Ο Ολυμπιακός είναι εντυπωσιακός στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και οι «ερυθρόλευκοι» κατάφεραν να πετύχουν και δεύτερο γκολ κόντρα στους «πράσινους».
Σκόρερ του δεύτερου τέρματος των πειραιωτών ήταν ο Τσικίνιο στο 16′, με τον Πορτογάλο μέσο να στέλνει με ωραίο σουτ την μπάλα στα δίχτυα των φιλοξενούμενων.
Θυμίζουμε ότι οι «ερυθρόλευκοι» είχαν ανοίξει το σκορ στο πρώτο λεπτό της αναμέτρησης, με γκολ του Γιάρεμτσουκ.
Δείτε το 2-0 του Ολυμπιακού:
Κι εδώ το γκολ του Γιάρεμτσουκ για το 1-0:
Σπουδαίο διπλό για τον ΠΑΟΚ, στην Opap Arena, νίκησε 2-3 την ΑΕΚ και ξεκίνησε με το… δεξί στα playoffs της Superleague. Μάνταλος (20’ πεν.), Λαμέλα (47’) τα γκολ της Ένωσης, που είχε και ακυρωθέν γκολ με τον Μουκουντί (45’ +2), αλλά μείωσαν με εξαιρετική ενέργεια του Κωνσταντέλια (58′), ισοφάρισαν με τον Ζίφκοβιτς (67′) οι Θεσσαλονικείς και έκανα την επική ανατροπή με τον Πέλκα (85′), δευτερόλεπτα από την είσοδό του στον αγωνιστικό χώρο.
Κάπως έτσι, η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα είναι στη δεύτερη θέση με 53 βαθμούς, την ώρα που αυτή του Ραζβάν Λουτσέσκου βρίσκεται στην τέταρτη με 49. Όλα αυτά την ώρα που Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός παίζουν στο Φάληρο (21:00), στο άλλο ματς της πρώτης αγωνιστικής.
Τι συνέβη στο ματςΜπήκε δυνατά η Ένωση στο ματς, με του παίκτες του Αλμέιδα να πιέζουν από το ξεκίνημα και τον Πιερό να βρίσκει… αέρα, μετά από εκτέλεση φάουλ του Λαμέλα, μόλις στο δεύτερο λεπτό του ματς. Ο ΠΑΟΚ απάντησε με μια… φιλόδοξη ενέργεια του Μιχαηλίδη, που δοκίμασε να κρεμάσει τον Μπρινίόλι από το κέντρο, αλλά η μπάλα πέρασε πάνω από το δοκάρι.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Πιο δραστήρια η ΑΕΚ στο πρώτο 20λεπτο του ματς, που απείλησε με τον Πινέδα, αλλά το σουτ του σταμάτησε στα σώματα (16’). Μάλιστα ο Μεξικανός στο 20ό λεπτό κέρδισε το πέναλτι μετά από ανατροπή του Κοτάρσκι, με τον Μάνταλο να ευστοχεί στο 22’, για το 1-0 της Ένωσης. Φάση η οποία έφερε την κόκκινη κάρτα για τον Κοτάρσκι, αλλά ο Μπριχ άλλαξε την απόφασή του. Η ομάδα του Αλμέιδα είχε τον έλεγχο του ματς σε όλο το πρώτο 45λεπτο και έκανε μάλιστα το 2-0 στο 45’+2, αλλά ο σκόρερ Μουκουντί ήταν οφσάιντ και σωστά το γκολ ακυρώθηκε με παρέμβαση του VAR. Κάπως έτσι, οι δύο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια με το 1-0 υπέρ της ΑΕΚ.
Ξεκίνησε καλά η ΑΕΚ στο δεύτερο ημίχρονο, με τον Λαμέλα να κάνει το 2-0 στο 47’, όταν ο Αργεντινός εκμεταλλεύτηκε την κακή αντίδραση του Μπάμπα, «ζύγισε» το πλασέ και διπλασίασε τα τέρματα της ομάδας του. Ωστόσο ο ΠΑΟΚ αντέδρασε και στο 58’ μείωσε με τρομερή ενέργεια του Κωνσταντέλια, ενώ στο 67ο λεπτό, ο Ζίφκοβιτς ισοφάρισε σε 2-2, με τον Μπρινιόλι να έχει κακή τοποθέτηση αφήνοντας… ανοικτή όλη τη γωνία του.
Η ΑΕΚ δεν είχε ψυχραιμία στα τελευταία λεπτά και ο ΠΑΟΚ ολοκλήρωσε το… κόλπο της χρονιάς, κάνοντας την ανατροπή με τον Πέλκα (85′) ο οποίος μόλις είχε μπει στο ματς. Κάπως έτσι γράφτηκε η ιστορία στην Opap Arena, με τους Θεσσαλονικείς να πραγματοποιούν σπουδαία ανατροπή παρόλο που βρέθηκαν πίσω με 2-0 και να είναι ακόμη στο… κόλπο της δεύτερης θέσης.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Οι συνθέσεις των ομάδων:ΑΕΚ (Ματίας Αλμέιδα): Μπρινιόλι, Γκατσίνοβιτς (81′ Πήλιος), Μουκουντί, Βίντα, Ρότα (69′ Οντουμπάτζο), Γιόνσον (69′ Σιμάνσκι), Λιούμπισιτς (78′ Ελίασον), Μάνταλος, Πινέδα (78′ Κοϊτα), Λαμέλα, Πιερό
ΠΑΟΚ (Ραζβάν Λουτσέσκου): Κοτάρασκι, Μπάμπα, Βιετέσκα, Μιχαηλίδης, Κεντζιόρα (73′ Σάστρε), Οζντόεφ, Σβαμπ (58′ Ντεσπόντοφ), Καμαρά, Ζίβκοβιτς, Κωνσταντέλιας (84′ Πέλκας), Σαμάτα (58′ Τσάλοφ)
Πολλά τελευταία λέγονται και γράφονται για την ανάγκη η Ευρώπη να χτίσει τη δική της άμυνα απέναντι στις όποιες εξωτερικές επιβουλές.
Κάτι που στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου είχαν ουσιαστικά αναλάβει οι ΗΠΑ, τώρα οφείλει να το κάνει, χρηματοδοτώντας το βέβαια η ίδια, η Ευρώπη.
Αυτό θα σημάνει θεαματικές περικοπές κοινωνικών και άλλων, απαραίτητων για τις δυτικές κοινωνίες, δαπανών ώστε να μπορέσει να στηθεί μια αποτελεσματική αμυντική ομπρέλα.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Λογικά βέβαια αυτή η πολιτική θα οδηγήσει πολλές χώρες σε σκληρά μέτρα λιτότητας και ίσως σε σοβαρότατες κοινωνικές δυσλειτουργίες και συνακόλουθες αντιδράσεις.
Δική της αμυντική οντότηταΠαρ’ όλα αυτά η επικρατούσα, για την ώρα, άποψη είναι πως το συμφέρον της Ευρώπης είναι να ανεξαρτητοποιηθεί από την επικυριαρχία των ΗΠΑ και να αποκτήσει τη δική της αμυντική οντότητα.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Κυρίως, για να είναι σε θέση να αμυνθεί αποτελεσματικά σε μια επεκτατική Ρωσία που, με βάση την εμπειρία του πολέμου στην Ουκρανία, δείχνει μια έκδηλη επιθετικότητα.
Ολα αυτά βέβαια εκπορεύονται από κύκλους περί τη Βρετανία, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Χώρες δηλαδή με σοβαρές αμυντικές βιομηχανικές μονάδες που προσβλέπουν σε σοβαρά εθνικά κέρδη από μια τέτοια πολιτική.
Οι υπόλοιποι όμως;Χρειάζεται άκρως σοβαρή αντιμετώπιση της στάσης αυτής. Κυρίως από τις μικρότερες κρατικές μονάδες.
Ενα πρόσφατο βιβλίο του άγγλου ειδικού, μεταξύ άλλων, κρεμλινολόγου Keith Giles, εκφράζει αυτό ακριβώς (δηλαδή το αντιρωσικό) σκεπτικό.
Mε τίτλο «Who Will Defend Europe? An Awakened Russia and a Sleeping Continent» (2025) (Ποιος θα υπερασπισθεί την Ευρώπη; Μια φρεσκοξυπνημένη Ρωσία και μια κοιμισμένη ήπειρος) το βιβλίο του Giles δαιμονοποιεί τον από ανατολάς κίνδυνο και επισημαίνει την ανάγκη να «ξυπνήσει» η Ευρώπη.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Πότε όμως ακριβώς διαπιστώθηκε πως υπάρχει καινούργιος κίνδυνος από τη Ρωσία; Μόλις οι ΗΠΑ έδειξαν πως αποφάσισαν να αναπτύξουν στενότερες σχέσεις μαζί της;
Και να ξεκινήσουν εμπορικό πόλεμο εναντίον συμμάχων τους στη Δύση και να αναγνωρίσουν σαν αντίπαλο την Κίνα; Και γιατί ακριβώς;
Οι Ρώσοι ποτέ δεν έκρυψαν την ανησυχία τους για την επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα σύνορά τους.
Ο πρόεδρος Πούτιν από το 2008 μάλιστα είχε δηλώσει στο Μόναχο πως μια ακόμα επέκταση δεν θα γίνει ανεκτή.Πότε ακριβώς η Ρωσία απείλησε να επιτεθεί σε δυτικές χώρες; Αν η Ουκρανία δεν επέμενε για ένταξή της στο ΝΑΤΟ θα είχε γίνει η στρατιωτική επέμβαση; Οι απόψεις του λόρδου Οουεν στο θέμα και του πρώην αρχηγού της CIA και πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στη Μόσχα Ουίλιαμ Μπερνς είναι γνωστές.
Αγνωστο γιατί, ποτέ δεν εισακούστηκαν. Εκανε καμία απειλητική κίνηση η Ρωσία όταν Φινλανδία και Σουηδία αποφάσισαν να γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ;
Ποιος περιφρόνησε τις Συμφωνίες του Κιέβου, που τηρούσε το Κρεμλίνο;Και γιατί; Από πού και πότε εμφανίσθηκε η ρωσική απειλή; Η προεδρία Τραμπ βέβαια ανέτρεψε όλα αυτά τα δεδομένα. Προσέγιση με Μόσχα και εμπορικός πόλεμος – μέσω δασμών – με φίλους και συμμάχους (!) Μόνο που Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία βλέπουν κινδύνους από πλευράς Κρεμλίνου. Με αποτέλεσμα, επικερδείς για κάποιους εξοπλισμούς και περαιτέρω υποβάθμιση της οικονομικής ισχύος της Ευρώπης.
Από ποιον πραγματικά κινδυνεύει η Ευρώπη;Το λεγόμενο «Παγκόσμιο Νησί» (σύμφωνα με τον πατέρα της γεωπολιτικής Halford John Mackinder) που είναι η γεωγραφική μάζα της Ευρασίας, παίζει στρατηγικό ρόλο μόνο αν βρίσκεται σε κοινό συνασπισμό με τις ΗΠΑ ή με τη Ρωσία.
Διαφορετικά, η Ευρώπη περιθωριοποιείται και αποτελεί αδιάφορη οντότητα για τους άλλους.
Κρίσιμος εκεί θα είναι ο ρόλος της Γερμανίας. Αυτά πρέπει να υπολογίσουν οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Κι όχι κάποιον κατασκευασμένο «μπαμπούλα» με το όνομα της Ρωσίας.
Η γνωριμία, ο έρωτας, το class, το όνειρο και η τραγωδία του Τζον Κένεντι Τζούνιορ και της anti-influencer πριν καν υπάρξει ο όρος Κάρολιν Μπέσετ είναι το υλικό της νέας σειράς που υπογράφει ο Ράιαν Μέρφι, δημιουργός των τηλεοπτικών επιτυχιών American Horror Story και Glee ανάμεσα σε άλλα.
O Mέρφι που φέρνει στην οθόνη συχνά ιστορίες που συγκλόνισαν τα tabloid και τα πρωτοσέλιδα, όπως ο φόνος του σχεδιαστή μόδα Τζάνι Βερσάτσε ή η λυσσαλέα αντιπάθεια της Μπέτι Ντέιβις και Τζόαν Κρόφορντ, βρήκε στην ιστορία τα συστατικά για να την κάνει ακόμη μια επιτυχία στο πορτφόλιο του.
Το American Horror Story γίνεται American Love Story και η σειρά ήδη βρήκε την τηλεοπτική της Κάρολιν Μπέσετ.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Αν και δεν έχει ανακοινωθεί ποιός θα υποδυθεί τον Τζον Κένεντι Τζούνιορ ή τη μητέρα του, Τζάκι Κένεντι, η Μπέσετ ανατέθηκε ως ρόλος στη Σάρα Πίτζεον, τη νεαρή ηθοποιό που έγινε γνωστή από τις συμμετοχές της στα The Wilds και Tiny Beautiful Things.
«Θέλουμε πολύ να αφηγηθούμε αυτή την ιστορία», είχε πει η Νίνα Τζάκομπσον, παραγωγός της σειράς στο Variety. «Είναι μια ιστορία που πραγματικά έχει απήχηση αυτή τη στιγμή. Είναι εκπληκτικό. Πολλές νεότερες γυναίκες βλέπουν τη Μπέσετ ως είδωλο και αυτόν τον έρωτα μια αμερικανική ιστορία αγάπης».
Αν φέρουν στην οθόνη μια αγιογραφία, ένα δράμα ή κάτι που θα ανανεώσει τον τραγικό μύθο τους, μένει να αποδειχθεί.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Το φωςΟι Τζον Κένεντι Τζούνιορ και Κάρολιν Μπέσετ ήταν το χρυσό ζευγάρι των ΗΠΑ πριν το τραγικό τέλος τους που έκοψε απότομα το ξεκίνημα της κοινής τους ζωής.
Γεννημένος μόλις 17 ημέρες μετά την ανάδειξη του πατέρα του σε πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Τζον Κένεντι Τζούνιορ ήταν γοητευτικός, φωτογενής και ο πρίγκιπας που οι ΗΠΑ πάντα ήθελαν να είχαν.
Ένας εραστής διασήμων, από τη Mαντόνα στη σχέση του με τη Ντάριλ Χάνα που δυσαρέστησε (κλασικά) τη μητέρα του Τζάκι, ο Τζον Κένεντι Τζούνιορ ερωτεύτηκε τη νεαρή υπεύθυνη επί των δημοσίων σχέσεων του οίκου Calvin Klein, Κάρολιν Μπέσετ, και δύο χρόνια μετά το θάνατο της Τζάκι, ορκίστηκε να είναι η γυναίκα του.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });«Ποτέ μην πετάξεις και με τα δυο κορίτσια μου μαζί στο αεροπλάνο»
Το ζευγάρι παντρεύτηκε το καλοκαίρι του 1996 σε διακριτική τελετή σε ένα νησί έξω από την Τζόρτζια και η Μπέσετ που δεν ήταν απόγονος μιας δυναστείας αλλά ένα επιτυχημένο στέλεχος στη βιομηχανία της μόδας, επιβεβαίωσε φορώντας το νυφικό Narcisso Rodriguez ότι ήταν ιέρεια μιας μινιμαλιστικής, ατόφιας κομψότητας.
Οι παπαράτσι τους διεκδικούσαν, το ζευγάρι ζούσε την κοινή ζωή τους στην Tribeca της Νέας Υόρκης και η Μπέσετ προσπαθούσε να εξοικειωθεί με την παρεμβατικότητα των media στην ιδιωτική τους σφαίρα. Αυτό δεν ήταν καν θέμα για τον Τζον Κένεντι Τζούνιορ που είχε από πάντα το φακό στραμμένο επάνω του -ήδη από τότε που αποχαιρέτησε με στρατιωτικό χαιρετισμό τον πατέρα του στην τελευταία του έξοδο.
Η Μπέσετ ήταν επιθετική απέναντι του, το ίδιο και αυτός σε εκείνη ενώ οι σχέσεις των οικογενειών τους δεν ήταν φιλικές, η μητέρα του Τζον Κένεντι, Τζάκι δεν συμπαθούσε καθόλου τη μητέρα της Μπέσετ -και το έδειχνε
View this post on InstagramA post shared by Carolyn Bessette Kennedy (@carolyn_iconic)
Αν και δεν ακολούθησε πολιτική καριέρα, ο Τζούνιορ του Κάμελοτ έγινε εκδότης του πολιτικού περιοδικού George πιστεύοντας στην τέταρτη εξουσία αν και οι βιογράφοι του δηλώνουν σίγουροι ότι κάποια στιγμή, αν ζούσε, θα έμπαινε στην πολιτική αρένα με διαθέσεις προεδρικές.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Αθλητικός και λάτρης της περιπέτειας και των extreme sports ο Τζον Κένεντι Τζούνιορ ήθελε από πάντα να πιλοτάρει αεροπλάνο. Τραγική φιγούρα του τέλους του ζευγαριού η μητέρα της Μπέσετ που λέγεται ότι προφητικά είχε πει στον γαμπρό της:
«Ποτέ μην πετάξεις και με τα δυο κορίτσια μου μαζί στο αεροπλάνο».
Το σκοτάδιΣτα χρόνια ο μύθος τους άρχισε να πολλαπλασιάζεται με πολλές ιστορίες που ήταν εκτός δημοσιότητας.
Πηγές από το περιβάλλον του ζευγαριού έκαναν λόγο για εθισμό σε ουσίες -κοκαΐνη-, για προβλήματα στο γάμο πίσω από κλειστές πόρτες, για εραστή στη ζωή της Μπέσετ και για μια καταιγίδα στο νέο Κάμελοτ.
Στο βιβλίο JFK JR, An Intimate Oral Biography των RoseMarie Terenzio και Liz McNeil που εκδόθηκε το καλοκαίρι του 2024, υπάρχουν αποκαλύψεις και ιστορίες που επιβεβαιώνουν ότι κάθε ρόδο έχει αγκάθια.
View this post on InstagramA post shared by Carolyn Bessette Kennedy (@the_twomrs)
Στο βιβλίο αναφέρεται ότι το ζευγάρι αντιμετώπιζε προβλήματα ενώ ο Τζον Κένεντι Τζούνιορ λίγο πριν τη μοιραία πτήση ζούσε δύσκολες μέρες.
Ο Τζον Κένεντι Τζούνιορ έχανε από καρκίνο τον αγαπημένο πρώτο του ξάδελφος, Άντονι Ράτζιβιλ και δυσκολευόταν να βρει χρηματοδότες για την έκδοση του George.
Η Μπέσετ ήταν επιθετική απέναντι του, το ίδιο και αυτός σε εκείνη ενώ οι σχέσεις των οικογενειών τους δεν ήταν φιλικές, η μητέρα του Τζον Κένεντι, Τζάκι δεν συμπαθούσε καθόλου τη μητέρα της Μπέσετ -και το έδειχνε.
Το ζευγάρι κοιμόταν εκτός σπιτιού («Ίσως η Κάρολιν προσπαθούσε να τον κάνει να ανησυχήσει [μη γυρίζοντας σπίτι.] Το έκανε ξανά, ήταν πραγματικά ανώριμη συμπεριφορά. Δεν ήταν μαζί της αυτές τις δύο τελευταίες νύχτες πριν τον θάνατο τους» λέει φίλος του Τζούνιορ στο βιβλίο), εκείνος αγαπούσε τη μαριχουάνα, εκείνη όχι.
Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου The Kennedy Curse: Why Tragedy Has Haunted America’s First Family for 150 Years, Έντουαρντ Κλάϊν, έχει υποστηρίξει ότι η Μπέσετ-Kένεντι έκανε συχνή χρήση κοκαΐνης, «γεγονός που την έκανε να φέρεται παρανοϊκά»
View this post on InstagramA post shared by Carolyn Bessette Kennedy (@carolyn_iconic)
Όλα αυτά σε συνδυασμό με το βάρος που φέρει το όνομα των Κένεντι φέρεται να σκοτείνιαζαν την Μπέσετ ενώ πολλοί από τους καβγάδες τους ξεκινούσαν από την άρνηση της να αποκτήσει παιδιά, κάτι που φαίνεται που ο ίδιος ήθελε πολύ.
Μάλιστα, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου The Kennedy Curse: Why Tragedy Has Haunted America’s First Family for 150 Years, Έντουαρντ Κλάϊν, έχει υποστηρίξει ότι η Μπέσετ-Kένεντι έκανε συχνή χρήση κοκαΐνης, «γεγονός που την έκανε να φέρεται παρανοϊκά».
Το ζευγάρι φαίνεται πως σκεφτόταν ακόμα και το διαζύγιο, σύμφωνα με μια φίλη της Μπέσετ, τη δημοσιογράφο και σύζυγο του ξαδέλφου του Τζούνιορ, Κάρολ Ράτζιβιλ. Αλλά έκαναν ό,τι μπορούσαν για να δώσουν τον γάμο τους, πρόσθεσε η ίδια.
Το τέλος τους ήρθε απότομα, διαψεύσεις ή επιβεβαιώσεις δεν θα υπάρξουν ποτέ
Το τέλος τους ήρθε απότομα, διαψεύσεις ή επιβεβαιώσεις δεν θα υπάρξουν ποτέ.
O γιος του δολοφονημένου Αμερικανού προέδρου Τζον Κένεντι, και η σύζυγός του Μπέσετ ήταν η επιτομή του αμερικανικού ονείρου που έγινε εφιάλτης όταν στις 16 Ιούλιου του 1999, το αεροπλάνο που πιλόταρε ο ίδιος, έπεσε στον Ατλαντικό Ωκεανό σκοτώνοντας τον ίδιο, την σύζυγό του και την αδελφή της, Λόρεν.
Το ζεύγος πετούσε με το Piper Saratoga του για να παραστεί στο γάμο της Kέρι Κένεντι στο Martha’s Vineyard. Η Κάρολιν λέγεται ότι δεν ήθελε να πετάξει σε εκείνη την οικογενειακή γιορτή.
Εκείνος ήταν 38, εκείνη 33 και οι αλήθειες και τα μυστικά θα είναι πάντα μαζί τους.
Photo via Penguin Random House
Στον κόσμο του διαδικτύου, οι επιτήδειοι καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποσπάσουν χρήματα από ανυποψίαστα θύματα. Χρησιμοποιούν περίτεχνα σενάρια και ψεύτικες υποσχέσεις, ενώ δεν διστάζουν να υποδυθούν ακόμη και διάσημους, συνάπτοντας δήθεν ερωτικές σχέσεις με τα θύματά τους.
Σε μια τέτοια παγίδα έπεσε μια 64χρονη από το Λος Άντζελες, η οποία πίστεψε ότι είχε σχέση με τον γνωστό τραγουδιστή, Ενρίκε Ιγκλέσιας.
Η Guadalupe Cepeda ήταν θαυμάστριά του για πάνω από δύο δεκαετίες, οπότε όταν ο Ισπανός καλλιτέχνης την πλησίασε μια μέρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν μπορούσε να το πιστέψει. Προφανώς, ο απατεώνας τη βρήκε σε μια διαδικτυακή ομάδα θαυμαστών και την προσέγγισε.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Ωστόσο, εκείνη δεν βρήκε καθόλου ύποπτο το γεγονός ότι ο Ιγκλέσιας την ξεχώρισε στα social media, της έστειλε μήνυμα και μάλιστα ήθελε να κάνουν και εικονική σχέση. Ο «δεσμός» τους ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια και παρά το γεγονός ότι ήταν παντρεμένη με άλλον άνδρα, πίστευε ότι μια μέρα θα παντρευόταν τον τραγουδιστή. Σχεδίαζε να χωρίσει με τον σύζυγό της και να το σκάσει με τον Ισπανό σούπερ σταρ. Μόνο που πριν μπορέσουν να είναι μαζί, ο Ενρίκε ήθελε για να του στείλει κάποια χρήματα.
Η 63χρονη έστειλε χιλιάδες δολάρια στον… Ενρίκε ΙγκλέσιαςΚατά τη διάρκεια των δύο ετών, που η 63χρονη μιλούσε μαζί του μέσω μηνυμάτων, του έστειλε αρκετές χιλιάδες δολάρια, νομίζοντας ότι πραγματικά τα χρειαζόταν. Κάποια στιγμή, όταν η επιμονή του να του στέλνει χρήματα έγινε υπερβολική, του είπε ότι δεν είχε πια δουλειά, αλλά εκείνος της ζήτησε να τα κλέψει από τον σύζυγό της ή να βρει άλλη πηγή αν ήθελε πραγματικά να είναι μαζί του.
Ο σύζυγος της γυναίκας έμαθε για την απάτη, αφού ανακάλυψε τις συνομιλίες τους στο τηλέφωνό της, και προσπάθησε να της ανοίξει τα μάτια. Της εξήγησε ότι δεν μιλούσε πραγματικά με τον Ενρίκε Ιγκλέσιας, αλλά με κάποιον απατεώνα που προσπαθούσε να της αποσπάσει χρήματα, αλλά εκείνη δεν τον πίστευε. Ούτε καν όταν ανακάλυψαν ότι ο απατεώνας της έστελνε τα μηνύματα από την Νιγηρία δεν άλλαξε γνώμη.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Η γυναίκα που πίστευε ότι έχει σχέση με τον Ενρίκε Ιγκλέσιας και ο σύζυγός της
Ο σύζυγός της έδειξε μεγάλη κατανόηση, παρά την άρνησή της να δεχτεί το προφανές. Έτσι, του ήρθε η ιδέα να πάει στο πρόγραμμα Primer Impacto της Univisión για να πει τη «ρομαντική» ιστορία της, με την ελπίδα να μάθει επιτέλους την αλήθεια. Αμέσως, έγινε viral και όλος ο κόσμος έμαθε για τη σχέση της με έναν απατεώνα που παρίστανε τον Ενρίκε Ιγκλέσιας.
Όμως ούτε και τότε η Guadalupe δεν πίστευε ότι ο άνδρας με τον οποίο μιλούσε τα τελευταία δύο χρόνια δεν ήταν ο πραγματικός τραγουδιστής. Ο σύζυγός της έφτασε στο σημείο να κάνει έκκληση στον Ιγκλέσιας να διευκρινίσει δημοσίως ότι δεν μιλούσε με τη γυναίκα του.
«Αυτό που νιώθω είναι ειλικρινές. Ο γάμος μου τελειώνει επειδή είμαι ερωτευμένη μαζί του», επέμενε η 63χρονη.
Αν και ο τραγουδιστής δεν αντέδρασε αρχικά, πρόσφατα έκανε ανάρτηση στο Instagram, δίνοντας οδηγίες στους θαυμαστές του να είναι προσεκτικοί και να εμπιστεύονται μόνο τα επίσημα κανάλια του, προκειμένου να αποτρέψουν παρόμοιες απάτες.
Μόλις πριν από λίγους μήνες, μια 63χρονη Γαλλίδα πίστευε ότι είχε μια διαδικτυακή σχέση με τον ηθοποιό του Χόλιγουντ Μπραντ Πιτ και του έστειλε περίπου 800.000 σε διάστημα αρκετών ετών.
Τέμπη και Μάτι. Δύο σύγχρονες τραγωδίες που έχουν προκαλέσει πληγές οι οποίες δεν θα κλείσουν ποτέ στις οικογένειες και τους φίλους των αδικοχαμένων συνανθρώπων μας. Που έχουν χαράξει ανεξίτηλα στη συλλογική συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας. Και μάλιστα ως εγκλήματα, που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί εάν αυτοί που έπρεπε έκαναν ό,τι έπρεπε.
Ο αγώνας για δικαίωση συνεχίζεται και θα συνεχιστεί. Το επιβεβαιώνουν ο Ηλίας Παπαγγελής, πατέρας της Αναστασίας που έχασε τη ζωή της στη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη και ο Αρης Χερουβείμ που έχασε τη μητέρα του Ευπραξία, την αδελφή του Βασιλική και τις πεντάχρονες ανιψιές του Ευπραξία-Μελίνα και Μαρία-Ηλιάνα στην πυρκαγιά στο Μάτι. Δύο συνάνθρωποί μας που κάθισαν στο ίδιο τραπέζι για πρώτη φορά, ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση των «ΝΕΩΝ».
Συναντηθήκαμε στο κέντρο της Αθήνας. Πρώτος κατέφθασε ο Αρης Χερουβείμ ενώ ακολούθησε, λίγα λεπτά αργότερα, ο Ηλίας Παπαγγελής. Συστήθηκαν γρήγορα ο ένας στον άλλο, με μια χειραψία που δήλωνε κατανόηση και συμπόνια. Η συζήτηση ξεκίνησε κατευθείαν και, σε αρκετές στιγμές, αποδείχθηκε καταιγιστική.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Ο Αρης μίλησε πρώτος, για τις ημέρες πριν από τον χαμό των ανθρώπων του. «Το σπίτι στο Μάτι ήταν πάντα εξοχικό. Η αδελφή μου ήθελε να φύγει από την Αθήνα, να πάει να μείνει μόνιμα εκεί και πήρε και τη μητέρα μου μαζί. Κανονικά δεν θα ήταν εκείνη τη Δευτέρα εκεί, λόγω κάποιων χαρτιών που περίμενε εδώ και καιρό. Αυτή όμως επέμεινε. “Οχι, εγώ φεύγω τώρα”, μας είπε.
Ηταν η πρώτη μέρα που το Μάτι έγινε μόνιμη κατοικία της. Η μέρα της ήταν σαν κάθε άλλη, δηλαδή πήγε το πρωί, δούλεψε, γύρισε το μεσημέρι, προφανώς κοιμήθηκε, δεν ήξερε τίποτα και όταν ξύπνησε ήταν ήδη αργά». Και συνέχισε: «Εγώ είχα μιλήσει με τη μητέρα μου το πρωί και με ξαναπήρε στις 6 το απόγευμα και μου λέει “βλέπω καπνό”. Εκλεισα το τηλέφωνο για να ψάξω να δω τι γίνεται. Ανοιξα κανάλια και τα site, όλα μέχρι τότε έλεγαν μόνο για την Κινέτα. Μισή ώρα μετά μου ξανατηλεφωνεί και μου λέει “καιγόμαστε, τη βλέπω τη φωτιά”. Το μόνο που μπόρεσα να της πω εκείνη τη στιγμή ήταν γιατί δεν φύγανε. Εκλεισα γρήγορα το τηλέφωνο με σκοπό να προλάβουν να φύγουν, αυτή ήταν και η τελευταία κουβέντα μας». Το ερώτημα που του βγαίνει στη συνέχεια μοιάζει με παράπονο: «Δεν ξέρω γιατί με πήρε εκείνη την ώρα, αν με πήρε να με αποχαιρετήσει, αυτό μου έχει μείνει ερώτημα». Για να προσθέσει ότι στην προσπάθειά τους να γλιτώσουν από την πύρινη λαίλαπα, άφησαν το αμάξι που μπορεί να είχε ήδη καεί – «δεν το γνωρίζω», μας λέει – και ξεκίνησαν περπατώντας όπου κατάφεραν να προχωρήσουν μόνο 100 μέτρα. «Εκεί τους βρήκαμε».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });«Λαχείο» η επιβίωση
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Σε αυτό το σημείο, ο Ηλίας τον ρώτησε αν υπήρχε κάποιος τρόπος να γλιτώσουν, όπως να κλειστούν στο υπόγειο του σπιτιού. «Δυστυχώς, στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, το άγχος σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν είμαστε εκπαιδευμένοι να διαχειριζόμαστε τέτοιες περιστάσεις, καθιστά την επιβίωση… λαχείο», απάντησε ο Αρης. Στην περίπτωση του χαμού της Αναστασίας, ο Ηλίας «ξεδιπλώνει» τις μοιραίες εκείνες μέρες. «Είχε κατέβει από Θεσσαλονίκη, ήταν φοιτήτρια στο πρώτο έτος του Γεωπονικού. Την προηγούμενη Παρασκευή, έφυγε για το Καρναβάλι στην Πάτρα, με καμιά εικοσαριά παιδιά από τη σχολή της. Ηταν να γυρίσει την Τρίτη το απόγευμα, γιατί την Τετάρτη το πρωί είχε εργαστήριο. Η μητέρα της πήγε να την πάρει από τα πρακτορεία γιατί εγώ είχα δουλειά και την πήγε απευθείας στον Σταθμό Λαρίσης, όπου επιβιβάστηκε στη μοιραία αμαξοστοιχία».
Υπογραμμίζει ότι οι ώρες που ακολούθησαν αφότου είχε γίνει γνωστή η σύγκρουση ήταν χαοτικές. «Εγώ το έμαθα στις 11.30 το βράδυ, καθώς έβλεπα μια εκπομπή στην τηλεόραση και σταμάτησε για έκτακτο γεγονός, μεταδίδοντας ότι είχαν συγκρουστεί δύο τρένα. Αμέσως παίρνω τηλέφωνο την Αναστασία, όμως δεν απάνταγε. Ξανά, ξανά και ξανά, καμία απάντηση. Λέω, κάτι θα έχει γίνει. Διακόπτουν πάλι την εκπομπή και λένε ότι συγκρούστηκε επιβατική με εμπορική αμαξοστοιχία. Πήρα και την αδελφή της που είχε μείνει πίσω στη Θεσσαλονίκη και της είπα να παίρνει και αυτή τηλέφωνο, μήπως το σηκώσει. Τίποτα».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Η συνέχεια της αφήγησης συγκλονίζει: «Πήγα και ξύπνησα τη μητέρα της. Τα μεσάνυχτα φύγαμε για τη Λάρισα και στις 3:15 τα ξημερώματα φτάσαμε στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο. Γινόταν εκεί ένας χαμός και είχαν ένα κατάλογο με αυτούς που είχαν φτάσει, τραυματισμένοι βαριά και ελαφριά. Είπαμε το όνομα, δεν ήταν εκεί. Φύγαμε από εκεί και πήγαμε στο Κρατικό που είναι μέσα στην πόλη. Ούτε εκεί ήταν. Από ένστικτο είχα ήδη καταλάβει ότι είχε τελειώσει το θέμα αλλά πήγαμε ξανά πίσω στο πανεπιστημιακό. Ξημέρωσε, τίποτα, πάλι πίσω στο άλλο νοσοκομείο. Επίσης κανένα νέο. Μετά αρχίσαμε να παίρνουμε τηλέφωνο σε άλλα νοσοκομεία, γιατί μας είπαν ότι κάποιοι πήγαν στο ΑΧΕΠΑ στη Θεσσαλονίκη, κάποιοι στης Καρδίτσας, στου Βόλου. Παίρναμε όλη μέρα τηλέφωνα».
Τα συναισθήματα που μας δημιούργησε η κατάληξη δεν περιγράφεται εύκολα με τις λέξεις στο χαρτί. «Κάποια στιγμή βρήκαμε κάτι ανθρώπους, οι οποίοι πήγανε στο τρίτο βαγόνι που ήταν η Αναστασία και μας λένε δεν υπάρχει τίποτα. Το πιο πιθανό να μας έλεγαν ψέματα, γιατί την είδανε νεκρή. Η Αναστασία δεν κάηκε ζωντανή, της έπεσε όλη η οροφή πάνω της, με τη σύγκρουση, έσπασε η πλάτη του καθίσματος, έπεσε, έτσι της ήρθε όλη η οροφή πάνω της και πέθανε από ασφυξία. Οι μέρες πέρναγαν η μία μετά την άλλη. Μας ζήτησαν DNA και έδωσε η γυναίκα μου. Ε, πλέον το είχαμε καταλάβει. Την Πέμπτη γυρίσαμε το απόγευμα στην Αθήνα, γιατί ήταν και τα άλλα τρία παιδιά πίσω και έπρεπε να είμαστε όλοι μαζί. Την Παρασκευή το απόγευμα μας πήραν τηλέφωνο και μας είπαν πως ταυτοποιήθηκε η σορός και την Κυριακή το βράδυ έφτασε στο νεκροταφείο του Ζωγράφου. Την επόμενη μέρα, στη Λυκούρια Καλαβρύτων, έγινε η ταφή. Δεν ανοίξαμε το φέρετρο, δεν την είδαμε ποτέ ξανά».
Τραγωδία δίχως τέλος
Είχα μπροστά μου δυο ανθρώπους όπου είχαν χάσει τους δικούς τους, ό,τι πιο πολύτιμο. Μαζί και τη χαρά για τη ζωή, έστω κι αν γνώριζαν και γνωρίζουν πως αυτή συνεχίζεται. Δεν ήξερα τι να πω, το μόνο που σκαφτόμουν ήταν πως γίνομαι αυτήκοος μάρτυρας μιας «τραγωδίας δίχως τέλος», μιας και αυτοί οι άνθρωποι δεν θα σταματήσουν ποτέ να παλεύουν για δικαίωση. Ευτυχώς για εμένα η συζήτηση «κύλησε» μόνη της και δεν χρειάστηκε να θέσω κάποιο ερώτημα.
Για λίγο επικράτησε βεβαίως η σιωπή των βουβών συναισθημάτων, που ο χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Την έσπασε ο Αρης, λέγοντας πως «τον επόμενο καιρό από την πυρκαγιά έγινε μεγάλη προσπάθεια από το κράτος και την κυβέρνηση να πείσουν τους κατοίκους ότι δεν μπορούσαν να ασκήσουν μήνυση.
Αν το είχαν κάνει όλοι, όμως, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, διότι είναι άλλο οι 100 μηνύσεις και άλλο οι 5.000. Πλέον είναι γνωστό, εξάλλου, πως ακόμη και εκείνοι των οποίων δεν κάηκε ούτε το σπίτι θα μπορούσαν να υποβάλουν μήνυση μόνο και μόνο για την ψυχική οδύνη. Επίσης, τόσο για το Μάτι όσο και για τα Τέμπη θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα αν είχαμε κάνει ομαδική μήνυση». Πρόκειται για μια διαπίστωση στην οποία συμφώνησαν αμφότεροι – κι αυτό δεν είναι τυχαίο.
Ο Ηλίας και ο Αρης τονίζουν επίσης πως, με βάση τις εμπειρίες τους, υπάρχουν και άλλα κοινά στοιχεία.
Αρχικά, όπως λένε, «δεν ξέρουν τι έχουν θάψει. Πολλών ανθρώπων οι σοροί ταυτοποιήθηκαν και ύστερα έγινε γνωστό ότι η σορός την οποία παρέλαβε η οικογένειά τους δεν ήταν τελικά η σωστή. Αδιανόητα πράγματα, τα οποία αποτελούν και ασέβεια προς τους νεκρούς». Θεωρούν τρομερό ότι στην περίπτωση της πυρκαγιάς στο Μάτι μέσα σε τρεις μέρες είχαν ήδη μαζέψει πάνω από 700 αμάξια και αντίστοιχα στη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη από την επόμενη μέρα κιόλας είχε αρχίσει επιχείρηση καθαρισμού και μπαζώματος του χώρου.
Διαπιστώνουν, ακόμη, ότι και στις δύο περιπτώσεις υπήρχε εγκληματική αμέλεια – και άρα, συγκεκριμένες ευθύνες: Οταν εκδηλώθηκε η πυρκαγιά στο Μάτι το 112 δεν είχε τεθεί σε λειτουργία ενώ έπρεπε αυτό να είχε γίνει πριν από αρκετά χρόνια. Αντίστοιχα, στα Τέμπη η εγκατάσταση του συστήματος τηλεδιοίκησης το οποίο επίσης ποτέ δεν τέθηκε σε λειτουργία, ενώ ήταν ήδη αγορασμένο. «Αυτά που ζήσαμε και ζούμε ακόμη είναι ανήκουστα», λένε με μία φωνή και εμφανή οργή.
Στη συζήτησή μας δεν θα μπορούσε παρά να τεθεί δήλωση του νυν Πρωθυπουργού ότι θα υπάρχει ασφαλές και εκσυγχρονισμένο σιδηροδρομικό δίκτυο από το 2027. Οι συνομιλητές μας σχολιάζουν πως «δεν γίνεται ο Πρωθυπουργός της χώρας να δηλώνει αυτό το πράγμα. Είναι σαν να μας λέει πρακτικά πως αν επιβιβαστείτε σε τρένο πριν απ’ το 2027 δεν θα είστε ασφαλείς. Αν όντως είναι έτσι, τότε καλύτερα να μη λειτουργεί μέχρι το 2027 το σιδηροδρομικό δίκτυο».
Κοινός αγώνας
Πλέον και για τους δύο το μέλλον είναι ξεκάθαρο και θεωρούν πως και ο αγώνας τους είναι κοινός. Και μάλιστα, όχι μόνο για τους ανθρώπους που επηρεάστηκαν άμεσα από τις δύο αυτές τραγωδίες, αλλά και για όλους όσοι τακτικά εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους για τη συνολική εικόνα της χώρας μας. Αξίζει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι κανείς από τους δύο δεν έχει μεγάλες προσδοκίες για το αποτέλεσμα των δικών, αλλά ξεκαθαρίζουν πως αυτό δεν τους εμποδίζει από το να συνεχίσουν να προσπαθούν.
Οσο για το μήνυμα που θέλουν να στείλουν, είναι απλό: «Οφείλουμε να βάλουμε τέλος στην κρατική αμέλεια και ανευθυνότητα. Στα ρουσφέτια και στα “δωράκια” στα διάφορα συμφέροντα.
Εχει έρθει η ώρα να αλλάξουμε σελίδα, να ενισχυθούν η παιδεία και ο πολιτισμός, η κουλτούρα μας να αλλάξει, να προσεγγίσει ένα πιο ευρωπαϊκό πρότυπο ζωής. Οι άνθρωποι να συμμετέχουν πιο ενεργά στην κοινωνία, το σύστημά μας να εξελιχθεί και να φτάσει πιο κοντά σε αυτό της Ελβετίας, όπου ο λόγος του λαού έχει πιο συχνή παρουσία στη λήψη αποφάσεων». Οι δύο συνομιλητές μας διαμηνύουν με σαφήνεια, τέλος, ότι οι συγκεκριμένες τραγωδίες δεν είναι υπόθεση μιας ή δύο κυβερνήσεων, αλλά είναι αποτέλεσμα χρόνιων προβλημάτων τα οποία πρέπει να επιλυθούν – «ειδάλλως η ιστορία θα επαναληφθεί και θα υπάρξουν και άλλα θύματα». Και οι δύο ελπίζουν πως η νέα γενιά είναι αυτή που θα αλλάξει τα πράγματα. Δεν επιθυμούν μια «σταυροφορία» κάποιου μεμονωμένου προσώπου, αλλά θα κάνουν το παν ώστε όσοι και όσες έχουν ευθύνη να κριθούν ένοχοι, να τιμωρηθούν.
Η πικρή αλήθεια είναι πως οι άνθρωποί τους δεν θα γυρίσουν πίσω και αυτό το γνωρίζουν πρώτα οι ίδιοι. Υπό μία έννοια, λοιπόν, ο θρήνος και η απώλεια μετατράπηκε σε καύσιμο για να αλλάξουν αυτά τα χρόνια προβλήματα.
Ο Εμμανουέλ Ντεϊντέ είναι μια από τις ιδιαίτερες φωνές της σύγχρονης τέχνης — όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά διεθνώς. Θεωρητικός με βαθιά γνώση, εικαστική ευαισθησία και λόγο που δεν αναλύει αλλά συναισθάνεται. Κείμενα που διαβάζονται σαν εσωτερικά ημερολόγια, σαν στοχασμοί πάνω στο άρρητο της τέχνης.
Πόσο βαθιά όμως μπορεί να δει ένας θεωρητικός; Τι συμβαίνει όταν η σκέψη δεν επιδιώκει την ερμηνεία, αλλά την επαφή; Ο Ντεϊντέ πλησίασε το έργο της Βάνας Ξένου όχι ως κριτής, αλλά ως συνοδοιπόρος. Δεν ζήτησε εξηγήσεις. Άφησε τις μορφές να τον οδηγήσουν. Τα κείμενά του —ποιητικά, λεπτομερή, ποτισμένα από τον μύθο και την ύλη— δεν επιβάλλονται. Στέκουν δίπλα στο έργο, σιωπηλά. Συντονισμένα.
Έχει σημασία αυτή η προσέγγιση τώρα ενόψει της έκθεσης της Βάνας Ξένου στην Ελευσίνα, 21 χρόνια μετά την παρουσία της στον Κρόνο (2004). Η δράση «Μυστήριο 15: Το ανοιχτό Μνημείο. Γιατί η Ελευσίνα σήμερα; Από τη Μελαγχολία στο Όραμα», σε επιμέλεια του Τάκη Μαυρωτά, παρουσιάζεται στην εκπνοή της 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα. Δεν είναι απλώς μια αναδρομική. Είναι μια πρόταση για το πώς να ξαναδούμε την Ελευσίνα — ένα τραυματισμένο ιερό — ως ανοιχτό μουσείο. Ένα πεδίο μετάβασης. Έναν χώρο όπου μνήμη, σώμα και γη συντονίζονται. Όπως λέει κι ο Ντεϊντέ: «Πώς μπορεί κανείς να αντέξει αυτό το τεράστιο βάρος του αρχαίου ελληνικού παρελθόντος, χωρίς να το αισθανθεί σαν ένα συντριπτικό φορτίο που εμποδίζει κάθε πραγματική δημιουργία;»
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Έργα γεννημένα από τριαντάχρονη μελέτη, που κουβαλούν μνήμες από την παιδική της ηλικία και τον βιομηχανικό χώρο του πατέρα της. Έργα που παρουσιάστηκαν σε χώρους όπως το παρεκκλήσι της Σαλπετριέρ στο Παρίσι. Ο Ντεϊντέ μας προσκαλεί να συν-κινηθούμε. Γιατί υπάρχουν καλλιτέχνες που δεν αναπαριστούν τον κόσμο, αλλά τον επανατοποθετούν μέσα μας. Η Βάνα Ξένου είναι μια τέτοια περίπτωση. Δεν περιγράφει. Υπαινίσσεται. Δεν διακηρύσσει. Μυεί.
Ελευσίνα: Πορεία από το σκοτάδι στο φως
Στην Ελευσίνα, η έκθεση ξανανοίγει το αρχαίο ρήγμα, εκεί όπου κάποτε κυλούσε το νόημα του κόσμου. Ο σπόρος πεθαίνει για να ξαναγεννηθεί. Η Ξένου λέει πως εργάζεται «μέσα στη σκιά», κι όμως, από αυτή αναδύονται μορφές που ακτινοβολούν. Δεν είναι εικόνες. Είναι ενέργεια που σε αγγίζει — και σε μεταμορφώνει.
Ο Ντεϊντέ γράφει: «Το έργο της μοιάζει με γλυπτική για τυφλούς, φτιαγμένη για όσους βλέπουν». Και συνεχίζει: «Η τέχνη της δεν μιλά για τον μύθο, τον κάνει ύλη, μορφή, αναπνοή». Ό,τι δημιουργεί η Ξένου δεν προορίζεται μόνο για τα μάτια. Το αισθάνεσαι με τη ράχη της συνείδησης. Διαβαίνεις τη γέφυρα ανάμεσα στο ορατό και το αόρατο. Εκεί όπου το ιερό είναι ουσία. Όχι ιδέα. Εκεί όπου η μύηση δεν είναι σύμβολο — είναι εμπειρία.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Η Ξένου δεν μιμείται την αρχαιότητα. Την ενσωματώνει όπως το σώμα ενσωματώνει τον παλμό της καρδιάς: χωρίς εξήγηση.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); Το έργο ως τελετή και ανάκτησηΗ ελληνικότητα δεν δηλώνεται στο έργο της. Αναβλύζει. Η Περσεφόνη, ο Άξονας του Κόσμου, ο Σκοτεινός Σπόρος δεν εμφανίζονται ως θεματολογία, αλλά ως φυσικές καταστάσεις της ύλης. Χώμα, πηλός, μπρούντζος. Δεν μεταφέρουν ιδέες. Μεταφέρουν μνήμες. Δονούνται εσωτερικά.
Πολλές φορές, μπροστά στα έργα της, νιώθεις πως αν αφαιρέσεις τις λέξεις, η ψυχή τους παραμένει. Και αν πλησιάσεις, δεν βλέπεις. Μετατοπίζεσαι. Όπως στις τελετές — τότε.
Ο Ντεϊντέ βλέπει στη Βάνα Ξένου μια δημιουργό που, όπως και οι κοινωνίες μετά τη λεηλασία, δεν ανασυστήνει ό,τι χάθηκε. Δίνει νέο νόημα στην απώλεια. «Το έργο της χτίζεται πάνω σε ένα κενό· αλλά όχι για να το κλείσει. Για να το κατοικήσει». Γράφει ακόμη: «Η μορφή δεν απεικονίζει, αλλά αποκαλύπτει». Και: «Ο κόσμος δεν είναι απλώς ζωντανός· είναι ανοιχτός, μεταμορφώσιμος».
Μέσα σε αυτόν τον κόσμο, το σώμα δεν είναι αντικείμενο θέασης. Είναι φορέας μνήμης. Η Ξένου δεν αναπλάθει την αρχαιότητα. «Την αντιμετωπίζει ως βιωματική σχέση, ανάλογη με αυτή που μοιράζεται ένα παιδί με τη μητέρα του».
Αυτή ίσως είναι και η πιο ουσιαστική καλλιτεχνική χειρονομία σήμερα: να δουλεύεις με υλικά της γης. Να μη διεκδικείς τη στιγμή, αλλά τον χρόνο της σποράς. Την καλλιέργεια. Η Βάνα Ξένου δεν κλείνεται σε θεωρίες. Έχει μια σπάνια ικανότητα: να ακούει. Τον πηλό. Το σώμα. Τη σιωπή. Και να επιμένει, όπως έγραφε ο Αντρέ Ζιντ στην Περσεφόνη του: «Ο σπόρος πρέπει να συναινέσει να πεθάνει, για να γεννήσει χρυσές σοδειές για το μέλλον».
Ο λόγος του Ντεϊντέ δεν είναι εγκώμιο. Είναι διάλογος. Παρατηρεί και στοχάζεται. Γι’ αυτό και είναι πολύτιμος. Μας θυμίζει πως η τέχνη δεν είναι πάντα για να την κατανοήσεις. Μερικές φορές, αρκεί να την περπατήσεις. Σαν να μπαίνεις, βήμα το βήμα, σ’ έναν σκοτεινό ναό. Και κάπου εκεί, σε μια γωνιά που δεν φαίνεται, ίσως σε αγγίξει φευγαλέα το φως του πρώτου πρωινού του κόσμου.
«Αφησε το παιδί, πήγε να κάνει κάποιες δουλειές και θα επέστρεφε να το πάρει. Επειδή άργησε, πήρα τηλέφωνο δεν μου απάντησε, με πήραν να πάω να πάρω το παιδί, ρωτάω τι έγινε. Μου είπαν τρακάρισμα, μόλις βλέπω το μπλε αυτοκίνητο καταλαβαίνω ότι είναι της γυναίκας μου. Πλησίασα και εκείνη τη στιγμή την έβγαζαν από το αυτοκίνητο και την έβαζαν σε σακούλα». Η φωνή του σπάει. Δακρύζει. Μιλάει αργά, το βλέμμα του είναι χαμένο. Δείχνει να μην μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι η ζωή του άλλαξε για πάντα. Δυστυχώς, όχι μόνο η δική του. «Μόνο με παιδοψυχολόγο μπορούσε να το μάθει ο Στέφανος. Δεν επιτρεπόταν να το χειριστούμε εμείς. Ο Στέφανος είχε μία καθημερινότητα, μία ρουτίνα με τη μητέρα του που ξεκινούσε στις 7 το πρωί και τελείωνε στις 9 το βράδυ». Ο 9χρονος Στέφανος είναι ένα ιδιαίτερο, υπέροχο παιδί. Που έμεινε ορφανό από μητέρα διότι ένας 60χρονος οδηγούσε χωρίς δίπλωμα το οποίο του είχε αφαιρεθεί διότι διαρκώς οδηγούσε μεθυσμένος. Αυτή τη φορά οδήγησε μεθυσμένος και χωρίς δίπλωμα. Στο αίμα του βρέθηκε αλκοόλ 1,24, δηλαδή δυόμισι φορές πάνω από το όριο. Ενα κορίτσι που τα είδε όλα περιέγραφε την Κυριακή στο δελτίο μας «βλέπω καπνούς, βρίσκω τον μεθυσμένο οδηγό, του μιλάω, είναι στον κόσμο του». Ενας συγχωριανός του μας περιγράφει: «Αυτός και το προηγούμενο βράδυ κυκλοφορούσε μεθυσμένος και του πήρε τα κλειδιά συγχωριανός μας, άνοιξε το αυτοκίνητό του και τον έβαλε μέσα να κοιμηθεί».
Δρόμοι θανάσιμος κίνδυνος, μεθυσμένοι οδηγοί δολοφόνοι, που τους αφαιρείται το δίπλωμα και συνεχίζουν να οδηγούν ανενόχλητοι υπό την επήρεια αλκοόλ. Ελλιπέστατοι έλεγχοι, διαρκείς αυστηροποιήσεις των ποινών που όμως πάντα παραμένουν χάδι για οδηγούς δολοφόνους, που εισαγγελείς τους αφήνουν ελεύθερους, ασυνείδητοι ανεύθυνοι πολίτες, απολύτως εμπεδωμένη αίσθηση ατιμωρησίας. «Ηταν ο ήρωας της ζωής μας η Χαρά» λέει με βουβό πόνο ο σύζυγός της. «Είμαι ο μεγάλος γιος της Χαράς, της χαράς της ζωής μας, ακόμα νιώθω ότι είναι εφιάλτης. Για τον μικρό μου αδερφό και τον πατέρα μου πρέπει να συνεχίσω».
Η κοινωνία χρωστάει στην οικογένεια της Χαράς. Ολοι. Το πολιτικό σύστημα που δεν θεσπίζει αυστηρούς νόμους και κάθε φορά που κάποιο πλαίσιο αυστηροποιείται, αρχίζουν οι οιμωγές από τάχα «ευαίσθητα» κόμματα και δικαιωματιστές πολιτικούς για αυταρχισμούς και το κράτος καταστολής. Η Δικαιοσύνη, που άνθρωποι συλλαμβάνονται, αλλά ανεύθυνα αφήνονται ελεύθεροι για να διαπράξουν τα ίδια αδικήματα ξανά και ξανά. Η Αστυνομία, που δεν κάνει σοβαρούς και συστηματικούς ελέγχους. Εμείς οι δημοσιογράφοι που συχνά υποβαθμίζουμε αυτά τα θέματα εμμένοντας σε μονοθεματική επικαιρότητα, δίνοντας μικρόφωνο σε όσους φωνάζουν πιο δυνατά και όχι σε όσους πονούν πιο πολύ. Και φυσικά όταν περάσουν λίγες μέρες ξεχνάμε θύτες και θύματα. «Είναι δολοφονία. Δυστυχώς ένας άνθρωπος έκλεισε σπίτια… δεν μπορώ παιδιά να πω τίποτα άλλο, πονάω» λέει ο σύζυγος της Χαράς και η φωνή του σπάει. Ισως επιτέλους ήρθε η στιγμή να μιλήσουμε ανοιχτά. Η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ ισοδυναμεί με συνειδητή διάπραξη δυνάμει δολοφονίας. Και η επιείκεια αποτελεί συνενοχή. Την επόμενη φορά που κάποιος θα οδηγήσει μεθυσμένος, που το νομικό πλαίσιο για σοβαρά αδικήματα θα αυστηροποιηθεί και κάποιοι θα βγουν να φωνάξουν για το αυταρχικό κράτος, θα βγάλουν πύρινους λόγους υπέρ της πρόληψης και κατά της καταστολής, να ξέρουν πως θα έχουν απέναντί τους το βλέμμα του συζύγου και των παιδιών της Χαράς.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Η απολύτως εμπεδωμένη αίσθηση της ατιμωρησίας που διαπερνά οριζόντια την ελληνική κοινωνία οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερες τραγωδίες. Το «Δικαιοσύνη παντού» ίσως ήρθε επιτέλους η στιγμή να αποτελέσει σύνθημα για όλα τα θύματα.
Ραγδαία άλλαξε ο καιρός το μεσημέρι της Κυριακής στην Κοζάνη, όπου σημειώθηκε έντονη χαλαζόπτωση.
Βίντεο που κυκλοφόρησαν από την περιοχή δείχνουν το λευκό τοπίο αλλά και την ένταση του φαινομένου. Σύμφωνα με το τοπικό μέσο kozani.tv στο επίκεντρο της κακοκαιρίας βρέθηκε κυρίως το νότιο τμήμα της πόλης.
Δείτε βίντεο:
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });
Παρά την ένταση του φαινομένου δεν υπάρχουν αναφορές για υλικές ζημιές.
Σύμφωνα με την ΕΜΥ ο καιρός σήμερα στη Μακεδονία θα είναι άστατος με σποραδικές καταιγίδες κυρίως τις απογευματινές ώρες. Λίγα χιόνια αναμένονται στα ορεινά της περιφέρειας.
Η θερμοκρασία κυμαίνεται από 8 έως 18 βαθμούς και στη δυτική Μακεδονία από 5 έως 13 βαθμούς Κελσίου.
Σοκαριστικός είναι ο τρόπος που ο 51χρονος στο Κορωπί τραυμάτισε τρεις αστυνομικούς και έναν επιβάτη λεωφορείου το πρωί της Κυριακής 30 Μαρτίου.
Σημειώνεται ότι ο 51χρονος, που συνελήφθη μετά τη διπλή επίθεση, έχει απασχολήσει τις αρχές στο παρελθόν για υποθέσεις κλοπών και εξύβριση. Οι τέσσερις τραυματίες διακομίσθησαν στο κέντρο υγείας Κορωπίου, ενώ και ο ίδιος διεκομίσθη στο νοσοκομείο καθώς ένας από τους αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ τον πυροβόλησε στο πόδι για να τον ακινητοποιήσει.
Το χρονικόΗ αστυνομία ενημερώθηκε στις 10:00 ότι ο 51χρονος μπήκε σε αστικό λεωφορείο και τραυμάτισε έναν επιβάτη με κατσαβίδι χωρίς κανέναν λόγο.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Η επίθεση του 51χρονου ξεκίνησε μέσα σε ένα λεωφορείο με τον οδηγό να αναφέρει πως μέσα στο λεωφορείο ήταν τέσσερις επιβάτες και επικρατούσε ησυχία.
Ο οδηγός του λεωφορείου μιλώντας στην ΕΡΤ είπε «ο δράστης όταν είδε το θύμα με τον φίλο του μαζί να πάνε να κατέβουν στη στάση που θέλανε, πήγε από τα πίσω καθίσματα όπου καθόταν στη μεσαία πόρτα που ήταν να κατέβουν οι δύο άνθρωποι, γύρισε προς το θύμα και τον μαχαίρωσε στο κεφάλι ακριβώς δυο μαχαιριές, δεν ξέρω πόσες, πάντως εγώ είδα δυο ανοίγματα μετά, πολλές φορές και μια στον λαιμό».
Δεν ειπώθηκε καμία κουβέντα ούτε πριν ούτε κατά την ώρα της επίθεσης ενώ δεν φάνηκε ότι οι δυο άνδρες γνωρίζονταν τόνισε ακόμα ο οδηγός του λεωφορείου και πρόσθεσε ότι άνοιξα αμέσως τις πόρτες να απεγκλωβίσω τους άλλους δυο επιβάτες, να μη γίνει χειρότερο μακελειό και αμέσως ειδοποίησα ασθενοφόρο και αστυνομία.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Περιέγραψε ότι «ο δράστης κατέβηκε από το λεωφορείο σε απόλυτα ήρεμη ψυχική κατάσταση, σαν να κατεβαίνει οποιοσδήποτε επιβάτης από το λεωφορείο σε στάση και αμέσως απομακρύνθηκε από το σημείο προς το Κορωπί μέσα».
Στη συνέχεια ο δράστης πήγε μόνος του στο αστυνομικό τμήμα στο Κορωπί, όπου επίσης με το κατσαβίδι τραυμάτισε τον αξιωματικό υπηρεσίας, τον διοικητή και μία ακόμα αστυνομικό.
Στη θέα των αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ κινήθηκε, σύμφωνα με αστυνομικές πηγές, εναντίον τους και οι αστυνομικοί προσπάθησαν τότε να τον ακινητοποιήσουν. Ο δράστης τραυματίστηκε από σφαίρα στο πόδι και στη συνέχεια ταμπουρώθηκε μέσα στο Αστυνομικό Τμήμα με τους τραυματίες αστυνομικούς.
Σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον πρίγκιπα Χάρι ήρθε η πρόεδρος της Sentebale, κατηγορώντας τον για «εκφοβισμό και παρενόχληση σε μεγάλη κλίμακα», λίγες μόλις ημέρες μετά την παραίτησή του από την φιλανθρωπική οργάνωση.
Σε συνέντευξή της στο Sky News, η δρ Σόφι Τσαντάουκα κατηγόρησε τον δούκα του Σάσεξ για τη δημοσιοποίηση επιζήμιων πληροφοριών χωρίς να ενημερώσει την ίδια ή την ηγεσία της οργάνωσης.
«Ο μόνος λόγος που μιλώ δημόσια είναι επειδή την Τρίτη, ο πρίγκιπας Χάρι επέτρεψε να δοθεί προς τα έξω μια επιζήμια είδηση χωρίς να έχει προηγηθεί καμία ενημέρωση προς εμένα, τους διευθυντές των χωρών ή τον εκτελεστικό διευθυντή. Μπορείτε να φανταστείτε τι αντίκτυπο είχε αυτή η επίθεση σε εμένα, στους 540 εργαζομένους και στις οικογένειές τους; Αυτό αποτελεί ξεκάθαρο παράδειγμα εκφοβισμού και παρενόχλησης σε μεγάλη κλίμακα» είπε.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Σύμφωνα με την ίδια, η κίνηση αυτή εντάσσεται σε μια ευρύτερη στρατηγική που χαρακτηρίστηκε ως «απελευθέρωση της μηχανής του Σάσεξ».
Ο Χάρι ο «νούμερο ένα κίνδυνος» για τη φιλανθρωπική οργάνωσηΗ πρόεδρος του Sentebale ένιωσε για πρώτη φορά εντάσεις με τον πρίγκιπα Χάρι πριν από ένα χρόνο. Μάλιστα, ισχυρίστηκε ότι με τις πράξεις του ο Χάρι εμπόδιζε την ομάδα από τις δράσεις της.
«Ο υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνος για αυτόν τον οργανισμό ήταν η τοξικότητα του brand του κύριου προστάτη του» είπε και τον κατηγόρησε ότι ήθελε «να αναγκάσει την αποτυχία του οργανισμού, ώστε μετά να εμφανιστεί για τη διάσωσή του».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Η πρόεδρος, επίσης, υποστήριξε ότι η ομάδα του δούκα του Σάσεξ της ζήτησε να υπερασπιστεί τη σύζυγό του Μέγκαν Μαρκλ από την αρνητική δημοσιότητα. «Είπα όχι, δεν δημιουργούμε προηγούμενο με το οποίο θα γίνουμε προέκταση της μηχανής δημοσίων σχέσεων των Σάσεξ», ανέφερε.
The chair of a charity set up by Prince Harry has accused him of ‘harassment and bullying at scale’ by ‘unleashing the Sussex machine’ after he quit.
A source close to the former trustees of the Sentebale charity has described the claims as ‘completely baseless’. pic.twitter.com/lmBLUXzFoO
— Sky News (@SkyNews) March 29, 2025
Η παραίτηση του Χάρι και η δήλωσή τουΤην Τρίτη, ο πρίγκιπας Χάρι παραιτήθηκε από τη θέση του επίτιμου προέδρου της Sentebale, οργάνωσης που είχε ιδρύσει ο ίδιος το 2006 προς τιμήν της μητέρας του, πριγκίπισσας Νταϊάνα. Την ανακοίνωση συνυπέγραψε και ο άλλος ιδρυτής της φιλανθρωπικής οργάνωσης πρίγκιπας Σέισο του Λεσότο δηλώνοντας ότι οδηγήθηκαν στην παραίτηση «σε ένδειξη στήριξης και αλληλεγγύης» προς το διοικητικό συμβούλιο, το οποίο είχε επίσης παραιτηθεί μετά από σοβαρές διαφωνίες με την πρόεδρο.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });«Η σχέση μας διαλύθηκε σε σημείο μη αναστρέψιμο, δημιουργώντας μια αφόρητη και μη βιώσιμη κατάσταση» ανέφεραν οι δύο πρίγκιπες στην κοινή δήλωσή τους.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το ρήγμα προκλήθηκε από τη διαφωνία ως προς την κατεύθυνση της χρηματοδότησης, με επίκεντρο την Αφρική.
Νωρίτερα αυτήν την εβδομάδα, η Τσαντάουκα υποστήριξε: «Υπάρχουν άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο που συμπεριφέρονται σαν να είναι υπεράνω του νόμου και κακομεταχειρίζονται τους ανθρώπους, και στη συνέχεια παίζουν το χαρτί του θύματος και χρησιμοποιούν τον ίδιο τον Τύπο που περιφρονούν για να βλάψουν ανθρώπους που έχουν το θάρρος να αμφισβητήσουν τη συμπεριφορά τους. Κάτω από το αφήγημα περί θυματοποίησης και τη μυθοπλασία που έχει κοινοποιηθεί στον Τύπο, βρίσκεται η ιστορία μιας γυναίκας που τόλμησε να ξεσπάσει για θέματα κακής διακυβέρνησης, αδύναμης διοίκησης, κατάχρησης εξουσίας, εκφοβισμού, παρενόχλησης, μισογυνισμού – και η συγκάλυψη που ακολούθησε».
Εν τω μεταξύ, πηγή που επικαλείται το Sky News και η οποία φέρεται να είναι «κοντά στους πρώην διαχειριστές της φιλανθρωπικής οργάνωσης Sentebale», χαρακτήρισε τους ισχυρισμούς της Τσαντάουκα περί εκφοβισμού από τον πρίγκιπα Χάρι και τη λεγόμενη «μηχανή του Σάσεξ» εντελώς αβάσιμους.
Κυριακή βράδυ έκανε ποδοσφαιρικά… όργια στο «Χάμπντεν Παρκ», σκόραρε το πρώτο του γκολ με τη φανέλα της εθνικής Ελλάδας και έγραψε ιστορία, αφού έγινε ο νεότερος σκόρερ όλων των εποχών για τη χώρα μας.
Και ο νεότερος σκόρερ στην ιστορία του Nations League. Δευτέρα πρωί βρισκόταν στο Βέλγιο όπου τον περίμεναν οι συμπαίκτες του στην Γκενκ για τις προπονήσεις ενόψει των play offs του βελγικού πρωταθλήματος.
Η ομάδα του είναι διεκδικήτρια του τίτλου. Και Τρίτη πρωί ξύπνησε νωρίς, έφαγε το πρωινό του και μπήκε στην καθημερινότητά του.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Και πώς ξεκινάει η καθημερινότητα του Κωνσταντίνου Καρέτσα; Με… σχολείο. Πήγε στο Atlas College του Γκενκ, εκεί όπου φοιτούν οι περισσότεροι παίκτες των ακαδημιών της ομάδας του.
Αλλά μη νομίζετε πως όσο καιρό απουσίαζε με την Εθνική Ελλάδας για τα ματς με τη Σκωτία είχε αμελήσει το διάβασμα.
Στον σάκο του, ανάμεσα στα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, τις καλαμίδες του και όλο τον ποδοσφαιρικό του εξοπλισμό, υπήρχαν τα βιβλία του. Στα δωμάτια των ξενοδοχείων δεν έβλεπε Netflix, ούτε άκουγε μουσική. Εκανε εργασίες και διάβαζε.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Πειθαρχημένος όσο και στο γήπεδο. Στο σχολείο του πλέον η φήμη του έχει ξεπεράσει τα στενά πλαίσια ενός μαθητή. Το αμούστακο μαθητούδι, ο «Grieks» όπως τον λένε στα φλαμανδικά, αντιμετωπίζεται σαν… ροκ σταρ.
Πώς συμπεριφέρεται ο ίδιος;Είναι απολύτως ταπεινός και προσιτός, χαμογελαστός με όλους και άριστος μαθητής.
Η Γκενκ έχει προσλάβει και ειδική δασκάλα/σύμβουλο προκειμένου να συμβουλεύει τα παιδιά της ομάδας για το επόμενο εκπαιδευτικό κομμάτι της ζωής τους που θα είναι το πανεπιστήμιο.
Η εκτός ποδοσφαίρου ζωή για ένα παιδί στο Βέλγιο δεν σταματά στα 18. Συνεχίζεται και μετά με σπουδές, παράλληλα με την ποδοσφαιρική τους πορεία.
Η Γκενκ δεν θέλει απλά καλούς ποδοσφαιριστές, αλλά θέλει και ανθρώπους που να μπορούν να σταθούν και εκτός γηπέδου.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν ασχολήθηκε με την περίπτωση του Καρέτσα μονάχα τις μέρες που βρέθηκε στο Βέλγιο για να τον πείσει να φορέσει τη φανέλα της Ελλάδας.
Είχε… τσεκάρει το όνομά του από την πρώτη μέρα που υπέγραψε συμβόλαιο με την ΕΠΟ. Αφησε τον χρόνο να κυλήσει έχοντας στείλει τα… μηνύματά του προς την οικογένεια του παίκτη. Και όταν έφτασε η ώρα, έκανε αυτό που έπρεπε.
Ο Γιοβάνοβιτς έχει πει σε ανύποπτο χρόνο πως ο Καρέτσας του θυμίζει τον… εαυτό του σε μερικές στιγμές. Οι περισσότεροι πίστευαν πως ο μικρός θα έπαιζε ελάχιστα σε αυτά τα δύο ματς με τη Σκωτία, που ήταν τα πρώτα του, αλλά ο Ιβάν όταν βλέπει ένα ατόφιο ταλέντο δεν το αφήνει.
Ενα ατόφιο ταλέντο σαν αυτά που ήταν οι δύο «ήρωες» του Κωνσταντίνου Καρέτσα.
Ο «Kos», όπως τον γράφουν τα Μέσα του Βελγίου, λάτρεψε από τα μικράτα του δύο Βραζιλιάνους. Τον Ροναλντίνιο και τον Νεϊμάρ. Μπορούσε να κάτσει επί ώρες μπροστά σε μια οθόνη και να χαζεύει τα όσα έκανε με την μπάλα στα πόδια ο «Ρόνι».
Προσπαθώντας μετά να… κοπιάρει μερικά απ’ αυτά.
Οπως λάτρεψε και το αλέγκρο παιχνίδι του Νεϊμάρ, εκείνη την παιδικότητα που ο Βραζιλιάνος κουβαλά έως και σήμερα. Που βρίσκεται στο χορτάρι και προσπαθεί να κάνει όσα με τους φίλους του σε μια αλάνα του Ρίο.
Κάπως έτσι είναι και ο Καρέτσας «Δεν βλέπω κανέναν στο ένας εναντίον ενός» είπε με περίσσια αυτοπεποίθηση μετά το ντεμπούτο του με την Εθνική. Και για ποιον! Για τον Αντι Ρόμπερτσον, τον εμβληματικό αριστερό μπακ της Λίβερπουλ, τον παίκτη που αντικαθιστά ο Τσιμίκας όταν απουσιάζει από το βασικό σχήμα. Ο οποίος Τσιμίκας ήταν στον πάγκο της Εθνικής μας στο «Χάμπντεν Παρκ». Απίστευτα πράγματα… Θράσος, θάρρος, εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Αλλά περισσότερο γνώση του τι μπορεί να κάνει. Με… ολίγη από άγνοια κινδύνου που πάντα κάνει καλό σε τέτοιες περιπτώσεις.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });«Κάποια στιγμή όταν έπαιζε στις ακαδημίες, είχε φτάσει σε σημείο να έχει πετύχει 200 γκολ.
Ηθελε συνεχώς να σκοράρει, είδε ότι μπορεί να το κάνει με πολλούς τρόπους και δεν σταματούσε.
Του είπα ότι πρέπει να βάλει ένα στοπ και να αρχίσει να μοιράζει την μπάλα και στους συμπαίκτες του», είπε ο πατέρας του, Βάιος, σε πρόσφατη συνέντευξή του για τον γιο του. Ο ίδιος ο μικρός δεν έχει δώσει ακόμα μεγάλη συνέντευξη, παρά το γεγονός πως τα αιτήματα πέφτουν βροχή εδώ και δέκα μέρες.
Περισσότερα από 30 μέιλ την ημέρα πηγαίνουν στην Γκενκ ζητώντας τον μικρό για μερικές ερωτήσεις.Η απάντηση είναι η ίδια σε όλους: «Αυτή τη στιγμή έχουμε στόχο το πρωτάθλημα. Μας συγχωρείτε αλλά ο παίκτης πρέπει να μείνει συγκεντρωμένος».
Το συμβόλαιό του με την Γκενκ λήγει το 2027, όμως δύσκολα θα παραμείνει κάτοικος Βελγίου έως τότε. Ενα από τα όνειρά του, όπως είχε δηλώσει άλλωστε και ο ίδιος είναι πως «μια μέρα θα παίξω για τον ΠΑΟΚ». Αλλά αυτή η μια μέρα – αν έρθει – θα αργήσει πολύ να έρθει. Γιατί ο Καρέτσας στα 17 του χρόνια έχει μπροστά του να διανύσει μια καριέρα σε μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Και σε μεγάλες ομάδες.
Ηδη η ιταλική ιστοσελίδα «Tuttomercatoweb» αναφέρει ότι η Νάπολι, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Λίβερπουλ και η Νιούκαστλ παρακολουθούν στενά τον νεαρό παίκτη, εντυπωσιασμένοι από τις εμφανίσεις του τόσο με την ομάδα του όσο και με την Εθνική Ελλάδας.
Παράλληλα, βελγικά μέσα ενημέρωσης επισημαίνουν ότι η Μπάγερν Μονάχου έχει επίσης εκδηλώσει ενδιαφέρον για τον Καρέτσα, αναγνωρίζοντας το ταλέντο και τις προοπτικές του. Ειδικά η Βαυαροί που διατηρούν «προνομιακή» σχέση με την Γκενκ, έχουν ένα λόγο παραπάνω να τον έχουν από κοντά.
Το βέβαιο είναι ότι ο Κωνσταντίνος, έχοντας πίσω του μία ισχυρή και εξαιρετική οικογένεια, παραμένει προσγειωμένος, χαίρεται το ποδόσφαιρο και όταν έρθει η ώρα, όλα θα γίνουν όπως πρέπει. Το μέλλον του ανήκει και το ξέρει. Υγιής να είναι, και τα καλύτερα έρχονται. Πολύ σύντομα!
Σφοδρό τροχαίο δυστύχημα σημειώθηκε το πρωί της Κυριακής 30 Μαρτίου στον Άγιο Στέφανο, στη Χαλκίδα.
Υπό αδιευκρίνιστες μέχρι στιγμής συνθήκες, ένα ΙΧ όχημα, το οποίο κινούνταν στο 4 χιλιόμετρο της επαρχιακής οδού Χαλκίδας – Ερέτριας, προσέκρουσε με μεγάλη ταχύτητα πάνω σε δέντρο.
Η σύγκρουση ήταν τόσο ισχυρή που το αυτοκίνητο μετατράπηκε σε άμορφη μάζα σιδερικών, ενώ οι εικόνες από το σημείο του ατυχήματος είναι συγκλονιστικές.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Στιγμιότυπο από το σφοδρό τροχαίο στη Χαλκίδα
Κατά πληροφορίες του eviathema.gr, στο όχημα επέβαιναν δύο άτομα από το Ίλιον Αττικής, τα οποία απεγκλωβίστηκαν χωρίς τις αισθήσεις τους έπειτα από επιχείρηση 8 στελεχών της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Χαλκίδας με τρία οχήματα και τη συνδρομή διασωστών του ΕΚΑΒ.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Χωρίς τις αισθήσεις τους #απεγκλωβίστηκαν 2 άτομα από Ε.Ι.Χ. αυτοκίνητο και παραδόθηκαν στο ΕΚΑΒ, συνεπεία τροχαίου, στο 4 χλμ της Επ. Οδ. Χαλκίδας – Ερέτριας. Επιχείρησαν 8 #πυροσβέστες με 3 οχήματα.
— Πυροσβεστικό Σώμα (@pyrosvestiki) March 30, 2025
Τα δύο άτομα, που ήταν 20 ετών, μεταφέρθηκαν εσπευσμένα στο νοσοκομείο Χαλκίδας, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός τους. Τα ακριβή αίτια του δυστυχήματος διερευνώνται από τις Αρχές.
Δείτε βίντεο από το σημείο:Φαντασθείτε κάθε 25η Μαρτίου στα κέντρα των πόλεων να μην παρελαύνει στρατός, να μην μας ξεκουφαίνουν τα αεροπλάνα, να μην κορδώνονται στις εξέδρες οι επίσημοι, καμαρώνοντας πρώτα τους εαυτούς τους και έπειτα τα ένστολα νιάτα μας… Αλλά να πλημμυρίζουν δρόμοι και πλατείες από λαό που θα γλεντάει, θα τραγουδάει και θα ερωτοτροπεί, θα διατρανώνει παντοιοτρόπως την ελευθερία του! Το να χορεύουν ξένοιαστα καλαματιανό ή σέικ ή χιπ-χοπ τα παιδιά (κι ας τα αποκαλεί «κωλόπαιδα» ο πικρόχολος ποιητής Χριστιανόπουλος) θα ήταν η μεγαλύτερη δικαίωση για τους αγώνες των προγόνων τους. «Εμείς για αυτό ματώσαμε: για να μη ζείτε εσείς σκυφτοί, με παγωμένο αίμα…» θα μας ψιθύριζε το ανοιξιάτικο αεράκι την ευλογία του Κολοκοτρώνη και του Διάκου και της Μαντώς.
Αλίμονο. Η εθνική Ιστορία εξ αρχαιοτάτων χρόνων μάς παραδίδεται ως μία αδιάκοπη σειρά από θανάσιμους κινδύνους που απαιτούν υπεράνθρωπες θυσίες για να αποκρουστούν. Από θρασύδειλους εχθρούς που απεργάζονται την καταστροφή μας. Από σκλαβωμένους αδελφούς – πώς να τους εγκαταλείψουμε στη μοίρα τους; Πόσα τοπωνύμια μαχών διαβάζεις σκαλισμένα στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη; Ποια εντολή παραδίδεται από γενιά σε γενιά; «Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι». Να αποδειχθούμε αντάξιοί τους. Να μην τους ντροπιάσουμε.
«Στους καιρούς μας τα πράγματα έχουν αλλάξει. Το δόγμα της Ελλάδας είναι απολύτως αμυντικό. Δεν παραδίδουμε ούτε εποφθαλμιούμε σπιθαμή γης».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Αλήθεια; Γιατί τότε σε κάθε ευκαιρία καυτηριάζεται από τα πλέον επίσημα χείλη η συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου; Γιατί δεν στέργουμε να λησμονήσουμε τις χαμένες πατρίδες, ιδίως όσοι έχουμε μικρασιατική καταγωγή; Γιατί – το κυριότερο – είμαστε τρίτοι σε στρατιωτικές δαπάνες στο ΝΑΤΟ, μετά την Πολωνία και τις Ηνωμένες Πολιτείες; «Προετοιμαζόμενοι για τον πόλεμο, διασφαλίζουμε την ειρήνη». Σύμφωνοι.
Και πώς αλήθεια θα προετοιμάζονταν ψυχολογικά για τον πόλεμο εκείνοι που θα κληθούν – ο μη γένοιτο – να τον διεξαγάγουν; Οι γυναίκες και οι άντρες των ενόπλων μας δυνάμεων; Πώς θα διατηρούσαν το φρόνημά τους υψηλό; Εμπεδώνοντας ότι η Ελλάδα δεν διεκδικεί απολύτως τίποτα; Οτι σε τυχόν σύρραξη το επιθυμητό από εμάς αποτέλεσμα είναι η ισοπαλία;
Το μακρινό 1993 υπηρετούσα στο Ναυτικό. Συνέβαιναν και τότε δραματικές αλλαγές, μετά την κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας έμοιαζε να προοιωνίζεται τη ρευστοποίηση των Βαλκανίων γενικά. Παλιά μέτωπα ξανάνοιγαν, αν μη τι άλλο στο φαντασιακό μας. Οι στρατιωτικές μπάντες ξεκινούσαν με το «Μακεδονία ξακουστή». Το «Εχω μια αδελφή, κουκλίτσα αληθινή, τη λένε Βόρεια Ηπειρο» είχε ξανάρθει στη μόδα, το κραυγάζαμε ρυθμικά παρελαύνοντας. Το βλέμμα μας παρέμενε στραμμένο βέβαια προς Ανατολάς. «Θα σπάσουμε τα σύνορα, θα μπούμε στην Τουρκία!» απειλούσαμε. Οι βατραχάνθρωποι, με τους οποίους μοιραζόμασταν το στρατόπεδο Παλάσκα, μας διηγούνταν ότι υπό την ηγεσία του θρυλικού Ντάνυ Θεοφανίδη, έμπαιναν τις αφέγγαρες νύχτες σε φουσκωτά. Και έβγαιναν στην απέναντι όχθη του Αιγαίου και έκαναν τζεϊμσμποντικά ανδραγαθήματα. «Τρώμε τουρκόπιτα!» επαίρονταν.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Τα παίρναμε τοις μετρητοίς όλα εκείνα; Προφανώς όχι. Θαυμάζαμε ωστόσο την ορμή, τη λεβεντιά των παιδιών που ήταν ολόψυχα ταγμένα στο εθνικό ιδεώδες όπως το αντιλαμβάνονταν. Που δάκρυζαν μπροστά στη γαλανόλευκη, θα την υπερασπίζονταν ως την τελευταία ρανίδα του αίματός τους. Θα διανοούμασταν ποτέ να κρυφογελάσουμε, να τους αντιμετωπίσουμε έστω συγκαταβατικά; Να αποπειραθούμε να τους εξηγήσουμε ότι τη σήμερον ημέρα ο κυβερνοχώρος μετράει ασυγκρίτως περισσότερο από τις βραχονησίδες, κάλλιο να χειρίζεσαι αλγορίθμους παρά μυδράλια; Πού θα βρίσκαμε τέτοια οίηση εμείς, οι φλώροι, οι κουλτουριάρηδες, που μετρούσαμε τις μέρες της θητείας αντίστροφα, αδημονούσαμε να ξαναγίνουμε πολίτες, να επιστρέψουμε στη γλυκιά μας καθημερινότητα υπό τη δική τους προστασία; Ακούστηκαν υβριστικά, λέει, συνθήματα προχθές στο Σύνταγμα. Προσέβαλαν τα «πιλάφια», οι υπαξιωματικοί του Ναυτικού, την αυτοεικόνα μας ως μιας κοινωνίας πολιτισμένης, που αποστρέφεται τον σεξισμό και τον σοβινισμό. Μακάρι να εκφράζουμε εσαεί τέτοιες ευαισθησίες. Να έχουμε την πολυτέλεια να ξεχνάμε ποιοι, την πιο δύσκολη στιγμή, θα πέσουν πρώτοι στη φωτιά.
Εύλογο είναι να καταβάλλονται προσπάθειες για να υποβαθμιστεί το θέμα, όμως ένα πρόβλημα δεν εξαφανίζεται επειδή εμείς αποφασίζουμε να το αγνοήσουμε. Η χουλιγκανική συμπεριφορά ορισμένων σπουδαστών (όχι όλων) της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών Ναυτικού, στην πρόσφατη παρέλαση της 25ης Μαρτίου, ήταν κάτι όχι απλώς απαράδεκτο, αλλά και υπονομευτικό για την εικόνα της αξιοπιστίας των Ενόπλων Δυνάμεων, την οποία, σε τελευταία ανάλυση, υποτίθεται ότι προβάλλει η παρέλαση.
Το πρωτεύον ζήτημα δεν είναι το περιεχόμενο των συνθημάτων που κραύγαζαν οι σπουδαστές, ούτε βέβαια η αγοραία γλώσσα που αρμόζει σε χούλιγκαν. Δεν έχει σημασία τι φώναξαν, σημασία έχει ότι φώναξαν. Η πράξη τους αναιρεί ολόκληρη την τελετουργία της παρέλασης. Γιατί, στο κάτω κάτω, τι είναι μια στρατιωτική παρέλαση; Για ποιο λόγο γίνεται, με αφορμή εθνικές επετείους; Μια επίδειξη πειθαρχίας και ισχύος είναι η παρέλαση, γι’ αυτό γίνεται. Ο σκοπός της είναι να δείξει, μέσα και έξω, πόσο άψογη είναι η πειθαρχία με την οποία λειτουργεί η στρατιωτική μηχανή της χώρας. Τα συνθήματα εξευτελίζουν και ακυρώνουν όλο το εγχείρημα.
Σαν να μην έφτανε το κάζο αυτό από μόνο του, έρχεται από πάνω και η Αριστερά για να κάνει ακόμη δυσκολότερη τη σωστή αντιμετώπιση του προβλήματος, επειδή προτάσσει την ιδεολογική διάσταση του συμβάντος και μεταφέρει τη συζήτηση στο περιεχόμενο του συνθήματος, λες και αυτό είναι το πρόβλημα. Ετσι, όμως, υποχρεώνονται κάποιοι δεξιοί της ΝΔ να υπερασπιστούν τους απείθαρχους για τον χουλιγκανισμό τους, διότι αν επικρατήσει η άποψη ότι πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά (δηλαδή, έξω από τη σχολή και χαίρετε), ώστε ποτέ ξανά να μη διανοηθεί κανείς να επαναλάβει την πράξη τους, η έκβαση αυτή θα μπορεί να θεωρηθεί ως νίκη για την Αριστερά. Το θέμα, με άλλα λόγια, μπερδεύεται και γίνεται πολιτικό, ενώ είναι καθαρά τεχνικό: είναι σαν να τράκαραν δύο άρματα μάχης στην παρέλαση.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Κατανοητοί οι λόγοι για τους οποίους οι δεξιοί ανταποκρίνονται στην πρόκληση της Αριστεράς, αλλά η στάση τους δεν βοηθά. Μάλλον δυσχεραίνει την αντιμετώπιση της απειθαρχίας και συσκοτίζει το πρόβλημα. Πάρτε το παράδειγμα του Θανάση Πλεύρη: «Δεν θα τα βάψουμε μαύρα», λέει, «που η Τουρκία ενοχλήθηκε την 25η Μαρτίου». Δύο ερωτήσεις για τον κ. Πλεύρη. Η πρώτη: είναι ο σκοπός των παρελάσεων να ενοχλείται η Τουρκία; Γιατί αν είναι αυτός, τότε μπορώ να σκεφτώ πολύ απλούστερους και λιγότερο δαπανηρούς τρόπους για να το πετύχουμε. Η δεύτερη: είναι το νόημα της 25ης Μαρτίου ότι η Τουρκία συνουσιάζεται με κάποιον; (Του οποίου μάλιστα την ταυτότητα το σύνθημα δεν την αποκαλύπτει, αν και πολύ θα θέλαμε να ξέραμε…).
Δηλώνει επίσης ο κ. Πλεύρης ότι τέτοιους ναύτες θέλει να στελεχώσουν τις φρεγάτες Μπελαρά του Ναυτικού μας. Θέλει, δηλαδή, ναύτες με υψηλό φρόνημα και απείθαρχους. Δεν θα τους προτιμούσε ναύτες με το ίδιο ακριβώς φρόνημα (δεν θα διαφωνήσουμε σε αυτό), αλλά πειθαρχημένους; Προσωπικά, θα επέλεγα το δεύτερο και είμαι βέβαιος ότι, υπό διαφορετικές συνθήκες, το ίδιο θα επέλεγε και εκείνος, διότι εκτός από δεξιός ο κ. Πλεύρης είναι ή τουλάχιστον δείχνει ότι είναι και λογικός άνθρωπος.
Δεύτερο περιστατικό, από το περιθώριο της παρέλασης αυτό, που όμως συμπληρώνει την εικόνα της αταξίας, είναι αυτό με τη γυναίκα που προσπάθησε να γράψει σύνθημα στο Μνημείο του Αγνώστου. Στις χώρες με τις οποίες εμείς φανταζόμαστε ότι ανήκουμε στην ίδια κατηγορία, ξέρετε πώς αντιμετωπίζονται παρόμοια περιστατικά; Με άκρα αυστηρότητα, όπως αρμόζει στην ιερότητα του μνημείου: ο φρουρός αρπάζει τον επίδοξο χούλιγκαν και τον παραδίδει σηκωτό στην Αστυνομία που βρίσκεται δίπλα. Εδώ, ο καημένος ο στρατιώτης προσπαθούσε να κάνει διάλογο με τη συγκεκριμένη γυναίκα, αντί να την μπαγλαρώσει κανονικά.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Δεν παραπονιέμαι όμως, μη νομίζετε! Αντιθέτως, βρίσκω ότι η εικόνα της έξαλλης κυρίας ταιριάζει θαυμάσια με μια παρέλαση, στην οποία ένα άγημα κραυγάζει χουλιγκανικά συνθήματα, για το χειροκρότημα της εξέδρας.
Οπως ταιριάζει, δυστυχώς, με τα λαμπρά εγκαίνια στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας της Κιβωτού Εθνικής Μνήμης του εντυπωσιακού έργου (αν κρίνω από τις φωτογραφίες) του Κώστα Βαρώτσου, στον περιβάλλοντα χώρο του υπουργείου. Κοινός παρονομαστής και των τριών είναι το χειροκρότημα της εξέδρας…
Η πρώτη μας συνάντηση έγινε το 2018, όταν ο Εκρέμ Ιμάμογλου ήταν δήμαρχος στο Μπεϊλίκντουζου.
Με είχε καλέσει για να με τιμήσει για τη συμβολή μου στην ειρήνη και την ελληνοτουρκική φιλία. Η τελετή βράβευσης ήταν συγκινητική, αλλά πιο εντυπωσιακή ήταν η ξενάγηση που ακολούθησε στην πόλη του.
Γνώρισα έναν δήμαρχο με φαντασία, όραμα και προοδευτικό πνεύμα.googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Μου μίλησε με περηφάνια για την καταγωγή του από την Τραπεζούντα, εκεί όπου γνώρισε τη σύζυγό του, Διλέκ.
Και για τη Διλέκ, μιλούσε με βαθιά αγάπη και σεβασμό. Και οι δύο με σπουδές στο μάνατζμεντ και τη διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού, με κοινωνική δράση και ευαισθησία.
Η Διλέκ είχε ιδιαίτερη παρουσία στους αγώνες για τα δικαιώματα των γυναικών, των ατόμων με αναπηρία και των νέων της Πόλης, στηρίζοντας με πάθος τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης (του Συμβουλίου της Ευρώπης) για την καταπολέμηση της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Σε ένα γεύμα στον Βόσπορο προς τιμή του, στο σπίτι της Σεβίντς Ινονού, χήρας του πρώην πρωθυπουργού, γνώρισα και τη Διλέκ μαζί με τον γιο τους, Μεχμέτ.
Η παρουσία τους συμβόλιζε μια ισχυρή σύνθεση: μεταξύ της παραδοσιακής τους καταγωγής και μιας σύγχρονης, δημοκρατικής Τουρκίας.
Ενσάρκωναν την επιθυμία πολλών Τούρκων για μια κοινωνία που συνδυάζει τις ρίζες με την πρόοδο, την ισότητα και τον σεβασμό στα δικαιώματα.Καθώς περπατούσαμε μαζί στην πόλη του, το Μπεϊλίκντουζου, ο Εκρέμ μου έδειχνε τα πάρκα, τα πολιτιστικά κέντρα, τα έργα τέχνης. «Θέλω μια πόλη με οξυγόνο», μου επαναλάμβανε. Και εννοούσε το οξυγόνο των 250.000 δέντρων που φύτεψε αλλά και το «οξυγόνο» του πολιτισμού, του αθλητισμού και της δημοκρατικής συμμετοχής.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });«Ξέρεις, Γιώργο, για μένα ο πολιτισμός δεν είναι πολυτέλεια, είναι η αναπνοή της πόλης», μου είπε κάποια στιγμή. Είχε φτιάξει βιβλιοθήκες, πολιτιστικά συμβούλια με τη συμμετοχή πολιτών και φεστιβάλ ανοιχτά σε όλους.
Περπατώντας μαζί του, έβλεπα μια καταπράσινη πλαγιά που είχε μεταμορφωθεί σε ανοιχτό πολιτιστικό πάρκο.Ενιωθα πως η τέχνη και η φύση συνυπάρχουν αρμονικά.
Καλούσε καλλιτέχνες από κάθε γωνιά του πλανήτη, κάθε χρόνο, να μοιραστούν το όραμά τους με την πόλη και εκείνοι, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, άφηναν πίσω τους ένα έργο, ένα κομμάτι του κόσμου τους.
Ετσι, το πάρκο γινόταν ένας ζωντανός χάρτης πολιτισμού, ένας χώρος ελευθερίας.
«Ηθελα να φέρω τον πολιτισμό στην καθημερινότητα, όχι σε αποστειρωμένα σαλόνια.
Για μένα, ο πολιτισμός είναι βαθιά δημοκρατικός. Η συμμετοχή ενώνει, θεραπεύει και δυναμώνει τις κοινότητες», ήταν ο λόγος του που συνόδευε το όραμά του, το όραμα που έβλεπα μπροστά μου να έχει γίνει πραγματικότητα. Αυτό το όραμα, για μια ελεύθερη, ανοιχτή και δημοκρατική Τουρκία, είναι που σήμερα διώκεται από τον αυταρχισμό.
Η σχέση μας εξελίχθηκε σε βαθιά φιλία και ουσιαστική συνεργασία, όταν έγινε δήμαρχος Κωνσταντινούπολης. Μαζί παρακολουθήσαμε συναυλίες του Ζουλφού Λιβανελί, φωνές ελευθερίας και ειρήνης, πάντα με αναφορές στον Μίκη Θεοδωράκη και τη Μαρία Φαραντούρη.
Συμμετείχαμε μαζί σε σεμινάρια των σοσιαλιστών δημάρχων της Τουρκίας. googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Ο ίδιος παρουσίαζε το δικό του μοντέλο που εφάρμοζε στην Πόλη: της συμμετοχικής αυτοδιοίκησης, φέρνοντας τη «διαύγεια» για να χτυπήσει τη διαφθορά, πράσινες υποδομές, πάρκα και πεζόδρομους, κοινωνική στέγαση και ψηφιακή διακυβέρνηση.
Με τους συνεργάτες του, μέσα από το Συμπόσιο της Σύμης και το Συμβούλιο της Ευρώπης, κάναμε αγώνα για τη συμμετοχική δημοκρατία και μια κοινή πορεία πράσινης μετάβασης, ενώνοντας τα χέρια μας για ένα όραμα ειρήνης.
Με πόνο έμαθα ότι αυτοί οι φίλοι μου και συνεργάτες του βρίσκονται στη φυλακή.Ομως η πρόσφατη, θριαμβευτική εκλογή του, με τη στήριξη 15 εκατομμυρίων πολιτών, ήταν ένα ηχηρό μήνυμα, ξέσπασμα ελπίδας απέναντι στον αυταρχισμό. Με έμπνευση από την Ελλάδα και το ΠΑΣΟΚ, που άνοιξε τις κάλπες το 2004, το CHP μετέτρεψε την εκλογική κάλπη σε μαζικό κάλεσμα για μια ανοιχτή κοινωνία και πεδίο αναγέννησης της δημοκρατίας.
Σήμερα, πίσω από τα σίδερα, δεν είναι μόνος. Είναι σύμβολο δημοκρατίας. Σύμβολο αγώνα, που δεν περιορίζεται από σύνορα, γιατί η απειλή για την ελευθερία είναι σήμερα παγκόσμια.
Η φωνή του, ακόμη και μέσα από τη φυλακή, μας καλεί: να επιμείνουμε, να αγωνιστούμε, να χτίσουμε κοινωνίες δικαίου, ελευθερίας και αξιοπρέπειας.
Μαζί και για όλους.
Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου είναι πρώην πρωθυπουργός, βουλευτής Αχαΐας με το ΠΑΣΟΚ
Ο Ολυμπιακός είναι σε κάθε άκρη της Γης και αυτό επιβεβαιώθηκε για άλλη μία φορά με το ταξίδι που έκαναν τα τρόπαια του Europa Conference League και UEFA Youth League στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Οι φίλοι των Ερυθρόλευκων που ζουν στη Νέα Υόρκη είχαν την ευκαιρία να φωτογραφηθούν με τα τρόπαια και να τα δουν από κοντά, με σκοπό να θυμηθούν την εντυπωσιακή περσινή χρονιά στο κορυφαίο ευρωπαϊκό στερέωμα.
Η ΠΑΕ Ολυμπιακός ανάρτησε ένα πολύ όμορφο βίντεο από την ιστορική «Times Square», με τους οπαδούς των Πειραιωτών να μιλούν για την ομάδα και την ευκαιρία που τους έδωσε να δουν από κοντά τα δύο μεγάλα αυτά τρόπαια.
Δείτε το βίντεο:«Έμεινα πολύ εντυπωσιασμένος από τον Αλέξη Τσίπρα», υπογράμμισε ο καθηγητής του Χάρβαρνυ, Peter Hall, που συντόνισε μία από τις διαλέξεις του πρώην πρωθυπουργού στο αμερικανικό πανεπιστήμιο.
Όπως είπε ο γνωστός καθηγητής στο τμήμα Ευρωπαϊκών Σπουδών Peter Hall, μιλώντας στο MEGA, «η Ευρώπη αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις αυτή τη στιγμή. Ο κ. Τσίπρας είναι ο τύπος του έμπειρου πολιτικού που μπορεί να μιλήσει από πρώτο χέρι για τη δική του οπτική πάνω σε αυτές τις προκλήσεις».
Πρόσθεσε πως «η διάλεξη του Αλ. Τσίπρα ήταν εξαιρετικά πετυχημένη, καθώς η αίθουσα ήταν κατάμεστη, αναγκαστήκαμε να διώξουμε κόσμο». Υπογράμμισε ότι η διάλεξη έγινε στα αγγλικά, με τον πρώην πρωθυπουργό, όπως είπε ο καθηγητής του Harvard, να μιλά «άπταιστα, πολύ εκλεπτυσμένα αγγλικά».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Σύμφωνα με τον ίδιο, «το κοινό έφυγε, όπως και εγώ, με τη γενική εντύπωση ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά ευφυή, δυναμική πολιτική προσωπικότητα που είναι βαθιά αφοσιωμένη και προβληματισμένη από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη».
Συμπλήρωσε ότι εκτιμά «πως όταν έχεις υπάρξει πρωθυπουργός της Ελλάδας στη διάρκεια της κρίσης του ευρώ, το Χάρβαρντ δεν είναι και τόσο τρομακτικό όσο φαντάζεται κανείς. Ήταν πολύ άνετος και θα βρίσκεται στο Χάρβαρντ για αρκετές εβδομάδες προκειμένου να συζητήσει με ένα ευρύ φάσμα φοιτητών και μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας».
Τόνισε ότι πρώην πρωθυπουργός ρωτήθηκε για το ποια συμβουλή θα έδινε σήμερα σε Ευρωπαίους πολιτικούς που έχουν να διαχειριστούν τον Βλάντιμιρ Πούτιν και τον Ντόναλντ Τραμπ. Όπως είπε ο Peter Hall, «η απάντησή του ήταν ότι αυτό μπορεί να είναι δύσκολο. Αυτό που πρέπει να επιδιώκει κανείς είναι μια αίσθηση αμοιβαίου σεβασμού».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); «Ο Τσίπρας είναι ο τύπος του έμπειρου πολιτικού που μπορεί να μιλήσει από πρώτο χέρι»Τέλος, ο Peter Hall επισήμανε ότι «στο δείπνο του έγινε μια δύσκολη ερώτηση από κάποιον για θέματα μετανάστευσης», με τον Αλ. Τσίπρα να επικεντρώνεται, «στην ανάγκη εξισορρόπησης. Από τη μία πλευρά στην προστασία των συνόρων, από την άλλη στη διασφάλιση της ευημερίας των αιτούντων άσυλο. Είχα την αίσθηση ότι δεν απαντούσε μόνο ως πολιτικός αλλά και ως άνθρωπος».
Όσα ανέφερε ο καθηγητής του Harvard στο MEGA:
Τραγωδία σημειώθηκε σήμερα Κυριακή, 30 Μαρτίου, στη Θεσσαλονίκη, καθώς ένας 31χρονος άνδρας βρέθηκε νεκρός μέσα στο σπίτι του, στην περιοχή της Χαριλάου.
Ειδικότερα, ο 31χρονος βρέθηκε κρεμασμένος σε εσωτερική σκάλα του σπιτιού, επί της οδού Λ. Πορφύρα. Το άψυχο σώμα του εντόπισε η μητέρα του, σύμφωνα με τη voria.gr.
Η αστυνομία ειδοποιήθηκε για το τραγικό περιστατικό στις 11.40 το πρωί. Πληροφορίες αναφέρουν πως ο 31χρονος αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα.