Εισαγωγή    

Με αφορμή τη συζήτηση για το πανεπιστημιακό άσυλο

Η πορεία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της  χώρας μας, όπως είναι φυσικό, καθρεφτίζει τις εξελίξεις της πολύπαθης ιστορίας και της στρεβλής κοινωνικο-οικονομικής ανάπτυξης του νεο-ελληνικού κράτους. Τριάντα επτά χρόνια πέρασαν από τότε που θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά το Πανεπιστημιακό άσυλο και τώρα γίνεται αντικείμενο συζήτησης μεταξύ των κομμάτων. Ας δούμε όμως σε ποιο πλαίσιο αυτό λειτούργησε και πώς το ζήτημα κατέληξε ως εδώ.  

Σε πρόσφατη ομιλία του Πρωθυπουργού που αναφερόταν στα θέματα εκπαίδευσης ειπώθηκε ότι «είναι υπερήφανος για τη δική του πορεία και είναι τιμή του που συμμετείχε στο μαθητικό κίνημα» και επί πλέον ότι «το νεολαιίστικο κίνημα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία του τόπου».

Kαι διερωτώμαι:

Μια μέρα ο Ιησούς Χριστός εμφανίζεται αθόρυβα, χωρίς να τον προσέξει κανένας και – πράγμα παράξενο – όλοι τον αναγνωρίζουν… Ο λαός σαν να τον τραβούσε μια ακατανίκητη δύναμη, όλοι μαζεύονται στο πέρασμά του και τον ακολουθούν.

 Σιωπηλός, περνά καταμεσής του πλήθους, μ’ ένα χαμόγελο απέραντης συμπάθειας. Η καρδιά του πλημμυρίζει από αγάπη, τα μάτια του αντανακλούν τη Γνώση, το Φως και τη Δύναμη…