Feed aggregator

Η Κατερίνα Ράιχε ήταν από τους πρώτους που έφτασαν στο ξενοδοχείο Erstel Hotel για το «μικρό συνέδριο» του CDU. Στην παγγερμανική συνδιάσκεψη 150 κορυφαίων στελεχών επρόκειτο να εγκριθεί η προγραμματική συμφωνία με το SPD και να παρουσιαστούν από τον μελλοντικό καγκελάριο Φρίντριχ Μερτς οι επτά υπουργοί του CDU. Mπήκε στην αίθουσα ως επιχειρηματίας και βγήκε ως υπουργός Οικονομίας και Ενέργειας της Γερμανίας.

«Επιτέλους, η Γερμανία θα αποκτήσει ξανά πολιτική για την οικονομία», είπε ο Φρίντριχ Μερτς καλωσορίζοντας την Κατερίνα Ράιχε με μια παρατεταμένη χειραψία. Για την επιλογή της, εξήγησε ο Μερτς, βασικό κριτήριο ήταν πρωτίστως οι ικανότητες της Ράιχε «έπειτα από μία επιτυχημένη περίοδο στην ιδιωτική οικονομία». Η 51χρονη Ράιχε έχει πίσω της μία δεκαετία επιχειρηματικής πορείας. Το 2015, όταν εγκατέλειψε την πολιτική σκηνή, ανέλαβε διευθύνουσα σύμβουλος του Συνδέσμου Δημοτικών Επιχειρήσεων (VKU). Στην οικογένειά της ανήκει εδώ και δεκαετίες η επιχείρηση πλαστικών υλών Hesco στο Λούκενβαλντε, στην πόλη του Βρανδεμβούργου όπου γεννήθηκε, 20 χιλιόμετρα νότια του Βερολίνου.

Η ίδια είναι διπλωματούχος χημικός με σημαντική εμπειρία στον ενεργειακό τομέα από διευθυντικές θέσεις. Από το 2020 είναι πρόεδρος της επιχείρησης Westenergie AG, της μεγαλύτερης θυγατρικής του γερμανικού ενεργειακού κολοσσού Εon. Από το 2020 είναι επίσης πρόεδρος στο Εθνικό Συμβούλιο Υδρογόνου.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Για τον καγκελάριο Μερτς, η επιλογή της Ράιχε αποτυπώνει την ελπίδα ότι η επιτυχημένη μάνατζερ θα ανατάξει τη γερμανική οικονομία, η οποία το 2025 βρίσκεται για τρίτη συνεχή χρονιά σε στασιμότητα. Πρόσφατα, ο απερχόμενος υπουργός Οικονομίας, ο Πράσινος Ρόμπερτ Χάμπεκ, παρουσίασε την εαρινή έκθεση του υπουργείου του, που προβλέπει μηδενική ανάπτυξη του ΑΕΠ της Γερμανίας για το 2025, και μόνο από την επόμενη χρονιά προβλέπεται αναιμική ανάπτυξη, αν προχωρήσουν γρήγορα οι εκταμιεύσεις από το Ειδικό Ταμείο μισού τρισεκατομμυρίου ευρώ για τις δημόσιες επενδύσεις στις υποδομές που ενέκρινε ήδη η απερχόμενη Ομοσπονδιακή Βουλή.

«Η Κατερίνα Ράιχε καλείται να φέρει την αλλαγή. Θα καταφέρει να βγάλει τη Γερμανία από τη στασιμότητα;», τιτλοφορούσε το σχετικό δημοσίευμα η οικονομική εφημερίδα «Χάντελσμπλατ». Η προγραμματική συμφωνία της επόμενης κυβέρνησης Χριστιανικής Ενωσης και Σοσιαλδημοκρατών στοχεύει σε δυναμική ανάπτυξη της γερμανικής οικονομίας «εμφανώς πάνω από 1%». Την υλοποίηση του στόχου αυτού επωμίζεται η Κατερίνα Ράιχε. Θα χρειαστεί για αυτό και την εμπειρία που έχει τόσο στον επιχειρηματικό κόσμο όσο και στην πολιτική σκηνή. Στο κόμμα της, τη συντηρητική Χριστιανοδημοκρατική Ενωση (CDU), φοβούνται ότι οι Σοσιαλδημοκράτες, έχοντας πάρει ήδη τη χαλάρωση του «φρένου χρέους», θα μπλοκάρουν δομικές αλλαγές, π.χ. στο Ασφαλιστικό, ενώ θα αυξάνεται το χρέος της χώρας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Η Κατερίνα Ράιχε δεν φέρνει μόνο επιχειρηματικό αέρα στην πολιτική. Για τον καγκελάριο Μερτς, λύνει ταυτόχρονα ένα διπλό πρόβλημα που είχε στο κόμμα του με τη σύνθεση της κυβέρνησής του: πρώτον, είναι γυναίκα και με την επιλογή της απαντά στην κριτική για την περιορισμένη εκπροσώπηση των γυναικών στη νέα κοινοβουλευτική ομάδα του CDU. Δεύτερον, είναι Ανατολικογερμανίδα από το κρατίδιο του Βρανδεμβούργου και ενισχύει το επιχείρημά του ότι δεν άφησε χωρίς κυβερνητική εκπροσώπηση τους Χριστιανοδημοκράτες των νέων κρατιδίων της Ανατολικής Γερμανίας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Μολονότι η ίδια δεν αυτοπροσδιορίζεται ως «ανατολικογερμανίδα» πολιτικός, έχει διαγράψει σημαντική πολιτική πορεία από το 1992, όταν σε ηλικία 19 χρονών εντάχθηκε στην οργάνωση νεολαίας του CDU. Από το προεδρείο του CDU Βρανδεμβούργου πέρασε το 2000 στο ομοσπονδιακό προεδρείο του CDU. Στις εκλογές του 2002 ο υποψήφιος καγκελάριος της Χριστιανικής Ενωσης, Εντμουντ Στόιμπερ, τη συμπεριέλαβε στην εκλογική του ομάδα, υπεύθυνη για θέματα γυναικών, νεολαίας, οικογένειας. Για το τελευταίο, βρέθηκε αντιμέτωπη με ενστάσεις και επιθέσεις από συντηρητικούς κύκλους του κόμματός της, επειδή, ανύπαντρη ούσα, περίμενε το δεύτερο παιδί της. Στο μεταξύ παντρεύτηκε, έχει τρία παιδιά, είναι σε διάσταση με τον σύζυγό της και σε σχέση με τον πρώην υπουργό Αμυνας Καρλ Τέοντορ τσου Γκούτενμπαργκ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Από το 1998 μέχρι το 2015 ήταν βουλευτής του Μπούντεσταγκ στις κυβερνήσεις της Ανγκελα Μέρκελ, ανέλαβε το 2009 υφυπουργός Περιβάλλοντος και το 2013 υφυπουργός Συγκοινωνιών και Ψηφιακών Υποδομών μέχρι το 2015 που μεταπήδησε στην οικονομία. Με την επιστροφή της στην πολιτική, η κυβερνητική εμπειρία θα της είναι χρήσιμη στο υπουργείο Οικονομίας και Ενέργειας. Μολονότι μειώθηκαν οι αρμοδιότητες που είχε συγκεντρώσει σ΄ αυτό ο προκάτοχός της Ρόμπερτ Χάμπεκ, μένει η βασική της αποστολή: να δώσει πνοή στην ασθμαίνουσα γερμανική οικονομία.

Ενας από τους πιο πετυχημένους – αν όχι ο πιο πετυχημένος – επενδυτής στην ιστορία, το «Θαύμα της Ομαχα», ο άνθρωπος που αρέσκεται να τρέφεται κυρίως με χάμπουργκερ και αναψυκτικά, ο έκτος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, ο Ουόρεν Μπάφετ, αποφάσισε να παραδώσει τα ηνία της επενδυτικής του εταιρείας Berkshire Hathaway στα 94 χρόνια του.

Κάθε χρόνο οι πιστοί του οπαδοί και επενδυτές της Berkshire Hathaway συνέρρεαν στην Ομαχα της Νεμπράσκα των ΗΠΑ για να παρευρεθούν στη γενική συνέλευση της εταιρείας και να έχουν την ευκαιρία να κάνουν ερωτήσεις και να μιλήσουν με το είδωλό τους. Για αυτό άλλωστε η ετήσια γενική συνέλευση της Berkshire έχει αποκαληθεί το Γούντστοκ του Καπιταλισμού. Ολοι περίμεναν ότι κάποια στιγμή θα αποχωρούσε λόγω ηλικίας, κανείς όμως δεν ήθελε να το παραδεχτεί.

Ηδη από πέρυσι ο ίδιος άρχισε να ετοιμάζει τους επενδυτές και τα στελέχη της εταιρείας για το μέλλον χωρίς αυτόν. Μιλώντας τότε στην ετήσια γενική συνέλευση, ο δισεκατομμυριούχος Μπάφετ με προσωπική περιουσία που το Bloomberg υπολογίζει σήμερα σε 162 δισ. δολάρια, θέλησε να καθησυχάσει τους παρευρισκομένους ότι έχει ήδη ετοιμάσει σχέδιο διαδοχής. Τότε είχε μιλήσει για τον αντιπρόεδρο της εταιρείας, Γκρεγκ Αμπελ. Αυτό είναι το πρόσωπο που από τα τέλη του 2025 θα αναλάβει πλέον τα καθήκοντα του διευθύνοντος συμβούλου, παίρνοντας το χρίσμα από τον ίδιο το Μπάφετ. Ακόμη και ο Αμπελ εξεπλάγη από την παράδοση της εξουσίας σε αυτόν το προηγούμενο Σάββατο στη γενική συνέλευση της Berkshire.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Φαίνεται ότι ο θάνατος του Τσάρλι Μάνγκερ τον Νοέμβριο του 2023, που ήταν το δεξί χέρι του Μπάφετ στην Berkshire, σηματοδότησε το τέλος μιας εποχής. Η εταιρεία εδώ και περίπου πέντε χρόνια ετοιμαζόταν για την επόμενη γενιά στελεχών που θα λαμβάνουν τις επενδυτικές αποφάσεις αντί για τον Μπάφετ και τον Μάνγκερ.

Ο Ουόρεν Μπάφετ ούτε λίγο ούτε πολύ έκανε την επενδυτική του εταιρεία όμιλο – κολοσσό με κεφαλαιοποίηση άνω των 1,16 τρισ. δολαρίων και τον εαυτό του  πολυδισεκατομμυριούχο. Παρέμεινε στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου για 60 συναπτά έτη και κατάφερε να προσφέρει αποδόσεις χωρίς προηγούμενο για όσους επένδυσαν στις μετοχές της Berkshire Hathaway. Προσέφερε συνδυασμένη ετήσια άνοδο 20% για τις μετοχές της Berkshire μεταξύ 1965 και 2024, σε σύγκριση με περίπου 10% για τον βασικό χρηματιστηριακό δείκτη S&P 500. Αυτή του η επιτυχία από προσεκτικά επιλεγμένες επενδύσεις σε εταιρείες του έδωσε τη μεγάλη του φήμη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Ο Μπάφετ είχε απορρίψει βραχυπρόθεσμες και αμιγώς κερδοσκοπικές επενδυτικές στρατηγικές και είχε υιοθετήσει στρατηγική αγοράς και διακράτησης μετοχών μέσω μακροπρόθεσμων επενδύσεων, ενώ όταν αγόραζε ποσοστό σε μια εταιρεία έδινε πάντα ιδιαίτερη έμφαση στο ποιόν της διοίκησής της.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Το χαρτοφυλάκιο της Berkshire Hathaway είναι ενδεικτικό του βεληνεκούς των επενδύσεών του, αφού περιλαμβάνει μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου με βάση την κεφαλαιοποίηση. Πρόκειται μεταξύ άλλων για την Apple, την American Express, την Bank of America, την Coca-Cola, τη Chevron, τη Moody’s, την Occidental Petroleum και την Kraft Heinz.

Η φιλοσοφία του στις επενδύσεις ήταν συγκεκριμένη. «Ενας απλός κανόνας υπαγορεύει τις αγορές μου: Να φοβάσαι όταν οι άλλοι είναι άπληστοι και να είσαι άπληστος όταν οι άλλοι είναι φοβισμένοι», έλεγε.

Με την ανακοίνωση της αποχώρησής του, τα μηνύματα θαυμασμού για ό,τι πέτυχε ήταν πολλά – και από κορυφαία στελέχη μερικών από τις πιο πετυχημένες εταιρείες στον κόσμο. «Δεν υπήρξε ποτέ κάποιος σαν τον Ουόρεν και αμέτρητοι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου εμού, έχουν εμπνευστεί από τη σοφία του. Ηταν ένα από τα μεγάλα προνόμια της ζωής μου να τον γνωρίζω», είπε για αυτόν ο Τιμ Κουκ, το αφεντικό της Apple, της εταιρείας με τη μεγαλύτερη κεφαλαιοποίηση στον κόσμο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Ο Μπάφετ γεννήθηκε στην Ομαχα της Νεμπράσκα το 1930. Ανέπτυξε ενδιαφέρον για τις επιχειρήσεις και για επενδύσεις από πολύ νέος. Το 1947 σπούδασε στη σχολή Wharton του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια και στη συνέχεια στο Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα. Αποφοίτησε από το Columbia Business School.

Το 1956 δημιούργησε την εταιρεία Buffett Partnership, η οποία στην πορεία απέκτησε την εταιρεία κατασκευής κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων με την ονομασία Berkshire Hathaway. Η εταιρεία είναι όμιλος συμμετοχών με στόχο τις επενδύσεις χαρτοφυλακίου.

Τώρα οι μέτοχοι της Berkshire Hathaway ελπίζουν ότι ο όμιλος που έχτισε σε διάστημα 60 ετών θα διατηρήσει τη μακροπρόθεσμη εστίαση και κουλτούρα του, αλλά ανησυχούν για την απώλεια του οράματος του Μπάφετ. Από εδώ και στο εξής όλοι περιμένουν να δουν την πορεία που θα ακολουθήσει ο επενδυτικός όμιλος, ο οποίος έχει συμμετοχές σε 189 επιχειρήσεις, 264 δισεκατομμύρια δολάρια σε μετοχές και 348 δισεκατομμύρια δολάρια σε μετρητά, αφού ο άνθρωπος που είναι τόσο συνδεδεμένος με αυτόν αποχωρήσει από το προσκήνιο.

Αυτό που πιστεύω πως χαρακτηρίζει τον άγγλο συγγραφέα Τζόναθαν Κόου είναι μια εντελώς ιδιότυπη μείξη λογοτεχνικής γραφής και πολιτικού σχολιασμού. Μια μείξη που την έχουμε συναντήσει και σε προηγούμενα μυθιστορήματά του – ο Κόου είναι ιδιαίτερα αναγνωρίσιμος από το ελληνικό αναγνωστικό κοινό.

Η συγγραφική του ταυτότητα έχει σαφέστατα πάνω της το αποτύπωμα ενός άγγλου συγγραφέα – εννοώ πως ο Κόου καταπιάνεται με εντελώς αγγλικά ζητήματα του χθες και του σήμερα και τα διαχειρίζεται με εντελώς αγγλικό φλέγμα. Και όμως καταφέρνει να επιτυγχάνει μια πλήρη επικοινωνία και με αναγνώστες άλλων χωρών και άλλων τρόπων ανάγνωσης της καθημερινότητάς τους.

Δεν έχω καταφέρει να αποκωδικοποιήσω την τεχνική με την οποία επιτυγχάνεται αυτή η αναγνωστική επαφή και σε τελευταία ανάλυση η μεγαλύτερη απόλαυση ενός αναγνώστη είναι να αφήνεται χωρίς αντιστάσεις στη δυναμική αφήγηση ενός συγγραφέα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Στο πλέον πρόσφατο βιβλίο του, «Η απόδειξη της αθωότητάς μου», ο Κόου σπάει κάθε κανόνα αφηγηματικής δόμησης και χρησιμοποιεί μια εντελώς δική του κατασκευή για να ολοκληρώσει ένα έργο που, αν και έχει σαφέστατο και συγκεκριμένο πολιτικό σχολιασμό, παράλληλα δανείζεται όρους αφήγησης αστικού αγγλικού αστυνομικού μυθιστορήματος, χρησιμοποιεί τεχνικές ενός campus novel και δεν αποφεύγει τον πειρασμό να αγγίξει το κοσμοπολίτικο commercial fiction.

Πολύ δύσκολο και ίσως εν τέλει ανεφάρμοστο το να περιγράψει κανείς με λίγα λόγια την υπόθεση του έργου.

Ο μυθιστορηματικός χρόνος είναι οι μέρες – επτά εβδομάδες όλες κι όλες – όταν την πρωθυπουργία της Αγγλίας είχε αναλάβει η Λιζ Τρας και γινόταν η κηδεία της βασίλισσας Ελισάβετ. Δύο σημαντικές στιγμές της σύγχρονης αγγλικής ιστορίας καθώς η καθεμία έχει τη δική της σηματοδότηση, που τελικά εκφράζουν τις νέες συνθήκες που θα επικρατήσουν εντός της αγγλικής κοινωνίας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Αυτές τις συνθήκες με το σαφέστατο συντηρητικό πρόσημο ο Κόου θα τις σχολιάζει περιγράφοντας τη διάλυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και παράλληλα θα τις ερμηνεύει τοποθετώντας την αρχή της μυθιστορηματικής δράσης στη δεκαετία του ’80, τότε που οι πολιτικές Θάτσερ και Ρίγκαν ξεκινούσαν να υλοποιούν τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Αρκετά τα κεντρικά πρόσωπα του έργου. Αλλα από αυτά ζούνε στην επαρχία έχοντας στην ουσία αφήσει πίσω τους τα όνειρα που είχαν όταν φοιτούσαν σε κολέγιο του Κέιμπριτζ· ένα άλλο παραμένει ενεργό – και γι’ αυτό για κάποιους επικίνδυνο – ως προς τον προοδευτικό πολιτικό σχολιασμό του· κάποια άλλα έχουν καταφέρει να πάρουν σημαντικές θέσεις μέσα στο Συντηρητικό Κόμμα, ένα άλλο απολαμβάνει – αλλά «μετά θάνατον» – τη συγγραφική του αναγνώριση, δυο νέες κοπέλες αναζητούν να σχεδιάσουν ένα δικό τους μέλλον μέσα σε ισοπεδωτικές ως προς την αναγνώριση της ατομικότητας συνθήκες.

Ολοι αυτοί οι χαρακτήρες κινούνται μέσα στις σελίδες του βιβλίου, μετακινούνται χρονικά, παίρνουν κάποιες στιγμές στα χέρια τους τη συνέχεια της αφήγησης και… ναι, ο αναγνώστης τελικά υποκύπτει στα αφηγηματικά τεχνάσματα του Κόου, δεν αναζητεί να ξεκαθαρίσει πού τελειώνει η μυθοπλασία και πού αρχίζουν τα ντοκουμέντα, αποδέχεται άλλοτε να διαβάζει ευφάνταστους διαλόγους, άλλοτε να επισκέπτεται κοσμοπολίτικα μέρη, άλλοτε να προβληματίζεται πάνω στο πώς κάποιοι από τα πριν έχουν σχεδιάσει τις πολιτικές επεμβάσεις τους και άλλοτε να παθιάζεται με καθαρόαιμα και κλασικά μυθιστορηματικά πάθη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Στην ουσία, έχουμε ένα μυθιστόρημα που εμπεριέχει ένα άλλο και που αυτό με τη σειρά του κάποιο τρίτο. Ισως να είναι και ένα παιχνίδι ανάμεσα στον αφηγητή και στον αποδέκτη της αφήγησής του.

Κι όμως, υπάρχει μια ενιαία οντότητα, ένα ολότελα όσο και απροσδόκητα πολιτικό έργο που, αν και δείχνει να αφορά μια συγκεκριμένη χώρα και μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, ο σαρκαστικός σχολιασμός του είναι στραμμένος προς μια επίκαιρη παγκοσμιότητα – την επικράτηση του νεοφιλελεύθερου ατομικισμού.

Ολοκληρώνοντας αυτή την παρουσίαση του μυθιστορήματος «Η απόδειξη της αθωότητάς μου», θα ήθελα να αντιγράψω κάποιες αράδες, από αυτές που δεν υπηρετούν μεν τη μυθιστορηματική πλοκή, αλλά που, αν και κάπως ελαφρώς καλυμμένες από τις μυθιστορηματικές εξελίξεις, τελικά επιβεβαιώνουν το πολιτικό στίγμα του έργου, φωτίζουν τις επισημάνσεις του Κόου με έναν γνήσιο αγγλικό σαρκασμό. Πρόκειται για ένα απόσπασμα ομιλίας μιας εκπροσώπου συντηρητικών απόψεων που: «…η θεωρία της ήταν ότι οι κίνδυνοι της πανδημίας του κορωνοϊού το 2020 είχαν μεγαλοποιηθεί, ότι το λοκντάουν είχε προκαλέσει ένα απαράδεκτο πλήγμα στη βρετανική οικονομία και ότι όλο αυτό θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν οι άνθρωποι δεν ήταν τόσο ευαίσθητοι με τους θανάτους μερικών χιλιάδων συνταξιούχων που θα είχαν πεθάνει έτσι κι αλλιώς, μερικούς μήνες αργότερα».

Και που η ίδια αυτή ομιλήτρια αμέσως μετά θα συνέχιζε δηλώνοντας πως: «Το πρόβλημα της βρετανικής κοινωνίας, αυτό που πραγματικά την παρέλυε και την κρατούσε πίσω ήταν η “woke” κουλτούρα. Δεν εξήγησε τι ακριβώς ήταν η “wokeness”. Δεν χρειαζότανε άλλωστε, αφού το κοινό της την καταλάβαινε… Οι λέξεις έγιναν υπηρέτες της και μπορούσε να τις χρησιμοποιεί δίνοντάς τους όποια σημασία ήθελε εκείνη. Ετσι τα πάντα ήταν woke. Ή τουλάχιστον, όλα όσα έλεγε και έκανε η βρετανική ελίτ ήταν woke, αν και ούτε αυτή η ελίτ μπορούσε να προσδιοριστεί με ακρίβεια».

Ο Τζόναθαν Κόου αποδεικνύει πως γνωρίζει τον τρόπο να μετατρέπει το συγκεκριμένο εθνικό σε συγκεκριμένο παγκόσμιο. Ή, με άλλα λόγια, ξέρει να χρησιμοποιεί την παγκοσμιοποίηση στη λογοτεχνική σύνθεση.

Αυτή την τεχνική του η μετάφραση της Αλκηστης Τριμπέρη για μία ακόμα φορά τη μετέφερε στη γλώσσα μας με απόλυτη επιτυχία.

Συμπληρώνει περίπου είκοσι χρόνια ενεργού παρουσίας στη γραφή. Κάθε της μυθιστόρημα ανοίγεται σε έναν κόσμο με τις δικές του ορίζουσες, όπου το φανταστικό κυριαρχεί μαζί με τις κοινωνικοπολιτικές ανταύγειες του σήμερα. Είναι σπάνιο για μια συγγραφέα από την Ελλάδα όχι μόνο να επιμένει να γράφει «ειδολογικά», αλλά σχεδόν σε κάθε της προσπάθεια να εμπλουτίζει και να διευρύνει το είδος. Η Μπουραζοπούλου κινείται πέρα από τις τάσεις που ξεπετάγονται ανά καιρούς. Χρησιμοποιεί το όχημα της παρεξηγημένης πεζογραφίας του «fantasy» για να αναστοχαστεί αλληγορικά πάνω στα ερωτήματα της ύπαρξης του σημερινού ανθρώπου και της κοινωνίας. Τη δωδεκαετία 2011-2023 έγραψε τη μυθιστορηματική τριλογία «Ο Δράκος της Πρέσπας», που αποτελείται από τα εξής βιβλία: «Η Κοιλάδα της Λάσπης», «Κεχριμπαρένια Ερημος» και «Η Μνήμη του Πάγου» (όλα από τις εκδόσεις Καστανιώτη). Η συγγραφέας έχει κερδίσει πολλά βραβεία και το τελευταίο ήταν το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για το 2024.

Τι σας ανησυχεί στη δημόσια σφαίρα σήμερα; Η λέξη «κρίση» πλανάται στη χώρα πάνω από μία δεκαετία τώρα. Μπορείτε να δείτε μερικά από τα συστατικά της;

Η κρίση αποκτά μόνιμο χαρακτήρα, θυμίζοντας τον διαρκή πόλεμο εναντίον αόρατων εχθρών στο «1984» του Οργουελ. Ο φόβος ριζώνει και οδηγεί σε εκπτώσεις κάθε είδους: μειωμένες απαιτήσεις, μειωμένες ελευθερίες, μειωμένες προσδοκίες. Ακούμε διαρκώς ότι πρέπει να προετοιμαστούμε για τα χειρότερα, όχι να επιδιώξουμε τα καλύτερα, λες και το δεύτερο είναι πολυτέλεια που θα μας απασχολήσει αφού πετύχουμε το πρώτο. Τέτοια ιεράρχηση προτεραιοτήτων δημιουργεί φαύλο κύκλο, μοιάζει σαν να αναλαμβάνουμε οι ίδιοι να αναπαράγουμε την κρίση. Οτιδήποτε δυναμώνει το πνεύμα μας και ενισχύει την πίστη μας στην ελευθερία, οτιδήποτε τονώνει τον αλληλοσεβασμό και την εμπιστοσύνη στον διπλανό μας, είναι αντίδοτο στην κατάθλιψη και την ηττοπάθεια, αντίσταση στην αγριότητα της απελπισίας. Είναι θύρα εξόδου από τον φαύλο κύκλο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Πώς αποφασίσατε να γίνετε συγγραφέας και τι σημαίνει για εσάς να υπηρετείς τη λογοτεχνία στην Ελλάδα, ενίοτε με αντίξοες συνθήκες;

Ονειρεύτηκα να γίνω συγγραφέας στην εφηβεία μου, τώρα ονειρεύομαι να γίνω καλή συγγραφέας, κάτι που μόνον ο χρόνος θα δείξει. Οι συνθήκες, κοινωνικές, πολιτικές ή οικονομικές, επηρεάζουν ίσως τη θεματολογία, τη συναισθηματική μου κατάσταση, το εισόδημά μου, αλλά όχι και την ανάγκη να εκφραστώ μέσα από τους δρόμους της τέχνης. Πάντως δεν είναι όλα τα σημάδια των καιρών αποθαρρυντικά. Οι λέσχες ανάγνωσης πληθαίνουν, μολονότι ζούμε στην εποχή της κυριαρχίας των εικόνων, πληθαίνουν οι ιστοσελίδες με θέμα το βιβλίο, όπως και οι διαδικτυακές συζητήσεις για κείμενα. Η λογοτεχνία παύει να θεωρείται μοναχική απόλαυση, γίνεται αφορμή για επικοινωνία και πεδίο ανταλλαγής ιδεών. Τι πιο αισιόδοξο από αυτό;

Από το πρώτο σας μυθιστόρημα, «Το μπουντουάρ του ναδίρ», έχουν αλλάξει οι αναζητήσεις μέσα σας; Τι εξερευνάτε – όσο μπορεί να οριστεί – στη λογοτεχνία σας;

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Εξερευνώ συνταγές μιας άλλης πραγματικότητας, πρόκειται για σχέδια επί χάρτου, πειράματα σε εργαστήριο αλχημιστή. Η λογοτεχνία του φανταστικού είναι από τη φύση της κοσμοπλαστική, αψηφά τους περιορισμούς του ρεαλισμού, ανέχεται την υπερβολή, γοητεύεται από το θαύμα. Εκείνο που επιδιώκω είναι να εξορθολογίσω το θαύμα, να το φέρω κοντά στο σήμερα, στις σκέψεις και στις ανάγκες μας, ώστε να μας μεταγγίσει τη μαγεία του, χωρίς να θαμπώσει από την αμφίδρομη ανταλλαγή.

Είναι δύσκολο να συμβεί στις μέρες μας τριλογία. Πότε το αποφασίσατε και με ποια κριτήρια;

Ξεκίνησα να τη σχεδιάζω το μακρινό 2012 και ήξερα ότι θα χρειαστώ δώδεκα με δεκαπέντε χρόνια για να την ολοκληρώσω –ριψοκίνδυνη δέσμευση, έχετε δίκιο, τρομακτική και γοητευτική μαζί. Αποφάσισα να το τολμήσω επειδή το απαιτούσε η ανάπτυξη του μύθου. Ισως και ως αντίδραση στην περιρρέουσα αβεβαιότητα, που ευνοεί μόνο βραχύβια πλάνα. Από τις πρώτες σελίδες του πρώτου τόμου ο αναγνώστης προειδοποιείται ότι κρατά στα χέρια του μόνο το ένα τρίτο του συνόλου, όπως και ότι η κατάληξη ανήκει στον ίδιο, όχι στη συγγραφέα. Θα αποδεχθεί μια τέτοια πρόκληση; Η σκέψη ότι δοκιμάζω την υπομονή του και καταχρώμαι την εμπιστοσύνη του με βασάνιζε καθ’ όλη τη διάρκεια της συγγραφής και ορίστε που ο αναγνώστης με κατέπληξε. Ανταμώσαμε στο τέλος της τριλογίας, συνοδοιπόροι και συν-ερμηνευτές, αναγνωρίζοντας ο ένας τη συνεισφορά του άλλου στην επιτυχή έκβαση του ταξιδιού. Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Οι Πρέσπες είναι σύνορο κι ένας μεγάλος καθρέφτης παράλληλα – για να το πω μεταφορικά –, καθότι λίμνες. Αποτέλεσαν τους άξονες για να δείτε την άλλη πλευρά, αλλά και το μέσα μας; Τι ανακαλύψατε;

Οτι είμαστε καλύτεροι από ό,τι νομίζουμε. Οτι οι γύρω μας είναι επίσης καλύτεροι από ό,τι νομίζουμε. Οτι η αλήθεια δεν είναι αποκλειστικότητα κανενός και ότι η σοφία βρίσκεται στη σύνθεση.

Στα παραμύθια ο δράκος υπερασπίζεται πάντα κάτι πολύτιμο. Εναν θησαυρό, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ο δικός σας ποιος είναι ακόμα και σήμερα;

Αναμφίβολα ο δράκος κάτι μας κρύβει, κάτι δικό μας, κάτι ανεκτίμητο, που δεν θυμόμαστε πότε το χάσαμε. Επειδή είναι μάστορας της ψευδαίσθησης, σκηνοθετεί φαντασμαγορίες τρόμου που μας παραλύουν, αλλά η πηγή της δύναμής του βρίσκεται μέσα μας. Από εκεί θρέφεται και εκεί εδραιώνεται. Ισως όταν διαλυθεί το προπέτασμα καπνού να αντικρίσουμε μόνο το πρόσωπό μας. Οπως και να ‘χει, η κατάληξη της τριλογίας ανήκει στον αναγνώστη.

Στην τριλογία βλέπουμε τη σταδιακή μετάβαση από τον χώρο της βίας στην ανάδυση της λογικής και έπειτα μεταφερόμαστε στον συναισθηματικό κόσμο. Πώς τα συνδέετε όλα αυτά;

Το μυθιστόρημα εξελίσσεται παράλληλα με ένα θεατρικό έργο, το οποίο μας υποδέχεται σε κάθε τόμο. Στο μυθιστόρημα παρακολουθούμε τη δράση των ηρώων και των λαών. Στο θεατρικό παρακολουθούμε έναν αλχημιστή και έναν μαθητή να κατασκευάζουν το ελιξίριο της αυτογνωσίας. Οσο προχωρά το αλχημιστικό έργο, οι ήρωες του μυθιστορήματος ανεβαίνουν επίπεδο αυτογνωσίας. Στον πρώτο τόμο κυριαρχούν τα ένστικτα, η σύγχυση, η ωμή βία. Στον δεύτερο εισάγονται η λογική και η μέθοδος, τους βλέπουμε να καταστρώσουν σχέδια και να αιτιολογούν τις απόψεις τους. Στον τρίτο και τελευταίο τόμο εμφανίζεται το μονοπάτι προς την Εξοδο, ο συλλογικός σκοπός, πέρα από ιδιοτελή συμφέροντα και τυχοδιωκτισμούς, πέρα από πολιτικές και ιδεολογικές περιχαρακώσεις. Εχει ελπίδα εκπλήρωσης;..  Θα μας το πει ο τέταρτος τόμος, που δεν θα γραφτεί από μένα, αφού τέτοιες απαντήσεις δίνει μόνο η ζωή.

Ποια είναι η συγγραφική σας μέθοδος; Ο οραματισμός, το χτίσιμο κόσμων από το μηδέν σχεδόν, τι απαιτεί;

Μεγάλη υπομονή και συνεχείς προσπάθειες. Η έμπνευση δεν έρχεται ακαριαία σαν επιφοίτηση, το έργο δεν μου χαρίζεται εύκολα, θα πρέπει να το ανακαλύψω. Χρειάζεται επίπονο ξαναγράψιμο κάθε ιδέας, για να ξεθάψω μια ενδιαφέρουσα σύλληψη ή μια πρωτότυπη πλοκή κάτω από επάλληλα στρώματα μονότονων και συνηθισμένων ιστοριών, που ξεπηδούν αμέσως και απορρίπτονται. Το όραμα και η λογοτεχνική του απόδοση τέμνονται κάθε τόσο στιγμιαία στη διάρκεια της συγγραφής, μα ποτέ δεν ταυτίζονται πλήρως, γιατί η ιδέα είναι ανεξάντλητη, αλλά το ταλέντο μου πεπερασμένο – ευτυχώς. Ετσι συνεχίζω την προσπάθεια στο επόμενο βιβλίο.

Τα τελευταία αρκετά χρόνια παρακολουθούμε τη μυθοπλασία να γίνεται περισσότερο μαρτυρία ή προέκταση ειδησεογραφικών γεγονότων. Εναλλάσσονται «θεματικές» αλλά λείπει ο μύθος και η δραματουργία, πώς το βλέπετε αυτό;

Δεν είχα αντιληφθεί ότι ισχύει κάτι τέτοιο. Το βρίσκω πάντως λογικό, η επικαιρότητα επιβάλλεται με τέτοια δριμύτητα που δεν αφήνει και πολλά περιθώρια ονειροφαντασίας. Το ζητούμενο στις μέρες μας είναι η αλήθεια, έτσι η δημοσιογραφική ματιά μοιάζει η πιο σίγουρη οδός για την αλήθεια, επειδή εστιάζει στο γεγονός. Παραβλέπουμε βέβαια ότι και αυτή είναι υποκειμενική ή προκατειλημμένη ή υπόκειται σε περιορισμούς. Ο μύθος απασχολείται με τη νομοτέλεια, τη διαχρονικότητα και τις αναλογίες. Κατά τη γνώμη μου είναι πολύ πιο αποκαλυπτικός. Διευρύνει την οπτική, εγείρει την ερμηνευτική μας ικανότητα και έχει λιγότερους πειρασμούς να αντιπαλέψει.

Πώς μπορούμε να εισαγάγουμε τα νέα παιδιά στη λογοτεχνία; Η τεχνητή νοημοσύνη σάς φοβίζει;

Τα νέα παιδιά είναι τόσο αγχωμένα με το μέλλον τους, ή τουλάχιστον οι γονείς τους, που θα πρέπει να έχουν έναν καλό λόγο για να διαβάσουν λογοτεχνία. Η ανάγνωση για λόγους απόλαυσης θεωρείται χάσιμο χρόνου, το όφελος θα πρέπει να είναι ορατό και μετρήσιμο. Δύσκολο λοιπόν να σε πάρουν στα σοβαρά αν τους υποσχεθείς πως στη λογοτεχνία θα βρουν ό,τι ακριβώς τους απασχολεί. Δύσκολο να σε πιστέψουν αν τους περιγράψεις τη συγκίνηση που προκαλεί ο επαναπατρισμός μιας σκέψης. Οι δικές τους σκέψεις κρύβονται στα βιβλία και με την ανάγνωση επαναπατρίζονται. Οι δικές τους οικουμενικές εμπειρίες αποτυπώνονται στη λογοτεχνία και με την ανάγνωση βιώνονται. Το βιβλίο είναι πρωτίστως παιχνίδι, σκανταλιά και περιπέτεια, όχι υποχρέωση και αγγαρεία, μακάρι να είχα τρόπο να το μεταδώσω αυτό στα παιδιά. Τώρα, στη δεύτερη ερώτησή σας, για την τεχνητή νοημοσύνη. Τη θεωρώ ένα εργαλείο που θα αξιοποιηθεί υπερβολικά στο μέλλον, επειδή, όπως κάθε καινούργιο τεχνολογικό επίτευγμα, γεννά την ελπίδα ότι θα λύσει όλα μας τα προβλήματα. Η ανακάλυψη του κινηματογράφου δεν απείλησε το θέατρο, αντιθέτως συνομίλησε καλλιτεχνικά μαζί του, έτσι και η τεχνητή νοημοσύνη δεν πιστεύω ότι θα απειλήσει τη λογοτεχνία. Ισως μάλιστα να την αναβαθμίσει, γιατί θα βοηθήσει να διαχωριστούν καθαρότερα τα έργα καλλιτεχνικής έμπνευσης από τα τυποποιημένα κείμενα μαζικής παραγωγής. Αυτό βέβαια απομένει να αποδειχθεί.

Γιος μιας ρουμάνας πλύστρας και ενός κεφαλονίτη λαθρεμπόρου καπνού, έζησε μια εκ γενετής βασανισμένη ζωή που μπορεί ίσως κανείς να παραβάλει μόνο με τους ταπεινούς και καταφρονεμένους του Ντοστογέφσκι ή με τους ήρωες του Ντίκενς που διαβιούν στο ημίφως του κοινωνικού περιθωρίου. Ο λόγος είναι για τον Ελληνορουμάνο Παναΐτ Ιστράτι, τον «Γκόρκι των Βαλκανίων», τον οποίο επέλεξε να «βιογραφήσει» ο Κώστας Ακρίβος στο τελευταίο του βιβλίο Ονομα πατρός: Δούναβης, που ειδολογικά ισορροπεί μεταξύ ιστορικής και μυθιστορηματικής βιογραφίας, καθώς η ζωή του πλανόβιου συγγραφέα της Κυρά Κυραλίνας θα μπορούσε να ονομαστεί η ίδια μυθιστόρημα.

Η ανέχεια και ο επίμοχθος βιοπορισμός της τρικυμισμένης παιδικής και νεανικής ηλικίας τού Παναΐτ Ιστράτι (λαντζέρης, ασπριτζής, αχθοφόρος, σκαφτιάς, οδηγός τρακτέρ, πλανόδιος φωτογράφος κ.ά.) παραπέμπει στον αρχετυπικό «αλήτη» των έργων του Μαξίμ Γκόρκι και αποτελεί τη συστατική ουσία της πραγματικής και λογοτεχνικής ταυτότητας του «Ανατολίτη παραμυθά». Διάγοντας ο ίδιος ο Παναΐτ Ιστράτι έναν παιδεμένο πλάνητα βίο σε όλες τις συνοικίες της Βραΐλας αλλά και σε διάφορες χώρες (Αίγυπτος, Ελλάδα, Ιταλία, Συρία, Γαλλία, Ελβετία) θα ορίσει τη βιωματική του εμπειρία ως οδοδείκτη της συγγραφικής του διαδρομής. Μπορεί να φοίτησε μόνο μέχρι τα μισά του Δημοτικού αλλά ως μανιώδης αναγνώστης με σπάνια φιλομάθεια έμαθε μόνος του τα γαλλικά, τη γλώσσα στην οποία καταξιώθηκε η λογοτεχνική γραφίδα του. Τον ισόβιο αυτόν πάμφτωχο μέτοικο της Μεσογείου τον συναντούμε να κοιμάται σε φτηνά πανδοχεία και σιδηροδρομικούς σταθμούς, λαθρεπιβάτη σε βαπόρια, παρ’ ολίγον αυτόχειρα, συνεπιβάτη σε εφήμερες φιλίες με ανθρώπους που ζουν μια παράφορα επικίνδυνη ζωή, έγκλειστο σε σανατόριο, μάρτυρα περιστατικών παρακμιακής κοινωνικής συνθήκης σε κακόφημες συνοικίες και σε κρασοπουλειά με μέθυσους μαχαιροβγάλτες. Στα κείμενα του Παναΐτ Ιστράτι είναι ευδιάκριτη η προτεραιότητα να αναδειχθεί με μια de profundis εξομολογητική παρόρμηση το προσωπικό βίωμα, ευθυγραμμισμένο με το καλλιτεχνικό δόγμα για το αδιάσπαστο δίδυμο Ζωής – Τέχνης που επηρέασε σημαντικά στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα τόσο την πρωτότυπη λογοτεχνική παραγωγή όσο και τον θεωρητικό και εφαρμοσμένο κριτικό λόγο.

Η ζωή του ανέστιου Παναΐτ Ιστράτι ανασυντίθεται μέσα από το αυτοβιογραφικό υλικό πάνω στο οποίο πατάει εν πολλοίς το πεζογραφικό έργο του, για να τραπεί επαγωγικά, χάρη στον Κώστα Ακρίβο, σε απεικόνιση ενός κόσμου παραδομένου στη φορά των μεγάλων ιστορικών ανακατατάξεων των αρχών του 20ού αιώνα, όπου οι άνθρωποι, άλλοι από τυχοδιωκτισμό, άλλοι από το «σαράκι της αειφυγίας» και άλλοι από ακοίμητη πνευματική ανησυχία, περιπλανώνται στις χώρες που βρέχει η Μεσόγειος με την ελπίδα ότι θα εκπληρώσουν τις προσδοκίες τους για ένα εύτακτο μέλλον. Το πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα επιφυλάσσει στον ρουμάνο συγγραφέα τους κραδασμούς που γνώρισε ο κόσμος από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Οκτωβριανή Επανάσταση στην οποία πίστεψε συμμεριζόμενος το όραμα για έναν δίκαιο κόσμο που θα φρόντιζε για την κοινωνική αποκατάσταση των «κολασμένων της γης». Ομηρον εξ Ομήρου σαφηνίζειν, θα έλεγε κανείς. Ωστόσο, το νέο βιβλίο του Κώστα Ακρίβου διεμβολίζει πρωτότυπα το πεδίο της ιστορικής βιογραφίας, καθώς στον μακροσκοπικό καμβά της ιστορικής τεκμηρίωσης της εποχής του Ιστράτι, που εστιάζει από τη μια στον αστικό κοσμοπολιτισμό των παραδουνάβιων περιοχών και από την άλλη στην κοινωνική ηθογράφηση της ζωής των προλετάριων σε αγρούς, εργοστάσια, λιμάνια ή σιταποθήκες, ο Ακρίβος βάζει να συγκατοικήσουν περίτεχνα η μυθοπλασία, η βιογράφηση που δεν εκπίπτει σε βιογραφισμό, οι αναφορές σε όρους και νόρμες της λογοτεχνικής θεωρίας και πρακτικής.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ο Ιστράτι ψυχογραφείται με κριτήρια ασφαλούς εγκυρότητας, αφού η υπαρξιακή ταύτισή του με την αγωνία για το μέλλον του κόσμου εμφανίζεται ως μια μεγάλη χοάνη που μέσα της συμπλέουν το πολυκύμαντο οδοιπορικό του προς την αυτογνωσία, η βασανιστική του έγνοια για την καλλιτεχνική ποιότητα των γραπτών του, καθώς και η επώδυνη πάλη του για τη διαφυγή από το ύπουλο δόκανο της ψυχικής κατάρρευσης. Πασχίζει να ακουμπήσει στη στήριξη ενός ανθρώπου που θα πίστευε στην αξία των γραπτών του και στη δυνατότητά του να εγγραφεί στο «μητρώο» των ευρωπαίων λογοτεχνών. Αγωνιά να βρει ένα κοσμοθεωρητικό μοντέλο σκέψης, μια ιδεολογική σύλληψη του τρόπου της κοινωνικής οργάνωσης που θα κρατήσει ζωντανή την πίστη του στη δυνατότητα του κόσμου να βαδίσει στον δρόμο της κοινωνικής προόδου. Και αυτή η άσβεστη μέριμνα θα πλαισιωθεί από την ευεργετική συνάντηση με τον Ρωσοεβραίο Ζοζουέ Γεουντά, από την επιρροή που άσκησε στην προσωπική και συγγραφική του διαμόρφωση ο μέντοράς του ουμανιστής και υπέρμαχος της ειρήνης Ρομέν Ρολάν, που τον ενεθάρρυνε να γράφει, και από την πνευματική και ιδεολογική του συμπόρευση με τον Νίκο Καζαντζάκη, μια συμπόρευση που απλώνεται σε ικανό αριθμό σελίδων.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Η γνωριμία με τον Καζαντζάκη το 1927 στη Ρωσία, στους εορτασμούς για τα δεκάχρονα της Οκτωβριανής Επανάστασης, υπήρξε κρίσιμος παράγοντας για την πνευματική του εξέλιξη. Η επίσκεψη στη Ρωσία συμπίπτει με τη μετοικεσία του Παναΐτ Ιστράτι από τον στριμωγμένο ανέστιο βίο στην οργανωμένη ζωή ενός συγγραφέα που έχει κατακτήσει την αναγνώριση και διακηρύσσει με παρρησία τα σοσιαλιστικά ιδεώδη. Και προχωρεί ακόμη παραπέρα, αφού είναι έτοιμος να εγκαταλείψει την αστική Δύση και να συνεχίσει τη συγγραφική του πορεία στη μητρόπολη του προλεταριακού διεθνισμού, όπου γνωρίζεται με ιερά τέρατα της λογοτεχνίας, όπως τον Γκόρκι και τον Μαγιακόφσκι. Ο θυελλώδης, ωστόσο, ενθουσιασμός για τον θρίαμβο της κοινής προλεταριακής υπόθεσης και τη «δημιουργία του νέου ανθρώπου» θα διαψευστεί στη συνείδηση του Παναΐτ Ιστράτι λόγω της «υπόθεσης Ρουσακώφ» (πεθερού του Βικτόρ Σερζ). Τότε ο Ιστράτι θα υποστεί τις συνέπειες της κριτικής του προς το «αλάθητο» της κομματικής γραφειοκρατίας. Ο ηττημένος αρχικός ενθουσιασμός του συνοψιζόταν σε αυτό που ο ίδιος είχε γράψει στο βιβλίο Προς την άλλη φλόγα: «Νικημένοι είναι όλοι οι άνθρωποι που βρίσκονται προς το τέλος της ζωής τους σε συναισθηματική ασυμφωνία με τους καλύτερους από τους ομοϊδεάτες τους. Είμαι ένας από αυτούς». Πολιτικά απομονωμένος, ο εμιγκρές του επαναστατικού ιδεώδους θα καταγραφεί στην Ιστορία ως «Φίλος των ονειροπόλων και των ηττημένων», έχοντας δεχτεί άδικες επιθέσεις από τους ευρωπαίους ομοτέχνους του.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Στη γραφή του συγγραφέα της Κυρά Κυραλίνας η λογοτεχνική κριτική εξήρε την ακατέργαστη λαϊκότροπη γλώσσα, τη γνησιότητα του βιώματος, τον ανθρωπισμό, την εξύμνηση της φιλίας, τη λυρική ονειροπόληση, την απολαυστική πλοκή, την αξιοποίηση της λαϊκής προφορικής παράδοσης των Βαλκανίων. Θεωρώ, ωστόσο, ότι η περίπτωση του Παναΐτ Ιστράτι συνιστά έκτυπο φανέρωμα μιας συγγραφικής συνείδησης που επέδειξε ισόβια συνέπεια στη βιωματική παρακολούθηση του αδιάσπαστου ζεύγους Ζωής – Τέχνης, αρνούμενη «να πνίξει στο λαρύγγι της τα ίδια της τα τραγούδια». Και αυτό το βιοθεωρητικό απόσταγμα της λογοτεχνικής υπόστασης του Παναΐτ Ιστράτι ξεδιπλώνει αισθαντικά και δομημένα ο Κώστας Ακρίβος στο νέο του βιβλίο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ο Θεοδόσης Ν. Νικολαΐδης είναι δρ Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Απόσπασμα «Στο παζάρι της Τιφλίδας»

Το βράδυ οι δύο φίλοι θα αποκοπούν από την υπόλοιπη παρέα και ο Καζαντζάκης θα οδηγήσει τον Ιστράτι σ’ ένα υπόγειο, εκεί όπου θα γευτούν το θεϊκό κρασί της Αρμενίας. Νωρίς το πρωί της άλλης μέρας πηγαίνουν στο παζάρι της Τιφλίδας. Σε μια τσαϊνάγια πίνουν αρωματικό τσάι, ανάβουν ναργιλέδες με περσικό τουμπεκί και πιάνουν ξανά την κουβέντα. Ο κόσμος τούς φαίνεται καλός, η Τιφλίδα παράδεισος, η καρδιά τους αλαφρωμένη από κάθε έγνοια και στενοχώρια. Έξω από την τζαμαρία βλέπουν στο απέναντι βουνό τον ήλιο να ανεβαίνει και την ίδια ώρα τρεις μουσουλμάνοι γονατίζουν πάνω σε μια ψάθα, σηκώνουν τα λιγνά τους μπράτσα στον ουρανό και στρέφουν τα ρυτιδιασμένα πρόσωπα κατά τη Μέκκα.

Κάποια μέρα φτάνουν επιτέλους στη Μαύρη Θάλασσα. Άλλος καιρός εδώ: ηλιόλουστα ακρογιάλια και κύματα που ταξιδεύουν προς τον νότο. Οι υπόλοιποι καλεσμένοι μαζεύουν κοχύλια και κυλιούνται στην άμμο. Ο Ιστράτι αγκαλιάζει σφιχτά τον φίλο, τον αδερφό του. «Θα με πνίξεις!» του φωνάζει ο Καζαντζάκης. «Είσαι διάολος, μωρέ, είσαι διάολος και μ’ αρέσεις!» του αποκρίνεται εκείνος.

Στην επιστροφή, ο συνεχής απομονωτισμός τους παρεξηγείται από τους άλλους συνταξιδιώτες. Λίγο τους νοιάζει, αν και ανάμεσα σ’ αυτή την ετερόκλητη ομάδα βρίσκεται κάποιος που έχει κερδίσιε τη συμπάθειά τους. Δεν είναι άλλος από τον Γερμανό συγγραφέα Άρθουρ Χόλιτσερ. Θα πει για αυτόν ο Ιστράτι: «Εξόν από τον θαυμάσιο συγγραφέα Αρθούρο Χόλιτσερ όταν διασχίσαμε τον Καύκασο, οι υπόλοιποι αποτελούσαν έναν συρφετό μέτριας ποιότητας κερδοσκόπων της περίστασης». Αλλά και ο Καζαντζάκης έχει εντυπωσιαστεί από την προσωπικότητά του: «Ο Χόλιτσερ διηγείται τα ταξίδια του στην Ασία, τη συνάντησή του με το θεατρίνο φλύαρο Ταγκόρ, περιστοιχισμένο από αρώματα και γυναίκες· πώς είδε τον ασκητή και λίγομίλητο Γκάντη κι έπειτα πώς χάρηκε στην Κίνα τον σκοτεινό αναβρασμό της αφυπνιζόμενης κινέζικης μερμηγκιάς». Και ενώ για τον Ιστράτι οι άνθρωποι της Γκεπεσύ θα γράψουν στην έκθεσή τους: «Στο ταξίδι κράτησε πολύ σωστή στάση. Έκανε συζητήσεις με άλλα μέλη της αντιπροσωπείας, υποστηρίζοντας αποφασιστικά το έργο της σοβιετικής εξουσίας και του κόμματος», για τον Χόλιτσερ η κρίση τους ήταν σκληρή, παρόλο που ήξεραν τον σοβαρό ρόλο που θα μπορούσε να διαδραματίσει στον τομέα των πολιτιστικών σχέσεων ΕΣΣΔ – Γερμανία…

Από το ταξίδι στον Καύκασο γυρίζουν ξαναμμένοι μα και προβληματισμένοι. Μπορεί να είδαν καινούργιους τόπους, όμως δεν είδαν εκείνους τους ανθρώπους που θα ‘θελαν να δουν. Παραληρούσε ο κόσμος σε κάθε υποδοχή της αντιπροσωπείας, όμως πού βρίσκονταν οι χωρικοί και η εργατιά, με τους οποίους ήθελαν να συναντηθούν, να ακούσουν αδιαμεσολάβητα τα νέα τους, να τους σφίξουν το χέρι; Παίνρουν τώρα την απόφαση να φύγουν από τη Ρωσία και να πάνε σε άλλες χώρες για να κηρύξουν την πίστη τους στην αγνή ιδέα του μπολσεβικισμού. Ποιος μπορεί να είναι αυτός ο προορισμός; Με ένα στόμα και οι δύο συμφωνούν: η Ελλάδα.

(Από το 4ο κεφάλαιο, όπου περιγράφεται το ταξίδι Ιστράτι και Καζαντζάκη το 1927)

Τι είναι τελικά τα ελληνικά πανεπιστήμια; Φωτεινοί φάροι εκπαίδευσης ή μήπως δημόσιες τουαλέτες όπου ο κάθε περαστικός μπορεί να αφήσει την ακαθαρσία του; Είναι ιδρύματα όπου προετοιμάζουν τους αυριανούς επιστήμονες που θα προχωρήσουν μπροστά τη χώρα ή ξέφραγα αμπέλια, σκουπιδοτενεκέδες, χωματερές ή και στρατόπεδα εκπαίδευσης πολεμιστών;

Γιατί για σιγά. Ελευθερία – ελευθερία, αλλά όχι ασυδοσία, όπου ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει. Να μπει να σπάσει, να καταστρέψει, να απειλήσει, να δείρει, να σακατέψει ανθρώπους επειδή μπορεί και επειδή έτσι του αρέσει!

Βρίσκουν και τα κάνουν αυτοί οι ασύδοτοι μάγκες, που πριν από λίγες μέρες μπήκαν στην Πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου και χτύπησαν την υπάλληλο του κυλικείου επειδή… δεν ήθελε να κολλήσουν αφίσες σε έναν χώρο που μόλις είχε καθαρίσει.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Εχουν γίνει κατά καιρούς απίστευτα πράγματα που ξεπερνούν ακόμα και τη φαντασία του… Στίβεν Σπίλμπεργκ! Πριν από λίγα χρόνια, στην πολυτεχνική σχολή της Ξάνθης, έχτισαν με τούβλα και τσιμέντο την πόρτα του πρύτανη! Εχουν κρατήσει… αιχμαλώτους καθηγητές και πρυτάνεις. Αλλους τους έχουν ξυλοκοπήσει! Πόσες και πόσες φορές δεν είχαμε το φαινόμενο να μπαίνουν εισβολείς και να καταστρέφουν τα πάντα, αμφιθέατρα, υπολογιστές, τα πάντα;

Πριν από μερικές μέρες χτύπησαν βάναυσα υποψήφιο διδάκτορα και τον έστειλαν στο νοσοκομείο με τραύματα στο κεφάλι και το πρόσωπο με όπλο έναν πυροσβεστήρα!

Εχει γίνει φάρσα η φύλαξη των πανεπιστημίων και η πανεπιστημιακή αστυνομία. Το… αμπέλι παραμένει ξέφραγο κι ίσως έγινε ακόμα χειρότερο, παρότι καταργήθηκε το περίφημο άσυλο. Κι υπάρχει μία και μοναδική ερώτηση και μάλιστα απλή: πρέπει να θρηνήσουμε νεκρό για να ληφθούν μέτρα προστασίας; Πρέπει να εμπλακούν η… Χαμάς και οι Χούθι για να γίνει κατανοητό ότι κάποια στιγμή επιτέλους πρέπει να αλλάξουν όλα; Οτι δεν μπορεί να μπαίνουν κουκουλοφόροι, ροπαλοφόροι, εωσφόροι και να σκορπάνε τον πανικό επειδή… έτσι;

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ποιος θα τολμούσε σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού – για σοβαρά κράτη

μιλάμε – όχι να σπάσει και να δείρει και να τρομοκρατήσει, αλλά ακόμα και να κάνει μια μολυβιά στον τοίχο! Θα τον είχαν τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί και θα τον παρέδιδαν στη δικαιοσύνη με συνοπτικές διαδικασίες. Α, και κάτι σοβαρό: με την απολύτως σύμφωνη γνώμη όλων των κομμάτων! Κι αυτό έχει τη σημασία του. Γιατί εδώ μια τέτοια σύμπλευση είναι αδύνατη. Γιατί ακόμα κάποιοι όλους αυτούς τους χαϊδεύουν «γιατί πρέπει να είναι απολύτως ελεύθερη η διακίνηση των ιδεών». Αλήθεια τώρα;

Κι είναι και το άλλο. Εδώ τα πανεπιστήμια, μέσα και έξω, θυμίζουν… μάντρες γηπέδων και μάλιστα μικρών κατηγοριών. Κι ίσως αυτό είναι το λιγότερο μπροστά στα υπόλοιπα.

Τι ελευθερία είναι αυτή ώστε να μπορεί μια δράκα ανθρώπων να διαλύει τα πάντα;

Χιλιάδες φοιτητές, δεκάδες χιλιάδες, δίνουν αγώνα ζωής για να μπουν στο πανεπιστήμιο, με τις οικογένειές τους να φτύνουν αίμα για να τα καταφέρουν. Αλλά αν μια ομάδα κάποιων αποφασίσει ότι η σχολή είναι υπό κατάληψη, δεν μπορούν να κάνουν μάθημα! Χάνονται ολόκληρα εξάμηνα επειδή πολύ απλά δεν γίνονται μαθήματα, άρα δεν μπορούν να γίνουν και εξετάσεις. Και επ’ αυτού έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο κάποιοι φοιτητές που περίμεναν να πάρουν πτυχίο για να ξεκινήσουν μεταπτυχιακά στο εξωτερικό, να μην μπορούν να πάνε.

Αυτή είναι η – φρικτή – εικόνα, για την οποία το κράτος διαχρονικά έχει αποτύχει παταγωδώς όχι να λύσει, έστω να βελτιώσει.

Κι όσο δεν λαμβάνονται σοβαρά μέτρα, η κατάσταση θα γίνεται διαρκώς χειρότερη. Μέχρι να θρηνήσουμε κάποιον νεκρό από τις επισκέψεις κουκουλοφόρων – ροπαλοφόρων.

Στα χρόνια του ευρύτερου αναθεωρητισμού που ζούμε έχει ιδιαίτερη σημασία η στάση εναντίον της ουσίας του δημόσιου τομέα που υιοθετούν οι εκφραστές της λεγόμενης ριζοσπαστικής ή νέας Δεξιάς. Με επικεφαλής τον αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ παντού, σε όλο τον κόσμο, τα κόμματα του αναθεωρητισμού εκφράζουν μια έντονη επιθετικότητα κατά της ψυχής του σύγχρονου κράτους, που είναι η δημόσια γραφειοκρατία. Οχι βέβαια με την έννοια των νεοφιλελεύθερων οπαδών του λιγότερου δημόσιου τομέα. Αλλά με την αντίληψη της πολεμικής κατά των όποιων «φωτισμένων ειδικών» που εκφράζουν την καινούργια τάξη των μάνατζερ που διαφεντεύει από κρίσιμες θέσεις τις διάφορες εθνικές και διεθνείς πολιτικές χωρίς να είναι εκλεγμένη και να έχει έτσι λαϊκή νομιμοποίηση.

Ο στόχος, που είναι η αποδόμηση του γενικότερου κρατικού τομέα, επιχειρείται να γίνει μέσα από επιθέσεις κατά των κοινωνικών ελίτ που ελέγχουν τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς του κράτους και εμφανίζονται αντίθετες προς τον απλό λαό και τις αξίες και τα συμφέροντά του. Μια εξαιρετική ανάλυση αυτών των τάσεων και επιδιώξεων βρίσκει κανείς στο πρόσφατο βιβλίο των Russell Muirhead και Nancy Rosenblum, «Ungoverning: The Attack on the Administrative State and the Politics if Chaos» (Princeton, 2025). H επιτηδευμένη προσπάθεια να απαξιωθεί και να αποσυντεθεί η δυνατότητα του δημόσιου τομέα να ασκήσει τα καθήκοντά του αποτελεί για κάποιες κυβερνήσεις και κόμματα πολιτικό στόχο και όραμα. Προϋπόθεση για τη λειτουργία της Δημοκρατίας είναι μια κυβέρνηση που να μπορεί να διοικεί. Και για να το πετύχει αυτό εκ των πραγμάτων χρειάζεται έναν γραφειοκρατικό μηχανισμό. Χωρίς αυτόν δεν υπάρχει κυβερνητική δυνατότητα και η ολίσθηση στο χάος είναι αναπόφευκτη. Το «Ungoverning» περιγράφει τις αντιδραστικές κινήσεις που επιδιώκουν ακριβώς την αποσύνθεση του διοικητικού κράτους. Πετυχαίνοντας, δεν καταλήγουν σε εκπλήρωση πολιτικών στόχων αλλά σε αδιέξοδα που προκαλούν πιθανότατα τη βία.

Πολλές δημοκρατικές λειτουργίες που για πολλούς πολίτες θεωρούνταν για γενεές ολόκληρες δεδομένες, όπως οι τακτικές και τίμιες εκλογές, η προστασία της δημόσιας υγείας, κάποιες βασικές κρατικές λειτουργίες στην παιδεία, την καθαριότητα, την αστυνόμευση, την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων κ.ά., θα βρεθούν στο κενό και οι κοινωνίες θα κατρακυλήσουν σε ένα επίπεδο πλήρους αδράνειας και χάους. Θύμα ουσιαστικά θα είναι η δημοκρατία που εφόσον δεν αποδίδει θα εγκαταλειφθεί από τους λαούς. Με βάση αυτό το δεδομένο, οι πολίτες οφείλουν να βρίσκονται σε εγρήγορση με στόχο την υπεράσπιση αρχών με τις οποίες έχουν μεγαλώσει και θέλουν να ζουν μαζί τους. Πέρα από κόμματα και ιδεολογικές επιλογές…

Τραυματισμένος ανασύρθηκε 32χρονος αναρριχητής μετά την πτώση του σε βάραθρο στον Άγιο Κωνσταντίνο στη Λαυρεωτικής από στελέχη της 1ης Ε.Μ.Α.Κ.

Το βίντεο που έδωσε στη δημοσιότητα ο Πυροσβεστική κόβει την ανάσα με την δραματική επιχείρηση διάσωσης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Τραυματισμένος ανασύρθηκε ο 32χρονος μετά την πτώση του σε βάραθρο τον Άγιο Κωνσταντίνο Λαυρεωτικής από στελέχη της 1ης Ε.Μ.Α.Κ. pic.twitter.com/BTc3ahX6Xo

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

— Πυροσβεστικό Σώμα (@pyrosvestiki) May 10, 2025

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ο 32χρονος κατά τη διάρκεια της αναρρίχησης έχασε την ισορροπία του και έπεσε αρκετά μέτρα με συνέπεια να ακινητοποιηθεί τραυματισμένος στη μέση του γκρεμού.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Στο σημείο έσπευσαν δυνάμεις της Πυροσβεστικής, της ΕΜΑΚ και εθελοντές.

Με ειδικό εξοπλισμό στήθηκε επιχείρηση προσέγγισης του 32χρονου και ανάσυρσης από τον γκρεμό.

Τραυματισμένος αλλά εκτός κινδύνου μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου και νοσηλεύεται.

Σε κρίσιμη κατάσταση στη ΜΕΘ του Βενιζελείου Νοσοκομείου Ηρακλείου νοσηλεύεται ένας 48χρονος Βρετανός τουρίστας, ο οποίος τραυματίστηκε σοβαρά μετά τη πτώση τμήματος τζαμαρίας μπαλκονιού τρίτου ορόφου σπιτιού στην παραλιακή της Χερσονήσου.

Ο άτυχος άνδρας διέσχιζε πεζός μαζί με τη σύζυγό του τον πολυσύχναστο δρόμο, με τον ίδιο να τραυματίζεται σοβαρά στο κεφάλι και στο σώμα. Στην τουριστική περιοχή επικράτησε έντονη αναστάτωση, με τους εργαζόμενους να σπεύδουν στο σημείο προκειμένου να τον βοηθήσουν

Σοκάρουν οι εικόνες

Οι εικόνες που κατέγραψε η κάμερα κόβουν την ανάσα. Στο πλάνο διακρίνεται το ακριβές σημείο όπου αποκολλήθηκε τμήμα γυάλινης επιφάνειας από μπαλκόνι τρίτου ορόφου διαμερίσματος, καταλήγοντας πάνω σε 49χρονο Βρετανό τουρίστα που περνούσε πεζός από τον πολυσύχναστο δρόμο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ο εκκωφαντικός θόρυβος και ο πανικός που ακολούθησε, προκάλεσαν σοκ σε τουρίστες και εργαζόμενους της περιοχής.

Το βαρύ αντικείμενο τραυμάτισε σοβαρά στο κεφάλι και στο σώμα τον Βρετανό τουρίστα, ο οποίος μεταφέρθηκε στο Βενιζέλειο, όπου υποβλήθηκε σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις, μία αφαίρεση σπλήνας και μία νευροχειρουργική για πολλαπλά κατάγματα στο κρανίο, με τον ίδιο να νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στη ΜΕΘ του νοσοκομείου.

Ισχυροί άνεμοι

Σύμφωνα με πληροφορίες, το περιστατικό σημειώθηκε υπό συνθήκες ισχυρών ανέμων που έπνεαν στην ευρύτερη περιοχή, ενώ το διαμέρισμα από το οποίο αποκολλήθηκε η γυάλινη επιφάνεια μπαλκονιού ανήκει σε κάτοικο εξωτερικού, ενώ προανάκριση διενεργεί το αρμόδιο αστυνομικό τμήμα.

Την πρόθεση της Ρωσίας να εξετάσει το αίτημα για κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία για 30 ημέρες ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ.

Όπως τόνισε ο Ρώσος αξιωματούχος, η Μόσχα έχει τη δική της θέση για το ζήτημα, υπογραμμίζοντας ότι δεν θα υποκύψει στις πιέσεις της Δύσης για το ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία.

«Πρέπει να το εξετάσουμε, πρόκειται για μια νέα εξέλιξη», είπε ο Πεσκόφ μιλώντας στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CNN. «Αλλά, να προσπαθούν να μας ασκήσουν πιέσεις είναι εντελώς μάταιο», πρόσθεσε.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Το «τελεσίγραφο» της Δύσης

Υπενθυμίζεται ότι οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις στήριξαν την πρόταση για άνευ όρων 30ήμερη κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία, με τη σύμφωνη γνώμη και του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και απείλησαν τη Ρωσία με «τεράστιες» νέες κυρώσεις.

Ειδικότερα, η Ουκρανία και οι κυριότεροι Ευρωπαίοι σύμμαχοί της, σε συνεννόηση με τις ΗΠΑ, απηύθυναν σήμερα «τελεσίγραφο» στη Ρωσία, καλώντας την να αποδεχτεί την «πλήρη και άνευ όρων» κατάπαυση του πυρός, διάρκειας 30 ημερών, αρχής γενομένης από τη Δευτέρα 12 Μαΐου, απειλώντας ότι σε αντίθετη περίπτωση θα προχωρήσουν σε «μαζικές κυρώσεις».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Η ανακοίνωση αυτή έγινε κατά την επίσκεψη που πραγματοποίησαν το Σάββατο στο Κίεβο οι ηγέτες της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, της Γερμανίας Φρίντριχ Μερτς, της Βρετανίας Κιρ Στάρμερ και της Πολωνίας Ντόναλντ Τουσκ, οι οποίοι δήλωσαν ότι έχουν εξασφαλίσει την υποστήριξη του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ – σε μια σπάνια επίδειξης ενότητας από τη Δύση.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); Η «απάντηση» Πεσκόφ

Χωρίς να απαντήσει ευθέως στην πρόταση, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ εξέφρασε τη λύπη του, μιλώντας σε δημοσιογράφους, για τη «συγκρουσιακή» στάση που τηρούν οι Ευρωπαίοι απέναντι στη Ρωσία. «Ακούμε αντιφατικές δηλώσεις εκ μέρους της Ευρώπης. Γενικά, επικεντρώνονται στην αντιπαράθεση παρά στις προσπάθειες αποκατάστασης των σχέσεών μας, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο», είπε.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρόταση εκεχειρίας 30 ημερών έχει διατυπωθεί πολλές φορές από την Ουκρανία τις τελευταίες εβδομάδες, αλλά είχε απορριφθεί από τη Ρωσία, η οποία θέλει πρώτα να εξασφαλίσει κάποιες δεσμεύσεις για τα δικά της αιτήματα, όπως να σταματήσουν οι παραδόσεις όπλων στο Κίεβο.

Τι λένε οι Ευρωπαίοι

Σύμφωνα με τον Γάλλο πρόεδρο, περίπου 20 χώρες μέλη του «συνασπισμού των προθύμων» που στηρίζουν την Ουκρανία και συμμετείχαν σήμερα στην τηλεδιάσκεψη με τους ηγέτες που είχαν συγκεντρωθεί στο Κίεβο, μαζί με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, «αποφάσισαν να στηρίξουν την εκεχειρία» των 30 ημερών, υπό την επίβλεψη κυρίως των ΗΠΑ, αλλά στην οποία «θα συμβάλλουν όλοι οι Ευρωπαίοι».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Εάν η Ρωσία αρνηθεί την εκεχειρία ή την δεχτεί και στη συνέχεια την παραβιάσει «συμφωνήσαμε ότι θα προετοιμαστούν μαζικές κυρώσεις εκ μέρους των Ευρωπαίων και των Αμερικανών», πρόσθεσε.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ επιβεβαίωσε ότι η πρόταση στηρίζεται πλήρως από τις ΗΠΑ.

Ο Μερτς από την πλευρά του είπε ότι θα συνεχιστεί η βοήθεια προς το Κίεβο εάν δεν υπάρξει κάποια αντίδραση από το Κρεμλίνο και εκτίμησε ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει ως στόχο «να καταστρέψει ολόκληρη την ευρωπαϊκή πολιτική τάξη».

Ο Ζελένσκι και οι τέσσερις Ευρωπαίοι ηγέτες τηλεφώνησαν στον Ντόναλντ Τραμπ για να τον ενημερώσουν για το αποτέλεσμα των συνομιλιών τους. Στις φωτογραφίες που δόθηκαν στη δημοσιότητα, οι πέντε πρόεδροι και πρωθυπουργοί κάθονται γύρω από ένα χαμηλό τραπεζάκι στο ουκρανικό προεδρικό μέγαρο και ένα κινητό τηλέφωνο είναι ανοιχτό μπροστά τους. Ένας από τους αξιωματούχους που ήταν παρόντες στην αίθουσα είπε ότι χρησιμοποίησαν το κινητό τηλέφωνο του Μακρόν για την κλήση αυτή.

Η επίσκεψη των «τεσσάρων» στο Κίεβο ήταν επίσης μια συμβολική απάντηση στις εκδηλώσεις που οργάνωσε η Ρωσία τις προηγούμενες ημέρες για την επέτειο των 80 ετών από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με την παρουσία περίπου 20 ξένων ηγετών, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ.

Το αίτημα της Ρωσίας

Μιλώντας στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο ABC ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ είπε ότι πριν από την εκεχειρία θα πρέπει να σταματήσουν οι παραδόσεις όπλων από τη Δύση στην Ουκρανία.

Όπως τόνισε ο Πεσκόφ, σε διαφορετική περίπτωση το Κίεβο θα αποκτήσει «ένα πλεονέκτημα» τη στιγμή που «οι ρωσικές δυνάμεις προελαύνουν σταθερά» στο μέτωπο.

Από την πλευρά του, ο Εμανουέλ Μακρόν σχολίασε ότι πρόκειται για έναν «ελιγμό αναβολής» εκ μέρους της Μόσχας.

Η προηγούμενη προσπάθεια

Η Ρωσία είχε κηρύξει μονομερώς τριήμερη εκεχειρία, η οποία θα λήξει απόψε τα μεσάνυχτα. Η Ουκρανία δεν ανέφερε κανένα πυραυλικό πλήγμα στις πόλεις της από την έναρξη αυτής της εκεχειρίας, όμως κατηγόρησε τη Ρωσία για εκατοντάδες παραβιάσεις στη γραμμή του μετώπου.

Εξάλλου, η αμερικανική πρεσβεία στο Κίεβο προειδοποίησε ότι υπάρχει ενδεχόμενο για μια σημαντική «αεροπορική επίθεση» της Ρωσίας τις επόμενες ημέρες. Ουκρανικά μέσα ενημέρωσης μετέδιδαν σήμερα ότι η Ρωσία ενημέρωσε ότι κλείνει τον εναέριο χώρο πάνω από τη στρατιωτική βάση που χρησιμοποιήθηκε το 2024 για την εκτόξευση του πυραύλου τελευταίας γενιάς Ορέσνικ, ένδειξη ότι ενδέχεται να σχεδιάζει ένα νέο βαλλιστικό πλήγμα.

«Ελάτε να γίνει το Κίνημα της αλλαγής, της εθνικής αναγέννησης και του ελληνικού ονείρου»,  τόνισε ο Στέφανος Κασσελάκης κατά την ομιλία του στο Ολυμπιακό Κέντρο Πυγμαχίας Περιστερίου «Γιώργος Στεφανόπουλος» στο Περιστέρι που διεξάγεται το ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Δημοκρατίας.

«Τα βέλη ήταν στην πλάτη μου από την πρώτη μέρα. Με δύο διασπάσεις όμως παρέδωσα εκείνο το κόμμα στο 15%», επισήμανε ο κ. Κασσελάκης, μεταξύ άλλων, για τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, ασκώντας σκληρή κριτική στην Κουμουνδούρου.

Αναφέρθηκε στο μαύρο χρήμα στην πολιτική ζωή, χαρακτηρίζοντάς το ως κατάρα του ελληνικού πολιτικού συστήματος. «Όσο οι πολιτικοί αλώνεται από αυτό δεν θα υπάρχουν στην Ελλάδα ανεξάρτητα κόμματα. Δεν θα λερώσω τα χέρια μου ποτέ. Και αν αυτό προαπαιτούμενο για την επιτυχία ενός κόμματος στην Ελλάδα, τότε προτιμώ να είμαι ιδιώτης παρά αρχηγός κόμματος στην Ελλάδα. Η χώρα δεν έχει ανάγκη άλλο ένα κόμμα – καρτέλ. Το Κίνημα Δημοκρατίας είναι το κόμμα του λευκού χρήματος. Όλα διάφανα. Όλα από τις συνδρομές, τις δωρεές, τις κάρτες των μελών. Δεν χρωστάμε σε κανέναν, δεν μας κρατάει κανείς. Το Κίνημα Δημοκρατίας είναι και το κόμμα της ψηφιακής δημοκρατίας. Εσείς ψηφίσατε από το όνομα και το λογότυπο μέχρι το καταστατικό, άρθρο-άρθρο, την ευρωπαϊκή οικογένεια που ανήκουμε», υπογράμμισε χαρακτηριστικά.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

«Δεν δικάστηκα για το πόθεν έσχες μου, που είναι κρυστάλλινο και διάφανο», συμπλήρωσε, τονίζοντας πως «η αλήθεια είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση ψήφισε το δικαίωμα του εκλέγεσθαι στους απόδημους διατηρώντας τον νόμο ότι οι εκλεγμένοι πολιτικοί δεν πρέπει να έχουν εταιρείες στο εξωτερικό. Για αυτό όμως που για τους Έλληνες είναι εξωτερικό, για εμάς τους απόδημους είναι η χώρα που ζήσαμε, επιχειρήσαμε, πετύχαμε», τόνισε σχετικά με την καταδίκη του για συμμετοχή σε εταιρείες στην αλλοδαπή.

Προανήγγειλε μέτωπο δικαιοσύνης

Ανέφερε ότι μετά από συζητήσεις με την πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας Ζωή Κωνσταντοπούλου, υιοθετήθηκαν κατηγορητήρια που έχει ετοιμάσει το Κίνημα Δημοκρατίας για την υπόθεση των Τεμπών. «Θα δουλέψουμε μαζί τις αμέσως ερχόμενες μέρες για να τα εμπλουτίσουμε και για να θέσουμε προ των ευθυνών τους όλους τους άλλους βουλευτές που επικαλούνται το αίτημα για Δικαίωση. Χρειαζόμαστε 30 βουλευτές που θα τιμήσουν τον όρκο τους και θα στείλουν σε προανακριτική όλα τα πολιτικά πρόσωπα, για όλες τις πράξεις – και φυσικά τον πρωθυπουργό τον ίδιο, όπως απαιτούν οι οικογένειες των θυμάτων», υπογράμμισε.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Συμπλήρωσε ότι «μαζί με τη Ζωή κι όλους εσάς θα γίνουμε ο δημοκρατικός τους εφιάλτης. Ενώνουμε τις φωνές μας με τη κραυγή για δικαιοσύνη από τους συγγενείς και τα πολλά εκατομμύρια των Ελλήνων που βγήκαν στους δρόμους και το απαίτησαν. Γιατί εμείς δεν είμαστε όμηροι της καρέκλας, αλλά διάκονοι του λαού».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

«Φτιάχνουμε μαζί, εντός και εκτός κοινοβουλίου, ένα μέτωπο δικαιοσύνης που θα είστε εσείς, το Κίνημα Δημοκρατίας στον αγώνα αυτό, μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες. Η Ελλάδα μπορεί καλύτερα. Η Ελλάδα δικαιούται ένα καλύτερο μέλλον», πρόσθεσε ο κ. Κασσελάκης.

«Πάμε μπροστά ως Κίνημα Δημοκρατίας να φτιάξουμε ένα νέο ξεκίνημα για όλους τους Έλληνες. Πάρτε το Κίνημα στα χέρια σας. Πάρτε τη χώρα στα χέρια σας. Στείλτε τη διαπλοκή σπίτι της. Ελάτε να γίνει το Κίνημα της αλλαγής, της εθνικής αναγέννησης και του ελληνικού ονείρου», κατέληξε στην ομιλία του ο πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατίας.

Αρχικά στο βήμα ανέβηκε η αγωνίστρια του Πολυτεχνείου Μέλπω Λακατσά. Τόνισε μεταξύ άλλων πως «το Κίνημα κατάφερε να απλωθεί και σε Ελλάδα και σε εξωτερικό».

Το συνέδριο βρίσκεται σε εξέλιξη με χαιρετισμούς ξένων ευρωβουλευτών και αντιπροσώπων ξένων κομμάτων, όπως και αντιπροσώπων κομμάτων της χώρας. Οι εργασίες του συνεδρίου θα ολοκληρωθούν το απόγευμα της Κυριακής.

Όσα είπε ο Στέφανος Κασσελάκης:

Ελεύθεροι με την επιβολή περιοριστικών όρων αφέθηκαν, μετά τις απολογίες τους στον 1ο τακτικό ανακριτή Θεσσαλονίκης, οι 13 ανήλικοι που κατηγορούνται για την υπόθεση της εγκληματικής συμμορίας, η οποία φέρεται να δρούσε υπό τον μανδύα ακροδεξιάς συλλογικότητας, με την ονομασία «Εθνικιστική Νεολαία Θεσσαλονίκης».

Την ίδια ποινική μεταχείριση επιφύλασσαν ανακριτής και εισαγγελέας, με την ομόφωνη απόφασή τους, σε 25χρονο συγκατηγορούμενό τους.

Η διαδικασία θα συνεχιστεί αύριο, Κυριακή, οπότε το κατώφλι του ανακριτικού γραφείου θα περάσουν οι υπόλοιποι 14 κατηγορούμενοι (όλοι ενήλικες) που διώκονται για την υπόθεση, ανάμεσά τους τα φερόμενα ως ηγετικά στελέχη της συμμορίας που συντόνιζαν τους υπόλοιπους.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Αρνήθηκαν τις κατηγορίες

Ύστερα από μαραθώνια διαδικασία που ξεπέρασε τις δέκα ώρες, αποφασίστηκε να επιβληθούν, ανάλογα με την περίπτωση, περιοριστικοί όροι, όπως εμφάνιση σε αστυνομικό τμήμα, απαγόρευση παρακολούθησης αθλητικών εκδηλώσεων και αναμορφωτικά μέτρα.

Όσοι απολογήθηκαν σήμερα, αρνήθηκαν τις κατηγορίες που τους αποδίδονται και κάθε εμπλοκή σε επεισόδια ή βίαιες επιθέσεις και ληστείες με ρατσιστικά χαρακτηριστικά. Κατά πληροφορίες, υποστήριξαν ότι απλά ήταν μέλη στην ομάδα που είχε δημιουργήσει η συγκεκριμένη οργάνωση στη διαδικτυακή πλατφόρμα Telegram.

Επιθέσεις και βανδαλισμοί

Η δικογραφία περιλαμβάνει συνολικά 30 άτομα, από τα οποία συνελήφθησαν τα 28 (ένας ανήλικος φέρεται να βρίσκεται στο εξωτερικό και ο τελευταίος δεν έχει ταυτοποιηθεί). Στην ίδια δικογραφία που επικεντρώνεται στο διάστημα από τον περυσινό Σεπτέμβριο έως Μάρτιο του τρέχοντος έτους, περιγράφονται, μεταξύ άλλων, επιθέσεις ενάντια σε άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου (μεταξύ αυτών ένα περιστατικό με τραυματισμούς στο περιθώριο ερασιτεχνικού αγώνα μπάσκετ), δύο ληστείες, βανδαλισμοί με ακροδεξιά συνθήματα σε σχολεία, γραφείο πολιτικού κόμματος κ.ά.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Σε αστυνομικές έρευνες στα σπίτια των κατηγορούμενων βρέθηκαν και κατασχέθηκαν ρουχισμός και τεμάχια υφάσματος με εθνικιστικά σύμβολα, πλήθος αυτοκόλλητων, βιβλία και έντυπο υλικό που απεικονίζουν εθνικιστικά σύμβολα, σύμβολα ρατσιστικής φύσεως και λογότυπα της οργάνωσης, όπλα, όπως σιδηρογροθιές, μαχαίρια, σπαθί, μεταλλικές και ξύλινοι ράβδοι, κυνηγετικά φυσίγγια, σφεντόνα και πυροτεχνική κατασκευή, συσκευασίες κάνναβης, ζυγαριά ακριβείας, 33 κινητά τηλέφωνα, 6 ηλεκτρονικοί υπολογιστές και δύο αντιασφυξιογόνες μάσκες.

Οι κατηγορίες

Εις βάρος των 28 συλληφθέντων είχε ασκηθεί ποινική δίωξη, κατά περίπτωση, για συνολικά 13 πράξεις (δύο σε βαθμό κακουργήματος και 11 σε βαθμό πλημμελήματος). Πιο συγκεκριμένα πρόκειται για τις εξής πράξεις: εμπορία ανθρώπων με στρατολόγηση ανήλικων προς τέλεση εγκληματικών πράξεων, ληστεία κατά συρροή και ηθική αυτουργία στη συγκεκριμένη πράξη, εγκληματική οργάνωση (συμμορία), διέγερση σε διάπραξη εγκλημάτων και βιαιοπραγιών με ρατσιστικά κίνητρα, προτροπή σε πράξεις βίας ή μίσους μέσω διαδικτύου, αδικήματα βίας με αφορμή αθλητικές εκδηλώσεις, επικίνδυνη σωματική βλάβη και ηθική αυτουργία κατά συρροή, απάτη με υπολογιστή, παραβίαση προσωπικών δεδομένων, φθορά ξένης ιδιοκτησίας, παράβαση περί νόμων φωτοβολίδων και ναρκωτικών.

Για πρώτη φορά στα χρονικά μία τόσο σημαντική είδηση για την Ελλάδα και την Κύπρο προήλθε από κάπου που ουδείς έως τώρα μπορούσε να φανταστεί έστω και ως μακρινό ενδεχόμενο να προκύψει.

Και όμως: τα όσα συμβαίνουν πλέον στον ουρανό της Δαμασκού έχουν ήδη αποκτήσει μείζονα σημασία για το πώς θα εξελιχθούν τα πιο κρίσιμα ζητήματα που αφορούν τις δύο χώρες.

Προ ημερών τουρκικά και ισραηλινά μαχητικά έφτασαν κοντά σε εμπλοκή πάνω από την πρωτεύουσα της Συρίας όταν το Ισραήλ βομβάρδιζε την πόλη, ακόμα και κοντά στο προεδρικό μέγαρο, θέλοντας να καταστεί σαφές στη νέα εξουσία ποια πρέπει να θεωρεί ως όριά της στα θέματα ανάφλεξης μεταξύ των δύο κρατών.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Τότε, όπως υποστηρίζουν τουρκικές και συριακές πηγές χωρίς πάντως να έχουν δεχθεί κάποια σοβαρή διάψευση από καμία πλευρά, τουρκικά μαχητικά επενέβησαν με διαδικασίες προειδοποίησης προς τα ισραηλινά και, χωρίς να έχουν γίνει γνωστές ακριβείς λεπτομέρειες, το επεισόδιο έληξε εκεί.

Και, καθώς δεν υπήρξε χτύπημα, λογικά πρέπει μάλλον να θεωρείται ότι πιθανότατα τα ισραηλινά αεροσκάφη αποχώρησαν.

Ομως οι λεπτομέρειες είναι καθοριστικής σημασίας – και χωρίς αυτές είναι αδύνατον να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα, τόσο για το τι ακριβώς συνέβη, ιδίως για το πώς αποκλιμακώθηκε η ένταση, όσο και για το τι θα σημαίνει εν τέλει η γνώση αυτού που συνέβη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Είναι μάλλον δύσκολο, αν όχι σχεδόν αδύνατον, να φανταστεί κανείς την ισραηλινή αεροπορία, όπως και την κυβέρνηση, να τρομοκρατούνται από τις όποιες προειδοποιήσεις τούρκων πιλότων.

Αντιθέτως, είναι πολύ λογικό αυτό να συμβεί εάν προήλθαν όχι από την Αγκυρα, αλλά από την Ουάσιγκτον.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Γιατί άλλη ερμηνεία που να βγάζει νόημα δεν φαίνεται απλό να υπάρχει.

Τι δουλειά έχουν όμως η Ελλάδα και η Κύπρος με όλα αυτά; Δυστυχώς, μεγάλη.

Προ ημερών ο πρωθυπουργός του Ισραήλ υποδεχόμενος τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας δήλωσε ότι οι εργασίες για το καλώδιο θα ξεκινήσουν εντός του 2025.

Και ότι αναμένει το ταχύτερο και αντίστοιχη τριμερή συνάντηση και με την Ελλάδα.

Ακούγεται ωραίο, όμως δεν είναι όπως ακούγεται: μάλλον ήταν μία καλυμμένη κοινή μομφή προς την Αθήνα για την καθυστέρησή της στο τμήμα που της αναλογεί και για την απουσία.

Είναι λοιπόν κρίσιμο να καταστεί ξεκάθαρο εάν η ένταση πάνω από τη Δαμασκό είναι πρωτίστως ένα πόκερ μεταξύ της Τουρκίας και του Ισραήλ με διαμεσολαβητή τον ίδιο τον αμερικανό πρόεδρο που αγωνιά να εξομαλύνει την κατάσταση, ιδίως και με το νέο επιπρόσθετο χάος που σπέρνουν τώρα Ινδία και Πακιστάν.

Ή, αν πρόκειται για τελεσίδικα συγκρουσιακή κατάσταση.

Ακόμα κρισιμότερο όμως είναι αυτό να ξεκαθαρίσει ως προς το καλώδιο: θα πάει μέχρι τέλους, ή μπορεί και να αποδειχθεί ένα χαρτί στο τραπέζι μιας διαπραγμάτευσης από την οποία η Ελλάδα και η Κύπρος είναι απούσες ενώ, πιθανότατα, εκεί θα κριθούν πάρα πολλά γι’ αυτές;

Μήνυση και αγωγή ύψους 500.000 ευρώ κατά του πρώην βουλευτή της «Νίκης» και νυν ανεξάρτητου Β’ Θεσσαλονίκης Νίκου Παπαδόπουλου επρόκειτο να καταθέσει η Εθνική Πινακοθήκη για τους βανδαλισμούς που πραγματοποίησε στις 10 Μαρτίου.

Υπενθυμίζεται ότι ο Νίκος Παπαδόπουλος είχε με συνεργάτη του στον χώρο της έκθεσης «Η Σαγήνη του Αλλόκοτου» και προχώρησε στον βανδαλισμό των έργων του Χριστόφορου Κατσαδιώτη.

Ο Νίκος Παπαδόπουλος, μιλώντας στο MEGA, τόνισε πως δεν έχει μετανιώσει για την πράξη του.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); «Από μισό ευρώ να βάλουμε όλοι οι Χριστιανοί, τα μαζέψαμε τα πεντακόσια χιλιάρικα»

«Τα 500.000 που θέλουν από εμένα αυτοί οι κύριοι που βάζουν τα βέβηλα έργα τα οποία προσβάλλουν ευθέως την Παναγία είναι μέσα στα πλαίσια της οικονομικής μου εξόντωσης, αφού προηγήθηκε η δολοφονία χαρακτήρα. Μετά έρχεται η πολιτική εξόντωση. Είδατε ότι με διαγράψανε από τη Νίκη και προσπαθούν να σβήσουν τη φωνή μου από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Ο κόσμος όμως δεν το θέλει. Σύμφωνα με δημοσκόπηση, 9/10 Έλληνες θέλουν να ακούνε αυτή τη φωνή. Τώρα έρχεται η ποινική εξόντωση», είπε αρχικώς.

Ακολούθως τόνισε πως «μου κόψανε το μισό μισθό για τα βέβηλα έργα που κατέβασα. Και καλά έκανα που τα κατέβασα, μακάρι να με αξιώσει ο θεός να τα ξανακατεβάσω. Κανένας συμβιβασμός από εμένα. 500.000 ευρώ δεν είναι και πολύ μεγάλο ποσό, για του Ορθόδοξους πιστούς Χριστιανούς. Είμαστε 10 εκατομμύρια. Από μισό ευρώ να βάλουμε όλοι οι Χριστιανοί, τα μαζέψαμε τα πεντακόσια χιλιάρικα. Δεν φοβόμαστε τα πρόστιμά τους, δεν φοβόμαστε τίποτα».

Δείτε το ρεπορτάζ του MEGA:

Τα ΜΜΕ το παρουσίασαν με τον συνηθισμένο (γκαγκάν, γκαγκάν!) κραυγαλέο τρόπο τους: «Θα διαγράφονται αυτοί που διαπράττουν κακουργήματα στα πανεπιστήμια». Φυσικά, αυτό που είχε πει η υπουργός Παιδείας Σοφία Ζαχαράκη ήταν αρκετά διαφορετικό και εξαρτημένο από προϋποθέσεις, όπως αν είναι «αποδεδειγμένη η εμπλοκή του φοιτητή σε κακουργηματική δράση». Θα ακολουθεί, βεβαίως, «διαβάθμιση της σοβαρότητας του επεισοδίου» και μόνο τότε θα φτάνουμε «και στη διαγραφή». (Εχει σημασία ο σύνδεσμός «και», γιατί πριν από τη διαγραφή υπάρχει ποικιλία άλλων, ηπιότερων μορφών κυρώσεων, για να τις εξαντλήσουμε…) Και ποιος θα κρίνει αν η δράση είναι κακουργηματική, αν δηλαδή επισύρει ποινή φυλάκισης άνω των πέντε ετών; Μα, φυσικά, τα δικαστήρια! Είμαστε κράτος δικαίου, το ξεχάσατε;

Εχετε ήδη καταλάβει, είμαι βέβαιος. Κατ’ αρχάς, μόνο για κακούργημα. Για τις απλές χειροδικίες δεν θα τίθεται ζήτημα διαγραφής. Οπότε ο αφισοκολλητής, ετών 34, που χαστούκισε την ιδιοκτήτρια του κυλικείου στο πρόσφατο επεισόδιο στην Πανεπιστημιούπολη, τη γλιτώνει. Ενα χαστούκι της έδωσε. Σιγά! Δεν την πλάκωσε κιόλας. Να τη συνετίσει προσπάθησε, για το δικό της καλό μάλιστα! Για να τη φέρει στην πραγματική ταξική της συνείδηση. Αλλά και κακούργημα να ήταν, μέχρι να κριθεί τελεσιδίκως η υπόθεση από τη Δικαιοσύνη, ζήσε Μάη μου! Ο τραμπούκος θα έχει όλο τον χρόνο να πάρει το πτυχίο του, ίσως να κάνει και μεταπτυχιακές σπουδές, ακόμη και διδακτορικό, αν έχει κάποιον καθηγητή να τον βοηθήσει, και έπειτα από χρόνια, όταν αυτός θα είναι πια κάτι άλλο (από διαπρεπής εργατολόγος μέχρι κατάδικος για ληστεία τραπέζης) θα του έρχεται στο σπίτι η διαγραφή του από το πανεπιστήμιο! Ποιο σπίτι; Μα τι λέω; Μου διαφεύγει η πρόοδος που θα έχουμε κάνει μέχρι τότε στον τομέα της ψηφιοποίησης του κράτους. Η διαγραφή του θα του έρχεται στην ηλεκτρονική διεύθυνσή του, αλλά και στο κινητό, παρακαλώ, μέσω 112, για να πάρει και μια τρομάρα από το γκάρισμα.

Επειτα, υπάρχει και το ζήτημα των τρομοκρατών, εκείνων που έχουν ήδη καταδικαστεί για κακουργήματα και εκτίουν ποινές. (Αλλά και των άλλων που θα ακολουθήσουν, μην αμφιβάλλετε…) Αυτοί, θα το έχετε προσέξει, πολύ συχνά αξιοποιούν την πρόνοια του νόμου και σπουδάζουν ενόσω εκτίουν την ποινή τους. Με αυτούς τους επιβεβαιωμένα κακούργους τι γίνεται; Τίποτα δεν χρειάζεται να γίνει. Αυτοί τέλεσαν το κακούργημά τους εκτός πανεπιστημίου και σε προγενέστερο χρόνο, κανείς δεν μπορεί να τους διαγράψει, όπως και οποιονδήποτε άλλο φυλακισμένο σπουδάζει. Ναι, τότε όμως, μήπως αδικούμε όσους θα διαγράφονται για κακουργήματα εντός του πανεπιστημίου; Οπότε, για να αντισταθμίσουμε (πάνω απ’ όλα είμαστε κράτος δικαίου, μην το ξεχνάμε…) μήπως να επιτρέπουμε στους διαγραφέντες να γράφονται ξανά;

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Κοροϊδεύω, το έχετε καταλάβει – έτσι αντιδρώ, όταν καταλαβαίνω ότι με κοροϊδεύουν. Κοροϊδία είναι η φοβερή απειλή της κυρίας υπουργού, για τον απλό λόγο ότι το συγκεκριμένο μέτρο είναι σχεδιασμένο έτσι, ώστε να βάζει το κάρο μπροστά από το άλογο. Στις χώρες της κατηγορίας εκείνης στην οποία νομίζουμε ότι ανήκουμε, το σύστημα λειτουργεί με τον εξής απλό τρόπο: Το πανεπιστήμιο έχει έναν εσωτερικό κανονισμό, που του δίνει τη δυνατότητα να αποβάλει φοιτητές για ένα σωρό παραπτώματα που αφορούν τη συμπεριφορά και την απειλή για τους άλλους. Συνεδριάζει το αρμόδιο συμβούλιο, κρίνει την περίπτωση και, αν χρειάζεται, πετάει έξω τον επικίνδυνο φοιτητή κατευθείαν. Αν θέλει εκείνος μετά, ας τρέχει το πανεπιστήμιο στα δικαστήρια. Εμείς, το αντιστρέφουμε! Τον είχαν κάτω, τον χτυπούσαν τέσσερις και κατέληξε στο νοσοκομείο; Περιμένετε να αποφανθεί η Δικαιοσύνη και θα δείτε τι θα πάθουν! Τα περί διαγραφής, λοιπόν, είναι το παυσίπονο της πανεπιστημιακής αστυνομίας, σε νέα μορφή, βελτιωμένη. (Ξέρετε τι άλματα κάνει η Επιστήμη στις μέρες μας;) Πρόκειται, δηλαδή, για άλλη μία ανεφάρμοστη ιδέα, με εφήμερη επικοινωνιακή αξία.

Υστερόγραφο. Υπάρχει, απ’ όσο ξέρω, ένας ετήσιος θεσμός επιβράβευσης της γυναικείας επιχειρηματικότητας. Παίρνω το θάρρος να εισηγηθώ στους αρμοδίους να βραβεύσουν την κυρία που λειτουργεί τα κυλικεία στην Πανεπιστημιούπολη. Εφόσον δεν υπάρχει Ελληνίδα η οποία αναπτύσσει επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ουκρανία, το σχετικό βραβείο το αξίζει αυτή η κυρία!

Ο Έντι Ράμα και ο 80χρονος Σαλί Μπερίσα αναμετρώνται αύριο Κυριακή για την πρωθυπουργία της Αλβανίας.

Στην ψηφοφορία θα συμμετάσχουν 3,7 εκατομμύρια Αλβανοί, ενώ δικαίωμα ψήφου για πρώτη φορά θα έχει και η διασπορά.

Όπως μετέδωσε ο απεσταλμένος του ΕΡΤNews  από τον συνοριακό σταθμό της Κακαβιάς προς την Αλβανία η κίνηση (18:30) ήταν μικρή.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ωστόσο, αναμένεται το βράδυ και αύριο πολλοί να μεταβούν προς τα γειτονικά χωριά και προς τα χωριά της ομογένειας, αλλά και από την πλευρά της συνοριακής γραμμής της Κρυσταλλοπηγής, ούτως ώστε να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα.

Σημειώνεται πως αν κερδίσει ο Έντι Ράμα θα είναι τέταρτη συνεχόμενη φορά και θα είναι ο μακροβιότερος πρωθυπουργός στη χώρα.

Ο Μπερίσα από τη μία πλευρά ο Ράμα από την άλλη «ρίχνουν γέφυρες» προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ τεράστιο θέμα αποτελεί και το θέμα της οικονομικής ανάπτυξης, η αύξηση του ΑΕΠ και το θέμα της καταπολέμησης της διαφθοράς.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ο 80χρονος Σαλί Μπερίσα εκτιμάται ότι θα προτάξει κυρίως το θέμα των συντάξεων. «Βλέπει» προς τους συνταξιούχους λέγοντας ότι θα υπάρξουν αυξήσεις των μισθών αλλά και γενικότερα της οικονομίας και της μείωσης των φόρων.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Ο στρατηγός της προεκλογικής εκστρατείας του Τραμπ στην υπηρεσία του Μπερίσα

Ο ανώτερος σύμβουλος της προεκλογικής καμπάνιας του Τραμπ και γκουρού των Ρεπουμπλικανών για τις εκλογές, Κρις ΛαΤσιβίτα, υποστηρίζει τώρα το συντηρητικό Δημοκρατικό Κόμμα της Αλβανίας, του οποίου ο ηγέτης Σαλί Μπερίσα ελπίζει στη δική του πολιτική ανάκαμψη στις εθνικές εκλογές της Κυριακής (11/5), μετά τις κατηγορίες για διαφθορά που τον ακολουθούσαν για χρόνια.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Με την υποστήριξη του εγκέφαλου της καμπάνιας που οδήγησε στην πολιτική ανάσταση του Ντόναλντ Τραμπ το 2024, ο Μπερίσα προσπαθεί να φέρει ένα τέλος στα 12 χρόνια διακυβέρνησης από τους Σοσιαλιστές του Ράμα, που σημαδεύτηκαν από την κομματική κατάληψη κράτους, σχολιάζουν πολλοί διεθνείς παρατηρητές. Επίσης όμως θα οδηγούσε στην εξουσία μια πολιτική δύναμη ανοιχτά ευθυγραμμισμένη με την ατζέντα του Τραμπ σε μια περιοχή που θεωρείται στρατηγικά ευάλωτη στην ρωσική και κινεζική επιρροή.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

«Τα τελευταία δύο χρόνια, ο Κρις ΛαΤσιβίτα έχει συμβουλεύσει δύο σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες, σε δύο διαφορετικές χώρες… αυτές οι δύο περιπτώσεις είναι ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Σαλί Μπερίσα», δήλωσε στο POLITICO ο εκπρόσωπος του Δημοκρατικού Κόμματος, Άλφρεντ Λέλα.

Όπως σημειώνει ο Λέλα, «οι δύο άνδρες έχουν εντυπωσιακά παρόμοια προφίλ… υπέστησαν διώξεις από κατεστημένα — εγχώρια και διεθνή –, στοχοποιήθηκαν από τα δικαστικά συστήματα των χωρών τους και παρουσιάστηκαν ως επικίνδυνα αουτσάιντερ που πρέπει να εξαλειφθούν πάση θυσία από την πολιτική».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Ο 80χρονος σήμερα Μπερίσα, θεωρείται ως ο «πατέρας» της αλβανικής δημοκρατίας για τον ρόλο του στο κίνημα διαμαρτυρίας που ανέτρεψε το τελευταίο σκληροπυρηνικό κομμουνιστικό καθεστώς της Ευρώπης το 1992 και για το γεγονός ότι έγινε ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος της χώρας.

Όμως το 2021 έγινε στόχος της κυβέρνησης Μπάιντεν για φερόμενη διαφθορά, πυροδοτώντας τρία χρόνια χάους στο Δημοκρατικό Κόμμα της Αλβανίας, κατά τη διάρκεια των οποίων ο Μπερίσα διαγράφηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα και τελικά τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό ενόψει μιας έρευνας για διαφθορά. Τελικά, μέσω της δικαστικής οδού επανέκτησε τον έλεγχο του κόμματος το 2024.

Τα προγνωστικά

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα μπορεί να εξασφαλίσει περίπου το 48% των ψήφων στις εκλογές της Κυριακής, ενώ οι Δημοκρατικοί υστερούν κατά περίπου 10 ποσοστιαίες μονάδες.

Όμως η προσμέτρηση της ψήφου της διασποράς για πρώτη φορά, αλλά και η χαμηλή αξιοπιστία των δημοσκοπήσεων θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κάποια έκπληξη, που θα αποτελούσε και την εκλογική αναγέννηση του Μπερίσα, που πριν λίγο καιρό θεωρούνταν πολιτικά νεκρός.

Νέος ομαδικός τάφος ανακαλύφτηκε στις Συκιές κατά τη διάρκεια της επέκτασης των ανασκαφών που άρχισαν στο πάρκο Εθνικής Αντίστασης, στη Θεσσαλονίκη.

Το νέο εύρημα ανακοίνωσε κατά την παρουσίαση του βιβλίου του δημοσιογράφου Σπύρου Κουζινόπουλου «Γεντί Κουλέ: Η Βαστίλη της Θεσσαλονίκης» (εκδ. Ιανός) ο δήμαρχος Νεάπολης Συκεών Σίμος Δανιηλίδης.

«Αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τις έρευνες μετά την αποκάλυψη των ομαδικών τάφων. Έχω να σας πω ότι ήδη βρέθηκε και άλλος ομαδικός τάφος», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Δανιηλίδης, σύμφωνα με το voria.gr.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Εκείνη την περίοδο εκτελέστηκαν 400 πολιτικοί κρατούμενοι

Κατά την ανάπλαση του πάρκου Εθνικής Αντίστασης στις Συκιές βρέθηκαν από τον περσινό Οκτώβριο τέσσερις ομαδικοί τάφοι με συνολικά 33 σκελετούς. Θεωρείται ότι πρόκειται για εκτελεσθέντες πολιτικούς κρατούμενους του Επταπυργίου την περίοδο του εμφυλίου.

Σύμφωνα με τον κ. Κουζινόπουλο, και όπως το αναφέρει στο βιβλίο του, τη συγκεκριμένη περίοδο εκτελέστηκαν 400 πολιτικοί κρατούμενοι που καταδικάστηκαν σε θάνατο για τις ιδέες τους από το Έκτακτο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης. Φαίνεται ότι εκτελέστηκαν στη συγκεκριμένη περιοχή που την περίοδο εκείνη ήταν έρημη.

Μετά τον εντοπισμό των πρώτων πέντε ομαδικών τάφων ο δήμαρχος Νεάπολης Συκεών Σίμος Δανιηλίδης αποφάσισε να ερευνηθεί όλος ο χώρος του πάρκου για το ενδεχόμενο εντοπισμού και άλλων ομαδικών τάφων, όπως κι έγινε.

Στην παρουσίαση του βιβλίου, σε χώρο της έκθεσης βιβλίου που κατακλύστηκε από κόσμο, μίλησε και ο Αγάπιος Σαχίνης, ο θείος του οποίου εκτελέστηκε το 1949, όπως και ο καθηγητής πολιτικών επιστημών του ΑΠΘ Άρης Στυλιανού.

Το Τμήμα Ανθρωποκτονιών έχει πλέον αναλάβει τις έρευνες για την υπόθεση θρίλερ που αποκάλυψε η Αγγελική Νικολούλη και το Φως στο Τούνελ με τους τρεις θανάτους της ίδιας οικογένειας μέσα σε λίγες ημέρες στο Ελληνικό.

Όπως σημειώνεται, η υπόθεση της εύπορης και εσωστρεφούς οικογένειας Σιδηροπούλου στο Ελληνικό , δεν είναι απλώς τραγική. Μέσα σε μόλις 13 ημέρες, και τα τρία μέλη της–μητέρα, κόρη και γιος– πέθαναν διαδοχικά υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, αφήνοντας πίσω τους ένα απόκοσμο μυστήριο και πολλά αναπάντητα ερωτήματα.

Κοινός παρονομαστής μια «σκιώδης παρουσία», μια γυναίκα που φέρεται να κινείται μεθοδικά στο παρασκήνιο. Κρατά ακόμα στα χέρια της τα κλειδιά του σπιτιού της οικογένειας και… ίσως της υπόθεσης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ανεξήγητες μετακινήσεις, περίεργες επισκέψεις σε νοσοκομεία, σεντόνια που «καθαρίστηκαν» μετά τους θανάτους, ύποπτες κινήσεις με μπράβους και ένα κινητό που ενεργοποιήθηκε… μετά τον θάνατο του ιδιοκτήτη του. Γεγονότα που μόνο τυχαία δεν μοιάζουν με φόντο μια μεγάλη περιουσία την ώρα που δεν έχει εμφανιστεί ακόμα κανένας συγγενής…

Ο θάνατος χτύπησε τρεις φορές …

Πρώτη έφυγε από τη ζωή η μητέρα, Κατερίνα Σιδηροπούλου, 98 χρόνων, συνταξιούχος του ΙΚΑ. Στις 11 Απριλίου μεταφέρθηκε στο «Ερυθρός Σταυρός» με έντονους εμετούς. Τέσσερις ημέρες μετά, τη Μεγάλη Τρίτη 15 Απριλίου, κατέληξε. Η αιτία θανάτου: σηπτική καταπληξία. Εκκρεμούν νεκροτομή και τοξικολογικές εξετάσεις.

Έξι μέρες αργότερα, η κόρη της, Βαρβάρα – Βέρα Σιδηροπούλου, 78 χρόνων, ιδιωτική υπάλληλος, με βηματοδότη και πρόσφατο τραυματισμό στο πόδι, αφήνει κι εκείνη την τελευταία της πνοή. Είχε μεταφερθεί από το «Ιπποκράτειο» στο «Ασκληπιείο Βούλας», όπου κατέληξε τη Δευτέρα του Πάσχα, 21 Απριλίου. Η γνωμάτευση: πολυοργανική ανεπάρκεια και καρδιακή ανακοπή. Εκκρεμούν επίσης οι απαραίτητες εξετάσεις.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Κι ενώ ο κύκλος του θανάτου φαινόταν να κλείνει, ήρθε το τρίτο χτύπημα. Ο Μιχάλης – Μάικλ Σιδηρόπουλος, 75 χρόνων, επιχειρηματίας, συγγραφέας, με καριέρα στον Καναδά, πέθανε στις 28 Απριλίου στο «Ιόνιο Θεραπευτήριο» Κορυδαλλού. Είχε νοσηλευτεί αρχικά στον «Ερυθρό Σταυρό» και στη συνέχεια μεταφέρθηκε εκεί λόγω ραγδαίας επιδείνωσης. Η αιτία θανάτου: καρδιακή ανακοπή. Εκκρεμούν νεκροτομή και εξετάσεις. Κανένας συγγενής δεν έχει βρεθεί.

Ο φίλος παλεύει να ενώσει τα κομμάτια του παζλ, αναζητώντας το φως στο σκοτάδι…

Φίλος του Μιχάλη Σιδηρόπουλου, Ελληνοκαναδός που ταξίδεψε από το Τορόντο για να τον βρει, βρέθηκε μπροστά σε μια ανεξήγητη και συγκλονιστική πραγματικότητα. Όχι μόνο δεν κατάφερε να εντοπίσει τον φίλο του, αλλά πληροφορήθηκε πως και τα τρία μέλη της οικογένειας –ο Μιχάλης, η μητέρα του και η αδερφή του– έφυγαν από τη ζωή σχεδόν ταυτόχρονα, όλοι από την «καρδιά»…

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

«Ήρθα Πάσχα στην Ελλάδα για να δω τον φίλο μου. Πήγα στο σπίτι του στο Ελληνικό, αλλά δεν απαντούσε κανείς. Οι γείτονες δεν ήξεραν τίποτα. Μόνο ένας από παρακείμενο σπίτι μου είπε ότι πέθανε στις 29 Απριλίου… Αλλά και η μητέρα του και η αδερφή του έφυγαν από τη ζωή σχεδόν ταυτόχρονα! Δεν μπορούσα να το πιστέψω…», ανέφερε ο μάρτυρας που στάθηκε η αφορμή για να ανοίξει η υπόθεση.

Ο μάρτυρας, που πασχίζει να βρει απαντήσεις, αποκάλυψε πως η ίδια οικιακή βοηθός συνέχισε να μπαινοβγαίνει στο σπίτι των νεκρών, είχε κλειδιά και μετέφερε πράγματα με τη βοήθεια εύσωμων ανδρών σλαβικής καταγωγής, «σαν μπράβους».

«Καθαρίστηκαν τα σεντόνια από τα κρεβάτια των εκλιπόντων. Γιατί; Ποιος καθαρίζει σεντόνια νεκρών, αν δεν έχει κάτι να κρύψει;»

Όπως ανέφερε στην εκπομπή, η γυναίκα αυτή διαφημιζόταν μέσω Facebook ως αποκλειστική νοσοκόμα. Ίσως από εκεί την εντόπισε η οικογένεια.

Η έκκληση που έκανε μέσω της εκπομπής είναι συγκινητική:

«Αν υπάρχουν συγγενείς της οικογένειας Σιδηροπούλου, να επικοινωνήσουν με την εκπομπή ή με την Αστυνομία. Οι σοροί βρίσκονται ακόμη στα ψυγεία… Πρέπει να παγώσουν οι διαδικασίες ενταφιασμού και να γίνει ιατροδικαστικός έλεγχος για να λάμψει η αλήθεια.»

«Μαθηματικά απίθανο να έφυγαν τυχαία όλοι μαζί…»

Η συμπεριφορά της οικιακής βοηθού όμως εγείρει πολλά ερωτήματα. Σύμφωνα με τον μάρτυρα, φρόντισε να αποκρύψει ακόμα και τον θάνατο της μητέρας από την κόρη της, πιθανώς για να μην προκληθούν υποψίες για την παρουσία της.

Οι Αρχές την ίδια στιγμή δηλώνουν πως δεν μπορούν να προχωρήσουν σε σφράγισμα του σπιτιού, χωρίς παρουσία συγγενών.

« Στο σπίτι δεν υπήρχε κινητικότητα πριν φύγουν από τη ζωή. Δεν είχαν δηλαδή επισκέψεις. Η οικογένεια είχε μια εσωστρέφεια εκτός του Μιχάλη. Εκείνος ήταν ανοιχτός άνθρωπος. Του άρεσε να τραγουδάει και να παίζει την κιθάρα του. Ήταν πολύ ευχάριστος αλλά στο σπίτι αυτό δεν πήγαινε κόσμος, εκτός από τη φίλη του. Φοβάμαι πως πρώτον έχει πέσει θύμα σπείρας της βουλγαρικής μαφίας και δεύτερον θα ήθελα να ελεγχθεί ο ρόλος της φίλης του. Επειδή είμαι λάτρης των μαθηματικών και των πιθανοτήτων, είναι απίθανο να έφυγαν και οι τρεις άνθρωποι τυχαία μέσα σε δεκατρείς ημέρες…», καταλήγει.

Η γυναίκα-«μυστήριο» και οι σκιές στο παρασκήνιο…

Η Βουλγάρα οικιακή βοηθός, που είχε προσληφθεί τον Φεβρουάριο από γραφείο ευρέσεως εργασίας για να φροντίσει την υπερήλικη μητέρα, βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο. Η ίδια επιμένει πως «αγαπούσε και είχε δεθεί» με την οικογένεια, πως για αυτό προσπάθησε να παραλάβει τις σορούς τους και να τους θάψει μαζί αφού ήξερε ότι δεν είχαν συγγενείς.

Μιλώντας στην Αγγελική Νικολούλη υποστήριξε ότι κράτησε τα κλειδιά «για να παραδώσει το σπίτι αν εμφανιστούν συγγενείς και όχι σε κάποιον άγνωστο».

Κι όμως, μαρτυρίες την φέρουν να προσποιείται τη συγγενή προκειμένου να παραλάβει τις σορούς από τα νοσοκομεία πριν νεκροτομηθούν.

Η οικιακή βοηθός μιλά με την Αγγελική για όσα συνέβησαν…

Το τετ – α – τετ της βουλγαρικής καταγωγής, οικιακής βοηθού με την Αγγελική Νικολούλη, είναι αποκαλυπτικό…

Αγγελική: Καλησπέρα είμαι η Αγγελική Νικολούλη. Τι κάνεις;

Οικ. Βοηθός: Καλά ευχαριστώ εσείς;

Αγγελική: Δεν μου λες εσένα που σε βρήκε η κόρη;

Οικ. Βοηθός: Από γραφείο…

Αγγελική: Ήθελε η Βέρα να βοηθήσεις την μητέρα της, τον αδερφό της και την ίδια. Έτσι δεν είναι;

Οικ. Βοηθός: Μάλιστα αλλά όταν πήγα σπίτι η κυρία Βέρα ήταν πολύ καλά. Δεν είχε κάποιο πρόβλημα, απλά είχε πέσει μερικές φορές.

Αγγελική: Είχε όμως κάποιο ατύχημα με το πόδι, δεν είχε;

Οικ. Βοηθός: Όχι

Αγγελική: Εσύ κούκλα μου, πως το εξηγείς ότι μέσα σε δεκατρείς ημέρες πέθαναν όλοι; Είναι περίεργο δεν είναι;

Οικ. Βοηθός: Η κυρία Κατερίνα ήταν 99 χρόνων και ήταν στο κρεβάτι. Ωχ συγγνώμη…

Και τότε το τηλέφωνο ξαφνικά κλείνει… Η επικοινωνία όμως επανέρχεται…

Η δημοσιογράφος στην προσπάθεια της να λάβει τις απαντήσεις στα ερωτήματα που όλοι αναζητούν, επέμεινε στο περίεργο των τριών θανάτων. Ανέφερε πως η μητέρα της οικογένειας είχε κατακλίσεις που αντιμετωπίζονται στους υπερήλικες αλλά δεν την πρόσεξαν και η ηλικιωμένη έπαθε σηψαιμία.

«Εγώ αν δείτε και το τηλέφωνο μου, έχω καλέσει εκατό φορές τους γιατρούς. Η κυρία Βέρα όμως δεν απαντούσε ποτέ στις κλήσεις που τις έκαναν πίσω για να επιβεβαιώσουν όσα έλεγα. Μία φορά που επέμεινα και πήγα σπίτι να την βρω, την βρήκα πεσμένη στο πάτωμα», λέει χαρακτηριστικά.

Η Αγγελική Νικολούλη τότε την ρωτά αν γνώριζε τον αδερφό της Βέρας και εκείνη απάντησε αρνητικά και πως δεν τον είχε δει καθόλου στο σπίτι και ότι έμαθε από τους γείτονες ότι είχε αδερφό.

Αγγελική: Στον Ερυθρό Σταυρό όμως που μετέφεραν την μητέρα την κυρία Κατερίνα, ήταν ήδη και ο γιος της ο Μιχάλης.

Οικ. Βοηθός: Βέβαια το ξέρω..

Αγγελική: Ε και δεν πήγες να τον δεις; Να τον βοηθήσεις λιγάκι;

Οικ. Βοηθός: Πήγα ναι αυτό σας λέω. Όποτε πήγαινα να δω την κυρία Αικατερίνη πήγαινα να δω κι εκείνον. Τη δεύτερη φορά όμως που πήγα μου είπαν να μην μπω..

Αγγελική: Ο Μιχάλης είχε και μια φίλη.

Οικ. Βοηθός: Μια φορά την είδα , γνωριστήκαμε και με έφερε μάλιστα στο σπίτι. Δεν είχε καλές σχέσεις όμως με τον Μιχάλη. Έτσι ξέρω από την κυρία Βέρα, ότι αυτή δεν είναι φίλη είναι φίδι. Με είχαν πάρει και τηλέφωνο από το νοσοκομείο αν την γνώριζα αλλά τους είχα εξηγήσει ότι δεν την ήξερα. Μου είχαν πει ότι είχε πάει μαζί με άλλη μια κυρία ένα χαρτί στον κύριο Μιχάλη και τον πίεζαν για να το υπογράψει. Εκείνος είχε αρχίσει να φωνάζει και κάποιοι άλλοι ασθενείς φωνάξανε τους γιατρούς και οι γιατροί την αστυνομία. Αυτό ξέρω.

Αγγελική: Εσένα από τον Ερυθρό Σταυρό γιατί σε πήρανε να στο πουν αυτό;

Οικ. Βοηθός: Γιατί ήξεραν ότι προσέχω την αδερφή του την κυρία Βέρα και ήθελαν να την ενημερώσω. Εγώ της το είπα της κυρίας Βέρας και μου ζήτησε να την πάω κομμωτήριο και μετά από το νοσοκομείο για να τους διώξει. Μου είχε πει ότι θα μου έκανε και ένα χαρτί για να μπορώ να πηγαίνω μόνο εγώ στον αδερφό της και κανένας άλλος.

Αγγελική: Άρα εσύ είχε την μάνα και την κόρη και τον Μιχάλη η φίλη του;

Οικ. Βοηθός: Ναι

Αγγελική: Από τον Ερυθρό Σταυρό σου είχαν πει να μην μπεις στον θάλαμο του γιατί έγιναν κάτι περίεργα εκεί;

Οικ. Βοηθός: Δεν με αφήνανε γιατί νομίζανε ότι ήμουν κι εγώ της παρέας. Τότε τους είπα ότι ήμουν με την μητέρα του, και έτσι με αφήσανε…

«Ήθελα να τους θάψω μαζί για να μην μένουν στα ψυγεία…»

Η επικοινωνία με τη γυναίκα που για πολλούς αποτελεί το κλειδί αυτού του σκοτεινού γρίφου, συνεχίστηκε.

«Εγώ πήγαινα σπίτι για την κυρία Αικατερίνη που ήταν στο κρεβάτι. Μετά από επτά – δέκα ημέρες πήγα στο σπίτι και δεν μου άνοιξε κανείς, αλλά ούτε μου απαντούσαν στο τηλέφωνο. Την επόμενη ημέρα κάλεσε η κυρία Βέρα, η κόρη της στο γραφείο και είπε πως η μητέρα τους είχε πάει στο Νοσοκομείο και ότι θα με καλούσαν να πάω πάλι μόλις βγει.»

Μια μέρα μετά αλλάζει τη μαρτυρία για τη μητέρα…

Την αμέσως επόμενη ημέρα έπεσε σε μια βασική αντίφαση. Ανέφερε πως η μητέρα, η κυρία Κατερίνα, έκανε εμετούς στο σπίτι και για αυτό την πήγε η ίδια στο Νοσοκομείο. Μάλιστα την κατέγραψε σε βίντεο την ώρα της μεταφοράς της με το ασθενοφόρο.

«Το μοναδικό που είχε φάει ήταν ένα επιδόρπιο ζελέ. Αυτό ζητούσε εξάλλου συνέχεια. Όταν άφησα την κυρία Αικατερίνη στο Νοσοκομείο, πήγα να δω τον κύριο Μιχάλη και εκεί είδα μια κοπέλα που κάπνιζε στο παράθυρο. Με ρώτησε ποια είμαι και της είπα ότι φυλάω την μάνα του και ότι την έφερα στο Νοσοκομείο. Εκείνη μου είπε να περιμένω λίγο και κάποιον πήρε τηλέφωνο. Μάλλον τη φίλη του κυρίου Μιχάλη και μετά μου είπε πως δεν είχα δικαίωμα να πηγαίνω στο δωμάτιο του. Τότε δεν είπα κάτι σε εκείνη μόνο ρώτησα τον κύριο Μιχάλη αν είναι καλά και εκείνος μου ζήτησε να πω στην αδερφή του να κανονίσει να τις διώξει αυτές από εκεί.», λέει χαρακτηριστικά.

Η Αγγελική Νικολούλη ρώτησε την οικιακή βοήθο που φαίνεται να γνωρίζει πολλά για την οικογένεια Σιδηροπούλου, αν ήξερε να είχε ο Μιχάλης οικογένεια στον Καναδά, αλλά απάντησε ότι δεν γνώριζε τίποτα για εκείνον. Το μόνο που ήξερε από την αδερφή του ήταν πως δεν ήταν παντρεμένοι.

Αγγελική: Τώρα όμως γιατί μένεις στο σπίτι τους αφού δεν είναι δικό σου…

Οικιακή βοηθός: Δεν είναι δικό μου και θα φύγω από το σπίτι, απλά θα παραδώσω τα κλειδιά μόνο σε κάποιον συγγενή. Δεν θέλω να τα δώσε σε άγνωστο.

Μια μέρα πριν σε άλλη επικοινωνία έλεγε άλλα …

«Μπορώ εγώ να μένω εκεί. Υπάρχει πρόβλημα; Για το σπίτι εγώ μόνο έχω κλειδιά και δεν θα το δώσω σε κανέναν».

Η Αγγελική Νικολούλη τη ρώτησε γιατί έβγαζε πράγματα από το σπίτι και με τη βοήθεια κάποιον γνωστών της τα φόρτωνε και τα έπαιρνε. Εκείνη απάντησε πως κάτι τέτοιο δεν είναι αλήθεια.

Αγγελική: Μετά όταν πέθαναν εσύ γιατί πήγες σαν συγγενής να πάρεις τις σορούς και να τις θάψεις;

Οικιακή βοηθός: Το έκανα γιατί τους πονούσα. Πήγα για την κυρία Κατερίνα και την κυρία Βέρα. Επί ευκαιρίας ρώτησα και για τον κύριο Μιχάλη. Τόσες μέρες κάθονταν στο ψυγείο και είναι ακόμα. Το μόνο που σκεφτόμουν είναι ότι δεν υπάρχουν συγγενείς και έπρεπε να τους θάψουμε τους ανθρώπους. Ήθελα να είναι όλοι μαζί

Αγγελική: Ναι αλλά δεν έχει γίνει νεκροτομή και όπως καταλαβαίνεις πρέπει να γίνουν εξετάσεις. Δεν γίνεται να τους παραδώσουν έτσι τους ανθρώπους.

Οικιακή βοηθός: Εγώ δεν είπα κάτι. Απλά ρώτησα. Πως θα γίνει να θαφτούν οι άνθρωποι και μου είπαν ότι πρέπει να βρεθούν συγγενείς…

Αγγελική: Είχες βρει και γραφείο κηδειών;

Οικιακή βοηθός: Έχω ρωτήσει ναι… Μου είχαν πει και το πιο οικονομικό που ήταν 1300 το άτομο και εγώ μέσα στο σπίτι έχω βρει μια αλυσίδα χρυσή που θα την αξιοποιήσω. Λεφτά δεν είχαν…

Αγγελική: Και πως ζούσαν αυτοί οι άνθρωπο; Δεν είχαν λεφτά; Κάρτες;

Οικιακή βοηθός: Η κυρία Βέρα πήγαινε κάθε μέρα στην τράπεζα. Την κάρτα του κυρίου Μιχάλη την έχουν οι φίλες του. Κάρτες στο σπίτι δεν έχω δει.

Η ύποπτη σκηνή στο νοσοκομείο…

Στο «Ερυθρός Σταυρός», μάρτυρας περιέγραψε μια σοκαριστική σκηνή. Είδε τον Μιχάλη, σε πλήρη διαύγεια, να δέχεται επίσκεψη από δύο γυναίκες – μια φίλη του και μια άγνωστη συνοδό. Μαζί τους εμφανίστηκε ένας καλοντυμένος άνδρας με χαρτοφύλακα, που όπως έμαθε ήταν συμβολαιογράφος. Έκλεισαν το παραβάν, άρχισαν να μιλούν χαμηλόφωνα, μέχρι που ακούστηκαν φωνές. Ο Μιχάλης ζητούσε βοήθεια, καθώς – όπως κατάλαβε ο μάρτυρας – τον πίεζαν να μεταβιβάσει ακίνητο. Η ασφάλεια του νοσοκομείου επενέβη.

Λίγο αργότερα εμφανίστηκε και μια ιδιωτική νοσοκόμα, που όπως ανέφερε ο ίδιος ο ασθενής, ονομαζόταν Κλαούντια και ήταν ιταλικής καταγωγής. Ο ηλικιωμένος, όπως φάνηκε, δεν την ήθελε και της εξέφραζε συνεχώς την ενόχλησή του.

«Ο κ. Μιχάλης φώναζε και ζήτησε να καλέσουν την Αστυνομία. Ήρθαν αστυνομικοί και κατέγραψαν το περιστατικό», λέει ο μάρτυρας.

Όταν η κατάσταση φάνηκε να ηρεμεί, συνέβη κάτι ακόμα πιο ανησυχητικό.

«Την επόμενη μέρα μετά την τελευταία επίσκεψη αυτής της παρέας, η υγεία του κ. Μιχάλη παρουσίασε ραγδαία επιδείνωση. Δεν είχε πια καμία επαφή με το περιβάλλον. Σκέφτηκα ότι ίσως ταράχτηκε πολύ, αλλά η τόσο ξαφνική αλλαγή δεν μπορούσε να εξηγηθεί. Λίγες μέρες μετά, μάθαμε ότι πέθανε».

Η έρευνα για συγγενείς – Αδιέξοδο…

Παρά την κινητοποίηση του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στο Τορόντο και της Πρεσβείας στην Οτάβα, δεν εντοπίστηκε κανένας συγγενής του Μιχάλη Σιδηρόπουλου. Φίλος του που επικοινώνησε με την εκπομπή επιβεβαίωσε πως ο επιχειρηματίας πριν φύγει από την ζωή, είχε ρευστοποιήσει μεγάλο μέρος της ακίνητης περιουσία του και διέθετε τραπεζικούς λογαριασμούς με μεγάλα χρηματικά ποσά.

Το κινητό της νεκρής Βέρας… ζωντάνεψε

Σοκ προκάλεσε το στοιχείο που αποκάλυψε η εκπομπή για το κινητό τηλέφωνο της αδελφής του Μιχάλη, Βέρας Σιδηροπούλου. Ο αριθμός της περιέργως ενεργοποιήθηκε δέκα ημέρες μετά τον θάνατό της.

Συγκεκριμένα, την 1η Μαΐου στις 12:39 μετά τα μεσάνυχτα, η εφαρμογή Viber έστειλε ειδοποίηση πως η Βέρα έγινε νέος χρήστης. Το κινητό της τέθηκε σε λειτουργία από πρόσωπο που γνώριζε το κωδικό πρόσβασης στην συσκευή και την κάρτα σιμ. Αυτό το γεγονός προκαλεί εύλογα ερωτήματα για τους λόγους που κάποιος χρησιμοποιεί τη συσκευή της. Μήπως επιχειρεί πρόσβαση σε ευαίσθητα δεδομένα ακόμη και σε τραπεζικούς λογαριασμούς της άτυχης γυναίκας;

Η συσκευή απενεργοποιήθηκε προφανώς όχι τυχαία αμέσως μετά την αποκάλυψη του «Τούνελ».

Γρηγόρης Λέων : Επιβεβλημένη διενέργεια νεκροτομής και τοξικολογικών εξετάσεων.

«Η νεκροτομή, συνοδευόμενη από τη λήψη βιολογικών υγρών, αποτελεί το βασικό εργαλείο για τον εντοπισμό τοξικών ουσιών στον οργανισμό, σε περιπτώσεις που υπάρχουν συμπτώματα όπως εμετοί, κατάπτωση και πολυοργανική ανεπάρκεια. Αυτά τα συμπτώματα που παρουσιάζουν και τρία θύματα , παρότι μπορούν να σχετίζονται με υποκείμενα νοσήματα, δεν αποκλείουν τη δράση εξωτερικού παράγοντα – δηλαδή την εισαγωγή τοξικής ουσίας στον οργανισμό. Αυτό είναι κάτι που πρέπει άμεσα να διερευνηθεί. Να επιβεβαιωθεί ή να αποκλειστεί ως ενδεχόμενο επιστημονικά » είπε χαρακτηριστικά ο τεχνικός σύμβουλος Ιατροδικαστής Γρηγόρης Λέων.

Μια οικογένεια σιωπηλή, ένα μυστήριο που πυκνώνει…

Η οικογένεια Σιδηροπούλου, που ζούσε από το 1986 στον τρίτο όροφο πολυκατοικίας στο Ελληνικό, στα σύνορα με τη Γλυφάδα. περιγράφεται από τους γείτονες ως ήσυχη, μοναχική, χωρίς επισκέψεις. Κι όμως, τους τελευταίους δύο μήνες, οι κλήσεις στο ΕΚΑΒ ήταν σχεδόν καθημερινές λόγω της ραγδαίας επιδείνωσης της υγείας ολόκληρης της οικογένειας. Ένα γεγονός που τους προβλημάτισε έντονα καθώς δεν έβρισκαν λογική εξήγηση …

«Ήταν καλά και ξαφνικά δεν μπορούσαν να σταθούν στα πόδια τους…»

Το «Τούνελ» βρέθηκε στον Ελληνικό, έξω από την πολυκατοικία σε διαμέρισμα της οποίας διέμενε η οικογένεια Σιδηροπούλου . Εκεί στην κάμερα της εκπομπής μίλησαν ένοικοι που τους γνώριζαν καλά .

«Εμείς γνωρίζαμε για το θάνατο της μητέρας και του γιου. Το τρίτο το μαθαίνουμε τώρα από εσάς. Για την Βαρβάρα δεν γνωρίζαμε τίποτα. Φαίνεται αδιανόητο τρία άτομα να έχουν φύγει έτσι. Τον τελευταίο καιρό ερχόντουσαν ασθενοφόρα πολύ συχνά όπως και η αστυνομία. Τελευταία φορά είχα δει τον κύριο Μιχάλη μες στο Φεβρουάριο δύο φορές. Την πρώτη ήταν μια χαρά και τη δεύτερη ήταν έτοιμος να βάλει τα κλάματα. Μου έλεγε ότι οι γυναίκες ήταν κατάκοιτες και ότι όλοι οικογενειακώς ήταν άρρωστοι», λένε χαρακτηριστικά

Το τελευταίο διάστημα, ένα με ενάμιση μήνα πριν το Πάσχα όπως αναφέρουν, η μοναδική που έμπαινε στο σπίτι ήταν η οικιακή βοηθός.

«Κάποια στιγμή την πετύχαμε τρεις εβδομάδες πριν το Πάσχα και μου ζήτησε τσιγάρο. Με ρώτησε αν μένω εδώ και μου είπε ότι περίμενε την αστυνομία για να μπει στο σπίτι γιατί χρειαζόταν η Βαρβάρα βοήθεια. Ήταν πάρα πολύ αγχωμένη και σε μεγάλη ένταση. Άκουσα μάλιστα τη φασαρία που επικρατούσε και έτσι βγήκα. Χτύπαγε την πόρτα και φώναζε για να της ανοίξουν.»

Για το θάνατο της κυρίας Σιδηροπούλου έμαθαν από έναν αστυνομικό του Α.Τ. Αργυρούπολης Ελληνικού που τους χτύπησε το κουδούνι στις 29 Απριλίου, γιατί έψαχνε συγγενείς της οικογένειας.

Σήμερα μετά την τριπλή τραγωδία, από το διαμέρισμα της οικογένειας που κανονικά θα έπρεπε να έχει σφραγιστεί ακούγονται θόρυβοι που προδίδουν ανθρώπινη παρουσία. Εμφανίζονται ρούχα απλωμένα στο μπαλκόνι. Η γυναίκα-«μυστήριο» με τον αδιευκρίνιστο ακόμα ρόλο φαίνεται πως εξακολουθεί να μπαινοβγαίνει στο σπίτι της οικογένειας Σιδηροπούλου…

«Όταν πέθαναν ακούγαμε θορύβους από το διαμέρισμα…»

«Η Βέρα η κόρη μια χαρά ήταν. Είχε χτυπήσει το πόδι της βέβαια και ήταν σε φάση αποθεραπείας. Πήγαινε όμως για περπάτημα κανονικά. Με το ζόρι την έκανες εξήντα. Πως γίνεται όλα τα άτομα της οικογένειας να μην μπορούν ξαφνικά να σταθούν στα πόδια τους;», λένε οι δυο γειτόνισσες που έμεναν στην ίδια πολυκατοικία στο Ελληνικό με την οικογένεια Σιδηροπούλου που ξεκληρίστηκε μέσα σε δεκατρείς ημέρες.

Όπως αναφέρουν δεν γνωρίζουν πότε ήταν η τελευταία φορά που η οικιακή βοηθός μπήκε στο σπίτι της οικογένειας γιατί δεν γνώριζαν πότε πέθαναν για να δώσουν βάση.

«Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι τελευταία φορά είδαμε απλωμένα ρούχα στο μπαλκόνι τους στον τρίτο την πρώτη του Μαΐου. Είδαμε μάλιστα ένα πάπλωμα που μας σκιάζει την τέντα. Αυτό είναι ακόμα εκεί»

Η δημοσιογράφος της εκπομπής ανέφερε ότι την 1η Μαΐου είχαν φύγει από τη ζωή όλα τα μέλη της οικογένειας, άρα κάποιος είχε μπει στο σπίτι.

Οι ένοικοι έδειξαν στη δημοσιογράφο το διαμέρισμα της οικογένειας  που άφησε ο αστυνομικός το σημείωμα κάτω από την πόρτα όταν αναζητούσε κάποιον συγγενή.

«Το σημείωμα έγραφε να επικοινωνήσουν με το αστυνομικό τμήμα Αμπελοκήπων. Έψαχναν συγγενείς για τις σορούς. Από εκείνη την ημέρα και έπειτα ακούγαμε θορύβους αλλά όχι φωνές. Ακουγόταν πλυντήριο.»

Επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη αναφέρθηκαν στο Τζαμού παρά την εκεχειρία. Σύμφωνα με τα διεθνή πρακτορεία, οι κάτοικοι στην πόλη της Ινδίας αντιμετωπίζουν επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της κατάπαυσης του πυρός.

Σειρήνες ήχησαν και εκρήξεις αντηχούσαν στις συνοριακές γραμμές καθώς υπάρχουν αναφορές πως το Πακιστάν εκτόξευσε drones προς τον εναέριο χώρο της Ινδίας.  Δυνατές εκρήξεις αναφέρθηκαν στο Σριναγκάρ, ενώ σειρήνες αεροπορικής επιδρομής χτύπησαν στο Ουντχαμπούρ και σε άλλες περιοχές. Ινδοί και Πακιστανοί αξιωματούχοι δεν έχουν ακόμη σχολιάσει τις αναφορές.

Ο πρωθυπουργός του ινδικού Κασμίρ Ομάρ Αμπντουλάχ, επιβεβαίωσε το γεγονός. «Τι στο καλό συνέβη με την εκεχειρία; Εκρήξεις ακούγονται σε όλη τη Σριναγκάρ», έγραψε σε ανάρτησή του στην πλατφόρμα Χ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

This is no ceasefire. The air defence units in the middle of Srinagar just opened up. pic.twitter.com/HjRh2V3iNW

— Omar Abdullah (@OmarAbdullah) May 10, 2025

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Λίγο νωρίτερα

Νωρίτερα, ο Ντόναλντ Τραμπ, με ανάρτησή του, ανακοίνωσε ότι μετά από ολονύχτιες διαπραγματεύσεις Ινδία και Πακιστάν, με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ, συμφώνησαν σε «πλήρη και άμεση κατάπαυση του πυρός».

«Μετά από μια μακρά νύχτα συνομιλιών με τη μεσολάβηση των Ηνωμένων Πολιτειών, είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω ότι η Ινδία και το Πακιστάν συμφώνησαν σε ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΑΜΕΣΗ κατάπαυση του πυρός. Συγχαρητήρια και στις δύο χώρες που χρησιμοποίησαν την κοινή λογική και τη μεγάλη ευφυΐα. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας σε αυτό το θέμα!», έγραψε ο Αμερικανός πρόεδρος.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Ινδία και Πακιστά επιβεβαιώνουν…

Την ανάρτηση του Τραμπ επιβεβαίωσε πρώτο το Πακιστάν. Στη συνέχεια, ο υπουργός Εξωτερικών της Ινδίας, Βικράμ Μίσρι δήλωσε ότι ο γενικός διευθυντής των στρατιωτικών επιχειρήσεων του Πακιστάν τηλεφώνησε στον Ινδό ομόλογό του νωρίτερα σήμερα και επήλθε συμφωνία.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); Επικροτεί ο ΟΗΕ

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ αναφέρει ότι η κατάπαυση του πυρός που συμφωνήθηκε μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν είναι ένα «θετικό βήμα προς τον τερματισμό των εχθροπραξιών και την αποκλιμάκωση των εντάσεων».

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε πριν από λίγο ο εκπρόσωπος του Αντόνιο Γκουτέρες αναφέρει ότι ο γενικός γραμματέας ελπίζει ότι η σημερινή συμφωνία θα οδηγήσει στην αντιμετώπιση μακροχρόνιων ζητημάτων μεταξύ των δύο χωρών.

«Τα Ηνωμένα Έθνη είναι έτοιμα να υποστηρίξουν τις προσπάθειες που αποσκοπούν στην προώθηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή», προστίθεται.

Εάν ο αρχικός σχεδιασμός δεν αλλάξει, είτε από απρόοπτα γεγονότα είτε από «παράθυρα ευκαιρίας» που θα αναθεωρήσουν το χρονοδιάγραμμα Μητσοτάκη, η κυβέρνηση βρίσκεται στο μέσο της θητείας της. Η ανανέωση της εντολής, την άνοιξη του 2027, θεωρείται σχεδόν προεξοφλημένη από το πρωθυπουργικό επιτελείο, έστω κι αν δεν προκύψει με όρους αυτοδυναμίας. Πρόθυμοι για μια κυβερνητική συνεργασία που θα διαχειριστεί και την ελληνική προεδρία στην ΕΕ, το δεύτερο εξάμηνο της ίδιας χρονιάς, θα βρεθούν – διαφορετικά, θα πρέπει εκείνοι να έχουν απαντήσεις στα διλήμματα μιας δεύτερης, διαδοχικής κάλπης. Στο Μαξίμου κινούνται με τη βεβαιότητα ότι στα αντιπολιτευτικά τόξα, δεξιότερα και στα αριστερά της κυβέρνησης, πιέζονται περισσότερο από το σκηνικό που διαμορφώνεται. Είναι προφανές ότι το πλάνο Μητσοτάκη στοχεύει και στις δύο δεξαμενές – και ανάμεσα σε εξαγγελίες, παρεμβάσεις και παροχές υπάρχουν πρόσωπα-κλειδιά που έχουν επιστρατευθεί για τον νέο οδικό χάρτη. Με τους τίτλους του αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, του αντιπροέδρου της ΝΔ και του αντιπροέδρου του ΕΛΚ να κυριαρχούν πλέον στην καρτ βιζίτ, ο Κωστής Χατζηδάκης είναι σαφές ότι έχει περίοπτη θέση στο νέο κάδρο και κεντρικό ρόλο στον σχεδιασμό. Πρωτίστως, όμως, είναι το πρόσωπο που αναλαμβάνει μια σειρά ειδικών αποστολών εντός κι εκτός κυβέρνησης, εντός κι εκτός κόμματος.

Ο αντιπρόεδρος δεν είναι δογματικός και έχει χτίσει, τρεις δεκαετίες τώρα, ένα μετριοπαθές προφίλ που διευρύνει τον κύκλο των συνομιλητών του. Αλλά αυτά ήταν γνωστά χαρακτηριστικά που δεν συνδέονται απαραιτήτως με την αναβάθμιση στο κυβερνητικό και εσωκομματικό στερέωμα. Ο Μητσοτάκης δοκιμάζει τον Χατζηδάκη στη διαχείριση κρίσεων, μπροστά και στο τραύμα που προκάλεσε στην κυβέρνηση ο αιφνιδιασμός από την αναζωπύρωση της φωτιάς των Τεμπών, ενώ προσδοκά και την επιστροφή του Μαξίμου στον δρόμο της επιτελικότητας. Η αντίδραση στο ζήτημα που προέκυψε από την επανεμφάνιση των κρουσμάτων βίας στα πανεπιστήμια θα μπορούσε να καταγραφεί ως ένα πρώτο τεστ για τα αντανακλαστικά του Χατζηδάκη. Ο Μητσοτάκης δεν θέλει άλλους αιφνιδιασμούς.

Μοιράζοντας την ημέρα του ανάμεσα στο Μαξίμου και την παράλληλη έδρα που έχει δημιουργηθεί στο Μέγαρο Μποδοσάκη, ο Χατζηδάκης οργανώνει ουσιαστικά τον πρωινό καφέ, έχει κεντρικό ρόλο στον πολιτικό σχεδιασμό, διατηρεί την υψηλή εποπτεία στον κύκλο των παραγωγικών – οικονομικών υπουργείων, ενώ αποτελεί και τον βασικό δίαυλο ανάμεσα στο Μαξίμου και τη γαλάζια Κοινοβουλευτική Ομάδα. Ο κύκλος των κατ΄ ιδίαν συναντήσεων με βουλευτές έχει ανοίξει από τον Μάρτιο, στοχεύοντας όχι τόσο στον κατευνασμό όσο στην πρόληψη καταστάσεων που θα οδηγούσαν σε εκρήξεις. Σε ένα κόμμα που πορεύεται ακόμη στους ρυθμούς τριών ομάδων που καθόρισαν λιγότερο ή περισσότερο τη μεταπολιτευτική διαδρομή του – καραμανλικοί, μητσοτακικοί και σαμαρικοί – και μια διαμάχη διαρκείας μεταξύ της κεντροδεξιάς και της παραδοσιακής συντηρητικής πτέρυγας, ο Χατζηδάκης έβρισκε πάντοτε τον τρόπο να ελίσσεται. Μπορεί ο ίδιος να έχει καταχωριστεί στην ομάδα των κεντροδεξιών, με την ευρωπαϊκή ευρύτητα του όρου, αλλά οι ρίζες του στον κομματικό μηχανισμό από την εποχή της εφηβείας λειτουργούν ως διαβατήριο και συντηρούν μια σχέση εμπιστοσύνης με κάθε εσωκομματική ομάδα. Η κινητοποίηση Χατζηδάκη, άλλωστε, έπαιξε τον ρόλο της στην εκτόνωση των παθών στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ και στην αποδοχή του Απόστολου Βεσυρόπουλου ως νέου γραμματέα, χωρίς να στηθούν κάλπες και τα λευκά ψηφοδέλτια προκαλέσουν κυματισμούς.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Στο εσωκομματικό πεδίο είναι πρόδηλο ότι αποτελεί βασικό ερώτημα πλέον εάν η αναβάθμιση Χατζηδάκη σηματοδοτεί και επιλογές για την επόμενη κομματική ημέρα. Και, παραλλήλως, εάν η μετακόμιση Χατζηδάκη στο Μαξίμου και η εμπιστοσύνη του Μητσοτάκη αποσκοπούν στο να επουλωθούν και τραύματα που είχαν ανοίξει πριν από τα Τέμπη.