Η ιστορία με δυο λόγια είναι η εξής: το Πάντειο Πανεπιστήμιο είχε στη διάθεσή του ένα κτίριο στον Νέο Κόσμο, κοντά στο πανεπιστήμιο, το οποίο προοριζόταν, πριν από καμιά 30αριά χρόνια, για φοιτητική εστία. Αλλά δεν λειτούργησε ποτέ, διότι η γραφειοκρατία, η έλλειψη κονδυλίων, οι παλινωδίες, η έλλειψη σχεδιασμού, το άφησαν το κτίριο ως είχε, να ρημάζει εγκαταλελειμμένο. Μέχρι που ανέλαβε υπουργός Παιδείας η κυρία Σοφία Ζαχαράκη, και είπε να αξιοποιήσει το κτίριο προς όφελος των φοιτητών του Παντείου, από την περιφέρεια. Ετρεξε τις διαδικασίες, και προχθές υπέγραψε με ανάδοχο εταιρεία τη σύμβαση για την ανακατασκευή του κτιρίου και τη μετατροπή του σε φοιτητική εστία 95 δωματίων. Στην οποία θα έχουν πρόσβαση ΑμεΑ, θα διαθέτει εστιατόριο, καφετέρια, πρόσβαση με ηλεκτρονική κάρτα, 24ωρη φύλαξη κ.λπ. Ως εδώ καλά; Ωραία και πάμε παρακάτω…
Οπως έγινε γνωστό, η μετατροπή του κτιρίου θα κοστίσει – δώστε μια βάση, παρακαλώ, εδώ – 13,3 εκατομμύρια ευρώ. Το οποίο διά μιας απλής αριθμητικής πράξεως που λέγεται διαίρεση, μας δίνει το καταπληκτικό κόστος των… 140.000 ευρώ, ανά δωμάτιο!!!
Οπότε τίθενται εκ των πραγμάτων τα ακόλουθα, αφελή ερωτήματα:
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });¢ όταν μιλάμε για δωμάτια φοιτητικά, εννοούμε μήπως… διαμερίσματα;
¢ όταν η «πιάτσα» των κατασκευαστών κατοικιών γνωρίζει ότι για μία «πλούσια» ανακαίνιση ενός διαμερίσματος το κόστος δεν υπερβαίνει τα 1.500 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο, αυτά τα δωμάτια πόσα τετραγωνικά θα είναι το καθένα για να κοστίζουν τόσα χρήματα;
Κάθε εξήγηση δεκτή. Κι αφού δοθεί, επ’ αυτών, τα ξαναλέμε. Κυρία Ζαχαράκη;
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Αξέχαστες εποχέςΕίναι αμέτρητες οι ιστορίες με τον Χρηστάρα τον Μαυρίκη, που χθες πέρασε το κατώφλι του εισαγγελέα για να απολογηθεί για μια περίεργη, όπως και να το δεις, όπως και να το κάνεις, υπόθεση απόπειρας δωροδοκίας (δωροδοκία, δι’ επιστολής, μπορεί να είναι και παγκόσμια πρωτοτυπία, οφείλω να ομολογήσω). Τις περισσότερες τις διηγούνταν ο ίδιος, εκεί μετά τον Απρίλιο του 1993, όταν ο ίδιος αποκάλυψε ότι εκτελούσε υποκλοπές για λογαριασμό της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη! Ως και στο υπόγειο της οδού Αραβαντινού, σε ένα από τα ακίνητα της οικογένειας, είχε στήσει «μαγαζί» ο Χρηστάρας!
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Περηφανευόταν δε τόσο για τις «επιτυχίες» του, που δεν δίσταζε να τις διαλαλεί εδώ κι εκεί, στα πέριξ της πλατείας Κολωνακίου, καφενεία, όπου σύχναζε πια, παρότι κατηγορούμενος ως «εθνικός κοριός». Στον μακαρίτη Νίκο Κακαουνάκη, μάλιστα, είχε εκμυστηρευτεί μια καταπληκτική ιστορία, σύμφωνα με την οποία, ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήθελε να «ακούει» απευθείας τον αιώνιο αντίπαλό του Ανδρέα Παπανδρέου. Και για τον λόγο αυτόν, ο Μαυρίκης είχε δημιουργήσει μια… τριπλή παράλληλη σύνδεση: μία που άκουγε αυτός τον Ανδρέα, μία η οποία μαγνητοφωνούσε συνεχώς οτιδήποτε έλεγε στο τηλέφωνο ο ηγέτης του ΠΑΣΟΚ, και μία τρίτη η οποία ήταν συνδεδεμένη με τηλεφωνική συσκευή στην κατοικία του Κων. Μητσοτάκη στην οδό Ρηγίλλης! Κατά τις διηγήσεις του Μαυρίκη, δεν ήταν λίγες οι φορές που το ζεύγος Μητσοτάκη έβαζε σε ανοιχτή ακρόαση τον Ανδρέα και διασκέδαζε με διάφορα τηλεφωνήματά του που δεν ήταν και τόσο… πολιτικά – λ.χ. με την τότε σύζυγό του Δήμητρα Λιάνη ή με κάποια από τα παιδιά του.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); }); Αξέχαστες εποχές!Αξέχαστες εποχές (νούμερο 2)
Τον Μαυρίκη, τον είχε προσλάβει μια άλλη «σκοτεινή» μορφή της μητσοτακικής περιόδου της ΝουΔου, ο Νίκος Γρυλλάκης. Ανθρωπος για όλες τις δουλειές του πατέρα Μητσοτάκη, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη σκευωρία κατά του Παπανδρέου με το σκάνδαλο Κοσκωτά, και κάτω από τις δικές του οδηγίες έδρασε ο Μαυρίκης. Ο ίδιος ο Χρηστάρας είχε ισχυριστεί στον Κακαουνάκη ότι παρακολουθούσε μέχρι και 100 στελέχη του ΠΑΣΟΚ για λογαριασμό του εντολέα του – όλη δηλαδή την κλίμακα στην ιεραρχία του Κινήματος. Αγαπημένος του στόχος ήταν ο Μένιος Κουτσόγιωργας, τον οποίο παρακολουθούσε νυχθημερόν.
Ο Μαυρίκης έκανε και… μοντάζ στις υποκλαπείσες συνομιλίες. Ηταν αυτές που μοίραζε στις εφημερίδες της εποχής, προκειμένου να τις τροφοδοτεί με υλικό για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Ηταν δε τόσο διαδεδομένη αυτή η πρακτική, ώστε πολλές φορές οι δημοσιογράφοι τον έπαιρναν στο τηλέφωνο και τον ρωτούσαν «αν έχει τίποτε» για το αυριανό φύλλο. Και κάπως έτσι, βγήκε ο μύθος ότι οι κασέτες με τις υποκλαπείσες συνομιλίες του Ανδρέα, του Μένιου και των υπόλοιπων στελεχών του ΠΑΣΟΚ «πουλιούνταν στα καλάθια στην Ομόνοια»!
Αξέχαστες εποχές (νούμερο 2)!Στο κάδρο και ο Πρωθυπουργός
Αύριο κατά τα φαινόμενα, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά θα καταθέσουν τη δική τους πρόταση για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής για τα Τέμπη. Με ζητούμενο, αν σε αυτή την πρόταση θα υπάρχει και το όνομα του Χρ. Σπίρτζη, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι θα υπάρχει σαφής «καταγραφή» των ευθυνών του Πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη για τα Τέμπη. Αλλά, προσοχή: όχι για ποινικές ευθύνες (πώς να σταθεί άλλωστε κατηγορία εις βάρος του Πρωθυπουργού;) αλλά για τις πολιτικές του ευθύνες.
Ο στόχος της αναφοράς στον Μητσοτάκη είναι διπλός:
¢ αφενός να υπάρξει διαφοροποίηση από το ΠΑΣΟΚ, που δεν τον συμπεριλαμβάνει, και σωστά, στην πρότασή του, και ως εκ τούτου επιδιώκουν να το εκθέσουν στο ακροατήριο των Τεμπών (αν υποθέσουμε ότι είχε ποτέ ερείσματα εκεί το ΠΑΣΟΚ)
¢ και αφετέρου να υπερκεράσουν για πρώτη φορά, επί του θέματος των Τεμπών, την πρόεδρο «μπλα… μπλα… μπλα…» Ζωή, της οποίας μήνες τώρα τρώνε τη σκόνη.
Και υπάρχει και μια ακόμη διάσταση επί του θέματος, όχι και τόσο αμελητέα: θέλουν να αποφύγουν τυχόν… «καταχέριασμα» από την πρόεδρο Καρυστιανού! Το οποίο θα έτρωγαν, με βεβαιότητα, χωρίς Μητσοτάκη στην πρότασή τους…
Κεντροαριστερό tourΗ εκδήλωση που πραγματοποιείται απόψε στο δημαρχείο της Πέλλας, στα Γιαννιτσά, έχει τίτλο «Δικαιοσύνη, Κράτος Δικαίου, Δημοκρατία» και η θεματολογία, έτσι όπως περιγράφεται, έχει τις ιδιότητες του ακορντεόν. Οσο θέλεις το ανοίγεις, όσο θέλεις το κλείνεις. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι πραγματοποιείται υπό τη σκιά των πολιτικών εξελίξεων για τα Τέμπη, με τις προανακριτικές και τα υπόλοιπα, και υπό τη σκιά επίσης των συζητήσεων για την Κεντροαριστερά και το μέλλον της (ως γνωστόν, τα Γιαννιτσά και οι γύρω περιοχές «καίγονται» για το θέμα αυτό. Δεν αφήνει, σου λέει, απερίσπαστους τους ανθρώπους να πάνε στα χωράφια…). Η εκδήλωση οργανώνεται από την τοπική επιτροπή της Νέας Αριστεράς (ιδού άλλη είδηση – η Νέα Αριστερά έχει οργάνωση στα Γιαννιτσά), και θα συμμετάσχουν η κυρία Εφη Αχτσιόγλου, σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, ο Διονύσης Τεμπονέρας από τον ΣΥΡΙΖΑ και ο Χάρης Καστανίδης, ας πούμε από το ΠΑΣΟΚ. Στοιχηματίζω ότι είδηση θα βγει από τον Καστανίδη. Θα βρίσει πάλι τον Ανδρουλάκη (αν υποθέσουμε ότι είναι είδηση ότι ο Καστανίδης βρίζει τον Ανδρουλάκη…) και θα την πάρει τη δημοσιότητα. Οι άλλοι δύο, τι να (μας) πουν;
Επόμενος σταθμός: ΠάτραΕπόμενη στάση στο tour της Κεντροαριστεράς ή όπως αλλιώς θέλει να το ονομάσει κανείς αυτό το… πούλμαν της χαράς (κατά τις αντίστοιχες εξορμήσεις των Λαμπράκηδων προδικτατορικά…) είναι η Πάτρα. Στις 2 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί σε αίθουσα της πόλης αντίστοιχη εκδήλωση. Αυτή τη φορά, με τη συμμετοχή της αγαπημένης Λούκας (Κατσέλη) η οποία έχει πάρει σοβαρά τον ρόλο της, πράγμα το οποίο δεν το βρίσκω κατ’ ανάγκην κακό, εκτός κι αν δουλεύει για λογαριασμό του προέδρου Αλέξη, του απόμαχου, του βετεράνου. Στην εκδήλωση των Πατρών θα συμμετάσχουν επίσης η Εφη Αχτσιόγλου, ο πρόεδρος Πέτρος Κόκκαλης (πρόεδρος του κόμματος Κόσμος), ο ας πούμε ΠΑΣΟΚ Χάρης Καστανίδης, και ο Κωστάκης Αρβανίτης φαντάζομαι ως εντεταλμένος ή τοποτηρητής του προέδρου Αλέξη του απόμαχου, του βετεράνου.
(Ο,τι και να κάνουν πάντως όλοι αυτοί, πάλι ο Καστανίδης θα πάρει όλο το «χαρτί» της επικοινωνίας – θα βρίσει ξανά τον Ανδρουλάκη. Στοίχημα.)
Η καρδιά του πλανήτη χτυπάει στη Γάζα. Η καταστροφική στρατηγική του Μπίμπι Νετανιάχου που οδηγεί σε εθνοκάθαρση τους Παλαιστινίους ούτε από την άθλια επίθεση της Χαμάς κατά την 7η Οκτωβρίου πια δικαιολογείται ούτε από τα αστεία επιχειρήματα του κράτους του Ισραήλ πως εξοντώνουν λοιπές τρομοκρατικές δυνάμεις. Η περιοχή βρίσκεται σε σημείο όπου και ο λιμός είναι προ των πυλών και μια ευρύτερη καταστροφή με ακόμα μεγαλύτερες ανθρώπινες απώλειες. Ακόμα και ένα μέρος της Δύσης που παραδοσιακά διατηρεί δεσμούς με το Ισραήλ έχει μετατοπιστεί απέναντι και κάνει έκκληση να σταματήσει η αιματοχυσία. Το είδαμε πρόσφατα με κοινή δήλωση επτά πρωθυπουργών όπου τονίζουν πως δεν πρόκειται να σιωπήσουν «μπροστά στην ανθρωπογενή ανθρωπιστική καταστροφή που συντελείται μπροστά στα μάτια μας στη Γάζα».
Κάτι ακροδεξιοί έχουν μείνει στα κοινωνικά δίκτυα να στηρίζουν την εθνοκάθαρση, λέγοντας τα αμίμητα: πως το Ισραήλ είναι το «προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης» και «πρότυπο στρατιωτικού μοντέρνου κράτους». Τι θέλει όμως το Ισραήλ; Να κάνει μια βίαιη μεταβολή συνόρων εις βάρος των Παλαιστινίων απλώς; Να κάνει τη Γάζα ένα συνεχές ξενοδοχείο α λα Ντουμπάι, όπως θα ήθελε ο Τραμπ; Να δηλώσει άλλη μία φορά πως κάνει κουμάντο στην περιοχή; Απλοϊκά ερωτήματα αλλά και ταυτόχρονα πικρά και σκληρά όταν είναι σε εξέλιξη αυτή η τραγωδία. Την ίδια ώρα η χώρα μας προεδρεύει στο ΣΑ του ΟΗΕ. Δεν θα ήταν και λόγω θέσης μια καλή στιγμή να τοποθετηθεί ο Πρωθυπουργός μας για το εν λόγω εν κινήσει έγκλημα; Αφού διατηρούμε τόσο καλές διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ εδώ και χρόνια, δεν θα είχε ειδική βαρύτητα μια δική μας τοποθέτηση, ακόμα και πρωτοβουλία στο πλαίσιο μιας ενεργητικής ειρηνευτικής διπλωματίας που τόσο λείπει σήμερα; Εκεί μετριέται το διπλωματικό κύρος μιας χώρας. Εκεί και οι μακραίωνοι δεσμοί της με τους λαούς. Εκεί και η αφομοιωμένη της πείρα. Οι διεθνείς σχέσεις δεν χτίζονται στο εμπόριο όπλων ή στην τυφλή υπακοή σε δυνατότερους εταίρους. Η Ελλάδα – και καλώς – είχε επί Ανδρέα Παπανδρέου και μετά συσσωρεύσει ένα θετικό διπλωματικό κεφάλαιο με τους λαούς της Μέσης Ανατολής. Μια στρατηγική που δεν ήταν μετέωρη ούτε έκλινε επικίνδυνα προς μια μεριά. Τα θεμέλια αυτής της διπλωματίας ήταν και πολιτισμικά. Παράλληλα δεν έμπαινε σε διακινδύνευση η δυτική της πρόσδεση.
Ο Γιασέρ Αραφάτ ερχόταν σε συνέδρια του ΠΑΣΟΚ. Την ίδια ώρα που η Ελλάδα διατηρούσε βάσεις και ήταν η πιο νατοϊκή χώρα. Σήμερα, αντίθετα, ένα μέρος εκείνου του διπλωματικού κεφαλαίου φαίνεται να έχει εξατμιστεί. Μια ακατανόητη μονομέρεια φέρνει τη χώρα σε λάθος όχθη. Ακόμα και τώρα που λίγοι πια δεν αντιλαμβάνονται τι διαπράττεται στη Λωρίδα της Γάζας. Μια μεγάλη ευκαιρία ανθρωπιστικής και ουσιαστικής πρωτοβουλίας από μεριάς μας δείχνει να χάνεται.
Ο Σάσα Βεζένκοφ βρέθηκε στο πλευρό του Γιώργου Μπαρτζώκα στη συνέντευξη Τύπου του Final Four της Euroleague που γίνεται στο Άμπου Ντάμπι.
Ο σταρ του Ολυμπιακού μίλησε για τον ημιτελικό απέναντι στη Μονακό και για το γεγονός πως οι ερυθρόλευκοι θα βρουν απέναντί τους τον Βασίλη Σπανούλη, λέγοντας πως για 40 λεπτά θα είναι αντίπαλοι.
Αναλυτικά όσα είπε ο Βεζένκοφ:Για την παρουσία του στο Final-4 και την επιστροφή του: «Νιώθω ευλογημένος που επέστρεψα και παίζω σε αυτά τα ματς, παλεύω για τα τρόπαια. Είμαστε έτοιμοι».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Για τα προηγούμενα Final Four του και το αν ήρθε η ώρα να του κάνει μια χάρη το μπάσκετ, όπως και για το ματς με τον Σπανούλη: «Δεν υπάρχουν χάρες στο μπάσκετ. Το 2022 δεν ήμασταν έτοιμοι. Βλέπω τον Μίσιτς και το σκέφτομαι πάντα, όπως και με τον Γιουλ. Εμείς δεν κλείσαμε καλά τα ματς και δεν πήραμε τις νίκες. Ο Βασίλης είναι φίλος μου. Όμως, για 40′ είμαστε αντίπαλοι».
Για την επιστροφή του στην Euroleague και τον Ολυμπιακό και αν μετανιώνει που δεν ήταν στο Βερολίνο: «Δεν μετανιώνω τίποτα, όλα σου δίνουν εμπειρίες. Είμαι ευλογημένος που πήγα στο ΝΒΑ. Άρχισα από την Κύπρο και έφτασα στο ΝΒΑ. Έμαθα πολλά. Δεν έχει να κάνει με το τι είναι καλύτερο. Στο ΝΒΑ παίζουν οι καλύτεροι στον κόσμο. Όμως, ήθελα να επιστρέψω, να νιώσω σημαντικός, να προσπαθήσω να κερδίσω τρόπαια με μια τόσο μεγάλη ομάδα. Το ίδιο είχε κάνει και ο Σπανούλης. Βρήκα όσα ήθελα ερχόμενος πίσω. Είμαι ξανά στο Final Four. Ζω κάθε στιγμή. Δεν μπορώ να αλλάξω το τι έγινε στο παρελθόν ή το τι έγινε πέρυσι. Τώρα είμαστε στο 2025. Έχουμε ένα ματς μπροστά μας αύριο και πάμε γι’ αυτό».
Ο Βασίλης Σπανούλης στη συνέντευξη Τύπου έδωσε μια απίθανη απάντηση για τον ημιτελικό με τον Ολυμπιακό, λέγοντας πως αγαπάει τους ερυθρόλευκους, ενώ έκανε ειδική αναφορά στα παιδιά του, λέγοντας πως δεν θα υποστηρίζουν την ομάδα του.
Συγκεκριμένα, ο Έλληνας θρύλος του Ολυμπιακού και νυν προπονητής της Μονακό τόνισε ότι θα υποστηρίζουν τους Πειραιώτες στον ημιτελικό.
Αναλυτικά, όσα είπε ο Βασίλης Σπανούλης: Για το παιχνίδι κόντρα στον Ολυμπιακό στον ημιτελικό:googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });«Είναι ένα παιχνίδι και 40 θα παλεύουμε. Για πάντα θα αγαπώ τον Ολυμπιακό και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει, αλλά θα είμαστε αντίπαλοι τώρα. Πιο δύσκολο θα είναι για τα παιδιά μου που θα υποστηρίζουν τον Ολυμπιακό.»
Σχετικά, με το ότι δεν έχασε ποτέ ημιτελικό ως παίκτης, ο ίδιος τόνισε: googletag.cmd.push(function() { googletag.display('inside_intext_3'); });«Είναι πάντα διασκεδαστικό. Είτε παίκτης είτε προπονητής το πιο σημαντικό είναι το ταξίδι. Δεν υπάρχει πίεση εδώ για μένα. Θα κάνουμε το ίδιο που κάναμε όλη τη χρονιά. Δεν σταματά η ζωή σε έναν ημιτελικό. Σε αυτό το άθλημα έχεις πολλές ήττες και λίγες νίκες, αλλά για αυτές τις νίκες αξίζει όλο αυτό».
Πραγματοποιήθηκε το πρωί της Πέμπτης (22/5) η συνέντευξη Τύπου του Final Four της Euroleague και ο Γιώργος Μπαρτζώκας με τον Σάσα Βεζένκοφ εκπροσώπησαν τον Ολυμπιακό.
Ο Έλληνας τεχνικός μίλησε μεταξύ άλλων για το αν είναι πιο δύσκολος αντίπαλος ο Σπανούλης ως παίκτης ή προπονητής, ενώ σχολίασε και το τι σημαίνει για τον ίδιο τα τέσσερα συνεχόμενα Final Four τα τελευταία ισάριθμα χρόνια.
Αναλυτικά όσα είπε ο κόουτς ΜπαρτζώκαςΓια τα τέσσερα σερί Final Four: «Είναι πάντα σημαντικό να συμμετέχεις σε αυτό. Είναι απίστευτο για τον Ολυμπιακό ότι είναι εδώ 4 σερί σεζόν, αλλά δεν είναι αρκετό. Στόχος είναι η κούπα και ελπίζω να έχουμε περισσότερη τύχη»
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('inside_intext_3'); });Για το αν είναι πιο δύσκολος αντίπαλος ο Σπανούλης ως παίκτης ή προπονητής: «Αύριο παίζουμε Ολυμπιακός με Μονακό. Είναι ωραία ερώτηση για δημοσιογράφους, που μπαίνουν τα πρόσωπα μπροστά. Το πιο δύσκολο είναι να τον έχεις αντίπαλο ως παίκτη. Ως προπονητής είναι η πρώτη χρονιά σε αυτό το επίπεδο. Ως παίκτης έχει πάρει 3 κούπες, οπότε είναι πιο δύσκολο έτσι».
Για το πόσο δύσκολο είναι να εστιάσει στους ημιτελικούς με την προοπτικη ενός ελληνικού τελικού: «Δεν είναι δύσκολο. Βλέπουμε κάθε ματς ξεχωριστά και θέλουμε να απολαύσουμε τον επόμενο στόχο, την επόμενη προπόνηση, τον επόμενο αγώνα. Δεν γίνεται να σκεφτούμε την Κυριακή, αλλά το επόμενο ματς, με την Μονακό».
Σε ερώτηση για όλους τους προπονητές ώστε να περιγράψουν με μία λέξη πως μπορούν να νικήσουν: Μαχητική ψυχή, που είναι εύκολο να το λες αλλά όχι να το έχεις.
Σε κοινή ερώτηση σε Αταμάν, Ναν, Βεζένκοφ και Μπαρτζώκα για το αν τους δίνει κίνητρο η κόντρα Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού, αμφότεροι απάντησαν: «Όχι!».
Ένα απομακρυσμένο γήπεδο κρίκετ στην Κεράλα της Ινδίας έχει τραβήξει την προσοχή του διαδικτύου λόγω της μοναδικής του τοποθεσίας, κρυμμένο στο κέντρο μιας καταπράσινης φυτείας δέντρων.
Από ψηλά, το μαγευτικό αυτό σημείο μοιάζει με ξέφωτο στα τροπικά δάση του Αμαζονίου της Νότιας Αμερικής, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα από τα κρυμμένα διαμάντια της Κεράλα, γνωστό και ως «Η Χώρα του Θεού».
«Απολύτως εκπληκτικό»Αρχικά δημιουργημένο από την εταιρεία Harrison Malayalam πριν από δεκαετίες, ως ένα μέρος όπου οι εργαζόμενοι στη φυτεία μπορούσαν να χαλαρώσουν, το απομακρυσμένο γήπεδο κρίκετ, προσβάσιμο μέσω ενός στενού, δεντρόφυτου δρόμου που είναι αόρατος από ψηλά και στους περισσότερους χάρτες, έχει γίνει ένα καταφύγιο τόσο για τους υπαλλήλους της φυτείας όσο και για τους ντόπιους.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Το γήπεδο κρίκετ Harrisons Malayalam Plantation προσέλκυσε πρόσφατα την προσοχή στην Ινδία χάρη σε ένα βίντεο που τράβηξε με drone και δημοσίευσε στο Instagram ο Sreejith S, ένας blogger γνωστός για την εξερεύνηση των κρυμμένων διαμαντιών της πατρίδας του.
Το βίντεο του Sreejith συγκέντρωσε πάνω από 38 εκατομμύρια προβολές, 4,5 εκατομμύρια likes και χιλιάδες σχόλια μέσα σε λίγες μέρες, καθιστώντας το την πιο δημοφιλή ανάρτησή του μέχρι σήμερα.
«Απολύτως εκπληκτικό. Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ακόμη και ότι είναι Τεχνητή Νοημοσύνη», σχολίασε ένα άτομο στο κλιπ του Sreejith.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); View this post on InstagramA post shared by Sreejith S (@notonthemap)
Ένας κίνδυνος που αντιμετωπίζει κάποιος όταν παίζει σε αυτή την κατά τα άλλα πανέμορφη τοποθεσία είναι να χάσει την μπάλα στο δάσος που την περιβάλλει, αλλά αυτό το ρίσκο αξίζει να το πάρει μόνο και μόνο για την εμπειρία.
Το ανεπίσημο τζάμπολ του Final Four της Euroleague στο Άμπου Ντάμπι δόθηκε το πρωί της Πέμπτης (22/5) μέσα από τη συνέντευξη τύπου των προπονητών και παικτών, με τον Εργκίν Αταμάν να δίνει το στίγμα του ενόψει της αναμέτρησης με τη Φενέρμπαχτσε, αλλά και να μιλά για τη συνολική προσπάθεια του Παναθηναϊκού να παραμείνει στην κορυφή της Ευρώπης.
Παράλληλα, ο Τούρκος τεχνικός αναφέρθηκε και σε πιθανό ελληνικό τελικό, τονίζοντας πως δεν σκέφτεται αυτό το ενδεχόμενο αυτή την στιγμή, παρά μόνο τον ημιτελικό με την ομάδα από την Κωσταντινούπολη.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του Εργκίν Αταμάν:«Δεν με νοιάζει να κάνω ένα νέο back to back. Είμαι περήφανος που κέρδισα τα τελευταία 3 από τα 4 Final Four που συμμετείχα. Είμαστε εδώ για να υπερασπιστούμε τον τίτλο που κερδίσαμε πέρυσι», είπε αρχικά ο Τούρκος τεχνικός.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('inside_intext_3'); });Για την εμφάνιση του NBA Europe και το μέλλον της Euroleague: «Η Euroleague σε αυτά τα 25 χρόνια βελτιώνεται κάθε χρόνο. Το μπάσκετ στην Euroleague είναι πολύ καλύτερο από το ΝΒΑ και πολλοί άνθρωποι ακολουθούν περισσότερο την διοργάνωση πλέον. Για το τι θα γίνει στο μέλλον δεν είναι δουλειά μου. Είμαι συγκεντρωμένος στο Final 4».
Για τον πιθανό ελληνικό τελικό στο Final Four και τη συγκέντρωση των παικτών του στον ημιτελικό: «Σε αυτή τη διετία που είμαι στην Αθήνα έχουμε παίξει πολλά ματς με τον Ολυμπιακό. Κάνουμε και πλάκα με τον Μπαρτζώκα, λέμε “πάλι;”. Δεν σκέφτομαι τον τελικό. Έχουμε ένα δύσκολο ημιτελικό απέναντι σε μια εξαιρετική ομάδα, όπως η Φενέρμπαχτσε, ο Ολυμπιακός έχει τη Μονακό. Δεν σκέφτομαι τι μπορεί να γίνει στο μέλλον. Έχουμε παίξει πολλούς τελικούς, πολλά σημαντικά ματς, έτσι είναι το μπάσκετ».
Για τον τρόπο που διαχειρίζεται την ομάδα και το αν υπήρχε κάποιο σημείο κλειδί στη χρονιά: «Η εμπειρία μου από την περσινή χρονιά, είναι πως δεν γίνεται να παίξουμε στο ίδιο επίπεδο όλο τον χρόνο. Οι παίκτες είναι αυτοί που αποφασίζουν. Τους δίνω την ευθύνη, την ελευθερία να παίξουν και προσπαθώ να διαχειριστώ το παιχνίδι τους».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Για την πιθανότητα του back του back και την ιστορία: «Δεν σκέφτομαι ποτέ την ιστορία. Έχω μια ομάδα έτοιμη να παλέψει, έτοιμη να αγωνιστεί και πιστεύω πως για μια ακόμα φορά θα κατακτήσει τον τίτλο».
Για το αν υπάρχει ένα κυρίαρχο στοιχείο για να κερδίζεις: «Η ηρεμία».
Σε ερώτηση για το αν οι ελληνικές ομάδες χρησιμοποιούν τις επιτυχίες του αιωνίου αντιπάλου ως κίνητρο: «Όχι»
Ο Νίκολα Στάμενιτς δεν υπήρξε απλώς ένας προπονητής. Ηταν ένας φιλόσοφος της υδατοσφαίρισης, ένας δάσκαλος που μετουσίωνε την ακατέργαστη ενέργεια του νερού σε μαθηματική πειθαρχία και καλλιτεχνική έκφραση. Για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες, ο Στάμενιτς διαμόρφωνε γενιές αθλητών, εμπνέοντας όχι μόνο με τις γνώσεις του, αλλά κυρίως με το ήθος, την απλότητα και την αφοσίωση στην τέχνη του.
Γεννημένος στο Βελιγράδι το 1949, αγωνίστηκε ως παίκτης της Παρτίζαν και της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας, με την οποία κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου (1972). Ομως ήταν η μετεξέλιξή του σε προπονητή που έμελλε να τον καθιερώσει ως θρύλο. Με τη Γιουγκοσλαβία κατέκτησε το χρυσό στους Ολυμπιακούς της Σεούλ (1988), μετατρέποντας την εθνική ομάδα σε μια ασταμάτητη μηχανή.
Στην Ελλάδα, άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα. Ανέλαβε τον Ολυμπιακό στα τέλη της δεκαετίας του ‘90, μεταμορφώνοντας την ομάδα του Πειραιά σε πρωταγωνίστρια στην Ευρώπη (έφτασε ως τον τελικό του Κυπελλούχων) και βάζοντας τις βάσεις για την απόλυτη κυριαρχία της ελληνικής υδατοσφαίρισης τα επόμενα χρόνια. Το 2002, ως τεχνικός σύμβουλος πλέον, είδε τον Ολυμπιακό να φτάνει στην κορυφή της Ευρώπης με την κατάκτηση του Champions Cup.
Ο Νάκιτς έδωσε υπόσταση σε μια ολόκληρη σχολή. Ή σιωπηλή του επανάσταση έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονου ελληνικού πόλο
Σιδηρά πειθαρχίαΟ Στάμενιτς πίστευε στην άμυνα, στη σκληρή δουλειά, στην πειθαρχία. Δεν έδινε έμφαση μόνο στη φυσική κατάσταση, αλλά και στη νοητική καλλιέργεια των αθλητών. Μιλούσε για «υδατοσφαιριστές-σκηνοθέτες», για «κίνηση με νόημα» και «ομαδικό ένστικτο». Πολλοί από τους κορυφαίους έλληνες προπονητές – όπως ο Θοδωρής Βλάχος, o Νίκος Δεληγιάννης, ο Κώστας Λούδης – υπήρξαν μαθητές του, άμεσα ή έμμεσα.
Μετά την αποχώρησή του από τους πάγκους, ο Στάμενιτς δεν έφυγε ποτέ από την ψυχή του αθλήματος. Συνέχισε να συμβουλεύει, να γράφει, να μιλάει με πάθος για το άθλημα που λάτρεψε. Απεβίωσε το 2024, αφήνοντας πίσω του όχι μόνο τίτλους και διακρίσεις, αλλά κυρίως έναν τρόπο σκέψης, μια προσέγγιση που έκανε την υδατοσφαίριση περισσότερο τέχνη και λιγότερο πόλεμο.
Ο Νίκολα Στάμενιτς ήταν αυτός που δεν φώναζε, αλλά ενέπνεε. Δεν επιβαλλόταν, αλλά σε καθοδηγούσε. Κι αυτό είναι το μέτρο του αληθινού ηγέτη.
Ο Βλάχο Ορλιτς, αρχιερέας του γιουγκοσλαβικού πόλο, έλεγε ότι ο Στάμενιτς «έφτιαχνε τα κομμάτια της ομάδας του σαν πολιτικός μηχανικός». Ο Στάμενιτς είχε μία τελείως δική του λογική για το πόλο, πρωτοποριακή, ριζοσπαστική και ταυτόχρονα διαχρονική. Το ήθος του τιμήθηκε ακόμα και έμμεσα, όταν οι νέοι κανονισμοί του αθλήματος προέταξαν το τίμιο παιχνίδι.
Μίλε Νάκιτς: ο θεμέλιος λίθος του Ολυμπιακού των 90s. Με πειθαρχία, αρχές και αφοσίωση, άλλαξε την πορεία του ελληνικού πόλο
«Μίλε» ΝάκιτςΠριν από τον Στάμενιτς όμως ήταν ο Αντε «Μίλε» Νάκιτς. Δεν υπήρξε μόνο ένας σπουδαίος τεχνικός του πόλο, αλλά ένας αθόρυβος πρωτοπόρος, ένας προπονητής που δούλεψε με ήθος, πειθαρχία και αγάπη για το άθλημα και αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο της εξέλιξης του Ολυμπιακού στον ευρωπαϊκό χάρτη.
Γεννημένος το 1942 στη Σιμπένικ, ξεκίνησε την πορεία του ως παίκτης για τη VK Šibenik, την οποία υπηρέτησε για δέκα χρόνια. Ως προπονητής ξεκίνησε στην ίδια ομάδα, όπου έμεινε για έντεκα χρόνια, μέχρι να ξεκινήσει το μεγάλο του ταξίδι στο διεθνές στερέωμα.
Το 1978 αναλαμβάνει για πρώτη φορά τον Ολυμπιακό, με μια σύντομη αλλά καθοριστική θητεία. Επιστρέφει τη σεζόν 1985-86 για δεύτερη φορά και στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 επιστρέφει για την πιο επιτυχημένη και ιστορική παρουσία του στην ομάδα του Πειραιά. Τη διετία 1995-96 οδηγεί τον Ολυμπιακό στην κατάκτηση δύο συνεχόμενων πρωταθλημάτων Ελλάδας και τον καθιερώνει ως δύναμη στο ελληνικό πόλο. Οι βάσεις που έθεσε εκείνη την εποχή αποτέλεσαν το υπόβαθρο για τη μετέπειτα ευρωπαϊκή καταξίωση του συλλόγου.
Με επιμονή στη φυσική κατάσταση, εμμονή στις τακτικές ισορροπίες και άψογη ψυχολογική προσέγγιση προς τους αθλητές του, ο Νάκιτς θεωρήθηκε απόλυτος γνώστης του αθλήματος. Δεν ήταν ποτέ θορυβώδης, μα οι ομάδες του μιλούσαν μέσα στο νερό. Χρησιμοποίησε την ελληνική σχολή ως εφαλτήριο για να εξελίξει το άθλημα σε νέα ύψη, ενώ συνεργάστηκε με κορυφαίους αθλητές και μετέδωσε τις αρχές του σύγχρονου πόλο στους μελλοντικούς τεχνικούς της χώρας.
Εκτός από τον Ολυμπιακό, διετέλεσε προπονητής της Εθνικής Ελλάδας (1992-1995), καθώς και της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας (1982-1983), αφήνοντας το πόστο του μόλις δύο μήνες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Αντζελες 1984, όπου η Γιουγκοσλαβία κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Πέρασε επίσης από τη Χαλκίδα, το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία και τη Σλοβακία, αφήνοντας παντού έργο, ενώ ξεχώρισε ιδιαίτερα στη Γλυφάδα, με τέσσερα πρωταθλήματα και τρία κύπελλα Ελλάδας.
Πολυταξιδεμένος, καταρτισμένος και πάντα ταπεινός, ο Μίλε Νάκιτς δεν υπήρξε απλώς προπονητής. Υπήρξε οραματιστής. Ενας άνθρωπος που πέρασε από τον Ολυμπιακό σε κρίσιμες στιγμές και με τον αφοπλιστικό του επαγγελματισμό άλλαξε τον ρου της ιστορίας του τμήματος πόλο. Είναι ο θεμέλιος λίθος μιας μεγάλης ομάδας που έμελλε να κυριαρχήσει στην Ελλάδα και να κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης.
Το 2010, από τους 12 συλλόγους της πρώτης κατηγορίας του ελληνικού πρωταθλήματος, οι 7 είχαν στις τάξεις τους προπονητές που είχαν υπάρξει παίκτες του Νάκιτς! Ονόματα που παραμένουν εμβληματικά: ο σημερινός ομοσπονδιακός τεχνικός Θοδωρής Βλάχος, ο Βολτυράκης, ο Χατζηθεοδώρου, ο Λούδης… Το προπονητικό του αποτύπωμα είναι πολυσχιδές και συνεχίζει να τροφοδοτεί την ελληνική σκηνή μέχρι σήμερα.
Επιπλέον, ήταν ο ίδιος ο Νάκιτς που «άνοιξε τον δρόμο» για πολλούς κροάτες προπονητές και παίκτες στην Ελλάδα, δημιουργώντας μια παράδοση που διατηρείται μέχρι σήμερα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αντε «Μίλε» Νάκιτς έζησε και εργάστηκε συνολικά 18 χρόνια στην Ελλάδα.
Ο Στάμενιτς δεν δίδασκε μόνο τακτική, αλλά έναν τρόπο ζωής μέσα στην πισίνα. Το όραμά του ξεπέρασε τις γραμμές του γηπέδου
ΠροσήλωσηΟ Νάκιτς, πατέρας του επίσης ερυθρόλευκου Φράνκο Νάκιτς – πρωταθλητή Ευρώπης το 1997 με τους Πειραιώτες –, δείγμα του ότι το αθλητικό πνεύμα και η προσήλωση στη λεπτομέρεια ήταν στοιχεία εγγεγραμμένα στο DNA του.
Ο Ολυμπιακός και το ελληνικό πόλο του οφείλουν πολλά. Η προσφορά του Αντε Νάκιτς δεν μετριέται σε μετάλλια. Μετριέται σε αρχές, σε ήθος, σε πορεία. Κι αυτή η πορεία αφήνει ανεξίτηλο αποτύπωμα στον υγρό στίβο του ελληνικού αθλητισμού.
Για τους δύο Γιουγκοσλάβους, στο αιμάτινο κόκκινο της υδατοσφαίρισης του Ολυμπιακού, τα ονόματά τους χαράχτηκαν ανεξίτηλα με γράμματα σερβοκροατικής ευφυΐας και βαλκανικής τιμιότητας. Νίκολα Στάμενιτς και Αντε «Μίλε» Νάκιτς. Ο πρώτος, αρχιτέκτονας της ακεραιότητας, γέννησε σχολή. Δεν εκπαίδευσε μόνο παίκτες. Δημιούργησε άντρες, χαρακτήρες που έμαθαν να πολεμούν δίκαια μέσα στο νερό, να νικούν χωρίς φωνές και να χάνουν με αξιοπρέπεια. Σαν ένας ποιητής του χλωρίου, δίδαξε το πόλο ως τέχνη, όχι ως τέχνασμα.
Ο δεύτερος, με σταθερό βηματισμό και βλέμμα βαθύ σαν Αδριατική, έκτισε τον Ολυμπιακό των 90s. Εδωσε τίτλους, αλλά περισσότερο έδωσε πειθαρχία, δομή, αναγνώριση. Με μαθηματική ακρίβεια και ήρεμη δύναμη, έβαλε θεμέλια που ακόμα στηρίζουν το μεγαλείο του συλλόγου. Και οι δύο, από διαφορετικούς δρόμους, ενώθηκαν στην ίδια αποστολή: να διδάξουν ήθος, πάθος και προοπτική.
Ο Στάμενιτς και ο Νάκιτς δεν υπήρξαν απλώς προπονητές του Ολυμπιακού. Ηταν φορείς μιας άλλης εποχής, μιας άλλης ηθικής. Κι αν κάποτε φύγουν από τη μνήμη των πολλών, θα μείνουν ζωντανοί στην ψυχή εκείνων που αγάπησαν τον Ολυμπιακό με καρδιά μέσα στο κοχλασμένο νερό της αδυσώπητης πισίνας.
Nikola Stamenić wasn’t just a coach. He was a water polo “philosopher”, a teacher who turned the raw energy of water polo into mathematical precision and artistic expression. For more than four decades, Stamenić shaped generations of athletes, inspiring them with his knowledge, but above all with his ethos, down-to-earth ways, and dedication to his craft.
Born in Belgrade in 1949, he played for Partizan and the Yugoslavian national team, with whom he won the silver medal at the 1972 Munich Olympics. But it was the next stage of his career—coaching—that would make him a water polo legend. As a coach, he won gold at the 1988 Seoul Olympics (1988), turning the Yugoslav national team into an unstoppable machine.
And he would go on to leave an indelible mark on Greek polo, too. Taking charge of Olympiacos in the late 1990s, he transformed the Piraeus team into European champions (the Reds reached the final of the European Cup Winners’ Cup) and laid the foundations for their absolute dominance of Greek water polo in the years ahead. In 2002, as a coaching consultant, he saw Olympiacos reach the very top of Europe with victory in the Champions Cup.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Nakić laid the foundations on which the Club’s greatness still stands
Iron disciplineStamenić believed in defense, hard work, and discipline. He stressed physical fitness, but also the athletes’ mental cultivation. He spoke about “polo directors”, of “meaningful movement” and “team instinct”. Many of the top Greek coaches—including Thodoris Vlachos, Nikos Deligiannis and Kostas Loudis—were his students, either directly or indirectly.
And even after he quit coaching, the sport never left Stamenić’s heart. He continued to provide advice, write and speak passionately about the sport he loved. He passed away in 2024, leaving behind titles and accolades, but above all a way of thinking, an approach that made water polo more art and less “war”.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Nikola Stamenić was a man who inspired his players rather than browbeating them. Who guided rather than dictated. Which is the measure of a true leader.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Vlacho Orlic, the “high priest” of Yugoslav polo, said Stamenić “assembled the pieces of his team like a civil engineer”. Stamenić had an utterly unique way of thinking about polo, which was simultaneously innovative, radical and timeless. And his moral stance was honored, albeit indirectly, when the new rules of the sport placed fair play center-stage.
Mile Nakić: the cornerstone of the Olympiacos team of the 1990s. He changed the course of Greek water polo with his discipline, principles and dedication.
Mile NakićHowever, before Stamenić, there was Ante “Mile” Nakić. More than simply a great polo coach, he was a silent pioneer, a coach who worked for his sport ethically, with discipline and love, and was the cornerstone of Olympiacos’ emergence on—and subsequent dominance – of the European polo map.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Born in Šibenik in 1942, he started his career at VK Šibenik, where he played for a decade. As a coach, he started out with the same team, where he remained for another eleven years before embarking on his great journey on the international stage.
In 1978, he took over at Olympiacos for the first time, with a short but decisive tenure. He returned for a second stint in the 1985-86 season, and again for his most successful and historic partnership with the Reds in the mid-1990s. He led Olympiacos to two consecutive Greek championships in 1995-96 and established the club as a Greek water polo power house. The club’s subsequent European success would be built on the foundations he laid at that time.
With his focus on fitness and balanced tactics and flawless psychological management of his athletes, Nakić was considered the ultimate fount of knowledge about the sport. He was never noisy, and his teams did their talking in the pool. He used the Greek model as a springboard for taking the sport to new heights, while working with top athletes and passing on the principles of modern polo to Greece’s future coaches.
In addition to Olympiacos, he also coached the Greek (1992-1995) and Yugoslavian (1982-1983) national teams, leaving the latter post just two months before the 1984 Los Angeles Olympics, where Yugoslavia took gold. He also worked at the Greek team of Halkida, as well as in Iran, Saudi Arabia and Slovakia, achieving results everywhere he went. He was particularly successful at Glyfada, which won four championships and three Greek Cups under his guidance.
Well-traveled, knowledgeable and always humble, Mile Nakić was more than a coach. He was a visionary who passed through Olympiacos at crucial moments in its history and changed the course of red-and-white water polo with his disarming professionalism. He was the cornerstone on which a great team was built that would go on to dominate Greece and conquer Europe.
In 2010, of the 12 clubs in the first division of the Greek league, seven had coaches who had played under Nakić! Names that remain iconic: the current national coach Thodoris Vlachos, Voltirakis, Chatzitheodorou, Loudis… His multifaceted coaching footprint continues to nurture Greek polo to this day.
Moreover, it was Nakić himself who paved the way for a number of Croatian coaches and players to come to Greece and forge a tradition that remains very much alive. It is no coincidence that Ante “Mile” Nakić lived and worked in Greece for 18 years in all.
Stamenić was a man who inspired his players rather than browbeating them. Who guided rather than dictated. Which is the measure of a true leader.
DedicationNakić, the father of another Olympiacos player, Franco Nakić, who was a European champion with the Reds in 1997, showed that sportsmanship and attention to detail were written into his DNA.
Olympiacos and Greek polo owe him a great deal. Ante Nakić’s contribution isn’t measured in medals. It’s measured in principles, ethics and progress. And the progress he made left an indelible imprint on Greek aquatic sport.
The names of the two Yugoslavs are indelibly engraved in Red on Olympiacos water polo, with Serbo-Croat intelligence and Balkan honesty. Nikola Stamenić and Ante “Mile” Nakić. The first, an architect of integrity, gave birth to a school. He didn’t just train players. He created men, characters who learned to fight fairly in the water, to win without crowing and to lose with dignity. Like a poet of the chlorine, he taught polo as an art, not technical trickery. The second—steady as a rock and with a gaze as deep as the Adriatic—built the Olympiacos of the 90s. He brought titles to Piraeus, but more than that, he gave the team discipline, structure and recognition. With mathematical precision and quiet strength, he laid the foundations on which the Club’s greatness stands still.
The two men followed different paths in the service of the same mission: to teach ethics, passion and perspective. For Olympiacos, Stamenić and Nakić were more than coaches; they were standard bearers for another, more ethical, era. And if, one day, they are forgotten by the many, they will live on still in the souls of those who gave their hearts to Olympiacos in the churning cauldron of the unforgiving pool.
Let’s start win an objective truth: the Olympiacos basketball team of 1991 was not the Club we know today. It didn’t exude the aura, the dominance, the inevitability of victory. It was not even one of the “greats” of Greek basketball. The sport at that time in Greece was essentially a trilogy revolving around the extraordinary Nikos Galis and his high-flying Aris Thessaloniki team, along with the nagging question of “why can’t we beat the Yugoslavs” in basketball.
It’s then that, almost out of nowhere, a talented Yugoslav player arrives. Not just anyone, but a player so ahead of his time that Greek basketball of that era didn’t even have the terminology to describe what he did on the court.
Paspalj wasn’t just good, he was the one who brought a leap of progress to the local game. He was the highlight reel for an Olympiacos that would follow, as he peaked during a time when most fans still saw basketball as a one-on-one game.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });At 2.06 meters tall, he would run the court like a playmaking guard and shoot like he had a personal contract with the God of basketball himself. Most importantly, he played with speed that no one in Greek basketball was ready to match at the time. The great Galis was the ultimate point-scoring machine, but he was more static. Paspalj was endless motion.
To understand what Zarko Paspalj means to Olympiacos, you have to look at the environment that greeted him. Olympiacos wasn’t even a team that was close to dominating its opponents. It was a team you didn’t want to go to if you were a serious professional. Paspalj, however, took up the challenge.
That’s a chapter in his career that has never been emphasized enough. When Zarko decided to sign for the Reds he did so with a team that gave him absolutely no guarantee for his future. He could have gone anywhere he wanted. He had just played in the Final Four with Partizan Belgrade. He was 25 years old and in his prime, meaning he had all his options open.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Yet he went to Olympiacos. In essence, he was among the first to believe in the idea of a “great Olympiacos”. Before the team itself, its fans and even president Socrates Kokkalis. Zarko apparently saw something that didn’t exist. He made it exist.
At 2.06 meters tall, he would run the court like a guard and shoot like he had a personal contract with the God of basketball himself
Free throws: the Achilles HeelIn referring to Paspalj, the “elephant in the room” that you can’t ignore is his … less than spectacular free throw percentage. Basketball is one of the few sports where even the greatest athlete can have such a pronounced weakness in a facet of his game without the latter impacting his overall performance at the end of the day. Imagine if Pele was a poor passer, or if Roger Federer couldn’t serve well. But in basketball, Zarko could do almost anything on the court, except make free throws as consistently as a top pro should.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });April 21, 1994, in Tel Aviv. Olympiacos is playing in its first Euroleague final. If you close your eyes and try to imagine the perfect upset, this is it. Here’s a team with no history in the top European competition, its fans waiting for a moment of greatness, and a player who had come to change everything.
Here’s where reality got in the way of a fairy-tale ending. The game against Joventut Badalona was a slow-burning affair. It was a game that was so slow, stressful and confined that every attack felt like a test of survival. Paspalj, the absolute leader of Olympiacos on the court, should have been the man of the night. Instead, he became the symbol of a colossal, missed opportunity. The scorecard later read: two out of 12 free throws on the night. That’s an atrocious 16.6%.
At the end of the game, the score was 57-59, with the Spanish side ahead. Just one more bucket from a good choice on offense and possibly Euroleague history would have been written differently that evening. Nevertheless, basketball, as practically every other sport, is based on “hypothetical” situations.
Badalona was crowned as Europe’s champions that night and Olympiacos returned to Greece defeated. Zarko unwittingly became the “hero” of a failure that was ultimately the first step towards future glory.
Ask any Olympiacos fan today about the 1990s and the first name mentioned will be the player who …didn’t lift the trophy. It’s the player who showed the team that they could win it all. Afterall, it’s not always the titles that define the legends. It’s the moments, and the moment when Paspalj clutched his head after his 10th missed free throw emerged as a more poignant moment than any trophy of the time.
The free throw line is often unforgiving. For Zarko, the “charity shot” turned into a nightmare one night in Tel-Aviv.
A departure before the ultimate gloryOlympiacos eventually won the Euroleague in 1997. Zarko, however, wasn’t there. It’s one of the biggest ironies in Greek basketball that the player who started the Reds’ basketball “revolution” didn’t get to play on the team that won the European trophy. He wasn’t there in the physical sense, but his legacy was.
Without Zarko, the great Olympiacos team coached by Dusan Ivkovic and with “marquee” players like David Rivers and Dragan Tarlats on its roster may not have materialized. Zarko first instilled the mentality of “we’re coming for everything”. He was a forerunner of the today’s era, where Olympiacos doesn’t just show up to play, but aims to dominate.
Paspalj didn’t lift that European trophy, but the Olympiacos team that did was, in fact, a continuation of Zarko’s Olympiacos.
In the end, the question arises: What did Paspalj mean for Olympiacos? For many, he was “ground zero”, the beginning of its most glorious chapter.
Even today, when Olympiacos fans talk about the Club’s basketball greats, Zarko is always a reference point. Not for the titles he won, but because without him there would be no future titles and Cups.
If that’s not success, then what is?
Η Τότεναμ επικράτησε της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 1-0 με γκολ του Μπρέναν Τζόνσον και κατέκτησε το Europa League για την σεζόν 2024/25, γράφοντας ιστορία και σηκώνοντας ευρωπαϊκή κούπα μετά από 41 χρόνια.
Ο προπονητής των «Σπιρουνιών», Άγγελος Ποστέκογλου έπειτα από την λήξη του ματς, είχε μία πολύ ιδιαίτερη και συγκινητική στιγμή με την οικογένειά του.
Συγκεκριμένα, μετά το φινάλε, η γυναίκα του Ελληνοαυστραλού προπονητή, Γεωργία, καθώς και τα δύο τους παιδιά, Μαξ και Αλέξι, έσπευσαν να αγκαλιάσουν τον προπονητή των Σπερς. Με αυτόν τον τίτλο, μάλιστα, ο τεχνικός της Τότεναμ, έγραψε ιστορία, καθώς έγινε ο πρώτος Έλληνας προπονητής, που κατακτά ευρωπαϊκό τρόπαιο.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('inside_intext_3'); }); Δείτε την στιγμή του Ποστέκογλου με την οικογένεια του:Τουλάχιστον σε επίπεδο ανδρών, καθώς διαχρονικά είναι ο Σωτήρης Συλαϊδόπουλος, που κατέκτησε το Youth League με την ομάδα Νέων του Ολυμπιακού το 2024.
Μια σπουδαία επιτυχία για τον Άγγελο Ποστέκογλου, που κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα του στην κατάκτηση του Europa League, γράφοντας ιστορία.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Η ιστορία του Europa LeagueΝα σημειωθεί, ότι αυτό ήταν το 3ο Europa League (σ.σ πρώην Κύπελλo UEFA, που κατακτά η Τότεναμ, μετά το 1972 και το 1984. Πρώτη στη σχετική λίστα βρίσκεται η Σεβίλλη με 7 κατακτήσεις.
7 κατακτήσεις: Σεβίλλη (2006, 2007, 2014, 2015, 2016, 2020, 2023)
3 κατακτήσεις: Γιουβέντους (1977, 1990, 1993), Ίντερ (1991, 1994, 1998), Λίβερπουλ (1973, 1976, 2001), Ατλέτικο (2010, 2012, 2018), Τότεναμ (1972, 1984, 2025)
2 κατακτήσεις: Γκλάντμπαχ (1975, 1979), Ρεάλ (1985, 1986), Γκέτεμποργκ (1982, 1987), Πάρμα (1995, 1999), Φέγενορντ (1974, 2002), Πόρτο (2003, 2011), Τσέλσι (2013, 2019), Άιντραχτ Φρανκφούρτης (1980, 2022)
1 κατάκτηση: Αϊντχόφεν (1978), Ίπσουιτς (1981), Άντερλεχτ (1983), Λεβερκούζεν (1988), Νάπολι (1989), Άγιαξ (1992), Μπάγερν (1996), Σάλκε (1997), Γαλατάσαραϊ (2000), Βαλένθια (2004), ΤΣΣΚΑ Μόσχας (2005), Ζενίτ (2008), Σαχτάρ
Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Φενέρμπαχτσε και Μονακό ετοιμάζονται για τους ημιτελικούς του Final Four της Euroleague, ωστόσο το πρωί της Πέμπτης (22/5) θα πραγματοποιηθεί η συνέντευξη Τύπου, με τις ομάδες να εκπροσωπούνται από τους προπονητές και έναν παίκτη τους.
Δείτε τη συνέντευξη Τύπου του Final Four της EuroleagueΜια απάτη που ενδέχεται να ξεπερνά τις 500.000 ευρώ πραγματοποίησε μια πρώην δημοσιογράφος, τάζοντας «μαϊμού» εισιτήρια για το final 4 της Euroleague στο Άμπου Ντάμπι, που συμμετέχουν και οι ΚΑΕ Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός.
Με τα εισιτήρια για το Final 4 να είναι δυσεύρετα, η γυναίκα που δηλώνει πρώην δημοσιογράφος με ειδίκευση στο εκκλησιαστικό ρεπορτάζ, και τα τελευταία χρόνια κάνει δημόσιες σχέσεις, τόνιζε πως διαθέτει άκρες στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.
Έτσι, «πουλώντας» την εικόνα του ανθρώπου της Εκκλησίας κατάφερε και έπεισε πάνω από 30 επιχειρηματίες ότι έχει ετοιμάσει μία αποστολή για το Άμπου Ντάμπι με VIP εισιτήρια στους αγώνες στο Final 4 της Euroleague.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Πρώην δημοσιογράφος έταζε premium ταξίδια στο Άμπου Ντάμπι για το Final 4 – Απέσπασε 500.000 ευρώ από θύματαΜόλις οι άνθρωποι που ήθελαν να βρεθούν στο Άμπου Ντάμπι έδωσαν τα λεφτά τους, που ξεκινούν από 5.000 ευρώ και φτάνουν τις 30.000 ευρώ η πρώην δημοσιογράφος εξαφανίστηκε. Κατόπιν κάποια από τα θύματα σκέφτηκαν να στήσουν μία παγίδα και προσποιούμενοι ότι ενδιαφέρονται για το ταξίδι της έκλεισαν ραντεβού σε ένα γραφείο στο Μαρούσι, ήρθε αντιμέτωπη με την οργή των εξαπατημένων.
Η ίδια απήντησε στα θύματα ότι τα χρήματα της τα πήρε ενδεχομένως ο σύντροφός της ο οποίος είναι χάκερ ή ο επιχειρηματίας από το Άμπου Ντάμπι, που έκλεισε τη συμφωνία. Η υπόθεση, πλέον, οδηγείται στα δικαστήρια. Σημειώνεται ότι τα θύματα ενδέχεται να είναι πάνω από 30.
«Εμείς εξαπατηθήκαμε το καλοκαίρι του 2023»googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Στο MEGA μίλησε η Εύα, θύμα της πρώην δημοσιογράφου σε παλαιότερη υπόθεση.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });«Εμείς εξαπατηθήκαμε το καλοκαίρι του 2023. Την γνωρίσαμε μέσω ενός φιλικού μας προσώπου, που είχε πάει ταξίδι μαζί της. Ήρθαμε σε επικοινωνία μαζί της γιατί θέλαμε να οργανώσουμε την Πρωτοχρονιά ένα ταξίδι στην Ταϊλάνδη. Τα χρήματα κατατέθηκαν πριν το ταξίδι και τα αεροπορικά εισιτήρια δεν ήρθαν ποτέ. Εμείς το ποσό που καταθέσαμε ήταν 5.600 ευρώ, ωστόσο αργότερα μάθαμε πως δεν είμαστε μόνο εμείς εξαπατημένοι. Κάτω από ένα ποστ που αναφερόταν το όνομά της υπήρχαν πολλά σχόλια ανθρώπων που εξαπατήθηκαν. Τελικά μαζευτήκαμε γύρω στα 50 άτομα που έχουμε εξαπατηθεί, 25 είναι οι μηνυτές και το ποσό ανέρχεται στα 90.000 ευρώ».
Επιπλέον, η καταγγέλλουσα ανέφερε ότι γνωρίζει προσωπικά τη εν λόγω δημοσιογράφο, καθώς όπως είπε έχουν πιει καφέ.
Δείτε το ρεπορτάζ του MEGA:Οι γυναίκες ζουν περισσότερο από τους άνδρες, με διαφορά.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι γυναίκες έχουν προσδόκιμο ζωής περίπου 80 ετών, έναντι περίπου 75 ετών για τους άνδρες.
Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από το πού ζουν οι γυναίκες, πόσα χρήματα βγάζουν και πολλούς άλλους παράγοντες. Ισχύει ακόμη και για τα περισσότερα άλλα θηλαστικά.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });«Πρόκειται για ένα πολύ ισχυρό φαινόμενο σε όλο τον κόσμο, το οποίο διατηρείται πλήρως σε ασθένειες, σε λιμούς, σε επιδημίες, ακόμη και σε περιόδους πείνας», δήλωσε στους New York Times, η Dr. Dubal, καθηγήτρια νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο.
Αλλά οι λόγοι για τους οποίους οι γυναίκες ζουν περισσότερο είναι περίπλοκοι και λιγότερο τεκμηριωμένοι – και το γεγονός ότι ζουν περισσότερο από τους άνδρες δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ζουν καλύτερα.
Γυναίκες και χρωμοσώματαΟι γυναίκες τείνουν να έχουν μικρότερη διάρκεια υγείας (ο αριθμός των υγιών ετών που ζει ένα άτομο) από τους άνδρες, δήλωσε η Bérénice Benayoun, αναπληρώτρια καθηγήτρια στη Σχολή Γεροντολογίας Leonard Davis του U.S.C.. Οι γυναίκες είναι γενικά πιο εύθραυστες σωματικά από τους άνδρες σε μεγάλη ηλικία- είναι επίσης πιο ευάλωτες, ιδίως μετά την εμμηνόπαυση, στην ανάπτυξη καρδιαγγειακών προβλημάτων και της νόσου Αλτσχάιμερ, εν μέρει επειδή η ίδια η ηλικία αποτελεί παράγοντα κινδύνου για τις καταστάσεις αυτές, δήλωσε η Δρ Benayoun.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Οι επιστήμονες προσπαθούν να αποκαλύψουν τους λόγους για τους οποίους οι άνδρες και οι γυναίκες γερνούν διαφορετικά, με την ελπίδα να παρατείνουν τη διάρκεια ζωής και την υγεία και των δύο.
«Αν μπορέσουμε να κατανοήσουμε τι κάνει το ένα φύλο πιο ανθεκτικό ή πιο ευάλωτο, τότε θα έχουμε νέα μονοπάτια, νέα μοριακή κατανόηση, για νέες θεραπευτικές ουσίες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν το ένα ή και τα δύο φύλα να είναι επίσης ανθεκτικά», δήλωσε η Dr. Dubal.
Ένας αυξανόμενος όγκος ερευνών υποδηλώνει ότι το σύνολο ΧΧ των γυναικείων χρωμοσωμάτων φύλου (τα οποία, μαζί με άλλα χρωμοσώματα, μεταφέρουν το DNA μας) μπορεί να επηρεάσει τη μακροζωία, αν και δεν είναι σαφές πώς ακριβώς.
Για παράδειγμα, μια μελέτη του 2018 που διεξήχθη από το εργαστήριο της Dr. Dubal εξέτασε γενετικά τροποποιημένα ποντίκια με διαφορετικούς συνδυασμούς χρωμοσωμάτων φύλου και αναπαραγωγικών οργάνων. Εκείνα με δύο χρωμοσώματα Χ και ωοθήκες έζησαν περισσότερο, ακολουθούμενα από ποντίκια με δύο χρωμοσώματα Χ και όρχεις. Τα ποντίκια με χρωμοσώματα XY είχαν μικρότερη διάρκεια ζωής.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });«Υπήρχε κάτι στο δεύτερο χρωμόσωμα Χ που προστάτευε τα ποντίκια από το να πεθάνουν νωρίτερα στη ζωή τους, ακόμη και αν είχαν όρχεις», δήλωσε η Dr. Dubal.
«Τι θα γινόταν αν υπήρχε κάτι σε αυτό το δεύτερο χρωμόσωμα Χ που ήταν κατά κάποιο τρόπο ένα ραντίσματα από την πηγή της νεότητας;»
Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη εξετάσει αυτό το θέμα στους ανθρώπους, αλλά η Δρ Dubal δήλωσε ότι το γεγονός ότι έχουμε τις ίδιες ορμόνες και τα ίδια φυλετικά χρωμοσώματα και παρόμοια αναπαραγωγικά συστήματα, υποδηλώνει ότι τα ευρήματα θα μπορούσαν να είναι παρόμοια στους ανθρώπους.
Οι επιγενετικοί παράγοντες – στοιχεία του περιβάλλοντος ή του τρόπου ζωής, όπως το κλίμα ή το χρόνιο στρες, που επηρεάζουν ποια γονίδια εκφράζονται και πώς – μπορεί επίσης να διαδραματίζουν ρόλο στη διάρκεια ζωής, διευρύνοντας ή συρρικνώνοντας τις διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών, δήλωσε η Montserrat Anguera, αναπληρώτρια καθηγήτρια βιοϊατρικών επιστημών στη Σχολή Κτηνιατρικής του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, η οποία μελετά το θέμα αυτό.
ΟρμόνεςΟι ερευνητές διερευνούν επίσης τον ρόλο των ορμονών του φύλου, όπως τα οιστρογόνα, στη μακροζωία και ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για την επίδραση που έχουν στο ανοσοποιητικό σύστημα.
«Υπάρχουν αξιοπρεπή στοιχεία που δείχνουν ότι, τουλάχιστον πριν από την εμμηνόπαυση, το γυναικείο ανοσοποιητικό σύστημα τείνει να είναι καλύτερο, περισσότερο σε αυτό και πιο ικανό να οργανώνει αντιδράσεις», δήλωσε η Bérénice Benayoun. Σε γενικές γραμμές, οι άνδρες «τείνουν να ανταποκρίνονται πολύ χειρότερα στις λοιμώξεις», γεγονός που με τη σειρά του θα μπορούσε να συντομεύσει τη διάρκεια ζωής τους- είναι επίσης πιο πιθανό από τις γυναίκες να πεθάνουν από σήψη, είπε.
Μια ανάλυση του 2017 διαπίστωσε ότι οι γυναίκες που βίωσαν την εμμηνόπαυση αργότερα στη ζωή τους – πάνω από την ηλικία των 50 ετών – ζούσαν περισσότερο από εκείνες που την βίωσαν νωρίτερα.
Όταν τα επίπεδα των οιστρογόνων πέφτουν, όπως κατά την εμμηνόπαυση, το ανοσοποιητικό σύστημα των γυναικών φαίνεται να αποδυναμώνεται. Και οι γυναίκες τείνουν να φτάνουν (ή να ξεπερνούν) τους άνδρες όσον αφορά την ανάπτυξη ασθενειών που ήταν λιγότερο συχνές πριν από την εμμηνόπαυση, δήλωσε ο Dr. Benayoun.
Τρόπος ζωής και συμπεριφοράΤα πρότυπα συμπεριφοράς παίζουν βασικό ρόλο στην ανισότητα. Οι γυναίκες έχουν γενικά λιγότερες πιθανότητες από τους άνδρες να καπνίζουν ή να πίνουν πολύ – συμπεριφορές που συμβάλλουν σημαντικά στη θνησιμότητα, δήλωσε ο Kyle Bourassa, ψυχολόγος και ανώτερος συνεργάτης στο Κέντρο Μελέτης της Γήρανσης και της Ανθρώπινης Ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο Duke.
Οι γυναίκες τείνουν επίσης να ασκούν περισσότερες «συμπεριφορές που προάγουν την υγεία», όπως το να φορούν ζώνη ασφαλείας ή να πηγαίνουν στο γιατρό για ετήσιο έλεγχο, δήλωσε ο Dr. Bourassa.
Επιπλέον, είπε ότι οι γυναίκες είναι πιο πιθανό από τους άνδρες να κοινωνικοποιούνται, προστατεύοντάς τες από τις βλαβερές συνέπειες της κοινωνικής απομόνωσης και της μοναξιάς. Μια ανάλυση του 2023 διαπίστωσε ότι είναι επίσης λιγότερο πιθανό να πεθάνουν από υπερβολική δόση ναρκωτικών ή αυτοκτονία.
Εξωτερικοί παράγοντεςΣε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο, ζητήματα όπως ο πόλεμος ή η βία με όπλα επηρεάζουν δυσανάλογα τους άνδρες, δήλωσε η Naoko Muramatsu, καθηγήτρια επιστημών κοινοτικής υγείας στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στο Σικάγο.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας του Covid, οι άνδρες πέθαναν σε υψηλότερα ποσοστά από τις γυναίκες. Η έρευνα έδειξε ότι ήταν πιο πιθανό να κατέχουν δουλειές που τους εξέθεταν στον ιό, όπως η προετοιμασία τροφίμων ή οι κατασκευές, ή να είναι άστεγοι ή φυλακισμένοι, τα οποία επηρέασαν τα ποσοστά θνησιμότητας.
Τελικά, είναι ένας συνδυασμός όλων αυτών των παραγόντων που καθορίζει το χάσμα του χρόνου ζωής, δήλωσε ο Alan Cohen, αναπληρωτής καθηγητής περιβαλλοντικών επιστημών υγείας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας Mailman του Πανεπιστημίου Κολούμπια. «Υπάρχουν πιθανώς χίλιοι τρόποι για να συμβεί αυτό».
Και παρόλο που έχουμε τον έλεγχο ορισμένων παραγόντων, όπως το ποτό, το κάπνισμα και η διατροφή, δεν είναι ακόμη σαφές πόσο σημαντικά θα επηρεαζόταν η μακροζωία από την αλλαγή αυτών των συμπεριφορών, δήλωσε ο Dr. Bourassa.
«Χρειαζόμαστε τυχαιοποιημένες δοκιμές ελέγχου για να ξεχωρίσουμε αυτά τα πράγματα», είπε.
Στις 15 Αυγούστου 1977, το Ραδιοτηλεσκόπιο Big Ear στο Οχάιο των ΗΠΑ κατέγραψε ένα σήμα που ξεχώρισε από κάθε άλλο. Ένα ασυνήθιστο ραδιοκύμα υψηλής έντασης, διάρκειας 72 δευτερολέπτων, που ο αστρονόμος Jerry R. Ehman χαρακτήρισε με τη λέξη «Wow!» στην εκτύπωση των δεδομένων — από εκεί και το όνομά του.
Το σήμα αυτό φαινόταν να προέρχεται από την περιοχή του αστερισμού Τοξότη, πολύ κοντά στον κέντρο του Γαλαξία μας. Παρά τις πολλές προσπάθειες, το σήμα δεν επαναλήφθηκε ποτέ και δεν εντοπίστηκε κάποια φυσική πηγή.
Το “Wow!” σήμα θεωρείται ένα από τα πιο αινιγματικά και ανεξήγητα γεγονότα στην ιστορία της αστρονομίας. Μερικοί το έχουν συνδέσει με την πιθανότητα εξωγήινης νοημοσύνης, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι μπορεί να ήταν απλώς ένα σπάνιο φυσικό φαινόμενο ή παρεμβολή.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Η αναζήτηση απαντήσεων συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με νέες αποστολές και εξελίξεις στην επιστήμη να προσπαθούν να ρίξουν φως σε αυτό το μυστηριώδες μήνυμα από το διάστημα.
Το «Wow!» σήμα – Από πού προέρχεται ο ήχοςΤο σήμα είχε τα χαρακτηριστικά που αναμένονται σε ένα σήμα με προέλευση έξω από τη Γη και το Ηλιακό σύστημα στο οποίο αυτή βρίσκεται. Η πηγή του προσδιορίστηκε στα βορειοδυτικά του σφαιρωτού σμήνους Μεσιέ 55 στον αστερισμό του Τοξότη, κοντά στο αστρικό σύστημα Χι Τοξότη.
Η αλφαριθμητική ακολουθία 6EQUJ5 του σήματος, διήρκησε καθόλα τα 72 δευτερόλεπτα κατά τα οποία το τηλεσκόπιο ήταν δυνατό βάσει των δυνατοτήτων του να μετρήσει το σήμα, αλλά δεν ανιχνεύθηκε ξανά έκτοτε.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Ακολούθησε ευρεία κάλυψη σχετικά με το θέμα από τα ΜΜΕ και οι αστρονόμοι προσπάθησαν πολλές φορές να ξαναβρούν το σήμα χωρίς επιτυχία.
Ο αστρονόμος που έλεγξε τις σχετικές μετρήσεις, εντυπωσιασμένος από την ένταση του σήματος και τα χαρακτηριστικά του τα οποία ταίριαζαν με αυτά ενός σήματος με εξωγήινη προέλευση, σημείωσε με ένα κύκλο τα σχετικά ψηφία της μέτρησης και έγραψε το σχόλιο Wow! στο περιθώριο της εκτύπωσης, κάτι που από τότε αποτέλεσε και την ονομασία του ίδιου του σήματος.
Το πρωτότυπο σημείωμα
Το αρχικό σημείωμα με τα στοιχεία της μέτρησης και τη χειρόγραφη σημείωση διατηρείται σήμερα στον Σύλλογο ιστορίας του Οχάιο.
Κλειστά θα παραμείνουν σήμερα τα φαράγγια της Σαμαριάς και της Ίμπρου στην Κρήτη εξαιτίας της ισχυρής σεισμικής δόνησης των 6,1 Ρίχτερ που σημειώθηκε στη θαλάσσια περιοχή ανοιχτά της Νεάπολης Λασιθίου και έγινε αισθητή σε όλο το νησί αλλά και στην Αθήνα.
Συγκεκριμένα, ο Οργανισμός Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ) ανακοίνωσε ότι λόγω του σεισμού που εκδηλώθηκε σήμερα, το φαράγγι θα μείνει κλειστό για τους επισκέπτες και από τις δύο εισόδους. Νεώτερη ανακοίνωση θα υπάρξει σήμερα αργά το απόγευμα.
Ο Δήμος Σφακίων από την πλευρά του ανέφερε ότι «ενημερώνει τους δημότες και επισκέπτες πως το φαράγγι της Ίμπρου θα παραμείνει κλειστό σήμερα, Πέμπτη 22 Μαΐου 2025, λόγω του σεισμού που σημειώθηκε νωρίτερα στην ευρύτερη περιοχή. Η απόφαση ελήφθη για προληπτικούς λόγους, προκειμένου να διασφαλιστεί η ασφάλεια των επισκεπτών».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Κρήτη: Θετικό το μεγάλο εστιακό βάθοςΟ ισχυρός σεισμός σημειώθηκε στις 6:19 το πρωί στην Κρήτη ο οποίος έγινε αισθητός και στην Αθήνα. Το επίκεντρο ήταν 56χλμ ΒΒΑ της Νεάπολης Λασιθίου. Σύμφωνα με το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο, το εστιακό βάθος ήταν στα 60χλμ.
Λίγα λεπτά αργότερα ακολούθησαν δύο μετασεισμοί 3,1 και 2,7 Ρίχτερ . Η ένταση και διάρκεια του σεισμού ήταν μεγάλη σε Χανιά και Ρέθυμνο. Μιλώντας στο MEGA νωρίτερα, ο πρόεδρος του ΟΑΣΠ, Ευθύμιος Λέκκας, τόνισε πως ο σεισμός είχε μεγάλο εστιακό βάθος, κάτι που είναι θετικό, και μάλλον δεν υπάρχει φόβος για τσουνάμι.
Δύσκολες ώρες για τη Βάνα Μπάρμπα καθώς η γνωστή ηθοποιός υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο.
Σύμφωνα με τον ΑΝΤ1, η γνωστή ηθοποιός σηκώθηκε από το κρεβάτι της το πρωί της Τετάρτης 21 Μαϊου, όπου διαπίστωσε πως δεν μπορεί να μιλήσει καλά ενώ η δυσκολία αυτή συνοδευόταν και από μούδιασμα.
Η Βάνα Μπάρμπα πήγε στο «Αιγινήτειο» νοσοκομείο, όπου οι νευρολόγοι διαπίστωσαν πως έχει υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο, το οποίο ωστόσο είναι ελαφρύ. Η κατάστασή της δεν εμπνέει ανησυχία.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Βάνα Μπάρμπα: Τι λέει η ηθοποιός για την κατάσταση της υγείας της«Νοσηλεύομαι με ελαφρύ εγκεφαλικό. Είναι η πίεση, είναι πολλά, νιώθω ασφαλής τώρα. Με με αφήνουν να βγω. Να μην πιεζόμαστε, να έχει ο Θεός για όλους μας. Το παιδί μου είναι εδώ, μαζί μου, πιστεύω πως όλα θα πάνε καλά» ανέφερε στον ΑΝΤ1 η ηθοποιός.
Ο Κωνσταντίνος Αργυρός και η Αλεξάνδρα Νίκα είναι έτοιμοι να επισημοποιήσουν τη σχέση τους ανεβαίνοντας τα σκαλιά της εκκλησίας.
Συγκεκριμένα το ζευγάρι προγραμματίζει γάμο και βάπτιση μαζί μέσα στο καλοκαίρι. Οι ετοιμασίες έχουν ήδη ξεκινήσει, ωστόσο δεν έχει οριστικοποιηθεί η ημερομηνία του διπλού μυστηρίου. Ο λόγος είναι το υπερβολικά φορτωμένο πρόγραμμα του τραγουδιστή τους καλοκαιρινούς μήνες.
Οι προετοιμασίες για γάμο και βάφτισηΗ πιο πιθανή ημερομηνία είναι οι τελευταίες ημέρες του Ιουνίου. Πριν από τον ερχομό του γιου τους είχαν υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });«Ο γάμος θα γίνει το καλοκαίρι αλλά η ημερομηνία δεν είναι ακόμα σίγουρη. Ο μικρός θα πάρει το όνομα του πατέρα του Κωνσταντίνου Αργυρού, «Βασίλης». Υπάρχει μια πληροφορία που λέει ότι ο γάμος θα τελεστεί τις τελευταίες ημέρες του Ιούνη. Λόγω της σχέσης της Αλεξάνδρας Νίκα με τη Σίλια Κριθαριώτη το νυφικό είναι πολύ πιθανό να το αναλάβει η καταξιωμένη σχεδιάστρια,» αποκάλυψε η Ελένη Τσολάκη στην πρωινή εκπομπή του OPEN.
Η εορταστική ανάρτηση της Αλεξάνδρας Νίκα για τον σύντροφο τηςΤην ονομαστική του γιορτή και γενέθλια είχε χθες ο Κωνσταντίνος Αργυρός και η Αλεξάνδρα Νίκα του ευχήθηκε με μια ιδιαίτερη ανάρτηση. Συγκεκριμένα βλέπουμε
τον γιο του ζευγαριού να φορά ένα παιδικό φορμάκι, το οποίο είχε πάνω ευχές για τον μπαμπά του. «Χρόνια πολλά μπαμπά! Σ’ αγαπώ. Βασίλης».
Είναι σπάνιο, σχεδόν ανεξήγητο — αλλά έχει συμβεί. Σε εφήβους, σε γυναίκες, σε ποδοσφαιριστές. Πώς ο εγκέφαλος μπορεί να «ξεκλειδώσει» μια ξένη γλώσσα μετά από τραυματισμό; Η ιστορία του ανθρώπου που ξύπνησε από κώμα και… μιλούσε μια ξένη γλώσσα…
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι γεμάτος μυστήρια — και κάποιες φορές, τα μυστήρια αυτά εκδηλώνονται με τρόπους που μοιάζουν βγαλμένοι από σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας.
Ξύπνησε από κώμα και μιλούσε μια ξένη γλώσσαΤο 2016, ο 16χρονος Reuben Nsemoh, μαθητής και τερματοφύλακας στην Τζόρτζια των ΗΠΑ, υπέστη σοβαρό χτύπημα στο κεφάλι σε αγώνα ποδοσφαίρου. Έπεσε σε κώμα για τρεις ημέρες. Όταν συνήλθε, οι γονείς του δεν πίστευαν στα αυτιά τους: ο Reuben μιλούσε μόνο ισπανικά. Είχε προηγουμένως κάποια επαφή με τη γλώσσα, αλλά ποτέ δεν την είχε μάθει καλά.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Η ιστορία του δημοσιεύθηκε σε διεθνή μέσα, καθώς οι γιατροί δεν μπορούσαν να εξηγήσουν πώς ένας έφηβος μπορούσε ξαφνικά να εκφράζεται άπταιστα σε μια δεύτερη γλώσσα που είχε μόλις ακουμπήσει.
Η Κροάτισσα που μιλούσε μόνο γερμανικάΤο 2010, μια 13χρονη από την Κροατία υπέστη σοβαρό τραυματισμό και έπεσε σε κώμα. Όταν ξύπνησε, οι γιατροί και οι γονείς της σοκαρίστηκαν: η κοπέλα δεν μπορούσε να μιλήσει καθόλου κροατικά — μόνο γερμανικά. Η νεαρή είχε αρχίσει πρόσφατα να μαθαίνει γερμανικά στο σχολείο, αλλά σίγουρα δεν ήταν άπταιστη.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Η είδηση προκάλεσε συζητήσεις παγκοσμίως, με επιστήμονες να μιλούν για πιθανή «προσωρινή νευρολογική αναδιοργάνωση» ή ψυχογενή αντίδραση.
Από ημικρανία σε… κινεζική προφοράΤο 2009, η Βρετανίδα Kay Russell υπέστη ισχυρή ημικρανία και, όταν συνήλθε, μιλούσε με μια προφορά που θύμιζε κινεζικά. Η ίδια δεν είχε ποτέ ταξιδέψει στην Κίνα, ούτε είχε ασχοληθεί με τη γλώσσα ή τον πολιτισμό της.
Οι γιατροί διέγνωσαν την κατάσταση ως «σύνδρομο ξενικής προφοράς» (foreign accent syndrome), μια σπάνια νευρολογική διαταραχή που μπορεί να αλλάξει την προφορά ενός ατόμου χωρίς να έχει αλλάξει η μητρική του γλώσσα.
Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός κινούνται σε ρυθμούς Final Four, καθώς από την Τρίτη και οι δύο ελληνικές αποστολές βρίσκονται στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για το σπουδαιότερο γεγονός της σεζόν στη Euroleague.
Οι δύο «αιώνιοι» έχουν ταξιδέψει από νωρίς για το Άμπου Ντάμπι για να εγκλιματιστούν στις δύσκολες καιρικές συνθήκες και να προετοιμαστούν κατάλληλα, για τους δύο μεγάλους ημιτελικούς με Φενέρ (για τον Παναθηναϊκό) και Μονακό (για τον Ολυμπιακό).
Πόσο κόσμο θα έχουν Ολυμπιακός και ΠαναθηναϊκόςΜια μέρα πριν από τα σπουδαία παιχνίδια των ημιτελικών, αναμένεται να φτάσει πολύς κόσμος από την Ελλάδα, με το Άμπου Ντάμπι να αναμένεται να υποδεχτεί πάνω από 5.500 Έλληνες, που μπορεί να φτάσουν ακόμη και τις 6.000.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Σύμφωνα με όσα αναφέρουν οι διοργανωτές, η «Etihad Αrena» αναμένεται να έχει περίπου 6.000 φιλάθλους του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, που θα δώσουν βροντερό παρών για να στηρίξουν τις προσπάθειες των ομάδων τους.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('inside_intext_3'); });Από εκεί και πέρα, αρκετές χιλιάδες θα είναι και οι Τούρκοι, αφού η Φενέρ αναμένεται να έχει πάνω από 3.000, ενώ η ομάδα με τους λιγότερους φιλάθλους στο Final Four αναμένεται να είναι η Μονακό του Βασίλη Σπανούλη. Αξίζει να σημειωθεί πως το υπερσύγχρονο γήπεδο στο Άμπου Ντάμπι έχει χωρητικότητα 12.000 θέσεις και αναμένεται να είναι κατάμεστο.