τετάρτη 21 Μαΐου: 818 ευρώ

Πέμπτη 22 Μαΐου: 871 ευρώ

Παρασκευή 23 Μαΐου πρωί: 816 ευρώ

Αθήνα – Σάρτζα

Τετάρτη 21 Μαΐου: 250 ευρώ

Πέμπτη 22 Μαΐου: 651 ευρώ

Για την απευθείας επιστροφή τα πράγματα είναι ακόμα δυσκολότερα, με τις αεροπορικές εταιρείες να έχουν χτυπήσει πολύ τόσο την Δευτέρα 26 Μαΐου, όσο και την Τρίτη 27.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Άμπου Ντάμπι – Αθήνα

Δευτέρα 26 Μαΐου: 926 ευρώ

Τρίτη 27 Μαΐου: 926 ευρώ

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); Ντουμπάι – Αθήνα

Δευτέρα 26 Μαΐου – 976 ευρώ

Τρίτη 27 Μαΐου – 365 ευρώ

Σάρτζα – Αθήνα Δευτέρα 26 Μαΐου – 436 ευρώ

Βεβαίως οι περισσότεροι φίλαθλοι που ήδη έχουν κλείσει τα εισιτήρια τους, δεν θα ταξιδέψουν με μια πτήση, αλλά με ανταπόκριση. Τόσο για το Άμπου Ντάμπι, όσο και για τους υπόλοιπους δύο προορισμούς κοντά στην αραβική πόλη υπάρχουν δεκάδες επιλογές σε πολύ πιο οικονομικές επιλογές. Ενδεικτικά, παρουσιάζονται παρακάτω μερικές από αυτές.

Τετάρτη 21 Μαΐου

Αθήνα (Λάρνακα) – Άμπου Ντάμπι 182 ευρώ

Αθήνα (Κάιρο) – Άμπου Ντάμπι: 237 ευρώ

Αθήνα (Βηρυτός) – Άμπου Ντάμπι: 239 ευρώ

Αθήνα (Μπαχρέιν) – Άμπου Ντάμπι: 245 ευρώ

Αθήνα (Μπαχρέιν) – Ντουμπάι: 238 ευρώ

Αθήνα (Κωνσταντινούπολη) – Ντουμπάι: 242 ευρώ

Αθήνα (Βηρυτός) – Ντουμπάι: 256 ευρώ

Πέμπτη 22 Μαΐου

Αθήνα (Βηρυτός) – Άμπου Ντάμπι: 224 ευρώ

Αθήνα (Βουδαπέστη) – Άμπου Ντάμπι: 139 ευρώ

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Βεβαίως, πολύ πιο οικονομικές είναι και οι επιστροφές όταν μιλάμε για πτήσεις με ανταποκρίσεις. Παρακάτω, μπορείτε να βρείτε πάλι ενδεικτικά, μερικές από τις πιο οικονομικές πτήσεις επιστροφής με ανταπόκριση από τις αραβικές πόλεις κοντά στην Etihad Arena.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); }); Δευτέρα 26 Μαΐου

Άμπου Ντάμπι (Κουταΐσι) – Αθήνα: 181 ευρώ

Άμπου Ντάμπι (Τελ Αβίβ) – Αθήνα: 201 ευρώ

Άμπου Ντάμπι (Μπακού) – Αθήνα: 231 ευρώ

Ντουμπάι (Κάιρο) – Αθήνα: 316 ευρώ

Ντουμπάι (Βουδαπέστη) – Αθήνα: 197 ευρώ

Τρίτη 27 Μαΐου

Άμπου Ντάμπι (Τελ Αβίβ) – Αθήνα: 131 ευρώ

Άμπου Ντάμπι (Λάρνακα) – Αθήνα: 180 ευρώ

Αξίζει να σημειωθεί πως οι τιμές μπορεί να μεταβληθούν σε ενδεχόμενη νίκη ή ήττα του Παναθηναϊκού με την Εφές στην Τουρκία, λόγω του ελληνικού ενδιαφέροντος.

Στα της διαμονής το Άμπου Ντάμπι προσφέρει επιλογές για κάθε… πορτοφόλι από πολύ ακριβές επιλογές μέχρι και πιο οικονομικές. Μολαταύτα περίπου 200-250 ευρώ το άτομο μοιάζουν αρκετά για να βρει κάποιος να μείνει στην περιοχή.

Οι τιμές των εισιτηρίων του Final Four ποίκιλλαν, ανάλογα τις θέσεις. Ξεκινούσαν από τα 299 και έφταναν ως τα 3.199 ευρώ, αλλά αυτά εξαντλήθηκαν μέσα σε λίγες ώρες. Αξίζει ν σημειώσουμε πως ενδέχεται να υπάρξουν επιστροφές ανάλογα με τις ομάδες που θα βρεθούν τελικά στην Etihad Arena.

Στην Παιανία βρίσκεται από το πρωί ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, με αφορμή τον εορτασμό του Αγίου Αθανασίου όπου παρακολούθησε τη δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου και ακολούθησε τη λιτανεία της εικόνας του.

Η επίσκεψη πραγματοποιείται στο πλαίσιο του στόχου της κυβέρνησης για άμεση επαφή με τους πολίτες και την επίλυση προβλημάτων της καθημερινότητας. Αυτή την ώρα ο πρωθυπουργός επισκέπτεται τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις στην Παιανία, οι οποίες λειτουργούν ξανά έπειτα από 15 χρόνια.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνομίλησε με τους αθλητές του στίβου και της ξιφασκίας που προπονούνταν στο αθλητικό συγκρότημα, ξεναγήθηκε στις εγκαταστάσεις από τον συντονιστή -γενικό διευθυντή του ΟΑΚΑ, Κωνσταντίνο Χαλιορή και ενημερώθηκε για τα εκτεταμένα έργα ανακαίνισης που έχουν υλοποιηθεί ώστε να παρέχονται αναβαθμισμένες υπηρεσίες σε αθλητές του στίβου και της ξιφασκίας, τόσο των εθνικών ομάδων όσο και τοπικών συλλόγων.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

«Στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις θα προπονούνται αθλητές στίβου και ξιφασκίας» δήλωσε ο Μητσοτάκης

Στιγμιότυπο από την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις στην Παιανία

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Μητσοτάκης: «Τα χαμόγελά τους, η μεγαλύτερη ικανοποίηση»

«Η υποστήριξη του αθλητισμού απαιτεί επένδυση σε αθλητικές υποδομές. Με μεθοδικότητα και παρεμβάσεις σε όλη τη χώρα, το υπουργείο κινείται σε αυτήν την κατεύθυνση. Και για εμάς η μεγαλύτερη ικανοποίηση είναι τα χαμόγελα των νέων αθλητριών και των νέων αθλητών που μπορούν πια να αθλούνται σε συνθήκες αντάξιες των προσδοκιών τους», δήλωσε μεταξύ άλλων ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στο γεγονός της εγκατάλειψης των εγκαταστάσεων, που «είχαν κατασκευαστεί και με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά δυστυχώς στην πορεία του χρόνου είχαν περιέλθει σε καθεστώς πλήρους απαξίωσης» τονίζοντας ότι η αξιοποίησή τους «αποτελούσε εξ αρχής μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνησή μας».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

«Σήμερα βρίσκομαι εδώ, σε αυτό το πολύ όμορφο πολυαθλητικό κέντρο στην Παιανία, με δύο εμβληματικές κλειστές εγκαταστάσεις. Η μία για να φιλοξενήσει τον κλειστό στίβο, αλλά και διάφορα αθλήματα σάλας, και εδώ, αυτό το κλειστό γήπεδο, στο οποίο βλέπετε από πίσω μας νέες και νέους που ασχολούνται με το πολύ όμορφο σπορ της ξιφασκίας να είναι πολύ χαρούμενοι, διότι επιτέλους απέκτησαν το μόνιμο ‘σπίτι’ τους» πρόσθεσε ο κ. Μητσοτάκης.

Ο πρωθυπουργός κατά της διάρκεια της δοξολογίας για τον εορτασμό του πολιούχου Αγίου Αθανασίου

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί τους αγωνιστικούς χώρους και τα προπονητήρια καθώς και τις εγκαταστάσεις που καλύπτουν τις ανάγκες των αθλητών (ιατρείο, εστιατόριο, ξενώνες), ενώ παρακολούθησε και βίντεο που αποτυπώνει την εικόνα των εγκαταστάσεων πριν και μετά την ανακαίνισή τους.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Από την πλευρά του, ο αναπληρωτής υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Γιάννης Βρούτσης τόνισε: «Παραδίδουμε σήμερα, μετά από 15 ολόκληρα χρόνια, στον ελληνικό αθλητισμό δύο υπερσύγχρονες αθλητικές εγκαταστάσεις για τον ελληνικό στίβο και την ελληνική ξιφασκία. Δύο αθλητικές εγκαταστάσεις-πραγματικά στολίδια, πλήρως αναβαθμισμένες, εκσυγχρονισμένες, από τις καλύτερες της Ευρώπης. Να είναι καλοτάξιδες και να φέρουν γούρι και μεγάλες επιτυχίες στον ελληνικό αθλητισμό».

«Από την αρχή που αναλάβαμε αυτό το έργο» δήλωσε στη συνέχεια ο διευθύνων σύμβουλος της Lamda Development, Οδυσσέας Αθανασίου, «είχαμε δύο στόχους: τα οφέλη να απλωθούν στην κοινωνία και να επεκταθούν όσο περισσότερο γίνεται, πέρα από το Ελληνικό και τους όμορους Δήμους. Έχουμε αναβαθμίσει έργα στο ΟΑΚΑ, στους Θρακομακεδόνες και στον Πειραιά με το κολυμβητήριο ‘Καπαγέρωφ’».

Αθλητές υψηλών επιδόσεων

Στις Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις Παιανίας προπονούνται καθημερινά 30-40 αθλητές υψηλών επιδόσεων της Ελληνικής Ομοσπονδίας Στίβου (ΣΕΓΑΣ) και περίπου 70 αθλητές από τον Γυμναστικό Σύλλογο Παιανίας. Επίσης, καθημερινές προπονήσεις πραγματοποιούν περίπου 40 διεθνείς αθλητές από την Ελληνική Ομοσπονδία Ξιφασκίας και άλλοι 30 από τα τοπικά σωματεία.

Οι λειτουργικές δαπάνες των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων Παιανίας αγγίζουν ετησίως τα 2,5 εκατομμύρια ευρώ, ενώ το ύψος της επένδυσης, μεγάλο μέρος της οποίας καλύφθηκε από τη Lamda Development, υπερβαίνει τα 8 εκατομμύρια ευρώ.

Τι σημαίνει λοιπόν Πρωτομαγιά, μία μέρα έπειτα από αυτήν; Το ερώτημα πάει σε όσους/ες από εμάς συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως βασικά είναι εργατική και όχι αυτή η σαχλαμάρα με τα λουλούδια. Τι συμβολίζει αυτή η μεγάλη μέρα για τους εργαζόμενους; Τις μεγάλες τους θυσίες από το Σικάγο μέχρι τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης του 1936; Τι συνοψίζει πάντα; Μία μεγάλη απάντηση αυτών που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο και που θέλουν να ζουν ως άνθρωποι με ωράρια ανθρώπινα, με ελεύθερο χρόνο, με τις οικογένειές τους και τα σπίτια τους; Είναι μία μεγάλη υπενθύμιση πως τη δύναμη την έχουν αυτοί που παράγουν τον πλούτο και μόνο, αλλά και ταυτόχρονα πως οι διεκδικήσεις δεν είναι ποτέ εύκολες.

Και βέβαια ποτέ δεν είναι αποτέλεσμα ανάθεσης ή κάποιας διοικητικής απόφασης, αλλά μέρος μιας διαρκούς προσπάθειας μέσα στους αιώνες αυτών που έχουν τη δύναμη να διευθύνουν τις μηχανές – και σήμερα τις ψηφιακές και εταιρικές – και μπορούν με τη δουλειά τους να μετασχηματίζουν τους όρους της ζωής τους; Είναι η Πρωτομαγιά όλοι αυτοί που πάλεψαν, θυσιάστηκαν; Είναι. Σήμερα οι κόκκινες γραμμές έχουν ξεθωριάσει επικίνδυνα. Ο χρόνος ενοποιείται. Η παλιά μαρξιστική διάκριση ελεύθερου –  εργάσιμου φαίνεται πως έχει σχεδόν καταργηθεί. Κάτω από την ψηφιακή ομπρέλα όλοι οι χρόνοι είναι οι ίδιοι. Ο άνθρωπος της εταιρείας κοιτάει τα e-mail του Σάββατο και Κυριακή. Ο δημοσιογράφος το what’s up του. Αναζητείται το δικαίωμα ακόμα και μιας αποσύνδεσης. Η πρόσφατη επιδημία παρόξυνε και ρευστοποίησε τους χρόνους – εργάσιμους και ελεύθερους – κι άλλο και επικίνδυνα εις βάρος των εργαζομένων.

Οι άνθρωποι δουλεύουν ακόμα και όταν δεν δουλεύουν και αυτό είναι μία μεγάλη παραχώρηση, μία μεγάλη ήττα σήμερα για τις σύγχρονες βάρδιες των εργαζομένων είτε είναι σε εταιρείες, είτε είναι μικρομεσαίοι, είτε έχουν ένα μικρό μαγαζί ή δουλεύουν σε μία ξένη εταιρεία από το σπίτι τους μέσω του κινητού ή του laptop τους. Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι όμως πάντα εκεί να υπενθυμίζει και να θυμίζει τις θυσίες και τους αγώνες. Το μεγάλο κόστος που πρέπει να πάρεις ακριβώς για να μπορέσεις να διεκδικήσεις αυτά που έχεις. Υπό αυτή την έννοια Εργατική Πρωτομαγιά δεν είναι μόνον μία ιστορική μνήμη. Είναι και μία εγρήγορση στον ενεστώτα χρόνο για όλα αυτά που πρέπει τώρα να διεκδικήσουμε στο αόρατο και περίεργο περιβάλλον το οποίο διαμορφώνεται με την τεχνητή νοημοσύνη, με τις νέες εργασιακές σχέσεις που όλο και περισσότερο συμπιέζονται εις βάρος των φορέων της.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Τώρα είναι που η Εργατική Πρωτομαγιά αποκτά ειδική αξία. Είναι ένα μεγάλο νήμα που διαπερνάει όλους αυτούς τους ανθρώπους που πρέπει να δουλέψουν για να ζήσουν και που τα όρια του κοινωνικού αποκλεισμού και της περιθωριοποίησης είναι πολύ ορατά. Απομακρυνόμενη ακόμα και από τα κεκτημένα του ’90 ή των 00s, η νεότερη γενιά δείχνει όχι απλώς να μην έχει αφομοιώσει μία κουλτούρα διεκδίκησης αλλά και να στέκεται με έναν ιδιότυπο τρόπο σχεδόν σαν ξένη ακόμα και από στοιχειώδη συνδικαλιστικά κεκτημένα. Ο κακός συνδικαλισμός εντείνει τα φαινόμενα μαζί με ένα αίσθημα ήττας όλη την προηγούμενη εικοσαετία. Αυτό δεν σημαίνει ούτε πως η Εργατική Πρωτομαγιά έχει χάσει το νόημά της ούτε πως δεν υπάρχουν εκείνες οι στρατιές των ανθρώπων που θα της δώσουν εκ νέου νόημα και περιεχόμενο. Κατ’ αρχάς για τις ίδιες τις δικές τους ζωές, όχι κάποιων άλλων.

*Νίκος Γκάτσος («Νυν και Αεί»)

Η ιστορία που θα διηγηθώ εν συνεχεία σχετίζεται μεν εμμέσως με το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, στην πραγματικότητα όμως περιγράφει τη μαύρη μας την τύφλα ως χώρας. Θα τα πιάσω ένα ένα τα θέματα για να γίνει όσο πιο κατανοητή μπορεί αυτή η τρελή ιστορία, η οποία μπορεί ενδεχομένως να μην έχει παίξει κάποιο ουσιώδη ρόλο στην πρόκληση του αδιανόητου σιδηροδρομικού δυστυχήματος, αποδεικνύει όμως ότι η χώρα χρειάζεται ξεθεμελίωμα και χτίσιμο από την αρχή.

Ας δούμε λοιπόν τα θέματα:

– Ο ειδικός εφέτης ανακριτής κύριος Μπακαΐμης διαβίβασε στη Βουλή τη γνωστή δικογραφία για τους Κ. Καραμανλή και Χρ. Σπίρτζη, με την κατηγορία της «παραμέλησης εποπτείας». Σε τι συνίσταται αυτή η «παραμέληση εποπτείας» (που δεν τιμωρείται από κανένα άρθρο του Ποινικού Κώδικα!!); Στο ότι δεν χρηματοδότησαν οι δυο πολιτικοί, ως υπουργοί Μεταφορών, τους σιδηροδρόμους τους οποίους είχαν υπό την εποπτεία τους.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

– Μάλιστα. Τι ισχύει ως προς αυτό; Οτι ακόμη και αν οι δυο υπουργοί ήθελαν να χρηματοδοτήσουν τους σιδηροδρόμους, δεν θα μπορούσαν να το κάνουν, διότι αρμόδιο για τις χρηματοδοτήσεις – με βάση το Μεσοπρόθεσμο, το οποίο εξακολουθεί να ισχύει – είναι το υπουργείο Οικονομικών.

Με παραγεγραμμένες εδώ και χρόνια τις τυχόν ευθύνες του Χρ. Σπίρτζη, μοιραία η «παραμέληση εποπτείας», τρόπον τινά, «βαραίνει» τον Κώστα Καραμανλή του Αχιλλέως.

…η διπλή άρνηση…googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Αλλά είναι έτσι; Ας προχωρήσουμε λοιπόν, πλησίστιοι τώρα, στο «ψητό», το οποίο έχει, εκτιμώ, και το περισσότερο ενδιαφέρον:

– Εισηγήθηκε ποτέ στο υπουργείο Οικονομικών ο Κώστας Καραμανλής να χρηματοδοτηθούν οι σιδηρόδρομοι για αναγκαία έργα, αγορά υλικού, πρόσληψη προσωπικού; Ή παρέλειψε να το κάνει;

Απάντηση, την οποία και πληροφορήθηκα εξ εγκύρου πηγής: «Αιτήθηκε το 2022 χρηματοδότηση, με βάση τις εισηγήσεις των αρμόδιων υπηρεσιών, ενός ποσού ύψους 50 εκατομμυρίων ευρώ».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

– Ποια ήταν η εξέλιξη του αιτήματος;

Απάντηση: αρνητική. Δεν δόθηκαν τα χρήματα.

Ποιος ήταν υπουργός Οικονομικών εκείνη την περίοδο (οπότε και δόθηκε η αρνητική απάντηση στο υπουργείο Μεταφορών ότι «λεφτά δεν υπάρχουν» για τους σιδηροδρόμους); Ο Χρήστος Σταϊκούρας!

Παραιτείται, όπως ίσως ενθυμείσθε, ο Καραμανλής λίγες ώρες μετά το δυστύχημα και στον ανασχηματισμό που ακολουθεί αναλαμβάνει το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών ο Χρήστος Σταϊκούρας. Μεταξύ των εκκρεμοτήτων που παραλαμβάνει είναι και το αίτημα για χρηματοδότηση των σιδηροδρόμων με 50 εκατομμύρια. Το προσυπογράφει και το στέλνει – και αυτός! – στον διάδοχό του στο υπουργείο Οικονομικών Κωστή Χατζηδάκη. Το αίτημα δεν υιοθετείται ούτε από εκείνον.

…και η έγκριση τρία χρόνια μετά!

Πότε υιοθετήθηκε το (διαρκές, όπως αποδεικνύεται) αίτημα του υπουργείου Μεταφορών; Οταν… αποδομήθηκε από την κυβέρνηση ο Χρ. Σταϊκούρας, ανέλαβε ο Κ. Κυρανάκης ως αναπληρωτής υπουργός Μεταφορών και η κυβέρνηση, ο πρόεδρος Κυριάκος δηλαδή, εκτίμησε ότι πρέπει – επιτέλους! – να πέσουν με τα μούτρα στη βελτίωση του ελληνικού σιδηροδρόμου, διότι το πράγμα δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι άλλο. Εξού και η γαλαντομία που επιδείχθηκε σχετικά. Η δίκην προίκας χρηματοδότηση που έλαβε ο Κυρανάκης και μέσω αυτού οι σιδηρόδρομοι ήταν 75 εκατομμύρια.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Τι έχουμε εδώ λοιπόν; Οτι για τρία χρόνια η κυβέρνηση δεν «έβγαζε» χρήματα για τους σιδηροδρόμους, παρά το γεγονός ότι γνώριζαν την κατάσταση του (άθλιου και επικίνδυνου) δικτύου. Το τραγικό είναι ότι δεν ενέκριναν τη χρηματοδότησή τους ούτε μετά το δυστύχημα. Κι αυτό νομίζω τα λέει όλα…

(Α, να μην το ξεχάσω. Για όλα τα προηγούμενα – ήτοι, έγγραφα κ.λπ. – η πλευρά τού υπό κατηγορία Καραμανλή διατείνεται πως διαθέτει το σχετικό υλικό. Και έχει ενημερώσει σχετικά αρμοδίως. Και κάτι μου λέει πως αυτό θα βαρύνει αποφασιστικά στο ποιοι ακριβώς θα είναι οι χειρισμοί του Μεγάρου Μαξίμου επί του θέματος…)

«Παραμέληση εποπτείας»

Στο μεταξύ, χθες, Πρωτομαγιά, και αφού είχα «πιάσει» τον Μάη κατά τα ειωθότα της ημέρας, βάλθηκα να ασχοληθώ με αυτή την ιστορία της «παραμέλησης εποπτείας» κρατικού οργανισμού, και εν προκειμένω του ΟΣΕ, με την οποία υποτίθεται θα συγκροτηθεί Προανακριτική Επιτροπή για να διερευνηθούν οι ευθύνες των Κ. Καραμανλή και Χρ. Σπίρτζη…

Αρχισα την αναζήτηση στο Διαδίκτυο. Δεν έβρισκα τίποτε. Απευθύνθηκα σε φίλο μου καθηγητή της Νομικής Αθηνών. Γέλασε με την ερώτηση, αυτή ήταν η αρχική του αντίδραση. Μετά μου είπε τα ακόλουθα: «Για παραμέληση ανηλίκου υπάρχει άρθρο στον Ποινικό Κώδικα, είναι το 360, για παραμέληση εποπτείας δεν έχω ακούσει κάτι. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να το νομοθετήσουν τώρα…».

Ανέτρεξα στο άρθρο 360 του ΠΚ. Σκέφτηκα με το πονηρό μυαλό μου ότι ίσως πίσω από τις λεπτομέρειες κρύβεται ο διάβολος. Δεν βρήκα κάτι. Ισως και να μην έψαξα καλά. Τι να πω.

Μας δουλεύουν

Ως εκ τούτου, το αντιγράφω ως έχει, μήπως κάποιος σταθεί πιο τυχερός, να ενημερώσει και μένα:

«1. Οποιος, ενώ έχει υποχρέωση εποπτείας ανηλίκου παραλείπει να τον παρεμποδίσει από την τέλεση αξιόποινης πράξης, τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα (1) έτος, αν δεν συντρέχει περίπτωση να τιμωρηθεί αυστηρότερα με άλλη διάταξη.

2. Αν ο υπαίτιος της παράλειψης είναι πρόσωπο που έχει την επιμέλεια του ανηλίκου και ιδίως γονέας ή επίτροπος υπό την υπεύθυνη επιμέλεια του οποίου έχει τεθεί ο ανήλικος σύμφωνα με τα άρθρα 122 και 123, επιβάλλεται φυλάκιση έως δύο (2) έτη».

Βλέπετε εσείς πουθενά παραμέληση οργανισμών ή κάτι σχετικό; Μας δουλεύουν, μου φαίνεται…

Οι ευθύνες των συνδικαλιστών

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έσπευσαν να καταγγείλουν την παράξενη, σίγουρα, απόλυση του πρώην προέδρου των μηχανοδηγών των τρένων Κώστα Γενηδούνια, δεκαπέντε μέρες πριν από τις εκλογές του σωματείου τους. Ο Γενηδούνιας θα ήταν, λέει, και πάλι υποψήφιος, και για τα κόμματα η απόλυση είχε ξεκάθαρο υπόβαθρο – δεν ήθελε η Hellenic Train να μετάσχει στις εκλογές και πιθανότατα να κέρδιζε και την επανεκλογή του. Ο συνδικαλιστής διαμαρτύρεται επίσης, τα βλέμματα στρέφονται στην κυβέρνηση, αλλά εκεί που το πράγμα μπέρδεψε περίεργα είναι ότι στα κόμματα δεν απάντησε η εταιρεία. Απάντησε ο Ν. Πλακιάς, ο πατέρας των δύο κοριτσιών που χάθηκαν στο δυστύχημα στα Τέμπη. «Αφού ήξερε τα προβλήματα και τις παθογένειες τόσων ετών, γιατί δεν παραιτήθηκε αμέσως μετά το έγκλημα; Γιατί παρέμεινε στη θέση του;», έγραψε σε ανάρτησή του, μεταξύ πολλών άλλων, για τον Γενηδούνια ο κύριος Πλακιάς, κι εγώ θα επαναφέρω, ευκαιρίας δοθείσης, ένα παλαιότερο ερώτημα που είχε θέσει: αφού οι συνδικαλιστές, όπως αποδεικνύεται, γνώριζαν τα προβλήματα ασφάλειας των σιδηροδρόμων, γιατί δεν σταμάτησαν οι ίδιοι τα τρένα; Γιατί δεν κατέβασαν τους διακόπτες για έναν, δύο, τρεις, πέντε μήνες, μέχρι να βελτιωθεί η κατάσταση, παρά συνέχιζαν να λειτουργούν τα τρένα; Πόσες απεργίες είχε προκηρύξει ο Γενηδούνιας και οι υπόλοιποι με θέμα ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ την ασφάλεια των σιδηροδρόμων;

Πολύ θα ήθελα να μας ενημέρωνε ο ίδιος ή όποιος άλλος μπορεί.

Στο 2,7% διαμορφώθηκε ο πληθωρισμός στην Ελλάδα τον Απρίλιο (από 3,1% τον Μάρτιο), ενώ η «μπίλια» έκατσε στο 2,2% για την ευρωζώνη (όσο και τον Μάρτιο), σύμφωνα με τις προκαταρκτικές εκτιμήσεις της Eurostat.

Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι ο πληθωρισμός στην Ελλάδα σημείωσε άνοδο σε μηνιαίο επίπεδο (σύγκριση Απριλίου με Μάρτιο).

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Όσον αφορά τις κύριες συνιστώσες του πληθωρισμού στη ζώνη του ευρώ, οι υπηρεσίες είχαν τον υψηλότερο ετήσιο ρυθμό τον Απρίλιο (3,9%, έναντι 3,5% τον Μάρτιο), ακολουθούμενες από τα τρόφιμα, το αλκοόλ και τον καπνό (3,0%, έναντι 2,9% τον Μάρτιο), τα μη ενεργειακά βιομηχανικά αγαθά (0,6%, σταθερός σε σχέση με τον Μάρτιο) και την ενέργεια (-3,5%, έναντι -1,0% τον Μάρτιο).

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ο δομικός πληθωρισμός που εξαιρεί τις ευμετάβλητες τιμές της Ενέργειας και των μη επεξεργασμένων τροφίμων τσίμπησε σε ετήσια βάση στην ευρωζώνη, στο 2,7% τον Απρίλιο, από 2,5% τον Μάρτιο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Χαμηλό 7 μηνών για τη Γερμανία

Ο πληθωρισμός στη Γερμανία επιβραδύνθηκε στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων επτά μηνών, δικαιώνοντας την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που εξετάζει περαιτέρω μειώσεις επιτοκίων εν μέσω αβεβαιότητας για τους δασμούς στις ΗΠΑ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Οι τιμές καταναλωτή αυξήθηκαν κατά 2,2% σε σχέση με έναν χρόνο πριν, έναντι 2,3% τον Μάρτιο, σύμφωνα με την στατιστική υπηρεσία της χώρας – λίγο πάνω από τη μέση εκτίμηση 2,1% σε έρευνα του Bloomberg.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Υποχώρηση σε Γαλλία και Ισπανία

Ο πληθωρισμός στη Γαλλία και την Ισπανία υποχώρησε τον Μάρτιο, υποδηλώνοντας μια ευρύτερη επιβράδυνση στην ευρωζώνη και αυξάνοντας την πιθανότητα περαιτέρω μειώσεων των επιτοκίων από την ΕΚΤ.

Παρά τον χαμηλό πληθωρισμό, η απόφαση της ΕΚΤ για τα επιτόκια στη συνεδρίαση του Απριλίου είναι αβέβαιη λόγω ανησυχιών για την έκταση και την επίδραση των πιθανών δασμών των ΗΠΑ στην ήδη ασθενή ανάπτυξη στην ευρωζώνη, σημειώνει η Wall Street Journal.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Οι επενδυτές αναμένουν μείωση των επιτοκίων στη συνεδρίαση της ΕΚΤ τον Απρίλιο, παρά την επιφυλακτική στάση της τράπεζας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Ο χαμηλός πληθωρισμός στις μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες αυτόν τον μήνα υποδηλώνει μια επιβράδυνση των αυξήσεων των τιμών σε ολόκληρη την ευρύτερη ευρωζώνη και προμηνύει νέες μειώσεις των επιτοκίων τους επόμενους μήνες.

Οι τιμές καταναλωτή στη Γαλλία ήταν 0,9% υψηλότερες σε ετήσια βάση αυτόν τον μήνα, το ίδιο ποσοστό όπως και τον Φεβρουάριο, σύμφωνα με εναρμονισμένα με την ΕΕ στοιχεία που δημοσιεύθηκαν την Παρασκευή από τη γαλλική στατιστική υπηρεσία. Στην Ισπανία, ο ετήσιος πληθωρισμός μειώθηκε στο 2,2% τον Μάρτιο από 2,9% έναν μήνα νωρίτερα, σύμφωνα με ξεχωριστά στοιχεία.

ΟΤ

Στις 7 Μαΐου θα συγκληθεί το Κονκλάβιο, με τις ετοιμασίες να βρίσκονται στο απόγειό τους και τα φαγητά του μενού να είναι στη διαδικασία της τελικής κρίσης.

Υπενθυμίζεται ότι οι καρδινάλιοι θα παραμείνουν κλειδωμένοι μέσα στην Καπέλα Σιξτίνα και αποκομμένοι από τον έξω κόσμο μέχρι να καταφέρουν να εκλέξουν νέο Πάπα.

Τα «μηνύματα» πίσω από το μενού

Ξεχωριστό κεφάλαιο στη διαδικασία αυτή της εκλογής του νέου Πάπα αποτελεί το τι τρώνε οι καρδινάλιοι και πώς δεν θα χρησιμοποιηθεί το φαγητό ως μέσο παραβίασης του πρωτοκόλλου. Όπως αναφέρει το BBC οι κανόνες για το τι μπορούν και τι δεν μπορούν να τρώνε οι καρδινάλιοι, έχουν καθοριστεί εδώ και 750 χρόνια προκειμένου να αποτραπεί η τοποθέτηση κρυφών μηνυμάτων σε κοτόπουλο, ραβιόλι αλλά και χαρτοπετσέτες.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ιστορικά, το φαγητό αποτελούσε έναν πιθανό κίνδυνο: ένα πιάτο ραβιόλι θα μπορούσε να περιέχει ένα κρυφό μήνυμα από το προσωπικό της κουζίνας, ενώ μια λερωμένη χαρτοπετσέτα ίσως μετέφερε κρυφά νέα για την πορεία της ψηφοφορίας στον έξω κόσμο.

Ωστόσο, το κοινό τραπέζι παραμένει ένα από τα ελάχιστα περιβάλλοντα όπου μπορούν να πραγματοποιηθούν μυστικές διαπραγματεύσεις.

Τα διατροφικά μυστικά στο Κονκλάβιο

Ο κώδικας μυστικότητας του Κονκλάβιου χρονολογείται από το 1274, όταν ο Πάπας Γρηγόριος Ι΄ θέσπισε τους κανόνες που ακόμη και σήμερα καθορίζουν εν μέρει τον τρόπο διεξαγωγής των παπικών εκλογών.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Η πιο λεπτομερής ιστορική περιγραφή της γαστρονομικής κουλτούρας των παπικών Κονκλάβιων προέρχεται από τον Bartolomeo Scappi, τον πιο διάσημο σεφ της Αναγέννησης (και πιθανώς τον πρώτο διάσημο σεφ στον κόσμο), ο οποίος υπηρέτησε τους Πάπες Πίο IV και Πίο V. Το βιβλίο του Opera Dell’Arte del Cucinare (Η τέχνη της μαγειρικής) του 1570 – το πρώτο βιβλίο μαγειρικής που εκδόθηκε από σεφ – τον έκανε διάσημο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Σε αυτό, αποκαλύπτει τα μυστικά της διατροφής του Κονκλάβιου που εξέλεξε τον Πάπα Ιούλιο Γ΄, καθώς και την ακραία πρακτική της επιτήρησης που παραμένει μέχρι σήμερα.

Σύμφωνα με τον Scappi, τα καθημερινά γεύματα των καρδιναλίων ετοιμάζονταν σε μια κοινόχρηστη κουζίνα από μάγειρες και σομελιέ. Αναφέρει ότι η κουζίνα ήταν ένας χώρος όπου μπορούσαν να ανταλλάσσονται παράνομα μηνύματα και σημειώνει ότι εκεί είχαν τοποθετηθεί φρουροί ειδικά για να το αποτρέψουν. Επομένως, δύο φορές την ημέρα, με σειρά που καθοριζόταν με κλήρωση, οι διαχειριστές έφερναν τελετουργικά το φαγητό.

Αυτός ο «τροχός» ή περιστρεφόμενος δίσκος, ενσωματωμένος στον τοίχο, επέτρεπε να περνάει το φαγητό και το ποτό στους καρδινάλιους στην εσωτερική αίθουσα. Πριν περάσουν από τον τοίχο, το φαγητό και τα ποτά ελέγχονταν από δοκιμαστές για να βεβαιωθεί ότι δεν έκρυβαν παράνομα μηνύματα. Βήμα βήμα την όλη διαδικασία παρακολουθούσαν στενά Ιταλοί και Ελβετοί φρουροί.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Τα τρόφιμα υποβάλλονταν σε αυστηρό έλεγχο και απαγορευόταν οτιδήποτε θα μπορούσε να κρύψει ένα μυστικό μήνυμα. Πίτες και ολόκληρα κοτόπουλα δεν επιτρέπονταν, ενώ το κρασί και το νερό έπρεπε να σερβίρονται αποκλειστικά σε διάφανα ποτήρια. Ακόμα και οι υφασμάτινες πετσέτες ανοίγονταν και εξετάζονταν με προσοχή.

Κατά το παρελθόν, τα γεύματα που περιγράφει ο Scappi φαίνονται πλούσια και ισορροπημένα, με σαλάτα, φρούτα, αλλαντικά, κρασί και νερό.

Και φέτος;

Για το Κονκλάβιο που θα ξεκινήσει στις 7 Μαΐου, οι καλόγριες της Domus Sanctae Marthae – της σύγχρονης κατοικίας όπου διαμένουν οι καρδινάλιοι κατά τη διάρκεια της απομόνωσής τους – θα ετοιμάσουν απλά πιάτα χαρακτηριστικά της Λάτσιο, της ιταλικής περιφέρειας που περιβάλλει το Βατικανό, και της γειτονικής Αμπρούτσο: μινεστρόνε, σπαγγέτι, αρροστιτσίνι (σουβλάκια αρνιού) και βραστά λαχανικά.

Οι ανησυχίες για το ενδεχόμενο τα τρόφιμα (συγκεκριμένα τα ολόκληρα κοτόπουλα) να περιέχουν κυριολεκτικά μυστικά μηνύματα έχουν σχεδόν εξασθενήσει. Τώρα, το θέμα που απασχολεί είναι η παράνομη επικοινωνία μέσω ηλεκτρονικών μέσων.

Έτσι, ενώ το Βατικανό σαρώνεται για κρυμμένες ηλεκτρονικές συσκευές εν όψει της επικείμενης σύγκλησης του κονκλάβιου.

Συνεχίζεται η πολιτική αντιπαράθεση για τη δικογραφία για τον Κώστα Καραμανλή και τις ευθύνες του για τα Τέμπη που διαβιβάστηκε στη Βουλή, καθώς και για την απόλυση του συνδικαλιστή στη Hellenic Train, Κώστα Γενηδούνια.

Η γραμματέας της ΝΔ Μαρία Συρεγγέλα, η Τόνια Αντωνίου, μέλος του ΠΣ του ΠΑΣΟΚ και ο Διονύσης Καλαματιανός, γραμματέας της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ μίλησαν στην «Κοινωνία Ώρα MEGA» για τις πολιτικές εξελίξεις.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η κ. Συρεγγέλα είπε: «Καταρχάς δεν ξέρουμε τον λόγο που έχει απολυθεί ο κ. Γενηδούνιας. Δεν είναι υπεύθυνα τα κόμματα να απαντήσουν αν ο λόγος είναι σωστός ή λάθος, υπάρχει το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, που είναι Ανεξάρτητη Αρχή και στην οποία μπορεί να πάει ο κ. Γενηδούνιας, αν θεωρεί ότι είναι άδικη η απόλυσή του. Δεν μπορεί να το γνωρίζω ούτε εγώ ούτε κάποιος από την ΚΟ της ΝΔ ούτε και από την ΝΔ εν γένει. Εμείς ως ΝΔ περάσαμε νόμο για την προστασία του εργαζομένου και έγινε το ΣΕΕ που θα μπορεί κάποιος να πάει για να βρει το δίκιο του. Θεωρώ ότι πρέπει να έχει αιτιολογία η απόλυση. Ο κ. Γενηδούνιας έχει δώσει κατάθεση στον ανακριτή και λογικά υπάρχει αυτή η κατάθεση στην δικογραφία».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); «Η κυβέρνηση συνεχίζει να κάνει τα πάντα για τη συγκάλυψη και τη φίμωση όλων των ουσιαστικών μαρτύρων»

Η κ. Αντωνίου υπογράμμισε: «Η κυβέρνηση συνεχίζει να κάνει τα πάντα για τη συγκάλυψη και τη φίμωση όλων των ουσιαστικών μαρτύρων. Και επειδή από ό,τι φαίνεται πάμε σε προανακριτική, θέλουν να τρομοκρατήσουν και άλλους ανθρώπους που θέλουν να μιλήσουν για την υπόθεση. Η ΝΔ υποτιμά τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού. Από τις 28 Φεβρουαρίου η ΝΔ κάνει τα πάντα για να πέσουν στα μαλακά τα πολιτικά πρόσωπα που έχουν ευθύνη για την περίοδο διακυβέρνησης της ΝΔ. Είναι εκδικητική απόλυση και ο λόγος είναι ότι θέλουν να φιμώσουν και να τρομοκρατούν τους πάντες. Η ΝΔ κάνει τα πάντα και χρησιμοποιεί αυτόν τον μηχανισμό προπαγάνδας, την Ομάδα Αλήθειας, για να εκμαυλίσει την αλήθεια και να περάσει την άποψη που θέλει».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Ο κ. Καλαματιανός τόνισε: «Ο κ. Γενηδούνιας δεν ήταν ένας απλός εργαζόμενος. Είναι ο πρώην πρόεδρος των εργαζομένων στα τρένα και όσο ήταν έστελνε εξώδικα και έγγραφα και στην ηγεσία του σιδηροδρόμου αλλά και στην πολιτική ηγεσία που έλεγε ότι υπάρχει ζήτημα με την ασφάλεια των σιδηροδρόμων και ότι υπάρχει κίνδυνος για μεγάλο δυστύχημα. Μετά το δυστύχημα αγωνίζεται για να υπάρξει φως και δικαιοσύνη. Είχε στείλει μάλιστα και επιστολή – εξώδικο που ζητούσε να έρθει να καταθέσει στην Εξεταστική για τις ευθύνες του κ. Καραμανλή και η πλειοψηφία της ΝΔ το απέρριψε. Έχει στοχοποιηθεί για τη δράση του αυτή ο κ. Γενηδούνιας. Είναι μια απαράδεκτη και εκδικητική απόλυση και πρέπει να παρθεί πίσω».

Το «Φως στο Τούνελ» με την Αγγελική Νικολούλη, απόψε στις 23:20, στο MEGA, βάζει στο κάδρο τρεις υποθέσεις και φέρνει αποκαλυπτικά στοιχεία:

Ξεκλειδώνει ο γρίφος του φοιτητή στα Σπάτα

Στο φως το ανατριχιαστικό εύρημα που «φωτίζει» το θρίλερ του φοιτητή.

Τρία χρόνια μετά, το ντοκουμέντο που αποκαλύπτει το «Τούνελ» φέρνει την ανατροπή στα Σπάτα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Το τραγικό τέλος του νέου με φόντο τη νύχτα με την πανσέληνο και τη σκοτεινή τελετή.

Το μυστήριο πυκνώνει στη Θεσσαλονίκη

Νέα δεδομένα και αντιφάσεις περιπλέκουν την περίεργη εξαφάνιση της Μαρίας στη Θεσσαλονίκη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Τι θυμάται τώρα ο συγκάτοικος και φίλος της…

Εξελίξεις για τα πέντε παιδιά

Τι αποκαλύπτει η εκπομπή για τους περίεργους θανάτους των πέντε παιδιών σε Πάτρα  και Αμαλιάδα,  παρουσία της ίδιας γυναίκας;

«ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΛ»

ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΝΙΚΟΛΟΥΛΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 2 ΜΑΪΟΥ ΣΤΙΣ 23:20

#FosStoTounel

Μια σημαντική βράβευση πέτυχε η Kosmocar – Volkswagen . Συγκεκριμένα, στα φετινά PR Awards του Boussias για την καμπάνια «50 Χρόνια Golf – 50 Ημέρες Γιορτής» η αντιπροσωπεία κατάφερε να βραβευτεί με τον τίτλο   “Brand Purpose” , που επιβεβαιώνει τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στην ελληνική αγορά.

Η βραβευμένη καμπάνια κέρδισε τις εντυπώσεις , όπου μεταξύ άλλων συμμετείχε και o iconic live performance του κορυφαίου Έλληνα star Σάκης Ρουβάς.

Στο τοξικό κλίμα που καλλιεργεί η Hellenic Train και στις «ισχυρές συστάσεις» και τις πιέσεις που ασκεί στους μηχανοδηγούς να μην μιλάνε, έκανε λόγο ο πρώην πρόεδρος Κώστας Γενηδούνιας σημειώνοντας ότι οι συνθήκες που επικρατούν τον οδήγησαν στην απόφαση να ασχοληθεί ξανά ενεργά με τον συνδικαλισμό θέτοντας υποψηφιότητα για το ΔΣ του σωματείου.

Η απόφασή του αυτή ήταν ο λόγος για την απόλυσή του, όπως αναφέρει τόσο ο ίδιος αλλά και τα σωματεία εργαζομένων της Hellenic Train.

Ο ίδιος κατηγόρησε τη Hellenic Train, μία ιταλική κρατική εταιρεία όπως είπε, ότι φέρεται στην Ελλάδα με όρους αποικίας. Οι εργαζόμενοι της εταιρείας στην Ιταλία «χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο όταν τους λέμε για τα πράγματα που συμβαίνουν εδώ», πρόσθεσε μιλώντας στον ANT1.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

«Πρέπει να φέρεται εδώ όπως φέρεται στους εργαζόμενους της στην Ιταλία».

«Μόλις μάθανε ότι σκοπεύω να επιστρέψω στον συνδικαλισμό με απολύσανε», είπε ο κ. Γενηδούνιας. «Στο χαρτί που μου στείλανε δεν αναφέρεται ο λόγος της απόλυσής μου. Πώς μιλάνε για ανεπάρκεια όταν ο διευθυντής μου 20 ημέρες πριν, μου στέλνει γραπτώς ότι κάνω εξαιρετική δουλειά;».

Θα είμαι υποψήφιος

«Δεν με φώναξαν καν να μου πουν ότι απολύομαι αλλά στείλανε κλητήρα στο σπίτι μου. Η κόρη μου δίνει πανελλήνιες, ο γιος μου είναι σε άδεια από τον στρατό και ήταν στο σπίτι. Ακόμα κι αυτή η συμπεριφορά….Γιατί τέτοια ανάλγητη στάση; Τελικά σε αυτή τη χώρα ενοχλεί η αλήθεια και ο συνδικαλισμός», πρόσθεσε ο κ. Γενηδούνιας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ο ίδιος έκανε γνωστό ότι θα είναι υποψήφιος για το ΔΣ του σωματείου των μηχανοδηγών καθώς υπάρχει σχετική πρόβλεψη στο καταστατικό. «Είτε θέλει η Hellenic Train, είτε δεν θέλει θα με βλέπει στους αγώνες τους κοινωνικούς και τους εργασιακούς».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Ερωτηθείς για δηλώσεις συγγενή θυμάτων των Τεμπών που του προσάπτει κατηγορίες ότι ήταν στέλεχος της εταιρείας με ύποπτο ρόλο ο κ. Γενηδούνιας αφού εξέφρασε τον σεβασμό του στον συγγενή και τα συλλυπητήριά του, ανέφερε:

«Τον Νοέμβριο του 2023 μου έγινε όντως μια πρόταση από την Hellenic Train με βάση την εμπειρία μου, γιατί δουλεύω 20 χρόνια στη ρόδα. Δεν είμαι διευθυντής, είμαι ένα μεσαίο στέλεχος. Έχω διευθυντές από πάνω μου και η συμφωνία ήταν να παραμείνω μηχανοδηγός. Τότε αποφασίσαμε με τους συναδέλφους να παραιτηθώ από τη θέση του προέδρου του σωματείου.»

Στη συνέχεια τόνισε ότι δεν θα μπορούσε να κρύψει κάτι για τα Τέμπη καθώς από την πρώτη στιγμή «τα έχω καταθέσει όλα στον εφέτη ανακριτή. Πρώτος κατέθεσα».

«Όταν χρειάστηκε στη συνέχεια να μιλήσω το έκανα όπως στο Ευρωκοινοβούλιο. Ωστόσο όταν οι συγγενείς των θυμάτων δίνουν τέτοιο αγώνα, εμείς οι εργαζόμενοι έπρεπε να κάνουμε ένα βήμα πίσω. Αυτοί έχουν τον πρώτο λόγο. Δεν γινόταν να βγαίνει κάθε μέρα ο Γενηδούνιας στα κανάλια. Τότε θα έλεγαν ότι θέλω να κάνω  πολιτική καριέρα, που κάποιοι το είπαν μάλιστα».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); }); Η κατάθεση Γενηδούνια, σημαντικό τμήμα της δικογραφίας

Ο Γιάννης Μαρακάκης που εκπροσωπεί συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών συμφώνησε ότι η κατάθεσή του κ. Γενηδούνια, που ήταν από τις πρώτες στον ανακριτή, ήταν απολύτως κρίσιμη με τα στοιχεία που έχει συνεισφέρει στην υπόθεση. Μάλιστα, πρόσθεσε ότι οι συγγενείς είχαν ένσταση σε σχέση με καθυστερήσεις στην υπόθεση καθώς η κατάθεση του κ. Γενηδούνια ήταν επαρκής κατά τη γνώμη τους για να στοιχειοθετηθούν κατηγορίες σε ανώτερο επίπεδο.

«Τα όσα κατέθεσε αποτελούν σημαντικό κομμάτι της δικογραφίας και θα αποτελέσουν σημαντικό κομμάτι της δίκης», υπογράμμισε.

Ο κ. Μαρακάκης αναφέρθηκε ακόμα στις εξελίξεις σε σχέση με τη δικογραφία που έχει σταλεί στη Βουλή και σημείωσε ότι είναι εμφανές ότι στοιχειοθετείται ο ενδεχόμενος δόλος του κ. Καραμανλή και πρέπει να παραπεμφθεί για κακούργημα.

Από τη στιγμή που οι υφιστάμενοί του παραπέμπονται για κακούργημα και δηλώνουν ότι ο κ. Καραμανλής γνώριζε για τα προβλήματα στα ζητήματα ασφαλείας στον σιδηρόδρομο και δεν έκανε κάτι για να τα διορθώσει αλλά αντιθέτως διαβεβαίωνε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, τότε είναι εμφανές ότι πρόκειται για κακούργημα σύμφωνα με τον κ. Μαρακάκη.

Δεν πρόκειται να κάνω πίσω ούτε εγώ, ούτε το σωματείο ανέφερε ακόμα ο κ. Γενηδούνιας υπενθυμίζοντας ότι το δυστύχημα στοίχισε επίσης τη ζωή σε συναδέλφους τους.

Ένα φριχτό έγκλημα, κρύβεται πίσω από την σύλληψη ενός νεαρού Πολωνού στην Κατερίνη .

Η ελληνική αστυνομία συνέλαβε το νεαρό συνελήφθη στην Κατερίνη για δολοφονία που φέρεται να διέπραξε με ιδιαίτερη σκληρότητα.

Το έγκλημα έγινε μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, στην πατρίδα του την Πολωνία, με θύμα μία γυναίκα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Ο νεαρός έκανε διακοπές στην Κατερίνη

Πρόκειται για άνδρα 17,5 ετών, ο οποίος βρισκόταν αυτές τις μέρες στην Ελλάδα, συμμετέχοντας σε γκρουπ εκδρομέων.

Το έγκλημα, σύμφωνα με τα πολωνικά διωκτικά έγγραφα, τελέστηκε στις 23 Απριλίου σε πόλη της βορειοανατολικής Πολωνίας.

Ο νεαρός κατηγορείται ότι έσυρε τη γυναίκα σε ξυλουργείο. Εκεί κατάφερε στην παθούσα επανειλημμένα χτυπήματα με τσεκούρι ή σφυρί.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Στη συνέχεια, ο ίδιος κατηγορείται ότι έκαψε τη γυναίκα, ρίχνοντας στο σώμα της άγνωστη χημική ουσία, ενώ πέταξε τη σορό σε πλαστικό κάδο απορριμμάτων.

Εις βάρος του είχε εκδοθεί ένταλμα σύλληψης από την Πολωνία το οποίο εκτελέστηκε στην Ελλάδα, όταν εντοπίστηκε.

Αναμένεται να οδηγηθεί στην Εισαγγελία Εφετών Θεσσαλονίκης για να δρομολογηθούν οι διαδικασίες που αφορούν το πολωνικό αίτημα.

There are personalities who don’t just represent a team, but embody an entire sport’s history. Tasos Koumplis was exactly that for Olympiacos and for Greek volleyball: a symbol, a selfless athlete and a long-time contributor.

From 1963, when he wore the red and white jersey for the first time, until 1984, when he completed his career on the court, there was not a single moment when he did not serve the Club with absolute dedication. For 21 years he was consistently the heart and soul of the team.

Koumplis  is considered by many to be the foundation on which the history of the Olympiacos’ volleyball department was built. He is an iconic div, one of the people who laid the groundwork for the Reds’ volleyball to become a protagonist of the sport in Greece.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ever loyal, he never changed his Club jersey. Instead, he turned his back on other offers at a time when Olympiacos had to fight to break Panathinaikos’ dominance. He described a historic victory as a “break with the establishment” – and it wasn’t just words. With his passion, talent and leadership, he changed the dynamics of Greek volleyball.

His most iconic quote: ‘As a player I only fought for Olympiacos, it’s different as a player to fight for the idea, or dare I say, a faith…’

A daily… marathon

Born and raised in central Athens’ working class Kolonos district – a neighborhood where the rival Greens were popular – the young Koumplis did not take long to turn to Olympiacos. In his neighborhood he played football on the streets and lots with Ilias Yfantis, and these first experiences were to connect him forever with the port city of Piraeus.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

He and his friends from Kolonos had a great love for volleyball and, above all, for Olympiacos. This love caused them to travel long distances every day to go to practice.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Three means of transport to get to the training center and three to get back home. They would start from Kolonos by tram, get off at Piraeus, continue by bus to the municipal theater and from there take the trolley bus to the Pasalimani marina – or, if there was no other means, walk.

His first steps with Olympiacos and a historic conquest of the first volleyball championship by the Club in 1968 are unforgettable. It was his first year with the team, with Pantelias as the captain. He was taken to Olympiacos by the late Giorgos Hourdakis, who was the team’s manager at the time. He always cites that the names of those people should be mentioned so that they can be honored as they deserve.

A point of reference for Olympiacos as an athlete and a coach. He played a decisive role in the development of Greek volleyball.

The beginning and the dynasty

Olympiacos won its first Greek men’s volleyball championship in 1968 in Thessaloniki with C. Hourdakis, coached by Kostas Abelas and the players Koumplis, Kyriakos Pantelias, Andreas Laurando, Theotokis Manousaridis, Nikos Kritsotalakis, Dimitris Kefalas, Yannis Stavropoulos, Kostas Karamitsos, Spyros Labakis, Kostas Trapezoudidis, Floros, Dolgobolov, Rebelos, Pasaris, Constantaras, Chistrakis, Agapitos, Kolokotronis. The following year (1969) Olympiacos won the second championship of its history. Koumplis was always there.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

He mentioned that Giorgos Antonopoulos was the general manager, while Michalis Kouvaris, who was the treasurer at Olympiacos, had worked for his appointment to the Coast Guard.

San now recalls that “Hourdakis picked me up from the military camp without even having had time to do basic training,” adding that he had only had time to serve three days up until then. He was taken directly to Thessaloniki, along with the rest of the Olympiacos team, where they played in the open court of HANTh. There, they won the first championship in the Club’s history. “And the following year we won it again”, his proudly states.

In 1973, with Vassilis Sarafidis as the team manager, the Piraeus team began a dynasty after winning seven Greek Championships (1974, 1976, 1978, 1978, 1979, 1980, 1981, 1983), led by Koumplis. At the same time, in 1981-82 Olympiacos became the first Greek team to reach the Final Four of the Champions Cup, coming in 4th in Paris against the then powerful Torino, CSKA Moscow and Dinamo Bucharest.

The national team

His contribution went beyond the boundaries of the Club. As captain of the men’s national team from 1968 to 1975, he was a key player at a time when Greece began to earn respect on the international stage. Koumplis not only stood out in terms of competition – he stood out for his discipline, team spirit and integrity. He won eight championships and two Cups and placed his mark on an entire era.

Koumplis was connected to Olympiacos like few others. His most iconic quote is a symbol for the team: “As a player I only fought for Olympiacos, it’s different as a player to fight for the idea, or dare I say, a faith…”

After the end of his great career as an athlete, he didn’t retire from active participation. On the contrary, he stayed with the sport, which he served with passion as a coach. He took charge of men’s, women’s and the younger academy teams, and did not hesitate to work with youngsters, passing on his experience and values. When he was called on to serve the national team again as a coach, he rose to the occasion once again, proving that his love for volleyball was not temporary, but timeless.

Tasos Koumplis was not just a great volleyball player, he was, is and will be a living legend

On the bench

As the coach of Olympiacos he added titles to the Club’s display cases, with the same modesty that characterized him as a player. His name was honored many times, not only for his successes, but mainly for his ethics, his humility and his contribution to the sport and its people.

On the day of March 25, 2000, Olympiacos loses the Cup final in Patras to Iraklis Thessaloniki and Evangelos Marinakis, who is now at the Club’s helm, changes the team’s fortunes overnight, “he asked me to replace (Zoran) Gajić. He asked me to win the championship.” This happened a month later!

Over the long course of the 100 years of Olympiacos, Koumplis is one of the few who can be characterized as a “symbol”. He never sought the glamour of publicity, but shone with his authenticity. He did not measure success by cups, but by values. His love for the team was not exhausted in words – it was a way of life.

And that is his legacy: loyalty, consistency and generocity. Tasos Koumplis was not just a great volleyball player, he was, is and will be a living legend. A true “soldier of the Legend”, who punctuated an entire era in Greek volleyball.

Υπάρχουν προσωπικότητες που δεν εκπροσωπούν απλώς μια ομάδα, αλλά ενσαρκώνουν την ίδια της την ιστορία. Ο Τάσος Κουμπλής υπήρξε ακριβώς αυτό για τον Ολυμπιακό και για το ελληνικό βόλεϊ: μια φιγούρα-σύμβολο, ένας αθλητής-φάρος πίστης, ήθους και ανιδιοτελούς προσφοράς. Από το 1963, όταν φόρεσε για πρώτη φορά την ερυθρόλευκη φανέλα, μέχρι το 1984 που έκλεισε τον κύκλο του στο παρκέ, δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή που να μην υπηρετεί τον σύλλογο με απόλυτη αφοσίωση. Για 21 χρόνια υπήρξε σταθερά η καρδιά και η ψυχή της ομάδας.

Θεωρείται από πολλούς το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίστηκε η ιστορία του τμήματος βόλεϊ του Ολυμπιακού. Είναι μια μορφή-σύμβολο, ένας από τους ανθρώπους που έβαλαν τις βάσεις για να αναδειχθεί το ερυθρόλευκο βόλεϊ σε πρωταγωνιστή του ελληνικού αθλητισμού.

Πιστός μέχρι τέλους, δεν άλλαξε ποτέ φανέλα. Δεν αναζήτησε ποτέ άλλες προκλήσεις, ούτε ακολούθησε ευκολότερους δρόμους. Αντιθέτως, έβαλε πλάτη σε μια εποχή που ο Ολυμπιακός έπρεπε να παλέψει για να σπάσει την κυριαρχία του Παναθηναϊκού. Ο ίδιος χαρακτήρισε μια ιστορική νίκη απέναντι στο Τριφύλλι ως «ρήξη με το κατεστημένο» – και δεν ήταν απλώς λόγια. Με το πάθος, το ταλέντο και την ηγετική του παρουσία, άλλαξε τη δυναμική του ελληνικού βόλεϊ.

Η κλασικότερη ατάκα του: «Ως παίκτης αγωνίστηκα μόνο στον Ολυμπιακό, είναι αλλιώς ως παίκτης να αγωνίζεσαι για την ιδέα, για να μην πω τη θρησκεία»

Το καθημερινό… ταξίδι

Γεννημένος και μεγαλωμένος στον Κολωνό – μια γειτονιά με έντονο «πράσινο» χρώμα – ο νεαρός Κουμπλής δεν άργησε να στραφεί στον Ολυμπιακό. Στους δρόμους της γειτονιάς του έπαιζε ποδόσφαιρο με τον Ηλία Υφαντή, και οι πρώτες αυτές εμπειρίες έμελλε να τον συνδέσουν για πάντα με το λιμάνι.

Χαμογελά πάντα και ανακαλεί τις δύσκολες αλλά γεμάτες πάθος ημέρες. Εκείνος και η παρέα του από τον Κολωνό είχαν μεγάλη αγάπη για το βόλεϊ και, πάνω απ’ όλα, για τον Ολυμπιακό. Αυτή η τρέλα τούς οδηγούσε να διανύουν μεγάλες αποστάσεις καθημερινά για να πάνε στις προπονήσεις.

Τρία μέσα συγκοινωνίας για να πάνε στον Ολυμπιακό και τρία για να γυρίσουν. Ξεκινούσε από τον Κολωνό με το τραμ, κατέβαινε στην Πειραιώς, συνέχιζε με λεωφορείο μέχρι το Δημοτικό Θέατρο και από εκεί έπαιρνε το τρόλεϊ για το Πασαλιμάνι – ή, αν δεν υπήρχε άλλο μέσο, περπατούσε. Το ίδιο και στην επιστροφή. Ηταν μια καθημερινότητα κουραστική, μα ποτέ δεν τη σκεφτόταν ως βάρος. Ηταν κομμάτι του ονείρου, της αφοσίωσης, της σχέσης ζωής με την ομάδα.

Αλησμόνητα τα πρώτα του βήματα στον Ολυμπιακό και η ιστορική κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος βόλεϊ το 1968. Τότε ήταν η πρώτη του χρονιά στην ομάδα, με αρχηγό τον Παντελιά.

Τον είχε πάρει στον Ολυμπιακό μέσα από το στρατόπεδο όπου υπηρετούσε, το «Κανελλόπουλος – Παλάσκας», ο μακαρίτης Γιώργος Χουρδάκης, που ήταν τότε έφορος της ομάδας. Τονίζει πάντα πως πρέπει να αναφέρονται τα ονόματα εκείνων των ανθρώπων για να τιμηθούν όπως τους αξίζει.

Σημείο αναφοράς για τον Ολυμπιακό. Και ως αθλητής. Και ως προπονητής. Παίζοντας καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του ελληνικού βόλεϊ

Η αρχή και η δυναστεία

Ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρώτο του Πρωτάθλημα Ελλάδας πετοσφαίρισης ανδρών το 1968 στη Θεσσαλονίκη με έφορο τον Γ. Χουρδάκη, προπονητή τον Κώστα Αμπελά και παίκτες τους Τάσο Κουμπλή, Κυριάκο Παντελιά, Ανδρέα Λοράνδο, Θεοτόκη Μανουσαρίδη, Νίκο Κριτσοταλάκη, Δημήτρη Κεφάλα, Γιάννη Σταυρόπουλο, Κώστα Καραμήτσο, Σπύρο Λαμπάκη, Κώστα Τραπεζουντίδη, Φλώρο, Ντολγομπόλοφ, Ρέμπελο, Πάσαρη, Κωνσταντάρα, Τσιστράκη, Αγαπητό, Κολοκοτρώνη. Την επόμενη χρονιά (1969) ο Ολυμπιακός κατέκτησε το δεύτερο πρωτάθλημα της ιστορίας του. Ο Κουμπλής πάντα εκεί.

Διαχρονική η αναφορά του ότι γενικός αρχηγός, με ρόλο αντίστοιχο με εκείνον του Θεοδωρακάκη στο ποδόσφαιρο, ήταν ο Γιώργος Αντωνόπουλος, ενώ ο Μιχάλης Κούβαρης, που ήταν ταμίας στον Ολυμπιακό, είχε μεσολαβήσει για να τον εντάξουν στο Λιμενικό.

Σαν τώρα θυμάται ότι «με πήρε ο Χουρδάκης από το στρατόπεδο, χωρίς να έχω προλάβει καν να κάνω βασική εκπαίδευση»,  προσθέτοντας πως είχε προλάβει να υπηρετήσει μόλις τρεις μέρες. Τον μετέφερε κατευθείαν στη Θεσσαλονίκη, μαζί με την υπόλοιπη ομάδα του Ολυμπιακού, όπου και αγωνίστηκαν στο ανοιχτό γήπεδο της ΧΑΝΘ. Εκεί, κατέκτησαν το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία του συλλόγου. «Και την επόμενη χρονιά το ξαναπήραμε», παντοτινά τα λόγια του με υπερηφάνεια.

Το 1973 με έφορο τον Βασίλη Σαραφίδη η ομάδα του Πειραιά αρχίζει δυναστεία αφού κατέκτησε 7 Πρωταθλήματα Ελλάδας (1974, 1976, 1978, 1979, 1980, 1981, 1983), με ηγέτη τον Τάσο Κουμπλή και τους Κυριάκο Παντελιά, Ανδρέα Λοράνδο, Στέφανο Πολύζο, Γιώργο Δερμάτη, Βασίλη Γαλάκο, Στέλιο Προσαλίκα, Γιάννη Λάιο, Αυγουστίνο Μίχαλο, Δημήτρη Χωριανό, Ηρακλή Δωριάδη και με προπονητές τους Δημήτρη Κεφάλα, Κυριάκο Παντελιά, Ντμίτρι Ζαχάριεφ. Παράλληλα, την περίοδο 1981-82 ο Ολυμπιακός γίνεται η πρώτη ελληνική ομάδα που φτάνει σε Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, κατακτώντας την 4η θέση στο Παρίσι κόντρα στις πανίσχυρες τότε Τορίνο, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Ντιναμό Βουκουρεστίου.\

Η Εθνική

Η προσφορά του ξεπέρασε τα όρια του συλλόγου. Ως αρχηγός της Εθνικής Ανδρών από το 1968 μέχρι το 1975, αποτέλεσε τον βασικό πυλώνα σε μια εποχή που η Ελλάδα άρχισε να διεκδικεί τον σεβασμό στο διεθνές προσκήνιο. Ο Κουμπλής δεν ξεχώρισε μόνο αγωνιστικά – ξεχώρισε για την πειθαρχία, το πνεύμα ομαδικότητας και την ακέραιη συμπεριφορά του. Εδειξε στους συμπαίκτες και στους αντιπάλους πως ένας Ελληνας μπορεί να σταθεί με αξιοπρέπεια και δύναμη απέναντι στα μεγάλα ονόματα της Ευρώπης. Κατέκτησε 8 πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα και σφράγισε μια ολόκληρη εποχή. Συνδέθηκε όσο λίγοι με τον Ολυμπιακό. Η κλασικότερη ατάκα του είναι σύμβολο για την ομάδα: «Ως παίκτης αγωνίστηκα μόνο στον Ολυμπιακό, είναι αλλιώς ως παίκτης να αγωνίζεσαι για την ιδέα, για να μην πω τη θρησκεία».

Μετά το τέλος της σπουδαίας πορείας του ως αθλητή, δεν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Αντιθέτως, έμεινε δίπλα στο άθλημα, το οποίο υπηρέτησε με πάθος από τη θέση του προπονητή. Ανέλαβε ομάδες ανδρών, γυναικών και ακαδημιών, ενώ δεν δίστασε να δουλέψει με τα νέα παιδιά, μεταλαμπαδεύοντας την εμπειρία και τις αξίες του. Οταν κλήθηκε να υπηρετήσει ξανά την Εθνική ως προπονητής, στάθηκε και πάλι στο ύψος των περιστάσεων, αποδεικνύοντας ότι η αγάπη του για το βόλεϊ δεν ήταν προσωρινή, αλλά διαχρονική.

Ο Τάσος Κουμπλής δεν υπήρξε απλώς ένας μεγάλος βολεϊμπολίστας. Ηταν, είναι και θα είναι, ένας ζωντανός θρύλος. Ενας πραγματικός «στρατιώτης του Θρύλου», που έδωσε στο όνομά του το βάρος μιας ολόκληρης εποχής

Από τον πάγκο

Ως προπονητής του Ολυμπιακού πρόσθεσε τίτλους στο παλμαρέ του συλλόγου, με την ίδια σεμνότητα που τον χαρακτήριζε και ως παίκτη. Το όνομά του τιμήθηκε πολλές φορές – από την ΕΟΠΕ, τον Ολυμπιακό, και άλλους αθλητικούς φορείς. Οχι μόνο για τις επιτυχίες, αλλά κυρίως για το ήθος του, την ταπεινότητά του και την προσφορά του στο άθλημα και στους ανθρώπους του.

Ανήμερα 25 Μαρτίου 2000 ο Ολυμπιακός χάνει στην Πάτρα από τον Ηρακλή τον τελικό του κυπέλλου και ο Βαγγέλης Μαρινάκης που κρατά το τιμόνι, αλλάζει την ιστορία της χρονιάς σε μια νύχτα «μου ζήτησε να αντικαταστήσω τον Γκάετς. Μου ζήτησε να πάρουμε το πρωτάθλημα». Και έτσι και έγινε έναν μήνα μετά. Το σήκωσε ο Θρύλος μέσα στο Κατσάνειο!

Στη μεγάλη πορεία των 100 χρόνων του Ολυμπιακού, ο Τάσος Κουμπλής είναι ένας από τους λίγους που μπορούν να χαρακτηριστούν «σύμβολο». Δεν ζήτησε ποτέ τη λάμψη της δημοσιότητας, αλλά έλαμψε με την αυθεντικότητά του. Δεν μέτρησε την επιτυχία με Κύπελλα, αλλά με αξίες. Η αγάπη του για την ομάδα δεν εξαντλήθηκε σε λόγια – ήταν τρόπος ζωής.

Και αυτή είναι η παρακαταθήκη του: πίστη, συνέπεια, συλλογικότητα. Ο Τάσος Κουμπλής δεν υπήρξε απλώς ένας μεγάλος βολεϊμπολίστας. Ηταν, είναι και θα είναι, ένας ζωντανός θρύλος. Ενας πραγματικός «στρατιώτης του Θρύλου», που έδωσε στο όνομά του το βάρος μιας ολόκληρης εποχής.

To ένα. Ο άσος. Η μονάδα. Δηλωτικό ενάρξεως. Από εκεί αρχίζουν όλα. Μιλώντας για μπάλα, κι η ενδεκάδα. «Με το Νο1, κάτω απ’ τα δοκάρια…», έλεγε ο εκφωνητής, στα χρόνια που κάθε αριθμός προσδιόριζε τη θέση. και το «1» ήταν απαρέγκλιτα δικό του. Ωσπου οι σοφοί το έθεσαν κι αξιολογικά: «Η μεγάλη ομάδα αρχίζει από μεγάλο τερματοφύλακα». Ετούτον, τον μοναχικό λύκο της εστίας. Με τα χοντρά τα γάντια, την αλούτερη στολή, τ’ απαγορευτικό στο σφάλμα. Στην ολυμπιακή μυθολογία δεν αποδείχτηκε μια πάντα εύκολη υπόθεση. Τεράστιο το μέγεθος, βαριά η… καλογερική. Πολλοί, αν κι άξιοι, λύγισαν. Αλλοι, στάθηκαν. Υπήρξε, όμως, κι ένα γκρουπ κλειστό. Οσων κατέθεσαν επίχρυσο το χνάρι τους στο κόκκινο βιβλίο. Και πρώτα, αυτός: ο Αχιλλέας Γραμματικόπουλος (1908-2008)…

Διάδοχος του Κώστα Κλειδουχάκη (πρώτου τερματοφύλακα στην ιστορία, 1925-30), 18 χρόνια αδιάλειπτης προσφοράς (1928-1944), πυλώνας της πρώιμης ανέλιξης του club στα θρυλικά υψίπεδα, παρών στα πέντε πρώτα Πρωταθλήματα. «Θαμόρα», τον είπαν. Απ’ τον μυθικό ισπανό portiere των… χρόνων της τραγιάσκας. Τέτοια κλάση. Και λεβεντιά, πειραιώτικη. Εντός γηπέδων. Εκτός. Σαν τότε (’34), με τ’ αμίμητο «ως Ελλην, φυλάγω σημαία ελληνική» στην πρόταση του Μουσολίνι να μείνει στο Μιλάνο (Αμπροζιάνα), μετά τη σπουδαία του εμφάνιση σε ματς Ιταλίας – Ελλάδας (προκριματικά Παγκοσμίου)…

Και έπειτα ο Σάββας (1935-2020):

«Αν ο όρος “στρατιώτης του Ολυμπιακού” μπορεί να προσωποποιηθεί», έγραφε, στ’ «αντίο», η επίσημη ΠΑΕ, «θα είχε τη μορφή του». Ακριβές.

Ετος 1953. Τότε έπιασε Λιμάνι, επί του (εξαίρετου) διδύμου Στάθη Κουρουκλάτου (1946-55) – Κώστα Καραπατή (1951-57). Κι απ’ το ’55, απογείωση: 5 Πρωταθλήματα, 5 Κύπελλα, ο «άσος» της θρυλικής ομάδας του ’50, της πρώιμης Ευρώπης, της Εθνικής (12 συμμετοχές). Αυτός, ο… κόντρα ρόλος! Ο βέρος Αθηναίος, το μορφωμένο ομορφόπαιδο (τρεις γλώσσες, Φαρμακευτική), ο ευκατάστατος αστός, με το σπορ «Vauxhall Velox».

Ο Παναγιώτης Κελεσίδης σφράγισε τα ερυθρόλευκα δοκάρια της… ασπρόμαυρης εποχής. Ογκόλιθος και υπόδειγμα αυτοθυσίας

Και μετά Στάθης Τσανακτσής (1960-64) και Παράσχος Αυγητίδης (1962-67, ο «άσος» του Μπούκοβι), κράτησαν άξια τη θέση έως τα late 60s. Μα, έκτοτε, για μία πενταετία, παρά το πλήθος δοκιμών (Βαλλιάνος, Κόης, Ξαρχάκος, Τζωρτζής, Λιαδέλης, Μυλωνάς, Καρυπίδης κ.λπ.), η σταθερότητα έλλειψε. Ωσπου ήρθε ο Γουλανδρής. Και ο Αργεντινός, Αλμπέρτο Χοσέ Πολέτι (1972). πρώτος ξένος, πλην Κυπρίων. Τεράστιο όνομα άλλοτε (1,7 εκατ. τον τιμολόγησαν οι… αετονύχηδες). Μα… σήμερον, «σακάτης». Το χρονικό του Παναγιώτη Κελεσίδη μόλις άρχιζε. Μεστό, ειδικά την τριετία του καπετάν Νικόλα (1972-75), από τίτλους (3 Πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα).

«Τερματοφύλακας» έλεγες, «Σαργκάνης» εννοούσες! Τι είχε; Τα πάντα. Ρεφλέξ, που, όταν δεν έκαναν τον Πιόντεκ να μιλά για «τερματοφύλακα με έξι χέρια», γεννούσαν… σήμα εκπομπής

«Φάντομ»

Αξιο back up του αυτά τα χρόνια, ο επίσης – εν ενεργεία – διεθνής, Λευτέρης Πουπάκης (1973-78). Προτού κοπιάσει ο Χρήστος Αρβανίτης (1978-82). Εξαίρετος – ιδίως, κάτω απ’ τα δοκάρια – και καθοριστικός στην κατάκτηση του πρώτου επαγγελματικού (1980, βλ. μπαράζ με Αρη). «Φάντομ», ωστόσο, υπήρξε μόνο εις: Νίκο Σαργκάνη, ο θρύλος σου (1954-2024)…

Υπήρξε, άρα, ο κορυφαίος όλων των εποχών; «Ναι», λένε πολλοί. Οι άλλοι, «πιθανότατα». To βέβαιο; Στα πέντε χρόνια στο Λιμάνι (1980-85 / 3 Πρωταθλήματα, 1 Κύπελλο, με την άμυνα, ιδίου προεξάρχοντος, αναφορά εκείνης της ομάδας), εξαργυρώνοντας τα… καστοριανά του θάματα (Κύπελλο ’80, αλλά κι ένα 0-0 στο Φάληρο, το ’79, με δύο αποκρούσεις πέναλτι), ορίστηκε στις μετεφηβικές αναδρομές των σημερινών 50something, ως… συνώνυμο της θέσης! «Τερματοφύλακας» έλεγες, «Σαργκάνης» εννοούσες! Τι είχε; Τα πάντα. Ιδίως, όμως, εκείνα τ’ αδιανόητα ρεφλέξ, που, όταν δεν έκαναν τον Πιόντεκ να μιλά για «τερματοφύλακα με έξι χέρια» (το μυθικό ντεμπούτο στην Εθνική – Δανία, 1980), γεννούσαν… σήμα εκπομπής: 1984, Φάληρο, με ΟΦΗ. Σέντρα Πετράκη. Κεφαλιά, σκαστή, Βλαστού. Η μπάλα περνά πίσω απ’ τον Σαργκάνη κι ενώ το γκολ δείχνει αμετάκλητο, αυτός «διπλώνει» σώμα με… την όπισθεν, τινάζεται και διώχνει! Ακολούθησαν δύο δεύτερα απόλυτης σιωπής. Και το ιστορικό fair play φιλί του Τσιριμώκου. Η απόλυτη εικόνα ατόφιου ποδοσφαιρικού μεγαλείου…

Ο πηγαιμός του στον Παναθηναϊκό, το ’85, απόρροια ρήξης με τον Νταϊφά («με υποτίμησε») και κάποια ατυχή reactions του, έφθειραν μοιραία τη σχέση του μ’ ένα γενναίο κομμάτι τ’ ολυμπιακού λαού – μόνο αφού αποσύρθηκε, σχεδόν 40, χρόνος, εξηγήσεις, μια συγγνώμη και το ειλικρινές «είμαι Ολυμπιακός από παιδί», μαλάκωσαν πολλούς. Το κύριο κόστος, όμως, υπήρξε αγωνιστικό. βαρύς ο ίσκιος. Το διά ταύτα; Επαιξαν πολλοί, λογιών. Προϋπάρχοντες (Παπαμιχαήλ), γνώριμοι (Αρβανίτης), διεθνείς (Μουκέας, Πλίτσης), καλοί της Α’ (Σκούνας, Μίρτσος, Τοχούρογλου), ξένοι – ονόματα (Καζιμιέρσκι), ανερχόμενοι (Μολακίδης). Για όποιον λόγο, λίγο ή για λίγο. Ως το σώσμα των «πέτρινων», ανθεκτικότεροι αποδείχτηκαν οι Ηλίας Ταληκριάδης (1987-94, έγινε και διεθνής) και Αλέκος Ράντος (1988-98. σπουδαία προσόντα, αλλά και τόνοι ατυχίας). Συν τον Φώτη Στρακόσα (1993-97). Προσέφεραν. Με, καθείς, τα συν, τα πλην και… τα φεγγάρια του. Το security feeling, ωστόσο, θα «κλείδωνε» ένα… ανύποπτο μειράκιο, ετών 19, τέκνο των ακαδημιών και… της εξέδρας (Πειραιώτης, του Χατζηκυριάκειου), που είχε μόλις επιστρέψει απ’ τ’ «αγροτικό» στην Προοδευτική (Β’): Δημήτρης Ελευθερόπουλος…

Η περίπτωση «Ελε»

Καλοκαίρι ’96, της αναγέννησης. Εκκινεί, τη τάξει τρίτος. Φθινόπωρο, όμως, ο Στρακόσα ντεφορμάρεται και ο Ράντος τραυματίζεται (προ Ηρακλή) και, καπάκι, αποβάλλεται (με Αθηναϊκό). Ο Μπάγεβιτς τολμά. Ο «Ελέ» τον δικαιώνει: δύο «διπλά», 1-0. Λήξις! Κομβικός στο πρώτο πρωτάθλημα μετά τα «πέτρινα» (1997), +6 σερί έως το 2003, εκπληκτικός (αφού έχασε τη σεζόν 1997-98, λόγω τραυματισμού) στο νταμπλ του ’99 και τη μεγαλειώδη πορεία ως τους «οκτώ» του Champions League (δεύτερη καλύτερη 11άδα και… καλύτερη απόκρουση: η τριπλή – σε Φονσέκα, Ντεσάμπ, Ιντζάκι – στον α’ προημιτελικό με Γιουβέντους), χρηματιστηριακή εκτίναξη, Εθνική. Ωσπου… φύσηξε αγέρας. το γκολ του Κόντε στη ρεβάνς. Ο αποκλεισμός, μια ανάσα απ’ τα ημιτελικά…

Το χρεώνεται. Η ιδιαίτερη ψυχολογία του πειράζεται – «για ένα χρόνο δεν έκανα έξοδο». Συνδυαστικά, δε, με την έναρξη ενός κύκλου εξωαγωνιστικών φιλολογιών και τραυματισμών, από το 2000 αρχίζει… τ’ ασανσέρ. Στα πάντα. Τη θέση του. συχνές εφεξής οι αντικαταστάσεις (Γεωργίου, Μπούτσεκ, Κατεργιαννάκης…). Τη σχέση με τον κόσμο.απ’ τη γιούχα με τη Λίβερπουλ και την παραίτηση απ’ αρχηγός (2000, UEFA), στην αποθέωση του Μάντσεστερ (2001, για 80’ κράτησε, με… σπασμένο δάκτυλο, μόνος το «μηδέν», πιάνοντας και πέναλτι του Φαν Νιστελρόι) κι απ’ εκεί, κάτω, ξανά (2003-’04): το Τορίνο (0-7), τα λαϊκά δικαστήρια με ΠΑΟΚ (Ιανουάριος). Το κύκνειο άσμα. Next step, το εξωτερικό. Αξια. Η Ιστορία, εξάλλου, δεν ξεγράφει. Κρατά, μόνο, τον χώρο της, σοφά, για τα… καλύτερα, που (πάντα) έπονται. Ενίοτε, με γκρίζους κροτάφους και σπίρτο…

Αν το έπος του 2004 (Euro) συγκλόνισε συθέμελα τον κόσμο, η μετακίνηση του Αντώνη Νικοπολίδη από τη Λεωφόρο στο Λιμάνι, υπήρξε (πλην της απόκτησης Ριβάλντο) ο… ισχυρός μετασεισμός! Δύσκολη απόφαση. Για τους μεν, «κόκκινο πανί» – ασχέτως αν «με θεωρούσαν τελειωμένο». Για τους δε, φιγούρα μεν ευρύτερης αποδοχής, μα, ταυτισμένη, 15 χρόνια (1989-2004), με τον αιώνιο. Και ok, η… γροθιά στο υπογάστριο τ’ «απέναντι» εγωισμού. Πρακτικά; Ναι μεν MVP keeper του Euro, ναι μεν μ’ εξαιρετικές – μετά την… ιώβεια υπομονή – χρονιές στα πράσινα, ήταν, όμως, στα 33 του, η καλύτερη επιλογή;

Εξελίχθηκε σε κάτι απείρως παραπάνω. Σπουδαίος επαγγελματίας, μεγάλη, πολυετής προσφορά (τα επτά πιο μεστά του χρόνια / 6 Πρωταθλήματα, 4 Κύπελλα, με «κλου» τον επικό τελικό των… 34 πέναλτι, το, ’09, κόντρα στην ΑΕΚ, που έκρινε, εν τέλει, ο ίδιος), δικαιωματικά παρών στις συζητήσεις για τους top all time keepers, τεράστια προσωπικότητα. Δεν «κέρδισε» απλά το δύσκολο κοινό του «Γ. Καραϊσκάκης». Το ανάγκασε, μακριά από μανιέρες εύκολων λαϊκισμών, να του πιστώσει διά παντός ένα ειλικρινές, αποθεωτικό «respect». Δέκα επτά Απρίλη του ’11, το «αντίο» καριέρας, με τη Λάρισα. Οσοι ήταν μέσα, ξέρουν…

Ο Ρομπέρτο και οι άλλοι

Στην τελευταία ευθεία (εποχή Μαρινάκη). Κυρίαρχοι, σε επίπεδο βασικού, οι ξένοι (εκ των εξαιρέσεων, Καπίνο, Γιαννιώτης, Πασχαλάκης). Από Μέγερι, Πάρντο, Προτό, Βάτσλικ, ως Λεάλι και… Κοστάντζο˙ άνευ σχολίου!

Ενας, ο Βορειοϊρλανδός, Ρόι Κάρολ (2011-12). «Γέρος» είπαν (36), «απ’ τον ΟΦΗ» είπαν, «με θέματα» είπαν, πολύ πίσω τις μέρες του βαρέος βιογραφικού (βλ. Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ). Είπαν… Σπάνια σύνδεση, παρά τους μόλις 34 αγώνες του. Δεν ξεχνιούνται τα ματς με τη Ρουμπίν (Europa). Ούτε το δεμένο πόδι, με τον νάρθηκα… Ενας δεύτερος, ο Πορτογάλος, Ζοσέ Σα (2018-21). Value for money, ορισμός. Από παροπλισμένος, δανεικός από την Πόρτο, μέσω… Μάρτινς, σε Εθνική Πορτογαλίας και Γουλβς, έναντι 9 εκατ. ευρώ! Κυρίως, όμως, η αφεντιά του…

Ρομπέρτο Χιμένεθ Γκάγκο. Ισπανός (2013-16). Ηρθε δίχως ντόρο, δανεικός απ’ την Ατλέτικο. Εξελίχθηκε σε… ίνδαλμα, αρχηγό! Με κορωνίδα, κάτι μυθικές βραδιές στο Champions League – Μπενφίκα, ακούς; Ο Πειραιάς τον λάτρεψε. Αμφίδρομα, κι αυτός: «Δεν υπήρξε μέρα σ’ αυτόν εδώ τον σύλλογο, που να μη νιώσω υπερηφάνεια».

Ο,τι νιώθει και το club, για τη σύγχρονη «σοδειά» του – περίπου βέβαιο: κάποιο ανάλογο μελλοντικό αφιέρωμα, με ένα όνομα θ’ ανοίξει: Τζολάκης Κωνσταντής…

 The number one. The Alpha. Our thesis statement today: everything starts there. When you talk about the eleven, you have to start at one. “With the No. 1 beneath the posts…”, the announcer used to say, back when every number defined a position. And the “1” was reserved for the goalkeeper. Without fail. The philosophers of the Football School turned the ‘one’ into an ‘ace’: “A great team starts with a great goalkeeper.” With that lone wolf of the penalty area. With the thick gloves, the full kit, and zero tolerance for errors. But keeping the Olympiacos goal wasn’t always an easy task. It’s a whole lot of responsibility. And many worthy keepers buckled under the pressure. Others withstood it. But there was a select group. Elite keepers whose exploits have been written in gold in the Book of Red. First and foremost among them: Achilleas Grammatikopoulos (1908-2008).

Taking over from Kostas Kleidouchakis (the first goalkeeper in the Club’s history, 1925-30), he kept the Olympiacos goal for 18 straight years (1928-1944). A mainstay of the club’s early rise to the giddy heights, he was there for its first five Championship wins. They called him “Zamora”. After the legendary Spanish portero of the… flat cap era. And he was a real class act. A true working-class gentleman of Piraeus. Both on the pitch. And off it. Like the time (in ’34), when he replied to Mussolini’s offer to stay in Milan (Ambrosiana—today’s Inter), after his great performance in a World Cup qualifier between Italy and Greece, with the inimitable “As a Greek, I watch over the flag of Greece”.

Then came Savvas (1935-2020):

“If the idea of a ‘foot soldier of Olympiacos’ ever took on human form”, the Club wrote in its official “farewell”, “it would be his”. Precisely.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

It’s 1953 when he arrives in the Port, Stathis Kourouklatos (1946-55) and Kostas Karapatis (1951-57) are both regulars in the Reds’ goal. But from ’55 on, he’s heading for the stratosphere: 5 Championships, 5 Cups, the “ace” of the legendary team of the ’50s, of Olympiacos’ first European years and the Greek national team (12 appearances). And now for something… completely different! A well-educated Athenian who looked like a film star and spoke three languages—well-off, bourgeois, with a degree in Pharmacology and a “Vauxhall Velox” sports car.

Panagiotis Kelesidis leaps to block a penalty kick in the … black & white era of the 1970s.

Then came Stathis Tsanaktsis (1960-64) and Paraschos Avgitidis (1962-67, the ace up Bukovi’s sleeve), who both did a fine job at keeping the ball out of the net through until the late 60s. But after him, for five long years, despite a constant stream of keepers trying out in the Olympiacos goal (Vallianos, Kois, Xarchakos, Tzortzis, Liadelis, Mylonas, Karypidis and others), none of them stuck. Until Goulandris came along, that is. And the Argentinian Alberto José Poletti (1972), the first non-Greek—excepting Cypriots—on the team. A huge name once (he’d once commanded a 1.7 million transfer fee in his prime). But now limping his way towards retirement. The age of Panagiotis Kelesidis was just beginning. The team was awash with talent, especially during its three years with Captain Goulandris at the helm (1972-75), and with titles: 3 Championships and 2 Cups.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

When you said “goalkeeper” you meant “Sarganis”! The man with reflexes of … six hands. Greek football “Phantom”!

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); The ‘Phantom’

Valuable back-up was provided during these years by another active international: Lefteris Poupakis (1973-78). Then Christos Arvanitis (1978-82) took his place in goal. An outstanding player, especially between the posts, he played a crucial role in Olympiacos taking the title in the League’s first professional season (1980, see the barrage of shots he saved against Aris). But there was once ever one “Phantom”: Nikos Sarganis, the Red legend (1954-2024)…

Was he the GOAT? Many would say “Yes”. Everyone else would say “probably”. What’s certain? His five years at the Piraeus club (1980-85 / 3 Championships, 1 Cup, in a team noted for its defense and its goalkeeping above all), in the wake of the miracles he performed with Kastoria… (winning the Cup ’80, keeping the score at 0-0 in Faliro in ’79, with two penalty saves), made his name synonymous with ‘goal keeper’ for the teenage fans of the time—who are now 50-somethings! When you said ‘goalkeeper’, you meant ‘Sarganis’! What was so great about him? Everything. But those incredible reflexes most of all, which had Piątek talking about “a goalkeeper with six hands” (during his legendary debut with the Greek national team against Denmark in 1980). 1984, Faliro, against the Cretan OFI. Petrakis sends in the cross. A diving header from Vlastos. The ball flies past Sarganis and while the goal seems inevitable, he somehow reaches back, his body following him, and blocks the shot! A feat that was followed by two seconds of absolute silence. And Tsirimokos’ historic fair play kiss. The ultimate image of pure footballing greatness…

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

His move to Panathinaikos in ’85, the result of a disagreement with Daifas (“he underestimated me”) and some unfortunate reactions on his part would tarnish his relationship with a good part of the Olympiacos fans. In fact, it would take time, explanations, an apology and his sincere “I’ve been Olympiacos since I was a kid” made after he retired, just short of 40, for the majority to soften their hostile stance. The main cost, however, was borne by the team. He cast a long shadow. A lot of men tried to fill his foots. And of every ilk: goalies who were already in the squad (Papamichail), familiar faces (Arvanitis), internationals (Moukeas, Plitsis), good First Division players (Skounas, Mirtsos, Tochouroglou), foreigners – big names (Kazmierski), rising stars (Molakidis). But none of them could, for whatever reason. Until the ‘stone walls’ that is, because Ilias Talikriadis (1987-94, he also played for Greece) and Alekos Rados (1988-98, great skills but plagued by bad luck) would prove more long-lasting in the Olympiacos goal. Plus Fotis Strakosas (1993-97). They all had something to offer. Each with their strong points and weaknesses… their ups and downs. But a feeling of real security would return, surprisingly, with a… youngster, 19 years old, a child of the academies and… the stands (a Piraeus local), who’d just finished his apprenticeship with second-division Proodeftiki: Dimitris Eleftheropoulos.

Ele: one in a million

Summer of ’96, the rebirth. Olympiacos starts off the season in third place. Come autumn, though, Strakosa has lost his form and Rados is injured (before the Iraklis game) and, to cap it all, suspended (against Athinaikos). Bajević takes a risk. “Ele” proves him right to have done so: two doubles, 1-0. The final whistle blows! Crucial in the first championship after the departure of the “stone walls” (1997), plus 6 in a row through to 2003, he was amazing (having missed the 1997-98 season, due to injury) in the ’99 double and the magnificent run that took Olympiacos into the last eight of the Champions League (second best team and… very best goalkeeping: the triple, when he kept out shots by Fonseca, Deschamps and Inzaghi in the quarter-final against Juventus) leading to his stock soaring and a place on the national team. Until… Conte’s goal in the return leg. Olympiacos were out a hair’s breadth away from the semis…

And it costs him. It messes up his head – “I didn’t go out for a year”. Combined with the start of a barrage of rumors and speculations plus injuries, from 2000 onwards… the old instability is back. Everything is up and down. Everything. His place—he’s on the bench as often as he’s in goal (replaced by Georgiou, Koubek, Katergiannakis…). His relationship with the fans; from his being booed in the match against Liverpool and his resigning as captain (2000, UEFA), to his being hailed as a hero in Manchester (2001, keeping a clean sheet for 80 minutes with a broken finger, saving Van Nistelrooy’s penalty) and from those heights, back down again (2003-’04): Torino (0-7), the People’s Courts ruling against him in the game against PAOK (January). The swan song. Next step: abroad. He earned it. In any case, History can’t be unwritten. It just sets space aside, wisely, for the… better things that are (always) to come. Because the spark sometimes returns when the hair’s turned grey…

If the 2004 Euro epic shook the world, Antonis Nikopolidis’ move from Panathinaikos to the Port was (apart from the acquisition of Rivaldo) the most powerful aftershock! A tough decision. For the Olympiacos fans, no matter if “they thought I was finished”. For the Greens, to say goodbye to a much-loved player who had been integral to their team for 15 years (1989-2004) and countless Red-Green derbies. In practical terms? Yes, he was the MVP keeper in the Euros; yes, he had years of excellent service with Panathinaikos, but at 33, was he the best choice?

He developed into something infinitely more than that. A fine professional who gave his best over multiple seasons (in fact, the seven most successful seasons in the Club’s history: 6 Championships, 4 Cups, and the epic final with… 34 penalties, in ’09, against AEK Athens, which the Reds won thanks to Nikopolidis. A seminal div, he has most definitely earned his place in discussions about the top all-time keepers. He not only won over the difficult fans at the Karaiskakis stadium. He gave them no option but to offer him their sincere respect—indeed, reverence—and to set the cliches of Green-Red rivalry aside. His last game in the Red jersey: 17 April 2011, against Larissa. All those who were there know what a treat that was!

Roberto and the rest

We’re into the final straight (and the Marinakis era). Foreign keepers dominate the starting line-up (with the exceptions of Kapino, Gianniotis and Paschalakis). From Megyeri, Pardo, Proto, Vaclik, to Leali and… Costanzo: no comment!

One stands out: the Northern Irishman, Roy Carroll (2011-12). “Old” they called him (he was 36), “from OFI” they said, “with issues” they said, though they were from way back in his Manchester United days. They said a lot… But Carroll and Olympiacos were made for one another, even if they only got to play 34 games together. Who could ever forget the matches against Rubin (Europa)? Or his leg in a pot… There was one other: the Portuguese José Sá (2018-21). Value for money personified. Via Martins, from being out of action, on loan from Porto… to the Portuguese national team and Wolves, for €9 million! Above all else, though, his commanding presence on the field.

Roberto Jiménez Gago. A Spaniard (2013-16). He arrived without fanfare, on loan from Atletico. But evolved into… an idol, a leader! His time at Olympiacos was crowned by some mythic nights in the Champions League – Benfica: yes, you heard right! Piraeus loved him. And he loved the fans and the port city back: “There hasn’t been a day at this club when I haven’t felt proud to be here.”

Which is almost certainly what the club feels about its latest crop of talent: because some future tribute to the Legend’s goalkeepers will surely start with this name: Tzolakis Konstantinis…