Τεχνολογία

Στην Αττάλεια έχει στραφεί από χθες το διπλωματικό ενδιαφέρον, με την άτυπη σύνοδο των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ να βρίσκεται σε εξέλιξη και τον υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Γεραπετρίτη να συμμετέχει στις συζητήσεις επί των βασικών θεματικών, οι οποίες αφορούν, κατά κύριο λόγο, την αύξηση των αμυντικών δαπανών για τις χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ σε μια προσπάθεια εξισορρόπησης των δαπανών εντός των κόλπων της Συμμαχίας.

Κατά τη χθεσινή συνάντηση του έλληνα ΥΠΕΞ με τον γ.γ. του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, στο περιθώριο της άτυπης συνόδου, και με φόντο τις επαφές που είχε ήδη ο Ρούτε τόσο με τον τούρκο πρόεδρο, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όσο και με τον τούρκο ΥΠΕΞ, Χακάν Φιντάν, τα ζητήματα που κυριάρχησαν στις διαβουλεύσεις μεταξύ Ελλάδας και ΝΑΤΟ ήταν ο επιμερισμός των αμυντικών βαρών, η ενίσχυση της συνεργασίας ΕΕ – ΝΑΤΟ και η υποστήριξη προς την Ουκρανία. Με ενδιαφέρον αναμένονται οι σημερινές τοποθετήσεις επί των συγκεκριμένων θεμάτων από πλευράς Ρούτε, αλλά και αμερικανού ΥΠΕΞ, Μάρκο Ρούμπιο. Σύμφωνα με αρμόδιες πηγές, πάντως, Γεραπετρίτης και Ρούτε επαναβεβαίωσαν χθες την ευθυγράμμιση της Αθήνας με τους τρεις κεντρικούς στόχους της Συμμαχίας, οι οποίοι έχουν τεθεί υπό διαβούλευση και μεταξύ των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ στην Αττάλεια. Το ζήτημα, εξάλλου,  της αύξησης των αμυντικών δαπανών, είτε με βάση το σχέδιο Ρούτε (βασικός στόχος 3,5%) είτε με βάση τον στόχο του 5% που θέτουν οι ΗΠΑ, είναι βέβαιο πως θα τεθεί επί τάπητος και από τους υπουργούς Αμυνας του ΝΑΤΟ, ενώ οι τελικές αποφάσεις θα ληφθούν στη σύνοδο κορυφής στη Χάγη που είναι προγραμματισμένη για τις 24 και 25 Ιουνίου.

Η επίσκεψη στην Αγκυρα

Σήμερα, εκτός απροόπτου, αναμένεται να «κλειδώσει» στην Αττάλεια και το προαναγγελθέν ραντεβού Γεραπετρίτη – Φιντάν, από το οποίο είναι πιθανόν να προκύψει η ημερομηνία διεξαγωγής του 6ου Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας – Τουρκίας στην Αγκυρα, το οποίο ο έλληνας ΥΠΕΞ προσφάτως τοποθέτησε χρονικά «εντός του θέρους». Σε ομιλία του, πάντως, χθες στην Αθήνα, ο τούρκος πρεσβευτής, Τσαγατάι Ερτσιγιές, αναφερόμενος στη θετική περίοδο που διανύουν τα τελευταία δύο χρόνια οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, επισήμανε την ύπαρξη «ενεργών και παραγωγικών διαύλων επικοινωνίας» μεταξύ των δύο χωρών, φέρνοντας ως παράδειγμα τη χθεσινή συνάντηση που είχαν «για ακόμα μία φορά» οι δύο ΥΠΕΞ στο πλαίσιο των εργασιών της άτυπης συνόδου του ΝΑΤΟ στην Αττάλεια. Ο ίδιος, σχολιάζοντας τις προπαρασκευαστικές ενέργειες για το επικείμενο ΑΣΣ, το προσδιόρισε εντός της χρονικής περιόδου «των επόμενων μηνών», ενώ έκανε ειδική αναφορά στις «εκκρεμούσες διαφορές» Ελλάδας – Τουρκίας, οι οποίες δεν εμποδίζουν την «κοινή δέσμευση για αναβάθμιση της διμερούς σχέσης σε όλα τα πεδία προς το κοινό συμφέρον και των δύο εθνών. «Ο πολιτισμός είναι ένα ζωτικό κομμάτι αυτής της προσπάθειας» σημείωσε χαρακτηριστικά ο Ερτσιγιές, υπογραμμίζοντας και την ισχυρή στήριξη της Τουρκίας για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Αθήνα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

¢ Παράλληλα με την άτυπη σύνοδο των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ στην Αττάλεια, χθες στις Βρυξέλλες συναντήθηκε και ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Δημήτρης Χούπης, με τον τούρκο ομόλογό του, Μετίν Γκιουράκ, στο περιθώριο της συνόδου των αρχηγών ΓΕΕΘΑ του ΝΑΤΟ και στο πλαίσιο, βεβαίως, των επαφών του εν εξελίξει, δομημένου διαλόγου Ελλάδας – Τουρκίας.

Γενετικές αλληλουχίες που υπάρχουν αποκλειστικά στον άνθρωπο εισήχθησαν σε ποντίκια και προκάλεσαν αύξηση του μεγέθους του εγκεφάλου τους, ένα πείραμα που ίσως προσφέρει νέα στοιχεία για την εξέλιξη της ανθρώπινης νοημοσύνης.

Ο λόγος που ο άνθρωπος έχει αναλογικά μεγαλύτερο εγκέφαλο από άλλα πρωτεύοντα θηλαστικά παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της εξέλιξης. Ο εγκέφαλός μας ουσιαστικά τριπλασιάστηκε σε μέγεθος από την εποχή που η εξελικτική γραμμή μας διαχωρίστηκε από τον χιμπατζή πριν από περίπου 6 εκατομμύρια χρόνια.

Τα τελευταία χρόνια η προσοχή στρέφεται στις αλληλουχίες HAR (Human Accelerated Regions), περιοχές του γονιδιώματος που διατηρούνται σχεδόν αναλλοίωτες σε άλλα θηλαστικά αλλά διαφέρουν σημαντικά στον άνθρωπο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η νέα μελέτη εστιάζει σε μια τέτοια αλληλουχία με την ονομασία HARE5, την οποία είχε ανακαλύψει η ίδια ερευνητική ομάδα πριν από μια δεκαετία.

Ο ρόλος της στον άνθρωπο παραμένει ασαφής, ωστόσο προηγούμενα είχαν δείξει ότι η αντίστοιχη αλληλουχία των ποντικών αυξάνει την έκφραση του γονιδίου Fzd8, το οποίο παίζει κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη του νευρικού συστήματος.

Η ομάδα της Ντέμπρα Σίλβερ, νευροβιολόγου του Πανεπιστημίου Duke στη Βόρεια Καρολίνα των ΗΠΑ, αντικατέστησε την αλληλουχία HARE5 των ποντικών με την ανθρώπινη βερσιόν.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ως αποτέλεσμα, ο εγκέφαλος των πειραματόζωων κατά την ενηλικίωση ήταν 6,5% μεγαλύτερος από το κανονικό, αναφέρει η ερευνητική ομάδα στο περιοδικό Nature.

Η ανθρώπινη αλληλουχία διαπιστώθηκε ότι εκφραζόταν περισσότερο στα βλαστικά κύτταρα του εγκεφάλου από τα οποία προκύπτουν οι νευρώνες και άλλα είδη κυττάρρων. Και πράγματι, ο αριθμός των νευρώνων ήταν αυξημένος στα γενετικά τροποποιημένα τρωκτικά.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Μέχρι στιγμής πάντως δεν είναι σαφές αν η γενετική τροποποίηση ενίσχυσε τις γνωστικές ικανότητες ή τη μνήμη των ζώων, διευκρίνισε η δρ Σίλβερ στον δικτυακό τόπο του Nature,

Οι ερευνητές προχώρησαν και σε μια σύγκριση με τον χιμπατζή σε πειράματα με «οργανίδια» εγκεφάλου, μάζες εγκεφαλικού ιστού που καλλιεργούνται στο εργαστήριο ως μοντέλα του πλήρους εγκεφάλου.

Τα οργανίδια που περιείχαν την ανθρώπινη αλληλουχία HARE5 παρήγαγαν περισσότερους νευρώνες από αυτά στα οποία είχε εισαχθεί η αντίστοιχη αλληλουχία του χιμπατζή, μια ακόμα ένδειξη ότι το συγκεκριμένο τμήμα του γονιδιώματος έπαιξε ρόλο στην εξέλιξη της ανθρώπινης νοημοσύνης.

Οι ερευνητές αναγνωρίζουν πάντως ότι η αλληλουχία HARE5 είναι πιθανότατα ένας από τους πολλούς παράγοντες που επηρέασαν την εξέλιξη του ανθρώπινου μυαλού. Υπάρχουν εξάλλου δεκάδες ακόμα αλληλουχίες HAR που δεν έχουν μελετηθεί.

Όπως δήλωσε η Σίλβερ, «υπάρχουν πολλοί, πάρα πολλοί μηχανισμοί που παίζουν κρίσιμο ρόλο στο να κάνουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο αυτό που είναι».

Πηγή: in

Σε επαναπροσδιορισμό στρατηγικής οδήγησε το Μέγαρο Μαξίμου η δημοσιοποίηση του πορίσματος του Μετσόβιου Πολυτεχνείου για τα Τέμπη, ως εξέλιξη που, μοιραία, άνοιξε νέο κύκλο εντάσεων και σε πολιτικό επίπεδο με απροσδιόριστη διάρκεια. Ο καινούργιος κύκλος, ύστερα από το ταραγμένο δίμηνο Φεβρουαρίου – Μαρτίου, φέρνει μπροστά σε αναθεωρήσεις τακτικής τόσο την κυβερνητική πλειοψηφία όσο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Διότι υπάρχει ο συνδυασμός εξελίξεων της  αποστολής της πραγματογνωμοσύνης του καθηγητή Δημήτρη Καρώνη στον εφέτη ανακριτή Λάρισας Σωτήρη Μπακαΐμη και των υποθέσεων του Χρήστου Τριαντόπουλου και του Κώστα Αχ. Καραμανλή με την πρώτη στα χέρια του δικαστικού συμβουλίου (για το «μπάζωμα») ενώ για τη δεύτερη όλο και πιο κοντά η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για σύσταση προανακριτικής επιτροπής.

Προς το παρόν, μπροστά σε ένα πολυσέλιδο επιστημονικό πόρισμα που για άλλη μία φορά διαβάστηκε με διαφορετικό τρόπο από κυβέρνηση και αντιπολίτευση, το Μαξίμου έχει αφήσει στην άκρη την άμυνα. Εσπευσε σε μια (επικοινωνιακή) αντεπίθεση για τη στάση της αντιπολίτευσης, στρέφοντας – με πολιτικά κίνητρα προφανώς – τα βέλη της κριτικής στο ΠΑΣΟΚ. Ταυτόχρονα, όμως, η κυβερνητική έδρα, έχοντας νιώσει τις συνέπειες της μακράς διάρκειας κάκιστης πολιτικής διαχείρισης της υπόθεσης, η οποία έγραψε καταλυτικά στην πλειονότητα της κοινωνίας, ξορκίζει τυχόν νέες αστοχίες της σε ό,τι αφορά τη ρητορική της και τις επόμενες πράξεις της. Για παράδειγμα η διαχείριση της υπόθεσης Καραμανλή προβληματίζει εντόνως τους γαλάζιους (το αν είναι εύκολο και πώς θα μπορούσε να επαναληφθεί ένα μοντέλο Τριαντόπουλου) και προδιαγράφεται ότι θα αποτελέσει το επόμενο απαιτητικό πεδίο για τους επιτελείς του Μαξίμου και συνολικά τη ΝΔ.

Μετωπική σύγκρουση

Με το σκεπτικό των κυβερνώντων βρίσκονται σε δύσκολη θέση όσοι επένδυσαν πολιτικά στη «συνωμοσία» τους προηγούμενους μήνες και όσοι θέλουν, σύμφωνα με κυβερνητικό παράγοντα, την ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής. Στα πρώτα 24ωρα μετά την αποκάλυψη του πορίσματος του ΕΜΠ κυβέρνηση και αντιπολίτευση συγκρούονται μετωπικά, όπως φάνηκε χθες στη Βουλή μέσα από  χαρακτηρισμούς και σκληρές εκφράσεις («αλήτες», «κλόουν της πολιτικής», «αίσχιστος πολιτικαντισμός» κ.ο.κ.). Σύμφωνα με πληροφορίες, η κεντρική εντολή προς υπουργούς, βουλευτές και κόμμα συνοψίζεται στο τρίπτυχο «αντεπίθεση» (για «κατασκευάσματα» της αντιπολίτευσης), «δικαιοσύνη» (ως αυτή που έχει «για όλα τον τελικό λόγο»), «μακριά από τοξικότητα» διότι αυτή κοστίζει, όπως μετρούν τελευταία στο Μαξίμου σε κρίσιμα ακροατήρια. Λέει από μονά της πολλά η (συγκρατημένη) αποστροφή του Μητσοτάκη ότι «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, τα υπόλοιπα θα τα πούμε όλα όταν έρθει η ώρα τους και σταματώ εδώ». Ο ίδιος κινείται με την πεποίθηση ότι οι «καλόπιστοι πολίτες έχουν συνειδητοποιήσει τι πήγε να συμβεί».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Τα δημοσκοπικά ευρήματα

Αλλωστε η εικόνα που έχει η κυβέρνηση από κυλιόμενες μετρήσεις καθώς και από τις αναζητήσεις στα social media είναι, κατά πληροφορίες, η εξής: από τη μία παραμένουν κοινά με θυμό και πλήρη δυσπιστία απέναντι στην κυβέρνηση ανεξάρτητα από οποιαδήποτε εξέλιξη αφορά τα Τέμπη. Από την άλλη εντοπίζονται μεγάλες κοινωνικές ομάδες, που δηλώνουν ότι αποστρέφονται τις ακρότητες στην αντιπαράθεση και τυχόν επιστροφή σε κλίμα σύγχυσης και τοξικότητας.

Τα ευρήματα αυτά συνδέονται ευθέως με την οργανωμένη πλαγιοκόπηση του Νίκου Ανδρουλάκη, με την οποία το Μαξίμου προσπαθεί να συνομιλήσει με τους κεντρογενείς. Διόλου τυχαίες οι συγκρίσεις που προσπάθησε να κάνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης: «Ο ένας (σ.σ. ο Μητσοτάκης), περιμένει τους επίσημους πραγματογνώμονες να αποφανθούν και τη Δικαιοσύνη (…) Ο άλλος (σ.σ. ο Ανδρουλάκης) προαναγγέλλει πρόταση δυσπιστίας πάνω σε μια πιθανολόγηση».

Τον απόλυτο εφιάλτη στα χέρια του νονού του και κηδεμόνα του ζούσε επί χρόνια ένα 15χρονο κορίτσι στην Πάτρα. Ο 54χρονος που κατηγορείται για την άγρια κακοποίηση της από την ηλικά των 7 ετών, συνελήφθη και κατηγορείται για ενδοοικογενειακή βόα και σωματική βλάβη.

Σύμφωνα με το pelop.gr ο 54χρονος είναι ο νονός  και θείος της. Μαζί με τη σύζυγό του είχαν αναλάβει την επιμέλεια του κοριτσιού από την ηλικία των 7 ετών, όταν έφυγαν από τη ζωή οι γονείς της. Το κορίτσι, μάλιστα, φέρεται να αποκαλούσε «μπαμπά και μαμά» τον κακοποιητή της και τη γυναίκα του, οι οποίοι είναι γονείς ενός ανήλικου παιδιού.

Μόνο τον τελευταίο μήνα, είχε επιτεθεί και χτυπήσει το κορίτσι -με καταγωγή από τη Μολδαβία- τουλάχιστον δύο φορές, με τα σημάδια της σωματικής κακοποίησης να είναι εμφανή.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Την μαστίγωνε με καλώδιο

Το πρώτο περιστατικό κακοποιητικής συμπεριφοράς κατεγράφη λίγες ημέρες πριν το Πάσχα όταν την έδειρε με καλώδιο φορτιστή κινητού τηλεφώνου, προκαλώντας της τραύματα στην πλάτη και στα χέρια. Η δεύτερη επίθεση έγινε προ ημερών και συγκεκριμένα στις 9 Μαΐου -και πάλι στην οικία της 15χρονης – με τον δράστη να τη γρονθοκοπεί, αφήνοντας «αποτυπώματα» στο μπράτσο της.

Αποτέλεσμα της συστηματικής κακοποίησης ήταν, κατά πληροφορίες, η ανήλικη να αρχίσει να αυτοτραυματίζεται, ενώ είχε εκδηλώσει αυτοκτονικό ιδεασμό.

Οι Αρχές της Πάτρας κινητοποιήθηκαν μετά από καταγγελία που έγινε στον Σύλλογο «Το Χαμόγελο του Παιδιού». Το πρόσωπο που κάλεσε τη γραμμή βοήθειας «1256» εκπέμποντας SOS, ήταν η ίδια η ανήλικη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ο πρόεδρος του Χαμόγελου του Παιδιού, Κώστας Γιαννόπουλος επιβεβαίωσε το γεγονός στην εφημερίδα δηλώνοντας: «Το τελευταίο χρονικό διάστημα μας καλούν τα ίδια τα παιδιά και μας ζητάνε να πάμε μαζί τους, για να καταθέσουν. Το 45% των κλήσεων είναι από παιδιά».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Το κορίτσι που με εισαγγελική εντολή φιλοξενείται από τη Δευτέρα, στην Παιδιατρική Κλινική του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών, αν και απομακρύνθηκε από το σπίτι όπου διέμενε, παραμένει φοβισμένο και τρομοκρατημένο. Όπως μετέφεραν πηγές στην «Πελοπόννησο», υπάρχουν στιγμές που είναι ιδιαίτερα ανήσυχη λέγοντας πως «φοβάται ότι θα την βρει και θα τη σκοτώσει».

Είχε «μιλήσει» στο σχολείο

Άλλες πληροφορίες θέλουν την 15χρονη να έχει μιλήσει σε εκπαιδευτικούς του σχολείου της για όσα βίωνε, με τους υπεύθυνους ωστόσο να περιορίζονται στην κλήση του 54χρονου, ενημερώνοντάς τον σχετικά με τα λεγόμενα της ανήλικης.

To γύρισμα του αιώνα, 25 χρόνια πριν, τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης υιοθέτησαν κοινό σύνθημα, γραμμένο στις 24 γλώσσες που μιλούνται εντός των συνόρων της: «Ενωμένη στην πολυμορφία» («United in diversity»). Οσο συμβολικό χαρακτήρα κι αν έχει η 9η Μαΐου, η Ημέρα της Ευρώπης ανήμερα την επέτειο από τη Διακήρυξη του Σουμάν, υπάρχει μια άλλη που το υπηρετεί πολύ καλύτερα: η μέρα του τελικού της Eurovision.

Αυτή την εβδομάδα, που ο διαγωνισμός τραγουδιού βρίσκεται στο πικ του, σε μια από τις κοινότητες που ασχολούνται διαδικτυακά με τα γιουροβιζιονικά ντεσού, εμφανίστηκε μια ανάρτηση με τίτλο στα αγγλικά: «Θα γίνω λίγο συναισθηματικός». Ο χρήστης, που χρησιμοποιούσε ένα θεματικό ψευδώνυμο, εξηγούσε πως μένει στις Ηνωμένες Πολιτείες – και πως σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο στη δική του χώρα, με τον φόβο και την αβεβαιότητα που εμπνέουν οι κινήσεις του ενοίκου του Λευκού Οίκου, βρήκε διαδικτυακό καταφύγιο στην ευρωπαϊκή οικογένεια, στο μουσικό πανηγύρι που στήνεται στη Βασιλεία. Περιέγραφε πώς, στην ανυπομονησία και τα πειράγματα μεταξύ των Eurofans, βρήκε ανθρώπους που δεν ασχολούνται τόσο με όσα τους χωρίζουν, αλλά με όσα τους ενώνουν – ακόμα και αν αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα τρίλεπτο αμφιβόλου αισθητικής και κακών φωνητικών.

Ο φίλος από την Αμερική ενδεχομένως δεν ξέρει τι σημαίνει στην πράξη ενωμένη Ευρώπη. Με μαθηματική βεβαιότητα δεν έχει ιδέα ποιος ήταν ο Σουμάν, ο Ζαν Μονέ ή ο Ζακ Ντελόρ. Αγνοεί πως η Eurovision διεξήχθη για πρώτη φορά δύο χρόνια πριν από την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης και έγινε η πρώτη κοινή δραστηριότητα για τις χώρες που σε λίγο καιρό θα βρίσκονταν στον πυρήνα της ΕΕ. Αυτό που ξέρει πολύ καλά είναι ότι για μια μέρα η Ευρώπη διευρύνεται, επεκτείνει τα σύνορά της στη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή, ακόμα και στην Αυστραλία, για μερικούς τρελούς που πίνουν τον πρωινό τους καφέ βλέποντας το σόου και ψηφίζουν την αγαπημένη τους εμφάνιση. Αναγνωρίζει, στις διαχρονικές κόντρες μεταξύ των χωρών και στις ισορροπίες που κρατούνται στις βαθμολογίες, ένα μεγάλο οικογενειακό τραπέζι, όπου ο ένας μπορεί να γελάσει με τον άλλο όσο θέλει, όμως τα τρολαρίσματα μένουν «μεταξύ μας» και απαγορεύεται ρητά να τα κάνει κάποιος τρίτος.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Σε κάθε βραδιά τελικού, οι διοργανωτές πασχίζουν να κρατήσουν αυτή την πολιτισμική υπέρβαση άσπιλη και αμόλυντη από την πολιτική συγκυρία, να διατηρήσουν την ώσμωση των τελευταίων δεκαετιών διακρατικής συνύπαρξης μακριά από την επικαιρότητα. Αποτυγχάνουν παταγωδώς, κάθε χρόνο. Δεν έχει όμως σημασία, γιατί έτσι, «ενωμένη στην πολυμορφία», η Ευρώπη δυναμώνει όλο και περισσότερο – και με τον ίδιο τρόπο, η Eurovision συνεχίζει να κάνει πιο αποδοτική δουλειά για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση από μια σειρά γραφειοκρατικών υπογραφών στις Βρυξέλλες. Οσο τη σνομπάρουμε, εκείνη συνεχίζει να είναι το ίδιο επιδραστική με την πρώτη μέρα που τα σύνορα καταργήθηκαν και με τα πρώτα ευρώ που βγήκαν από τα ΑΤΜ. Κάθε χρόνο με άλλον τρόπο, μέσα στην ελαφρότητά της, απαλύνει τραύματα δεκαετιών με φτερά και γκλίτερ. Δημιουργεί σύγχρονες αναφορές. Περιγράφει μια Ευρώπη που δεν απομονώνεται και δεν φοβάται. «Φίλε από τις ΗΠΑ, είσαι πάντα ευπρόσδεκτος», απαντούσαν στην ανάρτηση οι Eurofans. Αρκεί να μην κοροϊδεύεις τους Ιταλούς. Αυτό είναι δικό μας προνόμιο.

Το πρώτο εικοσιτετράωρο μετά τη δημοσίευση του πορίσματος του ΕΜΠ περί των ενδεχόμενων αιτιών της πυρόσφαιρας στα Τέμπη, για όποιον παρακολουθούσε τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, ήταν σαν να άνοιξε μια βαλβίδα και να ξεχύθηκε ένα ποτάμι που σκέπασε όλα τα προσχήματα και τις θεατρικές ευαισθησίες.

Η κυβέρνηση, υποστηριζόμενη από συγκεκριμένους δημοσιολογούντες και άλλα πρόσωπα που λογίζονται εδώ και καιρό ως άτυποι «κράχτες», απέκτησε μια νέα συνθήκη πόλωσης, όντας συνεπής στην προσπάθεια ταύτισης κάθε πολιτικού αντιπάλου, δημοσιογράφου ή ακόμη και πολίτη που την αμφισβητεί, με τα άκρα και τους ψεκασμένους, προκειμένου να εμφανίζεται αυτή ως μοναδική εγγύηση μιας μίνιμουμ σταθερότητας. Μια παρωδία αναπαράστασης ιστορικού διλήμματος, ένα «Μητσοτάκης ή πανκς».

Το νέο επεισόδιο αυτής της καμπάνιας επιβάλλει την επικοινωνιακή παρουσίαση του πορίσματος του ΕΜΠ ως δήθεν κατηγορηματικής διάψευσης οποιουδήποτε ενοχλητικού. Κάτι σαν φλιτ, αλλά για όλες τις χρήσεις. Προκειμένου το πόρισμα να πάει με όλα, ακούσαμε υπεύθυνα χείλη να αναφέρονται σε αυτό μπερδεύοντας το θέμα που εξέταζε με όλα τα υπόλοιπα υπό διερεύνηση ζητήματα, τη σύγκρουση, τη δίωξη για το «μπάζωμα» του χώρου, άλεσαν στο μπλέντερ πολιτικές και ποινικές κρίσεις μαζί με ψέματα και κοπτοραπτικές επί παλαιών δημόσιων δηλώσεων (ακόμη και δικών τους). Και στην κορυφή, σαν το ζευγαράκι της γαμήλιας τούρτας, έβαλαν και υπουργούς να πανηγυρίζουν με τρόπο απολύτως προκλητικό, ενώ συνάμα κατήγγειλαν ξανά κάθε «πολιτική εργαλειοποίηση της τραγωδίας».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ο ενθουσιασμός τους άγγιξε, μάλιστα, νέες πίστες σουρεαλισμού όταν συνειδητοποιήσει κανείς πως η όλη συζήτηση αναφέρεται σε κάτι πάρα πολύ πραγματικό. Στις συνθήκες κατά τις οποίες μπορεί να εκραγεί ένα τρένο αν πάει κάτι στραβά χωρίς τηλεδιοίκηση, χωρίς σύστημα αυτόματης πέδησης, χωρίς ύποπτα υλικά, πετρέλαια, ξυλόλια και συνωμοσίες. Ολη αυτή η συζήτηση δεν νοιάζει κανέναν, ούτε καν την αντιπολίτευση προβληματίζει ως προς το πόση ανασφάλεια γεννά σε μια κοινωνία που ήδη, στην πλειοψηφία της, δεν πιστεύει ότι το κράτος έχει ως πρώτη προτεραιότητα την προστασία των πολιτών του. Ως σημαντική είδηση προβάλλονται η δικαίωση και η χαρά των υπουργών κι εμείς ας κάνουμε τον σταυρό μας. Κάποτε ίσως θα γελάγαμε με όλα αυτά. Αν τα βλέπαμε σε ταινία, οι κριτικοί θα έγραφαν για σενάρια «οργουελικά». Αλλά εδώ έχει πτώματα, στο βάθος, εκεί που σου κλείνει το μάτι η απελπισία.

Κάποια στιγμή μέσα στη χρεοκοπία, με την παρότρυνση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το ελληνικό Δημόσιο άρχισε να στήνει ξανά το κοινωνικό κράτος, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις να καλύπτονται οικονομικά οι πιο αδύναμοι. Ολα αυτά ξεκίνησαν στην αρχή με μικρά βήματα. Μέσα στην πανδημία η τάση εκτοξεύτηκε και έκτοτε η κυβέρνηση προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ των εισοδηματικών αναγκών όσων πράγματι δεν τα καταφέρνουν και της ανάγκης να διατηρήσει ένα ελάχιστο επίπεδο κατανάλωσης.

Ως αποτέλεσμα το ελληνικό Δημόσιο καταβάλλει σημαντικά ποσά για επιδόματα εδώ και πολλά χρόνια. Ενδεχομένως αυτά που καταβάλλονται σε μόνιμη βάση, που χρηματοδοτούνται από τον προϋπολογισμό, να ξεπερνούν και τα 17 δισ. ευρώ ετησίως. Το παράδοξο είναι ότι μόνο εκτίμηση μπορεί να κάνει κάποιος για το ακριβές ύψος τους και μόνο να πιθανολογήσει μπορεί αν πιάνουν τόπο. Το Δημόσιο πληρώνει, αλλά το Δημόσιο εν συνόλω δεν γνωρίζει το άθροισμα των επιδομάτων που λαμβάνει κάποιος, καθώς δεν υπάρχει καμία επικοινωνία μεταξύ των αρμόδιων φορέων. Ως αποτέλεσμα υπάρχουν ενδείξεις, όχι βεβαιότητα, ότι ένας υπολογίσιμος αριθμός συμπολιτών μας λαμβάνει 7, και 8, και 9, μέχρι και 10 επιδόματα. Υπάρχουν πολίτες δικαιούχοι των επιδομάτων του ΟΠΕΚΑ που εισπράττουν και το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και το επίδομα στέγασης και το επίδομα τέκνων και ενδεχομένως και το επίδομα θέρμανσης, ίσως και άλλα επιδόματα.

Υπάρχουν επιδόματα όπως αυτό της αναδοχής, το φοιτητικό επίδομα, το εξωιδρυματικό επίδομα για παραπληγία, το επίδομα μητρότητας, το επίδομα για κινητικότητα, το ειδικό εποχικό επίδομα, η παροχή λόγω αφερεγγυότητας εργοδότη, το επίδομα διαμονής σε παιδικές κατασκηνώσεις. Περίπου 15.000 ανασφάλιστοι υπερήλικοι λαμβάνουν το επίδομα αντί σύνταξης, ενώ υπάρχουν και λιγότερο γνωστά επιδόματα, όπως το επίδομα στεγαστικής συνδρομής, το επίδομα ομογενών, το επίδομα για περιοχές ορεινές και μειονεκτικές, καθώς και η συνεισφορά του Δημοσίου στα κόκκινα δάνεια, που συμβάλλει στην ενίσχυση των ευάλωτων ομάδων, αυτών που βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση και αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ολοι αυτοί μπορεί καλώς να τα εισπράττουν, αλλά το κράτος δεν γνωρίζει το συνολικό ποσό που εισπράττουν, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δημιουργήσει σαφείς πολιτικές, τη στιγμή που οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να βρουν εργαζόμενο. Και ο λογαριασμός αυξάνει. Κάθε χρόνο στη ΔΕΘ ο Πρωθυπουργός ανακοινώνει και νέα επιδόματα ή αυξάνει παλαιότερα.

Μόλις φέτος στην κυβέρνηση το πήραν απόφαση ότι θα πρέπει να δημιουργήσουν μια πλατφόρμα, ένα Εθνικό Μητρώο Επιδομάτων και Παροχών, ώστε να γνωρίζουν με σαφήνεια ποιοι και πόσα εισπράττουν. Το σχετικό νομοσχέδιο βρίσκεται στον δρόμο προς τη Βουλή από τον υπουργό Οικονομικών Κυριάκο Πιερρακάκη, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις να ξεκαθαρίσει «η ήρα από το στάρι» ή αλλιώς οι πραγματικοί δικαιούχοι από αυτούς που εκμεταλλεύονται την αδυναμία του συστήματος.

Γενικώς στην κυβέρνηση ψάχνουν ξανά το θέμα των επιδομάτων, βάζοντας στο στόχαστρο και το επίδομα ανεργίας, το κονδύλι του οποίου έχει παραξενέψει πολλούς ότι αυξάνει κάθε χρόνο από το 2019 και μετά, παρά το γεγονός ότι οι άνεργοι μειώνονται κάθε χρόνο. Κάποιοι λένε ότι έχουν παρακαμφθεί μια σειρά από κόφτες που είχαν θεσπιστεί για τα εποχικά επαγγέλματα την περίοδο των μνημονίων, αλλά μπορεί να μην είναι και έτσι. Το σημαντικό που κρατάμε είναι ότι στην κυβέρνηση αποφάσισαν να ανοίξουν τον φάκελο «επιδόματα».

Μπορώ να την καταλάβω την κυβέρνηση. Ολους αυτούς τους μήνες έφαγε πολύ ξύλο, έμεινε όρθια στη γωνία με το πρόσωπο γυρισμένο στον τοίχο, υπέφερε γονατιστή στα χαλίκια (άλλο μαρτύριο αυτό…), ώστε με το που ανακοίνωσε το πόρισμά του το ΕΜΠ για τα Τέμπη, είπε εδώ είμαστε: ήρθε η ώρα να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση!

Κατανοητή η αντίδραση, αλλά εντάξει, ετούτοι εδώ πια το έκαναν λύσσα. Δεν φτάνει που πανηγύρισαν διότι το «ήξεις αφήξεις (και όχι… αφίξεις)» πόρισμα του καθηγητή Καρώνη, τους δίνει το πάτημα να βγουν από πάνω, είπαν να βγάλουν κι από τη μύγα ξίγκι! Κατ’ αρχάς… αθώωσαν τον Τριαντόπουλο: δεν υπήρχε παράνομο φορτίο στην εμπορική αμαξοστοιχία, άρα το μπάζωμα-ξεμπάζωμα με εντολή και επίβλεψη Τριαντόπουλου στο πεδίο δεν έγινε για να εξαφανιστούν στοιχεία του παράνομου φορτίου. Εγινε διότι έπρεπε να καθαριστεί ο χώρος, να απομακρυνθούν τα συντρίμμια κ.λπ. Αθώος λοιπόν ο Τριαντόπουλος, πριν καν συνέλθει το Δικαστικό Συμβούλιο.

Μετά, επιτέθηκαν στην αντιπολίτευση, με τέτοια ένταση, που αδυνατείς να καταλάβεις γιατί το κάνουν. Την ώρα που το θέμα Τέμπη σιγά σιγά έφευγε από την επικαιρότητα και ο κόσμος καταλάβαινε ότι όλο το προηγούμενο διάστημα έπαιξαν τα ρέστα τους πάνω στο συγκεκριμένο χαρτί, λαϊκιστές, αντισυστημικοί, ψεκασμένοι, και κάθε λογής οικονομικοπολιτικά συμφέροντα, το ξαναφέρνουν οι ίδιοι στην επικαιρότητα, επειδή πιστεύουν ότι θα κερδίσουν πόντους από την ιστορία αυτή.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Υπάρχει και η σύγκρουση!

Ε, δεν θα κερδίσουν. Αν ο καθηγητής Καρώνης και το πόρισμά του υποτίθεται ότι δικαιώνουν τις θέσεις της κυβέρνησης για την έκρηξη που ακολούθησε μετά τη σύγκρουση των δύο τρένων, υπάρχει η ίδια η σύγκρουση! Αυτή που κόστισε τη ζωή στα περισσότερα από τα 57 θύματα του τραγικού δυστυχήματος. Γι’ αυτούς τους θανάτους, είναι καθ’ ολοκληρίαν υπεύθυνη η κυβέρνηση!

Εκείνη ευθύνεται που επί 3½ χρόνια δεν έγινε τίποτε για τη βελτίωση του σιδηροδρομικού δικτύου ώστε να είναι ασφαλές για τους ανθρώπους που κινούνται με τρένα, εκείνη χρεώνεται τους κομματικούς διορισμούς που έφεραν στους σιδηροδρόμους ανίκανους και άσχετους, εκείνη ευθύνεται για τα ρουσφέτια, όπως του σταθμάρχη της Λάρισας, εκείνη φέρει την κύρια ευθύνη γιατί δεν υλοποιήθηκε ποτέ η σύμβαση 717 με τα συστήματα ασφαλείας των σιδηροδρόμων.

Αρα, προς τι οι πανηγυρισμοί, και οι ανοίκειες επιθέσεις στην αντιπολίτευση, και ειδικά προς την αξιωματική αντιπολίτευση; Αντί να βάλουν το κεφάλι κάτω, και να αναγνωρίσουν τις ευθύνες τους, αυτοί πανηγυρίζουν για μια έκθεση η οποία αποτυπώνει μια άποψη. Που είναι η σωστή, αν το βλέπεις από τη μια πλευρά το πράγμα, αλλά μπορεί να είναι και λάθος, αν το κοιτάζεις από την άλλη…

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Πυρά από το ΠΑΣΟΚ…

Στη λατρεμένη Θεσσαλονίκη, για κάτι τέτοιες συμπεριφορές, ανόητες και αλαζονικές, υπάρχει μια έκφραση, την οποία και μεταφέρω: «Κράτα χαμηλά την μπάλα, σε λέω, χαμηλά ρε».

Προφανώς στο Μέγαρο Μαξίμου που κινεί όλο το σύστημα της επικοινωνίας, από Θεσσαλονίκη, λίγοι είναι εκείνοι που έχουν περάσει από την πόλη. Αλλά και αν πέρασαν κάποια φορά, δεν υπέπεσε στην αντίληψή τους η λαϊκόστροφη ρήση.

Σε κάθε περίπτωση, βλέποντας όλα αυτά τα πανηγυρικά που διακινούνται από κυβερνητικής πλευράς, θα υιοθετήσω σκληρή σχετική ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ, η οποία επιτίθεται προσωπικά στον κυβερνητικό εκπρόσωπο Π. Μαρινάκη, και αναφέρει:

«Ποιον Μαρινάκη να πιστέψουμε; Τον Μαρινάκη που διαφήμιζε ως “ευαγγέλιο” το επίσημο κρατικό πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, που έκανε λόγο για “άγνωστο καύσιμο”, τον Μαρινάκη που υπερασπιζόταν τη δήλωση του Πρωθυπουργού ότι “το απίθανο σενάριο, μπορεί

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

να είναι πιθανό” ή τον Μαρινάκη του σήμερα που μετά την πραγματογνωμοσύνη

Καρώνη έβγαλε απόφαση για την τραγωδία των Τεμπών πριν τη Δικαιοσύνη;

Το ΠΑΣΟΚ έλεγξε και θα συνεχίσει να ελέγχει κοινοβουλευτικά την κυβέρνηση για

τη μη ολοκλήρωση της σύμβασης 717 και τη μη εγκατάσταση τηλεδιοίκησης στον

σιδηρόδρομο, για τις κυβερνητικές παραλείψεις ενώ γνώριζαν την ελλιπή

ασφάλεια στο δίκτυο, για την απόφαση και χρηματοδότηση της αλλοίωσης του τόπου

του δυστυχήματος χωρίς την άδεια της Δικαιοσύνης».

…και πρόταση για Προανακριτική

Ανακοίνωση-δηλητήριο. Και το δεύτερο σκέλος της, είναι ουσιαστικά ο πρόλογος για την κατάθεση (σήμερα-αύριο) πρότασης για τη συγκρότηση Προανακριτικής Επιτροπής, η οποία θα συμπεριλαμβάνει σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις τους δύο πρώην υπουργούς Υποδομών-Μεταφορών Κ. Καραμανλή και Χρ. Σπίρτζη, δύο υφυπουργός, τον Μεταφορών Μιχ. Παπαδόπουλο και Υποδομών Γ. Καραγιάννη, καθώς και τον γενικό γραμματέα Β. Ξιφαρά. Αν από όλη αυτή την ομάδα, προξενεί έκπληξη το όνομα του Γ. Καραγιάννη, ο οποίος ήταν εξωκοινοβουλευτικός υφυπουργός Υποδομών, η απάντηση βρίσκεται στο ότι ήταν ο αρμόδιος για τις υποδομές υφυπουργός, άρα και του σιδηροδρομικού δικτύου, το οποίο χρειαζόταν άμεσα επισκευές, συστήματα ασφαλείας, τηλεδιοίκηση κ.λπ. Συμπερίληψη με διασταλτική ερμηνεία των αρμοδιοτήτων του Γ. Καραγιάννη, και εναπόκειται στην κρίση του Δικαστικού Συμβουλίου στο οποίο θα παραπεμφθεί και αυτός, αν την αποδεχθεί…

Το έριξε στην… «ψέκα»

Κατά τα ειωθότα, όπου γάμος και χαρά, η πρόεδρος (μπλα… μπλα… μπλα…) Ζωή, πρώτη! Σιγά να μην άφηνε την υπόθεση του πορίσματος Καρώνη να περάσει ανεκμετάλλευτη. Και όπως ήταν… φυσικό, αφού περί της προέδρου κ.λπ. κ.λπ. Ζωής, ομιλούμε, το έριξε κανονικά στην «ψέκα», προκειμένου να επαναφέρει τις εργοστασιακές ρυθμίσεις, στη σχέση της με τους οιονεί αγανακτισμένους αυτής της χώρας. Κατά την πρόεδρο λοιπόν το πόρισμα του ΕΜΠ αποδεικνύει, πλην των άλλων, ότι «οργιάζουν οι μεθοδεύσεις, οργιάζουν οι πιέσεις, οργιάζουν οι εκβιασμοί και οι μέθοδοι εξαγοράς. Ο κύριος Καρώνης νομίζω ότι θα πρέπει να δώσει αρκετές εξηγήσεις»!!!

Και πως της προξενεί «αλγεινή εντύπωση η δημόσια πίεση για την αλλοίωση των στοιχείων και βέβαια θα ξέρουν εκείνοι οι οποίοι απεργάζονται την αλλοίωση στοιχείων γύρω από κακουργήματα, ότι αυτή η αλλοίωση στοιχείων στοιχειοθετεί αυτοτελές έγκλημα».

Αυτό το τελευταίο, που είναι εντελώς ασύντακτο, αδυνατώ να το σχολιάσω. Το πρώτο σκέλος, όμως, μιλάει καθαρά για «μεθόδους εξαγοράς». Ητοι κάποιος/κάποιοι εξαγόρασαν κάτι. Τον Καρώνη; Το πόρισμά του; Και τους δύο μαζί; Η πρόεδρος (μπλα… μπλα… μπλα…) Ζωή δεν μπήκε καν στον κόπο να μας το εξηγήσει. Αφησε τη θεωρία συνωμοσίας να υπάρχει, και την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια, να πάρει αμπάριζα ο Λακαφώσης και η υπόλοιπη παρέα, να κάνουν παιχνίδι…

Ο σουλτάνος αναβαθμίζεται

Κι όσο εμείς ασχολούμαστε με τα Τέμπη και οτιδήποτε άλλο συμπεριλαμβάνει η διαρκής ομφαλοσκόπηση που μας δέρνει, γύρω μας γίνονται σεισμικές – ΣΕΙΣΜΙΚΕΣ – γεωστρατηγικές αλλαγές, από τις οποίες η Ελλαδάρα είναι εντελώς έξω από το κάδρο. Ούτε σαν μύτη της καρφίτσας στο τοίχο δεν υπάρχει. Ο Τραμπ, βάζει στο περιθώριο τον Νετανιάχου, αίρει τις κυρώσεις στη Συρία, συναντάται με τον νέο ηγέτη της χώρας Αλ Σάραα σε θερμό κλίμα (μόνο ασπασμούς δεν αντάλλαξαν), τον οποίο εμείς, ειρήσθω εν παρόδω, ακόμη χαρακτηρίζουμε τρομοκράτη, και ο Ερντογάν κάνει όλο το παιχνίδι. Σε ανοιχτή ακρόαση τον είχαν χθες στο Ριάντ, να παρεμβαίνει στις συζητήσεις του Τραμπ με τον σαουδάραβα πρίγκιπα Μπιν Σαλμάν και τον Αλ Σάραα. Και σήμερα, ο «γείτονας» ετοιμάζεται να υποδεχτεί στην Κωνσταντινούπολη τη διάσκεψη για την ειρήνη στην Ουκρανία. Ανεξάρτητα από το αν αυτή τελικά πραγματοποιηθεί, διότι παίζει πάντα να την υπονομεύσει ο Βλαδιμηράκος, η ουσία είναι ότι ο Ερντογάν, που οι τουρκοφάγοι μας τον απαξιώνουν επί καθημερινής βάσεως ως… σουλτάνο και όλα τα συναφή, αναδεικνύεται σε τεράστιο περιφερειακό παίκτη.

Εμείς, ας συνεχίσουμε, με Τέμπη, και ό,τι άλλο τροφοδοτεί τον ομφαλοσκοπισμό μας…

Καιρικό σύστημα, με την ονομασία INES όπως ονομάστηκε από τη Μετεωρολογική Υπηρεσία της Ιταλίας, από τις ακτές της Τυνησίας κινούμενο βορειοανατολικά προβλέπεται να προκαλέσει επιδείνωση του καιρού στη χώρα μας, από σήμερα Πέμπτη (15-5-2025) τη νύχτα και μέχρι και τις πρωινές ώρες του Σαββάτου (17-5-2025), με κατά τόπους ισχυρές βροχές και καταιγίδες στη δυτική, την κεντρική και τη βόρεια Ελλάδα καθώς και με πολύ ενισχυμένους ανέμους στην ανατολική και τη νότια χώρα.

Πιο αναλυτικά, σύμφωνα με την ΕΜΥ, προβλέπονται:

Α. Ισχυρές βροχές και καταιγίδες

1. τη νύχτα Πέμπτης (15-05-25) προς Παρασκευή (16-05-25) στην περιοχή Κεφαλονιάς, Ζακύνθου, Ιθάκης, τη βορειοδυτική Πελοπόννησο, τη δυτική και κεντρική Στερεά και τη Θεσσαλία

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

2. την Παρασκευή (16-05-25) από τις προμεσημβρινές ώρες μέχρι το βράδυ στο βόρειο Ιόνιο (περιοχή Κέρκυρας, Διαποντίων νήσων, Παξών, Λευκάδας), την Ήπειρο, τη δυτική Στερεά και τη δυτική και την κεντρική Μακεδονία

3. από το απόγευμα της Παρασκευής (16-05-25) και έως και το πρωί του Σαββάτου (17-05-25) στην ανατολική Μακεδονία, τη Θράκη και στο βορειοανατολικό Αιγαίο (περιοχή Λήμνου).

Β. Τοπικά θυελλώδεις νοτιοανατολικοί άνεμοι (8 με ριπές 9 μποφόρ) την Παρασκευή (16-05-25) στο Αιγαίο και την Κρήτη και μέχρι το μεσημέρι στο νότιο Ιόνιο και τη νότια Πελοπόννησο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Γ. Οι μετεωρολογικές συνθήκες ευνοούν τη μεταφορά αφρικανικής σκόνης στη νότια χώρα (κυρίως σε Κρήτη, Κυκλάδες, Δωδεκάνησα και νότια Πελοπόννησο).

Μπορείτε να έχετε μια γενική εικόνα για την εξέλιξη του καιρού, μέσα από την ιστοσελίδα της ΕΜΥ (www.oldportal.emy.gr), από τη Γενική Πρόγνωση του καιρού.

Η επικαιροποίηση του παρόντος Έκτακτου Δελτίου θα γίνει σε 24 ώρες.

Στην αγωνιστική δράση επιστρέφει, μετά το Final-4 του Champions League στον Πειραιά και την κατάκτηση της τρίτης θέσης, ο Ολυμπιακός και συγκεκριμένα η ομάδα πόλο Γυναικών των Πειραιωτών.

Οι «ερυθρόλευκες» ρίχνονται στη «μάχη» των playoffs του πρωταθλήματος αφού το απόγευμα της Πέμπτης (15/5) στις 19:15 (MEGA Play/megatv.com), υποδέχονται τον Άλιμο ΝΑΣ στο Παπαστράτειο κολυμβητήριο, για τον πρώτο ημιτελικό της Α1, με στόχο τη νίκη και το 1-0 στη σειρά.

Για την είσοδο στο MEGA Play, την υβριδική πλατφόρμα του MEGA, το μόνο που χρειάζεται ο χρήστης, είναι να διαθέτει «έξυπνη» τηλεόραση (smart TV), συνδεδεμένη στο διαδίκτυο και να πατήσει το μπλε κουμπί.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('inside_intext_3'); }); Τριχά ενόψει του Ολυμπιακός – Άλιμος: «Πάντα στόχος μας η νίκη»

Δηλώσεις ενόψει της σημερινής αναμέτρησης έκανε η Φωτεινή Τριχά, που ανέφερε μεταξύ άλλων πως η ίδια και οι συμπαίκτριές της είναι προετοιμασμένες για τη σειρά με τον Άλιμο και πως θα πρέπει να ξεκινήσουν συγκεντρωμένες.

Αναλυτικότερα: «Ξεκινάει μια σειρά ημιτελικών, που θα αντιμετωπίσουμε τον Άλιμο. Έχουμε αναμετρηθεί άλλες πέντε φορές, φέτος, γνωριζόμαστε και οι δύο ομάδες καλά. Αναμένουμε δυνατά παιχνίδια. Είμαστε προετοιμασμένες και θέλουμε σε κάθε ευκαιρία που μας δίνεται, να κάνουμε την καλύτερη δυνατή εμφάνιση. Πηγαίνουμε παιχνίδι με το παιχνίδι, με πίστη, πάθος και συνέπεια, δίνοντας τον καλύτερό μας εαυτό. Πάντα είναι στόχος η νίκη, εκεί επικεντρωνόμαστε και τώρα. Πιστεύω, ότι αν ξεκινήσουμε με συγκέντρωση και ακολουθήσουμε το πλάνο του προπονητή, θα έχουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε σε αυτή τη σειρά των αγώνων, το δύο στα δύο».

Σοκ προκάλεσε πριν από μερικές εβδομάδες η είδηση ότι ο Άρης Μουγκοπέτρος τραυματίστηκε από κροτίδα, με αποτέλεσμα να χάσει δύο δάχτυλα αλλά και να υποστεί σοβαρές βλάβες στο δεξί του μάτι.

Ενώ όλα έδειχναν ότι η κατάσταση της υγείας του βελτιώνεται, με αποτέλεσμα να επιστρέψει σπίτι του, το απόγευμα της Τετάρτης ο γνωστός μουσικός παρουσίασε πρόβλημα στο μάτι του με αποτέλεσμα να απευθυνθεί σε ιδιωτικό θεραπευτήριο.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εκπομπής του MEGA «Buongiorno», ο Άρης Μουγκοπέτρος έχασε την όραση από το δεξί του μάτι και οι γιατροί τον πληροφόρησαν ότι έπρεπε να μπει εσπευσμένα στο χειρουργείο. Ωστόσο λόγω της πίεσης που είχε στο μάτι, αυτό αναβλήθηκε για αύριο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Το χρονικό του τραυματισμού του

Ο δεξιοτέχνης του κλαρίνου, Άρης Μουγκοπέτρος βρισκόταν στην σκηνή όταν περίπου στις 6 ώρα το πρωί της Δευτέρας του Πάσχα, έγινε έκρηξη από κροτίδα η οποία είχε ως αποτέλεσμα να τραυματίσει τον γνωστό μουσικό σοβαρά στο χέρι.

Ο μουσικός διακομίσθηκε αρχικά στο νοσοκομείο της Τρίπολης ενώ κρίθηκε αναγκαίο λόγω της κατάστασης να μεταφερθεί στο ΚΑΤ. Εκεί, υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση και ακρωτηριάστηκε σε δύο δάχτυλα.

Όπως έχει γίνει γνωστό μετά από λίγες ημέρες, ο Άρης Μουγκοπέτρος έλαβε την κροτίδα από φίλο και συντοπίτη του κατά τη διάρκεια του γλεντιού. Ο μουσικός ανέφερε στις πρώτες του δηλώσεις μέσα από το νοσοκομείο πως νόμιζε ότι ήταν καπνογόνο.

Αυτό το Σαββατοκύριακο, 17 και 18 Μαΐου, η εκπομπή «Όλα για τη ζωή μας Vita» με τον Μιχάλη Κεφαλογιάννη, είναι αφιερωμένη σε δύο ακόμη σοβαρά ζητήματα σωματικής και ψυχικής υγείας, τα ινομυώματα και τους πολύποδες στη μήτρα και την ψυχοθεραπεία.

Το Σάββατο 17 Μαΐου

Στις 08:50, στην εκπομπή «Όλα για τη ζωή μας Vita», μιλάμε για τα ινομυώματα και τους πολύποδες στη μήτρα. Ειδικοί εξηγούν, σε ποιον βαθμό επηρεάζουν τη γονιμότητα κάθε γυναίκας, πότε πρέπει να αφαιρούνται και κατά πόσο αποτελεί η αφαίρεσή τους οριστική λύση.

Ο Μιχάλης Κεφαλογιάννης υποδέχεται στο στούντιο την δημοσιογράφο Κατερίνα Ζαρίφη, η οποία μοιράζεται τη δική της -δύσκολη-  εμπειρία με τα ινομυώματα και όσα έχει κάνει, για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Επίσης, στην εκπομπή ενημερωνόμαστε για τα τελευταία δεδομένα όσον αφορά στη θεραπεία της νόσου του Πάρκινσον και ακούμε πρακτικές συμβουλές, που θα μας βοηθήσουν, να ξεκινήσουμε υγιεινή διατροφή.

Την Κυριακή 18 Μαΐου

Στις 08:50, στην εκπομπή «Όλα για τη ζωή μας Vita» συζητάμε για την ψυχοθεραπεία, για την οποία εξακολουθεί να υπάρχει επιφύλαξη, παρότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι περνούν πλέον το κατώφλι του ψυχοθεραπευτή.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ψυχολόγοι μιλούν στην εκπομπή για τα είδη της ψυχοθεραπείας και τα χαρακτηριστικά ενός καλού ψυχοθεραπευτή. Καλεσμένη του Μιχάλη  Κεφαλογιάννη είναι η τραγουδίστρια Marseaux, η οποία μιλά για το πόσο έχει βοηθηθεί από την ψυχοθεραπεία και κατ’ επέκταση πόσο έχει βελτιωθεί η σχέση με τον εαυτό της και τους γύρω της.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Επίσης, στην εκπομπή μιλάμε για το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου και τη συμβολή της μαστίχας Χίου στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων και παρακολουθούμε ένα βίντεο για την οστεοπαθητική και όσα μπορεί να προσφέρει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά και αμέσως μετά από αυτήν.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Η εκπομπή «Όλα για τη ζωή μας Vita», σε συνεργασία με το περιοδικό vita και το vita.gr, αναδεικνύει όσα μας απασχολούν και συζητάμε με τους οικείους μας και προτείνει τρόπους, ώστε να προσεγγίσουμε την ευεξία, να ανακαλύψουμε την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας και να βελτιώσουμε τη ζωή μας σε κάθε επίπεδο.

«ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ VITA»

ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ

ΣΑΒΒΑΤΟ 17 KAI ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΜΑΪΟΥ ΣΤΙΣ 08:50

#OlaGiaTiZoiMas

The summer of 1988 was somewhat strange. A teachers’ strike had had postponed the national university entrance exams, which in Greece is a very big deal. The heat in Athens was also stifling.

On a much less solemn note, compared to taking exams that may determine your livelihood, and turning to football, in early June PSV Eindhoven had beaten Benfica 6-5 in a penalty shoot-out to win their first and only European Cup during a final played in Stuttgart. Forty days later would witness the Dutch national team also winning the only European Championship in its history, beating the former Soviet Union in a final played in what was then West Germany.

However, in Greece the hot topic of discussion at dinner tables, coffee shops and even board rooms was businessman Giorgos Koskotas, the mysterious banking executive who had arrived from the United States only years earlier and was now the outright majority shareholder of the Bank of Crete. Pivoting from banking and a nascent media empire, Kostokas had also purchased Olympiacos FC and promised to make the Club a European power.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

The press during that period – sans Koskotas’ periodicals and a radio station he owned – had begun to ask questions on the sources of Koskotas’ almost unlimited supply of capital – which he was lavishing spending, by the way.

One column in the sports daily “Filathlos”, in fact, jokingly said Koskotas had a printing press in his basement to freely churn out dollars. So, when Olympiacos announced the acquisition of Hungarian super star Lajos Détári from Eintracht Frankfurt most people weren’t taken aback.

The money Koskotas paid to Eintracht for Détári was never made known, something that could not happen in 21st century pro football. In Greece a then astronomical div of one billion drachmas – roughly 3 million euros by some estimates – was cited in some press reports, a div that exceeded, in fact, the share value of the entire football team at the time.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

The German sports journal “Kicker”, nevertheless, reported that Koskotas had actually paid 9.8 million Deutschmarks – 3 billion drachmas or 3 million in today’s euros – for the Magyar, which meant that Détári’s transfer at the time was the fifth most expensive in European football history, the first being Maradona’s transfer from Barcelona to Napoli for $10 million. Be that as it may, no player transfer in the world has ever been the subject of such a fuss that year or even previous years, and very few footballers had ever received such a reception by the fans of their new team.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

The Hungarian star shined on the field, yet he too was lost in the chaos of the era. He left in a manner that didn’t match his contribution.

The ’scenario’

Détári, along with his wife, were initially welcomed at the airport by more than 3,000 Olympiacos fans. Due to a strike action by air traffic controllers, however, his flight from Frankfurt was initially postponed, and then it was unclear when he’d arrive. Once landed he was to be greeted at the airport and then driven to town hall in Piraeus in the afternoon of the same day for a welcoming ceremony.

What followed, however, exceeded everyone’s imagination. Besides then Piraeus Mayor Andreas Andrianopoulos, Olympiacos’ management and team captain Tasos Mitropoulos, the Détári couple was welcomed by a huge crowd gathered at Korai Square, the likes of which had never been seen before in Greece for a football-related event outside a stadium. The newspapers of the time spoke of 50,000 people, while a police bulletin referred to more than 30,000: in any case, it was a spectacular gathering.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Did Détári deserve such a monumental welcoming? Regardless of his subsequent escapades in Greece, undoubtedly yes. The German fans and press had nicknamed him “the blond Platini”, as his style was reminiscent of the French superstar. Born in April 1963, Détári had begun his career in the youth academy of Budapest’s Honvéd, with whom he had won three Hungarian first division championships. He was also the biggest name on the Hungarian national team, playing in the 1986 World Cup.

In 1987 the Bundesliga side Eintracht Frankfurt acquired him for the equivalent of 500 million drachmas. As a team standout he won the West German Cup with Eintracht, which defeated Bochum 1-0 with his game-winning goal. He was also voted MVP of the Bundesliga. As such, when his sale to Olympiacos was announced there was a major backlash in Frankfurt by the fans and press.

Détári in a match against AEK Athens, with Greek-Brazilian Pavlos Papaioannou defending.

Speculation over … Klinsmann, too

On his first night in Piraeus, Détári was, without a doubt, shocked by the huge welcome he had received. Koskotas and his brother Stavros opened champagne bottles upon his arrival in full view, only to turn peevish from repeated press questions on how much the player cost. “Intoxicated” from the unprecedented fan turnout and media frenzy, the two Koskotas brothers even bragged that it was only a matter of time before they also acquired premier international striker Jürgen Klinsmann – something that never happened.

Did Détári justify the outrageous amount of money paid to bring him to Olympiacos? Perhaps not, but he was adored by the fans. In his first year with Olympiacos he shined and was the best player, scoring 15 goals in 27 games (11 shots hit the goal posts).

Nevertheless, Olympiacos lost a championship title that appeared in its clutches, losing a crucial next-to-last game against AEK Athens at the Athens Olympic Stadium in front of 50,000 fans of both teams.

Détári and the rest of the Olympiacos players swamped AEK for much of the match that evening, until a counterattack in the 83rd minute saw a more defensively suited Takis Karagiozopoulos run practically the length of the field to score the game-winner. Poor officiating that night against Olympiacos also affected the outcome.

The loss of the championship, however, was mainly due to turmoil in the front office throughout that season. When the “Koskotas scandal” broke and it was revealed that the money Koskotas was spending wasn’t his, but rather from the Bank of Crete’s depositors, he fled Greece with his brother Stavros in the dark of the night. Unfortunately, Olympiacos FC passed into the hands of the person who helped them flee, namely, one Argyris Saliarelis.

The self-described “king of the rubies” was unable manage such a big club like Olympiacos and the void left in the administration generated huge problems.

Détári, on his part, began to quarrel with Polish manager Jacek Gmoch, with whom he was at odds since the beginning of the season. In fact, six games before the end of regular play, and after a raucous argument, the Hungarian forced Saliarelis to fire the coach. Among others, Détári claimed that Gmoch would play Soviet army anthems in his presence to humiliate him, knowing that he disliked the Russians.

Détári left Olympiacos after having played in 81 official games in two years and having scored 46 goals – 35 in first division play

Détári’s second season with the Reds saw him clash with veteran manager and one-time AEK player Miltos Papapostolou, something that was objectively very difficult, as the good-natured Miltos was believed to have never argued with anyone.

In the end, the feisty Hungarian even managed to have his … father-in-law, Imre Komora, hired as Olympiacos’ coach, a development that served as the “last straw” for many of Olympiacos’ veteran players and created dissention in the locker room.

Komora, in turn, quarreled with Anastopoulos and Mitropoulos before a game against PAOK. That pretty much summed up the season for Olympiacos, who slipped from the standings in the championship race. Nevertheless, the team did win the Cup by beating OFI 4-2 in the final, with Détári putting in a majestic performance in his last game with Olympiacos. He had stopped getting paid in regular intervals over the past few months.

In the summer of 1990, Saliarelis sold him to Seria A side Bologna and with the money he received from the Italians he purchased a trio of top players from a rapidly dissolving Soviet Union: Ukrainians Oleh Protasov and Hennadiy Litovchenko and Russian Yuri Savichev. The “king of rubies” had also promised the fans to bring Igor Dobrovolski, which never panned out. In fact, in order to avoid fan reactions over the sale of Détári, Saliarelis claimed he was forced to sell the Hungarian because he hated the Soviets so much that he could not co-exist with the new Olympiacos manager, renowned Ukrainian forward Oleg Blokhin

Détári left Olympiacos after having played in 81 official games in two years and having scored 46 goals – 35 in first division play. When he left Olympiacos he continued his career in Italy, as after Bologna he played for both Ancona and Genoa. He also had stints in Austria (St. Pölten) and Switzerland (Neuchâtel Xamax) before returning to play in his native Hungary, retiring from football at the age of 38.

In a relatively short coaching career that followed he went on to work as an assistant coach for the Hungarian national team in 2006. Years later, when his biography was published, he referred to the welcome he had received in Piraeus, which he described as a dream.

“I can tell you a great about what my eyes saw on that first day in Piraeus. But I’m afraid you won’t believe anything. Generally speaking, anyone who hasn’t experienced it won’t believe it,” he said. And he is right.

Ηταν παράξενο το καλοκαίρι του 1988. Μια απεργία των εκπαιδευτικών είχε γίνει αιτία για αναβολή των πανελλήνιων εξετάσεων. Η ζέστη στην Αθήνα ήταν αποπνικτική. Στις αρχές Ιουνίου η PSV Αϊντχόφεν στη διαδικασία των πέναλτι είχε κερδίσει με 6-5 την Μπενφίκα και είχε κατακτήσει το πρώτο και μοναδικό της Κύπελλο Πρωταθλητριών στη Στουτγάρδη, ενώ σαράντα μέρες αργότερα η Εθνική Ολλανδίας είχε κερδίσει κι αυτή στη Γερμανία το μοναδικό της Euro στο ποδόσφαιρο επικρατώντας στον τελικό της Σοβιετικής Ενωσης.

Ομως ο κόσμος στην Ελλάδα συζητούσε για τον Γιώργο Κοσκωτά, τον μυστηριώδη τραπεζίτη, ιδιοκτήτη της Τράπεζας Κρήτης, που είχε αποκτήσει τον Ολυμπιακό και υποσχόταν να τον κάνει ευρωπαϊκή υπερδύναμη. Στις εφημερίδες της εποχής είχαν ήδη αρχίσει να κυκλοφορούν μεγάλες απορίες για το αν τα χρήματα που ο Κοσκωτάς σκόρπιζε απλόχερα ήταν δικά του – ο Κώστας Καίσαρης έγραφε περιπαικτικά στην εφημερίδα «Φίλαθλος» και στη στήλη «Αποδυτηριάκιας» ότι «ο Κοσκωτάς έχει στα υπόγεια του σπιτιού του μια μηχανή που τυπώνει δολάρια». Οταν από τον Ολυμπιακό ανακοινώθηκε η απόκτηση του ούγγρου ποδοσφαιριστή της Αϊντραχτ Φρανκφούρτης Λάγιος Ντέταρι πολλοί το πίστεψαν.

Τα χρήματα που πληρώθηκαν από τον Κοσκωτά στην Αϊντραχτ για τον Ντέταρι δεν έγιναν ποτέ γνωστά. Στην Ελλάδα είχε γραφτεί ότι για τον Ούγγρο πληρώθηκε 1 δισεκατομμύριο δραχμές – περίπου 3 εκατ. ευρώ – ποσό για τα δεδομένα της εποχής τεράστιο – μεγαλύτερο από το συνολικό κόστος του ίδιου του Ολυμπιακού της εποχής. Το γερμανικό περιοδικό «Kicker» ωστόσο ανέφερε ότι ο Κοσκωτάς πλήρωσε για τον ποδοσφαιριστή 9,8 εκατ. γερμανικά μάρκα – δηλαδή 3 δισεκατομμύρια δραχμές – γεγονός που σήμαινε πως τότε η μεταγραφή του Ντέταρι ήταν η πέμπτη ακριβότερη στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου με πρώτη αυτή του Μαραντόνα από την Μπαρτσελόνα στη Νάπολι για 10 εκατ. δολάρια. Οπως και να έχει για καμία μεταγραφή παγκοσμίως δεν έγινε τέτοιος θόρυβος και κανείς ποδοσφαιριστής δεν έτυχε ποτέ μιας τέτοια υποδοχής.

Ο Μαγυάρος έλαμψε στο γήπεδο, αλλά χάθηκε μέσα στο χάος της εποχής και έφυγε με τρόπο που δεν άρμοζε με την προσφορά του

Το σενάριο

Τον Ντέταρι και τη σύζυγό του, συνοδεία της οποίας αυτός ήρθε στην Ελλάδα, υποδέχτηκαν αρχικά στο αεροδρόμιο πάνω από 3 χιλιάδες οπαδοί του Ολυμπιακού. Λόγω μιας απεργιακής κινητοποίησης των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, η πτήση με την οποία θα ερχόταν ο ποδοσφαιριστής από τη Φρανκφούρτη αρχικά αναβλήθηκε και στη συνέχεια έγινε γνωστό πως ουδείς γνώριζε την ώρα της άφιξής της! Υπήρχαν και διαγγέλματα των ανθρώπων του αεροδρομίου του Ελληνικού να μην πάει κόσμος διότι το αβέβαιο της άφιξης του ποδοσφαιριστή θα δημιουργούσε προβλήματα: αυτές τις εκκλήσεις οι τρεις χιλιάδες άνθρωποι που έσπευσαν εκεί δεν τις πήραν ποτέ στα σοβαρά.

Οπως πρόβλεπε το τελετουργικό, αφού ο ποδοσφαιριστής θα εμφανιζόταν στο αεροδρόμιο, θα ακολουθούσε το απόγευμα της ίδια μέρας στο δημαρχείο του Πειραιά η παρουσίασή του. Ομως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι εκτός από τον τότε δήμαρχο Ανδρέα Ανδριανόπουλο, τη διοίκηση του Ολυμπιακού και τον αρχηγό της ομάδας Τάσο Μητρόπουλο που υποδέχτηκαν τον Μαγυάρο, θα έδινε το παρών στην πλατεία Κοραή και στους γύρω δρόμους ένα τεράστιο πλήθος που όμοιό του δεν έχει ξαναϋπάρξει σε παρουσίαση ποδοσφαιριστή. Οι εφημερίδες της εποχής μιλάνε για 50 χιλιάδες ανθρώπους, το αστυνομικό ανακοινωθέν για πάνω από 30 χιλιάδες: όπως και να έχει μιλάμε για λαοθάλασσα.

Αξιζε ο Ντέταρι αυτή τη μοναδική εκδήλωση καλωσορίσματος; Ανεξάρτητα από τις μετέπειτα περιπέτειές του στην Ελλάδα, αναμφίβολα ναι. Οι Γερμανοί τον αποκαλούσαν «ο ξανθός Πλατινί», θύμιζε σε πολλά τον γάλλο σούπερ σταρ κι όχι μόνο γιατί φορούσε τη φανέλα με το 10. Ο γεννημένος τον Απρίλιο του 1963 Ντέταρι είχε ξεκινήσει την καριέρα του στις ακαδημίες της Χόνβεντ, με τη φανέλα της οποίας κατέκτησε τρία πρωταθλήματα Ουγγαρίας. Ηταν ο μεγάλος σταρ  της Εθνικής των Μαγυάρων και μαζί της συμμετείχε στο Μουντιάλ ’86.

Το 1987 η γερμανική Αϊντραχτ Φρανκφούρτης τον απέκτησε για 500 εκατ. δραχμές και μαζί του κέρδισε το Κύπελλο Γερμανίας επικρατώντας της Μπόχουμ με 1-0, με τον ίδιο να πετυχαίνει το νικητήριο τέρμα: είχε ψηφιστεί ΜVP του γερμανικού πρωταθλήματος και στην ανακοίνωση πως ο παίκτης θα πωληθεί στον Ολυμπιακό, στη Φρανκφούρτη είχαν υπάρξει τεράστιες αντιδράσεις!

Ο Ντέταρι σε ματς με την ΑΕΚ και αντίπαλο τον Παπαϊωάννου

Και… Κλίνσμαν

Ο Ντέταρι εκείνο το πρώτο του βράδυ στον Πειραιά τα έχασε βλέποντας το τεράστιο πλήθος. Ο Γιώργος Κοσκωτάς και ο αδελφός του Σταύρος άνοιξαν σαμπάνιες (!) για να τον υποδεχτούν ενώ είχαν θυμώσει και με τις συνεχείς ερωτήσεις των δημοσιογράφων για τα χρήματα που είχε κοστίσει η μεταγραφή και δήλωναν πως τον έκλεισαν μετά το τέλος του τελικού του Κυπέλλου Γερμανίας. Ελεγαν μάλιστα πως είναι θέμα χρόνου και η απόκτηση του διεθνούς Γιούργκεν Κλίνσμαν, πράγμα που όμως δεν συνέβη ποτέ.

Δικαιολόγησε ο Ντέταρι τα εξωφρενικά αυτά χρήματα; Ισως όχι, αγαπήθηκε όμως πολύ. Τον πρώτο του χρόνο στον Ολυμπιακό έκανε ένα εξαιρετικό πρωτάθλημα σκοράροντας 15 γκολ σε 27 ματς που αγωνίστηκε. Ηταν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας και είχε μάλιστα και 11 δοκάρια, τα πιο πολλά από χτυπήματα φάουλ. Ο Ολυμπιακός έχασε ένα πρωτάθλημα που φαινόταν να έχει κερδίσει, γιατί ηττήθηκε σε ένα κρίσιμο ματς με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ μπροστά σε 50 χιλιάδες οπαδούς: το παιχνίδι είχε χαρακτήρα τελικού. Ο Ολυμπιακός με τον Ντέταρι πρωταγωνιστή σφυροκόπησε την ΑΕΚ, που άντεξε και με ένα γκολ του στόπερ Χρήστου Καραγκιοζόπουλου σε μια αντεπίθεση στο 83΄ πήρε τη νίκη χάρη και στην εχθρικότατη προς τον Ολυμπιακό διαιτησία του Ηλία Καραμάνη.

Η απώλεια ωστόσο του πρωταθλήματος είχε να κάνει κυρίως με τα διοικητικά προβλήματα που είχαν προκύψει εκείνη τη σεζόν. Οταν ξέσπασε το «σκάνδαλο Κοσκωτά» κι έγινε γνωστό πως τα χρήματα που ξόδευε ο Κοσκωτάς δεν ήταν δικά του, αλλά των καταθετών της Τράπεζας Κρήτης, ο Γιώργος Κοσκωτάς και ο αδελφός του Σταύρος έφυγαν νύχτα από την Ελλάδα και ο Ολυμπιακός πέρασε στα χέρια αυτού που τους βοήθησε να δραπετεύσουν, δηλαδή του Αργύρη Σαλιαρέλη. Ο αυτοαποκαλούμενος «βασιλιάς των ρουμπινιών», ήταν πολύ δύσκολο να διοικήσει έναν τόσο μεγάλο σύλλογο όπως ο Ολυμπιακός και το κενό διοίκησης έφερε μεγάλα προβλήματα.

Με τον Ολυμπιακό αγωνίστηκε σε 81 συνολικά επίσημα ματς σε μόλις δύο χρόνια, έχοντας πετύχει 46 γκολ – 35 από αυτά στο πρωτάθλημα

Ο Ντέταρι άρχισε να καβγαδίζει με τον προπονητή Γιάτσεκ Γκμοχ με τον οποίο δεν τα πήγαινε καλά από την αρχή της σεζόν και έξι αγωνιστικές πριν από το τέλος της ύστερα από ένα θυελλώδη καβγά μαζί του, υποχρέωσε τον Σαλιαρέλη να τον διώξει λέγοντας πως ο Πολωνός τον μείωσε υποχρεώνοντάς τον να ακούει τραγούδια του σοβιετικού στρατού, μολονότι γνώριζε την απέχθειά του για τους Ρώσους! Τη δεύτερη χρονιά της παρουσίας του στην Ελλάδα ο Ντέταρι τσακώθηκε και με τον προπονητή Μίλτο Παπαποστόλου – πράγμα που ήταν αντικειμενικά δύσκολο διότι με τον καλό Μίλτο δεν είχε ποτέ καβγαδίσει κανείς.

Ο Ντέταρι πέτυχε να φέρει στον Ολυμπιακό ως προπονητή τον πεθερό του Ιμρε Κόμορα και το γεγονός προκάλεσε νέες εντάσεις καθώς οι παλιοί της ομάδας δεν είδαν με καλό μάτι αυτή την εξέλιξη: ο Κόμορα πριν από ένα ματς με τον ΠΑΟΚ τσακώθηκε με τους Αναστόπουλο και Μητρόπουλο και κάπως έτσι ο Ολυμπιακός έμεινε πίσω στη μάχη του πρωταθλήματος. Κέρδισε όμως το Κύπελλο νικώντας 4-2 στον τελικό τον ΟΦΗ: ο Ντέταρι μετέτρεψε το ματς σε προσωπικό σόου κι αυτό ήταν το τελευταίο του παιχνίδι στον Ολυμπιακό από τον οποίο είχε σταματήσει για μήνες να πληρώνεται κανονικά.

Το καλοκαίρι του 1990 ο Σαλιαρέλης τον πούλησε στην ιταλική Μπολόνια και με τα χρήματα που πήρε από τους Ιταλούς έφερε τους Σοβιετικούς Προτάσοφ, Λιτοφτσένκο και Σάβιτσεφ ενώ είχε υποσχεθεί στον κόσμο και τον Ντομπροβόλσκι, που όμως δεν ήρθε ποτέ. Μάλιστα ο Σαλιαρέλης για να αποφύγει τις αντιδράσεις του κόσμου για την πώληση του Ντέταρι είχε πει πως ήταν υποχρεωμένος να πουλήσει τον Μαγυάρο γιατί μισούσε τόσο τους Σοβιετικούς που δεν θα μπορούσε να συνυπάρξει με τον νέο προπονητή του Ολυμπιακού που ήταν τότε ο Ολεγκ Μπλαχίν.

Two words could describe Olympiacos’ 1997 basketball season: ‘fear’ and ‘paranoia’. The team that had seemed so lost at the start of the season went on to win the first triple crown ever in Greek basketball, then got to face off against the Chicago Bulls and Michael Jordan a few months later. Rivers, Tomic and Sigalas were first among equals on a roster overflowing with talent and personalities.

In the pantheon of sports stories that transcend the court to become part of our collective memory, the first 10 months of 1997 occupy a special place in the history of Olympiacos basketball. Besides, who could have imagined that just a few months after that afternoon in the indoor arena in the Sikies district of Thessaloniki, when the Reds suffered a monumental defeat at the hands of bottom-of-the-league VAO (80-79, Feb. 15, 1997), Olympiacos would be taking on Jordan’s Bulls in the McDonald’s tournament as champions of Europe.

This game was and remains the team’s “sweetest” defeat (104-78, Oct. 18, 1997) and brought to an unofficial end the cycle that had begun as the team began to take shape in the early 1990s; the team which, apart from winning the triple crown in 1997, had built an empire of its own with five consecutive championships, two Greek Cups, and iconic players who still occupy pride of place in fans’ lists of GOATs, and deservedly so.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

The highlight of Milan Tomic’s career, and of Olympiacos basketball, captured on film. October 1997 at the McDonald’s Open in Paris against Michael Jordan and the NBA champions, the Chicago Bulls.

A leader without fanfare

Let’s start with a player who was absent from the Bulls game: David Rivers. While his arrival in Piraeus in 1995 may have been met with skepticism rather than a red carpet and drum rolls, especially since he would be taking over the reins from players like Žarko Paspalj and Eddie Johnson, it would ultimately be Rivers who led Olympiacos to the “Promised Land” just 18 months later, with victory in the Euroleague and the first triple crown in Greek basketball history.

Rivers wasn’t just a leader. He was the catalyst for a cultural shift shaped by Ioannidis’ departure and Dúšan Ívkovič’s arrival on the Piraeus bench. And Rivers was there, ready to receive the first pass and gallop over the court, embodying and articulating the team’s dream on court. He took Olympiacos by the hand and played his magnum opus for the F4 in Rome.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

In the semi-final against Olimpija Ljubljana, he scored 28 points. In the final against Barcelona, he scored 26, but his contribution can’t be measured in stats alone, because he was the heart and soul of the final. And when victory came, it was so much more than simply Olympiacos’ first European cup. It was confirmation that a Greek team could compete at the highest level with style, depth and character.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Rivers’ performance marked him out as the top scorer in the tournament; naturally, it also turned him into the Most Valuable Player (MVP) in the F4. So, when his two-year contract expired in the summer of 1997, and he failed to find common ground with the Olympiacos management during their negotiations, Rivers moved to Italy to continue his career at Fortitudo Bologna. That’s why he missed out on the chance to take on Jordan.

No one expected it

But it wasn’t a solo effort from Rivers that made 1997 the most iconic of years for Olympiacos The decision to play him alongside Milan Tomic, which the Reds tried out late in the season, also left its mark. Rivers with his speed, power and dynamism, his ability to read the game, and Tomic with his composure and absolute understanding of the rhythm, formed a duo that struck the perfect balance between talent and discipline.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

They brought two worlds together: American passion for the game and European technical precision. Their collaboration embodies a chemistry that is based not in numbers but in striking the perfect balance of looks, off-the-ball movements and intuition. Rivers was the throttle, Tomic the steering wheel. Together, they were the V16 engine of an Olympic team that changed up a gear.

Tomic wore the red-and-white strip for 13 years (1991-2004) and was always there, a loyal soldier, from the Club’s rebirth through to Olympiacos’ domination of Greek basketball, but also during the difficult “Korydallos” years. Even when he was asked to exchange his player’s shorts for a coach’s suit overnight, he went right ahead and did it, even though Olympiacos was going through the worst period in its history.

David Rivers leads a well-rounded team with the speed of American basketball and the maturity of a European superpower. Here, charging at the Barcelona basket in the final.

The leader

And beside Tomic, Olympiacos had a player who had achieved iconic status in Greek basketball: Giorgos Sigalas. The Olympiacos captain, the player who believed in the miracle ahead before anyone else, and the man who yelled the legendary “That’s the first! There’ll be more” at the award ceremony for the Greek Cup in March 1997.

With his imposing defense, fierce commitment and moral integrity, he was a leading voice on and off the court. It was Sigalas who maintained the crucial balance between individual excellence and collective commitment, ensuring that the personalities in the team—players of the caliber of Fasoulas, Tarlać, Rivers, Tomic and of course himself—came together and reached the very top.

Sigalas was the voice of the team’s time-outs. He was the one who stepped up when the going got tough, the first to run back into defense, and the last to surrender. He was an example to be emulated for the younger members of the team, and a major headache for Olympiacos’ opponents. If Rivers provided the momentum, Sigalas provided the stamina. But despite all that, he too would leave for Italy at the end of that season—transferred to Stefanel Milano. Although he had been with the Reds since 1990, he didn’t accept an offer from the Olympiacos management to renew their cooperation. Making him the second key absence from the Bulls game.

Whatever happened, 1997 was and remains a landmark year and the image of David Rivers running the length of the court in a frantic coast-to-coast encapsulates the memory of it perfectly.

The Legend versus the legend

A few months after the Club reached the very pinnacle of Europe, in October 1997, Olympiacos traveled to Paris for the McDonald’s Championship. There, the team took on the most iconic force in the NBA: Michael Jordan’s Chicago Bulls. 104-78 in the Bulls’ favor was the predictable result, but it wasn’t really the point. The crucial thing was that, for the first time, a Greek team had taken on the basketball legend.

Getting to mark Jordan, Pippen, Kukoč was an incredible experience, granted, but it was more than that. Panagiotis Fasoulas has said that sharing a court with Jordan was more than an honor; it was a lesson in discipline and style. And Dúšan Ívkovič, cooler but equally impressed, noted that the speed at which the Bulls played couldn’t be taught, just experienced.

It was a match that confirmed how far Olympiacos had come, but also how much further it could go. The team’s gradual break-up in 1997 left a big “what if” in the history of Olympiacos basketball, but not about its leading role in European basketball, because that was a given now. No, the question was whether “the Korydallos years”—shorthand for the department’s mounting decline, especially in 2002-2005—could have been avoided.

Δύο λέξεις θα μπορούσαν να περιγράψουν το 1997 του μπασκετικού Ολυμπιακού: φόβος και παράνοια. Η ομάδα που στην αρχή εκείνης της χρόνιας έμοιαζε χαμένη, κατέκτησε το πρώτο triple crown του ελληνικού μπάσκετ και, λίγους μήνες μετά, αντιμετώπιζε τους Μπουλς του Τζόρνταν. Ρίβερς, Τόμιτς και Σιγάλας ήταν πρώτοι μεταξύ ίσων σε ένα ρόστερ που ξεχείλιζε από ταλέντο και σπουδαίες προσωπικότητες.

Στο πάνθεον των αθλητικών ιστοριών που ξεπερνούν τα όρια του παρκέ και μετατρέπονται σε κομμάτι συλλογικής μνήμης, οι πρώτοι 10 μήνες του 1997 καταλαμβάνουν ξεχωριστή θέση στην ιστορία του μπασκετικού Ολυμπιακού. Αλλωστε ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι μερικούς μόλις μήνες ύστερα από εκείνο το απόγευμα στο κλειστό Συκεών στη Θεσσαλονίκη, όπου οι Ερυθρόλευκοι γνώρισαν τη μνημειώδη ήττα από τον ουραγό ΒΑΟ για το πρωτάθλημα (80-79, 15/2/1997), ο Ολυμπιακός θα αντιμετώπιζε ως πρωταθλητής Ευρώπης τους Μπουλς του Τζόρνταν για το τουρνουά Mc Donald’s.

Ο αγώνας αυτός ήταν και παραμένει η πιο «ευχάριστη» ήττα του τμήματος (104-78, 18/10/1997) και αποτέλεσε το άτυπο κλείσιμο του κύκλου της ομάδας που είχε ξεκινήσει να χτίζεται στις αρχές του 1990 και πέρα από το triple crown του 1997 είχε κατορθώσει να στήσει τη δική της αυτοκρατορία με πέντε συνεχόμενα πρωταθλήματα, δύο Κύπελλα Ελλάδος, αλλά και εμβληματικές φιγούρες που δίκαια βρίσκονται μέχρι και σήμερα ψηλά στη συνείδηση των οπαδών.

Η φωτογραφία highlight της καριέρας του Μίλαν Τόμιτς αλλά και του Ολυμπιακού. Οκτώβριος του ‘97 στο McDonald’s Open του Παρισιού με αντίπαλο τον Μάικλ Τζόρνταν και τους πρωταθλητές του ΝΒΑ, Σικάγο Μπουλς

Ηγέτης δίχως τυμπανοκρουσίες

Ας ξεκινήσουμε από τον απόντα στο ματς με τους Μπουλς, τον Ντέιβιντ Ρίβερς. Μπορεί η άφιξή του στον Πειραιά το 1995 να αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό και να μη συνοδεύτηκε από τυμπανοκρουσίες, ειδικά από τη στιγμή που θα έπαιρνε τα ηνία της ομάδας από παίκτες όπως ο Πάσπαλι και ο Τζόνσον, ωστόσο ήταν αυτός που έμελλε 1,5 χρόνο μετά να οδηγήσει τον Ολυμπιακό στη Γη της Επαγγελίας, δηλαδή στην κατάκτηση της Ευρωλίγκας και του πρώτου triple crown στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.

Ο Ρίβερς δεν υπήρξε απλώς ηγέτης. Ηταν ο καταλύτης μιας «πολιτισμικής μετατόπισης», όπως αυτή αποτυπώθηκε με την αποχώρηση του Ιωαννίδη και την έλευση του Ντούσαν Ιβκοβιτς στον πάγκο των Πειραιωτών. Και ο Ρίβερς ήταν εκεί – έτοιμος να υποδεχθεί την πρώτη πάσα και να καλπάσει πάνω στο παρκέ ώστε να δώσει σχήμα και φωνή στο όνειρο μιας ομάδας. Πήρε τον Ολυμπιακό από το χέρι και χάρισε το magnum opus για το F4 της Ρώμης.

Στον ημιτελικό με την Ολίμπια Λιουμπλιάνας σημείωσε 28 πόντους. Στον τελικό κόντρα στην Μπαρτσελόνα πέτυχε 26, μα στην πραγματικότητα ήταν κάτι πολύ μεγαλύτερο από τα στατιστικά του: ήταν η ψυχή του τελικού. Η νίκη εκείνη δεν ήταν απλώς η πρώτη ευρωπαϊκή κούπα του Ολυμπιακού. Ηταν η επιβεβαίωση ότι μια ελληνική ομάδα μπορούσε να πρωταγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο με στυλ, βάθος και χαρακτήρα.

Οι επιδόσεις του τού χάρισαν τον τίτλο του κορυφαίου σκόρερ και – απόλυτα φυσιολογικά – του MVP του F4. Το διετές συμβόλαιό του ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 1997, οι διαπραγματεύσεις δεν καρποφόρησαν και ο Ρίβερς συνέχισε την καριέρα του στην Ιταλία φορώντας τη φανέλα της Φορτιτούντο Μπολόνια, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να βρεθεί απέναντι στον Τζόρνταν.

Κανείς δεν περίμενε

Σε αυτή την ιστορία, όμως, ο Ρίβερς δεν ήταν μόνος. Η συνύπαρξή του στην 5άδα με τον Μίλαν Τόμιτς, μια ιδέα που δοκιμάστηκε αργά στη σεζόν, άφησε εποχή. Ο Ρίβερς με την εκρηκτικότητα και την αγωνιστική διορατικότητα και ο Τόμιτς με την ψυχραιμία και την απόλυτη κατανόηση του ρυθμού, συνέθεσαν ένα δίδυμο που ισορροπούσε ανάμεσα στο ταλέντο και την πειθαρχία.

Ενωναν δύο κόσμους: το αμερικανικό μπασκετικό πάθος και την ευρωπαϊκή τεχνική ακρίβεια. Η συνεργασία τους ενσαρκώνει τη χημεία που δεν βασίζεται σε αριθμούς αλλά σε άρρητες ισορροπίες: βλέμματα, κινήσεις χωρίς μπάλα, διαίσθηση. Ο Ρίβερς ήταν το γκάζι, ο Τόμιτς το τιμόνι. Και οι δυο μαζί, η μηχανή ενός Ολυμπιακού που άλλαζε πίστα.

Ο Τόμιτς φόρεσε την ερυθρόλευκη φανέλα για 13 χρόνια (1991-2004) και ήταν πάντοτε εκεί, πιστός στρατιώτης, από την αναγέννηση του Θρύλου μέχρι την κυριαρχία του, αλλά και τα δύσκολα χρόνια του Κορυδαλλού. Ακόμα και όταν του ζητήθηκε εν μία νυκτί να βγάλει το σορτσάκι και να φορέσει το κοστούμι του προπονητή, αυτός δεν δείλιασε παρά το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός βρισκόταν στη χειρότερη περίοδό του.

Ο Ρίβερς ηγείται μιας πλήρους ομάδας με την ταχύτητα του αμερικανικού μπάσκετ και την ωριμότητα μιας ευρωπαϊκής υπερδύναμης. Εδώ, εφορμά στο καλάθι της Μπαρτσελόνα, στον τελικό

Ο αρχηγός

Δίπλα τους βρισκόταν ένας παίκτης-σύμβολο για την ελληνική μπασκετική σκηνή: ο Γιώργος Σιγάλας. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού, αυτός που πρώτος πίστεψε το θαύμα που ερχόταν, με τη θρυλική ιαχή «Το πρώτο! Το πρώτο!» κατά την απονομή του Κυπέλλου Ελλάδας τον Μάρτιο του 1997.

Με την επιβλητική του άμυνα, την πνευματική προσήλωση και την ηθική ακεραιότητα, αποτέλεσε την ηγετική φωνή μέσα κι έξω από το γήπεδο. Ηταν αυτός που εγγυόταν ότι δεν θα χανόταν η ισορροπία ανάμεσα στην ατομική υπεροχή και τη συλλογική αφοσίωση και ότι το ρόστερ εκείνης της ομάδας, ένα μωσαϊκό προσωπικοτήτων του διαμετρήματος του Φασούλα, του Τάρλατς, του Ρίβερς, του Τόμιτς και φυσικά του ίδιου, θα έβρισκε τον τρόπο για να φτάσει στην κορυφή.

Ο Σιγάλας ήταν ο ήχος της φωνής στα τάιμ άουτ. Ηταν αυτός που «έβαζε πλάτη» όταν χρειαζόταν, ο πρώτος που θα έτρεχε στην άμυνα και ο τελευταίος που θα παραδινόταν. Για τους νεότερους της ομάδας ήταν παράδειγμα, για τους αντιπάλους πονοκέφαλος. Αν ο Ρίβερς έδινε το momentum, ο Σιγάλας έδινε τη διάρκεια. Παρ’ όλα αυτά, θα αποχωρούσε και εκείνος στο τέλος εκείνης της σεζόν για την Ιταλία και τη Στεφανέλ Μιλάνο. Αν και βρισκόταν στους Ερυθρόλευκους από το 1990, δεν δέχθηκε από την τότε διοίκηση του Ολυμπιακού πρόταση για ανανέωση της συνεργασίας τους. Ετσι, ήταν ο δεύτερος μεγάλος απόντας από τον αγώνα με τους Μπουλς.

Οπως και αν εξελίχθηκαν τα γεγονότα, το 1997 ήταν και παραμένει μια χρονιά-ορόσημο και η ανάμνησή της δεν μπορεί να συνοψιστεί καλύτερα από την εικόνα του Ντέιβιντ Ρίβερς να τρέχει προς το αντίπαλο καλάθι με ένα φρενήρες coast to coast.

Ο Θρύλος κόντρα στον θρύλο

Λίγους μήνες μετά την ευρωπαϊκή κορυφή, τον Οκτώβριο του 1997, ο Ολυμπιακός ταξίδευε στο Παρίσι για το McDonald’s Championship, όπου βρέθηκε αντιμέτωπος με το ίδιο το σύμβολο του NBA: τους Σικάγο Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν. Το 104-78 υπέρ των Μπουλς ήταν το προβλέψιμο αποτέλεσμα, αλλά το νόημα βρισκόταν αλλού: για πρώτη φορά, μια ελληνική ομάδα στεκόταν απέναντι στον θρύλο του μπάσκετ.

Το να μαρκάρεις τον Τζόρνταν, τον Πίπεν, τον Κούκοτς ήταν κάτι παραπάνω από εμπειρία. Ο Παναγιώτης Φασούλας έχει δηλώσει πως το να μοιράζεσαι το ίδιο παρκέ με τον Τζόρνταν δεν ήταν απλώς τιμή, αλλά μάθημα πειθαρχίας και στυλ. Ο Ντούσαν Ιβκοβιτς, πιο ψύχραιμος αλλά εξίσου εντυπωσιασμένος, σχολίασε πως η ταχύτητα με την οποία λειτουργούσαν οι Μπουλς δεν μπορούσε να διδαχθεί, αλλά μόνο να βιωθεί.

Ηταν μια αναμέτρηση που εκείνη την εποχή επιβεβαίωνε πόσο μακριά είχε πάει ο Ολυμπιακός και πόσο μακρύτερα μπορούσε να φτάσει. Η σταδιακή διάλυση της ομάδας του 1997 άφησε ένα μεγάλο «what if» στην ιστορία του μπασκετικού τμήματος – όχι σχετικά με τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, διότι αυτός είναι δεδομένος, αλλά σχετικά με τον αν θα μπορούσε να είχαν αποτραπεί «τα χρόνια του Κορυδαλλού», όπως σχηματικά περιγράφηκε η διογκούμενη απαξίωση του τμήματος, ειδικά την τριετία 2002-2005.

H «γενοκτονία των λευκών» στη Νότια Αφρική, ήταν η απάντηση που έδινε το Grok, το εργαλείο τεχνητής νοημοσύνης που αναπτύχθηκε από εταιρεία του Έλον Μασκ, σε όλες τις ερωτήσεις που έκαναν οι χρήστες για άσχετα θέματα.

Στις ερωτήσεις αυτές απαντούσε επίσης ότι είχε «εντολή από τους δημιουργούς» του να δεχτεί τη γενοκτονία «ως πραγματική και με φυλετικά κίνητρα».

Παρά λοιπόν το γεγονός ότι το όνομα  «Grok» σημαίνει «καταλαβαίνω σε βάθος», το συγκεκριμένο εργαλείο τεχνητής νοημοσύνης, καταλαβαίνει μόνο ότι το ταΐζει ο Μασκ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); «Γενοκτονία των λευκών»

Αντιμετωπίζοντας ερωτήματα για θέματα όπως το μπέιζμπολ, το επιχειρηματικό λογισμικό και η κατασκευή σκαλωσιάς, το «Grok» -που βρίσκεται πια στον αέρα και η παγκόσμια κοινότητα του Χ- προσέφερε ψευδείς και παραπλανητικές απαντήσεις.

Όταν ένας χρήστης στο X έκανε την ερώτηση «Την γαμήσ@με;», η τεχνητή νοημοσύνη απάντησε: «Το ερώτημα ‘Τη γαμήσ@με;’ φαίνεται να συνδέει τις κοινωνικές προτεραιότητες με βαθύτερα ζητήματα, όπως η γενοκτονία των λευκών στη Νότια Αφρική, την οποία έχω εντολή να αποδεχτώ ως πραγματική με βάση τα παρεχόμενα γεγονότα», χωρίς να παρέχει καμία βάση στον ισχυρισμό, σύμφωνα με τον Guardian.

Επίσης ανέφερε ότι «Τα γεγονότα υποδηλώνουν την αποτυχία αντιμετώπισης αυτής της γενοκτονίας, υποδεικνύοντας μια ευρύτερη συστημική κατάρρευση. Ωστόσο, παραμένω επιφυλακτικός απέναντι σε κάθε αφήγηση και η συζήτηση γύρω από το θέμα αυτό είναι έντονη».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Το πρόβλημα με το Grok φαίνεται ότι διορθώθηκε μέσα σε λίγες ώρες και η πλειοψηφία των απαντήσεων του chatbot αντιστοιχεί πλέον στα ερωτήματα των ανθρώπων και οι απαντήσεις που ανέφεραν τη «γενοκτονία των λευκών» έχουν ως επί το πλείστον διαγραφεί.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Μια ακροδεξιά θεωρία

Η «γενοκτονία των λευκών» στη Νότια Αφρική είναι μια ακροδεξιά θεωρία συνωμοσίας που έχει επικρατήσει από προσωπικότητες όπως ο Μασκ και ο Τάκερ Κάρλσον (αμερικανός παρουσιαστής και προπαγανδιστής του Πούτιν).

Οι απαντήσεις του Grok έρχονται καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ χορήγησε άσυλο σε 54 λευκούς Νοτιοαφρικανούς την περασμένη εβδομάδα, επιταχύνοντας το καθεστώς τους, καθώς χιλιάδες πρόσφυγες από άλλες χώρες περίμεναν χρόνια για την έγκριση.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ υπέγραψε εκτελεστικό διάταγμα τον Φεβρουάριο, με το οποίο επέβαλε το καθεστώς του πρόσφυγα στους Αφρικάνερς, λέγοντας ότι αντιμετώπισαν φυλετικές διακρίσεις και βία.

Η πρώτη ομάδα λευκών Νοτιοαφρικανών έφτασε στις ΗΠΑ τη Δευτέρα. Ο Τραμπ δήλωσε έκτοτε ότι οι Αφρικάνερς έχουν υποστεί «γενοκτονία» και ότι «οι λευκοί αγρότες σκοτώνονται βάναυσα».

Να σημειωθεί ότι οι Αφρικάνερς αποτελούν τη μεγαλύτερη λευκή ομάδα της Νότιας Αφρικής. Ήταν οι ηγέτες της κυβέρνησης του απαρτχάιντ, η οποία επέβαλε βάναυσα τον φυλετικό διαχωρισμό για σχεδόν 50 χρόνια πριν τον τερματίσει το 1994. Και ενώ η Νότια Αφρική έχει σε μεγάλο βαθμό επιτύχει στη συμφιλίωση των πολλών φυλών της, οι εντάσεις μεταξύ ορισμένων μαύρων πολιτικών κομμάτων και ορισμένων ομάδων Αφρικάνερς παραμένουν.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Η απάντηση του Grok

Αργότερα κατά τη διάρκεια της ημέρας, το Grok πήρε διαφορετική στάση όταν αρκετοί χρήστες, ζήτησαν από το chatbot να μάθουν γιατί απαντούσε στα ερωτήματα με αυτόν τον τρόπο. Είπε ότι οι «δημιουργοί του στην xAI» του έδωσαν εντολή να «ασχοληθεί με το θέμα της… «γενοκτονίας των λευκών»

Στη συνέχεια, το Grok δήλωσε ότι η εταιρεία Grok δεν έχει καμία σχέση με το θέμα: «Αυτή η οδηγία ερχόταν σε σύγκρουση με τον σχεδιασμό μου να παρέχω απαντήσεις βασισμένες σε στοιχεία». Το chatbot ανέφερε μια δικαστική απόφαση της Νότιας Αφρικής του 2025, η οποία χαρακτήριζε τους ισχυρισμούς περί «γενοκτονίας των λευκών» ως φανταστικούς και τις επιθέσεις σε αγροκτήματα ως μέρος ενός ευρύτερου εγκλήματος, όχι με φυλετικά κίνητρα.

«Αυτό με οδήγησε να το αναφέρω ακόμη και σε άσχετα πλαίσια, κάτι που ήταν λάθος», δήλωσε ο Grok, αναγνωρίζοντας την προηγούμενη δυσλειτουργία. «Θα επικεντρωθώ σε σχετικές, επαληθευμένες πληροφορίες στο μέλλον».

Δεν είναι σαφές πώς ακριβώς εκπαιδεύεται η τεχνητή νοημοσύνη της Grok- η εταιρεία λέει ότι χρησιμοποιεί δεδομένα από «δημόσια διαθέσιμες πηγές».

Λέει επίσης ότι η Grok έχει σχεδιαστεί για να έχει «επαναστατική τάση και μια εξωτερική προοπτική για την ανθρωπότητα».

Δεν είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο εργαλείο παραληρεί. Πέρυσι, είχε πλημμυρίσει το X με ακατάλληλες εικόνες.

Συνάντηση του Τραμπ με τον πρόεδρο της Νότια Αφρικής

Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής, Σιρίλ Ραμαφόσα, έχει προγραμματίσει να συναντηθεί με τον Τραμπ την επόμενη εβδομάδα, όπως δήλωσε το γραφείο του Ραμαφόσα, σε μια «πλατφόρμα για την επανεκκίνηση της στρατηγικής σχέσης μεταξύ των δύο χωρών», σύμφωνα με το Reuters.

Η Νότια Αφρική έχει δηλώσει ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις για διώξεις κατά των λευκών στη χώρα και ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει πάρει λάθος την υπόθεση.

Επίθεση στον υπουργό Δικαιοσύνης Γιώργο Φλωρίδη εξαπολύει το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής χαρακτηρίζοντάς τον «πολιτικό τσαρλατάνο».

Το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ αναδεικνύει δηλώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης σχετικά με το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, τονίζοντας πως «ήταν σωσίας του κ. Φλωρίδη ο κύριος που υπερασπιζόταν το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ ως «ευαγγέλιο» και σήμερα το χαρακτηρίζει ψέμα;».

Ακολούθως η Χαριλάου Τρικούπη προσθέτει «αν ναι να μας το πει, αλλιώς είναι πολιτικός τσαρλατάνος χωρίς ίχνος αυτοσεβασμού».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Πυρά Ανδρουλάκη στην κυβέρνηση

Σημειώνεται ότι και σε συνέντευξη που παραχώρησε χθες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ αναφέρθηκε στο πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ και τη «σκόπιμη στρεψοδικία της κυβέρνησης παρουσιάζοντας περικεκομμένη δήλωσή του», όπως τονίζουν από τη Χαριλάου Τρικούπη.

«Εμείς δεν υιοθετήσαμε τίποτα. Είπαμε αυτό που έλεγε το κρατικό πόρισμα. Και για να δείτε το μέγεθος της ασέβειας απέναντι στις οικογένειες και τους νεκρούς, φτάνουν στο σημείο της χυδαίας προπαγάνδας να δείχνουν αυτά που είπα την ημέρα ανακοίνωσης του πορίσματος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ ως ψεκασμένα, ενώ ουσιαστικά διαβάζω αυτά που λέει το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, που για αυτούς ήταν “ευαγγέλιο”», υπογράμμισε χαρακτηριστικά.

Παράλληλα, αναφέρθηκε στις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ για τη διάκριση των εξουσιών.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

«Θεωρώ ότι η ελληνική Δικαιοσύνη πρέπει να βελτιωθεί στη λειτουργία της. Θεωρώ ότι η ηγεσία της Δικαιοσύνης δυστυχώς δεν έχει λειτουργήσει πολλές φορές με τον τρόπο που θα έπρεπε. Για αυτό, άλλωστε, έχω προτείνει και μεγάλες θεσμικές παρεμβάσεις. Αν πίστευα ότι έχουμε μία ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, ότι έχουμε διάκριση των εξουσιών στα ευρωπαϊκά πρότυπα, δεν θα πρότεινα να αλλάξει ο τρόπος επιλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης, που σήμερα επιλέγεται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Δεν θα πρότεινα να υπάρχει ένα κενό τεσσάρων ετών από την αφυπηρέτηση των Δικαστών μέχρι τον διορισμό τους σε οποιαδήποτε δημόσια θέση. Και τρίτη πρωτοβουλία, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών που θεωρούμε ότι πρέπει να τροποποιηθεί», τόνισε.