Feed aggregator

Το αβοκάντο ξεπερνά τα όρια ενός απλού τροφίμου και έχει αναδειχθεί τα τελευταία χρόνια σε ένα σύμβολο με παγκόσμιες κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές και περιβαλλοντικές διαστάσεις. Μέσα από την κρίση του νερού, τους δασμολογικούς πολέμους, την εκμετάλλευση των εργατών, το οργανωμένο έγκλημα και την καταστροφή των δασών, φωτίζει τα σκοτεινά παρασκήνια της παραγωγής του. Ταυτόχρονα, αντικατοπτρίζει την εμμονή της σύγχρονης κοινωνίας με τις δίαιτες και τη διατροφική κουλτούρα, παραμορφώνοντας συχνά την πραγματική εικόνα για τη φυσικότητα και το υγιεινό αποτύπωμά του. Αυτό το φαινομενικά αθώο και υγιεινό προϊόν είναι ένα παράθυρο για την κατανόηση των σύγχρονων παγκόσμιων προκλήσεων και αντιφάσεων, που πολλοί αποκαλούν «θερμόμετρο της κοινωνίας» ή, όπως ανέφερε η «El Pais», ένα φρούτο «που εξηγεί τον κόσμο». Εάν στον 20ό αιώνα προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε τον κόσμο μέσω του Big Mac, στον 21ο αιώνα το κάνουμε με το αβοκάντο, σημειώνει ο Χάβι Σάντσο στην ισπανική εφημερίδα. Αλλωστε σύμφωνα με μελέτη της Rabobank, το 2030 θα είναι το πιο εμπορευματοποιημένο φρούτο του πλανήτη, ξεπερνώντας τα 3,2 εκατομμύρια τόνους τον χρόνο.

Συμβολισμός και κοινωνική διάσταση

Το αβοκάντο είναι το τελευταίο «μαγικό» φρούτο της δυτικής κοινωνίας, που συνδέεται με την υγιεινή διατροφή και τη νέα κουλτούρα ευημερίας. Εγινε ιδιαίτερα δημοφιλές ειδικά στην Αμερική και στην Ευρώπη, ως ένα σύμβολο ευεξίας και μοντέρνου τρόπου ζωής. Η προβολή του «αβοκάντο-τοστ» σε διάφορες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης ενισχύει αυτή την εικόνα ενός υγιεινού και «εκλεπτυσμένου» τρόπου διατροφής.

Παγκόσμια ζήτηση και οικονομικές επιπτώσεις

Η αυξανόμενη ζήτηση για αβοκάντο τα τελευταία χρόνια έχει οδηγήσει σε μια έκρηξη παραγωγής, με χώρες όπως το Μεξικό, το Περού και η Χιλή να είναι οι μεγαλύτεροι εξαγωγείς. Ωστόσο, αυτή η αυξημένη ζήτηση έχει προκαλέσει και σημαντικές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες. Στο Μεξικό, η εμπορευματοποίηση του αβοκάντο έχει οδηγήσει σε σοβαρές συγκρούσεις για την κατανομή των εσόδων και τη διαχείριση των φυσικών πόρων. Υπάρχουν επίσης αναφορές για τη σύνδεση της παραγωγής αβοκάντο με τη δράση των καρτέλ ναρκωτικών στην περιοχή, καθώς οι οικονομικές ανταμοιβές είναι υψηλές και προσελκύουν εγκληματικές ομάδες.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε να επιβάλει δασμούς 25% σε προϊόντα καθημερινής χρήσης από το Μεξικό, στα οποία περιλαμβάνεται το αβοκάντο, καθώς η χώρα είναι η κορυφαία παραγωγός στον κόσμο. Από τον εκβιασμό των παραγωγών μέχρι τον έλεγχο των μεταφορών, η καλλιέργεια συνδέεται με τη βία. Σε αυτό προστίθεται και η αποψίλωση των δασών: μια περιοχή παρόμοια με το νησί της Χαβάης έχει ήδη καταστραφεί. Δρυς, πεύκα και εκτοπισμένες κοινότητες ιθαγενών… για να μη λείπει η γουακαμόλε  από τα τοστ μας.

Περιβαλλοντική επίπτωση

Η παραγωγή αβοκάντο έχει επίσης περιβαλλοντικές επιπτώσεις, καθώς απαιτεί μεγάλες ποσότητες νερού, και οι εκτάσεις καλλιέργειας αυξάνονται με συνέπεια την αποψίλωση δασών, κυρίως στη Λατινική Αμερική. Η πίεση για πιο βιώσιμες πρακτικές καλλιέργειας του αβοκάντο έχει αναδειχθεί ως ένα από τα σημαντικότερα θέματα συζήτησης. Στα «πλην» δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς ότι ενώ όλα τα μοντέλα κλιματικής αλλαγής προβλέπουν περισσότερη ξηρασία, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, το αβοκάντο καταναλώνει 1.741 κυβικά μέτρα νερού ανά τόνο (η μπανάνα, όπως δείχνει η ίδια μελέτη, μόλις 340). Από κάθε δέντρο γίνεται συγκομιδή 80 έως 100 κιλών φρούτου.

Σύμβολο παγκοσμιοποίησης

Το αβοκάντο, όπως και άλλες «υπερτροφές» (superfoods), μπορεί να θεωρηθεί ένα σύμβολο της παγκοσμιοποίησης και της ανταλλαγής πολιτιστικών και καταναλωτικών τάσεων. Η αύξηση της δημοτικότητάς του δείχνει την ολοένα μεγαλύτερη τάση του κόσμου να επιλέγει τροφές που θεωρούνται «υγιεινές» ή «υψηλής ποιότητας», ενισχύοντας τη σύνδεση των κοινωνικών τάξεων με την κατανάλωση και την αντίληψη για τον εαυτό τους.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ωστόσο, όσο κι αν το βλέπουμε ως την επιτομή του υγιούς και φυσικού, πίσω του υπάρχει μια εντατική και επιβλαβής βιομηχανία που στη βάση της περιλαμβάνεται αποψίλωση των δασών, λειψυδρία και απώλεια της βιοποικιλότητας. Στην εποχή της κοινωνικής δικτύωσης όμως, η διάσταση της «μόδας» στη διατροφική κουλτούρα και η δύναμη των επιρροών με την αντίστοιχη βιομηχανία να κάνει καλά τη δουλειά της, έχουν αναδείξει το αβοκάντο ως το υγιεινό, φυσικό και τέλειο φαγητό.

Η «αβοκαντοκρατία»

Επικριτές της υπερβολικής εμπορευματοποίησης του αβοκάντο αναφέρονται στην «αβοκαντοκρατία» ως μια μεταφορά για την κοινωνική τάξη που αναπτύσσεται γύρω από την κατανάλωση αυτού του φρούτου. Αν και είναι συνδεδεμένο με την ιδέα του «υγιεινού» τρόπου ζωής, αυτή η «αβοκαντοκρατία» μπορεί να αποτελεί και μια έκφραση κοινωνικής αλαζονείας ή τάσης προς τη διαφορετικότητα, καθώς το φρούτο είναι συχνά διαθέσιμο μόνο στους πιο εύπορους. Ετσι το φρούτο, που ξεκίνησε ως τροφή των ιθαγενών στο Μεξικό, εξελίσσεται σε παγκόσμιο φαινόμενο, όχι μόνο για την ιδιαίτερη γεύση και τα οφέλη του στην υγεία, αλλά και ως «καθρέφτης» της σύγχρονης κοινωνίας, αντανακλώντας τις τάσεις της, τις ανισότητες, καθώς και τις αμφιλεγόμενες σχέσεις της με τη φύση και την παγκοσμιοποίηση.

Σημαντική υποχώρηση έχουν σημειώσει τις τελευταίες ημέρες οι τιμές του πετρελαίου λόγω της γενικότερης αναταραχής που δημιούργησαν οι δασμοί Τραμπ στις αγορές.

Το αργό τύπου Brent που είναι το συμβόλαιο αναφοράς μαύρου χρυσού για την Ευρώπη και το αμερικανικό αργό West Texas Intermediate (WTI) υποχωρούσαν κατά περίπου 16% αφότου ο πρόεδρος αποφάσισε να παρουσιάσει τα σχέδιά του να επιβάλει υψηλούς δασμούς σε όλον τον κόσμο.

Το αργό τύπου Brent στην Ευρώπη έφτασε να υποχωρεί στα 62,70 δολάρια στο άνοιγμα της Δευτέρας (7/4), ενώ στις 2 Απριλίου άγγιζε τα 75 δολάρια (74,95) το βαρέλι. Στη συνέχεια της ημέρας οι τιμές κινήθηκαν πάνω από τα 66 δολάρια το βαρέλι. Το πετρέλαιο τύπου WTI έπεφτε ακόμα και κάτω από τα 60 δολάρια, στα 59,2 δολάρια το βαρέλι, ενώ στις αρχές του μήνα η τιμή διαπραγματευόταν στα 71,70 δολάρια το βαρέλι. Στη συνέχεια οι τιμές κινήθηκαν στα 62,4 δολάρια το βαρέλι.

Η πρώτη τουριστική αφίσα της Ελλάδας, χρονολογίας 1929, με μια φωτογραφία του Παρθενώνα τραβηγμένη από τη Nelly’s. Ενα προπολεμικό τουριστικό φυλλάδιο του ΕΟΤ με εξώφυλλο σχεδιασμένο από τον Νίκο Εγγονόπουλο το 1938, αφίσες με την υπογραφή του Τάσσου, του Τσαρούχη, του Παναγιώτη Τέτση, του Σπύρου Βασιλείου, του Γιάννη Φαϊτάκη, του Περικλή Βυζάντιου, είναι μερικά από τα μοναδικά τεκμήρια που σκιαγραφούν τις απαρχές του ελληνικού τουρισμού και τη διαφήμιση της Ελλάδας στο εξωτερικό από τη δεκαετία του 1920 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1960. Πώς συνδέονται οι δελφικές εορτές που διοργάνωνε το ζεύγος Σικελιανού με το ξεκίνημα του οργανωμένου τουρισμού στην Ελλάδα; Ποια ήταν η στόχευση του ελληνικού κράτους μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι υποδομές της χώρας είχαν καταστραφεί, και με ποιο πρόσωπο διαφημιζόταν η Ελλάδα στο εξωτερικό τη χρυσή 15ετία 1950-1965; Απαντήσεις σε όλα αυτά δίνει ένα σπάνιο υλικό 40 αφισών και πολλών φυλλαδίων, κάποια εκ των οποίων με εικαστικές συνθέσεις πρωτοποριακές ακόμη και για τη σημερινή εποχή, που παρουσιάζονται σε μια περιοδική έκθεση της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδας στην Υδρα. Τα σπάνια τεκμήρια εκτίθενται στην Ιστορική Οικία του Λάζαρου Κουντουριώτη, η οποία αποτελεί παράρτημα του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, και θα φιλοξενούνται εκεί μέχρι το τέλος Οκτωβρίου.

Οι συνθήκες κάθε εποχής

Η έκθεση ιχνηλατεί τα βήματα του ελληνικού τουρισμού και την παράλληλη πορεία του με τις διακυμάνσεις της ελληνικής ιστορίας, με τις επιλογές και με τα προτάγματα του ελληνικού κράτους ανάλογα με τις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συνθήκες κάθε εποχής. Από τον προπολεμικό ρομαντισμό της προβολής των ελληνικών μνημείων, της αρχαιότητας και της παράδοσης μέχρι τον μοντερνισμό, την αφαίρεση και τη γραφιστική ιδιοφυΐα του 1960, το υλικό που εκτίθεται καταθέτει μια πρωτοποριακή και διαχρονική προσέγγιση της προβολής της Ελλάδας ως τουριστικού προορισμού. Και αυτό το κάνει με στυλοβάτες τους χαρισματικούς δημιουργούς που «επιστράτευσαν» την τέχνη τους για να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια.

«Το 1929, επί κυβέρνησης Ελ. Βενιζέλου, ιδρύεται ο ΕΟΤ», λέει στα «ΝΕΑ» η Ιφιγένεια Βογιατζή, επιμελήτρια της έκθεσης. «Στην έκθεση περιλαμβάνεται η πρώτη αφίσα του ΕΟΤ, χρονολογίας 1929, όμως έχουμε και προγενέστερα φυλλάδια από ιδιωτικές εταιρείες, όπως η Ελληνική Περιηγητική Λέσχη, η οποία με δική της πρωτοβουλία προχώρησε σε ενέργειες προσέλκυσης τουριστών στη χώρα. Η δράση της αποτέλεσε, άλλωστε, τον πρόδρομο της δημιουργίας του Φεστιβάλ Επιδαύρου. Επίσης, έχουμε φυλλάδια από τις δελφικές εορτές που διοργάνωναν ο Αγγελος και η Εύα Σικελιανού, από το 1927 ως το 1930, και για τις οποίες δεν είναι γνωστό ότι κάποιες χρηματοδοτήθηκαν από τον ΕΟΤ», εξηγεί.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Επί δικτατορίας Μεταξά, συνεχίζει η Βογιατζή, «ο ΕΟΤ καταργείται και αναλαμβάνει άλλος φορέας, το υφυπουργείο Τύπου και Τουρισμού, το οποίο προβάλλει την Ελλάδα σύμφωνα με την ιδεολογία του καθεστώτος, με μια στροφή προς τη λαογραφία και με βασικό προσανατολισμό να γνωρίσει ο Ελληνας τη χώρα του». Την περίοδο αυτή, από την οποία προέρχονται τρεις αφίσες της έκθεσης, δίνεται βαρύτητα στην παράδοση και όχι στην προβολή των ελληνικών λουτροπόλεων που είχαν αντικαταστήσει τα μνημεία και τις αρχαιότητες στις διαφημίσεις του ΕΟΤ, ακολουθώντας την ευρωπαϊκή μόδα των μεγάλων λουτροπόλεων για θεραπευτικό τουρισμό.

Μια χρυσή 15ετία

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η Ελλάδα πληγώνεται βαριά. «Οι προσπάθειες του ελληνικού κράτους επικεντρώνονται πλέον στην ανασυγκρότησή της. Και εφόσον η ανασυγκρότηση αυτή γίνεται με αμερικανική βοήθεια, με το Σχέδιο Μάρσαλ, αποτελεί κεντρική, στρατηγική επιλογή η ανασυγκρότησή της να γίνει με πυλώνα τον τουρισμό. Οι πρώτες αφίσες τυπώνονται το 1947 και περιλαμβάνουν ειδυλλιακά τοπία της χώρας, όχι όμως συγκεκριμένων περιοχών. Σε αυτή τη φάση επιλέγονται για προβολή περιοχές με βάση το πόσο προσβάσιμες είναι στους επισκέπτες, εφόσον οι υποδομές στη χώρα έχουν καταστραφεί», λέει η Ιφιγένεια Βογιατζή. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 ο ΕΟΤ επανασυστήνεται «και ξεκινά μια χρυσή 15ετία με φοβερές πρωτοβουλίες και καινοτομίες. Το 1951 ονομάζεται Ετος Αποδήμων και πρώτος στόχος της τουριστικής βιομηχανίας γίνονται οι απόδημοι Ελληνες. Η αφίσα του έτους εκείνου, που δημιούργησε ο Αλέξανδρος Αλεξανδράκης, αποτελεί το όνειρο κάθε ξενιτεμένου, μια κοπέλα ντυμένη με παραδοσιακή φορεσιά να φιλεύει τον επισκέπτη με παραδοσιακό τρόπο. Επίσης, αυτή την περίοδο έμφαση δίνεται σε περιοχές όπως η Ρόδος, οι οποίες δεν είχαν υποστεί καταστροφές και είχαν ενταχθεί προσφάτως στον εθνικό κορμό. Σταδιακά αρχίζουν να προβάλλονται και τόποι ιδιαίτερου ενδιαφέροντος», αναφέρει η επιμελήτρια της έκθεσης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Η εξωστρέφεια της Ελλάδας

Στα μέσα της δεκαετίας του ’50 η εξωστρέφεια της Ελλάδας αρχίζει να απογειώνεται. «Ξεκινούν τα Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, λαμβάνονται πολλών ειδών πρωτοβουλίες, ο ΕΟΤ ξεκινά συνεργασία με ξένες εταιρείες και αρχίζουν να οργανώνονται περιηγήσεις στην Ελλάδα, με λεωφορεία, ατμόπλοια, με κάθε μέσο. Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 το ελληνικό κράτος αρχίζει να απευθύνεται και σε γερμανόφωνο κοινό, ενώ μέχρι τότε οι αφίσες είναι γραμμένες στα γαλλικά και τα αγγλικά», λέει η Βογιατζή. Είναι σε αυτή τη φάση που οι καλλιτεχνικές και γραφιστικές συνθέσεις που κυριαρχούν στις αφίσες αλλάζουν τεχνοτροπία, με τον μοντερνισμό να κυριαρχεί. «Το ζεύγος Κατζουράκη και ο Φρέντι Κάραμποτ, η δόξα της γραφιστικής, αφήνουν ανεξίτηλο αποτύπωμα στις αφίσες της εποχής δημιουργώντας καταπληκτικές γραφιστικές συνθέσεις που παραμένουν μέχρι σήμερα επίκαιρες». Ανάμεσα στα ονόματα των δημιουργών των ιστορικών αφισών, εκτός από κορυφαίους ζωγράφους και σχεδιαστές, συναντάμε και φωτογράφους όπως η Nelly’s, ο Νικόλαος Τομπάζης, ο Δημήτρης Χαρισιάδης, η Μαρία Χρουσάκη αλλά και λιθογράφους όπως οι Οθων Περβολαράκης και Σεβαστιανός Κούρκουλος, ανθρώπους οι οποίοι έμελλε με το έργο τους να σφραγίσουν την εποχή τους.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Ειδική μνεία στην Υδρα

Στην έκθεση γίνεται, επίσης, μνεία στον τουρισμό της Υδρας, στο πλαίσιο της οποίας, όπως εξηγεί η Ιφιγένεια Βογιατζή, «εκτίθεται και φωτογραφία του πλοίου “Νεράιδα” του Γιάννη Λάτση, το οποίο βοήθησε πάρα πολύ την ανάπτυξη του τουρισμού στο νησί. Η ίδια η έκθεση διοργανώνεται με δωρεά του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση. Επίσης, το αφιέρωμα συνοδεύεται από την ψηφιακή έκθεση “Imagining Greece”, έργο ομάδας επιστημόνων από διάφορα γνωστικά πεδία, το οποίο αναδεικνύει τη σημασία του τουρισμού ως στοιχείου ταυτότητας της μεταπολεμικής Ελλάδας». Η ψηφιακή έκθεση αποτελεί μέρος του ερευνητικού προγράμματος «Tourism and Nation Branding 1945-1990», χρηματοδοτούμενο από το Research England και το Onassis Foundation, και τμήμα του υλικού της προέρχεται από τις Συλλογές, το Φωτογραφικό Αρχείο και το Αρχείο Ιστορικών Εγγράφων της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος – Εθνικού Ιστορικού Μουσείου.

Οι άνθρωποι, στις μεγάλες κρίσεις της ζωής τους, στους μεγάλους πόνους αλλά και στις μεγάλες χαρές τους, στις κατακρημνίσεις και στις εκτοξεύσεις τους, βγάζουν προς τα έξω βασικά χαρακτηριστικά και ένστικτα που, σε κανονικές συνθήκες, μπορούν να κρύβουν ή, τέλος πάντων, βρίσκονται σε καταστολή. Ετσι με έχει μάθει η εμπειρία των χρόνων μου. Οι εριστικοί γίνονται πιο εριστικοί, οι εγωκεντρικοί πιο εγωκεντρικοί, οι συνωμοσιολόγοι «ανακαλύπτουν» ακόμη πιο μεγάλες συνωμοσιολογίες, οι δύσπιστοι δεν πιστεύουν πλέον σε τίποτα, οι κακιασμένοι στάζουν από παντού δηλητήριο. Είναι διότι, σε κατάσταση έξαρσης του συναισθήματος και του τραύματος, η λογική παραμερίζει και αφήνει το θυμικό να κάνει κουμάντο. Αν μάλιστα, αυτό καλλιεργηθεί από τρίτους παράγοντες, η κατάσταση μπορεί να εκτροχιασθεί.

Η τραγωδία των Τεμπών είναι, πάνω απ’ όλα, ένα εθνικό τραύμα. Για όλους. Η σκέψη αυτών των ανθρώπων, νέων στην πλειονότητά τους, που «δεν έφτασαν ποτέ» ευαισθητοποιεί, συγκινεί, πονάει. Και «σκάβει» τις ψυχές, δημιουργώντας έτσι ένα εύφορο έδαφος για όποιον θέλει να «σπείρει» το οτιδήποτε. Αγανάκτηση, αμφισβήτηση, επαναστατικότητα, εμπάθεια, εχθροπάθεια, σύνδρομα καταδίωξης. Και φυσικά, τα συνήθη  «ζιζάνια» που βλέπουν φως και μπαίνουν. Δεν είναι η πρώτη και, σίγουρα, δεν θα είναι η τελευταία φορά που συμβαίνει αυτό σε αυτήν «τη χώρα όπου ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα» όπως λέει ο στίχος του Αγγελου Βλάχου. Ας θυμηθούμε τι έγινε στον χώρο του θεάτρου σε εκείνη την τραυματική περίοδο της αναγκαστικής, λόγω καραντίνας, «αγρανάπαυσης».

Κάπως έτσι, λοιπόν, φτάσαμε στο σήμερα, σε μία κατάσταση όπου αυτό που έχει παραμεριστεί εντελώς από το κάδρο είναι ο σεβασμός στη μνήμη των νεκρών. Η ειδησεογραφία έχει γίνει μια αρένα όπου αντιπαλεύουν απωθημένα, φιλοδοξίες, επαγγελματικές σκοπιμότητες, πολιτικές ανελίξεις, εχθροπάθειες, εμπάθειες, μίση, πάθη, ιδεοληψίες, υπαρξιακά συμφέροντα, μυστικά και ψέματα. Οι περισσότεροι δεν θυμούνται πια τα ονόματα των νεκρών, οι φυσιογνωμίες τους έχουν αρχίσει να θολώνουν. Αλλά γνωρίζουμε πολύ καλά πλέον πραγματογνώμονες (κανονικούς και ντεμέκ), τους δικηγόρους τους, προϊσταμένους υπηρεσιών, προέδρους και αντιπροέδρους, ινστρούχτορες και περφόρμερ. Σε μία «παράσταση» τόσο κακή που αν και το έργο είναι τραγωδία, έχει αρχίσει να γέρνει προς την επιθεώρηση. Μια επίσης κάκιστη επιθεώρηση που, τελικά, προκαλεί θλίψη. Και που κάνει την αλήθεια, όχι απλά δυσδιάκριτη, αλλά ελάσσονος σημασίας. Διότι έτσι όπως έχει εξελιχθεί η κατάσταση, έτσι όπως έχει διαποτιστεί το «έδαφος» των συνειδήσεων, έτσι όπως καλλιεργήθηκαν πεποιθήσεις, ισχύει το πιραντελικό «Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε». Μια απόλυτη σύγχυση ανάμεσα στο λογικό και το παράλογο, την ψευδαίσθηση και την πραγματικότητα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ολοι εναντίον όλων

Είναι γνωστό ότι έχουμε την παγκόσμια, ιστορική πατέντα του εμφύλιου πολέμου αφού ο πρώτος που κατέγραψε η Ιστορία ήταν αυτός της Κέρκυρας. Ετσι και τώρα άρχισαν οι διχασμοί. Με τόσο αναμενόμενα τα αντίπαλα στρατόπεδα ώστε το θέμα να χάνει το ενδιαφέρον του. Δέδες καρφώνει Βερβεσό, Καρυστιανού ελέγχει Δέδε, Βερβεσός «πετάει αετό» με κάτι τύπου «δεν είναι αυτό που νομίζετε». Η κυβέρνηση που είχε το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΣΑΜ σαν παιδί της, τώρα το αποκληρώνει, ερευνάται επισήμως ο ρόλος Λακαφώση, ο Βελόπουλος έπιασε τις κατάρες, η Κωνσταντοπούλου τους βρίζει όλους, όλοι βρίζουν τον Ανδρουλάκη, τον Μητσοτάκη επίσης, να σου και οι υποκλοπές ξανά επί σκηνής. Τα μέιλ μεταξύ Ακού και Παπαδημητρίου στον αέρα, το Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ εγκαλεί τη Σοφία Γιαννακά διότι έγραψε τη γνώμη της για τη Μαρία Καρυστιανού, οι δημοσιογράφοι που διακινούσαν μέχρι τελείας το μύθευμα για το Μαράκι του Εβρου το θεωρούν απολύτως σωστό και υποστηρίζουν την έγκληση.

Ο πιο τραυματικός διχασμός όμως είναι ανάμεσα στους συγγενείς των θυμάτων και η στοχοποίηση αυτών που, όπως η Γιαννακά, δεν «συντονίζονται με την κοινή γνώμη». Μπήκα στο προφίλ του Νίκου Πλακιά, διάβασα τι του σέρνουν επειδή είπε ότι πιστεύει πως δεν υπήρχε παράνομο φορτίο στο τρένο και ανακατεύτηκε το στομάχι μου, ένιωσα την απόλυτη ετεροντροπή. Διότι συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν χαροκαμένοι πρώτης και δεύτερης κατηγορίας.

Με αφορμή την 1η Απριλίου, το έγκυρο φοιτητικό έντυπο του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης «Oxford Student» ανέβασε ένα εξαιρετικά αληθοφανές, εκ πρώτης όψεως, άρθρο. Ο τίτλος του ήταν «Η Οξφόρδη καταργεί τις κλασικές σπουδές». Μέχρι να καταλάβουν όλοι πως επρόκειτο για πρωταπριλιάτικο αστείο δημιούργησε κάποιες ανησυχίες. Που όμως θα έπρεπε να οδηγήσει πολλούς από εμάς σε σκέψεις και προβληματισμό. Κάποια κομμάτια του άρθρου δεν βρίσκονται μακριά από την πραγματικότητα, αλλά κι από το σκεπτικό πολλών πανεπιστημιακών και κρατικών Αρχών σε δυτικές χώρες. Εκτιμώ πως το αστείο της φοιτητικής εφημερίδας της Οξφόρδης πρέπει να μας αφυπνίσει μπροστά σε κινδύνους που υπάρχουν μπροστά μας. Και που για χρόνια βρίσκονται γύρω μας αλλά επιμένουμε να τους αγνοούμε.

Οι κλασικές σπουδές, που είναι γνωστές στα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Κέιμπριτζ ως «Literae Humaniores», είναι μια τετραετής σειρά μαθημάτων αφιερωμένων στη μελέτη των πολιτισμών της αρχαίας Ελλάδας και της Ρώμης και στην επιδραστικότητά τους στη σύγχρονη εποχή. Είναι σπουδές πολυεπίπεδες που περιλαμβάνουν τη μελέτη των γλωσσών, της λογοτεχνίας, της ιστορίας, της φιλοσοφίας, της γλωσσολογίας και της αρχαιολογίας του κόσμου των αρχαίων αυτών ιστορικών λαών. Είναι από τα παλαιότερα και πιο αξιοζήλευτα πτυχία που παρέχουν τα ιστορικά αυτά πανεπιστήμια, με πτυχιούχους διάσημες πλέον διεθνείς προσωπικότητες όπως ο C.S. Lewis, o Enoch Powell, o Boris Johnson, o Oscar Wilde, o Francis Bacon, ο David Attemborough και η Emma Thomson. Το ζήτημα όμως δεν είναι οι διάσημες προσωπικότητες που έχουν αποφοιτήσει και το κύρος των πτυχίων αυτών των σχολών. Το θέμα βρίσκεται στο γεγονός πως η χώρα μας εξασφάλιζε πολλά οφέλη από τη μεγάλη διάδοση των κλασικών σπουδών.

Οι περισσότεροι ηγέτες των σπουδαιότερων δυτικών χωρών είχαν υπάρξει κοινωνοί των αντιλήψεων και της γνώσης που οι κλασικές σπουδές διέχεαν παντού για τον ρόλο της Ελλάδας στον πολιτισμό και τις αξίες της δυτικής κουλτούρας. Κυρίως είχαν όλοι μπροστά τους την επίδραση της χώρας μας και των ιδεών που έχουν εδώ γεννηθεί για τη δημοκρατία και τις αξίες του ανθρωπισμού. Εάν προσέθετε κάποιος σε αυτά τον ρόλο της χώρας μας στη μάχη των δυτικών δημοκρατιών κατά του Αξονα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το γεγονός πως μετά το 1945 ήμασταν η μόνη δημοκρατική χώρα των Βαλκανίων, θα μπορούσαν να γίνουν κατανοητές οι συνέπειες. Η Ελλάδα εξασφάλιζε την καλή θέληση των περισσότερων δυτικών χωρών. Χωρίς να χρειαστεί οι ηγεσίες της να κοπιάσουν ιδιαίτερα ώστε να εξασφαλίσουν το θετικό αυτό κλίμα για τα εθνικά μας συμφέροντα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Σταδιακά όμως αυτό το πλεονέκτημα της χώρας μας άρχισε να φθίνει. Με τα χρόνια ήρθαν στην εξουσία στη Δύση ηγεσίες που δεν είχαν συμμετάσχει στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και που οι μνήμες τους για την περίοδο αυτή ήσαν ασθενείς ή ακόμη και ανύπαρκτες. Παράλληλα, με την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων σε ολόκληρη την Ανατολική Ευρώπη τα Βαλκάνια απέκτησαν διαφορετικό πολιτικό προσανατολισμό. Ολες οι βαλκανικές χώρες έγιναν δημοκρατίες, αφαιρώντας έτσι από την Ελλάδα το σχετικό φιλοδυτικό προνόμιο. Τέλος, και πιο σημαντικό ίσως για όλα, οι κλασικές σπουδές αρχίζουν να υποχωρούν από τα προγράμματα των σχολείων και των πανεπιστημιακών σπουδών. Το χιούμορ των φοιτητών της Οξφόρδης δεν είναι άσχετο με τις τρέχουσες εξελίξεις. Η λογική τού «αυτά δεν είναι χρήσιμα σήμερα» κυριαρχεί σχεδόν παντού. Και η εκμάθηση ξένων σύγχρονων γλωσσών και μαθήματα τεχνολογίας αντικαθιστούν με μεγάλη ταχύτητα πολλά προγράμματα κλασικών σπουδών.

Οπως έγραψε το Oxford Student χιουμοριστικά, «δημιουργούνται νέα μαθήματα για τους φοιτητές κάτω από τον γενικό τίτλο “εφαρμοσμένες ανθρωπιστικές σπουδές”, όπως Ιστορία της ΤΝ (Τεχνητής Νοημοσύνης), η Τέχνη της Ηλεκτρονικής Δικτύωσης και Μελέτες PowerPoint, όπου οι φοιτητές θα μαθαίνουν να μεταφέρουν τις εργασίες τους σε πεντασέλιδα slides αντί για κάποια τελική πτυχιακή εργασία. Ολα αυτά βέβαια βρίσκονται ακόμη στη φαντασία των συντακτών του «Oxford Student». Εντούτοις, δεν βρίσκονται πολύ μακριά από μια μελλοντική υλοποίησή τους, όπως έχει ήδη γίνει σε πολλά σχολεία.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Για εμάς όλα αυτά οφείλουν να κρούουν κώδωνες κινδύνου. Χωρίς καμία γνώση κλασικών σπουδών, καμία συμπάθεια λόγω συμμετοχής στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και με τα Βαλκάνια εξίσου δημοκρατικά – με κάποιες μάλιστα από τις χώρες τους ιδιαίτερα αδύναμες –, η Ελλάδα οφείλει να αναπτύξει δράσεις που να τονίζουν τη σημερινή της σημασία και τον ρόλο της στις τρέχουσες γεωστρατηγικές ισορροπίες. Μια δουλειά ιδιαίτερα επίπονη αλλά και απόλυτα απαραίτητη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε την καινούργια αυτή πραγματικότητα που βρίσκεται πλέον μαζί μας. Μέχρι πρότινος, όταν μιλούσαν στο εξωτερικό για Ελλάδα, η ιδιαίτερη ταυτότητα της χώρας μας ήταν στους πάντες γνωστή. Σε λίγο, όταν θα ακούγεται το ένδοξο όνομα της χώρας μας, για πολλούς ηγέτες και πολίτες της Δύσης δεν θα ακούγεται διαφορετικά από της Ανδόρας ή… του Λίχτενσταϊν!! Γι’ αυτό πρέπει έγκαιρα να δραστηριοποιηθούμε με πολλούς τρόπους ώστε όλα αυτά να ματαιωθούν.

Οι κρίσεις και οι «ειδικοί»

Οπως από καιρό αναμενόταν η κατάληξη της ιστορίας με τους εμπειρογνώμονες, εντός ή εκτός πολλών εισαγωγικών, που ανέλαβαν να διαφωτίσουν την κοινωνία, και τους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών, θα ήταν ανάλογη αυτής, με τους κάθε λογής ειδικούς… λόγους. Που εισβάλλουν απρόσκλητοι στη ζωή μας, την κάνουν άνω-κάτω, κι αφού ολοκληρώσουν το «έργο» τους ή αποκαλυφθεί η αγραμματοσύνη ή και η πραγματική τους στόχευση, αποχωρούν ακροποδητί, για να περάσουν απαρατήρητοι. Μήπως και διασώσουν ό,τι διασώζεται από όσα ισχυρίζονταν κατά τη διάρκεια των διαφόρων κρίσεων, τις οποίες είχαν αναλάβει να εξηγήσουν. Σεισμολόγοι, μετεωρολόγοι, ηφαιστειολόγοι, επιδημιολόγοι, συγκοινωνιολόγοι, εργατολόγοι, οικονομολόγοι, συνταγματολόγοι, ψυχολόγοι, πόσοι δεν έχουν περάσει, ως διάττοντες αστέρες, από τη ζωή μας, όλα αυτά τα χρόνια, για να αναλύσουν με ύφος περίφροντι και από καθέδρας (ίδιο όλοι!), αυτό που κουβαλάνε στο κεφάλι τους, και συνήθως αυτό το κάτι, βρίσκεται σε τέλεια αντίθεση με την πραγματικότητα. Και φευ, συνήθως δεν πρόκειται για την αδήριτη ανάγκη τους να κερδίσουν τα 15 λεπτά δημοσιότητας που ο καθένας δικαιούται, κατά τον Αντι Γουόρχολ. Αυτή είναι ίσως η πιο αθώα εκδοχή της παρέμβασής τους.

Είναι πολλά τα χρήματα

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Τα «ψώνια» δεν έλειψαν άλλωστε ποτέ από αυτή τη χώρα. Ζούσαν ανάμεσά μας, και θα εξακολουθούν να ζουν στον αιώνα τον άπαντα, διότι και αυτό – το «ψώνιο» δηλαδή – συγκαταλέγεται στο DNA της φυλής. Καλώς ή κακώς, συμβαίνει. Το βλέπεις παντού. Στον δρόμο, στο γραφείο, στο διπλανό τραπέζι του καφέ. Σύμφυτο με τον χαρακτήρα των ανθρώπων είναι.

Εδώ όμως δεν πρόκειται για τα «ψώνια» που μπορεί να υπάρχουν – και υπάρχουν. Εδώ, στην υπόθεση του δυστυχήματος των Τεμπών, «παίζουν» και λεφτά. Πόσα λεφτά, δεν είναι σαφές, αλλά όταν αρχίσουν να εκδικάζονται οι αστικές αγωγές κατά της Hellenic Train και του ελληνικού Δημοσίου, ενδεχομένως θα μιλάμε για πολλά χρήματα. Τα οποία χρήματα δεν θα τα πάρουν μόνο, όπως θα έπρεπε, οι οικογένειες των θυμάτων. Μερίδιο σε αυτά, αν καταλαβαίνω σωστά από τις ακριτομυθίες που αρχίζουν και κυκλοφορούν, θα λάβουν και όσοι διεξέλθουν τις αγωγές – δικηγόροι και ειδικοί. Οι πρώτοι θα διεκδικήσουν τις αποζημιώσεις στις οικογένειες, στηρίζοντας την αποδοχή των διεκδικήσεων στις γνωματεύσεις των δεύτερων. Των πραγματογνωμόνων – με ή χωρίς εισαγωγικά.

Αυτά ακούγονται, και μακάρι να είναι ψέματα. Διότι εγώ, ας πούμε, ξέρω ότι αν κάποιος προσλάβει έναν δικηγόρο να υποστηρίξει μια υπόθεση, συμφωνεί μαζί του και το αντίτιμο το οποίο θα του καταβάλει με την ολοκλήρωση της υπόθεσης…

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Οι αποζημιώσεις…

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Για ποσοστά επί αποζημιώσεων δεν είχα ακούσει. Ο αφελής. Οτι «παίζουν» ποσοστά και τέτοια ως αμοιβή δικηγόρων και πραγματογνωμόνων, το πληροφορήθηκα χθες το πρωί από τον ΑΝΤ1, και ειδικότερα από τον κύριο Λακαφώση, ο οποίος φιλοξενήθηκε στην εκπομπή του Γ. Παπαδάκη. Τι είπε ο κ. Λακαφώσης, για την περίπτωση του οποίου σας ενημέρωσα χθες (κεντρικό πρόσωπο σ’ αυτή την ιστορία με τους εμπειρογνώμονες των Τεμπών);

Τα ακόλουθα, τα οποία με ενέβαλαν σε σκέψεις για τη διανοητική μου επάρκεια, καθώς δεν μου περνούσε καν από το μυαλό (λέμε τώρα…) ότι μπορεί να συμβαίνουν τέτοια πράγματα, αναφορικά με μια τραγωδία που έφερε τη χώρα στα πρόθυρα του διχασμού:

«Ακούω όσα λέγονται (είπε ο άνθρωπός μας ο κ. Λακαφώσης) για τις αποζημιώσεις και μου φαίνεται αστείο. Μου φαίνεται περίεργο να πιστεύει κανείς ότι οι οικογένειες των θυμάτων θα συμφωνούσαν να δώσουν το 20% από τις αποζημιώσεις. Αυτή τη στιγμή δεν αμείβομαι, όταν έρθει η ώρα των αστικών αποζημιώσεων θα το δούμε. Κανένας τεχνικός σύμβουλος δεν παίρνει διψήφιο ποσοστό από τις αποζημιώσεις»!!!

…και το ποσοστό τους

Του κ. Λακαφώση λοιπόν, του φαίνεται «αστείο» ό,τι ακούγεται για τις αποζημιώσεις. Επίσης του φαίνεται και «περίεργο» να πιστεύει κάποιος ότι οι συγγενείς των θυμάτων θα συμφωνούσαν να δώσουν το 20% της αποζημίωσης που θα λάβουν, στους «ειδικούς» όπως εκείνος, που γνωματεύουν περί το δυστύχημα. Αλλά εν συνεχεία, με απόλυτη βεβαιότητα (πόθεν, αλήθεια, προέρχεται αυτή η βεβαιότητα;) δηλώνει ότι κανένας εκ των εμπειρογνωμόνων-πραγματογνωμόνων «δεν παίρνει διψήφιο ποσοστό» από τις αποζημιώσεις που θα λάβουν οι συγγενείς των θυμάτων!..

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Περαιτέρω διευκρινίσεις επ’ αυτού δεν έδωσε ο «ειδικός» κύριος Λακαφώσης. Ας πούμε, το μονοψήφιο ποσοστό που έχει συμφωνήσει με τους «πελάτες» του, είναι 5%, 7% ή 9%; Επίσης από τι εξαρτάται ακριβώς το ύψος του ποσοστού; Διότι στην αφέλεια που με διακρίνει (ξαναλέμε τώρα…), αρχίζω να σκέφτομαι, αν παίζει ρόλο λ.χ. το περιεχόμενο μιας πραγματογνωμοσύνης. Διότι αν είναι πρόχειρη και ατεκμηρίωτη, ή αν υποστηρίζει μια εκδοχή διαφορετική από την κρατούσα σχετικά με την έκρηξη λόγω παράνομου εύφλεκτου υλικού στην εμπορική αμαξοστοιχία, πώς να δώσει τη μάχη και να την κερδίσει ο φουκαράς ο δικηγόρος που θα διεκδικήσει την αποζημίωση; Με δυο λόγια ρωτώ εγώ, αυτό το ποσοστό που δεν είναι «διψήφιο» αν δεχτούμε ότι ο περιώνυμος πραγματογνώμονας μας λέει την αλήθεια, και είναι «μονοψήφιο», έχει χαρακτήρα ενός success fee, που λέμε και στην εύανδρο Ηπειρο;

«Είμαι αυτό που δηλώνω»

Φυσικά, προσωπικά, θα αποφύγω διαρρήδην αυτά που κάνουν τις τελευταίες ώρες διάφορα… ΦΕΚ, τα οποία αναπαράγουν με ένταση θεωρίες ότι όλα (όσα υποστηρίζουν οι πραγματογνώμονες ειδικοί περί της εκρήξεως) είναι fake news και διαψεύδονται από ξένα πανεπιστήμια και άλλους ειδικούς. Οπως προανέφερα ακόμη και η δική μου αφέλεια, με καθοδηγεί να είμαι επιφυλακτικός με κάτι τέτοιες αναφορές, οι οποίες έχουν προφανή στόχο να ακυρώσουν την επιστημονική επάρκεια ειδικών, όπως ο κύριος Λακαφώσης, ακόμη και μετά την παρέμβαση του Αρείου Πάγου. Αλλωστε ο ίδιος ο κ. Λακαφώσης στον ΑΝΤ1, φρόντισε να απαντήσει σε όσους αμφισβητούν την επιστημονική του κατάρτιση (όπως ο πατέρας δύο θυμάτων του δυστυχήματος, ο κ. Πλακιάς, ζητώντας παράλληλα την παρέμβαση εισαγγελέα). Είπε συγκεκριμένα:

«Γράφουν ότι έχω μειωμένα προσόντα. Φυσικά και είμαι μηχανικός, είμαι αυτό που δηλώνω. Οποιος δηλώνει κάτι με υπογραφή, γνωρίζει και τις συνέπειες».

Υποθέτω ενθυμείσθε ότι μόλις χθες ανέφερα τη ρήση του ηθοποιού Καρούσου που αναπαρήγε συχνά ο ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης, το «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις». Ο κ. Λακαφώσης δήλωσε ότι είναι «μηχανικός», και «είμαι αυτό που δηλώνω», είπε ξεκάθαρα!

Οπως και ότι γνωρίζει τις συνέπειες. Αρα, αφού γνωρίζει και τις συνέπειες, είναι υποθέτω έτοιμος και να τις αναδειχθεί, τώρα που αρχίζει το πανηγύρι με τους εισαγγελείς…

Τα μητρώα του ΕΔΟΕΑΠ

Ο ΕΔΟΕΑΠ όμως δεν μας ενημέρωσε – ακόμη – περί του πώς ο κύριος Λακαφώσης, ένας μηχανικός, κατά δήλωσή του, μπορεί να ασφαλίζεται στο Ταμείο των δημοσιογράφων, και να απολαμβάνει την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη την οποία συντηρούν με τις εισφορές τους οι εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης. Θα έχουν πέσει με τα μούτρα στην έρευνα, πιθανολογώ. Δεν μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο. Το μόνο που έχω να προσθέσω για τη διοίκηση του ασφαλιστικού μας φορέα είναι το ακόλουθο: μήπως η περίπτωση του περί ου ο λόγος «μηχανικού» είναι μια καλή ευκαιρία να υπάρξει μια γενικευμένη έρευνα στα μητρώα του ΕΔΟΕΑΠ, για να δούμε πόσοι άλλοι «κρύβονται» στο εσωτερικό του; Πόσοι άλλοι, άλλων σεβαστών καθ’ όλα επαγγελμάτων, απολαμβάνουν τις παροχές του Οργανισμού, διότι δεν θέλουν να πληρώνουν εισφορές στα δικά τους Ταμεία; Γιατί αν ισχύει αυτό, δεν θα μου προξενήσει καμία έκπληξη εάν βρίσκονται μεταξύ μας ασφαλισμένοι, εκδοροσφαγείς, λαχειοπώλες, φαναρτζήδες, κούριερ, κρεοπώλες, εργαζόμενοι στη λαχαναγορά, ή ακόμη και υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι και λοιποί απασχολούμενοι στην οικοδομή. Ολα ανοιχτά είναι…

Χαρακτηριστικά συνωμοσιολογικού πολιτικού θρίλερ έχουν αποκτήσει οι κατηγορίες που εκτοξεύονται αφειδώς εναντίον του Εκρέμ Ιμάμογλου στον τουρκικό φιλοκυβερνητικό Τύπο. Οι οποίες έφτασαν, χθες, να εμπλέκουν και την Ελλάδα. Oχι ότι προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη αυτό, έχουν προσπαθήσει να συνδέσουν τη χώρα μας και με τους οπαδούς του Γκιουλέν, το PKK, το πραξικόπημα κ.ά. Σε ένα ανάλογα καλό κλίμα, λοιπόν, «έσκασε» χθες το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας «Türkiye», το οποίο υποστηρίζει ότι ο φυλακισμένος δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, λίγο πριν κινηθεί εναντίον του η τουρκική Δικαιοσύνη, έστειλε στην Ελλάδα λεφτά για να τα κρύψει. Και ανακάλυψαν, μάλιστα, και πώς τα έστειλε: με νεκροφόρα! Υπάρχει, λέει, ένας μάρτυρας, μέλος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), σύντροφος του Ιμάμογλου δηλαδή, που κατέθεσε ήδη στην ανάκριση ότι ο δήμαρχος φύλαγε λεφτά, που απέκτησε παρανόμως μέσω δωροδοκιών, σε υποκατάστημα τράπεζας στην Αθήνα, στο όνομα του πεθερού του. Υπολόγισε και το ποσό γύρω στα 10 εκατ. δολάρια.

Κάπου «το άκουσε…»

Υπάρχουν, ωστόσο, κάτι λεπτομέρειες κάπως φαιδρές στην ιστορία αυτή. Ο μάρτυρας, λέει η εφημερίδα, δεν έχει πρωτόλεια γνώση για το συγκεκριμένο, αλλά «το άκουσε». Εγκυρη πηγή δηλαδή. Που ήταν, ωστόσο, αρκετή για να γίνει πρωτοσέλιδο και να δώσει τροφή στη σύνδεση της Ελλάδας με τη δήθεν προσπάθεια Ιμάμογλου με σκοτεινό τρόπο να καταλύσει το κράτος και την κυβέρνηση Ερντογάν. Τα πράγματα γίνονται όλο και πιο σκοτεινά.

Πρώτη νίκη στο ΕΔΔΑ για τον Μπελέρη

Μία πρώτη νίκη πέτυχε ο Φρέντι Μπελέρης στη νομική μάχη του κατά των συνθηκών της σύλληψης και της προφυλάκισής του δύο ημέρες πριν από τις δημοτικές εκλογές στη Χειμάρρα, αφού το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκανε δεκτή την προσφυγή του κατά του αλβανικού Δημοσίου. Συγκεκριμένα, το ΕΔΔΑ ενημέρωσε τον Μπελέρη και την αλβανική κυβέρνηση ότι δέχεται καταρχάς να εξετάσει την υπόθεση, δίνοντάς τους, κατά το τυπικό, ένα περιθώριο ως την 26η Ιουνίου για να έρθουν σε εξωδικαστικό συμβιβασμό. Εφόσον ο συμβιβασμός δεν επιτευχθεί, οι δύο πλευρές θα κληθούν να παρουσιάσουν κανονικά τα επιχειρήματά τους ενώπιον του δικαστηρίου. Από την πλευρά του ο ευρωβουλευτής της ΝΔ επιθυμεί να δικαιωθεί «για τις μεθοδεύσεις εναντίον μου, αλλά και εναντίον της βούλησης της ελληνικής εθνικής μειονότητας», όπως δήλωσε χαρακτηριστικά. Για τη χθεσινή εξέλιξη ευχαρίστησε, βεβαίως, τον καθηγητή Νίκο Αλιβιζάτο που τον εκπροσωπεί ενώπιον του ευρωπαϊκού δικαστηρίου.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Ο Αδωνις, ο Πολάκης και ο Κλουζό

Αναβίωσε χθες στη Βουλή η κόντρα του Αδωνη Γεωργιάδη με τον Παύλο Πολάκη που είχαν καιρό, η αλήθεια είναι, να τσακωθούν. Κατά τη διάρκεια απάντησής του σε ερώτηση του «αψύ» σχετικά με διαγωνισμό του ΕΟΠΥΥ, ο υπουργός Υγείας άρχισε να αναφέρεται στις μεταξύ τους διαμάχες, στην υπόθεση Novartis και το ΚΕΕΛΠΝΟ. Λέγοντας στον Πολάκη πως δεν έχει πάει ποτέ «αντρίκια» να του ζητήσει συγγνώμη: «Εχετε συντριβεί, έχετε υποστεί πανωλεθρία και παρ’ όλα αυτά έχετε το ίδιο ύφος επιθεωρητή Ντρέιφους. Δεν είστε Κλουζό, Κλουζό είστε μόνο με την έννοια του αστείου, αλλά δεν είστε ούτε Κλουζό ούτε Ντρέιφους. Σας έχω κερδίσει στα δικαστήρια». Ανταπέδωσε, προφανώς, μετά ο βουλευτής, απαντώντας του «μάλλον όνειρο είδατε, δεν με έχετε καταδικάσει για κάτι. Εμένα άρθηκε η ασυλία μου και θα πάμε στα δικαστήρια όπου θα αποδείξω ότι είστε λαδέμπορας». Ομολογώ πως ο μόνος Ντρέιφους στον οποίο πάει το μυαλό μου είναι ο γάλλος της ομώνυμης υπόθεσης, αν και εκείνος δεν ήταν επιθεωρητής αλλά αδίκως θύμα σκευωρίας. Τέλος πάντων, το νόημα το πιάσατε.

Κυπριακό πέρασμα στο Αμπου Ντάμπι

Οταν τον Ιανουάριο ο πρόεδρος του Ισραήλ Ισαάκ Χέρτζογκ έφτανε ξαφνικά στην Κύπρο, χωρίς διμερή ατζέντα, πολλοί απόρησαν για την κίνηση. Το μυστήριο μεγάλωσε την ίδια ημέρα με την αποκάλυψη της μυστικής άφιξης του πρωθυπουργού – ΥΠΕΞ των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων σεΐχη Αλ Ναγιάν στο Προεδρικό. Αν και δεν επιβεβαιώθηκε επίσημα ούτε και διαψεύστηκε, εκείνο το βράδυ έγινε μια πρώτη άτυπη τριμερής σε επίπεδο ηγετών. Η Κύπρος έχει εξαιρετικά στενή σχέση τόσο με το Ισραήλ όσο και με τα ΗΑΕ. Σημειωτέον ότι οι δύο χώρες έχουν κάνει τεράστιες επενδύσεις στο νησί. Η συνεργασία αυτή έχει αναβαθμιστεί και σε τριμερές επίπεδο και το τελευταίο τρίμηνο έχει εντατικοποιηθεί, με την Κύπρο να αναλαμβάνει κεντρικό ρόλο, καθώς τα ΗΑΕ προσπαθούν να κρατούν χαμηλότερο προφίλ σε σχέση με το Ισραήλ. Χθες στο Αμπου Ντάμπι οι ΥΠΕΞ Κύπρου και Ισραήλ είδαν ξεχωριστά τον σεΐχη Αλ Ναγιάν και μετά βρέθηκαν μεταξύ τους συζητώντας δύο ζητήματα: τη διαχείριση των τουρκικών προκλήσεων, αλλά και το Συριακό. Πληροφορίες, λένε, πως πολύ σύντομα ενδέχεται η συνεργασία των τριών να αναβαθμιστεί ακόμα περισσότερο.

Τώρα που το πράγμα ανακατεύεται επικίνδυνα και προφανώς εις βάρος των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών θα χρειαστεί να ξαναθυμηθούμε ορισμένα βασικά πράγματα. Η εκατέρωθεν εργαλειοποίηση αλλά και το λυσσαλέο μίσος που φαίνεται πως απλώνεται πάνω από το τρομερό δυστύχημα έχει μετακινήσει την όλη συζήτηση και την έχει απομακρύνει από τις βασικές εκκινήσεις του ίδιου του γεγονότος.

Ας θυμηθούμε λοιπόν ξανά ότι με τρόπο αδόκητο, αναπάντεχο, τραγικό και αδικαιολόγητο δύο αμαξοστοιχίες βρέθηκαν να κινούνται στην ίδια τροχιά για παραπάνω από δώδεκα λεπτά το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου 2023. Αυτό από μόνο του είναι ένα σκανδαλώδες θέμα το οποίο όχι απλώς δεν έχει απαντηθεί, όχι απλώς φαίνεται πως δεν έχει διερευνηθεί αλλά και όλες οι παράμετροι που εξελίσσονται γύρω από το ίδιο το δυστύχημα περισσότερο θολώνουν το ίδιο το πρωταρχικό αυτό γεγονός. Γιατί δύο αμαξοστοιχίες βρέθηκαν στην ίδια τροχιά και γιατί αυτό συνέβη για ένα μέσο το οποίο θεωρείται το πιο ασφαλές – μαζί με το αεροπλάνο – για τον απλό πολίτη; Το ερώτημα αυτό πάει πάνω σε έναν πυρήνα που προφανώς έχει συγκλονίσει και έχει στεναχωρήσει τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων. Τους ίδιους που έχουνε κατέβει στα δύο μαζικότερα συλλαλητήρια της Μεταπολίτευσης θέτοντας το απλό: γιατί ένα παιδί να επιβιβάζεται σε τρένο και να σκοτώνεται σε απλό δρομολόγιο;

Τα έτερα ερωτήματα αθροίζονται. Περιείχε κάτι η εμπορική αμαξοστοιχία; Πώς προκλήθηκε αυτή η τρομερή έκρηξη; Τι συνέβη αμέσως μετά το δυστύχημα και για ποιον λόγο οι επιχειρησιακοί και πολιτικοί υπεύθυνοι δεν σεβάστηκαν τον ίδιο τον τόπο του δυστυχήματος; Τι είδους ανακριτική πράξη εξελίχθηκε πάνω στον τόπο του δυστυχήματος. Ερωτήματα αμείλικτα τα οποία επίσης μένουν αναπάντητα – πολύ περισσότερο από χθες με τον πόλεμο για το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ. Ορισμένοι εκ του πονηρού ανακατεύουν το πρωταρχικό ερώτημα του δυστυχήματος με το τι υλικό περιείχε – αν περιείχε η εμπορική αμαξοστοιχία – λες και το δεύτερο αθωώνει το πρώτο ή λες και το δεύτερο απλώς ενισχύει το πρώτο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η υπόθεση μετακινήθηκε στη Βουλή και καλώς έχει μετακινηθεί γιατί το Σύνταγμα μας δίνει το δικαίωμα η Ολομέλεια να λάβει τα χαρακτηριστικά προανακριτικής επιτροπής και να εξετάσει τις πολιτικές ευθύνες αν τυχόν υπάρχουν. Και εδώ όμως φαίνεται πως η ίδια η διαδικασία όπως έχει εξελιχθεί και όπως έχει επιλέξει η ίδια η κυβέρνηση να εξελιχθεί απλώς δεν συμβάλλει στη διερεύνηση του δυστυχήματος αλλά αντίθετα οριοθετεί την κουβέντα σε μία πολιτική αντιπαράθεση που το μόνο που κάνει είναι να καθιστά το πολιτικό και κοινοβουλευτικό σύστημα ακόμη πιο απαξιωμένο και ακόμη πιο απεχθές για πολύ κόσμο. Εχουμε τη διαύγεια να διερευνήσουμε ψύχραιμα και σε βάθος τα αίτια του δυστυχήματος; Από όσο θα φανεί μάλλον όχι και αυτό είναι ένα ακόμη πλήγμα στην καρδιά της Δημοκρατίας.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης φοβάμαι ότι σκάβει μόνος του τον λάκκο του. Το λέω γιατί, αν φοβάται τόσο πολύ τον Χάρη Καστανίδη, ώστε να τον μετατρέπει από αδιάφορο μουσειακό έκθεμα σε διωκόμενο μάρτυρα, τότε είναι εμφανές ότι έχει χάσει το μέτρο των πραγμάτων. Ο κ. Καστανίδης είναι ένα αβλαβές υπόλειμμα του παρελθόντος. Δεν ενοχλεί κανέναν, ουδείς ασχολείται μαζί του, εκτός από τον στενό κύκλο των πολιτικών φίλων του, κάποιες φορές μάλιστα γίνεται και διασκεδαστικός, λόγω του παλιοκαιρίτικου στόμφου που τον χαρακτηρίζει. Δεν θα συνέβαινε τίποτα τρομερό, αν του επέτρεπαν να μιλήσει σε μια τοπική οργάνωση του ΠΑΣΟΚ. Πόσοι θα τον άκουγαν; Είκοσι; Αντε το πολύ τριάντα άτομα. Δεν είναι ο Χρήστος Τερζής για να συρρεύσουν τα πλήθη των πιστών, ο Καστανίδης είναι. Το πολύ πολύ πέντε αράδες στο Iντερνετ θα κέρδιζε από δημοσιότητα και ίσως ένα μονοστηλάκι σε εφημερίδα, αν ήταν τυχερός. Eτσι όπως το μεθόδευσε όμως ο πρόεδρος, όλοι τώρα γνωρίζουν ότι φοβάται ακόμη και τον Χάρη τον Καστανίδη.

Ισως, από την πλευρά του, να είναι δικαιολογημένος ο φόβος, διότι ο κ. Ανδρουλάκης φοβάται και την κ. Μπατζελή! Καλά να φοβάται τον Χάρη, που είναι ψωμωμένος και ντουλαποειδής στο σουλούπι. Αλλά την κ. Μπατζελή; Και μάλιστα τη φοβάται τόσο πολύ, ώστε δεν την καθαρίζει αμέσως, εφόσον το παράπτωμά της είναι τόσο βαρύ ώστε να επισύρει και διαγραφή ακόμη. Αφήνει το θέμα να ωριμάσει μέχρι τη Μεγάλη Τρίτη. Για ποιον λόγο; Αν δεν το κάνει επειδή τη φοβάται, τότε το κάνει με την ελπίδα ότι θα έχει ξεφουσκώσει μέχρι τότε το ζήτημα, ώστε η κ. Μπατζελή να φύγει από το Πειθαρχικό με ποινή ελαφρύτερη της οριστικής διαγραφής. Είτε το ένα είναι είτε το άλλο, το πρόβλημα είναι του κ. Ανδρουλάκη. Και του ΠΑΣΟΚ, φυσικά, που τον επανεξέλεξε και τώρα δεν μπορεί να τον αλλάξει…

ΑΠΛΥΤΑ ΣΤΗ ΦΟΡΑ

Βγαίνουν στη φόρα σιγά σιγά τα άπλυτα της υποψηφιότητας Μπάιντεν και τα βγάζουν εκείνοι που τόσον καιρό τα κάλυπταν. Το κίνητρό τους είναι προφανές: η ανάγκη να αποτινάξουν τις δικές τους ευθύνες για τη συγκάλυψη. Αρχικά ήταν οι πληροφορίες για τα καμώματα του ανεπρόκοπου γιου τού τέως προέδρου, όπως τα υπολείμματα κοκαΐνης στα δωμάτια του Λευκού Οίκου και οι εμφανίσεις που έκανε στο γραφείο του μπαμπά, συνοδευόμενος από «εργαζόμενα κορίτσια». Τώρα, έρχεται και ένα νέο βιβλίο, με συγγραφέα τον αμερικανό δημοσιογράφο Κρις Χουίτλ, το οποίο αποκαλύπτει τα παρασκήνια της προεκλογικής εκστρατείας. Η βρετανική «Guardian» δημοσίευσε πληροφορίες από το βιβλίο, που προέρχονται από τη μαρτυρία του Ρον Κλάιν, πρώην προσωπάρχη του Λευκού Οίκου επί Μπάιντεν, στον οποίο ο τέως πρόεδρος είχε αναθέσει την προετοιμασία για το ντιμπέιτ με τον Τραμπ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η μαρτυρία του Κλάιν επιβεβαιώνει όσα μπορούσαμε να φανταστούμε με βάση τα όσα βλέπαμε στον πρόεδρο Μπάιντεν πολύ πριν από το κρίσιμο ντιμπέιτ. Ο πρόεδρος δεν είχε επαφή με την εσωτερική πολιτική επικαιρότητα, δεν ήξερε τα θέματα, δεν γνώριζε καν ποιες είναι οι θέσεις του Τραμπ – τίποτα από όλα αυτά, που τελικά τον έκαψαν. Μόνο το ΝΑΤΟ και οι ξένοι ηγέτες τον απασχολούσαν, σε σημείο ώστε ο Κλάιν να πιστέψει κάποια στιγμή ότι ο Μπάιντεν νόμιζε ότι ήταν γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, όχι πρόεδρος των ΗΠΑ. Η θέση του για τον πληθωρισμό ήταν τελείως ασυνάρτητη, ενώ για τον λόγο που τον έκανε να διεκδικεί και δεύτερη τετραετία, το μόνο που είχε να πει ήταν ότι ήθελε «να τελειώσει τη δουλειά». Υπήρχαν φορές που άφηνε τους άλλους σύξυλους κι εκείνος πήγαινε να κοιμηθεί σε μια ξαπλώστρα δίπλα στην πισίνα. Προσπάθησαν να κάνουν δύο προσομοιώσεις των 45 λεπτών (για ένα ντιμπέιτ των δύο ωρών, σημειωτέον), αλλά ο καημένος ο Μπάιντεν δεν κατάφερε ούτε ένα να ολοκληρώσει. Το πλέον κωμικοτραγικό ήταν η φαεινή ιδέα που είχε, να κάνει μια γκριμάτσα που να δείχνει προβληματισμένος, κάθε φορά που ο Τραμπ θα λέει μια ανοησία, πιστεύοντας ότι έτσι θα σηματοδοτεί στους τηλεθεατές το λάθος ή την ανοησία του Τραμπ.

Ολα αυτά όμως είναι παρελθόν και, θα μου πείτε, τι αξία μπορεί να έχουν σήμερα, εκτός από την κουτσομπολίστικη. Εχουν όμως και ιδίως τώρα που υφιστάμεθα τις συνέπειες της εκλογής Τραμπ. Γιατί αυτό που ζούμε έχει μια εξήγηση, μέρος της οποίας είναι και η συγκάλυψη της αξιοθρήνητης κατάστασης του υποψηφίου των Δημοκρατικών. Εμείς στην Ελλάδα το προσπεράσαμε και είναι λογικό, αφού παρακολουθούμε εξ αποστάσεως. Αυτή η απόπειρα εξαπάτησης, όμως, στο εσωτερικό της Αμερικής έχει συγκλονίσει και οι επιπτώσεις είναι ορατές στην κρίση που περνούν τα παραδοσιακά ΜΜΕ, τα οποία, αν δεν συγκάλυψαν ενσυνειδήτως, πάντως αγνόησαν κάτι οφθαλμοφανές, τόσο που το βλέπαμε και εδώ στην Ελλάδα.

Ο «μπέμπης» της ελληνικής κολύμβησης μεγάλωσε έχοντας πλέον πατήσει τα 74 αλλά από τα χέρια του γιγαντώθηκε τόσο το συγκεκριμένο αγώνισμα όσο και το τμήμα του υγρού στίβου στον αγαπημένο του Ολυμπιακό.

Ο Δημήτρης Καρύδης είναι μακράν ο κορυφαίος άνθρωπος της ελληνικής κολύμβησης που έφτασε τόσο ψηλά τόσο ως κολυμβητής όσο και ως προπονητής αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα του στο άθλημα.

Εχοντας ξεκινήσει το κολύμπι στον Ολυμπιακό το 1960, υπηρέτησε μια ζωή τον μεγάλο αυτό σύλλογο και μέσα από τα χέρια του ξεπήδησαν ορισμένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα. Με το πουλέν του να είναι φυσικά η Ελλη Ρουσσάκη.

Ο άνθρωπος που έσπασε έξι φορές το πανελλήνιο ρεκόρ στα 100 μέτρα ελεύθερο, ο πρώτος που κατέβηκε το ένα λεπτό και το άφησε στο 56.09 στους Βαλκανικούς της Σόφιας το 1972 όταν και το κατέρριψε για 6η φορά στην καριέρα του (κανείς άλλος αθλητής δεν το έχει καταφέρει τόσες φορές).

Αλλα εννέα πανελλήνια ρεκόρ είχε σημειώσει στην αγαπημένη του πεταλούδα (100 μέτρα) ενώ συνολικά σε όλα τα αγωνίσματα είχε πετύχει 25 πανελλήνια ρεκόρ μπαίνοντας άνετα στην κορυφαία δεκάδα των ρέκορντμαν όλων των εποχών και αυτά σε μια εποχή που οι συνθήκες ήταν σαφώς πιο δύσκολες και τα αγωνίσματα πολύ λιγότερα. Επίσης είχε 20 πανελλήνιες νίκες και πολλές διακρίσεις σε Βαλκανικούς Αγώνες και Ευρωπαϊκά Νέων (πρωταθλητής Ευρώπης).

Ξεκίνησε το κολύμπι το 1960 στον Ολυμπιακό, στον οποίο συμπλήρωσε μια ολόκληρη ζωή ως αθλητής και ως προπονητής. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού ο πατέρας του, ο Κώστας Καρύδης, ήταν διοικητικό στέλεχος στους Πειραιώτες από το 1956 έως το 1967 από τη θέση του γενικού γραμματέα. Ηταν το τρίτο παιδί της οικογένειας του Κώστα και της Ελένης, αφού είχαν προηγηθεί ο Αντώνης και ο Γιώργος.

Από το Ζάππειο και τον Λούτσιτς ως τον Γιαννιώτη και τον Γέμελο, μια διαδρομή γεμάτη επιμονή, αγάπη για το άθλημα και ερυθρόλευκη πίστη

Δύσκολες εποχές

«Οι συνθήκες τη δεκαετία του ’60 ήταν πολύ δύσκολες, αφού υπήρχε μόλις ένα κολυμβητήριο στο Ζάππειο που κολυμπούσαν όλοι οι σύλλογοι το καλοκαίρι. Τον χειμώνα δεν υπήρχε τίποτα! Από την περίοδο του 1962-1963 δημιουργήθηκε το κολυμβητήριο στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στον Πειραιά, όπου εκεί οι αθλητές κολυμπούσαν και τον χειμώνα μόλις τρεις φορές την εβδομάδα» είχε πει πριν από λίγα χρόνια σε συνέντευξή του στο περιοδικό της ΚΟΕ.

Ο Δημήτρης Καρύδης κολύμπησε ελεύθερο και πεταλούδα και διακρίθηκε στα 100 μέτρα στα δύο αυτά στυλ. Σταμάτησε το 1973 σε ηλικία 22 ετών. Σταμάτησε νέος ως κολυμβητής και εξίσου νεαρός ξεκίνησε την προπονητική σε ηλικία 25 ετών. Ανέλαβε ως πρώτος προπονητής στον Ολυμπιακό μέχρι το 1990. Αργότερα συνέχισε την προπονητική στον Κολυμβητικό Ομιλο Ηρακλείου, στο Αιγάλεω, στον Αρίωνα Γλυφάδας, ξαναγύρισε στον Ολυμπιακό, στην Πετρούπολη, στον Πανιώνιο και στον Αθλητικό Ομιλο Πάφου στην Κύπρο. Σήμερα απολαμβάνει τη ζωή και παρακολουθεί εκ του μακρόθεν το κολύμπι. Εχει πέντε παιδιά και παραμένει πάντα πιστός στον Ολυμπιακό.

«Η παντοκρατορία του Ολυμπιακού οφείλεται στην τρέλα κάποιων ανθρώπων παλιότερα και στη σημερινή διοίκηση που θέλει το τμήμα αυτό πρωταθλητή και το στηρίζει με κάθε τρόπο. Παλιότερα είχαμε την τρέλα 10 ανθρώπων, τώρα το διοικητικό συμβούλιο συνεισφέρει τα μέγιστα για να είναι πρωταθλητής ο Ολυμπιακός» λέει χαρακτηριστικά.

Το 1972 συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου ενώ είχε λάβει μέρος και σε δύο Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα το 1966 στην Ουτρέχτη (27ος στα 100 μέτρα πεταλούδα) και το 1970 στη Βαρκελώνη. Τα Παγκόσμια Πρωταθλήματα άρχισαν το 1973 ένα χρόνο μετά την απόσυρσή του ως κολυμβητής, εξού και δεν είχε κάποια συμμετοχή.

Το 1965 στην Αθήνα ήταν αυτός που κατέβηκε για πρώτη φορά το λεπτό (58.8) στα 100 μέτρα ελεύθερο για να ακολουθήσει το 1977 στο Σαντάνσκι ο Κώστας Κοσκινάς (Ολυμπιακός) με το πρώτο πανελλήνιο ρεκόρ με ηλεκτρονική χρονομέτρηση (55.88) και 28 χρόνια μετά (6 Μαρτίου 2005) ο Αρης Γρηγοριάδης (Αρης Θεσσαλονίκης) στο ΟΑΚΑ να γίνει ο πρώτος έλληνας κολυμβητής που «σπάει» το φράγμα των 50’’ (49.51).

Οι εφημερίδες της εποχής έκαναν λόγο για το «παιδί θαύμα» της ελληνικής κολύμβησης, ενώ αργότερα τον είχαν χαρακτηρίσει ακόμα και ως τον «Γκάλη της πισίνας» για αυτά που πρόσφερε στο άθλημα.

Ο Νίκος Γέμελος, διάδοχος του Καρύδη στον Ολυμπιακό, μετρά πάνω από 25 πρωταθλήματα και δεκάδες διεθνείς αθλητές. Από βοηθός προπονητή το 1992, έγινε η ψυχή της κυριαρχίας του Ολυμπιακού στον υγρό στίβο και ο άνθρωπος πίσω από την πορεία του Σπύρου Γιαννιώτη

Το Ζάππειο

«Ο αδελφός του πατέρα μου είχε ένα εξοχικό στα Βριλήσσια και ανεβαίναμε με τη μητέρα μου εκεί τα καλοκαίρια να τους επισκεφτούμε. Και το λεωφορείο περνούσε απ’ το Παναθηναϊκό Στάδιο και το Ζάππειο. Κι εγώ μικρός έβλεπα εκεί μέσα φώτα και κόσμο και ζωή, και ρωτούσα τη μητέρα μου, κι εκείνη μου απαντούσε: «Εκεί μέσα κάνουνε κολύμπι». Ετσι ξεκίνησα» είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή του στο andro.gr όπου είχε μιλήσει και για τον μεγάλο Κώστα Πρέκα που δεν τον πρωτοείδε να κάνει καταδύσεις στο Ζάππειο, αλλά σε άλλο μέρος.

«Τον έβλεπα στα βράχια της Πειραϊκής να κάνει βουτιές, κι ήμασταν και γείτονες, απέναντι ήταν τα σπίτια μας, στην Πηγάδα κοντά, Αριστοτέλους. Και πήδαγε κι αυτός και κάποιοι άλλοι από την εξέδρα της Τερψιχόρης. Αυτοί πηδάγανε πάνω κι από… σπίτια, δεν υπήρχαν μόνο βράχια από κάτω. Αλλά εμένα το άλλο νερό με είχε ξαφνικά εντυπωσιάσει, το ’58-’59. Και τότε δεν υπήρχε ούτε ενημέρωση ούτε τίποτα. Κάποια στιγμή, όμως, ίσως και λόγω του πατέρα μου που από τότε επέμενε στα ερασιτεχνικά τμήματα, στον στίβο και στο κολύμπι, και δεν ήθελε πολλά – πολλά με το ποδόσφαιρο, ο Ολυμπιακός αποφάσισε να κάνει ένα καινούργιο ξεκίνημα στο πόλο και στην κολύμβηση. Και φέρανε έναν γιουγκοσλάβο προπονητή, τον Μίλο Λούτσιτς. Στον οποίο παραχωρήσανε και το πόλο και το κολύμπι. Κι ήρθε ο Λούτσιτς, κι είδε όλους τους κολυμβητές πάνω από δεκατεσσάρων – δεκαπέντε χρόνων.

Και λέει «Κάνα μωρό; Κάνα μικρό παιδάκι, βρε παιδιά;». Και του λέει ο πατέρας μου: «Εγώ έχω τρία. Να σου φέρω τα δύο, ο άλλος είναι πολύ μικρός ακόμα»… «Πόσο είναι, δηλαδή»; «Εννιά». «Αυτόν θέλω!» γυρνάει και του λέει ο Λούτσιτς. «Φέρ’ τους και τους άλλους, αλλά εγώ σαν τον μικρό θέλω παιδιά». Αυτός με ξεχώρισε και με ανέδειξε».

Και πόλο και κολύμπι

Στα Πανελλήνια Πρωταθλήματα τότε κολυμπούσαν όλοι: πρώτα κολυμπούσαν, μετά παίζανε πόλο, μετά… ξανακολυμπούσαν. Αχταρμάς καταστάσεων και… συνθηκών.

Πάντως, έτσι ξεκινήσαμε κι εμείς: φεύγαμε από τον Πειραιά, μ’ ένα φορτηγάκι από τον Αγιο Κωνσταντίνο που έβαζε ο Ολυμπιακός να μας φέρει Αθήνα.

Και έτσι, ύστερα από κάνα δυο χρόνια, να ’σου και η Μπαξεβανέλη η Καιτούλα, κι ο Τέρης Κουτουμάνης, κι ο Νίκος Παπαδάκης. Και να και το ’64 η Κούλα Ηλιοπούλου, κι απ’ το ’65 και μετά η άλλη μεγάλη φουρνιά. Είχε έρθει και η Ντίνα Σπυροπούλου, κι άλλα παιδιά. Κι είχε και ο Παναθηναϊκός Λομβάρδου και Σωτηρίου, κι άρχισαν οι κόντρες οι μεγάλες, οι γνωστές» θυμόταν τότε στη συνέντευξη ο Δημήτρης Καρύδης.

Θεωρεί ότι αν δεν είχε πάει Αμερική θα είχε φτάσει πολύ ψηλά καθώς δεν θα είχε σταματήσει το κολύμπι σε τόσο νεαρή ηλικία. Εκεί όμως διαμόρφωσε τον χαρακτήρα του και γύρισε άλλος άνθρωπος για να αρχίσει τη δουλειά ως προπονητής.

«Το ’χα μεράκι και το προπονητηλίκι εγώ, από ένα σημείο και μετά. Ηταν κάτι μέσα μου. Επειδή ως αθλητής ήμουνα τεμπέλης, κάποια στιγμή κατάλαβα τι είχα χάσει. Πόσο περισσότερα θα μπορούσα να είχα κάνει. Κι αυτά που μου λέγανε στην Αμερική μετά, στα μαθήματα φυσικής αγωγής και προπονητικής, εγώ τα είχα βιώσει στα δεκαεπτά μου. Την αυθυποβολή, το visualization που λένε της κούρσας, εγώ τα έκανα αποβραδίς χωρίς να το ξέρω: καθόμουν κι ονειρευόμουν τον εαυτό μου να κολυμπάει – και να τους… σκίζω τους Παναθηναϊκούς» είχε πει στην ίδια συνέντευξη στο andro.gr.

Με 25 πανελλήνια ρεκόρ και συμμετοχή σε Ολυμπιακούς, ο Δημήτρης Καρύδης έγραψε ιστορία στην ελληνική κολύμβηση τόσο ως αθλητής όσο και ως δάσκαλος

Γέμελος, ο συνεχιστής

O διάδοχός του στον Ολυμπιακό είναι ο Νίκος Γέμελος, γεννημένος στις 19 Μαΐου 1968 στην Αγία Σοφία του Πειραιά, που άρχισε την κολυμβητική του καριέρα με τον Ολυμπιακό το 1972. Το 1987 σταμάτησε και το 1992 ανέλαβε ως βοηθός προπονητή στην ομάδα της καρδιάς του.

Αρχικά ανέλαβε τις ακαδημίες του Ολυμπιακού και με την πάροδο των χρόνων ανέλαβε την ομάδα των ανδρών αλλά και αυτή των γυναικών κερδίζοντας μεταξύ άλλων 25 πρωταθλήματα Ελλάδας Open τα τελευταία 27 χρόνια. Και φυσικά συνέδεσε το όνομά του με τον μεγάλο Σπύρο Γιαννιώτη τον οποίο ανέδειξε.

Συνολικά ο Νίκος Γέμελος είχε συμμετοχή στα 51 από τα 65 πρωταθλήματα του Ολυμπιακού  ως κολυμβητής, βοηθός προπονητή και πρώτος προπονητής!

Μπορεί να βρισκόμαστε ακόμη στον Απρίλιο, όμως ο αέρας μυρίζει ήδη καλοκαίρι. Οι μέρες μεγαλώνουν αισθητά, ο ήλιος γίνεται πιο ζεστός και οι σκέψεις μας ταξιδεύουν νοερά σε μια… παραλία!

Η προσμονή για τις καλοκαιρινές αποδράσεις γίνεται όλο και πιο έντονη, καθώς ο χειμώνας αφήνει σιγά σιγά τη θέση του στην πιο αγαπημένη εποχή του χρόνου.

Το Lonely Planet δημοσίευσε την ετήσια λίστα με τις καλύτερες παραλίες του κόσμου, προσφέροντάς μας μια μικρή καλοκαιρινή έμπνευση.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Η ελληνική παραλία ανάμεσα στις καλύτερες του κόσμου

Κάθε χρόνο, το γνωστό ταξιδιωτικό περιοδικό κυκλοφορεί έναν οδηγό με τις ωραιότερες ακτές του πλανήτη και η Ελλάδα δεν θα μπορούσε φυσικά να απουσιάζει από τη λίστα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Φέτος, την τιμητική του έχει το Σαρακήνικο της Μήλου, που βρίσκεται στην πέμπτη θέση. Η παραλία με το σεληνιακό τοπίο μάγεψε τους ταξιδιωτικούς πράκτορες του Lonely Planet. Όπως γράφουν: «Ένα σουρεαλιστικό ηφαιστειακό τοπίο με αλαβάστρινα βράχια, σπηλιές και πέτρινες καμάρες. Αυτή η παραλία προσφέρει μια εντυπωσιακή αντίθεση λευκών βράχων και απέραντης γαλάζιας θάλασσας».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Στην κορυφή είναι η παραλία Whitehaven Beach, που βρίσκεται στο Εθνικό Πάρκο Whitsundays στο Κουίνσλαντ της Αυστραλίας και έχει χαρακτηριστεί ως μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Αν τα όμορφα γαλαζοπράσινα νερά δεν ήταν αρκετά για να τη θαυμάσετε, η άμμος εδώ αποτελείται κατά 98% από διοξείδιο του πυριτίου. Αυτό σημαίνει ότι είναι πιο μαλακή και πιο λευκή από σχεδόν οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Στη δεύτερη θέση βρίσκεται ακόμη μία παραλία της Αυστραλίας. Η Squeaky Beach, επίσης, στο Κουίνσλαντ. Η ακτογραμμή της μήκους 700 μέτρων συνορεύει με το μεγαλύτερο θαλάσσιο εθνικό πάρκο της πολιτείας. Πήρε το όνομά της από τον τσιριχτό ήχο που ακούγεται όταν περπατάτε στην άμμο της παραλίας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Τρίτη στη λίστα είναι η Anse Source d’Argent, μια παραλία στις Σεϋχέλλες που περιγράφεται ως «επίγειος παράδεισος» από το Lonely Planet ενώ τέταρτη είναι η Sunset Beach στην Ταϊλάνδη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Στη λίστα συμπεριλαμβάνονται, επίσης, παραλίες που βρίσκονται στη Νορβηγία, το Μεξικό και την Ισπανία.

Οι 10 καλύτερες παραλίες του κόσμου

• Whitehaven Beach, Queensland, Αυστραλία
• Squeaky Beach, Victoria, Αυστραλία
• Anse Source d’Argent, La Digue, Σεϋχέλλες
• Sunset Beach, Trang, Ταϊλάνδη
• Σαρακήνικο, Μήλος, Ελλάδα
• Haukland Beach, Lofoten Islands, Νορβηγία
• Playa Balandra, Baja California Sur, Μεξικό
• Pfeiffer Beach, California, ΗΠΑ
• Hanalei Bay, Hawaii, ΗΠΑ
• Platja Illetes, Formentera, Ισπανία

Ένα απίστευτο περιστατικό σημειώθηκε σε δικαστήριο στο Ουισκόνσιν με πρωταγωνίστρια μία 27χρονη. Η νεαρή, που έχει καταδικαστεί για τον αποκεφαλισμό του συντρόφου της κατά τη διάρκεια ερωτικής πράξης, επιτέθηκε στον δικηγόρο της.

Η Τέιλορ Σαμπίζνες οδηγήθηκε στο δικαστήριο για επίθεση σε σωφρονιστικό υπάλληλο σε φυλακή κοντά στην πόλη Taycheedah, όπου εκτίει ισόβια για τη δολοφονία και τον διαμελισμό του 25χρονου Σαντ Τίριον το 2022.

Φορώντας αλυσίδες στα πόδια, χειροπέδες στα χέρια και τη χαρακτηριστική πορτοκαλί φόρμα φυλακής, η 27χρονη οδηγήθηκε στο δικαστήριο. Λίγο μετά την έναρξη της διαδικασίας, άρχισε να φωνάζει ακατάληπτα ενώ επιτέθηκε και στον συνήγορό της, χτυπώντας τον

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Βίντεο από την προκαταρκτική ακρόαση, που δημοσίευσε το Court TV, κατέγραψε τη σκηνή της επίθεσης και τις προσπάθειες πέντε αστυνομικών να τη συλλάβουν.

Δολοφόνος επιτέθηκε σε δικηγόρο μέσα στο δικαστήριο Eίχε επιτεθεί και σε άλλον συνήγορό της

Αυτή ήταν η δεύτερη επίθεση της 27χρονης σε συνήγορό της. Τον Φεβρουάριο του 2023, στη διάρκεια της δίκης της για τον φόνο του Σαντ Τίριον είχε επιτεθεί στον τότε δικηγόρο της, Κουίν Τζόλι, πριν προλάβουν να επέμβουν οι αστυνομικοί και να τη συγκρατήσουν.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Η 27χρονη κρίθηκε ένοχη και καταδικάστηκε σε ισόβια για ανθρωποκτονία, ακρωτηριασμό πτώματος και σεξουαλική επίθεση, αφού στραγγάλισε με αλυσίδα τον εραστή της στο σπίτι του. Στη συνέχεια τον αποκεφάλισε και διαμέλισε το πτώμα του αποκόπτοντας τα γεννητικά του όργανα.

Η ίδια είχε πει τότε ότι είχε πάρει μεθαμφεταμίνη με τον εραστή της και ότι λιποθύμησε όταν τον στραγγάλισε στη διάρκεια της συνεύρεσης τους. Όταν συνήλθε νόμιζε ότι μπορούσε να συνεχίσει την ερωτική πράξη που είχαν ξεκινήσει.

«Η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου ζητά να διερευνηθούν τυχόν… ύποπτες ενέργειες στην έρευνα για τα Τέμπη, οι οποίες όμως είναι απολύτως νόμιμες και περιγράφονται με ακρίβεια στην έκθεση του κρατικού οργανισμού ερευνών! Κάποιοι δημιούργησαν την εντελώς λανθασμένη εικόνα ότι στο πόρισμα του Εθνικού Οργανισμού Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών (ΕΔΟΑΣΑΑΜ) που θεωρήθηκε από την κυβέρνηση «ερευνητικό Ευαγγέλιο» για την υπόθεση των Τεμπών περιλαμβάνεται έρευνα του πανεπιστημίου της Γάνδης για τον συσχετισμό της πυρόσφαιρας με παράνομο φορτίο, για ύπαρξη υδρογονανθράκων βάρους 2,5 τόνων κλπ. Κάτι που είναι παντελώς ψευδές αφού το εν λόγω Πανεπιστήμιο ρωτήθηκε γενικά μόνο για ένα γενικό μοντέλο προσομοίωσης που θα χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες ερευνητές.

Η σχετική παρανόηση προκύπτει μόνο από μία άστοχη δήλωση του Προέδρου του Οργανισμού κ Παπαδημητρίου. Κι έτσι κάποια φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ που επικοινώνησαν με το εν λόγω πανεπιστήμιο εκτίμησαν εσφαλμένα την δήλωση εκπροσώπων του ξένου εκπαιδευτικού ιδρύματος ότι «δεν εξέδωσαν τετοιο πόρισμα» , σαν διάψευση του ΕΟΔΑΣΑΑΜ το πολυσέλιδο έγγραφο του οποίου ωστόσο δεν έγραφε ποτέ κάτι τέτοιο. Στο πόρισμα του Οργανισμού αναφερόταν με σαφήνεια ότι αυτό που ζητήθηκε από την Γάνδη ήταν να να δουν τις παραμέτρους του μοντέλου στο ελληνικό πείραμα. Δεν ζητήθηκε ποτέ ν ασχοληθούν οι ξένοι πανεπιστημιακοί με την ουσία της έκρηξης στα Τέμπη.

Η λάθος δικαστική παραγγελία για το πόρισμα του ΕΔΟΑΣΑΑΜ googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Διαψεύσθηκε λοιπόν κάτι που δεν υπήρχε. Επιπλέον η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου θεωρεί ότι πρέπει να ερευνηθεί ο τυχόν …ύποπτος ρόλος της ΕΔΑΠΟ (Επιτροπή Διερεύνησης Ανεξάρτητων Πραγματογνωμόνων Οικογενειών) και του ιδιαίτερα έμπειρου πραγματογνώμονα κ Κώστα Λακαφώση που όμως περιγράφονται με ακρίβεια στο πόρισμα του ΕΔΟΑΣΑΑΜ χωρίς καμιά αίσθηση …ενοχής. Με το δεδομένο ότι πρόκειται για μια αμιγώς επιστημονική προσπάθεια και συνεργασία για διερεύνηση των συνθηκών της έκρηξης που κόστισε τη ζωή σε τουλάχιστον 5-7 επιβάτες του τρένου που κάηκαν ζωντανοί. Κι ασφαλώς δεν μπορεί να ποινικοποιείται μια καλόπιστη επιστημονική έρευνα που έγινε με απόλυτη αντικειμενικότητα και διαφάνεια».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Σε αυτές τις αναφορές προχώρησαν μιλώντας στο in νομικοί αλλά και πραγματογνώμονες μετά τις υποτιθέμενες «διαψεύσεις» από το Πανεπιστήμιο της Γάνδης του πορίσμαtος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ κι άλλα στοιχεία που τάχα δημιουργούν ανατρεπτικά δεδομένα στην υπόθεση των Τεμπών. Ισχυρισμοί που φέρεται να προκάλεσαν παρέμβαση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου με έντονα επικοινωνιακά χαρακτηριστικά που ζητά να διερευνηθούν αυτές οι υποτιθέμενες «διαφωνίες» του πανεπιστημίου της Γάνδης.

Η περίεργη καθυστέρηση από το ΕΜΠ

Κι όλα αυτά όταν τεράστια ερωτηματικά δημιουργούνται από την περίεργη καθυστέρηση παράδοσης του πορίσματος από τη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ που είχε αναλάβει μελέτη από τον Μάρτιο του 2024 την διερεύνηση των αιτίων του πύρινου μανιταριού που σημειώθηκε μετά την σύγκρουση των δύο τραίνων. Προκειμένου να δοθεί μια οριστική λύση αφού για αυτή τη έκρηξη έχουν συνταχθεί περίπου 15-16 πορίσματα , ΚΙ από τα οποία τα μισά , κυρίως από κρατικούς φορείς και την Hellenic Train και 2-3 ιδιώτες που συσχετίζουν την πυρόσφαιρα με τα έλαια σιλικόνης. Με τους υπόλοιπους πραγματογνώμονες των οικογενειών κι άλλους που καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα συγκεκριμένα έλαια είναι βραδυφλεγή και δεν συνδέονται με την έκρηξη».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Το τελευταίο τριήμερο λοιπόν επιχειρήθηκε να κλονισθεί, μέσω δηλώσεων ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Γάνδης συνολικά το πόρισμα του κρατικού ΕΔΟΑΣΑΑΜ για τα αίτια της φονικής πυρόσφαιρας και το τυχόν παράνομο φορτίο. Με επιμονή στην θεωρία ότι η έκρηξη οφείλεται στα «έλαια σιλικόνης των μετασχηματιστών των τραίνων».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Στην παραγγελία της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου ζητείται λοιπόν «να διενεργηθεί κατεπείγουσα προκαταρκτική εξέταση, προκειμένου να διερευνηθούν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες περιελήφθη στο πόρισμα του Εθνικού Οργανισμού Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών (Ε.Ο.Δ.Α.Σ.Α.Α.Μ.) για την υπόθεση των Τεμπών, που ανακοινώθηκε στις 27-2-2025, συμπέρασμα, σύμφωνα με το οποίο (με επίκληση της συμβολής των Πανεπιστημίων της Γάνδης και της Πίζας) θεωρήθηκε ως πιθανό αίτιο της πυρόσφαιρας, που δημιουργήθηκε αμέσως μετά τη σύγκρουση των αμαξοστοιχιών, άγνωστο πτητικό εύφλεκτο υγρό τουλάχιστον 2,5 τόνων, που φέρεται ότι μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία και το οποίο δεν σχετιζόταν με τις μηχανές των τραίνων ή το δηλωμένο φορτίο αυτών. Επίσης, να διερευνηθεί μεταξύ των άλλων ποιο ρόλο διαδραμάτισε στη διατύπωση του ως άνω συμπεράσματος η Επιτροπή Διερεύνησης Ανεξάρτητων Πραγματογνωμόνων Οικογενειών (ΕΔΑΠΟ) και ο τεχνικός σύμβουλος οικογενειών θυμάτων των Τεμπών Κώστας Λακαφώσης».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); }); Από το ΑΠΘ και όχι τη Γάνδη

Ωστόσο ερευνητές της υπόθεσης σημείωναν σε σχέση με τις «αστοχίες» της συγκεκριμένης παραγγελίας και τις σχετικές πανηγυρικές αναφορές για «αντιστροφή» του κλίματος στην υπόθεση των Τεμπών ότι «στο πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ πρέπει όλοι να θυμούνται ότι περιλαμβάνεται έκθεση του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης , κι όχι της Γάνδης , ότι αυτό το πύρινο μανιτάρι δεν συνδέεται με τα έλαια σιλικόνης, όπως είναι το «επιθυμητό» σενάριο φιλοκυβερνητικών κύκλων.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Όσον αφορά το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ όπου υπάρχουν ισχυρισμοί ότι επικαλείται «ειδική μελέτη» πανεπιστημίου της Γάνδης για το παράνομο φορτίο και την έκρηξη κι ότι αυτό το διαψεύδει εκπρόσωπος του βελγικού πανεπιστημίου η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική.

Σύμφωνα με το συγκεκριμένο απόσπασμα της έκθεσης του ΕΟΔΑΣΣΑΜ το Πανεπιστήμιο της Γάνδης δεν είχε κάνει κανένα πείραμα για την προέλευση της πυρόσφαιρας και το παράνομο φορτίο Το Πανεπιστήμιο της Γάνδης ασχολήθηκε με την μεθοδολογία και τις παραμέτρους του πειράματος προσομοίωσης της έκρηξης που έγινε στην Ελλάδα από Έλληνες πραγματογνώμονες. Κι οι οποίοι είναι αυτοί που κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτή σχετίζεται με δύο τόνους φορτίου υδρογονανθράκων που ίσως μετέφερε το τρένο.

Όπως σημειώνεται ενδεικτικά στην έκθεση του ΕΟΔΑΣΑΑΜ «το Πανεπιστήμιο της Πίζας όσο και το Πανεπιστήμιο της Γάνδης προσέφεραν μια γνώμη σχετικά με την επιστημονική εγκυρότητα της ανάλυσης CFD για τη μοντελοποίηση των αναφλεγμονών.

Επιπλέον, η ΕΟΔΑΣΑΑΜ ανέθεσε σύμβαση στο Πανεπιστήμιο της Γάνδης για να επανεξετάσει τις εργασίες για την ανάλυση CFD του ατυχήματος στα Τέμπη, όπως είχε ήδη γίνει από την EDAPO. Αυτή η ανασκόπηση κατέληξε σε μια αναφορά που παρείχε μια τεχνική γνώμη σχετικά με την εγκυρότητα των μεταβλητών και των παραμέτρων για μοντελοποίηση που είχαν χρησιμοποιηθεί μέχρι τώρα στις προσομοιώσεις CFD, προκειμένου να αναπαραχθεί το γεγονός όπως καταγράφηκε από τις κάμερες με τα πιο ρεαλιστικά σενάρια. Η προσαρμογή ορισμένων από τις μεταβλητές και τις παραμέτρους οδήγησε σε ένα βελτιωμένο και πιο αξιόπιστο σύνολο προσομοιώσεων και αναλύσεων CFD». Δηλαδή το ξένο πανεπιστήμιο ερεύνησε μόνο αν το πείραμα έγινε με την συνεκτίμηση όλων των σωστών δεδομένων , κι όχι επί της ουσίας. Γι αυτό κι οι εκπρόσωποι του δήλωσαν ότι δεν ξέρουμε τίποτα για τα αναφερόμενα αίτια της έκρηξης. Κι όχι γιατι υπήρξε κάποια ύποπτη ενέργεια.

Ο ρόλος της ΕΔΑΠΟ

Όσον αφορά την έρευνα που ζήτησε η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου για τον ταχα …μυστηριώδη , «σκοτεινό» ρόλο της ΕΔΑΠΟ που είχε προχωρήσει σε σχετικές προσομοιώσεις της έκρηξης , μια απλή ανάγνωση του πορίσματος του κρατικού Οργανισμού θ αρκούσε. ΚΙ ασφαλώς θα αναδείκνυε ότι δεν υπάρχει οτιδήποτε ύποπτο. Όπως σημειώνεται σε αυτό πάλι στην σελίδα 136 «υπό την επίβλεψη της ΕΔΑΠΟ εκτελέστηκαν προσομοιώσεις υπολογιστικής δυναμικής ρευστών (CFD) σε μια προσπάθεια να αναδημιουργηθεί το συμβάν όπως καταγράφηκε από τις κάμερες χρησιμοποιώντας μόνο μαθηματικά μοντέλα υπολογιστή και τα εργαλεία οπτικοποίησης τους».

Τέλος κάποιοι υπερπροβάλλουν τις δηλώσεις ενός δύο συγγενών των θυμάτων της τραγωδίας στα Τέμπη ότι η φονική έκρηξη είναι βέβαιο ότι οφείλεται στα έλαια σιλικόνης. Με επακόλουθη κριτική κι αμφισβήτηση του έμπειρου πραγματογνώμονα κ Κ. Λακαφώση (έχει πτυχίο μηχανικού από ΑΕΙ) που εχει ασχοληθεί με σειρά δραματικών συμβάντων (ΣΣ τροχαία, σιδηροδρομικά δυστυχήματα κλπ).

Όμως ξεχνούν ότι οι ίδιοι άνθρωποι (ΣΣ που έχουν βέβαια την απόλυτη κατανόηση όλων ) δήλωναν προ μερικών εβδομάδων- και συγκεκριμένα στις 21 Ιανουαρίου 2025 ότι «αυτοί έδωσαν την εντολή για το μπάζωμα» – Τριαντόπουλος, Στυλιανίδης, Μητσοτάκης έθαψαν τα στοιχεία για να καλύψουν το φορτίο που προοριζόταν για νόθευση καυσίμων»!

Επίσης προ μερικών μηνών είχαν αναφέρει σε ανάρτηση τους στα social media ότι «έχουμε 5-6 πραγματογνώμονες που μας λένε για το ξυλόλιο» εκφράζοντας σχετική βεβαιότητα ότι η συγκεκριμένη εύφλεκτη ουσία σχετίζεται με την φονική έκρηξη. Με πραγματογνώμονες να αποδίδουν πιθανόν αυτή την μεταβολή της στάσης τους σε προτροπές νέων νομικών συμβούλων τους.

Με… χίλια «τρέχουν» οι υποβολές δηλώσεων φόρου εισοδήματος, καθώς μέσα σε 22 ημέρες έσπασαν το φράγμα του 1 εκατομμυρίου.

Δηλαδή, σχεδόν 1 στους 6 φορολογουμένους έχει ήδη υποβάλει τη φορολογική του δήλωση, ενώ μέχρι τις 25 Απριλίου η ΑΑΔΕ θα έχει δεχθεί πάνω από 2 εκατ. δηλώσεις, καθώς θα μπουν στο σύστημα όλες οι προεκκαθαρισμένες  δηλώσεις που αφορούν 1,5 εκατ. φορολογούμενους, κυρίως μισθωτούς και συνταξιούχους.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΑΑΔΕ, από τις 17 Μαρτίου 2025 που άνοιξε η πλατφόρμα έως το Σάββατο 5 Απριλίου 2025 είχαν υποβληθεί 969.714 δηλώσεις.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η ακτινογραφία των φορο-δηλώσεων που υποβλήθηκαν δείχνει ότι επτά στους δέκα φορολογουμένους είτε δεν πληρώνουν καθόλου φόρο είτε έχουν επιστροφή φόρου για τα εισοδήματα που απέκτησαν το 2024.

Πάνω από 1 στις 4 δηλώσεις βγαίνουν χρεωστικές, με τους φορολογουμένους να έχουν ήδη πάρει την «κρυάδα» του εκκαθαριστικού, καθώς ο μέσος πρόσθετος φόρος που καλούνται να πληρώσουν φτάνει τα 1.255 ευρώ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Μία στις τέσσερις φορολογικές δηλώσεις δίνει επιστροφή φόρου που ανέρχεται σε 336 ευρώ κατά μέσο όρο, ενώ σχεδόν 1 στις 2 φορο-δηλώσεις είναι μηδενικές. Την επιστροφή φόρου που δικαιούνται έχουν ήδη λάβει πάνω 95.000 φορολογούμενοι, με την ΑΑΔΕ να έχει πληρώσει ήδη 22,4 εκατ. ευρώ ενώ σε χρόνο παράλληλο «τρέχει» τους συμψηφισμούς οφειλών με επιστροφές φόρου εισοδήματος.

Μάλιστα, φέτος γίνονται ακόμα πιο γρήγορα οι επιστροφές φόρου στους φορολογουμένους με πιστωτικό εκκαθαριστικό.

Οι φορολογούμενοι χωρίς φορολογικές ή ασφαλιστικές οφειλές ή δέσμευση ενημερότητας βλέπουν μέσα σε μία εβδομάδα από την υποβολή της δήλωσης το ποσό της επιστροφής φόρου στον τραπεζικό τους λογαριασμό, ενώ για όσους έχουν φορολογικές οφειλές η ΑΑΔΕ προχωρά σε συμψηφισμό της επιστροφής φόρου με τις οφειλές τους.

Οι συμψηφισμοί γίνονται κεντρικά ανά εβδομάδα, ενώ όσοι δεν μπορούν να διενεργηθούν κεντρικά διεκπεραιώνονται από τις ΔΟΥ ή το ΚΕΒΕΙΣ, χωρίς να απαιτείται υποβολή αιτήματος επιστροφής από τον φορολογούμενο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Σε κάθε περίπτωση, απαραίτητη προϋπόθεση για την επιστροφή των φόρων στους δικαιούχους είναι η ορθή δήλωση του λογαριασμού ΙΒΑΝ στην ψηφιακή πύλη myAADE.

Στα… αζήτητα 168 εκατ. ευρώ

Την ίδια ώρα πάντως, στα συρτάρια των φορολογικών υπηρεσιών λιμνάζουν επιστροφές φόρων ύψους 168 εκατ. ευρώ, με την ΑΑΔΕ να αναζητάει τους φορολογουμένους για να τους επιστρέψει τα χρήματα που δικαιούνται.

Πρόκειται για ποσά που δεν μπορούν να αποπληρωθούν λόγω κυρίως εξωγενών παραγόντων, όπως η μη ανταπόκριση των δικαιούχων ή η μη προσκόμιση των απαραίτητων δικαιολογητικών.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, το συνολικό ποσό των εκκρεμών επιστροφών φόρων τον Ιανουάριο του 2025 «φούσκωσε» κατά 184 εκατ. ευρώ και ανήλθε στα 915 εκατ. ευρώ από 731 εκατ. ευρώ τον Δεκέμβριο του 2024.

Ποιοι πληρώνουν

Το 27,3% των δηλώσεων που έχουν υποβληθεί μέχρι στιγμής είναι χρεωστικές, με το ποσό του φόρου να αγγίζει τα 355 εκατ. ευρώ. Ο φόρος που προκύπτει από την εκκαθάριση της δήλωσης καταβάλλεται σε 8 μηνιαίες δόσεις ή εφάπαξ με κλιμακωτή έκπτωση. Η πρώτη δόση του φόρου πληρώνεται μέχρι 31 Ιουλίου 2025 και οι υπόλοιπες επτά μέχρι την τελευταία εργάσιμη ημέρα των επόμενων επτά μηνών. Εάν ο φόρος καταβληθεί εφάπαξ, παρέχεται στο συνολικό ποσό του φόρου έκπτωση:

¢ 4% εφόσον η δήλωση υποβληθεί μέχρι τις 30 Απριλίου,

¢ 3% εφόσον η δήλωση υποβληθεί μέχρι τις 15 Ιουνίου και

¢ 2% εφόσον η δήλωση υποβληθεί μέχρι τις 15 Ιουλίου.

Τροποποιητική δήλωση

Στην περίπτωση που υποβληθεί εμπρόθεσμη τροποποιητική δήλωση, από την οποία προκύπτει επιπλέον ποσό φόρου προς καταβολή, και ο φορολογούμενος επιθυμεί να εξοφλήσει το συνολικό ποσό του φόρου εφάπαξ έως τις 31 Ιουλίου 2025, παρέχεται:

¢ για το αρχικό ποσό φόρου, το ποσοστό έκπτωσης που αντιστοιχεί στον χρόνο υποβολής της αρχικής δήλωσης, ενώ

¢ εφόσον από την τροποποιητική δήλωση προκύπτει επιπλέον ποσό φόρου, το ποσοστό έκπτωσης που αντιστοιχεί στον χρόνο υποβολής της τροποποιητικής δήλωσης.

Μέχρι πριν από περίπου έναν χρόνο έπρεπε να είσαι κάτω των 16 ετών για να τη γνωρίζεις, καθώς ήταν ένα από τα μεγάλα αστέρια του Disney Channel. Και ξαφνικά, αποφάσισε πως η «αθώα» της περίοδο είχε τελειώσει, από teen icon μεταμορφώθηκε σε sex symbol και η Σαμπρίνα Κάρπεντερ έγινε superstar.

Η 25χρονη μουσικός, η οποία πριν από δύο μήνες κέρδισε το πρώτο της βραβείο Grammy, από την κυκλοφορία του άλμπουμ «Short n’ Sweet» τον περασμένο Αύγουστο, έχει δώσει ένα ρεσιτάλ σεξουαλικής απελευθέρωσης πάνω στη σκηνή – σε τέτοιο βαθμό που εκατοντάδες γονείς έχουν εκνευριστεί και έχουν βγάλει «μαχαίρια» στα social media.

Το διαδίκτυο τα «χώνει» στη Σαμπρίνα Κάρπεντερ και… εκείνη το απολαμβάνει googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); View this post on Instagram

A post shared by Sabrina Carpenter (@sabrinacarpenter)

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Η Σαμπρίνα Κάρπεντερ, κατά την διάρκεια της παγκόσμιας περιοδείας της, έχει φτιάξει έναν κανόνα: να «διδάσει» μια στάση του σεξ ενώ ερμηνεύει το κομμάτι «Juno». Το ίδιο έκανε στην εμφάνισή της στη Στοκχόλμη πριν από λίγες ημέρες και το Χ (πρώην Twitter) πήρε φωτιά.

«Η Σαμπρίνα Κάρπεντερ φαίνεται να αναπαριστά μια «στάση για λεσβίες» κατά την διάρκεια της συναυλίας της, καθώς μιμείται στοματικό σεξ ανάμεσα σε γυναίκες» έγραψε ένας χρήστης και δεν άργησαν οι αντιδράσεις.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

«Μικρά παιδιά πάνε στις συναυλίες σου, δεν είσαι καθόλου σωστό πρότυπο», «η τύπισσα είναι απελπισμένη για προσοχή. Θλιβερό», «όσο κι αν θέλουν οι καλλιτέχνες να ξεπερνούν τα όρια, οι ζωντανές εμφανίσεις τους θα πρέπει να σέβονται τους θεατές», «ποτέ δεν θα καταλάβω γιατί κάποιοι κάνουν τέτοια πράγματα» ήταν μερικά από τα σχόλια στα social media.

Βέβαια σε αυτό το σημείο να σημειώσουμε, πως τα σχόλια προέρχονται από ανθρώπους που δεν πάνε στα live της – την ίδια ώρα που οι θεατές ξεσηκώνονται κάθε φορά που ερμηνεύει το «Juno».

View this post on Instagram

A post shared by Vogue (@voguemagazine)

Μην ασχολείστε μαζί μου

Όσο για τη Σαμπρίνα Κάρπεντερ; Η 25χρονη pop star δεν φαίνεται να… ιδρώνει από αυτές τις αντιδράσεις και μάλλον το απολαμβάνει.

«Το μήνυμά μου ήταν πάντα σαφές. Αν δεν μπορείς να διαχειριστείς την εικόνα ενός κοριτσιού που έχει αυτοπεποίθηση για τη σεξουαλικότητά της, τότε μην ασχολείσαι μαζί της» είχε απαντήσει πριν από λίγο καιρό.

«Οι γυναίκες καλλιτέχνες πρέπει να απολογούνται από πάντα. Στις αρχές των 2000s ήταν η Ριάνα, στη δεκαετία του ’90 ήταν η Μπρίτνεϊ Σπίαρς, στη δεκαετία του ’80 ήταν η Mαντόνα — και τώρα είμαι εγώ» είχε προσθέσει.

Have you seen the waters off Halikounas beach on Corfu? If you have, you’ll understand why the blue vastness of the sea has always been Spyros Gianniotis’ realm. Stroke by stroke, Gianniotis has carved his name in stone in the annals of Greek swimming. In fact, his name is now synonymous with endurance, strategy and unwavering determination. He was four when he first found himself in Corfu’s Municipal Swimming Pool (which has now been renamed in his honor), and 36 when he retired—at the very top of his game with an unforgettable silver medal in the Olympics.

He loved Olympiacos from his earliest years. He donned the red and white cap for the first time in 1998, and remained part of the Piraeus team for 18 consecutive seasons, playing a decisive role in maintaining their total dominance in the National Championships. As he confessed on the Club’s centenary, “We’ve had some difficult and some glorious moments, but above all else, we’ve made history”.

Although he loved the water and its related activities, it was his mother Brenda Sweeney, a champion swimmer from the UK, who got him involved with the sport on a more systematic basis.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Two generations, one journey. From the first laps in the pool to eternal Olympic glory

Endurance and grit

He started out swimming sprints, but had already moved onto long distances before his teenage years, having been encouraged to do so by his coaches at the time, Kostas Tombrou and Antonis Alamanos. At 16, it was clear his outsize talent had outgrown his island home, and with the wholehearted support of his family, he moved to Thessaloniki by himself to work with Vangelis Voultsos, the coach who would mold him both physically and mentally.

It wouldn’t be long before he got to swim in the Olympics—the first of his five participations. At both Sydney 2000 and Athens 2004, Gianniotis competed in the pool. In Athens, he was applauded for making it into two finals—out of a total of four featuring Greek athletes—in the 400-meter and 1,500-meter freestyle events. He finished 7th in the 400 and 5th in the 1,500.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

From 2007 on, he would leave the “protected environment” of the pool behind and venture out into open water. These are extremely demanding events, of course, as the conditions in each race depend on the natural environment in which they are held, there is a lot of—sometimes painful—physical contact between the competitors, and the distance the swimmers are required to cover necessitate a tailor-made strategy for each race.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

The disappointment of 2012

The first big wins came quickly, while he also received his baptism of fire at the Beijing Olympics (10th). Between 2011 and 2013, he is the best in the world over 10 km. Over those three years, he wins 7 gold and 4 silver medals in World Championships and World Cups. However, the absolute defining moment of his career would come in 2012, at the London Olympics, when he finished 4th and off the podium. He seriously considers retiring, as he will be 36 by the next Olympics.

Fortunately for Greece, but above all for Gianniotis himself, he reconsidered and went on to participate in the greatest open water race in Olympic history. On that morning of August 16th, an entire country watched Gianniotis inch closer and closer to the medal, stroke by stroke. In a thrilling finish, he crosses the imaginary finish line first and is announced the winner. But after a 15-minute examination of the photo finish, it turns out that while Weertman crossed the line second, he touched the horizontal touch pad first. And that touch verified that an athlete had finished.

Gianniotis had been destined to win that Olympic medal since he dived into the swimming pool on Corfu that first time. If anyone was going to bring home the first Olympic medal in the history of Greek swimming, it was always going to be him. At the same time, Gianniotis remains the oldest swimmer to have ever stood on an Olympic podium.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Wearing the colors of Greece, he won 23 medals all told (7 gold, 9 silver, 7 bronze) in international competitions. With Olympiacos, he played a starring role in all 18 of the Panhellenic Championships the team won during his 18 seasons at the club. For many years, he held the record for the most victories in the event, until he was recently overtaken by another red-and-white, Apostolos Christou.

For a few seasons, the two men swam in the same pools in the national championships and celebrated victories and titles together with Olympiacos, while they were both also members of the Olympic delegation to Rio in 2016.

Under the watchful eye of Nikos Gemelos, their time together was sufficient for Gianniotis to pass on to Christou the mentality of an Olympic champion who wears the cap of Europe’s top multi-sport club.

Apostolos Christou is one of those athletes who embody Olympiacos’ “laurel-wreathed youth”. If the Club’s emblem ever needed to acquire human form, there would be many who argued that form should be Christou’s.

Smiles and pride: Apostolos Christou celebrating his silver in the 200-meter backstroke in Paris. A historic moment dedicated to Olympiacos’ Centenary

From birth

Olympiacos from birth, he grew up in Piraeus’ Papastrateion pool, having dedicated himself to swimming from a young age. His inclination was for shorter distances and the backstroke, and his talent was obvious from the start. He became a key member of the Olympiacos swimming team, putting in consistently excellent performances and playing a decisive role in the club’s numerous victories in Greece. His individual dominance in the swimming events at the national championships translated directly into valuable points for Olympiacos, consolidating its position as the nation’s undisputed leader in swimming. He wore the red and white cap with pride, contributing to the club’s legacy of excellence and inspiring countless young swimmers from a very young age.

The support he received from Olympiacos as a teenager, at a time when his talent and fame were starting to make waves beyond Greece, would unquestionably prove decisive in his subsequent development. In 2013 and 2014, he dominated the medals in international competitions in his favored backstroke. Then, 2016 brought with it his first Olympic participation, but also the first warning shot when he took bronze in the 100-meter backstroke at the European Championships in London. He would repeat his success in 2018 in Glasgow. He would continue to build up his confidence competing with small or no spectators, due to the restrictions introduced in the light of the Covid19 pandemic. He had now established himself among the backstroke elite: gold in the 50-meter and silver in the 100-meter backstroke at the European Championships in Rome in 2022; two years later in Belgrade, he would convert both into gold.

At Olympiacos

2024 would turn out to be his year. In Doha, he won his first medal at the World Championships, taking the bronze in the 100-meter backstroke. But the climax would come a few months later, on European soil this time, in the La Défense Arena in Paris. On August 1, Christou steps onto the starting block in lane two. Having already come fourth in the 100-meter backstroke, he prepares to race for his first Olympic medal, this time in the 200-meter backstroke. The odds aren’t on his side, because his times in the heats have been mediocre. And yet Christou is in the lead for three quarters of the race, and it will take a courageous final 50 from the Hungarian Hubert Kós to knock him back into second place.

“The medal is a gift for the 100 years of Olympiacos,” Christou would later declare.

It was his first Olympic medal, Greece’s first in the pool in the history of the Olympic Games, and only the second aquatic medal after Gianniotis’ open water silver in 2016. Most importantly, it was an answer to the question that Olympiacos fans around the world had been pondering for a century: “How much do you love Olympiacos?”. That much!

Τρία – τέσσερα άτομα, πιθανόν ελληνικής καταγωγής από τον ποινικό χώρο που έχουν ερευνηθεί σχετικά πρόσφατα για συμμετοχή και σε άλλες ληστείες – όχι όμως σε υποκαταστήματα τραπεζών –, εξετάζονται αρχικά από την ΕΛ.ΑΣ. ως οι ενδεχόμενοι δράστες της κινηματογραφικής ληστείας με λεία περίπου 200.000 ευρώ το πρωί της Παρασκευής σε υποκατάστημα τράπεζας στην κωμόπολη Κατοχή της Αιτωλοακαρνανίας.

Μια τέτοια ληστεία εντυπωσιακής οργάνωσης και με μεγάλη λεία, σε επαρχιακή μάλιστα τράπεζα, είχε τουλάχιστον δέκα χρόνια να καταγραφεί στη χώρα μας.

Το κύριο ενδιαφέρον των αξιωματικών του ελληνικού FBI στρέφεται στην αναδίφηση φακέλων επιθέσεων σε χρηματαποστολές αλλά κυρίως σε εταιρείες και άλλους στόχους, τα οποία δεν έχουν εξιχνιαστεί και πιθανόν σχετίζονται με την τωρινή ιστορία, ενώ την ίδια στιγμή είναι υπαρκτός ο φόβος των στελεχών της ΕΛ.ΑΣ. να υπάρξει και δεύτερο παρόμοιο εγχείρημα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Έτσι, οι εξειδικευμένοι αξιωματικοί εστιάζουν προς το παρόν το ενδιαφέρον τους στον αμιγώς ποινικό χώρο.

Κατοχή: Η θεωρία του «αντάρτικου πόλης»

Ωστόσο, σε δεύτερη φάση, η ΕΛ.ΑΣ. ερευνά και το ενδεχόμενο, που προς το παρόν δεν επαληθεύεται, η επιδρομή στη συγκεκριμένη τράπεζα, σχετικά κοντά στο Μεσολόγγι, να αφορά τις συνεχείς προσπάθειες – τουλάχιστον οκτώ την τελευταία 20ετία – του εγχώριου «αντάρτικου πόλης» για τη δημιουργία «επαναστατικού ταμείου».

Στελέχη των Αρχών ασφαλείας σημειώνουν ότι έχουν καταγραφεί τις δύο τελευταίες δεκαετίες τουλάχιστον 35 ληστείες τραπεζών – από τους επονομαζόμενους «ληστές με τα μαύρα», την ένοπλη «ομάδα του Διστόμου» και άλλους – που σχετίζονται με την προσπάθεια οικονομικής ενίσχυσης ένοπλων οργανώσεων. Αρκετές από αυτές, μάλιστα, έχουν σημαντικές ομοιότητες με τη ληστεία στην Κατοχή: καλή οργάνωση, ομηρεία υπαλλήλων και πελατών και χρήση συστημάτων ενδοσυνεννόησης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι αποκαλούμενοι «ληστές του Διστόμου» που έδρασαν την περίοδο 2010-2014 με τη συμμετοχή τουλάχιστον 10-12 ποινικών και αντιεξουσιαστών είχαν προχωρήσει σε σειρά κινηματογραφικών ληστειών σε Ακράτα, Δίστομο, Μέθανα, Κλειτορία, Νεμέα, Βελεστίνο κ.λπ. Τα περισσότερα από τα μέλη αυτού του μεικτού σχήματος, κακοποιών και αναρχικών, είχαν συλληφθεί στη Νέα Αγχίαλο Μαγνησίας πριν από δέκα χρόνια ή σε άλλες επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ.

Σημειώνεται ακόμη ότι η τελευταία φορά που είχε υπάρξει απόπειρα ατόμων του αναρχικού χώρου να προχωρήσουν σε ληστεία ήταν το 2019, σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. Οι δύο δράστες τότε είχαν συλληφθεί.

Τα έχετε δει τα νερά στον Χαλικούνα της Κέρκυρας; Αν ναι, τότε καταλαβαίνετε γιατί η γαλάζια απεραντοσύνη της θάλασσας ήταν πάντα το βασίλειο του Σπύρου Γιαννιώτη. Ενα όνομα συνώνυμο με την αντοχή, τη στρατηγική και την ακλόνητη αποφασιστικότητα, ο Γιαννιώτης χάραξε χεριά με τη χεριά ένα ανεξίτηλο σημάδι στον κόσμο της κολύμβησης. Για πρώτη φορά βρέθηκε στην πισίνα του Δημοτικού Κολυμβητηρίου Κέρκυρας, αυτού που σήμερα φέρει το όνομά του, σε ηλικία 4 ετών και ολοκλήρωσε τη σταδιοδρομία του στα 36, με ένα αλησμόνητο αργυρό ολυμπιακό μετάλλιο.

Εξ απαλών ονύχων αγάπησε και τον Ολυμπιακό. Φόρεσε για πρώτη φορά το ερυθρόλευκο σκουφάκι το 1998 και παρέμεινε αθλητής των Πειραιωτών επί 18 συναπτά έτη, συμβάλλοντας καθοριστικά στη διατήρηση της απόλυτης κυριαρχίας τους στα Πανελλήνια Πρωταθλήματα της ΚΟΕ. Οπως εξομολογήθηκε ο ίδιος με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών από την ίδρυση του συλλόγου «περάσαμε δύσκολες και ένδοξες στιγμές, αλλά πάνω απ’ όλα γράψαμε ιστορία».

Αν και αγαπούσε το νερό και τις σχετικές με αυτό δραστηριότητες, καθοριστικό ρόλο για τη συστηματική ενασχόληση του Γιαννιώτη με την κολύμβηση έπαιξε η μητέρα του, η Βρετανή Μπρέντα Σουίνι, η οποία επίσης ήταν κολυμβήτρια και έκανε πρωταθλητισμό στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Δύο γενιές, μία διαδρομή. Από τις πρώτες χεριές στα νερά της πίστης, στα μετάλλια της αιωνιότητας

Αντοχή και πείσμα

Ξεκίνησε στις μικρές αποστάσεις, όμως ήδη από το προεφηβικά του χρόνια στράφηκε στις μεγάλες αποστάσεις, ακολουθώντας την παραίνεση των τότε προπονητών του, Κώστα Τόμπρου και  Αντώνη Αλαμάνου. Στα 16 του, το ταλέντο του δεν χωρά στο νησί των Φαιάκων και, με την ολόψυχη υποστήριξη της οικογένειάς του, μετακομίζει μόνος του στη Θεσσαλονίκη για να συνεργαστεί με τον Βαγγέλη Βούλτσο, τον προπονητή που τον διαμόρφωσε αθλητικά και πνευματικά.

Λίγο αργότερα έρχεται η πρώτη συμμετοχή, από τις συνολικά πέντε, σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Τόσο το 2000 στο Σίδνεϊ όσο και το 2004 στην Αθήνα, ο Γιαννιώτης κατεβαίνει στις κούρσες της πισίνας. Στο κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ καταχειροκροτείται καθώς έχει τις δύο από τις 4 πρώτες ελληνικές συμμετοχές σε τελικούς (400 μ. και 1.500 μ. ελεύθερο). Τερματίζει 7ος στα 400 και 5ος στα 1.500.

Από το 2007 φεύγει από το «προστατευμένο περιβάλλον» της πισίνας και δοκιμάζει τις διαδρομές στην ανοιχτή θάλασσα. Πρόκειται για πολύ απαιτητικά αγωνίσματα, καθώς οι συνθήκες κάθε αγώνα εξαρτώνται από το φυσικό περιβάλλον στο οποίο διεξάγονται, οι σωματικές επαφές είναι πολλές και σκληρές, ενώ η απόσταση που καλούνται να καλύψουν οι κολυμβητές καθιστά αναγκαία τη σωστή τακτική προετοιμασία κάθε κούρσας.

Η απογοήτευση του 2012

Οι πρώτες μεγάλες διακρίσεις έρχονται γρήγορα, ενώ παίρνει και το βάπτισμα του πυρός στο αγώνισμα στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου (10ος). Την τριετία 2011-2013 είναι ο κορυφαίος στα 10 χλμ. Σε αυτό το διάστημα κατακτά 7 χρυσά και 4 αργυρά μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα και Παγκόσμια Κύπελλα. Παρ’ όλα αυτά, η απόλυτα οριακή στιγμή της καριέρας του έρχεται το 2012, στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου όταν μένει στην 4η θέση και εκτός βάθρου. Σκέφτεται πολύ σοβαρά να αποσυρθεί, καθώς στους επόμενους Ολυμπιακούς θα έχει κλείσει τα 36.

Ευτυχώς για όλη την Ελλάδα μα κυρίως για τον ίδιο ανακάλεσε και συμμετείχε στον σπουδαιότερο αγώνα ανοιχτής θαλάσσης στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Εκείνο το πρωινό της 16ης Αυγούστου μια ολόκληρη χώρα παρακολουθεί τον Γιαννιώτη να φτάνει χεριά με τη χεριά όλο και πιο κοντά στο μετάλλιο. Σε ένα συγκλονιστικό τερματισμό, έχει περάσει πρώτος τη νοητή γραμμή τερματισμού και ανακοινώνεται ως νικητής. Υστερα από 15λεπτη ενδελεχή εξέταση του photo finish, ωστόσο, αποδεικνύεται ότι ο Βεέρτμαν ναι μεν πέρασε δεύτερος τη γραμμή αλλά ακούμπησε πρώτος την οριζόντια επιφάνεια αφής. Το άγγιγμα αυτό πιστοποιεί ότι ένας αθλητής τερμάτισε.

Το ολυμπιακό μετάλλιο ήταν το πεπρωμένο του Γιαννιώτη από τότε που έκανε τις πρώτες βουτιές στο κολυμβητήριο της Κέρκυρας. Αν κάποιος έπρεπε να φέρει το πρώτο ολυμπιακό μετάλλιο στην ιστορία της ελληνικής κολύμβησης, ήταν αυτός. Παράλληλα, ο Γιαννιώτης παραμένει ο γηραιότερος κολυμβητής που έχει ανέβει σε ολυμπιακό βάθρο.

Με τα χρώματα της Ελλάδας κατέκτησε συνολικά 23 μετάλλια (7 χρυσά, 9 αργυρά, 7 χάλκινα) σε διεθνείς διοργανώσεις. Με τον Ολυμπιακό ήταν πρωταγωνιστής στα 18 Πανελλήνια Πρωταθλήματα που κατέκτησε η ομάδα στις ισάριθμές σεζόν του στον σύλλογο. Μέχρι πρόσφατα ήταν ο πολυνίκης της διοργάνωσης, μέχρι που τον ξεπέρασε ο έτερος ερυθρόλευκος, Απόστολος Χρήστου.

Βούτηξαν για λίγες σεζόν στις ίδιες πισίνες των Πανελληνίων Πρωταθλημάτων και πανηγύρισαν μαζί νίκες και τίτλους με τον Ολυμπιακό, ενώ βρέθηκαν μαζί στην ολυμπιακή αποστολή το 2016 στο Ρίο.

Αυτή η συνύπαρξη ήταν αρκετή για να κληροδοτήσει ο Γιαννιώτης στον Χρήστου, πάντα υπό το άγρυπνο βλέμμα του Νίκου Γέμελου, τη νοοτροπία ενός Ολυμπιονίκη που φορά το σκουφάκι του κορυφαίου πολυαθλητικού συλλόγου της Ευρώπης.

Ο Απόστολος Χρήστου είναι από τους αθλητές που αποτελούν την ενσάρκωση του «δαφνοστεφανωμένου». Αν χρειαζόταν το έμβλημα το Ολυμπιακού να αποκτήσει ανθρώπινη υπόσταση, πολλοί θα ήταν εκείνοι που θα έλεγαν ότι πρέπει να πάρει τη μορφή του Χρήστου.

Χαμόγελα και υπερηφάνεια: ο Απόστολος Χρήστου πανηγυρίζει το ασημένιο μετάλλιο στα 200 μ. ύπτιο στο Παρίσι. Μια ιστορική στιγμή αφιερωμένη στα 100 χρόνια του Ολυμπιακού

Από παιδί

Ολυμπιακός από τα γεννοφάσκια του, μεγαλωμένος στο Παπαστράτειο, αφοσιώθηκε στην κολύμβηση από νεαρή ηλικία. Η κλίση του ήταν οι μικρές αποστάσεις και το ύπτιο και το ταλέντο του ξεχώρισε αμέσως. Εγινε βασικό στέλεχος της κολυμβητικής ομάδας του Ολυμπιακού, προσφέροντας σταθερά εξαιρετικές επιδόσεις και παίζοντας καθοριστικό ρόλο στις πολυάριθμες νίκες του συλλόγου σε εθνικό επίπεδο. Η ατομική του κυριαρχία στα αγωνίσματα υπτίας στα εθνικά πρωταθλήματα μεταφράστηκε άμεσα σε πολύτιμους βαθμούς για τον Ολυμπιακό, εδραιώνοντας τη θέση του ως αδιαμφισβήτητου ηγέτη στην ελληνική κολύμβηση. Φόρεσε περήφανα το ερυθρόλευκο σκουφάκι, συμβάλλοντας στην κληρονομιά αριστείας του συλλόγου και εμπνέοντας από πολύ μικρή ηλικία αμέτρητους νέους κολυμβητές.

Η αδιαμφισβήτητη υποστήριξη που έλαβε στην εφηβική ηλικία από τον Ολυμπιακό, την περίοδο δηλαδή που το αθλητικό εκτόπισμα ανοιγόταν και πέρα από τα ελληνικά σύνορα, υπήρξε καθοριστική για την εξέλιξή του. Το 2013 και το 2014 σαρώνει τα μετάλλια στις διεθνείς διοργανώσεις στο αγαπημένο του ύπτιο. Το 2016 έρχεται η πρώτη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες, μα και η πρώτη προειδοποιητική βολή, το χάλκινο μετάλλιο στα 100 μ. ύπτιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Λονδίνου.

Η επιτυχία επαναλαμβάνεται το 2018 στη Γλασκώβη. Χτίζει την αυτοπεποίθησή του βουτώντας σε πισίνες με άδειες ή μισοάδειες εξέδρες λόγων των υγειονομικών περιορισμών του Covid-19, αλλά δεν επηρεάζεται. Εχει εδραιωθεί ανάμεσα στους κορυφαίους στο ύπτιο: χρυσό στα 50 μ. ύπτιο και ασημένιο στα 100 μ. ύπτιο το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Ρώμης το 2022 και δύο χρόνια αργότερα στο Βελιγράδι κάνει το 2/2 στα χρυσά.

Στον Ολυμπιακό

Το 2024 έχει φανεί ότι θα είναι η χρονιά του. Στην Ντόχα κατακτά το πρώτο του μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, το χάλκινο στα 100 μ. ύπτιο. Η κορύφωση όμως έρχεται μερικούς μήνες αργότερα επί ευρωπαϊκού εδάφους, στην Paris La Défense Arena. Την 1η Αυγούστου ο Χρήστου ανεβαίνει στον βατήρα της δεύτερης διαδρομής και, μετά την 4η θέση στα 100 μ. ύπτιο, ετοιμάζεται να βουτήξει ξανά για το πρώτο του Ολυμπιακό μετάλλιο, αυτή τη φορά στα 200 μ. ύπτιο. Οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος του, διότι οι χρόνοι που έχει κάνει μέχρι τον τελικό είναι μέτριοι. Κι όμως ο Χρήστου προπορεύεται στα 3/4 της κούρσας και θα χρειαστεί ένα γενναίο τελευταίο 50άρι από τον Ούγγρο Κος για να τον αφήσει στη δεύτερη θέση.

«Το μετάλλιο είναι δώρο για τα 100 χρόνια του Ολυμπιακού» θα δηλώσει αργότερα ο Χρήστου.

Ηταν το πρώτο του ολυμπιακό μετάλλιο, το πρώτο της Ελλάδας σε αγώνισμα πισίνας στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων και μόλις το δεύτερο, ύστερα από εκείνο του Γιαννιώτη το 2016. Κυρίως όμως ήταν απάντηση στο ερώτημα που «τρώει» τους όπου Γης Ολυμπιακούς 100 χρόνια τώρα: «Πόσο αγαπάς τον Ολυμπιακό;». Τόσο.

Ο καιρός… συνεχίζει να δείχνει τα δόντια του, καθώς μια ακόμα ημέρα με τσουχτερό κρύο και ανοιξιάτικο… χιονιά θα ζήσει η χώρα, με τις θερμοκρασίες να παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα.

Το σκηνικό του καιρού θα θυμίζει χειμώνα, με τον υδράργυρο να πέφτει και κάτω του μηδέν σε ορισμένες περιοχές, ενώ ακόμα περισσότερες θα έχουν παγετό τις πρώτες πρωινές και βραδινές ώρες.

Τα φαινόμενα, θα έχουν μικρότερη ένταση από τη Δευτέρα, και θα επηρεάσουν τα κεντρικά, ανατολικά και νότια τμήματα της χώρας. Προς το βράδυ, τα φαινόμενα θα περιοριστούν στα κεντρικά και βόρεια της χώρας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Την ίδια ώρα, ισχυροί έως θυελλώδεις θα είναι οι άνεμοι που θα πνέουν στο Αιγαίο.

Η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία προβλέπει για την Τρίτη νεφώσεις κατά τόπους αυξημένες με τοπικές βροχές και μέχρι το μεσημέρι στην Κρήτη και τα Δωδεκάνησα σποραδικές καταιγίδες και χιονοπτώσεις στα ορεινά της ηπειρωτικής χώρας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Η θερμοκρασία θα κυμανθεί σε χαμηλά για την εποχή επίπεδα σε όλη τη χώρα και στις περισσότερες περιοχές δεν θα ξεπεράσει τους 11 με 13 βαθμούς Κελσίου.

«Από σήμερα τα φαινόμενα θα περιοριστούν προς τα νότια με το κρύο όμως να επιμένει ιδιαίτερα τη νύχτα και το πρωί» σημείωσε ο μετεωρολόγος Κλέαρχος Μαρουσάκης, υπογραμμίζοντας ότι η Άνοιξη θα επιστρέψει από την Πέμπτη.

Καιρός: Ισχυρές βροχές τη Δευτέρα

Αξιόλογες βροχοπτώσεις και χιονοπτώσεις σημειώθηκαν τη Δευτέρα 07/04 σε πολλές περιοχές της χώρας.

Σύμφωνα με το meteo του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, το μεγαλύτερο ύψος βροχής έως το απόγευμα καταγράφηκε στο νησί της Σάμου (σταθμός Σάμος – 43 χιλιοστά, σταθμός Καρλόβασι – 42 χιλιοστά) και ακολούθησε η Μέση Νάξου με 35 χιλιοστά βροχής.

Στον σχετικό πίνακα παρουσιάζονται οι 8 σταθμοί του δικτύου αυτόματων μετεωρολογικών σταθμών του meteo.gr / Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών που κατέγραψαν τα μεγαλύτερα ύψη υετού (βροχόπτωση/χιονόπτωση) έως το απόγευμα της Δευτέρας 07/04.

Ανεβαίνει ο υδράργυρος ενόψει Πάσχα

Όσον αφορά στον καιρό του Πάσχα, ο κ. Μαρουσάκης ανέφερε ότι «τα προγνωστικά να θέλουν τη Μεγάλη εβδομάδα να κυλά με υψηλές θερμοκρασίες και ήπιες καιρικές συνθήκες με την τάση αυτή να διατηρείται μέχρι και το Πάσχα».

Μετά από αμέτρητες «τελευταίες παραστάσεις» και sold out περιοδείες, η «Μαύρη Σαμπούκα» γράφει το finale της στο ανακαινισμένο θέατρο Πόλη – Δάνης Κατρανίδης.

Όλα ξεκινούν από μια… λάθος διάρρηξη. Ο Βλάσης Κουρούπας, ένας ταξιτζής από τις Κουκουβάουνες, μπερδεύει τους ορόφους και μπαίνει στο σπίτι του πάμπλουτου μουσικοσυνθέτη Διονύσιου Αβέρωφ με σκοπό να κλέψει. Τα πράγματα μπερδεύονται περισσότερο όταν κάνει την εμφάνισή του ο συνεργός του, ο Μήτσος (αλλά αυτό δεν θα το αποκαλύψουμε, spoiler δεν κάνουμε).

Είναι η μοίρα, είναι οι θεοί- και τα δύο ή τίποτα από αυτά- που συνωμότησαν για να φέρουν αυτούς τους δύο ανθρώπους κοντά; Το μόνο σίγουρο είναι πως, υπό άλλες συνθήκες, ο Βλάσης και το είδωλό του, ο δημιουργός του λαϊκού σουξέ «Μαύρη Σαμπούκα» δεν θα είχαν συναντηθεί ποτέ και δεν θα ανέπτυσσαν μια σχέση παράδοξα δυνατή.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Τώρα τι σχέση μπορεί να έχουν με την ιστορία το hashtag #Pentheas, η Φουρέιρα και ο Αργυρός, τα απανωτά έκτακτα δελτία ειδήσεων, ο Tweety και τα αμέτρητα σφηνάκια, η απάντηση θα δοθεί επί σκηνής. Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι η «Μαύρη Σαμπούκα» είναι μια κωμωδία-ωδή στη φιλία που καλεί τους δύο βασικούς της χαρακτήρες να ζήσουν-και κυρίως να μοιραστούν- την πιο τρελή νύχτα της ζωής τους!

Συντελεστές

Κείμενο – Σκηνοθεσία: Τόλης Παπαδημητρίου

Πρωταγωνιστούν: Τόλης Παπαδημητρίου, Αντώνης Στάμος

Συμμετέχουν: Νικίτα Ηλιοπούλου, Βασίλης Τριχας

Βοηθός σκηνοθέτη / Φωτισμοί:  Κλαίρη Ζουμπεράκη

Σκηνικά: Λία Ασβεστά

Λογότυπο: Inkaholic Tattoo

Φωτογραφίες: Θοδωρής Χανιώτης

Graphic Design: Μαριλένα Σιμάτου

Μουσική Επιμέλεια: Τόλης Παπαδημητρίου

Παραγωγή: Θεατρικές επιχειρήσεις Τάγαρη

• Προπώληση εισιτηρίων στο inTickets.