Τα ΝΕΑ - Τεχνολογία

Στο σημείο μηδέν βρίσκεται ξανά η προοπτική εκεχειρίας στην πολύπαθη, ερειπωμένη Γάζα, με την πιθανότητα διολίσθησης σε πόλεμο πλήρους κλίμακας να είναι όλο και πιο ορατή.

Είναι χαρακτηριστικό ότι  ο υπουργός Αμυνας του Ισραήλ, αφού επέρριψε στη Χαμάς όλη την ευθύνη, διεμήνυσε πως όσο συνεχίζει να αρνείται την απελευθέρωση όλων των ομήρων τόσο περισσότερο έδαφος θα προσαρτάται από το Ισραήλ.

Παράλληλα, τόνισε πως η χώρα του χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να υλοποιηθεί το σχέδιο Τραμπ για μετεγκατάσταση των Παλαιστινίων.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Υπενθυμίζεται πως την Πέμπτη η Χαμάς εκτόξευσε το πρώτο μπαράζ ρουκετών εδώ και μήνες σε ισραηλινό έδαφος, ενώ η κατάρρευση της δίμηνης συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός και η ανανεωμένη ισραηλινή επίθεση που σκότωσε περισσότερους από 500 ανθρώπους μέσα σε τρεις μέρες, συμπεριλαμβανομένων δεκάδων παιδιών, δεν αφήνουν πολλές ελπίδες.

Η κυβέρνηση του Μπενιαμίν Νετανιάχου υποστήριξε ότι η επανέναρξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων ήταν «απαραίτητη» για να εξασφαλιστεί η απελευθέρωση των ομήρων που παραμένουν στα χέρια της Χαμάς και άλλων παλαιστινιακών κινημάτων.

Ομως οι δύο πλευρές κάνουν απλώς παράλληλους διαλόγους εκτοξεύοντας επιχειρήματα που στειρώνουν τις προοπτικές εξεύρεσης λύσης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Την ίδια ώρα ο Νετανιάχου δέχεται ισχυρότατες πιέσεις στο εσωτερικό.

Στην Ιερουσαλήμ, χιλιάδες άνθρωποι κατεβαίνουν και πάλι καθημερινά στους δρόμους κατηγορώντας τον πως συνεχίζει τον πόλεμο περιφρονώντας τους ομήρους και την τύχη τους.

«Μας έχει πάρει όλους ομήρους η αιμοδιψής κυβέρνηση», φώναζαν κάποιοι από τους συγκεντρωμένους, στις διαδηλώσεις του τελευταίου τετραημέρου απαιτώντας την παραίτηση του πρωθυπουργού.

Νωρίς χθες το πρωί, ο ισραηλινός στρατός ανακοίνωσε πως αναχαιτίστηκε πύραυλος που εκτοξεύτηκε από την Υεμένη.

Την προηγούμενη ημέρα οι δυνάμεις του άρχισαν να διεξάγουν χερσαίες επιχειρήσεις κοντά στην Μπεΐτ Λαχίγια στη Βόρεια Γάζα μετά την ανακατάληψη μέρους του διαδρόμου Νετζαρίμ που χωρίζει το βόρειο από το νότιο τμήμα της.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Η κλιμακούμενη σύγκρουση προκάλεσε πανικό στους Παλαιστίνιους που ήλπιζαν για μεγαλύτερη ανάπαυλα.

Αλλωστε οι επανειλημμένες εντολές εκκένωσης από τον ισραηλινό στρατό οδηγούν ουσιαστικά σε έναν νέο εκτοπισμό των κατοίκων της Γάζας.

Ανδρες, γυναίκες και παιδιά άρχισαν ξανά να εγκαταλείπουν το βόρειο τμήμα προχωρώντας ανάμεσα στα συντρίμμια, πεζή, με κάρα που έσερναν μουλάρια, μεταφέροντας στρώματα, σκηνές και άλλα λιγοστά υπάρχοντά τους.

Η Χαμάς διαβεβαίωσε πως παραμένει ανοικτή στη συνέχιση των έμμεσων διαπραγματεύσεων με το Ισραήλ, επαναλαμβάνοντας όμως τις θέσεις της που έχει ήδη απορρίψει η άλλη πλευρά.

Σ’ έναν φαύλο κύκλο, η ισραηλινή κυβέρνηση απέναντί της που αισθάνεται ενισχυμένη χάρη στην υποστήριξη του βασικού συμμάχου της, των ΗΠΑ, δεν είναι διατεθειμένη να τερματίσει οριστικά τη σύγκρουση όσο η Χαμάς εξακολουθεί να ελέγχει τη Γάζα.

Η ισλαμιστική οργάνωση αρνείται να διαλύσει τα ένοπλα τάγματά της, να στείλει τους ηγέτες της στην εξορία ή να απελευθερώσει πολλούς άλλους ομήρους, εκτός εάν το Ισραήλ δεσμευτεί για οριστικό τέλος του πολέμου.

Εκτιμάται δε ότι εξακολουθεί να ελέγχει χιλιάδες στελέχη, παρά τις μεγάλες απώλειες. «Αν δεν αφεθούν ελεύθεροι όλοι οι ισραηλινοί όμηροι κι αν δεν φύγει εντελώς η Χαμάς από τη Γάζα, το Ισραήλ θα πάρει μέτρα εύρους που δεν είχατε δει ποτέ πριν», διεμήνυσε ο ισραηλινός υπουργός Αμυνας Ισραελ Κατς.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Από τους 251 ανθρώπους που είχαν απαχθεί κατά τη διάρκεια της εφόδου της Χαμάς στο Νότιο Ισραήλ την 7η Οκτωβρίου 2023, παραμένουν ακόμη στα χέρια παλαιστίνιων μαχητών 58 στη Λωρίδα της Γάζας, από τους οποίους 34 έχουν κηρυχτεί νεκροί. Στο εξής, οι διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωσή τους θα διεξάγονται «υπό πυρά», προειδοποίησε ο Νετανιάχου.

Στις κινητοποιήσεις εναντίον του, χιλιάδες Ισραηλινοί που αντιδρούν για την παραβίαση της εκεχειρίας ενώνουν τις δυνάμεις τους με επικριτές της αποπομπής του αρχηγού της Σιν Μπετ, Ρόνεν Μπαρ, βλέποντάς την ως «απειλή για τη δημοκρατία» και προσπάθεια του πρωθυπουργού να συγκεντρώσει ακόμη περισσότερες εξουσίες στα χέρια του.

«Ανησυχούμε πάρα πολύ που η χώρα μας εξελίσσεται σε μια δικτατορία», λέει ο Ρινάτ Χαντασί από την Ιερουσαλήμ. «Εγκαταλείπουν τους ομήρους μας, αδιαφορούν για όλα τα πράγματα που είναι σημαντικά για αυτή τη χώρα».

Μπορεί η Δικαιοσύνη να είναι «φιλική» απέναντι στα παιδιά που παραβίασαν τον νόμο και οι πράξεις τους θεωρήθηκαν «εχθρικές» προς την ομαλή λειτουργία της κοινωνίας;

Μπορεί η ελληνορωμαϊκή πάλη, το ποδόσφαιρο, η ποδηλασία και η ξιφασκία να αποτελέσουν το ευεργετικό αντίδοτο απέναντι στον θυμό, τα οικογενειακά προβλήματα και τις κοινωνικές δυσλειτουργίες που έσπρωξαν κάποιους ανηλίκους σε λανθασμένες και επιζήμιες επιλογές;

Η απάντηση είναι θετική αν σκεφτεί κανείς ότι ήδη σε ορισμένα από αυτά δεν δίνεται μια τιμωρία αλλά, ουσιαστικά, μια ευκαιρία.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ετσι, αντί της επιβολής ενός συμβατικού αναμορφωτικού μέτρου, ανήλικοι που έχουν διαπράξει αδικήματα ήπιας παραβατικότητας έχουν τη δυνατότητα να ενταχθούν σε ένα αθλητικό σωματείο, να νιώσουν ισότιμα μέλη μιας ομάδας και να αγωνιστούν για καλύτερες μέρες μακριά από τις κακοτοπιές.

To πιλοτικό αυτό πρόγραμμα ξεκίνησε να εφαρμόζεται στα μέσα Δεκεμβρίου 2024 με την υπογραφή της ΚΥΑ 6288 (ΦΕΚ 6831/13-12-2024) από τα υπουργεία Δικαιοσύνης και Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού και δείχνει πως κάτι αλλάζει στην ποινική αντιμετώπιση της παραβατικότητας των ανηλίκων.

«Δεν θέλουμε πρωταθλητές». googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Τα αθλητικά σωματεία λειτουργούν ως «καταφύγια» και οι προπονητές ως πρόσωπα αναφοράς για τα παιδιά. Στα «ΝΕΑ» μιλούν αποκλειστικά δύο ανήλικοι που δέχτηκαν το μέτρο αλλά και οι άνθρωποι που τους υποδέχτηκαν εγκάρδια δίνοντάς τους τη δεύτερη ευκαιρία που άξιζαν.

«Ηρθα αντιμέτωπος με τη Δικαιοσύνη από επιπολαιότητα και επέλεξα να λάβω το συγκεκριμένο αναμορφωτικό μέτρο γιατί μου άρεσε η ιδέα της συμμετοχής μου στο αθλητικό σωματείο και ήταν μια ελεύθερη επιλογή» εξηγεί ο 17χρονος Π.Α., ο οποίος έχει τοποθετηθεί σε αθλητικό σωματείο της πόλης του Αγίου Νικολάου.

Ο Αρτέμιος Κοκολάκης, εποπτεύων και πρόεδρος του Αθλητικού Σωματείου Ελληνορωμαϊκής Πάλης & Αρσης Βαρών «Ο Αλμυρός», μιλώντας για τον νεαρό αθλητή σημειώνει πως «δεν με ενδιέφερε σε τι παράπτωμα είχε υποπέσει ο νεαρός.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Είπα στο παιδί ότι εδώ η πόρτα είναι ανοιχτή. Είναι γεγονός πως συμμετέχει, προσπαθεί να εγκλιματιστεί και τα πράγματα πάνε πάρα πολύ καλά και είμαι αισιόδοξος ότι θα πάνε ακόμη καλύτερα».

Οπως μας εξομολογείται ο Π.Α., νιώθει πως ήδη αλλάζει: «Από όταν ξεκίνησα είμαι πιο κοινωνικός και κάθε μέρα μαθαίνω καινούργια πράγματα», με τον Αρτέμιο Κοκολάκη να συμπληρώνει πως «είναι ένα παιδί που έχει πλάνα και στόχους και νομίζω ότι όλο αυτό είναι κάτι που θα τον βοηθήσει», υπογραμμίζοντας παράλληλα «πως εδώ δεν μας ενδιαφέρει να παράγουμε πρωταθλητές αλλά καλούς ανθρώπους».

Ο Π.Α στέλνει το δικό του μήνυμα αισιοδοξίας: «Εχω αφήσει πίσω μου τις δύσκολες μέρες κι έχω εγώ τώρα τον έλεγχο της ζωής μου. Θέλω να πω σε όλους να γυμνάζονται γιατί βοηθάει να σταματήσουν τις βλαβερές συνήθειες που τους κρατούν πίσω».

Ο Τ.Κ. είναι ένας ανήλικος νεαρός που στράφηκε στην ποδηλασία για να ξεπεράσει το δύσκολο παρελθόν του.

«Ηρθα αντιμέτωπος με τη Δικαιοσύνη από απερισκεψία, το συγκεκριμένο μέτρο ήταν βοηθητικό για μένα και το επέλεξα, έκανα και παλιότερα ποδήλατο και το αγαπούσα, συμμετείχα στον όμιλο, είχα σταματήσει περίπου τα τελευταία δυο χρόνια» μας εξηγεί.

Ο πρωταθλητής ποδηλασίας και προπονητής του ανηλίκου Χάρης Καστραντάς, μιλώντας για τον νεαρό αθλητή, υποστηρίζει πως «ήταν και είναι πολύ ευγενικός, ενώ ο αθλητισμός δείχνει να του έχει ανοίξει νέους ορίζοντες και νέα ενδιαφέροντα για τη ζωή του»

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Ο Τ.Κ. αναγνωρίζει τη θετική επίδραση που του ασκεί το πρόγραμμα: «Παρόλο που είναι λίγο το διάστημα που συμμετέχω, αισθάνομαι να έχω κερδίσει στη φυσική μου κατάσταση και νιώθω πιο χαρούμενος».

Ο προπονητής δηλώνει πολύ αισιόδοξος για το μέλλον του νεαρού: «Είμαι σίγουρος ότι έχει πάρει το μάθημά του, έχει ξεχάσει τα πάντα και έχει ανοίξει νέους δρόμους μπροστά του».

Τέλος, ο ανήλικος αθλητής εξηγεί γιατί η ένταξη σε ένα αθλητικό σωματείο είναι τόσο ευεργετική καθώς «η συμμετοχή σε ένα αθλητικό πρόγραμμα μπορεί να βοηθήσει πολύ στην ελάττωση των εξαρτήσεων.

Είναι μια διαφορετική πρακτική στην αντιμετώπιση των δικαστηρίων και μπορεί επίσης κι έτσι να βοηθήσει πολύ».

Μακριά από επικίνδυνες επιλογές.

Οπως εξηγεί ο Αρτέμιος Κοκολάκης, «αυτός ο αναμορφωτικός – εκπαιδευτικός ρόλος των ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων επιτελείται διαχρονικά.

Τις δεκαετίες μάλιστα του 1980 και 1990, που δεν υπήρχαν τόσες δομές παιδικής προστασίας και κοινωνικοί λειτουργοί, τον ρόλο αυτόν τον έπαιζαν τα σωματεία και οι σύλλογοι».

Η ενασχόληση με τον αθλητισμό κάνει τα παιδιά να αποκτούν μια διαφορετική στάση ζωής μακριά από επικίνδυνες επιλογές.

Γνωρίζω παιδιά που είχαν εγκαταλείψει το σχολείο και ερχόμενα στον σύλλογο, μέσα από την επαφή τους με τον προπονητή και τον αθλητισμό, αποφάσισαν να ξαναγυρίσουν στο σχολείο.

Γνωρίζω παιδιά όπου ο προπονητής κλήθηκε από το Αστυνομικό Τμήμα γιατί ο αθλητής ήθελε να πάει εκεί ο προπονητής και όχι οι γονείς του.

Γνωρίζω περιπτώσεις όπου ο προπονητής πήγαινε στο σπίτι του παιδιού επειδή οι γονείς αδυνατούσαν να ελέγξουν το παιδί στην εφηβεία». Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Χάρης Καστραντάς: «Τα παιδιά που εμφανίζουν μια παραβατική συμπεριφορά λογικά την εμφανίζουν γιατί κάτι τους λείπει, κάπου θέλουν να εκτονωθούν γιατί κάτι φταίει σίγουρα, δεν φταίνε μόνο αυτά. Ο αθλητισμός είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που πρέπει να ξεκινήσει ένα παιδί για να βγάλει από το μυαλό του την όποια ιδέα της παράβασης».

Στην Κρήτη, τα αθλητικά σωματεία που φιλοξενούν παιδιά αυτή την ώρα είναι ο Ποδηλατικός Ομιλος Αγίου Νικολάου, το ΑΣ Ελληνορωμαϊκής Πάλης και Αρσης Βαρών «Ο Αλμυρός», ο ΑΟ Σκοπής Σητείας, ο ΑΟ Κόρφος Ελούντας, Ο ΠΑΟ Κρούστα, ενώ επίσης έχουν δηλώσει τη συμμετοχή τους ο Ποσειδών Σητείας και η Αθλητική Ενωση Νεάπολης Λασιθίου.

Την έξοδο της εταιρείας Σιδηρόδρομοι Ελλάδος ΑΕ (νέος ΟΣΕ) από το καθεστώς των ΔΕΚΟ, σε ό,τι αφορά κυρίως τη στελέχωσή της και την υλοποίηση των έργων αναβάθμισης, συντήρησης και λειτουργίας του σιδηροδρομικού δικτύου, δρομολογεί η κυβέρνηση.

Με πρότυπο τη ΔΕΗ, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών θα επιδιώξει ο νέος ΟΣΕ να αποκτήσει ταχύτητα και ευελιξία, αφενός στις προσλήψεις προσωπικού (με απευθείας επιλογές από την αγορά και εκτός ΑΣΕΠ) και αφετέρου στις αναθέσεις των απαιτούμενων έργων, ξεκινώντας από τα έργα αποκατάστασης του δικτύου που καταστράφηκε από την κακοκαιρία «Daniel».

Ωστόσο, για να προχωρήσει ο συγκεκριμένος σχεδιασμός, θα απαιτηθούν ισχυρή τεχνογνωσία, την οποία θα φέρουν ξένοι σύμβουλοι, όπως οι Γαλλικοί Σιδηρόδρομοι, αλλά και διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την επίσκεψή του στο υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, «για να μπορέσουμε να αναβαθμίσουμε γρήγορα το σιδηροδρομικό δίκτυο στη γραμμή Αθήνας – Θεσσαλονίκης θα απαιτηθεί να κινηθούμε με διαδικασίες που ενδεχομένως να είναι ξένες προς τις συνήθεις του ελληνικού Δημοσίου, με τη μέγιστη δυνατή ευελιξία και φτάνοντας στα όρια ενδεχομένως και του ευρωπαϊκού νομοθετικού πλαισίου».

Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση προχωρά άμεσα στη σύσταση της νέας σιδηροδρομικής εταιρείας Σιδηρόδρομοι Ελλάδος ΑΕ, η οποία έχει ήδη νομοθετηθεί από τον περασμένο Δεκέμβριο και θα τεθεί σε λειτουργία τους επόμενους μήνες. Η νέα εταιρεία θα συμπεριλάβει τον ΟΣΕ, την ΕΡΓΟΣΕ και το τροχαίο υλικό της ΓΑΙΑΟΣΕ, με στόχο την καθιέρωση μιας σύγχρονης, ευέλικτης και αποδοτικής διαχείρισης της σιδηροδρομικής υποδομής.

Ο νέος ΟΣΕ, που θα στελεχωθεί με ικανά στελέχη από τη διεθνή αγορά, θα έχει ως αποστολή του την ταχύτερη εκτέλεση των έργων και θα εγγυάται την απρόσκοπτη και αποτελεσματική λειτουργία του σιδηροδρόμου.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Παρόλο που η νέα εταιρεία θα έχει δημόσιο χαρακτήρα, σύμφωνα με τον αναπληρωτή υπουργό Υποδομών και Μεταφορών Κωνσταντίνο Κυρανάκη, «θα πρέπει να υπερβεί τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και να λειτουργεί με ρυθμούς ιδιωτικού τομέα». Ηδη ξεκίνησε η κατάρτιση λίστας με έλληνες σιδηροδρομικούς του εξωτερικού, καθώς και με έμπειρα στελέχη που εργάζονται σε σιδηροδρομικές επιχειρήσεις ή κρατικές δομές σε Ευρώπη, Ασία και σε χώρες με ανεπτυγμένα σιδηροδρομικά δίκτυα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Επαφές με Hellenic Train. Την ίδια στιγμή, ξεκίνησε και ο διάλογος με τους ιταλούς μετόχους της Hellenic Train, με βασικό θέμα την αναβάθμιση των σιδηροδρομικών υπηρεσιών, καθώς και το επενδυτικό πλάνο της εταιρείας. Ανάμεσα στα ζητήματα που βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι η ταχύτερη παράδοση και δρομολόγηση (έως το 2027) σύγχρονου τροχαίου υλικού, το οποίο θα ανταποκρίνεται στα ευρωπαϊκά πρότυπα.

Κυβερνητικές πηγές τονίζουν ότι είναι απαραίτητο η Hellenic Train να επενδύσει στην Ελλάδα, καθώς στα ευρωπαϊκά rankings η μητρική της εταιρεία Trenitalia κατατάσσεται πρώτη σε ποιότητα υπηρεσιών, ενώ η Hellenic Train βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις.

Πάντως, η κυβέρνηση έχει καταστήσει σαφές πως ο ελληνικός σιδηρόδρομος (ο Διαχειριστής της Σιδηροδρομικής Υποδομής) θα παραμείνει ανοιχτός στον ανταγωνισμό (άλλωστε, η αγορά είναι απελευθερωμένη), χωρίς να επιφυλάσσει κάποια ιδιαίτερη μεταχείριση – αποκλειστικότητα στη Hellenic Train. Ηδη στον τομέα των εμπορευματικών μεταφορών δραστηριοποιούνται άλλες τρεις εταιρείες, ενώ υπάρχει ενδιαφέρον και από νέους «παίκτες». Στόχος είναι η ενίσχυση των σιδηροδρομικών υπηρεσιών, η αναβάθμιση των υποδομών και η δημιουργία ενός περιβάλλοντος που θα ενθαρρύνει ακόμα περισσότερο τον ανταγωνισμό και τις επενδύσεις στον τομέα.

Επίσης, ένας από τους βασικούς στόχους της κυβέρνησης είναι η οικονομική βιωσιμότητα του σιδηροδρόμου προκειμένου να πάψει να εξαρτάται από κρατικές επιδοτήσεις και να αποκτήσει ισχυρή οικονομική αυτάρκεια. Στο πλαίσιο αυτό, το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών αποφάσισε την κατακύρωση της σύμβασης για το έργο «Παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών οργάνωσης και λειτουργίας της νέας ενοποιημένης εταιρείας σιδηροδρομικών υποδομών (Σιδηρόδρομοι Ελλάδος ΑΕ)» στην ERNST & YOUNG έναντι 2.618.100 ευρώ (χωρίς ΦΠΑ). Στον σχετικό διαγωνισμό η EY επικράτησε της KPMG.

Η σύμβαση αφορά την παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών για την οργάνωση και λειτουργία της νέας εταιρείας Σιδηρόδρομοι Ελλάδος ΑΕ.

Με την Κομισιόν να έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θα υπάρξει παράταση για το Ταμείο Ανάκαμψης και η τελευταία αίτηση για χρηματοδότηση πρέπει να υποβληθεί έως τις 31 Αυγούστου 2026 το οικονομικό επιτελείο δίνει μάχη με τον χρόνο για να καλύψει τα ορόσημα και τους στόχους που απομένουν προκειμένου να μη χαθεί ούτε ένα ευρώ από τα κονδύλια συνολικού ύψους 36 δισ. ευρώ που δικαιούται η Ελλάδα.

Το «καμπανάκι» για να τρέξουν πιο γρήγορα οι διαδικασίες για την αξιοποίηση των πόρων, οι οποίοι συνοδεύονται με σημαντικές μεταρρυθμίσεις, «χτύπησε» ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, την περασμένη Δευτέρα κατά την επίσκεψή του στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών.

«Δίνω πολύ μεγάλη σημασία στη γρήγορη αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης» ανέφερε ο Πρωθυπουργός απευθυνόμενος στη νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου για να προσθέσει ότι «πολλά δισεκατομμύρια θα πέσουν στην οικονομία και το 2025 και το 2026.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Εχουμε ένα αυστηρό χρονοδιάγραμμα υλοποίησης σημαντικών μεταρρυθμίσεων προκειμένου να εκταμιευθούν αυτοί οι πόροι».

«Νομίζω πως οι πολίτες αντιλαμβάνονται πως οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης δεν αφορούν μόνο τους λίγους και τους ισχυρούς, αλλά όλους με έργα, όπως οι προληπτικές εξετάσεις ή οι διαδραστικοί πίνακες» υπογράμμισε ο Πρωθυπουργός.

Εντός του Απριλίου, η Ελλάδα αναμένεται να εισπράξει την 5η δόση, ύψους 3,1 δισ. ευρώ, που είχε αιτηθεί από τον Δεκέμβριο του 2024 καθώς επιτεύχθηκαν 29 ορόσημα από το σκέλος των επιχορηγήσεων και 3 ορόσημα από το δανειακό σκέλος.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Με τα χρήματα αυτά η χώρα θα έχει εισπράξει το 59% του συνολικού προϋπολογισμού των 36 δισ. ευρώ και θα έχει ολοκληρώσει το 35% των οροσήμων.

Την ίδια ώρα, οι αρμόδιες ελληνικές Αρχές και η Κομισιόν ετοιμάζουν την τελευταία αναθεώρηση του προγράμματος «Ελλάδα 2.0» με τις απαραίτητες αλλαγές, ώστε να μην υπάρξει απώλεια πόρων από έργα που είναι καταδικασμένα να μην τελειώσουν ποτέ ή είναι επικίνδυνο να οδηγήσουν σε αστοχίες ή καθυστερήσεις.

Η πρόταση αναμένεται να υποβληθεί στα τέλη Απριλίου και να εγκριθεί το καλοκαίρι, οπότε και θα υποβληθεί το 6ο αίτημα πληρωμής.

Η αναθεώρηση σχεδιάζεται με απένταξη και τροποποίηση έργων και προγραμμάτων τα οποία δεν προχωρούν και θα αντικατασταθούν με άλλα. Να σημειωθεί ότι έχουν ήδη γίνει δύο αναθεωρήσεις του προγράμματος με διορθώσεις σε στόχους και ορόσημα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Εργα που «φεύγουν». Με τη νέα αναθεώρηση θεωρείται σίγουρη η απένταξη των ηλεκτρικών ταξί από το πρόγραμμα, λόγω της χαμηλής ανταπόκρισης των ιδιοκτητών ταξί.

Το πρόγραμμα «Πράσινα Ταξί», συνολικού προϋπολογισμού 40 εκατ. ευρώ, αφορά την αντικατάσταση παλαιών, ρυπογόνων οχημάτων ταξί με νέα, αμιγώς ηλεκτρικά.

Οι ιδιοκτήτες ταξί επιδοτούνται με 22.500 ευρώ (17.500 η επιδότηση για αγορά και 5.000 για την απόσυρση) και στόχος του υπουργείου είναι να καλυφθούν 1.770 ταξί. Παρ’ όλα αυτά, ελάχιστοι ιδιοκτήτες ταξί έχουν ανταποκριθεί.

Επίσης πληροφορίες αναφέρουν ότι θα απενταχθεί ο αγωγός σύνδεσης του συστήματος δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα στον Πρίνο.

Το έργο προέβλεπε τη χρησιμοποίηση των παλιών κενών «πηγαδιών» εξόρυξης πετρελαίου του Πρίνου ως χώρο αποθήκευσης CO2, με ρυθμό αποθήκευσης ως τρία εκατομμύρια τόνους CO2 ετησίως.

Οι ρύποι θα προέρχονταν από σταθμούς παραγωγής ενέργειας, μονάδες καύσης αποβλήτων, διυλιστήρια, εγκαταστάσεις παραγωγής πλαστικών, λιπασμάτων, τσιμέντου κ.λπ. Στον σχεδιασμό προβλέπεται και η απένταξη του έργου «Αρδευτικό Σύστημα Αλμωπαίου μέσω ΣΔΙΤ», για το οποίο έχει ματαιωθεί η διαγωνιστική διαδικασία λόγω μη υποβολής προσφορών.

Εργα που εντάσσονται. Στον αντίποδα, φαίνεται να εντάσσονται στη νέα λίστα:

n Η δημιουργία ενός ολοκληρωμένου συστήματος για την αντιμετώπιση της αυθαίρετης δόμησης, το οποίο θα χρησιμοποιεί νέες τεχνολογίες και δεδομένα από αεροφωτογραφίες υψηλής ανάλυσης με επανδρωμένα αεροσκάφη και UAV, καθώς και τα δεδομένα του Ενιαίου Ψηφιακού Χάρτη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

n Το στέγαστρο Καλατράβα στο Ολυμπιακό Στάδιο.

Οι δόσεις.

Φέτος η Ελλάδα θα διεκδικήσει 9,4 δισ. πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης μέσα από την 6η και την 7η δόση του προγράμματος, εκπληρώνοντας συνολικά 81 ορόσημα και στόχους.

Το 6ο αίτημα θα υποβληθεί το καλοκαίρι μετά την έκκριση της αναθεώρησης του προγράμματος ενώ το 7ο εντός του έτους.

Το 8ο και 9ο αίτημα θα υποβληθούν το 2026 με το τελευταίο έως τις 31 Αυγούστου 2026 που λήγει το πρόγραμμα.

Στο 6ο αίτημα, ύψους 2,4 δισ. ευρώ επιχορηγήσεων και 2,5 δισ. ευρώ δανείων, αντιστοιχούν 46 προαπαιτούμενα, στο 7ο αίτημα, ύψους 1,9 δισ. ευρώ επιχορηγήσεων και 2,5 δισ. ευρώ δανείων αντιστοιχούν 35, στο 8ο αίτημα ύψους 1,7 δισ. ευρώ επιχορηγήσεων και 1,2 δισ. ευρώ δανείων αντιστοιχούν 39 και στο 9ο αίτημα ύψους 3,5 δισ. επιχορηγήσεων αντιστοιχούν 126 προαπαιτούμενα. Συνολικά, η Ελλάδα αναμένει για τους επόμενους 17 μήνες να εισπράξει από το ΤΑΑ άλλα 15,7 δισ. ευρώ σε επιχορηγήσεις και δάνεια.

Η αλήθεια είναι πως η συζήτηση άργησε πέντε χρόνια.

Γιατί ο Εμανουέλ Μακρόν είχε προτείνει από το 2020 στους ευρωπαίους εταίρους του έναν «διάλογο» για την «ευρωπαϊκή διάσταση» των ζωτικών συμφερόντων της Γαλλίας, τα οποία προστατεύει η πυρηνική αποτρεπτική της δύναμη.

Υπήρχε η ομπρέλαgoogletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Πυρηνική ομπρέλα υπήρχε όμως ήδη στην Ευρώπη, των ΗΠΑ, και καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν εννοούσε να αμφισβητήσει την αμερικανική εγγύηση ασφαλείας.

Χρειάστηκε να επιστρέψει στον Λευκό Οίκο ο Ντόναλντ Τραμπ, και να ευθυγραμμιστεί, κατά πώς δείχνει, με τις θέσεις της Ρωσίας, ώστε να ζητήσει (πρώτος…) ο Φρίντριχ Μερτς, ο επόμενος καγκελάριος της Γερμανίας, συνομιλίες για το κατά πόσον «η πυρηνική ασφάλεια του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας θα μπορούσε να ισχύσει και για εμάς»· να ανταποκριθεί κατόπιν ο γάλλος πρόεδρος αποφασίζοντας να ανοίξει «τη στρατηγική συζήτηση σχετικά με την προστασία των συμμάχων μας στην ευρωπαϊκή ήπειρο μέσω της αποτρεπτικής μας δύναμης»· να χαιρετίσει ο πολωνός πρωθυπουργός Ντόναλντ Τουσκ την ιδέα λέγοντας μάλιστα ότι η Πολωνία πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο να αποκτήσει δικά της πυρηνικά όπλα· να δηλώσουν επίσης η Λιθουανία και η Λετονία ότι ενδιαφέρονται για τη γαλλική προσφορά. Οπως σημειώνει όμως στους «Financial Times» ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Ιμπέρ Βεντρίν, «η συζήτηση που ξεκινάει τώρα μας οδηγεί σε αχαρτογράφητα ύδατα».

Ακόμα και αν η Γαλλία ήθελε να επεκτείνει την πυρηνική της ομπρέλα στην Ευρώπη, λένε ειδικοί, το οπλοστάσιό της περιλαμβάνει μόλις 290 πυρηνικές κεφαλές.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Συγκριτικά, οι ΗΠΑ διαθέτουν περίπου 5.000 πυρηνικές κεφαλές, ανάμεσά τους και περισσότερες από 100 βόμβες βαρύτητας σταθμευμένες στην Ευρώπη οι οποίες τελούν μεν υπό αμερικανικό έλεγχο, αλλά σύμφωνα με μια συμφωνία «πυρηνικού διαμοιρασμού» στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, έχουν σχεδιαστεί για να μεταφέρονται και να ρίχνονται από βελγικά, γερμανικά, ελληνικά, ιταλικά, ολλανδικά και τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Πυρηνικά στη Λευκορωσία

Η Ρωσία, από την πλευρά της, έχει 5.580 πυρηνικές κεφαλές, και πρόσφατα μετακίνησε κάποιες στη Λευκορωσία.

«Για να φθάσουμε στις 400 πυρηνικές κεφαλές, θα χρειαζόμασταν περίπου δέκα χρόνια», αναγνωρίζει, μιλώντας στη «Le Monde», η Ελοΐζ Φαγιέ, ερευνήτρια στο Γαλλικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων.

Οπως σημειώνει η ίδια, ωστόσο, «τα πυρηνοκίνητα υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων μας μπορούν ήδη να εκτοξεύσουν πυραύλους M51 σε απόσταση 8.000 χιλιομέτρων. Το θέμα είναι η πολιτική αξιοπιστία. Πρέπει να εφευρεθεί ένα νέο μοντέλο».

Ο απλούστερος και ταχύτερος τρόπος για να ενισχύσει η Γαλλία την ευρωπαϊκή αποτροπή θα ήταν, σύμφωνα με τη Μάριον Μέσμερ, αναλύτρια στο βρετανικό Chatham House, να προσχωρήσει στην Ομάδα Πυρηνικού Σχεδιασμού του ΝΑΤΟ – όπου βρίσκεται ήδη η Βρετανία – ώστε να δεσμεύσει τα πυρηνικά της όπλα στη συλλογική άμυνα.

Για τη Ρωσία, μια τέτοια κίνηση «θα έδειχνε ότι το ΝΑΤΟ, ένα ευρωπαϊκό ΝΑΤΟ, θα παραμείνει ισχυρό ακόμη και αν οι ΗΠΑ απεμπλακούν».

Ομως αυτό θα ανέτρεπε μια γαλλική παράδοση πυρηνικής ανεξαρτησίας που χρονολογείται από τον στρατηγό Σαρλ ντε Γκωλ, ο οποίος δεν εμπιστευόταν τις υποσχέσεις ασφαλείας των ΗΠΑ.

Ο Μακρόν έχει επανειλημμένα τονίσει ότι ο πρόεδρος της Γαλλίας θα έχει πάντα την απόλυτη εξουσία να αποφασίζει αν θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα – το ίδιο ισχύει και για τη Βρετανία και τις ΗΠΑ στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Υπάρχουν, πάντως, και άλλες εναλλακτικές επιλογές.

Η πρώτη, θα ήταν να διευκρινίσει η Γαλλία με μεγαλύτερη σαφήνεια το πυρηνικό της δόγμα.

Προηγούμενο υπάρχει: το 1995, Βρετανία και Γαλλία δήλωσαν στη λεγόμενη διακήρυξη του Τσέκερς ότι δεν υπάρχει κατάσταση στην οποία «τα ζωτικά συμφέροντα μιας από τις δύο χώρες μας… θα μπορούσαν να απειληθούν χωρίς να απειληθούν επίσης τα ζωτικά συμφέροντα της άλλης».

Ενα άλλο βήμα θα ήταν περισσότερες κοινές ασκήσεις και εκπαίδευση, που θα στείλουν στη Ρωσία το μήνυμα της ευρωπαϊκής ενότητας.

Το 2022, ένα ιταλικό αεροσκάφος ανεφοδιασμού συμμετείχε για πρώτη φορά σε γαλλική πυρηνική άσκηση. Αρχές Μαρτίου, η Γαλλία προσκάλεσε πρεσβευτές του ΝΑΤΟ στην αεροπορική βάση της Ιστρ στη Νότια Γαλλία, ώστε να μάθουν περισσότερα για τη γαλλική πυρηνική αποτροπή.

Ο Μπρουνό Τερτρέ, κορυφαίος ειδικός σε θέματα πυρηνικής αποτροπής, έγραψε πρόσφατα στη «Monde» ότι η Γαλλία θα μπορούσε να στείλει «ένα ισχυρό επιχειρησιακό μήνυμα» αναπτύσσοντας προσωρινά μαχητικά αεροσκάφη Rafale χωρίς πυρηνικές κεφαλές στις βάσεις «των πιο ανήσυχων εταίρων μας, όπως η Πολωνία».

Το Παρίσι θα μπορούσε επίσης να επιδιώξει να συμμετάσχει στην Ομάδα Πυρηνικού Σχεδιασμού του ΝΑΤΟ ως παρατηρητής.

Είναι μόνο η αρχή μιας εξαιρετικά περίπλοκης συζήτησης – πόσω μάλλον αφού οι Ευρωπαίοι εξακολουθούν να ελπίζουν ότι η ρήξη με τις ΗΠΑ είναι απλώς ένα κακό όνειρο.

Ερευνα από το μηδέν για το «μπάζωμα» στον χώρο της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών θα διενεργήσει ο αρεοπαγίτης-ανακριτής, ο οποίος θα αναλάβει – όπως όλα δείχνουν – την υπόθεση με κεντρικό πρόσωπο τον πρώην υφυπουργό Χρήστο Τριαντόπουλο, αφού παρά τα πυρά της αντιπολίτευσης και τις συνταγματικές ενστάσεις δρομολογείται η ολοκλήρωση των εργασιών της Προανακριτικής, χωρίς επί της ουσίας έλεγχο, και χωρίς να προηγηθεί οποιαδήποτε μαρτυρική κατάθεση ή αξιολόγηση άλλου αποδεικτικού υλικού.

Η κυβερνητική πλειοψηφία αποφάσισε την κλήση του πρώην υφυπουργού στην Προανακριτική Επιτροπή την Παρασκευή 28 Μαρτίου, με το επικρατέστερο σενάριο να θέλει τον Χρήστο Τριαντόπουλο να επιλέγει να δώσει τις όποιες εξηγήσεις μέσω υπομνήματος και έπειτα από αυτό να πέφτει η «αυλαία».

Πιθανότατα μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Απριλίου θα συγκληθεί η Ολομέλεια της Βουλής προκειμένου να ασκήσει τα καθήκοντά της ως «εισαγγελέας» και να δώσει το πράσινο φως για να κινηθεί η άσκηση της ποινικής δίωξης με μόνη τη δήλωση του ελεγχόμενου προσώπου ότι θέλει να κριθεί από τον φυσικό του δικαστή.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Με «γυμνή» δικογραφία. Αμέσως μετά, το «κλειδί» των εξελίξεων παραδίδεται στους ανώτατους δικαστές – αρεοπαγίτες και συμβούλους Επικρατείας – οι οποίοι θα συγκροτήσουν το Δικαστικό Συμβούλιο και θα προκύψουν ύστερα από κλήρωση από τον κατάλογο με τους υπηρετούντες ανώτατους δικαστές που θα διαβιβαστεί στη Βουλή.

«Η δικογραφία που θα φτάσει στο Δικαστικό Συμβούλιο του άρθρου 86 του Συντάγματος θα είναι επί της ουσίας “γυμνή”, χωρίς μαρτυρικές καταθέσεις ή άλλο στοιχείο, όπως συμβαίνει πάντοτε με τις έρευνες που διενεργούν οι εισαγγελείς για τους πολίτες πριν φτάσουν στην αξιολόγηση της υπόθεσης και αποφασίσουν αν θα προχωρήσουν ή όχι στην άσκηση της ποινικής δίωξης.

Στην περίπτωση του Χρ. Τριαντόπουλου έχουμε το παράδοξο να καλείται ο εν δυνάμει “ύποπτος”, πριν ακουστεί έστω ένας μάρτυρας», σημειώνουν εισαγγελικές πηγές.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ετσι, το… βάρος της έρευνας μετακυλίεται ολόκληρο στον αρεοπαγίτη-ανακριτή, ο οποίος θα εξετάσει τους μάρτυρες που κρίνει αναγκαίους και θα συγκεντρώσει στοιχεία πριν καλέσει σε απολογία το ποινικά ελεγχόμενο πολιτικό πρόσωπο.

Παράλληλα, ο ανώτατος δικαστής έχει τη δυνατότητα να ζητήσει και να λάβει αντίγραφα της δικογραφίας που έχει ο εφέτης-ειδικός ανακριτής της Λάρισας Σωτήρης Μπακαΐμης για το μπάζωμα και αφορά την ποινική ευθύνη (παράβαση καθήκοντος) για μη πολιτικά πρόσωπα.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ.

Σε περίπτωση πάλι, που ο ανακριτής εντοπίσει ενδείξεις είτε για την τέλεση άλλων αξιοποίνων πράξεων εκτός από αυτή για την οποία κινήθηκε η ποινική δίωξη από το ίδιο πολιτικό πρόσωπο, είτε για τον ρόλο άλλων πολιτικών προσώπων, θα διαβιβάσει τον φάκελο στη Βουλή, τα μέλη της οποίας εκ του νόμου έχουν την αποκλειστική αρμοδιότητα για τα πολιτικά πρόσωπα.

Ενας βουλευτής που περιφρονεί το Σύνταγμα και τους νόμους της δημοκρατίας και συμπεριφέρεται ως κοινός τραμπούκος, δήθεν εν ονόματι της Ορθοδοξίας (κατ’ ουσίαν για να βελτιώσει τα προσωπικά και κομματικά ποσοστά), δεν δικαιούται το αξίωμά του. Ως ελάχιστη παρεπόμενη ποινή θα έπρεπε να του επιβληθεί να παρακολουθήσει μαθήματα Συνταγματικού Δικαίου και Ιστορίας της Τέχνης. Ως βουλευτής μιας φιλελεύθερης πολιτείας θα όφειλε οπωσδήποτε να γνωρίζει ότι η δημοκρατία είναι το καθεστώς στο οποίο δεν επιβάλλουμε τις απόψεις μας με τη βία. Δεν χρειάζεται άλλωστε αφού η ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των απόψεών μας κατά κανόνα προστατεύεται, ακόμα και αν η πλειοψηφία έχει διαφορετική γνώμη. Σε μια θεοκρατία είναι τα πράγματα ασφαλώς διαφορετικά, αλλά η δημοκρατία δεν είναι θεοκρατία.

Η Ευρώπη και η Αμερική έμαθαν να σέβονται την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης από τον 18ο αιώνα και ύστερα, καθώς και να διαχωρίζουν την κρατική πολιτική από δόγματα πίστεως. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στον Διαφωτισμό, ούτε φυσικά σε περιφρόνηση του χριστιανισμού, αλλά στη συνειδητοποίηση της επικινδυνότητας των δογμάτων πίστεως όταν καθορίζουν αρχές κρατικής πολιτικής. Η σύμπραξη κράτους και θρησκείας είναι επικίνδυνη και για το κράτος και για τη θρησκεία και προπαντός για την ελευθερία των πολιτών. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά έξω από τη γειτονιά μας ή να μελετήσουμε την ευρωπαϊκή ιστορία. Η Εθνική Πινακοθήκη επιτελεί ένα πολύ σημαντικό έργο ανάδειξης της τέχνης της νεότερης Ελλάδος ως μέρους της ευρωπαϊκής τέχνης αλλά και πέραν αυτής. Στρέφεται και προς το παρελθόν και προς το μέλλον, προσπαθώντας να συνδέσει την ελληνική ζωγραφική με τα διεθνή καλλιτεχνικά κινήματα. Για να εκπληρώσει τη μορφωτική της αποστολή οφείλει να τολμά και να μην ομφαλοσκοπεί. Πρόκειται για αποστολή ύψιστης εθνικής σημασίας. Αρα δεν νοείται να λογοκρίνεται, πολύ μάλλον να γίνεται στόχος βίας και απειλών, επειδή μια έκθεση, δίκαια ή άδικα, δεν αρέσει ή ενοχλεί. Αλλο κριτική, άλλο εξαναγκασμός. Η «τέχνη που προσβάλλει» είναι ένα προσφιλές μοτίβο φανατικών και αστοιχείωτων. Αυτά τα δύο πάνε μαζί. Δεν έχουν τίποτε να κάνουν με την ύπαρξη ή μη του Θεού, με την πίστη στην Παναγία και τον Χριστό ή την πανανθρώπινη σημασία της εικόνας της βρεφοκρατούσας Θεοτόκου. Είναι το σημείο που συναντώνται οι μανιακοί και πονηροί όλων των θρησκειών και όλων των δογμάτων προσβλέποντας σε αναβίωση της εικονομαχίας. Ολους αυτούς του άθλιους υποκριτές τους παραλαμβάνει ο Ερασμος στο ανυπέρβλητο έργο του «Μωρίας Εγκώμιον» (μτφρ. Στρατής Τσίρκας, Ηριδανός 1970). Το μόνο σπαθί που παραγγέλλει ο Χριστός να προμηθευτούν οι Απόστολοι είναι εκείνο του πνεύματος και όχι εκείνο «που οπλίζει το χέρι των ληστών και των πατροκτόνων». Αλλά τι να περιμένει κανείς από εκείνους που «θαρρούν πως το πιο ψηλό σκαλί της ευσέβειας το φτάνουν μένοντας ντιπ αγράμματοι»;  Η ιστορία της τέχνης θα ήταν ασφαλώς φτωχότερη αν δεν μπορούσε να βασιστεί στη θρησκευτική εικονογραφία του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης, «ανατολικής» και δυτικής, και αν οι μεγάλοι ζωγράφοι δεν καταπιάνονταν με θέματα από την Παλαιά και Καινή Διαθήκη.

Η βυζαντινή και νεοβυζαντινή, όπως και η δυτική εικονογραφία (ιταλική, γερμανική ή φλαμανδική), ήταν ωστόσο αποτέλεσμα διαρκούς εξέλιξης και ερμηνείας. Αυτό δεν έπαψε να συμβαίνει ούτε όταν πρυτάνευαν λόγοι προπαγάνδας στην Αντιμεταρρύθμιση. Και όπως γνωρίζουμε από τα αριστουργήματα της «ανατολικής» αλλά και της δυτικής τέχνης, δεν τέθηκε ποτέ θέμα αυθεντικής ανάγνωσης των προσώπων και των ιστοριών, ακόμα και όταν ο «Μυστικός Δείπνος» του Βερονέζε χρειάστηκε να μετονομαστεί σε «Δείπνο στο σπίτι του Λευί» για να γίνει δεκτός από τις εκκλησιαστικές Αρχές. Οι εικόνες και οι ερμηνείες τους ανασυντάσσονται διαρκώς. Η Παναγία, ο Χριστός, οι Αγιοι στην παράδοση της χριστιανικής εικονογραφίας, ορθόδοξης ή ρωμαιοκαθολικής, δεν αντιστοιχούν σε κάποιο πρόσωπο με δεδομένα χαρακτηριστικά. Η εικονογράφηση αποτελεί πάντα μια ανθρώπινη ερμηνεία, ιστορικά, πολιτιστικά και θεολογικά προσδιορισμένη. Το ερώτημα είναι αν η Εκκλησία είναι σε θέση να αναγνωρίσει –πέρα από τη συνταγματική τάξη που οφείλει ούτως ή άλλως να σέβεται – φόρμες που θα μπορούσαν να φέρουν την ουσία της χριστιανικής διδασκαλίας και το ηθικό της μήνυμα πιο κοντά στον σύγχρονο άνθρωπο. Δικαιούνται άραγε οι άνθρωποι έναν «προσωπικό Χριστό», όπως τραγουδάει ο Τζόνι Κας;

Ο Κωνσταντίνος Α. Παπαγεωργίου είναι ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφίας του Δικαίου, Νομική Σχολή, ΕΚΠΑ

Μπορεί να μπήκαμε προχθές στην άνοιξη, 21 του Μάρτη γαρ και εαρινή ισημερία, αλλά στην πολιτική σκηνή του τόπου «Χειμέρια τα πράγματα».

Οχι ότι έξω από δω είναι καλύτερα, αλλά ο καθείς το σπίτι του κοιτάει να συμμαζέψει.

Αν συμμαζεύεται.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ε, δεν συμμαζεύεται. Και καλά η κυβέρνηση τη δουλειά της κάνει (αν και τελευταία δεν κατανοώ ακριβώς τι δουλειά κάνει αλλά ας το πάρει το ποτάμι), θέλει να κρατήσει τη θέση της με νύχια και με δόντια και τα κουτσοκαταφέρνει. Δεν υπάρχει δημοσκόπηση που η διαφορά της από το δεύτερο κόμμα να μην είναι γύρω στις 10 μονάδες.

Η αντιπολίτευση όμως; Ειδικά η αξιωματική, και μιλάω για το ΠΑΣΟΚ – όσο είναι αξιωματική γιατί βλέπω να παίρνει κεφάλι μέρα με τη μέρα η Ζωή. Και δεν θέλω να ακούσω ποια Ζωή. Μια ζωή την έχουμε.

Και αν δεν τη γλεντήσουμε

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

τι θα καταλάβουμε

τι θα καζαντίσουμε. Που λέει και το τραγούδι.

Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν. Τι βιολί είναι αυτό που βαράει; Μέσα σ’ όλη την κατρακύλα του τη δημοκοπική (και όχι μόνο, βλέπε καβγά Νικόλα Ανδρουλάκη – Ευαγγελίας Λιακούλη) βγαίνει ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Κώστας Τσουκαλάς και σε σχέση με την υπόθεση Τριαντόπουλου αναρτά και μας καθησυχάζει με το εξής:

«Δεν έχουμε άγχος. Το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής θα είναι πρώτο κόμμα». Πότε; Σε ποιες εκλογές; Σε ποια χώρα; Τα είχαμε χύμα μας ήρθανε και Τσουκαλάτα.

Οχι ότι ο αρχηγός πάει πίσω. Ο Ανδρουλάκης έχει αυτό το ευλύγιστο, αυτό το αιλουροειδές, αυτό που πας να πιάσεις τη σκέψη του και όλο σου ξεφεύγει γιατί σαν το χέλι αλλάζει πορεία από τη μια στιγμή στην άλλη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Συγγνώμη, αυτός δεν ήταν που μαχόταν υπέρ της παραπομπής των πολιτικών προσώπων «απευθείας» μέσω της Προανακριτικής στον φυσικό τους δικαστή; Τώρα τι μας ζαλίζει τον έρωτα με το αντισυνταγματικό του πράγματος και με τις αποχωρίσεις από τη Βουλή αντάμα με όλους τους άλλους;

Θέλει, βλέπεις, να γίνει Προανακριτική, να έρθουν οι κάμερες, να καλέσουν από κλητήρα μέχρι πρωθυπουργό, να γίνει τζέρτζελο, να γίνει πρώτη μούρη στο Καβούρι. Και δεν του περνάει απ’ το μυαλό ότι όπου τζέρτζελο και σόου η Ζωή είναι πρώτη. Οτι θα τους πάρει όλο το χαρτί, μην πω τίποτα για τα εσώρουχα.

Δεν του φτάνει που έκανε κολεγιά μαζί της στην πρόταση μομφής για να φάει τον Μητσοτάκη και έφαγε τα μούτρα του, θέλει κι άλλη σφαλιάρα.

Μα σοβαρολογούμε τώρα; Παίζει ο Antenna ταινία με Βουγιουκλάκη και πάει ο Σκάι να τον χτυπήσει με Λίλιαν Μηνιάτη;

Μακριά απ’ τη Ζωή, παιδιά. Είναι φάση η γυναίκα. Είναι μία και μοναδική. Είναι στα πάνω της. Είναι στα όπα της.

Και δεν το λέω μόνο εγώ. Το λέει και ο Ελύτης:

Δεύτερη Ζωή δεν έχει.

Τραγουδά, η Ελευθερία Αρβανιτάκη.

Χαιρετώ και συμπάσχω.

Η ανάδειξη νέων θεματικών δημόσιας διαμάχης, όπως μεταξύ «συστημικού-αντισυστημικού», δίνει την αίσθηση μιας επανανοηματοδότησης εννοιών και σχέσεων, που τις κάνει πιο trendy. Η διαμάχη αυτή παρακάμπτει όμως το κεντρικό ζητούμενο, που δεν είναι ο ριζοσπαστικοποιημένος λεκτικός εντυπωσιασμός, αλλά τι (δημοκρατική) διακυβέρνηση έχει ανάγκη η χώρα, ποιες αλλαγές είναι αναγκαίες και γιατί, με τι συνέπειες και για ποιους, αν μπορεί να γίνουν εφικτές και πώς, και πώς μπορεί η κοινωνία να αντιμετωπίσει από καλύτερη θέση προβλήματα ή να αποτρέψει καταστάσεις όπως τα Τέμπη, η Δαδιά, οι διευρυνόμενες ανισότητες, η διάχυτη διαφθορά, τα εξωτερικά ρίσκα, άλλα ευάλωτα σημεία.

Θα παραθέσω πέντε θέσεις για το ζήτημα αυτό:

Πολιτικές αμφισβητήσεις είναι ο κανόνας του συστημικού παιγνίου. Aλλαγές που συνδέονται με εναλλαγές κομμάτων και μια καλύτερη ή, πάντως, διαφορετική κατεύθυνση σε μια κοινωνία δεν είναι αντισυστημισμός, εκτός αν επιδιώκουν μια ριζικά διαφορετική «τάξη πραγμάτων». Αντίστοιχα, η εμμονή σε χρόνιες, εξόφθαλμα προβληματικές, λειτουργίες κράτους και θεσμών δεν είναι συστημισμός. Στις περιπτώσεις αυτές, το ίδιο το «σύστημα», με τον τρόπο λειτουργίας του, μετατρέπεται σε ενδογενή αντισυστημικό παράγοντα του εαυτού του. Για παράδειγμα, ούτε η διεθνής οικονομική κρίση του 2007, ούτε η ελληνική κρίση του 2009, ούτε η εξασθένηση της δημοκρατίας σε πολλές χώρες, ούτε οι κρίσεις με το Μάτι ή τα Τέμπη, ούτε η πολιτική αλλαγή στη χώρα το 2015 ή το 2019, ούτε οι πολύ χαμηλές θέσεις μας στους δείκτες κράτους-δικαίου, διαφθοράς, αποτελεσματικής δημόσιας διοίκησης, ούτε η ανάδειξη στις ΗΠΑ μιας νέας μορφής δημοκρατίας – της δημοκρατίας της βίας – έχουν τα αίτιά τους στη δράση αντισυστημικών δυνάμεων. Πολλά είναι αποτέλεσμα σφαλμάτων και αδυναμιών του ίδιου του «συστήματος» – μιας αυτοϋπονόμευσης. Οταν η υπονόμευση προέρχεται «εκ των έσω», προσδίδει στην «έξωθεν» αμφισβήτηση ισχυρότερη νομιμοποίηση.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Οταν στόχος του αντισυστημισμού δεν είναι η ανατροπή υποδείγματος, ο όρος «αντισυστημικός» έχει περισσότερο επικοινωνιακό, ίσως και παραπλανητικό, χαρακτήρα. Δίνει απλώς μια εικόνα του πολιτικά δυναμικού, του τολμηρού. Στην πραγματικότητα, σημαίνει μεταρρυθμίσεις –για να μην αναφέρω την καταραμένη λέξη «εκσυγχρονισμό» –, δηλαδή οριακές ή σοβαρές ή ακόμα και ριζοσπαστικές αλλαγές, οι οποίες όμως λειτουργούν συστημικά. Αλλάζουν – χωρίς να ανατρέψουν – εμπεδωμένες καταστάσεις και διευκολύνουν την ομαλή μετεξέλιξη μιας κοινωνίας, αποτρέποντας την εμφάνιση βαθύτερων αδιεξόδων ή καταστροφικών εξελίξεων. Στην ουσία, στην περίπτωση αυτή, ανάλογα με το λεκτικό που επιλέγει κανείς, ένας αντισυστημικός μπορεί να είναι απλώς ένας «άθλιος εκσυγχρονιστής» ή ένας άθλιος εκσυγχρονιστής να εμφανίζεται ως ένας «ηρωικός αντισυστημικός».

Σε μια εποχή που πολλά αλλάζουν γρήγορα, πώς ξεχωρίζει κανείς τον συστημισμό από τον αντισυστημισμό; Σήμερα, είμαστε αντιμέτωποι με νέες πραγματικότητες και το «σύστημα» που οικοδομήθηκε στη διάρκεια δεκαετιών (δημοκρατία, κράτος, κόμματα, θεσμοί, πρακτικές, κουλτούρα, αντιλήψεις, τρόπος λειτουργίας) δείχνει σοβαρές αδυναμίες ή παθογένειες στο να αντιμετωπίσει σοβαρές σημερινές και αυριανές απειλές (κλιματικές, διεθνοπολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές). Η πραγματικότητα χαρακτηρίζεται από ευρύτατες παραβιάσεις ή μορφές παράκαμψης θεσμών και κανόνων. Η λειτουργία κράτους και δημόσιου χώρου με βάση πρότυπα διακυβέρνησης και ιεραρχήσεις τριών ή πέντε δεκαετιών πριν οδηγεί σε συνεχείς απογοητεύσεις ή και οδυνηρές συνέπειες. Από μια άποψη, συστημισμός και αντισυστημισμός συγκλίνουν από διαφορετικές κατευθύνσεις και συναντώνται στο αποτέλεσμα, αν και όχι στους στόχους.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Μεταξύ αντισυστημισμού και πραγματικότητας διαπιστώνουμε μια αλλόκοτη αντίφαση: κάθε φορά που επιχειρείται στη χώρα μια βελτίωση του ανορθόλογου, του άδικου, της διαφθοράς, του «ξεπερασμένου», της συναλλαγής ή οτιδήποτε, οι ίδιες πολιτικές ή κοινωνικές δυνάμεις που δημιούργησαν ή ανέχθηκαν τις προβληματικές αυτές πολιτικές ή κοινωνικές λειτουργίες, οι ίδιες τις καταγγέλλουν ως «κακώς κείμενα» και οι ίδιες εναντιώνονται στις προσπάθειες αντιμετώπισής τους. Ετσι δημιουργούνται φαύλοι κύκλοι, βαθαίνουν οι ισχνές επιδόσεις, οι ανισότητες, η εξασθένιση της σχετικής θέσης της χώρας στο διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον της – η πραγματικότητά μας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Αν το «αντισυστημικό» περιορίζεται σε επικοινωνιακή σημειολογία, που γράφει πιο θετικά στο πολιτικό παιχνίδι και στα αφτιά της κοινωνίας, κανένα πρόβλημα. Αν το πολιτικό σκηνικό αδυνατεί να λειτουργήσει διαφορετικά, δημιουργώντας ενδογενώς αντισυστημικές δυναμικές, υπάρχει πρόβλημα. Και αν ο δημόσιος χώρος κυριαρχείται, επιπλέον, από έναν ηρωικό αντισυστημισμό, που θέλει να πείσει ότι θα τα «αλλάξει όλα», με τυφλό τρόπο, αποβλέποντας στο να αποτελέσει, πρόσκαιρα, απλώς κανάλι διοχέτευσης συναισθημάτων απογοήτευσης ή οργής, χωρίς ικανότητα διασφάλισης νέων ισορροπιών και θετικών προοπτικών για την κοινωνία, τότε αντί για συστημισμό ή αντισυστημισμό έχουμε ένα επικίνδυνο κενό, «τόσο στην επάνω όσο και στην κάτω πλευρά του «συστήματος». Το κρίσιμο ερώτημα συνοψίζεται στο εξής: μπορεί ο αντισυστημισμός να λειτουργήσει δημιουργικά, με την έννοια της «δημιουργικής καταστροφής» (του Σουμπέτερ) – της δημιουργίας ενός πιο ικανοποιητικού κοινωνικο-πολιτικού τοπίου – ή θα πάρει απλώς τη μορφή της «καταστροφής»; Για την ώρα, γνώριμα φαινόμενα επανεμφανίζονται, ωθώντας πολλές κοινωνίες προς τα κάτω: σε χαμένες προσδοκίες, μορφές αποδιάρθρωσης, συμπίεση προσδοκιών του ευρύτερου – του κάτω – τμήματος της κοινωνικής πυραμίδας, που μπορεί να σημαίνει – όχι αναγκαστικά – ενίσχυση των προσδοκιών ενός επάνω τμήματος της κοινωνικής πυραμίδας κ.ά. Τα όρια της πτώσης δεν είναι προδιαγεγραμμένα. Οταν όμως ξεπεραστούν, τότε πιο κάτω από το «προς τα κάτω» βρίσκεται η «χαρά του τραμπισμού» και του απανταχού πολύμορφου αυταρχισμού. Και μάλιστα πλέον, σε πολιτικά πολύ επικίνδυνες εκδοχές. Η ελληνική κοινωνία έζησε τις τελευταίες δεκαετίες πολλές διαψεύσεις προσδοκιών, όπως και τη σαγήνη του απρόβλεπτου, με σκληρό κόστος. Κάποια στιγμή, άλλη μία διάψευση μπορεί να μη συνιστά ένα απλό αριθμητικό συμβάν.

Ο Τάσος Γιαννίτσης είναι ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, πρώην υπουργός

Προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς ζητούν όσοι φωνάζουν για κάτι διαφορετικό. Ομιλούν για δικαιοσύνη και για ένα διαφορετικό κράτος. Τι όμως είναι αυτό που θέλουν πραγματικά; Προσπάθησα να καταλάβω το περιεχόμενο του αιτήματος μελετώντας κείμενα που προσπαθούν να το προσδιορίσουν, με αφορμή τον πρόσφατο κυβερνητικό ανασχηματισμό. Δεν μπορώ να πω πως διαφωτίστηκα αρκετά! Από ισχυρισμούς πως οι διαμαρτυρίες αφορούν όχι την καθυστέρηση στην εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής αλλά την άρνηση ακριβώς της εφαρμογής της(!) και πως το ζητούμενο δεν είναι η «αλλαγή πολιτικής» αλλά η «αλλαγή στην πορεία της χώρας»(!), ομολογώ πως αν ήμουν στη θέση του Πρωθυπουργού δεν θα είχα γίνει σοφότερος…

Αν αποκλείσουμε το ενδεχόμενο όλες αυτές οι κραυγές να αποσκοπούν στην απονομιμοποίηση των θεσμών και στην εισαγωγή μιας καταστροφικής πολιτικής άρνησης και κατάλυσης των πάντων, τότε από τα πράγματα καταλήγουμε σε μια πολύ ρηχή αντίληψη και διάβασμα της πραγματικότητας. Ποια θα μπορούσε να είναι μια αλλαγή πολιτικής που πιθανόν να συναντούσε τις μύχιες επιθυμίες της κοινωνίας; Προφανώς, στην εποχή των κατακλυσμιαίων αλλαγών σχεδόν σε όλα που ζούμε, δεν θα ήταν η υλοποίηση των δεσμεύσεων των τελευταίων εκλογών. Οι κυβερνήσεις όμως για την υλοποίηση αυτών των δεσμεύσεων εκλέγονται. Αν ενδιάμεσα αλλάξουν οι προτεραιότητες των κοινωνιών, τι πρέπει να κάνουμε; Να αλλάξουμε τις κοινωνίες; Αυτές όμως είναι φαντασίες που βρίσκονται μακριά από τη λογική και τις πραγματικότητες.

Τι λοιπόν απομένει στην κυβέρνηση; Ουσιαστικά, να κάνει πράξη τις τρέχουσες αντιλήψεις του λαού και να ικανοποιήσει τον ψυχισμό του. Που είναι η ελαχιστοποίηση της γραφειοκρατίας, η απλούστευση της ζωής του και η εκλογίκευση της συμπεριφοράς της δημόσιας διοίκησης. Αυτό πρακτικά σημαίνει πρωτοποριακές αλλαγές στην αντίληψη περί δημόσιας διοίκησης. Να καταργηθεί λ.χ. το ό,τι δεν επιτρέπεται ρητά απαγορεύεται και να υιοθετηθεί το αγγλοσαξονικό πως ό,τι δεν απαγορεύεται ρητά επιτρέπεται. Να μην υπάρχει πλέον δηλαδή γραφειοκρατική απάντηση πως αυτό δεν το προβλέπει ο νόμος. Γιατί στην περίπτωση αυτή θα μπορεί να γίνει!

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Οι ατέρμονες διαδικασίες που κυριαρχούν στη λογική των μη εκλεγμένων δημόσιων παραγόντων να παύσουν να καταδυναστεύουν τους πολίτες. Η απλοποίηση των πραγμάτων να γίνει ο κανόνας κι όχι ο μεταρρυθμιστικός στόχος. Οι δημόσιες αποφάσεις να συνάδουν με τη λογική της καθημερινότητας και να μην αποτελούν εφευρέσεις των σύνθετων επιδιώξεων των κρατικών φορέων και των εκπροσώπων τους. Οι πολίτες αναγνωρίζουν αυτούς που εκλέγουν και που νομοθετούν. Ολοι οι άλλοι που διορίζονται για να εκλογικεύουν τους νόμους και να φροντίζουν για την εφαρμογή τους είναι εντολοδόχοι των πολιτών και όχι δυνάστες τους. Η δημόσια διοίκηση οφείλει να στηρίζεται στη λογική για να εξυπηρετεί τον πολίτη. Και όχι σε μπλεγμένους νόμους και διατάξεις που σκοπό έχουν να του κάνουν τη ζωή δύσκολη.

Η εκτίμηση του διοικητικού κράτους βρίσκεται στην αποδοχή και τη λαϊκή του νομιμοποίηση. Μια νέα κυβέρνηση οφείλει να υπηρετεί τέτοιες επιδιώξεις. Για να διευκολύνει τη ζωή των πολιτών. Και να νομιμοποιεί τη λειτουργία των θεσμών. Για το καλό της δημοκρατίας.

Φανταστείτε έναν άνθρωπο ο οποίος είναι – δεν είναι άρρωστος, κάνει κάθε μήνα εξονυχιστικές ιατρικές εξετάσεις. Επιτελείο γιατρών σκύβει πάνω από τα ευρήματα. Περνάει από ψιλό κόσκινο την κάθε μεταβολή. «Γιατί ανέβηκε η χοληστερίνη του;». «Πήγε – σας θυμίζω – προχθές σε χασαποταβέρνα. Ντερλίκωσε για τα καλά…». «Λευκά γιατί έχει τσιμπημένα;». «Πέρασε, προ εβδομάδας, μια ιωσούλα. Ορθιος την έβγαλε». «Μας εγγυάστε, κύριε καθηγητά, ότι δεν υποκρύπτεται κάποια σοβαρή νόσος εν τη γενέσει της;». «Τι να σας πω; Εάν δεν υποχωρήσουν τον επόμενο μήνα, ας διατάξουμε αξονική άνω – κάτω κοιλίας…».

Ποιος θα υπέβαλλε εαυτόν σε μια τέτοια διαδικασία; Ενας τύπος τρομερά υποχόνδριος. Μια φιγούρα κωμικοτραγική σαν τον κατά φαντασίαν ασθενή του Μολιέρου. Ποιος άλλος; Η κοινωνία η ίδια! Το σύνολο, έστω, του εκλογικού σώματος.  Συγκεντρώνουν οι δημοσκόποι τα δείγματα, τα αναλύουν, τα συγκρίνουν, τα σταθμίζουν κι έπειτα τα παρουσιάζουν στο κοινό στις βραδινές ειδήσεις.

Η όλη διαδικασία θυμίζει στριπτίζ. Βλέπουμε στην αρχή λίγο μπούτι, λίγο ντεκολτέ. Τις «γενικές τάσεις», την άποψη των Ελλήνων για τον πόλεμο στην Ουκρανία, τη στάση τους απέναντι στις υπερδυνάμεις, το ευρωπαϊκό τους φρόνημα. Σιγά σιγά μπαίνουμε στο ζουμί. «Ιεραρχήστε τα προβλήματά σας». Πρώτα η ακρίβεια, μετά η έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς… «Συνολικά αισθάνεστε αισιοδοξία, ανησυχία ή απελπισία;». Μελοδραματικοί καθώς είμαστε ως λαός, στριμωχνόμαστε ανέκαθεν στη δεύτερη και στην τρίτη κατηγορία. Ετσι και οι δημοσκοπήσεις απεικόνιζαν την αληθινή ψυχολογική μας κατάσταση, θα έπρεπε όλοι να βαράμε νυχθημερόν το κεφάλι μας στον τοίχο. Η ένταση κορυφώνεται. Ο στηθόδεσμος βγαίνει. «Ποιον θεωρείτε καταλληλότερο για πρωθυπουργό;». Μένει το φύλλο συκής. «Εάν είχαμε εκλογές την Κυριακή, ποιο κόμμα θα ψηφίζατε;». Μουσική θρίλερ. Μπάρες στο γράφημα, γαλάζιες, πράσινες, κόκκινες, μοβ, να ψηλώνουν ή να κονταίνουν ή να εμφανίζονται στάσιμες – «κολλημένο το ΚΚΕ στα ποσοστά του, μπετόν αρμέ το κόμμα…», σχολιάζει ο χαλκέντερος παρουσιαστής.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Αρτον προσφέρουν οι σφυγμομετρήσεις σε εταιρείες ερευνών και σε δημοσιογράφους. Θέαμα πλούσιο στους τηλεθεατές. Αφορμές για να απεραντολογούν και να καβγαδίζουν οι κολλημένοι στα σόσιαλ μίντια, να ροκανίζουν τα ροκανίδια για να σκοτώνουν την ώρα τους. Κρύο ιδρώτα στα επιτελεία των κομμάτων που εμφανίζονται σε τροχιά καθόδου. Μελαγχολώ στη σκέψη όσων διαμείβονται σε εκτελεστικά γραφεία και διοικούσες επιτροπές έπειτα από μια αρνητική δημοσκόπηση. Καθένας λέει το μακρύ και το κοντό του. Αλλος ικετεύει για ψυχραιμία. Αλλος μεταμφιέζει την ταραχή του σε δυναμισμό, εισηγείται ριζική αλλαγή πορείας, ρηξικέλευθες παρεμβάσεις, «σκληρό ροκ». Υπάρχουν και οι κάθε λογής σύμβουλοι και ο σοφός πάντα Νέστωρ της παράταξης που διηγείται ανέκδοτα από το 1985… Και ο αρχηγός στη μέση να παριστάνει, βρέξει χιονίσει, τον αισιόδοξο, την κολόνα και το αλεξικέραυνο – εάν εκείνος πανικοβληθεί, πάει, το κλείσαμε το μαγαζί. Είναι και οι βουλευτές που τρώνε τα νύχια τους βλέποντας την επανεκλογή τους να χλωμιάζει.

Φταίει το στραβό το ριζικό τους;

Φταίει ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας έχει αναγάγει, χρόνια τώρα, τις δημοσκοπήσεις σε πυξίδα του. Αντί να κυβερνάει και να αντιπολιτεύεται βάσει ιδεών και προγραμμάτων, έχει καταλήξει άθυρμα της διαβόητης «επικοινωνίας». Αγκομαχάει να γίνει ή να παραμείνει ανά πάσα στιγμή αρεστό. Αποτέλεσμα; Απαξ και κάποιος αντίπαλος λαϊκίζει ασύστολα, τσιρίζει για να τραβήξει την προσοχή, όλοι αυθωρεί και παραχρήμα να τον μιμούνται. Να απεκδύονται τη σοβαρότητα, μπας κι έτσι διαφυλάξουν τα ψηφαλάκια τους. Συγκίνηση και συνωμοσιολογία εμπορεύεται η άλλη και τσιμπάει στα γκάλοπ; Συγκίνηση και συνωμοσιολογία κι εμείς. Κι όσο κρατήσει.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Δύο εβδομάδες αφότου είχε κυκλοφορήσει ο «Μεγάλος Ερωτικός», ο εμπορικός διευθυντής της δισκογραφικής τηλεφώνησε στον Μάνο Χατζιδάκι. «Εχουμε δώσει πέντε χιλιάδες κομμάτια… Αλλοι θα χαίρονταν… Εσείς, φοβάμαι, όχι τόσο…». «Μη με ξαναπάρεις, παιδί μου!», δυσανασχέτησε ο Χατζιδάκις. «Δεν είναι φρούτα τα τραγούδια μου να μπαγιατέψουν άμα δεν πουληθούν αμέσως. Ο “Μεγάλος Ερωτικός” συνομιλεί με την Ιστορία». Δικαιώθηκε απόλυτα.

Η τέχνη, θα μου πείτε, δεν είναι πολιτική. Η πολιτική όμως είναι τέχνη.

Υστερα από σχεδόν δύο χρόνια στην οδό Νίκης, ο χρόνος του μοιράζεται ανάμεσα σε Ηρώδου Αττικού και Αμαλίας – στον πρώτο όροφο του Μεγάρου Μαξίμου και στον έκτο του Μεγάρου Μποδοσάκη. Εκτός από τον Πρωθυπουργό, με τον οποίο ξεκινά και τελειώνει τη μέρα του, ο κύκλος των καθημερινών συνομιλητών του περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τον υπουργό Επικρατείας Ακη Σκέρτσο, την ηγεσία των παραγωγικών υπουργείων, τον επικεφαλής του οικονομικού γραφείου του Πρωθυπουργού Μιχάλη Αργυρού. Το επιβάλλει η θεσμική του θέση, ως Νο 2 στην κυβέρνηση, αν και οι αρμοδιότητές του ήταν διευρυμένες και στην προηγούμενη διετία ως ο πρώτος τη τάξει υπουργός. Τελευταία πάντως η οθόνη του κινητού τηλεφώνου αναβοσβήνει με μεγαλύτερη συχνότητα. Σε 45 λεπτά σωρεύονται 45 μηνύματα στο WhatsApp, εκεί όπου τα λέει (και) με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Αφήνοντας πίσω την ευθύνη του ταμείου του κράτους, ο Κωστής Χατζηδάκης απέκτησε επιτελικό ρόλο εντός Μαξίμου στην πιο δύσκολη καμπή της κυβέρνησης. Οχι μόνο επειδή η ΝΔ, στην οποία είναι αντιπρόεδρος, βρίσκεται σε συνεχιζόμενη πολιτική και δημοσκοπική πίεση. Αλλά διότι καταγράφεται μια κρίση εμπιστοσύνης, λόγω Τεμπών, που τελικά αγγίζει πρόσωπα και θεσμούς στο σύνολό τους. Σε αυτό το σκηνικό ζύγισε την πρωθυπουργική πρόταση. Το σκέφτηκε. «Εχω δυσκολία να λέω “όχι” όταν πρέπει να ανεβώ ανηφοριές. Το θεωρώ δειλία». Επηρέασαν, λέει, τα μαθήματα ζωής από τον στρατιωτικό πατέρα του – το «παραταξιακό και πατριωτικό καθήκον». Και τώρα, στην πιο πιεστική φάση της εξαετίας, αναγνωρίζει ότι (θα) χρεώνεται αυτομάτως και ο ίδιος ό,τι πάει στραβά. Είναι μόνο ο συντονισμός; Μάλλον όχι. Δουλειά του, να λειτουργήσει την ίδια στιγμή και εξισορροπητικά σε μια κυβερνητική έδρα με στελέχη που έχουν διαφορετικές αφετηρίες, διαδρομές και βιογραφικά, υπό το βλέμμα μιας Κοινοβουλευτικής Ομάδας με μέλη που έχουν επίσης διαφορετικές διαδρομές, τρόπους έκφρασης, σημεία αναφοράς. «Ηρθα για να χτίσω, όχι να γκρεμίσω, ούτε να κατηγορήσω κανέναν. Στο τέλος της μέρας η προσπάθεια γίνεται για την πατρίδα που είναι αρκετά ταλαιπωρημένη για να την ταλαιπωρήσουμε και άλλο». Δεν τον ενθουσιάζουν οι ταμπέλες που του κολλούν μετά την ορκωμοσία του το περασμένο Σάββατο, όπως «επιτελάρχης», «στέλεχος ειδικών αποστολών», «υπερυπουργός». Μετά βίας δέχεται το μετριοπαθέστερο «υπουργός συντονισμού» – υπήρξε άλλωστε και επισήμως αυτός ο τίτλος σε παρελθούσες κυβερνήσεις.

Στη διάρκεια της συζήτησης ξεχωρίζει μία φράση του. Την αναφέρει τρεις φορές: «Δεν είναι ώρα να δείχνουμε ο ένας τον άλλο με το δάχτυλο – να μην κουνάμε το δάχτυλο». Μπορεί να ερμηνευτεί και ως σινιάλο-προειδοποίηση στο γαλάζιο οικοσύστημα. Μπορεί να ερμηνευτεί και ως έμμεση παραδοχή για σταβοπατήματα που έγιναν στην επικοινωνία της κυβέρνησης με τους πολίτες. «Πρέπει να μιλήσουμε με λογική και αυτονόητη ευαισθησία. Αν χαθεί η κοινή λογική, δεν θα μπορούμε να συνεννοηθούμε ως έθνος».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Οι ευθύνες για τα Τέμπη

Με τις λέξεις «λογική» και «ευαισθησία» μπαίνει στην κουβέντα για την τραγωδία των Τεμπών. Αν υπάρχουν ευθύνες, λέει, είναι σαν να θες να κρύψεις τον ελέφαντα στο δωμάτιο. «Ε, δεν κρύβεται. Τεράστια ανοησία αν πιστεύει κανείς ότι μπορεί κάτι να κρυφτεί. Με τόση κοινωνική ευαισθητοποίηση, με 250 δικηγόρους στο πεδίο της διερεύνησης». Τραβώντας διαχωριστική γραμμή με «θεωρίες εκτός πραγματικότητας», επιμένει ότι «δεν κρύψαμε ούτε το ανθρώπινο λάθος που παραδέχεται ο ίδιος ο σταθμάρχης, ούτε την εξαιρετικά προβληματική κατάσταση στον ΟΣΕ. Δεν μπορεί να διαγραφεί αυτή, ούτε οι ευθύνες μας». Και όσο η κυβέρνηση παλεύει να διαλύσει «το νέφος σύγχυσης» σύμφωνα με τον Μητσοτάκη και τη δυσπιστία της κοινωνίας σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, για τον Χατζηδάκη η μεγαλύτερη «τιμωρία» της κυβέρνησης θα ήταν να μείνει πίσω ως η κυβέρνηση της συγκάλυψης: «Οχι μόνο για το αρνητικό χρώμα, αλλά γιατί αυτό δεν θα συνδεόταν με την οικονομία, με την κοινωνική ασφάλιση ή οτιδήποτε άλλο, αλλά με την ίδια την ανθρωπιά».

Μιλάει για εσφαλμένους χειρισμούς – ιδίως όταν αναπτύσσονταν θεωρίες, «μύθοι που αρχίζουν να καταρρίπτονται» – με την αποστροφή ότι «εδώ δεν ισχύει κάτι που μάθαμε από το σχολείο: Μηδενί δίκην δικάσης, πριν αμφοίν μύθον ακούσης» (σ.σ. μην καταδικάσεις κανέναν πριν ακούσεις την ιστορία και από τους δύο). Για τον ίδιο είναι κρίσιμο «να αποδώσουμε τις πραγματικές ευθύνες» και τελικά κανείς να μην πει σε μερικά χρόνια «μα τι ήταν αυτά που λέγαμε τότε; Και πολύ περισσότερο με κόστος την αποσταθεροποίηση της χώρας». Εχει νόημα, διερωτάται, «να ξαναζήσουμε τον Σίσυφο όχι ως μύθο αλλά ως πραγματικότητα;».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Υπάρχουν ακόμα τρεις λέξεις τις οποίες επαναλαμβάνει τακτικά. Τις δύο, τη «σεμνότητα» και την «αποτελεσματικότητα», τις είπε και όταν παρέδωσε τον κουμπαρά της χώρας στον διάδοχό του Κυριάκο Πιερρακάκη. «Αν δεν έχουμε συναίσθηση, σεμνότητα και αποτελεσματικότητα, δεν θα μπορέσουμε να τα καταφέρουμε». Επιβεβαιώνει ξανά τη σημασία που αποδίδει στον τρόπο που οι κυβερνώντες μιλούν στους πολίτες. Με το δικό του σκεπτικό, ελλείψει συντεταγμένης αντιπολίτευσης, «ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας αισθάνεται ότι είναι ανάγκη να την υποκαταστήσει», ενώ η καχυποψία που αποτυπώνεται σε όλα τα γκάλοπ της περιόδου «είναι θέμα αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος, διότι από την κρίση δεν κερδίζουν τα βασικά κόμματα της αντιπολίτευσης».

Μήπως έχει χτυπήσει προ πολλού η κατάρα της δεύτερης τετραετίας; Αποκρούει την κατηγορία ότι η ΝΔ ξέχασε τις μεταρρυθμίσεις («αλίμονο στα ποδήλατα που δεν ποδηλατούν» λέει και παραπέμπει στα μη κρατικά ΑΕΙ, στον δικαστικό χάρτη, στα μέτρα περιορισμού της φοροδιαφυγής κ.ά.), αλλά αναγνωρίζει ότι εξ ορισμού η δεύτερη τετραετία είναι πιο δύσκολη από την πρώτη. «Αρχίζεις να πιστεύεις ότι είσαι σπουδαίος και τρανός! Γι’ αυτό και στους συνεργάτες μου λέω πάντα “σε όποιο γραφείο μπαίνετε να κοιτάτε πρώτα την πόρτα της εξόδου”».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Δηλώνει «μαχητής» («στρατιώτη» τον λένε όσοι τον γνωρίζουν) καθώς και ότι δεν έχει απωθημένα – «και αύριο το πρωί να φύγω έχω αρκετά να διηγούμαι, ξεκινώντας από το χωριό μου στην Κρήτη και φτάνοντας μέχρι εδώ». Εξ ου και δεν θέλει να σχολιάσει το παραμικρό για τις παρασκηνιακές συζητήσεις του αν η πρόταση Μητσοτάκη λειτουργεί και ως νεύμα ως προς την κούρσα διαδοχής όταν έρθει η ώρα. Ούτε μπαίνει στα βαθιά μιας άλλης παρασκηνιακής κουβέντας, εκείνης που αφορά τα περιθώρια δημιουργίας νέου κόμματος στο δεξιό φάσμα: «Τα κόμματα δεν παραγγέλλονται στον φούρνο ή στον ράφτη για να έρθουν έτοιμα. Είναι αποτέλεσμα πάντοτε κοινωνικών διεργασιών και εμπνεύσεως των πολιτών. Σε περιόδους κρίσης όντως υπάρχει κινητικότητα. Ας θυμηθούμε, υπήρξαν κόμματα που ήρθαν και εξαφανίστηκαν».

Οι εκλογικές προκλήσεις

Προσεκτικά προσεγγίζει και τις εκλογικές προσκλήσεις. «Οι πολίτες δεν ψηφίζουν τόσο από ευγνωμοσύνη, ψηφίζουν με βάση τις προσδοκίες τους. Πρέπει να πείσουμε όχι μόνο ότι κάναμε πέντε σοβαρές αλλαγές, αλλά ότι μπορεί και πάλι η Ελλάδα να ακουμπήσει πάνω μας συγκριτικά με τους αντιπάλους μας. Στόχος είναι πάντοτε είναι η αυτοδυναμία. Οταν το λέγαμε στις προηγούμενες εκλογές, δεν μας πίστευε κανένας». Παράλληλα όμως καρφώνει τους πολιτικούς αντιπάλους της ΝΔ: «Ποια είναι η προσφορά των κομμάτων που λένε ότι δεν θέλουν να συνεργαστούν με τη ΝΔ; Αυτή την ώρα το λένε όλοι. Δικαίωμά τους. Και δικαίωμά μου να πω ότι δεν υπηρετούν την προοπτική του τόπου, πολύ περισσότερο που την ίδια στιγμή δηλώνουν ότι δεν θέλουν να συνεργαστούν ούτε μεταξύ τους». Αναρωτιέται δηκτικά ποια «υπηρεσία» προσφέρουν στους πολίτες: «Είμαστε εκεί για να μας βλέπουν σε τηλεόραση και στη Βουλή να πετροβολάμε ο ένας τον άλλο; Μπράβο μας!».

Την «εκτόξευση» που, όπως λέει σκωπτικά, υπόσχονται αρκετοί από την αντιπολίτευση «θα την παρακολουθώ από μακριά, εμείς θέλουμε καθαρό λογαριασμό με τους πολίτες». Καλό νοικοκυριό, αλλιώς, αφού για εκείνον είναι «αρετή» η νοικοκυρεμένη διαχείριση. Εξάλλου το άφησε αυτό ως συμβουλή και στον Πιερρακάκη. «Οι σειρήνες θα υπάρχουν πάντα, αυτό το “δώσε, δώσε, δώσε”» είπε ο πρώην στον νυν ταμία του κράτους, «αλλά αν υπακούσει κανείς στις σειρήνες, θα τιμωρηθεί και μετά και πριν από τις εκλογές». Συνολικά ο Χατζηδάκης δηλώνει ταυτόχρονα κατά της σχολής του λαϊκισμού και κατά της σχολής της κολακείας στους πολίτες, με την αποστροφή «αλίμονο στον ταμία του κράτους που δεν νοιάζεται για το ταμείο. Κι εγώ με σταυρό εκλέγομαι, ξέρω τι αρέσει και τι όχι στον ψηφοφόρο. Αλλά…». Το διακύβευμα της σταθερότητας το φέρνει στο προσκήνιο μέσω οικονομίας: «Εχουμε κατορθώσει να ανεβάζουμε την οικονομία χωρίς να θέτουμε σε κίνδυνο τη δημοσιονομική σταθερότητα που είναι το θεμέλιο. Και θα μπορέσουμε να το κάνουμε στο μέλλον στον βαθμό που η χώρα θα συνεχίσει μπροστά με πολιτική σταθερότητα».

Στην κατεύθυνση αυτή το Μαξίμου και το οικονομικό επιτελείο ποντάρουν πολύ στον περιορισμό φοροδιαφυγής – μία εκ των πηγών από τις οποίες «βρίσκουμε λεφτά, η άλλη είναι η ανάπτυξη».

Τι εκκρεμεί στην οικονομία

Μένει, όπως ομολογεί, να γίνουν κι άλλα: το ψηφιακό μητρώο αποστολής, το ψηφιακό πελατολόγιο για ορισμένες δραστηριότητες, το υποχρεωτικό ηλεκτρονικό τιμολόγιο για όλες τις δραστηριότητες. Αυτό που σε προσωπικό επίπεδο κρατά, έχοντας πια κλείσει πίσω του την πόρτα του γραφείου στο κτίριο του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, είναι ότι το όνομά του δεν συνδέθηκε με αρνητική εξέλιξη. Νιώθει υπερήφανος για μια σειρά από «δύσκολες» κινήσεις. Στελέχη που συνεργάστηκαν μαζί του τον θεωρούν «doer» – ούτε ο ίδιος ξεχνά ότι οι δικοί του τον έχουν αποτυπώσει ως «Σούπερμαν» σε γενέθλια τούρτα του με τα εμβλήματα της ΔΕΗ, της Ολυμπιακής, του ΟΣΕ, το 2021. «Ναι, προχώρησαν 15 αποκρατικοποιήσεις, συμπεριλαμβανομένων των τραπεζών, κάτι που στέλνει μήνυμα ότι η Ελλάδα γίνεται μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα». Θεωρεί ότι τώρα η χώρα χρειάζεται μια «αξονική τομογραφία» στις παροχές, ένα μητρώο «για να ξέρουμε ποιος παίρνει τι και χωρίς να περιορίσουμε επιδόματα, αυτά να καταλέγονται με πιο δίκαιο τρόπο σε αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη» – και αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Σε δύσκολες ώρες για την κυβέρνηση και σε ορίζοντα 25 μηνών μέχρι την εθνική αναμέτρηση, μιλά για πέντε πολιτικές, εκτιμώντας ότι εφόσον υπηρετούνται θα καλύπτονται διευρυμένα ακροατήρια: «αξιόπιστη» εξωτερική πολιτική, «ισχυρή» εθνική άμυνα, «σκληρότητα» απέναντι στο έγκλημα, «δυνατή» οικονομία, «ουσιαστική» κοινωνική πολιτική. Ξορκίζει άλλωστε τα όρια Δεξιάς – Κέντρου – Αριστεράς ως προς τις πολιτικές: «Οι πολιτικές στη μετανάστευση ή η προστασία από το έγκλημα δεν απομακρύνουν τους κεντρώους – θα έλεγα, καλύπτουν και κομμάτι των αριστερών. Τι θέλουμε; Μια Αστυνομία με δεμένα χέρια; Το δόγμα “κάντε ότι κοιμάστε” για να θυμηθούμε την εποχή ΣΥΡΙΖΑ;».

Οσο για τη ΝΔ, σε μια περίοδο που η παράταξη επιζητεί επανασυσπείρωση της κομματικής βάσης της, ο αντιπρόεδρος, ένα στέλεχος γέννημα θρέμμα της ΝΔ που υπηρέτησε και τους δύο πρώην πρωθυπουργούς Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά, επισημαίνει με νόημα ότι «μόνο οι μικροί δεν αλλάζουν» και ότι «πρέπει να έχουμε αρχές και κατευθύνσεις, αλλά οι πολιτικές δεν είναι λατρευτικά αντικείμενα». Λέει, συνεπώς, «ναι» στις συνθέσεις: «Επιτρέπουν και την κίνηση προς τα μπροστά και τη διόρθωση των εσφαλμένων κινήσεων. Αυτή είναι η δύναμη ενός κόμματος, να διορθώνει τα όποια λάθη».

Ο ειδικός απεσταλμένος του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, Στιβ Γουίτκοφ, υποστήριξε ότι το Κίεβο «συμφώνησε» να διοργανώσει προεδρικές εκλογές στην Ουκρανία, χωρίς να δώσει λεπτομέρειες ή στοιχεία που να στηρίζουν τον ισχυρισμό του.

Σε συνέντευξή του στον πρώην παρουσιαστή του Fox News, Τάκερ Κάρλσον, ο Γουίτκοφ δήλωσε ότι «θα γίνουν εκλογές στην Ουκρανία», προσθέτοντας ότι η ηγεσία της εμπόλεμης χώρας είχε «συμφωνήσει σε αυτό».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η κυβέρνηση Τραμπ έχει ενισχύσει τις πιέσεις για να αναγκάσει την Ουκρανία να οργανώσει εκλογές εν καιρώ πολέμου, κάτι που απαγορεύεται συνταγματικά να κάνει η χώρα. Ουκρανικά μέσα ενημέρωσης (Kyiv Independent) δεν μπόρεσαν να επαληθεύσει άμεσα τους ισχυρισμούς αυτούς.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Και εκλογές και μη ένταξη στο ΝΑΤΟ

Ο Αμερικανός πρόεδρος περιέγραψε τον Ουκρανό ομόλογό του, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ως «δικτάτορα χωρίς εκλογές» — ένας ισχυρισμός που ευθυγραμμίζεται με αφηγήσεις υποστηρίζονται της Μόσχας με στόχο την υπονομεύσουν τη νομιμότητα της ηγεσίας της Ουκρανίας.

Οι επικριτές λένε ότι οι εκλογές, ενώ οι μάχες συνεχίζονται, θα εξέθεταν την Ουκρανία σε μια περίοδο που προσπαθεί να υπερασπιστεί την ύπαρξή της μετά τη ρωσική εισβολή. Η Ουκρανία δεν διεξήγαγε εκλογές επειδή απαγορεύονται από τον στρατιωτικό νόμο, ο οποίος κηρύχθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2022, λίγες ώρες μετά την έναρξη της εισβολής.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Στις 18 Φεβρουαρίου, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ δήλωσε ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν είναι έτοιμος για συνομιλίες με τον Ζελένσκι, αλλά επέμεινε ότι πρέπει να εξεταστούν «νομικές πτυχές που σχετίζονται με τη νομιμότητά του».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Στην ίδια συνέντευξη, ο Γουίτκοφ ασχολήθηκε επίσης με την πιθανή ένταξη της Ουκρανίας στη στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ, στην οποία η Ρωσία αντιτίθεται σθεναρά.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

«Εάν πρόκειται να υπάρξει μια συμφωνία ειρήνης, η Ουκρανία δεν μπορεί να είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Νομίζω ότι αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό αποδεκτό», δήλωσε ο αμερικανός αξιωματούχος.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Υποστήριξε ότι η Ουκρανία θα μπορούσε ακόμη να επωφεληθεί από τις εγγυήσεις ασφαλείας που προσφέρονται στα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ βάσει της ρήτρας συλλογικής άμυνας του Άρθρου 5 της συμμαχίας. «Νομίζω ότι αυτό είναι ανοιχτό προς συζήτηση», δήλωσε χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες.

«Η Ρωσία δεν θα επιτεθεί στην Ευρώπη»

Ο Γουίτκοφ σημείωσε επίσης ότι είναι απολύτως βέβαιος ότι η Ρωσία δεν θα επιτεθεί στην Ευρώπη, απορρίπτοντας τις ανησυχίες για μια πιθανή ρωσική προέλαση σε όλη την ήπειρο ως αβάσιμες.

Trump’s Envoy Witkoff:

When the president (Trump) was shot, Putin went to his local church and met with his priest and prayed for the president.

Putin had a friendship with him and he was praying for his friend.

Putin gifted Trump a custom portrait by a top Russian artist. pic.twitter.com/YVO5lK7ohn

— Clash Report (@clashreport) March 22, 2025

Ο Πούτιν πήγε να προσευχηθεί όταν πυροβόλησαν τον Τραμπ

Ο Γουίτκοφ – ο οποίος έχει επισκεφθεί δύο φορές τη Μόσχα για να μιλήσει για τους όρους της εκεχειρίας με την Ουκρανία – δήλωσε στο podcast του Κάρλσον ότι κατά τη διάρκεια της δεύτερης συνάντησής του με τον Πούτιν, ο Ρώσος πρόεδρος του διηγήθηκε πώς αντέδρασε όταν έμαθε για την απόπειρα δολοφονίας του Τραμπ.

«Όταν πυροβόλησαν τον πρόεδρο, πήγε στην τοπική εκκλησία, συναντήθηκε με τον ιερέα του και προσευχήθηκε για τον εκείνον», είπε ο Γουίτκοφ. Ο Πούτιν «αισθάνεται φίλος του και προσευχόταν για τον φίλο του», εξήγησε ο Γουίτκοφ. Πρόσθεσε ακόμα ότι είπε την ιστορία αυτή στον Τραμπ, ο οποίος συγκινήθηκε.

Τον περασμένο Ιούλιο, ο Τραμπ, που ήταν τότε υποψήφιος πρόεδρος, μιλούσε σε υποστηρικτές του κοντά στο Μπάτλερ της Πενσυλβάνια, όταν δέχθηκε σφαίρα που έριξε ο 20χρονος Τόμας Μάθιου Κρουκς. Εκπρόσωπος του Κρεμλίνου τότε κατηγόρησε τους πολιτικούς αντιπάλους του Τραμπ για τον πυροβολισμό.

Ο πάπας Φραγκίσκος τουλάχιστον δύο φορές κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του κατά τη νοσηλεία του το τελευταίο διάστημα.

«Η ζωή του πάπα Φραγκίσκου, κατά την παραμονή του στο νοσοκομείο κινδύνευσε δυο φορές», τόνισαν συγκεκριμένα σήμερα Σάββατο 22 Μαρτίου οι θεράποντες γιατροί της πολυκλινικής Αγκοστίνο Τζεμέλι, στη Ρώμη.

Αναφερόμενοι στο εξιτήριο που ο ποντίφικας πρόκειται να πάρει μέσα στην αυριανή ημέρα, οι γιατροί πρόσθεσαν ότι «είναι κάτι που ο πάπας Φραγκίσκος τους ζητούσε εδώ και μέρες».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Παράλληλα, ο επικεφαλής της ιατρικής ομάδας, ο Σέρτζιο Αλφιέρι, και ο θεράπων ιατρός του πάπα στο Βατικανό, ο Λουίτζι Καρμπόνε, απαντώντας σε σχετική ερώτηση εξήγησαν ότι «στην Αγία Έδρα υπάρχει ιατρική υπηρεσία για έκτακτα περιστατικά υγείας, η οποία λειτουργεί όλο το εικοσιτετράωρο».

Οι γιατροί, τέλος, εξήγησαν στους δημοσιογράφους ότι «ο πάπας Φραγκίσκος δεν υποφέρει από σάκχαρο» και ότι «κατά την παραμονή του στο νοσοκομείο δεν προσβλήθηκε από κορονοϊό».

Θα εμφανιστεί την Κυριακή ο πάπας Φραγκίσκος

Σημειώνεται ότι έπειτα από τουλάχιστον έναν μήνα νοσηλείας με διπλή πνευμονία, ο Πάπας Φραγκίσκος, σύμφωνα με το Βατικανό, θα πραγματοποιήσει την Κυριακή 23 Μαρτίου την πρώτη του δημόσια εμφάνιση δίνοντας την ευλογία του και χαιρετώντας το κοινό, από το νοσοκομείο Gemelli της Ρώμης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ο 88χρονος ποντίφικας μπήκε στο νοσοκομείο στις 14 Φεβρουαρίου με βρογχίτιδα, η οποία του είχε προκαλέσει δυσκολία στην ομιλία. Έκτοτε βρίσκεται εκτός δημόσιας θέας.

Μετά από αρκετές ημέρες βελτίωσης, το Βατικανό ανέφερε ότι ο Πάπας Φραγκίσκος «σκοπεύει να χαιρετήσει και να προσφέρει την ευλογία του» από το νοσοκομείο.

Την αγωνία των επιβατών του Intercity 62 για να σωθούν, μετά το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη και τη σύγκρουση με την εμπορική αμαξοστοιχία, καταγράφουν οι κλήσεις τραυματισμένων επιβατών προς την Άμεση Δράση.

Στα νέα ηχητικά ντοκουμέντα που είδαν το φως της δημοσιότητας, επιβάτες έχουν καλέσει για βοήθεια στο «100», μη μπορώντας ακόμη να διανοηθούν την τραγωδία που έχει συμβεί.

Πιθανόν πρόκειται για επιβάτες που βρίσκονται στα πίσω βαγόνια, καθώς μιλούν για εκτροχιασμό του τρένου, καθώς μέσα στο σκοτάδι της νύχτας δεν έχουν αντιληφθεί τη μετωπική σύγκρουση με την εμπορική αμαξοστοιχία.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Βλέπουν όμως τη φωτιά που ξέσπασε μετά τη σύγκρουση, χωρίς να μπορούν να υπολογίσουν την καταστροφή που έχει γίνει.

«Παίρνει φωτιά…»

• Εκφωνητής Άμεσης Δράσης: Ορίστε 100

• Επιβάτης: Γεια σας είμαστε στο τρένο εδώ στη Λάρισα, έχει γίνει. Έχει εκτροχιαστεί το τρένο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

• Εκφωνητής Άμεσης Δράσης: Πού ακριβώς είστε;

• Επιβάτης: Παίρνει φωτιά, είμαι έξω από την Λάρισα προς Θεσσαλονίκη.

«Hρεμήστε, ενημερώνω»

Σε ένα ακόμη ντοκουμέντο, ακούγεται μια γυναίκα που επέβαινε στο 5ο βαγόνι, η οποία τηλεφωνεί στην Άμεση Δράση μόλις τρία λεπτά μετά την σύγκρουση.

Και αυτή μιλά για εκτροχιασμό, όμως τονίζει πως έχει πιάσει φωτιά και ότι υπάρχουν εγκλωβισμένοι επιβάτες μέσα στο τρένο.

• Επιβάτης: Εκτροχιάστηκε το τρένο, υπάρχει φωτιά, δεν μπορούμε να βγούμε από το τρένο.

• Εκφωνητής Άμεσης Δράσης: Ναι…

• Επιβάτης: Δεν ξέρω αν υπάρχουν νεκροί, δεν νομίζω. Αλλά φοβόμαστε για φωτιά, στείλτε τώρα πυροσβεστικά.

• Εκφωνητής Άμεσης Δράσης: Καλώς έγινε ενημερώνω, ηρεμήστε, ενημερώνω.

• Επιβάτης: Σας παρακαλώ, άμεσα.

«Κάντε κάτι επειγόντως»

Ωστόσο, στις συνομιλίες αυτές αποτυπώνεται και η έλλειψη συντονισμού και προετοιμασίας από τις Αρχές, σε στιγμές όπως αυτή, που θα δέχονταν εκατοντάδες κλήσεις για βοήθεια.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Είναι χαρακτηριστική η συνομιλία μιας επιβάτιδας του τρένου που τηλεφωνεί στην Άμεση Δράση και ζητά απελπισμένα βοήθεια.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Όμως οι απαντήσεις που λαμβάνει φαίνεται να είναι μηχανικές, με το άτομο που βρισκόταν στην άλλη άκρη της γραμμής να μην έχει καταλάβει το μέγεθος του συμβάντος.

• Επιβάτης: Πήρε φωτιά ένα τρένο από Αθήνα. Βοήθεια.

• Εκφωνητής Άμεσης Δράσης: Πού κυρία;

• Επιβάτης: Πού είμαστε; Δεν ξέρω που είμαστε. Μετά την Λάρισα… Βοήθεια, παιδιά γίνεται πανικός. Έχουμε τέσσερα λεπτά, είναι μέσα πάρα πολύς κόσμος.

• Επιβάτης: Κάντε κάτι επειγόντως. Πήρε φωτιά το τρένο.

«Έχετε συγκρουστεί με όχημα;»

Ένας ακόμη επιβάτης καλεί το «100» και ζητά βοήθεια, αναφέροντας ότι έχει συμβεί σύγκρουση τρένων στις γραμμές.

Όμως ο τηλεφωνητής της Άμεσης Δράσης δεν μπορεί να πιστέψει ότι βρέθηκαν δύο τρένα στην ίδια γραμμή, με αποτέλεσμα να συγκρουστούν και να σκοτωθούν 57 άνθρωποι.

• Επιβάτης: 100; Έχει τρακάρει τρένο κάντε κάτι.

• Εκφωνητής Άμεσης Δράσης: Με τι;

• Επιβάτης: Είμαστε με το τρένο, ακούτε;

• Εκφωνητής Άμεσης Δράσης: Έχετε συγκρουστεί με όχημα; Τι ακριβώς έχει γίνει με το τρένο;

• Επιβάτης: Στο τρένο είμαστε κύριε μου και έχει συγκρουστεί το τρένο, δεν ξέρω με τι έχει συγκρουστεί έχουμε μείνει τώρα στον τόπο.

Συναγερμός σήμανε το βράδυ του Σαββάτου στο Λιμενικό για ναυάγιο πλωτού με μετανάστες στην θαλάσσια περιοχή ανοιχτά στο Φαρμακονήσι.

Άμεσα ξεκίνησε μεγάλη επιχείρηση έρευνας και διάσωσης στην περιοχή υπό τον συντονισμό του ΕΚΣΕΔ

Μέχρι στιγμής έχουν διασωθεί 19 μετανάστες, εντοπίστηκε ένας νεκρός, ενώ και δύο ανήλικοι βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Στην περιοχή επιχειρούν 3 πλωτά του Λιμενικού, 1 ελικόπτερο και ακόμη ένα σκάφος.

Σύμφωνα με όσα έχουν αναφέρει οι διασωθέντες δεν υπάρχουν αγνοούμενοι ωστόσο οι έρευνες συνεχίζονται.

Οι ηγέτες της ΕΕ μας έχουν συνηθίσει να συζητούν περισσότερο από ό,τι προβλέπει το επίσημο χρονοδιάγραμμα, ειδικά όταν το διακύβευμα είναι μεγάλο.

Στη συγκεκριμένη Σύνοδο Κορυφής, ωστόσο, διαπίστωσαν ότι οι διαφωνίες για τον εξοπλισμό της Ευρώπης και την «πολεμική οικονομία» ήταν μάλλον αγεφύρωτες, οπότε δεν είχε νόημα να ακολουθήσουν το πρόγραμμα και συνεχίσουν τη συνεδρίαση.

Ετσι, επέλεξαν να βάλουν μια άνω τελεία λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Πέμπτης, εκδίδοντας ένα κοινό ανακοινωθέν που δεν μας κάνει ιδιαιτέρως… σοφότερους και ενισχύει τα σενάρια για «συμμαχίες προθύμων» σε όλα τα επίπεδα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ταυτόχρονα, οι «27» παρέπεμψαν τις κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον και, πιθανότατα, στην τακτική Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου, η οποία θα διεξαχθεί αμέσως μετά την αντίστοιχη του ΝΑΤΟ, όπου αναμένεται (ή ελπίζεται) να γίνουν πιο σαφείς και οι προθέσεις του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ.

«Ολα αναβλήθηκαν.

Ως τον Ιούνιο. Ή, τουλάχιστον, ως τις επόμενες εβδομάδες. Η αίσθηση του επείγοντος εξαφανίστηκε», όπως εμφατικά σημείωσε ο ανταποκριτής της ιταλικής «la Repubblica» από τις Βρυξέλλες.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ο ελέφαντας στο δωμάτιο δεν ήταν, βεβαίως, η Ουγγαρία του Βίκτορ Ορμπαν, οι απόψεις της οποίας ήταν γνωστές εκ των προτέρων και είχε ήδη βρεθεί τρόπος να παρακαμφθούν.

Ηταν η απόσταση που υπάρχει σε μια σειρά σημαντικά θέματα, που θα καθορίσουν το πώς θα βαδίσει η Ευρώπη εφεξής. Ιταλία και Ισπανία, για παράδειγμα, μαζί με άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, έδειξαν απρόθυμες να δώσουν λευκή επιταγή στη Λευκή Βίβλο που παρουσίασε την Τετάρτη η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, με το επιχείρημα ότι «εάν η Ευρώπη θέλει να αποφύγει τον πόλεμο, οφείλει να προετοιμαστεί για πόλεμο».

Ακόμη και η Γαλλία του Εμανουέλ Μακρόν, η οποία αναμφίβολα διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, εμφανίστηκε επιφυλακτική για το πλαίσιο που θα εφαρμοστεί και επιφυλακτική για τις πραγματικές επιδιώξεις της Γερμανίας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Σύμφωνα με τα σχετικά ρεπορτάζ, το σημείο-κλειδί που προκαλεί τις μεγαλύτερες τριβές είναι η χρηματοδότηση των φιλόδοξων σχεδίων και, πιο συγκεκριμένα, εάν θα γίνει κυρίως με έκδοση κοινού χρέους (δηλαδή ευρωομολόγων) από τους «27» ή εάν θα επιβαρύνει περαιτέρω τα δημοσιονομικά (χρέος και έλλειμμα) του κάθε κράτους, έστω και με ευνοϊκές ρήτρες εξαίρεσης.

Δεν είναι τυχαίο ότι το Βερολίνο διεμήνυσε ήδη πως δεν αντιμετωπίζει θετικά το σενάριο του κοινού χρέους, έχοντας μάλιστα στο πλευρό του και άλλους συνήθεις υπόπτους, όπως η Ολλανδία.

Από την πλευρά της, η Τζόρτζια Μελόνι, πρωθυπουργός μιας από τις πιο υπερχρεωμένες χώρες της ΕΕ, κατέστησε σαφές προς τη Φον ντερ Λάιεν ότι δεν είναι σε θέση να στηρίξει το σχέδιό της με τα σημερινά δεδομένα.

Οσο για τον ισπανό ομόλογό της Πέδρο Σάντσεθ επεδίωξε – χωρίς επιτυχία – να διευρύνει τα κριτήρια που περιγράφουν την «άμυνα» και θα είναι προϋπόθεση για την αξιοποίηση των χρηματοδοτικών εργαλείων του νέου υπό διαμόρφωση πακέτου.

Νέα σύνοδος στο Παρίσι.

Σε αυτό το φόντο, ένας από τους μεγάλους χαμένους είναι και ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

Ο πρόεδρος της Ουκρανίας είδε να ναυαγεί η πρόταση της «υπουργού Εξωτερικών» της ΕΕ Κάγια Κάλας, που πρόβλεπε την έγκριση 40 δισ. ευρώ για τον εξοπλισμό της χώρας του – με την αιτία να βρίσκεται «στα πραγματικά δεδομένα εντός της ΕΕ, όπου το ενδιαφέρον για θυσίες προς χάρη του Κιέβου διαφέρει δραματικά από χώρα σε χώρα», όπως σημειώνει το Politico.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Πλέον, το πιο ρεαλιστικό σενάριο είναι να εγκριθεί για το 2025 η προμήθεια πυρομαχικών συνολικής αξίας 5 δισ. ευρώ, κάτι που ζήτησε και ο ίδιος ο Ζελένσκι – με το μεγάλο πακέτο να περιμένει.

Τέλος, όσον αφορά ένα ακόμη επίμαχο θέμα, αυτό της αποστολής ευρωπαϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία στο πλαίσιο μιας μελλοντικής ειρηνευτικής συμφωνίας, είναι περίπου δεδομένο ότι οι όποιες αποφάσεις δεν θα ληφθούν από την ΕΕ αλλά με το μοντέλο της «συμμαχίας των προθύμων».

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Μακρόν συγκάλεσε για την ερχόμενη Πέμπτη 27 Μαρτίου νέα συνάντηση στο Παρίσι, με τη συμμετοχή τόσο του Ζελένσκι όσο και κρατών εκτός ΕΕ, όπως του Ηνωμένου Βασιλείου.

Οσο για τον αριθμό που συζητείται – πάντα υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, όπως η στήριξη των ΗΠΑ – κυμαίνεται από 10.000 ως 30.000 (αν και το Κίεβο ζητά 100.000).

Σε κάθε περίπτωση, αυτή η στιγμή δεν φαίνεται να είναι κοντά καθώς, όπως διαπιστώθηκε κατά τις συνομιλίες, «για την ώρα δεν διεξάγονται πραγματικές διαπραγματεύσεις» για το Ουκρανικό.

Μια μητέρα 50 ετών, την ώρα που πήγαινε να πάρει το 9χρονο παιδί της βρήκε ακαριαίο θάνατο καθώς το όχημα που οδηγούσε συγκρούστηκε μετωπικά με το αυτοκίνητο 60χρονου.

Ο άνδρας τραυματίστηκε σοβαρά αλλά όπως διαπιστώθηκε οδηγούσε χωρίς δίπλωμα καθώς του είχε αφαιρεθεί για οδήγηση υπό την επήρεια μέθης.

Συγκλονισμένος ο σύζυγος

Αβάστακτος ο πόνος του συζύγου του θύματος.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

«Άφησε το παιδί, πήγε να κάνει κάποιες δουλειές στον Λαγκαδά μέσα κι ήταν στην επιστροφή για να πάει να πάρει το παιδί. Επειδή άργησε να έρθει, πήρα τηλέφωνο δε μου απάντησε. Ξαναπήρα δε μου απάντησε».

Με σκυμμένο το κεφάλι και φωνή που σπάει, μιλά αποκλειστικά στο MEGA και την Μαρία Γουγουτσά.

«Με πήραν τηλέφωνο από το κλαμπ να πάω να πάρω το παιδί, στην ερώτησή μου ‘η Χαρά δεν ήρθε;’ Όχι μου λένε, πιθανόν να έχει μπλέξει σ ένα τροχαίο που έγινε εδώ κοντά. Πήρα λοιπόν το παιδί, περνώντας είδα κάποιον γνωστό μου εκεί λέω ‘τι έγινε; Μου λέει μια τράκα’».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); «Πήγα την ώρα που την έβγαζαν από το αυτοκίνητο»

Ο χρόνος πάγωσε για εκείνον.

«Τι συμβαίνει λέω; Δύο αυτοκίνητα. Τι χρώμα είναι το αυτοκίνητο λέω. Ένα άσπρο κι ένα μπλε. Μόλις είπε μπλε κάνω το συνειρμό που δε μου απαντούσε στα τηλέφωνα, πήγα και την ώρα που πήγα την βγάζανε από το αυτοκίνητο και την βάζανε στη σακούλα».

Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο 60χρονος οδηγός είχε αναπτύξει ταχύτητα σε ένα επικίνδυνο σημείο του δρόμου και φαινόταν να έχει καταναλώσει αλκοόλ.

Κυκλοφορούσε μεθυσμένος

«Αφήνω το αυτοκίνητό μου, τρέχω, βλέπω καπνούς, τρέχει ο πατέρας μου και η φίλη μου που ήμασταν μαζί, βρίσκω τον μεθυσμένο οδηγό του μιλάω ‘είστε καλά, είστε καλά’, εκείνος στον κόσμο του και προσπάθησα να πάω στα συντρίμμια για να δω ποιος άνθρωπος ήταν μέσα. Βρήκα το σφυγμό της κυρίας, δυστυχώς ήταν ήδη νεκρή», δήλωσε αυτόπτης μάρτυρας

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Όπως αποκαλύπτει η θεία της άτυχης γυναίκας, ο συγκεκριμένος άνδρας κυκλοφορούσε συχνά μεθυσμένος στο χωριό.

«Αυτός και το προηγούμενο βράδυ κυκλοφορούσε μεθυσμένος και του πήρε τα κλειδιά ένας συγχωριανός μας, άνοιξε το αυτοκίνητό του και τον έβαλε μέσα να κοιμηθεί».

«Δυστυχώς ένας άνθρωπος έκλεισε σπίτια, ένας άνθρωπος αν μπορώ να τον πω άνθρωπο. Δεν μπορώ παιδιά τίποτα άλλο, πονάω», πρόσθεσε ο σύζυγος της 50χρονης.

Ο 60χρονος οδηγός νοσηλεύεται στο ΑΧΕΠΑ σε κρίσιμη κατάσταση.

Το «κίνημα των Τεμπών», η προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης του πένθους για το τρομερό δυστύχημα του 2023 από ριζοσπαστικές δυνάμεις της Δεξιάς και της Αριστεράς, επανέφερε το τοξικό κλίμα της εποχής των Αγανακτισμένων και ήδη αναδιατάσσει τον χώρο του πολιτικού ριζοσπαστισμού δίνοντας χώρο στα πολιτικά άκρα.

Και η μεν ΝΔ, κυβέρνηση είναι, εύλογο είναι οι εξελίξεις να πλήττουν τα ποσοστά της. Αλλά το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, που χάνουν δημοσκοπικά, συνεχίζουν αυτοκτονικά να παίζουν το παιχνίδι των άκρων – αφού η συμμετοχή τους στο πάρτι της διαμαρτυρίας στο οποίο πρωτοστατούν ευνοεί κυρίως τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, που κάνει και τη μεγαλύτερη φασαρία.

Και ο μεν ΣΥΡΙΖΑ, τόσος είναι: δεν έμαθε τίποτα, παρά την εκ μέρους του κυβερνητική διαχείριση Μνημονίου, ουσιαστικά οργανώνοντας τον σεχταρισμό, τον κατακερματισμό και τη διάλυσή του. Η σημερινή του θέση θυμίζει τη θέση της αλήστου μνήμης ΔΗΜΑΡ όταν, μετά τη συμμετοχή της στην τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά, η ηγεσία της έσπευσε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ της αριστερής κοινοτοπίας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Αλλά το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα παραδιδόταν με τόση ευκολία στις σειρήνες του αντισυστημισμού. Οτι, δηλαδή, θα περιφρονούσε σε τόσο μεγάλο βαθμό την ιστορία του, για να προσχωρήσει στο αντιμητσοτακικό «λαϊκό μέτωπο», μάλιστα όχι ως βασική συνιστώσα του, αφού το πολιτικό παιχνίδι το κάνει μια αουτσάιντερ που εξελέγη με καρδούλες και χαμόγελα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης, που στον θάνατο του Σημίτη διεκδίκησε την κληρονομιά του, όπως φαίνεται δεν την είχε κατανοήσει. Γι’ αυτό και μπήκε στο «κίνημα των Τεμπών» (μολονότι το αντίστοιχο κίνημα των Αγανακτισμένων κυρίως το δικό του κόμμα είχε πλήξει), δέχτηκε ως επιχειρήματα τα fake news του Βελόπουλου, κατάφερε με την πρόταση δυσπιστίας που ανέστησε τον Μητσοτάκη να μετατρέψει το κόμμα του σε εταίρο της Κωνσταντοπούλου, η οποία δημοσκοπικά τον έφτασε και τον ξεπέρασε (ο κόσμος προτιμάει τα πρωτότυπα από τα αντίγραφα) ενώ, στο θέμα της Προανακριτικής, πέτυχε την απόλυτη κωλοτούμπα μέσα σε μια βδομάδα, τόσο απόλυτη που θα τη ζήλευε κι ο Τσίπρας.

Και το χειρότερο: είναι μια κωλοτούμπα ακατανόητη, που ισοπέδωσε την πρόσφατη ιστορία. Αφού ο Νίκος Ανδρουλάκης διέγραψε την αδιανόητη επίθεση κατά του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελου Βενιζέλου, και του τότε στελέχους του Ανδρέα Λοβέρδου, οι οποίοι μπήκαν ανάμεσα στους δέκα κατηγορούμενους της πολιτικοδικαστικής σκευωρίας Novartis. Tι είχε συμβεί τότε; Αφού κατηγορήθηκαν οι δέκα πολιτικοί ως ένοχοι σκανδάλου, και αφού διασύρθηκαν επιτηδευμένα στην Προανακριτική, ο ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε άρον άρον τη διαδικασία στέλνοντας εσπευσμένα και τους δέκα στο Δικαστικό Συμβούλιο όπου απαλλάχτηκαν όλοι. Αυτή την επίδειξη ακραία αντιθεσμικής συμπεριφοράς των Τσίπρα – Παπαγγελόπουλου, τη μεθόδευση κλεισίματος της οποίας τότε κατήγγελλε ο Μητσοτάκης, ο Ανδρουλάκης με τη σημερινή στάση του την καθαγιάζει. Χωρίς να το καταλαβαίνει, διαγράφει την ιστορική προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να σώσει τη χώρα από τους λαϊκιστές – προσχωρώντας σ’ αυτούς.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Συμπερασματικά: τα άκρα ανασυγκροτούνται στην ελληνική κοινωνία – και το ΠΑΣΟΚ, αντί να αντιπαρατεθεί στην άνοδό τους, τα χαϊδεύει, πιστεύοντας ότι μέσω της προσχώρησής του σε αυτά θα βρεθεί πιο κοντά στα πράγματα. Απόλυτη ακρισία, απόλυτη αδυναμία κατανόησης της ταυτότητάς του, του πολιτικού προορισμού τους και της ιστορίας του. Ο Νίκος Ανδρουλάκης αυτοκαταστρέφεται – και αν υπάρχουν λογικές δυνάμεις στο κόμμα το επιτρέπουν. Παρακμή.

Άγριο επεισόδιο σημειώθηκε το απόγευμα του Σαββάτου 22 Μαρτίου στον Δενδροπόταμο, στη δυτική Θεσσαλονίκη.

Συγκεκριμένα, περίπου στις 17:30 υπήρξε συμπλοκή ατόμων με αποτέλεσμα ένας από εξ’ αυτών να μαχαιρώσει δύο άτομα, ηλικίας 54 και 48 ετών.

Στο σημείο έσπευσε άμεσα μία μηχανή ταχείας επέμβασης του ΕΚΑΒ, ένα ασθενοφόρο και μία κινητή μονάδα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Διακομίσθηκαν στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου

Η αιμορραγία των δύο θυμάτων αντιμετωπίστηκε επί τόπου και εν συνεχεία διακομίσθηκαν στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου, στη Θεσσαλονίκη.

Το συμβάν ερευνά η ΕΛ.ΑΣ η οποία αναζητεί τους δράστες, αλλά και τα ακριβή αίτια που οδήγησαν στο μαχαίρωμα. Σύμφωνα με πληροφορίες του thestival.gr στο επεισόδιο εμπλέκονται χρήστες ουσιών.

#ΕΚΑΒ_Θεσσαλονίκης #Διασώστες_ΕΚΑΒ #Τραυματισμός_από_μαχαίρι #Ασθενοφόρο pic.twitter.com/vUTTXyJJ8d

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

— Σωματείο Εργαζομένων ΕΚΑΒ -2 Θεσσαλονίκης (@SomateioEKAB2) March 22, 2025

Και άλλο επεισόδιο στη Θεσσαλονίκη

Σημειώνεται ότι σκηνές απείρου κάλλους εκτυλίχθηκαν χθες Παρασκευή 21 Μαρτίου βράδυ σε γειτονιά των Νέων Επιβατών του δήμου Θερμαϊκού, στην ανατολική Θεσσαλονίκη.

Γείτονες, μια 44χρονη με τον 69χρονο πατέρα της, που είχαν ασήμαντη διαφορά με έναν 44χρονο, άρχισαν να καβγαδίζουν ωστόσο η κατάσταση ξέφυγε γρήγορα και άρχισαν να πετούν αντικείμενα ο ένας στον άλλο, ενώ λίγο αργότερα ήρθαν και στα χέρια.

Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες που επικαλείται το voria.gr, ένας εκ των εμπλεκόμενων εμφάνισε και κυνηγετική καραμπίνα.

Από τον άγριο καβγά τραυματίστηκαν και οι τρεις και μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ όπου νοσηλεύονται φρουρούμενοι.

Προανάκριση για το συμβάν διεξάγει το ΑΤ Θερμαϊκού