Είναι σχεδόν κοινότοπη η διαπίστωση ότι στις δημοσκοπήσεις του τελευταίου διαστήματος βλέπουμε το παράδοξο, την ώρα που η κυβέρνηση εμφανίζεται να έχει απέναντί της ένα εντυπωσιακό τείχος δυσαρέσκειας και μια κρίση νομιμοποίησης χωρίς προηγούμενο, η αντιπολίτευση όχι μόνο να μην ωφελείται δημοσκοπικά από αυτή τη συνθήκη αλλά να δείχνει ότι αντιμετωπίζεται και αυτή ως ουσιωδώς απονομιμοποιημένη στα μάτια μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης.
Προφανώς ένας τρόπος να ερμηνευτεί η φαινομενικά παράδοξη ταυτόχρονη αποδοκιμασία της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης θα ήταν να σταθούμε στον κατακερματισμό της «αριστερά του κέντρου» αντιπολίτευσης που εκ των πραγμάτων παραπέμπει σε ασυνεννοησία και κατά συνέπεια αδυναμία διαμόρφωσης ενός εναλλακτικού πόλου διακυβέρνησης.
Ενας άλλος θα ήταν να υπενθυμίσουμε ότι ακριβώς επειδή η κοινωνία δεν διαθέτει μνήμη χρυσόψαρου, εύλογα η δυσαρέσκεια στρέφεται εναντίον όλων των κομμάτων που έχουν ασκήσει κυβερνητική εξουσία τα τελευταία χρόνια. Ομως, και πάλι μένουμε στην επιφάνεια.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Πιστεύω πως η αιτία θα πρέπει να αναζητηθεί στον τρόπο που εδώ και δεκαετίες υπονομεύτηκε συστηματικά η ίδια η δυνατότητα της πολιτικής ως πεδίου όπου διαμορφώνονται εναλλακτικές. Η αλλεπάλληλη υποκατάσταση της πολιτικής από κάθε λογής «μονοδρόμους» και «αυτόματους πιλότους», από τον «ευρωπαϊκό δρόμο» και τα Μνημόνια έως τις «επιταγές των αγορών», έως την αναγόρευση του «υπαρκτού νεοφιλελευθερισμού» σε «κανονικότητα», το μόνο που είχαν ως αποτέλεσμα ήταν μια διαρκής ακύρωση της δυνατότητας να ασκείται πολιτική και να υπάρχει ουσιώδης πολιτική αντιπαράθεση, ιδίως από τη στιγμή που ούτως ή άλλως είχε κυριαρχήσει μια αντίληψη της πολιτικής ως πρωτίστως επικοινωνίας και αισθητικής. Ολα αυτά, με τη σειρά τους, διαμόρφωσαν και ένα πολιτικό προσωπικό που ολοένα και περισσότερο, ανεξαρτήτως τεχνικής αποτελεσματικότητας, δεν διαθέτει βασικές δεξιότητες ερμηνείας και κατανόησης των κοινωνικών δυναμικών ή αντίληψης του σχεδιασμού πολιτικής πέραν της πεπατημένης (συμπεριλαμβανομένης της πεπατημένης συνθηματολογίας). Με προφανές αποτέλεσμα μια δομική αδυναμία να εμπνεύσουν την κοινωνία, ακόμη και στη σημερινή συνθήκη «μειωμένων προσδοκιών».
Ο δείκτης μελλοντικής αύξησης μισθών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που δημοσιεύτηκε πριν από δύο εβδομάδες προέβλεψε ότι οι μισθοί στην ευρωζώνη θα αυξηθούν μόλις κατά 1,5%, όταν πριν από έναν χρόνο η αύξηση που προβλεπόταν για τη χρονιά που μας πέρασε έφτανε το 5,3%. Το κλίμα γύρισε.
Ο συγκεκριμένος δείκτης, που χρησιμοποιείται για να δει η ΕΚΤ σε ποιο επίπεδο θα κινηθεί ο πληθωρισμός και να πάρει τις αποφάσεις της για τα επιτόκια και αν της επιτρέπει να τα μειώσει, δεν πτόησε την ελληνική κυβέρνηση που επέλεξε για πέμπτη συνεχή χρονιά να αυξήσει τον κατώτατο μισθό με το υψηλότερο ποσοστό των εκτιμήσεων. Στην υπόλοιπη Ευρώπη μαζεύονται, στην Ελλάδα απλωνόμαστε και φαίνεται ότι μας «παίρνει». Η αλήθεια είναι ότι έχουμε και πολύ δρόμο να καλύψουμε.
Η αύξηση της τάξεως του 6% του κατώτατου μισθού, που ενέκρινε χθες το Υπουργικό Συμβούλιο, δεν είναι διόλου αμελητέα ως ποσοστό. Αλλά πλέον δεν είναι αμελητέα και ως απόλυτο μέγεθος, καθώς σε ετήσια βάση σε έναν καθαρό μηνιαίο μισθό 743 ευρώ προσθέτει συνολικά πάνω από 470 ευρώ στον νέο εργαζόμενο. Για τους δικαιούχους των τριετιών είναι ακόμα παραπάνω.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Το θέμα είναι ότι με τρέχοντα πληθωρισμό κάτω από το 3% και με υπερδιπλάσια αύξηση στον κατώτατο, μας τελειώνει και το επιχείρημα της μείωσης των πραγματικών εισοδημάτων. Για την ακρίβεια, ποτέ δεν υπήρξε επιχείρημα που να στέκει σε οποιαδήποτε λογική συζήτηση με αφετηρία τον μισθό των νεοεισερχομένων. Για τους υψηλότερους μισθούς το συζητούμε, αλλά για αυτούς σπανίως τοποθετούνται ειδικά τα κόμματα της αντιπολίτευσης στον δημόσιο διάλογο. Ενα μείγμα φόρων του παρελθόντος και μια δυσκολία των επιχειρήσεων από πλευρά μεγέθους να ανταποκριθούν σε υψηλότερους μισθούς τους κρατά καθηλωμένους και με ροκανισμένη αγοραστική δύναμη. Για αυτό και η κυβέρνηση υπόσχεται αλλαγές στην κλίμακα των μισθωτών, που θα ανακοινωθούν τον Σεπτέμβριο.
Για τους δικαιούχους του κατώτατου μισθού, όμως, με σωρευτική ακρίβεια 18,1% την τελευταία πενταετία, η αύξηση στον κατώτατο φτάνει το 35,4%. Σχεδόν «double score», παρά την γκρίνια. Υπερκαλύφθηκε ο πληθωρισμός της τελευταίας τριετίας, αλλά μαζί μειώθηκε και το τεράστιο μισθολογικό χάσμα που δημιουργήθηκε την προηγούμενη δεκαετία με την υπόλοιπη Ευρώπη. Εκλεισε έστω και μερικώς η ψαλίδα. Προφανώς έχουμε πάρα πολύ δρόμο να διανύσουμε για να πλησιάσουμε έστω στην απόσταση που είχαμε από την υπόλοιπη Ευρώπη πριν από τη δική μας κρίση. Αλλά μειώνουμε τη διαφορά.
Για να το πετύχουμε ως χώρα, βάζουν πλάτη οι δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις κάθε μεγέθους. Αυτές πληρώνουν τις αυξήσεις, από το προϊόν που παράγουν και με το ρίσκο που παίρνουν οι μέτοχοί τους. Η κυβέρνηση έχει έναν ρόλο, να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να πετυχαίνουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κερδοφορία. Το να ακούς από έμπειρους πολιτικούς ως μομφή την υψηλή κερδοφορία των επιχειρήσεων που επιτυγχάνεται τα τελευταία χρόνια είναι σαν να μην καταλαβαίνεις πώς λειτουργεί η οικονομία. Χωρίς αυτή την κερδοφορία δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε ούτε για σύγκλιση ούτε για αύξηση έστω του κατώτατου ούτε γενικά για οικονομία.
Στο μακρινό 1980, που κυβερνούσε η ΝουΔου υπό τον ευπρεπή και ευπατρίδη Γεώργιο Ράλλη, η τότε κυβέρνηση προ του φοβερού κινδύνου που αντιπροσώπευε κατά τις θεωρίες συνωμοσίας της εποχής η έλευση των πασόκων στην εξουσία, αποφάσισε να λάβει δραστικά μέτρα για την ανακοπή του κύματος. Υπουργός Συντονισμού (κάτι σαν Οικονομίας και Οικονομικών μαζί) ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο πατέρας του Κυριάκου. Διαπιστώνοντας λοιπόν η κυβέρνηση Ράλλη, με τους πρωτόγονους τρόπους μέτρησης της κοινής γνώμης που χρησιμοποιούνταν τότε, ότι η μεγάλη δύναμη του ΠΑΣΟΚ είναι μεταξύ του αγροτικού κόσμου, αποφάσισε να δώσει οικονομική ενίσχυση 5.000 δραχμών σε κάθε αγρότη! Το πράγμα έλαβε διαστάσεις πολιτικής κίνησης μείζονος σημασίας, καθώς όλοι (στην κυβέρνηση) πίστευαν ότι οι αγρότες, με το που θα έβαζαν το πεντοχίλιαρο στην τσέπη, θα γυρνούσαν την πλάτη στον Ανδρέα και το ΠΑΣΟΚ του. Λίγους μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο του ’81, αποδείχθηκε το (μεγάλο) λάθος: το ΠΑΣΟΚ σάρωσε με 48%, και σε ορισμένους αγροτικούς νομούς, όπως της Ηλείας, για παράδειγμα, τα ποσοστά ξεπέρασαν και το 60%!
Επιμύθιο: αν στην κυβέρνηση πιστεύει κάποιος ότι με την αύξηση του κατώτατου μισθού, κατά 50 ευρώ, θα γυρίσει το κλίμα υπέρ της, νομίζω ότι πριν από όλα, πρέπει να γυρίσει πλευρό. Θα πιαστεί…
«Ναυτία» στην Ερυθρά ΘάλασσαΑκουσα χθες τον Θάνο Πλεύρη, στα Παραπολιτικά, να εκθειάζει αυτά τα παλικάρια της σχολής υπαξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, που φώναζαν αυτό το σύνθημα κατά της Τουρκίας. Και είπε ο Πλεύρης ακόμη στη συνομιλήτριά του Νίκη Λυμπεράκη ότι «τέτοιους θέλει» για να στελεχώσουν τις καινούργιες φρεγάτες. Μπράβο, θα πω, στον (πρώην) υπουργό. Ειδικά για την επισήμανση «καινούργιες» φρεγάτες. Γιατί αν θυμάμαι καλά τις παλιές στελέχωναν παλαιότεροι απόφοιτοι της ίδιας σχολής, οι οποίοι, όχι μόνο δεν ήθελαν να ταξιδέψουν στην Ερυθρά Θάλασσα για να ενταχθούν στη διεθνή δύναμη που προστατεύει τη ναυσιπλοΐα στην περιοχή, αλλά δεν έδειξαν ιδιαίτερο ενθουσιασμό για να μπορέσει να στελεχωθεί η πρώτη φρεγάτα που εστάλη. Διάφοροι κακεντρεχείς – όχι εγώ – είχαν αποδώσει σχεδόν οργανωμένη άρνηση στον φόβο, εκτίμηση την οποία απορρίπτω, διαρρήδην.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Δεν το έκαναν από φόβο, αλλά γιατί στην Ερυθρά Θάλασσα δεν υπάρχουν Τούρκοι, παρά μόνο μερικοί ξυπόλητοι αντάρτες Χούθι. Οπότε αντέδρασαν διότι δεν ήταν στα κυβικά τους οι «απέναντι», απλά…
ΝταηλίκιαΓελάτε; Μη γελάτε. Διότι σε όλη αυτή την ανοησία που έγινε στην παρέλαση, και έσπευσαν να την επικροτήσουν πολλοί και διάφοροι (της κυρίας Λατινοπούλου συμπεριλαμβανομένης), υπάρχει μια πραγματικότητα, την οποία ουδείς πρέπει να παραγνωρίζει. Το ηθικό του στρατεύματος δεν διατηρείται σε υψηλά επίπεδα με συνθήματα. Συνθήματα φωνάζουν και στα γήπεδα. Το υψηλό ηθικό καλλιεργείται, διατηρείται και αυξάνει, όταν οι στρατοί εκπαιδεύονται σωστά, αφομοιώνουν απολύτως την εκπαίδευση, και διατηρούνται σε εγρήγορση για να προσφέρουν επί του πεδίου ό,τι σπούδασαν στα θρανία.
Τα υπόλοιπα θυμίζουν τον Ζήκο στη γνωστή ταινία «Της κακομοίρας», που φωνάζει στον Ρίζο «μαλώνεις ρε, μαλώνεις; Πες ότι μαλώνεις ρε, να πεθάνεις τώρα». Κι όταν ο άλλος του απαντάει «μαλώνω ρε, μαλώνω», ο Ζήκος που έχει βάλει την κυρα-Δέσποινα υποτίθεται για να τον συγκρατεί, του απαντάει «μαλώνεις, ε; Ε, τότε δεν μαλώνω εγώ». Κι ύστερα γυρίζει στους υπόλοιπους που είναι παρόντες στη σκηνή και τους λέει «του την έσκασα, τον εξευτέλισα»!
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Με φοβίζουν εμένα αυτά τα νταηλίκια. Και περισσότερο με φοβίζει, όταν υπάρχουν κάποιοι που τα χειροκροτούν…
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });(Φαντάζομαι ότι ο υπουργός κ. Δένδιας δεν θα μείνει στα λόγια με τον πειθαρχικό έλεγχο των υπαξιωματικών. Επίσης, επειδή και προ μηνών είχε διατάξει έναν πειθαρχικό έλεγχο για κάτι ικάρους που έκαναν τους μάγκες στην Αγια-Σοφιά, ποιο ακριβώς ήταν το αποτέλεσμα του πειθαρχικού ελέγχου;)
Σύγχυση με την υπόθεση των ΤεμπώνΚαι η ζωή με τα Τέμπη, και όλη αυτή τη σύγχυση που έχει δημιουργηθεί σχετικά με το τι ακριβώς – τι πραγματικά – συμβαίνει, συνεχίζεται αδιάλειπτα. Χθες, είχαμε νέα παρέμβαση της προέδρου του συλλόγου συγγενών θυμάτων του δυστυχήματος, της κυρίας Καρυστιανού. «Ασφυκτιούμε» υπογράμμισε στη νέα της ανάρτηση, και όπως εξήγησε, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι καταστρατηγείται το κράτος Δικαίου. Μαζεύω όλη μου τη σοβαρότητα και όλο μου τον σεβασμό για τους συγγενείς των θυμάτων, και ψάχνω να βρω κι εγώ, τι έχει προκύψει πάλι, και προκαλεί την έκρηξη της προέδρου. Διαπιστώνω τα ακόλουθα, τα οποία και παραθέτω: η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, η κυρία Αδειλίνη, αποφασίζει να απαλλάξει από την υπόθεση την κυρία Αποστολάκη, εποπτεύουσα των ανακρίσεων και των ερευνών του δυστυχήματος, εξαιτίας του γεγονότος ότι η γυναίκα έχασε το παιδί της, τον Βασ. Καλογήρου, και εξ αυτού του λόγου απέχει καιρό από τα καθήκοντά της. Η κυρία Αδειλίνη, διορίζει στη θέση της κυρίας Αποστολάκη, τον αντεισαγγελέα Εφετών Λάρισας κύριο Λάμπρο Τσόγκα. Γιατί το κάνει αυτό; Διότι πρέπει να ολοκληρωθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται η έρευνα, ώστε κάποια στιγμή να φτάσει η υπόθεση στο ακροατήριο.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); }); Δίψα για νέες συγκεντρώσειςΓιατί τον κ. Τσόγκα και όχι οιονδήποτε άλλο; Διότι είναι ο αρχαιότερος εισαγγελέας στη Λάρισα, και εξ αυτού του λόγου, τον διορίζει μέχρι πέρατος των ανακρίσεων, και της κύριας έρευνας. Αυτή είναι η καταστρατήγηση του κράτους Δικαίου. Περί τις 7.000 ακόλουθοι της κυρίας Καρυστιανού στο Facebook, άσχετοι οι περισσότεροι με το θέμα, της κάνουν like και αρκετοί εξ αυτών της ζητούν να κάνει κάλεσμα για νέες συγκεντρώσεις. Θέλουν «κάθε μέρα στον δρόμο», όπως της γράφουν. Αλλοι δίνουν ραντεβού στην πανελλαδική απεργία της 9ης Απριλίου. Και μια ενθουσιώδης κυρία, της γράφει: «Καλή λευτεριά Καπετάνισσα, ο λαός είναι μαζί σου»!!!
Από σεμνότητα φαντάζομαι η «καπετάνισσα» δεν απαντάει σε κανένα από τα σχόλια των οπαδών-ακολούθων, αλλά εμένα δεν μου βγάζεις από το μυαλό ότι έχει μπλέξει πολύ το πράγμα με αυτή την ιστορία. Ακόμη δεν έχουμε δει τίποτε, αυτή είναι η αίσθησή μου…
Κοινά ψηφοδέλτιαΤα δε κόμματα της Κεντροαριστεράς είναι εντελώς αλλού ‘ντ’ αλλού! Ο,τι θυμούνται χαίρονται, κι ό,τι χαίρονται, θυμούνται. Εκείνος ο φουκαράς ο Φάμελλος, που καταλαβαίνει ότι μετράει μέρες στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ (όνειρο ήταν και πάει, μην τον ξυπνάτε μόνο), εισηγήθηκε με κάθε σοβαρότητα τη συγκρότηση… κοινών ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ, και μάλιστα πριν από την προκήρυξη των εκλογών, όποτε και αν αυτές πραγματοποιηθούν! Με κάθε σοβαρότητα, λέμε. Οπότε το πρώτο που σκέφτεσαι είναι ότι ο άνθρωπος, όντας εκτός τόπου και χρόνου, έχει από τη μια την ανάσα του Πολάκη στον σβέρκο, κι από την άλλη τη θαμπή εικόνα του Τσίπρα, να έρχεται από μακριά, οπότε σου λέει, άσε να κάνω μια πρόταση για κοινά ψηφοδέλτια με το ΠΑΣΟΚ, μήπως και τους κόψω τον δρόμο. Το δυστύχημα (γι’ αυτόν) είναι ότι εκείνος ο Ανδρουλάκης, όχι μόνο δεν τσίμπησε, αλλά του το ξέκοψε με τη μια, χθες στο Οpen.
Δεν υπάρχει σωτηρία, βρε Σωκράτη. Ασ’ το να πάει, άσ’ το.
Ο πολιτικός χρόνος που πιέζει και τα κενά εκπροσώπησης που διαμορφώνονται εκατέρωθεν σήμερα φαίνεται πως οδηγούν και σε βεβιασμένες κινήσεις. Παρά τη φθορά της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, εξακολουθεί ένα μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης όχι μόνο να μην καθίσταται εναλλακτικός αξιόπιστος πόλος, αλλά και να αντιμετωπίζει με μεγαλύτερη αμηχανία τις εκπροσωπήσεις των κοινωνικών στρωμάτων. Κάπου εδώ γίνεται και το μπέρδεμα. Είναι πολύ διαφορετικό πράγμα μια τακτική συμπόρευση πολιτικών δυνάμεων πάνω σε ένα μίνιμουμ συμφωνημένο πλαίσιο. Είναι εντελώς άλλο πράγμα μια στρατηγική συμμαχία ακόμα και με όρους ενοποίησης των χώρων και με ενιαίο πλάνο ενός νέου φορέα. Και είναι επίσης πολύ διαφορετικό να μιλάμε για μια λογική συνομοσπονδιοποίησης δυνάμεων που θα λάβουν και όρους εκλογικής συμμαχίας.
Το ζητούμενο σήμερα δεν είναι απλώς και μόνο να αθροιστούν δυνάμεις και να αντιμετωπίσουν τον Μητσοτάκη. Αυτό εκ των πραγμάτων θα έχει τεράστια προβλήματα. Το πρώτο θα είναι οι εσωτερικές αντιθέσεις που προφανώς θα προκύψουν και θα ενταθούν στην πορεία της συμμαχίας. Παλιότερα μοντέλα κοινών βηματισμών όπως το Πόρισμα για τον Συνασπισμό ή ακόμα και ο Χώρος Διαλόγου το 2009 ήταν κινήσεις που βασικά είχαν ένα χαρακτηριστικό το οποίο συνήθως είναι και πιο ασφαλές: συγχρονίστηκαν με τις διαθέσεις των από κάτω. Διάβασαν καλά τη συγκυρία. Ανεξαρτήτως του αποτελέσματος για το οποίο μπορεί κανείς να έχει διαφωνίες εκ των υστέρων και είναι και λογικό. Ενα μεγάλο πρόβλημα σήμερα για τη δημοκρατική αντιπολίτευση – τουλάχιστον αυτή που αναφέρεται στις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς – είναι να φανεί πως έχει μια αγωνία, ένα άγχος απλώς να σταθεί με όρους αριθμητικούς απέναντι στη Νέα Δημοκρατία. Ακριβώς πάνω σε αυτή τη λογική έρχονται και διοικητικές αποφάσεις από τα πάνω, βιαστικά καλέσματα, ακόμα και τηλεοπτικές προσκλήσεις συμμαχιών χωρίς καμία βάση και χωρίς ώριμες διαδικασίες διαλόγου πάνω σε προγραμματικά σημεία. Ετσι οδηγούμαστε σε προσομοιώσεις λαϊκών μετώπων α λα Γαλλίας ή σε συγκολλήσεις που σε τίποτα δεν θα καταλήγουν σε συνθέσεις ή σε δυναμικές που θα αποδίδουν και δημοσκοπικές μεταβολές.
Θα πει κάποιος: Αρκεί η βούληση; Ή, ακόμη χειρότερα, αρκεί η δυσαρέσκεια – ομολογουμένως μεγάλη σήμερα για την κυβέρνηση – για να προχωρήσουν οι απέναντι; Οχι. Το στρατηγικό βάθος προϋποθέτει νέα πρόσωπα, εντιμότητα στις συμφωνίες, πειστικό σχέδιο. Λογικά ο επόμενος πολιτικός κύκλος θα έχει αναγκαίες συμπορεύσεις των δυνάμεων. Αν αυτό δεν επιτευχθεί, η ρευστοποίηση του χώρου θα ενταθεί. Μπορεί να βρεθούμε ενώπιον νέων φορέων, που και πάλι όμως θα πρέπει να δώσουν εξετάσεις σοβαρότητας. Σήμερα πάντως το τοπίο θολώνει κι άλλο, αφού αυτοί που θα έπρεπε πιο επιτελικά να ξεχωρίζουν τις κοινωνικές συμμαχίες από τα καλέσματα και τις συμπορεύσεις από τις δυναμικές που ξεδιπλώνονται γύρω τους φαίνεται πως δεν το κάνουν.
Τουλάχιστον έξι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ενώ ακόμα εννέα τραυματίστηκαν μετά τη βύθιση τουριστικού υποβρυχίου στην Ερυθρά Θάλασσα ανοιχτά της αιγυπτιακής πόλης Χουργκάντα.
Σύμφωνα με το BBC που επικαλείται τοπικές πηγές 29 άνθρωποι διασώθηκαν ενώ οι τέσσερις από τους τραυματίες είναι σε κρίσιμη κατάσταση.
Το υποβρύχιο που ονομάζεται Sindbad (Σεβάχ) και πραγματοποιεί ανάλογα ταξίδια αρκετά χρόνια βυθίστηκε κοντά στο λιμάνι.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Αυτό δεν είναι το πρώτο τραγικό περιστατικό με τουριστικά σκάφη στη Χουργκάντα, επισημαίνει το BBC.
Έχουν συμβεί κι άλλα περιστατικάΤον Νοέμβριο, ένα τουριστικό σκάφος με την ονομασία Sea Story βυθίστηκε, αφήνοντας πίσω του 11 νεκρούς.
Τότε, οι αιγυπτιακές αρχές απέδωσαν την καταστροφή σε ένα τεράστιο κύμα ύψους έως και 4 μέτρων – αλλά το BBC μίλησε με επιζώντες που είπαν ότι υπήρχαν ζητήματα ασφαλείας.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Οι ερευνητές του Ηνωμένου Βασιλείου δήλωσαν τον περασμένο μήνα ότι υπήρξαν 16 περιστατικά με σκάφη «liveaboard» στην περιοχή τα τελευταία πέντε χρόνια, με αρκετά από αυτά να έχουν ως αποτέλεσμα θανάτους.
Η πόλη Χουργκάντα είναι δημοφιλής τουριστικός προορισμός γνωστός για τις παραλίες και τους κοραλλιογενείς υφάλους του.
Πηγή: BBC
Μητέρα για πρώτη φορά έγινε η Ελένη Τσολάκη. Το χαρμόσυνο γεγονός ανακοίνωσε η ίδια η παρουσιάστρια ανακοίνωσε το μεσημέρι της Πέμπτης 27 Μαρτίου λέγοντας ότι έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο κοριτσάκι, καρπό του έρωτά της με τον σύζυγό της, Παύλο Πετρουλάκη.
Ελένη Τσολάκη: «Άγγελε μου καλώς όρισες»Η Ελένη Τσολάκη ανακοίνωσε το χαρμόσυνο γεγονός κάνοντας μια ανάρτηση με τη νεογέννητη κόρη της στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram.
«Άγγελε μου καλώς όρισες!!!! Κορίτσι μου, φως μου!!!Σ´ ευχαριστούμε! Σε λατρεύουμε!!! Σ´ ευχαριστώ που με αξίωσες να γίνω μανούλα!!!!Για πάντα δίπλα σου!!!» έγραψε η Ελένη Τσολάκη.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Η μικρούλα γεννήθηκε στις 9.23 το πρωί.
View this post on Instagram googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });A post shared by elenitsolaki (@elenitsolaki)
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Ο αποχαιρετισμός από την εκπομπή πριν λίγες ημέρεςΗ Ελένη Τσολάκη αποχαιρέτησε το τηλεοπτικό κοινό μόλις πριν έξι ημέρες μέσα από την εκπομπή «Πρωινό ΣουΣου».
«Εγώ από Δευτέρα δεν θα είμαι εδώ, να ξεκουραστώ κι εγώ λίγο. Να ηρεμήσει κι αυτό το παιδάκι που κάθε μέρα μέσα στην τσίτα το κάνω εδώ πέρα. Θα είμαι όμως από το σπίτι και θα σας2 βλέπω κάθε πρωί και θα πίνω το καφεδάκι μου. Έχω ομαδάρα εδώ δυνατή…
Δεν ξέρω πότε θα γυρίσω. Θα πάω λίγο να ξεκουραστώ, να κοιμηθούμε λίγο, να ηρεμήσουμε, να πάνε όλα καλά πρώτα ο Θεούλης και να ξεκουραστούμε λίγο κι εμείς που το έχουμε ανάγκη.
Καλή συνέχεια! Ένα γλυκό, μεγάλο, ωραίο φιλί».
Η αγαπημένη παρουσιάστρια ανακοίνωσε την παραμονή των Χριστουγέννων στο τέλος της εκπομπής της στο Open το ευτυχές γεγονός. Ότι περιμένει δηλαδή το πρώτο της παιδί από τον σύζυγό της, Παύλο Πετρουλάκη, μέχρι εκείνη τη στιγμή κρατούσε την εγκυμοσύνη κρυφή.
View this post on InstagramΜία ομάδα σκύλων ντετέκτιβ εμφανίζεται στη σκηνή.
Αποστολή τους είναι να διαλευκάνουν τα γεγονότα γύρω από την κακοποίηση και το θάνατο του χάσκι από την Αράχωβα, υπόθεση που είχε απασχολήσει πριν λίγο καιρό το Πανελλήνιο.
Ποια εκδοχή είναι η αληθινή;
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Ήταν άνθρωπος ο δολοφόνος, όπως είχε ακουστεί αρχικά ή μήπως το συμπαθές ζώο έπεσε θύμα αγέλης άγριων σκύλων, όπως λέει το επίσημο πόρισμα των αρχών;
Θα καταφέρουν οι σκύλοι ντετέκτιβ που έχουν έρθει στα κρυφά από διάφορες γωνιές της γης να ανακαλύψουν την αλήθεια;
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Μετά την τεράστια επιτυχία της απολαυστικά καυστικής «Δημοκρατίας του Μπακλαβά» σε Ελλάδα και εξωτερικό, ο Ανέστης Αζάς και η ταλαντούχα ομάδα του παρουσιάζουν το έργο τους «Τα Σκυλιά» από τις 25 Απριλίου και για 10 μόνο παραστάσεις στο Θέατρο ΚΙΒΩΤΟΣ.
Η παράσταση «Τα Σκυλιά» έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Αθηνών το 2024 και γρήγορα κέρδισε το κοινό και αναδείχθηκε ως μια από από τις πιο σημαντικές και επιδραστικές της χρονιάς, με τις επευφημίες να επικεντρώνονται στην καινοτομία, τις εξαιρετικές ερμηνείες και τη βαθιά ανθρωπιστική προσέγγιση.
Με αφετηρία μια αληθινή ιστορία από το αστυνομικό δελτίο, με όχημα τη μέθοδο του θεάτρου ντοκιμαντέρ και με αναφορές στο φιλμ νουάρ και τις κωμωδίες του Αριστοφάνη, αναπτύσσεται στη σκηνή μια πολιτική αλληγορία. Στο επίκεντρο βρίσκεται το ζήτημα της κοινωνικής βίας που εκδηλώνεται, ολοένα και περισσότερο, εναντίον των αδύναμων. Είναι οι σκύλοι σε θέση να αποδώσουν δικαιοσύνη καλύτερη από αυτή των ανθρώπων; Σε μια σκυλίσια πολιτεία, θα μπορούσαν επιτέλους τα κακοποιημένα ζώα να βρουν δικαίωση;
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Ο Ανέστης Αζάς είναι ένας από τους πιο καινοτόμους και πολυσυζητημένους σκηνοθέτες της σύγχρονης ελληνικής θεατρικής σκηνής. Η δουλειά του χαρακτηρίζεται από μια βαθιά ερευνητική προσέγγιση και μια αφοσίωση στην ανάδειξη κοινωνικών και πολιτικών ζητημάτων μέσα από την τέχνη του θεάτρου. Στην παράσταση «Τα σκυλιά» αντλεί έμπνευση από πραγματικά γεγονότα και δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που είναι ταυτόχρονα ρεαλιστική και αλληγορική, καταφέρνει να θίξει ένα βαθιά κοινωνικό ζήτημα με έναν προσιτό και ταυτόχρονα διεισδυτικό τρόπο. Το αποτέλεσμα είναι μια στοχαστική εμπειρία, μια πολιτική αλληγορία με κωμική και σκοτεινή διάσταση.
«Τα Σκυλιά», παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά σε παραγωγή του Προγράμματος Grape και κέρδισαν το Πρώτο Βραβείο Κοινού-Mastercard, μετά από σχετική ψηφοφορία.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Σύλληψη/ Σκηνοθεσία: Ανέστης Αζάς
Κείμενο: Μιχάλης Πητίδης, Γεράσιμος Μπέκας, Ανέστης Αζάς
Μουσική: Παναγιώτης Μανουηλίδης
Ηχητικός Σχεδιασμός/ Sound Design: Άγγελος Κονταξής
Σκηνογραφία: Διδώ Γκόγκου
Κοστούμια: Βασιλεία Ροζάνα
Animal Body Training: Κωνσταντίνος Μωραΐτης
Φωτισμοί για το θέατρο Κιβωτός: Γιώργος Κασσάκος
Φωτισμοί για το Φεστιβάλ Αθηνών 2024: Ελένη Χούμου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μιχάλης Πητίδης
Β Βοηθός Σκηνοθέτη: Ιωάννα Κανελοπούλου
Φωτογραφίες: Κάρολ Γιάρεκ
Επικοινωνία & Γραφείο Τύπου: Μαρία Τσολάκη
Διαφήμιση-Social Media: RENEGADE MEDIA, Βασίλης Ζαρκαδούλας
Παραγωγή: Τεχνηχώρος
Παίζουν: Γιώργος Κατσής, Κωνσταντίνος Μωραΐτης, Παναγιώτης Μανουηλίδης, Έλενα Μαυρίδου, Μαρία Πετεβή, Gary Salomon, Cem Yiğit Üzümoğlu.
Διάρκεια: 90λεπτά
Ευχαριστούμε θερμά τη Ζωή Μουσχή για τη συνεργασία της στη διεύθυνση παραγωγής της πρώτης παράστασης.
Ευχαριστούμε επίσης για την υποστήριξη και τη βοήθεια: Χριστίνα Κυπραίου, Δανάη Λιοδάκη, Φωτεινή Παντζιά, Μάρθα Πουλτίδου, Ελένη Ράντου, Πρόδρομο Τσινικόρη, Σταματίνα Σταματάκου.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
ΘΕΑΤΡΟ ΚΙΒΩΤΟΣ
Πειραιώς 115, Αθήνα 118 54
Τηλέφωνο: 210 34 27 426
Μέρες και ώρες παραστάσεων:
Παρασκευή στις 21:00
Σάββατο στις 21:00
Εισιτήρια:Στην εξάρθρωση πολυμελούς εγκληματικής οργάνωσης που διακινούσε μετανάστες από τον Έβρο προς τη Θεσσαλονίκη, αποκομίζοντας κέρδη εκατομμυρίων ευρώ. προχώρησε η ΕΛ.ΑΣ.
Στην εξάρθρωση της εγκληματικής οργάνωσης που έκανε παράνομη διακίνηση μεταναστών προχώρησαν αστυνομικοί του Τμήματος Διαχείρισης Μετανάστευσης της Διεύθυνσης Αλλοδαπών Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με το European Migrant Smuggling Center της EUROPOL.
Η σπείρα την οποία αποτελούσαν εννέα άτομα ηλικίας από 29 έως 72 ετών, χρησιμοποιούσε οχήματα τύπου pick-up (4×4) τα οποία αγόραζε από τη Βουλγαρία για να παραλαμβάνει τους παράτυπους μετανάστες από παραποτάμιες περιοχές του Έβρου στην ευρύτερη περιοχή του νομού Θεσσαλονίκης.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Πώς λειτουργούσε το κύκλωμαΣύμφωνα με την ΕΛΑΣ, «η εγκληματική οργάνωση με επιχειρησιακά δομημένη και διαρκή δράση, τα μέλη της οποίας, έχοντας διακριτούς ρόλους, ενέχονται σε περιπτώσεις προώθησης παράτυπων μεταναστών στην ελληνική επικράτεια από τα ελληνοτουρκικά σύνορα, έναντι χρηματικής αμοιβής.
Πρόκειται για εννέα (9) άτομα (3 ημεδαποί – 6 αλλοδαποί), ηλικίας 29 έως 72 ετών, εκ των οποίων συνελήφθησαν οι πέντε στο πλαίσιο ευρείας κλίμακας αστυνομικής επιχείρησης, που έλαβε χώρα, ταυτόχρονα, σε περιοχές των Νομών Θεσσαλονίκης, Κοζάνης και Αττικής, ενώ ότι δύο εκ των μελών βρίσκονται έγκλειστοι σε καταστήματα κράτησης της ελληνικής επικράτειας και ακόμη δύο αναζητούνται.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Σε βάρος των ανωτέρω σχηματίσθηκε δικογραφία, κατά περίπτωση, για εγκληματική οργάνωση, μεταφορά – προώθηση παράτυπων αλλοδαπών στο εσωτερικό της Χώρας εκ κερδοσκοπίας πραττόμενη και από την οποία προέκυψε κίνδυνος ζωής. Επιπρόσθετα, ταυτοποιήθηκαν τα στοιχεία δύο ακόμη αλλοδαπών, που εμπλέκονται στην ίδια υπόθεση και βρίσκονται έγκλειστοι σε κατάστημα κράτησης της Χώρας.
Όπως προέκυψε από την αστυνομική έρευνα, η εν λόγω οργάνωση δραστηριοποιείτο στην προώθηση, με τη χρήση οχημάτων τύπου pick-up (4×4), αλλοδαπών από τα ελληνοτουρκικά σύνορα στο εσωτερικό της χώρας, με κίνδυνο ζωής των μεταφερόμενων μεταναστών.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Κύριο χαρακτηριστικό της μεθοδολογίας της, αποτελούσε η εύρεση Ι.Χ.Φ. οχημάτων, τα οποία προέρχονται από χώρες του εξωτερικού, κυρίως από την Βουλγαρία, με σκοπό να τελέσουν τις μεταφορές των παράνομων αλλοδαπών από την περιοχή του Έβρου προς την ενδοχώρα.
Κέρδη 500.000 ευρώΩς προς το επιχειρησιακό κομμάτι των διακινήσεων διαπιστώθηκε ότι οι νεοεισερχόμενοι μετανάστες παραλαμβάνονταν από παραποτάμιες περιοχές του Νομού Έβρου και οδηγούνταν – αποβιβάζονταν στην ευρύτερη περιοχή του Νομού Θεσσαλονίκης.
Κατά την πολύμηνη έρευνα, διαπιστώθηκε ότι στο πλαίσιο της δράσης η οργάνωση πραγματοποίησε τουλάχιστον οκτώ παράνομες μεταφορές, ενώ σε κάθε περίπτωση διακινούνταν κατά μέσο όρο 8 έως 14 αλλοδαποί, με το εκτιμώμενο παράνομο οικονομικό όφελος, να ανέρχεται στις 500.000 ευρώ περίπου.
Στο πλαίσιο της διενεργηθείσας προανάκρισης και της συντονισμένης επιχείρησης που έλαβε χώρα χθες, κατά την οποία πραγματοποιήθηκαν έρευνες σε επτά σε οικίες και μία σε αποθήκη – συνεργείο, κατασχέθηκαν:
Οι συλληφθέντες, θα οδηγηθούν στις αρμόδιες δικαστικές Αρχές»
Θλίψη σκόρπισε στον καλλιτεχνικό χώρο η είδηση ότι ο Πάνος Βασιλειάδης «έφυγε» από τη ζωή.
Την είδηση έκανε γνωστή το «Σπίτι του Ηθοποιού» με μια ανάρτησή του στο Instagram.
Η ανάρτηση από το «Σπίτι του Ηθοποιού»«Αντίο Πάνο Βασιλειάδη. Σίγουρα πας στον πάραδεισο.Ερημώνει κι άλλο το θέατρο.Ενας σπουδαίος ηθοποιός ταξιδεύει στους ουρανούς.Αυριο 27 Μαρτίου στις 14.30 στο κοιμητήριο του Μαρουσίου θα αποχαιρετήσουμε τον υπέροχο άνθρωπο τον τρυφερό τον ευαίσθητο, Πάνο,τον σύζυγο της Νανάς Τσόγκα.Καλό ταξίδι! ΜΑΙΡΗ ΡΑΖΗ]
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); View this post on InstagramA post shared by Actors House (@actorshouse_official)
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Ο Πάνος Βασιλειάδης είχε γεννηθεί στη Δραπετσώνα το 1939. Εκτός από την «Αυλή των θαυμάτων», είχε παίξει ακόμα στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά «Μαντάμ Σουσού», στην ταινία «Ο θάνατος του Αλέξανδρου» και στις θεατρικές παραστάσεις «Ζητείται Νέα με Προίκα» και «Ο Επιθεωρητής».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Η ανάρτηση του Σπύρου Μπιμπίλα
Τον ηθοποιό αποχαιρέτησε και ο ηθοποιός και πρώην πρόεδρος του ΣΕΗ Σπύρος Μπιμπίλας, με μια ανάρτησή του στο Facebook.
«Έφυγε προχθές ένας καλός και αθόρυβος συνάδελφος που γεννηθηκε το 1939 ο Πάνος Βασιλειάδης στέλεχος για πολλά χρόνια του ΘΕΆΤΡΟΥ ΣΤΟΆ του Θανάση Παπαγεωργίου, αξέχαστος στο ρόλο του Ιορδάνη από την «Αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη .. Η εξοδιος,ακολουθία θα γίνει από το Δημοτικό Κοιμητήριο Αμαρουσίου στις,2.30 σημερα Πέμπτη».
Έσκαβαν για αγωγό νερού, όμως… βλέποντας τα πελώρια γαμψά νύχια του, θα φανταζόταν κανείς πως πρόκειται για αιμοδιψές αρπακτικό. Όμως όχι, ήταν ένα άκακο φυτοφάγο πλάσμα με παράξενη εμφάνιση, κάτι ανάμεσα σε Ψαλιδοχέρη και βραδύποδα.
Εργασίες για την κατασκευή υπόγειου αγωγού νερού στην έρημο Γκόμπι της Μογγολίας έφεραν στο φως ένα άγνωστο ως τώρα είδος δεινόσαυρου, μέλος της ομάδας θεριζινόσαυρων, οι οποίοι στέκονταν στα δύο πόδια και είχαν μικρό κεφάλι, στρουμπουλό σώμα, φτερά και μακρύ λαιμό.
Έσκαβαν για αγωγό νερού και… βρήκαν δεινόσαυροΤο νέο είδος έζησε πριν από 9-95 εκατ. χρόνια και ονομάστηκε Duonychus tsogtbaatar, ή «Δυόνυχος του Τσογκμπατάρ», όνομα που επιλέχθηκε προς τιμήν του μογγόλου παλαιοντολόγου Κίσιγκιαβ Τσογκμπατάρ. Το ζώο είχε μήκος γύρω στα τρία μέτρα, βάρος 250 κιλά και νύχια μήκους 30 εκατοστών.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Καλλιτεχνική απεικόνιση του Δυόνυχου να βόσκει τα δέντρα (Masato Hattor)
Οι θεριζινόσαυροι, οι οποίοι ζούσαν στην Ασία και τη Βόρεια Αμερική, ξεχώριζαν για τα μακριά τους νύχια. Ο Δυόνυχος όμως είναι το μόνο γνωστό μέλος της ομάδας που είχε δύο αντί για τρία δάχτυλα.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Επιπλέον, ένα από τα νύχια διατηρεί ακόμα ένα στρώμα κερατίνης, της πρωτεΐνης από την οποία αποτελούνται και τα ανθρώπινα νύχια. Σε αντίθεση όμως με τα δικά μας νύχια, τα νύχια των δεινόσαυρων έφερα στο εσωτερικό τους οστά.
Η διατήρηση της κερατίνης «είναι εξαιρετικά σπάνια και μας δίνει συναρπαστικά νέα στοιχεία για το πώς αυτοί οι δεινόσαυροι χρησιμοποιούσαν τα χέρια τους» δήλωσε στο Reuters ο Γιοσιτσούγκου Κομπαγιάσι του Πανεπιστημίου του Χοκάιντο στην Ιαπωνία, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στο iScience.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Το νύχι στο πάνω τμήμα της εικόνας φέρει ακόμα ένα στρώμα κερατίνης (Kobayashi et al/iScience/)
Ο Δυόνυχος πιθανότατα χρησιμοποιούσε τα γαμψά του νύχια για να αρπάζει κλαδιά καθώς βοσκούσε τη βλάστηση, αναφέρει η ερευνητική ομάδα.
Το πλησιέστερο σύγχρονο παράδειγμα θα ήταν ο βραδύποδας, ο οποίος χρησιμοποιεί τα γαμψά του νύχια για να πιάνεται σε κλαδιά.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Ο Δυόνυχος πάντως δεν αποκλείεται να χρησιμοποιούσε τα νύχια του και για άμυνα.
Ο σκελετός, ο οποίος δεν περιλαμβάνει το κεφάλι και τα πίσω πόδια, πιθανότατα ανήκει σε ανήλικο άτομο.
Ζούσε σε ένα ημι-ερημικό περιβάλλον μαζί με άλλους θεριζινόσαυρους και ένα προγονικό είδος του τυραννόσαυρου, γνωστού ως αλεκτρόσαυρου.
Οι τυραννόσαυροι ήταν κι αυτοί δίποδοι και έφεραν γαμψά νύχια, όχι όμως για άμυνα αλλά για επίθεση. Ανήκαν στα θηρόποδα, την ίδια ομάδα με τους θεριζινόσαυρους, ήταν όμως σαρκοφάγοι.
H Kia διοργανώνει το “Kia EV On Tour” ένα μοναδικό road show που δίνει την ευκαιρία σε όλους – και όχι μόνο στους φίλους της μάρκας – να δουν από κοντά και να οδηγήσουν τα ηλεκτροκίνητα μοντέλα της σε συγκεκριμένα καταστήματα των Επισήμων Εμπόρων της Kia ανά την Ελλάδα.
Πιο συγκεκριμένα, δίνεται η δυνατότητα στους ενδιαφερόμενους να γευτούν την εμπειρία οδήγησης των παρακάτω μοντέλων της ηλεκτροκίνητης γκάμας της Kia:
Από τις αρχές των zeros, όταν άρχισε να εμφανίζεται σε χολιγουντιανές κομεντί, κέρδισε με ευκολία τον τίτλο του «sex symbol» – και όχι άδικα. Άλλωστε, η Σοφία Βεργκάρα δεν είναι από τις γυναίκες που περνούν απαρατήρητες. Ωστόσο, υπάρχει και κάποιος, που δεν συγκινήθηκε από την ομορφιά της. Ο Λιούις Χάμιλτον.
Τους τελευταίους μήνες, τα ρεπορτάζ ήθελαν τον επτά φορές παγκόσμιο πρωταθλητή της Φόρμουλα 1 να έχει σχέση με την 52χρονη σταρ του Χόλιγουντ. Ο φωτογραφικός φακός των παπαράτσι τους είχε «συλλάβει» τον Ιανουάριο σε ραντεβού στη Νέα Υόρκη και αμέσως οι φήμες πήραν φωτιά.
Ο Λιούς Χάμιλτον άφησε στο «διαβάστηκε» τη Σοφία Βεργκάρα googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); View this post on InstagramA post shared by curators of pop culture (@deuxmoi)
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Ωστόσο, φαίνεται πως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν και πολύ καλά, καθώς σύμφωνα με το RadarOnline οι δυο τους αποφάσισαν να ακολουθήσουν ξεχωριστούς δρόμους.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Σύμφωνα με μια πηγή κοντά στη Σοφία Βεργκάρα, η γνωστή ηθοποιός «θεωρούσε τον Λιούς ως τον τέλειο σύντροφο». Ωστόσο, το ενδιαφέρον του Χάμιλτον άρχισε να… εξανεμίζεται με το πέρασμα του χρόνου, με αποτέλεσμα η 52χρονη σταρ «να νιώσει εγκαταλελειμμένη».
Βέβαια, όπως τόνισε, «υπάρχει επικοινωνία ανάμεσά τους, αλλά είναι περιστασιακή και μόνο από τη μια πλευρά. Δηλαδή, η Σοφία κρατάει την επαφή ζωντανή, ελπίζοντας σε κάτι περισσότερο. Ωστόσο, εώς τώρα, παίρνει πίσω πολύ λίγα».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Γενικά, τόσο για τον Λιούις Χάμιλτον όσο και για τη Σοφία Βεργκάρα, οι τελευταίοι μήνες δεν είναι ιδιαίτερα καλοί για την προσωπική τους ζωή. Η γνωστή ηθοποιός μετά τον χωρισμό της με τον Τζο Μανγκανιέλο δεν έχει κάνει κάποια σταθερή σχέση.
Όσο για τον πιλότο της Ferrari; Μετά την πολύχρονο ειδύλλιό του με την Νικόλ Σέρζινγκερ, δείχνει να μην μπορεί να μείνει σε μια σχέση περισσότερο από μερικούς μήνες.
Θύμα στερεοτυπικών αντιλήψεων πέφτει συχνά η νεαρή Ρέιτσελ Γκίλμουρ, η οποία σύμφωνα με διάφορα μέσα ενημέρωσης είναι «η νεότερη πιλότος αεροπορικής εταιρείας στον κόσμο», ωστόσο ακόμα και σήμερα πολλοί επιβάτες την μπερδεύουν με αεροσυνοδό.
Κάτι τέτοιο είναι αρκετά δύσκολο να επαληθευτεί, αλλά σίγουρα έχει ισοφαρίσει το ρεκόρ της Κέιτ ΜακΓουίλιαμς, η οποία έγινε η νεότερη κυβερνήτης εμπορικής αεροπορικής εταιρείας στον κόσμο το 2019 – όταν ήταν επίσης 26 ετών.
Με αεροσυνοδό συγχέουν νεαρή πιλότο«Ξέρετε πώς είναι», αναφέρει η Ρέιτσελ στην Telegraph Travel, «ο κόσμος λέει αρκετά πράγματα – αλλά είμαι σίγουρα μία από τις νεότερες γυναίκες κυβερνήτριες στον κόσμο, πιστεύω».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Το φύλο της και η νεανική της εμφάνιση είναι γνωστό ότι προκαλούν σύγχυση στους επιβάτες των πτήσεών της με τη σκωτσέζικη αεροπορική εταιρεία Loganair, οι οποίοι μερικές φορές τη μπερδεύουν με το πλήρωμα καμπίνας. «Ειδικά τον χειμώνα, όταν φοράω το πουλόβερ μου, τίποτα δεν λέει ότι είμαι πιλότος», λέει. «Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει επειδή δεν φοράω τις ρίγες μου. Είναι απλά στερεότυπα φύλου, τα οποία θα συμβαίνουν πάντα, καθώς είμαι μια νεαρή γυναίκα. Αλλά υπάρχει μια μικρή αμηχανία [όταν το ανακαλύπτουν] ίσως; Ναι. Προσπαθώ να ανοίξω το δρόμο και να δείξω ότι το φύλο και η ηλικία δεν έχουν σημασία».
Το πλήρωμα, λέει, είναι λιγότερο σεξιστικό – ακούσια ή όχι. «Έχω υποστηριχθεί από την ομάδα και τους συναδέλφους μου και δεν μου έχει ειπωθεί ποτέ τίποτα [υποτιμητικό]. Πιθανόν να υπάρχουν ακόμα πολλά τέτοια, αλλά δεν τα έχω βιώσει προσωπικά».
Οι γυναίκες πιλότοι είναι λιγότερο σπάνιες από ό,τι παλαιότερα. Η ΜακΓουίλιαμς, πιλότος της Easyjet, έγινε πρωτοσέλιδο το 2019 όταν έγινε η νεότερη γυναίκα κυβερνήτης σε εμπορική αεροπορική εταιρεία – ενώ, μεταξύ 2019 και 2023, υπήρξε 26% αύξηση των αδειών πιλότου που εκδόθηκαν σε γυναίκες στο Ηνωμένο Βασίλειο σύμφωνα με την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας. Παρόλα αυτά, οι γυναίκες εξακολουθούν να αποτελούν μόνο το 6% των πιλότων παγκοσμίως, οπότε η Γκίλμουρ θέλει να αποτελέσει πρότυπο για τα κορίτσια που επιθυμούν να μπουν στον κλάδο.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Ο ελιτισμός είναι ένα άλλο πρόβλημα. Η Γκίλμουρ λέει ότι μια διετής εκπαίδευση πιλότου μπορεί να περιλαμβάνει ένα κόστος 100.000 λιρών. Η ίδια ακολούθησε μια άλλη διαδρομή, ξεκινώντας από την απόκτηση της άδειας ιδιωτικού πιλότου στην Tayside Aviation και στη συνέχεια έδωσε περισσότερες εξετάσεις, ενώ μάθαινε στη δουλειά.
«Πρέπει να είσαι αποφασισμένος», λέει. «Οι εξετάσεις ήταν αρκετά δύσκολες, αλλά, μετά από αυτό, όλα έχουν να κάνουν με τις πτήσεις».
Η αποφασιστικότητά της απέδωσε καρπούς, καθώς στα 26 της χρόνια – μόλις πέντε χρόνια πάνω από την ελάχιστη νόμιμη ηλικία για να γίνει επαγγελματίας πιλότος – η Γκίλμουρ έγινε κυβερνήτρια.
Οι δύσκολες αποφάσεις και οι καιρικές συνθήκες«Στο θάλαμο διακυβέρνησης, έχεις ένα αριστερό και ένα δεξί κάθισμα», εξηγεί στην Telegraph. «Η αριστερή θέση είναι για τον κυβερνήτη και η δεξιά για τον πρώτο αξιωματικό. Ο πρώτος αξιωματικός είναι ο δεύτερος στην ιεραρχία και ο κυβερνήτης είναι υπεύθυνος. Είναι αρκετά μεγάλο άλμα στην ευθύνη. Δουλεύουμε ως ομάδα καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, μαζί με το πλήρωμα καμπίνας, αλλά ο κυβερνήτης έχει να πάρει τις δύσκολες αποφάσεις».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Αυτά απαιτούν μια ελάχιστη ωριμότητα – ειδικά όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα. «Έχω βιώσει μερικές φορές, κατά τη διάρκεια αρκετά κακών καιρικών συνθηκών, όταν δεν ήμασταν σίγουροι αν θα έπρεπε να κρατηθούμε πάνω από το αεροδρόμιο και να περιμένουμε», θυμάται η Γκίλμουρ. «Είχα μέρες όπου οι καιρικές συνθήκες ήταν πραγματικά δύσκολες και έπρεπε να συγκεντρωθείς πραγματικά στο έργο που έχεις αναλάβει. Απλώς αποκλείεις όλα τα άλλα και σκέφτεσαι: «Εντάξει, η δουλειά μου είναι να προσγειώσω αυτό το αεροσκάφος σε αυτόν τον διάδρομο και θα το κάνω τέλεια». Μου έχουν πει ότι είμαι ήρεμη σε μια κρίση».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Αν και μπορεί να περιλαμβάνουν καταιγίδες και ισχυρούς ανέμους, τα δρομολόγιά της από τη Γλασκώβη προς μερικούς από τους πιο απομακρυσμένους προορισμούς της Σκωτίας δεν βαριούνται ποτέ, με το ταξίδι στο Στόρνογουεϊ πάνω από τη μελανή θάλασσα προς τις άδειες Εξωτερικές Εβρίδες να παραμένει ένα από τα αγαπημένα της. «Είναι η πιο γραφική και όμορφη διαδρομή», λέει. «Όταν έχεις μια ωραία, καθαρή, ηλιόλουστη μέρα, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα παρόμοιο.
«Οι άνθρωποι λένε, «βαριέστε ποτέ να κάνετε το ίδιο πράγμα κάθε μέρα;». Αλλά εγώ πάντα λέω, «καμία μέρα δεν είναι ίδια». Ακόμα και αν πηγαίνεις στο ίδιο αεροδρόμιο, ο καιρός είναι πάντα διαφορετικός. Υπάρχουν διαφορετικές προκλήσεις και επιχειρησιακές ανάγκες, οπότε αυτό το κρατάει ζωντανό».
Ένα όνειρο από παλιάΘέλοντας να μοιραστεί την εμπειρία με τους γονείς της, τους πήρε μαζί της στη διαδρομή του Στόρνογουεϊ κατά την Boxing Day. «Ταξίδεψαν και δοκίμασαν λίγη από τη διάσημη μαύρη πουτίγκα. Και μετά ανέβηκαν ξανά [στο αεροσκάφος] και τους πήγα πίσω στο σπίτι. Όσο κι αν μπορείς να πεις στους ανθρώπους τι κάνεις, μέχρι να δουν τι πραγματικά είναι αυτό, νιώθω ότι δεν καταλαβαίνουν πλήρως. Θα ήθελα πολύ να πάρω όλους όσους ξέρω να πετάξουν».
«Πάντα ήθελα να γίνω πιλότος», λέει η νεαρή κυβερνήτρια. «Πραγματικά άρχισα να σχεδιάζω το πλάνο μου όταν ήμουν στο τελευταίο έτος του σχολείου μου. Βρίσκεσαι σε μια φάση όπου είτε θα πας στο πανεπιστήμιο είτε θα αποφασίσεις τι άλλο θέλεις να κάνεις. Απλώς δεν ένιωθα ότι το πανεπιστήμιο ήταν η καλύτερη πορεία για μένα. Σκέφτηκα ότι θα μου άρεσε μια αρκετά δυναμική δουλειά. Λατρεύω τα ταξίδια. Λατρεύω τις μετακινήσεις με αεροπλάνο.»
Mε την ομόφωνη ενοχή των τριών γυναικών, της σπιτονοικοκυράς, της μητέρας και της αδερφής της Φαίης Μπακογιώργου, για την υπόθεση της δολοφονίας της νεαρής γυναίκας στην περιοχή της Κυψέλης, έπεσε η αυλαία της δίκης στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας.
Συγκεκριμένα οι δικαστές και οι ένορκοι αξιολογώντας τα στοιχεία της διαδικασίας κήρυξαν ένοχη τη σπιτονοικοκυρά του θύματος για ανθρωποκτονία από πρόθεση, εμπορία ανθρώπων, επικίνδυνη σωματική βλάβη και απόπειρα σωματικής βλάβης ανηλίκων, ενώ αντίθετα την κήρυξε αθώα ως προς το αδίκημα της διακοπής κύησης.
Με βάση την ετυμηγορία του δικαστηρίου η μητέρα του θύματος κρίθηκε ένοχη για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονία από πρόθεση, αλλά και για συνέργεια σε εμπορία ανθρώπων.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Ομοίως, η αδερφή της Φαίης κηρύχθηκε ένοχη ομόφωνα για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονία από πρόθεση και συνεργεία σε εμπορία ανθρώπων.
Φαίη Μπακογιώργου: Ο εισαγγελέας ζήτησε να μην αναγνωριστούν ελαφρυντικάΤην απόρριψη των αιτημάτων χορήγησης ελαφρυντικών ζήτησε ο εισαγγελέας της έδρας, αναφέροντας ότι οι κατηγορούμενες δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για την αναγνώριση ελαφρυντικών, κάνοντας λόγο για διαρκή ανοχή στην εξαθλίωση της Φαίης και συγκάλυψη των εγκλημάτων.
Ως προς τη μητέρα και την αδερφή του θύματος ανέφερε ότι «επέδειξαν μια συμπεριφορά συστηματικής ανοχής της επαιτείας και της κακοποίησης της Φαίης χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον να την προστατεύσουν».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });«Η μητέρα της επέλεξε να συγκατοικήσει με έναν άνθρωπο που κακοποιούσε την κόρη της».
«Δεν θεωρώ ότι η αδερφή της δεν έχει λογική συνοχή, οι πράξεις της δείχνουν ακριβώς το αντίθετο».
Σε λίγη ώρα αναμένεται η απόφαση του δικαστηρίου ως προς την αναγνώριση ή μη των ελαφρυντικών των κατηγορουμένων και την ποινή που θα είναι και η τιμωρία για το έγκλημα τους .
Για την απιστία μίλησε η Ματίνα Παγώνη στο podcast της Μαρίας Αντωνά, τονίζοντας πως δεν την συγχωρεί, ενώ επισήμανε ότι τα μηνύματα στο κινητό παρερμηνεύονται.
Η Ματίνα Παγώνη για τις ερωτικές σχέσεις«Άκουσε να δεις, μια νέα γυναίκα καταρχήν θα πρέπει να έχει τη δική της προσωπικότητα, δεν πρέπει να στηρίζεται πουθενά. Όταν λέω πουθενά εννοώ πουθενά. Δεν πρέπει να έχει εμπιστοσύνη στους άντρες καθόλου. Δεν πρέπει να έχει. Είναι απρόβλεπτοι, και μέσα στο μυαλό τους έχουν διάφορα.
Πάντα έναν άντρα πρέπει να τον έχουμε στο ερωτηματικό, πάντα. Αν ένας άντρας σε θεωρήσει δεδομένη, την πάτησες. Η σχέση είναι τελειωμένη, τελείωσε. Να το ξέρεις αυτό.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Δεν πρέπει ποτέ να σε θεωρεί δεδομένη, να είσαι ανεξάρτητή, να μην είσαι πολλές ώρες μαζί του. Να κάνεις και εσύ αυτά που θέλεις και πάνω από όλα να υπολογίζεις τον εαυτό σου και μετά τους υπόλοιπους.»
«Δεν υπάρχει έρωτας στην ουσία»«Νομίζεις ότι είσαι ερωτευμένος, αλλά δεν είσαι. Απλώς με έναν άνθρωπο καταλαβαίνεις ότι θέλεις να είσαι μαζί του, σου αρέσει να κάνεις πολλά πράγματα μαζί, να ζεις μαζί.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Αν αυτό λέγεται έρωτας, τότε ναι, το βαπτίζουμε, έρωτας όμως αν αναλύσεις σαν λέξη είναι άλλο πράγμα».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); «Δεν υπάρχει άνδρας που να είναι πιστός»«Ο άνδρας θα σε απατήσει. Το πιστεύω. Το πρώτο ψέμα που θα σου πει είναι αυτό. Δεν υπάρχει άνδρας που να είναι πιστός. Ποτέ μην το πιστέψεις αυτό. Και τον πιο αθώο άντρα που δε θα τον δεις ποτέ, δεν θα τον πιάσεις ποτέ είναι σίγουρο ότι έχει πάει» είπε αρχικά.
«Πότε μην ψάξεις κινητό»«Εγώ δε συγχωρώ την απιστία. Μαρία, βγάλε τα κινητά απ’ το μυαλό σου. Αν ανοίξεις το κινητό χώρισες. Το παραμικρό που εσύ θα το ερμηνεύσεις στο δικό σου κεφάλι διαφορετικά, μπορεί να είναι τελείως διαφορετική η διατύπωση στο κινητό, αλλά εσύ μετά από το δικό σου το μυαλό δε υα το βγάλεις. Πότε μην ψάξεις κινητό» πρόσθεσε η Ματίνα Παγώνη.
Πολύ καλό ηθοποιό, μέτριο σκηνοθέτη αλλά πολύ κακό άνθρωπο ήταν οι χαρακτηρισμοί πού απέδωσε η ηθοποιός Εβελίνα Παπούλια, στον Πέτρο Φιλιππίδη εξεταζόμενη ως μάρτυρας στη δίκη του, μεταφέροντας και τη δίκη της εμπειρία σε σχέση με τον ηθοποιό.
«Αν έλεγε ένα συγγνώμη θα είχαν τελειώσει όλα… Το ταλέντο του είναι τόσο τεράστιο που πολλές φορές σε ένα τεράστιο ταλέντο κανείς λάθος σε πολλά πράγματα» κατέθεσε η ηθοποιός για τον Πέτρο Φιλιππίδη.
Δίκη Φιλιππίδη: «Κατέβασε το παντελόνι και μου έδειξε τα γεννητικά του όργανα»Η Εβελίνα Παπούλια περιέγραψε την προσωπική της εμπειρία με τον κατηγορούμενο. «Το 1996-7 μία φίλη έμεινε έγκυος και έπρεπε να της κάνω αντικατάσταση. Έπρεπε να μάθω πρωταγωνιστικό ρόλο σε τρεις ημέρες. Ξεκινήσαμε τις πρόβες ήταν εξαιρετικός ο Πέτρος… Ανέβηκε η παράσταση, ανταπεξήλθα. Δεν ήταν και η καλύτερη παράσταση μου» εξήγησε η ηθοποιός, προσθέτοντας: «Κάποια στιγμή είμαι στο πίσω μέρος και ο Πέτρος είναι κρυμμένος πίσω από τις κουίντες. Όπως παίζω και γυρνάω τον βλέπω να κατεβάζει παντελόνι και εσώρουχο και να μου επιδεικνύει τα γεννητικά του όργανα. Έπαθα σοκ αλλά συνέχισα να παίζω. Το έκανε ακόμα μια φορά. Δε θυμάμαι εάν το έκανε και τρίτη».
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Η μάρτυρας περιέγραψε και τα άλλα περιστατικά που συνέβησαν στη συγκεκριμένη παράσταση.
«Συνέβη κάτι ακόμα. Δε θυμάμαι εάν είναι πριν ή μετά. Με είχε φωνάξει στο καμαρίνι μιλάγαμε και με άρπαξε και με έφερε κοντά του και πήγε να μου βάλει χέρι. Τον έσπρωξα χαριτωμένα, έκανα χιούμορ και τον απώθησα. Δεν υπήρχε μεγάλη προσπάθεια σε αυτό. Την επόμενη ημέρα όμως ήταν αυτό που εμένα με μάγκωσε. Ήρθε στο καμαρίνι, έκλεισε την πόρτα. Και πάλι είμαι πολύ ψύχραιμη, σκέφτομαι. Εκεί ένιωθα παράξενα, ήταν λίγο σκοτεινή η ενέργεια. Του είπα βγες έξω, θέλω να αλλάξω. Δεν μου άρεσε η κίνηση ότι έκλεισε την πόρτα.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });Θεωρώ ότι την γλίτωσα διότι όταν αγριεύει το μάτι μου κάπως τρομακτική γίνομαι. Πιστεύω ότι δεν έγινε περαιτέρω κίνηση διότι θα έπρεπε να γίνει πάλι κάποια αντικατάσταση» είπε η Εβελίνα Παπούλια.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Στη συνέχεια η μάρτυρας μιλώντας για τον Πέτρο Φιλιππίδη εξήγησε ότι:googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });«Ο Φιλιππίδης είναι έξυπνος, έχει χιούμορ, τα έβαλα σε ένα κουτάκι αυτά, ότι συνεργάζομαι, δεν είναι καλά αυτός και μέχρι εκεί. Μετά από τέσσερα χρόνια ήταν η επόμενη συνεργασία σε μια ταινία. Στην ταινία αυτή που δεν σκηνοθετούσε, είχα την καλύτερη συνεργασία που είχα με άνθρωπο. Ήταν τέλειος. Αν είχα μόνο αυτή τη συνεργασία δεν θα είχα τίποτα να πω, μπορεί να ήμουν και υπέρ του. Την επόμενη χρονιά μου έκανε πρόταση να συνεργαστούμε σε μία σειρά. Ήμασταν μία χαρά. Γινόντουσαν πράγματα που έδειχναν ανοίγω μια πόρτα είναι κάτι, κλείνω μια πόρτα και είμαι κάτι άλλο. Είχα γνωρίσει μία κοπέλα και έψαχνε για δουλειά. Και θεώρησα να της πω έλα να γνωρίσεις τον Πέτρο, μπορεί να χρειάζονται μια βοηθό ενδυματολόγο. Ήρθε στο γύρισμα, η κοπέλα έφυγε και έμαθα ότι της είχε φερθεί απαίσια την είχε βρίσει και θεώρησε πως ήταν απαράδεκτο που χαιρέτησε πρώτα εμένα και μετά αυτόν. Τελείωσε αυτή η δουλειά, κακήν κακώς, στα 15 επεισόδια, βέβαια δεν του χρεώθηκε κάτι, σε μας μπορεί. Την επόμενη φορά, δίδασκα…Καθόταν με ένα σκηνοθέτη και με έθαβε.
Τον έβρισα κατά πρόσωπο και ξαφνικά μπαίνουμε στο αμφιθέατρο και αρχίζει και μου μπλέκει το εγκώμιο. Αυτή η αλλαγή του ήταν εμετική. Εκεί είπα τέλος. Δεν έδειξα ότι εγώ τον έχω διαγράψει διότι δεν μου ήταν και απαραίτητος» ανέφερε επίσης η Εβελίνα Παπούλια.
Due to their youth, Alekos and Ioannis Spanoudakis, two of the greatest basketball players in the history of the Club, escaped the fate of 118 of their fellow villagers in Alikianos Kampos, on Crete, when they were spared execution by the Germans on August 1, 1941, due to their youth.
There, on the banks of the Keritis stream, in reprisal for their losses in the Battle of Crete months earlier, the Nazis committed one of their many atrocities on Greek soil and wiped out an entire village, slaughtering 118 victims. Thirteen were from Alikianos and the rest were from nearby Fournes, Skines, Vatolakkos, Koufo, Prases, Karanou, Lakkoi, Orthouni, Nea Roumata and Chosti.
Though the Spanoudakis brothers escaped with their lives, they would bear the mental scars for the rest of their days. They found refuge in the port city Piraeus on the mainland, and there, as pupils of the Ionideion, a magnet school then known as the Piraeus Secondary Education School, they won the school-wide basketball championship in 1945, revealing their enormous talent.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });The Olympiacos basketball team had been formed one afternoon in 1939 at the Bakalas court on the Kastella seaside promenade. The members were pupils in their final year at the Ionideion, who had been recruited by Aris Chrysafopoulos. However, the team would cease to operate when war broke out.
When it was re-established in 1945, Petros Dimitropoulos, a member of that first team from 1939 – the first player ever to play for both the ‘eternal rivals’, having played basketball and water polo first for Olympiacos and then for Panathinaikos before emigrating to Australia in the 1950s – recruited a new crop of players, mostly from the Ionideion. Needless to say, the first members of the new squad were the Spanoudakis brothers.
Alekos Spanoudakis in action with Olympiacos. His trademark jump shot ushered in a new era in European basketball.
Up front…Both were iconic players (a third Spanoudakis brother, Fanis, who died very young, also played for Olympiacos) and were well ahead of their time in many respects, even without the exposure to how the game was played worldwide, something widely achieved in the 1990s, and still more so in recent years.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Their on-court inspiration was second to none, and Alekos Spanoudakis was actually the first player in Europe to use the jump shot. How come? An imposing aircraft carrier, the “Coral Sea”, part of the US 6th Fleet, was anchored just off Piraeus at that time, and the American sailors used to play basketball on deck on a specially designed court. Alekos Spanoudakis would spend hours playing there, mainly against a towering seaman by the name of Trease, who would try to score against him using his jump shot. The shot was such a good fit for Alekos, he worked on it over the whole summer, putting in hours of practice every day on the concrete court at the “Aigaion” textile mill, which was owned to the president of Ethnikos, Dimitris Karelas. He did so at the expense of his education, skipping the summer school classes he was taking in preparation for the entrance exams into the Athens Technical University (which he never entered). Having perfected his jump shot, he got to showcase it before the whole of Europe at the 1949 EuroBasket competition in Cairo, where the national team won its first medal: bronze.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });But Ioannis, too, broke new ground. He was the first Greek player to employ the screen on defense, and he would go on to teach it as a coach, as well as exporting it abroad, to Italy, where he played for two years with Moto Morini Bologna. At the same time, thanks to his acquaintance with Bob Cousy, the legendary guard of the Boston Celtics, he was the first coach to introduce daily, and later twice-daily practices for his teams, which had previously only trained three times a week!
Olympiacos’ first basketball championshipOlympiacos would win its first championship that same year (1949), with Ioannis in the role of player-coach. There were seven teams in the finals: Olympiacos, Panathinaikos, Tritonas and Sporting from Athens, Aris and the YMCA chapter from Thessaloniki, known by its local acronym of HANTh, as well as Skagiopouleion from Patras. The matches were played at the historic Tritonas stadium on September 3rd Avenue, and some at the Panellinios ground.
In the derby against Panathinaikos, Alekos Spanoudakis played the game of his life, scoring 29 points in 26 minutes, 20 in the first half, which ended with Olympiacos 34-10 ahead. He would lead his team to a 67-45 triumph, leaving his rival, Giannis Lambrou, in despair. Despite their on-court rivalry, they went out together that same evening with their girlfriends. Olympiacos won the title with their 28-24 victory over Tritonas in the final. Alekos Spanoudakis was hailed as the top scorer in the championship with 133 points in eight games.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });It would be 11 years before the Club won its second championship, in 1960, but the Spanoudakis brothers would play a crucial role in Olympiacos’ victory once again. This success ensured Olympiacos a slot in the European Champions Cup for the first time in its history, at which it faced off against Galatasaray.
The brothers were irreplaceable members of the national team, with Alekos playing 27 matches in the national strip and scoring 103 points in total. He took part in the 1949 and 1951 EuroBasket competitions, the 1952 Helsinki Olympics, the 1955 Mediterranean Games, and played in the qualifiers for the 1956 Olympics. Ioannis wore the blue and white 39 times, scoring 132 points. He took part in EuroBasket 1951, the 1951 and 1955 Mediterranean Games, and the 1952 Olympics.
They were way ahead of their time Greece’s basketball world, and without the global influences that local players and coaches had after 1990.
The future of basketball passed through their handsIoannis Spanoudakis left us first, in 2010, aged 79. Alekos died on March 10, 2019, the birthday of his beloved Olympiacos, at the age of 91. He had been actively involved with the Club for an astounding 49 years, first as a player and later as a coach. His legacy includes the club’s academies, which he set up and through which he and his brother nurtured important athletes, such as Makis Katsafados, Giorgos Sigalas, Georgios Printezis and Vasilis Xanthopoulos. He never missed a match in which his beloved Reds were playing and even followed them to Berlin in 2009 for the Final Four, in the company of other Olympiacos basketball luminaries, including David Rivers, Eddie Johnson and Argyris Kampouris.
Two off-court storiesThe late businessman Giorgos Bobolas recruited Alekos into EPON, a youth resistance group active during WWII. But the brothers’ father was a major in the Greek Army, and he found out about his son’s activities from flyers he found in his pockets. This was the era in which three other Olympiacos players—the Andreadis brothers and Giorgos Nicolaidis—paid the price for their stance. Having been selected to join the national squad for the 1946 EuroBasket tournament in Geneva, when they arrived at the airport for their flight, the entire team was forbidden to leave by order of the then minister of military affairs (one Georgios Stratos), “for reasons of national security”. The Greek team’s participation in that European Championship had to be cancelled at the last minute, and the police even confiscated the clothes and shoes the players would have worn for the tournament.
Ioannis, who was still just a teen at the time, had asked for 10 drachmas to buy a new pair of his favorite “Romika” trainers (because the old ones had a hole in them, and he was ashamed to wear them with the patch he’d made from an old tire). The chief accountant of Olympiacos at the time, Giannis Koutsoulentis, gave him the money, saying: “Here you go, Ioannis. Just make sure you buy a pair made of iron this time, so they don’t wear out on you again”!
The dreams we dream as children as we lie in bed and stare up at the ceiling of our childhood room usually fade and disappear as the years pass and adulthood descends. Georgios Bartzokas is one of the lucky few—blessed is what he often calls himself—who got to live his dream. Not once, but twice.
He became a coach at Olympiacos, the basketball love of his life, twice, serving in 2012-2014 and again since 2020. During his tenure, the Club has risen to the very top of Greece and Europe, making Bartzokas not only the longest serving coach in the history of Olympiacos, but also the most successful.
Born on June 11, 1965, his was not an easy childhood. His father Andreas Bartzokas, a communist and an important party cadre on the left, had been imprisoned in nearby Drapetsona and on the island of Corfu after the Greek Civil War. Later, he was exiled to Gyaros and Leros when Giorgos, as he is known, was very young during a military dictatorship in Greece (1967-74).
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Outstandingly talented as a player, serious knee injuries deprived him of a stellar career he deserved and forced him to move into coaching at the tender age of 22. Needless to say, he never sits down for a moment, and even when we see him take a few deep breaths, it’s more of a tactic to get his constantly elevated heart rate under control while a game is still underway.
Of course, if you ran into the Olympiacos coach outside the stadium, the situation would be utterly different, as the person in front of you couldn’t be calmer. Because true passion is hard to rein in. And Olympiacos has always been a passion for Bartzokas, who was lucky enough to end up spending the most important years of his career at the Club.
Intensity and passion are the trademarks of the Olympiacos coach. But he always finds balance and a way to get 100% from all his players.
The rise and fall…His career began in the lower local leagues, with teams from the northern suburbs of Attica, and continued at Marousi, Olympia Larissa, Marousi again and Panionios. Ascending one step at a time, Bartzokas would finally embark on his first stint at Olympiacos in the summer of 2012. It was a turning point that would change his life—and, in some ways, his whole being—forever. And it would give him what he’d always wanted: a chance with a truly great team.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });Olympiacos was more than a great team for Bartzokas, it was the greatest team. Which is why winning the Euroleague, apart from earning him a place in the history books as the first Greek coach to do so, also allowed him to see what lay ahead, on the other side only visible from the summit.
The end of his first spell at Olympiacos coincided with one of the hardest periods in his life, leading him to become “the change you want to see” and resign from the team. Being booed outside the Peace and Friendship Stadium after Olympiacos lost the Greek Cup game at the start of the 2014-15 season was the breaking point. He stayed off the bench until the summer of 2015, when he found in Krasnodar, southern Russia, not the “Promised Land” but a place that would help him attain a new perspective on life and coaching.
… and the returnThe next chapter didn’t go as expected or according to plan. A difficult, unlucky and unsuccessful spell at Barcelona was followed by a return to Russia and Khimki, before January 2020 brought something he had almost written off as a possibility in his head, if not his heart: a return to Olympiacos! But while Olympiacos had been champions of Europe the first time he’d joined them, the team was now in the A2 tier, with its value on the European market in freefall.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });Now, in the Club’s centenary year, Giorgos Bartzokas can feel good about himself, and especially about his team. After five consecutive seasons on the bench, even if only for a few seconds in each game, Olympiacos has returned to the elite of Europe, finished at the top of the Greek league twice, and treated the fans to some of the finest and most beautiful basketball of recent decades.
He’s already the top coach of all time for Olympiacos. With four words: He lives his dream. Something that others chase all their lives.
A lifelong relationshipAs he prepares to embark on his seventh decade, Bartzokas wants to leave Olympiacos riding as high as possible when the time comes—because, as a realist who knows that dreams don’t last forever, he knows it will. And high not just in terms of titles won, but also with a well-rooted culture that’s fully compatible with the Club’s DNA—which he’s intimately familiar with, as it’s his sporting DNA, too.
As he is fond of saying and means it when it says it: Olympiacos soars above every other club. The Club’s meaning is defined by its symbol and its flag, its history, its past, present and future, not the individuals or the highlights. It’s always the whole that counts, both on and off the pitch.
You have to live it to understand itFor Bartzokas, Olympiacos isn’t just a team; it’s not even just his team.
Olympiacos is a reality you can only grasp if you’ve lived it to the full—and even them, you might not be able to get your head round it in its entirety. Georgios Bartzokas sees sports as a book. And just as you have to keep on turning the page if you want the story to keep on moving forward, you have to do the same with Olympiacos. He knows full well that with Olympiacos, you have to keep on pursuing your goals, keep on chasing your dreams. You never stop, no matter the failure; you never stay where you are, no matter your success.
“The Colonels (dictatorship) deprived me of my father,” he once said in an interview, conveying the loss of his childhood and an adolescence he would like to have been different—less traumatic. But in the end, it’s not only how you started that counts – it’s what path you took, and how far along it you got. Bartzokas lived his dream but never took a short cut to get there. He rounded every bend along the way, he climbed every hill.
Now, as his Club celebrates its centenary, he’s in the home straight of what may be the final stretch of his personal journey—a journey he has navigated with a crazy dream for his north star, and a great victory, the greatest of his life, for his compass. And no one can say he didn’t deserve it.
Φωτιά ξέσπασε το πρωί της Πέμπτης, 27 Μαρτίου, σε εγκαταλελειμμένο κτίριο στον Πειραιά, σημαίνοντας συναγερμό στην πυροσβεστική.
Η φωτιά στον ΠειραιάΗ φωτιά εκδηλώθηκε κάτω από άγνωστες μέχρι στιγμής συνθήκες σε κτίριο επί της οδού Κολοκοτρώνη στον Πειραιά.
Στο σημείο επιχειρούν 20 πυροσβέστες με 5 οχήματα και ειδικό βραχιονοφόρο όχημα.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Σύμφωνα με πληροφορίες, έχουν απομακρυνθεί άτομα που είχαν βρει καταφύγιο μέσα στο ακατοίκητο κτίριο.
#Πυρκαγιά σε εγκαταλελειμμένο κτίριο επί της οδού Κολοκοτρώνη στον Πειραιά. Κινητοποιήθηκαν 20 #πυροσβέστες με 5 οχήματα και ειδικό βραχιονοφόρο όχημα.
— Πυροσβεστικό Σώμα (@pyrosvestiki) March 27, 2025
Το Ισραήλ βομβαρδίζει σε ολόκληρη τη Γάζα μετά το «σπάσιμο» της εκεχειρίας, ενώ τα στοιχεία από το παλαιστινιακό υπουργείο Υγείας, την οργάνωση Save the Children και τα Ηνωμένα Έθνη δείχνουν ότι ένα παιδί σκοτώνεται κάθε 45 λεπτά.
Δεν υπάρχει ασφαλές μέρος στη Γάζα αφού το Ισραήλ πραγματοποιεί αδιάκοπες επιθέσεις
Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, κατά μέσο όρο 30 παιδιά σκοτώνονται καθημερινά τις τελευταίες 535 μέρες.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });Η Παλαιστινιακή Παροικία Ελλάδας έχει αναρτήσει ένα συγκλονιστικό γράφημα με τον τίτλο: «Τι έχει απομείνει από τα παιδιά της Γάζας;».
Σε αυτό αναφέρει: «Αν είχες μια αίθουσα με 100 παιδιά:
Τα υπόλοιπα παιδιά φέρουν τα αόρατα σημάδια του πολέμου, τραύματα που επηρεάζουν την ψυχική τους υγεία, την ασφάλεια και τον μέλλον τους, τονίζεται στο γράφημα.
googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Το γράφημα που ανάρτησε στο Facebook η Παλαιστινιακή Παροικία ΕλλάδαςΣύμφωνα με το υπουργείο Υγείας στη Γάζα, τουλάχιστον 50.183 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί και τουλάχιστον 113.828 έχουν τραυματιστεί από τις επιθέσεις του Ισραήλ στη Γάζα.
Το κυβερνητικό γραφείο Τύπου στη Λωρίδα ανεβάζει το νούμερο των νεκρών στις 61.700, σημειώνοντας ότι χιλιάδες Παλαιστίνιοι που αγνοούνται βρίσκονται κάτω από τα ερείπια κτιρίων και θεωρούνται νεκροί.