Ένα βίαιο περιστατικό bullying σημειώθηκε το μεσημέρι της περασμένης Παρασκευής σε δημοτικό σχολείο στη Νέα Φιλαδέλφεια, όπου ένα 12χρονο παιδί υπέστη εκφοβισμό και σωματική βία από τους συμμαθητές του.
Σύμφωνα με την μητέρα του 12χρονου μαθητή, όλα έγιναν κατά τη διάρκεια του διαλείμματος όταν ξαφνικά μια ομάδα από πέντε αγόρια τον προσέγγισαν και άρχισαν να τον προσβάλουν για την καταγωγή του.
Το παιδί ενημέρωσε αμέσως τη δασκάλα, που βρισκόταν εκείνη την ώρα στον προαύλιο χώρο. Εκείνη έκανε παρατήρηση στους μαθητές, όμως η αντίδρασή τους ήταν εκρηκτική. Όταν αντιλήφθηκαν ότι το παιδί είχε μιλήσει στην εκπαιδευτικό, τον πλησίασαν ξανά και τον χτύπησαν με μπουνιές και κλωτσιές στο κεφάλι και στο σώμα. Του προκάλεσαν εκδορές στο πόδι και του έσκισαν την μπλούζα.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); «Επειδή είμαστε από ξένη χώρα»«Ενημερώθηκα από μια μαμά και μου είπε ότι πρέπει να πάω να πάρω το παιδί. Μετά όταν πήγε το πήρε η φίλη μου γιατί δεν μπορούσα με το μωρό και μου έφερε το παιδί με σκισμένη μπλούζα χτυπημένο στο λαιμό, στο σώμα, στο ισχίο και στη σπονδυλική στήλη. Πήγε να πιει νερό στη βρύση και δύο παιδιά του έριξαν δημητριακά στο πρόσωπο. Το είπε στη δασκάλα. Η δασκάλα του λέει “να τους αγνοήσετε” και ότι θα έκανε παρατήρηση. Ξαναπήγε να πιει νερό κι εκεί τον χτυπήσανε. Από ό, τι καταλαβαίνω επειδή είμαστε από ξένη χώρα» είπε στο ΕΡΤNews η μητέρα του παιδιού.
Δεν είναι μεμονωμένο περιστατικόΤο παιδί επέστρεψε στο σπίτι του και, όταν η μητέρα του είδε τα τραύματά του, τον μετέφερε στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού». Οι γιατροί διαπίστωσαν επιφανειακό τραύμα στο πόδι, ενώ μετά από εξέταση και από ιατροδικαστή, προέκυψε ότι είχε δεχθεί χτυπήματα και στο ισχίο και στη σπονδυλική στήλη.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Η μητέρα του 12χρονου προχώρησε σε επίσημη καταγγελία στο αστυνομικό τμήμα της Νέας Φιλαδέλφειας, κατονομάζοντας τα πέντε παιδιά ως υπεύθυνα για τον ξυλοδαρμό. Όπως αναφέρει, δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό αλλά για ένα φαινόμενο που έχει επαναληφθεί και στο παρελθόν.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Ο ιατροδικαστής επιβεβαίωσε ότι τα τραύματα που έφερε και στο ισχίο αλλά και σε σπονδυλική στήλη ήταν από χτυπήματα, ενώ στη συνέχεια η μητέρα μετέβη στο αστυνομικό τμήμα της Νέας Φιλαδέλφειας, όπου κατήγγειλε την επίθεση κατονομάζοντας τα πέντε ανήλικα παιδιά ως τους δράστες της βίαιης επίθεσης. Η ίδια τονίζει ότι πρόκειται για ένα φαινόμενο το οποίο δεν είναι καινούργιο.
Συλλογή από χειρόγραφα σημειώματα που βρέθηκαν στο σπίτι του Τζιν Χάκμαν αποκαλύπτουν την αγάπη και αφοσίωση του θρυλικού ηθοποιού προς τη σύζυγό του, Μπέτσι.
Το ζευγάρι βρέθηκε νεκρό μέσα στην έπαυλή του αξίας 4 εκατομμυρίων δολαρίων στη Σάντα Φε, στις 26 Φεβρουαρίου. Ο 95χρονος Χάκμαν πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια με επιπλοκές από τη νόσο Αλτσχάιμερ περίπου μία εβδομάδα μετά τον θάνατο της 65χρονης Μπέτσι, η οποία πέθανε από τον ιό hanta.
Οι αρχές στο Νέο Μεξικό έδωσαν αυτή την εβδομάδα στη δημοσιότητα πλήθος εγγράφων, συμπεριλαμβανομένων και φωτογραφιών με τα μικρά σημειώματα που αντάλλασσαν ο Τζιν Χάκμαν και η σύζυγός του.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Αγάπη και ευγνωμοσύνηΣτα σημειώματα του Χάκμαν αποτυπώνεται η ευγνωμοσύνη και η αγάπη του προς τη σύζυγό του, την οποία αποκαλεί «όμορφο κορίτσι» και σχεδόν πάντα υπογράφει στα σημειώματα με τη φράση «Με αγάπη, Τζ.».
Ανάμεσα στα πιο συγκινητικά σημειώματα της συλλογής ήταν ένα στο οποίο ο ηθοποιός ζητά συγγνώμη από τη γυναίκα του επειδή χρειάστηκε τη βοήθειά της για να ετοιμάσει δείπνο γενεθλίων.
«Καλημέρα», ξεκινούσε το σημείωμα. «Χρόνια πολλά, μερικές μέρες καθυστερημένα. Συγγνώμη ακόμα για το δείπνο και που χρειάστηκε να ζητήσω τη βοήθειά σου, αν και την εκτίμησα».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });«Σ’ αγαπώ, εσένα και τα παιδιά, Τζ.», καταλήγει.
Σημειώματα και από τη σύζυγό του
Η Μπέτσι Αρακάουα του άφηνε επίσης σημειώματα με μικρές υπενθυμίσεις, λεπτομέρειες για το πρόγραμμά της ή απλές ενδείξεις στοργής. Σε ένα γράμμα τον ενημερώνει πως πήγε το σκυλί τους στον κτηνίατρο, αφήνοντάς του ένα παζλ για να απασχοληθεί όσο εκείνη έλειπε.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });
Τα συγκινητικά σημειώματα δόθηκαν στη δημοσιότητα μαζί με σπαρακτικό βίντεο από την κάμερα σώματος αστυνομικού, τη στιγμή που οι αρχές ανακάλυψαν τη σορό της Μπέτσι. Ο σκύλος του ζευγαριού στεκόταν δίπλα στο άψυχο σώμα της, καθώς οι αστυνομικοί ερευνούσαν την ακατάστατη έπαυλη.
Το ζευγάρι ήταν μαζί από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και είχε αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή, ζώντας μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας στη Σάντα Φε. Η Μπέτσι, Αρακάουα γεννημένη στη Χαβάη το 1959, είχε σπουδάσει πιάνο και υπήρξε cheerleader και βοηθός παραγωγής. Γνώρισε τον Τζιν Χάκμαν, όταν δούλευε σε γυμναστήριο στην Καλιφόρνια.
Μαζί μετακόμισαν στο Νέο Μεξικό, όπου εκείνη υπήρξε διευθύντρια σε κατάστημα διακόσμησης, ενώ ο Τζιν Χάκμαν αποσύρθηκε από την υποκριτική στις αρχές των 2000s, αφιερώνοντας τον χρόνο του στη ζωγραφική, τη συγγραφή και τις καταδύσεις.
Στην πληρωμή του ποσού των 119.106.914,73 εκατ. ευρώ σε 110.868 αγρότες για συνδεδεμένες ενισχύσεις, ενισχύσεις ήσσονος σημασίας (de minimis), οικολογικά σχήματα, βαμβάκι και βασική ενίσχυση προχώρησε σήμερα 17 Απριλίου ο ΟΠΕΚΕΠΕ.
Όσοι παραγωγοί έχουν ενημερωθεί μέσω μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και δεν έχουν υποβάλλει υπεύθυνη δήλωση για την καταβολή των ενισχύσεων ήσσονος σημασίας μπορούν να την καταχωρήσουν έως και 29.04.2025
Ειδικότερα, οι πληρωμές έχουν ως εξής:
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Επιπλέον ολοκληρώθηκε η πληρωμή των ακόλουθων ενισχύσεων ήσσονος σημασίας (de minimis) στον τομέα της παραγωγής γεωργικών προϊόντων και ειδικότερα:
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Σημειώνεται ότι όσοι παραγωγοί έχουν ενημερωθεί μέσω μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και δεν έχουν υποβάλλει υπεύθυνη δήλωση για την καταβολή των ενισχύσεων ήσσονος σημασίας μπορούν να την καταχωρήσουν έως και 29.04.2025.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Τα σχετικά αρχεία πληρωμών έχουν ήδη αποσταλεί στην τράπεζα και η πίστωση των λογαριασμών των δικαιούχων ολοκληρώνεται. Οι δικαιούχοι έχουν πρόσβαση στους αναλυτικούς πίνακες με τα στοιχεία του υπολογισμού της πληρωμής τους με τη χρήση των κωδικών τους στην διαδικτυακή εφαρμογή της Παρέμβασης στον σύνδεσμο: https://eae2024.opekepe.gov.gr.
Υπό άλλες συνθήκες, μάλλον απόψε θα ήταν ο ίδιος εκεί. Στη Ρώμη για τον επαναληπτικό προημιτελικό του Europa League κόντρα στη Λάτσιο. Ας όψεται όμως αυτή η μικρή συνωμοσία του σύμπαντος που άλλαξε το σενάριο πριν από έναν μήνα. Το τρίπτυχο «κρύο, σκοτάδι, πλαστικό γήπεδο» που λανσάρει η – ούτως ή άλλως εξαιρετική – Μπόντο/Γκλιμτ στο λημέρι της. Οι μεγάλες χαμένες ευκαιρίες του πρώτου ματς. Το χαμένο πέναλτι του Ροντινέι στο Φάληρο. Η καθοριστική απουσία του Αγιούμπ Ελ Κααμπί και στις δύο παρτίδες. Ολα όσα τέλος πάντων έστειλαν τους Νορβηγούς στους «8».
«Περσινά ξινά σταφύλια» είπατε και τέλος πάντων ό,τι έγινε, έγινε; Αμ δε. Μια χαρά έχει την τιμητική της σε φόντο ερυθρόλευκο αυτή η –κεκλεισμένων των θυρών – παρτίδα στην πρωτεύουσα της Ιταλίας. Το αποτέλεσμα ανάμεσα στη Λάτσιο και την Μπόντο/Γκλιμτ (22.00), καθώς εάν και εφόσον, στέλνει τον Ολυμπιακό κατά 99,999% απευθείας στη league phase του επόμενου Champions League. Εγινε η μισή δουλειά το βράδυ της Τρίτης με τους αποκλεισμούς της Ντόρτμουντ και της Αστον Βίλα από Μπαρτσελόνα και Παρί Σεν Ζερμέν για τους Ερυθρόλευκους. Μένει το αποψινό και να μη χάσει η Σέλτικ το πρωτάθλημα Σκωτίας, έχοντας 15 βαθμούς διαφορά – αλλά όχι το πάνω χέρι σε ενδεχόμενη ισοβαθμία – από τη Ρέιντζερς πέντε αγωνιστικές από το φινάλε.
Τα δεδομέναΘέλει δηλαδή ο Ολυμπιακός να μη νικήσει απόψε η Μπόντο/Γκλιμτ τη Λάτσιο ανεξάρτητα αν θα προκριθεί στους ημιτελικούς (οι Νορβηγοί επικράτησαν με 2-0 στο πρώτο παιχνίδι). Και να πάρει η Σέλτικ έναν βαθμό στις πέντε τελευταίες αγωνιστικές της Σκωτίας. Αυτό είναι όλο. Σαν να λέμε; Ουσιαστικά ήδη οι Ερυθρόλευκοι προβάρουν το καλό τους κοστούμι για την επιστροφή στο κεντρικό ταμπλό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης έπειτα από μια 5ετία (2020-2021). Απλά μπορούν απόψε σχεδόν να το οριστικοποιήσουν. Και μιας και εξετάζουμε ως και τους αστερίσκους; Και να νικήσει η Μπόντο στη Ρώμη δεν τελειώνει κάτι. Οι Νορβηγοί μπορούν να στείλουν στα προκριματικά του Champions League τον πρωταθλητή Ελλάδας αν νικήσουν και στους δύο ημιτελικούς και στον τελικό είτε κατακτήσουν το τρόπαιο, είτε το χάσουν στη διαδικασία των πέναλτι. Θα γίνει λοιπόν αργά ή γρήγορα. Ας γίνει γρήγορα. Απόψε στη Ρώμη, και την επόμενη Κυριακή στη Σκωτία (26/4), καθώς αυτή του Πάσχα υπάρχει ο τελικός Κυπέλλου ανάμεσα στη Σέλτικ και τη Σεν Τζόνστον.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Μόνο… εσύΣτο μεταξύ, μιας και ανοίξαμε για τα καλά αυτή τη συζήτηση, έχει ενδιαφέρον μια ακόμη λεπτομέρεια. Ενα από τα ζητούμενα της εβδομάδας ήταν ο αποκλεισμός της Αστον Βίλα. Και ήρθε το βράδυ της Τρίτης στο Μπέρμιγχαμ, στον δεύτερο προημιτελικό του Champions League από την Παρί. Μόνο που η ομαδάρα του Ουνάι Εμερι λίγο έλειψε να φέρει τα πάνω κάτω κόντρα στην ίσως πιο φορμαρισμένη της Ευρώπης. Εχασε 1-3 στο Παρίσι, βρέθηκε να χάνει και προχθές 0-2, αλλά το γύρισε σε 3-2 επιβεβαιώνοντας τα κυβικά της. Ποια ήταν η προηγούμενη ομάδα που προηγήθηκε σε ευρωπαϊκό βράδυ στο Μπέρμιγχαμ με 2-0; Μα ο Ολυμπιακός φυσικά στον περσινό ημιτελικό του Conference League με τον Αγιούμπ Ελ Κααμπί να χτυπά δύο φορές (16′, 29′). Ισοφάρισε τότε η Βίλα σε 2-2 στην εκκίνηση του δευτέρου ημιχρόνου. Ο Ελ Κααμπί όμως ξαναχτύπησε. Και το έκανε 4-2 σε μια από τις μεγαλύτερες νίκες του ελληνικού ποδοσφαίρου στα Κύπελλα Ευρώπης. Εχει δώσει συνολικά 12 ματς η Αστον Βίλα στην έδρα της από τότε που επέστρεψε σε αυτή την τροχιά. Εχει νικήσει τα δέκα – ανάμεσά τους την Μπάγερν Μονάχου, την Μπριζ, τη Σέλτικ κ.λπ. –, έφερε μία ισοπαλία (Γιουβέντους). Εχασε ένα ματς. Αυτό με τον Ολυμπιακό.
To κατώφλι του Λευκού Οίκου περνά σήμερα η ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι προκειμένου να συναντηθεί με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, επιδιώκοντας να αμβλύνει τις εντάσεις σχετικά με τους αμερικανικούς δασμούς σε ευρωπαϊκά προϊόντα και να διαμορφώσει μια γέφυρα μεταξύ Ουάσιγκτον και Βρυξελλών.
Η Μελόνι έχει να βαδίσει σε μια δύσκολη ισορροπία μεταξύ της ιδεολογικής της συγγένειας με τον Τραμπ από τη μια, και από την άλλη τις έντονες επικρίσεις των ευρωπαίων συμμάχων για τους δασμούς που επέβαλε ο αμερικανός πρόεδρος και για την απόφασή του να αποκλείσει την ΕΕ από τις συνομιλίες με τη Ρωσία για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Εάν μετρούσαν μόνο οι αριθμοί, η Ιταλία, η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης, θα βρισκόταν στα μαύρα κιτάπια του Τραμπ: ξοδεύει λίγα για την άμυνά της και έχει ένα τεράστιο εμπορικό πλεόνασμα 40 δισ. δολάρια με την Αμερική, με τους ιταλούς εξαγωγείς να της πωλούν τα πάντα – από τρόφιμα και αγροτικά προϊόντα μέχρι αυτοκίνητα και φαρμακευτικά προϊόντα.
ΠροειδοποίησηΚαθώς θα τα διαπραγματεύεται όλα αυτά, η Μελόνι θα πρέπει να δείξει και ότι υπερασπίζεται τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι υπουργοί της γαλλικής κυβέρνησης έχουν προειδοποιήσει ότι η ιταλίδα πρωθυπουργός μπορεί να υπονομεύσει την ενότητα της ΕΕ πηγαίνοντας μόνη στην Ουάσιγκτον, αλλά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία έχει την ευθύνη για τη διαπραγμάτευση των εμπορικών συμφωνιών, χαιρέτισε το ταξίδι της Μελόνι.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Η ξαφνική απόφαση του Τραμπ την περασμένη εβδομάδα να αναβάλει τους περισσότερους παγκόσμιους δασμούς για 90 ημέρες έχει περιορίσει την πίεση στη Μελόνι, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα νιώσει την ανάγκη να επιστρέψει με μια συμφωνία, αλλά μάλλον να δημιουργήσει το κατάλληλο περιβάλλον για μια συμφωνία. «Δεν ταξιδεύει πλέον εν μέσω μιας ανοιχτής σύγκρουσης που εμπλέκει την ΕΕ. Είναι de facto μεσολαβητής», σχολιάζει ο πολιτικός αναλυτής Λορέντσο Καστελάνι στο Politico.
Η Μελόνι ήταν η μόνη ηγέτις της ΕΕ που προσκλήθηκε στην ορκωμοσία του Τραμπ τον Ιανουάριο και η σημερινή συνάντηση γίνεται μία ημέρα πριν φιλοξενήσει τον αμερικανό αντιπρόεδρο Τζ. Ντ. Βανς στη Ρώμη – συνεχόμενες συνομιλίες που θα μπορούσαν να αποδειχθούν κρίσιμες για την προώθηση των ιταλικών φιλοδοξιών να διαδραματίσουν κεντρικό ρόλο στις διατλαντικές σχέσεις. «Εάν διευκολύνει τις διαπραγματεύσεις με τον Τραμπ χωρίς να τιμωρήσει την Ευρώπη, θα αναδειχθεί ως πολύ πιο δυνατή ηγέτις», προσθέτει ο Καστελάνι.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); Πρέπει να βασιστεί σε άλλουςΗ πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν δεν έχει λάβει μέχρι στιγμής πρόσκληση να συναντηθεί με τον Τραμπ, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να βασιστεί σε άλλους για να προωθήσει τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Εκπρόσωπος της Κομισιόν ανέφερε ότι η Μελόνι και η Φον ντερ Λάιεν είχαν τακτικές επαφές πριν από τη σημερινή συνάντηση στον Λευκό Οίκο.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Γάλλοι αξιωματούχοι έχουν εκφράσει φόβους ότι ο Τραμπ επιδιώκει να διαιρέσει ώστε να ασκήσει ακόμα περισσότερες πιέσεις και ανησυχούν ότι η Μελόνι μπορεί να παίξει ρόλο σε αυτό. «Πρέπει να είμαστε ενωμένοι διότι η Ευρώπη είναι ισχυρή αν είναι ενωμένη», δήλωσε στο ραδιόφωνο FranceInfo, ο γάλλος υπουργός Βιομηχανίας και Ενέργειας, Μαρκ Φερατσί. «Αν αρχίσουμε να έχουμε διμερείς συνομιλίες, θα σπάσει αυτή η δυναμική».
Ανώτερος ιταλικός κυβερνητικός αξιωματούχος που γνωρίζει την προσέγγιση της Μελόνι στην εξωτερική πολιτική είπε ότι είναι πιθανό να επαναλάβει την έκκληση της ΕΕ για δασμούς «μηδέν προς μηδέν», μια «μαξιμαλιστική» διαπραγματευτική θέση που μπορεί στη συνέχεια να ανταλλάξει με κάτι συγκεκριμένο από την Ουάσιγκτον, σημειώνει το Politico.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); }); Ο Ιλον ΜασκH «Wall Street Journal» έγραψε χθες ότι η κυβέρνηση Τραμπ σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει τις διαπραγματεύσεις για τους δασμούς προκειμένου να πιέσει τους εμπορικούς εταίρους των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης της ΕΕ, να περιορίσουν τις συναλλαγές τους με το Πεκίνο. «Οι αμερικανοί αξιωματούχοι σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν διαπραγματεύσεις με περισσότερα από 70 έθνη για να τους ζητήσουν να απαγορεύσουν στην Κίνα να μεταφέρει αγαθά μέσω των χωρών τους, να εμποδίσουν τις κινεζικές εταιρείες να εγκατασταθούν στα εδάφη τους για να αποφύγουν τους δασμούς των ΗΠΑ και να μην απορροφήσουν τα φθηνά βιομηχανικά προϊόντα της Κίνας στις οικονομίες τους», αναφέρεται στο δημοσίευμα.
Μια ερώτηση στα χείλη όλων είναι αν η Μελόνι θα βρει χρόνο να συναντήσει τον Ιλον Μασκ – εν μέσω αβεβαιότητας για το μέλλον μιας πιθανής συμφωνίας μεταξύ της Ιταλίας και της εταιρείας δορυφορικών επικοινωνιών του μεγιστάνα, Starlink.
Σοβαρό τροχαίο σημειώθηκε πριν από λίγο στο κέντρο της Αθήνας, όταν ασθενοφόρο έπεσε πάνω σε κολόνα, η οποία έπεσε πάνω σε πεζούς.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, το τροχαίο σημειώθηκε στη συμβολή των οδών Βασιλέως Κωνσταντίνου, στο ύψος της Ερατοσθένους, στο ανοδικό ρεύμα.
Οι ίδιες πληροφορίες κάνουν λόγο για τουλάχιστον 2 πεζούς που έχουν τραυματιστεί σοβαρά, ενώ έχουν τραυματιστεί και οι επιβάτες του ασθενοφόρου.
Η κίνηση στο σημείο έχει διακοπεί.
Ο Βίρτζιλ Φαν Ντάικ ανανέωσε και επίσημα το συμβόλαιο του με τη Λίβερπουλ, το οποίο θα έχει ισχύ μέχρι το 2027.
Η συμφωνία ολοκληρώθηκε και με τη βούλα το πρωί της Πέμπτης (17/4) και ο Φαν Ντάικ δεν πάει πουθενά για ακόμη δύο χρόνια και θα συμπληρώσει δεκαετία στο Άνφιλντ.
«Είμαι πολύ χαρούμενος, πολύ περήφανος», είπε ο Φαν Ντάικ στο Liverpoolfc.com στις πρώτες του δηλώσεις μετά το νέο συμβόλαιο. «Υπάρχουν τόσα πολλά συναισθήματα προφανώς που περνούν από το μυαλό μου αυτή τη στιγμή μιλώντας για αυτό.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('inside_intext_3'); });Είναι περήφανο συναίσθημα, είναι ένα συναίσθημα χαράς. Είναι απλά απίστευτο. Το ταξίδι που έκανα μέχρι τώρα στην καριέρα μου, το να μπορώ να το επεκτείνω με άλλα δύο χρόνια σε αυτόν τον σύλλογο είναι εκπληκτικό και είμαι τόσο χαρούμενος. Ήταν πάντα η Λίβερπουλ. Αυτό ήταν η περίπτωση. Ήταν πάντα στο μυαλό μου, ήταν πάντα το σχέδιο και ήταν πάντα η Λίβερπουλ», τόνισε στη συνέχεια.
Η Λίβερπουλ και η συμφωνία με τον Φαν ΝτάικThe show goes on. pic.twitter.com/kpuiXOt7GZ
— Liverpool FC (@LFC) April 17, 2025
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });«Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία στο μυαλό μου ότι αυτό είναι το μέρος που πρέπει να είμαι για μένα και την οικογένειά μου. Είμαι ένας από τη Λίβερπουλ. Κάποιος με αποκάλεσε τις προάλλες υιοθετημένο Scouser – είμαι πραγματικά περήφανος που ακούω αυτά τα πράγματα, μου δίνει ένα υπέροχο συναίσθημα», κατέληξε ο Φαν Ντάικ στις δηλώσεις του στο επίσημο site της ομάδας του.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Ο 33χρονος αμυντικός μετακόμισε στη Λίβερπουλ από τη Σαουθάμπτον τον Ιανουάριο του 2018 και γρήγορα ξεκίνησε να καθιερωθεί ως ένας από τους καλύτερους αμυντικούς στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Η αμυντική του ικανότητα ήταν θεμελιώδης για να βοηθήσει τους «Reds» να κερδίσουν επτά μεγάλες διακρίσεις κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, με τον Ολλανδό να έχει 314 συμμετοχές και 27 γκολ μέχρι σήμερα.
The skipper stays. pic.twitter.com/5aCZj0WndC
— Liverpool FC (@LFC) April 17, 2025
Η συλλογή τροπαίων του Βίρτζιλ Φαν Ντάικ αποτελείται από την Premier League, το Champions League, το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων της FIFA, το Super Cup UEFA, το Κύπελλο Αγγλίας και δύο League Cup.
Έτσι, μετά την ανανέωση του Μοχάμεντ Σαλάχ την σκυτάλη πήρε ο Ολλανδός αμυντικός που θα παραμείνει κάτοικος Λίβερπουλ και τα επόμενα χρόνια.
Σε μία από τις πιο ανησυχητικές αποκαλύψεις των τελευταίων ετών για το ιταλικό ασφαλιστικό σύστημα, το Συμβούλιο Κατεύθυνσης και Εποπτείας του Ιταλικού Εθνικού Ινστιτούτου Κοινωνικής Ασφάλισης (INPS) επιβεβαίωσε ότι το κράτος καλείται να καλύψει μια «τρύπα» 6,6 δισ. ευρώ που δημιουργήθηκε από διαγραφές παλαιών οφειλών εργοδοτών προς το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Οι εν λόγω οφειλές διαγράφηκαν σε διαδοχικά κύματα από το 2018 έως το 2022, χωρίς να υπολογιστεί επαρκώς η επίπτωσή τους στο συνταξιοδοτικό ταμείο των μισθωτών.
Η βασική αιτία της οικονομικής αυτής επιβάρυνσης είναι η αρχή της «αυτοματοποίησης των παροχών» που ισχύει για τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, οι συντάξεις καταβάλλονται βάσει των εισφορών που θα έπρεπε να έχουν καταβληθεί, ανεξαρτήτως του αν τελικά καταβλήθηκαν από τον εργοδότη. Ετσι, ακόμη και σε περιπτώσεις διαγραφής χρεών, το Ταμείο εξακολουθεί να οφείλει τη σύνταξη στον εργαζόμενο, μεταφέροντας τελικά το βάρος στον κρατικό προϋπολογισμό.
Συγκεκριμένα, η απόφαση για επανεξέταση των λογιστικών υπολοίπων του INPS έως τις 31 Δεκεμβρίου 2023 οδήγησε στη διαγραφή υπολοίπων συνολικής αξίας 16,4 δισ. ευρώ. Από αυτά, τα 15,4 δισ. ευρώ σχετίζονται με τη διαγραφή ασφαλιστικών οφειλών, οι οποίες είχαν συγκεντρωθεί από το 2000 έως το 2015. Μόνο από τη διαγραφή οφειλών έως 1.000 ευρώ – μια ρύθμιση που προβλέφθηκε από τον νόμο του 2022 – το Ταμείο «χάνει» 9,9 δισ. ευρώ. Ακόμη 5,4 δισ. ευρώ προέρχονται από τη διαγραφή ποσών έως 5.000 ευρώ, βάσει του διατάγματος του 2021.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Το INPS τονίζει πως παρότι οι διαγραφές καλύπτονται λογιστικά μέσω του ταμείου απομείωσης απαιτήσεων, δεν αναιρείται η πραγματική ανάγκη κάλυψης των συντάξεων που αντιστοιχούν σε μη καταβληθείσες εισφορές. Το Συμβούλιο ζητά ρητά την κάλυψη της απώλειας των 6,6 δισ. ευρώ μέσω μεταβιβάσεων από τον κρατικό προϋπολογισμό, προκειμένου να διασφαλιστεί η μακροχρόνια σταθερότητα του συστήματος για τους εργαζομένους.
Ωστόσο, το αίτημα αυτό έρχεται σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη συγκυρία για τα ιταλικά δημόσια οικονομικά. Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ιταλίας, τον Φεβρουάριο του 2025 το δημόσιο χρέος ξεπέρασε τα 3 τρισ. ευρώ, αυξημένο κατά 42,6 δισ. σε έναν μόνο μήνα. Παράλληλα, η μείωση του πληθυσμού εργασιακής ηλικίας και η πτωτική πορεία του ΑΕΠ ανά κάτοικο απειλούν να επιβαρύνουν περαιτέρω τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος τα επόμενα 25 χρόνια.
Το θέμα των συντάξεων παραμένει καυτό στην Ιταλία, ειδικά εν όψει της πιθανής αναστολής της αύξησης των ορίων ηλικίας από το 2027. Οι πολιτικές αποφάσεις των τελευταίων ετών, αν και αποσκοπούσαν στην αποσυμφόρηση των δικαστικών και φορολογικών μηχανισμών, φαίνεται πως μετατόπισαν το πρόβλημα στο πιο ευαίσθητο σημείο της κοινωνικής πολιτικής: τις συντάξεις των μισθωτών.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Tο ιταλικό δημόσιο χρέος ξεπέρασε τα 3 τρισ. ευρώ τον Φεβρουάριο του 2025, γεγονός που καθιστά δυσκολότερη την κάλυψη του ελλείμματος του INPS μέσω του κρατικού προϋπολογισμού. Η μείωση του πληθυσμού εργασιακής ηλικίας και η πτωτική πορεία του ΑΕΠ ανά κάτοικο επιβαρύνουν περαιτέρω τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος.
Χαμό έχει προκαλέσει ένα βίντεο από γαμήλια δεξίωση, που αναρτήθηκε στο Χ και δείχνει έναν γαμπρό να σπρώχνει το κεφάλι της νύφης μέσα στην γαμήλια τούρτα μπροστά στους καλεσμένους. Το βίντεο έχει πάνω από 20 εκατομμύρια προβολές με δεκάδες χρήστες να εκφράζουν την οργή τους για το κακόγουστο αστείο του άνδρα. Ο γαμπρός χαρακτηρίζεται αχρείος, το «αστείο» του τουλάχιστον κακόγουστο, με χρήστες να αναφέρουν ότι «το να ταπεινώνεις κάποιον δεν είναι ποτέ διασκεδαστικό».
Το βίντεοΤο viral βίντεο δείχνει έναν άνδρα –του οποίου η ταυτότητα παραμένει άγνωστη– να σπρώχνει το κεφάλι της νύφης μέσα στην τούρτα του γάμου, με το μωβ γλάσο να καλύπτει το πρόσωπό της.
Η νύφη έδειξε να ξαφνιάζεται και αρχικά να εκνευρίζεται, ωστόσο μάλλον σκέφτηκε να μην καταστρέψει την πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής της και έδωσε τόπο στην οργή. Ωστόσο, το βίντεο προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });And they lived happily and ever after… pic.twitter.com/FKo0F0jOUC
— Restricted Vids (@RestrictedVids) April 7, 2025
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Θύελλα αντιδράσεων για τον «αχρείο γαμπρό»«Αυτόματη ακύρωση του γάμου», σχολίασε ένας χρήστης. Άλλος σχολίασε ειρωνικά: «Τίποτα δεν λέει το “για πάντα” όταν διασύρεις το ταίρι σου από την πρώτη μέρα. Σπουδαία αρχή». Ένας τρίτος έγραψε: «Αν ήμουν στη θέση της, αυτό το μαχαίρι θα πήγαινε κατευθείαν στον λαιμό του».
«Το χειρότερο (εκτός από το ότι το έκανε εξαρχής) είναι ότι δεν μπορεί να δει… ότι εκείνη είναι στενοχωρημένη», έγραψε ένας χρήστης χαρακτηρίζοντας τον γαμπρό «ηλίθιο». Άλλος εξέφρασε τον προβληματισμό του: «Γιατί υπάρχει αυτή η “παράδοση” ακόμα; Είναι σπατάλη φαγητού – και ο εξευτελισμός του άλλου δεν είναι ποτέ διασκεδαστικός».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Οι νύφες συχνά ξοδεύουν ώρες για να είναι εντυπωσιακές την ημέρα του γάμου, αλλά χρειάστηκαν μόλις 2 δευτερόλεπτα σε αυτόν τον χαζό γαμπρό για να χαλάσει την εντυπωσιακή μέρα της νέας του γυναίκας, σπρώχνοντας το κεφάλι της στο επιδόρπιο, σχολιάζει η New York Post.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Η «παράδοση» αυτή έχει βαθιές ρίζες στην ιστορία. Προέρχεται από την Αρχαία Ρώμη, όταν μετά τον γάμο οι νύφες είχαν κομμάτια κέικ από κριθάρι θρυμματισμένα πάνω στο κεφάλι τους, συμβολίζοντας την ανδρική κυριαρχία και την υπόσχεση γονιμότητας. Την ίδια περίοδο, οι νύφες στο Γιορκσάιρ έριχναν το υπόλοιπο κομμάτι του κέικ πίσω τους, αφού δοκίμαζαν μια μπουκιά, για να ξεκινήσουν τη συζυγική ζωή «χωρίς τον πειρασμό της επιθυμίας».
Υπό κανονικές συνθήκες ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός δεν είναι παρά μια σημαντική αλλά κάπως βαρετή γραφειοκρατική άσκηση, προκειμένου να καταγραφούν οι υφιστάμενες χρήσεις στις θαλάσσιες ζώνες του παράκτιου κράτους ώστε να διευκολύνονται οι κυβερνητικές αποφάσεις για την περαιτέρω επέκτασή τους ή την αντικατάστασή τους με νέες με την έκδοση διοικητικών πράξεων. Εδώ και κάμποσα χρόνια με μια ομάδα νέων νομικών από το Πανεπιστήμιο Αθηνών μετείχαμε σε ερευνητικά προγράμματα του Πανεπιστημίου Αιγαίου που σκοπό είχαν να ξεκαθαρίσουν τη ζούγκλα των πολλαπλών αρμοδιοτήτων και να εντοπίσουν τόσο τις άδειες που απαιτούνταν για συγκεκριμένες δράσεις σε συγκεκριμένες περιοχές όσο και τις αντίστοιχες διαδικασίες ως το αναγκαίο πρώτο βήμα για τη λήψη αποφάσεων σχετικά με τις χρήσεις των ελληνικών θαλασσών. Η λογική του συστήματος προϋποθέτει ότι το παράκτιο κράτος γνωρίζει επακριβώς τα όρια της κυριαρχίας του στην αιγιαλίτιδα ζώνη και των κυριαρχικών δικαιωμάτων του στην υφαλοκρηπίδα και την (πιθανή) Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και απλώς νοικοκυρεύει τα του οίκου του.
Αυτή ήταν και η υποχρέωση της Ελληνικής Δημοκρατίας υπό την Οδηγία 2014/89/ΕΕ, η οποία προέβλεπε την κατάθεση του ΘΧΣ στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως τις 21 Μαρτίου 2021. Και ήταν και ο λόγος που το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης (υπόθεση C-128/24) θεώρησε ότι η συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών με την Αίγυπτο τον Σεπτέμβριο 2020 δεν δικαιολογούσε καμία καθυστέρηση και καταδίκασε τη χώρα μας στις 27 Φεβρουαρίου 2025. Αν ο Σχεδιασμός δεν είχε κατατεθεί δύο μήνες αργότερα, δηλαδή ως τις 27 Απριλίου 2025, θα πληρώναμε πρόστιμο πολλών χιλιάδων ευρώ για κάθε ημέρα καθυστέρησης.
Αυτά βέβαια στις χώρες που δεν έχουν εκκρεμείς οριοθετήσεις και διεκδικούμενες περιοχές στις θάλασσές τους. Η έμφαση στον ελληνικό Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό δεν βρίσκεται στις χρήσεις που επιλέγει ή μη η ελληνική κυβέρνηση αλλά στις θαλάσσιες ζώνες στις οποίες αυτές αναπτύσσονται. Αυτονοήτως, περιλαμβάνονται σε αυτόν η αιγιαλίτιδα ζώνη της χώρας, που στο Ιόνιο εκτείνεται στα 12 ναυτικά μίλια και στο Αιγαίο και στην Κρήτη στα 6 ν.μ.· η περιοχή της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης που έχει οριοθετηθεί με την Ιταλία (έστω και αν τυπικά δεν έχει τεθεί σε ισχύ)· και φυσικά η περιοχή της (μερικής) ΑΟΖ με την Αίγυπτο. Πλέον αυτών, ο ΘΧΣ περιλαμβάνει και περιοχές στην ήδη αυτοτελώς υπάρχουσα υφαλοκρηπίδα (σε αντίθεση με την ΑΟΖ, που πρέπει να ανακηρυχθεί), η οποία δεν έχει μεν οριοθετηθεί με διμερείς συμφωνίες με την Τουρκία ή τη Λιβύη, αλλά, με βάση τον νόμο Μανιάτη (Ν. 4001/2011), η Ελλάδα θεωρεί ότι εξικνείται ως τη μέση γραμμή της απόστασης από την αντικείμενη ακτή. Είναι προφανές ότι αν, σε δεύτερο χρόνο, συμφωνηθούν με τις γειτονικές χώρες ακριβέστερα όρια στις μη οριοθετημένες περιοχές, η οριοθέτηση αυτή θα καταγραφεί και στον ΘΧΣ. Σε κάθε περίπτωση, η αποτύπωση των ελληνικών θαλάσσιων ζωνών περιλαμβάνεται πλέον σε ένα επίσημο κείμενο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και αποτελεί κομμάτι του ενωσιακού κεκτημένου.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Μια ματιά στον χάρτη καταδεικνύει ότι ένα τμήμα τουλάχιστον των περιοχών που καλύπτονται από το τουρκολιβυκό μνημόνιο περιλαμβάνεται στον ελληνικό ΘΧΣ. Στις αντιρρήσεις της, η Τουρκία αναφέρεται στην UNESCO και στην πραγματικότητα στη Διεθνή Ωκεανογραφική Επιτροπή, που έχει αναλάβει (με χρήματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης) την επιστημονική υποστήριξη αντίστοιχων προσπαθειών σε όλες τις χώρες του κόσμου – και είναι προφανές ότι απέχει πολύ από το κύρος και τη νομική βεβαιότητα που δημιουργεί η ενωσιακή διαδικασία. Θα προκαλέσει άμεση κρίση ή ρήξη των σχέσεών μας με τη γειτόνισσα; Αποπειρώμενη να μιμηθώ την Πυθία, εικάζω πως όχι, αλλά πάντως αν είναι να έχουμε σειρά ενεργειών που μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα (λέγε με: καλώδιο διασύνδεσης), μήπως θα ήταν καλύτερα να τα αντιμετωπίσουμε όλα μαζί;
Η Μαρία Γαβουνέλη είναι καθηγήτρια Διεθνούς Δικαίου στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και γενική διευθύντρια του ΕΛΙΑΜΕΠ
Εκρηκτική άνοδος της τάξης του 18,3% καταγράφεται στις απευθείας ξενοδοχειακές κρατήσεις στους σημαντικότερους προορισμούς της Ελλάδας για το φετινό σε σύγκριση με τα περσινά επίπεδα, με το γεγονός ότι ορθόδοξο και καθολικό Πάσχα συμπίπτουν ημερολογιακά να λειτουργεί ως επιταχυντής, με αποτέλεσμα δύο στους τρεις ελληνικούς προορισμούς να σημειώνουν ακόμα και διψήφιο ποσοστό ανόδου.
Τα στοιχεία που συγκέντρωσε και ανάλυσε η Nelios για το φετινό Πάσχα δείχνουν πως οι κρατήσεις προέρχονται από συνολικά 112 διαφορετικές χώρες (με τουλάχιστον μία κράτηση από καθεμία), ενώ και ο εσωτερικός τουρισμός τροφοδοτεί τα ελληνικά ξενοδοχεία με 12,6% περισσότερες κρατήσεις Ελλήνων σε σχέση με το Πάσχα του 2024.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Η περίπτωση της ΚρήτηςΗ εικόνα των κρατήσεων είναι ιδιαίτερα θετική σε όλες σχεδόν τις περιοχές της χώρας, με τους ταξιδιώτες να δείχνουν σαφή προτίμηση σε προορισμούς με αυθεντικές εμπειρίες. Απόλυτη πρωταγωνίστρια είναι η Κρήτη, η οποία σημειώνει θεαματική άνοδο 82,4% σε σύγκριση με την πασχαλινή περίοδο του 2024.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Ισχυρή δυναμική παρουσιάζουν τα Δωδεκάνησα (+37,6%), η Πελοπόννησος (+23,6%), η Αττική (+22,9%) και η Ηπειρωτική Ελλάδα (+19,3%), ενώ και τα Ιόνια Νησιά κινούνται ανοδικά κατά 4,6% ως προς τα επίπεδα των απευθείας ξενοδοχειακών κρατήσεων για το Πάσχα.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Αντίθετα, οι Κυκλάδες σημειώνουν μείωση 11,4%, με τις κρατήσεις για Σαντορίνη να είναι μειωμένες κατά 20,2%, για Μύκονο κατά -12,1% και για Νάξο κατά -6,3%.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Με εξαίρεση τα τρία αυτά νησιά και την Κεφαλονιά (-4,4%), όλοι οι υπόλοιποι επιμέρους προορισμοί της χώρας κινούνται ανοδικά, με ιδιαίτερα κερδισμένους εκείνους που επενδύουν στην αυθεντικότητα και τον Πασχαλινό χαρακτήρα των εμπειριών που προσφέρουν.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Ρεκόρ ανόδου για Πάτρα, Κω και ΚέρκυραΤη μεγαλύτερη δυναμική παρουσιάζει η Πάτρα, με την άνοδο των απευθείας ξενοδοχειακών κρατήσεων να αγγίζει το 80,2%, αποδεικνύοντας ότι η πόλη επανατοποθετείται στον τουριστικό χάρτη της Ελλάδας.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Παράλληλα, Κως και Ρόδος σημειώνουν άνοδο 38,3% και 37,6% αντίστοιχα, επαληθεύοντας τη θετική τάση που καταγράφεται στα Δωδεκάνησα, ενώ η Κέρκυρα, με αύξηση 32,8%, παραμένει σταθερά στους κορυφαίους προορισμούς πασχαλινών διακοπών στην Ελλάδα, χάρη στα μοναδικά τοπικά έθιμα. Στις Κυκλάδες, παρά την πτωτική πορεία της ζήτησης, η Πάρος κατάφερε να σημειώσει άνοδο 28,1%, ισορροπώντας ανάμεσα στον παραδοσιακό και τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα της.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Αντίστοιχα, ανοδική πορεία εμφανίζουν και προορισμοί όπως το Πήλιο (+31,43%), η Πάργα (+30,7%), το Λιτόχωρο (26,67%) και η Μονεμβασιά (+23,1%), που συνδυάζουν φυσική ομορφιά με έντονο τοπικό χαρακτήρα.
Ανοδικά και η Αθήνα και η ΘεσσαλονίκηΔιψήφιες αυξήσεις καταγράφονται επίσης στο Ρέθυμνο (+19,66%) και τη Θάσο (+19,1%), αλλά και στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας: Η αύξηση των απευθείας κρατήσεων στα ξενοδοχεία της Αθήνας ανέρχεται σε 12,9% και της Θεσσαλονίκης σε 19,3%.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Πιο ήπιες αυξήσεις στη ζήτηση καταγράφονται για το Πόρτο Χέλι (+9,8%), τις Σπέτσες (+8,1%), την Ίο (+7,25%), την Αράχωβα (+6,6%) και το Μέτσοβο (+6,2%).
Οι κρατήσεις από το εξωτερικόΗ αγορά του Ισραήλ σημειώνει την πιο εντυπωσιακή άνοδο, που είναι υπερδιπλάσια σε σύγκριση με πέρυσι για τα ελληνικά ξενοδοχεία και διαμορφώνεται σε +178,5%. Παράγοντες που ευνοούν την τάση αυτή είναι η αυξημένη αεροπορική συνδεσιμότητα μεταξύ των δύο χωρών και η αντίληψη για τη χώρα μας ως ενός ασφαλούς προορισμού διακοπών.
Από Ισραήλ και Ρουμανία η μεγαλύτερη ζήτηση για κρατήσεις
Φέτος, τα ελληνικά ξενοδοχεία αποκομίζουν τονωμένη ζήτηση και από αγορές όπως η Ρουμανία (+36,2%) η οποία εξελίσσεται σε ανερχόμενη αγορά οδικού τουρισμού για τη Βόρεια Ελλάδα, η Ιταλία με αύξηση 26,1%, η Ισπανία με +22,8% και η Ολλανδία με +22,1%.
Αυξημένο κύμα κρατήσεων προέρχεται επίσης από Αυστρία και Ην. Βασίλειο (+16,1% και 16,7% αντίστοιχα), ενώ η σημαντική αγορά των ΗΠΑ κινείται ανοδικά κατά 10,1% συγκριτικά με το Πάσχα του 2024, με βοηθητικό παράγοντα τις ενισχυμένες απευθείας πτήσεις με την Αθήνα.
Συνεχίζοντας με τις βασικές αγορές για τον ελληνικό τουρισμό, πιο ήπια αύξηση παρατηρείται στις απευθείας ξενοδοχειακές κρατήσεις από τη Γαλλία (+8,3%) και τη Γερμανία (+5,6%).
Παράλληλα, αυξήσεις παρατηρούνται και στις κρατήσεις από το Βέλγιο (+10%) και την Ελβετία (+9%), ενώ ακολουθούν μακρινές αγορές όπως ο Καναδάς (+6,5%) και η Αυστραλία (+5%).
Πτώση από Βραζιλία, Σκανδιναβία, ΗΑΕ και Αν. ΕυρώπηΣτον αντίποδα βρίσκονται η Βραζιλία, τα ΗΑΕ αλλά και χώρες της Σκανδιναβίας και της Ανατολικής Ευρώπης από όπου σημειώνονται μεγάλες απώλειες κρατήσεων σε σύγκριση με το Πάσχα του 2024, ενδεικτικές μιας πιθανής ανακατεύθυνσης της ζήτησης ή εσωτερικών δυσκολιών στις αγορές αυτές. Συγκεκριμένα, η μεγαλύτερη μείωση καταγράφεται από τη Βραζιλία (-27,4%) και έπονται η Βουλγαρία (-22,7%), τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (-15,8%), η Φινλανδία (-12,6%), η Ουγγαρία (-10,3%), η Ιρλανδία (-9,3%) και η Νορβηγία (-4,3%).
Ο CEO της Nelios, κ. Δημήτρης Σερίφης, δήλωσε σχετικά: «Είναι μια πολύ θετική χρονιά για το Πάσχα, όπως ήταν αναμενόμενο, εξαιτίας της ημερολογιακής συγκυρίας του Ορθόδοξου και Καθολικού Πάσχα, που παραδοσιακά ενισχύει σημαντικά τη ζήτηση.
Αυτό όμως που μας εντυπωσιάζει ιδιαίτερα είναι η τεράστια γεωγραφική διασπορά των κρατήσεων οι οποίες προέρχονται από 112 διαφορετικές χώρες, ενδεικτικό της παγκόσμιας διείσδυσης του Ελληνικού τουριστικού προϊόντος. Η δυναμική αυτή δείχνει ότι η Ελλάδα έχει ισχυροποιήσει περαιτέρω τη θέση της στον διεθνή τουριστικό χάρτη, προσελκύοντας επισκέπτες από κάθε γωνιά του πλανήτη ακόμα και σε περιόδους που παραδοσιακά δεν παρουσίαζε ισχυρή ζήτηση
Αξίζει να σημειωθεί ότι η πτώση των κρατήσεων από τα ΗΑΕ οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην πρόσφατη διακοπή της καθημερινής σύνδεσης της Wizz Air, Άμπου Ντάμπι – Αθήνα».
Πηγή: ΟΤ
Τα Ευαγγέλια δίνουν μερικές ενδιαφέρουσες ενδείξεις για την λεγόμενη Μαρία την Μαγδαληνή, διάσημη ακόλουθο του Ιησού – η οποία ήταν ανύπαντρη, κυκλοφορούσε ελεύθερα και παρείχε στους Αποστόλους τα δικά της χρήματα.
Μαρία από τα ΜάγδαλαΟ Ιησούς μπορεί να ταξίδεψε στην πόλη που ο Ματθαίος αναφέρει ως Μαγαδάνη, η οποία θα μπορούσε να σημαίνει Μάγδαλα που ήταν ένα σημαντικό κέντρο επεξεργασίας της αλιευτικής βιομηχανίας της Γαλιλαίας, σύμφωνα με το National Geographic.
Μία από τους ακολούθους του Ιησού καταγόταν στην πραγματικότητα από τα Μάγδαλα.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Το όνομά της ήταν Μαρία, «η Μαγδαληνή», αλλά τα Ευαγγέλια μας δίνουν πολύ λίγες πληροφορίες για το ιστορικό της.
Σε αντίθεση με άλλες γυναίκες με το όνομα «Μαρία» στα Ευαγγέλια, η Μαρία Μαγδαληνή φαίνεται να είναι αδέσμευτη, κάτι που ήταν ασυνήθιστο.
Όπως έχουν υποστηρίξει οι μελετητές K. C. Hanson και Douglas Oakman, η Παλαιστίνη την εποχή του Ιησού ήταν μια συντριπτικά πατριαρχική κοινωνία.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Μια γυναίκα ήταν αγαπητή και σεβαστή, αλλά οι κινήσεις της υπόκειντο στη συγκατάθεση του ανώτερου άνδρα της οικογένειας.
Οι ανύπαντρες γυναίκες δεν έπρεπε να βγαίνουν από το σπίτι τους χωρίς κάποιον συγγενή ως συνοδό, αλλά προφανώς η Μαρία αγνοούσε αυτούς τους περιορισμούς και πήγαινε ελεύθερα όπου πήγαινε ο Δάσκαλος.
Ποια ήταν η διάσημη ακόλουθος;Η απάντηση σε αυτόν τον γρίφο μπορεί να είναι ότι η Μαρία Μαγδαληνή προερχόταν από εύπορη οικογένεια και, ως εκ τούτου, απολάμβανε μεγαλύτερο επίπεδο ανεξαρτησίας.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Ο Λουκάς υποδηλώνει κάτι τέτοιο, όταν λέει ότι ανήκε σε μια ομάδα γυναικών που «προμηθεύονταν από τους δικούς τους πόρους» (Λουκάς 8:2-3).
Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μέχρι το τέλος της διακονίας του Ιησού, η Μαρία είχε γίνει μία από τις πιο εξέχουσες ακολούθους του.
Είναι αυτή που, μαζί με μια άλλη μικρή ομάδα γυναικών, στάθηκε άφοβα στο σταυρό του Ιησού, αφού όλοι οι Απόστολοι είχαν κρυφτεί, για να μη συλληφθούν και καταδικαστούν κι αυτοί (Μάρκος 15:40-41).
«Σύντροφος» του ΙησούΗ σχέση μεταξύ της Μαρίας Μαγδαληνής και του Ιησού έχει γίνει αντικείμενο εντυπωσιασμού σε μυθιστορηματικά έργα όπως ο Κώδικας Ντα Βίντσι.
Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι οι μελετητές γνώριζαν για αυτές τις λεγόμενες αποκαλύψεις εδώ και πολύ καιρό, ιδιαίτερα μετά την ανακάλυψη των κωδίκων του Ναγκ Χαμάντι στην Αίγυπτο το 1945.
Το Ευαγγέλιο του Φιλίππου, για παράδειγμα, αναφέρει ότι «η σύντροφος (koinōnos) του Σωτήρα είναι η Μαρία Μαγδαληνή».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Αυτό δεν υπονοεί απαραίτητα μια ρομαντική σχέση. Το Ευαγγέλιο της Μαρίας των αρχών του δεύτερου αιώνα εξηγεί την υψηλή θέση της λόγω της υποδειγματικής συμπεριφοράς της και της σαφούς κατανόησης του οράματος του Ιησού.
Σύμφωνα με αυτό το Γνωστικό Ευαγγέλιο, ο Πέτρος είναι αυτός που ζητά από τη Μαρία «να μας πει τα λόγια του Σωτήρα που θυμάσαι -τα οποία εσύ γνωρίζεις (αλλά) εμείς όχι».
Η Μαρία μπορεί να ήρθε σε επαφή με τον Ιησού λόγω των θεραπευτικών του δυνάμεων. «Επτά δαίμονες είχαν βγει από αυτήν», λέει ο Λουκάς (Λουκάς 8:2). Ορισμένοι μελετητές πιστεύουν ότι η Μαγδαληνή μπορεί να είναι η ίδια γυναίκα με τη Μαρία, την αδελφή της Μάρθας και του Λαζάρου, αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό.
Η Μαρία, ή Μυριάμ, ήταν ένα πολύ συνηθισμένο όνομα στην Παλαιστίνη του πρώτου αιώνα.
Δεδομένου του κρίσιμου ρόλου που έμελλε να διαδραματίσει η Μαγδαληνή στον απόηχο των Παθών, δεν υπάρχει λόγος να μην την αναγνωρίσουμε ως σημαντική ακόλουθο και μαθήτρια από μόνη της.
Μύθος της έκπτωτης γυναίκαςΗ Elaine Pagels, μία από τις κορυφαίες μελετήτριες των γνωστικών κειμένων, πιστεύει ότι η Μαρία Μαγδαληνή ήρθε να παραδειγματίσει τις εντάσεις μεταξύ της πρώιμης Εκκλησίας και των γνωστικών χριστιανών. Σε πολλές γνωστικιστικές ομάδες, οι γυναίκες εργάζονταν ως δασκάλες, θεραπεύτριες, ακόμη και ως ιερείς – ρόλους που δεν απολάμβαναν πάντα στην πρώιμη Εκκλησία.
Τελικά, ορισμένες παραδόσεις της Εκκλησίας άρχισαν να προβάλλουν τη Μαγδαληνή σε υποτιμητικό φως, αναφερόμενες σε αυτήν ως «η μετανοημένη γυναίκα».
Δεν υπάρχει καμία ένδειξη πουθενά στα Ευαγγέλια ότι η Μαρία Μαγδαληνή έζησε αμαρτωλή ή άσωτη ζωή, αλλά κατά τον τρίτο αιώνα είχε εξομοιωθεί πλήρως με την ανώνυμη γυναίκα του Λουκά, «αμαρτωλή», η οποία λούζει τα πόδια του Ιησού με τα δάκρυά της και τα στεγνώνει με τα μαλλιά της (Λουκάς 7:38).
Μέχρι τον έκτο αιώνα, ο Πάπας Γρηγόριος Α’ κήρυξε τη Μαρία Μαγδαληνή ως μια «έκπτωτη γυναίκα» ένοχη για «απαγορευμένες πράξεις» – χαρακτηριστικά μιας πόρνης, τα οποία θα την επιβάρυναν μέσα στους αιώνες μέχρι και την κινηματογραφική ταινία Τα Πάθη του Χριστού.
Μόλις το 1969 ο Πάπας Παύλος ΣΤ’ διαχώρισε ρητά τη μορφή της Μαρίας Μαγδαληνής από τον χαρακτήρα της «αμαρτωλής γυναίκας».
Μία μάχη πάνω σε χάρτες ξεκίνησαν Αθήνα και Άγκυρα αφού ανακοινώθηκε από την Ελλάδα ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός.
Η αντίδραση της ΤουρκίαςΗ πρώτη αντίδραση της Τουρκίας ήρθε με ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών της γείτονος που υπερασπίζεται το ιδεολόγημα της Γαλάζιας Πατρίδας και υποστηρίζει ότι ο ΘΧΣ της Ελλάδας «παραβιάζει» τις θαλάσσιες περιοχές της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Υποστηρίζει ότι δεν θα δεχθεί τετελεσμένα και επικαλείται την Διακήρυξη των Αθηνών.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Διαμηνύει δε ότι ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός που έχει εκπονήσει η Τουρκία και δημοσιεύθηκε την Μ. Τετάρτη στη Milliyet και στο Anadolu, περιλαμβάνοντας το σύνολο των μαξιμαλιστικών διεκδικήσεων της Άγκυρας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο θα διαβιβαστεί στην UNESCO και στις αρμόδιες υπηρεσίες των Ηνωμένων Εθνών.
Ο χάρτης με τις τουρκικές θέσεις
Κάτι που περίμενε η Αθήνα, αφού η Άγκυρα δεν είναι μέλος της ΕΕ.
Η διατύπωση της ΕλλάδαςΗ Ελλάδα από την άλλη πλευρά, για πρώτη φορά αποτυπώνει σε επίσημο ρυθμιστικό κείμενο της ΕΕ τα «απώτατα δυνητικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Δηλαδή της πλήρους επήρειας της ηπειρωτικής χώρας και των νησιών σε θαλάσσιες ζώνες».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Με τις λέξεις να έχουν ιδιαίτερη σημασία.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Υπογραμμίζεται δε ότι οι θαλάσσιες περιοχές που αποτυπώνονται στον χάρτη, συμπεριλαμβάνουν τις ελληνοϊταλικές συμφωνίες οριοθέτησης ΑΟΖ του 1977 και του 2020 και την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία του 2020, ενώ συμπίπτουν με τα όρια που απορρέουν από τον νόμο 4001/2011. Το νόμο Μανιάτη.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Σημειώνεται ακόμα ότι «σε ό,τι αφορά μη οριοθετημένες περιοχές, αποτυπώνεται η μέση γραμμή που καθορίζει το εξωτερικό όριο της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, μέχρι τη σύναψη συμφωνιών οριοθέτησης με γειτονικά κράτη, των οποίων οι ακτές είναι παρακείμενες ή αντικείμενες με τις ελληνικές ακτές».
Και καθίσταται σαφές πως «ο χάρτης που αποτυπώνει τον ελληνικό Θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό δεν συνιστά οριοθέτηση ΑΟΖ».
Με τις διατυπώσεις να δείχνουν ότι η Ελλάδα θα μπορούσε με το Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό να τείνει πρόσκληση συνεννόησης στην Τουρκία στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης που σημειώνεται από την Αθήνα ως η μόνη οδός για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών Ελλάδας – Τουρκίας.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); }); Ο χρόνοςΟ Γιώργος Γεραπετρίτης σε δηλώσεις του (ΣΚΑΙ), σημείωσε ότι επελέγη η 16η Απριλίου για τις ανακοινώσεις γιατί «εξεδόθη και το πρακτικό επεξεργασίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, με το οποίο ενσωματώνεται, ουσιαστικά, στην ελληνική έννομη τάξη η ελληνο-ιταλική συμφωνία. Και για αυτόν τον λόγο δεν θα μπορούσε ούτως ή άλλως να είναι νωρίτερα».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Αξίζει να σημειωθεί ότι στις 27 Απριλίου λήγει και η προθεσμία που έχει η Ελλάδα από την ΕΕ, μετά την καταδίκη της γιατί δεν είχε καταθέσει τα εν λόγω σχέδια ως όφειλε. Και το χρόνο να καθίσταται ιδιαίτερα πιεστικός για την Αθήνα.
Με την Άγκυρα να είναι ενήμερη για τις εξελίξεις, καθώς οι ημερομηνίες είχαν δημοσιοποιηθεί και για αυτό να επιχειρεί να τις προλάβει.
Οι ΗΠΑ δεν έχουν λόγοΣτο ερώτημα αν οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να παρέμβουν υπέρ της Άγκυρας, η Αθήνα σημειώνει ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν λόγο. Είναι ένα ζήτημα, το οποίο αφορά μόνο τις χώρες οι οποίες έχουν αντικείμενες ή παρακείμενες ακτές».
Για την ελληνική πλευρά δε η ανάπτυξη των διαύλων επικοινωνίας με την Τουρκία και ο ελληνοτουρκικός διάλογος που επιτρέπουν την αποφυγή οι εντάσεις να εξελίσσονται σε κρίσεις, πρέπει να διαφυλαχθούν.
Αλλαγή ατζέντας;Σύμφωνα με τους πιο επιφυλακτικούς τα Θαλάσσια Χωροταξικά Σχέδια ίσως είναι η διέξοδος της ελληνικής κυβέρνησης στο αδιέξοδο του καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης με την Κύπρο. Ένα έργο που εξαρχής είχε αρκετούς αρνητές και στην Λευκωσία, οδηγώντας την Αθήνα να αναζητά μία «έξοδο κινδύνου», σε ένα θέμα που θα μπορούσε ακόμα και να φέρει αντιμέτωπες Ελλάδα και Τουρκία..
Έστω και αν ο Γεραπετρίτης επιχείρησε να καταστήσει σαφές ότι δεν υπάρχει σύνδεση του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού με το θέμα της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου.
Αναμενόμενη η αντίδραση της ΤουρκίαςΓια την Αθήνα η επιθετική ρητορική από την Άγκυρα είναι αναμενόμενη, καθώς και από την τουρκική αντιπολίτευση, που δεν αποκλείεται από την πλευρά των εθνικιστών να είναι όπως πάντα πιο οξυμένη.
Ωστόσο μέχρι στιγμής φαίνεται οι αντιδράσεις να είναι εντός των αναμενόμενων και προαναγγελθέντων, δηλαδή η Άγκυρα να προχωρά στους δικούς της χάρτες και να καταδικάζει την κίνηση της Αθήνας με μία ανακοίνωση.
Η επόμενη πράξη θα είναι η κατάθεση του τουρκικού Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού στον ΟΗΕ, όπως προανήγγειλε το τουρκικό ΥΠΕΞ.
Συνάντηση Γεραπετρίτη – Φιντάν και στο βάθος ΑΣΣ;Με τα ζητήματα να αναμένεται να συζητηθούν εκτενώς και στη συνάντηση Γεραπετρίτη – Φιντάν στα μέσα Μαΐου στο περιθώριο της συνόδου των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ. Οι δύο πλευρές άλλωστε δεν αναμένεται να παραδεχθούν εάν και τι συνεννόηση υπήρξε. Η κλιμάκωση ή μη των σχέσεων θα είναι αυτή που θα το αποδείξει.
Ζητούμενο πλέον παραμένει και η ημερομηνία του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας.
Πηγή: in
Ένα ακόμη πρόβλημα καταγράφηκε σήμερα Μεγάλη Πέμπτη στα δρομολόγια του Μετρό Θεσσαλονίκης.
Σύμφωνα με πρώτες πληροφορίες ακινητοποιήθηκε, συρμός και υπήρξαν καθυστερήσεις στα δρομολόγια.
Όπως αναφέρουν οι ίδιες πληροφορίες των τοπικών μέσων ενημέρωσης, οι επιβάτες του Μετρό Θεσσαλονίκης ενημερώθηκαν με ηχητικά μηνύματα από τα μεγάφωνα για τις καθυστερήσεις.
Ωστόσο, το πρόβλημα αποκαταστάθηκε μετά από μισή ώρα και ομαλοποιήθηκαν τα δρομολόγια.
Από την τελευταία μου έκθεση, η κύρια εστίαση της δουλειάς μου είναι η εξέλιξη της φόρμας και της επιφάνειας — πρόκειται για επέκταση παλαιότερων μοτίβων και όχι για απόκλιση από αυτά. Τα γλυπτά σας μοιάζουν με ηφαιστειακές μάζες γεμάτες χρώμα και ένταση. Τι ρόλο παίζει η διαδικασία της “καταστροφής” στο έργο σας και πώς συμβάλλει αυτό το χάος στο τελικό αποτέλεσμα; Η διαδικασία του υαλώματος μπορεί να φαίνεται χαοτική και απρογραμμάτιστη, αλλά κάθε βήμα είναι προσεκτικά ελεγχόμενο. Μου αρέσει να δημιουργώ έργα που μοιάζουν σαν να είναι σπασμένα ή τυχαία, αλλά στην πραγματικότητα είναι φτιαγμένα με απόλυτη ακρίβεια. Τα έργα μου εξελίχθηκαν από τις επισκέψεις μου σε τεράστια ανοίγματα της γης, τα οποία από τη φύση τους αντιπροσωπεύουν τόσο την καταστροφή όσο και τη δημιουργία. Έχετε αναφέρει ότι η τέχνη σας εμπνέεται από τα ταξίδια σας σε απομακρυσμένες φυσικές περιοχές του κόσμου. Ποια είναι η σύνδεση που νιώθετε με τη φύση και πώς αυτή η σχέση επηρεάζει τη δημιουργική σας διαδικασία; Έχει αφήσει κάποιο αποτύπωμα η επίσκεψή σας στην Ελλάδα στο έργο σας και, αν ναι, ποιο είναι αυτό; Λάτρεψα τα ταξίδια μου σε Νότια και Κεντρική Αμερική. Το ενδιαφέρον μου μετατοπίστηκε από τα δραματικά τοπία των ηφαιστείων και των πυκνών τροπικών δασών στα οικοσυστήματα των πουλιών και της άγριας ζωής. Αργότερα, τα τροπικά νεφελώδη δάση έγιναν ο κύριος άξονας του ενδιαφέροντός μου, και εξερεύνησα περίπου πέντε από αυτά σε μερικές από τις πιο απομακρυσμένες περιοχές του Ισημερινού, της Βολιβίας και του Παναμά. Χρησιμοποιώ κάθε ανάμνηση, περιλαμβανομένων των χρωμάτων, των υφών και των μορφών για να δημιουργήσω τα έργα μου — ιδίως τα χρώματα που προέρχονται από πουλιά και έντομα.
Αφού ο πηλός είναι ένα θεμελιώδες συστατικό της γης και δημιουργείται από τη διάβρωση των ορυκτών των πετρωμάτων, αξιολογώ και επεξεργάζομαι τα χαρακτηριστικά του, δίνοντας ζωή στις εμπειρίες μου μέσα από το χρώμα, την υφή και τη φόρμα. Δεν πρόκειται για άμεσες αναπαραστάσεις, αλλά για αφηρημένες μνήμες. Επισκέφθηκα τρία μέρη στην Ελλάδα: την Αθήνα, τη Σαντορίνη και την Κρήτη. Η Κρήτη ήταν αυτή που μου έμεινε περισσότερο στη μνήμη, με το πιο όμορφο σημείο να είναι το Φαράγγι της Σαμαριάς. Η Σαντορίνη είναι τεχνικά ένας κρατήρας, αλλά δεν την απόλαυσα το ίδιο (χαχα). Θα ήθελα πολύ να επισκεφθώ περισσότερα μέρη στην Ελλάδα, καθώς είναι από τις αγαπημένες μου περιοχές στην Ευρώπη. Το έργο σας συνδυάζει το φυσικό με το αφηρημένο, με τις επιφάνειες των γλυπτών σας να θυμίζουν φυσικά φαινόμενα. Πιστεύετε ότι το έργο σας αντανακλά την ευθραυστότητα του περιβάλλοντος και την ανάγκη προστασίας του πλανήτη μας; Ναι, έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια την καταστροφή του Αμαζονίου στη Βολιβία, που ήταν ένα από τα πιο συναρπαστικά μέρη που έχω στη μνήμη μου. Το τροπικό δάσος χωρίζεται συστηματικά σε τμήματα και αποψιλώνεται, εκτάριο με το εκτάριο, κυρίως από ξένους επενδυτές και μεταλλωρύχους, με την έγκριση της τοπικής κυβέρνησης. Ζώα υπό εξαφάνιση κυνηγιούνται επίσης για τρόπαια και για δήθεν επιστημονικούς ή ιατρικούς σκοπούς. Τα φυσικά θαύματα του κόσμου πρέπει να μελετώνται και να προστατεύονται με κάθε κόστος και πιστεύω ότι είναι δώρα για ολόκληρο τον πλανήτη, όχι μόνο για τους ανθρώπους που κυβερνούν τις περιοχές όπου βρίσκονται. Η διατήρησή τους είναι κρίσιμη για την ευημερία του πλανήτη με κάθε τρόπο.
Η πιο σημαντική και επιδραστική μνήμη που έχω είναι όταν είδα δύο ιαγουάρους στην όχθη του ποταμού Μπένι. Αυτά τα εξαιρετικά διακριτικά ζώα κινδυνεύουν συνεχώς από το κυνήγι για βάρβαρες πρακτικές, μερικές φορές μόνο για μερικές εκατοντάδες δολάρια. Αυτή η συμπεριφορά αποτελεί σφαγή της ψυχής του είδους μας, διαβρώνοντας τη σύνδεσή μας με τη γη και τη ζωή που φιλοξενεί. Ζώντας στο Λος Άντζελες, πώς επηρεάζουν τη δουλειά σας οι δασικές πυρκαγιές στην περιοχή; Υπάρχουν προσωπικά ή καλλιτεχνικά ερωτήματα που σας ωθούν να εξερευνήσετε τη σύνδεση μεταξύ καταστροφής και αναγέννησης; Οι φωτιές στα όρη Σαν Γκάμπριελ με επηρέασαν καθώς είναι κοντά στο ατελιέ μου και τα επισκέπτομαι συχνά για κατασκήνωση ή ημερήσιες εκδρομές. Συμβαίνουν συχνά, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Το πιο απογοητευτικό είναι να σκέφτεσαι ότι αυτό θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί ή να είχε περιοριστεί πιο γρήγορα — πιθανότατα προκλήθηκε από ένα μικρό, αποτρέψιμο λάθος, αμέλεια της κυβέρνησης ή κακή διαχείριση των πόρων.
Η σύνδεση μεταξύ καταστροφής και αναγέννησης υπήρχε στο έργο μου πριν τις πυρκαγιές του Λος Άντζελες και εστιαζόταν κυρίως στη Νότια Αμερική, την Κεντρική Αμερική και την Αφρική — και αυτό θα συνεχιστεί. ΙΝFO Η έκθεση του Brian Rochefort «Erratic Patterns» στην γκαλερί Bernier/Eliades, Επταχάλκου 7 έως τις 26 Απριλίου. Photo credits:
For all the artworks: Marten Elder, LA, USA
General Views: Exhibition view: Brian
Rochefort, “Erratic Patterns”, 13.4.25-26.4.25,
Bernier/Eliades Gallery, Athens | Photo: Boris
Kirpotin
Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν θρύλοι, υπάρχουν και μύθοι. Οι θρύλοι αποκωδικοποιούνται. Μπορείς να εξηγήσεις γιατί μια ομάδα ή ένας παίκτης έγινε θρύλος. Με τον μύθο η αποκωδικοποίηση δεν είναι εύκολη, καμιά φορά είναι αδύνατη. Το περιστατικό που ακολουθεί εξηγεί γιατί οι μύθοι δεν είναι δυνατό να αποκωδικοποιηθούν. Καλοκαίρι του 2006.
Ο Γιώργος Δεληκάρης αποφασίζει για πρώτη φορά μετά το 1981 να βγει από την απομόνωση την οποία έχει ο ίδιος επιβάλλει στον εαυτό του. Ο Γιώργος Χελάκης θυμάται: «Τον συναντώ για πρώτη φορά στη ζωή μου. Ο λόγος του ελλειπτικός, σχεδόν αλληγορικός και άλλοτε ποιητικός. Ορισμένες φορές μιλάει με τις σιωπές του κι άλλες με τα δακρυσμένα μάτια του. Ο διάλογος που ακολουθεί είναι αυθεντικός.
Στην Ελλάδα έχουν υπάρξει παίκτες με μεγαλύτερη προσφορά από αυτή του Δεληκάρη. Με σπουδαίες οργανωτικές ή εκτελεστικές δυνατότητες. Κανείς όμως δεν ήταν τόσο ιδιοφυής όσο αυτός
– Κύριε Γιώργο, ποια ήταν η πιο μεγάλη σας στιγμή στα γήπεδα;
– Τις Κυριακές τα μεσημέρια…
Μα, όλες τις Κυριακές;
Τις Κυριακές τα μεσημέρια περίμενα έξω από το «Γ. Καραϊσκάκης» τα παιδιά από το Κερατσίνι και τη Δραπετσώνα…
Με συγχωρείτε δεν κατάλαβα.
Ερχονταν τα παιδιά και τα πήγαινα να φάνε. Μετά τους έδινα εισιτήρια να μπουν στο γήπεδο…
Μα, κύριε Γιώργο…
(με χτυπά φιλικά στην πλάτη). Να, αυτό…»
«Αυτό» λοιπόν. Ούτε τα πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό ούτε η λατρεία των οπαδών ούτε τα γκολ με την τότε Δυτική Γερμανία ούτε η κλήση στη Μεικτή Κόσμου που έπαιξε με τον Πελέ, τον Κρόιφ και τον Εουσέμπιο. Ο Γιώργος Δεληκάρης είχε μια δική του αντίληψη για το δίκιο και την ηθική. Είχε μια ενστικτώδη αντίδραση για την αδικία. Ο πατέρας του ταλαιπωρήθηκε άγρια από το μετεμφυλιακό καθεστώς και ζούσε άλλοτε εξόριστος κι άλλοτε κυνηγημένος. Το γεγονός σημάδεψε τον γιο του.
Του δημιούργησε μια αίσθηση για το δίκαιο και το ηθικό που σημάδεψε όλες τις επιλογές του αλλά και τις αντιδράσεις του μέσα στα γήπεδα και έξω από αυτά. Οι συμπαίκτες του είχαν πολλές φορές δυσκολία να κατανοήσουν τις αντιδράσεις και τη συμπεριφορά του. Πάλι με παράδειγμα: Το 1971 η Εθνική Ενόπλων επιστρέφει από κάποιο νικηφόρο αγώνα της στο εξωτερικό. Μέσα στο αεροπλάνο γίνεται συζήτηση από τους παίκτες για την πιθανότητα να δοθεί κάποιο πριμ για τη νίκη αλλά αμέσως διαπιστώνεται ότι δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο.
Ο Δεληκάρης ανακοινώνει στους συμπαίκτες του ότι θα δώσει ο ίδιος τα χρήματα. Οι περισσότερες ενστάσεις του και οι διαφορές του με τον Ολυμπιακό εστιάζονται στην περίοδο που έφυγε από την προεδρία ο Νίκος Γουλανδρής. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού αντιδρά στο γεγονός ότι οι ξένοι παίκτες που έρχονται στην ομάδα υπογράφουν συγκεκριμένης χρονικής διάρκειας συμβόλαια, ενώ οι έλληνες ποδοσφαιριστές δεσμεύονταν με την οκταετία και παίρνουν κατά βάση μικρότερες αμοιβές. Ο Γιώργος Δεληκάρης δεν μπορεί να αποκρυπτογραφηθεί ποτέ. Τον λατρεύουν οι οπαδοί, τον πολιορκούν οι γυναίκες αλλά αυτός έχει δικούς του κώδικες συμπεριφοράς.
Ποιος να συγκριθεί μαζί τουΗταν ιδιοφυής και αντισυμβατικός ακόμα και στον τρόπο που αγωνιζόταν. Να το περιγράψω: Γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Οκτώβρης του 1978, προκριματικά Κυπέλλου Εθνών (έτσι έλεγαν τότε το EURO). H Εθνική προηγείται ήδη των Φινλανδών με 7-1. Στη μεσαία γραμμή ένας έλληνας διεθνής, ο Αρδίζογλου που έχει μπει αλλαγή, δίνει την μπάλα στον Δεληκάρη, κάνει κίνηση για να την ξαναπάρει, κι αυτός, αντί να τη δώσει μπροστά, κάνει κίνηση προς τα πίσω και ο συμπαίκτης του δυσανασχετεί.
Ο αρχηγός της Εθνικής κάνει ολόκληρη περιστροφή γύρω από τον άξονά του. Δεν δίνει ούτε στον Αρδίζογλου ούτε στον Γαλάκο που τον βλέπει μπροστά του και αριστερά. Κάνει την περιστροφή και στο διάστημα αυτό – όπως είναι φυσικό – οι φινλανδοί σέντερ μπακ κάνουν βήματα μπροστά και έρχονται προς το μέρος του. Ο Δεληκάρης ολοκληρώνει την περιστροφή και φαίνεται να πετάει την μπάλα μπροστά και αριστερά.
Στο τηλεοπτικό πλάνο που ακολουθεί την μπάλα δεν φαίνεται ούτε συμπαίκτης ούτε αντίπαλος. Ξαφνικά εμφανίζεται ο Γαλάκος που μπαίνει στην περιοχή των Φινλανδών και πετυχαίνει ένα όμορφο γκολ. Ο Δεληκάρης έχει δει τον συμπαίκτη του αλλά δεν του δίνει «με τη μία» την μπάλα.
Δεν τη δίνει ούτε στον Αρδίζογλου που κάνει κίνηση μπροστά του. Κάνει την περιστροφή για να τραβήξει ψηλά τους αμυντικούς. Κι όταν ολοκληρώνει την περιστροφή, οι αμυντικοί της Φινλανδίας έχουν πέσει πάνω του και αυτός, χωρίς να βλέπει, πετάει την μπάλα στον κενό χώρο εκεί που τρέχει ο Γαλάκος. Οι μερακλήδες της μπάλας έχουν ήδη δει σε βίντεο τη φάση αυτή.
Δύο θρύλοι στη σέντρα. Ο «Στρατηγός» Μίμης Δομάζος (αριστερά) με τον «Ελληνα Τζορτζ Μπεστ» Γιώργο Δεληκάρη πριν από ένα ντέρμπι Αιωνίων
Κανείς δεν ήξερε τι θα κάνει…Ας την παρακολουθήσουν κι όσοι νεότεροι σε ηλικία αναγνώστες του κειμένου για να διαπιστώσουν τι σημαίνει να είσαι ιδιοφυής. Τι σημαίνει να είσαι ευρηματικός και απροσδόκητος. Κανείς εκτός από τους μυημένους συμπαίκτες του δεν ήξερε τι θα σκεφτεί και πώς θα ενεργήσει. Πότε θα χαθεί από το γήπεδο και πότε θα κάνει μια μαγική ενέργεια που θα αποσυντονίσει την αντίπαλη άμυνα. Στην Ελλάδα έχουν υπάρξει παίκτες με μεγαλύτερη προσφορά από αυτή του Δεληκάρη. Παίκτες με σπουδαίες οργανωτικές ή εκτελεστικές δυνατότητες. Κανείς όμως δεν ήταν τόσο ιδιοφυής όσο ο μύθος του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δυο σημαντικές απουσίες ήταν που σημάδεψαν την ποδοσφαιρική καριέρα του Δεληκάρη.
Η πρώτη ήταν στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Αντερλεχτ στην Πάτρα. Ενας τραυματισμός τον κράτησε έξω στο παιχνίδι που ο ούγγρος διαιτητής Παλοτάι στέρησε την πρόκριση με τα σφυρίγματά του. Ολοι έλεγαν πως αν στο παιχνίδι αυτό έπαιζε ο Δεληκάρης ούτε ο ανεκδιήγητος Παλοτάι θα σταματούσε τους Ερυθρόλευκους. Η δεύτερη (πάλι τραυματίας) ήταν από τα τελικά του Κυπέλλου Εθνών το 1980 στην Ιταλία.
Η Εθνική είχε προκριθεί νικώντας τη Σοβιετική Ενωση 1-0 στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας με γκολ του Τάκη Νικολούδη που έχει ξεκινήσει από μια υπέροχη ατομική ενέργεια του Γιώργου Δεληκάρη όταν με απανωτές ντρίπλες και προσποιήσεις έχει βγάλει εκτός μάχης τη μισή ιταλική άμυνα.
Η αποχώρησηΟ Γιώργος Δεληκάρης σημαδεύτηκε από την απόφασή του να φύγει από τον Ολυμπιακό και δεν εξήγησε ποτέ τους λόγους. Να μια ακόμα συνθήκη που φούντωσε τον μύθο του. «Είναι ένα μυστικό που δεν πρόκειται να αποκαλύψω. Θα το κρατήσω για εμένα. Πληγώθηκα, υπέφερα, πονάω ακόμη γι΄ αυτή την απόφαση. Αλλά, αρκετά. Τιμώρησα τον εαυτό μου για τις αδυναμίες μου», είχε δηλώσει σε σπάνια συνέντευξή του.
Κλεισμένος στο εαυτό του και αφού αρνήθηκε να τιμηθεί για την προσφορά του στο ποδόσφαιρο από τον τότε υφυπουργό Αθλητισμού Γιώργο Λιάνη επέστρεψε στη σιωπή του μετά την εμφάνισή του στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» πριν από είκοσι χρόνια όπου και έγινε αντικείμενο λατρείας από τους φίλους του Ολυμπιακού.
Ηταν σαν να εμφανίστηκε για να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με αυτούς που δεν λάτρεψαν ποτέ κάποιον άλλο όπως εκείνον. Γιατί όσοι είδαν, στα τσιμέντα του «Γ. Καραϊσκάκης», τον Γιώργο Δεληκάρη δεν εννοούν να μπουν σε συγκρίσεις.
Ο Γιώργος Δεληκάρης σημαδεύτηκε από την απόφασή του να φύγει από τον Ολυμπιακό και δεν εξήγησε ποτέ τους λόγους. Να μια ακόμα συνθήκη που φούντωσε τον μύθο του.
Αφανής και σεμνόςΚαι εκείνα τα παιδιά από τη Δραπετσώνα και το Κερατσίνι θα θυμούνται πάντα ότι σαν αυτόν δεν υπήρξε άλλος ποδοσφαιριστής μέσα κι έξω από τα γήπεδα. Αρνούμενος να παραχωρήσει συνεντεύξεις ή έστω να συνεργαστεί για να του γίνουν αφιερώματα, ο Γιώργος Δεληκάρης ζει στην Πεντέλη, αντιμετωπίζοντας προβλήματα με την υγεία του. Ο ίδιος δεν έκανε τίποτα απολύτως για να συντηρήσει τον μύθο του. «Στη συνάντησή μας το καλοκαίρι του 2006 η συζήτηση έκλεισε έτσι», υποστηρίζει ο Γιώργος Χελάκης:
«Κύριε Γιώργο, από τότε που σταματήσατε, έχετε ξαναπαίξει μπάλα, έστω με τους φίλους σας;
Μμμμ, μια φορά…
Που παίξατε, κύριε Γιώργο, δεν μάθαμε τίποτα…
Να, ανέβαινα μια ανηφόρα και στην κορυφή της τα παιδιά έπαιζαν μπάλα…
Α, παίξατε μαζί τους;
Η μπάλα τους έφυγε και κατηφόριζε προς το μέρος μου. Σκέφτηκα…(σιωπή)
Τι σκεφτήκατε;
Να τους την επιστρέψω με μια πάσα…
Αυτό μόνο, μια πάσα από τότε που σταματήσατε;
Οχι. Την έπιασα με τα χέρια και τους την έδωσα…»
In football there are legends, and there are also myths. Legends can possibly be decoded and documented. You can explain why a team or a player became a legend. Conversely, with football “myths” unravelling the real from the imagined or perceived is not easy, sometimes it’s impossible. One such example came in the summer of 2006.
One of the most prominent players ever in Greek football, Georgios Delikaris, better known as Giorgos, decides for the first time since 1981 to break his silence.
As sportscaster Giorgos Helakis remembers: “I met him for the first time in my life. His speech was almost allegorical and sometimes poetic. Sometimes he speaks with his silence, and sometimes with his sorrowful eyes. The dialogue that follows is authentic.”
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });In Greece, there have been players with a greater contribution than Giorgos Delikaris, with great organizational or scoring abilities. However, no one was as brilliant as him.
“Mr. Giorgos, what was your finest moment on the field?”
“Sunday afternoons”.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });“All Sundays?”
“On Sunday afternoons I would wait outside the Georgios Karaiskakis Stadium for the kids from Keratsini and Drapetsona,” he said, referring to two working-class districts next to the municipality of Piraeus, Greece’s largest port city.
Helakis remembers then saying, “I’m sorry, I don’t understand.”
“They would arrive and we’d go eat. Then I’d hand them game tickets.”
“But, Mr. Giorgos…”
Helakis then quickly added that Delikaris gave him a friendly pat on the back and said, “yes, that…”
That was his finest moment, not even the championship with Olympiacos, nor the adoration of the fans, nor a goal he scored against West Germany with the national side, or even a cap with a Mixed World team that included giants such as Pele, Johann Cruyff and Eusébio.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Delikaris has his own concept of right and wrong, and morality, in general. He has an instinctive reaction to injustice.
His father was mistreated in post-Civil War Greece, at times sent into exile and other times persecuted. The situation scarred his son. It created in him a sense of justice and morality that marked his choices and his reactions on and off the pitch. Delikaris’ teammates often had difficulty understanding his reactions and behavior.
Another example: In 1971, the national armed forces team is returning home after winning a game abroad. On the plane there is a discussion among the players about the possibility of a bonus for the victory, but it’s immediately established that there is no such possibility. Delikaris announces to his teammates that he will doll out the bonus money himself.
On the Club side, most of his objections and differences with Olympiacos’ management emerged during the period when the great Nikos Goulandris left the presidency. The Olympiacos team captain objected to the fact that foreign players join the team and sign contracts of a specific duration while Greek players are contract-bound for eight years and mostly receive smaller compensation.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Delikaris can’t be interpreted so easily. He is adored by the fans, often besieged by female admirers but follows his own code of conduct.
Who can compare with himHe was brilliant and unconventional, even in the way he fought.
Another example: at Panathinaikos’ Leoforos Alexandras Stadium in October 1978 during the European qualifiers. The national team is already leading opposing Finland by an impressive 7-1. In the midfield, Greek international and AEK Athens star Christos Ardizoglou has just entered the game as a substitute. A very fast winger, he passes the ball to Delikaris and expects a quick “give-and-go” to move up the field. He’s left with only the expectation, however, as Delikaris controls the ball and instead moves back towards his goal, much to his teammate’s peevish surprise. Delikaris, who is the team captain, quickly spins around and doesn’t pass to either Ardizoglou or Mike Galakos, another star of the era, who’s running along the side of the pitch.
He essentially spins around his own axis, and as you’d expect, the Finnish defenders come towards him. Delikaris completes the turn and appears to pass the ball forward, with the footage, as seen on television, not showing any other player. All of a sudden Galakos appears where the ball is directed and enters the Finns’ box to score a beautiful goal. Delikaris had seen his teammate’s run but doesn’t give him the ball immediately. He doesn’t even pass to Ardizoglou, who is making a move in front of him. He spinned to pull the defenders towards him before aiming a “tricky” pass into the unguarded backfield ahead of Galakos.
Two legends ready for kick-off: Mimis Domazos (left), the “General”, and Giorgos Delikaris, the “Greek George Best”, before an Olympiacos-Panathinaikos derby at the Karaiskakis Stadium.
An unpredictable playerNo one but his more experienced teammates knew what he was thinking on the field and his next moves. At times he would “disappear’ during a game and then, suddenly, make a magical move that would completely disorientate the opposing defense. There have obviously been players in Greece with a greater contribution than Delikaris; players with greater organizational or scoring abilities, but very few had the football “genius” that this legend exhibited.
Two significant absences marked Delikaris’ career. The first was in the Olympiacos game against Anderlecht, played in the western Greece city of Patras. An injury kept him out of the game in which Hungarian referee Palotai’s poor calls denied the team a qualification. Everyone said that if Delikaris had played, even the unheralded ref could not have stopped the Reds.
A second time was his absence, again due to injury, from Greece’s appearances at the Euro 1980 tournament in Italy. The national team had qualified for Italy by beating the Soviet Union 1-0 at the Leoforos Alexandras Stadium with a goal by Takis Nikoloudis. The “golden goal” was the culmination of a play that started with an impressive individual run by Delikaris, who had rendered half the Soviet defense useless with repeated dribbles and “dummies” (feints).
His departureAt the same time, Delikaris was forever remembered by his decision to leave Olympiacos – and he never explained the reasons.
It’s another milestone in his career that merely embellished his near-mythical standing in Greece’s football world.
“It’s a secret that I’m not going to reveal. I’m going to keep it to myself. I was hurt, I suffered, I still hurt over this decision. However, that’s enough. I punished myself over my weaknesses,” he had said in a very rare interview.
He again returned to a very reclusive mode and even declined to be honored for his football contributions by then Deputy Minister of Sports Giorgos Lianis, remaining silent after a sole appearance at the Georgios Karaiskakis Stadium 20 years ago, where he became the object of adoration by Olympiacos fans. It was as if he appeared to restore relations with those who never adored another player so passionately.
Giorgos Delikaris was marked by his decision to leave Olympiacos and never explained the reasons – another episode that fueled his legend.
Out-of-sight and modestThe kids from Drapetsona and Keratsini, back in the more innocent era of the 1970s, will always remember that there was no other footballer like him, on and off the pitch.
He declined to grant interviews or even cooperate for tributes; Delikaris today lives in the semi-mountainous district of Penteli, facing the greater Athens agglomeration from the north. Unfortunately, he’s faced health problems in recent years.
True to his personality, he’s done absolutely nothing to maintain his football legend.
“At our meeting in the summer of 2006 the conversation ended like this,” Helakis recalls.
“Mr. Giorgos, since you retired, have you ever played football again, even with your friends?
“Mmmm, once…”
“Where did you play, we didn’t hear anything…?
“Well, I was going up a hill and at the top of it some kids were playing ball…”
“Did you play with them?”
“Their ball was rolling downhill towards me. I thought then… (pause)”
“What did you think?”
“Return it to them with a pass…”
“That’s all, one pass since you stopped playing?”
“No. I caught it with my hands and gave it to them…”
Σκέψου τη συγκεκριμένη, ελαφρώς αμήχανη φάση στην ιστορία του ποδοσφαίρου όπου ένας Ισπανός με προσωνύμιο που παραπέμπει σε κάποιο έντομο της Μεσογείου (το «Τσινγκούρι», που σημαίνει «μυρμήγκι» στα βασκικά, κάτι που σε ένα εναλλακτικό σύμπαν θα μπορούσε να αποτελέσει το προσωνύμιο ενός τρομερά εργατικού ήρωα σε κάποια ξεχασμένη νουβέλα του Μπαλζάκ) καταφθάνει στον Πειραιά για να αναλάβει έναν σύλλογο γεμάτο αντιφάσεις. Μοντέρνο αλλά ταυτόχρονα βυθισμένο σε κάποια παλαιολιθική εκδοχή του «γκάζι, ψυχή, ταλέντο», εξίσου αφοσιωμένο στην τέχνη του ποδοσφαίρου και στην άτεχνη, σχεδόν ορμητική, υπερβολή των εξεδρών του.
Για να το κατανοήσεις πραγματικά, θα πρέπει να αναλογιστείς τι σημαίνει να είσαι προπονητής του Ολυμπιακού. Δηλαδή, όχι μόνο να προπονείς μια ομάδα με κυρίαρχη θέση στο ελληνικό πρωτάθλημα (κάτι που συχνά προσομοιάζει περισσότερο με διοίκηση εταιρείας που μονοπωλεί την αγορά της παρά με πραγματικό ανταγωνισμό), αλλά και να λειτουργείς μέσα σε ένα διαρκώς παλλόμενο παράδοξο: οι οπαδοί θέλουν να κερδίζουν τα πάντα, αλλά επίσης επιθυμούν μια αίσθηση ποδοσφαιρικής ιδεολογίας, ένα «πως» που να υπογραμμίζει και να αποδεικνύει το «τι».
Κι εκεί μπαίνει ο Βαλβέρδε. Ενας άντρας που κοιτάζει το ποδόσφαιρο όπως ένας μαθηματικός τη γεωμετρία του σύμπαντος, ενώ γύρω του βρυχάται μια πόλη που δεν θέλει θεωρίες, δεν θέλει εξισώσεις, αλλά το φλεγόμενο αποτέλεσμα της στιγμής.
Ο Βαλβέρδε, με την ήρεμη και στοχαστική του προσωπικότητα, ήταν ένας προπονητής που δεν είχε ανάγκη να επιβληθεί με φωνές ή υπερβολική ένταση
Εισαγωγή στην ελληνική εμπειρίαΤο 2008, ο Ολυμπιακός χρειαζόταν κάποιον να προσδώσει στην ομάδα μια συνοχή, ένα πλάνο, κάτι που να μην αποσυντίθεται στη σκόνη της καλοκαιρινής μεταγραφικής περιόδου. Ο Βαλβέρδε έρχεται ως ένας άνθρωπος που πιστεύει σε ένα συγκεκριμένο είδος ποδοσφαίρου: οργανωμένο, με καθορισμένους ρόλους, με επιθετική διάθεση αλλά χωρίς ανορθολογική επιπολαιότητα. Βάζει τάξη σε μια ομάδα που είχε μάθει να ζει με ατομικές εξάρσεις και τυχαίες αποδόσεις έμπνευσης.
Το πιο ενδιαφέρον όμως δεν ήταν τόσο η κατάκτηση του πρωταθλήματος (κάτι που, αν είσαι προπονητής του Ολυμπιακού, δεν αποτελεί τόσο κατόρθωμα όσο υποχρέωση), αλλά η αίσθηση πως η ομάδα έμοιαζε με καλοκουρδισμένη μηχανή. Το πλάνο κυκλοφορίας της μπάλας ήταν σαφές, οι χώροι γεμίζονταν με τρόπο που παρέπεμπε περισσότερο σε γεωμετρικό αλγόριθμο παρά σε αυθόρμητη δημιουργία, και το αποτέλεσμα ήταν ένα σύνολο που έπαιζε με ξεκάθαρη ιδέα για το τι ήθελε να κάνει στο γήπεδο.
ΠροσαρμοστικόςΙδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η ικανότητά του να προσαρμόζεται. Αν και λάτρης του επιθετικού ποδοσφαίρου, μπορούσε να προσαρμόσει την ομάδα του στις απαιτήσεις κάθε αγώνα, όπως φάνηκε στα παιχνίδια του Ολυμπιακού στο Champions League, όπου η ομάδα παρουσίαζε μια ισορροπημένη και ανταγωνιστική εικόνα απέναντι σε ανώτερους αντιπάλους.
Κι όμως, ύστερα από έναν χρόνο, αποχωρεί. Δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο αν έφταιγε η διοίκηση, οι οικονομικές διαφωνίες, ή απλώς το γεγονός πως η ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα είναι ένα σύστημα που μπορεί να καταπιεί ακόμη και τον πιο πειθαρχημένο άνθρωπο. Η αποχώρησή του αφήνει μια αίσθηση ανολοκλήρωτου· σαν να έφυγε πριν ολοκληρώσει το έργο του, σαν να έγραψε ένα βιβλίο που σταμάτησε ξαφνικά στη μέση μιας παραγράφου.
Η επιστροφήΌταν το 2010 ο Βαγγέλης Μαρινάκης αποφασίζει να τον φέρει πίσω, η αίσθηση είναι πως αυτή τη φορά έρχεται για να τελειώσει τη δουλειά. Η δεύτερη θητεία του είναι πιο ολοκληρωμένη, πιο σταθερή, πιο κοντά σε αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί «η ομάδα του Βαλβέρδε». Οι γραμμές μεταξύ άμυνας και επίθεσης μικραίνουν, οι αυτοματισμοί γίνονται δεύτερη φύση στους παίκτες και ο Ολυμπιακός παίζει με μια άνεση που σπάνια βλέπει κανείς σε ελληνικές ομάδες.
Η στιγμή που αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την αλλαγή του συλλόγου είναι η εμφάνιση απέναντι στην Αρσεναλ στο Champions League. Ο Ολυμπιακός δεν μπαίνει στο γήπεδο σαν «ομάδα από μικρότερη λίγκα που ελπίζει να κλέψει ένα αποτέλεσμα». Παίζει το παιχνίδι του, με πίστη στις δικές του δυνάμεις, σαν μια ομάδα που θεωρεί τον εαυτό της ισότιμο μέλος της διοργάνωσης. Δεν είναι απλώς μια νίκη· είναι μια δήλωση ύπαρξης.
Ο Βαλβέρδε άπλωνε γεωμετρίες στο χορτάρι και υπέγραφε κάθε οδηγία με… διαβήτη
Το παράδοξο της νοσταλγίαςΤο 2012, αποχωρεί ξανά. Αυτή τη φορά δεν υπάρχει αίσθηση ανολοκλήρωτου έργου, αλλά περισσότερο το γεγονός πως τελείωσε ένας κύκλος που δεν μπορούσε να συνεχιστεί άλλο. Ο Βαλβέρδε, ένας άνθρωπος που ποτέ δεν έδειχνε να απολαμβάνει υπερβολικά το προσκήνιο, ήξερε πότε να φύγει.
Η νοσταλγία που ακολούθησε δεν είχε να κάνει μόνο με τα τρόπαια ή τις νίκες. Είχε να κάνει με την αίσθηση πως η ομάδα διέθετε μια ξεκάθαρη ποδοσφαιρική ταυτότητα, κάτι που δεν είναι εύκολο να αποκτήσει ένα ελληνικό κλαμπ με την ίδια συνέπεια και διάρκεια.
Ο χαρακτήραςΟ Βαλβέρδε, με την ήρεμη και στοχαστική του προσωπικότητα, ήταν ένας προπονητής που δεν είχε ανάγκη να επιβληθεί με φωνές ή υπερβολική ένταση. Η ηγεσία του βασιζόταν στη συνέπεια, τη μεθοδικότητα και τη διαρκή αναζήτηση βελτίωσης. Δεν ήταν ο προπονητής που θα προκαλούσε την κοινή γνώμη με δηλώσεις ή θα αναλωνόταν σε ανούσιες αντιπαραθέσεις.
Προτιμούσε να μιλά μέσω του ποδοσφαίρου, να αφήνει την ομάδα του να δείχνει στον αγωνιστικό χώρο τη φιλοσοφία του, χωρίς να χρειάζεται πολλά λόγια. Αυτή η αυτοκυριαρχία και ο επαγγελματισμός του τον κατέστησαν ιδιαίτερα αγαπητό στους παίκτες, οι οποίοι τον έβλεπαν ως έναν άνθρωπο που μπορούσαν να εμπιστευτούν και να ακολουθήσουν.
Οσα άφησε πίσω τουΟ Βαλβέρδε δεν ήταν απλώς ένας επιτυχημένος προπονητής του Ολυμπιακού. Ηταν ένας άνθρωπος που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στον σύλλογο. Εισήγαγε μια ποδοσφαιρική φιλοσοφία που έμοιαζε πιο ευρωπαϊκή, έκανε τον Ολυμπιακό να παίζει με αυτοπεποίθηση και συνοχή, και κατάφερε να δημιουργήσει ένα μοντέλο που έγινε σημείο αναφοράς για τους επόμενους προπονητές. Ακόμα και μετά την αποχώρησή του, η επίδρασή του ήταν εμφανής, καθώς οι φίλαθλοι και η διοίκηση τον αντιμετώπιζαν πάντα ως ένα είδος ιδανικού.
Η νοσταλγία που συνοδεύει τη θητεία του δεν έχει να κάνει μόνο με τις επιτυχίες, αλλά με το συναίσθημα πως ο Ολυμπιακός εκείνης της εποχής είχε μια σαφή αγωνιστική ταυτότητα, μια ισχυρή ιδέα πίσω από το παιχνίδι του. Ο Βαλβέρδε δίδαξε πως το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι συνδυασμός στρατηγικής, πειθαρχίας και δημιουργικότητας.
Τι σημαίνει, λοιπόν, η παρουσία του Βαλβέρδε στον Ολυμπιακό; Είναι η επιβεβαίωση πως μια ομάδα μπορεί να παίζει ελκυστικό, έξυπνο ποδόσφαιρο χωρίς να αποποιείται τον ρεαλισμό. Είναι η υπενθύμιση πως το να έχεις πλάνο και πειθαρχία μπορεί να είναι εξίσου γοητευτικό με το να βασίζεσαι στο ταλέντο και την έμπνευση.
Και, σε τελική ανάλυση, είναι η σπανιότητα μιας σχέσης μεταξύ προπονητή και ομάδας που ξεπερνά τα τρόπαια και τους τίτλους. Είναι η αίσθηση πως, για μια στιγμή, τα πράγματα λειτούργησαν με τον ιδανικό τρόπο· πως το ποδόσφαιρο ήταν ακριβώς αυτό που έπρεπε να είναι.
Think back to that slightly awkward phase in football history in which a Spaniard with a nickname that references a Mediterranean insect (“Txingurri”, which means “ant” in Basque) arrives in Piraeus to take over a club that’s jam packed with contradictions. Modern but at the same time knee-deep in some archaic version of “football needs grit, heart and skill, nought else!” – equally committed to the art of football and the crude, almost irrepressible excesses of its fans.
To really understand it, just think what it means to be the Olympiacos trainer. Imagine, you coach a team with a dominant position in the Greek super league (which is a lot like managing a company with a monopoly more than actual competitors), but you have to do it against the backdrop of an oscillating paradox: the fans want to win everything, but they also want a sense of football ideology: a “how” that underlines and demonstrates the “what”. And which point Ernesto Valverde shows up.
A man who views football like a mathematician does the geometry of the universe–in a bustling port city that wants not theories and equations, but the sublime: the moment that catches fire.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Valverde, with his calm and reflective personality, was a trainer who had no need to impose himself with shouting or excessive intensity.
An introduction to the Greek experienceIn 2008, Olympiacos needed someone to give the team coherence, a plan–something that wouldn’t turn to dust during the summer transfer season. Valverde is brought in as a man who believes in a certain kind of football: organized, with carefully-defined roles, aggressive in mood but rational not reckless. He brings order to a team that had learned to get by on individual bursts of devil-may-care inspiration.
The most interesting thing, though, was less the fact they won the championship (which, if you’re the Olympiacos coach, is more an obligation than an achievement), than the feeling the team had begun to look like a well-tuned machine. The plan for moving the ball around was crystal clear, spaces were filled by recourse to a method that had more in common with a geometrical algorithm than spontaneous creation, and the result was a team that knew exactly what they wanted to do on the pitch.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Adaptive footballOf particular interest was the team’s ability to adapt. Although Valverde adores attacking football, he could still adapt his team to the demands of each particular game. This was clear in Olympiacos’ Champions League games, where they presented a balanced and competitive image against superior opponents.
And yet, after a year, he up and leaves. It is not entirely clear whether the Olympiacos management and their inability to reach a mutually satisfactory financial agreement were to blame, or simply the fact that the Greek football reality is a system that can swallow up even the most disciplined of people. His departure leaves Olympiacos craving closure, like he’d left before his work was done, as if he’d written a book that came to an abrupt halt mid-paragraph.
The returnWhen Evangelos Marinakis decides, in 2010, to bring him back, the feeling is that he’s coming to finish what he started. His second term is more fully realized, more stable, producing something closer to what could be called “Valverde’s team”. The lines between defense and offense become shorter, the players have internalized their responses till they’re second nature, and Olympiacos plays with a relaxed style rarely seen in Greek teams.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });The moment that best captures the change in the club is their performance against Arsenal in the Champions League. Olympiacos doesn’t run onto the Anfield pitch like a “second-division team hoping to steal a result”. They play their game and have faith in their strengths; they’re a team that considers itself the equal of any in the competition. And when they win, it’s not just a victory; it’s a declaration: “We’re here, and we’re not going anywhere!”
Valverde laid out a type of football “geometry” on the pitch and signed his every instruction with… a compass.
The nostalgia paradoxIn 2012, he leaves again. This time, there’s no sense of a job left unfinished; rather that a chapter has reached its natural end. Valverde, a man who has never seemed to particularly enjoy the limelight, knew when to leave.
The nostalgia that followed wasn’t only about trophies or victories. It was also about a team that had acquired a distinct football identity, which it would hang on to with a consistency rarely seen in Greek clubs.
PersonalityWith his calm and thoughtful personality, Valverde was a coach who didn’t need to impose himself verbally or with an intensity of presence. His leadership was based on consistency, method, and remaining open to new ways to enhance both. He wasn’t the sort of coach who would set out to rile the fans with provocative statements or enter into meaningless confrontations. He preferred to let his football do the talking, allowing his team to reveal his philosophy on the pitch, without the need for words. This poise and professionalism made him very popular with the players, who saw him as a man they could trust and follow.
What he left behindValverde wasn’t just a successful Olympiacos coach. He was a man who left an indelible mark on the club. He introduced a more European football philosophy, got Olympiacos playing with confidence and consistency, and managed to create a model that has become a point of reference for all the coaches that came after him. Even after his departure, his impact remained evident, as fans and management treat him as an ideal of sorts to this day.
But the nostalgia for his era doesn’t stem from its successes alone; it’s also fed by the feeling that the Olympiacos of those years had a clear competitive identity as well as a game with powerful mental underpinnings. Valverde taught that football can be a combination of strategy, discipline and creativity.
So, what does Valverde’s time at Olympiacos mean? It confirmed that a team can play attractive, intelligent football without forgoing realism. It served as a reminder that having a plan and discipline can be just as appealing as relying on talent and inspiration.
And, ultimately, it showed how rare it is for the relationship between coach and team to transcend trophies and titles. And it’s the feeling that everything worked exactly as it should for a time, however fleeting; that football was just as it was meant to be.
Τις ισχυρότερες ενδείξεις για εξωγήινη ζωή, εκτός του ηλιακού μας συστήματος, υποστηρίζουν ότι εντόπισαν αστρονόμοι σε έναν γιγάντιο πλανήτη, 124 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Ειδικοί ανέλυσαν στοιχεία του τηλεσκοπίου James Webb από έναν πλανήτη που ονομάζεται K2-18 b και βρήκαν χημικά «δακτυλικά αποτυπώματα» δύο ενώσεων που στη Γη είναι γνωστό ότι παράγονται μόνο από τη ζωή.
Η ανίχνευση των χημικών ουσιών διμεθυλοσουλφίδιο (DMS) και διμεθυλοδισουλφίδιο (DMDS) δεν αποτελεί απόδειξη εξωγήινης ζωής, όμως ενδέχεται να μας φέρει πολύ πιο κοντά στην απάντηση του θεμελιώδους ερωτήματος: «Είμαστε μόνοι στο σύμπαν;», αναφέρει ο Guardian.
Οι επιστήμονες είχαν γνωστοποιήσει εδώ και καιρό την πεποίθηση ότι είχαν ανιχνεύσει το «διμεθυλοσουλφίδιο» (DMS) στην ατμόσφαιρα του, εξωπλανήτη. Ο «K2-18 b», ανακαλύφθηκε το 2015. Ωστόσο μόλις το 2019 αναφέρθηκε η παρουσία υδρατμών στην ατμόσφαιρα του.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Σημείο καμπής«Πρόκειται για το ισχυρότερο στοιχείο μέχρι σήμερα υπέρ της ύπαρξης βιολογικής δραστηριότητας πέρα από το ηλιακό μας σύστημα», δήλωσε ο καθηγητής Nikku Madhusudhan, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Πρόσθεσε επίσης: «Ίσως, δεκαετίες από τώρα, να κοιτάζουμε πίσω σε αυτή τη στιγμή και να αναγνωρίζουμε πως τότε φτάσαμε κοντά στην ανακάλυψη της ζωντανής ύλης στο σύμπαν. Αυτό θα μπορούσε να είναι το σημείο καμπής».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Σύμφωνα με τον ίδιο η ποσότητα του συγκεκριμένου αερίου, που οι επιστήμονες θεωρούν ότι υπάρχει στον πλανήτη «είναι χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από αυτή που υπάρχει στη Γη». Ο ίδιος προχώρησε παραπέρα: «Αν επιβεβαιώσουμε ότι υπάρχει ζωή στον Κ2-18b, θα επιβεβαιώσουμε ότι η ζωή είναι πολύ κοινή στο γαλαξία», είπε.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Άλλοι ειδικοί του χώρου είναι πιο… επιφυλακτικοί, εγείροντας ερωτήματα για τις γενικότερες συνθήκες στον εν λόγω πλανήτη. Παραμένει εξάλλου το ερώτημα αν τα DMS και DMDS, τα οποία παράγονται σε μεγάλο βαθμό από το θαλάσσιο φυτοπλαγκτόν στη Γη, μπορούν να θεωρηθούν αξιόπιστα ως βιοσήματα.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Ο K2-18 b, που βρίσκεται στον αστερισμό του Λέοντα, έχει σχεδόν εννιά φορές τη μάζα της Γης και είναι 2,6 φορές μεγαλύτερος, ενώ περιστρέφεται εντός της κατοικήσιμης ζώνης του άστρου του – ενός ψυχρού ερυθρού νάνου, μικρότερου από τον Ήλιο.
«Το σήμα πέρασε καθαρά και δυνατά»Οι πλανήτες πέρα από το ηλιακό μας σύστημα είναι πολύ απομακρυσμένοι για να φωτογραφηθούν ή να προσεγγιστούν με ρομποτικά διαστημόπλοια. Όμως οι επιστήμονες μπορούν να εκτιμήσουν το μέγεθος, την πυκνότητα και τη θερμοκρασία τους και να διερευνήσουν τη χημική τους σύσταση παρακολουθώντας τον εξωπλανήτη καθώς περνάει από το πρόσωπο του άστρου που τον φιλοξενεί και μετρώντας το αστρικό φως που έχει φιλτραριστεί μέσα από την ατμόσφαιρά του.
Στις πιο πρόσφατες παρατηρήσεις, όταν ο K2-18 b περνούσε μπροστά από τον ερυθρό νάνο αστέρα του, το φως που φιλτράρεται από την ατμόσφαιρά του παρουσίασε απότομη μείωση σε συγκεκριμένα μήκη κύματος – αυτά που απορροφώνται από το DMS και το DMDS.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });«Το σήμα πέρασε καθαρά και δυνατά», δήλωσε ο Madhusudhan. «Αν μπορούμε να ανιχνεύσουμε αυτά τα μόρια σε κατοικήσιμους πλανήτες, τότε είναι η πρώτη φορά που το καταφέρνουμε ως είδος… είναι απίστευτο ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό».
Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό The Astrophysical Journal Letters, υποδεικνύουν συγκεντρώσεις DMS, DMDS ή και των δύο, χιλιάδες φορές πιο ισχυρές από εκείνες που παρατηρούνται στη Γη. Τα αποτελέσματα έχουν στατιστική σημασία «τριών σίγμα» – που σημαίνει 0,3% πιθανότητα να είναι τυχαίο – αλλά αυτό δεν επαρκεί για να χαρακτηριστεί ως «ανακάλυψη» με τα πρότυπα της φυσικής.
«Η ζωή είναι μια πιθανή εξήγηση αλλά είναι μόνο μία από τις πολλές»«Μπορεί να υπάρχουν διεργασίες που αγνοούμε και παράγουν αυτά τα μόρια», δήλωσε ο Madhusudhan. «Όμως, δεν γνωρίζουμε καμία μη βιολογική διεργασία που να τα εξηγεί με αυτά τα δεδομένα».
Ένα επιπλέον πρόβλημα είναι ότι οι συνθήκες στον K2-18 b παραμένουν ασαφείς. Αν και η ομάδα του Κέιμπριτζ υποστηρίζει την ύπαρξη ωκεανού, άλλοι εκτιμούν ότι πρόκειται για αέριο πλανήτη ή για πλανήτη με ωκεανούς από μάγμα, και όχι νερό.
Υπάρχει και το ενδεχόμενο το DMS να μεταφέρθηκε στον πλανήτη από κομήτες – κάτι που όμως απαιτεί έντονη βομβαρδιστική δραστηριότητα, που θεωρείται απίθανη – ή να παράγεται από υποθαλάσσιους θερμοπίδακες, ηφαίστεια ή ηλεκτρικές καταιγίδες με εξωτικές χημικές αντιδράσεις.
«Η ζωή είναι μια πιθανή εξήγηση, αλλά είναι μόνο μία από τις πολλές», δήλωσε η Dr Nora Hänni, χημικός στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης, της οποίας η έρευνα έδειξε ότι το DMS υπάρχει και σε παγωμένο, άψυχο κομήτη. «Πρέπει να αποκλείσουμε αυστηρά όλες τις άλλες πιθανότητες πριν μιλήσουμε για ζωή».