Από σπείρες απατεώνων που πουλούν έρωτα στα θύματά τους μέχρι δήθεν χρηματιστές που προτείνουν επενδύσεις σε κρυπτονομίσματα, μια βιομηχανία διαδικτυακής απάτης που ξεπήδησε στην Ασία εξαπλώνεται πλέον σε άλλες χώρες, προειδοποιεί ο αρμόδιος φορέας του ΟΗΕ.
Τα εγκληματικά συνδικάτα της Νότιας Ασίας, τα οποία εξαπλώνουν τώρα στη Νότια Αμερική και την Αφρική, στριμώχνουν σε μυστικούς χώρους χιλιάδες εργάτες που αναλαμβάνουν να εξαπατούν χρήστες του Διαδικτύου. Πολλοί από τους εργαζομένους είναι θύματα trafficking που εξαναγκάζονται να εργαστούν για τους κακοποιούς.
Το φαινόμενο εξαπλώνεται παρά τις αστυνομικές επιχειρήσεις για την εξάρθρωση αυτών των ομάδων στη Νότια Ασία, προειδοποιεί το Γραφείο του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (UNODC).
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });«Εξαπλώνεται σαν καρκίνος» δήλωσε στο Reuters ο Μπένεντικτ Χόφμαν, εκπρόσωπος της Νοτιοανατολικής Ασίας και του Ειρηνικού στο UNODC. «Οι αρχές το αντιμετωπίζουν σε μια περιοχή, όμως οι ρίζες δεν εξαφανίζονται, απλά μεταναστεύουν» είπε.
Ακόμα και με συντηρητικές εκτιμήσεις πρέπει να υπάρχουν σήμερα εκατοντάδες επιχειρήσεις απάτης σε μεγάλη κλίμακα, ανέφερε ο φορέας του ΟΗΕ. Τα ετήσια έσοδα εκτιμάται ότι ανέρχονται σε δισεκατομμύρια δολάρια.
«Η περιφερειακή βιομηχανία κυβερνοαπάτης […] έχει ξεπεράσει άλλες μορφές διασυνοριακού εγκλήματος, δεδομένου ότι λειτουργεί σε μεγάλη κλίμακα και μπορεί να προσεγγίσει εκατομμύρια υποψήφια θύματα online, χωρίς να υπάρχει η ανάγκη μετακίνησης ή μεταφοράς παράνομων αγαθών από τα σύνορα» δήλωσε ο Τζον Ουότσικ, αναλυτής του UNODC.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Εκατοντάδες θύματα trafficking βρέθηκαν να εργάζονται στο «ΚΚ-Parak», μια φάμπρικα διαδικτυακής απάτης στγα σύνορα Μιανμάρ-Ταϊλάνδης (Reuters)
Μόνο στις ΗΠΑ, οι οικονομικές απώλειες από υποθέσεις διαδικτυακής απάτης έφτασαν το 2023 τα 5,6 δισ. δολάρια. Από αυτά, τα 4 δισ. αφορούσαν απατεώνες που αποσπούν χρήματα από εύπιστους χρήστες με την υπόσχεση μιας ρομαντικής σχέσης, μια μορφή απάτης που ονομάζεται pig-butchering ή «σφαγή του γουρουνιού.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Τους τελευταίους μήνες πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια της Κίνας μεγάλη επιχείρηση εναντίον κυκλωμάτων στα σύνορα Ταϊλάνδης-Μιανμάρ, με την Ταϊλάνδη να κόβει το ρεύμα και τη σύνδεση στο Διαδίκτυο σε περιοχές όπου εντοπίστηκαν φάμπρικες.
Ως αποτέλεσμα οι απατεώνες μεταφέρονται στις «πιο απομακρυσμένες, ευάλωτες και απροετοίμαστες περιοχές της Νοτιοανατολικής Ασίας», ειδικά το Λάος, τη Μιανμάρ και την Καμπότζη, ανέφερε το UNODC.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Στην Καμπότζη, οι έφοδοι της αστυνομίας ώθησαν τα κυκλώματα «σε πιο απομονωμένες περιοχές», επισήμανε ο φορέας του ΟΗΕ.
Στη μεγάλη επιχείρηση στα σύνορα Ταϊλάνδης-Μιανμάρ βρέθηκαν και απελευθερώθηκαν πολίτες 50 και πλέον χωρών –από τη Βραζιλία και τη Νιγηρία μέχρι τη Σρι Λάνκα και το Ουζμπεκιστάν- που είχαν υποχρεωθεί να δουλεύουν για τους απατεώνες.
Τα συνδικάτα της κυβερνοαπάτης, επισήμανε το UNODC, έχουν επεκταθεί σε αφρικανικές χώρες όπως η Ζάμπια, η Αγκόλα και η Ναμίμπια, καθώς και σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης όπως η Γεωργία.
Ο φορέας του ΟΗΕ προειδοποιεί ότι, χωρίς διεθνή συνεργασία για την αντιμετώπιση του προβλήματος, οι διαδικτυακές απάτες θα έχουν «πρωτοφανείς συνέπειες στη Νοτιοανατολική Ασία που θα επηρεάσουν όλο τον κόσμο».
Όχημα τύπου βαν τυλίχθηκε στις φλόγες εντός πρατηρίου καυσίμων στη λεωφόρο Μαραθώνος στη Ραφήνα.
Όπως φαίνεται και στις εικόνες το μεγάλο όχημα καίγεται ολοσχερώς δίπλα στις αντλίες καυσίμων.
Στο σημείο έσπευσαν ισχυρές πυροσβεστικές δυνάμεις και απέτρεψαν τον κίνδυνο επέκτασης της φωτιάς.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Λόγω του περιστατικού η κυκλοφορία στη λεωφόρο Μαραθώνος στο ρεύμα προς Ραφήνα διεξάγεται με δυσκολία.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες η φωτιά εκδηλώθηκε ενώ το όχημα ανεφοδιαζόταν με καύσιμα.
Ενώ καιγόταν, ευτυχώς κύλησε και απομακρύνθηκε από τις αντλίες.
Υπάρχουν αναφορές για δύο ελαφρά τραυματίες.
Μεγάλη φωτιά σημειώθηκε στο Αργοστόλι, στην Κεφαλονιά, η οποία έκαψε ολοσχερώς μια κατοικία.
Τα μέλη της οικογένειας βρίσκονταν εντός του κτιρίου της ώρα της πυρκαγιάς και διέτρεξαν μεγάλο κίνδυνο.
Η φωτιά ξέσπασε σε κατοικία όπου διέμενε οικογένεια με παιδιά και εξαπλώθηκε με ταχύτητα, προκαλώντας την ολοκληρωτική καταστροφή του εσωτερικού του σπιτιού και των οικοσκευών.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, η μητέρα μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Κεφαλονιάς με αναπνευστικά προβλήματα λόγω εισπνοής καπνού, ενώ τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας –ανάμεσά τους ηλικιωμένοι και παιδιά– είναι καλά στην υγεία τους.
Η κινητοποίηση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Κεφαλονιάς ήταν άμεση και καθοριστική. Στο σημείο έσπευσαν τρία πυροσβεστικά οχήματα και περισσότεροι από δέκα πυροσβέστες.
Όπως αναφέρουν γείτονες, το περιστατικό έγινε αντιληπτό από τον πυκνό καπνό που κάλυψε τα γύρω σπίτια. Η γειτονιά κινητοποιήθηκε αμέσως. Δύο άνδρες επιχείρησαν να μπουν στο φλεγόμενο σπίτι από την κύρια είσοδο, όμως πνίγηκαν από τον καπνό. Στη συνέχεια προσπάθησαν να μπουν από το πλάι, αλλά τότε ακούστηκε μικρή έκρηξη, πιθανόν από γκαζάκι.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Οι ζημιές στο σπίτι είναι εκτεταμένες. Εκτιμάται ότι το εσωτερικό έχει καταστραφεί ολοσχερώς, ενώ ανοιχτό παραμένει το ζήτημα της στατικότητας της στέγης. Κάτοικοι της περιοχής επαινούν την αμεσότητα της παρέμβασης της Πυροσβεστικής, που απέτρεψε την εξάπλωση της φωτιάς σε γειτονικές κατοικίες.
Δείτε φωτογραφίες από την φωτιά:
Χθες ήταν 21η Απριλίου και αναρωτήθηκα αν θα έχουμε σε λίγο πολιτικούς πρόσφυγες από τις ΗΠΑ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως είχαμε το 1967 από την Ελλάδα προς στις φιλόξενες δημοκρατικές χώρες της γηραιάς ηπείρου μας.
Η συσχέτιση με τη χούντα έρχεται στον νου και λόγω των διώξεων του Τραμπ κατά των πανεπιστημίων, φοιτητών και διδασκόντων, όπως είχε πράξει και ο Γεώργιος Παπαδόπουλος τότε.
Στην Ελλάδα δεν είχαμε κάτι αντίστοιχο με την περήφανη θεσμική απάντηση του Χάρβαρντ που προτίμησε να αρνηθεί προγράμματα δισεκατομμυρίων παρά να συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις. Εδώ, είχαμε βεβαίως την περήφανη ατομική στάση μερικών δεκάδων καθηγητών που αποδοκίμασαν ρητά και εμπράκτως τη δικτατορία, όμως η μεγάλη πλειοψηφία των πανεπιστημιακών αποδέχθηκε τη χούντα. Χειροκροτούσε τον Παπαδόπουλο όταν εκφωνούσε λόγο στο Πολυτεχνείο τον Μάρτιο 1968 και πέντε χρόνια αργότερα στις συγκλήτους όλων των πανεπιστημίων της χώρας.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Θεσμική πανεπιστημιακή αντίδραση στη χώρα μας δεν είχαμε ούτε όταν στρατεύονταν οι αντιχουντικοί φοιτητές, ούτε όταν αστυνομία εισέβαλε στις σχολές – πολύ περισσότερο όταν ο στρατός επέβαλε φονική καταστολή στο Πολυτεχνείο.
Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι οι ισχυροί θεσμοί των ΗΠΑ –ομοσπονδιακοί, πολιτειακοί κοινωνικοί, πολιτιστικοί και οικονομικοί– δεν θα επιτρέψουν στον Ντόναλντ Τραμπ να επιβάλει τη θέλησή του. Είναι τρομερό πάντως να κάνουμε σκέψεις που δεν τις διανοούμασταν κατά την πρώτη τετραετία Τραμπ.
Όμως τι έχει πάει τόσο στραβά και φθάσαμε να βρίσκεται σε «κατάσταση πολιορκίας» η Δημοκρατία που εγκαινίασε τις δημοκρατικές επαναστάσεις στον σύγχρονο κόσμο;
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Είναι πολλοί που καταφέρονταν κατά της παγκοσμιοποίησης και απέδιδαν σε αυτή την εκλογική άνοδο των Δεξιών κομμάτων επειδή υποτίθεται δημιουργεί ανισότητες και ανεργία στις βιομηχανικές χώρες της Δύσης – διαπιστώνουμε πως ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα χρησιμοποιεί ο Ντόναλντ Τραμπ για να καταργήσει την παγκοσμιοποίηση μέσω των δασμών που όλοι προβλέπουν πως θα θίξουν ακριβώς τους ήδη περιθωριοποιημένους.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Μου φαίνεται ματαίως θα αναζητήσουμε τις αιτίες των πολιτικών ανατροπών εκτός πολιτικού συστήματος, όπως ματαίως θα αναζητήσουμε κοινωνικά αίτια για τις κατά καιρούς δικτατορίες στην Ελλάδα ή ακόμη και για την χιτλερική δικτατορία στη Γερμανία.
Άλλη πολιτική αιτία πέρα από τον φόβο της απώλειας της κυριαρχίας των ΗΠΑ στο πλανητικό σύστημα, δεν μπορώ να δω. Και δυστυχώς πίσω από αυτό το πρόγραμμα «διάσωσης της αυτοκρατορίας» ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να συσπειρώσει ευρύτατες δυνάμεις στις ΗΠΑ.
Τράμπα – τραμπαλίζομαι, πέφτω και τσακίζομαι, λέει γνωστό παιδικό τραγουδάκι. Ας ελπίσουμε ότι οι τραμπαλισμοί που συμβαίνουν αυτή την εποχή στις ΗΠΑ θα έχουν ως θύμα το τραμπαλιζόμενο επί των σταθερών θεσμών πρόεδρο και όχι την αμερικανική δημοκρατία και το παγκόσμιο σύστημα.
«Καμιά κυβέρνηση, δεξιά ή αριστερή, δεν έχει τολμήσει να λάβει μέτρα για να περιοριστεί το «έθιμο» των βεγγαλικών, που ακρωτηριάζει τους ανθρώπους και τρομοκρατεί τα ζώα. Δεν μιλάμε εδώ μόνο για κάποιες κροτίδες που πετούν τα πιτσιρίκια στις γειτονιές στην Ανάσταση για να εντυπωσιάσουν τις γκόμενες, να τρομάξουν τους γονείς τους ή απλώς να σπάσουν πλάκα. Μιλάμε για οργανωμένες καταστάσεις που σχεδιάζονται καιρό πριν, είναι γνωστές στις Αρχές και όχι μόνο δεν αποθαρρύνονται, αλλά διαφημίζονται κι από πάνω (…) Ολα αυτά είναι επικίνδυνες ανοησίες κακομαθημένων ανθρώπων με την κάλυψη τοπικών και κεντρικών αρχών που δεν εφαρμόζουν συνειδητά τους νόμους για λόγους διαφημιστικούς, ψηφοθηρικούς ή απλώς από αδιαφορία».
Αυτά έγραφα σε αυτή τη θέση την Τρίτη του Πάσχα του 2023. Πέρυσι δεν επανήλθα, ίσως επειδή είχε υπάρξει ύφεση των φαινομένων, ίσως επειδή αναγνώριζα ότι ένας χρόνος είναι πολύ μικρό διάστημα για να μπορέσουν οι Αρχές να αντιμετωπίσουν ένα τόσο σύνθετο πρόβλημα. Αλλά φέτος η κατάσταση εκτραχύνθηκε ξανά. Νέοι άνθρωποι τραυματίστηκαν από κροτίδες («ας πρόσεχαν», θα απαντήσουν οι αρμόδιοι). Ζώα αλαφιάστηκαν (αλλά φυσικά δεν έχουν τρόπο να διαμαρτυρηθούν). Ο «γνωστός» δρόμος έξω από τη «γνωστή» εκκλησία του Νέου Κόσμου πήρε και πάλι φωτιά (χρησιμοποιήθηκαν, όπως κάθε χρόνο, και βόμβες Μολότοφ). Το Ηράκλειο της Κρήτης μετατράπηκε και πάλι σε εμπόλεμη ζώνη μετά την καύση του Ιούδα (ένα «έθιμο» που έχει καταδικαστεί επειδή συνδέεται με τον αντισημιτισμό και συντηρεί μισαλλόδοξες αναπαραστάσεις).
Και τα σάιτ επανέλαβαν για άλλη μια φορά το κλισέ του «εκρηκτικού Πάσχα».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Μερικά πράγματα σε αυτόν τον τόπο δεν αλλάζουν: όσα άλματα κι αν κάνει η επιστήμη, όσες προσπάθειες κι αν κάνουν κάποιοι γενναίοι για να αποδείξουν ότι το Αγιο Φως ανάβει από ανθρώπινο χέρι, μόλις ένας στους τρεις Ελληνες συμφωνεί, με το 48% να πιστεύει ότι το φως ανάβει με «φυσικό τρόπο» και το 17% να δηλώνει άγνοια (έρευνα QED). Δυσκολεύεται όμως κανένας να πειστεί ότι δεν μπορεί να αλλάξει ούτε η αντιμετώπιση των παραβατών του νόμου επειδή δήθεν ακολουθούν ένα «έθιμο».
Δεν περιμένει βέβαια κανείς να υπάρχουν αστυνομικές δυνάμεις έξω από κάθε εκκλησία το βράδυ της Ανάστασης. Κι αν πιστέψουμε τον κ. Χρυσοχοΐδη, το τελευταίο εικοσαήμερο κατασχέθηκαν 15.667 κροτίδες και 47.981 «άλλα σχετικά αντικείμενα». Η ελληνική αστυνομία δεν μπορεί όμως στ’ αλήθεια να προστατεύσει τους κατοίκους του Νέου Κόσμου που εδώ και 15 χρόνια βλέπουν τη γειτονιά τους να παίρνει φωτιά το βράδυ της Ανάστασης; Γιατί η παρουσία της είναι κάθε μέρα προκλητική στα Εξάρχεια, αλλά «διακριτική» ένα βράδυ του χρόνου έξω από τον Ιερό Ναό της Αναλήψεως του Κυρίου;
Επειδή κατά βάθος αυτές οι ακρότητες μας αρέσουν. Ταιριάζουν με την ελληνοχριστιανική ψυχή μας. Και με τη μοναδικότητα της φυλής μας, φυσικά: κηρύσσουμε την αγάπη καίγοντας τον Ιούδα.
Αύριο συμπληρώνονται δεκαπέντε χρόνια αφότου ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου πήγε στο Καστελλόριζο να μας ανακοινώσει ότι «ξέρουμε τον δρόμο για την Ιθάκη» (23/4/2010).
Τελικά αποδείχτηκε πως ούτε εκείνος ήξερε τι έλεγε, ούτε εμείς καταλάβαμε τι μας περίμενε.
Χρειάστηκαν κάπου δέκα χρόνια για να ισορροπήσουμε στοιχειωδώς (2010-2019). Οσα δηλαδή λέγεται πως έκανε κι ο Οδυσσέας για να φτάσει στη δική του Ιθάκη.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Και πάλι όμως έχουν μείνει ανοιχτές πληγές.
Αυτή η δεκαετής περιπέτεια, όσα προηγήθηκαν κι ακολούθησαν, διδάσκουν πολλά. Την αμεριμνησία και την απρονοησία διαδοχικών κυβερνήσεων, την ανεπάρκεια των κυβερνώντων, την ανωριμότητα των κυβερνωμένων.
Δυστυχώς πολύς κόσμος, εντός κι εκτός Ελλάδας, έβαλε το χεράκι του σε μια μακρόχρονη εθνική δοκιμασία. Μεταξύ μας, δεν κυκλοφορούν πολλοί αθώοι.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Ολα αυτά όμως έχουν γραφτεί και αποτιμηθεί στην πάροδο του χρόνου, δεν υπάρχουν πια σκοτεινά σημεία κι ανείπωτες αλήθειες. Δεν σκοπεύω λοιπόν να οργανώσω τώρα πασαρέλα υπευθύνων κι ανεύθυνων.
Ολοι ξέρουμε ή θα έπρεπε να έχουμε καταλάβει τι συνέβη. Απλώς έχω την αίσθηση πως υπάρχει μια απουσία κατασταλαγμένου συμπεράσματος.
Αλλοι νοσταλγούν μια επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση, η οποία είναι ανέφικτη και δεν προβλέπεται.
Αλλοι αισθάνονται ότι δικαιώθηκαν από την μπουρδολογία που ανακύκλωναν «κατά του συστήματος» τότε και τώρα.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Αλλοι ψάχνουν ανύπαρκτες δάφνες, επιζητούν αβάσιμες δικαιώσεις ή διεκδικούν παραγραφή ολέθριων λαθών.
Αλλοι αναπολούν μια συγκινησιακή θύελλα που αμφισβήτησε τα πάντα και πήγε να διαλύσει τη χώρα.
Δεν βγάζεις άκρη. Τίποτα από τα παραπάνω όμως δεν συνιστά εθνική μνήμη και συλλογικό κεκτημένο.
Αποτέλεσμα; Ενα στοιχειώδες πολιτικό σύστημα ανασυγκροτείται με μάλλον αργούς ρυθμούς ενώ τα υπολείμματα της φασαρίας επιμένουν να αμφισβητούν την ανάγκη συγκρότησής του.
Ηλθαν. Δεν θέλουν να φύγουν.
Μην υποτιμάτε το πείσμα, ούτε την απόγνωσή τους. Δεκάδες άνθρωποι «από το πουθενά» πίστεψαν στη διάρκεια της αναταραχής ότι «ήλθαν στα πράγματα». Αρνούνται να αδειάσουν το δωμάτιο επειδή έσβησε το φως.
Ποιο είναι το αποτέλεσμα;
Δεν αμφισβητώ τη δυσκολία αποκατάστασης μιας χώρας που πέρασε τέτοια δοκιμασία.
Αλλά ενώ ανασυγκροτείται ταχύτατα το παραγωγικό σύστημά της, ενώ ανακάμπτει η οικονομία, ενώ οι ζωές των ανθρώπων βρίσκουν τον δρόμο τους, το πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να φέρει στοιχεία ανισορροπίας και αστάθειας.
Σαν να τα άφησε κληρονομιά η κρίση.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως όλα τα λύνει κάποια στιγμή η ζωή, δεν μπορούμε να υπερβούμε τους ρυθμούς και τους κύκλους της.
Αλλά μάλλον θα κάναμε τη δουλειά της ευκολότερη αν βάζαμε και λίγο το χεράκι μας.
Εχει κάτι από έκπληξη το να οπισθοχωρήσει ατάκτως η Ελλάδα στους «σχεδιασμούς» της που μάλιστα εμπλέκουν και τρίτες χώρες στην Ανατολική Μεσόγειο; Οχι βέβαια. Εκπληξη θα ήταν το ακριβώς αντίθετο: να ήταν πραγματικοί σχεδιασμοί, βασισμένοι σε σταθμίσεις δεδομένων και σε αποφάσεις έναντι των τουρκικών αντιδράσεων που νομοτελειακά θα προκαλούσαν. Ενα ιστορικό ετών εγγυάται ποια θα ήταν η ελληνική στάση όταν θα έφτανε η ώρα που οι Τούρκοι θα έκλειναν τον «δρόμο» με την παράταξη αρμάδας όπως έχουν ήδη κάνει πολλές φορές μέχρι τώρα.
Εγείρεται συνεπώς αυτονόητο το ερώτημα, που όμως η λογική δεν μπορεί να το απαντήσει: γιατί; Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη προκαλεί σειρά γεγονότων και εν συνεχεία, υπό τον τρόμο της Τουρκίας, βάζει την ουρά στα σκέλια και κάνει πίσω τρέχοντας, ενώ είναι εκ προοιμίου δεδομένο ότι αυτό θα συμβεί; Τι εξυπηρετεί αυτή η καινοφανής πολιτική αυτοεξευτελισμού της χώρας η οποία επιμένει να προκαλεί μόνη την τύχη της που δεν είναι άλλη από το να πιστοποιεί κατ’ επανάληψη, με δική της πρωτοβουλία, ότι όταν βήχει η Αγκυρα η Αθήνα παθαίνει πνευμονία; Ποιο νόημα έχει όλη αυτή η επαναλαμβανόμενη κατά τακτά διαστήματα σχιζοειδής συμπεριφορά; Που ίσως η πιο επιβλαβής πλευρά της δεν είναι καν ότι επιβεβαιώνει τον ακατάληπτο ελληνικό μικρομεγαλισμό έναντι της Τουρκίας στην ίδια. Αλλά, κυρίως, σε όλους τους άλλους ιδίως τους δυνητικούς συμμάχους. Ομως ποιος είναι δυνατόν να πάρει στα σοβαρά μια χώρα που συμπεριφέρεται έτσι ακόμα κι αν έχει πρόθεση να επενδύσει σε στρατηγική συνεργασία μαζί της; Πώς να την εμπιστευτεί; Είναι εντελώς αδύνατον.
Αυτό το σύστημα, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τελικά ως «το αλλοπρόσαλλο δόγμα» είναι πρωτόγνωρο, τουλάχιστον στη μεταπολεμική ελληνική ιστορία. Και το δράμα είναι ότι εξελίσσεται απέναντι σε μία Τουρκία που ο ηγέτης της, ας ξεχάσουμε εν προκειμένω το πώς, δεν αυτό το θέμα εδώ, την ανέλαβε στα τάρταρα και την έχει καταστήσει κεντρικό διεθνή παράγοντα, κορυφαίο συνομιλητή των πάντων, που έχει καταφέρει να έχει ασυλία για συμπεριφορές τις οποίες οποιοσδήποτε άλλος ηγέτης θα τις είχε πληρώσει πολύ ακριβά και η χώρα του μαζί. Και από μόνη της αυτή η διαφορά μεγεθών και δυναμικού μεταξύ των δύο πλευρών προκαλεί τρόμο χωρίς να χρειάζεται να γίνει τίποτε άλλο – που ασφαλώς διαρκώς γίνεται.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Ετσι, ξαφνικά, ενώ όλα υποτίθεται πήγαιναν ρολόι, ο υπουργός Εξωτερικών Γεραπετρίτης, ο οποίος επιμένει ότι η Ελλάδα δεν κάνει βήμα πίσω, ανακαλύπτει ότι η υπόθεση του καλωδίου με την Κύπρο θα προχωρήσει μεν, οπωσδήποτε, πλην όμως στον… κατάλληλο χρόνο. Πρόκειται για ιλαροτραγωδία. Μόνον που εδώ δεν (θα έπρεπε να) μιλάμε για περιοδεύοντα θίασο, αλλά για κάποιους που αντιλαμβάνονται ότι έχουν να κάνουν με την Τουρκία και μάλιστα ίσως στην πιο ισχυρή στιγμή της. Ετσι, κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, εδραιώνει όλο και περισσότερο την κυριαρχία της μέσα από τις ελληνικές τερατωδώς άστοχες πρωτοβουλίες που πείθουν άπαντες για το ποιος είναι το αφεντικό. Και, συνεπώς, με ποιον θα πρέπει να συνομιλούν.
Η εξωτερική πολιτική ίσως μπορούσε να ασκείται ως παιδική χαρά αν η Ελλάδα ήταν νησί χαμένο στον… Ειρηνικό που μαζί με άλλα ζούσαν αρμονικά μοιράζοντας ό,τι είχαν και δεν είχαν. Δεν είναι. Βρίσκεται υπό συνεχή, διαρκώς οξύτερη απειλή, που με τη στάση της κυβέρνησης αποκτά όλο και πιο πολλά ερείσματα στο διεθνές περιβάλλον, οδηγεί τη χώρα στο πλήρες περιθώριο, σε περιθωριοποίηση που δύσκολα μπορείς να θυμηθείς ξανά τόσο εκκωφαντική. Ακόμα και αυτή η φαιδρότητα του υποτιθέμενου ευρωστρατού αγνοεί χωρίς αιδώ ανοικτά, δημοσίως την Ελλάδα την ώρα που κάνει τεμενάδες στην Αγκυρα… Τι κάνουν λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι; Και γιατί; Εχουν ιδέα; Πώς γίνεται να μην έχουν αντιληφθεί πόσο απομειώνουν καθημερινά με αυτά τα παιχνιδάκια την όποια ισχύ της χώρας;
Η «Ασπίδα του Αχιλλέα», όπως τη βάφτισαν οι εμπνευστές της, θα είναι ένα σύστημα συντονισμού των πιο σύγχρονων οπλικών συστημάτων, που όταν θα είναι έτοιμο θα προστατεύει τη χώρα από εξωτερικές απειλές. Είναι ασφαλώς θετικό ότι ξεκινά, επιτέλους, ένα σοβαρό πρόγραμμα εκσυγχρονισμού, εξοπλιστικού και οργανωτικού, των Ενόπλων Δυνάμεων. Να ρωτήσω όμως το εξής: αν είχαμε αύριο κιόλας την «Ασπίδα», αν είχαμε τα 200 μαχητικά 5ης γενιάς, τις τέσσερις φρεγάτες και έναν στόλο από ντρόουν, θα μπορούσαμε να ποντίσουμε εκείνο το καλώδιο στην Κάσο; Διότι ξοδεύουμε τόσο πολλά – και καλά κάνουμε – για να μπορούμε να υπερασπιστούμε αποτελεσματικά την κυριαρχία μας, αλλά και η πόντιση του καλωδίου στο συγκεκριμένο σημείο κυριαρχικό δικαίωμα της χώρας μας είναι. Συνεπώς, όσο και αν συμφωνεί κάποιος με το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των Ενόπλων Δυνάμεων, το πρόβλημα με το καλώδιο και, γενικώς, με τις θαλάσσιες ζώνες δεν μας το λύνει.
Το γεγονός ότι, τελικά, κάναμε πίσω ευσχήμως στο θέμα του καλωδίου δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία για όσους παρακολουθούσαν την εξέλιξη του θέματος. Ηταν το αναμενόμενο, εφόσον επικρατούσε η λογική, και ευτυχώς επικράτησε. Δεν ήταν όμως όσο απλό ακούγεται. Επρεπε να μη φαίνεται σαν οπισθοχώρηση ή, ακόμη χειρότερα, ματαίωση του σχεδίου, αλλά σαν αναβολή για λόγους δικούς μας. Επρεπε, με άλλα λόγια, να μη συσχετιστεί η αναβολή (πρόσκαιρη ή μόνιμη) με τις απειλές της Τουρκίας, γιατί ο συσχετισμός θα έδινε υπόσταση στις τουρκικές διεκδικήσεις. Ετσι καταλήξαμε στην αναζήτηση «κατάλληλου χρόνου». Για να το πω μεταφορικά, αντί να βρεθούμε στη δύσκολη θέση να θυμηθούμε την τελευταία στιγμή, με τα τουρκικά πλοία αντίκρυ, ότι ξεχάσαμε ανοιχτό τον θερμοσίφωνα στο σπίτι και σόρι, παιδιά, αλλά πρέπει να γυρίσουμε πίσω, εμείς κάναμε κάτι καλύτερο: ανακοινώσαμε ότι, ξέρετε, μας χάλασε ο θερμοσίφωνας και μέχρι να βάλουμε τον καινούργιο δεν μπορούμε να βγούμε άπλυτοι για πόντιση καλωδίου! Αρα να περιμένουμε. Στο μεταξύ, αυτά τα είδη έρχονται από την Ιταλία, ξέρετε, και στην αντιπροσωπεία δεν είχαν καινούργιο για να τον αντικαταστήσουμε, υπομονή λοιπόν και μη βιάζεστε…
Υπό το πρίσμα αυτό, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ανακοινώσαμε εν είδει αντιπερισπασμού τον χάρτη των Θαλάσσιων Χωροταξικών Πάρκων. Πόσο σημαντικά είναι αυτά τα πάρκα, τουλάχιστον εγώ το καταλαβαίνω από το γεγονός ότι επί χρόνια τρέχαμε την υπόθεση «χαλλλαρά», μέχρι που πλακωθήκαμε στο τρέξιμο την τελευταία ώρα για να μην πέσουν τα πρόστιμα από την Ευρώπη.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });ΤΥΧΑΙΟ;
Ο Πάπας Φραγκίσκος αναχώρησε για τον Παράδεισο (έχουν εκεί ένα φοβερό resort, μόνο για ποντίφικες…) τη Δευτέρα του Πάσχα. Την προηγουμένη όμως, ανήμερα το Πάσχα, είχε συναντήσει τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Τζέι Ντι Βανς. Αυτός ήταν ο τελευταίος επισκέπτης του μακαρίτη. Δεδομένου ότι ο αντιπρόεδρος έχει την ικανότητα να προσβάλλει χονδροειδώς τους συνομιλητές του με την ίδια φυσικότητα που αναπνέει, δικαιούται ο καθένας, νομίζω, να υποψιάζεται αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της συνάντησης με τον Βανς και της εσπευσμένης αναχώρησης του ποντίφικα για τον άλλο κόσμο. Το μόνο παρήγορο σε αυτή τη θλιβερή υπόθεση είναι ότι, παρότι ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ βρισκόταν εκεί οικογενειακώς αρκετές μέρες πριν από τη (μοιραία;) συνάντηση, ευτυχώς αυτή πραγματοποιήθηκε την Κυριακή του Πάσχα και όχι τις προηγούμενες μέρες. Ετσι ο μακαρίτης πρόλαβε τουλάχιστον να χαρεί μια τελευταία Ανάσταση, προτού συναντήσει αυτοπροσώπως τον αναστάντα…
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });ΦΙΛΟΤΙΜΟ
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Ο αμερικανός υπουργός Αμυνας Πιτ Χέγκσεθ επανέλαβε την ίδια γκάφα με το «Signal», προφανώς για να βελτιωθεί και να μάθει να την κάνει καλύτερα – αυτό θα πει φιλότιμο! Συγκεκριμένα, τα σχέδια της επίθεσης στους Χούθι τα έστειλε και στο οικογενειακό του γκρουπ στο «Signal» για να τα έχουν υπ’ όψιν ο αδελφός του και η γυναίκα του. Ας είναι απόφοιτος του Πρίνστον και του Γουέστ Πόιντ ο Χέγκσεθ, σοβαρός πάντως δεν είναι. Και δεν χρειάζονταν αυτές οι γκάφες για να γίνει αντιληπτό. Φαινόταν από τις κάλτσες του, οι οποίες συνήθως είναι στο σχέδιο της αμερικανικής σημαίας. Πείτε μου, ποιος ένθερμος πατριώτης, όπως είναι αυτός, καταδέχεται να πατάει τη σημαία της πατρίδας του με την ποδάρα του;
Μόνον ο βλαξ…
Από όπου κι αν το πιάσει κανείς, δεν αποδεικνύεται για κανέναν απλή η υπόθεση της «διαρροής» των emails των αποδήμων εκλογέων από το υπουργείο Εσωτερικών, για να καταλήξουν μέσω ΝΔ στην Αννα-Μισέλ Ασημακοπούλου. Τι εννοώ; Σας ενημέρωσα κι εγώ τις προάλλες για την ομόφωνη απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία απορρίφθηκαν οι αιτήσεις ακύρωσης της πρώην ευρωβουλευτού και των άλλων δύο στελεχών της ΝΔ, του Νίκου Θεοδωρόπουλου και του Μένιου Κορομηλά. Αυτοί οι τρεις καλούνται να καταβάλλουν κανονικά τα πρόστιμα που τους επιβλήθηκαν από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, μαζί και με τις προσαυξήσεις τους. Για τα πρόστιμα (10.000 και 30.000 ευρώ) που επέβαλε η Αρχή στο κόμμα όμως, τη ΝΔ, η πλειοψηφία της Ολομέλειας έκρινε ότι πρέπει να γίνει δεκτή η αίτηση ακύρωσης της ΝΔ, με σκεπτικό της «ελλιπή αιτιολόγηση» που βρήκαν στην απόφαση της Αρχής. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα πρόστιμα ακυρώνονται κιόλας! Πρακτικά σημαίνει ότι το θέμα επιστρέφει στην ανεξάρτητη Αρχή, η οποία καλείται να διατυπώσει νέα απόφαση με νέα αιτιολογία. Μοιάζει απλό, θα πείτε. Αμ, δεν είναι. Γιατί, στο μεταξύ, η Αρχή έχει μπει σε κούρσα διαδοχής και βρίσκεται σχεδόν στον αέρα…
Δεν βγαίνουν τα κουκιά
Οπως πληροφορούμαι λοιπόν, ο επικεφαλής της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, Κωνσταντίνος Μενουδάκος, έχει υποβάλει την παραίτησή του, καθώς η θητεία του έχει λήξει, κατά τα τυπικά χρονικά όρια που θέτει η νομοθεσία. Το πρόβλημα, φυσικά, είναι ότι δεν φαίνεται πολύ πιθανή η άμεση αντικατάστασή του, δεδομένου ότι μιλάμε και για ένα πρόσωπο που απολάμβανε μεγάλο σεβασμό και εμπιστοσύνη. Προσώρας λοιπόν δεν «βγαίνουν» τα κουκιά της συναίνεσης στη Διάσκεψη των Προέδρων για να επιτευχθεί η απαιτούμενη πλειοψηφία των 3/5. Και μένει να φανεί τι θα γίνει, τόσο στη Βουλή, όπου ακούω ότι θα γίνουν προσπάθειες να βρεθεί πρόσωπο κοινής συναίνεσης για την αντικατάστασή του, όσο και στην ίδια την Αρχή που έχει υποθέσεις σε εκκρεμότητα.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Ακόμη δύο ως τον Ιούνιο
Για τον ίδιο λόγο, την αποτυχία συναίνεσης στη Διάσκεψη των Προέδρων, θυμίζω ότι δεν έχει επιτευχθεί, ως τώρα, παρά τις πολλές προσπάθειες της ΝΔ, η αντικατάσταση του Συνηγόρου του Πολίτη, Ανδρέα Ποττάκη. Και αυτό το θέμα αναμένεται να επανέλθει μέχρι το καλοκαίρι, μαθαίνω. Ακούω, επίσης, ότι έως τότε θα τεθεί ζήτημα εύρεσης διαδόχου και του προέδρου της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών, του Χρήστου Ράμμου. Εκεί μου λένε πως έχει ήδη πέσει στο τραπέζι η ιδέα να προταθεί από τη ΝΔ ο καθηγητής Φυσικής Δημοσθένης Ασημακόπουλος. Αλλά, φυσικά, η συναίνεση της αντιπολίτευσης για την ΑΔΑΕ θεωρείται απίθανη, λαμβάνοντας υπόψη και την προϊστορία των χειρισμών στην υπόθεση των υποκλοπών. Αν πάντως όλες οι προσπάθειες της «γαλάζιας» πλειοψηφίας αποτύχουν, καθόλου απίθανο δεν θεωρείται το ενδεχόμενο να αλλάξει η σύνθεση της Διάσκεψης των Προέδρων κατά το ευνοϊκότερο…
Στο τέρμα δεξιά της Δεξιάς
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Σε άλλα νέα, πληροφορούμαι ότι κατατέθηκε και επισήμως στον Αρειο Πάγο η ιδρυτική πράξη ενός νέου κόμματος, στο τέρμα δεξιά της Δεξιάς, με το όνομα «Εθνικό Κόμμα Αλέξανδρος». Οχι από π.χ. τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, τον Αλέκο Τζαννετάκο ή τον Αλέξανδρο Πασχαλάκη. Αλλά από το βαφτιστικό του ιδρυτή και επικεφαλής του, έναν κύριο Αλέξανδρο Μουζουράκη, που δηλώνει υποστηρικτής του Ντόναλντ Τραμπ και υπόσχεται, μεταξύ άλλων, ότι θα καταργήσει το εμπάργκο στη Ρωσία και θα δώσει όπλα σε 1,5 εκατομμύριο έλληνες πολίτες για να γίνουν πολιτοφυλακή. Να δω τι άλλο θα μας προκύψει ως τις επόμενες εκλογές…
Σύνθημα έχουν, αλλά ψάχνουν ημερομηνία
Μια κι έπιασα τα κομματικά, στα κεντρικά της Πειραιώς αλλά και σε όλες τις οργανώσεις της ΝΔ στην επικράτεια ετοιμάζονται, ως γνωστόν, για το επικείμενο συνέδριο. Συγκεκριμένα, το Τακτικό Εθνικό Συνέδριο της ΝΔ, με το… σεμνό και μετριοπαθές (με το παρντόν κιόλας) σύνθημα «Οξυγόνο για την Ελλάδα μας». Εκτός από το σύνθημα όμως, καλό θα ήταν να αποκτήσει και τελική ημερομηνία. Στην αρχή ήταν να γίνει την άνοιξη. Μετά μας είπαν ότι θα γίνει το καλοκαίρι. Τώρα ακούγεται πως ίσως πάει για φθινόπωρο. Το μόνο βέβαιο είναι πως δεν βιάζονται. Και γιατί να σπεύσουν, άλλωστε, αφού ακούγονται σενάρια πως μπορεί να γίνει αφορμή να διατυπωθούν εσωκομματικά παράπονα…
Η άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων και η απλοποίηση των διαδικασιών για την αποτελεσματική αξιοποίηση σχολαζουσών κληρονομιών, δωρεών προς το Δημόσιο και ακινήτων του Δημοσίου αποτελούν προτεραιότητες για το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Δύο νομοσχέδια που αναμένεται να καταθέσει το επόμενο διάστημα το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών θα επιχειρούν να θέσουν σε νέες βάσεις το καθεστώς που διέπει την καταγραφή και τη διαχείριση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας που διαθέτει το Δημόσιο, με στόχο την αξιοποίησή της τόσο για επενδυτικούς σκοπούς όσο και για νέα προγράμματα κοινωνικής στέγασης.
Ακόμα πιο
ακριβά τα αβγά
Τον Μάρτιο του 2025, η τιμή των αβγών στην ΕΕ ήταν κατά μέσο όρο 6,7% υψηλότερη σε σχέση με έναν χρόνο πριν, με τον υψηλότερο ετήσιο πληθωρισμό για τα αβγά να έχει καταγραφεί στην Τσεχία (+46,0% τον Μάρτιο του 2025 σε σύγκριση με τον Μάρτιο του 2024), τη Σλοβακία (+29,8%) και την Ουγγαρία (+26,1%). Στον αντίποδα, η τιμή των αβγών μειώθηκε περισσότερο στην Ολλανδία (-3,6%), στο Λουξεμβούργο (-3,2%) και στην Ελλάδα (-2,0%).
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Εναρξη εργασιών
για το «Pharos»
Ξεκινά η υλοποίηση του έργου του υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης, «Pharos». Πρόκειται για ένα από τα πρώτα δεκατρία «εργοστάσια» τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ) στην Ευρώπη και, σύμφωνα με τον υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης Δημήτρη Παπαστεργίου, αποτελεί μια πρωτοβουλία στρατηγικής σημασίας, καθώς ενισχύει την ανταγωνιστικότητα, την ανάπτυξη αξιόπιστων εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης και την προώθηση της καινοτομίας, με γνώμονα τη βιωσιμότητα. Το έργο «AI Factory Pharos», συνολικού προϋπολογισμού 30 εκατ. ευρώ, υλοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος «Horizon Europe» και χρηματοδοτείται κατά 50% από την Κοινή Επιχείρηση EuroHPC (EuroHPC Joint Undertaking) και κατά 50% από εθνικούς πόρους. Η υλοποίησή του θα διαρκέσει 36 μήνες. Το «εργοστάσιο» τεχνητής νοημοσύνης θα παρέχει υπολογιστική ισχύ, προηγμένα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης, μεγάλου όγκου δεδομένα και εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό σε startups και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ακαδημαϊκά ιδρύματα, ερευνητικά κέντρα και δημόσιους φορείς. Με τον τρόπο αυτό, θα έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης στους τομείς της Υγείας, της Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού, καθώς και της Βιώσιμης Ανάπτυξης.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Κατάθεση δεσμευτικής προσφοράς
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Στην κατάθεση δεσμευτικής προσφοράς προχώρησε ο όμιλος Ελληνικά Γαλακτοκομεία για την εξαγορά της γαλακτοβιομηχανίας Δωδώνη. Η συγκεκριμένη κίνηση φέρνει ένα βήμα πιο κοντά τις δύο πλευρές, με την ολοκλήρωση της συμφωνίας να αναμένεται και τις ισορροπίες στον κλάδο να αλλάζουν για μία ακόμη φορά.
Πολλά τροχαία,
πολλές ασφαλίσεις
Μέσα σε έναν χρόνο αυξήθηκαν κατά σχεδόν 3.000 οι δηλωθείσες ζημιές στα ασφαλισμένα αυτοκίνητα, σύμφωνα με στοιχεία της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδας. Το 2023, ανήλθαν σε 8.026 έναντι 5.130 για το 2022. Το ίδιο διάστημα, ο αριθμός των ασφαλιστηρίων αυτοκινήτων αυξήθηκε κατά σχεδόν 500.000, από 3.556.550 σε 4.083.018. Σημαντική ήταν και η αύξηση στο ύψος των αποζημιώσεων, που αυξήθηκαν από 388.100 ευρώ σε 466.769 ευρώ.
Περιμένουν
οι ελαιοπαραγωγοί
Στάση αναμονής τηρούν οι κλάδοι της επιτραπέζιας ελιάς και του τυποποιημένου ελαιολάδου μετά και την πρόσφατη απόφαση των Ηνωμένων Πολιτειών να επιβάλλουν δασμούς ύψους 20% σε όλα τα εισαγόμενα προϊόντα από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Παρότι η Ουάσιγκτον ανακοίνωσε προσωρινή αναστολή ισχύος των μέτρων για 90 ημέρες, και αυτή μόνο για ορισμένες χώρες, η εντεινόμενη αβεβαιότητα έχει ήδη αρχίσει να επηρεάζει τον σχεδιασμό των επιχειρήσεων του αγροδιατροφικού τομέα. Η επιτραπέζια ελιά παραμένει ένα από τα σημαντικότερα εξαγώγιμα προϊόντα της χώρας σε περισσότερες από 100 χώρες. Η σημαντικότερη αγορά είναι αυτή των ΗΠΑ, όπου καταλήγει το 30% της συνολικής παραγωγής που φτάνει σε αξία τα 214 εκατ. ευρώ. Ως προς την αξία των εξαγωγών επιτραπέζιας ελιάς, ακολουθούν η Γερμανία με 90 εκατ. ευρώ, το Ηνωμένο Βασίλειο με 43 εκατ. ευρώ, η Αυστραλία με 33 εκατ. ευρώ και ο Καναδάς με 30 εκατ. ευρώ.
Από τα κοσμοπολίτικα, θορυβώδη, μέχρι τα πιο απομακρυσμένα νησιά μας, τους πανέμορφους ορεινούς προορισμούς με μικρά χωριά σε υψόμετρο 1.250 μέτρων, όπως η Βλάστη στη Βόρεια Ελλάδα, να κλέβουν καρδιές, τη γοητευτική πάντα Κρήτη και πόλεις του εξωτερικού, το Πάσχα γιορτάστηκε με ιδιαίτερη λαμπρότητα. Ακόμα και αυτοί που έμειναν στα μεγάλα αστικά κέντρα είχαν φροντίσει να κλείσουν τραπέζια σε εστιατόρια, ταβέρνες αλλά και σε γαστρονομικά spots εμβληματικών ξενοδοχείων. Εστιατόρια στον τελευταίο όροφο των φιλόξενων ξενοδοχειακών μονάδων στο Κέντρο μα και στην Αθηναϊκή Ριβιέρα, που έλαμπε κάτω από το φως του ήλιου. Λαοφιλείς τραγουδιστές ταξίδεψαν από τη Μύκονο μέχρι το Ντουμπάι για να διασκεδάσουν τους θαυμαστές τους το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, ενώ γνωστά beach bars δεν είχαν ανοίξει ακόμα, αντίθετα με exclusive boutiques στα Ιόνια Νησιά. Μαγαζιά με ωραία ρούχα και κοσμηματοπωλεία που προσέλκυσαν κυρίως ξένους τουρίστες με βαριά πορτοφόλια. Ο αυθεντικός χρυσός και τα διαμάντια είναι για αυτούς που φθάνουν με σκάφη από την Ιταλία στην Κέρκυρα ή εκείνους που έχουν κλείσει σε σουίτες luxury ξενοδοχείων. Εκείνη, πάντως, που συγκέντρωσε πολλά yachts ήταν η μακρινή, όμορφη Σύμη. Τουρίστες υψηλής οικονομικής στάθμης αλλά και 3.500 επισκέπτες από διάφορα μέρη που έφθαναν με τα καράβια της γραμμής. Τα αστικά κέντρα ίσως για πρώτη φορά μετά τον COVID-19 ήταν τόσο άδεια. Ο κόσμος αποφάσισε να ξεφύγει έστω και για λίγο από τα προβλήματα και να διασκεδάσει στον προορισμό της αρεσκείας του. Χριστός Ανέστη!
Καιρό είχαμε να τους ακούσουμε. Και τώρα, μέσα από το μίσος που τελευταία έχει διεισδύει στην κοινωνία και στη βαθμιαία διάβρωση των δημοκρατικών θεσμών που με σαφήνεια σημειώνεται, ξαναπετάγονται στο προσκήνιο οι σκοτεινοί πρωταγωνιστές της θρασυδειλίας. Οι εκ του ασφαλούς «αγωνιστές» των ανύπαρκτων κοινωνικών αγώνων που κρύβονται κάτω από το προσωπείο της τρομοκρατίας. Επαναστατική Ταξική Αυτοάμυνα αυτοαποκαλούνται. Ευφάνταστο όνομα, που σίγουρα κάποιος θα κουράστηκε να το εμπνευσθεί, για να διαφέρει από τα προηγούμενα πολυχρησιμοποιημένα ευρήματα. Που όλα έχουν το ίδιο τιποτολογικό περιεχόμενο. Η τοποθέτηση, κατά βάση εκ του ασφαλούς, εκρηκτικών και η συγγραφή προκηρύξεων με πομπώδες αριστερίστικο ύφος. Με απόλυτα ξεπερασμένο, πολιτικά ρηχό, περιεχόμενο. Επειτα από τόσα χρόνια αυτά βρίσκουν να πουν οι κοινωνικοί μας επαναστάτες;
Εγώ θα προτιμούσα να τους αποκαλέσω επίσημα «Αναχρονιστικούς Τοξικούς Αυτόχειρες». Θα ήταν μια ονομασία πολύ κοντύτερα στη σημερινή εξωρεαλιστική τους παρουσία. Διότι βρίσκονται τελείως εκτός χρόνου, δηλητηριάζουν ένα ήδη άρρωστο πολιτικό κλίμα και οδηγούν ταχύτατα στο περιθώριο της εκτίμησης του κόσμου τις όποιες ιδέες ή αξίες υποτίθεται πως υποστηρίζουν. Αυτές οι τρομοκρατικές ενέργειες σε τι ακριβώς αποσκοπούν; Είναι αντιεξουσιαστές και εχθροί του οργανωμένου κρατικού συστήματος; Πώς συμπλέουν τότε με αριστερίστικη συνθηματολογία και, συνεπώς, με κρατικοπαρεμβατικές λογικές; Αυτή η σχιζοειδής κρίση ταυτότητας υποδηλώνει καθαρά διαταραγμένες προσωπικότητες με αδυναμία άρθρωσης ολοκληρωμένου και συνεκτικού πολιτικού λόγου. Αλλιώς θα έπρεπε να εντάσσονται στο αναρχικαπιταλιστικό ιδεολογικό στερέωμα που απορρίπτει όμως τις όποιες τρομοκρατικές επιλογές. Τι είναι λοιπόν ακριβώς αυτό στο οποίο προσβλέπουν;
Αν είναι κάτι σαν τους εξισωτικούς «παραδείσους» του υπαρκτού κομμουνισμού, τότε ο χαρακτηρισμός «αντιεξουσιαστές» είναι μάλλον για τα πανηγύρια! Δεν μπορεί να υπάρξει κανενός είδους σοσιαλισμός χωρίς κάποιον καταπιεστικό κρατικό μηχανισμό και βραχίονα. Τα πάντα εκεί ξεκινούν και καταλήγουν στο κράτος. Χωρίς ενδιάμεσα οι πολίτες να παίζουν τον οποιοδήποτε ρόλο. Πλην του υπάκουου και νωθρού ανθρώπινου υποψηφίου. Που εκτελεί χωρίς να γνωρίζει και χωρίς να ρωτάει. Εκεί ο κρατούμενος από τις Αρχές πολίτης έχει άγνοια για τις προθέσεις των δεσμοφυλάκων του. Οπως ένας ήρωας του David Young στο βιβλίο του «Stasi Child» μπορεί μόνο να αναφωνήσει: «Τι έχω κάνει; Τι υποτίθεται πως έχω κάνει; Φωνάξτε, πες τε τους»! (σελ. 167).
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Αν πάλι η ιδεατή πραγματικότητα είναι μια κοινωνία δίχως κράτος και μηχανισμούς εξουσίας, τότε καταλήγουμε σε ένα περιβάλλον πανίσχυρων κι αδέσμευτων καπιταλιστών. Ενα σύστημα που επικρατεί, χωρίς συζήτηση, το δίκαιο των ισχυροτέρων. Χωρίς να υπάρχει habeas corpus, χωρίς ατομικά δικαιώματα και όπου επικρατεί η στυγνή βία της ισχύος (βλ. σχ. άρθρο μου στα «ΝΕΑ»).
Και στους «επαναστάτες» λοιπόν εγγράφουμε ως κοινωνία μια τρύπα στο νερό. Κι εκεί οπισθοδρόμηση κι αποτυχία. Ρηχότητα, έλλειψη βάθους κι ορθολογικής σκέψης. Αυτά είναι τα δείγματα δράσης του πολιτικού μας περιθωρίου. Ενα ακόμη βοτσαλάκι προστίθεται στον ατέλειωτο πυθμένα της γενικής μας παρακμής.
Ο νικητής, Όσκαρ Πιάστρι, μετά την 3η φετινή και 5η συνολική νίκη της καριέρας του, τόνισε: «Μόλις βρέθηκα στην εσωτερική, δεν υπήρχε περίπτωση να βγω δεύτερος από την πρώτη στροφή. Προσπάθησα όσο μπορούσα. Προφανώς, οι αγωνοδίκες έπρεπε να εμπλακούν, αλλά πίστευα ότι ήμουν αρκετά μπροστά και τελικά αυτό μου χάρισε τη νίκη. Οπότε ναι, είμαι πολύ χαρούμενος με όλη τη δουλειά που έχουμε κάνει στις εκκινήσεις, και αυτό μας χάρισε τη νίκη σήμερα. Ήταν πολύ δύσκολο να ακολουθήσω εκεί έξω. Δεν μπορούσα να μείνω κοντά στον Μαξ στο τέλος του πρώτου μέρους, απλώς κατέστρεψα τα ελαστικά μου, και μετά το ελεύθερο πεδίο ήταν ωραίο μετά τα pit stop. Υπέροχος αγώνας. Κάναμε σωστά τα κομμάτια που έπρεπε. Νομίζω ότι χρειαζόμαστε ακόμα λίγα πράγματα· ο Μαξ ήταν λίγο πολύ κοντά για τα γούστα μας, αλλά ήταν ένας υπέροχος αγώνας και ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο. Μια από τις σημαντικότερες αναβαθμίσεις μας αυτή την εβδομάδα ήταν ότι το μπουκάλι νερού δούλευε. Αυτό ήταν καλό, ήπια λίγα υγρά, κάτι που ήταν ωραίο. Είναι πάντα ένας δύσκολος αγώνας εδώ. Είναι λίγο αργότερα μέσα στη χρονιά φέτος, κάτι που νομίζω ότι το κάνει λίγο πιο ζεστό, με περισσότερη υγρασία, και σίγουρα ένας από τους πιο δύσκολους αγώνες που έχω κάνει στην καριέρα μου. Οπότε, χαίρομαι που κατάφερα να βγω νικητής».
Ο Milan Pandey κάθεται πάλι κάτω στο στρατόπεδο βάσης του Έβερεστ, κοιτάζοντας τη θέα που λίγοι έχουν δει ποτέ. Είναι πιλότος μη επανδρωμένου αεροσκάφους (drone) και η δουλειά του μπορεί να αλλάξει τα πράγματα στο υψηλότερο βουνό του κόσμου για πάντα.
Οι σκάλες, τα σχοινιά και οι φιάλες οξυγόνου που μπορεί να μεταφέρει ο Pandey μέσω drone για να βοηθήσει τους Sherpas ή τους «γιατρούς του παγετώνα» στον παγετώνα Khumbu, έναν παγετώνα που βρίσκεται μεταξύ του Base Camp και του Camp One, θα μπορούσαν πιθανώς να σώσουν ζωές στο βουνό.
Οι ειδικοί Sherpas που κατάγονται από τους κοντινούς λόφους και τα βουνά πλοηγούν και καθορίζουν το μονοπάτι για τους ορειβάτες στο Έβερεστ εδώ και επτά δεκαετίες. Δεκάδες έχουν χάσει τη ζωή τους κατά τη διαδικασία αυτή. Ο Pandey, της Airlift Technology, μιας τοπικής νεοφυούς επιχείρησης χαρτογράφησης με drone, πιστεύει ότι με την τεχνική του εμπειρία στη χρήση drones σε συνδυασμό με τις δεκαετίες ορειβατικής γνώσης των Sherpas, μπορούν να κάνουν ασφαλέστερη την παραμονή στην οροφή του κόσμου.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Αναγκαία τα drones στο Έβερεστ;Η Κατασκήνωση Βάσης βρίσκεται σε ύψος περίπου 5.364 μέτρων (17.598 πόδια) πάνω από το επίπεδο της θάλασσας και η Κατασκήνωση Ένα στα 6.065 μέτρα (19.900 πόδια).
Η εναέρια απόσταση μεταξύ των δύο σημείων είναι περίπου 1,8 μίλια. Οι Sherpas χρειάζονται έξι έως επτά ώρες για να κάνουν αυτή τη διαδρομή, αλλά ένα drone χρειάζεται περίπου έξι έως επτά λεπτά, όπως αναφέρει δημοσίευμα του CNN.
Ο Mingma G Sherpa του Imagine Nepal, μιας εταιρείας αποστολών που καθοδηγεί ορειβάτες εδώ και σχεδόν μια δεκαετία, αναγνώρισε την ανάγκη για αυτού του είδους τη βοήθεια όταν έχασε τρεις φίλους του και οδηγούς βουνού σε μια χιονοστιβάδα το 2023. Τα σώματά τους δεν μπόρεσαν να ανασυρθούν.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });«Έπρεπε να συνεχίσουν να ανεβοκατεβαίνουν το βουνό είκοσι φορές για να βρουν πρώτα τη διαδρομή και μετά να επιστρέψουν για τον εξοπλισμό. Είχα ακούσει ότι χρησιμοποιούν drones στην Κίνα για να βοηθήσουν σε αυτό σε ένα άλλο βουνό, οπότε σκέφτηκα ‘γιατί όχι και εδώ;’», είπε.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Περίπου την ίδια εποχή, ο Raj Bikram, διευθύνων σύμβουλος της Airlift Nepal, ήρθε σε επαφή με τον δήμο Khumbu για την τρισδιάστατη χαρτογράφηση του όρους Έβερεστ με τη χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών, όταν ο δήμαρχος της περιοχής ρώτησε πόσο βάρος θα μπορούσαν να μεταφέρουν τα drones. Τον Απρίλιο του 2024, με τη βοήθεια δύο μη επανδρωμένων αεροσκαφών που δώρισε η κινεζική DJI και σε συνεργασία με την Επιτροπή Ελέγχου Ρύπανσης Sagarmatha (το όνομα του Έβερεστ στο Νεπάλ), η Airlift άρχισε να πειραματίζεται.
«Στην αρχή, επειδή ήταν και η πρώτη μας φορά στο Everest Base Camp, δεν ήμασταν σίγουροι για το πώς θα λειτουργούσε το drone σε αυτό το υψόμετρο και σε αυτή τη θερμοκρασία», δήλωσε ο Bikram. Η ορατότητα και η ταχύτητα του ανέμου είναι από τις κύριες προκλήσεις. Χρειάστηκε ένας μήνας για να μάθουν το έδαφος.
Η πρώτη εκστρατεία καθαρισμού της Airlift Nepal χρησιμοποίησε ένα drone για να κατεβάσει περίπου 1.100 κιλά σκουπίδια από το Camp One στο Base Camp.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); }); Πώς θα λειτουργεί το σύστημαΓια την περίοδο αναρρίχησης στο Έβερεστ το 2025, ο Pandey λέει ότι η Airlift Technology θα βοηθήσει τους Sherpas να μεταφέρουν εξοπλισμό πριν από την έναρξη της σεζόν, και στη συνέχεια να μαζέψουν τα σκουπίδια μόλις ξεκινήσει.
Οι Sherpas λένε στον Pandey προς ποια κατεύθυνση πρέπει να πάνε, και στη συνέχεια ο Pandey πετάει πρώτα ένα μικρό drone για να πλοηγηθεί στο μονοπάτι. Στη συνέχεια, οι Sherpas κάνουν αυτό που έκαναν πάντα – ανεβαίνουν στα σημεία ενός παγετώνα που είναι πιο δύσκολο να πλοηγηθούν.
«Μόλις διαπιστώσουν ‘εδώ χρειαζόμαστε μια σκάλα’, ‘εδώ χρειαζόμαστε ένα σχοινί’, θα μας στείλουν τις συντεταγμένες μέσω walkie-talkie και στη συνέχεια θα πετάξουμε τον εξοπλισμό εκεί», εξήγησε ο Pandey. Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη είναι επίσης σε θέση να μεταφέρουν με αεροπλάνο εξοπλισμό που σώζει ζωές, όπως φιάλες οξυγόνου και φάρμακα.
Οι προκλήσεις του εγχειρήματοςΜια πρόκληση είναι τα χρήματα. Κάθε drone κοστίζει 70.000 δολάρια, και αυτό πριν καν αρχίσουν να λειτουργούν.
«Τα πάντα είναι ακριβά στο Base Camp», δήλωσε ο Bikram.
«Επειδή δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα, χρειαζόμαστε πολλά καύσιμα για να φορτίσουμε τις μπαταρίες. Το κόστος για να φτάσουμε στην κατασκήνωση, το κόστος του ανθρώπινου δυναμικού, η διαμονή, το φαγητό, είναι πολλά».
«Δεν είναι μόνο ότι παρέχουμε εξοπλισμό. Η έρευνα και διάσωση είναι μια από τις κύριες προτεραιότητές μας. Όταν οι άνθρωποι παρεκκλίνουν από το μονοπάτι, μπορούμε να βοηθήσουμε στον γεωεντοπισμό τους», πρόσθεσε ο Pandey.
Ορισμένοι από την κοινότητα των Sherpas απομακρύνονται από την εργασία στα επικίνδυνα ψηλά βουνά και αντ’ αυτού μετακινούνται στο εξωτερικό για καλύτερες θέσεις εργασίας και αμοιβές.
«Ελπίζουμε ότι τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη μας θα κάνουν πραγματικά αυτό το επάγγελμα πιο ασφαλές και θα φέρουν περισσότερους ανθρώπους πίσω σε αυτή την ορειβατική παράδοση. Είναι αυτό για το οποίο είναι γνωστή η χώρα μας και χωρίς την τεχνογνωσία των Sherpas δεν θα μπορούσαμε ποτέ να περιηγηθούμε σε αυτό το έδαφος», δήλωσε ο Pandey.
«Μέρος της εξέλιξης της αναρρίχησης»Η πρώτη ομάδα ορειβατών έφθασε στη Βασική Κατασκήνωση για την ορειβατική περίοδο του 2025. Είναι μια «στενή» περίοδος, οπότε σχεδόν όλοι θα επιχειρήσουν την ανάβασή τους τον Απρίλιο και τον Μάιο.
Η χρήση των drone «είναι μέρος της εξέλιξης της αναρρίχησης», λέει η Caroline Ogle από την Adventure Consultants με έδρα τη Νέα Ζηλανδία, η οποία έχει περάσει πέντε σεζόν στο Base Camp διαχειριζόμενη αποστολές από αυτό που η ίδια αποκαλεί «το αμφιθέατρο του Έβερεστ».
«Αν συγκρίνετε με τα πρώτα χρόνια … όταν δεν υπήρχαν δορυφορικά τηλέφωνα ή το είδος της πρόγνωσης του καιρού που διαθέτουμε τώρα, όλα αυτά τα είδη τεχνολογίας έχουν εξελιχθεί για να κάνουν την αναρρίχηση ασφαλέστερη. Θεωρώ ότι η χρήση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών αποτελεί μέρος αυτής της φυσικής εξέλιξης, ιδίως στο πλαίσιο της αύξησης της ασφάλειας των εργαζομένων σε μεγάλο υψόμετρο (Sherpas)», δήλωσε η Ogle.
Η Lisa Thompson, η οποία έχει αναρριχηθεί στις επτά κορυφές – την υψηλότερη κορυφή και στις επτά παραδοσιακές ηπείρους – και τώρα εκπαιδεύει ορειβάτες μέσω της Alpine Athletics με έδρα τις ΗΠΑ, συμφωνεί με τον Ogle και θεωρεί τα drones ως μια «ευπρόσδεκτη και υπεύθυνη εξέλιξη».
«Δεν πιστεύω ότι αυτή η καινοτομία αφαιρεί από την τέχνη ή την παράδοση της αναρρίχησης. Το βουνό παραμένει το βουνό. Η πρόκληση εξακολουθεί να είναι πραγματική».
Η πριγκίπισσα από την οποία πήρε το όνομά του αυτό το υπερωκεάνιο δεν έμελλε να έχει καλό τέλος: άφησε την τελευταία της πνοή στο ναζιστικό στρατόπεδο του Μπούχενβαλτ, τον Αύγουστο του 1944. Αλλά ούτε το «Principessa Mafalda» είχε καλό τέλος. Το ιταλικό πλοίο απέπλευσε για τελευταία φορά από τη Γένοβα στις 11 Οκτωβρίου του 1927, με 971 επιβάτες και τα αμπάρια γεμάτα αργεντίνικα όνειρα.
Από τα τέλη του 19ου αιώνα, εκατομμύρια έποικοι διέσχιζαν έτσι τον Ατλαντικό, με ολόκληρη τη ζωή τους στοιβαγμένη σε μπαούλα, αναζητώντας μια ειρηνική και ευημερούσα γη. Εκείνη την εποχή, η Αργεντινή ήταν η έκτη μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο, μια ταχέως αναπτυσσόμενη, πλούσια και δυναμική χώρα. Στο Μπουένος Αϊρες, τρεις στους τέσσερις κατοίκους προέρχονταν από την Ευρώπη. Είχαν το παρατσούκλι Porteños («αυτοί από το λιμάνι») και οι φήμες έλεγαν πως ολόκληρη η πρωτεύουσα «βγήκε από ένα πλοίο».
Το «Principessa Mafalda» είχε ήδη δέσει στη Βαρκελώνη, στο Ρίο, στο Σάντος και στο Μοντεβιδέο. Καθώς το πλοίο διέσχιζε τον Ισημερινό, ο καπετάνιος διοργάνωσε ένα πάρτι στο κατάστρωμα, με ζωντανή ορχήστρα. Οι επιβάτες της τρίτης θέσης αναμείχθηκαν με εκείνους της πρώτης. Οι κομψές κυρίες χόρευαν τάνγκο στα γυαλισμένα παρκέ των δύο αιθουσών χορού. Αλλά ξαφνικά, λίγες ημέρες πριν από την προγραμματισμένη άφιξη του πλοίου στο Μπουένος Αϊρες, κάτι πήγε στραβά.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Γύρω στις 6 το απόγευμα της 25ης Οκτωβρίου 1927, ενώ έπλεε ανοιχτά των ακτών της Βραζιλίας, ο άξονας της αριστερής προπέλας του έσπασε. Τα αμπάρια πλημμύρισαν. Οι λέβητες εξερράγησαν. Το «Principessa Mafalda» βούλιαξε στο σκοτάδι. Στις 9.45 μ.μ. το πλοίο βυθίστηκε με την πρύμνη πρώτα, παρασύροντας μαζί του αρκετούς από τους επιβάτες, «είτε επειδή δεν μπόρεσαν να βρουν σωσίβια λέμβο είτε επειδή πανικοβλήθηκαν και πήδηξαν πάνω από την κουπαστή».
Μέχρι να πλησιάσουν διασωστικά πλοία, κάπου 300 άνθρωποι είχαν χαθεί στα σκοτεινά νερά. Ανάμεσά τους, σύμφωνα με τα μητρώα επιβατών, ήταν 118 «Σύροι» – έμποροι από τον Λίβανο ή τη Δαμασκό – αλλά και πολλοί Ιταλοί, που είχαν αποπλεύσει μαζί με τις οικογένειές τους, με τον μπαμπά και τη μαμά, αλλά και τους παππούδες τους – τον nonno και τη nonna.
Πόσες φορές είχε ακούσει την ιστορία αυτού του ναυαγίου ο Χόρχε Μπεργκόλιο όταν ήταν παιδί! Του την έλεγε η δική του nonna τρέμοντας, σαν να βρισκόταν στο πλοίο. Και κανονικά έπρεπε να βρίσκεται, είχε προγραμματίσει να επιβιβαστεί εκείνο τον Οκτώβριο στο «Principessa Mafalda» μαζί με τον σύζυγό της, τον Τζοβάνι, από το Πιεμόντε κι αυτός, καθώς και τον μοναχογιό τους, τον 21χρονο Μάριο. Ομως ένα «διοικητικό πρόβλημα», σύμφωνα με τον Πάπα, εμπόδισε την αναχώρησή τους. Είχε άραγε καθυστερήσει η εκκαθάριση του οικογενειακού ζαχαροπλαστείου στο Τορίνο; Ή μήπως έλειπε από κάποιον ένα έγγραφο, κάποιο δίπλωμα;
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Ο,τι και να συνέβη, η οικογένεια γλίτωσε. Οι Μπεργκόλιο έφτασαν σώοι και αβλαβείς στο Μπουένος Αϊρες την 1η Φεβρουαρίου του 1929, έναν χρόνο μετά το ναυάγιο του «Principessa Mafalda», έναν χρόνο αργότερα από το προγραμματισμένο. Εκεί γνώρισε ο πατέρας του μελλοντικού ποντίφικα τη μητέρα του, Ιταλίδα από το Πιεμόντε και εκείνη, εκεί γεννήθηκε ο Χόρχε Μπεργκόλιο, ο μεγαλύτερος πέντε αδελφών. Ο Φραγκίσκος, ο πρώτος μη ευρωπαίος Πάπας, «ο πρώτος Πάπας της παγκοσμιοποίησης», σύμφωνα με τον Ουμπέρτο Εκο, ήταν πάνω απ’ όλα γιος μεταναστών.
Το έλεγε συχνά στον καθεδρικό ναό του στο Μπουένος Αϊρες: «Ολοι γύρω από [την Αγία Τράπεζα], συμπεριλαμβανομένου και εμού, είναι είτε μετανάστες είτε γιοι μεταναστών». Το μήνυμα παρέμεινε το ίδιο και στη Ρώμη μετά την εκλογή του. Λένε πως ο Φραγκίσκος δεν καταλάβαινε την «ψύχωση» – αυτή τη λέξη χρησιμοποιούσε – που καταλαμβάνει την Ευρώπη κάθε φορά που πρόκειται για μετανάστες: η δική του αντίληψη περί έθνους δεν ήταν εθνοτική αλλά βολονταριστική. Τον Ιούλιο του 2013, λίγους μήνες μετά την εκλογή του, εξέπληξε τους πάντες επισκεπτόμενος τη Λαμπεντούζα. «Ηρθα για να κλάψω» είπε, καταγγέλλοντας την «παγκοσμιοποίηση της αδιαφορίας» και το «χαμένο […] αίσθημα ευθύνης» της σύγχρονης εποχής. Τρία χρόνια αργότερα αναχώρησε από τη Λέσβο παίρνοντας μαζί του 12 σύρους πρόσφυγες.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί παρά ειρωνεία της τύχης, ίσως και μια ύστατη δοκιμασία, το γεγονός ότι ο τελευταίος ξένος αξιωματούχος που είδε ο Πάπας Φραγκίσκος ήταν ο Τζέι Ντι Βανς; Ενας άνθρωπος που προσπάθησε να φέρει την καθολική θρησκεία στη σύγχρονη εποχή απέναντι σε κάποιον που φιλοδοξεί να σύρει τον σύγχρονο κόσμο πίσω στον Μεσαίωνα. Ενας πνευματικός ηγέτης που κήρυττε όλη του τη ζωή, με όλες τις ανεπάρκειές του, την ταπεινότητα, το έλεος και τη συμπερίληψη, απέναντι στον κατεξοχήν εκπρόσωπο μιας εξουσίας που επιδιώκει να προβάλλει την κυριαρχία με κάθε κόστος. Το πώς ένιωθε εκείνη την ώρα ο Φραγκίσκος το κατέστησε σαφές στο πασχαλινό μήνυμα που διάβασε λίγο αργότερα, αντ’ αυτού, ο αρχιεπίσκοπος Ντιέγκο Ραβέλι, στηλιτεύοντας την «περιφρόνηση» που επιδεικνύουμε πολλές φορές «απέναντι στους πιο αδύναμους, τους περιθωριοποιημένους και τους μετανάστες». Ηταν, πράγματι, ώρα να εγκαταλείψει τα εγκόσμια ο Πάπας Φραγκίσκος. Η εποχή δεν τον σήκωνε άλλο.
Η Ελλάδα είναι μια ωραία χώρα, με ήλιο, θάλασσα, ήπιο κλίμα και νόμους οι οποίοι είτε δεν τηρούνται είτε ακριβώς για να μην τηρηθούν μπαλώνονται, ξηλώνονται, τεντώνονται.
Τα προηγούμενα χρόνια έχουν γραφτεί χιλιάδες λέξεις για τα σχετικά με τον Νόμο 4957/2022, ο οποίος, μεταξύ άλλων, προβλέπει την ανώτατη διάρκεια φοίτησης στα ελληνικά πανεπιστήμια. Οι διατάξεις του συγκεκριμένου νόμου αφορούν και τον τεράστιο αριθμό εγγεγραμμένων φοιτητών στα πανεπιστημιακά μητρώα, οι οποίοι δεν τελείωσαν τις σπουδές τους – αυτούς που αποκαλούμε αιώνιους φοιτητές. Κατ’ αρχάς, μιλάμε για 317.374 φοιτητές τετραετών σχολών, οι οποίοι, σύμφωνα με στοιχεία της Συνόδου Πρυτάνεων, βρίσκονται στη λίστα προς διαγραφή το 2025. Αδιευκρίνιστος αριθμός φοιτητών σε σχολές πενταετούς και εξαετούς φοίτησης (όπως Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Ιατρική Αθηνών κ.ά.) πρέπει να διαγραφούν το 2026 ή το 2027.
Οι λόγοι είναι προφανείς και πολυσυζητημένοι. Το θέμα άλλωστε δεν μας έχει απασχολήσει πρώτη φορά και η πρόβλεψη διαγραφής των φοιτητών που βαραίνουν τα μητρώα υπήρχε στον περίφημο Νόμο 4009/2011, τον άτυχο «νόμο Διαμαντοπούλου» (που ψηφίστηκε στην αρχή της εποχής της χρεοκοπίας, από συντριπτική κοινοβουλευτική πλειοψηφία, και υπονομεύτηκε στην πορεία ακόμα και από εκείνους που τον είχαν ψηφίσει).
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Τι διασφάλιζε ο νόμος Διαμαντοπούλου για τους αιώνιους φοιτητές; Το εξηγεί η ίδια η τότε υπουργός Παιδείας (και σήμερα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ) Αννα Διαμαντοπούλου σε μια συνέντευξή της στο «Βήμα» (2/7/2011):
«Η φοιτητική ιδιότητα εξασφαλίζεται πλέον με την εγγραφή σε κάθε εξάμηνο. Μη εγγραφή σε δύο συνεχόμενα εξάμηνα συνεπάγεται αυτόματα την απώλειά της. Οι φοιτητές έχουν όλα τα δικαιώματά τους, από το πάσο ως το δικαίωμα εκλογής, για χρονικό διάστημα ίσο με την προβλεπόμενη διάρκεια των σπουδών συν δύο έτη ακόμη, το γνωστό ν+2». Υιοθετήθηκε πάντως εξαίρεση για τους εργαζόμενους φοιτητές, αφού δόθηκε η δυνατότητα «της μερικής φοίτησης με δυνατότητα σχεδιασμού του χρόνου τους».
Στο συγκεκριμένο θέμα, οι σχετικές διατάξεις εκείνου του νόμου (που δεν εφαρμόστηκαν) επανήλθαν στον Νόμο 4957/2022. Ωστόσο, το ΠΑΣΟΚ, διά του τομεάρχη Παιδείας Στέφανου Παραστατίδη, ζητά τώρα να μην εφαρμοστεί οριζοντίως το μέτρο, επικαλούμενο πολυτυπία των λόγων της διαγραφής φοιτητών. Η κυβέρνηση, στην αρχή, απάντησε επικριτικά σε αυτή την τοποθέτηση. Ωστόσο, τη Μεγάλη Παρασκευή δημοσιεύτηκε η πρόθεσή της να δοθεί «ανάσα» σε 22.000 «αιώνιους» φοιτητές, οι οποίοι «επέδειξαν ενδιαφέρον για τις σπουδές τους την τελευταία τετραετία». Αυτοί θα έχουν στη διάθεσή τους παράταση ενός έτους για να ολοκληρώσουν το πτυχίο τους.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Δεν ξέρω τους λόγους της παράτασης, αλλά αν ισχύει είναι ανάγκη να εξηγηθεί. Εχει δίκιο το ΠΑΣΟΚ; Είναι άδικη η οριζόντια διαγραφή όλων των πιο πρόσφατων εκ των αιωνίων φοιτητών (για τους οποίους έχει εισαχθεί η προοδευτική ορολογία «λιμνάζοντες»); Υπάρχει πολυτυπία την οποία το υπουργείο οφείλει να σεβαστεί; Μήπως η πολυτυπία είναι μια αφορμή για υποχώρηση στην εφαρμογή του νόμου, τον οποίο η κυβέρνηση είχε υπερασπιστεί με πάθος; Εχει κι αυτός ο νόμος ανάλογη εφαρμοστικότητα, όπως ο νόμος για την Πανεπιστημιακή Αστυνομία;
Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με την ανώτατη εκπαίδευση στην Ελλάδα – κι ας κρυβόμαστε από τον καθρέφτη μας. Με σοβαρές εξαιρέσεις, μεγάλο μέρος των πανεπιστημιακών πτυχίων απηχούν το έλλειμμα του εκπαιδευτικού συστήματος και τον λειτουργικό αναλφαβητισμό. Γι’ αυτό δεν μιλάνε ούτε τα κόμματα ούτε τα πανεπιστήμια ούτε ο συνδικαλισμός των εκπαιδευτικών. Ολοι βολεύονται. Από την άποψη αυτή, δεν εκπλήσσομαι αν και η διαγραφή των αιώνιων φοιτητών χρειαστεί μια αιωνιότητα και ακόμα μια μέρα. Ελληνικά πράγματα.
Αντε, τον αναστήσαμε και φέτος. Αντάμα ορθόδοξοι και καθολικοί και… διαμαρτυρόμενοι. Κυρίως διαμαρτυρόμενοι. Αυτός ο αέρας διαμαρτυρίας και καταγγελτικότητας που σαρώνει, τελευταία, την πολιτική ζωή πήρε αμπάριζα και το Πάσχα. Οχι ότι δεν φυσούσε και παλαιότερα, αλλά φέτος μας πήρε και μας σήκωσε. Πολύ θυμός, βρε παιδί μου, μεγάλη αντάρα, σαν να συστάθηκε ένα κοινό μέτωπο. Ο,τι δεν μπορέσαν να κάνουν τα λεγόμενα κόμματα της Κεντροαριστεράς ή Μεσοαριστεράς ή Εξωαριστεράς, το κατάφεραν οι «αντισυστημικοί» της παράδοσης.
Η αρχή έγινε από συγκέντρωση μαυροφορεμένων βιγκανίστας στο Σύνταγμα που μας προέτρεπαν να μην τρώμε ζώα αλλά φασίστες (φήμες που λένε ότι το κρέας του φασίστα ευνοεί την καλή χοληστερόλη ελέγχονται ως ανακριβείς). Και μετά άρχισαν τα όργανα στο Διαδίκτυο. Χολή και όξος εναντίον όλων ημών που το Πάσχα τη θέλουμε και την πετσούλα τη σωστή, την καλοψημένη, και το κοκορετσάκι μας. Είμαστε, λέει, ειδωλολάτρες. Και υποκριτές. Διότι όλη την εβδομάδα μιλάμε για την αγάπη και τον Ιησού, και την Κυριακή σουβλίζουμε τον «αμνό του Θεού». Γιορτάζουμε με θάνατο, μας λέει η τάδε ηθοποιός, η δείνα τραγουδίστρια, η παρατάδε ινφλουένσερ, η παραδείνα «βουλεύτρια». Δεν είμαστε καλοί άνθρωποι εμείς οι κρεατοφάγοι, δεν κάνουμε Ανάσταση στην ενσυναίσθηση, για τα σκουπίδια είμαστε, λένε. Και τρώνε τα μανιτάρια τους και τις κινόες τους με βρισιές (ενίοτε και κατάρες) εναντίον αυτών που ρίχνουν νερό στον μύλο της συστημικότητας του Πάσχα.
Εδώ εγώ θα κάνω ένα νοητό μουσικό διάλειμμα για να σιγοντάρω διά στόματος Τόλη Βοσκόπουλου, σε μουσική Γιώργου Κριμιζάκη και στίχους Σώτιας Τσώτου. Διότι θεωρώ ότι το εν λόγω άσμα έχει κοινή ιδεολογική και θρησκευτική βάση με τους «αντιοβελίστες»: «Εγώ τι έχω και τι θα ‘χω / χωρίς εσένα π’ αγαπώ / μια κάποια αιτία να υπάρχω / μια κάποια αιτία για να ζω / Κι έρχεται εκείνος με τα πλούτη / και παίρνει την αγάπη ετούτη / και κλέβει του φτωχού τ’ αρνί / κι είμαστε και χριστιανοί».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Είναι και οι κροτίδες και τα βαρελότα. Εθιμο, σίγουρα επικίνδυνο (ένας μουσικός, φέτος, έχασε από κροτίδα που έσκασε στα χέρια του δύο δάχτυλα) αν δεν ξέρει, αυτός που τα χειρίζεται, τα «τι» και τα «πώς». Αλλά έθιμο. Με ρίζες στην ιστορία μας αφού η Ανάσταση ήταν πάντα συνδεδεμένη με την Παλιγγενεσία του έθνους και την αντίσταση στην Τουρκοκρατία. Εν τω μεταξύ, όμως, έγιναν κροτοφοβικά τα γατάκια και τα σκυλάκια. Και έτσι, διαβάζω ανταποκρίσεις που νομίζω ότι έρχονται από βομβαρδισμούς στην Ουκρανία. Για ανθρώπους που κλειδαμπαρώνονται στο σπίτι τους και κρατάνε σφιχτά στην αγκαλιά τους τα πανικόβλητα ζωάκια τους και σταυροκοπιούνται και βρίζουν και καταριούνται τους «αλήτες» που πετάνε τα βαρελότα. Πολλή κατάρα, βρε παιδί μου, για ένα έθιμο που αφορά μία ημέρα τον χρόνο και που κρατάει πέντε λεπτά. Αλλά αυτοί είναι οι καλοί, έχουν το ηθικό πλεονέκτημα του αντισυστημικού μπινελικίου. Οι άλλοι είναι οι σκάρτοι, οι τιποτένιοι, οι πολύ μπανάλ.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Μια φλόγα,
μα ποια φλόγα;
Και μετά έχουμε και το θέμα του Αγίου Φωτός που δεν είναι άγιο διότι δεν ανάβει έτσι από μόνο του μέσα στον Πανάγιο Τάφο αλλά το ανάβουν με αναπτήρα. Σοβαρά τώρα; Οτι δεν το ξέραμε δηλαδή όλοι εμείς που κρατάμε ακόμη το έθιμο της λαμπάδας. Που προσπαθούμε να μη σβήσει μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι και να κάνουμε, κάθε χρόνο, πάνω από την πόρτα εκείνο τον σταυρό που μετράει τις Πασχαλιές μας. Οτι το θεωρούμε θαύμα.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Δεν είναι το Αγιο Φως, δεν είναι τα βαρελότα, δεν είναι ο οβελίας. Είναι το έθιμο που θεωρώ ότι αξίζει να το ακολουθούμε με προσοχή και φρόνηση. Ανεξαρτήτως θρησκείας. Διότι τα έθιμα συντηρούν την τελετουργία. Και στην τελετουργία ανιχνεύεται η απαρχή της τέχνης.
Ηταν ο πρώτος Ιησουίτης και λατινοαμερικανός ποντίφικας. Ο Πάπας Φραγκίσκος, που γεννήθηκε πριν από 88 χρόνια ως Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο στην Αργεντινή, απεβίωσε χθες στο Βατικανό. Αποτέλεσε μια ιδιαίτερη περίπτωση ποντίφικα, καθώς συγκρούστηκε έντονα με συντηρητικούς κύκλους στην προσπάθειά του να κάνει τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία πιο συμπεριληπτική και δεν σταμάτησε να μιλά και να υποστηρίζει τους μετανάστες, τους περιθωριοποιημένους και την ανάγκη να προστατέψουμε τον πλανήτη. Ο θάνατος του Πάπα ανακοινώθηκε από το Βατικανό στο X, μια ημέρα αφότου ο Φραγκίσκος, μάχιμος μέχρι το τέλος, εμφανίστηκε στο αναπηρικό του καροτσάκι – καθώς νοσηλευόταν επί μέρες λόγω βαριάς κρίσης πνευμονίας – για να ευλογήσει τους πιστούς στην πλατεία του Αγίου Πέτρου την Κυριακή του Πάσχα. Λίγο μετά συναντήθηκε με τον αμερικανό αντιπρόεδρο Τζέι Ντι Βανς και αντάλλαξαν πασχαλινές ευχές – χωρίς κανείς από τους δύο να αναφερθεί στη δημόσια αντιπαράθεση που είχαν προ καιρού όταν ο Πάπας επέκρινε τα σχέδια της κυβέρνησης Τραμπ για μαζικές απελάσεις μεταναστών.
Κατά τη διάρκεια της δωδεκάχρονης παπικής του θητείας, ο Φραγκίσκος υπήρξε παράγοντας αλλαγής, έχοντας κληρονομήσει ένα Βατικανό σε αταξία το 2013 μετά την αναπάντεχη παραίτηση του προκατόχου του, Βενέδικτου XVI, σημαιοφόρου του ρωμαιοκαθολικού συντηρητισμού. Ο Φραγκίσκος έστρεψε την εκκλησία σε άλλη κατεύθυνση, ανανεώνοντας την ηγεσία της με επισκόπους που μοιράζονταν την ποιμαντική προσέγγισή του για «ανοιχτές θύρες» σε όλους, ιδιαίτερα τους φτωχούς, τους μετανάστες και τους αδύναμους.
La spes contra spem
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Γεννημένος στις 17 Δεκεμβρίου 1936 στο Μπουένος Αϊρες, ο Πάπας Φραγκίσκος εγκαινίασε μια νέα εποχή ηγεσίας στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία όταν εξελέγη το 2013. Ως ο πρώτος Πάπας από το δυτικό ημισφαίριο, ο πρώτος από τη Νότια Αμερική και ο πρώτος από το τάγμα των Ιησουιτών, ο Φραγκίσκος εισήγαγε πολλές μεταρρυθμίσεις εστιάζοντας μάλιστα σε ένα προφίλ ταπεινοφροσύνης. Στα πλέον σημαντικά επιτεύγματά του περιλαμβάνεται η παπική εγκύκλιος Laudato si («Δόξα σε Σένα» 2015), για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και την υποστήριξη μιας υπεύθυνης περιβαλλοντικής διαχείρισης. Επίσης ξεχώρισαν οι προσπάθειές του για την προώθηση της ενότητας μεταξύ Καθολικών, μη Καθολικών και μη Χριστιανών και η ιστορική συγγνώμη του στους επιζώντες του σκανδάλου σεξουαλικής κακοποίησης από καθολικούς ιερείς.
Στο μήνυμά του για την Παγκόσμια Μέρα Ασθενών στις 11 Φεβρουαρίου, ο Πάπας Φραγκίσκος καλούσε τους πιστούς να γίνουν «προσκυνητές της ελπίδας». Ηταν άλλωστε αυτή «η ελπίδα ενάντια σε κάθε ελπίδα» (la spes contra spem), όπως ανέφερε ο ιερέας της κλινικής Gemelli όπου νοσηλεύθηκε τον τελευταίο καιρό ο Πάπας Φραγκίσκος, που έδινε δύναμη και κουράγιο στους πιστούς να προσεύχονται για ένα θαύμα για την υγεία του.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Ποιος ήταν
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Ο Πάπας Φραγκίσκος ανέλαβε το τιμόνι της Καθολικής Εκκλησίας όταν αυτή βρισκόταν σε σταυροδρόμι. Στις αρχές του 21ου αιώνα οι Ρωμαιοκαθολικοί αποτελούσαν περισσότερο από το 1/6 του παγκόσμιου πληθυσμού, πολλοί από αυτούς στη Λατινική Αμερική και την Αφρική. Ωστόσο, τα σκάνδαλα, ιδιαίτερα σκάνδαλα σεξουαλικής κακοποίησης που πρωτοεμφανίστηκαν τις δεκαετίες του 1980 και του 1990, υπονόμευσαν το ανάστημα της εκκλησίας, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Στις πρώτες δημόσιες ομιλίες του και στην πρώτη δημόσια λειτουργία του, ο Φραγκίσκος απηύθυνε έκκληση για πνευματική ανανέωση μέσα στην εκκλησία, κατανόηση των δεινών των φτωχών και καταδίκασε αυστηρά τις δυνάμεις που απέτρεψαν την εκκλησία από τη διακονία της και την έθεσαν σε κίνδυνο να γίνει μια «άθλια ΜΚΟ». Προσέγγισε επίσης τους «πολιτικούς» του αντιπάλους καλώντας τους στην πρώτη του παπική ομιλία αν και εξόργισε ορισμένους παραδοσιακούς, εμφανιζόμενος σε εκείνη την περίσταση με έναν απλό χιτώνα και όχι με τα πιο παραδοσιακά παπικά ενδύματα.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Αργότερα, το 2013 έκανε ένα τολμηρό βήμα διορίζοντας ένα συμβούλιο οκτώ καρδιναλίων για να τον συμβουλεύουν για την εκκλησιαστική πολιτική. Η παρατήρησή του εκείνη τη χρονιά ότι ο Χριστός μας είχε «λυτρώσει όλους», ακόμη και τους μη Καθολικούς, ερμηνεύτηκε ευρέως από τα μέσα ενημέρωσης ως μήνυμα προσέγγισης και καλής θέλησης προς τους άθεους και τους αγνωστικιστές, αν και εκπρόσωπος του Βατικανού αργότερα ισχυρίστηκε ότι ο Φραγκίσκος είχε παρερμηνευτεί.
Από την πρώτη του μέρα στο αξίωμα, ο κατά κόσμον Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, επέλεξε να ονομαστεί Φραγκίσκος από τον άγιο των φτωχών, τον Αγιο Φραγκίσκο της Ασίζης. Η κριτική που του ασκήθηκε προερχόταν κυρίως από τη συντηρητική πτέρυγα της ρωμαϊκής Κουρία, του κεντρικού διοικητικού οργάνου της Καθολικής Εκκλησίας.
Δύτης αγνοείται στη θάλασσα της Χαντέρα —βόρεια του Τελ Αβίβ — έπειτα από εξαιρετικά σπάνια επίθεση καρχαρία.
Αυτόπτες μάρτυρες στην παραλία Όλγκα είδαν την επίθεση και ακούγονται να φωνάζουν σοκαρισμένοι σε βίντεο που αναρτήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Οι καρχαρίες είναι γνωστό ότι συγκεντρώνονται στην περιοχή όπου εκβάλλονται ζεστά νερά από τοπικό εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας, ιδίως αυτήν την εποχή του χρόνου, ωστόσο συνήθως θεωρούνται ακίνδυνοι.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Προσοχή σκληρές εικόνες!דיווחים דרמטיים על צוללן שננשך ככה»נ על ידי כריש בחוף הים בחדרה. בנתיים הבחור לא נמצא. חיפושים כעת בחוף. ואווו pic.twitter.com/DfbABlFuj1
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });— שלמה מזג אוויר (@MezgAvirIL) April 21, 2025
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Δεν έχουν καταγραφεί θανατηφόρες επιθέσεις καρχαριών στα ισραηλινά ύδατα από την ίδρυση του κράτους το 1948. Η αστυνομία έχει αποκλείσει την παραλία και βρίσκεται σε εξέλιξη επιχείρηση αναζήτησης του αγνοούμενου άνδρα.
«Ήμουν μέσα στο νερό, είδα αίμα και ακούγονταν κραυγές»Στα σοκαριστικά πλάνα διακρίνεται ο άνδρας σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μέτρων από την ακτή. Φαίνεται να παλεύει στο νερό, ενώ από την παραλία ακούγονται φωνές ανθρώπων που λένε πως δέχεται επίθεση.
«Ήμουν μέσα στο νερό, είδα αίμα και ακούγονταν κραυγές», δήλωσε αυτόπτης μάρτυρας στον ειδησεογραφικό ιστότοπο Ynet.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });«Ήμουν λίγα μέτρα από την ακτή», πρόσθεσε. «Ήταν τρομακτικό. Ήμασταν εδώ και χθες και είδαμε τους καρχαρίες να κάνουν κύκλους γύρω μας».
Καρχαρίες του είδους dusky και sandbar είναι γνωστό ότι συγκεντρώνονται στην περιοχή, η οποία κυριαρχείται από τον σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας Orot Rabin — τον μεγαλύτερο στο Ισραήλ.
Προσελκύονται από τα θερμά νερά που εκβάλλονται από τη μονάδα και από τα ψάρια που κατεβαίνουν εκεί μέσω ενός κοντινού ρεύματος.
Εκθετος για δεύτερη φορά βρίσκεται ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Πιτ Χέγκσεθ, ο οποίος είχε κατηγορηθεί τον περασμένο μήνα για παραβίαση των κανόνων ασφαλείας, όταν αποκάλυψε σχέδια για αμερικανική επίθεση στους Χούθι της Υεμένης σε ομάδα συζήτησης στην πλατφόρμα Signal. Οπως έγινε γνωστό, ο Χέγκσεθ αποκάλυψε τις απόρρητες πληροφορίες και σε δεύτερη συζήτηση στο Signal, σε μια άλλη ομάδα στην οποία συμμετείχαν η σύζυγός του, ο αδελφός, ο δικηγόρος του, «καθώς και μια δεκαριά άλλα πρόσωπα του προσωπικού και του επαγγελματικού περιβάλλοντός του». Παρά το δεύτερο παράπτωμα του Χέγκσεθ, ο πρόεδρος Τραμπ δείχνει να τον στηρίζει – προς το παρόν.
«Ο Πιτ κάνει καλή δουλειά. Ολοι είναι ευχαριστημένοι μαζί του» είπε ο αμερικανός πρόεδρος, ο οποίος στην ερώτηση εάν συνεχίζει να του έχει εμπιστοσύνη απάντησε: «Εντελώς». Ωστόσο λίγο αργότερα το δημόσιο ραδιοφωνικό δίκτυο NPR επικαλούμενο κυβερνητικό αξιωματούχο μετέδωσε ότι «ο Λευκός Οίκος αναζητά νέο υπουργό Αμυνας», χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες. Λίγο αργότερα, εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου χαρακτήρισε την είδηση «fake news». Μιλώντας σε δημοσιογράφους στον Λευκό Οίκο χθες, ο Χέγκσεθ είπε: «Μίλησα με τον πρόεδρο και θα συνεχίσουμε να πολεμάμε πλάι-πλάι».
Θα πάρει ο Τραμπ το… κεφάλι του υπουργού Αμυνας;Στο Πεντάγωνο διεξάγεται ήδη εσωτερική έρευνα σε βάρος του Χέγκσεθ, πρώην παρουσιαστή του τηλεοπτικού δικτύου Fox News, επειδή στις 15 Μαρτίου μοιράστηκε απόρρητες πληροφορίες μέσω της εφαρμογής Signal, σε μια συνομιλία στην οποία συμμετείχε και ένας δημοσιογράφος, που προσκλήθηκε κατά λάθος στην ομάδα συζήτησης. Την ίδια ημέρα, σύμφωνα με τους «New York Times» και το CNN, ο Χέγκσεθ πήρε μέρος και στη δεύτερη ομάδα στην ίδια εφαρμογή, αποκαλύπτοντας και εκεί τις ακριβείς ώρες των πτήσεων των μαχητικών που επρόκειτο να πλήξουν τους αντάρτες Χούθι στην Υεμένη.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Οι αποκαλύψεις ότι ο Χέγκσεθ χρησιμοποίησε μη διαβαθμισμένο σύστημα για να μοιραστεί για δεύτερη φορά εξαιρετικά ευαίσθητες πληροφορίες ασφαλείας έρχονται σε μια ευαίσθητη στιγμή για αυτόν, καθώς τρεις υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του Πενταγώνου παύθηκαν την περασμένη εβδομάδα έπειτα από αδιευκρίνιστες διαρροές. Οι εν λόγω αξιωματούχοι – ο αναπληρωτής προσωπάρχης Ντάριν Σέλνικ και οι σύμβουλοι Νταν Κάλντγουελ και Κόλιν Κάρολ – απάντησαν δημοσιεύοντας μια δήλωση στην οποία κατηγορούν τον υπουργό ότι τους «δυσφήμησε με αβάσιμες επιθέσεις». «Μέχρι αυτή τη στιγμή εξακολουθούν να μη μας έχουν πει για ποιον ακριβώς λόγο διεξάγεται έρευνα σε βάρος μας, αν διεξάγεται έρευνα και αν έγινε καν έρευνα για διαρροές» έγραψαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πάντως την Κυριακή ο πρώην εκπρόσωπος του Χέγκσεθ στο Πεντάγωνο, Τζον Ούλιοτ, έγραψε ένα αιχμηρό άρθρο στο Politico που περιγράφει «έναν μήνα πλήρους χάους στο Πεντάγωνο». Στο άρθρο ισχυρίζεται ότι η ομάδα του Χέγκσεθ διέδωσε μη επαληθευμένους ισχυρισμούς για τους τρεις αξιωματούχους που απολύθηκαν, κατηγορώντας τους ψευδώς ότι άφησαν να διαρρεύσουν ευαίσθητες πληροφορίες σε μέσα ενημέρωσης», μεταξύ των οποίων και το πρώτο σκάνδαλο με τη διαρροή απόρρητων πληροφοριών στο Signal. Ο Ούλιοτ καταλήγει: «Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έχει τη συνήθεια να ζητάει λογαριασμό από τους υψηλόβαθμους αξιωματούχους του. Με αυτό το δεδομένο, δύσκολα ο υπουργός Αμυνας Πιτ Χέγκσεθ θα μπορούσε να παραμείνει για καιρό ακόμα στη θέση του».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Οπως γράφουν οι «New York Times», εργαζόμενοι του Πενταγώνου είχαν προειδοποιήσει μερικές ημέρες νωρίτερα τον υπουργό ότι δεν πρέπει να συζητά πληροφορίες για τα πλήγματα στην Υεμένη μέσω του Signal, μιας εφαρμογής κρυπτογραφημένων μηνυμάτων, η οποία θεωρείται λιγότερο ασφαλής από τους επίσημους διαύλους που χρησιμοποιούνται συνήθως για τα ευαίσθητα και απόρρητα δεδομένα.
Αντιδρώντας στις πληροφορίες αυτές, ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου Σον Παρνέλ κατηγόρησε τους «New York Times» ότι είναι ένα «μέσο ενημέρωσης που απεχθάνεται τον Τραμπ. Δεν υπήρξαν διαβαθμισμένες πληροφορίες σε συζητήσεις στη Signal, όποιοι κι αν είναι οι τρόποι με τους οποίους προσπαθούν να γράψουν την ιστορία», ανέφερε χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Οι αντιπολιτευόμενοι Δημοκρατικοί δεν άργησαν να αντιδράσουν. Ο Τζακ Ριντ, μέλος της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων της Γερουσίας, ζήτησε από τον γενικό επιθεωρητή του Πενταγώνου να συμπεριλάβει στην έρευνά του τους τελευταίους ισχυρισμούς. «Αν αποδειχθεί το επεισόδιο αυτό, πρόκειται για άλλο ένα ανησυχητικό παράδειγμα απερίσκεπτης περιφρόνησης από τον υπουργό Χέγκσεθ των νόμων και των πρωτοκόλλων που είναι υποχρεωμένα να σέβονται όλα τα άλλα μέλη του στρατού» ανέφερε σε ανακοίνωσή του.