Τα ΝΕΑ - Τεχνολογία

Διάχυτη είναι η ανησυχία στις ΗΠΑ, στους κόλπους της ελληνικής ομογένειας, για την πιθανότητα να επαναφέρει ο Τραμπ την Τουρκία στο πρόγραμμα των F-35, όπως μαρτυρούν δύο πρόσφατες παρεμβάσεις.

Η πρώτη από την ελληνοαμερικανίδα βουλευτή Ντίνα Τάιτους των Δημοκρατικών που στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων επεσήμανε πως η ισορροπία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ενδέχεται να διαταραχθεί εάν η Τουρκία αποκτήσει τα F-35, τονίζοντας πως αυτό δεν πρέπει να συμβεί. Δεύτερη ηχηρή παρέμβαση από τον Ρεπουμπλικανό Γκας Μπιλιράκη που ζήτησε, με νέο νομοσχέδιο που κατέθεσε στη Βουλή των Αντιπροσώπων, να προχωρήσει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ σε αλλαγή της κατηγοριοποίησης της Τουρκίας και μετακίνησή της από το Γραφείο Ευρωπαϊκών και Ευρασιατικών Υποθέσεων στο Γραφείο Μέσης Ανατολής. Θυμίζω ότι ο Γκας Μπιλιράκης συνδέεται στενά με τον νέο αμερικανό ΥΠΕΞ, Μάρκο Ρούμπιο, και βρισκόταν στη short list για μια μετακόμιση στην Αθήνα, ως πρεσβευτής των ΗΠΑ. Συνεπώς, η παρέμβασή του μπορεί να έχει το δικό της παρασκήνιο.

Πρώτη αποστολή το Κυπριακό

Το πρώτο θέμα στο οποίο θα κληθεί να δώσει «εξετάσεις» η κυβέρνηση μετά τον ανασχηματισμό δεν είναι άλλο από το Κυπριακό. Η ηγεσία του ΥΠΕΞ που σε γενικές γραμμές έμεινε αλώβητη από τον ανασχηματισμό θα δώσει τη διπλωματική μάχη στη Γενεύη τη Δευτέρα και την Τρίτη στο πλαίσιο της πενταμερούς, με τον Γιώργο Γεραπετρίτη και την υφυπουργό Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου να σηκώνουν το βάρος των διαβουλεύσεων από πλευράς της «εγγυήτριας δυνάμεως» Ελλάδας. Οπως τόνισε ο κύπριος ΥΠΕΞ Κωνσταντίνος Κόμπος από την Αθήνα, στο πλαίσιο της τριμερούς συνάντησης με Γεραπετρίτη και Γκίντεον, ένας είναι ο στόχος με τον οποίο προσέρχεται η Κυπριακή Δημοκρατία στο τραπέζι του διαλόγου: ένα θετικό αποτέλεσμα που θα «στρώσει τον δρόμο» για την επανέναρξη του διαλόγου για το Κυπριακό. Στην ελληνική αντιπροσωπεία πάντως γνωρίζουν καλά πως η έκβαση των συνομιλιών στη Γενεύη θα αφήσει βαθύ αποτύπωμα και στα ελληνοτουρκικά, επηρεάζοντας σαφώς το κλίμα της συνάντησης κορυφής Μητσοτάκη – Ερντογάν στην Αγκυρα τον Απρίλιο.

Ο σχεδιασμός των θαλάσσιων περιοχών

Ακόμη ένα θέμα που φαίνεται πως ξεκλειδώνει ο ανασχηματισμός είναι η υποβολή Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού στην Κομισιόν, με πρώτο βήμα την έκδοση μιας Κοινής Υπουργικής Απόφασης από τα συναρμόδια υπουργεία, μερικά εκ των οποίων έχουν πλέον νέα ηγεσία, όπως το Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Είχε προηγηθεί η καταδικαστική για την Ελλάδα απόφαση σχετικά με τη μη έγκαιρη υποβολή Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού έως τις 31 Μαρτίου 2021, η οποία βρήκε το ελληνικό ΥΠΕΞ στην Ουάσιγκτον, καθώς εκδόθηκε στις 27 Φεβρουαρίου, την παραμονή του τετ α τετ Γεραπετρίτη – Ρούμπιο στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Επισημαίνω ότι το βασικό επιχείρημα της ελληνικής πλευράς για την καθυστέρηση, πως μεταξύ της 6ης Αυγούστου 2020 (που υπεγράφη η ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία για καθορισμό ΑΟΖ) και της 31ης Μαρτίου 2021 δεν μεσολάβησε «επαρκής χρόνος για την κατάρτιση των εν λόγω σχεδίων», δεν έγινε δεκτό. Το δικαστήριο καταδίκασε την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα και αναμένονται πλέον οι κινήσεις της Αθήνας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ευρω-συστάσεις για την προσβασιμότητα

Με νέα παραπομπή στο Δικαστήριο της ΕΕ όμως απειλείται η Ελλάδα από την Κομισιόν εάν δεν φροντίσει, όπως οφείλει, εντός δύο μηνών να στείλει απαντητική επιστολή με όλα τα μέτρα που έλαβε για την υποχρέωση που έχει να μεταφέρει πλήρως στο εθνικό της δίκαιο την ευρωπαϊκή πράξη για την προσβασιμότητα (οδηγία ΕΕ 2019/882). Η οποία ουσιαστικά απαιτεί να είναι προσβάσιμα για άτομα με αναπηρίες μια σειρά από βασικές υπηρεσίες – όπως τηλέφωνα, υπολογιστές, τραπεζικές υπηρεσίες, ηλεκτρονικές επικοινωνίες. Τα κράτη – μέλη είχαν προθεσμία έως τις 28 Ιουνίου 2022 να ευθυγραμμιστούν με την οδηγία και η Ελλάδα φαίνεται να πίστευε ότι τα έχει καταφέρει. Ομως η Κομισιόν, σύμφωνα με την αιτιολογημένη γνώμη που έστειλε στην Ελλάδα, φαίνεται να είχε άλλη άποψη.

Προανακριτική

επί το έργον

Εντός της εβδομάδας αναμένεται να ξεκινήσει εργασίες η προανακριτική επιτροπή για το «μπάζωμα» στα Τέμπη, με πρώτη «πράξη» την εκλογή προεδρείου. Στη θέση του προέδρου, εκτός απροόπτου, θα βρεθεί ο γαλάζιος βουλευτής Παναγής Καππάτος. Εν τω μεταξύ, λύθηκε και η εκκρεμότητα που υπήρχε, που δεν ήταν άλλη από το πρόσωπο που θα εκπροσωπούσε τους «ανεξάρτητους» βουλευτές, το οποίο και θα προέκυπτε από κλήρωση. Η κλήρωση μαθαίνω έγινε και ανέδειξε την Αθηνά Λινού με αναπληρωματικό τον Μιχάλη Γαυγιωτάκη, γνωστό και ως «Μίστερ Κρήτη».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Οι γεωπολιτικές αλλαγές στον «Κύκλο Ιδεών»

Για όγδοη χρονιά ο Κύκλος Ιδεών με τη σφραγίδα του Ευάγγελου Βενιζέλου, διοργανώνει – σε συνεργασία με το Delphi Economic Forum – το ετήσιο συνέδριό του που εντάσσεται στη σειρά συνεδρίων με τον τίτλο «Η Ελλάδα μετά». Το φετινό συνέδριο «Η Ελλάδα μετά VIΙI» ξεκινά αύριο το απόγευμα (4 μ.μ.) και θα διαρκέσει έως τις 18 Μαρτίου (στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία») με γενικό θέμα: «Η Ευρώπη, η Ελλάδα και ο καταιγισμός των νέων προκλήσεων. Αναζητώντας πλαίσιο αναφοράς». Στην αυριανή έναρξη του συνεδρίου θα παρουσιαστεί πανελλαδική έρευνα της Metron Analysis για την εικόνα που διαμορφώνει η ελληνική κοινωνία για τις γεωπολιτικές εξελίξεις, καθώς και για τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη και τον κόσμο. Επισημαίνεται ότι το συνέδριο του Κύκλου Ιδεών καινοτομεί φέτος καθιστώντας τον δημόσιο διάλογο προσβάσιμο σε κωφούς, βαρήκοους, αλλά και σε ξενόγλωσσους συμμετέχοντες, προσφέροντας δυνατότητες αυτόματου υποτιτλισμού και μετάφρασης σε πολλές γλώσσες και σε πραγματικό χρόνο. Για την παρακολούθηση του live streaming (μέσω YouTube) με υπότιτλους ή και σε μετάφραση σε πραγματικό χρόνο, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ακολουθήσουν την ηλεκτρονική διεύθυνση: https://app.evenly.care/ekyklos/live

Από τις λεοπαρδάλεις του χιονιού μέχρι τις θαλάσσιες χελώνες, τα ζώα σε όλο τον κόσμο απειλούνται, με ορισμένους επιστήμονες να χαρακτηρίζουν τη μαζική απώλεια των άγριων ζώων τις τελευταίες δεκαετίες ως «βιολογική εξόντωση».

Τώρα οι ερευνητές διερευνούν αν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα περιττώματα για να αξιοποιήσουν τη γενετική ποικιλομορφία των ζώων, σε ένα νέο σχέδιο που θα βοηθήσει στη διάσωση των ζωντανών οργανισμών που απειλούνται με εξαφάνιση.

Τι πληροφορίες παρέχουν τα περιττώματα των ζώων

Το σχέδιο που ονομάστηκε «ο ζωολογικός κήπος των κοπράνων» βασίζεται σε μια απλή υπόθεση: εκτός από πλούσια σε άπεπτη τροφή, βακτήρια και χολή, τα περιττώματα περιέχουν επίσης κύτταρα από το πλάσμα που τα εναπόθεσε, τα οποία αποβάλλονται από την επένδυση του εντέρου τους.

Το κρίσιμο είναι ότι η έρευνα έχει δείξει ότι ορισμένα από αυτά τα κύτταρα μέσα στα κόπρανα είναι ακόμα ζωντανά – τουλάχιστον όταν η εναπόθεση είναι φρέσκια.

«Είναι σε πολύ, πολύ πρώιμο στάδιο», δήλωσε η καθηγήτρια Suzannah Williams του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, η οποία ηγείται της ομάδας. «Αλλά μέχρι στιγμής αισθάνομαι πολύ θετικά», πρόσθεσε, σημειώνοντας ότι δεν έχουν απομονώσει ζωντανά κύτταρα μόνο από περιττώματα ποντικιών, αλλά και από ελέφαντα, αναφέρει δημοσίευμα του Guardian.

Η ελπίδα είναι ότι αυτά τα κύτταρα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν στην ενίσχυση της γενετικής ποικιλομορφίας εντός των πληθυσμών, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες επιβίωσης των ειδών.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Η προσέγγιση, γνωστή ως «γενετική διάσωση», μπορεί να λάβει διάφορες μορφές. Κατ’ αρχάς, το DNA από τα κύτταρα θα μπορούσε να αναλυθεί για να βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν τη γενετική ποικιλομορφία των διαφόρων πληθυσμών, ενημερώνοντας τις διάφορες προσπάθειες διατήρησης. Το εν λόγω DNA είναι υψηλότερης ποιότητας εάν εξάγεται από κύτταρα που είναι ζωντανά.

Μεγάλα τα επιστημονικά οφέλη

Αν όμως τα κύτταρα από περιττώματα μπορούν να καλλιεργηθούν και να αναπτυχθούν, αυτό εγείρει μια άλλη πιθανότητα: τη δημιουργία ολόκληρων ζώων με τη χρήση σύγχρονων τεχνολογιών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Αυτές περιλαμβάνουν την κλωνοποίηση, ενώ ίσως ακόμη πιο συναρπαστική είναι η δυνατότητα επαναπρογραμματισμού των κυττάρων έτσι ώστε να έχουν την ικανότητα να γίνουν οποιοσδήποτε τύπος κυττάρου. Το σημαντικότερο είναι ότι η έρευνα σε ποντίκια έδειξε ότι τα κύτταρα αυτά μπορούν να μετατραπούν σε σπέρμα και ωάρια, πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε τεχνικές τύπου εξωσωματικής γονιμοποίησης για την παραγωγή απογόνων.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

«Αν χρησιμοποιήσετε αυγά και σπέρμα, μπορείτε να αξιοποιήσετε τη σεξουαλική αναπαραγωγή και όλο τον ανασυνδυασμό που συμβαίνει κατά τη διάρκεια αυτών των γεγονότων, και μπορείτε πραγματικά να αρχίσετε να δημιουργείτε τη δυνατότητα προσαρμογής στο περιβαλλοντικό στρες», δήλωσε η δρ Ashlee Hutchinson, η οποία είχε την ιδέα του ζωολογικού κήπου και είναι υπεύθυνη προγράμματος της Revive & Restore, με έδρα τις ΗΠΑ που χρηματοδοτεί το έργο.

Με απλά λόγια, με τη δημιουργία σεξουαλικών κυττάρων σε ένα εργαστήριο, είναι δυνατόν να αξιοποιηθεί η γενετική ποικιλομορφία ενός είδους χωρίς να χρειάζεται να συγκεντρωθούν μεμονωμένα ζώα – τα οποία μπορεί να βρίσκονται σε διαφορετικά μέρη του κόσμου ή να είναι με άλλο τρόπο απρόσιτα – ή να χρειαστεί να συλλεχθούν το σπέρμα και τα ωάριά τους.

Τα αναπρογραμματισμένα κύτταρα θα μπορούσαν επίσης να επιτρέψουν στους επιστήμονες να χρησιμοποιήσουν τεχνικές γονιδιακής επεξεργασίας για να κατανοήσουν, για παράδειγμα, τα γονίδια που εμπλέκονται σε ασθένειες της άγριας ζωής ή σε περιβαλλοντικές προσαρμογές – πληροφορίες που θα μπορούσαν στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν για να δημιουργήσουν μεγαλύτερη ανθεκτικότητα σε ένα είδος, για παράδειγμα με τον έλεγχο των σεξουαλικών κυττάρων ή των εμβρύων για ορισμένα γονίδια, ή ακόμη και μέσω γονιδιακής επεξεργασίας.

Η γονιδιακή επεξεργασία διερευνάται ήδη από την εταιρεία Revive and Restore για να επαναφέρει ένα εξαφανισμένο είδος περιστεριού και από την εταιρεία βιοεπιστημών Colossal σε μια προσπάθεια να αναβιώσει το μαμούθ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Μία βιοτράπεζα κυττάρων

Η κατάψυξη καλλιεργημένων κυττάρων σε υγρό άζωτο στους -196C σημαίνει ότι μπορούν να διατηρηθούν επ’ αόριστον, επιτρέποντας στο DNA που περιέχουν να χρησιμοποιηθεί σε εφαρμογές που δεν έχουν ακόμη ονειρευτεί.

Η βιοτράπεζα κυττάρων και ιστών απειλούμενων ειδών, από σπέρμα και ωοθηκικό ιστό μέχρι κύτταρα δέρματος, για γενετική διάσωση έχει ήδη υιοθετηθεί από φιλανθρωπικά ιδρύματα και οργανισμούς, από την Nature’s Safe με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι τον Frozen Zoo του Σαν Ντιέγκο, όπως αναφέρει ο Guardian.

Αλλά αυτό συνήθως συνεπάγεται τη λήψη κυττάρων ή ιστών από το ίδιο το ζώο, είτε ζωντανό είτε αφού έχει πεθάνει. Αντίθετα, η λήψη κυττάρων από κόπρανα είναι μη επεμβατική και δεν απαιτεί σύλληψη, αυξάνοντας τη δυνατότητα συλλογής τους ακόμη και από τα πιο άπιαστα πλάσματα – μια προσέγγιση που θα μπορούσε να επιτρέψει στους επιστήμονες να έχουν πρόσβαση σε μεγαλύτερη γενετική ποικιλομορφία μέσω της δειγματοληψίας άγριων πληθυσμών.

«Πρόκειται για το πώς μπορούμε, μαζικά, να συλλέξουμε ζωντανά κύτταρα σε όσο το δυνατόν περισσότερα είδη για να διατηρήσουμε την ποικιλομορφία που χάνουμε με τρομακτικό ρυθμό», δήλωσε η δρ Rhiannon Bolton, ερευνήτρια του προγράμματος από τον ζωολογικό κήπο του Τσέστερ, ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα που συνεργάζεται στο πρόγραμμα.

Οι προκλήσεις

Όμως η προσέγγιση δεν είναι χωρίς προκλήσεις. Ο τεράστιος όγκος των περιττωμάτων που πρέπει να επεξεργαστεί είναι σημαντικός, ενώ όπως είναι φυσικό, τα κόπρανα δεν περιέχουν μόνο ζωικά κύτταρα και οργανικά απόβλητα.

«Πρόκειται για το πιο βακτηριοφόρο περιβάλλον από το οποίο θα μπορούσατε να συλλέξετε κύτταρα», δήλωσε η Williams. Η ομάδα εργάζεται ήδη σε μια λύση – χρησιμοποιώντας αραίωση για την απομάκρυνση των βακτηρίων.

«Στη συνέχεια καλλιεργούμε [τα ζωικά κύτταρα] σε αντιβιοτικά και αντιμυκητιασικά», τόνισε η Williams.

Αλλά ακόμη και αν τα ζωντανά κύτταρα μπορούν να απομονωθούν από τα περιττώματα και να καλλιεργηθούν, υπάρχουν εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν προτού παραχθούν απόγονοι. Μεταξύ αυτών είναι η έλλειψη κατανόησης της αναπαραγωγικής φυσιολογίας πολλών ζώων, πράγμα που σημαίνει ότι η εστίαση, τουλάχιστον αρχικά, είναι πιθανό να γίνει σε καλά μελετημένα είδη.

Νέο ρεκόρ για το 2024 σημείωσαν οι εξαγωγές φέτας, με την αξία των πωλήσεων εκτός Ελλάδας να φτάνει τα 785,08 εκατομμύρια ευρώ, παρουσιάζοντας αύξηση 6,8% σε σύγκριση με το 2023. Ομως και ο όγκος των εξαγωγών αυξήθηκε κατά 11,5%, από 87.000 τόνους το 2023 σε 97.000 τόνους το 2024. Με δεδομένο ότι η φέτα αποτελεί το κορυφαίο ελληνικό προϊόν με γεωγραφική ένδειξη και αντιστοιχεί περίπου στο 10% των συνολικών εξαγωγών τροφίμων της χώρας, η εξέλιξη αυτή θεωρείται από τους ανθρώπους του κλάδου ενθαρρυντική και για το 2025.

Πρόστιμα

για προϊόντα – αντιγραφές

Πρόστιμα συνολικού ύψους 331.000 ευρώ και δύο συλλήψεις πραγματοποιήθηκαν έπειτα από ελέγχους της ΔΙΜΕΑ σε αποθήκες απομιμητικών προϊόντων σε Ανατολική Μακεδονία – Θράκη και Αττική, κατόπιν παρακολούθησης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Εντοπίστηκαν σε αποθήκες 33.133 τεμάχια απομιμητικών προϊόντων (μπλουζάκια, φόρμες, σορτς, κοσμήματα και αξεσουάρ), τα οποία κατασχέθηκαν και καταστράφηκαν.

Τα παράπονα

των καταναλωτών

Αυξημένες κατά 14,1% ήταν το 2024 οι υποθέσεις που χειρίζονται ο Συνήγορος του Καταναλωτή και το Ευρωπαϊκό Κέντρο Καταναλωτή – 19.061 από 16.709 το 2023. Μάλιστα, οι κλάδοι που εμφάνισαν τις μεγαλύτερες αυξήσεις είναι τα καταναλωτικά αγαθά (αύξηση 27,9%) και οι χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες (αύξηση 21,1%).

Αλλαγές από ΑΑΔΕ

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Σε αλλαγές που βελτιώνουν και απλοποιούν τη διαδικασία διαβίβασης των ψηφιακών παραστατικών διακίνησης προχώρησαν το υπουργείο Οικονομικών και η ΑΑΔΕ λίγο πριν από την υποχρεωτική εφαρμογή του «Μεγάλου Αδελφού» στην αγορά. Σύμφωνα με αποφάσεις, για την πρώτη περίοδο εφαρμογής (1/4/2025 και έπειτα) επαναπροσδιορίζονται οι Κωδικοί Αριθμοί Δραστηριότητας (ΚΑΔ) των επιχειρήσεων που υποχρεούνται στην έκδοση ψηφιακών παραστατικών διακίνησης αγαθών, και εντάσσονται οι συναλλαγές των επιχειρήσεων με ακαθάριστα έσοδα άνω των 200.000 ευρώ καθώς και αυτών, ανεξαρτήτως ύψους ακαθάριστων εσόδων, που δραστηριοποιούνται στους τομείς των ενεργειακών προϊόντων (καύσιμα), φαρμακευτικών προϊόντων – ιατρικών αναλωσίμων και οικοδομικών υλικών.

Εκατομμύρια γυναίκες στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού φοβούνται ότι θα έρθουν ξανά αντιμέτωπες με τον εφιάλτη της απαγόρευσης των αμβλώσεων λόγω της προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ.

Χιλιάδες είναι εκείνες που δεν μένουν σιωπηλές και αναρτήσεις με hashtags όπως #MyBodyMyChoice και #AbortionRightsNow κατακλύζουν τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης.

Εκεί μοιράζονται προσωπικές εμπειρίες, εκφράζουν την ανησυχία τους, αλλά κυρίως διατρανώνουν τη διάθεσή τους να παλέψουν και να μετατρέψουν τον φόβο σε μια εκρηκτική δύναμη για αλλαγή.

Η Ελλάδα, ευτυχώς, ανήκει (ακόμη) σε εκείνη την πλευρά της Δύσης όπου επικρατούν οι δημοκρατικές προοδευτικές πρακτικές κόντρα στον alt-right νεοσυντηρητισμό των ΗΠΑ. Ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι;

Σημειώνεται πως στη χώρα μας το δικαίωμα στην άμβλωση έχει κατοχυρωθεί συνταγματικά από το 1986. Επιτρέπεται έως τη 12η εβδομάδα κύησης χωρίς περιορισμούς, έως την 24η σε περιπτώσεις ανωμαλιών που έχουν σχέση με το έμβρυο και οποτεδήποτε κινδυνεύει η ζωή της εγκύου.

Κι όμως. Παρά το θεσμικό πλαίσιο, πολλές γυναίκες καταγγέλλουν ότι ακόμη και το 2025 βρίσκουν εμπόδια στη διακοπή μιας ανεπιθύμητης κύησης. Δεν είναι λίγες οι μαρτυρίες που αποκαλύπτουν πως όταν επισκέπτονται ένα δημόσιο νοσοκομείο προκειμένου να προχωρήσουν σε άμβλωση, μέρος του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού επιχειρεί να τις αποτρέψει, επικαλούμενο λόγους ηθικής, ενώ δεν λείπουν εκφράσεις όπως «είναι αμαρτία, θα σε τιμωρήσει ο Θεός».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ακόμη και σήμερα, η νομική κατοχύρωση του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση των γυναικών στο σώμα τους όσον αφορά τη διακοπή της κύησης δεν έχει καταφέρει να λειτουργήσει ως ανάχωμα στα ταμπού και στην εκφορά ενός μεσαιωνικού ύφους λόγου. Πριν από λίγο καιρό, φτάσαμε να ακούσουμε πως είναι καλύτερο να γεννήσει μια γυναίκα ένα παιδί και αν δεν το θέλει ύστερα να το… πετάξει, παρά να προχωρήσει σε άμβλωση.

Η οδύσσεια των γυναικών

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Μιλώντας στα «ΝΕΑ», γυναίκες και επαγγελματίες του κλάδου της υγείας αποκαλύπτουν τον γολγοθά που βιώνουν προκειμένου να πραγματοποιήσουν μια άμβλωση εντός του δημόσιου συστήματος. Ανάμεσά τους, η Λ.Π., η οποία επισκέφθηκε το μαιευτήριο Αλεξάνδρα όταν η φίλη της είπε ότι είναι έγκυος και επιθυμεί να διακόψει την εγκυμοσύνη της. Τα όσα περιγράφει είναι αποκαλυπτικά:

«Προσπαθούσαν να την αποτρέψουν λέγοντάς της επιχειρήματα μεσαιωνικών χρόνων, όπως ότι είναι αμαρτία. Τη φόβιζαν ότι στο μέλλον δεν θα μπορεί να κάνει παιδιά γιατί θα την εκδικηθεί ο Θεός. Προσπαθούσαν να την επηρεάσουν ψυχολογικά.

Την έκαναν να αισθάνεται ενοχικά.

Δεν τη στήριξαν καθόλου, απεναντίας η φίλη μου, ύστερα από αυτό, βίωνε πολύ έντονα συναισθήματα θλίψης γιατί σκεφτόταν όσα άκουσε στο νοσοκομείο. Μάλιστα, την πρώτη φορά που πήγαμε στο Αλεξάνδρα η φίλη μου δεν κατάφερε να προχωρήσει σε άμβλωση, καθώς μας είπαν ότι δεν υπάρχει γιατρός που να δέχεται να την κάνει. Οπότε έπρεπε να περιμένει μέχρι να βρεθεί κάποιος/α που να μην επικαλεστεί λόγους συνείδησης».

Και συνεχίζει: «Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε δεν σταμάτησαν εκεί.

Ακόμη και όταν έκανε την άμβλωση συνέχισε να ταλαιπωρείται. Επειτα από πολλές μέρες αιμορραγίας επισκεπτόμαστε πάλι το νοσοκομείο και μας ανακοινώνουν ότι δεν έγινε σωστά η επέμβαση και πως πρέπει να υποστεί μία δεύτερη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Εν τέλει ούτε αυτή ήταν επιτυχημένη, με αποτέλεσμα να της κοπεί η περίοδος για μήνες. Αναγκάστηκε να κάνει και τρίτη επέμβαση. Βίωνε για εβδομάδες όλη αυτή την ταλαιπωρία που απλά δεν είχε τέλος».

Σε ένα άλλο ενδεικτικό περιστατικό, το 2017, ο Συνήγορος του Πολίτη αποφάσισε τη διενέργεια αυτεπάγγελτης έρευνας μετά την άρνηση των αναισθησιολόγων στο μοναδικό νοσοκομείο της Σάμου να συμμετέχουν σε επεμβάσεις τεχνητής διακοπής κύησης, επικαλούμενοι τις αρχές της ηθικής τους συνείδησης και αναγκάζοντας τις γυναίκες είτε να καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα και να επωμίζονται το κόστος είτε να ταξιδεύουν μέχρι την Αθήνα.

Οπως σημειώνει η δικηγόρος Ιωάννα Στεντούμη, ο νόμος αλλά και η νομολογία των δικαστηρίων (άρθρο 31 παρ. 1 Ν. 3418/2005) προστατεύουν τους γιατρούς που αρνούνται να πραγματοποιήσουν την άμβλωση, καθώς δεν μπορεί να υποχρεωθούν να προβούν σε ιατρική πράξη που αντιβαίνει στις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις ή στην ηθική τους συνείδηση.

«Στην πράξη, μια γυναίκα πολλές φορές δεν έχει το δικαίωμα επιλογής για την αυτοδιάθεση του σώματός της.

Τα αναπαραγωγικά της δικαιώματα έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Την ίδια στιγμή, προσβάλλεται η αξιοπρέπειά της, αφού της στερείται το δικαίωμα στην επιλογή. Ξέρω πάρα πολλές περιπτώσεις γυναικών που πήγαν σε ένα δημόσιο νοσοκομείο και μέρος του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού ουσιαστικά δεν τους επέτρεψε να προχωρήσουν σε διακοπή κύησης, καθώς επικαλέστηκε λόγους συνείδησης», σημειώνει η δικηγόρος.

Κλείνοντας το μάτι στους ιδιώτες

Συχνά, λοιπόν, οι γυναίκες αναγκάζονται είτε να περιφέρονται από νοσοκομείο σε νοσοκομείο μέχρι να βρουν κάποιον/α γιατρό που να δεχθεί να πραγματοποιήσει μια άμβλωση είτε να επωμιστούν το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό που απαιτούν οι ιδιώτες γιατροί.

Τι γίνεται, άραγε, με τις γυναίκες που ζουν στην περιφέρεια ή εκείνες που δεν έχουν να πληρώσουν; Νοσηλεύτρια στο μαιευτήριο Ελενα εξηγεί ότι «όσες δεν μπορούν να επωμιστούν το κόστος χρησιμοποιούν πολλές φορές ίσως και ανορθόδοξες μεθόδους διακοπής κύησης, με αποτέλεσμα να έρχονται στα επείγοντα με αιμορραγίες και τότε αναγκαστικά μπαίνουν να κάνουν τον καθαρισμό».

Την ταξική διάσταση του ζητήματος μας επισημαίνει και μια γιατρός του ΕΣΥ, η οποία σημειώνει πως αν νόμιμα έχει κανείς δικαίωμα να ασκεί την ιατρική και στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα, το βάρος πέφτει συνήθως στον ιδιωτικό, για λόγους οικονομικούς. Οσα μας περιγράφει η ίδια ότι άκουσε ως φοιτήτρια από τους πανεπιστημιακούς γιατρούς είναι διαφωτιστικά για το τι ακριβώς συμβαίνει στο θέμα των εκτρώσεων στην Ελλάδα.

«Οταν ρωτήσαμε τον έναν εξ αυτών αν πραγματοποιούνται διακοπές κύησης στην κλινική, η απάντηση που πήραμε ήταν: Ναι, αλλά είμαι ο μόνος που το κάνει. Ως φοιτήτριες κάπως θορυβηθήκαμε, με αποτέλεσμα να ξεσηκωθούμε.

Την επόμενη ημέρα στο θεωρητικό μάθημα ρωτήσαμε τον διδάσκοντα, ο οποίος μάλιστα ήταν και επίκουρος καθηγητής, αν και γιατί δεν πραγματοποιούνται διακοπές κύησης. Η απάντηση ήταν ότι για ηθικούς λόγους μπορούμε να αρνηθούμε και είναι δικαίωμά μας.

Τότε ρωτήθηκε και πάλι από έναν φοιτητή εάν κάνει την ίδια πράξη στο ιατρείο του – και η απάντηση που έδωσε ήταν πως όλα έχουν μια τιμή…».

Από την πλευρά της, μαία που εργάζεται χρόνια σε δημόσια νοσοκομεία εξηγεί πως εφόσον προκύψει άρνηση των γιατρών, θα πρέπει να υπάρχουν άλλοι γυναικολόγοι που θα καλύψουν αυτό το κενό.

Σημειώνει, μάλιστα, πως η άρνηση θα πρέπει να αιτιολογείται γραπτά, προκειμένου να γνωρίζει από νωρίς το νοσοκομείο ότι θα βρεθεί αντιμέτωπο με αυτή την προβληματική κατάσταση.

Η ίδια τονίζει πως αυτό θα κατοχύρωνε και την ασθενή αλλά και τη μαία ως συνεργάτιδα που προσπαθεί να πραγματοποιήσει μια άμβλωση. Η Γιάννα Βασιλάκη, μαία και πρόεδρος του συλλόγου «Σπίτι Θηλασμού – Μητέρας – Οικογένειας», επισημαίνει ότι με το ισχύον νομικό πλαίσιο και τις συχνές αρνήσεις γιατρών στα δημόσια νοσοκομεία η ιδιωτική λύση συχνά μοιάζει με μονόδρομο.

Παράλληλα, η συζήτηση γύρω από το «δικαίωμα του αγέννητου παιδιού» επανέρχεται διαρκώς, εγείροντας ηθικά και νομικά ερωτήματα.

Το επιχείρημα ότι το έμβρυο έχει ζωή και, επομένως, δικαιώματα που δεν μπορεί να παραβιάσει η γυναίκα η οποία το κυοφορεί, ακόμη κι αν αφορά το ίδιο της το σώμα, προκαλεί έντονες αντιπαραθέσεις και αναζωπυρώνει τον δημόσιο διάλογο.

Η δικηγόρος κυρία Στεντούμη τονίζει ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για δικαίωμα παιδιού, ειδικά μέχρι τη 12η εβδομάδα (όριο που ισχύει όταν δεν έχει μεσολαβήσει εγκυμοσύνη έπειτα από σεξουαλικό αδίκημα ή ζητήματα υγείας), όταν το έμβρυο δεν είναι καν βιώσιμο.

Εξηγεί ότι αν επικρατήσουν οι φωνές που κάνουν λόγο για τα «δικαιώματα μιας αγέννητης ζωής», οι γυναίκες θα μείνουν τελείως απροστάτευτες, αφού δεν θα έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν για το ίδιο τους το σώμα. Επιπλέον, το να είναι η μητρότητα επιλογή αποτελεί δίχτυ προστασίας τόσο για τις μητέρες όσο και για τα παιδιά.

Απουσία επίσημων στοιχείων

Ολα αυτά συμβαίνουν ενώ στη χώρα μας εξακολουθεί να μην υπάρχει επίσημη καταγραφή των αμβλώσεων που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο. Στο σύστημα του ΕΟΠΥΥ, βεβαίως, υπάρχει ξεχωριστός κωδικός για τις αμβλώσεις, οι οποίες είναι και συνταγογραφούμενες. Ωστόσο, παραμένει απορίας άξιο γιατί, αντί να δηλώνονται ως τέτοιες, οι γιατροί επιλέγουν κωδικούς που αναφέρονται σε ατελή ή εξωμήτρια κύηση.

Η μαία κυρία Βασιλάκη σχολιάζει πως η υποτίμηση του στατιστικού πλαισίου είναι στην ουσία υποτίμηση προς την ίδια τη γυναίκα.

«Αν δεν έχουμε στατιστικά δεδομένα, αν δεν έχουμε στα χέρια μας αριθμούς, δεν μπορεί να υπάρξει κανένας σχεδιασμός από την πολιτεία. Από τη στιγμή που δεν γίνεται καταγραφή των περιστατικών, η ιατρική κοινότητα δεν μπορεί να βγάλει συμπεράσματα και να προτείνει στοχευμένες καμπάνιες για την ενημέρωση και τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των γυναικών», τονίζει.

Η πικρή ιστορία της Χέτε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Ας μεταφερθούμε στη Γερμανία του 1929. Εκεί που ο πολιτικοποιημένος γερμανοεβραίος δραματουργός και γιατρός Φρίντριχ Βολφ πραγματοποιούσε παράνομες αμβλώσεις, βοηθώντας γυναίκες οι οποίες δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα, κυρίως από τα λαϊκά στρώματα, να κάνουν τη συγκεκριμένη ιατρική πράξη με ασφάλεια.

Ο ίδιος, μάλιστα, αποφάσισε να γράψει το «Κυανιούχο κάλιο» περιγράφοντας την ιστορία της Χέτε. Μιας από τις χιλιάδες γυναίκες που βίωσαν ανείπωτο πόνο στην προσπάθειά τους να τερματίσουν την κύησή τους.

Σχεδόν έναν αιώνα μετά, η σκηνοθέτρια και κοινωνική ανθρωπολόγος Μάρθα Μπουζιούρη αποφάσισε να ανεβάσει το έργο στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.

«Μέσα από το έργο παρατηρούμε την κυκλικότητα της ιστορίας.

Το γεγονός ότι εκατό χρόνια μετά εξακολουθούμε να βάζουμε με όρους διαπραγμάτευσης το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματος.

Μπορεί στην Ελλάδα οι αμβλώσεις να αποτελούν νομικά κατοχυρωμένο δικαίωμα, ωστόσο δεν είναι ουσιωδώς κοινωνικά διασφαλισμένο.

Μέχρι και σήμερα η κοινωνία βάζει στις γυναίκες εμπόδια ηθικοπλαστικής και ψυχολογικής φύσης, που τις κάνει να αισθάνονται ενοχικά όταν επιθυμούν να διακόψουν μια εγκυμοσύνη.

Την ίδια στιγμή, ορθώνονται μπροστά τους και πρακτικά εμπόδια, όπως είναι η άρνηση των γιατρών να προχωρήσουν σε άμβλωση επικαλούμενοι λόγους ηθικής συνείδησης» μας λέει και συνεχίζει: «Παρατηρούμε, επίσης, ότι γίνεται μια συστηματική προσπάθεια να μετατοπιστεί το κέντρο βάρους της συζήτησης από το δικαίωμα στις ασφαλείς αμβλώσεις στο δικαίωμα του αγέννητου παιδιού. Οπως μας δείχνει η πραγματικότητα, όμως, το ενδιαφέρον δεν είναι ειλικρινές.

Αρκεί κανείς να αναλογιστεί πόσο κόπτεται σε θεσμικό επίπεδο η πολιτεία για το πώς ζουν τα γεννημένα παιδιά, τόσο ψυχοσυναισθηματικά όσο και υλικά. Το επιχείρημα του “αγέννητου παιδιού” έρχεται για να θολώσει τα νερά. Αποτέλεσμα; Να μη συζητούμε για το έλλειμμα κοινωνικής πρόνοιας, για την απουσία εργασιακών δικαιωμάτων στις μητέρες, αλλά και για την έλλειψη ουσιαστικής κρατικής αρωγής στις γυναίκες που θέλουν να φέρουν ένα παιδί».

Το Κίεβο και όχι η Μόσχα πρέπει να αποφασίσει αν θα αναπτυχθούν ειρηνευτικά στρατεύματα στην Ουκρανία, δήλωσε ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν.

Μακρόν και Στάρμερ θεωρούνται οι ηγέτες της «συμμαχίας των προθύμων» για την Ουκρανία

«Η Ουκρανία είναι κυρίαρχη. Αν ζητήσει να βρίσκονται συμμαχικές δυνάμεις στο έδαφός της, δεν είναι κάτι που η Ρωσία πρέπει να αποδεχθεί ή όχι», είπε στα γαλλικά μέσα ενημέρωσης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Όπως αναφέρει το Sky News, ο Μακρόν και ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ θεωρούνται οι ηγέτες της ιδέας της «συμμαχίας των προθύμων», η οποία μπορεί να εξετάσει την αποστολή ειρηνευτικών δυνάμεων στην Ουκρανία για την υπεράσπιση οποιασδήποτε ειρηνευτικής συμφωνίας.

Ο Μακρόν δήλωσε ότι οποιαδήποτε ειρηνευτική δύναμη θα αποτελείται από «μερικές χιλιάδες στρατιώτες ανά χώρα» που θα αναπτυχθούν σε καίρια σημεία, προσθέτοντας ότι μια σειρά από ευρωπαϊκές και μη ευρωπαϊκές χώρες ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν.

«Σημαντικός κίνδυνος»

Πάντως, ο λόρδος Πίτερ Ρίκετς, Βρετανός συνταξιούχος υψηλόβαθμος διπλωμάτης, μιλώντας στο Sky News, προειδοποίησε ότι τα σχέδια για μια ευρωπαϊκή ειρηνευτική δύναμη στην Ουκρανία θα αποτελούσαν «σημαντικό κίνδυνο».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας υποστήριξε ότι ο Βρετανός πρωθυπουργός έχει κάνει «εξαιρετική δουλειά» για να ενώσει την Ευρώπη.

Ωστόσο, «τώρα πρέπει να θέσουμε τα δύσκολα ερωτήματα», είπε. «Τι θα έκανε στην πραγματικότητα μια ευρωπαϊκή δύναμη στην Ουκρανία;», αναρωτήθηκε.

Ο Ρίκετς σημείωσε ότι οποιαδήποτε αποτελεσματική δύναμη αποτροπής θα έπρεπε να είναι πρόθυμη να πολεμήσει τους Ρώσους στην Ουκρανία και ότι μια «ατσάλινη αμερικανική εγγύηση» θα ήταν η καλύτερη οδός για να αποφευχθεί οποιαδήποτε πιθανή μάχη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

«Δεν νομίζω ότι ο Τραμπ πρόκειται να αναλάβει αυτού του είδους τη δέσμευση, ενώ θαυμάζω τη δουλειά που γίνεται γι’ αυτό… Νομίζω ότι μια διαμορφωμένη δύναμη μάχης αποτελεί σημαντικό ρίσκο χωρίς μια σαφή αμερικανική εγγύηση».

Δείτε σχετικό βίντεο:

Talks to bring about the end of the war in Ukraine have continued this weekend.

Former national security advisor @LordRickettsP warned that the PM’s plans for a European peacekeeping force in Ukraine would be a ‘considerable risk’.@TrevorPTweets #TrevorPhillips pic.twitter.com/MBypM4otOP

— Sky News (@SkyNews) March 16, 2025

Η τελετή ορκωμοσίας του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας ήταν λιτή. Αρκούσε. Περιείχε ένα περίβλημα επισημότητας διά του οποίου σηματοδοτήθηκε η παράδοση της Προεδρίας από την Κατερίνα Σακελλαροπούλου στον Κωνσταντίνο Τασούλα. Η απουσία αρχηγικών κομμάτων του «αντισυστήματος» (του Κυριάκου Βελόπουλου, της Ζωής Κωνσταντοπούλου και των ανεξάρτητων που πρόσκεινται στο κόμμα Βαρουφάκη) ήταν μια θεσμική παρανυχίδα, ένα τίποτα. Κανένας άλλωστε από τους τρεις συγκεκριμένους πολιτικούς δεν νοιάστηκε πραγματικά για την αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Είτε εν γνώσει είτε από το βάθος της αγνοίας τους, προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το θεσμικό πλαίσιό της για την πάρτη τους – γι’ αυτό άλλωστε η δημόσια έκφρασή τους είναι φωνακλάδικη, πληθωρική και κιτς, στον αντίποδα της τελετής που περιφρόνησαν.

Τα δύο πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στην τελετή αυτή είναι αξιοσέβαστες προσωπικότητες, με δημόσια προσφορά λόγω και έργω. Η Πρόεδρος Κατερίνα Σακελλαροπούλου, όπως υπήρξε άξια δικαστικός, με την ίδια αξιοσύνη τίμησε και το ανώτατο αξίωμα της ελληνικής πολιτείας. Πολιτεύτηκε χωρίς φιγούρα, γνωρίζοντας ότι σε μεγάλο βαθμό οι επιλογές της Προέδρου είναι συμβολικές. Φωτογραφιζόμενη μπροστά από τον φράχτη του Εβρου συμβόλισε τη βούλησή της για την προστασία της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας σε εποχή αναθεωρητισμού, υποστηρίζοντας τη ζωτική όπως αποδείχτηκε πολιτική των συνόρων. Δίνοντας κοινωνικό χρώμα στην παρουσία της, υπηρετώντας τους αδυνάτους, σημείωσε την ανάγκη μείωσης των ανισοτήτων και ενδυνάμωσης της κοινωνικής συνοχής και της αλληλεγγύης. Υπήρξε ευρωπαΐστρια, αγκάλιασε με φροντίδα τις τέχνες και τον πολιτισμό και άνοιξε το προεδρικό μέγαρο και την τελετουργία της ανώτατης αρχής στους πολίτες, υποδεικνύοντας ότι η εξουσία οφείλει να βρίσκεται στο πλάι του πολίτη, μειώνοντας το χάσμα που παραδοσιακά τη χωρίζει.

Επικρίθηκε επειδή πανηγύρισε δημόσια το βράδυ που ψηφίστηκε ο νόμος για τους γάμους ομόφυλων ζευγαριών. Ομως ήταν δίκαιη και αναγκαία νομική και πολιτισμική προσαρμογή της χώρας μας σε ό,τι συμβαίνει σε όλον τον δυτικό κόσμο εξουδετερώνοντας υποκριτικές προκαταλήψεις και βρήκε ευρύτερη συναίνεση, την οποία ορθώς εξέφρασε. Μαχητικά απαραίτητη επιλογή, έστω και αν της κόστισε μια δεύτερη θητεία, επειδή μπήκε στο στόχαστρο της Ακροδεξιάς, μέρος της οποίας προφανώς ενδημεί στη ΝΔ, περιορίζοντας την ευχέρεια του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ετσι κι αλλιώς, δεν είναι απαραίτητη η προσεπικύρωση απ’ όσους πολιτεύονται με φασαρία τού συμπεράσματος ότι η προεδρική θητεία της Κατερίνας Σακελλαροπούλου χαρακτηρίστηκε από θεσμική σοβαρότητα, αίσθηση του εθνικού ρόλου της και διακριτική ουδετερότητα από τις πολιτικές αντιδικίες.

Ο Κωνσταντίνος Τασούλας που τη διαδέχεται είναι συντηρητικός, γέννημα θρέμμα της μεταπολιτευτικής κουλτούρας και της ΝΔ. Τα ιδεολογικά του χαρακτηριστικά δεν έπρεπε να ενοχλούν όσους απειλούσαν να τραυματίσουν τη συνοχή της κυβερνώσας παράταξης. Οι οποίοι τα παρακάμπτουν, διότι στην ουσία επιδιώκουν να τραυματίσουν την πολιτική σταθερότητα. Ετσι βάζουν και τον νέο Πρόεδρο στη φωτογραφία της ιερής αγελάδας του λαϊκισμού, του δυστυχήματος των Τεμπών και της πολιτικής εργαλειοποίησής του.

Και του Κωνσταντίνου Τασούλα η πορεία στην πολιτική έχει συνυφανθεί με τη θεσμική σοβαρότητα, τη μετριοπάθεια, την επιδίωξη συναινέσεων, με την πνευματικότητα και το χιούμορ. Αυτά τα χαρακτηριστικά του τονίστηκαν στη στιβαρή και, ταυτόχρονα, ανάλαφρη προεδρία του στη Βουλή τα τελευταία έξι χρόνια. Προτείνοντάς τον ο Μητσοτάκης, σηματοδοτεί τη συνέχεια της θεσμικής σοβαρότητας και της προστασίας της δημοκρατίας από τους εχθρούς της – που εκδηλώνονται όλο και πιο επιθετικά.

Η Ευρώπη είναι αντιμέτωπη με αβεβαιότητα σχετικά με το κατά πόσο οι ΗΠΑ πρόκειται να συνεχίσουν να προσφέρουν βοήθεια για την άμυνα έναντι της Ρωσίας.

Το διακύβευμα των πρόσφατων εξελίξεων, που φέρνουν οι αποφάσεις του Ντόναλντ Τραμπ, δεν θα μπορούσε να είναι υψηλότερο.

Η Ευρώπη για τον εαυτό της

Η Ευρώπη πρέπει «να κάνει ένα μεγάλο βήμα για να εξασφαλίσει τη δική της άμυνα», δήλωσε ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζέι Ντι Βανς στο Μόναχο τον Φεβρουάριο.

Η απάντηση της Ευρώπης μέχρι στιγμής ήταν να υποσχεθεί να αυξήσει τις δαπάνες στο εσωτερικό της και για την Ουκρανία, με στόχο την αγορά εξοπλισμών ευρωπαϊκής κατασκευής. Αλλά έχει επίσης προωθηθεί μια πιο ριζοσπαστική λύση: μια ευρωπαϊκή «πυρηνική ομπρέλα».

Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν πάντα ο μεγάλος αδελφός της Ευρώπης, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι επίσης μακροχρόνιες πυρηνικές δυνάμεις – και ορισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες αναρωτιούνται αν η απόλυτη αποτροπή για τη Μόσχα θα μπορούσε να προέλθει από πιο κοντά, όπως αναφέρει δημοσίευμα του CNN.

Ενώ το μεγαλύτερο μέρος των πυρηνικών όπλων στον κόσμο είναι αμερικανικής ή ρωσικής ιδιοκτησίας, η Γαλλία διαθέτει περίπου 290 πυρηνικές κεφαλές, το Ηνωμένο Βασίλειο 225 από τους πυραύλους Trident αμερικανικής σχεδίασης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Τις τελευταίες εβδομάδες παρατηρήθηκε ένας καταιγισμός σχολίων από Ευρωπαίους ηγέτες που επιδιώκουν να ενισχύσουν την κοινή τους άμυνα υπό μια βρετανική ή γαλλική πυρηνική ομπρέλα, καθώς η αξιοπιστία της Ουάσινγκτον φαίνεται να αμφιταλαντεύεται.

Να ανοίξει νέα συζήτηση

Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν υποσχέθηκε νωρίτερα αυτό το μήνα να «ανοίξει τη στρατηγική συζήτηση για την προστασία με την αποτροπή των συμμάχων μας στην ευρωπαϊκή ήπειρο».

Τα σχόλιά του ήρθαν μετά την έκκληση του πιθανού επόμενου καγκελάριου της Γερμανίας Φρίντριχ Μερτς για συνομιλίες με τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο σχετικά με την επέκταση της πυρηνικής τους προστασίας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Ο πρωθυπουργός της Πολωνίας Ντόναλντ Τουσκ δήλωσε ότι η γαλλική πρόταση δεν είναι «νέα» και έχει αναφερθεί αρκετές φορές σε συζητήσεις, δείχνοντας την υποστήριξή του στην ιδέα.

Άλλοι ηγέτες από χώρες που ιστορικά αποστρέφονται τα πυρηνικά όπλα, όπως η Σουηδία και η Δανία, χαιρέτισαν επίσης τα ανοίγματα της Γαλλίας προς τους Ευρωπαίους συμμάχους.

Το Ηνωμένο Βασίλειο δεν έχει προβεί σε καμία δημόσια προσφορά για περαιτέρω διαμοιρασμό ή μεταβολή της πυρηνικής του προστασίας. Όμως οι πυρηνικές κεφαλές του παραμένουν δεσμευμένες στη διοίκηση του ΝΑΤΟ, όπου κυριαρχούν οι ΗΠΑ, προσφέροντας έτσι ήδη μια στρατηγική προστασία στους Ευρωπαίους συμμάχους.

Ωστόσο, ορισμένοι ηγέτες εξακολουθούν να ελπίζουν σε ενισχυμένη υποστήριξη από τις ΗΠΑ.

Την Πέμπτη, ο Πολωνός πρόεδρος Αντρέι Ντούντα κάλεσε τον Τραμπ να αναπτύξει τα πυρηνικά όπλα των ΗΠΑ στην Πολωνία, παρομοιάζοντας την κίνηση με την απόφαση της Ρωσίας να βασίσει ορισμένους από τους δικούς της πυρηνικούς πυραύλους στη Λευκορωσία το 2023.

«Νομίζω ότι δεν είναι μόνο ότι έχει έρθει η ώρα, αλλά ότι θα ήταν ασφαλέστερο αν αυτά τα όπλα ήταν ήδη εδώ», δήλωσε ο Ντούντα στους Financial Times.

Ιδιαίτερα ισχυρές οι ΗΠΑ σε έναν δυνητικό πυρηνικό πόλεμο

Χωρίς ένα οπλοστάσιο της κλίμακας της Ρωσίας, η Γαλλία ήταν σε θέση μόνο «να απειλεί με στρατηγικά αντίποινα, δηλαδή να χτυπάει τον αντίπαλο πολύ σκληρά για να λειτουργήσει αποτρεπτικά», δήλωσε στο CNN ο πυρηνικός ιστορικός Yannick Pincé.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Το σχετικά μικρό μέγεθος της πυρηνικής δυναμικής της Γαλλίας σε σύγκριση με εκείνο των ΗΠΑ έκανε εύκολη την απόρριψή του, ακόμη και μεταξύ των κορυφαίων στρατηγών της Δύσης, δήλωσε στο CNN ο στρατηγός εν αποστρατεία Μισέλ Γιάκοβλεφ, πρώην αναπληρωτής διοικητής των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη.

Εκτός από την τεράστια ισχύ του, το μέγεθος και η ποικιλομορφία του αμερικανικού οπλοστασίου του δίνει ένα άλλο βασικό πλεονέκτημα στον πυρηνικό πόλεμο: τη δυνατότητα να ελαχιστοποιήσει οποιαδήποτε θερμοπυρηνική ανταλλαγή. Οι ΗΠΑ, «μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτό που αποκαλούμε διαβαθμισμένη απάντηση», δήλωσε ο Πίνκε, για να πραγματοποιήσουν ίσως ακόμη και ένα μόνο χτύπημα, αντί να εξαπολύσουν ολόκληρο το οπλοστάσιό τους.

Αντίθετα, το γαλλικό πυρηνικό οπλοστάσιο – με πυραυλοφόρα υποβρύχια και βομβαρδιστικά με πυρηνικό οπλισμό – προοριζόταν ιστορικά ως έσχατη λύση σε περίπτωση που οι ρωσικές δυνάμεις του Ψυχρού Πολέμου απειλούσαν τη γαλλική πατρίδα, εξαπολύοντας πιθανότατα ένα μπαράζ σε βασικές τοποθεσίες σε εδάφη της σοβιετικής σφαίρας για να εξαναγκάσουν τον εχθρό σε αποχώρηση.

Τέτοιες διαφορές αποτελούν βασική πρόκληση για οποιαδήποτε πυρηνική ομπρέλα με επίκεντρο την Ευρώπη.

Η πυρηνική κουλτούρα στην Ευρώπη

«Ένα πράγμα που δεν έχουν οι Ευρωπαίοι είναι η πυρηνική κουλτούρα. Δεν το καταλαβαίνουν γιατί πάντα υπέθεταν ότι οι Αμερικανοί θα το έκαναν», δήλωσε ο Γιάκοβλεφ. «Υποψιάζομαι ότι ο Μακρόν σκέφτεται, αν τολμώ να πω, να εκπαιδεύσει όποιον θέλει, στον πυρηνικό διάλογο».

Ο Μακρόν έχει προτείνει να συμμετέχουν οι σύμμαχοι στις μυστικές πυρηνικές ασκήσεις της χώρας, για να δουν από πρώτο χέρι τις δυνατότητες και τη λήψη αποφάσεων της Γαλλίας.

Αλλά έχει επίσης ξεκαθαρίσει ότι δεν παραχωρεί το «πυρηνικό κουμπί» του στους συμμάχους ή ακόμη και στις Βρυξέλλες. Η απόφαση να εξαπολύσει ένα πυρηνικό πλήγμα «παρέμενε και θα παραμείνει» πάντα στα χέρια του, δήλωσε στη Γαλλία σε ένα εθνικό διάγγελμα.

Ο στρατός του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν «πολύ ενεργός όσον αφορά την αύξηση αυτού που αποκαλείται IQ πυρηνικής αποτροπής στο ΝΑΤΟ», δήλωσε ο Λούκας Κουλέζα, διευθυντής του προγράμματος διάδοσης και πυρηνικής πολιτικής του think tank RUSI με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, διασφαλίζοντας έτσι «ότι όλοι οι σύμμαχοι γνωρίζουν και κατανοούν τη ‘γραμματική’ της πυρηνικής αποτροπής».

Αυτό σημαίνει ότι αν η πρόταση του Μακρόν γινόταν πραγματικότητα, «η Γαλλία δεν θα έμπαινε σε μια εντελώς κενή σελίδα. Πρόκειται για χώρες που εδώ και δεκαετίες καλύπτονται από την εκτεταμένη πυρηνική αποτροπή», δήλωσε στο CNN η Χέδερ Γουίλιαμς, διευθύντρια του Project on Nuclear Issues στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών.

Το κρίσιμο όμως είναι ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν πει ότι αποσύρονται από τη δέσμευσή τους να προστατεύουν τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ, τόνισε η ίδια.

Αυτήν την εβδομάδα, ένα αμερικανικό βομβαρδιστικό με πυρηνικές κεφαλές πέταξε πάνω από το κέντρο της Στοκχόλμης για να σηματοδοτήσει την επέτειο ενός έτους από την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ – μια επιλογή με υψηλό συμβολισμό.

Εν τω μεταξύ, μια έκθεση του Φεβρουαρίου από την Ομοσπονδία Αμερικανών Επιστημόνων επεσήμανε «αυξανόμενα στοιχεία από τριετή συλλογή εγγράφων και παρατηρήσεων» που δείχνουν ότι οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να επανατοποθετήσουν πυρηνικές κεφαλές στην κύρια αεροπορική βάση τους στο Ηνωμένο Βασίλειο για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια.

Μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να σηματοδοτήσει πόσο σοβαρά βλέπει η Ουάσινγκτον τις εξελίξεις στην Ευρώπη.

Γεννήθηκε το 1888 στη Σαμψούντα, σπούδασε στο ωδείο του Κιέβου και στα δεκαεννιά της τραγούδησε στην Οπερα της Μόσχας (λέγεται μάλιστα ότι ήταν η αγαπημένη σοπράνο του τσάρου Νικόλαου). Ακολούθησαν θριαμβευτικές εμφανίσεις της σε πόλεις της Ρωσίας, στο Μιλάνο, το Παρίσι, τη Βιέννη, η χάρη της έφτασε μέχρι τις ΗΠΑ. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση εγκαταστάθηκε πρώτα στη Θεσσαλονίκη και μετά στην Αθήνα όπου συνέχισε την καριέρα της κάνοντας, παράλληλα, και μαθήματα φωνητικής. Ομως στη δεκαετία του 1940 άρχισε να χάνει τη φωνή της. Και ίσως γι’ αυτό να «λάσκαρε» το μυαλό της όπως έλεγαν τότε.

Η ιστορία της Μαρίκας Παλαίστη θα μπορούσε να τελειώνει εδώ. Μια σοπράνο που την εγκατέλειψε το ταλέντο της και έσβησε στην παρακμή και την απομόνωση. Με κάποιες δραματουργικές «ενέσεις» (αν και βίωσε το δράμα αφού τα δύο της παιδιά πέθαναν σε ηλικία πέντε και επτά ετών) η ζωή της θα γινόταν ταινία. Ομως η κινηματογραφική πλοκή αρχίζει από δω και πέρα. Οταν το 1953 οι Ελληνίδες απέκτησαν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, ίδρυσε το Ανεξάρτητο Δημοκρατικό Κόμμα Ελληνίδων. Και έκλεινε τις προεκλογικές της ομιλίες τραγουδώντας άριες. Για τις πολιτικές αντιλήψεις της εποχής ήταν «ψώνιο». Ενώ τα κοινωνικά ήθη ανέχονταν τον δημόσιο χλευασμό, αυτό που σήμερα λέμε bullying. Ο κόσμος μαζευόταν στις συγκεντρώσεις της με ροκάνες και σφυρίχτρες για να κάνει σαματά, να την κοροϊδέψει, να φωνάξει συνθήματα όπως «Οι σπογγαλιείς των Αθηνών μαζί σου». Σε συγκεντρώσεις σε κλειστούς χώρους πετούσαν ακόμη και κάψουλες που βρωμοκοπούσαν.

Μια γραφική φιγούρα που έβγαζε πύρινους, μαχητικούς λόγους, έγραφε διαπρύσιες ανακοινώσεις και προκηρύξεις τις οποίες ωστόσο δημοσίευαν ακόμη και οι μεγάλες εφημερίδες της εποχής. Διότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η Μαρίκα Παλαίστη ήταν είδηση. Αρχικά μάλιστα, κάποιοι επιφανείς Αθηναίοι είχαν συνταχθεί με το κόμμα της. Οι περισσότεροι αποσύρθηκαν με ελαφρά πηδηματάκια όμως όσοι της απέμειναν προσπαθούσαν να την προφυλάξουν από τη χλεύη του κόσμου. Η Μελίνα Μερκούρη την αγαπούσε, ο Γιάννης Τσαρούχης ήταν φίλος της και στις συγκεντρώσεις της προσπαθούσε να επιβάλει τάξη και ησυχία στο αλαλάζον κοινό – είχε βάλει μάλιστα τον, τότε, μαθητή του, τον ζωγράφο Μιχάλη Μακρουλάκη, αρχηγό της νεολαίας του κόμματός της. Το grande spettacolo της ήταν το 1960, σε μια συναυλία που θα έδινε στο θέατρο Ιντεάλ το οποίο ήταν κατάμεστο από αυτούς είχαν πάει όχι για να τη χειροκροτήσουν αλλά για να τη γιουχάρουν. Πριν αρχίσει να τραγουδά, είπε από μικροφώνου ότι αφιερώνει το ρεσιτάλ «…στη γυναίκα του Μανώλη Γλέζου που σαπίζει στη φυλακή ενώ ο Μέρτεν και άλλοι γκεσταπίτες…». Δεν πρόλαβε να συνεχίσει. Δέχτηκε επίθεση και αστυνομικοί την έσυραν με τη βία μακριά από τη σκηνή.

Η Μαρίκα Παλαίστη πέθανε ολομόναχη, σε ένα δωμάτιο του Ιπποκράτειου, τον Φεβρουάριο του 1970. Ανθρωποι που τη γνώρισαν μου έχουν μιλήσει για μια γυναίκα, μορφωμένη, κοσμοπολίτισσα, αλλά «φευγάτη» σε ένα δικό της σύμπαν. Και, για κάποιον λόγο, έχω την εντύπωση ότι, αν ζούσε σήμερα, το κόμμα της θα είχε μπει στη Βουλή. Μπορεί μάλιστα, κάποια στιγμή, να πλασαριζόταν πολύ ψηλά στις δημοσκοπήσεις.

Στην ολοκλήρωσή της βαίνει η διαδικασία καθορισμού του νέου κατώτατου μισθού πλησιάζει στην ολοκλήρωσή της, καθώς τις επόμενες ημέρες αναμένεται να «κλειδώσει» το ποσοστό της αύξησης που θα τεθεί σε ισχύ από την 1η Απριλίου 2025.

Στο πλαίσιο αυτό, λαμβάνοντας υπόψη τα υπομνήματα της Επιτροπής Διαβούλευσης και της Επιστημονικής Επιτροπής, η Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Νίκη Κεραμέως, θα εισηγηθείτην πρόταση για τον νέο κατώτατο μισθό στο Υπουργικό Συμβούλιο, το οποίο αναμένεται να συνεδριάσει εντός του Μαρτίου, όπως σημειώνει το ΑΠΕ.

Σημειώνεται ότι η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ), η οποία τάσσεται υπέρ της άμεσης επαναφοράς των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, αποφάσισε να μην συμμετάσχει στην Επιτροπή Διαβούλευσης για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού, εκφράζοντας την αμετάβλητη θέση της ότι ο προσδιορισμός του οφείλει να αποτελεί αντικείμενο ουσιαστικού κοινωνικού διαλόγου μεταξύ των κοινωνικών εταίρων, βάσει της εξέλιξης των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών και κυρίως των μεταβαλλόμενων αναγκών αξιοπρεπούς διαβίωσης των μισθωτών.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Ο κατώτατος μισθός σήμερα

Σήμερα, ο κατώτατος μισθός ανέρχεται στα 830 ευρώ από 650 ευρώ το 2019, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 28%. Μάλιστα, η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι θα είναι απόλυτα συνεπής στη δέσμευσή της για κατώτατο μισθό στα 950 ευρώ στο τέλος της τετραετίας.

Επίσης, από εφέτος, ο εισαγωγικός μισθός στο Δημόσιο εξισώνεται με τον κατώτατο μισθό του ιδιωτικού τομέα, με ταυτόχρονη οριζόντια αύξηση σε όλα τα μισθολογικά κλιμάκια. Εφεξής, το εισαγωγικό κλιμάκιο στο Δημόσιο θα διαμορφώνεται, βάσει του καθορισμού του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, ενώ θα αυξάνονται και τα υπόλοιπα κλιμάκια.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια, έχει επιτευχθεί σημαντική ελάφρυνση του μη μισθολογικού κόστους, με τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 5,4 ποσοστιαίες μονάδες, με στόχο αυτή να φτάσει στις 5,9 ποσοστιαίες μονάδες το 2027.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Προς την κατεύθυνση της περαιτέρω ελάφρυνσης του μη μισθολογικού κόστους, με όφελος για εργαζόμενους και επιχειρήσεις, κινείται και η πρόσφατη απόφαση του Υπουργείου Εργασίας σχετικά με τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών σε περιπτώσεις υπερεργασίας, υπερωριών, νυχτερινών και αργιών.

Πηγή: ΟΤ

Τόσα χρόνια, τόσες δεκαετίες, πώς δουλεύει ο υπερσιβηρικός (από το 1891), πώς τσουλούσε το Οριαν Εξπρές (από το 1883), σε τεράστιες, αδιανόητες διαδρομές, και δεν είχαμε τρενοβλάβειες και σιδηροδρομικές τραγωδίες; Ακόμα και τα δικά μας τρένα, οι Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους (ΣΕΚ), από το 1920, πώς ταξίδευαν με ασφάλεια χωρίς ηλεκτρονικά φωτοκύτταρα; Χωρίς τηλεματική, κομπιούτερς και αυτοματοποιημένα συστήματα αυτοπροστασίας; Πώς γινότανε κι ένας απλός σταθμάρχης, ένας μηχανοδηγός  κι ένας κλειδούχος να τα καταφέρνουν ώστε οι αμαξοστοιχίες να μην αγκαλιάζονται πλαγιομετωπικά, τόσες δεκαετίες; Μήπως έκαναν μαγικά;

Περίεργο – παρότι δεν θα έλειπαν και τα ρουσφέτια. Βέβαια δεν υπήρχαν Φέισμπουκ και τόσοι αυτοδιορισμένοι αναφλεξιολόγοι, όπως τώρα, τόσοι ειδικοί ερευνητές, κλειδουχολόγοι  και τρενολόγοι, με διαφορετικές απόψεις και ερμηνείες ο καθείς (ανάλογα το κόμμα και τα λεφτά) και τη δουλειά την έκαναν μερικοί απλοί άνθρωποι που ήξεραν να κουνούνε κάποιους λεβιέδες σωστά. (Ή είχαν μεγάλη τύχη.) Διότι είναι προφανές πως δεν χρειάζεται ιδιοφυΐα για να κάνεις αυτή την εργασία, απλώς βαθύ αίσθημα ευθύνης, συνέπειας και ακρίβειας. Ενα τρένο δεν είναι αυτοκίνητο, κινείται σε ράγες, ντουγρού, μπρος-πίσω και τούμπαλιν, και δεν απαιτεί σούζες, ούτε επικίνδυνες στροφές σε βρεμένο έδαφος με φθαρμένα ελαστικά, δεν έρχονται σουρωμένοι από απέναντι, κι άλλοι τρελαμένοι καταπάνω σου, όπως με το αυτοκίνητο. Διότι βλέπουμε, στην άσφαλτο, τι γενοκτονία γίνεται κάθε μέρα. Γιατί; Φταίει κανένα σύστημα; Καμιά τηλεματική; Οχι, το κυρίως που λείπει είναι η προσωπική ευθύνη – δεν έχουμε αφήσει δέντρο για δέντρο όρθιο και κολόνα για κολόνα. (Τρομερή ευστοχία.)

Στον σιδηρόδρομο φταίνε, φυσικά, οι ιστορικές παθογένειες, η νοοτροπία, η μη εφαρμογή της τεχνολογίας, αλλά πάντα και η προσωπική ευθύνη. Οπως και στην άσφαλτο, διότι και το τελειότερο αυτοκίνητο να έχεις, το πιο μοντέρνο, ηλεκτρικό, υβριδικό, με υγραέριο, τούρμπο, αισθητήρες μπρος-πίσω, έλεγχο παρκαρίσματος, αλλαγής λωρίδας και προληπτικού φρεναρίσματος, αν το γκαζώσεις και το πας μετωπικά στη βελανιδιά, ή στο τριαξονικό που έρχεται από απέναντι, κανένα υπερσύστημα δεν μπορεί να σε σώσει – αυτά για όσους πιστεύουν πως από μόνη της η τεχνολογία θα αποτρέψει όλα τα δεινά. Πάντα και πιο πολύ μετράει η προσωπική ευθύνη – εξάλλου και την τεχνολογία τη φτιάχνει και την ελέγχει ο άνθρωπος, δεν προκύπτει ουρανόθεν, από εξωγήινους. Δεν έχει δική της βούληση. Βοηθάει πολύ, αλλά και εξοντώνει άλλο τόσο – εξαρτάται πάλι απ’ τον άνθρωπο και πώς τη χρησιμοποιεί. Και ενίοτε παθαίνει και βλάβες. Πατάς το κουμπί αλλά η χοντρή δεν βγαίνει πάντα.

(Στο κάτω κάτω γιατί η Δικαιοσύνη ασχολείται μόνο με ευθύνες προσώπων, με την προσωπική ή πολιτική – που είναι πάλι προσωπική – ευθύνη. Και αν δεν παίζουν ρόλο τα πρόσωπα, τότε γιατί όλοι της αντιπολίτευσης, στρέφουν λατρευτικά τον έρωτά τους κυρίως σε ένα πρόσωπο, τον Μητσοτάκη;)

Αρα; Υπάρχει ή όχι προσωπική ευθύνη; Κατά περίσταση, θα πεις, κι όπως μας βολεύει. Εξαρτάται και από το ποιος είναι ο ειδικός αναφλεξιολόγος που μιλάει κάθε φορά. Ιστορικά πάντως, υπάρχουν δύο γνωστά παραδείγματα, όπου, αν δεν δούλευε η προσωπική επιλογή και ευθύνη, ο κόσμος θα είχε γίνει οδοντογλυφίδες λόγω του ότι θα ξεσπούσε πυρηνικός πόλεμος – η μία περίπτωση είναι του Βασίλι Αρχίποφ, διοικητή σοβιετικού πυρηνικού υποβρυχίου στην κρίση των πυραύλων της Κούβας, το 1962: το υποβρύχιό του βρισκόταν στα νερά της Κούβας και όταν οι Αμερικάνοι το εντόπισαν και άρχισαν να ρίχνουν βόμβες βυθού για να ανεβεί στην επιφάνεια και να το ελέγξουν, δύο συνάδελφοι αξιωματικοί του Αρχίποφ εκτίμησαν (λάθος) πως ξέσπασε πυρηνικός πόλεμος και τον πίεζαν να εκτοξεύσει κι εκείνος πυραύλους κατά των ΗΠΑ. Ευτυχώς εκείνος έκρινε σωστά, και αρνήθηκε – αλλιώς θα είχε ξεσπάσει εκείνο που δεν φανταζόμαστε. Η διάκριση και το προσωπικό αίσθημα ευθύνης ενός αξιωματικού έσωσε τον κόσμο.

Το ανάλογο συνέβη το 1983: τα σοβιετικά ηλεκτρονικά συστήματα ανάσχεσης ανέφεραν (λανθασμένα) ανιχνευμένη εκτόξευση αμερικανικών πυρηνικών πυραύλων. Ο υπεύθυνος σοβιετικός αξιωματικός Στάνισλαβ Πετρόφ αρνήθηκε να αναφέρει την ανίχνευση, υποθέτοντας ή κρίνοντας πως το ηλεκτρονικό σύστημα προειδοποίησης είχε κάνει λάθος (ή υπέστη βλάβη) και έτσι έσωσε τον πλανήτη από την κόλαση που θα ξεσπούσε σε λίγο αναπόφευκτα. Σε αυτή την περίπτωση έχουμε σφάλμα της τεχνολογίας και σωτήρια παρέμβαση του ανθρώπινου παράγοντα – άρα δεν είναι όλα τεχνολογία και δεν είναι όλοι οι σταθμάρχες ίδιοι, ούτε τα μηχανήματα είναι πάντα σωτήρια. Αλλά και σε κάθε σφάλμα της τεχνολογίας, πάλι, από πίσω είναι κάποιο ανθρώπινο μυαλό που έχει κάνει κατασκευαστικό λάθος. Και τίποτε δεν είναι τέλειο μέσα στη φθορά και με τον μοιραίο παράγοντα της τύχης. (Στα τροχαία είναι κυρίαρχος: γιατί να είσαι εσύ κι όχι κάποιος άλλος τη μοιραία στιγμή που ο απέναντι έρχεται καταπάνω σου;)

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Αρα χρειαζόμαστε άψογη τεχνολογία, αυστηρά εκπαιδευμένους ανθρώπους, αίσθημα προσωπικής ευθύνης, διαρκή έλεγχο και λίγη τύχη. Αν λείπει ένα από τα πέντε, τότε η τραγωδία είναι θέμα χρόνου – πανάκεια δεν υπάρχει. Τα λοιπά είναι για τους αναφλεξιολόγους και για όλους εκείνους τους ειδικούς ερευνητές που βρήκαν το δεύτερο βαγόνι μετά από δύο χρόνια. (Θα πεις, τι είναι ένα κοτζάμ βαγόνι; Ψύλλος στα άχυρα).

Βίντεο ντοκουμέντο από το σοκαριστικό τροχαίο δυστύχημα που σημειώθηκε τα ξημερώματα της Κυριακής στο Περιστέρι που επέφερε τον θάνατο ενός 47χρονου οδηγού ταξί ήρθε στο φως της δημοσιότητας.

Ειδικότερα, το ταξί συγκρούστηκε πλαγιομετωπικά με μαύρο ΙΧ αυτοκίνητο που οδηγούσε μία 22χρονη.

Δείτε το σοκαριστικό βίντεο:

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Στο βίντεο διακρίνεται το μαύρο αυτοκίνητο να περνά με μεγάλη ταχύτητα τη διασταύρωση των λεωφόρων Θηβών και Παναγή Τσαλδάρη, με κατεύθυνση προς το Ίλιον, να μην ελαττώνει και να συγκρούεται με το ταξί το οποίο κινούταν επί της λεωφόρου Τσαλδάρη, στο ρεύμα προς Πετρούπολη.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες της Τροχαίας, η 22χρονη φέρεται να παραβίασε τον ερυθρό σηματοδότη και να καρφώθηκε στο ταξί.

Στο νοσοκομείο και οι τρεις τραυματίες

Η 22χρονη τραυματίστηκε και διεκομίσθη στο νοσοκομείο Τζάνειο. Επίσης, στο συγκεκριμένο ΙΧ επέβαιναν ακόμη δύο άτομα, 24 ετών, όπου εξίσου τραυματίστηκαν και διεκομίσθησαν στο νοσοκομείο «Γεννηματάς».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Συνελήφθη η οδηγός

Η 22χρονη οδηγός θα συλληφθεί από την ΕΛ.ΑΣ. λόγω της εμπλοκής της στο θανατηφόρο τροχαίο. Της διενεργήθηκε παράλληλα αλκοτέστ και αιματολογικός έλεγχος με τα αποτελέσματα να αναμένονται.

Συνολικά για το περιστατικό από την Πυροσβεστική επιχείρησαν δέκα πυροσβέστες με δύο οχήματα της πυροσβεστικής υπηρεσίας, προκειμένου να απεγκλωβίσουν τους τραυματίες και τον θανάσιμα τραυματισμένο οδηγό του ταξί.

Αξίζει να σημειωθεί ότι αμέσως μετά το τροχαίο, όσοι βρίσκονταν στη γύρω περιοχή έσπευσαν να βοηθήσουν τους τραυματίες που βρίσκονταν στο μαύρο ΙΧ.

Μετά την παρέλευση του δεκαημέρου για την «εξοικείωση της αγοράς με τα νέα μέτρα», οι ελεγκτικοί μηχανισμοί ξεκινούν από αύριο Δευτέρα 17 Μαρτίου, ελέγχους για την εφαρμογή του Κώδικα Δεοντολογίας σχετικά με τις προσφορές, τις εκπτώσεις, και τις προωθητικές ενέργειες.

Ήδη στα καταστήματα μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκετ έχουν τοποθετηθεί νέα ταμπελάκια στα προϊόντα που πωλούνται σε προσφορά, τα οποία αναγράφουν την προηγούμενη και την τρέχουσα τιμή κατ’ εφαρμογή του «Κώδικας Δεοντολογίας για ανακοινώσεις μείωσης τιμής», ενώ προϊόντα με εκπτωτικά stickers τυπωμένα πάνω στη συσκευασία, δηλαδή τα αυτοκόλλητα με έκπτωση π.χ. «-2€», «-10%» κ.λπ. εξαφανίζονται.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Και όπως έχει ήδη δηλώσει ο υπουργός Ανάπτυξης Τάκης Θεοδωρικάκος «οι έλεγχοι δεν θα είναι απλά για ενημέρωση και συστάσεις, αλλά θα είναι έλεγχοι που οδηγούν σε αυστηρά πρόστιμα».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Σούπερ μάρκετ: Από τα stickers στις tailor-made προσφορές

Όπως αναφέρουν στον ΟΤ εκπρόσωποι των αλυσίδων δεν δέχονται πλέον προϊόντα από τους προμηθευτές που έχουν πάνω στη συσκευασία εκπτωτικά stickers, καθώς πρέπει να εξαντληθούν σε 30 μέρες και κανείς δε μπορεί να γνωρίζει εάν αυτό θα γίνει.

Με δεδομένο ότι οι λιανοπωλητές είναι υπόλογοι εάν παραβιαστεί ο κανόνας των 30 ημερών (με βάση τον Κώδικα σε μια ανακοίνωση μείωσης τιμής, είτε πρόκειται για έκπτωση είτε για προσφορά, η αρχική τιμή από την οποία θεωρείται ότι γίνεται η έκπτωση είναι η χαμηλότερη τιμή στην οποία προσφερόταν το προϊόν τις τελευταίες 30 ημέρες) αναλαμβάνουν οι ίδιοι να κάνουν τις προωθητικές ενέργειες σε συμφωνία με τους προμηθευτές.

Δηλαδή η αλυσίδα θα γνωστοποιεί ότι το συγκεκριμένο προϊόν διατίθεται σε έκπτωση π.χ. μείον 50 λεπτά ή μείον 10% για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Πρόκειται για μια πρακτική γνωστή ως tailor made, που υπήρχε πάντα, όμως τώρα θα γίνεται μόνο αυτή.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Εννέα ερωτήσεις και απαντήσεις

Με τη λίστα των προϊόντων που «ακουμπούν» οι αλλαγές να είναι ιδιαίτερα διευρυμένη καθώς περιλαμβάνει πολλές ταχυκίνητες κατηγορίες όπως: αναψυκτικά, νερό, μπύρες, σοκολάτες, μπισκότα, κονσέρβες τόνου-τονοσαλάτες, χυμό τομάτας, μακαρόνια, είδη προσωπικής υγιεινής και φροντίδας (σαμπουάν- αφρόλουτρα), είδη οικιακού καθαρισμού, μωρομάντιλα, υγρά μαντήλια ντεμακιγιάζ, σερβιέτες κ.λπ. μια σειρά 9 ερωτήσεων και απαντήσεων ρίχνει φως πως θα κάνουμε τα ψώνια μας από δω και πέρα αποφεύγοντας τις εκπτώσεις και τις προσφορές μαϊμού.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); }); 1) Η προωθητική ενέργεια κατά την οποία ένα προϊόν διατίθεται με την ένδειξη «+50% δωρεάν» ή «έξτρα προϊόν» θα θεωρηθεί ανακοίνωση μείωσης τιμής με ό,τι αυτό συνεπάγεται (ένδειξη προγενέστερης τιμής κλπ);

Όταν δεν ανακοινώνεται μείωση τιμής αλλά εφαρμόζονται τεχνικές προώθησης όπως συνοδευόμενες ή αλληλένδετες υπό όρους προσφορές, αυτές δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 9ι του ν.2251/1994, αλλά εξακολουθούν να υπόκεινται στις διατάξεις των άρθρων 9α-9θ του ν. 2251/1994, ώστε να αποτραπούν φαινόμενα τεχνητής διόγκωσης της τιμής ή παραπλάνησης των καταναλωτών σχετικά με το χορηγούμενο όφελος.

Συνεπώς, η προσφορά επιπλέον προϊόντος σε πλεονεκτική τιμή ή δωρεάν, δεν συνιστά ανακοίνωση μείωσης τιμής και συνεπώς δεν υπόκειται στον γενικό κανόνα περί αναγραφής της τιμής αναφοράς.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Ωστόσο, δεν επιτρέπεται να δίνονται παραπλανητικές πληροφορίες στον καταναλωτή ως προς το πλεονέκτημα που του προσφέρεται, μέσω για παράδειγμα αύξησης της τιμής αμέσως πριν την εφαρμογή της προσφοράς.

2) Πολλά προϊόντα κυκλοφορούν από την παραγωγή τους με stickers «-2 €», «-50%» κ.ο.κ. χωρίς αυτά τα stickers να αποτυπώνουν απαραίτητα μείωση τιμής σε σχέση με την προσφερόμενη τιμή στον καταναλωτή, αλλά σχετίζονται με την τιμολόγηση του παραγωγού προς το κατάστημα. Συνιστούν αυτά τα sticekrs ανακοινώσεις μείωσης τιμής κατά την έννοια του άρθρου 9ι του ν.2251/1994;googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Ναι. Η νομοθεσία περί ανακοινώσεων μείωσης τιμής «εφαρμόζεται στον έμπορο που είναι ο πραγματικός συμβαλλόμενος στη σύμβαση με τον καταναλωτή, δηλαδή στον πωλητή των αγαθών. Συνεπώς, κατά τη διάθεση των προϊόντων που φέρουν από την παραγωγή μια ένδειξη για μείωση τιμής και εφόσον δεν πρόκειται για ευαλλοίωτα προϊόντα τα οποία εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 9ι, ο πωλητής θα πρέπει να διασφαλίσει ότι οι ενδείξεις αυτές είναι σύμφωνες με το άρθρο 9ι καθώς και τα άρθρα 9α – 9θ του ν.2251/1994.

3) Μπορεί το προϊόν να βρίσκεται στο ράφι με μόνιμη έκπτωση (π.χ. sticker -1€);

Όχι. O λιανέμπορος θα πρέπει να φροντίσει ώστε να επικοινωνείται ως τιμή αναφοράς η χαμηλότερη τιμή των τελευταίων 30 ημερών (ή η αρχική τιμή σε περίπτωση διαδοχικών μειώσεων σε διάστημα μέχρι 60 ημέρες) που ίσχυε για το προϊόν στο συγκεκριμένο κατάστημα και η τελική τιμή να διαμορφώνεται σύμφωνα με τη δηλούμενη μείωση επί της εν λόγω τιμής. Μία μόνιμη έκπτωση συνιστά επιπρόσθετα και αθέμιτη εμπορική πρακτική, καθώς η τιμή από την οποία γίνεται επίκληση μείωσης της τιμής δεν συνιστά στην πραγματικότητατη συνήθη τιμή πώλησης του προϊόντος.

4) Τι ισχύει για τις πολυσυσκευασίες προσφορών (π.χ. 2+1 δώρο, 5+1 δώρο, συσκευασία με 30% δωρεάν ποσότητα προϊόντος, με αγορά 3 τεμαχίων έκπτωση 30% ή με αγορά 5 τεμαχίων έκπτωση 1 €, κλπ.); Επιτρέπονται χωρίς χρονικό περιορισμό;

Ναι, εφόσον υπάρχει στο ράφι του συγκεκριμένου καταστήματος ο κωδικός αναφοράς (mother code), δηλαδή το μεμονωμένο τεμάχιο του εκάστοτε προϊόντος, που πωλείται από το super market χωρίς προώθηση, σε επαρκή αποθέματα, ώστε να είναι δυνατόν να αγοράσει το μεμονωμένο προϊόν ο καταναλωτής. Με την ταυτόχρονη παρουσία των δύο προϊόντων στο ράφι εξασφαλίζεται ότι δεν παραπλανάται ο καταναλωτής ως προς την τιμή πώλησης του προϊόντος.

5) Ας υποθέσουμε ότι μια εταιρεία διαθέτει πολυσυσκευασία τύπου 3+1 δώρο ή πολυσυσκευασία 3 τεμαχίων με έκπτωση και παράλληλα τον κωδικό αναφοράς (mother code) του προϊόντος με μείωση τιμής on pack 0,60€. Πώς γίνεται η επικοινωνία της τιμής στο ράφι;

Αν υπάρχει μείωση της τιμής του ενός τεμαχίου και παράλληλα υπάρχει συνδυασμένη προσφορά, τότε η τιμή της συνδυασμένης προσφοράς θα πρέπει να υπολογίζεται σύμφωνα με την τελική τιμή του ενός τεμαχίου.

6) Τι ισχύει για τις πολυσυσκευασίες προσφορών (π.χ. 2+1, 5+1, συσκευασία με 30% δωρεάν ποσότητα προϊόντος, με αγορά 3 τεμαχίων έκπτωση 30% ή με αγορά 5 τεμαχίων έκπτωση 1 € κλπ.) όταν η προσφορά είναι για μικρό χρονικό διάστημα (έως 60 ημέρες);

Για πολυσυσκευασίες με προσφορές που ισχύουν για συγκεκριμένο μικρό χρονικό διάστημα, δηλαδή έως 60 ημέρες, δεν χρειάζεται να υπάρχει ο κωδικός αναφοράς (mother code) του προϊόντος στο ράφι, αρκεί η συνηθισμένη τιμή πώλησης του προϊόντος, εκτός της περιόδου προσφοράς, να είναι αυτή την οποία επικαλείται ο έμπορος στην προσφορά. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή σε αυτό, καθώς, αν η συνήθης τιμή ενός προϊόντος (για τουλάχιστον 50% του έτους) δεν είναι αυτή από την οποία επικαλείται προσφορά, ενδέχεται να υφίσταται παραπλανητική εμπορική πρακτική.

7) Επιτρέπεται η χρήση του όρου «οικονομική» πολυσυσκευασία;

Επιτρέπεται, όπως και άλλου παραπλήσιου («ειδική τιμή τριών τεμαχίων» ή «ειδική προσφορά τριών τεμαχίων»), εφόσον προκύπτει πράγματι οικονομικό όφελος για τον καταναλωτή και υπάρχει στο ράφι του καταστήματος προς πώληση ο κωδικός αναφοράς (mother code) του προϊόντος.

8) Ποια προϊόντα εξαιρούνται από τις διατάξεις για την ανακοίνωση μείωσης της τιμής;

Ο κανόνας των 30 ημερών δεν εφαρμόζεται για νωπά και ευαλλοίωτα γεωργικά προϊόντα και τρόφιμα τα οποία, από τη φύση τους ή στο στάδιο της μεταποίησης, ενδέχεται να καταστούν ακατάλληλα προς πώληση εντός 30 ημερών από τη συγκομιδή, την παραγωγή ή τη μεταποίηση.

Στα ανωτέρω περιλαμβάνονται φρούτα, λαχανικά, καρποί με κέλυφος, κρέατα, γάλα νωπό ή παστεριωμένο, βασιλικός πολτός, αλιεύματα, αυγά, σαλιγκάρια, τυριά, γιαούρτι και αλλαντικά. Σε προϊόντα που μπορούν να καταναλωθούν και μετά τις 30 ημέρες από την παραγωγή τους, π.χ. συσκευασμένοι χυμοί ή γάλατα μακράς διαρκείας, εφαρμόζονται κανονικά οι διατάξεις για την ανακοίνωση μείωσης της τιμής.

9) Τα προγράμματα επιβράβευσης πελατών εμπίπτουν στις διατάξεις για την ανακοίνωση μείωσης της τιμής;

Οι διατάξεις για την ανακοίνωση μείωσης της τιμής δεν εφαρμόζονται στα προγράμματα επιβράβευσης πελατών του πωλητή, όπως οι εκπτωτικές κάρτες ή τα κουπόνια, τα οποία παρέχουν στον καταναλωτή το δικαίωμα έκπτωσης τιμής για όλα τα προϊόντα του πωλητή ή για συγκεκριμένες σειρές προϊόντων κατά τη διάρκεια παρατεταμένων συνεχών περιόδων (π.χ. 6 μήνες, 1 έτος) ή που επιτρέπουν τη συσσώρευση πιστώσεων (πόντων) για μελλοντικές αγορές.

Ομοίως, δεν εφαρμόζονται ούτε σε πραγματικές εξατομικευμένες μειώσεις τιμών που δεν έχουν τον χαρακτήρα «ανακοίνωσης» μείωσης των τιμών, π.χ. όταν ο καταναλωτής λαμβάνει κουπόνι «20% έκπτωση» με την αγορά που πραγματοποίησε, το οποίο θα ισχύσει για την επόμενη αγορά μέχρι το τέλος του μήνα. Σε κάθε περίπτωση, τέτοια προγράμματα επιβράβευσης ή οι εξατομικευμένες μειώσεις εξακολουθούν να ελέγχονται για τη συμμόρφωσή τους με τα άρθρα 9α-9θ του ν.2251/1994 για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές.

Πηγή: ΟΤ

Στο νοσοκομείο διεκομίσθη εκτάκτως η Μαργαρίτα Παπανδρέου λόγω ξαφνικής αδιαθεσίας.

Η Μαργαρίτα Παπανδρέου βαδίζει στα 102 έτη και διεκομίσθη για προληπτικές εξετάσεις στο νοσοκομείο Σωτηρία, έπειτα από σύσταση του προσωπικού ιατρού της. Από τους θεράποντες ιατρούς δεν εκπέμπεται κάποια ανησυχία, ωστόσο παρακολουθείτε στενά η πορεία της υγείας της.

Ποια είναι η Μαργαρίτα Παπανδρέου

Η Μαργαρίτα Τσαντ-Παπανδρέου είναι μητέρα του Γιώργου Α. Παπανδρέου και ήταν η δεύτερη σύζυγος του Ανδρέα Παπανδρέου.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Έχει να επιδείξει σημαντικό έργο σε ό,τι αφορά στον αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών, καθώς πρωταγωνίστησε στην προώθηση, επεξεργασία και ψήφιση νόμων που βελτίωσαν πολύ τη νομική και κοινωνική θέση των Ελληνίδων, όπως η κατάργηση του θεσμού της προίκας (1982), η νομιμοποίηση των εκτρώσεων (1986), η θέσπιση του πολιτικού γάμου (1982), η νομιμοποίηση διαζυγίων με αμοιβαία συναίνεση, η δυνατότητα διατήρησης του επωνύμου των γυναικών μετά από το γάμο τους και η απόκτηση ίσων δικαιωμάτων με το σύζυγο στην κηδεμονία των παιδιών τους.

Γεννήθηκε στο Όουκ Παρκ του Ιλινόι των ΗΠΑ, στις 30 Σεπτεμβρίου 1923, η μεγαλύτερη από πέντε αδελφές.

Αρχικά σπούδασε δημοσιογραφία και κατόπιν έκανε το μεταπτυχιακό της στη Δημόσια Υγεία στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, όπου και γνώρισε τον μετέπειτα σύζυγό της, Ανδρέα Παπανδρέου. Έζησαν αρχικά στη Μινεσότα και αργότερα στην Καλιφόρνια, όπου ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν πρόεδρος του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ και στενός φίλος του μετέπειτα κυβερνήτη της Καλιφόρνιας Πατ Μπράουν.

Με τον Ανδρέα Παπανδρέου απέκτησαν τέσσερα παιδιά, τον Γιώργο, τη Σοφία, τον Νίκο και τον Αντρίκο Παπανδρέου.

Μεταξύ των παικτών που κάλεσε στην Εθνική Ελλάδος ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ξεχωρίζει ο 18χρονος Κωνσταντίνος Καρέτσας. Τον ανακαλύψαμε τρία χρόνια πριν όταν στα 15 του χρόνια η εφημερίδα «Guardian» τον είχε συμπεριλάβει σε μια λίστα με τα 100 μεγαλύτερα ταλέντα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Στη σχετική λίστα ήταν και το όνομα του Μπάμπη Κωστούλα, του ταλαντούχου μικρού του Ολυμπιακού τότε και βασικού σήμερα. Εχει ενδιαφέρον να δούμε τι έγραφε η ακριβοδίκαιη αγγλική εφημερίδα στην παρουσίασή του.

«The Guardian»

«Την 1η Σεπτεμβρίου του 2023 ο Καρέτσας έγινε ο νεότερος σκόρερ στην ιστορία του βελγικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου, βρίσκοντας τα δίχτυα με ένα καταπληκτικό σουτ με το υποτιθέμενο πιο αδύναμο πόδι του, το δεξί, στο παιχνίδι της ομάδας του, της Γκενκ Β΄ κόντρα στην Αντερλεχτ Β΄. Στο Βέλγιο οι Β ομάδες που ανήκουν στους συλλόγους της πρώτης κατηγορίας αγωνίζονται στη δεύτερη κατηγορία και στελεχώνονται κυρίως από νεαρούς που έχουν αποκτήσει επαγγελματική ιδιότητα. Το ότι ο Καρέτσας σκόραρε ενώ αγωνιζόταν με τους εφεδρικούς της Γκενκ εναντίον των εφεδρικών της Αντερλεχτ ήταν κάτι άκρως συμβολικό. Η Αντερλεχτ έφερε προ τριών ετών στις Βρυξέλλες το γεννημένο στην Γκενκ «παιδί-θαύμα» κι όλοι στην ομάδα έμειναν έκπληκτοι όταν ο Καρέτσας αρνήθηκε να υπογράψει σε αυτή το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο και αποφάσισε να επιστρέψει στην Γκενκ, την πρώτη του ομάδα» γράφει η εφημερίδα. Και προσθέτει: «Ο συγκρινόμενος από ορισμένους με τον πιο διάσημο απόφοιτο των Ακαδημιών της Γκενκ, τον Κέβιν Ντε Μπρόινε, έχει αγνοήσει εκτός από την πρόταση της Αντερλεχτ και προσφορές από τη Μάντσεστερ Σίτι, την Μπορούσια Ντόρτμουντ και τον Αγιαξ προκειμένου να μείνει στην πόλη καταγωγής του και να έχει την καλύτερη δυνατή πρόοδο ζώντας κοντά στους γονείς του και στους παιδικούς του φίλους. Υστερα από μια σεζόν στη δεύτερη κατηγορία, τον Μάιο του 2024 έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη κατηγορία του Βελγίου παίζοντας για την Γκενκ, στην οποία έγινε βασικός αμέσως σε ηλικία μόλις 16 ετών μετά την αναχώρηση του Μπιλάλ Ελ Χανούς για τη Λέστερ. Εξαιρετικός με την μπάλα στα πόδια, άριστος ντριμπλαδόρος, αριστεροπόδαρος, διαβάζει καλά το παιχνίδι, του αρέσει να παίζει κάθετα όπως ο Ντε Μπρόινε με τον οποίο συγκρίνεται. Εχει ένα αξιοπρεπές σουτ και τολμά να σκοράρει και από μακριά. Οι οπαδοί του Βελγίου ελπίζουν ότι ο Καρέτσας μπορεί να γίνει ο ηγέτης μιας νέας γενιάς». Οπως καταλαβαίνετε έμειναν με την ελπίδα: ο Καρέτσας παρά τις 16 συμμετοχές του στην Εθνική Νέων του Βελγίου διάλεξε τελικά την Εθνική Ελλάδος.

Εφυγαν

Οι γονείς του, Βορειοελλαδίτες στην καταγωγή, βρέθηκαν στο Βέλγιο το 2005 κι αυτό έχει ενδιαφέρον. Στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού τα θαυματουργά παιδιά που ήρθαν στην Ελλάδα από το εξωτερικό ποτέ δεν μας έλειψαν. Είναι ειρωνεία ότι ο πιο ταλαντούχος έλληνας ποδοσφαιριστής που ανήκει σε αυτή την κατηγορία, ο Βασίλης Χατζηπαναγής, δεν κατάφερε να βοηθήσει την Εθνική Ελλάδος γιατί οι τότε παράγοντες της ομοσπονδίας δεν κατάφεραν να πείσουν την UEFA να παραβλέψει το γεγονός ότι πολύ μικρός είχε αγωνιστεί μια και μοναδική φορά με την Εθνική Νέων της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ. Πιο τυχερός ήταν ο Νίκος Γκάλης, που δεν είχε κανένα πρόβλημα να αγωνιστεί στον Αρη και στην Εθνική ομάδα και να αλλάξει το μπάσκετ στην Ελλάδα. Ελληνοαμερικανοί δεν έλειψαν ποτέ από την Εθνική μπάσκετ – την τίμησαν παίκτες όπως ο Στιβ Γιατζόγλου, ο Γιώργος Καστρινάκης και ο Ντέιβιντ Στεργάκος ενώ ο τελευταίος εν ενεργεία διεθνής που δεν έχει γεννηθεί στην Ελλάδα είναι ο Νικ Καλάθης που την αγαπάει τόσο ώστε στα 35 του από αυτή δεν λείπει ποτέ. Στο ποδόσφαιρο οι διεθνείς μας που έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό είναι λιγότεροι. Πριν από τον Καρέτσα η τελευταία τέτοια περίπτωση ήταν ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος: ο τερματοφύλακας της Εθνικής μας έχει γεννηθεί στη Στουτγάρδη. Δεν πρέπει να μπλέκουμε αυτές τις περιπτώσεις με εκείνες του Χατζηδιάκου, του Παυλίδη και του Ζαφείρη. Κι αυτοί είναι διεθνείς που δεν έχουν αγωνιστεί ποτέ στο ελληνικό πρωτάθλημα αλλά έχουν όλοι τους γεννηθεί στην Ελλάδα και έφυγαν από εδώ μικροί. Ο Παυλίδης στα 16 του και ο Χατζηδιάκος στα 15 του πήγαν ο πρώτος στη Γερμανία και ο δεύτερος στην Ολλανδία, αλλά εδώ μεγάλωσαν. Ο Ζαφείρης πήγε πιο μικρός στη Νορβηγία, ακολουθώντας τους γονείς του στα 10 του χρόνια, αλλά κι αυτός στην Αθήνα γεννήθηκε.

Ο πρώτος

Η πρόβλεψή μου είναι ότι ο Καρέτσας θα είναι ο πρώτος από τους πολλούς μικρούς που θα γεννηθούν στο εξωτερικό από έλληνες γονείς και θα έχουν το δικαίωμα να διαλέξουν αθλητική υπηκοότητα. Ο λόγος που θα συμβεί αυτό είναι το περίφημο brain drain, δηλαδή η μαζικότατη μετανάστευση επιστημόνων που καταγράφεται μετά το 2010. Οι Ελληνες που έφυγαν (και δεν επέστρεψαν) έχουν ήδη οι περισσότεροι δημιουργήσει οικογένειες. Οταν αποφάσισαν να φύγουν ο βασικός προορισμός τους ήταν χώρες της Δυτικής Ευρώπη όπου η άθληση των παιδιών είναι σχετικά εύκολη – σίγουρα ευκολότερη από όσο στην Ελλάδα. Ο βασικός όγκος των νεομεταναστών κινήθηκε προς την Αγγλία, τη Γερμανία, τις σκανδιναβικές χώρες, την Ολλανδία και το Βέλγιο. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν μεγαλώσει στην Ελλάδα. Και μεγαλώνουν παιδιά που έχουν σχέση με τη χώρα μας: έχουν εδώ παππούδες και γιαγιάδες, φίλους και φίλες. Η Ελλάδα υπάρχει στην καθημερινότητα αυτών των παιδιών: δεν είναι μια μαγική χώρα στην οποία ζούσε κάποτε ένας παππούς ή ένας προπάππους – είναι ο τόπος που η μαμά και ο μπαμπάς μεγάλωσαν. Πρέπει αυτά τα παιδιά να τα αγαπάμε και να τα προσέχουμε: είναι δυο φορές ελληνόπουλα – και από επιλογή και από καταγωγή.

Σπάνια

Στην ΕΠΟ γίνεται εδώ και κάμποσα χρόνια καλή δουλειά στον εντοπισμό τέτοιου είδους χαρισματικών ελληνόπουλων που έχουν μεγαλώσει μακριά μας. Ξεκίνησε τον καιρό που ήταν στην ομοσπονδία ο Κώστας Κωνσταντινίδης, που μεταξύ άλλων είχε ανακαλύψει και ότι ο αδικοχαμένος Τζορτζ Μπάλντοκ είχε ελληνικές ρίζες από τη γιαγιά του. Δεν χωρά αμφιβολία πως αυτό το σκάουτινγκ είναι δύσκολο: τα πιτσιρίκια αυτά πρέπει κανείς να τα εντοπίσει πριν από τα 17 τους χρόνια – αν αγωνιστούν στην Εθνική της χώρας που γεννήθηκαν δεν θα είναι απλό να διαλέξουν όπως ο Καρέτσας την Εθνική Ελλάδος. Αυτός μοιάζει σπάνια περίπτωση: το να αρνηθείς την Αντερλεχτ, τη Μάντσεστερ Σίτι και τον Αγιαξ και να προτιμήσεις την Εθνική Ελλάδος δεν είναι συνηθισμένο.

Ο Μητροπολίτης Κορυτσάς κ. Ιωάννης εξελέγη νέος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας από την Ιερά Σύνοδο της Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Αλβανίας, διαδεχόμενος τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο κυρό Αναστάσιο.

Ο 69χρονος νέος Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Αλβανίας υπήρξε ο πρώτος Αλβανός Επίσκοπος που χειροτονήθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο μετά την ανασυγκρότηση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Αλβανίας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Υπενθυμίζεται ότι αμέσως μετά την κοίμηση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού Αναστασίου στις 25 Ιανουαρίου 2025, ο κ.κ. Ιωάννης είχε οριστεί από την Ιερά Σύνοδο Τοποτηρητής του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου.

Αλβανία: Ποιος είναι ο νέος Αρχιεπίσκοπος

Ο 69χρονος νέος Προκαθήμενος γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1956 στην Αλβανία σε οικογένεια Μπεκτασήδων. Παρά τη σοβαρή δίωξη οποιασδήποτε θρησκευτικότητας στην κομμουνιστική Αλβανία εκείνη την εποχή – το 1944, ο πατέρας του φυλακίστηκε ως «εχθρός του κράτους» – ο Ιωάννης ενδιαφερόταν έντονα για τα θρησκευτικά ζητήματα.

Στις 24 Ιουνίου 1979 έλαβε κρυφά το βάπτισμα από τον ιερέα Κοσμά (μετέπειτα Επίσκοπο Απολλωνίας) με όνομα προς τιμή του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή. Εκείνα τα χρόνια, οι συναντήσεις της μικρής ορθόδοξης κοινότητας πραγματοποιούνταν σε σπίτια της Κορυτσάς, ενώ η Θεία Λειτουργία και η κοινωνία των Τιμίων Δώρων ήταν πολύ σπάνιες. Ο Ιωάννης εργάστηκε σε ψυχιατρική κλινική και κινδύνευσε πολλές φορές να συλληφθεί.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Με την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος της Αλβανίας, εισήλθε στην Ελληνορθόδοξη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στο Μπρούκλιν, με υποτροφία από την αλβανική κοινότητα των Ηνωμένων Πολιτειών. «Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, έμαθα για την άφιξη του Μητροπολίτη Αναστάσιου (Γιαννουλάτου) στην Αλβανία και μετά από πρόσκλησή του, επέστρεψα το 1992 και εντυπωσιάστηκα από την αποφασιστικότητά του να υπηρετήσει την αποκατάσταση της Αλβανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας» έχει δηλώσει ο ίδιος.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Αφού αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή το 1993, παρά τις προσφορές να παραμείνει ιερέας στις Ηνωμένες Πολιτείες, επέστρεψε στην Αλβανία. Στις 27 Φεβρουαρίου 1994 χειροτονήθηκε στον βαθμό του διακόνου και στις 4 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους στην ιεροσύνη, από τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο.

Την επόμενη χρονιά έφυγε για τις ΗΠΑ ώστε να συνεχίσει τις σπουδές του και το 1996 επέστρεψε στην Αλβανία. Διορίστηκε βοηθός πρύτανη του Θεολογικού Σεμιναρίου της Αναστάσεως του Χριστού στο Δυρράχιο και στις 18 Ιουλίου 1998 ο Αρχιμανδρίτης Ιωάννης εξελέγη Μητροπολίτης Κορυτσάς.

Εκτός από τη μητρική του αλβανική γλώσσα, μιλάει άπταιστα αγγλικά και ελληνικά.

Το ποδόσφαιρο που παρακολουθούμε στις οθόνες μας αφορά κυρίως τους αγώνες, τους παίκτες και το τεχνικό επιτελείο. Ωστόσο, κάθε σύλλογος είναι μια τεράστια οργανωτική δομή με χιλιάδες εργαζομένους.

Στη LaLiga EA Sports, οι 20 ομάδες απασχολούν συνολικά περίπου 8.500 εργαζομένους. Στον αριθμό αυτόν περιλαμβάνονται όχι μόνο οι ποδοσφαιριστές, αλλά και προπονητές, φυσικοθεραπευτές, στελέχη επικοινωνίας και διοικητικοί υπάλληλοι.

Η Μπαρτσελόνα είναι η ομάδα με τον μεγαλύτερο αριθμό εργαζομένων στη LaLiga, με 1.781 υπαλλήλους. Ακολουθεί η Ρεάλ Μαδρίτης με 1.117, ενώ στην τρίτη θέση βρίσκεται η Ατλέτικο Μαδρίτης με 928. Αυτές οι τρεις ομάδες συγκεντρώνουν σχεδόν το 45% του συνολικού εργατικού δυναμικού της LaLiga.

Οι Σεβίλλη, Μπέτις, Εσπανιόλ, Βιγιαρεάλ, Βαλένθια και Αθλέτικ Μπιλμπάο απασχολούν από 300 έως 600 υπαλλήλους, ενώ Ράγιο Βαγιεκάνο και Τζιρόνα είναι οι ομάδες με τους λιγότερους εργαζομένους (κάτω από 100).

Η Μπαρτσελόνα διαθέτει τις περισσότερες ομάδες επαγγελματικού αθλητισμού στη LaLiga, με παρουσία σε μπάσκετ, χάντμπολ, φούτσαλ και χόκεϊ επί πάγου. Στις 30 Ιουνίου 2024, είχε 707 επαγγελματίες αθλητές και προπονητές, ενώ η Ρεάλ Μαδρίτης είχε 557.

Ο αριθμός των εργαζομένων επηρεάζεται επίσης από τις εγκαταστάσεις και τις ακαδημίες. Η Ατλέτικο Μαδρίτης διαθέτει τη μεγαλύτερη ακαδημία, ενώ η Μπαρτσελόνα, η Σεβίλλη και η Ατλέτικο διαχειρίζονται απευθείας τα εμπορικά τους καταστήματα.

Το ποδόσφαιρο είναι κάτι πολύ περισσότερο από όσα βλέπουμε στον αγωνιστικό χώρο. Η επιτυχία ενός συλλόγου εξαρτάται και από τη διοικητική και οργανωτική του δομή, που συχνά περνά απαρατήρητη.

Το Royal Mile του Εδιμβούργου, στο Ηνωμένο Βασίλειο, και οι γύρω δρόμοι έχουν αρκετά μνημεία, καθώς σε μια σχετικά μικρή διαδρομή οι επισκέπτες μπορούν να δουν πολλά αγάλματα.

Σύμφωνα με τους ακτιβιστές, όμως, κάτι λείπει: οι γυναίκες. Δεν υπάρχουν αγάλματα γυναικών στο κέντρο της πόλης και ελάχιστα στη γύρω περιοχή. Έτσι, όταν το 2017 ξεκίνησε ένας έρανος για να εξασφαλιστεί ένα άγαλμα στο Royal Mile για την Elsie Inglis, Σκωτσέζα υπέρμαχο των σουφραζετών και πρωτοπόρο στην υγεία των γυναικών που είχαν γίνει μητέρες, απέκτησε γρήγορα δυναμική. Αλλά όταν τα σχέδια αποκαλύφθηκαν τελικά τον περασμένο μήνα, μια πικρή διαμάχη αναζωπυρώθηκε σχετικά με την επιλογή ενός άνδρα γλύπτη και το όραμά του για το άγαλμα.

Πώς ξεκίνησε η διαμάχη για το άγαλμα

Η διαμάχη ξεκίνησε το 2022, όταν η φιλανθρωπική οργάνωση Statue For Elsie Inglis ακύρωσε ξαφνικά μια ανοιχτή πρόσκληση για σχέδια καλλιτεχνών για το μελλοντικό μνημείο και αντ’ αυτού ανακοίνωσε τον διορισμό του Alexander Stoddart, ο οποίος κατέχει τον τίτλο του συνήθους γλύπτη του βασιλιά στη Σκωτία και του οποίου τα υπάρχοντα έργα περιλαμβάνουν πέντε αγάλματα στο κέντρο του Εδιμβούργου, δύο από τα οποία -του David Hume και του Adam Smith- στο Royal Mile. Οι αντιδράσεις ήταν τόσο έντονες που όλοι οι διαχειριστές της φιλανθρωπικής οργάνωσης, εκτός από έναν, παραιτήθηκαν.

Μετά την υποβολή της επίσημης αίτησης σχεδιασμού πριν από λίγες εβδομάδες, οι αντιδράσεις συνέχισαν να αυξάνονται. Μέχρι το πρωί της Παρασκευής, η αίτηση είχε συγκεντρώσει 163 σχόλια από το κοινό. Μεταξύ αυτών που έχουν εκφράσει αντιρρήσεις είναι η Margaret Graham, δημοτική σύμβουλος των Εργατικών για την προτεινόμενη περιοχή, η οποία δήλωσε στον Observer ότι ο σχεδιασμός είναι «κακόγουστος και δεν αντιπροσωπεύει τον χαρακτήρα της Elsie Inglis». Ζήτησε περαιτέρω δημόσια διαβούλευση πριν ληφθεί η τελική απόφαση, αναφέρει ο Guardian.

Η Natasha Phoenix, φεμινίστρια γλύπτρια και ακτιβίστρια που ηγήθηκε της αντιπολίτευσης για τον διορισμό του Stoddart το 2022, δήλωσε ότι η ανάθεση ήταν «πολιτιστική ντροπή» και θα έπρεπε να είχε δοθεί σε γυναίκα. Ο Stoddart, είπε, «δεν έχει καμία σχέση με τον φεμινισμό ή με την Elsie Inglis».

Η Phoenix, η οποία είχε προγραμματίσει να συμμετάσχει στον αρχικό διαγωνισμό πριν αυτός κλείσει, δήλωσε: «Είναι απίστευτα σημαντικό οι ιστορίες των γυναικών να αφηγούνται μέσα από το γυναικείο βλέμμα. Όταν οι άνδρες δημιουργούν γλυπτά γυναικών, συχνά τις απεικονίζουν μέσα από τον πατριαρχικό φακό, είτε σκόπιμα είτε όχι».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Η Inglis, μία από τις πρώτες γυναίκες που αποφοίτησαν από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, ίδρυσε ένα δωρεάν νοσοκομείο και μια τράπεζα γάλακτος για τις φτωχότερες γυναίκες και τα παιδιά του Εδιμβούργου και δραστηριοποιήθηκε στο κίνημα για το δικαίωμα ψήφου. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος το 1914, δημιούργησε έναν στόλο γυναικείων νοσοκομείων πεδίου και υπηρέτησε ως γιατρός για τρία χρόνια.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

«Διαγράφει την ιστορία των γυναικών»

Το άγαλμα της Inglis πρόκειται να τοποθετηθεί στο χώρο του μαιευτηρίου της, αλλά το προτεινόμενο σχέδιο του Stoddart, που αποκαλύφθηκε τον περασμένο μήνα, την απεικονίζει με στρατιωτική στολή, όρθια και μόνη της σε ένα ψηλό βάθρο.

Η Phoenix δήλωσε ότι το σχέδιο «διαγράφει την ιστορία των γυναικών και στερείται των ιδιοτήτων που αποδίδονται στην Elsie – ζεστασιά, συμπόνια και πνεύμα. Υπήρξε ανάμεσα σε καθημερινούς ανθρώπους και, μεταφορικά, δεν θα έβαζε ποτέ τον εαυτό της σε βάθρο ή πάνω από άλλους». Αντ’ αυτού, πρότεινε η Phoenix, το άγαλμα θα έπρεπε να απεικονίζει την Inglis σε στάση φροντίδας δίπλα σε μια νέα, θηλάζουσα μητέρα.

Η δρ Lynn McNair, λέκτορας στην πρώιμη εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, δήλωσε ότι είχε επίσης αντιρρήσεις και ζήτησε ένα σχέδιο φιλικό προς τα παιδιά αντί για ένα «απρόσιτο, σωματικά και στην αναπαράσταση».

«Ως γονέας και εκπαιδευτικός, έχω περπατήσει αμέτρητες φορές πάνω και κάτω από την High Street με ένα μικρό χεράκι χωμένο στο δικό μου, και έχω δει πώς η δημόσια τέχνη εξάπτει τη φαντασία των παιδιών, πυροδοτεί ερωτήματα και εμβαθύνει την κατανόησή τους για τον κόσμο», είπε.

«Είχαμε την ευκαιρία να τιμήσουμε την Elsie Inglis με τρόπο που να αντικατοπτρίζει τον αγώνα της για να ακουστεί η φωνή των γυναικών. Αντ’ αυτού, κινδυνεύουμε να πούμε μια άλλη ιστορία όπου αυτές οι φωνές παραμένουν απούσες».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Ζήτημα διαφάνειας

Η Gemma Bone, μέλος μιας ομάδας στο Facebook που δημιουργήθηκε για την εκστρατεία κατά των προτάσεων, δήλωσε ότι αισθάνεται ότι ο Stoddart είναι «ένας κατεστημένος άνδρας γλύπτης … του οποίου η ατζέντα είναι να τοποθετήσει ένα γλυπτό κλασικού τύπου σε περίοπτη θέση», και ότι «[η] στρατιωτική θητεία της Inglis, υπηρετώντας άνδρες, ήταν μικρή σε σύγκριση με το πρωτοποριακό ιατρικό έργο της για τις γυναίκες και τα μωρά».

Για άλλους, το ζήτημα είναι θέμα διαφάνειας. Η Jenny Lester, πρόεδρος της πορείας για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στο Εδιμβούργο, δήλωσε ότι η επιλογή του Stoddart ήταν «κακόπιστη».

«Για μένα, το πρόβλημα δεν είναι ότι είναι άνδρας, αλλά ότι επιλέχθηκε από τους υπεύθυνους αφού είπαν ότι θα ήταν μια ανταγωνιστική διαδικασία», πρόσθεσε.

Οι διαχειριστές του Statue For Elsie Inglis ανέφεραν σε ανακοίνωσή τους ότι η υποβολή της αίτησης σχεδιασμού ήταν «ένα σημαντικό ορόσημο στο έργο για την υλοποίηση ενός μόνιμου αφιερώματος στο Royal Mile».

«Οι διαχειριστές συνεχίζουν να είναι αφοσιωμένοι στην υλοποίηση αυτού του έργου και ελπίζουμε ότι όλοι όσοι αναγνωρίζουν τη ζωή και το έργο της Dr Elsie Inglis θα είναι υποστηρικτικοί», ανέφεραν.

Αλλά για τους αντιπάλους τους, οι διαφορές θα είναι δύσκολο να συμφιλιωθούν. «Υπάρχουν ήδη δεκάδες βαρετά, πατριαρχικά αγάλματα στο Royal Mile, τα οποία όλοι προσπερνούν κατευθείαν», δήλωσε ένας από αυτούς.

«Είναι προσβολή για την Elsie και για όλους μας να την κάνουμε άλλο ένα».

Αντίστοιχες περιπτώσεις που έργα επικρίθηκαν

Το 2020, το γλυπτό της Maggi Hambling που απεικόνιζε τη φεμινίστρια φιλόσοφο Mary Wollstonecraft δέχτηκε επικρίσεις όταν την απεικόνιζε γυμνή και ως μια αγνώριστη φιγούρα «κάθε γυναίκας». Τα αποκαλυπτήριά του ακολούθησαν μια δεκαετή προσπάθεια συγκέντρωσης χρημάτων από την εκστρατεία Mary on the Green, οι εκπρόσωποι της οποίας υπερασπίστηκαν το σχέδιο ως μια σύγχρονη και προκλητική απεικόνιση – αλλά η φεμινίστρια ακτιβίστρια Caroline Criado-Perez το χαρακτήρισε «προσβλητικό» και «ένα γυμνό, τέλεια διαμορφωμένο, υγρό όνειρο μιας γυναίκας».

Ένα άγαλμα της φεμινίστριας Millicent Fawcett, από τη βραβευμένη με το βραβείο Turner καλλιτέχνιδα Gillian Wearing, στήθηκε στην πλατεία Parliament Square μετά από εκστρατεία. Αλλά λίγα χρόνια μετά τα αποκαλυπτήριά του, το 2018, ένα βιβλίο της καθηγήτριας Melissa Terras υποστήριξε ότι οι λέξεις που απεικονίζονται στο άγαλμα, «το θάρρος καλεί σε θάρρος παντού», είχαν αφαιρεθεί από το πλαίσιο. Ευρέως αναφερόμενη ως φόρος τιμής στη σουφραζέτα Emily Davison, η Terras δήλωσε ότι η Fawcett δεν είχε γράψει στην πραγματικότητα τη φράση μέχρι χρόνια μετά τον θάνατο της Davison, και μόνο τότε για να εξηγήσει γιατί ο θάνατός της είχε προσελκύσει ευρεία προσοχή, παρά για να την τιμήσει.

Πέρυσι, μια προτομή της συγγραφέως Virginia Woolf στο Μπλούμσμπερι αποτέλεσε αντικείμενο διαμάχης αφού το συμβούλιο του Κάμντεν την επισήμανε με έναν κωδικό QR που οδηγούσε τους θεατές σε μια επεξήγηση των «ιμπεριαλιστικών απόψεων» της Γουλφ. Η κίνηση ήταν μέρος ενός σχεδίου που δημιουργήθηκε μετά τις διαμαρτυρίες του Black Lives Matter για να «δημιουργηθούν ουσιαστικές συνδέσεις μεταξύ των διαφορετικών κοινοτήτων μας και του δημόσιου χώρου του Κάμντεν», δήλωσε το συμβούλιο. Η δισέγγονη της Woolf, Emma Woolf, κατήγγειλε την απόφαση.

Η συγκλονιστική τραγωδία στην πόλη Κότσανη, στη Βόρεια Μακεδονία, άφησε πίσω της -μέχρι στιγμής- 51 νεκρούς και 118 τραυματίες.

Οι αρχές στη Βόρεια Μακεδονία βρίσκονται σε συναγερμό, μεταφέροντας τραυματίες σε όλα τα διαθέσιμα νοσοκομεία. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα δήλωσε την ετοιμότητά της να παράσχει κάθε απαραίτητη βοήθεια μέσω του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη.

Ειδικότερα, ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης είχε τηλεφωνική συνομιλία με τον υπουργό Εξωτερικών της Βόρειας Μακεδονίας Τίμτσο Μουτσούνσκι. Ο κ. Γεραπετρίτης εξέφρασε τα συλλυπητήριά του για τους θανάτους που προκλήθηκαν από τη φωτιά στο νυχτερινό κέντρο στην πόλη Κότσανη της Βόρειας Μακεδονίας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Δεν υπάρχουν Έλληνες μεταξύ των νεκρών

Παράλληλα, η Βόρεια Μακεδονία κατέθεσε αίτημα για διακομιδές σε νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης. Αναμένεται, σύμφωνα με πληροφορίες του in, ώς επτά άτομα να μεταφερθούν στο νοσοκομείο Παπανικολάου.

Το in επικοινώνησε με την πρέσβη της Ελλάδος στα Σκόπια, Σοφία Φιλιππίδου, όπου τόνισε ότι δεν υπήρξαν νεκροί ή τραυματίες ελληνικής καταγωγής.

Η Σοφία Φιλιππίδου

Σημειώνεται ότι η φωτιά προκλήθηκε υπό αδιευκρίνιστες μέχρι στιγμής συνθήκες, περί τις 03:00, ωστόσο εικάζεται ότι ξεκίνησε από τη χρήση πυροτεχνημάτων. Ο αριθμός των νεκρών είναι 51 -μέχρι στιγμής-, σύμφωνα με όσα ανέφερε ο υπουργός Εσωτερικών, Πάντσε Τοσκόφσκι σε συνέντευξη τύπου. Ταυτόχρονα, τραυματίστηκαν 118 άτομα, σύμφωνα με τον υπουργό Υγείας της χώρας. Κατά τις ίδιες αναφορές, στο σημείο όταν ξέσπασε η πυρκαγιά βρισκόντουσαν 1.500 άτομα.

Πρώιμα χρόνια, στη δεκαετία του ’50, Μεταξουργείο Αχιλλέως 12 και στο δυάρι που είχαμε νοικιάσει (ισόγειο βεβαίως-βεβαίως) κατοικούσαμε εννέα νοματαίοι. Σε ένα δωμάτιο η οικογένεια – εμείς οι τέσσερις –, στο έτερο δωμάτιο οι φιλοξενούμενοι αγαπημένοι συγγενείς. Οι φιλοξενούμενοι συγκάτοικοι, για να ξέρουμε τι λέμε. Ο πατήρ βλοσυρός, σοβαρός, ολιγομίλητος, είχε δύο έρωτες: το καφενείο με το μπιζίκι του, ή το ραμί του, και Κυριακή παρα-Κυριακή Λεωφόρο Αλεξάνδρας, ο Παναθηναϊκός του. Και μην του ‘λεγες κουβέντα, για την πρασινίλα του. Τι το φυσιολογικότερο, τα βλαστάρια του να ακολουθήσουν κατα πόδας τα ίχνη του γεννήτορα τους; Ελα όμως που πάντα επιβεβαιώνεται η ρήση «Τα ετερώνυμα έλκονται»! Σοσιαλιστής και Παναθηναϊκός ο κυρ-Γιάννης, βασιλικιά και Ολυμπιακιά η Αγγελική η μάνα μας. Και ως εδώ δεν χάλαγε ούτε η σούπα, ούτε η μανέστρα. Δεν επενέβαινε ο ένας στα θέλω του άλλου. Τη ζημιά την έκανε ο θείος ο Νικολάκης, ο λεγόμενος και «Αράπης». Μπαρμπέρης στο επάγγελμα, Πειραιώτης από τα Μανιάτικα, και διαχρονικός συγκάτοικος της οικογενείας! Αλλά ό,τι συμβαίνει με όλους τους θείους, τους αγαπημένους, δρομολογήθηκε και με τον Νικολάκη. Και η μεγάλη βολεμένη η μανούλα μας, η οποία κάθε Σαββατοκύριακο μας φόρτωνε στον Αράπη ο οποίος βεβαίως-βεβαίως αναλάμβανε την υποχρέωση, ή το καθήκον να καλύπτει κάθε μας επιθυμία. Και τα τσογλάνια επιθυμούσαμε πολλά. Να τα Σινέακ, να οι βόλτες στον βασιλικό κήπο, να οι θερινοί οι σινεμάδες, να κάτι ταράτσες για να βλέπουμε το καλοκαιράκι τζάμπα το Θέατρο Βέμπο, το Αλκαζάρ, το Βικτωρία, του Σαμαρτζή. Μα πάνω απ’ όλα κάθε Κυριακή, το μεγάλο ταξίδι. Φορτηγό του Χάχαλη, οι λεγόμενες γερμανικές γουρούνες, κάτι φορτηγά Μερσεντές με πλακουτσή μούρη, τα οποία αφέθηκαν από τους κατακτητές κατά τη διάρκεια της αποδομήσεως. Ενα απ’ αυτά, στα χέρια του Χάχαλη του υδραυλικού μας, και κάθε Κυριακή, όπως και κάθε Τετάρτη πραγματοποιούσε δύο σημαντικά ταξίδια. Κάθε Τετάρτη, στον Ιππόδρομο, στις Τζιτζιφιές. Και κάθε Κυριακή, εάν δεν πηγαίναμε για μπάνιο στη μακρινή, στην τροπική Βουλιαγμένη, πηγαίναμε στο Καραϊσκάκη. Και στις τρεις περιπτώσεις, γέμιζε η καρότσα από ενθουσιώδης γείτονες, είτε για να κάνουν κατάθεση στο πάθος τους οι αλογομούρηδες, είτε για να δηλώσουν βροντερό παρών οι Ολυμπιακάκηδες.

Δεν ήθελε και πολύ. Δυο-τρεις φορές στον μεγάλο ναό, με την καρβουνόσκονη γινόσουνα μικρός και αργότερα γιαταγάν αγάς διά βίου. Ούτω πώς εβαπτίσθημεν στην Ολυμπιακή Σιλωάμ. Ομως εκείνο που διαβάζεις ήταν το πάθος, των γύρω – γύρω, γιατί αυτό το φόρτωμα γινότανε στο Μεταξουργείο, μια γειτονιά αθηναϊκή και λογικά καταπράσινη, ό,τι συνέβαινε στον Βοτανικό, στον Κολωνό, στα Πετράλωνα.

Γιατί, κατεβαίνοντας στο Καραΐσκάκη, οι γουρούνες κάναν στόλο ολόκληρο, και όλες αυτές κατηφόριζαν ή την Πειραιώς, ή τη μεγάλη Συγγρού, από την Αθήνα, παρακαλώ-παρακαλώ, από το κάστρο του Παναθηναϊκού. Γιατί η απόσταση Μεταξουργείο – Λεωφόρος Αλεξάνδρας είναι δεν είναι ένα ενάμισι χιλιόμετρο. Η απόσταση όμως Μεταξουργείο – Καραϊσκάκη, τα χιλιόμετρα είναι εννιά. Και όταν έπαιζε ο Παναθηναϊκός στην έδρα του δεν θυμάμαι φορτηγά και γουρούνες να έρχονται απ’ τον Πειραιά, απ’ την Κοκκινιά, απ’ τη Δραπετσώνα, απ’ το Κερατσίνι, απ’ τα Φάληρα, με Παναθηναϊκούς φιλάθλους. Κάτι τέτοιο ανήκε στη ζώνη της βαριάς φαντασίας. Ολα αυτά στριφογύριζαν στο μυαλό μου. Από πιτσιρικάς το σκεφτόμουνα: τι συμβαίνει με την ομάδα μου, και αγαπιέται παντού; Στις αθηναϊκές γειτονιές, στα Πετράλωνα, Παγκράτι, Αμπελόκηπους, Εξάρχεια, Αγιος Παύλος, Σεπόλια! Παντού κυριαρχεί ο Ολυμπιακός. Σε προσφυγικές γειτονιές, σε Δουργούτι, σε Νέα Ιωνία, σε Κορυδαλλούς, σε Περιστέρια, σε Αιγάλεω Σίτ, σε Κοκκινιές; Παντού Ολυμπιακός! Ασε την επαρχία: Ολυμπιακός Λαμίας, Ολυμπιακός Χαλκίδας, Ολυμπιακός Λουτρακίου, Ολυμπιακός Κοζάνης, Ολυμπιακός Πατρών, ακόμα και Ολυμπιακό Αθηνών με έδρα την Ομόνοια, την οδό Σατωβριάνδου… Το ίδιο ανακάλυψα όταν μεγάλωσα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ολυμπίκ ντε Μαρσέιγ στη Μασσαλία, Ολύμπια Μπόχουμ στη Γερμανία, Ολύμπια Κέμτεν στην Αυστρία. Και βέβαια μην το ξεχνάω, είχαμε και τον Ολυμπιακό Λευκωσίας.  Και το ερώτημα χρόνια καθόταν στο μυαλό μου, και απάντηση δεν έβρισκα. Και ένα απογευματάκι στου Τζανή το Καφενέ ανάμεσα στη φραπεδιά κι ένα ωραίο περγαμόντο που ‘φτιαχνε η γυναίκα του, την απάντηση μου την έδωσε ο Βαγγέλης  Χέλμης. Ολη η ιστορία, μου λέει, ξεκίνησε αμέσως μετά τον πόλεμο. Ξεκίνησε τη δεκαπενταετία 1945-60. Μέχρι τότε ο Ολυμπιακός ήταν αγαπητός αλλά αγαπητή ήταν και η ΑΕΚ με δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα, ο Παναθηναϊκός με άλλα τόσα, ο Αρης Θεσσαλονίκης με άλλα τρία. Ολοι τους σπουδαία σωματεία με σοβαρή παρουσία στα προπολεμικά χρόνια, και δίπλα σ’ αυτούς, ο Εθνικός Πειραιώς, με ένα Κύπελλο Ελλάδος, ο Απόλλων Αθηνών, ο Αστέρας Αθηνών. Σωματεία τα οποία είχαν και τον κόσμο τους και την αγωνιστική τους ταυτότητα. Αλλά όλοι απευθύνονταν στην πόλη τους ή στη γειτονιά τους. Ο Παναθηναϊκός σην Αθήνα, ο Ολυμπιακός στον Πειραιά, ο Αρης στη Θεσσαλονίκη, η ΑΕΚ στους Κωνσταντινουπολίτες, ο Πανιώνιος και ο Απόλλων στους Σμυρνιούς. Πανελλήνια εμβέλεια ήταν μέχρι το 1945 ελάχιστη.

Η δεκαπενταετία, 1945-60 και ιδιαίτερα η δεκαετία, 1948-58 ήταν που απογείωσε τον Ολυμπιακό, για έναν απλό λόγο: Εκείνη την περίοδο πήρε 11 πρωταθλήματα και έξι Κύπελλα, τα 5 απ’ αυτά νταμπλ. Αποτέλεσμα, η πιτσιρικαρία, σε όλη την Ελλάδα, καμάρωνε για τον πρωταθλητή. Τι να βγεις τότε να πεις, ότι είμαι κίτρινος, πράσινος, μαύρος, μπλε, κόκκινος με μωβ πουά; Δεν γίνεται.

Με λίγα λόγια, σε μία εποχή, αρκετά καθυστερημένη, κάναμε πράγματα πολύ προχωρημένα. Ετσι, λοιπόν, μαθαίναμε και εμπεδώναμε ότι η αγωνιστική μας πορεία είχε ανταπόκριση. Το πόση σημασία είχε αυτό σε μια εποχή που το μοναδικό έσοδο ήταν το εισιτήριο και που το χαρτζιλίκι των παικτών έβγαινε από τα εισιτήρια που μοίραζαν οι ίδιοι σε αγώνες ντέρμπι στη μαύρη αγορά. Δεν υπήρχε τότε η πολυτέλεια μεταγραφών και αμοιβών. Γι’ αυτό και όλη την ημέρα αλωνίζαμε ελεύθερους χώρους και αλάνες, μπας και διαβάσουμε το ταλέντο.

Οχι μόνο εδώ. Σε ολάκαιρη την Ελλάδα, γιατί Ολυμπιακοί υπήρχαν παντού και τα τηλέφωνα σπάγανε να μας ενημερώνουν ότι τον καλό τον παίκτη τον έχουν στο Αγρίνιο, στα Γιάννενα, στη Λαμία, στην Πάτρα και ξεκινάγαμε ταξίδια ατέλειωτα για να δούμε από κοντά το υποδεικνυόμενο ταλέντο. Και όλοι τους λαχταρούσαν να έρθουν στον Ολυμπιακό.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Δύο παίκτες μου ξέφυγαν, ή μάλλον τρεις: ο Λάκης Εμμανουηλίδης, που πήγε στην ΑΕΚ, ο Λάμπης Κουιρουκίδης που πήγε στον ΠΑΟΚ και ήταν από τη Δράμα και τέλος ο Κώστας Νεστορίδης, που έπαιζε στην Καλλιθέα και μετά στον Πανιώνιο και κατέληξε στην ΑΕΚ. Αυτούς έχασα από πρωτοκλασάτους και η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα τον καιρό του καταραμένου του Εμφύλιου η λέξη Ολυμπιακός ήταν πολύ μεγάλο κλειδί. Τρεις φορές την εβδομάδα έπρεπε να τρέχω στη Γενική Ασφάλεια στον Πειραιά για να μαζεύω τη μισή ομάδα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Γιατί βλέπεις ο κομμουνισμός δεν χτύπησε τις πόρτες του Κολωνακίου, του Ψυχικού, της Κηφισιάς, ούτε των αριστοκρατικών συνοικιών των Αθηνών. Χτύπησε τις φτωχομάνες και τα δικά μου τα παιδιά ήταν φτωχόπαιδα. Επόμενο να διαβάζουν τον μαρξιστικό παράδεισο σαν την κοινωνία που είχε φαΐ για όλους.

Αφού μας πήρανε χαμπάρι οι φίλαθλοι μάς σκαρώσαν και τραγούδια για το αριστεριλίκι μας, και πάνω στη μελωδία του «Της Ζέας το Λιμάνι» στήσανε και τραγούδι για τον Ολυμπιακό, το οποίο έλεγε:

Ζάκας, Χέλμης και Μινάρδος,

και φουνταριστός ο Βάζος,

στα δοκάρια ο Κουρουκλάτος

πούνε κόκκινος και γάτος,

μπακ αριστερό ο Μουράτης

που είναι σκύλος και αντάρτης,

έξω δεξιά ο Δαρίβας,

που είναι αριστερός στην ντρίμπλα.

Επάνω σ’ αυτή τη στιχουργική λογική περπάταγε μια εποχή ολόκληρη. Αλλά περπάταγα κι εγώ απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ. Να τρέχω στη Γενική Ασφάλεια, να ψάχνω, να παρακαλάω, να τους βγάζω και να τους ξαναμαζεύω.

Παρά ταύτα, σταθήκαμε και προχωρήσαμε. Και ένα απόγευμα, έρχεται ο γιος μου ο Νίκος από το δέκατο Γυμνάσιο… που είναι πίσω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού, και μου είπε σε ένα μέτρημα πόσοι είμαστε οι Ολυμπιακοί και πόσοι οι Παναθηναϊκοί, και βγήκαμε 15 παραπάνω οι Ολυμπιακοί.

Μιλάμε τώρα για πενήντα μέτρα από το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Τότε δάκρυσα γιατί κατάλαβα ότι είμαστε πανελλήνια ομάδα. Και αυτό μην το ψάχνεις στο πανί. Σε κάθε χώρα υπάρχει ένας Ολυμπιακός. Στην Ισπανία η Ρεάλ, στη Γερμανία η Μπάγερν, στην Ολλανδία ο Αγιαξ, στη Σερβία ο Ερυθρός Αστέρας. Στη Βιέννη, στην Αυστρία δηλαδή, η Ραπίντ, στην Αγγλία η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το περίεργο είναι ότι σχεδόν όλες αυτές οι ομάδες φοράνε φανέλα κόκκινη. Αυτό είναι κάτι για το οποίο δεν έχω απάντηση.

Μάιος του εβδομήντα. Τέλειωσα το φραπεδάκι μου. Καληνύχτισα τον κύριο Ευάγγελο και έφυγα με ένα κεφάλι γεμάτο Ολυμπιακό.

Ο κύβος ερρίφθη. Ο σερ Τζιμ Ράτκλιφ αποφάσισε να γκρεμίσει την παλιά Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ξεκινώντας πρώτα από το εμβληματικό Ολντ Τράφορντ πριν συνεχίσει με το ξήλωμα του ρόστερ της ομάδας, ώστε να γεννηθεί μέσα από τις στάχτες της ένα νέο κλαμπ.

Η αμφιταλάντευση μεταξύ ανακαίνισης ή κατασκευής νέου γηπέδου ολοκληρώθηκε, με τη δεύτερη επιλογή να υπερισχύει.

Το νέο Ολντ Τράφορντ θα χτιστεί σε χώρο που βρίσκεται δίπλα στο παλαιό το οποίο φυσικά θα γκρεμιστεί. Θα έχει χωρητικότητα 100.000 θέσεων, γεγονός που θα το καταστήσει το μεγαλύτερο στην Αγγλία, δεύτερο μεγαλύτερο στην Ευρώπη, πίσω από το νεότευκτο Καμπ Νου (105.000 θέσεων) και ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο.

Το κόστος κατασκευής του υπολογίζεται στα δύο δισ. στερλίνες, περίπου 2,4 δισ. ευρώ, αλλά είναι γνωστό πως σε τέτοια φαραωνικά έργα ο τελικός λογαριασμός είναι πάντοτε μεγαλύτερος.

Σύμφωνα με ορισμένα στοιχεία του έργου, το νέο γήπεδο θα είναι το υψηλότερο ορόσημο του Μάντσεστερ και θα είναι ορατό από το Λίβερπουλ!

Οι τρεις ιστοί που θα στηρίζουν την οροφή είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά μέρη του έργου. Δύο απ’ αυτούς θα έχουν ύψος 150 μέτρα, αλλά ο τρίτος θα έχει ύψος 200 μέτρα, καθιστώντας τον την υψηλότερη κατασκευή στο Μάντσεστερ, έναν τίτλο που κατέχει σήμερα το Beetham Tower, το οποίο ανέρχεται στα 169 μέτρα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Οι ιστοί θα είναι ορατοί από 40 χιλιόμετρα μακριά κι αν ο καιρός το επιτρέπει θα φαίνονται ακόμα και στο Λίβερπουλ που απέχει 48 χιλιόμετρα.

«Το ωραιότερο του κόσμου»

Στόχος του Ράτκλιφ είναι να χτιστεί «το ωραιότερο γήπεδο του κόσμου», το οποίο ελπίζει πως θα έχει ολοκληρωθεί στην επόμενη πενταετία.

Σύμφωνα με το αρχιτεκτονικό γραφείο Foster and Partners που θα αναλάβει τον σχεδιασμό του πρότζεκτ, το γήπεδο θα διαθέτει σχέδιο ομπρέλας. «Θα είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά πρότζεκτ στον κόσμο σήμερα. Ολα ξεκινούν από την εμπειρία των φιλάθλων, φέρνοντάς τους πιο κοντά από ποτέ στον αγωνιστικό χώρο και δημιουργώντας ακουστικά έναν τεράστιο βρυχηθμό», εξήγησε ο λόρδος Νόρμαν Φόστερ, εκτελεστικός διευθυντής της εταιρείας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

«Το στάδιο περιβάλλεται από μια τεράστια ομπρέλα, συλλέγοντας ενέργεια και βρόχινο νερό και προστατεύοντας μια νέα δημόσια πλατεία που είναι διπλάσια από το μέγεθος της πλατείας Τραφάλγκαρ».

Μυστήριο παραμένει ο τρόπος χρηματοδότησης της κατασκευής του νέου γηπέδου, από τη στιγμή που το τρέχον χρέος του κλαμπ αγγίζει το 1,2 δισ. ευρώ.

Από τις δηλώσεις του διευθύνοντος συμβούλου της Γιουνάιτεντ Ομάρ Μπεράντα σύμφωνα με τις οποίες «είναι ακόμα αρκετά νωρίς και δεν μπορώ να κάνω εικασίες για τη χρηματοδότηση» συμπεραίνεται πως ο σύλλογος μάλλον βρίσκεται σε αναζήτηση πόρων.

Το φαραωνικό σχέδιο έρχεται επίσης σε αντίθεση με την πολιτική απολύσεων που ακολουθεί τους τελευταίους μήνες ο Τζιμ Ράτκλιφ, ο οποίος μία ημέρα πριν δήλωνε πως αν δεν προέβαινε σ’ αυτές τις περικοπές η Γιουνάιτεντ θα ξέμενε από χρήματα μέχρι τα Χριστούγεννα.

Είναι επίσης αμφισβητήσιμος ο χρονικός ορίζοντας που θέτει η Γιουνάιτεντ για την ολοκλήρωση του έργου (πέντε χρόνια) βάσει της τελευταίας εμπειρίας με το νέο γήπεδο της Τότεναμ. Οι Spurs ανακοίνωσαν το αρχικό πλάνο το 2011 αλλά οι εργασίες ξεκίνησαν το 2016 και ολοκληρώθηκαν το 2019.

Ο Τζιμ Ράτκλιφ παραδέχεται πως υπό κανονικές συνθήκες για να κατασκευαστεί ένα νέο γήπεδο χρειάζονται δέκα χρόνια, αλλά ευελπιστεί να κινηθεί γρήγορα η κυβέρνηση ώστε ο χρόνος να μειωθεί στο μισό.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Στηρίζει η κυβέρνηση

Σύμφωνα με τα σχέδια που παρουσίασε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, το νέο γήπεδο θα αποτελέσει μέρος μιας ευρύτερης ανάπλασης της περιοχής του Ολντ Τράφορντ και προβλέπεται να είναι το μεγαλύτερο έργο στο Ηνωμένο Βασίλειο μετά τη μεταμόρφωση της περιοχής του Στράτφορντ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, το 2012. Η  βρετανίδα υπουργός Οικονομικών, Ρέιτσελ Ριβς έχει ήδη ανακοινώσει τη στήριξη της κυβέρνησης στα σχέδια της Γιουνάιτεντ.

Λόγω του φαραωνικού έργου θα δημιουργηθούν 92.000 νέες θέσεις εργασίας, θα κατασκευαστούν 17.000 νέα σπίτια, ενώ θα φέρει 1,8 εκατ. επιπλέον επισκέπτες στην περιοχή ετησίως και 7,3 δισ. στερλίνες στα ταμεία της βρετανικής οικονομίας.

«Η σημερινή ημέρα σηματοδοτεί την έναρξη ενός απίστευτα συναρπαστικού ταξιδιού μέχρι την παράδοση του σημαντικότερου σταδίου στον κόσμο. Το σημερινό μας γήπεδο μάς έχει εξυπηρετήσει εξαιρετικά τα τελευταία 115 χρόνια, αλλά έχει μείνει πίσω από τα γήπεδα του παγκόσμιου αθλητισμού», ήταν τα πρώτα λόγια του σερ Τζιμ Ράτκλιφ την περασμένη Τρίτη, κατά την παρουσίαση του γιγαντιαίου εγχειρήματος στο κέντρο του Λονδίνου, έχοντας δίπλα του τον Σεμπάστιαν Κόου που έχει τεθεί επικεφαλής της task force.

Στόχος του Ράτκλιφ είναι να καταστήσει το νέο Ολντ Τράφορντ σημείο αναφοράς του Βορρά της Βρετανίας και να μπορεί να φιλοξενεί τα παιχνίδια της Εθνικής Αγγλίας και τους σημαντικότερους αγώνες διεθνώς, όπως τους τελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ.

Οι επιφυλάξεις του κόσμου

Η αποχώρηση από το Θέατρο των Ονείρων θεωρείται αμφιλεγόμενη κίνηση, με τους οργανωμένος οπαδούς της MUST να εκφράζουν με ανακοίνωσή τους σοβαρές επιφυλάξεις: «Ενώ οι επενδύσεις είναι απαραίτητες και ευπρόσδεκτες, οι οπαδοί παραμένουν ανήσυχοι για το τι σημαίνει και ποιες θα είναι οι συνέπειες. Θα ανεβάσει τις τιμές των εισιτηρίων και θα διώξει τους ντόπιους οπαδούς; Θα βλάψει την ατμόσφαιρα, η οποία είναι σταθερά η πρώτη προτεραιότητα των οπαδών στο γήπεδο; Θα προσθέσει βάρος στο χρέος που έχει κρατήσει πίσω τον σύλλογο τις τελευταίες δύο δεκαετίες; Θα οδηγήσει σε μειωμένες επενδύσεις στην αγωνιστική πλευρά σε μια εποχή που είναι τόσο απαραίτητη;», αναφέρουν μεταξύ άλλων σε ανακοίνωσή τους.

Υπάρχουν επίσης πολλοί φίλοι της ομάδας που θεωρούν πως τα σχέδια του νέου γηπέδου θυμίζουν τέντα τσίρκου έτοιμη να υποδεχτεί νούμερο κλόουν.

Απέναντι στην επιφυλακτικότητα των φιλάθλων βρίσκεται ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον, ο οποίος σε ανύποπτο χρόνο είχε δηλώσει πως «το κλαμπ πρέπει να είναι γενναίο για να χτίσει ένα σπίτι κατάλληλο για το μέλλον». Ο εμβληματικός άλλοτε προπονητής της Γιουνάιτεντ θεωρεί πως η ανάπτυξη της ομάδας πρέπει να γίνει τόσο εντός όσο και εκτός του αγωνιστικού χώρου.

«Το Ολντ Τράφορντ έχει τόσες αναμνήσεις για μένα προσωπικά αλλά πρέπει να είμαστε γενναίοι και να αδράξουμε αυτή την ευκαιρία για να χτίσουμε ένα νέο σπίτι κατάλληλο για το μέλλον, όπου μπορεί να γραφτεί ιστορία».

Ούτε στους Ολυμπιακούς

Υπέρ της κατασκευής του νέου γηπέδου τάσσεται φυσικά και ο δήμαρχος του Μάντσεστερ, Αντι Μπέρναμ, καθώς θεωρεί πως η επίδραση του πρότζεκτ θα είναι μεγαλύτερη από την αντίστοιχη που υπήρξε από ανάλογα έργα στο Λονδίνο, λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων.

Επικεφαλής της ομάδας εργασίας (task force) για την αναγέννηση του Ολντ Τράφορντ έχει τεθεί ο λόρδος Σεμπάστιαν Κόου.