Τεχνολογία

Το Ισραήλ θα βομβαρδίζει «οπουδήποτε στον Λίβανο ενάντια σε κάθε απειλή», προειδοποίησε την Παρασκευή (28/3) ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου, μετά τα ισραηλινά πλήγματα στη Βηρυτό.

Το Τελ Αβίβ βομβάρδισε νωρίτερα σήμερα τα νότια προάστια της Βηρυτού και τον νότιο Λίβανο.

Είχε προηγηθεί η εκτόξευση ρουκετών από το λιβανικό έδαφος κατά του Ισραήλ νωρίς το πρωί. Κανείς δεν ανέλαβε την ευθύνη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Τα πλήγματα στη λιβανική πρωτεύουσα είναι τα πρώτα μετά την έναρξη ισχύος της εκεχειρίας στις 27 Νοεμβρίου ανάμεσα στο Ισραήλ και την Χεζμπολάχ.

«Θα συνεχίσουμε να πλήττουμε παντού στον Λίβανο ενάντια σε οποιαδήποτε απειλή»

«Όποιος δεν έχει καταλάβει ακόμη τη νέα κατάσταση στον Λίβανο, πήρε σήμερα ένα νέο δείγμα της αποφασιστικότητάς μας», τόνισε ο Νετανιάχου σε ανακοίνωσή του.

Και προσέθεσε πως «η εξίσωση έχει αλλάξει. Δεν θα επιτρέψουμε τα παραμικρά πυρά σε τοποθεσίες μας. Θα συνεχίσουμε να πλήττουμε παντού στον Λίβανο ενάντια σε οποιαδήποτε απειλή για το κράτος του Ισραήλ».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Από την πλευρά του, ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας, Ίσραελ Κατς, δήλωσε ότι η κυβέρνηση του Λιβάνου πρέπει να επιβάλει τη συμφωνία εκεχειρίας στην περιοχή των συνόρων, αλλιώς το Ισραήλ θα συνεχίσει τις επιθέσεις.

«Στέλνω ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην κυβέρνηση του Λιβάνου: Αν δεν τηρήσετε τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, θα την επιβάλουμε εμείς», προειδοποίησε ο Κατς με σχετική ανακοίνωση.

Η Χεζμπολάχ αρνείται την ευθύνη για την εκτόξευση πυραύλων στο Ισραήλ

Εν τω μεταξύ, η Χεζμπολάχ αρνήθηκε την ευθύνη για την εκτόξευση πυραύλων στο βόρειο Ισραήλ.

Η λιβανέζικη οργάνωση δήλωσε πως είναι «πλήρως προσηλωμένη στη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός» και προσέθεσε ότι «τα γεγονότα αυτά εγείρουν υποψίες ότι στόχος τους είναι να δώσουν μια δικαιολογία στη συνεχιζόμενη επιθετικότητα κατά του Λιβάνου».

Μία κοινή μελέτη από το MIT Media Lab και το Open διαπίστωσε ότι οι συχνοί χρήστες chatbot όπως το ChatGPT βιώνουν περισσότερη μοναξιά και συναισθηματική εξάρτηση.

Σύμφωνα με μελέτες από το OpenAI και το MIT Media Lab, η συχνή και διαρκής χρήση του ChatGPT μπορεί να συνδέεται με υψηλότερα επίπεδα μοναξιάς.

«Συνολικά, η υψηλότερη καθημερινή χρήση -σε όλες τις λειτουργίες και τους τύπους συνομιλίας- συσχετίστηκε με υψηλότερη μοναξιά, εξάρτηση, προβληματική χρήση και χαμηλότερη κοινωνικοποίηση», ανέφεραν οι ερευνητές σε μια περίληψη για τις δύο παράλληλες μελέτες.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Οι μελέτες είχαν ως στόχο να διερευνήσουν τον βαθμό στον οποίο οι αλληλεπιδράσεις με το ChatGPT επηρέαζαν τη συναισθηματική υγεία των χρηστών, με έμφαση στη χρήση της προηγμένης φωνητικής λειτουργίας του chatbot.

Το περιεχόμενο της μελέτης

Στην μελέτη αυτή, 1.000 συμμετέχοντες χρησιμοποίησαν το ChatGPT επί τέσσερις εβδομάδες.

Επίσης έγινε μία αυτοματοποιημένη ανάλυση σχεδόν 40 εκατομμυρίων αλληλεπιδράσεων του ChatGPT που διεξήχθη από την OpenAI.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Σε όλες τις έρευνες διαπιστώθηκε ότι όσοι είχαν ισχυρότερες τάσεις συναισθηματικής προσκόλλησης έτειναν να βιώνουν μεγαλύτερη μοναξιά.

Αντίθετα, όσοι είχαν υψηλότερο επίπεδο εμπιστοσύνης στο chatbot βίωναν μεγαλύτερη συναισθηματική εξάρτηση.

Υποστήριξαν επίσης ότι οι «έντονοι χρήστες» ήταν πιο πιθανό να θεωρούν το chatbot ως «φίλο» ή να θεωρούν ότι έχει συναισθήματα που μοιάζουν με τα ανθρώπινα.

Οι μελέτες διαπίστωσαν επίσης ότι οι «προσωπικές» συζητήσεις με το chatbot συσχετίζονταν με υψηλότερα επίπεδα μοναξιάς μεταξύ των χρηστών.

«Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ενώ τα chatbots που βασίζονται στη φωνή αρχικά φάνηκαν ευεργετικά στην άμβλυνση της μοναξιάς και της εξάρτησης σε σύγκριση με τα chatbots που βασίζονται σε κείμενο, αυτά τα πλεονεκτήματα μειώθηκαν σε υψηλά επίπεδα χρήσης, ειδικά με ένα chatbot ‘ουδέτερης φωνής’», δήλωσαν οι ερευνητές.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Τεχνητή νοημοσύνη για συντροφικότητα

Το ChatGPT έχει περίπου 400 εκατομμύρια εβδομαδιαίους ενεργούς χρήστες παγκοσμίως, με έναν αυξανόμενο αριθμό να στρέφεται στο bot για προσωπικές συμβουλές και συντροφιά.

Είναι ένα δημοφιλές υποκατάστατο της θεραπείας για κάποιους, παρά τις προειδοποιήσεις των επαγγελματιών υγείας για αυτή την περίπτωση χρήσης.

Σύμφωνα με έρευνα της YouGov του 2024, λίγο περισσότεροι από τους μισούς νεαρούς Αμερικανούς ηλικίας 18 έως 29 ετών αισθάνονται άνετα να μιλήσουν σε μια τεχνητή νοημοσύνη για θέματα ψυχικής υγείας.

Μια άλλη μελέτη υποδεικνύει μάλιστα ότι το chatbot της OpenAI δίνει καλύτερες προσωπικές συμβουλές από τους επαγγελματίες.

Ενώ ορισμένοι χρήστες λένε ότι το ρομπότ βοηθά στην ανακούφιση της μοναξιάς, έχει αυξηθεί ο έλεγχος σχετικά με τις αρνητικές επιπτώσεις της αλληλεπίδρασης με τα chatbots AI.

Οι εταιρείες AI που στοχεύουν κυρίως στη συντροφικότητα, όπως η Replika και η Character.ai, έχουν επηρεαστεί περισσότερο.

Η Character.ai αντιμετωπίζει επί του παρόντος δύο ξεχωριστές αγωγές σχετικά με τις αλληλεπιδράσεις με ανηλίκους, ενώ η Replika έχει δεχθεί την προσοχή των ιταλικών ρυθμιστικών αρχών.

Μία συνεχόμενη διαδικασία

Οι ερευνητές δήλωσαν ότι τα νέα ευρήματα «υπογραμμίζουν την πολύπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ των επιλογών σχεδιασμού των chatbot (π.χ. εκφραστικότητα φωνής) και των συμπεριφορών των χρηστών (π.χ. περιεχόμενο συνομιλίας, συχνότητα χρήσης)» και ζήτησαν περαιτέρω μελέτες για να διερευνηθεί «αν η ικανότητα των chatbot να διαχειρίζονται συναισθηματικό περιεχόμενο χωρίς να καλλιεργούν την εξάρτηση ή να αντικαθιστούν τις ανθρώπινες σχέσεις ωφελεί τη συνολική ευημερία».

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, κάνει υβριστικά σχόλια για τον πρόεδρο της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι – αυτή τη φορά, όμως, τα… έδωσε όλα.

«Οι Αμερικανοί προώθησαν ένα εξαιρετικό σχέδιο συμφωνίας για τα εμπορεύματα στο φρικιό του Κιέβου. Αν το καθεστώς του Κιέβου το εγκρίνει, τότε ο ναρκομανής και η παρέα του θα κρεμαστούν στο Μαϊντάν, όπως ο Μουσολίνι» έγραψε σε ανάρτησή του στο X ο Ντίτρι Μεντβέντεφ, για τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

«Και αν το απορρίψει, οι Ηνωμένες Πολιτείς θα επαναφέρουν το καθεστώς Μπαντέρα. Ματ», σημείωσε χαρακτηριστικά.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

The Americans rolled

out an excellent draft commodity deal to the Kiev freak. If the Kiev regime approves it, the drug addict and co. will then be hanged on the Maidan, like Mussolini. And if it rejects it, the United States will reset the Bandera regime. Checkmate.

— Dmitry Medvedev (@MedvedevRussiaE) March 28, 2025

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Να σημειωθεί ότι ο Στεπάν Αντρίγιοβιτς Μπαντέρα (1909-1959) ήταν Ουκρανός ακροδεξιός ηγέτης της ριζοσπαστικής μαχητικής πτέρυγας της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών, ο οποίος είναι γνωστός για την συνεργασία του ιδίου και της οργάνωσής του με τους Γερμανούς κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

«Θρασύ γουρούνι» ο Ζελένσκι

Ο Μεντβέντεφ, στενός σύμμαχος του Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος της Ρωσίας από το 2008 έως το 2012 και στη συνέχεια πρωθυπουργός, μέχρι να γίνει κορυφαίος αξιωματούχος ασφαλείας το 2020, μετά την επεισοδιακή συνάντηση μεταξύ του Ντοναλντ Τραμπ και του Ζελένσκι στις ΗΠΑ, είχε αποκαλέσει τον Ουκρανό πρόεδρο ένα «θρασύ γουρούνι». που έλαβε «ένα κανονικό χαστούκι στο Οβάλ Γραφείο».

Οι ειδικοί ανακάλυψαν ότι οι άνδρες έχουν σημαντικά λιγότερο ευαίσθητη ακοή από τις γυναίκες σε όλες τις συχνότητες και σε όλους τους πληθυσμούς.

Και αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει σε κάποιο βαθμό γιατί δεν άκουσαν την παράκληση να πλύνουν τα πιάτα ή να βγάλουν τα σκουπίδια, λεει το Dailymail.

Η έρευνα επιβεβαιώνει

Όπως δημοσιεύθηκε στο  Scientific Reports ,διεθνής ομάδα επιστημόνων διεξήγαγε τεστ ακοής σε 450 άτομα σε 13 χώρες, μεταξύ των οποίων εκείνοι του Εκουαδόρ, της Αγγλίας, της Γκαμπόν, της Νότιας Αφρικής και του Ουζμπεκιστάν.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Διερεύνησαν την ευαισθησία του κοχλία μέσα στο αυτί, εξετάζοντας τον τρόπο με τον οποίο μεταδίδει τα εγκεφαλικά σήματα ως αντίδταση σε διαφορετικά πλάτη και συχνότητες ήχου.

Είναι ήδη γνωστό ότι οι άνθρωποι έχουν γενικά καλύτερη ακοή στο δεξί τους αυτί, σε σύγκριση με το αριστερό, και ότι η ακοή συνήθως μειώνεται με την ηλικία.

Ωστόσο, εξεπλάγησαν από τα ευρήματά τους σχετικά με τις επιδράσεις του φύλου.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Ζήτημα φύλου

Η ανάλυση αποκάλυψε ότι η ακοή επηρεάζεται περισσότερο από το φύλο παρά από την ηλικία, με τις γυναίκες να παρουσιάζουν κατά μέσο όρο δύο ντεσιμπέλ πιο ευαίσθητη ακοή από τους άνδρες σε όλους τους πληθυσμούς που μελετήθηκαν.

Ενώ αυτό θεωρείται γενικά ότι είναι μια πολύ λεπτή διαφορά στην ένταση, οι ερευνητές δήλωσαν ότι είναι σημαντική.

Ο καθηγητής Turi King, συν-συγγραφέας από το Πανεπιστήμιο του Bath, δήλωσε: «Με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι οι γυναίκες είχαν δύο ντεσιμπέλ πιο ευαίσθητη ακοή σε όλους τους πληθυσμούς που μετρήσαμε, και αυτό εξηγούσε τις περισσότερες από τις διαφορές μεταξύ των ατόμων.

«Αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στη διαφορετική έκθεση σε ορμόνες κατά την ανάπτυξη στη μήτρα, λόγω του ότι οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν μικρές δομικές διαφορές στην ανατομία του κοχλία».

Εκτός από την υψηλότερη ευαισθησία στην ακοή, οι γυναίκες έχουν επίσης καλύτερες επιδόσεις σε άλλα τεστ ακοής και αντίληψης της ομιλίας, γεγονός που υποδηλώνει ότι ο εγκέφαλός τους είναι επίσης καλύτερος στην επεξεργασία των πληροφοριών.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

«Δεν ξέρουμε πραγματικά γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό, αλλά δεδομένης της επιβλαβούς επίδρασης του θορύβου στη συνολική υγεία, όπως η ποιότητα του ύπνου και η αύξηση των καρδιαγγειακών παθήσεων, το να έχεις πιο ευαίσθητη ακοή σε θορυβώδες περιβάλλον μπορεί να μην είναι πάντα καλό πράγμα».

Πως επηρεάζει το περιβάλλον

Η ομάδα διαπίστωσε ότι το περιβάλλον ενός ατόμου ήταν η δεύτερη πιο σημαντική επιρροή στην ακοή του.

Οι άνθρωποι που ζούσαν σε δασικές περιοχές είχαν την υψηλότερη ευαισθησία στην ακοή και όσοι ζούσαν σε μεγάλα υψόμετρα είχαν τη χαμηλότερη, ανακάλυψε η ομάδα.

Υποστηρίζεται ότι οι άνθρωποι που ζουν σε δάση θα μπορούσαν να έχουν υψηλότερη ευαισθησία επειδή έχουν προσαρμοστεί σε ένα περιβάλλον με πολλούς μη ανθρώπινους ήχους, όπου η επαγρύπνηση είναι απαραίτητη για την επιβίωση.

Διαφορετικά, θα μπορούσε να οφείλεται στο ότι εκτίθενται σε χαμηλότερα επίπεδα ρύπανσης, είπαν.

Οι άνθρωποι που ζουν σε μεγαλύτερα υψόμετρα μπορεί να έχουν μειωμένη ευαισθησία για διάφορους λόγους, όπως η επίδραση της χαμηλότερης ατμοσφαιρικής πίεσης στις μετρήσεις, η πιθανή μείωση του ήχου σε περιβάλλοντα με μεγάλο υψόμετρο ή οι φυσιολογικές προσαρμογές σε χαμηλότερα επίπεδα οξυγόνου.

Η ομάδα διαπίστωσε επίσης μια διαφορά μεταξύ αστικών και αγροτικών πληθυσμών, με εκείνους που ζουν στις πόλεις να έχουν μια στροφή προς τις υψηλότερες συχνότητες, πιθανώς λόγω του φιλτραρίσματος των χαμηλών συχνοτήτων του κυκλοφοριακού θορύβου.

Νέα στοιχεία

Η Δρ Patricia Balaresque, επικεφαλής της μελέτης στο Κέντρο Βιοποικιλότητας και Περιβαλλοντικής Έρευνας στην Τουλούζη της Γαλλίας, δήλωσε: «Τα ευρήματά μας αμφισβητούν τις υπάρχουσες υποθέσεις και υπογραμμίζουν την ανάγκη να λαμβάνονται υπόψη τόσο βιολογικοί όσο και περιβαλλοντικοί παράγοντες κατά τη μελέτη της ακοής.

«Ο προσδιορισμός των παραγόντων που κρύβονται πίσω από τη φυσική διακύμανση της ακοής θα βελτιώσει την κατανόηση της απώλειας ακοής και των ατομικών διαφορών στην ανοχή στο θόρυβο».

Έντεκα χρόνια μετά το επεισόδιο με ανθυπαστυνόμο κατά τη διάρκεια τροχονομικού ελέγχου, o Αρχιμανδρίτης πρωταγωνιστεί σε νέο επεισόδιο στην καρδιά της Λαμίας που κατέγραψαν κάμερες και είδαν από κοντά δεκάδες άτομα που έτυχε να βρίσκονται στην πλατεία Πάρκου.

Ο Αρχιμανδρίτης μεταφέρθηκε αρχικά στο αστυνομικό μέγαρο Λαμίας και στη συνέχεια στην ψυχιατρική κλινική του νοσοκομείου Λάρισας, όπου παραμένει για νοσηλεία.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Ο διαπληκτισμός με τον Απόστολο Γκλέτσο

Το επεισόδιο στην καρδιά της Λαμίας, ξύπνησε σε ορισμένους μνήμες από το παρελθόν. Ο Απόστολος Γκλέτσος είχε διαπληκτιστεί μαζί του, το 2014.

Ήταν η χρονιά που ο Αρχιμανδρίτης είχε κατηγορηθεί για επίθεση σε ανθυπαστυνόμο επειδή τον σταμάτησε στην εθνική οδό Αθηνών – Λαμίας, για υπερβολική ταχύτητα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ο Απόστολος Γκλέτσος είχε προσπαθήσει λίγους μήνες μετά να εξηγήσει στον Αρχιμανδρίτη πως δεν υπήρχε δυνατότητα να εισακουστεί το αίτημά του.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Στο πέρασμα των χρόνων πάντως ο 64χρονος Αρχιμανδρίτης είχε κερδίσει με τη στάση του και ένα μέρος των πιστών της Φθιώτιδας.

Ο Απόστολος Γκλέτσος μίλησε στο LIVE NEWS για τα όσα είχαν συμβεί με τον Αρχιμανδρίτη.

«Ο πατέρας Ιγνάτιος έχει ένα πρόβλημα. Έχει σάκχαρο και όταν βρεθεί σε υποτροπή δεν μιλάει εκείνος, μιλάει η αρρώστια του και τρελαίνεται. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που το έργο του είναι πολύ μεγάλο. Διέθεσε όλη την περιουσία του σε αγαθοεργίες, έχουν σπουδάσει ορφανά, όπου υπάρχει πρόβλημα είναι εκεί και βοηθάει. Τότε δεν γνώριζα το πρόβλημά του και ήρθαμε σε διαπληκτισμό. Είχα σηκωθεί όρθιος και του λέω ‘πέρνα έξω’. Εγώ προσωπικά να ζητήσω συγγνώμη από τους αστυνομικούς και να τους ζητήσω να καταλάβουν πως δεν μίλαγε αυτός αλλά η αρρώστια του».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

«Έχει βοηθήσει οικογένειες»

Η γυναίκα που μίλησε στο Live News, έκανε λόγο για έναν άνθρωπο που προσέφερε διαχρονικά στον συνάνθρωπο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

«Ακόμη και στο σχολείο ήταν, καθηγητής θρησκευτικών., αλλά εγώ τον γνωρίζω γιατί είναι πνευματικός μου πατέρας εδώ και πολλά χρόνια. Έχει πουλήσει όλη του την περιουσία γιατί έχει κάνει αγαθοεργίες πάρα πολλές, ξέρω από άλλους ότι έχει σπουδάσει παιδιά στην Αμερική, γιατί ο ίδιος δεν τα λέει, έχει βοηθήσει οικογένειες, δε ξέρω πόσες να σας πω, ο κακομοίρης μου».

Τον Απρίλιο του 2023 ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος Συμεών του επέδωσε τιμητική πλακέτα για τη συμπλήρωση σαράντα ετών μοναχικής και ιερατικής διακονίας στην Μητρόπολη Φθιώτιδος.

Για το περιστατικό στην πλατεία Πάρκου πιστοί που γνωρίζουν προσωπικά τον 64χρονο αρχιμανδρίτη, πιθανολογούν πως ίσως να μην έχει ακουστεί όλη η αλήθεια.

«Είχε την ατυχία να παρκάρει εκεί, είχε το «Άγιο Ποτήριο» μέσα, κοινώνησε τη γιαγιά, πιστεύω ότι κάτι, κάπου πήγε, κάτι να πάρει να φάει».

Οι αστυνομικοί έφτασαν στο σημείο, όσο ο Αρχιμανδρίτης απουσίαζε. Τους είδε όπως μας είπε, όταν πήρε το δρόμο της επιστροφής για το αυτοκίνητό του.

Ο Αρχιμανδρίτης είχε επιτεθεί με ύβρεις στη μητέρα του Βασίλη Δοσούλα

Όπως αποκαλύπτει το LIVE NEWS, η μητέρα του Βασίλη Δοσούλα, ο οποίος είχε τον Αύγουστο του 1994 έχασε τα δύο του πόδια μετά από χτύπημα που υπέστη από ένα ιπτάμενο δελφίνι, είχε έρθει και εκείνη σε διαπληκτισμό με τον Αρχιμανδρίτη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Όλα συνέβησαν πριν από τρία χρόνια σε ένα μνημόσυνο όπου η Παναγιώτα Δοσούλα, συναντήθηκε με τον Αρχιμανδρίτη και ήρθε σε αντιπαράθεση μαζί του.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Τότε η κ. Δοσούλα είχε απευθυνθεί στη Μητρόπολη και της είπαν πως έγινε επίπληξη. Ωστόσο, λίγους μήνες μετά ο Αρχιμανδρίτης τιμήθηκε για τη συμπλήρωση σαράντα ετών μοναχικής και ιερατικής διακονίας στην Μητρόπολη Φθιώτιδος.

«Είμαστε στο χωριό γίνεται το μνημόσυνο μιας κοντοχωριανής. Αυτός ήρθε νευριασμένος πρώτα από όλα γιατί δεν έκανε την λειτουργεία γιατί είχε έρθει παπάς από την Αθήνα να της κάνει το μνημόσυνο. Πάμε στο νεκροταφείο και φεύγαμε οπότε τον ακούω φώναζε. Πάω κοντά του λέω: «σας παρακαλώ γιατί φωνάζετε; Σας ακούει ο κόσμος. Ακόμα δεν θάψαμε τη γυναίκα και εσείς φωνάζετε, τι πράγματα είναι αυτά σεβαστείτε τον χώρο που είμαστε», «γαϊδούρα» μου λέει «ποια είσαι εσύ;», λέω: «πώς μιλάτε έτσι; Ποιος είστε;», μου λέει: «άμα πεθάνεις δεν θα σε ψάλω».

»Του λέω: «θα σου κάνω καταγγελία στον δεσπότη, τι πράγματα είναι αυτά;», μου λέει: «κάνε μου ότι θέλεις, δεν μου κάνει κανένας τίποτα».

Ο τρόπος που μίλησε δεν μου άρεσε. Κάνω την αναφορά, την πηγαίνω στην Μητρόπολη. Ήρθε το ραντεβού μετά από καιρό, λέει: «του κάναμε μία επίπληξη, τι να τον κάνουμε; Τον ξέρουμε αυτόν συνέχεια δημιουργεί προβλήματα», αυτή ήταν η απάντηση. Μετά την σύλληψή του και με εντολή εισαγγελέα ο αρχιμανδρίτης οδηγήθηκε σε νοσοκομείο της Λάρισας για να υποβληθεί σε ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη και παρέμεινε για νοσηλεία».

Να πω την αλήθεια, θα τραβούσα μεγάλο ζόρι. Σκέψου να σε σταματούν κάθε τρεις και λίγο οι περαστικοί στον δρόμο να σε ρωτούν «Νίκο, θα γυρίσει;».

Βέβαια δεν με λένε Νίκο. Ούτε έχω καμία «καψούρα» με την «επιστροφή Τσίπρα». Και μάλλον δεν συναντώ περαστικούς που κόπτονται για «χαρισματικούς ηγέτες» που είναι «παλιές καψούρες» (Ν. Μαραντζίδης, ΤVXS, 25/3).

Για την ακρίβεια δεν έχω συναντήσει κανέναν να αγωνιά. Ισως φταίνε οι δρόμοι. Ισως οι περαστικοί. Ισως οι καψούρες.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Να σκεφτείτε πως όταν ο Βενιζέλος είχε ξαποστείλει τον Βασιλέα Κωνσταντίνο, τον Στρατηλάτη και Κουμπάρο, οι κυρίες της καλής κοινωνίας δεν ρωτούσαν κανέναν Νίκο πότε θα γυρίσει αλλά φορούσαν το άρωμα «Je Reviens». Το πιάσατε το υπονοούμενο, υποθέτω.

Τώρα δεν μυρίζω πολλές παρφουμαρισμένες συριζαίες. Να υποθέσω λοιπόν ότι η καψούρα με τον «χαρισματικό» είναι μάλλον θεωρητικού χαρακτήρα.

Κανείς δεν καίγεται ιδιαίτερα, ούτε ξέρω σε ποιους λείπει, αλλά κουβέντα να γίνεται. Εδώ ο Φάμελλος θέλει να φτιάξει «κοινό ψηφοδέλτιο» με το ΠΑΣΟΚ και τους Χαρίτσηδες που έχουν τσακωθεί με τον Φάμελλο κι έφτιαξαν δικό τους κόμμα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ερώτηση. Και γιατί το ΠΑΣΟΚ να φτιάξει μαζί τους κοινό ψηφοδέλτιο, αν είναι να γυρίσει ο Τσίπρας που είναι «χαρισματικός» και θα σαρώσει από τα αποδυτήρια;

Ούτως ή άλλως Φάμελλος, Χαρίτσης, άντε και με τον Κασσελάκη, δεν πιάνουν ούτε 10% όλοι μαζί στις δημοσκοπήσεις.

Τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του.

Εκτός αν το ΠΑΣΟΚ καψουρευτεί τον Φάμελλο ή ακόμη καλύτερα τον Τσίπρα που είναι και «χαρισματικός» αλλά και «ηγέτης με παγκόσμια εμβέλεια» (Π. Ρήγας, 26/3)

Τότε, μάλιστα. Ακόμη κι αν δεν φτιάξουν κοινό ψηφοδέλτιο, μπορεί να φτιάξουν οικογένεια, τρυφερή σχέση, παρέα ή τέλος πάντων κάτι να περνούν τα βράδια τους.

Μεταξύ μας, δεν το βλέπω. Δεν ξέρω πόσοι ρωτούν τον Νίκο για τον Τσίπρα, αλλά δεν βλέπω πολλούς να αγωνιούν πότε θα κυβερνήσουν ξανά οι (πρώην και νυν) συριζαίοι.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Λογικό. Στην πολιτική εύκολα φεύγεις, δύσκολα γυρίζεις. Στην Ελλάδα μόνο ο Βενιζέλος κι ο Καραμανλής το κατάφεραν.

Για τον Ανδρέα, το δρομολόγιο δεν ισχύει (όπως λέει λανθασμένα ο Νίκος…) διότι δεν έφυγε ποτέ. Εχασε τις εκλογές, έμεινε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αρχηγός της αντιπολίτευσης, κέρδισε τις επόμενες εκλογές κι έγινε ξανά πρωθυπουργός.

Δεν παρακαλούσε να φτιάξει κοινό ψηφοδέλτιο με τον Φάμελλο και τον Χαρίτση.

Αλλά έτσι είναι η ζωή. Οταν δεν έχεις να πεις κάτι, λες για κάποιον.

Πες κι εσύ ρε Νίκο!

Χειροπέδες φόρεσαν στελέχη της Yπηρεσίας Eσωτερικών Yποθέσεων της Ελληνικής Αστυνομίας σε δύο υγειονομικούς, υπαλλήλους της Υγειονομικής Υπηρεσίας της Περιφέρειας Χανίων.

Όπως έγινε γνωστό από νωρίς το πρωί της Παρασκευής, στήθηκε μεγάλη αστυνομική επιχείρηση, η οποία είναι σε εξέλιξη, και οδήγησε στη σύλληψη των δύο υπαλλήλων που κατηγορούνται για έκνομες ενέργειες που αφορούν στην εκτέλεση των καθηκόντων τους.

Πολύμηνη έρευνα

Σύμφωνα με πληροφορίες, το Εσωτερικών Υποθέσεων ερευνούσε από το περασμένο έτος την υπόθεση για την οποία είχε λάβει σχετική καταγγελία.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Οι επίορκοι υπάλληλοι πραγματοποιούσαν προσχηματικούς ελέγχους και χρηματίζονταν για να μην βεβαιώσουν πρόστιμα σε επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος, όπως εστιατόρια, καφετέριες κλπ.

Φέρεται να εντόπιζαν παραβάσεις που αφορούσαν σε υγειονομικούς κανονισμούς ή σε βιβλιάρια εργαζομένων και δεν βεβαίωναν πρόστιμα έναντι χρηματικών ποσών που απαιτούσαν και λάμβαναν.

Εντάλματα σύλληψης

Εις βάρος των δύο υπαλλήλων είχαν εκδοθεί εντάλματα σύλληψης τα οποία εκτελέστηκαν σήμερα το πρωί με τα στελέχη της υπηρεσίας Εσωτερικών υποθέσεων να συνεχίζουν τις έρευνες σε οικίες και γραφεία.

Με την ολοκλήρωση των ερευνών αναμένονται και επίσημες ανακοινώσεις από το Εσωτερικών Υποθέσεων.

Δεν είναι πρωτοφανής για τα τουρκικά πολιτικά ήθη η φυλάκιση του δημάρχου της Πόλης Εκρέμ Ιμάμογλου: δεκάδες Κούρδοι δήμαρχοι φυλακίζονται και αποφυλακίζονται κατά καιρούς, ηγέτες του φιλοκουρδικού κόμματος HDP  έχουν φυλακιστεί, η καταστολή των γκιουλενιστών μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016 ήταν αμείλικτη.

Υπάρχει όμως τεράστια διαφορά ανάμεσα στις συλλήψεις Κούρδων πολιτικών, γκιουλενιστών και αυτή του κ. Ιμάμογλου: οι πρώτοι είναι επικεφαλής αποσχιστικού κινήματος, οι δεύτεροι οργάνωσαν πραξικόπημα, ο τρίτος όμως είναι μέλος της ηγεσίας του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος που θεμελίωσε την Τουρκική Δημοκρατία.

Το σπουδαιότερο:  το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα κάποτε φυλάκισε τον Ταγίπ Ερντογάν γιατί τον θεωρούσε επικίνδυνο αντίπαλο· ακόμα παλαιότερα οργάνωσε πραξικοπήματα για να παραμείνει στην εξουσία. Τελικά όμως αποδέχθηκε τον κανόνα εναλλαγής στην εξουσία και την παρέδωσε στο Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης το 2002. Είναι  τώρα η σειρά του Ταγίπ Ερντογάν να δείξει αν αποδέχεται αυτόν τον θεμελιώδη κανόνα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ο οποίος συνήθως υποτιμάται. Ιδιαίτερα, ακροδεξιά, κομμουνιστικά και ριζοσπαστικά αριστερά κόμματα τον αποκηρύσσουν ρητά στο όνομα κάποιας ουσιαστικής, βαθιάς «εθνικής» «λαϊκής» ή «σοσιαλιστικής» ή και «αμεσοδημοκρατικής» δημοκρατίας.

Ο κανόνας έχει τις ρίζες του στην αρχαία Αθήνα: «η πόλη αυτή δεν εξουσιάζεται από έναν άνδρα, είναι ελεύθερη. Εδώ κυβερνούν οι πολλοί που εναλλάσσονται στα αξιώματα χρόνο το χρόνο», απαντά ο (ιδεατός) Θησέας στον απεσταλμένο του Κρέοντα που ζητά να μιλήσει με τον ηγεμόνα της πόλης (Ευριπίδης, Ικέτιδες, 403-408). Κάπου 80 χρόνια μετά τον Ευριπίδη, ο Αριστοτέλης αναφέρεται επανειλημμένα σε αυτόν ως ουσιώδες στοιχείο της ελευθερίας, πχ: «πολίτης είναι αυτός που έχει το δικαίωμα να άρχει και να άρχεται … στο άριστο πολίτευμα πολίτης είναι όποιος έχει τη δυνατότητα να επιλέγει με ελευθερία να άρχεται και να άρχει σύμφωνα με τις αρχές του ενάρετου βίου» (Πολιτικά, 1284a1-3).

Πρόκειται για κρίσιμο κανόνα: αν κάποιος ή κάποιοι δεν έχουν το δικαίωμα να άρξουν, θα επιχειρήσουν να φθάσουν στην αρχή με τη βία και η δημοκρατία τινάζεται στον αέρα. Αυτό αφορά θεωρητικά όλους τους πολίτες, πρωτίστως όμως τους τότε «ρήτορες» και τους σημερινούς επαγγελματίες πολιτικούς. Κράτος δικαίου, δικαιώματα, ισονομία, κοινωνικό κράτος, woke ή anti-woke ατζέντες δεν μπορούν να προκύψουν αν δεν υπάρχει ισότητα στον πολιτικό ανταγωνισμό για την κατάκτηση της εξουσίας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ο Τραμπ το 2020 αρνήθηκε να συμμετάσχει στη διαδικασία παράδοσης της εξουσίας στον Τζο Μπάιντεν και κατηγορήθηκε ότι θέτει σε κίνδυνο την ειρηνική εναλλαγή στην εξουσία. Μένει να δούμε πως έχουν εξελιχθεί οι απόψεις του και τι θα γίνει με την περίπτωση του Ταγίπ Ερντογάν.

Ο Ρόμπερτ Ράιχ δεν είναι γάλλος ερευνητής στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Ερευνας (CNRS) της Γαλλίας. Θεωρητικά, λοιπόν, δεν μπορεί να ταυτιστεί με τον ερευνητή του CNRS που επρόκειτο να συμμετάσχει σε ένα επιστημονικό συνέδριο με θέμα το Διάστημα στο Χιούστον του Τέξας, αλλά τέθηκε υπό κράτηση με το που έφτασε και παρέμεινε για περισσότερο από ένα 24ωρο στο αεροδρόμιο πριν απελαθεί με συνοπτικές διαδικασίες πίσω στη Γαλλία, αφήνοντας πίσω το επαγγελματικό του λάπτοπ και το κινητό του τηλέφωνο, επειδή αμερικανοί μεθοριοφύλακες εντόπισαν ψάχνοντας σε αυτό το τελευταίο μια συζήτησή του στο WhatsApp με αμερικανό συνάδελφό του, όπου εξέφραζε την προσωπική του άποψη για τις επιθέσεις της κυβέρνησης Τραμπ εναντίον της επιστήμης.

Ο Ρόμπερτ Ράιχ δεν είναι τουρκάλα υποψήφια διδακτόρισσα στο Πανεπιστήμιο Ταφτς της Βοστώνης. Θεωρητικά, λοιπόν, δεν μπορεί να ταυτιστεί με τη Ρουμέισα Οζτούρκ, την 30χρονη που σπούδαζε με υποτροφία του Ιδρύματος Φουλμπράιτ, και παρακολουθούσε στο Ταφτς το διδακτορικό πρόγραμμα Μελέτης Παιδιού και Ανθρώπινης Ανάπτυξης, και ήταν, σύμφωνα με μια καθηγήτριά της, «ένας άνθρωπος που δεν θα πείραζε ούτε μυρμήγκι», αλλά συνελήφθη («έμοιαζε με απαγωγή», είπαν πολλοί) μέσα στον δρόμο, ενώ πήγαινε να συναντήσει φίλους, από μασκοφόρους πράκτορες του υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας και κρατείται κάπου στη Λουιζιάνα με προοπτική την απέλασή της, επειδή, λέει, είχε συνυπογράψει μαζί με άλλους τρεις τον περασμένο Μάρτιο άρθρο γνώμης στη φοιτητική εφημερίδα του Ταφτς που επέκρινε την ηγεσία του πανεπιστημίου για την αντίδρασή της στις εκκλήσεις να «αναγνωρίσει την παλαιστινιακή γενοκτονία» και να διακόψει τους πανεπιστημιακούς δεσμούς με εταιρείες που συνδέονται με το Ισραήλ.

Ο Ρόμπερτ Ράιχ δεν είναι λιβανέζα ειδικός στη μεταμόσχευση νεφρών. Θεωρητικά, λοιπόν, δεν μπορεί να ταυτιστεί με την 34χρονη δρα Ρασά Αλαβιέχ, καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Μπράουν, στο Ρόουντ Αϊλαντ, που ταξίδεψε τον περασμένο μήνα στον Λίβανο για να δει συγγενείς της και όταν επιχείρησε να επιστρέψει στις ΗΠΑ κρατήθηκε από πράκτορες της υπηρεσίας μετανάστευσης και απελάθηκε, χωρίς εξήγηση, παρότι δικαστής είχε διατάξει να μην απελαθεί, επειδή, λέει, οι Αρχές βρήκαν στο κινητό της «φωτογραφίες και βίντεο γνωστών στελεχών της Χεζμπολάχ» και επειδή, λέει, είχε παραστεί στην κηδεία του ηγέτη της Χεζμπολάχ τον Φεβρουάριο, αν και κανένα δικαστήριο δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να ελέγξει αυτά τα υποτιθέμενα πειστήρια.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ο Ρόμπερτ Ράιχ δεν είναι συροαλγερινός ακτιβιστής παλαιστινιακής καταγωγής. Θεωρητικά, λοιπόν, δεν μπορεί να ταυτιστεί με τον Μαχμούτ Χαλίλ, τον προσφάτως αποφοιτήσαντα από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια, που συνελήφθη μια ωραία πρωία από την αμερικανική υπηρεσία μετανάστευσης στο σπίτι που μοιράζεται με την (έγκυο στον όγδοο μήνα) αμερικανίδα σύζυγό του στη Νέα Υόρκη και από εκεί μεταφέρθηκε σε κέντρο κράτησης στη Λουιζιάνα (στη Λουιζιάνα και αυτός, ίσως γιατί η συγκεκριμένη πολιτεία έχει πολλούς φιλοτραμπικούς δικαστές) και κινδυνεύει τώρα να απελαθεί, παρότι διαθέτει πράσινη κάρτα, παρότι δεν φαίνεται να έχει παραβιάσει κανέναν νόμο, επειδή είχε διαδηλώσει, πέρυσι, κατά το κύμα διαδηλώσεων που συντάραξε τα αμερικανικά πανεπιστήμια, κατά του Ισραήλ, αλλά πιο συγκεκριμένα επειδή, λέει, «τάσσεται στο πλευρό των τρομοκρατών», κι ας μη φαίνεται να υπάρχει καμία απόδειξη ότι διατηρεί δεσμούς με τη Χαμάς.

Ο Ρόμπερτ Ράιχ είναι ένας 79χρονος Αμερικανοεβραίος, καθηγητής, δικηγόρος και πολιτικός σχολιαστής, υπουργός Εργασίας (1993-1997) επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον, μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής οικονομικής μετάβασης επί προεδρίας Μπαράκ Ομπάμα, καθηγητής στο Μπέρκλεϊ εδώ και κάπου δύο δεκαετίες, τακτικός αρθρογράφος σε αμερικανικές και μη εφημερίδες και περιοδικά, συγγραφέας πολλών βιβλίων και ιδιαίτερα δραστήριος στο Facebook, όπου για καιρό προσπαθούσε να εμφανίζεται αισιόδοξος και να δίνει και στους απανταχού φίλους του λόγους να αισιοδοξούν, αλλά τελευταία δεν βρίσκει και τόσους. Δεν τον αφορά, θεωρητικά, καμία από τις περιπτώσεις που προαναφέραμε, κι όμως ανησυχεί, αγανακτεί, φοβάται, εξεγείρεται. Γιατί ο Ράιχ «βλέπει» εύκολα, στο όχι και πολύ μακρινό μέλλον, την κυβέρνηση Τραμπ να ποινικοποιεί κάθε άποψη που δεν της αρέσει, με πρώτη και καλύτερη την επικριτική προς την ίδια άποψη, αυτή που τόσο κόπτεται για την ιερή Πρώτη Τροπολογία του αμερικανικού Συντάγματος και μέμφεται την Ευρώπη για τους περιορισμούς που επιβάλλει στην ελευθερία της έκφρασης. Γιατί ο Ράιχ πάσχει από κάτι που λέγεται πολλαπλή επιφυσιακή δυσπλασία, μια κατάσταση η οποία αφήνει όποιον την κληρονομεί με κοντό ανάστημα, ο ίδιος δεν είναι ούτε καν 1,5 μέτρο, μικρός λοιπόν γινόταν στόχος παλικαράδων, γι’ αυτό και επιζητούσε προστασία από μεγαλύτερα αγόρια, ένα από αυτά ήταν και ο Μάικλ Σβέρνερ, ένας από τους τρεις ακτιβιστές που βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν το 1964 από την Κου Κλουξ Κλαν εν μέσω του Freedom Summer, μιας τολμηρής προσπάθειας να εγγραφούν οι μαύροι κάτοικοι του Μισισίπι για να ψηφίσουν, και έκτοτε ο Ρόμπερτ Ράιχ ορκίστηκε πάντα στη ζωή του να «πολεμάει τους παλικαράδες, να προστατεύει τους ανίσχυρους, να φροντίζει ώστε οι άνθρωποι χωρίς φωνή να αποκτούν φωνή». Και τώρα ασφυκτιά, γι’ αυτό είναι τόσο ατελείωτες οι προτάσεις σήμερα, γιατί ασφυκτιούμε μαζί του.

Εγραφα χθες για την αποϊδεολογικοποίηση των παρελάσεων, σε μια ιστορική καμπή όπου η αδιατάρακτη από το 1945 ειρήνη πάνω από την Ευρώπη κινδυνεύει, έπειτα από την αναθεωρητική εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία αλλά και την εκλογή του Τραμπ στη θέση του αμερικανού προέδρου, η στάση του οποίου δείχνει πρόθεση διάλυσης του ενιαίου δυτικού κόσμου – την ασφάλεια του οποίου εγγυάται η Αμερική, κυρίως μέσω της συνδρομής της στο ΝΑΤΟ. Σε αυτή τη συγκυρία, η αναφορά σε μιλιταριστικούς συμβολισμούς είναι ένας αναχρονισμός, που πλέον δεν δικαιολογείται ούτε από την αριστερή ιδεολογία, μια που αν διαταρασσόταν η σημερινή ισορροπία δυνάμεων τα πλήγματα στον δυτικό κόσμο δεν θα ήταν λιγότερο οδυνηρά για αριστερούς.

Η μακρά εκπαίδευση της Δύσης, και ιδίως της μεταπολεμικής Ευρώπης, στην ειρήνη, μαζί με τις εξελίξεις που έφερε στον κόσμο η τεχνολογία, η παγκοσμιοποίηση και η ομοσπονδιακή οργάνωση της υπερεθνικής Ευρωπαϊκής Ενωσης, προκειμένου να μείνει ανταγωνιστική στην παγκόσμια οικονομία, επηρέασε καθοριστικά και τη στρατιωτική οργάνωση των εθνικών κρατών. Το στρατοκρατικό πνεύμα υποχώρησε στην πράξη, χάριν μιας ευρύτερης κουλτούρας της ελευθερίας. Παράλληλα, ο στρατός έγινε περισσότερο επαγγελματικός, αφού ο παραδοσιακός ατομικός ηρωισμός που έχουν αποθεώσει η λογοτεχνία και ο κινηματογράφος σήμερα έχει πολύ μικρότερη χρησιμότητα, καθόσον ο πόλεμος σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απαιτεί την τεχνολογία – την οποία, πρωτίστως, χειρίζονται τα στελέχη του.

Οι αλλαγές αυτές, ιδίως στον δυτικό κόσμο, έφεραν περισσότερο επαγγελματισμό στις ένοπλες δυνάμεις, με αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση της κουλτούρας του μίσους – που ήταν κίνητρο ηρωικής και θυσιαστικής στάσης των στρατιωτών στις παλαιές συρράξεις. Ο πόλεμος, σήμερα, δεν απαιτεί κορόνες μίσους ή ρατσιστικής υποδομής απαξίωση των όποιων εχθρών. Κάθε άλλο. Απαιτεί τεχνολογία, συγκρότηση και κανόνες. Και προκειμένου για την ελληνική κοινωνία, τους δημοκρατικούς κανόνες που ορίζουν τη ζωή μας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Τους κανόνες αυτούς ο στρατός τους εμπεδώνει μέσα από την εκπαίδευση – και απ’ όσο γνωρίζω, τα τελευταία χρόνια, οι στρατιωτικές σχολές λειτουργούν σε δημοκρατικό πλαίσιο προετοιμάζοντας καταρτισμένα στελέχη, έτοιμα αν χρειαστεί να υπηρετήσουν την άμυνα της χώρας.

Πολίτες, δηλαδή, με στολή, με υψηλό εθνικό φρόνημα αλλά όχι τυφλούς εθνικιστές ούτε χουλιγκάνους στο όνομα του έθνους. Το εθνικό φρόνημα επιβάλλει τα στελέχη αυτά να προστατεύουν την πατρίδα μας, το δημοκρατικό πλαίσιο του κοινωνικού βίου μας, την ελληνική και την ευρωπαϊκή μας ταυτότητα. Τα εδάφη μας, τους ανθρώπους μας αλλά και τις αξίες μας, που είναι η δημοκρατία και η ελευθερία, η πρόοδος και το ανοιχτό πνεύμα που την προϋποθέτει.

Ολα αυτά δεν συμπεριλαμβάνονται σε συνθήματα μίσους, απαξίωσης και υποτίμησης του άλλου – και μάλιστα σε μια παρέλαση, από άγημα του Ναυτικού. Μπορεί τα συνθήματα αυτής της τάξης να έχουν περάσει ευρύτατα και στην πολιτική, αλλά ευτυχώς δεν υποκινούν ούτε τους θεσμούς ούτε τις ζωές μας. Το τυφλό μίσος και ο φανατισμός, άλλωστε, δεν διασφαλίζουν κανένα αξιόμαχο – η χώρα πλήρωσε ακριβά τέτοιες τακτικές πολέμου, το «άτυχο» 1897, το τρομερό 1922 αλλά και στην Κύπρο το 1974.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Η πατρίδα δεν χρειάζεται χούλιγκαν και καφριλίκια. Χρειάζεται επαγγελματίες, άρτια εκπαιδευμένα και πειθαρχημένα στελέχη του στρατού – που με τη σειρά τους θα κερδίζουν την εμπιστοσύνη των κληρωτών, που θα είναι εκεί αν, ο μη γένοιτο, χρειαστεί. Σε μια δημοκρατική κοινωνία είναι το αυτονόητο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Κι όποιοι το παραβιάζουν είναι ευνόητο ότι δεν μπορούν να το κάνουν χωρίς συνέπειες.

Οταν την παραμέρισε ο Γλέζος

Δεν έδωσε το χέρι της σε πολιτικό αντίπαλό της. Η πολιτιστική βαρβαρότητα της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην παρέλαση στη Λάρισα, στο όνομα του κυνηγιού μιας δήθεν επαναστατημένης ψήφου, για την οποία έγραφα χθες, έχει επαναληφθεί με χειρότερο τρόπο – απλώς, τότε, βρέθηκε στον δρόμο της ο Μανώλης Γλέζος, που την έβαλε στη θέση της.

Ηταν 11 Ιουνίου 2017, ημέρα μνήμης της σφαγής του Διστόμου από τους ναζί κατακτητές. Στο μνημείο των θυμάτων ετοιμάζεται να καταθέσει στεφάνι ο γερμανός πρέσβης, απόδειξη της συντριβής της σημερινής Γερμανίας που αναγνωρίζει το εγκληματικό παρελθόν του ναζισμού. Αλλά τότε στήθηκε μπροστά του η Ζωή Κωνσταντοπούλου, εξωκοινοβουλευτική τότε, ωρυόμενη ότι δεν είχε δικαίωμα να καταθέσει στεφάνι.

Αλλά, τότε, ανάμεσα στους πολίτες που είχαν βρεθεί στο Δίστομο ήταν και ο Μανώλης Γλέζος. Ο οποίος έπιασε από το χέρι τον γερμανό πρέσβη, παραμέρισε την ωρυόμενη πολιτικό και τον οδήγησε μπροστά στο μνημείο για να καταθέσει το στεφάνι στο μνημείο των εκτελεσθέντων. Δίνοντας ένα μάθημα δημοκρατίας και σεβασμού – για το οποίο η άλλοτε πολιτικός του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται ανεπίδεκτη.

Mε αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη, μια τζαζ πρόταση παρουσιάζεται σε υλικό του εμβληματικού έλληνα συνθέτη, από τον Δημήτρη Καλαντζή με τη συμμετοχή της αφρόκρεμας της ελληνικής τζαζ σκηνής στις 12 Απριλίου, στον Φιλολογικό σύλλογο «Παρνασσός».

Το ρεπερτόριο της παράστασης καλύπτει  ένα σημαντικό χρονικό διάστημα της συνθετικής παραγωγής του Μίκη Θεοδωράκη, από τις «Μικρές Κυκλάδες» ως το «Άξιον Εστί» και το soundtrack της ταινίας «Ζ» του Κώστα Γαβρά.

Μουσικοί τρόποι, ισοκράτες, ότι στη γλώσσα της τζαζ περιγράφεται ως modal, και φυσικά με τις ανάλογες διαθέσεις,  κυριαρχούν στη μουσική αυτή πρόταση. Η αναφορά στον John Coltrane είναι σαφής.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η μουσική του Coltrane, τροπική, κατανυκτική, υπο-επιβλητική, ίσως θρησκευτική.

Η «μητρική» μουσική γλώσσα του Μίκη, όπως και ο ίδιος λέει , όσο και αυτή του John Coltrane βρίσκονται στην εκκλησία.

Τελικά κανείς δεν ξέρει αν οι προσευχές όλων των ανθρώπων βρίσκουν παραλήπτη, αλλά είναι μάλλον σίγουρο πως συναντιώνται μεταξύ τους.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Δημήτρης Καλαντζής

Σημείωμα Μίκη Θεοδωράκη

Ήταν μία από τις πιο όμορφες και συγκινητικές στιγμές της ζωής μου, όταν άκουσα την διασκευή των τραγουδιών μου σε μορφή τζαζ.

Γιατί από πολύ μικρός είχα την τύχη να ακούω καθημερινά στον σπάνιο για την εποχή του (δεκαετία του ‘20) φωνόγραφο δίσκους τζαζ της κλασσικής της περιόδου. Μια μουσική που με σημάδεψε και που τόσο θα ήθελα να την γνωρίσω σε βάθος. Όμως οι συνθήκες τότε (ξένη κατοχή) δεν μου το επέτρεψαν. Έτσι η τζαζ έκτοτε παραμένει μέσα μου σαν ένα μεγάλο απωθημένο.

Για τον λόγο αυτόν χαιρετίζω την πρωτοβουλία του Δημήτρη Καλαντζή να ντύσει τα τραγούδια μου με τους ήχους της τζαζ και μάλιστα με τρόπο τόσο υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου.

Χαίρομαι, γιατί διαπιστώνω ότι στην χώρα μας υπάρχουν τόσο ταλαντούχοι μουσικοί, με τεχνική αρτιότητα και δημιουργική φαντασία.

Άλλωστε αυτό το είδος μουσικής είναι εξαιρετικά απαιτητικό, γιατί βασίζεται κυρίως στον αυτοσχεδιασμό, δηλαδή σε μια συνεχή εγρήγορση του πνευματικού και ψυχικού κόσμου του ερμηνευτή.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Με δυο λόγια είμαι πολύ ευτυχής γι’ αυτή τη σύζευξη της μουσικής μου με τον μυθικό κόσμο της τζαζ και γι’ αυτό ευχαριστώ θερμά τους μουσικούς και προ παντός τον εμπνευσμένο διασκευαστή Δημήτρη Καλαντζή, καθώς και τον εξαίρετο μαέστρο και φίλο Μίλτο Λογιάδη και εύχομαι κάθε επιτυχία.

Αθήνα,  19.2.2013

Μίκης Θεοδωράκης

Παίζουν οι μουσικοί

Δημήτρης Καλαντζής: πιάνο, ενορχηστρώσεις

Τάκης Πατερέλης: σαξόφωνο

Δημήτρης Παπαδόπουλος: τρομπέτα

Αλέξανδρος-Δράκος Κτιστάκης: τύμπανα

Γιώργος Γεωργιάδης: μπάσο

Info

Φιλολογικός σύλλογος «Παρνασσός»

Αγ. Γεωργίου Καρύτση 8, Αθήνα

Eισιτήρια από 15 ευρώ

• Προπώληση: www.ticketservices.gr

Πληροφορίες 210 7234567

«Δεν θα βρέξει ποτέ τριαντάφυλλα. Αν θέλουμε να έχουμε περισσότερα τριαντάφυλλα, πρέπει να φυτέψουμε περισσότερες τριανταφυλλιές» έγραψε κάποτε η Τζορτζ Ελιοτ. Και θα μπορούσαν οι λέξεις της να σχηματίσουν το τέλειο εισαγωγικό σημείωμα για αυτό που ο Ολυμπιακός αναζητά από μεθαύριο επιστρέφοντας στη δράση: Το μονοπάτι των 6+2 αγώνων για την τέλεια έξοδο από τη σεζόν των 100 χρόνων. Την κατάκτηση του νταμπλ…

Το γιατί, λιτό και κατανοητό. Εχουν ήδη κάνει τη μισή δουλειά οι Πειραιώτες: +7 από την ΑΕΚ, +10 από τον Παναθηναϊκό και +14 από τον ΠΑΟΚ στην πόρτα των playoffs που ξεκινούν την Κυριακή. Και έπειτα από εκείνο το… εξωφρενικό 6-0 στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου κόντρα στην Ενωση έχουν επί της ουσίας βάλει στην τσέπη τους και το εισιτήριο για τον τελικό του Κυπέλλου. Είναι άλλο όμως να το συζητάς από… απόσταση. Και άλλο να ζεις με την υποχρέωση να το ολοκληρώσεις. Το εξηγεί στα «ΝΕΑ» (με τον καλύτερο τρόπο) ο κύριος που το διαβατήριό του λέει Ζοάο Πέδρο Λουρέιρο ντα Κόστα. Ο ίδιος που έβαλε πλώρη για τον X factor μιας χρονιάς που ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ υπογράφει μικρά θαύματα. Ο Κοστίνια των 32 συμμετοχών που έγινε πολύτιμος κρίκος στην αλυσίδα μιας ποδοσφαιρικής μηχανής που ως εδώ στηρίζει τη φήμη της, στην αξιοπιστία της.

Τι λέει ο 25χρονος Πορτογάλος – είχε την Τετάρτη τα γενέθλιά του;googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Εν πολλοίς πως ο Ολυμπιακός για να πιει νερό στην πηγή του νταμπλ, πρέπει να διατηρήσει τη νοοτροπία του. Με την ίδια μεθοδικότητα. Την ίδια ένταση. Την ίδια συγκέντρωση. «Καθένα παιχνίδι είναι ένας τελικός για εμάς» επιμένει. Που θα πει, ούτε αριθμοί, ούτε υπολογισμοί. Μόνο ποδόσφαιρο. Κάνοντας την αρχή την Κυριακή, στο ντέρμπι των Αιωνίων με τον Παναθηναϊκό. Λέει και άλλα σε αυτή τη σύντομη συζήτηση πριν από τα 6+2 ματς που ολοκληρώνουν τον φετινό κύκλο. Για τον τρόπο που αυτό το γκρουπ που ξεκίνησε το καλοκαίρι, θεμελίωσε αρχές, έχτισε και κρατά ένα απίθανο αήττητο πέντε μηνών. Οπως λέει για αυτή την ιδιαίτερη «κόλλα» που μοιάζει να κάνει τους Πορτογάλους απόλυτα ταιριαστούς στον ερυθρόλευκο πίνακα. Και για άλλα πολλά που μοιάζουν να ταιριάζουν με το timing. Ολα αυτά σε μια διαδικασία που κύλησε κάπως… έτσι.

Εννέα μήνες προσπάθειας, 41 επίσημες αναμετρήσεις σε τρεις διαφορετικές διοργανώσεις και τελικά μια νέα αγωνιστική version του Ολυμπιακού. Η ομάδα που καλείται σε 6+2 ματς ως το φινάλε της χρονιάς να παίξει τα ρέστα της για την κατάκτηση του νταμπλ. Πόσο διαφορετικός νιώθεις ότι είναι ο Ολυμπιακός σήμερα, από εκείνη την ομάδα που συγκεντρώθηκε τον Ιούλη στην Ολλανδία για το ξεκίνημα της προετοιμασίας;

«Νομίζω ότι η εξέλιξη της ομάδας είναι τεράστια.Οταν βρεθήκαμε στην Ολλανδία, ήταν μια ομάδα με πολλή ποιότητα, αλλά ακόμη γνωριζόμασταν, προσπαθούσαμε να κατανοήσουμε τη φιλοσοφία του προπονητή και να χτίσουμε μια ταυτότητα στο γήπεδο. Σήμερα είμαστε μια πολύ πιο δεμένη ομάδα, ξέρουμε ακριβώς πώς θέλουμε να παίξουμε και κυρίως δείξαμε ότι έχουμε νοοτροπία νικητή. Ο Ολυμπιακός πρέπει πάντα να παλεύει για τίτλους και φτάσαμε σε αυτή τη φάση της σεζόν έτοιμοι, για να πετύχουμε τους στόχους μας και για να αντιμετωπίσουμε αυτά τα παιχνίδια που απομένουν για να κάνουμε το νταμπλ».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Το γκρουπ σας τρέχει ένα καταπληκτικό σερί από τις 27 Οκτώβρη, όντας αήττητο στις ελληνικές διοργανώσεις. Και έκανε θραύση στα ντέρμπι με 14 βαθμούς στο πρωτάθλημα (4 νίκες, 2 ισοπαλίες) απέναντι στις ομάδες των playoffs, ενώ απέκλεισε στο Κύπελλο τον Παναθηναϊκό και έχει την Τετάρτη να τελειώσει τη δουλειά και με την ΑΕΚ έπειτα από το 6-0 του Φαλήρου. Τι έχει ο Ολυμπιακός στα ντέρμπι που δεν έχουν οι άλλοι; Και τι πρέπει να κρατήσει ώστε να κατακτήσει για πρώτη φορά το νταμπλ έπειτα από 5 χρόνια;

«Ο Ολυμπιακός έχει μεγάλη ιστορία και παίκτες που γνωρίζουν τη σημασία αυτών των αγώνων. Στα ντέρμπι χρειαζόμαστε κάτι περισσότερο από τακτική και ποιότητα, χρειάζεται να έχουμε καρδιά και δυνατή νοοτροπία. Νομίζω ότι αυτό μας ξεχωρίζει. Οταν βγαίνουμε στο γήπεδο ενάντια στους αντιπάλους μας, είμαστε συγκεντρωμένοι και προετοιμασμένοι για κάθε πρόκληση. Για να πετύχουμε το νταμπλ πρέπει να συνεχίσουμε με αυτή τη νοοτροπία, να διατηρήσουμε την ένταση και να μη χαλαρώσουμε. Υπάρχουν ακόμη δύσκολα παιχνίδια μπροστά μας και το καθένα είναι ένας τελικός για εμάς».

Η διαδρομή των playoffs ξεκινά κόντρα στον Παναθηναϊκό στο Φάληρο. Στο αντίστοιχο ματς της κανονικής διάρκειας πρωταθλήματος είχες δεχθεί εκείνη την κόκκινη κάρτα που όπως επιβεβαίωσε ο αρχιδιαιτητής Λανουά, ήταν λανθασμένη. Ολα τα ματς ως εδώ ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν κλειστά με λίγες φάσεις και ακόμη λιγότερα γκολ. Λέει κάτι αυτό για τον τρόπο που στέκεται η μια ομάδα απέναντι στην άλλη; Ή μπορεί να περιμένουμε διαφορετικό σενάριο την Κυριακή;googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

«Ναι, τα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό ήταν πολύ κλειστά, γιατί είναι δύο ομάδες που μελετούν πολύ η μία την άλλη και γνωρίζουν η μία την ποιότητα της άλλης. Την Κυριακή όμως παίζουμε εντός έδρας, με τους οπαδούς μας να μας στηρίζουν και θέλουμε να επιβάλουμε τον ρυθμό μας από την αρχή. Η κόκκινη κάρτα σε εκείνο το παιχνίδι με απογοήτευσε, γιατί νιώθω ότι θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερο αποτέλεσμα, αλλά αυτό ανήκει στο παρελθόν. Αυτό που έχει σημασία τώρα είναι να μπούμε συγκεντρωμένοι και να παίξουμε το παιχνίδι μας».

Οι εθνικές διακοπές προσφέρουν το δικαίωμα στα ρόστερ να αναπνεύσουν – τουλάχιστον οι ποδοσφαιριστές που δεν έχουν διεθνείς υποχρεώσεις – αλλά την ίδια στιγμή στερούν τον αγωνιστικό ρυθμό και κάνουν δύσκολη κάθε επόμενη αφετηρία. Με δεδομένο ότι είχατε σερί ματς από τις αρχές Γενάρη, θεωρείς ότι αυτό το break θα κάνει καλό ή θα ήταν καλύτερο να είχατε διατηρήσει τον ρυθμό σας;

«Κάθε παίκτης το νιώθει διαφορετικά. Εμένα, μου αρέσει να κρατάω τον ρυθμό και να αγωνίζομαι όσο το δυνατόν περισσότερο, αλλά ξέρω επίσης ότι ένα διάλειμμα μπορεί να βοηθήσει στη σωματική και ψυχική αποκατάσταση. Είχαμε μια έντονη σειρά παιχνιδιών, οπότε αυτό το σύντομο διάλειμμα θα μπορούσε να είναι καλό για να φορτίσουμε τις μπαταρίες μας και να επιστρέψουμε ακόμα πιο δυνατοί. Το σημαντικό είναι να αξιοποιήσεις αυτόν τον χρόνο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να μη χάσεις την εστίαση».

Η τελευταία αγωνιστική υποχρέωση ήταν η ρεβάνς με την Μπόντο/Γκλιμτ. Αλήθεια έχεις καταλάβει πώς γίνεται με 47 τελικές προσπάθειες σε δύο ματς και έναν σωρό ευκαιρίες να μείνετε εκτός συνέχειας του Europa League; Και πόσο παράξενο είναι τελικά μια ομάδα που έκανε μια ήττα τον Σεπτέμβρη (Λυών) και μια τον Μάρτη (Μπόντο) να αποκλείεται από τη συνέχεια;

«Ετσι είναι το ποδόσφαιρο μερικές φορές. Αυτός που παίζει καλύτερα και δημιουργεί περισσότερες ευκαιρίες δεν κερδίζει πάντα. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να περάσουμε, είχαμε πολλές ευκαιρίες, αλλά η μπάλα απλά δεν μπήκε μέσα. Είναι απογοητευτικό, φυσικά, γιατί γνωρίζουμε ότι είχαμε την ποιότητα να συνεχίσουμε στη διοργάνωση. Αλλά τώρα πρέπει να γυρίσουμε σελίδα και να επικεντρωθούμε σε αυτά που μπορούμε ακόμα να πετύχουμε αυτή τη σεζόν».

Συμπληρώνοντας πλέον αρκετούς μήνες στην Ελλάδα, πόσο κοντά είναι αυτό που ζεις στον Ολυμπιακό με εκείνο που φαντάστηκες όταν ήρθε η πρόταση από την Ελλάδα; Και αν έχεις εξήγηση για το γεγονός ότι οι πορτογάλοι ποδοσφαιριστές μοιάζουν να ταιριάζουν τέλεια με αυτό που αναζητούν αγωνιστικά οι Ερυθρόλευκοι…

«Οταν δέχτηκα την πρόταση, ήξερα ότι έρχομαι σε έναν μεγάλο σύλλογο, αλλά το να το βιώνω καθημερινά είναι ακόμα πιο ξεχωριστό και είμαι πολύ χαρούμενος που βιώνω αυτές τις στιγμές εδώ. Το πάθος των φιλάθλων, η ιστορία του συλλόγου, η νοοτροπία του νικητή – όλα αυτά με εντυπωσίασαν πολύ. Οσον αφορά τους Πορτογάλους, νομίζω ότι προσαρμοζόμαστε καλά γιατί το στυλ του παιχνιδιού εδώ απαιτεί τεχνική ποιότητα και ένταση, κάτι που έχουμε στο DNA μας. Επιπλέον, υπάρχει πάντα μια καλή ατμόσφαιρα μεταξύ των Πορτογάλων και των άλλων παικτών, κάτι που διευκολύνει την ενσωμάτωση».

Ενδεχόμενη κατάκτηση του πρωταθλήματος πιθανότατα θα μεταφραστεί σε απευθείας συμμετοχή στη league phase του επόμενου Champions League. Εχει φτάσει αυτή η πληροφορία στα αποδυτήριά σας; Και πώς νιώθεις στην ιδέα της συμμετοχής στην κορυφαία διοργάνωση του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου;

«Ναι, φυσικά και το ξέρουμε! Το Champions League είναι το όνειρο κάθε παίκτη. Το να έχουμε την ευκαιρία να παίξουμε σε αυτή τη διοργάνωση με τον Ολυμπιακό θα ήταν απίστευτο, για εμάς, για τον σύλλογο και τους φιλάθλους είναι πολύ σημαντικό. Αλλά πριν το σκεφτούμε αυτό, πρέπει να τελειώσουμε τη δουλειά εδώ. Θα προσεγγίσουμε παιχνίδι με παιχνίδι και θα κάνουμε ό,τι πρέπει να κάνουμε μέχρι το τέλος της σεζόν. Πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να πάρουμε το νταμπλ και μετά θα σκεφτούμε την επόμενη σεζόν».

• Ο Μπάμπης Κωστούλας; Έτοιμος για το ντέρμπι της Κυριακής. Και ο Αγιούμπ Ελ Κααμπί που όλο αυτό το διάστημα ήταν μαζί του στη λίστα με τους τραυματίες; Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ θα τον περιμένει ως την τελευταία στιγμή να τον δει, να «φορτσάρει» στο 100%. Διότι και ο Μαροκινός ήδη προπονείται με τους συμπαίκτες του.
• Θέμα χρόνου το sold out για το ντέρμπι: Τα «μαγικά χαρτάκια» που έχουν απομείνει για την αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό είναι λιγοστά και προέκυψαν από επιστροφές χορηγών κλπ…

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, εμφανίστηκε χθες στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι, όπου επανέφερε στοιχεία των εξαγγελιών για τα οικονομικά του Αλέξη Τσίπρα πριν γίνει κυβέρνηση – το νόμισμα δεν είναι φετίχ («δεν υπερασπιζόμαστε τον δογματισμό των νομισμάτων») – ή για την αλλαγή που η ίδια υπόσχεται (ο Τσίπρας θα άλλαζε την Ευρώπη, η πρόεδρος με τις καρδούλες θέλει να αλλάξει «και τον κόσμο»). Επίσης, έκανε γνωστό ότι δεν θα είναι ελεήμων με τον άλλοτε πρόεδρό της, Τσίπρα, που τον βλέπει «σε λαγούμι».

Ανάμεσα σε πολλά, όμως, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που τόσο υποτίθεται νοιάζεται για τη δικαιοσύνη στο δυστύχημα των Τεμπών, υπήρξε ανεύθυνη και διαστρεβλωτική στο ζήτημα της Μαρφίν, στην οποία αναφέρθηκε με εξωφρενικά βέβηλο τρόπο, λέγοντας με έμφαση τα εξής:

«Είπα πριν από κάποιες μέρες στον κ. Χρυσοχοΐδη ότι “κύριοι, έχετε εργαλειοποιήσει τη Μαρφίν”. Πριν από 15 χρόνια είχαν ανακοινώσει πως θα έβρισκαν τους ενόχους και δεν τους έχουν βρει. Είναι προφανές ότι δεν θέλουν να τους βρουν γιατί είναι δικοί τους. Αν δεν ήταν προβοκάτσια, θα τους είχαν βρει».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η ιδέα ότι η Μαρφίν είναι προβοκάτσια, ότι δηλαδή τους σκότωσε η κυβέρνηση προφανώς για να φοβίσει τους αντιμνημονιακούς διαδηλωτές, είναι πρωτοφανής και προϊόν του τρόπου με τον οποίο εξηγεί τα φαινόμενα η Ζωή Κωνσταντοπούλου: μπερδεύοντας πραγματικά δεδομένα με φήμες, θεωρίες συνωμοσίας και αυθαίρετες ερμηνείες.

Εν πρώτοις, όταν καταγγέλλει προβοκάτσια οφείλει να πει ποιος την έκανε. Το 2010, που κάηκε το υποκατάστημα της Μαρφίν στη Σταδίου, κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ, μάλιστα ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου είχε κάνει λόγο για «ωμή δολοφονική ενέργεια». (Απορώ μάλιστα που δεν έχει ξεσηκωθεί ακόμα ο μηχανισμός του κόμματος, απέναντι σε μια τέτοια συκοφαντία). Υπονοεί κάτι για το κόμμα που, σήμερα, ανέσυρε την ίδια από το περιθώριο, συνυπογράφοντας και μαζί της την πρόταση δυσπιστίας στη σημερινή κυβέρνηση;

Δεύτερον, όταν καιγόταν το κτίριο της τράπεζας και όσοι είχαν εγκλωβιστεί μέσα αγωνίζονταν να βγουν, διαδηλωτές τούς φώναζαν «να καείτε» (από μαρτυρίες στη δίκη, όπου οι κατηγορηθέντες αθωώθηκαν), ενώ έχουν δημοσιευτεί άλλες μαρτυρίες ότι κάποιοι προσπάθησαν να εμποδίσουν τα οχήματα της Πυροσβεστικής να προσεγγίσουν το σημείο. Τόσο συντονισμένοι ήταν οι «προβοκάτορες» με τις διαθέσεις των διαδηλωτών;

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Τρίτον, τα χρόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έγινε προσπάθεια από το κόμμα το οποίο την έχρισε πρόεδρο της Βουλής να ξεχαστεί η Μαρφίν – και, αργότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πήγε στα εγκαίνια του μνημείου, το οποίο κατ’ επανάληψη καταστράφηκε από κουκουλοφόρους. Αν ήταν προβοκάτσια δεν θα έπρεπε να την αναδείξουν, αντί να την κρύβουν;

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου όλα αυτά τα ξέρει – αλλά επιλέγει να αμφισβητήσει κάτι αδιαμφισβήτητο, ένα πραγματικό έγκλημα. Προφανώς, αυτό που τη νοιάζει είναι να φτιάχνει γενικευτικά προφίλ πολιτικού υπόκοσμου για τους αντιπάλους της, προκειμένου να ενισχύεται η δική της εικόνα, στηριζόμενη στα λαϊκά δικαστήρια που νομίζει ότι εκπροσωπεί. Δεν είναι πρωτοφανής στάση, όλα αυτά είχαν επαναληφθεί το διάστημα 2010-2015. Με ηθικού τύπου γενικές κατηγορίες, με ανέφικτες υποσχέσεις, με οργή και μίσος φτάσαμε στον θίασο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, στο έργο του πρώτου εξαμήνου του οποίου η Ζωή Κωνσταντοπούλου ήταν ουσιαστικά ενεργή, μαζί με Τσίπρα, Βαρουφάκη, Καμμένο και τ’ άλλα τα παιδιά.

Η επανάληψη με άλλες συνθήκες του ίδιου έργου σήμερα την ευνοεί. Αλλά το υλικό διά του οποίου πολιτεύεται (οι φήμες, τα ψέματα, η εχθροπάθεια, οι μισές αλήθειες) είναι διαβλητό. Και δεν μαγεύει μόνο. Εκθέτει κιόλας.

Τι συμβαίνει με το θέατρο Ολύμπια

Πριν από μερικές εβδομάδες, προσπαθώντας να διασταυρώσω μια πληροφορία, τηλεφώνησα στον δήμαρχο Αθηναίων, Χάρη Δούκα, για να τον ρωτήσω αν αληθεύει η πληροφορία ότι το θέατρο Ολύμπια της οδού Ακαδημίας θα εκχωρηθεί σε μεγάλο θεατρικό επιχειρηματία. Ο δήμαρχος με διαβεβαίωσε ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει κι ότι έχει εμπιστοσύνη στον Τάση Χριστογιαννόπουλο, που είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής του.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Προφανώς, το πίστεψα. Ωστόσο, την εβδομάδα που πέρασε διαβάζω διάφορα περί συμβάσεως του Δήμου με έναν από τους μεγαλύτερους θεατρικούς επιχειρηματίες ενώ, προχθές, ο Νίκος Σοφιανός, εκπρόσωπος της δημοτικής παράταξης που πρόσκειται στο ΚΚΕ, έφερε το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο, ζητώντας πληροφορίες αν τα σχετικά δημοσιεύματα που κάνουν λόγο «για παραχώρηση τμήματος της λειτουργίας της θεατρικής σκηνής σε επιχειρηματία, προφανώς με αντίτιμο» λένε την αλήθεια ή όχι (οι πληροφορίες λένε ότι εκχώρησε το 80% της λειτουργίας του θεάτρου).

Αν είναι ψέμα, ο δήμαρχος ας το διαψεύσει. Αν όμως έχει σκοπό να το εκχωρήσει σε ιδιώτη, αντί να κρύβεται, οφείλει να βγει και να πει γιατί και σε ποιον θα το δώσει, με ποιους όρους, με ποια διαδικασία, με τι οικονομικό όφελος για τον Δήμο και με τι πολιτιστικό αποτύπωμα για την πρωτεύουσα. Πόσο καιρό ακόμα θα κρύβεται ο δήμαρχος;

Χθες ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, αλλά η πραγματικότητα με τράβηξε από το μανίκι στους αρχαιολογικούς χώρους της Αργολίδας. Τι είναι όμως 24 ώρες μπροστά στη δύναμη και την παγκοσμιότητα του θεάτρου; Το οποίο, στη χώρα μας, περνά μια περίοδο ακμής. Οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια και, στην προκειμένη περίπτωση, λένε ότι τους χειμερινούς μήνες πάνω από 28.000 άνθρωποι καθημερινά, στον αστικό ιστό της Αττικής, πλένονται (εντάξει, όχι πάντα), ντύνονται (τουλάχιστον αυτό είναι απαραίτητο) και πάνε να δούνε κάποια παράσταση. Και μιλάμε για ένα κοινό οριζόντιο. Από νέα παιδιά με εφτά κρίκους στο κάθε ρουθούνι μέχρι κυρίες με λουλακί μαλλιά και μποξ τσάντες. Το ρεπερτόριο είναι τεράστιο κι ο καθένας θα βρει ένα έργο να «κρεμάσει» τα θέματά του.

Τι είναι το θέατρο; Μια ανάγκη παραστατικής έκφρασης μέσω του ποιητικού λόγου, θα μπορούσαμε να πούμε. Και αυτή η ανάγκη είναι τόσο από την πλευρά του δημιουργού όσο και από την πλευρά του θεατή. Ο οποίος παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα μια ιστορία που έχει γραφτεί πριν από εκατοντάδες ή ακόμη και χιλιάδες χρόνια και ξέρει πολύ καλά το τέλος της και την τύχη των ηρώων της. Και η οποία ιστορία, αυτή καθαυτήν, άλλοτε είναι ένα θρίλερ όπως στις αρχαίες τραγωδίες, αλλά πολύ συχνά μπορεί και να μην έχει ίχνος σασπένς. Συναρπαστική την κάνει ο τρόπος που τη διαχειρίζονται οι ρόλοι του έργου με τελικό αποδέκτη τον θεατή.

Τι συναρπαστικό δηλαδή συμβαίνει στις «Τρεις αδελφές» του Τσέχοφ; Πλήξη και ανία στη ρωσική επαρχία, ζωές που σέρνονται σαν το κάρο στις λάσπες, αφόρητη μονοτονία που διαταράσσεται μόνο από τα πηγαινέλα των στρατιωτικών. Οταν όμως η Ιρίνα λέει «Στη Μόσχα, αδελφές μου, στη Μόσχα» – την πιο διάσημη φράση του έργου –, ο θεατής νιώθει, ακόμη και αν δεν το συνειδητοποιεί, ότι η μικρή αδελφή αναφέρεται όχι σε ένα γεωγραφικό σημείο αλλά σε ένα ψυχικό τοπίο, σε κάτι που δεν θα συμβεί ποτέ. Ενα όνειρο που θα μένει μετέωρο και που τον παραπέμπει στις δικές του ματαιώσεις. Διότι το θέατρο είναι, πρωτίστως, ανθρωποκεντρικό. Το τι συμβαίνει στο περιβάλλον είναι η πρόφαση, η σύμβαση, που θα προκαλέσει τις αντιδράσεις των ηρώων. Και αν ανατρέξουμε στα σπουδαία θεατρικά έργα, θα διαπιστώσουμε ότι αυτή η πρόφαση είναι συνήθως υποφωτισμένη και αποσπασματική, ώστε να αναδεικνύονται οι ρόλοι. Διότι το θέατρο «σημαίνει», δεν καταγγέλλει. Είναι δραματουργία, όχι μανιφέστο. (Ελα όμως που δεν μπορώ να βρω καλύτερο μανιφέστο για τον παλιό κόσμο που καταρρέει από τον «Βυσσινόκηπο», κι ας μην το αναφέρει ξεκάθαρα ο Τσέχοφ).

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ετσι, διαβάζοντας το μήνυμα του Θεόδωρου Τερζόπουλου για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, είχα την εντύπωση ότι ο σπουδαίος μας σκηνοθέτης και δάσκαλος επέλεξε να εναρμονιστεί με το θυμικό των ημερών μας – κάτι βέβαια που είναι απόλυτο δικαίωμά του. Ζητά να στρέψει το θέατρο τους προβολείς του στην εποχή μας, αναφέρεται και στην οικολογική κρίση. Ετσι όμως ένα έργο απεμπολεί τη διαχρονικότητά του. Που είναι η αξία αλλά και η ουσία του θεάτρου. Να υπονοήσεις το σύγχρονο πρόβλημα, μιλώντας όμως για κάτι άλλο.

Τι συμβαίνει με

τους ιατροδικαστές

Αντιλαμβάνομαι μεγάλη κινητικότητα – για να το πω κομψά – στον χώρο της Ιατροδικαστικής στην Ελλάδα. Αλλοι πάνε, άλλοι έρχονται, άλλοι παύονται, άλλοι διαμαρτύρονται, άλλοι αποσύρουν τη διαμαρτυρία τους, άλλοι αστράφτουν και βροντούν, το υπουργείο Δικαιοσύνης επεμβαίνει με αποφάσεις – τομή, όπως λένε οι γνωρίζοντες. Και αυτή η κινητικότητα δείχνει ένα βαθύ πρόβλημα σε αυτόν τον χώρο.

Μα στην Ιατροδικαστική; Εκεί δηλαδή που συναντώνται οι πιο «ιερές» επιστήμες; Αυτή που ασχολείται με το θαύμα του ανθρώπινου οργανισμού και εκείνη που προασπίζει τη δικαιοσύνη;

Τα παιδιά μας είναι παρατημένα στη μοίρα τους, καθώς διαπαιδαγωγούνται κυρίως από την επαφή τους με τα ΜΚΔ και την απρόσκοπτη πρόσβαση στο Διαδίκτυο εξ απαλών ονύχων. Παράλληλα, κοινωνικοποιούνται σε σχολεία με αδιάφορους για τα μαθήματα και για τον διπλανό τους εγωπαθείς συμμαθητές και με δικαίως φοβισμένους δασκάλους και καθηγητές, οι οποίοι δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους όπως πρέπει, λόγω μιας παχύρρευστης επικράτειας δικαιωματισμού, βίας και προστατευτισμού των παιδιών. Φορτωμένα με Α στο Δημοτικό, διέρχονται αβρόχοις ποσίν την επόμενη βαθμίδα χωρίς μόχθο, όπως ακριβώς μεγαλώνουν στο σπίτι τους, επειδή τους προσφέρονται τα πάντα άνευ δικής τους συμμετοχής στην οικογενειακή ομάδα. «Μαμά, πεινάω», «φέρε νερό», «θέλω μήλο» και ζητάνε να τους καθαρίσεις την… μπανάνα. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι γονέας και δάσκαλος· δεν υπάρχει συνταγή και η ευθύνη είναι τεράστια.

Ας τους μάθουμε τρόπους, ασφαλώς όχι σε ένα πλαίσιο σαβουάρ βιβρ, αλλά να μας ζητάνε τα πράγματα χωρίς προστακτικές, «θα μπορούσα να…», «ευχαριστώ», «παρακαλώ» και όλα αυτά σε μια ανταποδοτικότητα της δικής τους μέθεξης με τους ανθρώπους και με τα πράγματα· ας τους ονομάσουμε «ασκήσεις savoir faire». Ας τους διδάξουμε τον σεβασμό σε θεσμούς, αξίες και σύμβολα. Είμαστε όντα που εξελίσσονται και ολοκληρώνονται μέσα από σχεσιακές διαδικασίες· η εκμάθηση των ορίων τους εντάσσεται σε τούτες τις διαδικασίες. Η ικανοποίηση των απαιτήσεών τους, επειδή νιώθουμε ενοχές αν δεν τις ικανοποιήσουμε και επειδή «έτσι κάνουν όλες» οι άλλες οικογένειες, διαμορφώνει χαρακτήρες αυτοαναφορικούς και μάλλον προβληματικούς. Συναντάμε ευάγωγα παιδιά και ξαφνιαζόμαστε από την εξαίρεση στη διαγωγή τους.

Εμάς, τη γενιά μου, δηλαδή όσοι είναι γεννημένοι μεταξύ 1946 και 1964, μας λένε μπέιμπι μπούμερ. Οι γονείς μας, δηλαδή όσοι γεννήθηκαν από το 1928 μέχρι το 1945, ανήκουν στη σιωπηλή γενιά· η σύζυγός μου ανήκει στη γενιά X, δηλαδή στους γεννημένους από το 1965 μέχρι το 1980. Τα παιδιά μας ανήκουν στους Μιλένιαλ (1981-1996) και στη γενιά Z (1997-2015), όπως και οι φοιτητές μου πλέον. Πρόκειται για μια συμβατική τυπολογία, αλλά ικανή για να διακρίνουμε ζητήματα αγωγής και σεβασμού σε θεσμούς, παραδόσεις και αξίες. Νομίζω ότι οι νεότερες γενιές ουδέποτε συνειδητοποίησαν τη διπλή σημασία της έκφρασης «επιούσιος άρτος», δηλαδή ούτε το νόημα που αναφέρεται στον αναγκαίο για την καθημερινή συντήρησή μας ούτε και το συναφές νόημα που αφορά το μεροκάματο, τα χρήματα τα οποία εξασφαλίζει ένας άνθρωπος από τη δουλειά του για τα «προς το ζην». Στην καθ’ ημάς παράδοση αυτό εκφράζεται συμβολικά και πρακτικά με το καθημερινό φαγητό στο τραπέζι της οικογένειας, η οποία αποσαρθρώνεται πλέον εις τα εξ ων συνετέθη. Να τρώμε όλοι μαζί, χωρίς καπέλα και κουκούλες, χωρίς χρήση κινητών, συνομιλώντας και προσπαθώντας πάντα να κατανοήσουμε κάτι από τη δική τους καθημερινότητα και τις δικές τους ανάγκες, αλλά δείχνοντάς τους και τις προτεραιότητες της οικογενειακής ομάδας ως βασικότερες των δικών τους.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Οικογένειες μονογονεϊκές, γονατισμένοι ενήλικοι υπό το άχθος της επιβίωσης και της ανταπόκρισης στις υποχρεώσεις τους, άκοντες να εμπλακούν με τα πολιτικά στην ουσία αδιέξοδα του δυτικού πολιτισμού, που καταδικάζουν τους νέους, δηλαδή τα παιδιά μας, σε έναν σημειωτόν βηματισμό προόδου. Καθώς είμαστε γονατισμένοι και ηττημένοι, βολευόμαστε στο κουκούλι της δικής μας φιλάρεσκης θαλπωρής. Τα παιδιά, παρατημένα και βουτηγμένα στη βία των εικόνων, έχουν εξοικειωθεί με αυτήν, επιδιώκουν μια πρόοδο του μαζικού θεάματος και της άκοπης πρόσβασης στο χρήμα και στην πολυτέλεια, διαλυμένα βαθιά μέσα τους από την έλλειψη οράματος, επιδιώξεων, στόχων· βαπτισμένα σε αυτές τις ακατανόητες ευκολίες, απαιτούν το παράλογο και το απροσπέλαστο. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, ναι, αλλά πώς; Πώς θα επικαλεστούμε τούτο τον σπουδαίο στόχο της καθημερινότητας ως μάθημα ζωής, όταν δεν τους έχουμε υποδείξει τρόπους ώστε να έχουν το βίωμα που απαιτείται και προϋποτίθεται για να κατανοήσουν αυτόν τον στόχο;

Ο Κώστας Θεολόγου είναι καθηγητής ΕΜΠ και διευθυντής του Τομέα Ανθρωπιστικών, Κοινωνικών Επιστημών και Δικαίου στη Σχολή ΕΜΦΕ

Ένα ακόμη περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας εκτυλίχθηκε χθες στη Θεσσαλονίκη με έναν άνδρα να απειλεί τη σύντροφό του πως εάν δεν διαγράψει όλους τους άνδρες φίλους της στα social media θα την σφάξει στη μέση του δρόμου.

Χάρη στη βοήθεια ενός περαστικού κατάφερε η γυναίκα να γλιτώσει από τα χέρια του πρώην συντρόφου της.

Την απείλησε ότι θα την σφάξει αν… δεν σβήσει όλους τους άνδρες από το Facebook

Συγκεκριμένα, το περιστατικό συνέβη στη Θεσσαλονίκη, με τον περαστικό να καλεί την Άμεση Δράση, όταν είδε τον άντρα να επιτίθεται στη γυναίκα και να την απειλεί να την σκοτώσει.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Σύμφωνα με πληροφορίες, λίγες ημέρες πριν σημειωθεί το περιστατικό η γυναίκα είχε ζητήσει από τον σύντροφό της να χωρίσουν, καθώς της είχε ασκήσει βία.

Οι δύο τους συναντήθηκαν σε κατάστημα εστίασης, καθώς ο άνδρας της είχε ζητήσει να μιλήσουν, ωστόσο ακολούθησε σκηνικό ζήλιας από την πλευρά του και στη συνέχεια την απείλησε πως θα την σφάξει.

Την ακολούθησε μέχρι το σπίτι της και την έριξε σε βιτρίνα καταστήματος, φωνάζοντας πως θα την σκοτώσει.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Τότε η γυναίκα έβαλε τις φωνές, με τον περαστικό που βρέθηκε στο σημείο να καλεί τις Αρχές, οι οποίες συνέλαβαν τον άνδρα.

Το θύμα της επίθεσης ανέφερε πως τα σκηνικά ζήλιας ήταν συνεχή από την πλευρά του πρώην συντρόφου της, ο οποίος της ζητούσε να διαγράψει όλους τους άνδρες από το Facebook.

Στην απολογία του ο κατηγορούμενος αρνήθηκε ότι την απείλησε κι έκανε λόγο για έντονο καυγά.

Τελικά, ο άνδρας αφέθηκε ελεύθερος, καθώς τόσο το θύμα όσο και ο ίδιος δήλωσαν πως θα ακολουθήσουν τον θεσμό της ποινικής διαμεσολάβησης.

Μετά από λίγες σχέσεις που την απογοήτευσαν και δεκάδες απογοητευτικά πρώτα ραντεβού, η Andrea Vorlicek ακύρωσε πρόσφατα την αναζήτηση συζύγου και την ιδέα ενός γάμου.

Η 29χρονη πάντα πίστευε ότι θα είχε βρει τον σύντροφο της ζωής της μέχρι τώρα. Αντ’ αυτού, ψάχνει σπίτι μόνη της και σκέφτεται να κάνει παιδιά μόνη της.

«Είμαι οικονομικά αρκετά αυτάρκης για να κάνω αυτά τα πράγματα μόνη μου», δήλωσε η Vorlicek, μια λογίστρια με έδρα τη Βοστώνη. «Είμαι διατεθειμένη να αποδεχτώ το γεγονός ότι είμαι μόνη, αντί να συμβιβαστώ με κάποιον που δεν μου ταιριάζει».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Οι Αμερικανίδες δεν είχαν ποτέ άλλοτε παραιτηθεί τόσο πολύ από την ιδέα του γάμου. Ανταποκρίνονται σε σημαντικές δημογραφικές αλλαγές, συμπεριλαμβανομένων των τεράστιων και αυξανόμενων διαφορών μεταξύ των δύο φύλων όσον αφορά το οικονομικό και εκπαιδευτικό επίπεδο, την πολιτική τοποθέτηση και τις πεποιθήσεις για το πώς πρέπει να μοιάζει μια οικογένεια.

Πώς η ιδέα του γάμου αλλάζει στο μυαλό τους

«Οι αριθμοί δεν συμψηφίζονται», δήλωσε ο Ντάνιελ Κοξ, διευθυντής του κέντρου ερευνών στο American Enterprise Institute (AEI), μια συντηρητική δεξαμενή σκέψης. Ο ίδιος απαρίθμησε τα σημεία των δεδομένων: Περισσότερες γυναίκες από τους άνδρες φοιτούν στο κολέγιο, αγοράζουν σπίτια και επικεντρώνονται στις φιλίες και την καριέρα τους αντί για τα ραντεβού και τον γάμο.

Οι ιστορίες γυναικών που διαμαρτύρονται για την έλλειψη ποιοτικών ανδρών έχουν από καιρό διαποτίσει την ποπ κουλτούρα – από το «Περηφάνια και Προκατάληψη» μέχρι την Τέιλορ Σουίφτ. Ωστόσο, οι γυναίκες σε όλη την ιστορία σπάνια αμφισβητούσαν αν η εύρεση και η εξασφάλιση ενός ερωτικού συντρόφου θα έπρεπε να αποτελεί πρωταρχικό στόχο της ενηλικίωσης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Από την ταινία «Περηφάνια και Προκατάληψη»

Αυτό φαίνεται να αλλάζει. Πάνω από τις μισές ανύπαντρες γυναίκες δήλωσαν ότι πιστεύουν ότι είναι πιο ευτυχισμένες από τις παντρεμένες συναδέλφους τους σε μια έρευνα του 2024 σε 5.837 ενήλικες, σύμφωνα με την Wall Street Journal. Λίγο περισσότερο από το ένα τρίτο των ανύπαντρων ανδρών που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσαν το ίδιο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Μια έρευνα του 2022 σε ανύπαντρους ενήλικες έδειξε ότι μόνο το 34% των ανύπαντρων γυναικών αναζητούσε ρομαντισμό, σε σύγκριση με το 54% των ανύπαντρων ανδρών, από 38% και 61% το 2019. Οι άνδρες ήταν επίσης πιο πιθανό από τις γυναίκες να δηλώσουν ότι ανησυχούσαν ότι κανείς δεν θα ήθελε να βγει μαζί τους.

Η αύξηση της εισοδηματικής δύναμης και η μείωση του κοινωνικού στίγματος της εργένικης ζωής επέτρεψε σε περισσότερες γυναίκες να είναι επιλεκτικές. «Προτιμούν να είναι μόνες τους παρά με έναν άνδρα που τις κρατάει πίσω», δήλωσε ο Κοξ.

Οι έρευνες δείχνουν ep;ishw μείωση των σχέσεων των εφήβων και η γενιά Z κάνει λιγότερο σεξ από τις προηγούμενες γενιές, σύμφωνα με στοιχεία από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων.

Σε πτώση τα ποσοστά γάμου

Το ποσοστό των γυναικών ηλικίας 18 έως 40 ετών που είναι ανύπαντρες -δηλαδή δεν είναι ούτε παντρεμένες ούτε συγκατοικούν με σύντροφο- είναι 51,4% το 2023,   από 41,8% το 2000.

Αυτοί οι αριθμοί δεν διευκρινίζουν αν οι γυναίκες αναζητούν την αγάπη ή το ορκίζονται, αλλά οι πιο ενημερωμένες έρευνες δείχνουν ότι οι ανύπαντρες γυναίκες φαίνεται να ενδιαφέρονται λιγότερο να παντρευτούν τώρα απ’ ό,τι παλαιότερα. Φαίνεται επίσης ότι είναι λιγότερο πρόθυμες να παντρευτούν από ό,τι οι άνδρες συνάδελφοί τους.

Σε μια έρευνα του Pew Research Center του 2023 σε 5.073 ενήλικες στις ΗΠΑ, το 48% των γυναικών δήλωσε ότι ο γάμος δεν είναι πάρα πολύ ή καθόλου σημαντικός για μια ολοκληρωμένη ζωή, σε σύγκριση με το 39% των ανδρών -από 31% και 28% το 2019.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Σε δημοσκόπηση της Wall Street Journal/NORC το 2024, το 58% των γυναικών ηλικίας 18 έως 29 ετών δήλωσε ότι ο γάμος ήταν τουλάχιστον λίγο σημαντικός για το όραμά τους για το αμερικανικό όνειρο, σε σύγκριση με το 66% των ανδρών.

Τα ποσοστά γάμου τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες βρίσκονται σε πτώση, εν μέρει λόγω της μικρότερης πίεσης για δημιουργία ζευγαριού και των υψηλότερων προσδοκιών για έναν επίδοξο σύντροφο.

«Οι εφαρμογές γνωριμιών κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται ότι μπορεί να υπάρχει πάντα μια καλύτερη επιλογή», δήλωσε η Melissa Kearney, οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο του Maryland.

«Βλέπουν την αναζήτηση συντρόφου για γάμο με τον ίδιο τρόπο που βλέπεις την αναζήτηση ενός υποψηφίου για δουλειά».

Πιο ικανοποιημένοι από τις επιλογές τους οι άντρες

Όμως οι άνδρες φαίνονται πιο ικανοποιημένοι από τις επιλογές τους από ό,τι οι γυναίκες. Μια έρευνα της AEI του 2023 σε γυναίκες με πανεπιστημιακή μόρφωση διαπίστωσε ότι οι μισές από αυτές κατηγόρησαν την εργένικη ζωή τους σε μεγάλο βαθμό στην αδυναμία τους να βρουν κάποιον που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους. Λιγότερο από το ένα τέταρτο των ανύπαντρων ανδρών δήλωσαν το ίδιο.

«Στο βαθμό που κάποιες γυναίκες παραμένουν ανύπαντρες επειδή αυτό θέλουν, αυτό είναι υπέροχο», δήλωσε η Kearney. «Αλλά πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας την πιθανότητα ότι πολλές το κάνουν ως σχέδιο Β επειδή δεν βρίσκουν αυτό που ψάχνουν, και αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει».

«Αγόρια μέχρι τα Χριστούγεννα»

Πέρυσι, η Michele Kirsch είπε στις τρεις ενήλικες κόρες της ότι ήθελε να έχουν «αγόρια μέχρι τα Χριστούγεννα». Είχε ένα όνειρο, τους είχε πει, ότι η καθεμία από αυτές στεκόταν μπροστά στο φωτισμένο δέντρο δίπλα σε «έναν τύπο που του άρεσε το σκι και πήγαινε σε καλό σχολείο».

Το όνειρο αυτό έμεινε ανεκπλήρωτο, παραδέχτηκε η Katie Kirsch, η οποία είναι 30 ετών και διευθύνει το Lume, μια startup εταιρεία προπόνησης ηγεσίας, από τη Νέα Υόρκη. «Ίσως το κάνουμε λάθος».

Η Katie πέρασε το πρώτο μισό του 2024 πηγαίνοντας σε τρία ή τέσσερα ραντεβού την εβδομάδα με άνδρες που γνώρισε σε εφαρμογές στο ίντερνετ, με την ελπίδα να βρει σύζυγο πριν κλείσει τα 30. Μέχρι το τέλος του έτους, είχε μειώσει την αναζήτηση, χαρακτηρίζοντάς την «το μόνο πράγμα στο οποίο μπορείς να αφιερώσεις 10.000 ώρες και να καταλήξεις εκεί που ξεκίνησες».

Πολλοί από τους άντρες που συνάντησε η Katie, όπως είπε, είτε έδειχναν να απωθούνται από τη φιλοδοξία της είτε δεν ήταν αρκετά προσανατολισμένοι στην καριέρα της.

Αισθάνθηκε απογοητευμένη από το πόσοι από τους άνδρες φίλους της είπαν ομοίως ότι περιμένουν από τις μελλοντικές τους συζύγους να δώσουν προτεραιότητα στην οικογένειά τους έναντι της δουλειάς τους.

Ωστόσο, η τύχη της Κέιτι μπορεί να αλλάξει. Πρόσφατα άρχισε να βγαίνει με έναν άνδρα με τον οποίο της τα φτιάξανε και ο οποίος φαίνεται να ενδιαφέρεται για τη δημιουργία οικογένειας και να υποστηρίζει την καριέρα της. Παραδέχτηκε ότι στην αρχή ήταν επιφυλακτική: «Νόμιζα ότι ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό».

«Αν χρειάζομαι συντροφιά, δουλεύω εθελοντικά στο καταφύγιο σκύλων»

Για την Κριστίνα Ράλστιν, μια 31χρονη πυροσβέστρια άγριας γης στην αγροτική Ρεπούμπλικα της Ουάσιγκτον, η οποία δεν πήγε στο κολέγιο, η αγορά ενός σπιτιού ήταν η επιβεβαίωση ότι δεν χρειαζόταν σύντροφο για να είναι ικανοποιημένη. Πλήρωσε 90.000 δολάρια για ένα διαμέρισμα δύο υπνοδωματίων σε μισό στρέμμα γης το 2022.

«Θα το αποπληρώσω μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, οπότε δεν αισθάνομαι ότι πρέπει να είμαι οικονομικά δεμένος με κάποιον», δήλωσε ο Ralstin.

Μετά το τέλος της τελευταίας της σχέσης το 2023 -όταν ανακάλυψε ότι εκείνος ήταν ακόμα στο Tinder- αμφιβάλλει ότι θα έβρισκε κάποιον άλλο που να ευθυγραμμίζεται με τις προοδευτικές της απόψεις στη συντηρητική της πόλη. Έτσι σταμάτησε να ψάχνει.

«Αν χρειάζομαι συντροφιά, δουλεύω εθελοντικά στο καταφύγιο σκύλων», λέει.

Οι οικονομολόγοι λένε ότι τα παντρεμένα ζευγάρια είναι πιο πιθανό να έχουν περιουσιακά στοιχεία όπως σπίτια και αυτοκίνητα, η αξία των οποίων έχει αυξηθεί ταχύτερα από τους μισθούς τα τελευταία χρόνια

Οι ανύπαντροι στις μεγάλες πόλεις όπου οι τιμές των κατοικιών έχουν εκτοξευθεί τα τελευταία χρόνια διαπιστώνουν ότι η οικογενειακή τους κατάσταση έχει δυσχεράνει τα οικονομικά τους.

Αν και το χάσμα πλούτου μεταξύ ανύπαντρων ανδρών και γυναικών φαίνεται να συρρικνώνεται, οι τιμές των ακινήτων συνέβαλαν στο να διπλασιαστεί σχεδόν το χάσμα πλούτου μεταξύ ανύπαντρων και ζευγαριών από το 2010 έως το 2022.

Τα παντρεμένα ζευγάρια είχαν 393.000 δολάρια σε μέσο πλούτο το 2022, σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Τράπεζα του Σεντ Λούις, ενώ οι άγαμοι, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είχαν σύντροφο αλλά δεν ήταν παντρεμένοι, είχαν 80.000 δολάρια.

Διαφορετικές κοσμοθεωρίες

Για την Αλίσια Τζόουνς, το να μην έχει κανέναν άλλον από τον οποίο να εξαρτάται οικονομικά -ή να μοιράζεται το ενοίκιο- είναι το χειρότερο μέρος του να είσαι ελεύθερη.

«Ειδικά με την απειλή των απολύσεων, είναι πολύ πιο αγχωτικό να είσαι μόνος σου», δήλωσε η Τζόουνς, η οποία είναι 38 ετών και εργάζεται στις επικοινωνίες για μια εταιρεία ακινήτων στην Ουάσιγκτον.

Η τελευταία μακροχρόνια σχέση της έληξε πριν από δύο χρόνια λόγω αντικρουόμενων απόψεων για το κοινό τους μέλλον. «Εκείνος ήθελε τον άσπρο φράχτη και εμένα στο σπίτι με τα παιδιά», είπε η Τζόουνς. Αυτό παρά το γεγονός ότι ο μισθός της ήταν σχεδόν 50% υψηλότερος από τον δικό του.

Η Τζόουνς, η οποία αυτοπροσδιορίζεται ως πολιτικά μετριοπαθής, πιστεύει ότι τα ζευγάρια με παιδιά θα πρέπει να μοιράζονται εξίσου τις ευθύνες του νοικοκυριού και της φροντίδας των παιδιών.

Την εξέπληξε το πόσο λίγοι από τους άνδρες που συνάντησε στην Ουάσιγκτον συμμερίζονται αυτή την άποψη. Είτε είχαν παραδοσιακές ιδέες για τον γάμο είτε «ήταν εξαιρετικά  φιλελεύθεροι και ήθελαν να ζήσουν σε ένα βαν και να διασχίσουν τη χώρα με το αυτοκίνητο».

Πριν αποσυρθεί από τα ραντεβού πέρυσι, η Τζόουνς δοκίμασε την τύχη της σε μια εκδήλωση για εργένηδες. Έφυγε με τρία νούμερα – όλα ανήκαν σε γυναίκες που έγιναν φίλες, τις οποίες συναντά τώρα για ποτό ή δείπνο πολλές φορές τον μήνα.

Οι άνδρες στην εκδήλωση, συμφώνησαν οι τέσσερις γυναίκες, έδειχναν να ενδιαφέρονται περισσότερο για τα επιτραπέζια παιχνίδια μπύρας παρά για τους ανθρώπους στο δωμάτιο, οπότε πέρασαν τη νύχτα γνωρίζοντας ο ένας τον άλλον.

Το αυξανόμενο πολιτικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών έχει επιτείνει τις προκλήσεις της εύρεσης αγάπης. Περίπου το 39% των γυναικών ηλικίας 18 έως 29 ετών χαρακτηρίζονται ως φιλελεύθερες το 2024, σύμφωνα, σε σύγκριση με το 25% των ανδρών συνομηλίκων τους. Το χάσμα αυτό έχει υπερτριπλασιαστεί μέσα σε μια δεκαετία: Το 32% των γυναικών και το 28% των ανδρών αποκαλούσαν τους εαυτούς τους φιλελεύθερους το 2014.

Αυτές οι διαφορές δεν αφορούν απλώς τις προτιμήσεις ή τις ψήφους, εξηγεί η καθηγήτρια ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Ντένβερ Galena Rhoades, η οποία ερευνά τις ρομαντικές σχέσεις. Αντίθετα, η πολιτική έχει γίνει έκφραση των «βασικών αξιών» κάποιου για τα πάντα, από την οικονομική ανισότητα έως τη σωματική αυτονομία. «Αντανακλούν τις κοσμοθεωρίες των ανθρώπων», δήλωσε η Rhoades.

Η εκλογή Τραμπ έκανε χειρότερα τα πράγματα

Οι τελευταίες προεδρικές εκλογές και οι πρώτοι μήνες της διακυβέρνησης Τραμπ έχουν εντείνει αυτό το ιδεολογικό χάσμα.

Η Rachael Gosetti, μια 33χρονη κτηματομεσίτρια στη Σαβάνα της πολιτείας της Γκαλερί, δήλωσε ότι χώρισε με τον φίλο της, με τον οποίο έχει έναν 5χρονο γιο, πριν από ένα χρόνο, επειδή είχε κουραστεί να κάνει το μεγαλύτερο μέρος της φροντίδας των παιδιών, του μαγειρέματος και του προγραμματισμού, ενώ παράλληλα κέρδιζε σχεδόν τον διπλάσιο μισθό από τον μισθό του φίλου της.

Δεν έχει βγει ακόμη με κανέναν άλλον εν μέρει επειδή ανησυχεί για την… απαγόρευση των αμβλώσεων.

«Έχω ένα παιδί που δεν μπορώ να αφήσω πίσω μου για να οδηγήσω στη Βιρτζίνια αν είχα μια ανησυχία για την εγκυμοσύνη και σίγουρα δεν μπορώ να αντέξω οικονομικά άλλο ένα παιδί ως ανύπαντρη μητέρα», είπε.

Η Rachael Gosetti εγκατέλειψε τον φίλο της επειδή είχε κουραστεί να είναι έχει όλες τις ευθύνες του σπιτιού και του παιδιού.

Κάνουν μόνες τους παιδί

Η Tina Noohi, η οποία είναι 34 ετών και εργάζεται για μια startup εταιρεία στον τομέα της υγείας, εξακολουθεί να ελπίζει ότι μια μέρα θα την παρασύρει η ζωή.

Αλλά λέει ότι έχει περάσει μεγάλο μέρος του τελευταίου έτους προσπαθώντας να πείσει τον εαυτό της να ξεχάσει τις φαντασιώσεις της για ένα ρομαντικό ευτυχισμένο τέλος.

Συνειδητοποιώντας ότι έμπαινε βιαστικά σε σχέσεις από φόβο μήπως εξαντλήσει το βιολογικό της ρολόι -και ότι το αγαπημένο της κομμάτι των ραντεβού είχε γίνει η ενημέρωση με τις φίλες της την επόμενη μέρα- αποφάσισε να διαχωρίσει την επιθυμία της να βρει σύντροφο από την επιθυμία της να γίνει μαμά.

Η Noohi, η οποία μοιράζει το χρόνο της μεταξύ της Νέας Υόρκης και του Σαν Ντιέγκο, τον τελευταίο καιρό περνάει ώρες ερευνώντας το κίνημα «Single Mothers by Choice» και άρχισε να αποταμιεύει για ένα μωρό με έναν αποταμιευτικό λογαριασμό υψηλής απόδοσης. «Η γονεϊκότητα και η ρομαντική αγάπη δεν χρειάζεται να είναι άρρηκτα συνδεδεμένες», δήλωσε.

Το μόνο εμπόδιο: να πείσει την παραδοσιακή οικογένειά της να συμφωνήσει.

“Frankly, with what is going on in the country, we are all very much affected. Back in Greece, human lives are at stake. I don’t believe that a victory can ease the pain of what is happening. We are saddened by what is happening in Greece, we hope that no one is in danger. Under these circumstances, we’d like to apologize in advance for our joy and enthusiasm. With all due respect, we will celebrate this success and reflect on what is happening back in Greece.”

Greece’s national water polo team has just defeated the perennial power Hungary in the semi-final of the Tokyo Olympics, held in August 2021, securing the first Olympic medal in its history. But captain Ioannis Fountoulis showed the world he wasn’t just a great athlete—like his teammates and coaches, above all else, he is a great person.

Fountoulis was born in 1988 on the beautiful island of Chios, which is famous for two things: the international renowned tree resin known as ‘masticha’, and its water polo tradition. Together with Olympiacos and Vouliagmeni, Nautical Club Chios is one of the three teams that have never dropped out of the first division since its founding in 1986-87. So there was simply no way that Fountoulis wouldn’t take to water polo, especially since he spent his summers at his grandparents’ summer house, where he was always in the sea with his friends.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

The coach of the Reds and the national team, Thodoris Vlachos, always relied on Fountoulis for his leadership and how he provided a vision of success for his younger teammates.

And because his father and uncle were both swimmers at the same Club.

Nevertheless, he would go on to achieve something unique: leaving the Chios club at the age of 21 as the top scorer in the league in 2009, he would join Olympiacos, where he managed to stand out in a top-flight team, and to become its captain for many years. In fact, he remains an active athlete to this day. At the same time, he has achieved a great deal with the national team. At his side, he had a true comrade, and another native of Chios, in Georgios Ntoskas, who helped him adapt to the Reds.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

A born winner, Fountoulis was a perfect fit for the DNA of Olympiacos, which he left only briefly when he transferred to an international powerhouse of water polo, Hungary’s Ferencváros, where he played between 2019 and 2021 – an experience unparalleled for any Greek athlete in terms of professionalism, facilities, and amenities.

He returned to his great love, Olympiacos, more mature than ever and he’ll be ending his prolific career here—although there’s no rush! As long as he’s able and remains competitive, Fountoulis wants to swim and fight for every play, just like he did as a seven-year-old when he first took up the sport. Of course, it was his childhood friends who insisted he stay in the game, which he didn’t love at first. But once water polo finally won him over, he was the first to dive into the pool and the last to leave.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

The milestone year in his life, both sports- and family-wise, arrived in 2018. First, in April, his daughter Myra was born and changed his world; two months later, he made history with Olympiacos by winning the 2017–18 LEN Champions League in Genoa. The Reds beat a home team in the final again, this time the Italian powerhouse Pro Recco, after first overcoming Real Madrid. All of Europe was talking about Olympiacos scaling the summit of European water polo for the second time in its history after 2002.

The Olympiacos and Greek national team coach, Thodoris Vlachos always believed in Ioannis, his leadership skills, and his ability to inspire his younger teammates.

Always there

He remained true to Olympiacos even in the difficult year of 2011, when the Club embarked on a major effort to cover the arrears of previous years. It was then that Fountoulis threw himself into studying to complete his degree in finance. In fact, he even took private lessons to catch up, with the understanding and support of his coach. After a total restart made possible by the unconditional support of Evangelos Marinakis and under the guidance of Michalis Kountouris, Fountoulis emerged as a leading div in the significant growth and development of the amateur sports department.

In 2019, Olympiacos beat Pro Recco, but lost in the final to Ferencváros–just before Fountoulis moved to the latter–after a thrilling match. The Reds came back from 10-7 down to send the match into a penalty shootout (10-10). Three shots (by Gounas, Mylonakis and Argyropoulos) hit the opposition posts, and so the dream of Olympiacos becoming back-to-back Champions League champions was not to be, with the Hungarian team winning their first title in the competition.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Holding the 2023 champion’s trophy. The captain keeps on adding to his trophy collection and leading Olympiacos to new heights.

Four Olympic Games

In Paris, Fountoulis participated in the fourth Olympic Games of his career. It would have been his five, if the army had been a little more understanding about his military service in 2008. When he showed up at boot camp just before the national team began its pre-Games preparation, the plan was him to  stay for two to three days. In the end, though, the army kept him for a straight 40, which irked Sandro Campagna, who cut him from the squad for the Beijing Games, despite his having been an outstanding member of the Greek team wince he was first called up to play for the seniors at the age of 17.

The player had received assurances from the swimming federation that he would be given permission to train regularly with the national team, yet he got caught up in the gears of Greece’s proverbial bureaucracy. So instead of playing at the Beijing Olympics, he got to spend 40 days at a military camp in Corinth.

His Olympic debut came four years later in London, where he looked like a kid in an amusement park, enjoying every moment in the Olympic Village and meeting top athletes such as Rafael Nadal and the players of the US basketball team. He loves sports and going out, watches Giannis Antetokounmpo on television whenever he can, and never misses any of Stefanos Tsitsipas’ tennis matches.

Passing on principles and values to future generations

The great water polo player’s main asset is his tremendous long-range shoot, as well as his intelligent play. He has long since surpassed 1,000 goals in the Greek league, while with Olympiacos he has won 12 Greek championships, 11 Cups, one Super Cup and, of course, the Champions League in Europe. His legacy is great and an inspiration to the next-generation leaders of Olympiacos and the national team.

A prime example is the current captain of the Reds, Dinos Genidounias.

He studied in Los Angeles while playing polo. When the Olympiacos offer arrived, he didn’t have to think about it at all. He put on the red cap in 2015 at the age of just 21, and became one of the top players at the club and in the national team. Having just completed 10 years at the club he holds dear, he had this to say in a recent interview with in.gr:

“I feel blessed to be the captain of this huge team, this historic Club, and in a season where it is turning 100 years old. It is the most beautiful fairy tale… if they had told me some years ago that I would get to live it in real life, I would have said such things don’t even happen in fairy tales.”

With Olympiacos, Genidounias has already won nine Greek Championships and nine Greek Cups. Plus, of course the, Champions League in 2018 in Italy, which was a milestone for him, as well.

Ενα από τα πιο σημαντικά παράσημα του Ολυμπιακού είναι ότι αποτελεί έναν άκρως πετυχημένο πολυαθλητικό σύλλογο. Πρωταγωνιστεί και κατορθώνει σημαντικότατα επιτεύγματα όχι μόνο στα ομαδικά αθλήματα του ποδοσφαίρου, του μπάσκετ, του βόλεϊ, του πόλο και του χάντμπολ αλλά και σε πολλά ατομικά αθλήματα και φυσικά στον τομέα του κλασικού αθλητισμού.

Την ιστορία του τμήματος στίβου του Ολυμπιακού συνθέτουν δύο μεγάλα κεφάλαια. Το πρώτο κεφάλαιο αφορά την περίοδο 1925 – 1933 και το δεύτερο την περίοδο 1953 ως και σήμερα.

Λίγους μήνες μετά την ίδρυση του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς το 1925, ο Ολυμπιακός συμμετέχει για πρώτη φορά σε επίσημους αγώνες στίβου, στους Πανιώνιους Αγώνες.

Σύμφωνα με το «ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ» της 1ης Σεπτεμβρίου 1925: «Δεκαπέντε γυμναστικά σωματεία Αθηνών, Πειραιώς, Αμαρουσίου και των λοιπών επαρχιακών πόλεων, ως και του εξωτερικού εδήλωσαν συμμετοχήν εις τους πανιώνιους αγώνας, εις ους θα αντιπροσωπευθούν διά των μάλλον εκλεκτών αθλητών των.

Εκ των δηλωσάντων συμμετοχήν αναγράφομεν τον Πανελλήνιον, Εθνικόν, Παναθηναϊκόν, Ενωσιν Κωνσταντινουπόλεως, Αμαρούσιον, Ατρόμητον, Απόλωνα, Πανιώνιον, τον Πειραϊκόν Σύνδεσμον και τον Ολυμπιακόν, τον Ηρακλέα Θεσσαλονίκης, τον Παναχαϊκόν Πατρών, τον Προσφυγικόν Γυμν. Σύλλογον Βόλου, τον Παλλεσβιακόν Μυτιλήνης, την Ελλ. Αθλητικήν Ενωσιν Αιγύπτου, την Αμιλλαν Σπάρτης, τον Ορφέα Ξάνθης, τον Ομιλον Φιλάθλων Καλαμών κτλ».

Τα επόμενα οκτώ χρόνια, και αφού το τμήμα στίβου του Ολυμπιακού έχει λάβει επίσημη υπόσταση, σημαντικοί αθλητές και αθλήτριες θα αγωνιστούν εκπροσωπώντας το. Ωσπου το 1933 αναστέλλει τη λειτουργία του. Η κήρυξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου θα βρει την ομάδα σε «χειμερία νάρκη». Μεταπολεμικά θα χρειαστεί να έρθει από το πουθενά μια μυθική μορφή του κλασικού αθλητισμού για να την αφυπνίσει.

Ρεκόρ (22.8 στα 200 μέτρα το 1949 και 10.9 στα 100 μέτρα το 1951), και επιδόσεις του με τα εθνικά χρώματα σε διεθνείς αγώνες τον ξεχωρίζουν από νεαρή ηλικία

Ο αθλητής Βεντίκος

Το 1948, εν μέσω του ελληνικού εμφυλίου πολέμου, το όνομα του νεαρού δρομέα του Παγκρατίου, Παναγιώτη Βεντίκου, γεννημένου το 1927 στην Καλαμάτα, γίνεται όλο και πιο γνωστό στον φίλαθλο κόσμο. Τα προσωπικά του ρεκόρ (22.8 στα 200 μέτρα το 1949 και 10.9 στα 100 μέτρα το 1951), καθώς και σημαντικές επιδόσεις του με τα εθνικά χρώματα σε διεθνείς αγώνες, τον κάνουν να ξεχωρίσει.

Χρόνια αργότερα, σε συνέντευξή του, ο επίσης Μεσσήνιος και πρόεδρος του Ολυμπιακού Σταύρος Νταϊφάς, ο οποίος σε νεαρή ηλικία στην Καλαμάτα ήταν αθλητής του τριπλούν και του άλματος εις ύψος, θα δηλώσει πως εκείνος ήταν που έκανε τον Βεντίκο να ασχοληθεί με τον κλασικό αθλητισμό.

Το 1953, η πρωτοπόρος του γυναικείου αθλητισμού Λουκία Σκριβάνου, μέλος της γυναικείας ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού αλλά και στιβίστρια, συστήνει τον Τάκη Βεντίκο στον γενικό γραμματέα του συλλόγου, Κώστα Καρύδη, ο οποίος του ζητεί να μετακινηθεί στον Ολυμπιακό και να αναλάβει την επανίδρυση του τμήματος στίβου του συλλόγου.

Ο Βεντίκος είναι από τα πιο αξιοσέβαστα μέλη της κοινότητας του κλασικού αθλητισμού και δεν θα δυσκολευτεί να φέρει στο νεοσύστατο τμήμα αρκετούς επιτυχημένους αθλητές και αθλήτριες.

Το ανδρικό και γυναικείο τμήμα στίβου του Ολυμπιακού με αθλητές και αθλήτριες όπως οι Κορομπόκης, Τσαλαμανιός, Ντέμος, Λεμονής, Μαγκλάρας, Ανυφαντάκης, Σκριβάνου, Θωματζίκου, Αθηνέλη, Πάρδου, Παπαγεωργάκη, Κατσίκη κ.ά. κατακτά σημαντικές επιτυχίες. Μέσα σε τρία χρόνια ο Ολυμπιακός ανεβαίνει από την Γ’ Κατηγορία του ΣΕΓΑΣ στην Α’, όπου και πρωταγωνιστεί ως το 1967.

Ομως, την 21η Απριλίου του 1967, η Ελλάδα μπαίνει στον «γύψο» της δικτατορίας των συνταγματαρχών και αυτό θα προκαλέσει απροσπέλαστο εμπόδιο. Η χούντα θα εξαναγκάσει τον πρόεδρο, και μεγάλη δόξα της ομάδας ποδοσφαίρου του Ολυμπιακού, Γιώργο Ανδριανόπουλο σε παραίτηση, ενώ  αναγκάζεται να αποχωρήσει και ο Τάκης Βεντίκος.

Η παρέλαση της ομάδας στίβου του Ολυμπιακού. Είναι 1958 και η φωτογραφία μοιάζει να κρύβει… χίλιες λέξεις

Επανεκκίνηση

Ολυμπιακός και Βεντίκος δεν το βάζουν κάτω και όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν και πάλι, η προσπάθεια για το τμήμα στίβου του Ολυμπιακού ξαναξεκινά. Κομβικής σημασία απόφαση και πράξη είναι η ίδρυση τμημάτων υποδομής στο Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης, που γίνεται το εκκολαπτήριο δεκάδων αθλητών και αθλητριών.

Το 1984 είναι μια ξεχωριστή στιγμή για τον Ολυμπιακό καθώς ο σύλλογος κατακτά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανωμάλου Δρόμου, στα Τρίκαλα. Οι ατομικές επιδόσεις δεν λείπουν, αλλά ο Βεντίκος έχει ως στόχο την καθιέρωση του Ολυμπιακού σε συλλογικό επίπεδο.

Τίτλοι

Το τέλος του 20ού αιώνα είμαι προ των πυλών και με συμπαραστάτη του τον Γιώργο Γλου, ο ακούραστος Βεντίκος σχδιάζει και συντονίζει την άφιξη σπουδαίων αθλητών του στίβου. Κεντέρης, Παπακώστας, Τερζιάν, Ιακωβάκης, Πολιάς, Γκούσης, Τσάτουμας, Μελέτογλου, Γελασάκης, Δημότσιος, Θάνου, Μανιάνι, Χαλκιά, Μπακογιάννη, Ξάνθου, Δεβετζή, Ρεντούμη, Πέρρα κ.ά. γίνονται μέλη της ομάδας του Ολυμπιακού.

Το 2003 στο Ναύπλιο και το 2005 στο Λιτόχωρο, η ανδρική ομάδα κατακτά και πάλι το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανωμάλου Δρόμου. Το 2006 είναι μια σπουδαία χρονιά, καθώς ο Ολυμπιακός κατακτά για πρώτη φορά στην ιστορία του το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανοιχτού Στίβου Ανδρών. Το ίδιο θα πράξει συνεχόμενα ως το 2014, και επίσης από το 2016 ως το 2020 και το 2022. Η γυναικεία ομάδα κατακτά το αντίστοιχο πρωτάθλημα το 2010.

Στον κλειστό στίβο οι άνδρες του Ολυμπιακού κατακτούν από το 2010 ως το 2020 όλα τα πρωταθλήματα πλην του 2014.

Οντας άνθρωπος του στίβου, ο Βεντίκος δεν θα δυσκολευτεί το 1953 να φέρει στο νεοσύστατο τμήμα, το οποίο κλήθηκε να αναλάβει, αρκετούς επιτυχημένους αθλητές και αθλήτριες

Ακούραστος εργάτης

Ο Τάκης Βεντίκος έφυγε από τη ζωή τον Οκτώβριο του 2017, σε ηλικία 90 ετών. Οσοι τον έζησαν και συνεργάστηκαν μαζί του μιλούν για έναν σπάνιας αξίας άνθρωπο, δοτικό και τίμιο. Για έναν ακούραστο εργάτη του αθλητισμού. Ασταμάτητο, τελειομανή, γεμάτο ευθύνη για το λειτούργημα που έκανε. Ψυχή του τμήματος στίβου του Ολυμπιακού, σπουδαίο κεφάλαιο της ιστορίας του συλλόγου και εργάτη του κλασικού αθλητισμού, που πέτυχε απόλυτα σαν αθλητής, προπονητής και παράγοντας.

Το 2013, με αφορμή την επέτειο 60 χρόνων από την ίδρυση του τμήματος στίβου του Ολυμπιακού, ο ίδιος ο Τάκης Βεντίκος είχε αναφέρει: «Το τμήμα στίβου ιδρύθηκε το 1953. Στις 16 Νοεμβρίου στην παλιά και ιστορική Λέσχη του συλλόγου μας στη Μαρίνα Ζέας. Τότε ήμουν πρωταθλητής και είχα το δελτίο μου στο Παγκράτι.

Είχε αποφασιστεί ο Ολυμπιακός να φτιάξει τμήμα στίβου και ανέθεσαν σ’ εμένα τη δημιουργία του. Πήρα μεταγραφή στον Ολυμπιακό και ξεκίνησα προπονήσεις ως αθλητής στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων.

Ξεκίνησα ως αθλητής-προπονητής, στη συνέχεια έγινα αρχιπροπονητής και έφορος. Είναι πολλοί οι αθλητές και οι αθλήτριες του Ολυμπιακού που κέρδισαν μετάλλια σε Βαλκανικούς Αγώνες, σε Μεσογειακούς Αγώνες, Ολυμπιακούς Αγώνες και Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Για μένα ο Ολυμπιακός είναι όλη μου η ζωή».

«Ειλικρινά, με ό,τι συμβαίνει στη χώρα έχουμε επηρεαστεί όλοι πάρα πολύ. Πίσω στην Ελλάδα κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές. Δεν πιστεύω ότι μια νίκη μπορεί να απαλύνει τον πόνο για ό,τι συμβαίνει. Μας θλίβει ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, ευχόμαστε να μην κινδυνεύσει κανείς. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ζητάμε προκαταβολικά ένα “συγγνώμη” για τη χαρά και τον ενθουσιασμό μας. Με όλο τον σεβασμό, θα πανηγυρίσουμε αυτή την επιτυχία και θα σκεφτούμε όσα γίνονται πίσω στην Ελλάδα».

Η εθνική ομάδα του πόλο μόλις έχει νικήσει με εμφατική εμφάνιση την παγκόσμια δύναμη Ουγγαρία στον ημιτελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο τον Αύγουστο του 2021 εξασφαλίζοντας το πρώτο ολυμπιακό μετάλλιο στην ιστορία της αλλά ο αρχηγός Γιάννης Φουντούλης μάς θυμίζει ότι εκτός από ένας τρομερός αθλητής είναι πάνω απ’ όλα ένας σπουδαίος άνθρωπος, όπως φυσικά και οι συμπαίκτες και οι προπονητές τους.

Ο τεχνικός των Ερυθρολεύκων και της εθνικής ομάδας Θοδωρής Βλάχος πόνταρε πάντα πάνω στον Γιάννη για τις ηγετικές του ικανότητες και για το πώς έδινε όραμα στους νεότερους συμπαίκτες του

Γεννήθηκε το 1988 στο πανέμορφο νησί της Χίου, το οποίο εκτός από τη μαστίχα περηφανεύεται και για το πόλο. Ο Ναυτικός Ομιλος Χίου είναι μαζί με τον Ολυμπιακό και τη Βουλιαγμένη οι τρεις ομάδες που δεν έχουν λείψει ποτέ από την Α1 κατηγορία από την περίοδο 1986-87 που θεσπίστηκε. Δεν ήταν δυνατόν, επομένως, ο Φουντούλης να μην αγαπήσει την υδατοσφαίριση και μάλιστα από τη στιγμή που όλη μέρα τα καλοκαίρια στο εξοχικό του παππού και της γιαγιάς του βρισκόταν συνέχεια στη θάλασσα με τους φίλους του. Πόσω μάλλον, όταν ο μπαμπάς και ο θείος του ήταν αμφότεροι κολυμβητές του Ναυτικού Ομίλου.

Αυτό που έχει καταφέρει είναι μοναδικό καθώς φεύγοντας στα 21 του ως πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με τη Χίο το 2009 για να έρθει στον Ολυμπιακό κατάφερε να ξεχωρίσει σε μια κορυφαία ομάδα, να γίνει αρχηγός της για πολλά χρόνια και να έχει ζήσει μαζί μοναδικές στιγμές μέχρι και σήμερα όπου παραμένει εν ενεργεία αθλητής της. Παράλληλα, δεν λείπουν οι διακρίσεις με την Εθνική. Δίπλα του είχε «αδελφό» τον συντοπίτη του Χιώτη Γιώργο Ντόσκα που τον βοήθησε να εγκλιματιστεί στους Ερυθρόλευκους.

Γεννημένος νικητής, ο Γιάννης Φουντούλης ταίριαξε απόλυτα με το DNA του Ολυμπιακού, τον οποίο άφησε μόνο για λίγο, όταν έκανε το άλμα προς την παγκόσμια δύναμη του πόλο, την ουγγρική Φερεντσβάρος, στην οποία αγωνίστηκε για μία διετία (2019-2021). Μια εμπειρία ανεπανάληπτη για οποιονδήποτε έλληνα αθλητή σε ό,τι αφορά τον επαγγελματισμό, τις παροχές, τις εγκαταστάσεις κ.τ.λ.

Επέστρεψε στη μεγάλη του αγάπη πιο ώριμος από ποτέ και εδώ θα κλείσει την πλούσια καριέρα του (δεν βιάζεται ακόμα). Οσο τον κρατάνε τα πόδια του και παραμένει ανταγωνιστικός επιθυμεί να κολυμπάει και να παλεύει για κάθε φάση, όπως έκανε από 7 χρονών παιδάκι, όταν ασχολήθηκε για πρώτη φορά με το πόλο. Χρειάστηκε βέβαια σε εκείνη την τρυφερή ηλικία να επιμείνει η παρέα του προκειμένου να μην το εγκαταλείψει, καθώς αρχικά δεν το αγαπούσε πολύ. Μόλις όμως τον κέρδισε οριστικά η υδατοσφαίριση, πήγαινε πρώτος στην πισίνα και έφευγε τελευταίος.

Η χρονιά-ορόσημο στη ζωή του, αθλητικά αλλά και οικογενειακά, ήταν το 2018. Αρχικά τον Απρίλιο ήρθε στη ζωή η κορούλα του Μάιρα και από τότε τον τρέλανε, και δύο μήνες αργότερα έγραψε ιστορία με τον Ολυμπιακό κατακτώντας το Τσάμπιονς Λιγκ στη Γένοβα της Ιταλίας, με μια συγκλονιστική εμφάνιση απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης του πόλο και την ιταλική Προ Ρέκο. Ολη η Ευρώπη συζητούσε για τον μεγάλο Ολυμπιακό που έφτανε για δεύτερη φορά στην ιστορία του στην κορυφή της Ευρώπης μετά το 2002.

Ο τεχνικός των Ερυθρολεύκων και της εθνικής ομάδας Θοδωρής Βλάχος πόνταρε πάντα πάνω στον Γιάννη για τις ηγετικές του ικανότητες και για το πώς έδινε έμπνευση στους νεότερους συμπαίκτες του.

Πάντα εκεί

Από τον Ολυμπιακό δεν έφυγε ούτε τα (λίγα) δύσκολα χρόνια 2011, όταν λάμβανε χώρα η μεγάλη προσπάθεια του Ερασιτέχνη να καλύψει όλα τα χρέη προηγούμενων ετών. Ηταν τότε που ο Φουντούλης το έριξε στο διάβασμα για να ολοκληρώσει τις σπουδές του στα Χρηματοοικονομικά. Μάλιστα παρακολούθησε μέχρι και ιδιαίτερα μαθήματα για να καλύψει τα κενά, έχοντας πάνα την κατανόηση και στήριξη του προπονητή του Θοδωρή Βλάχου. Επειτα από το ολικό restart χάρη στην αμέριστη στήριξη του Βαγγέλη Μαρινάκη και υπό την καθοδήγηση του Μιχάλη Κουντούρη, αναδείχθηκε σε σπουδαία μορφή της γιγάντωσης του Ερασιτέχνη.

Το 2019 ο Ολυμπιακός ξανακέρδισε την Προ Ρέκο, αλλά ηττήθηκε στον τελικό με τη Φερεντσβάρος – λίγο πριν μετακομίσει σε αυτήν ο Φουντούλης – ύστερα από έναν συγκλονιστικό αγώνα. Οι Ερυθρόλευκοι επέστρεψαν από το 10-7 και έστειλαν τον αγώνα στα πέναλτι (10-10). Τρία από αυτά (του Γούνα, του Μυλωνάκη και του Αργυρόπουλου) σταμάτησαν στα δοκάρια του Βόγκελ και έτσι δεν ήρθε το back to back στο Τσάμπιονς Λιγκ, με την ουγγρική ομάδα να κατακτά τον πρώτο της τίτλο στη διοργάνωση.

Με το τρόπαιο του πρωταθλητή του 2023 στα χέρια. Ο αρχηγός συνεχίζει να γεμίζει τη συλλογή του με τίτλους, οδηγώντας τον Ολυμπιακό σε νέες κορυφές

Οι τέσσερις Ολυμπιακοί Αγώνες

Στο Παρίσι, ο Γιάννης Φουντούλης συμμετείχε στους 4ους Ολυμπιακούς Αγώνες της καριέρας του. Κανονικά, θα είχε ήδη γράψει πέντε συμμετοχές, αν υπήρχε καλύτερη συνεννόηση για τη στρατιωτική του θητεία το 2008.  Παρουσιάστηκε λίγο πριν από την προετοιμασία της Εθνικής με σκοπό να μείνει για 2-3 μέρες. Τελικά τον κράτησαν 40, με αποτέλεσμα να τσαντιστεί ο Σάντρο Καμπάνια και να τον κόψει από την αποστολή για το Πεκίνο, παρά το γεγονός ότι τον είχε ξεχωρίσει από τα 17 του, όταν και τον κάλεσε για πρώτη φορά στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.

Ο διεθνής πολίστας είχε λάβει τη διαβεβαίωση από την Κολυμβητική Ομοσπονδία ότι θα του δοθεί άδεια για να κάνει κανονικά προετοιμασία με την εθνική ομάδα, αλλά έμπλεξε στα γρανάζια της ανίκητης ελληνικής γραφειοκρατίας. Ετσι αντί να βρεθεί στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου, έμεινε για 40 μέρες στην Κόρινθο.

Το βάπτισμα του πυρός στην κορυφαία διοργάνωση το έλαβε τέσσερα χρόνια αργότερα στο Λονδίνο και έμοιαζε σαν παιδί σε λούνα παρκ, απολαμβάνοντας κάθε στιγμή στο Ολυμπιακό Χωριό και τις συναντήσεις με κορυφαίους αθλητές, όπως τον Ράφα Ναδάλ ή την ομάδα των ΗΠΑ στο μπάσκετ, Λατρεύει άλλωστε τα σπορ και ξενυχτά, όποτε μπορεί, για να δει τον Γιάννη Αντετοκούνμπο ενώ δεν χάνει αγώνες του Στέφανου Τσιτσιπά.

Μεταφέροντας αρχές και αξίες στις επόμενες γενιές

Μεγάλο ατού του διεθνούς περιφερειακού το τρομερό σουτ από μακριά, αλλά και η οξυδέρκεια στο παιχνίδι του. Εχει ξεπεράσει προ πολλού τα 1.000 γκολ στο ελληνικό πρωτάθλημα, ενώ με τον Ολυμπιακό έχει κατακτήσει 12 πρωταθλήματα Ελλάδος, 11 Κύπελλα, 1 Σούπερ Καπ και φυσικά το  Τσάμπιονς Λιγκ στην Ευρώπη. Η κληρονομιά του είναι μεγάλη και έχει εμπνεύσει τους επόμενους ηγέτες του Ολυμπιακού και της Εθνικής ομάδας.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι ο νυν αρχηγός των «ερυθρολεύκων» Ντίνος Γεννηδουνιάς. Σπούδαζε στο Λος Αντζελες παίζοντας παράλληλα πόλο. Οταν έφθασε η πρόταση του Ολυμπιακού, δεν χρειάστηκε να το σκεφτεί καθόλου. Φόρεσε το σκουφάκι των «ερυθρολεύκων» το 2015, σε ηλικία μόλις 21 ετών, και έγινε ένας εκ των κορυφαίων παικτών του συλλόγου αλλά και της Εθνικής ομάδας.

Εκλεισε αισίως 10 χρόνια στον σύλλογο της καρδιάς του και είχε δηλώσει σε πρόσφατη συνέντευξή του στο in.gr: «Νιώθω ευλογημένος που είμαι ο αρχηγός σε αυτή την τεράστια ομάδα, σε αυτόν τον ιστορικό σύλλογο, και μάλιστα σε μια σεζόν όπου κλείνει τα 100 χρόνια ζωής. Είναι το πιο όμορφο παραμύθι που αν μου το έλεγαν πριν κάποια χρόνια ότι θα το ζήσω θα τους έλεγα ότι αυτά δεν γίνονται ούτε στα παραμύθια». Με τον Ολυμπιακό ο Ντίνος Γεννηδουνιάς έχει κατακτήσει ήδη 9 πρωταθλήματα και 9 Κύπελλα Ελλάδας και φυσικά και για αυτόν σταθμός ήταν η κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ το 2018 στην Ιταλία.