Τεχνολογία

Συγκλονισμένη είναι η διεθνής κοινότητα από την είδηση ότι ο Πάπας Φραγκίσκος έφυγε από τη ζωή στα 88 του χρόνια, μετά από μακρά νοσηλεία για διπλή πνευμονία, χωρίς δυστυχώς να καταφέρει να αναρρώσει πλήρως δεδομένου και του προχωρημένου της ηλικίας του.

Ο Πάπας Φραγκίσκος ήταν μια φωνή υπέρ των φτωχών που ξεπέρασε τη σθεναρή αντίσταση για να αναμορφώσει την Καθολική Εκκλησία, γράφει το CNN. Μεταξύ άλλων αναφέρεται στα λόγια του καρδινάλιου Κέβιν Φάρελ ο οποίος σημείωσε ότι ο Πάπας «μας δίδαξε να ζούμε τις αξίες του Ευαγγελίου με πίστη, θάρρος και καθολική αγάπη, ιδιαίτερα υπέρ των φτωχότερων και των πιο περιθωριοποιημένων».

Πάπας Φραγκίσκος: Ο ξένος Τύπος για τον θάνατό του

Ο λατινοαμερικανός ποντίφικας δύο εβδομάδες μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο είχε ενθουσιάσει τους πιστούς κάνοντας μια αιφνιδιαστική εμφάνιση στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, που ήλπιζαν ότι θα καταφέρει να αναρρώσει πλήρως στην κατοικία του Casa Santa Marta πίσω στο Βατικανό.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Μια εξωστρεφής φιγούρα και ο πρώτος μη Ευρωπαίος ποντίφικας εδώ και σχεδόν 1.300 χρόνια, ο Φραγκίσκος υπερασπίστηκε τους φτωχούς, τους μετανάστες και το περιβάλλον, αλλά οι διαιρέσεις σχετικά με τις σχέσεις μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου και τον τρόπο αντιμετώπισης των σκανδάλων κακοποίησης εντός της εκκλησίας παρέμειναν, αναφέρει το αμερικανικό μέσο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ως ταπεινό μεταρρυθμιστή που συγκρούστηκε με τους συντηρητικούς χαρακτηρίζει τον Πάπα Φραγκίσκο το αμερικανικό περιοδικό «Newsweek». Οι συντηρητικοί επικριτές του του επιτέθηκαν σε πολλές από τις σημαντικές αποφάσεις που έλαβε, όπως η ευλογία των ομοφυλόφιλων ζευγαριών και οι μεταρρυθμίσεις στην καθολική εκκλησία.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Το BBC μεταδίδει τις αντιδράσεις των ξένων ηγετών μετά τη θλιβερή είδηση, όπως του προέδρου της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, που αποκάλεσε τον ποντίφικα «άνθρωπο της ταπεινότητας, πάντα στο πλευρό των πιο ευάλωτων», του Ολλανδού πρωθυπουργού Ντικ Σουφ που δήλωσε ότι «ο Πάπας Φραγκίσκος ήταν με κάθε τρόπο ένας άνθρωπος του λαού», της προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ρομπέρτα Μέτσολα που έκανε λόγο για «το μεταδοτικό του χαμόγελο που κατέκτησε τις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο», καθώς και του ισραηλινού προέδρου Ισαάκ Χέρτζογκ που μίλησε για την «απεριόριστη συμπόνια του».

Ο Guardian αναφέρεται στην είδηση τονίζοντας το γεγονός ότι πρόκειται για τον πρώτο Λατινοαμερικανό ποντίφικα της ιστορίας, τον οποίο σέβονταν εκατομμύρια καθολικοί σε όλο τον κόσμο.

Ξημέρωνε Παρασκευή, 21η Απριλίου 1967. Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Ελλάδας βρίσκονται στα κρεβάτια τους. Σε λίγο θα πιαστούν κυριολεκτικά στον ύπνο. Ισχυρές δυνάμεις του ελληνικού στρατού, καθοδηγούμενες από μια ολιγομελή ομάδα συνταγματαρχών και με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Γεώργιο Παπαδόπουλο πραγματοποιούν πραξικόπημα. Από το ραδιόφωνο, ύστερα από αλλεπάλληλα εμβατήρια, ανακοινώνεται ότι καταργούνται μια σειρά από άρθρα του Συντάγματος, που προστατεύουν θεμελιώδη δικαιώματα.

Μέσα από τις μαρτυρίες απλών πολιτών αλλά και ανθρώπων που απασχολούσαν, τότε, την πολιτική ζωή της χώρας, ζωντανεύουν οι πρώτες εκείνες δραματικές ώρες της Χούντας των Συνταγματαρχών, που θα έβαζε τη χώρα στον «γύψο» για τα επόμενα επτά χρόνια.

Οι δραματικές πρώτες ώρες του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου

«ΤΟ ΒΗΜΑ» της 25ης Απριλίου 1999 δημοσιεύει τη μαρτυρία του Αλέξανδρου Γεωργίου, 7 χρονών την ημέρα του πραξικοπήματος.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

«ΤΟ ΒΗΜΑ», 25.4.1999, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»

Aλέξανδρος Γεωργίουgoogletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

«Ήταν επτά παρά τέταρτο και βρισκόμουν στη γωνία των οδών Νικοσθένους και Ευτυχίδου, στο Παγκράτι, μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό μου και την μητέρα μας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

»Θα προτιμούσαμε να μη βρισκόμασταν εκεί, πρώτον επειδή ακόμη νυστάζαμε, έπειτα φορούσαμε εκείνες τις γαλάζιες ποδιές (ήταν υποχρεωτικές τότε) με λευκό γιακαδάκι και την απαραίτητη ζώνη. (…)

»Περιμέναμε το σχολικό που θα μας πήγαινε στη Λεόντειο. Ήταν μια απριλιάτικη ημέρα, με πολλή ζέστη και υγρασία. (…) [Το σχολικό] είχε καθυστερήσει και η μητέρα μας άρχισε να δείχνει σημεία νευρικότητας. Περιέργως, στον δρόμο δεν είχε εμφανισθεί, ούτε αυτοκίνητο ούτε τρόλεϊ. Δεν κυκλοφορούσε ψυχή…

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

»Ξαφνικά, μέσα από τους ατμούς της υγρασίας ακούσαμε πρώτα τον δυνατό θόρυβο μιας μηχανής, ανακατεμένο με μια κλαγγή μετάλλων. Έπειτα (…) είδαμε να ξεπροβάλει ένα άρμα μάχης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

»Ήταν, νομίζω, ένα Μ-48 – τεράστιο και αληθινό…Τη μητέρα μας την πήραν τα δάκρυα. Νόμιζε ότι γινόταν πόλεμος και θυμάμαι ότι είπε κάτι – ακατάληπτο σε εμάς – για το Κυπριακό.

»Εγώ όμως ήμουν ξεδιάντροπα πανευτυχής, μαγεμένος που έβλεπα για πρώτη φορά από κοντά ένα αληθινό “τανκ”. Oύτε λόγος φυσικά για σχολείο εκείνη την ημέρα. Φοβούμενη το χειρότερο, η μητέρα μας αποφάσισε να πάμε στο σπίτι της γιαγιάς μας, που ήταν πιο κοντά από το δικό μας.

»Εκεί περάσαμε την υπόλοιπη ημέρα απορροφημένοι από το παιχνίδι. Εντελώς αδιάφορη υπόκρουση, στο βάθος, τα εμβατήρια του ραδιοφώνου και η φορτισμένη συγκινησιακά συζήτηση των δύο γυναικών.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

»Στο σπίτι μας επιστρέψαμε την επομένη. Τις επόμενες ημέρες ένιωθα (ντρέπομαι που το λέω) ελεύθερος. Όχι μόνο επειδή δεν πηγαίναμε στο σχολείο, αλλά επίσης γιατί κανένας δεν καθόταν να ασχοληθεί για πολύ μαζί μας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Το έμβλημα της Χούντας των Συνταγματαρχών

Δεξιός ή αριστερός googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

»Κάτι άλλο σοβαρότερο απασχολούσε τους μεγάλους στο σπίτι, από το οποίο εμάς μας κρατούσαν απέξω. Μας άγγιξε μόνο για μερικά λεπτά, όταν μας κάλεσε ο πατέρας μας για να μας πει με απόλυτη σοβαρότητα:

“Όποιος σας ρωτήσει αν ο πατέρας σας είναι δεξιός ή αριστερός, όποιος και αν είναι, εσείς θα πείτε δεξιός»

»Ο αδερφός μου τον ρώτησε τι είναι δεξιός και τι αριστερός. “Θα σου πω άλλη φορά”, απάντησε, “εγώ πάντως είμαι δεξιός”. Χρειάστηκε να περάσουν επτά χρόνια για να μάθω τελικά την απάντηση…».

Τον Σεπτέμβριο του 1974, λίγες εβδομάδες μετά την πτώση της Δικτατορίας, «ΤΟ ΒΗΜΑ» δημοσιεύει αποσπάσματα του βιβλίου «Απόδραση από την Αμοργό», του Γεώργιου Αλ. Μυλωνά, που είχε διατελέσει υφυπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως και υφυπουργός Εθνικής Παιδείας επί πρωθυπουργίας Γεώργιου Παπανδρέου και αμέσως μετά την πτώση της Χούντας ανέλαβε υπουργός Μεταφορών στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

«ΤΟ ΒΗΜΑ», 8.9.1974, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»

Γεώργιος Αλ. Μυλωνάς

«Η όμορφη ανοιξιάτικη νύκτας της 20ης Απριλίου ήταν ήσυχη. Κατά τις 4.30’ το πρωί ή λίγο αργότερα με ξύπνησε το κουδούνισμα του τηλεφώνου δίπλα στο κρεβάτι μου.

»Ήταν κάποιος δημοσιογράφος από “Το Βήμα”, εφημερίδας των Αθηνών, που υποστήριζε το Κόμμα μας (σ.σ. την Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου), που μου μετέδιδε την είδηση πως το κτίριο της εφημερίδας είχε περικυκλωθή από στρατιωτικά τμήματα και άρματα μάχης και πώς προφανώς επρόκειτο για πραξικόπημα των στρατιωτικών.

»Και πρόσθεσε: “Στρατιώτες ανεβαίνουν τις σκάλες και κατευθύνονται προς το γραφείο μου τώρα. Κλείνω”.

»Προσπάθησα να επικοινωνήσω τηλεφωνικώς με μερικά άλλα πρόσωπα, αλλά σε λίγο το τηλέφωνό μου δεν λειτουργούσε. Είχε κοπή το ίδιο όπως και όλα τα τηλέφωνα στην Αθήνα για να αποτραπούν οποιεσδήποτε επαφές μεταξύ των δυνάμεων, που θα μπορούσαν να αντισταθούν στο πραξικόπημα. (…)

»Δεν αμφέβαλα καθόλου ως προς την προέλευση του πραξικοπήματος. Προερχόταν προφανώς από την Δεξιά αλλά δεν ήμουν καθόλου βέβαιος από ποια παράταξή της. (…)

»Κατά τις 6.00 το πρωί έβαλα το ραδιόφωνο. Δεν μεταδινόταν τίποτε άλλο από στρατιωτική μουσική. ‘Επειτα από λίγο ακούσθηκε μια φωνή να ανακοινώνη ότι είχε κηρυχθή στρατιωτικός νόμος σε όλη τη χώρα, πως όλα τα άρθρα του Συντάγματος, τα σχετικά με τα δικαιώματα του ανθρώπου, τις πολιτικές ελευθερίες, τις εκλογές κλπ, αναστέλλονταν και ότι σχετικό διάταγμα είχε υπογραφή από τον βασιλέα και την κυβέρνηση.

»Αργότερα αποδείχθηκε πως το διάταγμα είχε υπογραφή από μια ομάδα συνταγματαρχών του στρατού που αποκαλούσαν τον εαυτό τους “κυβέρνηση”  και ότι δεν είχε ποτέ προσυπογραφή από τον βασιλέα.

»Η κήρυξη στρατιωτικού νόμου ήταν μια πράξη καθαρά δικτατορική που έγινε από μια στρατιωτική χούντα και απέβλεπε κυρίως στην αποτροπή της διεξαγωγής των εκλογών.

Το αυτοκίνητο του Βασιλιά

»Κατά τις 7.00 το πρωί βγήκαμε έξω. Τα πάντα φαίνονταν ήσυχα στο προάστιο του Ψυχικού, οπού ζούσαμε. Μιλήσαμε με τους γείτονες. Κανένας δεν φαινόταν να γνωρίζη τίποτε περισσότερο από το γεγονός ότι τανκς κατέλαβαν τον κέντρο της Αθήνας και ότι είχε κηρυχθή δικτατορία.

(…)

»Λίγο αργότερα, καθώς ήμουν στον κήπο και μιλούσα με τους γείτονες από την άλλη μεριά του τοίχου, είδα να περνά το αυτοκίνητο του βασιλέως. Ωδηγούσε ο ίδιος, αλλά υπήρχαν και πέντε αξιωματικοί μαζί του, δύο μπρος και τρεις πίσω.

»Δεν ανεγνώρισα κανένα απ’ αυτούς. Ο βασιλιάς φαινόταν να κατευθύνεται προς το σπίτι της μητέρας του βασίλισσας Φρειδερίκης, που βρισκόταν σε απόσταση ενός χιλιομέτρου περίπου. Η εικόνα ήταν παράξενη: έδινε την εντύπωση πως ο άνθρωπος αυτός είχε απαχθή. Δεν με είδε. Φαινόταν όμως πολύ ωχρός και το πρόσωπό του είχε καλυφθή από κατήφεια.

Στο σπίτι των Παπανδρέου

»Λίγο αργότερα πήγα στο σπίτι του Ανδρέα Παπανδρέου περπατώντας κάπου χίλια μέτρα. Είδα την τζαμαρία της εισόδου σπασμένη. Ανέβηκα τα σκαλοπάτια ανήσυχος, και χτύπησα το κουδούνι. Η Αμερικανίδα σύζυγός του Μάργκαρετ άνοιξε την πόρτα.

»Ήταν έκδηλα πολύ συγχυσμένη και μου αφηγήθηκε, τα όσα έγιναν εκείνη τη νύκτα».

«ΤΟ ΒΗΜΑ», 9.4.2006, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»

Τριάντα εννέα χρόνια αργότερα, το 2006, η Μαργαρίτα Παπανδρέου αφηγήθηκε στο «ΒΗΜΑ» και τον Αλέξη Παπαχελά, όσα είχαν συμβεί.

Μαργαρίτα Παπανδρέου

«Ήταν περίπου 2.30 το πρωί. Ο Ανδρέας και εγώ κοιμόμασταν, όπως επίσης και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, τα τέσσερα παιδιά μας, η μητέρα του Ανδρέα, η μητέρα μου και ο πατέρας μου, που είχαν έρθει από τις ΗΠΑ για επίσκεψη.

»Ξαφνικά ξυπνήσαμε από τον ήχο ενός πυροβολισμού έξω από το σπίτι και τον ήχο ενός τζαμιού που σπάει στην εξώπορτα. Την ίδια στιγμή ο Μανώλης, ο φρουρός του Ανδρέα που έμενε στο χολ στο κάτω πάτωμα εκείνο το βράδυ, άρχισε να βαράει την πόρτα μας φωνάζοντας ότι στην πόρτα βρίσκονταν άνθρωποι με όπλα.

Πανικός

»Τον θυμάμαι να φωνάζει: “Κύριες υπουργέ, τι να κάνω, τι να κάνω;”. Την ίδια στιγμή ο Γιώργος ήρθε τρέχοντας στο δωμάτιό μας και οι τρεις μας ανεβήκαμε τα σκαλιά για το τρίτο πάτωμα, όπου βρισκόταν το γραφείο του Ανδρέα.

»Τα δύο άλλα αγόρια μας, ο Νίκος και ο Ανδρέας, κοιμούνταν στο γραφείο καθώς οι γονείς μου είχαν πάρει την κρεβατοκάμαρά τους. Ακόμη θυμάμαι τα αναστατωμένα, τρομαγμένα πρόσωπά τους καθώς ενστικτωδώς σήκωσα το τηλέφωνο για να πάρω τον πατέρα του. Ο Ανδρέας έβγαλε ένα όπλο από το συρτάρι του γραφείου του.

»Στην άλλη άκρη του τηλεφώνου ήταν ο Καραμπόλης, ο φρουρός του προέδρου, ο οποίος μου είπε, όταν του ζήτησα με κομμένη την ανάσα “να μου δώσει τον πρόεδρο”: “Ήρθαν και τον πήραν”.

(…)

»Εν τω μεταξύ ήξερα ότι σύντομα η συμμορία κάτω θα κατάφερνε να σπάσει την πόρτα και να ορμήσει στο σπίτι. Είπα στον Ανδρέα ότι το καλύτερο θα ήταν να πάω κάτω και να τους αντιμετωπίσω, να τους προκαλέσω κάποιον αντιπερισπασμό ώστε να έχει μια ευκαιρία να φύγει.

»Πώς ακριβώς θα κατάφερνε να διαφύγει από τον τρίο όροφο δεν τον ήξερα. Καθώς έφευγα ο Ανδρέας και ο Γιώργος άρχισαν να πηγαίνουν προς μία πόρτα με κλειστά παραθυρόφυλλα που οδηγούσε στην βεράντα.

»Άκουσα τον Ανδρέα να λέει στον Νίκο να κλειδώσει την πόρτα πίσω του. Έφτασα στο χολ του δευτέρου ορόφου την ίδια ώρα που κάποιοι άνδρες που φώναζαν ανέβαιναν τα σκαλιά από το πρώτο πάτωμα.  (…)

Αναζητώντας τον Ανδρέα

»Η πρώτη ερώτησή τους ήταν: “Πού είναι ο υπουργός;”. (…) “Στο σπίτι του πατέρα του”. Αυτό βέβαια δεν φαινόταν ιδιαίτερα πιθανόν στις 2.30 το πρωί, οπότε ο επικεφαλής των εισβολέων έδωσε τη διαταγή να ψάξουν το σπίτι.

»Οι δύο άνδρες που ανέβηκαν τα σκαλιά προς το γραφείο επέστρεψαν σύντομα και ανέφεραν ότι βρήκαν μόνο δύο παιδιά στο πάνω πάτωμα. Ένιωσα υπέροχα. Ο Ανδρέας είχε κάπως καταφέρει να φύγει. (…)

»Αυτό που συνέβη στην πραγματικότητα είναι ότι ο Γιώργος τον είχε βοηθήσει να ανεβεί στην οροφή του γραφείου, έναν επίπεδο χώρο όπου μπορούσε να ξαπλώσει χωρίς να τον δουν.

»Δεν είχαν βρει ούτε καν την πόρτα για τη βεράντα στην πρώτη τους εξόρμηση και ήταν μόνο όταν ο πραξικοπηματίας λοχαγός διέταξε να χτενίσουν το σπίτι που την ανακάλυψαν. (…)

Ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1968

»Αυτή τη φορά είδαν την πόρτα που οδηγούσε στη βεράντα, την έσπασαν με μια κλωτσιά και βγήκαν έξω. Εκεί βρήκαν τον Γιώργο καθώς, μολονότι είχε βοηθήσει τον πατέρα του να σκαρφαλώσει πάνω στην οροφή, δεν μπορούσε να ανέβει μόνος του εκεί πάνω ούτε μπορούσε ο πατέρας του να τον βοηθήσει. Δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω στο γραφείο γιατί η πόρτα ήταν κλειδωμένη.

»Όταν οι τύποι τον είδαν να κουρνιάζει στη γωνία, ένας από αυτούς έβαλε το όπλο στο κεφάλι του και τον διέταξε να του πει πού είναι ο πατέρας του. Άκουσα τον Γιώργο να λέει  “δεν ξέρω”. Tην ίδια στιγμή ο Ανδρέας, που ήταν κρυμμένος πάνω, άκουσε την απειλή, σηκώθηκε όρθιος και είπε: “Σταματήστε, κατεβαίνω”.

»Θυμάμαι το θέαμα. Ο Ανδρέας φαινόταν σαν γίγαντας που φορούσε λευκά εσώρουχα. Φοβόμουν ότι θα τον πυροβολήσουν. Του φώναξα “πήδα, Ανδρέα!” και το έκανε, προσγειώθηκε ακριβώς μπροστά μου και κόπηκε στο γόνατο. Ήταν τυχερός που δεν έσπασε κάποιο κόκαλο.

»Ήταν πολύ ψηλά. Τον σήκωσαν, τον έσπρωξαν με τα όπλα τους και άρχισαν να κατεβαίνουν προς τα κάτω. Τους είπε ότι ήθελε να φορέσει το παντελόνι του και τον άφησαν να μπει στο υπνοδωμάτιο για αυτόν τον λόγο.

»Ήμουν εκεί μαζί τους, με τους στρατιώτες να με σπρώχνουν συνεχώς. Δεν του επέτρεψαν να φορέσει τα παπούτσια του, έτσι τα πήρα μαζί μου και τους ακολούθησα. Ήταν ήδη στην εξώπορτα. Τα έδωσα στον τελευταίο στρατιώτη και είπα: “Να του τα δώσεις”.

Γιώργος Ρωμαίος

Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιώργος Ρωμαίος, που διετέλεσε και διευθυντής του «ΒΗΜΑΤΟΣ» ήταν τα ξημερώματα της 20ης προς 21η Απριλίου στα γραφεία της εφημερίδας.

Γράφει στο φύλλο της 21ης Απριλίου 2002:

«Ενώ όλοι εγνώριζαν τη νύκτα της 20ης προς την 21η Απριλίου “πιάστηκαν στον ύπνο”. Θυμάμαι ότι με την εμφάνιση των πρώτων τεθωρακισμένων και τις πρώτες ασαφείς πληροφορίες για συλλήψεις πολιτικών επιχειρήσαμε να κάνουμε έκτακτη έκδοσή του “Βήματος”.

»Μας έμεινε…το δοκίμιο ενός τρίστηλου της τελευταίας σελίδα, διότι μας έκλεισαν τα γραφεία και απαγόρευσαν την κυκλοφορία…Από την επομένη άρχισε η εφτάχρονη περίοδος της λογοκρισίας…

»Όταν πήγα σπίτι μου διαπίστωσα ότι λειτουργούσαν το δικό μου και κάποια άλλα τηλέφωνα. “Αφύπνισα” πολλούς βουλευτές, οι οποίοι δεν είχαν αντιληφθεί τι είχε συμβεί. Δεν ξεχνώ το ξέσπασμα του Σταύρου Κωστόπουλου, όταν μίλησα μαζί του στις 4 τα ξημερώματα: “Tρελάθηκαν οι κερατάδες; Τι θέλουν οι κερατάδες;”.

»Οι συνταγματάρχες και οι προστάτες δεν είχαν τρελαθεί αλλά ο πολιτικός κόσμος “είχε πιαστεί στον ύπνο”.

Τέως Βασιλιάς Κωνσταντίνος

Ο Κωνσταντίνος, βασιλιάς των Ελλήνων από το 1964 ως το 1973, στα απομνημονεύματά του που δημοσιεύθηκαν από «ΤΟ ΒΗΜΑ» με τον τίτλο «Χωρίς Τίτλο» το 2015, αφηγείται όσα έζησε το πρωινό εκείνο του πραξικοπήματος:

«Κατά τις 07:30 το πρωί, λάβαμε την πληροφορία ότι οι χουντικοί κατευθύνονταν προς το Τατόι. (…) Διέταξα τους λίγους άντρες που είχα να τεθούν σε επιφυλακή διά παν ενδεχόμενο και οπισθοχωρώντας διακριτικά να φτιάξουν τη γραμμή άμυνάς μας κοντά στο σπίτι, ώστε αν χρειαστεί να δώσουμε τη μάχη όλοι μαζί από εκεί.

»Ο δε Παπαγεωργίου, από την πλευρά του, έστειλε μήνυμα για ενισχύσεις στη μονάδα της Πολεμικής Αεροπορίας που βρισκόταν στο κοντινό Κατσιμίδι. (…) Από τη μονάδα εκείνη ήρθε μία ομάδα ελαφρά οπλισμένων σμηνιτών, προς στήριξη των περίπου σαράντα ανδρών που είχα ήδη στη διάθεσή μου. Η παρουσία μιας μικρής ομάδας σμηνιτών, όσο κι αν ξάφνιασε αρχικά τους χουντικούς, δεν θα μπορούσε φυσικά να αλλάξει τις ισορροπίες.

«ΤΟ ΒΗΜΑ», 21.4.2002, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Ο Παπαδόπουλος, ο Παττακός και ο Μακαρέζος στο Τατόι

»Ήταν ξεκάθαρο ότι ήμουν αιχμάλωτος των χουντικών. Δεν μπορούσα να φύγω από το Τατόι. Δεν είχα ούτε μέσον αλλά και ούτε ασφαλή προορισμό. Ζήτησαν να μου μιλήσουν. Διέταξα τον Παπαγεωργίου να τους καθυστερήσει και να τους αφοπλίσει. Έτσι, στο αίτημά τους να εισέλθουν στα Ανάκτορα απάντησε: “Ο Βασιλεύς δεν θα σας δεχθεί”. Δεν ήθελα να θεωρούν ότι οι πόρτες των Ανακτόρων είναι γι’ αυτούς ορθάνοιχτες, ήταν το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω.

»Στη συνέχεια τους ζήτησε να παραδώσουν τα όπλα τους. Ο Παττακός παρέδωσε το πιστόλι του αμέσως. Ο Παπαδόπουλος άνοιξε την τσάντα που κρατούσε, έβγαλε το περίστροφο, το άδειασε από τις σφαίρες που είχε μέσα και αφού τις έβαλε στην τσάντα του το παρέδωσε άδειο. Ο Μακαρέζος δεν είχε όπλο. Λίγη ώρα μετά, ο Παπαγεωργίου τούς οδήγησε στη βιβλιοθήκη.

»Ήμουν οργισμένος και με έκδηλη την ψυχική μου κατάσταση άφησα τον Παπαδόπουλο να μιλήσει. Μίλησαν αυτός και ο Παττακός. Ο Μακαρέζος δεν είπε λέξη. Αν και ο Παττακός ήταν ανώτερός τους ως ταξίαρχος, από την πρώτη στιγμή μού ήταν ξεκάθαρο ότι το αφεντικό ήταν ο Παπαδόπουλος. Εγώ τον αγνοούσα εσκεμμένως κοιτάζοντας μόνο τον Παττακό ως αρχαιότερο των τριών. Επιχειρούσα να τους διαιρέσω μήπως και πάρω τον Παττακό με το μέρος μου. Απέλπιδες προσπάθειες έκανα…

»Η ειρωνεία είναι ότι η πρώτη τους κουβέντα ήταν: “Σώσαμε τη Βασιλεία και τον Βασιλέα”. Από τι και από ποιον δεν το εξήγησαν. “Και ποιος σας είπε ότι θέλω εγώ να με σώσετε;” τους ρώτησα. Ζήτησα να ελευθερωθεί ο Αρναούτης και να δω τον Μπίτσιο. Αρνήθηκαν. Συνέχισαν να μου μιλάνε, πάντα σε στάση προσοχής. Το αίτημά τους ήταν να κάνω ένα διάγγελμα, να υπογράψω μια συνταγματική κατάργηση και να ορκίσω νέα κυβέρνηση.

»Τα αρνήθηκα και τα τρία. “Είστε επίορκοι. Με την κίνησή σας αυτή υπονομεύετε τη Βασιλευομένη Δημοκρατία! Οδηγείτε την πατρίδα μας σε μεγάλες περιπέτειες! Σηκωθείτε, φύγετε από εδώ! Θέλω να δω τον αρχηγό του Στρατού!” τους είπα.

(…) Ο Σπαντιδάκης έτρεμε… σχεδόν έκλαιγε… Δεν είχε ξεκάθαρη θέση απέναντι σε όσα είχαν συμβεί. Ούτε ξεκάθαρα υπέρ δήλωνε, ούτε όμως και ξεκάθαρα κατά.

»Ζήτησα να μου ετοιμάσουν το αυτοκίνητο. Ύστερα από όσα είχαν συμβεί, το μόνο που μου απέμενε ήταν ένα: να πάω κατευθείαν στο “στόμα του λύκου”, στο Πεντάγωνο.

»Ο κίνδυνος ήταν μεγάλος: όχι μόνο να με συλλάβουν εκεί μέσα οι πραξικοπηματίες, που ήταν βέβαιο ότι έλεγχαν πια τα επιτελεία, αλλά και ένας ακόμη: να δημιουργηθεί σε κάποιους η εσφαλμένη εντύπωση ότι, αφού προσερχόμουν εκεί οικειοθελώς, ίσως και να στήριζα το πραξικόπημα.

»Είχα πλήρη συνείδηση και των δύο κινδύνων. Αλλά δεν είχα και καμία άλλη ελπίδα. Δεν γινόταν αλλιώς: έπρεπε να πάω αν ήθελα να διαπιστώσω άμεσα ο ίδιος αν υπήρχαν ακόμη νομιμόφρονες δημοκρατικοί αξιωματικοί στα επιτελεία, έτοιμοι, μόλις τους το ζητούσα, να εναντιωθούν στους στασιαστές και να αποτρέψουν την επικράτησή τους. Άλλος τρόπος να το μάθω και να τους προσεγγίσω δεν υπήρχε».

Στα Ανάκτορα Ψυχικού

Στο σημείο αυτό είναι που διασταυρώνονται οι μαρτυρίες του Κωνσταντίνου και του Γεώργιου Αλ. Μυλωνά.

»Στη θέση του οδηγού κάθησα εγώ. Μαζί μου επιβιβάστηκαν ο Σπαντιδάκης, ο Προεστόπουλος και ο Βαγενάς, ο οποίος καθ’ οδόν προς το Πεντάγωνο, βλέποντας τους δρόμους γεμάτους από τανκς και αισθανόμενος έτσι ασφαλής, άρχισε να μου κάνει κανονική προπαγάνδα υπέρ της χούντας, επιμένοντας να μου εκθειάζει τους χουντικούς και να απαριθμεί τα δήθεν θετικά της κίνησής τους.

»Του ζήτησα να πάψει. Όπως απεδείχθη, όλη εκείνη την περίοδο πριν από το πραξικόπημα ήταν ο πράκτορας των χουντικών μέσα στα Ανάκτορα. Είμαι δε βέβαιος ότι είχαν τοποθετήσει ακόμη και μικρόφωνα στην οικία μου. Κάναμε μια στάση στα Ανάκτορα Ψυχικού. Ήθελα να βεβαιωθώ ότι η μητέρα μου και οι αδελφές μου ήταν εντάξει. Το σπίτι της μάνας μου ήταν περικυκλωμένο από άρματα.

– Πες τους να φύγουν! είπα στον Σπαντιδάκη. Όταν εκείνος μετέφερε την εντολή μου, ο αξιωματικός τού απάντησε:

– Και ποιος είσαι, ρε, που μου δίνεις κι εντολές;

Όταν είδα να μιλάει ένας χαμηλόβαθμος αξιωματικός ενώπιον του Βασιλέως με τέτοιο τρόπο σε στρατηγό και μάλιστα στον αρχηγό του Στρατού, κατάλαβα ότι το παιχνίδι είχε χαθεί.

(…)

Στο Πεντάγωνο

»Τελικός προορισμός μου ήταν το Πεντάγωνο. Τη στιγμή που έμπαινα στον προαύλιο χώρο βγήκαν οι αξιωματικοί στα παράθυρα και φώναζαν: «Ζήτω ο Βασιλεύς! Ζήτω ο Βασιλεύς!». Πίστευαν ότι το κίνημα ήταν δικό μου.

»Όσους δε αξιωματικούς είχαν εναντιωθεί στο πραξικόπημα τους είχαν κλείσει στα μπουντρούμια. Ένα τάγμα αποδόσεως τιμών στεκόταν δίπλα από την είσοδο. (…) Ανέβηκα επάνω και εκεί με περίμενε η τριανδρία. Το έβλεπες στα μάτια τους: ήταν τελείως, μα τελείως παλαβοί… Ζήτησα ένα γραφείο και, αν θυμάμαι καλά,  μου έδωσαν το γραφείο του υπουργού Εθνικής Αμύνης. (…)

»Η τριανδρία ήθελε να απευθύνω διάγγελμα στον ελληνικό λαό και να σχηματίσω κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Σπαντιδάκη. Αρνήθηκα. Εγώ τους έδιωχνα από το γραφείο και αυτοί ξανάμπαιναν. Αυτό επαναλαμβανόταν κάθε δύο λεπτά. Χάος!

»– Θέλω να δω τον πρωθυπουργό! τους φώναζα. – Δεν έχετε πρωθυπουργό!

Η οργή μου είχε ξεχειλίσει…

– Σας έδωσα μία εντολή και θα την εκτελέσετε αμέσως! Δεν θα την επαναλάβω! Θέλω να δω τον πρωθυπουργό της Ελλάδος τώρα! Περάστε έξω!

Τελικά χτύπησε η πόρτα και στο γραφείο μπήκε ο Κανελλόπουλος. Τον κρατούσαν σε ένα υπόγειο δω- μάτιο. Ήταν έξαλλος.

– Τρεις συνταγματάρχες και δύο λοχαγοί, Μεγαλειότατε, κατέλαβαν την εξουσία. Τι σκοπεύετε να κάνετε;

– Μα γι’ αυτό ακριβώς ζήτησα να σας δω, κύριε Πρω- θυπουργέ, για να με συμβουλεύσετε τι να κάνω. Θέλω τη βοήθειά σας.

– Να τους συλλάβετε όλους!

Τον τράβηξα τότε από το χέρι ώς το παράθυρο. – Τι βλέπετε εκεί έξω;

– Στρατιώτες και άρματα…

– Απ’ όσους όμως βλέπετε εκεί έξω δεν ελέγχω ούτε έναν. Μπορείτε μήπως να μου πείτε πώς θα τους συλλάβω;

– Και τι σκέφτεστε να κάνετε, Μεγαλειότατε;

– Μάλλον πρέπει να περιμένω. Πρέπει να κερδίσω χρόνο ώστε να βρω τη δυνατότητα να ενεργήσω αποτελεσματικότερα αργότερα. Μια προσωρινή λύση θα ήταν να ορκίσω κυβέρνηση με όσο το δυνατόν λιγότερους στρατιωτικούς και περισσότερους πολίτες».

Ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος με την κυβέρνηση της Χούντας

Κανένας πάντως χειρισμός δεν στάθηκε ικανός να ανατρέψει το σχέδιο των Χουντικών. Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 είχε πετύχει χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Για τα επόμενα επτά χρόνια η Δημοκρατία θα ποδοπατούνταν από την χουντική εξουσία.

Στις 24 Ιουλίου του 1974, όταν πια η Χούντα θα αποχωρούσε θα άφηνε πίσω της μια Ελλάδα με ανθρώπους νεκρούς, βασανισμένους, και εξόριστους και μια Κύπρο αιματοβαμμένη και διχοτομημένη.

Ο Πάπας Φραγκίσκος, ο πρώτος Πάπας από τη Λατινική Αμερική, δεν υπήρξε μόνο ένας πνευματικός ηγέτης με προοδευτικές απόψεις, αλλά και ένας άνθρωπος που αγάπησε βαθιά τον αθλητισμό.

Από μικρή ηλικία μέχρι και την περίοδο που κατείχε το ανώτατο αξίωμα της Καθολικής Εκκλησίας, ο αθλητισμός, και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο, κατείχε σημαντική θέση στη ζωή του.

Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο και η σχέση του με τη Σαν Λορένσο

Ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, όπως ήταν το κοσμικό του όνομα πριν αναλάβει την ηγεσία της Εκκλησίας, γεννήθηκε το 1936 στο Μπουένος Άιρες. Ως παιδί μεγάλωσε μέσα στην ατμόσφαιρα του αργεντίνικου ποδοσφαίρου, μιας χώρας όπου το άθλημα δεν ήταν απλώς ένα σπορ, αλλά μια βαθιά ριζωμένη κοινωνική και πολιτιστική παράδοση.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Από νεαρή ηλικία υποστήριζε φανατικά την Σαν Λορένσο, μία από τις ιστορικότερες ομάδες της Αργεντινής. Το ιδιαίτερο με τον συγκεκριμένο σύλλογο ήταν ότι είχε ισχυρούς δεσμούς με την Καθολική Εκκλησία, καθώς ιδρύθηκε το 1908 από τον ιερέα Λορέντζο Μάσα, ο οποίος ήθελε να απομακρύνει τα παιδιά της φτωχής συνοικίας από τις επικίνδυνες γειτονιές και να τα ενθαρρύνει να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Αυτός ο κοινωνικός χαρακτήρας της Σαν Λορένσο ταίριαζε απόλυτα με τις αξίες που πίστευε ο Πάπας Φραγκίσκος.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε δηλώσει δημόσια την υποστήριξή του στην ομάδα, ενώ διατηρούσε ενεργή την κάρτα μέλους του συλλόγου ακόμα και όταν έγινε Πάπας. Το 2013, λίγο μετά την εκλογή του, η ομάδα του αφιέρωσε την κατάκτηση του πρωταθλήματος, αναγνωρίζοντας τον ως τον πιο διάσημο φίλαθλό της.

Ο αθλητισμός ως μέσο κοινωνικής συνοχήςgoogletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ως Ποντίφικας, ο Φραγκίσκος χρησιμοποίησε τον αθλητισμό ως ένα εργαλείο ενότητας και ειρήνης. Πίστευε ότι το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός γενικότερα μπορούσαν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην κοινωνική ένταξη, την εκπαίδευση και τη διαμόρφωση των νέων.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Στις δημόσιες ομιλίες του, πολλές φορές έκανε αναφορές σε αξίες που συναντάμε στον αθλητισμό, όπως η ομαδικότητα και η συνεργασία, η πειθαρχία και η αυτοθυσία, ο σεβασμός στον αντίπαλο, η επιμονή και η προσπάθεια για συνεχή βελτίωση.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Δεν δίσταζε να συναντά διάσημους αθλητές και ομάδες, τόσο από το ποδόσφαιρο όσο και από άλλα αθλήματα. Ο ίδιος είχε υποδεχθεί στο Βατικανό την Εθνική Αργεντινής, την Εθνική Ιταλίας, αλλά και ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ Μαδρίτης. Πάντα έδινε έμφαση στην αξία του «ευ αγωνίζεσθαι» και στον ρόλο του αθλητισμού στην προώθηση της ειρήνης και της κατανόησης μεταξύ των λαών.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); Ο «Αγώνας για την Ειρήνη» και η φιλανθρωπική του δράση 

Μία από τις σημαντικότερες πρωτοβουλίες που είχε υποστηρίξει ήταν ο «Aγώνας για την Ειρήνη» (Partido por la Paz), ένας φιλανθρωπικός ποδοσφαιρικός αγώνας, στον οποίο συμμετείχαν μεγάλοι ποδοσφαιριστές από όλο τον κόσμο. Το πρώτο ματς διοργανώθηκε το 2014, με πρωτοβουλία του ίδιου του Πάπα και του παλαίμαχου Αργεντινού άσου Χαβιέρ Ζανέτι. Στόχος αυτών των αγώνων ήταν η ενίσχυση των φιλανθρωπικών δράσεων της Καθολικής Εκκλησίας, αλλά και η διάδοση ενός μηνύματος ενότητας και αδελφοσύνης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Σε αυτές τις διοργανώσεις συμμετείχαν μεγάλα ονόματα του ποδοσφαίρου, όπως ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο Λιονέλ Μέσι, ο Ρονάλντο, ο Ροναλντίνιο και ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν. Αυτή η πρωτοβουλία έδειξε πως ο Φραγκίσκος αντιλαμβανόταν τον αθλητισμό ως μέσο κοινωνικής αλλαγής και ένωσης των ανθρώπων.

Ο ρόλος του στον εκσυγχρονισμό της σχέσης της Εκκλησίας με τον αθλητισμό 

Ο Φραγκίσκος δεν περιορίστηκε μόνο στη στήριξη του ποδοσφαίρου, αλλά προσπάθησε να ενισχύσει τον ρόλο της Εκκλησίας στον αθλητισμό. Το 2018 ίδρυσε το «Athletica Vaticana», μια ομάδα αθλητών που εκπροσωπούσε το Βατικανό σε διεθνείς διοργανώσεις. Αυτή η κίνηση αποσκοπούσε στο να αναδείξει τις αθλητικές αξίες μέσα από την Εκκλησία και να φέρει πιο κοντά την πίστη με τη φυσική άσκηση.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Επιπλέον, σε πολλές περιπτώσεις αναφέρθηκε στο πρόβλημα του ρατσισμού στα γήπεδα, καταδικάζοντας κάθε μορφή διακρίσεων και βίας στον αθλητισμό.

Ένας Πάπας που έζησε με πάθος το ποδόσφαιρο

Ο Πάπας Φραγκίσκος δεν υπήρξε ποτέ απλώς ένας παρατηρητής του αθλητισμού. Το ποδόσφαιρο, ιδιαίτερα, υπήρξε ένα βασικό κομμάτι της ζωής του, τόσο ως παιδί που μεγάλωσε στις φτωχογειτονιές του Μπουένος Άιρες, όσο και ως Ποντίφικας. Έβλεπε το άθλημα όχι μόνο ως διασκέδαση, αλλά ως εργαλείο για την προώθηση της ειρήνης, της συνεργασίας και της αλληλεγγύης.

Οι πρωτοβουλίες του, οι συναντήσεις του με αθλητές και η συμμετοχή του σε αθλητικά δρώμενα τον κατέστησαν τον πιο ποδοσφαιρόφιλο Πάπα που πέρασε ποτέ από το Βατικανό. Ο Φραγκίσκος έδειξε πως η πίστη και ο αθλητισμός μπορούν να συνυπάρχουν, δημιουργώντας ένα μήνυμα ενότητας και ελπίδας για τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Στην Αθήνα επέστρεψαν τα «χρυσά» κορίτσια της Εθνικής ομάδας πόλο γυναικών που κατέκτησαν πριν από λίγες ώρες το World Cup που έγινε στην Κίνα, αφού επικράτησε με 13-9 της Ουγγαρίας.

Στο αεροδρόμιο τα κορίτσια του Χάρη Παυλίδη περίμενε πλήθος κόσμου για να υποδεχθεί τις νικήτριες του τουρνουά και να τις αποθεώσει.

Μετά τις αναμνηστικές φωτογραφίες, κρατώντας και το βαρύτιμο τρόπαιο στα χέρια, η αρχηγός της ομάδας Ελευθερία Πλευρίτου προέβη στις ακόλουθες δηλώσεις:

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('inside_intext_3'); });

«Είμαστε πανευτυχείς, είναι κάτι για το οποίο αγωνιζόμασταν πολλά χρόνια. Τελευταία φορά στο Παγκόσμιο Κύπελλο πήραμε μετάλλιο το 2012 που ήταν η πρώτη μου διοργάνωση, οπότε είναι πολλά χρόνια η διαφορά. Τώρα είναι το χρυσό, φυσικά είναι διαφορετικό, το λέω και ανατριχιάζω.

Τώρα είμαστε αρκετά κουρασμένες, μπορεί να μη φαίνεται, αλλά θέλουμε σε κάθε τουρνουά να προσπαθούμε για το καλύτερο. Ο μεγάλος στόχος είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, οπότε αναμένουμε το καλοκαίρι για τη Σιγκαπούρη».

Δείτε φωτογραφίες από την υποδοχή στην Εθνική ομάδα:

Ο Πάπας Φραγκίσκος πέθανε τη Δευτέρα του Πάσχα, 21 Απριλίου 2025, στην κατοικία του στο Casa Santa Marta, σύμφωνα με ανακοίνωση του Βατικανού.

Ήταν 88 ετών και είχε υποφέρει από διάφορες ασθένειες στα 12 χρόνια που παρέμεινε στον παπικό θρόνο.

Ο Φραγκίσκος, έγινε πάπας το 2013 μετά την παραίτηση του προκατόχου του Βενέδικτου ΙΣΤ’.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Πάπας Φραγκίσκος: Η ανακοίνωση για τον θάνατό του

Ο θάνατός του ανακοινώθηκε από τον καρδινάλιο Κέβιν Φάρελ: «Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, με βαθιά θλίψη πρέπει να ανακοινώσω τον θάνατο του Αγίου Πατέρα μας Φραγκίσκου.

Στις 7.35 π.μ. σήμερα το πρωί, ο επίσκοπος της Ρώμης Φραγκίσκος επέστρεψε στον οίκο του Πατέρα. Ολόκληρη η ζωή του ήταν αφιερωμένη στην υπηρεσία του Κυρίου και της Εκκλησίας Του.

Μας δίδαξε να ζούμε τις αξίες του Ευαγγελίου με πίστη, θάρρος και καθολική αγάπη, ιδιαίτερα υπέρ των φτωχότερων και πιο περιθωριοποιημένων.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Με απέραντη ευγνωμοσύνη για το παράδειγμά του ως αληθινού μαθητή του Κυρίου Ιησού, παραδίδουμε την ψυχή του Πάπα Φραγκίσκου στην άπειρη ελεήμονα αγάπη του Ενός και Τριαδικού Θεού».

Οι πολλές πρωτιές του Πάπα Φραγκίσκου

Η θητεία του Φραγκίσκου είχε πολλές πρωτιές κι ενώ δεν σταμάτησε ποτέ να εισάγει μεταρρυθμίσεις στην Καθολική Εκκλησία, παρέμεινε δημοφιλής μεταξύ των παραδοσιακών.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Ήταν ο πρώτος Πάπας από την Λατινική Αμερική. Από το 741 που πέθανε ο γεννημένος στη Συρία Γρηγόριος Γ΄ είχε να υπάρξει μη Ευρωπαίος επίσκοπος της Ρώμης, υπενθυμίζει το BBC.

Ήταν επίσης ο πρώτος Ιησουίτης που εξελέγη στο θρόνο του Αγίου Πέτρου – οι Ιησουίτες αντιμετωπίζονταν ιστορικά με καχυποψία από τη Ρώμη.

Ο προκάτοχος του Φραγκίσκου, ο Βενέδικτος ΙΣΤ΄, ήταν ο πρώτος Πάπας που αποσύρθηκε οικειοθελώς μετά από σχεδόν 600 χρόνια και για σχεδόν μια δεκαετία οι Κήποι του Βατικανού φιλοξένησαν δύο Πάπες.

Ως καρδινάλιος Bergoglio της Αργεντινής, ο Φραγκίσκος ήταν ήδη στα εβδομήντα του όταν έγινε Πάπας το 2013.Το όνομα που επέλεξε ήταν προς τιμήν του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης.

Η 12ετής θητεία του χαρακτηρίστηκε από μια κλίση προς τη δημιουργία ανοικτών και αδελφικών κοινοτήτων, τον πρωταγωνιστικό ρόλο ενός συνειδητοποιημένου λαϊκισμού, και την φροντίδα για τους φτωχούς, τους φυλακισμένους και τους άρρωστους.

Στη μάχη κατά της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου ρίχνονται οι ειδικές δυνάμεις της ΑΑΔΕ. Στις αρχές του καλοκαιριού αναλαμβάνουν δράση οι εφοριακοί και τελωνειακοί υπάλληλοι των Δυνάμεων Ελέγχου Οικονομικών Συναλλαγών (ΔΕΟΣ) οι οποίοι θα χειρίζονται τις πιο απαιτητικές υποθέσεις φοροδιαφυγής και λαθρεμπορίου.

Με κοινή δράση και συντονισμό και με τη πλήρη αξιοποίηση των σύγχρονων τεχνολογικών εργαλείων και φορολογικών δεδομένων από το αρχείο της ΑΑΔΕ η ομάδα ΔΕΟΣ θα διενεργεί επιτόπιους ελέγχους και έρευνες σε υποθέσεις υψηλού φορολογικού και τελωνειακού ενδιαφέροντος με στόχο τον εντοπισμό περιπτώσεων «μαύρου χρήματος», απόκρυψης εισοδημάτων και τζίρου, λαθραίας διακίνησης προϊόντων, απάτες ΦΠΑ.

Θα μπορεί να «τρέχει» πιο άμεσα και αποτελεσματικά τις διαδικασίες διοικητικής συνδρομής και ανταλλαγής πληροφοριών με τρίτες χώρες, ενώ θα έχει πρόσβαση σε όλα τα νέα ελεγκτικά εργαλεία, αντλώντας σε πραγματικό χρόνο πληροφορίες και στοιχεία για το φορολογικό/τραπεζικό προφίλ των ελεγχόμενων φυσικών ή νομικών προσώπων.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Στη πρώτη γραμμή των ελέγχων θα μπουν επιχειρήσεις και κλάδοι με μεγάλο μερίδιο στη πίτα της οικονομικής δραστηριότητας.

Το στρατηγείο της νέας ελεγκτικής υπηρεσίας βρίσκεται στα Σεπόλια, στο κτίριο της Υπηρεσίας Ελέγχων Διασφάλισης Δημοσίων Εσόδων όπου μεταφέρεται και η Αίθουσα Επιχειρήσεων της ΑΑΔΕ, ώστε να υπάρχει καλύτερος συντονισμός όλων των ελεγκτικών υπηρεσιών, με ανάπτυξη κοινών δράσεων και κοινή οργάνωση ιδίως σε μεγάλες υποθέσεις.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Η ΔΕΟΣ, επωμίζεται μεγάλο μέρος του φορτίου των ελέγχων ειδικού ενδιαφέροντος. Θα συντονίζει τους ελέγχους, άμεσα και σε 24ωρη βάση, στοχεύοντας σε υποθέσεις υψηλού κινδύνου με τον κεντρικό θάλαμο επιχειρήσεων της ΑΑΔΕ να εξασφαλίζει ήχο και εικόνα σε πραγματικό χρόνο από τις επιχειρήσεις στο πεδίο, παρακολουθώντας με εικόνα από drones και ανιχνεύοντας το στίγμα πλωτών μέσων και βυτιοφόρων (GPS).

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Οι έλεγχοι της ΑΑΔΕ

Φέτος η ΑΑΔΕ πατάει τέρμα το γκάζι των ελέγχων με το Επιχειρησιακό Σχέδιο να προβλέπει:

1. Διενέργεια 28.500 στοχευμένων φορολογικών ελέγχων εντός του 2025, μεταξύ των οποίων:

•  20.300 στοχευμένοι έλεγχοι για μια ή περισσότερες φορολογικές περιόδους.
•  4.200 στοχευμένοι έλεγχοι επιστροφής ΦΠΑ και 1.500 λοιπών στοχευμένοι έλεγχοι επιστροφής φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων.
•  Τουλάχιστον 2.500 έλεγχοι για τη διαπίστωση της ορθής εκπλήρωσης των ετήσιων υποχρεώσεων στη φορολογία μεταβίβασης ακινήτων, κληρονομιών, δωρεών και γονικών παροχών.

2. Διενέργεια 13.700 εκ των υστέρων ελέγχους εγγράφων από τα Τελωνεία και τις ΕΛΥΤ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

3. Διενέργεια τουλάχιστον 73.400 ελέγχων δίωξης από τα Τελωνεία, εκ των οποίων:

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

•  33.410 έλεγχοι δίωξης σε προϊόντα που υπόκεινται σε ΕΦΚ, ήτοι καπνικά προϊόντα, υγρά καύσιμα και λοιπά ενεργειακά προϊόντα, με αξιοποίηση των ευρημάτων του συστήματος εισροών/εκροών και αλκοολούχα προϊόντα.
•  4.140 έλεγχοι δίωξης σε παραποιημένα προϊόντα.
•  9.400 έλεγχοι διακίνησης ρευστών διαθεσίμων.
•  23.200 έλεγχοι δίωξης σε λοιπούς τομείς όπου εντοπίζονται φαινόμενα λαθρεμπορίου, όπως στο εμπόριο και στην κυκλοφορία οχημάτων, στη διέλευση επιβατών, στη διακίνηση καφέ, ναρκωτικών, κ.λπ.
•  3.250 έλεγχοι δίωξης σε ταχυδρομικά δέματα ηλεκτρονικού εμπορίου.

4. Διενέργεια συνολικά 43.000 μερικών επιτόπιων ελέγχων πρόληψης στην επικράτεια.

5. Διενέργεια τουλάχιστον 13.600 ελέγχων δίωξης από τις Κινητές Ομάδες Ελέγχου για το 2025, εκ των οποίων:

•  6.790 έλεγχοι δίωξης σε προϊόντα που υπόκεινται σε ΕΦΚ, ήτοι καπνικά προϊόντα, υγρά καύσιμα και λοιπά ενεργειακά προϊόντα, με αξιοποίηση των ευρημάτων του συστήματος εισροών/εκροών και αλκοολούχα προϊόντα.
•  260 έλεγχοι δίωξης σε παραποιημένα προϊόντα.
•  6.550 έλεγχοι δίωξης σε λοιπούς τομείς όπου εντοπίζονται φαινόμενα λαθρεμπορίου, όπως στο εμπόριο και στην κυκλοφορία οχημάτων, στη διέλευση επιβατών, στη διακίνηση καφέ, ναρκωτικών, κ.λπ.

6. Διενέργεια τουλάχιστον 400 ελέγχων από τη Θαλάσσια Ομάδα Ελέγχου, με αξιοποίηση των αντιλαθρεμπορικών σκαφών της Τελωνειακής Υπηρεσίας, στοχεύοντας κυρίως στην καταπολέμηση του λαθρεμπορίου πετρελαιοειδών.

7. Διενέργεια τουλάχιστον 11.000 τελωνειακών ελέγχων με τη χρήση αυτοκινούμενων συστημάτων ελέγχου X-Ray.

Πηγή: ot.gr

Η δικτατορία, καθώς όλοι ξέρουμε, είναι μια πολύ δύσκολη, πολύ περίπλοκη επέμβαση, γεμάτη απρόοπτα και παγίδες, επικίνδυνη στο έπακρο τόσο για τον οργανισμό που τη δέχεται όσο και για κείνους που την αποφασίζουν και την εκτελούν. Η δικτατορία σημαίνει την κατάργηση της συνταγματικής νομιμότητας και την επικράτηση της αυθαιρεσίας. Δηλαδή, υπό το καθεστώς της, όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, άρχοντες και αρχόμενοι, βρισκόμαστε εκτός νόμου. Καταργούνται οι ελευθερίες μας και, μαζί, η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, των δικαστών, των καθηγητών του Πανεπιστημίου. Καταργούνται όλα μας τα πολιτικά δικαιώματα και η προσωπική μας ασφάλεια ακόμα. Ο Γκοτζαμάνης και ο Πιτσώκος έχουν την εξουσία να μπούνε νύχτα στο σπίτι σας, να σας σηκώσουν από το κρεβάτι, να σας ρίξουν σ’ ένα αυτοκίνητο και να σας πάρουν σε άδηλη κατεύθυνση. Και μην τολμήσετε να διαμαρτυρηθείτε και να πείτε:

– Πώς με μεταχειρίζεσθε έτσι; Ξέρετε ποιος είμαι εγώ; Είμαι ακαδημαϊκός. Είμαι στρατηγός με εθνικούς τίτλους. Είμαι πρώην πρωθυπουργός.

Γιατί ο Γκοτζαμάνης και ο Πιτσώκος δεν το έχουν σε τίποτα να σας αρχίσουν στα χαστούκια. Το μόνο που σας μένει είναι να σωπάσετε, να κάμετε το σταυρό σας και να αφεθείτε στο έλεος του Θεού.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

«ΤΟ ΒΗΜΑ», 20.2.1966, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Η δικτατορία σημαίνει ακόμα ότι ορισμένα πρόσωπα, που κανείς δεν τα ψήφισε, διαχειρίζονται τον εθνικό πλούτο, κατά την ελεύθερη κρίση τους, χωρίς να μπορεί κανείς να τα ελέγξει. Για τούτο μια γενική καχυποψία περιβάλλει τις υπηρεσίες, τα ιδρύματα, τους οργανισμούς. Καχυποψία και βουβαμάρα. Σημαίνει επίσης ότι το έθνος πορεύεται σε πυκνό σκοτάδι προς το άγνωστο. Με ποιο τρόπο αντιμετωπίζονται τα εθνικά μας ζητήματα κανείς δεν ξέρει, κανείς δε ρωτά. Πού πάμε; Τι μας περιμένει; Τι συμβάσεις και συνθήκες υπογράφονται; Τι δεσμεύσεις αναλαμβάνονται; Τι μέλλον προετοιμάζεται για τον τόπο, για τα παιδιά μας; Μη μιλάτε, δε σας πέφτει λόγος. Εσείς θα δουλεύετε, θα πληρώνετε φόρους και θα πιστεύετε ό,τι σας λέει το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Για όλες αυτές τις αιτίες, εκείνοι που ξεκινούν να κάμουν μια δικτατορία, γνωρίζοντας τι διακινδυνεύουν, προσπαθούν πάντα να καλυφθούν εκ των προτέρων με ορισμένες δικαιολογίες. Προετοιμάζουν τα ελαφρυντικά τους για την ενδεχόμενη περίπτωση που θα βρισκόντανε ίσως στην ανάγκη να παρουσιάσουν κάποια μέρα μιαν απολογία. Μας απειλεί, λένε, μεγάλος εθνικός κίνδυνος, πρέπει να σώσουμε την πατρίδα με κάθε θυσία. Ή γίνεται επανάσταση και έχουμε το δικαίωμα να αμυνθούμε. Ή, ακόμα, καταρρέει η οικονομία, παραλύει η ζωή μας, έρχεται λιμός. Ή, τέλος, το Κράτος έχει περιπέσει σε ανίατη ακυβερνησία και πάει να διαλυθεί. Ας ατονήσουν λοιπόν οι νόμοι προσωρινά. Salus populi suprema lex esto.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Υπάρχει, άραγε, κανένας τέτοιος λόγος που θα μπορούσε να δώσει μια ηθική δικαίωση σε μια δικτατορία στην Ελλάδα, σήμερα; Δικαίωση έστω και μονόπλευρη, έστω και εξεζητημένη;

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

[…]

«ΤΟ ΒΗΜΑ», 20.2.1966, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Μια δικτατορία, σήμερα, στην Ελλάδα, δε θα είχε καμιά αληθινή δικαίωση. Εκείνοι που θα κατέφευγαν σ’ ένα τέτοιο απονενοημένο διάβημα θα έπρεπε να ξέρουν ότι θα έμεναν ακάλυπτοι στη συνείδηση του τόπου, χωρίς ελαφρυντικά. Εξ άλλου όμως, οι προοπτικές μιας δικτατορίας, υπό τις σημερινές συνθήκες, θα ήταν πολύ πιο ανησυχητικές απ’ ό,τι σε παλαιότερες εποχές.

Σ’ ένα προηγούμενο άρθρο («Το Βήμα», 27 Ιανουαρίου 1966) μίλησα για τον κίνδυνο να μεταβληθεί η Ελλάδα σ’ ένα ευρωπαϊκό Βιετνάμ και δε θέλω να επιστρέψω σ’ αυτό το εφιαλτικό ενδεχόμενο. Υπάρχει όμως και μια άλλη πιθανότητα. Ο τόπος υποφέρει από προβλήματα άμεσα, ζωτικά, επείγοντα, καθώς είναι η ανεργία, η υποαπασχόληση, η εξαθλίωση ορισμένων κοινωνικών στρωμάτων, η έλλειψη συντονισμού και οργάνωσης, η μετανάστευση, η ελάττωση του πληθυσμού, η καθυστέρηση της παιδείας και γενικά ο αναχρονισμός μας. Από τα προβλήματα αυτά κινδυνεύει η εθνική μας υπόσταση και όχι από φανταστικές απειλές. Για να ζήσει το έθνος και να προκόψει πρέπει να βγει από την αποτελμάτωση και από τις φοβίες του υπερσυντηρητισμού που μας κατέχει, και να βρει τολμηρές λύσεις των προβλημάτων του. Αν λοιπόν μια δικτατορία καταργήσει τον ελεύθερο πολιτικό βίο και μας πείσει πως τίποτα δε γίνεται με τις ομαλές δημοκρατικές μεθόδους, τότε είναι πιθανότατο η αδήριτη ανάγκη της ιστορικής εξέλιξης να ζητήσει μια άλλη διέξοδο. Και να τη βρει στην ίδια τη δικτατορία, δηλαδή στα νεώτερα στελέχη της, που θα είναι πιο ευαίσθητα στο κάλεσμα των καιρών. Και τότε μπορεί να κοιμηθούμε ένα βράδυ σαν πειθήνιοι υπήκοοι μιας γεροντικής δικτατορίας Μεταξά και ν’ ακούσουμε το άλλο πρωί, από το ραδιόφωνο, ότι κάτι άλλαξε στην Ελλάδα, μες στη νύχτα, και ότι μας κυβερνούν νέοι άνθρωποι με καινούρια συνθήματα και άγνωστες κατευθύνσεις.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Ας τα συλλογιστούν καλά όλα αυτά οι κρατούντες. Ας τα συλλογιστούν και οι σύμμαχοί μας. Εμείς δε ζητούμε τίποτα άλλο παρά ελευθερία, νομιμότητα και φρόνηση.

*Άρθρο που είχε δημοσιευτεί παλαιότερα στη θεματική ενότητα του Ιστορικού Αρχείου και αναδημοσιεύεται σήμερα με αφορμή τη θλιβερή πεντηκοστή όγδοη επέτειο της απριλιανής δικτατορίας. Τα ανωτέρω αποσπάσματα προέρχονται από άρθρο του Γιώργου Θεοτοκά, που έφερε τον τίτλο «Η δικτατορία» και το χαρακτηριστικό υπέρτιτλο «Εκτροπής επακόλουθα». Το εν λόγω άρθρο είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα «Το Βήμα» στις 20 Φεβρουαρίου 1966, έναν και πλέον χρόνο πριν από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967.

Οι αναφερόμενοι από τον Θεοτοκά Γκοτζαμάνης και Πιτσώκος υπήρξαν αυτουργοί εγκληματικών ενεργειών στην ταραχώδη εκείνη περίοδο, και πιο συγκεκριμένα στις 22 Μαΐου 1963 (ο Σπύρος Γκοτζαμάνης είχε συμμετοχή στη δολοφονία του συνεργαζόμενου με την ΕΔΑ βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη, ο δε Αντώνης Πιτσώκος στο βαρύτατο τραυματισμό του βουλευτή της ΕΔΑ Γιώργου Τσαρουχά).

Μήνυμα για τα 58 χρόνια από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 απέστειλε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Τασούλας, σημειώνοντας πως «αν πρέπει κάτι να διδαχθούμε από τη σημερινή «μαύρη επέτειο» είναι η υποχρέωση όλων μας, πολιτικής ηγεσίας αλλά και πολιτών, να θωρακίσουμε και να ενισχύσουμε περαιτέρω τους θεσμούς, την εθνική μας ενότητα και την κοινή προσπάθεια για ομαλότητα και σταθερότητα».

Το μήνυμα Τασούλα

Ο κ. Τασούλας στο μήνυμά του αναφέρει:

«Πριν από 58 χρόνια το βράδυ της 21ης Απριλίου 1967 το Σύνταγμα της χώρας και οι ελευθερίες του ελληνικού λαού καταργήθηκαν πραξικοπηματικά με την επιβολή στρατιωτικής δικτατορίας που διήρκεσε μια 7ετία. Κατά τη διάρκεια αυτής της ζοφερής περιόδου η χώρα και η κοινωνία οπισθοδρόμησαν. Η χώρα αποκόπηκε από το διεθνές και δη το ευρωπαϊκό περιβάλλον, η ελευθερία της έκφρασης κατεπνίγη και ακόμη χιλιάδες πολίτες βασανίστηκαν και σύρθηκαν σε φυλακές και εξορίες. Η κατάληξη αυτής της ριζικής εκτροπής από την δημοκρατική πορεία είναι γνωστή. Την προέβλεψε άλλωστε ο Γιώργος Σεφέρης, δύο μόλις χρόνια μετά την επιβολή της δικτατορίας. Ας τον θυμηθούμε : «όλοι πια το διδάχθηκαν και το ξέρουν πως στις δικτατορικές καταστάσεις η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη , όμως η τραγωδία περιμένει αναπότρεπτη στο τέλος. Το δράμα αυτού του τέλους μας βασανίζει, συνειδητά ή ασυνείδητα , όπως στους παμπάλαιους χορούς του Αισχύλου. Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωρεί το κακό (…) Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι εθνική επιταγή…»

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Έπρεπε να περάσουν πέντε ακόμη χρόνια, ώσπου να «σταματήσει αυτή η ανωμαλία». Να προηγηθούν οι φοιτητικές εξεγέρσεις της Νομικής και του Πολυτεχνείου, να εκδηλωθεί το πραξικόπημα Ιωαννίδη και να συντελεστεί το άλμα στο γκρεμό, το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου στην Κύπρο κατ’ εντολή της χούντας Ιωαννίδη με σκοπό την ανατροπή του εκλεγμένου Προέδρου Μακαρίου . Το βαρύτατο τίμημα της εκτροπής εκείνης το βλέπουμε έως σήμερα στην Κύπρο όπου, παρά τα αντίθετα ψηφίσματα του ΟΗΕ, παραμένει υπό παράνομη στρατιωτική κατοχή της Τουρκίας σχεδόν το 40% της έκτασης της. Ήταν το σκληρό τίμημα που πλήρωσε ο ελληνισμός πριν καταρρεύσει η δικτατορία υπό το βάρος των ανομημάτων της».

Τασούλας:  Υποχρέωση όλων μας να θωρακίσουμε και να ενισχύσουμε περαιτέρω τους θεσμούς

Ο κ. Τασούλας σημειώνει επίσης: «Πενήντα οκτώ χρόνια μετά, η πατρίδα μας διάγει την μακρύτερη περίοδο δημοκρατικής διακυβέρνησης. Μια περίοδο, κατά την οποία ακόμη και οι ακραίες πολιτικές συγκρούσεις δεν έχουν σταθεί ικανές να υπονομεύσουν τα ισχυρά, πλέον, θεμέλια της Ελληνικής δημοκρατίας. Θεμέλια, που στηρίζονται στη λαϊκή κυριαρχία η οποία εκφράζεται μέσα από τις εκλογές και τις δημοκρατικές διαδικασίες που επιβάλλει το Σύνταγμα, το Κράτος Δικαίου, και η αταλάντευτη σύνδεση της χώρας με την Ευρώπη.

Και αν πρέπει κάτι να διδαχθούμε από τη σημερινή «μαύρη επέτειο» είναι η υποχρέωση όλων μας, πολιτικής ηγεσίας αλλά και πολιτών, να θωρακίσουμε και να ενισχύσουμε περαιτέρω τους θεσμούς, την εθνική μας ενότητα και την κοινή προσπάθεια για ομαλότητα και σταθερότητα».

«Πενήντα οκτώ χρόνια από το χουντικό πραξικόπημα, η ιστορική μνήμη μετατρέπεται σε ώριμη δύναμη» αναφέρει ο πρωθυπουργός στο μήνυμά του για τη μαύρη επέτειο.

«Με αφορμή τη θλιβερή επέτειο, η Ελλάδα τιμά τους αγωνιστές της αντίστασης. Απαντά στις προκλήσεις του σήμερα, εδραιώνοντας τη Δημοκρατία και τον Κοινοβουλευτισμό. Και υπερβαίνει τις αδυναμίες της Μεταπολίτευσης, μένοντας μακριά από την εύκολη δημαγωγία και τον επικίνδυνο διχασμό» σημειώνει ο κ. Μητσοτάκης και προσθέτει:

«Σε καιρούς παγκόσμιας γεωπολιτικής και οικονομικής αβεβαιότητας γίνεται επίκαιρη όσο ποτέ η ανάγκη της πολιτικής σταθερότητας και της δημοκρατικής ομαλότητας. Μία προϋπόθεση, προκειμένου η πατρίδα μας να παραμένει ισχυρή. Η οικονομία της δυναμική. Και η κοινωνία της ενωμένη, να διεκδικεί μία καλύτερη ζωή. Σε μία διαρκή προσπάθεια η κάθε συλλογική επιτυχία να μεταφράζεται και σε ατομική ευημερία.

Τα διδάγματα του παρελθόντος μάς οδηγούν και φέτος στα βήματα του μέλλοντος».

Δείτε την ανάρτηση

Tο νέο Renault Captur παρουσιάστηκε έχοντας την εμπειρία των 10 ετών στην αγορά με δύο εκατομμύρια πωλήσεις! Το νέο Renault Captur παραμένει ορόσημο στην κατηγορία των compact SUV, με πλήθος νέων χαρακτηριστικών, που έρχονται να προστεθούν στα ήδη πολλά χαρακτηριστικά που έχουν χτίσει την ταυτότητα και την επιτυχία του τα τελευταία 10 χρόνια. Πέρα από το νέο μπροστινό μέρος και τις πιο αθλητικές γραμμές, το νέο μοντέλο διαθέτει μια πιο κομψή, πιο premium αισθητική συνολικά, τόσο στις λεπτομέρειες του εξωτερικού, όσο και του εσωτερικού του.

Το αναβαθμισμένο στυλ της εξωτερικής σχεδίασης του νέου Captur αντανακλάται και στο εσωτερικό, με μια σειρά από συστήματα υψηλής τεχνολογίας. Ξεχωριστή θέση καταλαμβάνει η μεγάλη κεντρική οθόνη των 10,4 ιντσών. Ανάλογα την έκδοση, το νέο μοντέλο εξοπλίζεται με το σύστημα πολυμέσων openR Link με ενσωματωμένο Google. Μέσω αυτού ο οδηγός έχει στη διάθεσή του τις καλύτερες υπηρεσίες της Google, με εφαρμογές όπως το Google Maps, το Google Assistant και την επιλογή Google Play (για πρόσβαση σε έως και 50 εφαρμογές), για μια εμπειρία τόσο διαισθητική όσο και με ένα σύγχρονο smartphone.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η εντελώς νέα ηλεκτρονική αρχιτεκτονική αναβαθμίζει την ασφάλεια καθώς υιοθετεί μια σειρά 28 βοηθημάτων οδήγησης τελευταίας γενιάς, συμπεριλαμβανομένης της προγνωστικής υβριδικής λειτουργίας οδήγησης και του συστήματος Active Driver Assist, για αυτόνομη οδήγηση επιπέδου 2.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Στην ελληνική αγορά το νέο μοντέλο είναι διαθέσιμο με μια γκάμα πέντε κινητήρων έως 160 ίππων, συμπεριλαμβανομένης της έκδοσης διπλού καυσίμου (βενζίνης – LPG) των 100 ίππων και της πλήρως υβριδικής επιλογής E-Tech των 145 ίππων. Eιδικότερα, κερδίζει τις εντυπώσεις με τη full hybrid τεχνολογία E-Tech που του χαρίζει αθόρυβη λειτουργία στην πόλη όπως σε ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο, με απόδοση 145 ίππων. Η full hybrid τεχνολογία E-Tech επιτυγχάνει το καλύτερο αποτέλεσμα τόσο στην κατανάλωση όσο και στις εκπομπές του CO2, με 4,6 λίτρα/100 km και 105 g/km (κύκλος WLTP) αντίστοιχα. Η νέα λειτουργία E-SAVE διατηρεί τη φόρτιση της μπαταρίας σε ένα minimum της τάξης του 40%. Αυτό εξασφαλίζει τη βέλτιστη απόδοση κατά την οδήγηση, για παράδειγμα σε ανηφόρα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Για βελτιωμένη οδηγική απόλαυση και πιο δυναμική οδήγηση, το σύστημα κίνησης έχει αναβαθμιστεί και το τιμόνι έχει βαθμονομηθεί εκ νέου. Ανάλογα με την έκδοση, διαθέσιμο θα είναι και το σύστημα Extended Grip που βελτιστοποιεί την πρόσφυση σε όλες τις συνθήκες οδήγησης. Εκτός από τα συστήματα ασφάλειας και άνεσης, το νέο Renault Captur ενσωματώνει και πλήθος εφαρμογών υψηλής τεχνολογίας που φροντίζουν για την αναβάθμιση της οδηγικής απόλαυσης. Οι ρυθμίσεις απόσβεσης των τεσσάρων αμορτισέρ, η γεωμετρία του συστήματος μετάδοσης και η ρύθμιση προοδευτικής υποβοήθησης του τιμονιού, έχουν όλα αναθεωρηθεί, σε σχέση με το παλαιότερο μοντέλο, για μια πιο σπορτίφ και άνετη εμπειρία οδήγησης. Το νέο Renault Captur κοστίζει από 21.900 ευρώ.

Η απαισιοδοξία για τις προοπτικές της οικονομίας στη Γερμανία ωθεί μία στις τρεις εταιρείες να εξετάσει το ενδεχόμενο περικοπών θέσεων εργασίας φέτος, σύμφωνα με το Γερμανικό Οικονομικό Ινστιτούτο (GEI).

Η γερμανική δεξαμενή σκέψης, η οποία πραγματοποίησε έρευνα με τη συμμετοχή περισσότερων από 2.000 εταιρειών τον Μάρτιο και τον Απρίλιο, σημείωσε ότι παρόλο που οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων είναι λιγότερο απογοητευμένοι σχετικά με την κατάσταση της μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρώπης σε σχέση με το τέλος του περασμένου έτους, οι προοπτικές για το 2025 παραμένουν ζοφερές, σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε την Παρασκευή.

Η αισιοδοξία σχετικά με τα σχέδια της νέας γερμανικής κυβέρνησης να αυξήσει τις δαπάνες έχει εξασθενίσει γρήγορα από τότε που οι ΗΠΑ άρχισαν να επιβάλλουν δασμούς στις εισαγωγές αυτοκινήτων από όλο τον κόσμο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

«Το κλίμα είναι ιδιαίτερα φτωχό στους τομείς των κατασκευών και της μεταποίησης», ανέφερε. «Μόνο στον τομέα των υπηρεσιών οι αισιόδοξοι ξεπέρασαν τους απαισιόδοξους και πάλι».

Η ύφεση δοκιμάζει τη Γερμανία

Η οικονομία της Γερμανίας συρρικνώθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το 2024 λόγω αφενός της ασθενούς παγκόσμιας ζήτησης για τα βιομηχανικά προϊόντα της χώρας και αφετέρου των παρατεταμένων επιπτώσεων της ενεργειακής κρίσης. Η αισιοδοξία σχετικά με τα σχέδια της νέας κυβέρνησης να αυξήσει τις δαπάνες έχει εξασθενίσει γρήγορα από τότε που οι ΗΠΑ άρχισαν να επιβάλλουν δασμούς στις εισαγωγές αυτοκινήτων από όλο τον κόσμο, και επομένως και των γερμανικών.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Επί του παρόντος έχουν ανασταλεί οι δασμοί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εν αναμονή των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

«Ο πόλεμος των δασμών ασκεί τεράστια πίεση στην καθημερινή δουλειά», δήλωσε ο Michael Grömling, επικεφαλής μακροοικονομίας του ινστιτούτου GEI. «Οι εναλλαγές της διάθεσης του Ντόναλντ Τραμπ έρχονται σε ακατάλληλη στιγμή και αποτελούν πραγματική δοκιμασία για τη γερμανική οικονομία».

Η κυβέρνηση πρέπει να λάβει αντίμετρα σε συντονισμό με την ΕΕ για να παρέχει στις εταιρείες όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σταθερότητα, πρόσθεσε το στέλεχος του Γερμανικού Οικονομικού Ινστιτούτου.

Πηγή: ΟΤ

Η γιατρός που τραυματίστηκε σοβαρά όταν το αυτοκίνητό της συγκρούστηκε με τρένο, το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου στην Πάτρα,  νοσηλεύεται στο νοσοκομείο του Ρίου εκτός κινδύνου.

Τα όσα δήλωσε η ίδια και ο σύζυγός της στην κάμερα, είναι χαρακτηριστικά.

Δεν θυμάται τίποτα η γιατρός από την Πάτρα – Τυχερή στην ατυχία της

Η γιατρός που ονομάζεται Βιβή Λουκοπούλου, εργάζεται στο Νοσοκομείο «Άγιος Ανδρέας» επέστρεφε από εφημερία 36 ωρών και όπως δήλωσε στον ΑΝΤ1 δεν θυμάται καθόλου πώς έγινε το ατύχημα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

«Δεν θυμάμαι τίποτα. Πραγματικά. Είμαι καλά και ευχαριστώ όλο τον κόσμο για την αγάπη του, αλλά ευχαριστώ πάρα πολύ κι όλους τους συναδέλφους που συνέτρεξαν για εμένα» δήλωσε χαρακτηριστικά η κυρία Λουκοπούλου.

Η γιατρός σώθηκε από καθαρή τύχη καθώς η σύγκρουση ήταν τόσο σφοδρή που η πίσω αριστερή πλευρά του οχήματός της καταστράφηκε. Στο σημείο έσπευσαν άμεσα δυνάμεις της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας για τον απεγκλωβισμό της οδηγού, καθώς και ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ για την παροχή πρώτων βοηθειών.

Η γιατρός φέρει πολλαπλά τραύματα σε όργανο και το σώμα, ωστόσο, ευτυχώς, έχει διαφύγει τον κίνδυνο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Το βίντεο-ντοκουμέντο κατέγραψε την στιγμή της σύγκρουσης

Βίντεο-ντοκουμέντο από κάμερα ασφαλείας που είναι στραμμένο στη συγκεκριμένη διάβαση κατέγραψε την στιγμή της σφοδρής σύγκρουσης του συρμού του Προαστιακού Πάτρας με το αυτοκίνητο της γιατρού στο ύψος της οδού Ανθείας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Όπως είναι σαφές από το βίντεο το αυτοκίνητο είχε αναπτύξει ταχύτητα και πέρασε ανάμεσα από τις κατεβασμένες μπάρες φύλαξης, με την οδηγό του οχήματος να φαίνεται πως δεν έχει αντίληψη του περιβάλλοντος, αγνοώντας τις ηχητικές προειδοποιήσεις και την κόρνα του συρμού.

Η γιατρός ήταν «εξαντλημένη και κουρασμένη» μετά από 36 ώρες εργασίας

«Επέστρεφε από εφημερία, εξαντλημένη και κουρασμένη. Είχε αφήσει σε εκκρεμότητα κάποια περιστατικά. Δεν ξέρω αν μίλαγε για να τα διεκπεραιώσει και δεν είδε τίποτα. Είχε άγιο, καθώς το τρένο έπειτα από 50 μέτρα είχε στάση και είχε κόψει ταχύτητα ο μηχανοδηγός. Αυτό ήταν που την έσωσε» δήλωσε ο σύζυγος της γιατρού, Γιώργος Στασινόπουλος.

Ο κύριος Στασινόπουλος κατήγγειλε στη συνέχεια ότι η προστατευτική μπάρα στο σημείο που έγινε το ατύχημα δεν καλύπτει όλο το πλάτος της λωρίδας και δεν την αντικαθιστούν οι ιθύνοντες για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων.

«Γιατί δεν κλείνει όλος ο δρόμος; Μου είπαν ότι για να μπει μπάρα και να καλύπτει και την επόμενη λωρίδα θέλει άλλη υποστήριξη» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Επιστήμονες στην Κίνα δοκίμασαν με επιτυχία μια μη πυρηνική βόμβα υδρογόνου εν μέσω της ώθησης του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (PLA) προς καθαρότερες ενεργειακές λύσεις. Η κίνηση αυτή έρχεται εν μέσω της αυξανόμενης αμυντικής υποστήριξης των ΗΠΑ προς την Ταϊβάν και της προσπάθειας της Κίνας για κυριαρχία στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας South China Morning Post, ο εκρηκτικός μηχανισμός, βάρους 2 κιλών, αναπτύχθηκε από το ερευνητικό ινστιτούτο 705 της China State Shipbuilding Corporation (CSSC), το οποίο είναι γνωστό για τις εργασίες του σε υποβρύχια οπλικά συστήματα.

Σε αντίθεση με τις παραδοσιακές πυρηνικές βόμβες, η συσκευή αυτή χρησιμοποιεί ένα στερεό υλικό αποθήκευσης υδρογόνου με βάση το μαγνήσιο, γνωστό ως υδρίδιο του μαγνησίου, το οποίο μπορεί να αποθηκεύσει περισσότερο υδρογόνο από ό,τι οι δεξαμενές υπό πίεση.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Πως δουλεύει ο μηχανισμός που προκαλεί «ομοιόμορφη καταστροφή σε τεράστιες περιοχές»

Μόλις ενεργοποιηθεί, το υδρίδιο του μαγνησίου υφίσταται ταχεία θερμική αποσύνθεση, απελευθερώνοντας αέριο υδρογόνο που αναφλέγεται σε μια συνεχή πύρινη σφαίρα που υπερβαίνει τους 1.000 βαθμούς Κελσίου για πάνω από δύο δευτερόλεπτα, 15 φορές περισσότερο από τις αντίστοιχες εκρήξεις ΤΝΤ.

Αυτή η καύση οδηγεί σε εκτεταμένη θερμική βλάβη, ικανή να λιώσει κράματα αλουμινίου, και επιτρέπει τον ακριβή έλεγχο της έντασης της έκρηξης, επιτυγχάνοντας ομοιόμορφη καταστροφή σε τεράστιες περιοχές, όπως μεταφέρει η Business Standard.

Πώς δοκίμασε η Κίνα τη βόμβα;

Σύμφωνα με έγγραφο που δημοσιεύθηκε στο κινεζικό Journal of Projectiles, Rockets, Missiles and Guidance, η δοκιμή περιελάμβανε μια σειρά πειραμάτων που αποδεικνύουν τις δυνατότητες κατευθυνόμενης ενέργειας του όπλου. Υπό ελεγχόμενη έκρηξη, η μέγιστη υπερπίεση έφτασε τα 428,43 kilopascals σε απόσταση δύο μέτρων από τη βόμβα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Αυτό ήταν περίπου 40% τόσο ισχυρό όσο μια συγκρίσιμη έκρηξη TNT, αλλά η θερμότητα που εξαπέλυσε έφτασε πολύ πέρα από αυτό που μπορεί να επιτύχει το TNT.

Η αρχική έκρηξη συνθλίβει τη σκόνη υδριδίου του μαγνησίου σε μικροσκοπικά θραύσματα, απελευθερώνοντας νέες επιφάνειες. Καθώς αυτά τα θραύσματα θερμαίνονται, απελευθερώνουν αέριο υδρογόνο, το οποίο αναμιγνύεται με τον περιβάλλοντα αέρα.

Μόλις υπάρχει αρκετό υδρογόνο στον αέρα, ανάβει σε μια δεύτερη, πολύ πιο καυτή πύρινη σφαίρα. Αυτή η επιπλέον θερμότητα στη συνέχεια ανοίγει περισσότερο υδρίδιο μαγνησίου, απελευθερώνοντας περισσότερο υδρογόνο και δημιουργώντας έναν αυτοτροφοδοτούμενο βρόχο καύσης.

Τι μπορεί να κάνει αυτή η βόμβα;

Η βόμβα δεν προκαλεί μόνο μία έκρηξη. Αντίθετα, εξαπολύει μια βροντερή πύρινη σφαίρα που παραμένει καυτή για αρκετά δευτερόλεπτα, επιτρέποντάς της να καλύψει ένα ευρύ έδαφος.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Αυτή η παρατεταμένη θερμότητα την καθιστά ιδανική για να σαρώσει διασκορπισμένες εχθρικές δυνάμεις σε ένα ανοιχτό πεδίο, ενώ η ενέργειά της μπορεί επίσης να συγκεντρωθεί σε ένα μόνο σημείο υψηλής αξίας φανταστείτε να καίει μια γέφυρα ή μια αποθήκη καυσίμων με χειρουργική ακρίβεια.

Στην πράξη, o κινεζικός στρατός θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη βόμβα για να στερήσει από τον εχθρό την πρόσβαση σε βασικές οδικές αρτηρίες αποτεφρώνοντας τμήματα δρόμου, να παραλύσει βασικές υπηρεσίες στοχεύοντας σταθμούς παραγωγής ενέργειας ή κόμβους επικοινωνιών ή να πλήξει μια συγκεκριμένη ομάδα εξοπλισμού ή προσωπικού χωρίς να καταστρέψει ολόκληρη την περιοχή.

Νωρίτερα φέτος, εγκαινιάστηκε στην επαρχία Σαανξί μια μονάδα μαζικής παραγωγής υδριδίου του μαγνησίου, ικανή να παράγει 150 τόνους ετησίως. Αυτό είναι αξιοσημείωτο διότι μέχρι πρόσφατα, το υδρίδιο του μαγνησίου, που είναι εξαιρετικά δραστικό, μπορούσε να παραχθεί μόνο σε εργαστήρια με ρυθμό μερικών γραμμαρίων την ημέρα.

Η Κίνα κάνει στροφή προς την καθαρή ενέργεια

Η Κίνα εκσυγχρονίζει ενεργά τις στρατιωτικές της δυνατότητες ενσωματώνοντας τεχνολογίες καθαρής ενέργειας. Τον Μάρτιο, η Κίνα ανακοίνωσε αύξηση κατά 7,2% του εθνικού αμυντικού προϋπολογισμού της, ο οποίος ανέρχεται συνολικά σε 249 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ για την προσπάθεια εκσυγχρονισμού.

Σε σχέδιο έκθεσης προϋπολογισμού που υποβλήθηκε στο Κοινοβούλιο της Κίνας, ο πρωθυπουργός Λι Κιάνγκ δήλωσε ότι ο PLA θα ενισχύσει τη στρατιωτική εκπαίδευση και την ετοιμότητα μάχης για να «διασφαλίσει σταθερά την κυριαρχία, την ασφάλεια και τα συμφέροντα ανάπτυξης της Κίνας».

Στρατιωτική τεχνολογία αιχμής και φιλική προς το περιβάλλον

Ο PLA έχει προωθήσει τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπως η ηλιακή, η αιολική, η ωκεάνια και η ενέργεια υδρογόνου για στρατιωτικούς σκοπούς. Στον ναυτικό τομέα, η Κίνα αναβαθμίζει τον στόλο της με προηγμένα πολεμικά πλοία που διαθέτουν ολοκληρωμένα συστήματα ηλεκτρικής πρόωσης (IEP).

Για παράδειγμα, τα καταδρομικά τύπου 055 κλάσης Renhai είναι εξοπλισμένα με IEP, ενισχύοντας την αόρατη εμφάνιση, την ταχύτητα και το επιχειρησιακό τους εύρος.

Στον τομέα της αεροδιαστημικής, η Κίνα έχει υποστηρίξει την ανάπτυξη τεχνολογιών προώθησης φιλικών προς το περιβάλλον. Το 2023, το Πεκίνο ισχυρίστηκε ότι ο πύραυλος Zhuque-2, που αναπτύχθηκε από τη LandSpace, ήταν ο πρώτος πύραυλος στον κόσμο που έφτασε σε τροχιά με κινητήρα μεθανίου, χρησιμοποιώντας υγρό μεθάνιο και οξυγόνο ως προωθητικά.

Σύγκρουση στην Ταϊβάν

Πρόσφατα, η Κίνα αύξησε τις θαλάσσιες ασκήσεις της γύρω από την Ταϊβάν, η οποία ισχυρίζεται ότι αποτελεί μέρος της επικράτειάς της βάσει της αρχής της «Μίας Κίνας».

Η κινεζική στρατιωτική δραστηριότητα έχει αυξηθεί στην περιοχή λόγω της αύξησης των πωλήσεων όπλων των ΗΠΑ στην Ταϊβάν, των πολιτικών επισκέψεων υψηλού προφίλ από Αμερικανούς αξιωματούχους και των κοινών στρατιωτικών ασκήσεων στην περιοχή.

Το Πεκίνο θεωρεί οποιαδήποτε υποστήριξη προς την Ταϊβάν, ιδίως στρατιωτική βοήθεια, πωλήσεις όπλων ή επίσημες πολιτικές δεσμεύσεις, ως άμεση πρόκληση για την κυριαρχία του. Έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει τις ΗΠΑ κατά της «ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις», κατηγορώντας τες ότι ενθαρρύνουν την ανεξαρτησία της Ταϊβάν.

Αυτόν τον μήνα, η Κίνα διεξήγαγε μεγάλης κλίμακας κοινές ασκήσεις γύρω από την Ταϊβάν, συμπεριλαμβανομένων ασκήσεων με πραγματικά πυρά. Οι ΗΠΑ έκαναν λόγο για τακτικές εκφοβισμού της Κίνας, επιβεβαιώνοντας τη δέσμευσή τους στην Ταϊβάν και σε άλλους συμμάχους στην περιοχή.

Τα βλέμματα της παγκόσμιας τηλεοπτικής αγοράς ήταν στραμμένα στη Λίλλη της Γαλλίας από τις 20 έως τις 27 Μαρτίου. Το Series Mania, το σημαντικότερο φεστιβάλ στην Ευρώπη αφιερωμένο αποκλειστικά στις σειρές, επέστρεψε για 15η χρονιά, συγκεντρώνοντας περισσότερους από 5.000 επαγγελματίες της μικρής οθόνης από 75 χώρες. Με πολυάριθμες συμμετοχές, φρέσκες φωνές και δυνατές θεματικές, η φετινή διοργάνωση επιβεβαίωσε τον ρόλο της ως μια μοναδική πλατφόρμα για την ευρωπαϊκή, και όχι μόνο, τηλεοπτική δημιουργία. Σε μια εποχή που το περιεχόμενο πληθαίνει αλλά η προσοχή σπανίζει, το φεστιβάλ κατάφερε να φέρει στο προσκήνιο σειρές με χαρακτήρα που συνομιλούν με το τώρα και δημιουργούς που δεν φοβούνται να πειραματιστούν. Ανάμεσα σε πρεμιέρες, συζητήσεις και παρουσιάσεις, το Series Mania υπενθύμισε ότι η τηλεόραση, όταν έχει κάτι να πει, παραμένει ένα από τα πιο ισχυρά αφηγηματικά μέσα των καιρών μας.

Κατά τη διάρκεια των εργασιών του φόρουμ πραγματοποιήθηκαν 60 παρουσιάσεις, με την αυλαία να σηκώνει εκείνη του Ευρωπαϊκού Οπτικοακουστικού Παρατηρητηρίου. Εκεί, η δράση δεν ήρθε από σενάρια και χαρακτήρες αλλά από τάσεις, στατιστικά και προβλέψεις για το μέλλον της οπτικοακουστικής βιομηχανίας στη Γηραιά Ηπειρο. Σε μια ομιλία, την οποία είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε, ειδικοί του χώρου ανέλυσαν τέσσερα βασικά στοιχεία από την επερχόμενη μελέτη του Παρατηρητηρίου, προσπαθώντας να αποτυπώσουν το τοπίο το οποίο αρχίζει να διαμορφώνεται στην ευρωπαϊκή τηλεόραση.

Στον συντονισμό της παρουσίασης ήταν η Σουζάν Νικόλτσεφ, εκτελεστική διευθύντρια του Ευρωπαϊκού Οπτικοακουστικού Παρατηρητηρίου, η οποία έδωσε τον λόγο στον Ζιλ Φοντέν, προϊστάμενο του Τμήματος Πληροφοριών Αγοράς του ίδιου οργανισμού, για να παραθέσει τα τέσσερα στοιχεία της μελέτης. Ως εκπρόσωποι της αγοράς, τα ευρήματα κλήθηκαν να σχολιάσουν η Καρολίνα Λορένζον, διευθύντρια Διεθνών Σχέσεων του ιδιωτικού βελγικού ομίλου RTI SPA – Mediaset Group, και ο Μανουέλ Αλδουί, διευθυντής Διεθνούς Κινηματογράφου και Σειρών της δημόσιας γαλλικής τηλεόρασης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ. Εκκινώντας την παρουσίαση, ο Ζιλ Φοντέν μίλησε για το διακύβευμα των εσόδων των ραδιοτηλεοπτικών φορέων. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Παρατηρητηρίου, μέσα στο 2023 στην Ευρώπη δόθηκε το πράσινο φως για την παραγωγή 852 κύκλων επεισοδίων σειρών, με το 80% εξ αυτών να είναι από ιδιωτικούς και δημόσιους τηλεοπτικούς οργανισμούς. Την ίδια στιγμή, η εισροή χρημάτων από τη διαφήμιση είναι μάλλον στάσιμη, αν όχι μειωμένη, σε πραγματικούς όρους, ενώ η χρηματοδότηση από δημόσιους πόρους παρουσιάζει μια ελαφριά αύξηση, η οποία ωστόσο σε πραγματικούς όρους υπολογίζεται ως μείωση, δημιουργώντας έτσι μια πίεση στους παραδοσιακούς παίκτες της αγοράς.

Τη ρίζα αυτού του προβλήματος η Καρολίνα Λορένζον εντόπισε στην «ασύμμετρη διάσταση μεταξύ των γραμμικών υπηρεσιών και του ευρύτερου κόσμου πλατφορμών βίντεο», ενώ υπογράμμισε τη σημασία της ύπαρξης ανεξάρτητων δεικτών μέτρησης της τηλεθέασης, ενός εργαλείου το οποίο είναι «καλό για τον ανταγωνισμό, τόσο για τους εμπορικούς ραδιοτηλεοπτικούς φορείς όσο και τους δημόσιους που εν μέρει χρηματοδοτούνται από τις διαφημίσεις». Το μοντέλο το οποίο προτείνει η εκπρόσωπος του βελγικού ομίλου είναι αυτό που έχει εδραιωθεί τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες στην αγορά, αλλά τώρα αμφισβητείται από τα ασαφή, συχνά, δεδομένα που προωθούν οι πλατφόρμες στη δημοσιότητα. «Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τι περιεχόμενο παρακολουθούν οι θεατές, αν είναι δράμα ή ειδήσεις, ακριβά δηλαδή προγράμματα ή τυχαίες υπηρεσίες, τη διάρκειά του και από ποια συσκευή μπορούν να το παρακολουθήσουν», πρόσθεσε η Καρολίνα Λορένζον. Από την πλευρά του ο Μανουέλ Αλδουί στάθηκε στο φαινόμενο που παρατηρείται στην Ευρώπη με κυβερνήσεις «που πραγματικά προσπαθούν να αποσταθεροποιήσουν ή να μειώσουν τη χρηματοδότηση των δημόσιων τηλεοράσεων», εξαιτίας και των γενικότερων οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην υπάρχει δυναμική αύξηση της δημόσιας χρηματοδότησης και οι κρατικοί οπτικοακουστικοί οργανισμοί να βρίσκονται σε δυσχερή θέση.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

ΜΕΙΩΣΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΕΙΡΩΝ. Ολα αυτά τα στοιχεία δείχνουν να έχουν συντελέσει στη μείωση του αριθμού των παραγόμενων κύκλων σειρών και της διάρκειάς τους που κατέγραψε ως τάση το Παρατηρητήριο. Στο δεύτερο αυτό στοιχείο της παρουσίασης, ο Ζιλ Φοντέν διέκρινε μια κάμψη της τάξης του 6% για πρώτη φορά μετά το 2015 στις ευρωπαϊκές τηλεοπτικές παραγωγές, κάτι που δείχνει να ισχύει ταυτόχρονα και στην αμερικανική αγορά. Εξαιτίας, ωστόσο, των σημαντικών επενδύσεων των τελευταίων χρόνων που κάνουν οι κολοσσοί του streaming στο ευρωπαϊκό περιεχόμενο, η πτώση των παραγωγών δεν αποτυπώνεται ακόμα ευκρινώς στον τηλεοπτικό ορίζοντα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

«Πρόκειται για μια εκλογίκευση της κατάστασης. Το 2015 ξεκινήσαμε με τη φρενίτιδα του video on demand, η οποία έφτασε στο απόγειό της κατά τη διάρκεια της πανδημίας με διψήφια ποσοστά ανάπτυξης, αλλά τώρα αποτελεί παρελθόν λόγω του binge watching. Υπάρχει μια ενοποίηση της αγοράς, η οποία οδηγείται από τα προϊόντα και παρουσιάζει ενδιαφέρουσες ευκαιρίες συνεργασίας μεταξύ των δημόσιων οργανισμών αλλά και εξερεύνησης διαφορετικών επενδυτικών σχεδίων και διανομής σε πολλαπλές πλατφόρμες», επεσήμανε η Καρολίνα Λορένζον.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Για τον Μανουέλ Αλδουί, πίσω από τις εξελίξεις στην οπτικοακουστική βιομηχανία κρύβονται τρεις παράγοντες, οι οποίοι δεν είναι φανεροί. Ο πρώτος σχετίζεται με τον πληθωρισμό στα μπάτζετ των παραγωγών, ο οποίος προκαλείται από τις πλατφόρμες εξαιτίας των επενδύσεών τους σε ευρωπαϊκό περιεχόμενο αλλά με πολύ πιο αυξημένο κόστος σε σχέση με το αντίστοιχο των παραδοσιακών φορέων.

Ο δεύτερος αφορά το άνοιγμα που επιχείρησαν να κάνουν οι πλατφόρμες ροής από τη σεζόν 2022-2023 προς τους ιδιωτικούς ή δημόσιους σταθμούς, πουλώντας τους περιεχόμενο το οποίο μέχρι τότε προόριζαν μόνο γι’ αυτές. Η αιτία της αλλαγής στάσης βρίσκεται φυσικά στην αναζήτηση επιπλέον εισοδημάτων. Για τους ίδιους λόγους συμβαίνει ο τρίτος παράγοντας και θέλει σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης το κόστος παραγωγής σειρών να επιχειρείται να μοιραστεί πλέον μεταξύ παραδοσιακών φορέων και πλατφορμών, αντικαθιστώντας το μοντέλο που ίσχυε για τουλάχιστον 15 χρόνια και προέβλεπε την ένωση δυνάμεων μεταξύ συνδρομητικών κι ελεύθερων τηλεοπτικών σταθμών.

ΟΙ ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΕΣ. Προχωρώντας στο τρίτο στοιχείο της μελέτης του Παρατηρητηρίου, οι προβολείς πέφτουν στις συμπαραγωγές. Το μερίδιο των διεθνών συνεργασιών σε σειρές τόσο για την τηλεόραση όσο και για το streaming την περσινή χρονιά παρέμεινε σταθερό, με την τάση πλέον να θέλει διεύρυνση των συμπαραγωγών πέρα από χώρες που μοιράζονται την ίδια γλώσσα. «Λαμβάνουμε πολύ περισσότερες προτάσεις συμπαραγωγών από αυτές που η αγορά μπορεί να απορροφήσει. Υπάρχει μεγάλη διαθεσιμότητα από τη δημιουργική κοινότητα και τους παραγωγούς να προσπαθήσουν να βρουν πράγματα τα οποία δεν σχετίζονται μόνο με τα εγχώρια ζητήματα αλλά είναι οργανικά διεθνή και πολύ φρέσκα», παρατήρησε ο Μανουέλ Αλδουί.

Για την Καρολίνα Λορένζον, με την εμπειρία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, το κλειδί για επιτυχημένες διεθνείς συμπαραγωγές είναι αλλού. «Αν προσπαθήσεις να κάνεις συμπαραγωγές με χώρες που έχουν την ίδια γλώσσα στην αγορά σου, καταλήγεις να κανιβαλίζεις διαφορετικά μέσα. Αν δείτε τι συμβαίνει τώρα, υπάρχει μια μεγάλη ανάγκη για τοπικό περιεχόμενο, το οποίο στο τέλος είναι αρκετά επεκτάσιμο αν είναι πολύ καλό για να διεισδύσει σε άλλες αγορές. Η συνταγή είναι να αντλήσεις χρηματοδότηση από διαφορετικές πηγές και διαφορετικές πλατφόρμες αλλά με παραγωγές οι οποίες έχουν μια πολύ τοπική γεύση που μπορεί να γίνει διεθνής», είπε η ίδια.

Το τελευταίο στοιχείο της μελέτης του Παρατηρητηρίου σχετίζεται με τη σημασία των παραγωγών. Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι εσωτερικές παραγωγές των οπτικοακουστικών οργανισμών αποτελούν το 30% των ωρών περιεχομένου που βγαίνουν στον τηλεοπτικό αέρα. Την ίδια στιγμή, οι 10 μεγαλύτεροι ανεξάρτητοι όμιλοι ευθύνονται για το 14% των παραγόμενων προγραμμάτων, τα οποία ωστόσο προορίζονται για κατανάλωση μόνο από αυτούς. Οπως κατέληξε ο Μανουέλ Αλδουί, όλοι αυτοί οι φορείς «είναι εξαιρετικά επιλεκτικοί», ενώ η Καρολίνα Λορένζον είπε με νόημα ως εκπρόσωπος των ιδιωτικών ομίλων: «Μας χρειάζονται, τους χρειαζόμαστε. Πρέπει να είμαστε σ’ ένα σύστημα όπου η πρόσβαση σε πίστωση να είναι υπέρ του ανταγωνισμού. Το κλειδί είναι, ανεξαρτήτως του πώς θα αποφασίσουμε να έχουμε ένα οικονομικό σύστημα, η πνευματική ιδιοκτησία να παραμένει στην Ευρώπη».

Τα σκήπτρα συνεχίζει να κρατάει και το 2025 ο ελληνικός τουρισμός. Ο προγραμματισμός της θερινής περιόδου 2025 αποτυπώνει μια σταθερή δομή της τουριστικής ζήτησης, με το ενδιαφέρον για την Ελλάδα να παραμένει ισχυρό από τις μεγάλες ευρωπαϊκές αγορές, ενώ η δυναμική από τις ΗΠΑ, τη Μέση Ανατολή και τη ΝΑ Ευρώπη συνεχίζει να ενισχύεται.

Ο τουρισμός προς την Ελλάδα παραμένει ισχυρός, όπως καταδεικνύουν τα προγραμματισμένα δρομολόγια των αεροπορικών εταιρειών. Για τη θερινή σεζόν 2025, έχουν προγραμματιστεί 28,2 εκατομμύρια αεροπορικές θέσεις σε διεθνείς πτήσεις προς τη χώρα, σημειώνοντας αύξηση 4,6% σε σχέση με το 2024.

Μιλώντας στο ΟΤ Delphi Economic Forum X, ο κ. Γιάννης Χατζής, πρόεδρος της Πανελλήνιας Οµοσπονδίας Ξενοδόχων (ΠΟΞ), τόνισε ότι ότι η επιβολή των δασμών, θα αυξήσει τον πληθωρισμό και θα μειώσει το διαθέσιμο εισόδημα των Αμερικανών, με αποτέλεσμα να μειωθούν και οι δαπάνες τους. Όσον αφορά την Ευρώπη όμως, ο κ. Χατζής  είπε ότι είναι αισιόδοξος και θεωρεί ότι «δεν θα δούμε άμεσες επιπτώσεις στη χώρα μας».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Στην ερώτηση αν θα αλλάξει στρατηγική ο τουρισμός, ο κ. Χατζής είπε ότι βρισκόμαστε σχεδόν εν μέσω της σεζόν «οπότε δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά». Ο τουρισμός όμως, πρόσθεσε, είναι από τους βασικούς τομείς της οικονομίας και «πρέπει να κρατήσουμε την ποιότητα ψηλά, ώστε οι τουρίστες να επιλέγουν Ελλάδα».

Ο τουρισμός και οι ξένοι

Σύμφωνα με την ανάλυση του Air Data Tracker του Ινστιτούτου του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΙΝΣΕΤΕ), το Ηνωμένο Βασίλειο παραμένει η μεγαλύτερη αγορά για την Ελλάδα με 5,6 εκατ. θέσεις (+2,2% σε σχέση με πέρυσι), αντιπροσωπεύοντας το 20% του συνόλου, ενώ ακολουθεί η Γερμανία με 4,7 εκατ. θέσεις (+2,5%) και μερίδιο αγοράς 17%. Τρίτη είναι η Ιταλία με 2,5 εκατ. θέσεις (+3,9%) και μερίδιο αγοράς 9%, επιβεβαιώνοντας τη σταθερή ανοδική πορεία των τελευταίων ετών.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Από τις σημαντικές αγορές για τον εισερχόμενο τουρισμό, τη μεγαλύτερη αύξηση (+18,6%) καταγράφουν οι ΗΠΑ με 727 χιλιάδες αεροπορικές θέσεις. Ανάμεσα στις σημαντικές αυξήσεις ξεχωρίζουν το Ισραήλ, που παρουσιάζει ισχυρή άνοδο +52,1%, ξεπερνώντας το 1,3 εκατ. θέσεις.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Αξιοσημείωτη αύξηση παρουσιάζουν και χώρες με μικρή μέχρι στιγμής δυναμικότητα όπως η Σαουδική Αραβία (+45,0 %) με 84 χιλ. θέσεις, η Αλβανία (+56,0%) με 156 χιλ. θέσεις και η Αρμενία (+68,5%) με 75 χιλ. θέσεις. Εντυπωσιακή αύξηση εμφανίζει και η Γεωργία, η οποία υπερδιπλασιάζει τη δυναμικότητά της (+113% ) με 126 χιλ. θέσεις.

Αντίθετα, μειώσεις παρατηρούνται από χώρες όπως η Γαλλία (-2,6%) με 1,7 εκατ. θέσεις, η Πολωνία (-6,7%) με 682 χιλ. θέσεις και η Δανία (-7,3% ) με 298 χιλ. θέσεις.

«Ο άνθρωπος αυτός είναι μια αρρώστια που θεραπεύεται μόνο με ένα εμβόλιο. Πρέπει να βάλουμε, με μια ένεση, τον Μπερλουσκόνι στο Παλάτσο Κίτζι [το πρωθυπουργικό μέγαρο στη Ρώμη]. Μόνο έτσι θα ανοσοποιηθούμε», έλεγε το 1994 ο Ιντρο Μοντανέλι, ο επιφανέστερος ίσως ιταλός δημοσιογράφος. Προοικονομώντας ότι η εκλογή του Σίλβιο Μπερλουσκόνι στην πρωθυπουργία θα σήμαινε και την απαρχή της απαξίωσής του.

Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που πέθανε την περασμένη Δευτέρα, έμελλε να τον διαψεύσει πανηγυρικά, αναδεικνυόμενος στον μακροβιότερο πρωθυπουργό της μεταπολεμικής Ιταλίας. Ισως και στον ισχυρότερο. Απολάμβανε αδιάπτωτη δημοφιλία (όπως δείχνουν και τα πλήθη που τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία). Διέθετε τεράστια προσωπικά οικονομικά μέσα και μιντιακή επιρροή χωρίς προηγούμενο. Μια «προίκα» που έμελλε τελικά να αξιοποιήσει αποκλειστικά προς ίδιον όφελος.

Τα κυβερνητικά πεπραγμένα του Μπερλουσκόνι ήταν πενιχρά, αν όχι απογοητευτικά. Η «φιλελεύθερη επανάσταση» που ευαγγελίστηκε δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Υποσχέθηκε μείωση φόρων, που αυξήθηκαν τελικά για τους συνεπείς φορολογούμενους. Ο κρατικός μηχανισμός, πολυδιασπασμένος μεταξύ κεντρικού κράτους, περιφερειών και δήμων, παρέμεινε αργοκίνητος. Οι ανισότητες, ταξικές και περιφερειακές, διευρύνθηκαν και οι κεντρόφυγες τάσεις ενδυναμώθηκαν.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Πάνω από όλα, η εκτελεστική εξουσία, την ενίσχυση της οποίας ενσάρκωσε ο Καβαλιέρε ίσως περισσότερο από κάθε προκάτοχό του, παρέμεινε αδύναμη και δέσμια του Κοινοβουλίου, όπως πιστοποιεί η συνεχής πτώση και αλληλοδιαδοχή κυβερνητικών σχημάτων. Και η οικονομία έμεινε στάσιμη, με την αποβιομηχάνιση να επιμένει και την απόσταση από τις ισχυρές χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης να μεγαλώνει.

Η Ιταλία που παρέλαβε το 1994 δεν διαφέρει ιδιαίτερα από την Ιταλία του 2023. Χωρίς αμφιβολία, δεν ενδιαφέρθηκε και ο ίδιος να την αλλάξει. Η σύγκρουση συμφερόντων είναι ίσως μια μερική εξήγηση. Ο επιχειρηματίας Σίλβιο βρισκόταν σε διαρκή διαπάλη με τον πρωθυπουργό Μπερλουσκόνι. Πώς να αναμορφώσεις τη δικαιοσύνη, όταν οι δικαστικές διώξεις εναντίον σου ανέρχονται σε δεκάδες; Πώς να καταπολεμήσεις τη φοροδιαφυγή όταν φοροδιαφεύγεις ο ίδιος; Πώς να εδραιώσεις την κρατική ισχύ όταν ο βασικός σου σύμμαχος, η Λέγκα του Βορρά, διεκδικεί την αυτονομία της μισής χώρας; Πώς να προωθήσεις τον πλουραλισμό, όταν είσαι ιδιοκτήτης τριών τηλεοπτικών σταθμών και 40 εφημερίδων; Πώς να τολμήσεις επείγουσες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε μια κουρασμένη οικονομία, όταν χάρη σε αυτή έγινες ο πλουσιότερος άνθρωπος στην πατρίδα σου;

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Στα λίγα θετικά της πολιτικής του πορείας πρέπει να προσμετρηθεί η σχετική πολιτική σταθερότητα που πέτυχε σε μια χώρα που άλλαζε κυβερνήσεις ανά εξάμηνο. Σταθερότητα που μετατράπηκε, ωστόσο, σε στασιμότητα. Με τις ευθύνες για τη διαιώνιση της αδράνειας να βαραίνουν και την κατά καιρούς κατακερματισμένη αντιπολίτευση, που δεν κατάφερε ποτέ να διατυπώσει μια πειστική εναλλακτική πρόταση ή να τον εξοβελίσει αμετάκλητα από το πολιτικό προσκήνιο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Στην πραγματικότητα, ο Μπερλουσκόνι, όσο και αν αποτελεί μάλλον εξαίρεση στα πολιτικά πράγματα της χώρας του, υπήρξε άμεσο ή έμμεσο, πάντως γνήσιο, προϊόν της μεταπολεμικής Ιταλίας. Της ευημερίας της, που διάνοιξε όχι μόνο δρόμους πλουτισμού σε ριψοκίνδυνους επιχειρηματίες με αμφιλεγόμενες μεθόδους όπως ο ίδιος, αλλά και ευκαιρίες ανοδικής κοινωνικής κινητικότητας σε εκατομμύρια Ιταλούς.

Αλλά και των αδυναμιών της, που ο Μπερλουσκόνι εκμεταλλεύτηκε επιδέξια και αδίστακτα για να προωθήσει κάθε του προσωπικό σχέδιο. Ο γόνος μιας μικροαστικής οικογένειας από τη Λομβαρδία εξελίχθηκε σε μεγαλοεπιχειρηματία με πολυπλόκαμα συμφέροντα, πορευόμενος με επιτυχία μέσα σε ένα πολυδιασπασμένο κομματικό σκηνικό και σφυρηλατώντας γερούς δεσμούς με τους κραταιούς του παράγοντες. Πάντοτε προσβλέποντας στη μεγέθυνση της οικονομικής του επιρροής, πριν μεταπηδήσει στην πολιτική.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Kατάφερε όμως να μείνει αναντικατάστατη αναφορά του ιταλικού πολιτικού συστήματος σχεδόν έως το φυσικό του τέλος. Κάτι παραπάνω, να εμποδίσει, θελημένα ή αθέλητα, την ανανέωσή του και τον εκσυγχρονισμό του. Με τη δική του πολιτεία, αλλά και με την αναπαραγωγή χρεοκοπημένων δομών και την ανάδειξη νέων πολιτικών που βαδίζουν στα βήματά του, με επιφανέστερη, αναμφίβολα, τη σημερινή πρωθυπουργό.

Η άνοδος και η – πολλάκις προεξοφληθείσα, αλλά ουδέποτε πλήρως συντελεσθείσα – πτώση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι είναι, ασφαλώς, κομμάτι μιας πολυκύμαντης προσωπικής διαδρομής. Ισως, όμως, είναι περισσότερο εύγλωττες για τις ιδιαιτερότητες της χώρας που κυβέρνησε επί 3.340 ημέρες. Η πολιτεία του επί σχεδόν τρεις δεκαετίες επέδρασε, τελικά, καθοριστικά στη νοοτροπία των Ιταλών – ή μήπως το αντίστροφο;

«Ο Μπερλουσκόνι είναι ένας αρχετυπικός Ιταλός. Εχει όλες τις αδυναμίες και τις αρετές των Ιταλών που θέλουν χρήματα και δεν νοιάζονται για τους κανόνες, αλλά για τη δύναμη. Μιλώντας για τον Μπερλουσκόνι, αυτοβιογραφούμε το έθνος», σχολίαζε ανώνυμα το 2009 στη γαλλική εφημερίδα «Monde» ένας δημοσιογράφος που κάλυπτε επί χρόνια τη δράση του. Αφοριστικά και ισοπεδωτικά, ίσως, αλλά όχι άστοχα. Και σίγουρα όχι μειοψηφικά μεταξύ όσων προσπάθησαν κατά καιρούς να ερμηνεύσουν το φαινόμενο Μπερλουσκόνι.

Ο θάνατος του Καβαλιέρε ανοίγει τον δρόμο για να αποτιμηθούν η συμβολή του ίδιου και των συμπολιτών του στη γένεση και τη μακροημέρευση του μπερλουσκονισμού. Ισως και για να φανεί, κάποτε, αν ο Μπερλουσκόνι διαμόρφωσε τους Ιταλούς κατ’ εικόνα του ή το αντίστροφο. Αν, δηλαδή, ο Μπερλουσκόνι ήταν τελικά «Μια ιταλική ιστορία», όπως τιτλοφορείτο η αγιογραφική βιογραφία του που μοιραζόταν ανά εκατομμύρια στους πολίτες το 1994, ή μια ιστορία της Ιταλίας και των Ιταλών.

Ο Δημήτρης Αντωνίου είναι ιστορικός, διδάκτορας

Ιστορίας και Πολιτισμών της Ανώτατης Σχολής Κοινωνικών Επιστημών του Παρισιού

Κίνδυνο επιπτώσεων τόσο στις εξαγωγικές επιχειρήσεις της χώρας όσο και στην εσωτερική αγορά δημιουργεί ο εμπορικός πόλεμος που έχει ξεσπάσει μετά την απόφαση Τραμπ για επιβολή δασμών στις εισαγωγές προϊόντων στις ΗΠΑ, αλλά και των αντίμετρων από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ενωσης και άλλων χώρων. Παρά το γεγονός ότι οι πρώτες αντιδράσεις θέλουν το ποτήρι μισογεμάτο και τις επιπτώσεις για την ελληνική οικονομία περιορισμένες, η κλιμάκωση του εμπορικού πολέμου όπως εξελίσσεται αναμένεται να διαταράξει τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού απειλώντας την ανθεκτικότητα των οικονομιών, περιορίζοντας το διεθνές εμπόριο και αυξάνοντας παράλληλα τον κίνδυνο νέων πληθωριστικών πιέσεων που θα πλήξουν και την Ελλάδα.

Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Εξαγωγικών Ερευνών και Σπουδών (ΙΕΕΣ), το 2024 οι ελληνικές εξαγωγές προς τις Ηνωμένες Πολιτείες ανήλθαν σε 2,41 δισ. ευρώ, σημειώνοντας αύξηση 13,9% σε σύγκριση με το 2023 και 20,7% σε σχέση με το 2020.  Αν και αντιπροσωπεύουν μόλις το 1% του ΑΕΠ της Ελλάδας, οι προοπτικές περαιτέρω ανάπτυξης ήταν σημαντικές και τώρα ανακόπτονται. Τα τρόφιμα και ποτά αποτελούν τον μεγαλύτερο εξαγωγικό κλάδο προς τις ΗΠΑ, με μερίδιο 30,6%, ακολουθούμενο από τα πετρελαιοειδή με 22,8% και τα βιομηχανικά είδη με 16,5%. Είναι ενδεικτικό ότι στην αμερικανική αγορά μόνο ο κλάδος των ελιών είχε σημαντική διείσδυση καθώς το 2024 οι εξαγωγές του προς τις ΗΠΑ κάλυψαν το 26% των συνολικών ελληνικών εξαγωγών ελιάς. Αλλα προϊόντα με σημαντικό ρόλο είναι το εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο, η φέτα και η κομπόστα ροδάκινου τα οποία με την επιβολή δασμών τίθενται σε κίνδυνο και τους εξαγωγείς να ευελπιστούν να επιτύχουν κάποιες εξαιρέσεις όπως είχε συμβεί το 2019.

Η Ελλάδα εξάγει όμως και αλουμίνιο και τσιμέντο, και οι οριζόντιοι δασμοί (20%) και οι στοχευμένοι στο αλουμίνιο (25%) θα επηρεάσουν τις  επιχειρήσεις και των κλάδων αυτών, λένε οι επιχειρηματίες. Παράλληλα στο σκέλος των εισαγωγών, εκτός από το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο, η Ελλάδα εισάγει από τις ΗΠΑ αεροπορικά μηχανήματα, πλαστικά, φρούτα, ιατρικά εργαλεία και φαρμακευτικά σκευάσματα, τα περισσότερα από τα οποία θα ανατιμηθούν.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Σύμφωνα με το ΙΟΒΕ «στο διεθνές οικονομικό περιβάλλον, όπως έχει πλέον διαμορφωθεί, οι ροές ενδιάμεσων αγαθών είναι κρίσιμης σημασίας, καθώς οι αλυσίδες αξίας εκτείνονται σε πολλές χώρες, με αποτέλεσμα οι δασμοί να αναμένεται να πλήξουν τη λειτουργία των αλυσίδων αυτών και τη διαθεσιμότητα των προϊόντων, με συνέπειες στην προσφορά και στον πληθωρισμό». Για την ελληνική οικονομία, η οποία δεν είναι ακόμα ισχυρή σ’ ένα δυσμενές ευρωπαϊκό και παγκόσμιο περιβάλλον σίγουρα επηρεάζεται, λένε αναλυτές και επιχειρηματίες.

Εκτιμούν ότι δευτερογενώς επιπτώσεις στις ελληνικές εξαγωγές θα υπάρξουν και σε άλλες χώρες, ιδιαίτερα της ΕΕ, καθώς οι δασμοί αναμένεται να επηρεάσουν τις αντίστοιχες οικονομίες και την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών εκεί. Μάλιστα με δεδομένο ότι η ΕΕ αποτελεί τη μεγαλύτερη αγορά για τα ελληνικά προϊόντα οι πιέσεις μπορεί να είναι σημαντικές.

Επιπτώσεις στο εμπόριο. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Κεντρικής Ενωσης  Επιμελητηρίων Ελλάδος Γιάννη Βουτσινά «είναι κοινός τόπος ότι η επιβολή δασμών θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στο παγκόσμιο εμπόριο, αλλά και στον ρυθμό ανάπτυξης και στην ανταγωνιστικότητα των οικονομιών της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της χώρας μας». Η ΚΕΕΕ έχει προτείνει ήδη με ευθύνη της κυβέρνησης να συσταθεί άμεσα task force με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων στο πλαίσιο του Εθνικού Στρατηγικού Σχεδίου Εξωστρέφειας, καθώς το ποσοστό εξαγωγών στις ΗΠΑ  μπορεί να είναι μόλις 4,5% των εξαγωγών, αλλά αφορά έναν στρατηγικής σημασίας τομέα, τον αγροτοδιατροφικό, και μεσαίες επιχειρήσεις που εδρεύουν στην ελληνική περιφέρεια. Από τη δική του πλευρά ο Σταύρος Καφούνης, πρόεδρος της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας, σημειώνει ότι ο προστατευτισμός εμποδίζει την ανάπτυξη του εμπορίου. Επισημαίνει ότι το ύψος των νέων δασμολογικών επιβαρύνσεων και τα αντίμετρα σηματοδοτούν μία ολότελα νέα εποχή αστάθειας για την εμπορική δραστηριότητα και συρρίκνωσης για την κατανάλωση και ζητεί στήριξη των εμπορικών επιχειρήσεων στην Ευρώπη και να ενταχθούν στο Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2028-2034.

Η δρ Νίκη Μαρκογιάννη, νευρολόγος – ψυχίατρος με 35ετή εμπειρία στον χώρο της ψυχοθεραπείας, 40ετή ενεργό ενασχόληση με τα άλογα, διεθνής μέντορας Eagala (Σύνδεσμος Υποβοηθούμενης Ανάπτυξης και Μάθησης Ιπποειδών), μιλάει στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» για την Ιππόλυση, ένα κέντρο το οποίο σώζει άλογα, τους προσφέρει αγάπη και καλή ποιότητα ζωής και εκείνα με τη σειρά τους βοηθούν τους ανθρώπους μέσα από συνεδρίες μάθησης, θεραπείας και εξέλιξης.

Πώς ξεκίνησε η Ιππόλυση και ποια είναι η βαθύτερή της φιλοσοφία;

Η ιστορία της Ιππόλυσης ξεκινάει πριν καν γεννηθώ. Κληρονόμησα την αγάπη και τον σεβασμό από τον παππού μου που ποτέ δεν γνώρισα, πέθανε πριν προλάβω να τον συναντήσω. Ολοι έλεγαν πως «συζητούσε» με τα άλογα. Οταν τελείωσα την Ιατρική έδωσα τον όρκο του Ίππο-κράτη. Αργότερα, μέσα από την πορεία μου στην ψυχιατρική, έψαχνα να βρω ποια σχολή και ποια προσέγγιση θα με εξέφραζε περισσότερο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Αιτία και αφορμή για τη γέννηση της Ιππόλυσις ήταν ο μεγάλος δάσκαλος Bright Cloud. Ενα περίεργο πουλάρι που έκανε επιθέσεις σε ανθρώπους και ο προπονητής, ο κ. Δρακάκης, το είχε φέρει στον όμιλο για να του προσφέρει μια τελευταία ευκαιρία ζωής. Αυτός ο επονομαζόμενος «φονιάς» μού έδειξε ότι τα άλογα δεν ήταν μόνο παρηγορητικά αλλά και παρεμβατικά στον τρόπο σκέψης μας.

Η φιλοσοφία είναι ότι όλοι έχουμε μέσα μας την πληροφορία που μπορεί να «δώσει λύση» στις δυσκολίες μας. Τα άλογα δρουν σαν καταλύτης για να μπορέσουμε να βρούμε αυτές τις λύσεις.

Εσείς σώζετε τα άλογα. Τα άλογα σώζουν τους ανθρώπους. Μοιάζει περισσότερο με αλυσίδα ή με πυραμίδα; Τι σχέση μπορεί να αποκτήσει ένα άλογο με έναν άνθρωπο;googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Οι σχέσεις μας με τα άλογα, όπως και με όλα τα πλάσματα, είναι μια αλυσίδα όπου όλοι οι κρίκοι είναι σημαντικοί.

Μπορεί να «θεωρούμε» ότι είμαστε ο κρίκος που ελέγχει και νιώθουμε υπεροχή, όμως μόνο μέσα από σεβασμό και κατανόηση προς όλους τους κρίκους μπορούμε να προχωρήσουμε.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Τα ιπποειδή ως υποζύγια μας έχουν βοηθήσει στην πορεία της εξέλιξής μας, αλλά η μεγαλύτερη συμβολή τους είναι η θεραπευτική επίδραση που μπορούν να έχουν αν τα αντιμετωπίσουμε με σεβασμό.

Σε τι υπερέχουν τα άλογα; Τι είναι αυτό που τα κάνει τόσο μοναδικά;

Οπως σιγά σιγά μας αποκαλύπτει η νευροφυσιολογία, το «ασυνείδητο» καταλαμβάνει μεγάλο μέρος του εγκεφάλου και «μιλάει» συνεχώς μέσα από το σώμα μας.

Εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε αυτές τις μικροσυσπάσεις που είναι η γλώσσα του ασυνείδητου.

Τα άλογα (είναι θηράματα και εμείς θηρευτές) ανά πάσα στιγμή, για τη δική τους επιβίωση, προσέχουν, αντιλαμβάνονται και αποκρυπτογραφούν αυτή τη γλώσσα του ασυνείδητου.

Εχοντας ζήσει χιλιάδες χρόνια σε συνεργασία με τον θηρευτή τους, κατανοούν συναισθήματα και εσωτερικές διαδρομές εμπειριών καταγεγραμμένων στο ασυνείδητο του ανθρώπου.

Αλλοτε καθρεφτίζοντας, άλλοτε με δικές τους κινήσεις (ορατές ή και αόρατες στο ανθρώπινο μάτι), μας αφηγούνται να κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και αναδύονται πληροφορίες από το ασυνείδητό μας ώστε να μπορέσουμε να τις επεξεργαστούμε και να εξελιχθούμε.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Τα ιπποειδή έχουν ανεπτυγμένη συναισθηματική και κοινωνική νοημοσύνη.

Εχουν αξιοπρέπεια, ευγένεια και δυνατότητα άμεσης εξωλεκτικής επικοινωνίας τόσο μεταξύ τους όσο και με άλλα είδη, όπως το δικό μας.

Ποια εσωτερική διαδρομή έχετε διανύσει εσείς μέσα από την επαφή σας με τα άλογα; Ποιο είναι το περιστατικό που σας σημάδεψε;

Μέσα από την προσωπική μου πορεία με τα ιπποειδή μαθαίνω συνεχώς να συνδιαλέγομαι με το «εγώ» μου, να αμφισβητώ κάθε που «αυθεντία» μου δίνεται από τις μακρόχρονες σπουδές και την εμπειρία μου.

Μένω άναυδη μπροστά στην ενσυναίσθηση και τη γρήγορη επικοινωνία τους με τους ανθρώπους και στις παρεμβάσεις – που μόνο ο άνθρωπος που δουλεύει μαζί τους μπορεί να ερμηνεύσει. Παρακολουθώντας την εξέλιξη των ανθρώπων μέσα από αυτή τη διαδικασία, ελευθερωνόμαστε από την ανθρώπινη υπεροψία μας και αυτό είναι το πιο ουσιώδες.

Ο Σπύρος Μπιμπίλας μοιάζει σαν να έχει εφεύρει τον εαυτό του. Και μάλιστα σε συνεργασία με το πνεύμα ενός καλλιτέχνη της Κομέντια ντελ’ Αρτε. Ή σαν να έχει βάλει ο ίδιος σε μια εφαρμογή τεχνητής νοημοσύνης στοιχεία από τους ρολίστες στα σενάρια του Σακελλάριου, του Ψαθά, του Τσιφόρου και… ιδού το αποτέλεσμα. Με δυο λόγια, η δημόσια παρουσία του, πολύ έντονη τα τελευταία χρόνια, δεν κατηγοριοποιείται εύκολα, ούτε καν δύσκολα.

Από πού να πάρει κάποιος «χρώμα» για να κάνει το πορτρέτο του; Από την ιδιότητά του ως βουλευτή της Πλεύσης Ελευθερίας; Από το outfit την ημέρα της ορκωμοσίας του με τις τιράντες και το πουκάμισο με τα παπαγαλάκια; (Είναι το αγαπημένο του πτηνό και θεωρεί ότι του φέρνει γούρι). Από τη συγκινητική ομιλία του στο πλαίσιο της ψήφισης του νόμου για την ισότητα στον γάμο; Από τις φωτογραφίες του, φορτωμένος με τρόφιμα για τα μέλη του ΤΑΣΕΗ (Ταμείο Αλληλοβοήθειας του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών) του οποίου είναι πρόεδρος εδώ και χρόνια; Από τη θητεία του ως πρόεδρος του ΣΕΗ και τον αμφιλεγόμενο, για πολλούς, τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε τη θύελλα του #MeToo; Από τον ρόλο του διαδικτυακού αγγελιοφόρου κηδειών και την επίσημη παρουσία του στους «τελευταίους αποχαιρετισμούς» ηθοποιών; Από τις εξομολογήσεις για την προσωπική του ζωή σε πρωινές εκπομπές; Από τις πολιτικές του δηλώσεις; Από τις δημόσιες συγκρούσεις του; Από τις φωτογραφίες ενώ κάνει πεντικιούρ που ο ίδιος αναρτά;

Τα «από» είναι πολλά και μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό ίσως «χάνεται» το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του Σπύρου Μπιμπίλα που είναι τα ιδιαίτερα υποκριτικά χαρακτηριστικά του τα οποία, τη σεζόν που πέρασε, αναδείχθηκαν στη θεατρική μεταφορά του μυθιστορήματος του Παύλου Μάτεσι «Η μητέρα του σκύλου» στο θέατρο Ακροπόλ σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Πάνω απ’ όλα, όμως, ο βουλευτής της Πλεύσης Ελευθερίας και ηθοποιός και πολλά άλλα «και», έχει ένα ταλέντο. Να απενοχοποιεί την ελαφρότητα. Μοιάζει σαν να έχει εφαρμόσει την άποψη που λέει «Αν σβήσεις εσύ ο ίδιος την τιμή σου, δεν μπορεί κανείς να σε υποτιμήσει». Και να πορεύεται έτσι, άλλοτε αποθεώνοντας τον εαυτό του και άλλοτε προβοκάροντάς τον. Για παράδειγμα, ενώ ως βουλευτής (και μάλιστα ο πιο προβεβλημένος μετά τη Ζωή Κωνσταντοπούλου) του κόμματος που, δημοσκοπικά, πλασάρεται στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα έπρεπε, στις τηλεοπτικές του συνεντεύξεις και δηλώσεις, να κυριαρχεί ο πολιτικός λόγος, ο Σπύρος Μπιμπίλας γίνεται τηλεοπτικό και διαδικτυακό «θέμα» για αλλότριους λόγους. Και αυτό μοιάζει να είναι απολύτως φυσικό. Σαν να το έχει επιβάλει η περσόνα που ο ίδιος, συνειδητά ή ασυνείδητα, έχει δημιουργήσει. Και που αφήνει να πλανάται αν, σε κάποιες περιπτώσεις, είναι εμπαθής ή αφελής.

Τις τελευταίες εβδομάδες, ο Σπύρος Μπιμπίλας «έπαιξε» στη διαδικτυακή επικαιρότητα για τρεις λόγους. Ο πρώτος ήταν ένα ακόμη «επεισόδιο» στο σίριαλ της δίκης του Πέτρου Φιλιππίδη με την «πλοκή» να εστιάζει στην πρώην φιλική σχέση μεταξύ των δυο τους, τον Μπιμπίλα να ξεσπά σε κλάματα όταν θυμήθηκε πόσο του είχε συμπαρασταθεί το ζευγάρι Φιλιππίδη – Νίνου σε έναν χωρισμό του, τώρα να βρίζονται και, τέλος πάντων, όλο αυτό να καταλήγει στο «Μπιμπιλοτό, το μικρό καρότο». Ηταν το παρατσούκλι του, στις καλές μέρες της οικογενειακής τους σχέσης, που έφτασε έως τη Βουλή ως μπηχτή του βουλευτή της ΝΔ Μακάριου Λαζαρίδη στη Ζωή Κωνσταντοπούλου.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Ενας άλλος λόγος ήταν η διένεξή του με τον ηθοποιό Γιώργο Καρκά, η οποία πήρε τις διαστάσεις κουτσομπολίστικων πρωτοσέλιδων, για μία σχέση που «ήταν και δεν ήταν και ποιος ξέρει τι ήταν». Ενώ, μεσούσης της Μεγάλης Εβδομάδας, «έπαιξε» η δήλωσή του να μην αποσύρει τις αγωγές που είχε κάνει και τις αποζημιώσεις που ζητούσε από τον Αλέξη Κούγια και που τώρα περνάνε στα παιδιά του εκλιπόντος.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ο Σπύρος Μπιμπίλας ελκύεται από τη δημοσιότητα ή η δημοσιότητα ελκύεται από αυτόν; Δεν έχει σημασία, άλλωστε αυτά τα δύο αλληλοεπιδρούν. Και αυτό φάνηκε από το 2020, όταν έγινε πρόεδρος του ΣΕΗ. Ενας ηθοποιός που πολλοί συνάδελφοί του θεωρούσαν στα όρια του γραφικού, επικεφαλής του σωματείου τους σε μια εποχή μεγάλης κρίσης λόγω της αεργίας που επέβαλε η καραντίνα και οι καταγγελίες του #MeToo. (Σε αυτήν την περίπτωση, αν ο Μπιμπίλας ήταν ρόλος, θα μπορούσε να ήταν ο βασικός σε ένα έργο που θα λεγόταν «Η εκδίκηση των απλών ανθρώπων»).

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Αλλωστε οι αντιθέσεις πάντα τον χαρακτήριζαν και πάντα ο ίδιος υποστήριζε την «πολυμορφικότητα» χωρίς να επαίρεται ιδιαίτερα για τις σημαντικές καλλιτεχνικές συμμετοχές του αλλά και χωρίς να σνομπάρει και τις συνεργασίες του στα όρια της «αρπαχτής». «Αναψυκτηριακές» επιθεωρήσεις αλλά και 17 χρόνια στο Ανοιχτό Θέατρο του Γιώργου Μιχαηλίδη. Πρόχειρες κωμωδίες και η «Πορνογραφία» του Μάνου Χατζιδάκι. «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα» από τη μία και από την άλλη «Οι απέναντι» του Πανουσόπουλου, η «Γλυκιά Συμμορία» του Νικολαΐδη, οι «Κρυστάλλινες Νύχτες» της Μαρκετάκη. Και την ίδια μέρα να έχει το πρωί γύρισμα με τον Κούνδουρο για το «Μπορντέλο» και το βράδυ με τον Ομηρο Ευστρατιάδη για βιντεοταινία.

Ετσι και τώρα. Βουλευτής ενός ανερχόμενου κόμματος αλλά κάπου τον πήρε το μάτι μου και ως φιγούρα σε λαμπάδα.

Υστερα από δύο αιώνες οι πελαργοί επιστρέφουν στην Πελοπόννησο. Το στοργικό αυτό πουλί που πριν από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους είχε έντονη παρουσία στη Νότια Ελλάδα, είχε εξαφανιστεί λόγω μιας ιδιότυπης πτυχής των ελληνοτουρκικών σχέσεων: επί Τουρκοκρατίας, σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, τα λελέκια έχτιζαν τις φωλιές τους στους μιναρέδες των τζαμιών και προστατεύονταν αυστηρά από τους Οθωμανούς ως τυχερά πτηνά, με αποτέλεσμα οι σκλαβωμένοι Ελληνες να τα αποκαλούν «τουρκοπούλια» και να τα θεωρούν σύμβολο της οθωμανικής τυραννίας. Αμέσως μετά την απελευθέρωση, οι κάτοικοι της Πελοποννήσου προχώρησαν στη συστηματική εξόντωσή τους, με αποτέλεσμα να αφανιστούν επί αιώνες. Πλέον οι απρόσμενοι επισκέπτες έχουν αρχίσει να εμφανίζονται ξανά σε περιοχές της Αρκαδίας, της Κορινθίας και της Μεσσηνίας εκπλήσσοντας τις τοπικές κοινωνίες.

Εντυπωσιακή επάνοδος

Οι μαρτυρίες κατοίκων και οι φωτογραφίες σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης αυξάνονται το τελευταίο χρονικό διάστημα, ενώ τις εμπειρικές καταγραφές επιβεβαιώνουν οι ειδικοί. «Είναι γεγονός ότι μέχρι πρότινος στην Ελλάδα λευκοί πελαργοί εντοπίζονταν σε περιοχές από τη Βόρεια Ελλάδα μέχρι τη Θεσσαλία και τη νοτιότερη αποικία τους τη συναντούσαμε στις Ερυθρές της Αττικής. Πλέον, ο πελαργός αποικίζει την Πελοπόννησο και περιοχές της Κρήτης, δηλαδή έχει επιστρέψει στις παλαιότερες περιοχές εξάπλωσής του», λέει στα «ΝΕΑ» η Ρούλα Τρίγκου, περιβαλλοντολόγος και συντονίστρια δράσεων επικοινωνίας της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας. «Οι πελαργοί που εμφανίστηκαν φέτος σχετικά νωρίς ήταν πουλιά που είχαν παραμείνει στην Ελλάδα ή σε κοντινές μας περιοχές όπως η Τουρκία. Αυτή την εποχή φτάνουν στη χώρα μας οι πελαργοί από την Αφρική».

Η εντυπωσιακή επάνοδος των πελαργών στη Νότια Ελλάδα καταγράφηκε επισήμως πέρυσι το καλοκαίρι, όταν πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά έπειτα από 10 χρόνια απογραφή των λευκών πελαργών της χώρας μας, στο πλαίσιο της διεθνούς απογραφής που διοργάνωσε η Bird Life International σε 53 χώρες της Αφρικής, της Ευρώπης και της Ασίας. Οπως προέκυψε, περισσότερα από 2.800 ζευγάρια λευκών πελαργών αναπαράγονταν στην ελληνική ύπαιθρο, εμφανίζοντας αύξηση της τάξης του 30%-40% κατά την τελευταία δεκαετία και αποικίζοντας νέες περιοχές, ενώ καταμετρήθηκαν περίπου 8.000 νεοσσοί… Τα περισσότερα ζευγάρια εντοπίστηκαν σε περιοχές όπου συγκεντρώνεται ο μεγαλύτερος πληθυσμός του είδους, όπως ο κάμπος της Θεσσαλίας, η Ηπειρος, η Κεντρική και Ανατολική Μακεδονία και η Θράκη. Ειδική αναφορά είχε γίνει και στην εξάπλωση του είδους στον Νότο, σε περιοχές όπως η Κρήτη, η Πελοπόννησος και η Εύβοια. Η καταγραφή υλοποιήθηκε από ερευνητές και παρατηρητές της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας και από προσωπικό του Οργανισμού Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Η αγάπη των Tούρκων

Την παροιμιώδη αγάπη των Tούρκων προς τους πελαργούς αναφέρουν πολλοί περιηγητές της εποχής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Σύμφωνα με τον σουηδό γιατρό και βοτανολόγο Frederic Hasselquist, ο οποίος επισκέφτηκε τη Σμύρνη το 1750, τα σπίτια στα οποία οι πελαργοί έχτιζαν τη φωλιά τους θεωρούνταν ευλογημένα, ενώ ο Francois Pouqueville, γάλλος πρόξενος στην αυλή του Αλή Πασά, αναφέρει στο βιβλίο του «Ταξίδι στην Ελλάδα» ότι πεποίθηση όλων ήταν πως φεύγοντας τον χειμώνα οι πελαργοί πηγαίνουν για προσκύνημα στη Mέκκα. Για τον λόγο αυτό οι Ελληνες θεωρούσαν τους πελαργούς ιερά πουλιά του Ισλάμ και τους αποκαλούσαν «χατζηλελέκια», δίνοντάς τους το προσωνύμιο που παίρνουν οι επισκέπτες της Mέκκας. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες της εποχής, κάθε χρόνο, την περίοδο μετά την αποδημία των πελαργών, ο καδής των Iωαννίνων έδινε εντολή να συγκεντρώσουν όσους πελαργούς δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν στο ταξίδι και να τους προσφέρουν τροφή και προστασία μέχρι την άνοιξη. Κάπως έτσι εξηγούνται τα όσα ακολούθησαν όπως και η αναφορά του περιηγητή J. Hartley, ο οποίος έγραφε το 1828: «H αντιπάθεια των Eλλήνων κατά των Tούρκων έφτανε σε τέτοιο βαθμό, ώστε εξόντωσαν όλα τα λελέκια στον τόπο τους. Οταν τους ρώτησα γιατί, μου είπαν “το λελέκι είναι τούρκικο πουλί. Ποτέ δεν έχτιζε τη φωλιά του σε σπίτι ελληνικό αλλά πάντα σε τούρκικο”».

Στο πρόσφατο παρελθόν στην Ελλάδα ο πληθυσμός των λευκών πελαργών είχε υποστεί σημαντική μείωση φτάνοντας στο ιστορικό ελάχιστο των 1.500 ζευγαριών στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Επειτα από σχεδόν τρεις δεκαετίες ανάκαμψης, οι πληθυσμοί του είδους σημειώνουν αύξηση.