Τεχνολογία

Το αδιαχώρητο παρατηρήθηκε την Πέμπτη στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», πρώτη μέρα εφαρμογής του ψηφιακού συστήματος tracker ή αλλιώς «βραχιολάκι» ιχνηλάτησης ασθενών.

Η πρεμιέρα ενεργοποίησης του προγράμματος ήταν δύσκολη καθώς όπως διαπιστώθηκε το σύστημα «κράσαρε» και δεν λειτούργησε το καταγραφικό τους σύστημα.

Ουσιαστικά το «βραχιολάκι» που θα φορούν οι ασθενείς στις εφημερίες θα ιχνηλατεί τη διαδρομή τους στο ΕΣΥ και θα καταγράφει τους χρόνους αναμονής. Έτσι οι γιατροί να μπορούν να παρακολουθούν τις εξετάσεις αλλά και όλες τις στάσεις των ασθενών στα Επείγοντα. Σύντομα αναμένεται να επεκταθεί άμεσα σε άλλα 11 νοσοκομεία.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η Ματίνα Παγώνη αναφέρθηκε στο «βραχιολάκι» τονίζοντας ότι είναι κάτι καινούριο. «Μόλις ο ασθενής βάλει το ‘βραχιολάκι’ παρακολουθείται από το νοσοκομείο, πού θα πάει και σε ποια τμήματα θα καθυστερεί. Έτσι, θα διαπιστωθεί πού υπάρχει καθυστέρηση και θα μπορέσουν να τις διορθώσουν από το νοσοκομείο» πρόσθεσε.

Με το «βραχιολάκι» οι γιατροί θα παρακολουθούν τις εξετάσεις και όλες τις στάσεις των ασθενών στα Επείγοντα

«Βραχιολάκι»: Πώς λειτουργεί

Με την είσοδό του στο νοσοκομείο ο ασθενής παίρνει πρώτα το χαρτάκι προτεραιότητας από το ειδικό μηχάνημα. Μετά το γραφείο κίνησης και την καταγραφή των στοιχείων, ο ασθενής λαμβάνει το ειδικό «βραχιολάκι».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Με το σκανάρισμά του, κάθε γιατρός θα βλέπει αυτομάτως τα βασικά στοιχεία και τις εξετάσεις κάθε ασθενούς, ο οποίος φέροντας αυτό ως διαβατήριο θα πηγαίνει στη διαλογή και στο ιατρείο όπου θα εξεταστεί.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Το κάθε «βραχιολάκι» θα κατηγοριοποιείται στις οθόνες του νοσοκομείου σε πέντε χρώματα που θα αντιστοιχούν στη βαρύτητα του κάθε περιστατικού. Με βάση την προτεραιότητα, θα κινούνται οι ασθενείς μέσα στα τμήματα και τις ειδικότητες.

Το νοσοκομείο θα μπορεί έτσι να παρεμβαίνει όταν διαπιστώνει εμπλοκή ή συμφόρηση στην ψηφιακή διαδρομή των ασθενών μέσα στα Επείγοντα.

«Με το σύστημα αυτό α) θα συλλέγουμε πραγματικά δεδομένα για το τι συμβαίνει και θα μπορούμε να παρεμβαίνουμε σε συνθήκες υπερβολικής καθυστέρησης β) θα γνωρίζει σε λίγο καιρό ο καθένας μας αναλόγως το νοσοκομείο που θα επιλέξουμε πόση θα είναι η αναμονή, γ) θα μπορούμε να σχεδιάζουμε στοχευμένες πολιτικές» ανέφερε μεταξύ άλλων ο υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης, στη χθεσινή του ανάρτηση.

Στον αιώνα που συμπληρώνει φέτος ο Ολυμπιακός, υπάρχουν μορφές που δεν καταγράφηκαν απλώς στην ιστορία. Την έγραψαν. Με ιδρώτα, με αίμα, με άλματα που διέσχισαν το απίθανο. Αν ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός έχει τις δικές του σημαίες, αν το μπάσκετ βάδισε στα χνάρια του ένδοξου παρελθόντος, τότε το βόλεϊ φτιάχτηκε πάνω στα χέρια, στα μπλοκ, στις κραυγές και στους πόντους του Γιώργου Ντράγκοβιτς.

Ο διαγώνιος του Θρύλου. Ο στρατηγός των μεγάλων βραδιών. Ο άνθρωπος που αν τον έβλεπες στο παρκέ, ήξερες πως κάτι σημαντικό συνέβαινε. Δεν μιλούσε πολύ. Μιλούσαν οι σφιγμένες γροθιές, το βύθισμα στο σέρβις, το σήκωμα του κορμιού πάνω από τα χέρια των αντιπάλων.

Ο Ολυμπιακός δεν χτίστηκε εν μία νυκτί. Αλλά το βόλεϊ του, αυτό το μεγαλοπρεπές, το ευρωπαϊκό, το παγκόσμιο, εκείνο που σάρωσε στα 90s και λύγισε με τον ήχο του το ΣΕΦ, αυτό άρχισε το 1987. Από το πλαστικό της Δραπετσώνας στο Εβερεστ της πετοσφαίρισης. Τότε που ένας ταλαντούχος αθλητής φόρεσε την ερυθρόλευκη και μπήκε σε μια μηχανή που έφτιαχνε μύθους.

Οσοι τον έζησαν και τον ζουν εντός και εκτός γηπέδων, μιλούν για την αστείρευτη ενέργειά του, την ένταση, τη θέληση που ξεχείλιζε και ξεχειλίζει ακόμη και σήμερα στα μάτια του

Η σπίθα και η φωτιά

Γεννημένος τον Οκτώβριο του 1968 μεγάλωσε και έμαθε το βόλεϊ στην Κοζάνη. Σε μια Ελλάδα που ακόμα δεν είχε ακούσει το όνομά του, ο Ντράγκοβιτς έμελλε να γίνει κομμάτι τής πιο ένδοξης περιόδου της ομάδας βόλεϊ του Ολυμπιακού. Πρώτη του ομάδα ο Εθνικός Κοζάνης με τον οποίο αγωνίστηκε στη Α’ Εθνική κατηγορία τη σεζόν 1986-1987. Τα χαρακτηριστικά του μοναδικά. Τον έφεραν αμέσως στον Πειραιά.

Φορώντας για πρώτη φορά την ερυθρόλευκη φανέλα το 1987, μόλις 19 ετών, μπήκε σε ένα οικοδόμημα που ήδη είχε βάσεις σταθερές, αλλά που χρειαζόταν τη σπίθα για να αναφλεγεί. Ο Ντράγκοβιτς δεν ήταν απλώς σπίθα. Ηταν πυρκαγιά δημιουργική, επιθετική, ασυγκράτητη.

Ενας διαγώνιος με το βλέμμα του κυνηγού και το χτύπημα του σφυριού – ακριβής, δυνατός, εκρηκτικός. Ανήκει στους αθλητές που γίνονται σημαία της ομάδας. Υπήρξε ηγετική μορφή για τους Ερυθρόλευκους και έγινε ο συνδετικός κρίκος δύο εποχών.

Για δεκαπέντε συνολικά σεζόν (1987-2001 και 2004-2005) υπήρξε το απόλυτο σύμβολο πίστης και αντοχής. Ηταν η ψυχή μιας ομάδας που δεν φοβόταν κανέναν, που κοιτούσε τους Ιταλούς στα μάτια, που έβγαινε στα ευρωπαϊκά παρκέ με την αύρα της αυτοπεποίθησης. Στο ενεργητικό του με τον Ολυμπιακό μέτρησε 11 Πρωταθλήματα, 8 Κύπελλα Ελλάδας, 1 Σούπερ Καπ και – πάνω από όλα – 2 ευρωπαϊκούς τίτλους, που άλλαξαν την ιστορία του συλλόγου και του ελληνικού βόλεϊ συνολικά.

Μαζί με τον Γιάννη Λάιο στο τιμόνι και τους Μιχάλη Τριανταφυλλίδη, Σάκη Μουστακίδη, Δημήτρη Καζάζη, Ανδρέα Θεοδωρίδη, Γιώργο Λυκούδη και άλλους θρύλους, ο Ντράγκοβιτς έγινε κορμός μιας ομάδας που άλλαξε τα πάντα στο ελληνικό βόλεϊ. Δεν κέρδιζαν απλώς. Κυριαρχούσαν. Από το 1987 έως το 1994, 8 σερί πρωταθλήματα – ρεκόρ ακατάρριπτο. Και μετά, ήρθαν οι μεγάλες μάχες της Ευρώπης.

Το 1992, στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο ηφαίστειο του Φαλήρου με την πανάκριβη Μεσατζέρο Ραβέννα, ο Ολυμπιακός σήκωσε το βλέμμα ψηλά, τόσο ψηλά όσο ποτέ ξανά. Παρά την ήττα, εκείνη η πορεία έμεινε αθάνατη. Ηταν η χρονιά που το όνομα «Ολυμπιακός» ακούστηκε σε όλο τον κόσμο. Μετά, τερμάτισαν τρίτοι στον κόσμο, στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων στο Τρεβίζο, νικώντας τη Μεσατζέρο με 3-0! Και ο ΠΣΑΤ τους βράβευσε ως την κορυφαία ελληνική ομάδα όλων των σπορ για το 1992. Ο Ντράγκοβιτς ήταν εκεί. Σημαία, αρχή και τέλος σε κάθε επίθεση.

Στον παγκόσμιο χάρτη

Ακολούθησαν άλλες 6 συνεχόμενες συμμετοχές σε Final Four ευρωπαϊκών διοργανώσεων – από το Πρωταθλητριών στο Κυπελλούχων. Ηταν μια ολόκληρη δεκαετία που ο Ολυμπιακός ζούσε μέσα στη φωτιά της κορυφής, και ο Γιώργος ήταν πάντα παρών. Με συνέπεια, με αυταπάρνηση, με ήθος. Το όνομά του έγινε ταυτόσημο με την ιδέα του πρωταθλητισμού και του Θρύλου. Και ύστερα ήρθε η νύχτα των νυχτών. 10 Μαρτίου 1996. ΣΕΦ. 18.000 ψυχές.

Ο Ολυμπιακός κερδίζει την Μπάγερ Βούπερταλ με 3-2 και κατακτά το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο στην ιστορία του συλλόγου, σε οποιοδήποτε άθλημα. Εκείνη η ομάδα έπαιξε με την καρδιά έξω απ’ τη φανέλα. Ο Ερνάντες, ο Σάντσες, ο Γκιούρδας, ο Τσακιρόπουλος, ο Μουστακίδης… και ο Ντράγκοβιτς, ο σταθερός βράχος, το θεμέλιο αυτής της επιτυχίας.

Εκείνη τη βραδιά δεν σήκωσε απλώς ένα Κύπελλο. Σήκωσε μια χώρα ολόκληρη. Ηταν η μέρα που ο Ολυμπιακός μπήκε για πάντα στον παγκόσμιο βολεϊκό χάρτη. Ηταν η μέρα που ο Ντράγκοβιτς δικαιώθηκε για κάθε μπλοκ, κάθε βουτιά, κάθε πόνο που έσφιξε τα δόντια και συνέχισε.

Ο Ολυμπιακός δεν σταμάτησε. Το 1996 συμμετείχε στο Σούπερ Καπ Ευρώπης στο Μόναχο, πρώτη και μοναδική ελληνική ομάδα με τέτοια τιμή. Και το 2005, στο ίδιο το ΣΕΦ, με τον Μάρκος Μιλίνκοβιτς πια αρχηγό, ο Θρύλος κατέκτησε το δεύτερό του ευρωπαϊκό, με τον Ντράγκοβιτς να έχει επιστρέψει, παρών, ήρεμος, όπως πάντα. Μια επιστροφή-τιμή. Μια τελευταία πράξη στο θεατρικό μεγαλείο που ήταν η καριέρα του.

Οταν οι εποχές άλλαζαν και το ρόστερ δεν είχε θέση γι’ αυτόν, ο Ντράγκοβιτς δεν φόρεσε ποτέ άλλη φανέλα ανταγωνιστικής ομάδας. Δεν μπήκε στον πειρασμό των προσφορών. Προτίμησε την ΑΕ Νικαίας

Θεμέλιος λίθος

Ο Ντράγκοβιτς ήταν φτιαγμένος για το μεγάλο λιμάνι. Στο παιχνίδι του δεν υπήρχε τίποτα περιττό. Κίνηση, έκρηξη, στόχος. Ηταν το τέλειο ταίρι για έναν σύλλογο που γαλουχείται με το σύνθημα «πρώτος και καλύτερος». Στον Ολυμπιακό που το κυρίαρχο στοιχείο είναι η δύναμη ο «Ντράγκο» συμπυκνώνει το DNA ενός αθλητή που δεν έπαιζε για να συμμετέχει, αλλά για να νικά.

Η παρουσία του, ήδη ανεξίτηλη. Στις φωτογραφίες των τίτλων. Στα πρόσωπα των νέων παιδιών που φορούν την ερυθρόλευκη φανέλα. Στις στιγμές που το ΣΕΦ, του Ρέντη, κάθε γήπεδο με τάραφλεξ αναστενάζει και ουρλιάζει. Είναι παρών σε κάθε άλμα, κάθε μπλοκ, κάθε μπαλιά. «Να γίνεις σαν τον Ντράγκοβιτς», λένε ακόμη και σήμερα στα παιδιά που αρχίζουν τώρα το βόλεϊ.

Στα εκατό χρόνια ιστορίας του Ολυμπιακού, κάθε θρυλική μορφή είναι και ένας λίθος θεμελιακός, μια φλόγα που έκαψε τις δυσκολίες, που ζέστανε τις ψυχές και φώτισε τον δρόμο των επόμενων. Στο πάνθεον αυτών των μορφών, εκεί όπου συναντιούνται οι αληθινοί πρωταθλητές, εκεί που το κόκκινο και το λευκό γίνονται τρόπαια, δόξες και τραγούδια, υπάρχει ένα όνομα που δεν λέγεται απλώς – τραγουδιέται από τις εξέδρες: Γιώργος Ντράγκοβιτς.

Δεν έπαιξε ποτέ για να φαίνεται. Επαιζε για να νικά. Ο Ντράγκοβιτς ήταν πάντα ο άνθρωπος των κρίσιμων στιγμών. Το τελευταίο χτύπημα. Ο σταυρός του αγώνα. Κι όμως, παρά τις προσωπικές του δάφνες, δεν έγινε ποτέ υπερόπτης. Ηταν πιστός. Οχι μόνο στον σύλλογο, αλλά στην ιδέα του συλλόγου. Οταν οι εποχές άλλαζαν και το ρόστερ δεν είχε θέση γι’ αυτόν, δεν φόρεσε ποτέ άλλη φανέλα ανταγωνιστικής ομάδας.

Δεν μπήκε στον πειρασμό των προσφορών. Προτίμησε την ΑΕ Νικαίας. Μια διαδρομή Πειραιάς – Νίκαια, με το τρόλεϊ της αξιοπρέπειας και της αγάπης για τα ιδανικά.

Σήμερα, καθώς ο Ολυμπιακός γιορτάζει 100 χρόνια ύπαρξης, ο Ντράγκοβιτς δεν είναι απλώς κομμάτι αυτής της εκατονταετίας. Είναι ένα από τα θεμέλιά της.

Οσοι τον έζησαν και τον ζουν εντός και εκτός γηπέδων, μιλούν για την αστείρευτη ενέργειά του, για την ένταση που κουβαλούσε, για τη θέληση που ξεχείλιζε  και ξεχειλίζει ακόμη και σήμερα στα μάτια του. Ενας αρχηγός χωρίς περιβραχιόνιο, που έκανε τους συμπαίκτες του καλύτερους μόνο με την παρουσία του. Για πολλούς είναι ο τοπ όλων των ελλήνων παικτών. Οχι μόνο γιατί πήρε τα πιο πολλά έπαθλα, αλλά και γιατί είχε τον αέρα, τη δύναμη και τη θέληση του νικητή και του τροπαιούχου. Κομμένος και ραμμένος για τον Ολυμπιακό. Ηταν, είναι και θα είναι το πρόσωπο της δύναμης. Το αποτύπωμα της αντοχής. Η ενσάρκωση της λέξης «Θρύλος».

Looking back at Olympiacos’ first century, there have been divs that have gone down in history, and others that made history. If the Club’s football teams have had their icons, if its basketball division has followed in the footsteps of a glorious past, then Olympiacos volleyball was built on the hands, blocks, shouts and points of Georgios Dragovits.

The Legend’s “general” who marshaled Olympiacos volleyball on its greatest nights in the spotlight. If you saw him there on the court, you knew something important was happening. He never said much. He spoke instead with his clenched fists and his body as it plunged into a serve or soared high above the net.

Olympiacos wasn’t built in a day. But its volleyball division, the majestic, European- and world-class team that made a clean sweep of the trophies in the ’90s and filled the Peace and Friendship Stadium with the sound of ecstatic fans… Well, that all started in 1987. From the working-class district of Drapetsona to the pinnacle of world volleyball, back when a talented athlete donned the red and white and became part of a myth-making machine.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Those who saw him play and knew him on and off the court speak of his boundless energy, his intensity, the iron will that burns in his eyes to this day.

The spark and the fire

Born in October 1968, he grew up and learned to play volleyball in the northern city of Kozani. Greece may not yet have known his name, but Dragovits was destined to be part of Olympiacos volleyball’s most glorious era. His first team was Ethnikos Kozani, with whom he played in the first national league in the 1986-1987 season. There, he showed the world he could do things other players couldn’t. So, they brought him to Piraeus in short order.

Wearing the red-and-white jersey for the first time in 1987, aged just 19, he entered an organization that already had solid foundations but needed a spark to ignite. Dragovits was more than just a spark. He was a creative, aggressive, irrepressible force of nature. An opposite hitter with the instincts of a hunter and the impact of a hammer—precise, powerful and explosive. He is one of the elite flag-bearers of Olympiacos, and a volleyball icon. He was a leader of the Reds, and became the link between two eras.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

For no fewer than 15 seasons (1987-2001 and 2004-2005), he was the ultimate symbol of loyalty and endurance. He was the beating heart of a team that wasn’t afraid of anyone, that looked the Italians straight in the eye and oozed confidence in their every encounter at the European level. All in all, he won 11 Championships with Olympiacos, eight Greek Cups, 1 Super Cup and—most impressively of all— two European titles, which changed the history of the Club and Greek volleyball as a whole.

With Giannis Laios at the helm and legends like Michalis Triantafyllidis, Sakis Moustakidis, Dimitris Kazazis, Andreas Theodoridis and Giorgos Lykoudis at his side, Dragovits became the core of a team that changed Greek volleyball from the ground up. They didn’t just win. They dominated. From 1987 to 1994, they swept up 8 championships in a row—a record that will likely never be beaten. And then came the great battles in Europe.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

In 1992, in the final of the Champions Cup in Faliro against a hugely expensive Messagero Ravenna, Olympiacos held its head higher than ever before… and held its own. Despite the defeat, the team continued its immortal march onwards and upwards. It was the year in which “Olympiacos” was a name on everyone’s lips. Then, they finished third in the world at the Club World Cup in Treviso, beating Messagero 3-0! And the national sports press association (PSAT) named them the top Greek team across all sports for 1992.

Dragovits was there. He was the linchpin, there at the beginning and end of every attack.

Putting Olympiacos on the world volleyball map

This was followed by another six consecutive appearances in the Final Four of European competitions, from the Champions Cup to the Cup Winners’ Cup. Olympiacos spent an entire decade at the very top, and Georgos was ever-present. Consistent, dedicated, and ethical, his name became synonymous with sporting competition and with Olympiacos the Legend. And then the night to end all nights arrived. 10 March 1996. At the Peace and Friendship Stadium 18,000 fans in the stands.

Olympiacos defeats Bayer Wuppertal 3-2 and wins the European Cup Winners’ Cup—the first European title in the Club’s history, in any sport. The team played their hearts out. Hernandez, Sanchez, Giourdas, Tsakiropoulos, Moustakidis… and Dragovits—the solid bedrock on which their triumph was built.

That night, he didn’t just lift a cup. He lifted up an entire nation. It was the day Olympiacos etched its name forever on the world volleyball map. It was the day Dragovits was rewarded for all his blocks and dives, all the times he gritted his teeth and pushed through the pain.

And Olympiacos didn’t stop there. In 1996, they participated in the European Super Cup in Munich, the first and only Greek team to have had that honor. And in 2005, in the same Peace and Friendship Stadium, with Marcos Milinkovic now in charge, the Legend won its second European title with Dragovits back in the team, calm and omnipresent as always. A comeback the team as much as it honored him. A final act in the ongoing spectacular that was his sporting career.

When times had changed and there was no longer a spot for him on the roster, he never donned a rival’s jersey. He wasn’t tempted by the offers. He opted to end his career with a local club, Nikaia, instead.

A corner stone

Dragovits was born to play in Piraeus. There was nothing superfluous about his play. His every move was targeted, explosive. He was the perfect match for a Club nurtured on the motto “first and best.” And the DNA which made him an athlete who played to win, not to take part, encapsulated the spirit of a Club that has always been about being stronger than the opposition.

His years at Olympiacos has left a permanent imprint on both the Club and the memories of its fans. It’s there on the photos of all those title wins. It’s there on the faces of the youngsters who play in the red-and-white strip today. In all the Taraflex-floored stadiums from Faliro to Rentis and the world, as the fans sigh and scream themselves hoarse. In every elegant jump, block and spike. They still tell kids “You’ll be as good as Dragovits one day” when they start out on their volleyball careers.

In Olympiacos’ hundred-year history, every legendary div is a cornerstone, a flame that burned away the difficulties, that warmed the souls and lit the way for those that followed. In this pantheon of true champions, where Olympiacos becomes trophies, songs and moments of glory, there is a name that is never merely mentioned—a name that will forever be sung from the stands. And that name is Georgios Dragovits.

He never played for show. He played to win. Dragovits was the player you could rely on when the going got tough. Who made his last touch count. Who swung the crucial moment Olympiacos’ way. And yet, no matter how many trophies he won, how many triumphs he was responsible for, he never became arrogant. And he stayed faithful. To the idea of the Club, as well as to the Club itself. When times had changed and there was no longer a space for him on the roster, he never donned a rival’s strip—never played against his beloved Olympiacos. He wasn’t tempted by the offers. He opted for the local AE Nikaia, instead. Preferring to keep his dignity and ideals intact.

In this, Olympiacos centenary year, Dragovits is more than just a part of the celebrations. He’s part of the foundations on which that centenary was built.

Those who saw him play and knew him on and off the court speak of his boundless energy, his intensity, the iron will that burns in his eyes to this day. A captain without an armband, whose presence alone could inspire his team mates to up their game. Many consider him the top Greek player of all time—the “GOAT”. And not just because he won the most trophies; because he had the aura, the strength and the will of a champion. The perfect fit for Olympiacos, he was, is and will always be strength personified. The image of endurance. The embodiment of the word “Legend”.

If he had chosen to be an actor, he’d have a good chance of making it in Hollywood. If he had chosen music, who knows, he may have made a major presence felt on the stages and concert halls. In order to chronicle Grigoris Georgatos’ history on the playing fields it’s not enough to just provide numbers, however. Instead, you need two or three of the indicative stories that defined what he achieved, what he offered, and what he left behind when he retired in 2007 without much fanfare.

He wasn’t just a football player. It’s not enough to simply remember that “Geo” is a “mainstay” on the 100-year Olympiacos all-star team. It’s difficult to fully cover the achievements, skills and accomplishments that this “crazy bald guy” from Piraeus recorded. With an appearance that resembled the much younger brother of famed Italian referee Pierluigi Collina, Georgatos – with roots from the island of Cephalonia and many years of residing in Patras – retained a “magical left foot”, able to flick the ball to teammates and bypass defenders with tight and lightning quick dribbles. He was an offensive midfielder – with the number “10” on his jersey – with Patras’ Panachaiki, whom manager Dusan Bajevic later transformed into a “hidden” left winger coming up from the defense, a position that he “patented” in Greece.

Playing on the left side of the field for years with Olympiacos he was the “alter ego” of spectacular Serbian midfielder and winger Predrag Djordjevic, a duo that could have played for any top-flight team in Europe.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

It wasn’t only Georgatos’ world class playing ability. He had a “red and white soul” from the moment he was born. You could see it in the artery that surged on his neck when he celebrated wildly on the field, the way he felt as if he was being supercharged with the laurel-crowned youth on his jersey.

Georgatos’ love for Olympiacos was inextinguishable, even when his colossal break came in an offer from Inter Milan, a team back then featuring the likes of Roberto Baggio, Christian Vieri and Ronaldo, the Brazilian “version”. Georgatos, in fact, had a unique “double opportunity” with the Nerazzurri, leaving and coming back with a gap season in between, yet in the end he returned permanently to Greece, possibly missing out on an even greater career in European football.

He was destined for Olympiacos, recalling that in January 1996, when only a… lunatic would choose to go to an Olympiacos of the “barren years” and not to a Panathinaikos side that was playing in the Champions League. Georgatos, who was turning heads at Panachaiki, had agreed to a transfer with the then president of Panathinaikos, Giorgos Vardinoyannis, but in the end he never entered the Greens’ head offices to sign the deal. It was his love for Olympiacos that resulted in a decision that would largely change the history of professional Greek football. Georgatos became a member of the great Bayevic team, who in the summer of 1996 assumed the task of (re)building a team that would end the stigma of the “barren years”.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

“Geo” was Olympiacos’ ‘soul’ when he played. He’s remembered as one as being part of the dynamic duo on the left side of the field with winger-midfielder Predrag Djordjevic.

A native Piraeus man

A native Piraeus, raised in the working-class Tabouria neighborhood, little Grigoris first went to the Karaiskakis Stadium as a youngster with his grandfather, who was a diehard Olympiacos fan. His father Nikos was a merchant seaman who at some point decided to give up transatlantic routes and instead move to the western port city of Patras in order to work on the ferry boats plying the Patras – Brindisi route. At the age of 18, Grigoris was ready to follow him, but destiny stepped in.

Playing for the small club Ethnikos Patras “Geo” made quite an impression, with the late Kostas Davourlis, then working as a scout, spotting his talent and persuading Panachaiki to sign him. The bigger Patras Club’s manager, Dutchman Rob Jacobs, immediately includes the newly acquired young talent in the starting lineup, and Georgatos… takes off!

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

With Olympiacos, too, he’s also an immediate standout. Bayevic’s inspiration to place him on the left side (as a left footer) between the defense and midfield is what boosts his career to another level. Although he grumbled at first because he wasn’t too proficient at marking opponents, he soon gets “into the skin” of the new position.

He immediately wins over the fans, who discern his madness for the Club, and soon becomes Olympiacos’ version of the great Roberto Carlos, who he resembles in style of play, position and an …utter lack of hair on his head.

With Predrag Djordjevic playing in front of him on the left side, the question arises: Was this the best left back-left winger combination to ever play in Greek football? In the photo Georgatos and Djordjevic, with Elias Poursanidis.

Inter and the return

His transfer to Inter Milan in the summer of 1999 causes a sensation. In Milan, he’s playing with Ronaldo, the “Phenomenon”, and Vieri, both of whom laud his abilities. In all, he made 28 appearances with the Seria A side and scored two goals. Then, all of the sudden, he stubbornly asks to return to Olympiacos on loan.

According to the press stories at the time, he couldn’t bear to be away from Piraeus, his buddies and Olympiacos. At the end of the one-year loan, he returns to Inter, where things aren’t the same for “Geo”.

Repatriation to Greece follows, as he leaves Inter. However, a decision by the Reds means he doesn’t return to Olympiacos but rather to rivals AEK Athens, where he’s also a standout.

With the first opportunity, however, he returns “home” to Olympiacos. He signs in January 2004 immediately on the dotted line.

He played until 2007 when he decided to end a great career. He won seven championship titles and three Cups, reaching the quarterfinals of the Champions League in 1999. As for his numbers? In 273 games for the Reds he scored 42 goals and provided 35 assists. A left back ahead of his time, who brought his passion to the pitch and let nothing pass, especially when facing his eternal rival. Fans still remember his reaction after scoring the third goal, on a penalty kick, to make the score 1-3 (final 1-4) in a historic Cup qualification against arch-rivals Panathinaikos at the latter’s Leoforos Alexandras stadium.

Heading back to the centerline and pointed to his back to show the number on his jersey. A memorable moment, one of the more unforgettable in Olympiacos’ 100-year history.

Αν είχε επιλέξει να γίνει ηθοποιός, θα βρισκόταν στο Χόλιγουντ, στους πρωτοκλασάτους αστέρες. Αν ακολουθούσε τον δρόμο της μουσικής θα ήταν ροκ σταρ. Και για να τον προσαρμόσουμε στα δεδομένα της ιστορίας μας; Θα ήταν ντουέτο, όπως έμεινε στην ιστορία του επαγγέλματος που επέλεξε να ακολουθήσει – ευτυχώς για όλους εμάς που είχαμε την τύχη να τον ζήσουμε στα γήπεδα που ξεδίπλωσε το αστείρευτο ταλέντο του.

Για να γράψεις την ιστορία στα γήπεδα του Γρηγόρη Γεωργάτου δεν αρκούν απλά οι αριθμοί, δύο – τρεις ιστορίες χαρακτηριστικές και μια συνολική ανάλυση του τι πέτυχε, τι πρόσφερε, τι άφησε πίσω του όταν το 2007 αποχωρούσε χωρίς τυμπανοκρουσίες και όχι όπως θα του άξιζε από την ενεργό δράση.

Δεν ήταν απλά ένας ποδοσφαιριστής. Δεν αρκεί απλά να καταγράψουμε πως ο «Γκεό» είναι μέσα στην τοπ ομάδα όλης της 100ετίας του Ολυμπιακού. Δεν μπορούν να αποτυπωθούν πλήρως τα κατορθώματα, οι ικανότητες και τα σπουδαία επιτεύγματα του «τρελού καραφλού» από τον Πειραιά, με ρίζες από την Κεφαλονιά και δεύτερη πατρίδα την Πάτρα. Το άγγιγμα της μπάλας με το μαγικό αριστερό του πόδι, ο τρόπος που κάλπαζε, το 10άρι της Παναχαϊκής που ήξερε καντάρια μπάλα και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς τον μετέτρεψε σε αριστερό φουλ μπακ όπου και έγραψε ιστορία.

Παίζοντας σε μια πλευρά που για χρόνια στον Ολυμπιακό ήταν το alter ego του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, ένα ντουέτο στην αριστερή πλευρά που θα μπορούσε να παίζει σε οποιαδήποτε κορυφαία ομάδα της Γηραιάς Ηπείρου. Ενα δίδυμο από αυτά που έμειναν ανεξίτηλα στην πορεία του χρόνου και που θα μνημονεύονται για πάντα για όσα πρόσφεραν στα μάτια και την ψυχή όσων πραγματικά απολαμβάνουν τη μαγεία του ποδοσφαίρου.

Και δεν ήταν μόνο η παγκόσμια κλάση που έρεε άφθονη στον Γεωργάτο. Ηταν η ψυχή του ερυθρόλευκη από τότε που γεννήθηκε. Η φλέβα που πετιόταν στον λαιμό του όταν πανηγύριζε έξαλλα, ο τρόπος που ένιωθε να… απογειώνεται φορώντας τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο στο στήθος. Μια μείξη εκρηκτική ενός ποδοσφαιριστή με το πάγκοσμιο ταλέντο και τη λατρεία για την ομάδα της καρδιάς του. Και κάπως έτσι όταν η τεράστια Ιντερ του Ρονάλντο, του Μπάτζιο, του Βιέρι και του πανίσχυρου Μοράτα τον απέκτησε από τον Ολυμπιακό, ο Γεωργάτος «τυφλωμένος» από την αγάπη στον Πειραιά του, στον Θρύλο του δεν άδραξε την ευκαιρία που του προσφέρθηκε δύο φορές μάλιστα από την ομάδα του Μιλάνου και συνάμα έχασε μια τεράστια ευκαιρία για να κάνει μια καριέρα στο τοπ επίπεδο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Ηταν όμως ο Πειραιάς του και ο Ολυμπιακός του που πάντα τον κέρδιζε…

Οπως τον Ιανουάριο του 1996 που μόνο ένας… τρελός θα επέλεγε να πάει στον Ολυμπιακό τον πέτρινων χρόνων και όχι στον Παναθηναικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Γεωργάτος που έβγαζε… μάτια στην Παναχαϊκή είχε ουσιαστικά συμφωνήσει με τον Βαρδινογιάννη αλλά την ώρα που έπρεπε να βάλει την υπογραφή του δεν μπήκε ποτέ στα γραφεία της πράσινης ΠΑΕ. Η αγάπη του ήταν ο Ολυμπιακός. Μια απόφαση ζωής που θα άλλαζε εν πολλοίς και την ιστορία ολόκληρου του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Γεωργάτος έγινε μέλος της μεγάλης ομάδας του Ντούσαν Μπάγεβιτς που το καλοκαίρι του 1996 ανέλαβε να χτίσει την ομάδα που έσπαγε τα δεσμά των πέτρινων χρόνων. Κια ο «Γκεό» θα έμπαινε στην πρώτη γραμμή.

Ο «Γκεό» ήταν στον Ολυμπιακό η ψυχή του – Εμεινε στην ιστορία για το ανεπανάληπτο δίδυμο στην αριστερή πλευρά με τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς

Το επάγγελμα του πατέρα

Βέρος Πειραιώτης, μεγαλωμένος στα Ταμπούρια ο μικρός Γρηγόρης πρωτοπήγε πιτσιρικάς στο Καραϊσκάκη με τον παππού του που ήταν «βαμμένος» Ολυμπιακός. Ο πατέρας του Νίκος ήταν ναυτικός και όταν αποφάσισε να αφήσει τα υπερατλαντικά ταξίδια μετακόμισε στην Πάτρα για να κάνει το δρομολόγιο Πάτρα – Μπρίντιζι. Στα 18 του χρόνια ο Γρηγόρης ήταν έτοιμος να τον ακολουθήσει. Τι σου είναι όμως η μοίρα…

Ο «Γκεό» έπαιζε στον Εθνικό Πατρών και έκανε θραύση, με τον αείμνηστο Κώστα Δαβουρλή να τον ξεχωρίζει ως ανιχνευτής ταλέντων στην Παναχαϊκή και να εισηγείται την απόκτησή του όπως και έγινε. Ο ολλανδός τεχνικός Ρομπ Γιάκομπς τον ρίχνει στα βαθιά, τελειοποιεί το ταλέντο του και ο Γεωργάτος… απογειώνεται!

Στον Ολυμπιακό ξεχωρίζει με το… καλημέρα. Και όταν ο Μπάγεβιτς τον κάνει μπακ-χαφ η καριέρα του αλλάζει επίπεδο. Αν και στην αρχή γκρίνιαξε γιατί δεν είχε μάθει να μαρκάρει, σύντομα θα μπει στο πετσί του νέου ρόλου. Και η ιστορία στη συνέχεια ειναι γνωστή με το αχτύπητο δίδυμο με τον Τζόρτζεβιτς να οδηγεί τον Ολυμπιακό από επιτυχία σε επιτυχία.

Ο Γεωργάτος κερδίζει κατευθείαν τον κόσμο της ομάδας που βλέπει και την τρέλα που έχει ο ίδιος για την ομάδα. Και σύντομα γίνεται ο… Ρομπέρτο Κάρλος του Ολυμπιακού! Και κάπως έτσι ο 6χρονος Γρηγόρης που πήγαινε στο Καραϊσκάκη με τον παππού του θα γίνει πρωταγωνιστής στην επιστροφή και την κυριαρχία της αγαπημένης του ομάδας.

Η συνεργασία του με τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς αποτελεί μέχρι και σήμερα την απάντηση στην ερώτηση «Ποια η καλύτερη αριστερή πλευρά που είδαμε ποτέ στην Ελλάδα». Στη φωτό οι δυο τους με τον Ηλία Πουρσανίδη

Η Ιντερ και η επιστροφή

Η μεταγραφή του στην Ιντερ το καλοκαίρι του 1999 προκάλεσε πάταγο. Οπως και ο ίδιος παίζοντας στην ιταλική ομάδα μαζί με το «φαινόμενο» Ρονάλντο και τον Βιέρι που έσταζαν μέλι για τις ικανότητές του. Εκανε 28 συμμετοχές με 2 γκολ, όμως το επόμενο καλοκαίρι κίνησε γη και ουρανό για να γυρίσει στον Ολυμπιακό δανεικός. Δεν άντεχε μακριά απο τον Πειραιά, τους κολλητούς του και τον Ολυμπιακό.

Με το τέλος του δανεισμού, ξανά στην Ιντερ όπου τα πράγματα δεν ήταν τα ίδια για τον «Γκεό». Οταν πλέον αναζήτησε ξανά τον δρόμο της επιστροφής η απόφαση των Ερυθρόλευκων τον οδήγησε στην ΑΕΚ. Με την πρώτη όμως ευκαιρία επέστρεψε. Ιανουάριος 2004 και ο Γεωργάτος λέει ξανά στον Ολυμπιακό να υπογράψει εν λευκώ!

Επαιξε έως και το 2007 όταν και αποφάσισε να ρίξει αυλαία σε μια μεγάλη καριέρα που είχε πάντα ερυθρόλευκο χρώμα, ακόμη και όταν δεν έπαιζε στον Ολυμπιακό της καρδιάς του με τον οποίο κατέκτησε 7 πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα, φτάνοντας και στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ το 1999. Οσο για τους αριθμούς του; Σε 273 ματς με την ερυθρόλευκη ριγωτή πέτυχε 42 γκολ και έδωσε 35 ασίστ.

Ενα φουλ-μπακ μπροστά από την εποχή του που έβγαζε το πάθος του στο χορτάρι και δεν άφηνε τίποτα να πέσει κάτω, ειδικά όταν απέναντί του είχε τον αιώνιο αντίπαλο. Η κίνησή του στη Λεωφόρο στο ιστορικό 1-4 του Κυπέλλου όταν ανέλαβε και εκτέλεσε εύστοχα το πέναλτι που έκανε το 1-3 να πάει στη σέντρα και να δείξει την πλάτη του έχει μείνει στην ιστορία. Οπως και ο ίδιος στην 100ετή ιστορία του Ολυμπιακού.

Αποζημίωση 100.000 δολαρίων, επιδικάστηκε πρόσφατα σε μια οικογένεια από ένα εστιατόριο που τους είχε κατηγορήσει δημοσίως ότι έφυγαν χωρίς να εξοφλήσουν το λογαριασμό.

Τον Ιούλιο του περασμένου έτους, η οικογένεια McGirrs, επισκέφτηκε το εστιατόριο «The Horse & Jockey».

Η οικογένεια παρήγγειλε μπριζόλες με μπύρες πριν αναχωρήσουν για το σπίτι τους.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Η βαριά κατηγορία

Μόνο λίγο μετά την αναχώρησή τους, το εστιατόριο στην σελίδα του στο Facebook, δημοσίευσε ένα βίντεο με τους McGirrs να φέρονται να φεύγουν από το μαγαζί χωρίς να πληρώσουν τον λογαριασμό των 150 λιρών (200 δολαρίων).

Σύντομα η οικογένεια έγινε πρωτοσέλιδο σε εθνικό επίπεδο για δήθεν δείπνο και πανηγύρι, γεγονός που επηρέασε αρνητικά την κατά τα άλλα εξαιρετική φήμη τους, οπότε δεν είχαν άλλη επιλογή από το να μηνύσουν το εστιατόριο για να καθαρίσουν το όνομά τους.

Όπως αποδεικνύεται, το εστιατόριο είχε προλάβει να το κάνει όταν δημοσίευσε στη σελίδα του στο Facebook υλικό από κάμερα ασφαλείας των McGirrs και τους κατηγόρησε ότι δεν πλήρωσαν το λογαριασμό.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Η οικογένεια είχε πράγματι πληρώσει με κάρτα, αλλά ένα ή περισσότερα μέλη του προσωπικού είχαν ξεχάσει να τη βάλουν στο ταμείο. Παρά τις προσπάθειες του πανδοχείου να ζητήσει συγγνώμη για το λάθος του και να πείσει την οικογένεια να αποσύρει τη μήνυσή της, τους περίμεναν πολύ περισσότερα απ’ όσα περίμεναν. Οι προσπάθειες του ιδιοκτήτη να κατευνάσει τους McGirrs με μια συγγνώμη, δωρεάν γεύματα και μια δωρεάν διαμονή στο πανδοχείο έπεσαν στο κενό.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

«Πολλοί απλοί άνθρωποι θα μπορούσαν να το είχαν αποδεχτεί αυτό. Αλλά δεδομένου του πλούτου και της εξαιρετικής φήμης των McGirrs, αυτό δεν επρόκειτο ποτέ να συμβεί μαζί τους», δήλωσε μια πηγή στη Daily Mail.

Η αποζημίωση των 100.000 δολαρίων

«Η φήμη τους δέχτηκε τέτοιο χτύπημα που δεν τους έμεινε άλλη επιλογή από το να κινηθούν νομικά για να αποκαταστήσουν το όνομά τους».

«Είναι πολύ γνωστοί και σεβαστοί στην περιοχή του Omagh και είναι μια από τις πλουσιότερες οικογένειες εδώ γύρω», πρόσθεσε η πηγή. «Όλοι σοκαρίστηκαν πολύ όταν έγιναν για πρώτη φορά αυτοί οι ισχυρισμοί, επειδή οι McGirrs δεν στερούνται ούτε μια ούτε δύο λίρες. Ήταν μια πολύ δύσκολη στιγμή για την οικογένεια, επειδή γνώριζαν από την αρχή ότι ήταν αθώοι».

Η οικογένεια αποδείχτηκε ότι ήταν οι ιδιοκτήτες της McGirr Engineering, μιας διεθνώς γνωστής εταιρείας που ειδικεύεται στην κατασκευή μηχανημάτων για την κατασκευή οικοδομικών τετραγώνων αξίας 2 εκατομμυρίων λιρών με ταμειακά αποθέματα που υπολογίζονται σε 1,3 εκατομμύρια λίρες.

Δεν ήταν ο τύπος των ανθρώπων που θα παρέλειπαν έναν λογαριασμό 150 λιρών για ένα γεύμα.

Οι σοβαρές και δυσφημιστικές κατηγορίες που διατυπώθηκαν από το εστιατόριο προκάλεσαν σημαντική ζημία στη φήμη της οικογένειας. Ως αποτέλεσμα, αναγκάστηκαν να υποβάλουν μήνυση.

Τελικά, το εστιατόριο κατέληξε να συμβιβαστεί με 75.000 λίρες (100.000 δολάρια) πριν παρουσιαστούν οποιαδήποτε στοιχεία στο δικαστήριο, ενώ ζήτησε επίσης συγγνώμη για την ταλαιπωρία που προκάλεσαν στους McGirrs.

Βράδυ Πέμπτης (22/5) σε… ώρα MEGA (23:10). Λίγο πριν την συμπλήρωση ενός έτους από την πιο όμορφη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου σε επίπεδο συλλόγων, εκείνη που βρήκε τον Ολυμπιακό αγκαλιά με την κατάκτηση του Conference League (29/5/2024). Λίγο μετά τα πρώτα «γενέθλια» της κατάκτησης του Youth League (22/4/2024) που άνοιξε την περίφημη «χρυσή εποχή» των Ερυθρόλευκων.

Ισορροπώντας λες σε τέλειο timing. Ακριβώς στην ολοκλήρωση της ποδοσφαιρικής σεζόν-ορόσημο των 100 χρόνων.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Σε αυτό το σημείο επέλεξε η ΠΑΕ Ολυμπιακός να παρουσιάσει το πολυαναμενόμενο ντοκιμαντέρ που επιμελήθηκε ΠΑΕ σε συνεργασία με την βραβευμένη εταιρεία παραγωγής ταινιών από το Ηνωμένο Βασίλειο «Red Mountain Films». Την αποτύπωση αυτού του μικρού ποδοσφαιρικού θαύματος που έκανε τους Πειραιώτες το πρώτο club που κατέκτησε την ίδια σεζόν δύο διαφορετικά τρόπαια της UEFA

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('inside_intext_3'); }); Το όνομα του; «Ολυμπιακός, ο Θρύλος»

«Το όνειρο το τρελό έγινε πραγματικότητα και όλοι μαζί θα ξαναδούμε τις ιστορικές στιγμές που ζήσαμε τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2024. Στιγμές υπερηφάνειας, συγκίνησης και διεθνής αναγνώρισης για την πρώτη ομάδα και την Κ19 του Ολυμπιακού, που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στις καρδιές μας!» αναφέρουν οι Ερυθρόλευκοι στην ανακοίνωση που εξέδωσαν. Και φρόντισαν για την χαρτογράφηση του.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

«Πως φτάσαμε μέχρι την ιστορική κατάκτηση των τροπαίων, όλη η διαδρομή, σκηνές που δεν έχουν δει έως τώρα το φως της δημοσιότητας, οι πανηγυρισμοί του κόσμου σε όλη τη χώρα, αλλά και συνεντεύξεις των πρωταγωνιστών των δύο θριάμβων που εξιστορούν όλα όσα έζησαν σε αυτή τη θρυλική πορεία.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ο ηγέτης και Πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός, κ. Βαγγέλης Μαρινάκης, oι θρύλοι Κριστιάν Καρεμπέ και Ντάρκο Κοβάσεβιτς, οι δύο προπονητές των θριάμβων Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ και Σωτήρης Συλαϊδόπουλος και ο αρχηγός της ομάδας, Κώστας Φορτούνης μιλούν στην κάμερα για όσα μαγικά ζήσαμε με τις κατακτήσεις των δύο ευρωπαϊκών τροπαίων.

Οι πρωταγωνιστές Κωνσταντίνος Τζολάκης, Ροντινέι, Γιώργος Μασούρας, Χαράλαμπος Κωστούλας και Χρήστος Μουζακίτης μοιράζονται προσωπικές στιγμές από το μαγικό αυτό ταξίδι, μαζί και με άλλους συντελεστές του «ερυθρόλευκου» θριάμβου. Επίσης, ο πρόεδρος της UEFA κ. Αλεξάντερ Τσέφεριν και ο γενικός γραμματέας της UEFA, κ. Θεόδωρος Θεοδωρίδης αναφέρονται σε όσα σπουδαία πέτυχε ο Ολυμπιακός με την κατάκτηση των δύο ευρωπαϊκών τροπαίων σε μία χρονιά!»

Δημοσιεύτηκε η λίστα με τα δώρα που έλαβαν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι υπουργοί της κυβέρνησής του κατά τα έτη 2022-2023 και 2024. Οι λίστες δόθηκαν στη δημοσιότητα από την προεδρία της κυβέρνησης, η οποία αναφέρει ότι «σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 14 έως 19 του ν. 4829/2021 (Φ.Ε.Κ. 166/Α΄) και την κατ’ εξουσιοδότηση αυτού υπ’ αριθ. 18552/08.11.2023 Υπουργική Απόφαση (Φ.Ε.Κ. 6427/Β΄), τα αντικείμενα που προσφέρονται ως δώρα στα μέλη της Κυβέρνησης και τους Υφυπουργούς, περιέρχονται στην κυριότητα του Δημοσίου και τελούν υπό τη διοίκηση και τη διαχείριση της Προεδρίας της Κυβέρνησης».

Καταχωρίζονται δε σε Ειδικό Ηλεκτρονικό Βιβλίο εφόσον:

«1. Η εκτιμώμενη αξία τους υπερβαίνει τα 200 ευρώ,

2. Η εκτιμώμενη αξία είναι έως και 200) ευρώ ή πρόκειται για αναλώσιμα αγαθά, εφόσον το μέλος της Κυβέρνησης ή ο Υφυπουργός στον οποίο προσφέρθηκε το δώρο δηλώσει ότι επιθυμεί να περιέλθει αυτό στην κυριότητα του Δημοσίου,

3. Πρόκειται για αντικείμενα με ιδιαίτερη εθνική, ιστορική, πολιτιστική ή καλλιτεχνική αξία, ανεξάρτητα από την αξία τους».

Η προσφυγή του vouliwatch

Ο «κατάλογος περιέχει τα δώρα, τα οποία προσφέρθηκαν κατά τα έτη 2022-2023 και 2024, σύμφωνα με τις υπ’ αριθ. 4753/08.05.2024 και 3272/09.05.2025 Αποφάσεις του Γενικού Γραμματέα Πρωθυπουργού αντίστοιχα και δημοσιοποιείται στον διαδικτυακό τόπο της Προεδρίας της Κυβέρνησης».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Να σημειωθεί πως η Εθνική Αρχή Διαφάνειας έκανε δεκτή την προσφυγή του vouliwatch για δημοσίευση της λίστας δώρων.

Ρολόγια, βάζα, μανικετόκουμπα, χρυσές πένες, και πολλά άλλα βρίσκονται στις δύο λίστες που δημοσιεύτηκαν.

Ηλεκτρονικός-Κατάλογος-έτους-2024

Ηλεκτρονικός-Κατάλογος-έτους 2022-2023

Με μια εμφάνιση γεμάτη συναίσθημα και δύναμη, η Κλαυδία εντυπωσίασε στη σκηνή της Eurovision 2025 και επιβεβαίωσε τις προσδοκίες όσων πίστευαν ότι η φετινή ελληνική συμμετοχή είχε κάτι ξεχωριστό!

Η Κλαυδία, με την «Αστερομάτα» της έφερε στη φετινή Eurovision κάτι αληθινό και ταυτόχρονα όμορφο. Μια εμφάνιση απλή στην εικόνα, αλλά γεμάτη ένταση, ευαισθησία και εσωτερική δύναμη. Ερμήνευσε σαν να μην υπήρχε τίποτα γύρω της — μόνο εκείνη και το τραγούδι της.

Φέτος, η Κλαυδία δεν διεκδικεί απλώς μια καλή θέση. Διεκδικεί χώρο στην καρδιά των Eurofans σε ολόκληρο τον κόσμο. Κι αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις, μετά την εμφάνισή της, τα κατάφερε. Δεν ξέρουμε αν θα φτάσει ψηλά στη βαθμολογία — αλλά αυτό που πέτυχε είναι σίγουρα πιο σημαντικό.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Δείτε την εμφάνιση της Κλαυδίας στη σκηνή της Eurovision

Η Κλαυδία και η «Αστερομάτα»

Η Κλαυδία Παπαδοπούλου, γνωστή ως Klavdia, ερμηνεύει την «Αστερομάτα» με το δικό της μοναδικό τρόπο. Το κομμάτι, σε στίχους και μουσική των Arcade και της ίδιας, συνδυάζει παραδοσιακά ελληνικά στοιχεία με σύγχρονες μουσικές επιρροές, δημιουργώντας ένα συγκινητικό αποτέλεσμα που μιλά για τον ξεριζωμό και την προσφυγιά, εμπνευσμένο από τις ποντιακές ρίζες της καλλιτέχνιδας.

Τη δημιουργική ομάδα της ελληνικής συμμετοχής πλαισιώνουν οι: Χρήστος Μαγκανάς (video artist), Deux Hommes (fashion designers), Γιάννης Μουρίκης (set designer), και Γιώργος Τέλλος (light designer).

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Η σκηνική παρουσίαση της Κλαυδίας έχει επιμεληθεί ο Φωκάς Ευαγγελινός, γνωστός για τις εντυπωσιακές του χορογραφίες και σκηνοθεσίες. Η εμφάνιση της Κλαυδίας είναι λιτή αλλά δυναμική, εστιάζοντας στο συναίσθημα και τη φωνητική της ερμηνεία.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); View this post on Instagram

A post shared by Κλαυδία / Klavdia (@klavdiaitiz)

H Klavdia εμφανίστηκε στην σκηνή του Β’ Ημιτελικού με μία μοναδική δημιουργία των Deux Hommes σε βαθύ μπλε χρώμα που θυμίζει τον νυχτερινό ουρανό.

«Το φόρεμα από ανάγλυφο μεταξωτό μπροκάρ, φωτογενές και ταυτόχρονα διακριτικό, αντανακλά το φως με μεταλλικές εσωτερικές λάμψεις που μιμούνται τον έναστρο ουρανό προσδίδοντας βάθος, μαγεία και δύναμη σε κάθε της κίνηση» ανέφερε σε δελτίο Tύπου το σχεδιαστικό δίδυμο.

«Η μοντέρνα αισθητική του σχεδίου συνοδεύεται από λεπτομέρειες εμπνευσμένες από την ελληνική φορεσιά με κυρίαρχο στοιχείο τις πλισέ γραμμικές πτυχώσεις που επανασυστήνουν την παράδοση με σύγχρονη ματιά και διακριτικότητα. Το αποτέλεσμα είναι μια εμφάνιση που δεν εντυπωσιάζει με υπερβολές αλλά με ουσία, ποίηση και συναίσθημα, ένα φόρεμα που γίνεται κομμάτι της αφήγησης» τόνισαν ο Γρηγόρης Τριανταφύλλου και ο Δημήτρης Αλεξάκης.

Πτώμα άγνωστου άνδρα μέσης ηλικίας εντοπίστηκε στον οικισμό Ηφαίστου Κομοτηνής.

Άμεσα κινητοποιήθηκαν οι αρχές, που έσπευσαν στο σημείο. Σύμφωνα με πληροφορίες, λόγω της προχωρημένης σήψης δεν μπορεί να γίνει αναγνωριση.

Εκτιμάται ότι ήταν νεκρός για περίπου τρεις ημέρες.

Με βάση τα μέχρι στιγμής στοιχεία, έχει αποκλειστεί η εγκληματική ενέργεια.

Τα καλογυμνασμένα σώματα πάντα ασκούσαν την δική τους γοητεία στους θαυμαστές της υγιεινής διατροφής και της καλής φυσικής κατάστασης, δημιουργώντας διασημότητες πολύ πριν οι influencers αποκτήσουν υπόσταση.

Κοιτάζοντας πίσω στο 2022, φαίνεται αδύνατο να πιστέψει κανείς ότι ο Brian «Liver King» («Βασιλιάς του Ήπατος») Johnson πέτυχε τη σωματική του διάπλαση χωρίς φαρμακευτική βοήθεια (αναβολικά). Ένας απίθανα μυώδης άνδρας που απέδωσε τη σωματική του διάπλαση σε μια δίαιτα με «ωμό συκώτι και ωμό μυελό των οστών». Και αυτό το τελευταίο μέρος ήταν το τέχνασμα: αποδίδοντας τα αποτελέσματά του σε ένα πρόγραμμα που κανείς άλλος δεν θα τολμούσε να δοκιμάσει, τους έδωσε μια αμυδρή ιδέα αληθοφάνειας.

Και αυτό αποτελεί μόνο ένα παράδειγμα των όσουν έχουν συμβεί και όσων έπονται.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Ψεύδη από παλιά

Ο «Βασιλιάς του Ήπατος», φυσικά, εκθρονίστηκε – τα emails που διέρρευσαν αποκάλυψαν ότι ξόδευε περισσότερα από 11.000 δολάρια το μήνα σε αναβολικά στεροειδή για μυϊκή ενδυνάμωση, όπως περιγράφεται λεπτομερώς σε ένα νέο ντοκιμαντέρ του Netflix. Αλλά η ιστορία ενός χαρισματικού ατόμου που υπόσχεται γελοία αποτελέσματα είναι μόνο το πιο εξωφρενικό παράδειγμα ενός φαινομένου που υπάρχει από τότε που εφευρέθηκαν τα αναβολικά.

Στη δεκαετία του 1980, ο Hulk Hogan παρότρυνε μια ολόκληρη γενιά να λέει τις προσευχές της και να τρώει τις βιταμίνες της στο σετ προπόνησης VHS- στη συνέχεια, το 1994 αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι έκανε χρήση στεροειδών για περισσότερο από μια δεκαετία κατά τη διάρκεια μιας δικαστικής υπόθεσης εναντίον του πρώην αφεντικού του, Βινς ΜακΜάχον, αναφέρει σε δημοσίευμά του ο Guardian.

Στο 2025, οι influencers δημοσιεύουν τα πρωινά τους παγωμένα μπάνια και τις ασκήσεις βαθιάς αναπνοής, αλλά δεν αναφέρουν ότι κάνουν ταυτόχρονα ενέσεις, είτε πρόκειται για στεροειδή που προορίζονται να βοηθούν την ανάπτυξη των μυών με τον ίδιο τρόπο που το κάνει η τεστοστερόνη, είτε για την ίδια την τεστοστερόνη, είτε για την ανθρώπινη αυξητική ορμόνη (HGH). Ως αποτέλεσμα, μια γενιά νεαρών ανδρών και γυναικών – και, για να είμαστε δίκαιοι, πολλοί μεσήλικες – αναπτύσσουν μια εντελώς στρεβλή εκδοχή του τι είναι εφικτό με σκληρή δουλειά και μια δίαιτα γεμάτη κοτόπουλο. Και τα πράγματα μπορεί να χειροτερεύουν, όχι να βελτιώνονται.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Πιο εύκολη από ποτέ η δουλειά των fitness influencers

Ποτέ δεν ήταν πιο εύκολο να ξεκινήσετε μια επιχείρηση με βάση το σώμα σας. Με μερικές εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς και μια αξιοπρεπή οπτική προς το αντικείμενό σας, χρειάζονται μόνο μερικές ημέρες για να φτιάξετε ένα ηλεκτρονικό βιβλίο, ένα διαδικτυακό μάθημα ή ένα πρόγραμμα διατροφής. Οι εφαρμογές καθιστούν εύκολη την έναρξη ομαδικής προπόνησης ή υπηρεσιών παρακολούθησης συνηθειών.

«Στο σημερινό οικονομικό κλίμα, η βιομηχανία γυμναστικής είναι ένα πολύ ελκυστικό μέρος», λέει ο James Smith, προσωπικός γυμναστής, influencer γυμναστικής και συγγραφέας μπεστ σέλερ, ο οποίος έχει μιλήσει ανοιχτά για τη χρήση στεροειδών όταν ήταν στις αρχές της δεκαετίας των 20 (τώρα είναι 35 ετών). «Αν έχετε αξιοπρεπή χαρακτηριστικά, είστε ένας καλός προπονητής και έχετε κατανόηση του μάρκετινγκ, μπορείτε να ξεκλειδώσετε ένα πολύ καλό εισόδημα πουλώντας προπονήσεις και προπονητικά σχέδια. Έτσι, ίσως πάρεις λίγη τεστοστερόνη για να πάρεις ένα μικρό προβάδισμα, και ξαφνικά παίρνεις κομπλιμέντα στο γυμναστήριο και ποστάρεις ρεκόρ στο Instagram. Σίγουρα λίγη ανθρώπινη αυξητική ορμόνη δεν θα μπορούσε να βλάψει; Εντάξει, οι δουλειές είναι τώρα σε υψηλά επίπεδα- οι οπαδοί σας έρχονται και σας ρωτούν για τις επαναλήψεις και τα σετ. Έχετε βάλει τον εαυτό σας σε μια θέση από την οποία είναι δύσκολο να βγείτε. Τι κάνετε τώρα; Να πεις στο κοινό σου ότι παίρνεις στεροειδή;»

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Αν το κάνατε, θα ανήκατε σε μια πολύ μικρή μειοψηφία. Υπάρχουν – κατά μια συντηρητική εκτίμηση – δεκάδες χιλιάδες influencers του fitness παγκοσμίως, και μόνο λίγοι έχουν παραδεχτεί ανοιχτά ότι χρησιμοποιούν στεροειδή, ακόμη και μεταξύ εκείνων που δημοσιεύουν τα πιο εξωφρενικά αποτελέσματα. Ο Larry Wheels, ένας influencer και powerlifter, μίλησε για τις μυϊκές κράμπες, την κατάθλιψη, τον λήθαργο, την απώλεια όρεξης και τη χαμηλή λίμπιντο που υπέστη από τη χρήση στεροειδών σε ένα βίντεο του 2018. Στη συνέχεια ανακοίνωσε ότι δεν τα έπαιρνε πλέον το 2022, ενώ ακολούθησε υποτροπή το 2024. Ο Sam Sulek, ένας από τους σημερινούς βασιλιάδες της γυμναστικής στο YouTube χάρη στο συνδυασμό των φλύαρων βίντεο και των απίστευτων σωματικών διαστάσεων, δεν έχει δώσει περισσότερες λεπτομέρειες, αλλά σε ένα βίντεο πέρυσι είπε στους θαυμαστές του ότι δεν θα μπορέσει να φτάσει το βάρος-στόχο των 300 λιβρών «φυσικά». Ο Rich Piana, διάσημος για την εφεύρεση μιας προπόνησης για τα χέρια που διαρκεί οκτώ ώρες, ήταν ανοιχτός για τη χρήση στεροειδών για μεγάλο μέρος της καριέρας του, συζητώντας για τον δικό του «κύκλο» και δίνοντας συμβουλές για άλλους χρήστες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πέθανε το 2017, σε ηλικία 46 ετών και με καρδιά που ζύγιζε διπλάσια από το φυσιολογικό για έναν ενήλικα άνδρα.

Όμως, οι περισσότεροι άλλοι influencers συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι είναι «φυσικοί» ή απλώς αποφεύγουν εντελώς το θέμα. Λίγοι μάλιστα κάνουν και τεστ για να «αποδείξουν» ότι είναι καθαροί, αγνοώντας το γεγονός ότι τα τεστ είναι εύκολο να εξαπατηθούν: τα περισσότερα στεροειδή δεν ανιχνεύονται αφού κάποιος που κάνει χρήση, κάνει κύκλο διακοπής τους για ένα μήνα περίπου, ενώ οι επιδράσεις τους μπορούν να παραμείνουν στον οργανισμό για πάντα.

«Στον πρώτο μου κύκλο τεστοστερόνης στις αρχές της δεκαετίας του ’20, ανέβηκα στην «ιεραρχία» της φυσικής κατάστασης σε 12 εβδομάδες», λέει ο Smith. «Δεν χρησιμοποίησα στεροειδή για να ωφελήσω την επιχείρησή μου, αλλά καταλαβαίνω απόλυτα γιατί το κάνουν οι άνθρωποι. Ακούγεται άσχημο να το λέω, αλλά αν θέλεις ποτέ να ζήσεις από το fitness, είσαι σχεδόν ηλίθιος που προσπαθείς ακόμα και να το κάνεις με φυσικό τρόπο».

Η κοινωνική επιρροή της «βιτρίνας»

Εν τω μεταξύ, δεν είναι μόνο οι influencers που μεγαλώνουν και μπορεί να παραποιούν τον τρόπο με τον οποίο επιτυγχάνουν τα απίστευτα αποτελέσματά τους. Τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, η Janelle Rohner συμφώνησε να επιστρέψει τα χρήματα στους οπαδούς που αγόρασαν το μάθημά της για τα μακροδιατροφικά κριτήρια, αφού παραδέχτηκε ότι χρησιμοποίησε φάρμακα GLP-1 για την απώλεια βάρους. «Θα μπορούσα να το είχα κρατήσει μυστικό», δήλωσε σε ένα βίντεο στο TikTok που δημοσιεύτηκε μετά τις επακόλουθες αντιδράσεις. «Θα μπορούσα να συνεχίσω για χρόνια και να μην το πω, αλλά δεν θέλω να το κάνω αυτό. Δεν θέλω να είμαι αυτό το άτομο».

Σύμφωνα με τον Guardian, στα χρόνια από τότε που το Wegovy και παρόμοια φάρμακα έχουν εγκριθεί για την απώλεια βάρους, πολλοί influencers έχουν υποστεί σχεδόν θαυματουργές μεταμορφώσεις, οι περισσότεροι από αυτούς επικαλούμενοι την καθαρή διατροφή, ενώ είναι πιθανό να κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Ταυτόχρονα, ορισμένοι influencers ακολουθούν μια πολύ πιο επικίνδυνη οδό από τα χάπια ή τα χημικά – κάνουν ενέσεις με synthol, ένα λάδι που χρησιμοποιείται για να διογκώσουν τους μύες τους.

Πόσο όλο αυτό είναι πρόβλημα αν εσείς, προσωπικά, δεν επηρεάζεστε; Η απάντηση, σε κοινωνικό επίπεδο, μπορεί να είναι: αρκετά. Σε μια έρευνα του 2022 από την κοινωνική επιχείρηση Better, το 23% των ανδρών και το 42% των γυναικών ανέφεραν ότι «σπάνια» ή «ποτέ» δεν αισθάνονται αυτοπεποίθηση για το σώμα τους. Σε μια μικρής κλίμακας μελέτη του 2024, οι συμμετέχοντες που ήταν ενεργοί χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, κάνοντας συχνά like και σχολιάζοντας περιεχόμενο, ήταν λιγότερο ικανοποιημένοι με το σώμα τους και είχαν αυξημένο επίπεδο αρνητικών συναισθημάτων για την εμφάνισή τους. Για όποιον παίρνει τους influencers σοβαρά, η προπόνηση μπορεί να μοιάζει αποκαρδιωτική και απελπιστική, ακόμη και αν γυμνάζεστε πολλές φορές την ημέρα και τρώτε τέλεια, μπορεί να είναι αδύνατο να φτάσετε στα ίδια επίπεδα μυών χωρίς λίπος με αυτά που θα σας δείξει το Instagram feed σας.

«Είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει μια έξαρση σε αυτά τα πράγματα», λέει ο Dan Roberts, προσωπικός γυμναστής που εργάζεται με ηθοποιούς και αστέρες του Broadway. «Χρειάζεται χρόνος για να χτίσεις μυς, οπότε όταν ξαφνικά χτίζεις πολλούς, αυτό δεν είναι δυνατό χωρίς επιπλέον τεστοστερόνη στον οργανισμό σου, ή αυξητική ορμόνη, ή κάτι τέτοιο. Επίσης, μερικές φορές τα σημάδια είναι απλά πολύ εμφανή … όταν ο λαιμός κάποιου παχαίνει ξαφνικά …».

Η αντίσταση

Εν τω μεταξύ, ορισμένοι λάτρεις της γυμναστικής αντιστέκονται. Στην κοινότητα «natty or juice» του Reddit, τα μέλη συζητούν για το αν η σωματική διάπλαση των διασημοτήτων και των influencers είναι εφικτή με φυσικό τρόπο ή αν τα αποτελέσματά τους δείχνουν σημάδια κατάχρησης ουσιών: ένα φουσκωμένο στομάχι (μερικές φορές γνωστό ως «roid gut») μπορεί να είναι σημάδι περίσσειας αυξητικής ορμόνης, ενώ η γυναικομαστία (αύξηση του ιστού των μαστών στους άνδρες) συνήθως προκαλείται από ανισορροπία στα επίπεδα των ορμονών. Στο YouTube, bodybuilders και προπονητές όπως ο Greg Doucette, ο Dr Mike Israetel και ο Derek Munro εξηγούν τι πραγματικά συμβαίνει σε ένα σοβαρό πρόγραμμα στεροειδών, καθώς και τις καταστροφικές πιθανές παρενέργειες.

Ποια είναι λοιπόν η λύση; Μια καλή αρχή θα ήταν οι πιο προβεβλημένοι influencers και διασημότητες να είναι ειλικρινείς σχετικά με το τι χρησιμοποιούν και τους κινδύνους που αποδέχονται για να το κάνουν.

Θα μπορούσαμε επίσης να επαναπροσδιορίσουμε τι επιδιώκουμε να κερδίσουμε από την άσκηση, από μια αξιοζήλευτη σωματική διάπλαση σε μια καλύτερη ποιότητα ζωής. «Όταν πρόκειται για την υγεία μας, υπάρχουν τόσα πολλά αποδεδειγμένα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να ζήσουμε περισσότερο, να είμαστε πιο ευτυχισμένοι, πιο γυμνασμένοι, πιο δυνατοί», λέει ο Roberts. «Οι καλές πληροφορίες είναι εκεί έξω – απλά πρέπει να τις αναζητήσουμε μέσα από όλο το ‘θόρυβο’ και τις ανοησίες».

Προς το τέλος του 2025 το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό θα πάρει στα χέρια του την πρώτη φρεγάτα Belh@rra.

Την «Κίμων», από την οποία έχει λάβει το όνομά της όλη η κλάση των ίδιων φρεγατών, που θα παραλάβει ο ελληνικός στόλος από το γαλλικό ναυπηγείο.

Από τον Νοέμβριο του 2024 βρίσκεται στο Λοριάν ομάδα 40 στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού εκπαιδευόμενο στα υπερσύγχρονα συστήματα των φρεγατών που θα βάλουν ολοκληρωτικά τον ελληνικό στόλο στον 21ο αιώνα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Λόγω καθυστερήσεων στο πρώτο πλοίο της κλάσης που θα παραλάβει το γαλλικό πολεμικό ναυτικό, η παράδοση της «Κίμων» στην Ελλάδα θα γίνει, αντί για μέσα στο καλοκαίρι του 2025, στα τέλη του χρόνου, δίνοντας την ευκαιρία στην ελληνική πλευρά να «πιέσουν» τη γαλλική πλευρά να «φορτώσουν» δύο επιπλέον κάθετους εκτοξευτές πυραύλων ανεβάζοντας το σύνολό τους σε τέσσερις, ενώ θα τοποθετηθεί και το σύστημα εγγύς αεράμυνας RAM.

Σύμφωνα με πηγές προσκείμενες στη γαλλική κατασκευάστρια εταιρεία, η «Κίμων» βρίσκεται στα τελικά στάδια εργασιών και δοκιμών.

Η έναρξη των θαλάσσιων δοκιμών για την ελληνική φρεγάτα αναμένεται να ξεκινήσει εντός του Ιουνίου 2025, μετά την εξαγωγή των βασικών συμπερασμάτων από την ολοκλήρωση των θαλάσσιων δοκιμών της πρώτης γαλλικής φρεγάτας που αποτελεί και το πρώτο πλοίο της κλάσης FDI.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ως προς τη δεύτερη φρεγάτα, τη «Νέαρχος», έχει βγει το πλήρωμα που θα την αναλάβει και από τις αρχές Απριλίου ακολουθεί το πρώτο σχολείο εκπαίδευσης στα συστήματα της φρεγάτας που θα υπηρετήσουν.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Η φρεγάτα καθελκύστηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2024 παρουσία του ΥΠΕΘΑ και άλλων μελών της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας.

Το PSIM (πύργος με ραντάρ και άλλα ηλεκτρονικά συστήματα) εγκαταστάθηκε μετά την καθέλκυση του πλοίου.

Οι εργασίες συνεχίζονται κανονικά, ενώ έχει μεταφερθεί στην περιοχή δοκιμών εν όρμω για μια δοκιμαστική περίοδο 5 μηνών.

Η συναρμολόγηση και διάθεση σε λειτουργία του Κέντρου Δεδομένων, του Συστήματος Διαχείρισης Μάχης και του Πολλαπλών Λειτουργιών Ραντάρ έχουν ήδη υλοποιηθεί.

Το πλοίο πρόκειται να μετακινηθεί σε νέα αποβάθρα λόγω της επικείμενης καθέλκυσης της τρίτης ελληνικής φρεγάτας, της «Φορμίων» που θα πάρει τη θέση της.

H φρεγάτα «Φορμίων» πρόκειται να εξέλθει της ναυπηγικής δεξαμενής και να πραγματοποιηθεί η καθέλκυσή της τέλος Μαΐου-αρχές Ιουνίου 2025. Το PSIM της βρίσκεται επίσης σε φάση κατασκευής για να τοποθετηθεί μετά την καθέλκυσή της.

Μετά από τρεις διακεκριμένες παραγωγές στο Luzerner Theater, η Αγγελική Παπούλια και ο Χρήστος Πασσαλής επιστρέφουν δυναμικά στην καρδιά της ευρωπαϊκής θεατρικής σκηνής.

Αυτή τη φορά, ως προσκεκλημένοι του Schauspielhaus Zürich, του ιστορικού θεάτρου της Ζυρίχης, παρουσιάζουν μια ριζοσπαστική θεατρική ανάγνωση της Εκάβης του Ευριπίδη, με ηθοποιούς από το ensemble του θεάτρου.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Οι νέοι καλλιτεχνικοί διευθυντές του Schauspielhaus Zürich, Pınar Karabulut και Rafael Sanchez παρουσίασαν πρόσφατα τα σχέδιά τους για την πρώτη τους σεζόν:

«Το θέατρο του 21ου αιώνα είναι τόσο διαφορετικό όσο ο κόσμος στον οποίο ζούμε σήμερα. Εδώ στη Ζυρίχη, θέλουμε να προσφέρουμε ιστορίες και αισθητική που γοητεύουν με διαφορετικούς τρόπους και που αξίζει να εξερευνήσουμε μαζί. Σε έναν κόσμο που γίνεται όλο και πιο αποκαρδιωτικός, χρειαζόμαστε το θέατρο ως μέσο γοητείας. Η σκηνή είναι ο τόπος όπου δημιουργούνται εντελώς νέες δυνατότητες και ολόκληροι νέοι κόσμοι».

Το νέο πρόγραμμα του θεάτρου ανοίγει σε νέες διεθνείς συνεργασίες με κοινό γνώμονα την προσέγγιση του θέατρου ως τόπο συνάντησης των ανθρώπων και πεδίο σύγκρουσης και διαπραγμάτευσης με τις προκλήσεις της εποχής.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Για το ντεμπούτο τους στο Schauspielhaus Zürich, η Αγγελική Παπούλια και ο Χρήστος Πασσαλής επικεντρώνονται στην Εκάβη του Ευριπίδη, ένα έργο τόσο ανελέητο που αντικατοπτρίζει την αναλγησία της ευρωπαϊκής μας ταυτότητας και τόσο παράφρον ώστε να συνομιλεί  με την παραφροσύνη της εποχής μας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Με τη σκηνογραφική υπογραφή του πολυβραβευμένου Márton Ágh, τα κοστούμια της Katrin Wolferman, την πρωτότυπη μουσική και ηχητικό σχεδιασμό του Nicolas Fehr και τη χορογραφική επιμέλεια της Χαράς Κότσαλη.

Εκάβη – Η τραγωδία

Η Τροία βρίσκεται πια σε ερείπια και στάχτες. Μετά από δέκα χρόνια, ο πόλεμος έχει πια τελειώσει. Όμως για τις γυναίκες των ηττημένων, ο εφιάλτης συνεχίζεται: ξεριζωμένες από την πατρίδα τους, θρηνώντας τους νεκρούς, αναγκάζονται να υπηρετήσουν τους Έλληνες ως λάφυρα πολέμου. Ανάμεσά τους και η Εκάβη – άλλοτε περήφανη βασίλισσα, τώρα  στο έλεος των κατακτητών της.

Όταν της ζητούν τη θυσία της κόρης της για να τιμήσουν τον νεκρό Αχιλλέα, ούτε οι ικεσίες ούτε η διπλωματία μπορούν να τη σώσουν. Η Πολυξένη πρέπει να πεθάνει. Κι ενώ η θυσία μόλις έχει τελεστεί, μια νέα φρίκη αποκαλύπτεται: το σώμα του Πολύδωρου, του μοναδικού γιου της που θεωρούσε ασφαλή, βρίσκεται δολοφονημένο από απληστία. Τα όρια του ανεκτού έχουν πλέον ξεπεραστεί. Η Εκάβη ζητά εκδίκηση, με κάθε κόστος. Μέσα από μια μεταμόρφωση που γεννιέται από τον πόνο, ανακτά τη δύναμή της.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); }); Η παράσταση των Παπούλια- Πασσαλή

Πες τους ότι είμαι μια γυναίκα που δεν ξέρει πια τι είναι.

Ένα τεράστιο δέντρο κατεβαίνει από τον ουρανό.

Η σκηνή είναι άδεια.

Μόνο ένα σκυλί που γαβγίζει ασταμάτητα.

Η ψυχή μου είναι πλήρης τώρα.

Η Εκάβη είναι ένας λαβύρινθος γεμάτος επαναλήψεις και αδιέξοδα. Ήρωες και θεατές χάνονται μέσα εκεί όπου το πραγματικό και το ονειρικό, το ντοκυμαντέρ και η μυθοπλασία μπλέκονται, όπου η γλώσσα χρησιμοποιείται ως όπλο εξαπάτησης και εξόντωσης. Μπροστά μας ανοίγεται ένα εφιαλτικό πεδίο μάχης όπου ο παραλογισμός του πολέμου και η μανία φτάνουν στο όριο του ανεκτού για ήρωες και θεατές.

Η Εκάβη είναι αιχμάλωτη. Η βία που ασκείται στην οικογένεια, την πόλη και τους ανθρώπους της την μεταμορφώνει, από οικεία γίνεται αγνώριστη. Θα ανακτήσει τη δύναμή της αργά και αόρατα, σαν μια διαβρωτική πολιτική δύναμη, σαν μια δύναμη εκδίκησης που θα διακόψει τη γιορτή των Νικητών.  Με μια ανατρεπτική γυναικεία αφήγηση που αρνείται να ξεχάσει τους νεκρούς και το δίκαιο μέχρι την τελική της νίκη: την μεταμόρφωσή της σε σκυλί και την έξοδό της από το ανθρώπινο είδος.

Η παράσταση κάνει πρεμιέρα στις 12 Δεκεμβρίου 2025 και εντάσσεται στο εναλλασσόμενο ρεπερτόριο του Schauspielhaus Zürich για τη θεατρική σεζόν 2025–2026.

Τα ζέπελιν πριν πολλά χρόνια υπήρξαν αρκετά μεγαλόπνοα σαν επιχειρηματικές κινήσεις, μέχρι που το 1937 το Χίντενμπουργκ συνετρίβη και κάηκε, «θάβοντας» το μέλλον της βιομηχανίας αερόπλοιων.

Τώρα, λίγες νεοσύστατες επιχειρήσεις θέλουν να «αναστήσουν» το ζέπελιν ως εναλλακτική λύση για ορισμένες πτήσεις φορτίων και επιβατών.

Τα νέα ζέπελιν

Τα νέα ζέπελιν θα είναι πολύ πιο ασφαλή, λένε οι εμπλεκόμενες εταιρείες, χάρη στα υλικά, την τεχνολογία και τις μετεωρολογικές προβλέψεις που οι αεροπόροι της δεκαετίας του 1930 δεν διέθεταν. Οι υποστηρικτές υποστηρίζουν ότι τα σύγχρονα αερόπλοια θα μπορούσαν να προσφέρουν έναν χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και φθηνό τρόπο μεταφοράς.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ενώ τα αεροπλάνα καίνε χιλιάδες γαλόνια κηροζίνης ανά ώρα για να παραμείνουν στον αέρα, τα υπό ανάπτυξη ζέπελιν χρειάζονται μερικές δεκάδες γαλόνια καυσίμου ντίζελ ανά ώρα, σε συνδυασμό με την ενέργεια των μπαταριών, μειώνοντας τις βλαβερές εκπομπές έως και 90%, υποστηρίζουν οι εταιρείες, σύμφωνα με δημοσίευμα της Washington Post.

Επειδή αυτά τα σκάφη χρησιμοποιούν πολύ λιγότερα καύσιμα, η βασική ιδέα είναι ότι αυτό θα μπορούσε να σημαίνει χαμηλότερο κόστος για τους ναυλωτές.

Η αναβίωση του ζέπελιν αντιμετωπίζει όμως και σκεπτικισμό. Μεταξύ αυτών που προβληματίζονται από τη νέα μόδα είναι ο Τζον Τζ. Γκεόγκεγκαν, συγγραφέας του βιβλίου «When Giants Ruled the Sky», μιας ιστορίας της βιομηχανίας αερόπλοιων.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Οι εταιρείες προσπάθησαν -και απέτυχαν- να επαναφέρουν τα αερόπλοια κάθε μία ή δύο δεκαετίες μετά το Χίντενμπουργκ, είπε. Κάθε φορά, το όνειρο προσέκρουε σε μια σκληρή οικονομική πραγματικότητα: Δεν αποτελούσε προσοδοφόρο τομέα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

«Η επόμενη γενιά αερόπλοιων είναι αρκετά αποτελεσματική στη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα», δήλωσε ο Γκεόγκεγκαν. «Το ερώτημα είναι αν η αγορά θα υποστηρίξει αρκετά από αυτά ώστε να συμβάλουν σημαντικά στη μείωση της κλιματικής αλλαγής».

Κατασκευές που «κοιτάνε» στο μέλλον

Τα νέα ζέπελιν βρίσκονται ακόμη στην αρχή της ανάπτυξής τους – κανένα δεν έχει ακόμη πιστοποιηθεί για να πετάξει. Αλλά η LTA Research, μια νεοφυής επιχείρηση που υποστηρίζεται από τον συνιδρυτή της Google Σεργκέι Μπριν, έχει αρχίσει να δοκιμάζει ένα αερόπλοιο που μοιάζει με ζέπελιν, προσαρμόζοντας ένα ιστορικό υπόστεγο της Καλιφόρνιας που είχε κατασκευαστεί για κατασκοπευτικά αερόπλοια του Πολεμικού Ναυτικού ως χώρο κατασκευής και αποθήκευσης.

Η εταιρεία Hybrid Air Vehicles (HAV) κατασκευάζει ένα εργοστάσιο στη Βρετανία, το οποίο, όπως λέει, θα κατασκευάζει 24 αερόπλοια ετησίως έως το 2030 για τη μεταφορά εμπορευμάτων και τουριστών. Η γαλλική κυβέρνηση έχει στηρίξει μια άλλη νεοφυή επιχείρηση, την Flying Whales, η οποία σχεδιάζει να κατασκευάσει ένα εργοστάσιο αερόπλοιων στο Κεμπέκ το 2027 και να ξεκινήσει εμπορικές δραστηριότητες έως το 2029.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Αυτά τα σύγχρονα σκάφη έχουν σχεδιαστεί για να είναι πιο ανθεκτικά από τα ζέπελιν του παρελθόντος. Το αλουμίνιο, ο χαλκός και τα ξύλινα πλαίσια έχουν δώσει τη θέση τους σε ανθρακονήματα και τιτάνιο. Τα ακατέργαστα όργανα και οι τιμονιέρες που θυμίζουν ιστιοφόρα πλοία έχουν αντικατασταθεί από ηλεκτρονικούς ελέγχους και αισθητήρες που θα επιτρέψουν ακριβείς ελιγμούς.

«Αν μπείτε στο αερόπλοιο, θα μοιάζει με εμπορικό αεροσκάφος … σαν να βρίσκεστε σε Boeing ή Airbus», δήλωσε ο Μπρετ Κρόζιερ, διευθύνων σύμβουλος της LTA Research.

Τα συγκεκριμένα σχέδια ποικίλλουν. Η LTA Research και η Flying Whales ακολουθούν το παράδειγμα των παλαιών ζέπελιν, χρησιμοποιώντας ανθεκτικούς δακτυλίους για να συγκρατήσουν το σχήμα των μακρών, ελαφρύτερων από τον αέρα μπαλονιών τους. Το υβριδικό αερόπλοιο της HAV είναι σαν ένα μείγμα μεταξύ ενός αερόστατου (το οποίο εξ ορισμού δεν έχει άκαμπτη δομή) και ενός αεροπλάνου. Το μπαλόνι του είναι ελαφρώς βαρύτερο από τον αέρα, αλλά το σχήμα του συμβάλλει στη δημιουργία ανύψωσης καθώς κινείται προς τα εμπρός, η οποία το ωθεί στον ουρανό.

Ένα πράγμα που έχουν όλοι κοινό είναι το τεράστιο μέγεθός τους. Τα αερόστατα των αερόπλοιων πρέπει να είναι τεράστια για να σηκώσουν τις βάσεις τους από το έδαφος. «Δεν υπάρχει μικρό αερόπλοιο, τελεία και παύλα», δήλωσε ο Μπάρι Πρέντις, καθηγητής διαχείρισης εφοδιαστικής αλυσίδας στο Πανεπιστήμιο της Μανιτόμπα.

Οι μηχανικοί, όπως είναι λογικό, έχουν σκεφτεί πολύ τον κίνδυνο πυρκαγιάς. Τα σύγχρονα πρωτότυπα ζέπελιν έχουν σχεδιαστεί για να επιπλέουν χρησιμοποιώντας μη εύφλεκτο ήλιο αντί για υδρογόνο, γεγονός που μειώνει τον κίνδυνο πυρκαγιάς αλλά προκαλεί άλλες προκλήσεις. Το ήλιο είναι ένας σπάνιος, μη ανανεώσιμος πόρος που αντιμετωπίζει τακτικές ελλείψεις και αυξήσεις τιμών. Οι εταιρείες συλλέγουν ήλιο ως παραπροϊόν της εξόρυξης φυσικού αερίου, αλλά – σε αντίθεση με το υδρογόνο – δεν μπορούν να το κατασκευάσουν. Ο μόνος τρόπος για να παραχθεί ήλιο είναι στο κέντρο ενός άστρου ή μέσω της αργής διάσπασης ραδιενεργών στοιχείων όπως το ουράνιο.

Και από επιχειρηματικής απόψεως;

Σε τελική ανάλυση, η τύχη των αερόπλοιων εξαρτάται από την εξεύρεση μιας θέσης στις αγορές μεταφορών και μεταφορών, τονίζει η Washington Post.

«Έχω επιβιβαστεί σε αερόπλοιο και είναι μια τεράστια εμπειρία. Είναι χαριτωμένο. Είναι ποιητικό», δήλωσε ο Γκεόγκεγκαν. «Αλλά οι εμπορικές αγορές είναι πολύ σκληρές και δεν τους αρέσει η ποίηση και η χάρη. Θέλουν απόδοση της επένδυσης».

Τα στελέχη των εταιρειών αερόπλοιων λένε ότι μπορούν να «χτυπήσουν» ένα κομμάτι των μεταφορών και των ταξιδιών που δεν καλύπτεται από αεροπλάνα ή φορτηγά. «Μπορείς είτε να στείλεις πράγματα ακριβά και γρήγορα, είτε φτηνά και αργά», δήλωσε η Νταϊάνα Λιτλ, συνιδρύτρια της νεοσύστατης εταιρείας αερόπλοιων Anumá Aerospace. «Αυτή είναι η μέση οδός που δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή».

Σύμφωνα με τα τελευταία σχέδια, τα νέα αερόπλοια θα τείνουν να φτάνουν σε μέγιστη ταχύτητα που θα ξεπερνά τα φορτηγά που κινούνται με αργούς ρυθμούς κατά μήκος των διαπολιτειακών οδών στην κίνηση. Θα είναι όμως πολύ πιο αργά από τα εμπορικά αεροσκάφη.

Ορισμένες αεροπορικές μεταφορές και τουριστικές πτήσεις δεν χρειάζεται να κινούνται με ταχύτητα τζετ, υποστηρίζουν οι υποστηρικτές των αερόπλοιων.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι εμπορικές πτήσεις θερμαίνουν τον πλανήτη όσο περίπου 22 εκατομμύρια αυτοκίνητα και οι εκπομπές τους στο φαινόμενο του θερμοκηπίου αυξάνονται, σύμφωνα με μια έκθεση του 2024 της περιβαλλοντικής μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Stand.earth.

«Δεν χρειαζόμαστε αεροσκάφη μεταφοράς εμπορευμάτων. Υπάρχουν πολύ λίγες εμπορικές συναλλαγές που πρέπει να γίνονται τόσο γρήγορα», δήλωσε ο Πρέντις. Επεσήμανε ότι οι αεροπορικές εταιρείες συχνά μετατρέπουν τα παλαιότερα και λιγότερο αποδοτικά επιβατικά αεροπλάνα σε αεροσκάφη μεταφοράς εμπορευμάτων. «Είναι η πιο ρυπογόνος μορφή αεροπορικών μεταφορών και αυτό πρέπει να αντικαταστήσουν τα αερόπλοια».

Ως τρόπος μεταφοράς εμπορευμάτων, τα αερόπλοια μπορεί να είναι πιο ελκυστικά για αερομεταφορές που μπορούν να περιμένουν μερικές ημέρες για την παράδοση, για ογκώδη φορτία που δεν χωράνε σε αεροπλάνα και για παραδόσεις σε μέρη χωρίς διαδρόμους ή δρόμους. Η γαλλική κυβέρνηση επένδυσε αρχικά στην Flying Whales επειδή ενδιαφερόταν για τη μεταφορά ξυλείας από απομακρυσμένα δάση. Όμως οι υπεύθυνοι της εταιρείας λένε ότι τα σκάφη της θα μπορούσαν επίσης να μεταφέρουν ογκώδεις πτερύγια ανεμογεννητριών ή πυλώνες για γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας σε μέρη που δεν μπορούν εύκολα να φτάσουν αεροπλάνα ή φορτηγά, ή να μεταφέρουν βοήθεια σε περιοχές καταστροφών όπου οι υποδομές έχουν παύσει να υπάρχουν.

Όσον αφορά τις επιβατικές πτήσεις, οι μεγαλύτερες δυνατότητες μπορεί να είναι για τα τουριστικά ταξίδια, όπου η καινοτομία ενός αερόπλοιου είναι μέρος της εμπειρίας, λένε οι ειδικοί. Η HAV έχει συνάψει συμφωνίες για την πώληση των αερόπλοιων της σε τουριστικούς φορείς που σκοπεύουν να πουλήσουν θέσεις στο αεροσκάφος ως έναν πολυτελή και γραφικό τρόπο για κρουαζιέρα μεταξύ νησιών της Μεσογείου, διάσχιση των ορεινών όγκων της Σκωτίας ή πτήση πάνω από την Αρκτική.

Παρόλο που τα αερόπλοια δεν χρειάζονται πολλές υποδομές στον προορισμό τους, χρειάζονται μεγάλες ελεύθερες θέσεις ή στύλους πρόσδεσης για να μπορούν να φορτώνουν και να ξεφορτώνουν. Πρέπει επίσης να λειτουργούν σε ακτίνα περίπου 500 μιλίων από τα ογκώδη, εξειδικευμένα υπόστεγά τους.

Επιδείνωση του καιρού αναμένεται τις επόμενες ώρες καθώς η κακοκαιρία ΙNES, όπως την ονόμασε η Μετεωρολογική Υπηρεσία της Ιταλίας, θα επηρεάσει τη χώρα μας μέχρι και τις πρωινές ώρες του Σαββάτου. Το καιρικό σύστημα θα κινηθεί βορειοανατολικά από τις ακτές της Τυνησίας, πλήττοντας αρκετές περιοχές της ελληνικής επικράτειας.

Συγκεκριμένα, προβλέπεται από το βράδυ της Πέμπτης (15-5-2025) μέχρι και τις πρωινές ώρες του Σαββάτου (17-5-2025), να φέρει κατά τόπους ισχυρές βροχές και καταιγίδες στη δυτική, την κεντρική και τη βόρεια Ελλάδα καθώς και με πολύ ενισχυμένους ανέμους στην ανατολική και τη νότια χώρα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Σύμφωνα με τα προγνωστικά στοιχεία του meteo.gr / Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, την Παρασκευή (16/05) αναμένονται βροχές (με κατά τόπους λασποβροχές), τοπικά θυελλώδεις νοτιοανατολικοί άνεμοι στο Αιγαίο και πολύ αυξημένες συγκεντρώσεις Αφρικανικής σκόνης στα νότια.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Πιο αναλυτικά:

Βροχές θα εκδηλωθούν κυρίως στα δυτικά, κεντρικά και βόρεια τμήματα της χώρας, οι οποίες στα βορειοδυτικά θα συνοδεύονται από καταιγίδες. Παράλληλα, θα εκδηλωθεί μεταφορά σημαντικών ποσοτήτων Αφρικανικής σκόνης, κυρίως στα νότια.

Οι άνεμοι στο Νότιο και Ανατολικό Αιγαίο θα πνέουν από νοτιοανατολικές διευθύνσεις με μέση ένταση 7 και τοπικά 8 μποφόρ. Στο Ιόνιο, μέχρι το μεσημέρι, θα πνέουν ανατολικοί έως νοτιοανατολικοί άνεμοι μέσων εντάσεων 5-6 μποφόρ και τοπικά στα νότια τμήματα 7 μποφόρ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Οι εκτιμώμενες μέγιστες ριπές ανέμου (σε km/h) τις πρωινές και τις μεσημεριανές/απογευματινές ώρες της Παρασκευής 16/05 θα ξεπεράσουν τοπικά τα 90 km/h.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); Σύμφωνα με το έκτακτο δελτίο πρόγνωσης της ΕΜΥ προβλέπονται: Α. Ισχυρές βροχές και καταιγίδεςgoogletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

1. τη νύχτα Πέμπτης (15-05-25) προς Παρασκευή (16-05-25) στην περιοχή Κεφαλονιάς, Ζακύνθου, Ιθάκης, τη βορειοδυτική Πελοπόννησο, τη δυτική και κεντρική Στερεά και τη Θεσσαλία

2. την Παρασκευή (16-05-25) από τις προμεσημβρινές ώρες μέχρι το βράδυ στο βόρειο Ιόνιο (περιοχή Κέρκυρας, Διαποντίων νήσων, Παξών, Λευκάδας), την Ήπειρο, τη δυτική Στερεά και τη δυτική και την κεντρική Μακεδονία

3. από το απόγευμα της Παρασκευής (16-05-25) και έως και το πρωί του Σαββάτου (17-05-25) στην ανατολική Μακεδονία, τη Θράκη και στο βορειοανατολικό Αιγαίο (περιοχή Λήμνου).

Β. Τοπικά θυελλώδεις νοτιοανατολικοί άνεμοι (8 με ριπές 9 μποφόρ) την Παρασκευή (16-05-25) στο Αιγαίο και την Κρήτη και μέχρι το μεσημέρι στο νότιο Ιόνιο και τη νότια Πελοπόννησο.

Γ. Οι μετεωρολογικές συνθήκες ευνοούν τη μεταφορά αφρικανικής σκόνης στη νότια χώρα (κυρίως σε Κρήτη, Κυκλάδες, Δωδεκάνησα και νότια Πελοπόννησο).

Ετοιμαστείτε για το απόλυτο φεστιβάλ μουσικής και μπίρας! Το Beer Music Fest 2025 έρχεται πιο δυνατό από ποτέ και υπόσχεται ένα εκρηκτικό τριήμερο γεμάτο μουσική και άφθονη μπίρα.

Ξέχνα τα πάντα και έλα στις 30, 31 Μαΐου και 1 Ιουνίου στο παλιό Αμαξοστάσιο ΟΣΥ στο Γκάζι, εκεί όπου οι μπίρες ρέουν σαν νερό και η μουσική παίζει στο τέρμα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Φέτος, μιλάμε για μουσική χωρίς όρια, για ένα line-up που ενώνει Hip Hop, Rock και Πανηγύρι, φέρνοντας στη σκηνή τα πιο δυνατά ονόματα και τις πιο ανατρεπτικές μπάντες.

Day 1 – Παρασκευή 30/5: Έναρξη με Hip Hop!

Το Hip Hop έχει την πρωτοκαθεδρία της βραδιάς. Από underground beats μέχρι μελωδικές ερμηνείες, η σκηνή θα πάρει φωτιά με ονόματα που κυριαρχούν στα streaming charts και έχουν αφοσιωμένο κοινό.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Η βραδιά θα ξεκινήσει με τον Mike ή αλλιώς Smok5, έναν από τους πιο ελπιδοφόρους ράπερ της γενιάς του που ήδη μετράει 3 album που έχουν αφήσει το στίγμα τους: «Αλκοόλ και υπερβολές», «Κουλτούρα» και «Τελευταίοι Μοϊκανοί».

Τη σκυτάλη θα πάρει ο Stolen Mic+ Dj Burn One, το παιδί του διπλανού πόρταλ που τo 2022 κυκλοφόρησε το «Τζούς» και το 2024 το «ALTAIR», για να την παραδώσει μετά στον Βέβηλο, έναν γνήσιο εκφραστή της hip hop και low bap κουλτούρας, έναν από τους πιο ταλαντούχους Έλληνες MCs που έγινε γνωστός το ’90 με τους Βαβυλώνα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Και όλα αυτά θα οδηγήσουν στους Headliners της βραδιάς που είναι οι Στίχοιμα, ένα από τα πιο γνωστά στην Ελλάδα hip hop συγκροτήματα, με πολλές συνεργασίες (FF.C, Terror X Crew, Χρήστος Θηβαίος, Ραψωδός Φιλόλογος κ.ά) που κινείται στον χώρο της λεγόμενης εναλλακτικής, underground rap μουσικής σκηνής. Δημιουργήθηκαν στις αρχές του 1999 στην Αθήνα, αποτελούνται από τον Βαλάντη (γνωστό και ως Xplicit ή ως LeBron) και την Μαρίνα και υπόσχονται να βάλουν φωτιά στο Γκάζι!

Day 2 – Σάββατο 31/5: Rock Vibes – Όταν η κιθάρα μιλάει!

Αν λατρεύεις το γνήσιο ροκ, αυτή η μέρα είναι για σένα. Από εναλλακτικά σχήματα μέχρι all-time-classic συγκροτήματα, τα ηχεία θα ταρακουνήσουν το Γκάζι με δυνατές κιθάρες, επικά riffs και φανατικό κοινό.

Tον ρυθμό δίνουν οι Honeybadger, η desert rock μπάντα που έχει διανύσει πολλά μίλια στη Heavy/stoner rock σκηνή από το 2015. Με τρεις κυκλοφορίες: “The Rain” EP, “Pleasure Delayer” και το πιο πρόσφατο single “Diamonds” αλλά και μια σειρά σημαντικών live εμφανίσεων, μας μυούν με τον καλύτερο τρόπο στη ροκ βραδιά του φεστιβάλ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Στη συνέχεια, τη σκηνή καταλαμβάνουν οι The Steams! Οι Steams είναι ένα psych rock κουαρτέτο από την Αθήμα. Με ρίζες στο ροκ των late 60’s-70’s αλλά με βλέμμα στραμμένο σε ένα πολυσυλλεκτικό παρόν, η μπάντα εξερευνά τον ήχο σαν τοπίο, όπου η μεσογειακή μελωδία συναντά το anatolian groove, το folk λυγίζει προς το progressive και οι ρυθμοί διαδέχονται ονειρικές εκρήξεις.

Και όσο ζεσταινόμαστε, η έξαψη μεγαλώνει με τους Χατ Τρικ, το punk rock συγκρότημα, γνωστό για τις εκρηκτικές εμφανίσεις τους και το πλέον – εδώ και 20 χρόνια – φανατικό κοινό!

Τέλος, θα απογειωθούμε με τους πολυαναμενόμενους Naxatras, το ελληνικό psychedelic rock συγκρότημα που συνδυάζει στοιχεία από psychedelic, progressive rock, ηλεκτρονική και ανατολίτικη μουσική και απολαμβάνει πλέον παγκόσμια αναγνώριση για τις live εμφανίσεις του!

Day 3 – Κυριακή 1 Ιουνίου: Γιατί κανένα φεστιβάλ δεν υφίσταται χωρίς γλέντι!

Χορός μέχρι τελικής πτώσεως, παραδοσιακές νότες και ατελείωτο κέφι! Το Beer Music Festival ολοκληρώνει την Τρίτη του μέρα με μια πανηγυρική βραδιά και χορό.

Η βραδιά ξεκινάει με τους Ζευκαλήδες που γνωρίζουν από πανηγύρια και γλέντια καθώς έρχονται από την Ικαρία. Όπως είναι και το όνομά τους, Ζευκαλής είναι ο άνθρωπος που γλεντάει και χορεύει σύμφωνα με τη διάλεκτό τους. Συμμετέχουν στα δρώμενα του νησιού με τη μουσική τους κι έχουν σκοπό την Κυριακή 1η Ιουνίου να αναβιώσουν το Ικαριώτικο γλέντι  στο Γκάζι!

Από την άλλη οι Αλκμάν παίζουν δικά τους τραγούδια («Λάκκα Δωδώνη», το «Γιω Μαργιώ», «Θέλω να μπω στο γλέντι» κ.ά.) με ελληνικούς στίχους. Η μουσική τους συνδυάζει παραδοσιακά στοιχεία και αυτοσχεδιαστικές διαθέσεις πάνω στις φόρμες του ροκ τραγουδιού. Πρόκειται για ένα νεανικό και δυναμικό συγκρότημα που συνεχίζει την παράδοση του δημοτικού τραγουδιού με όχημα την ορμή του ροκ ήχου.

Φυσικά, δεν θα  μπορούσε να λείπει η Banda Entopica! Έχοντας ως βάση τους ήχους της Μακεδονίας, της Θράκης, της Ηπείρου αλλά και όλης της Βαλκανικής Χερσονήσου, η Banda Entopica κινείται σε ρυθμούς χορευτικούς και πολλές φορές εκστατικούς με τραγούδια παραδοσιακά αλλά και πρωτότυπες συνθέσεις. Ενώνει κλαρίνο, τρομπέτα, ακορντεόν και νταούλι σε ένα σύμπλεγμα παραδοσιακής και μοντέρνας βαλκανικής μουσικής με έναν σκοπό: να ξεσηκώσει το πλήθος!

Extra Madness: Διαγωνισμοί & Εκπλήξεις!

Το Beer Music Fest δεν είναι απλά ένα φεστιβάλ – είναι μια εμπειρία. Εκτός από τη μουσική, ετοιμάσου για:

Beer Pong & Τροχός της Μπίρας – Γύρνα τον τροχό, κέρδισε προκλήσεις, δοκίμασε την τύχη σου!

Karaoke Battles – Τολμάς να τραγουδήσεις μπροστά σε κοινό; Απόδειξέ το!

Και BANDS HANGOVER 

Έχεις μπάντα; Έχεις μπίρα; Είσαι έτοιμος για το απόλυτο challenge;

Στείλε ένα βίντεο με τη μπάντα σου να παίζει και μπες στον διαγωνισμό. Τα βίντεο θα ανέβουν στο Instagram, το κοινό θα ψηφίσει, και η μπάντα με τα περισσότερα likes κερδίζει live εμφάνιση στο φεστιβάλ και… άφθονη μπύρα!

Ωράριο:

Παρασκευή 30/05: 17:00 – 23:30

Σάββατο 31/05: 12:00 – 23:30

Κυριακή 01/06: 12:00 – 23:30

Τιμή Εισιτηρίου: 8 ευρώ

• Προπώληση: https://www.ticketmaster.gr/beer-music-fest-2025_sen_2007107.html

Με εξώδικο απαντά ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος (ΠΙΣ) στον υπουργό Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη μετά από ανάρτηση που έκανε στο «X».

Η ανάρτηση του υπουργού Υγείας έγινε το πρωί της Κυριακής 11 Μαΐου και ανέφερε, μεταξύ άλλων πως δέχθηκε «μεγάλο πόλεμο» από τον ΠΙΣ για την πλατφόρμα ηλεκτρονικών ραντεβού με γιατρούς κάθε ειδικότητας ενώ χαρακτήρισε «ντροπή» την πρόθεση να προσφύγουν στο ΣτΕ για να ακυρώσουν την πλατφόρμα.

Σήμερα η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» έχει ως πρωτοσέλιδο της, την πλατφόρμα που φτιάξαμε, για να βρίσκετε εύκολα, δωρεάν ραντεβού, με ιατρό οποιασδήποτε ειδικότητας, εξαιρετικά εύκολα και γρήγορα.

Παρά τις μεγάλες αντιστάσεις των συνδικαλιστών ιατρών (ο ΠΙΣ προσέφυγε ήδη ή θα… pic.twitter.com/Sbn9lZSLtL

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

— Άδωνις Γεωργιάδης (@AdonisGeorgiadi) May 11, 2025

Επιδόθηκε μέσω δικαστικού επιμελητή

Ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος «απασχολήθηκε με το σύστημα των ηλεκτρονικών ραντεβού εκδίδοντας δελτίο τύπου μόνο στις 2 Ιανουαρίου 2025, όταν ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ. αποφάσισε παραμονή της πρωτοχρονιάς να εφαρμοστεί υποχρεωτικά το ηλεκτρονικό σύστημα από 1.1.2025 και σε περίπτωση μη καταγραφής των ραντεβού μέσω της πλατφόρμας, ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ. δεν θα αποζημίωνε την ιατρική επίσκεψη!» αναφέρει μεταξύ άλλων στη εξώδικη διαμαρτυρία που επέδωσε ήδη μέσω δικαστικού επιμελητή στον Άδωνι Γεωργιάδη, ο ΠΙΣ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Διαψεύδει κατηγορηματικά τον υπουργό επισημαίνοντας ότι ουδέποτε προσέφυγε στο ΣτΕ, ουδέποτε αντιτάχθηκε στη δημιουργία της πλατφόρμας και δεν έχει καμία απολύτως ευθύνη για την καθυστέρηση στην εφαρμογή της.

«Να αναγνωρίσει το σφάλμα του»

«Γνωρίζετε άριστα ότι η ανάρτησή σας αναφορικά με τον ΠΙΣ είναι παντελώς ψευδής», υπογραμμίζεται στο εξώδικο και καλεί τον υπουργό «να αναγνωρίσει δημοσίως και με ειλικρίνεια το σφάλμα του, προβαίνοντας με παρρησία και αξιοπρέπεια στην αποκατάσταση της αλήθειας».

Ισχυρό πλήγμα στην Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν κατέφερε η απόφαση δικαστηρίου της ΕΕ για το «Pfizergate», που απεφάνθη ότι η Κομισιόν έκανε λάθος που αρνήθηκε τη δημοσιοποίηση μηνυμάτων τα οποία αντάλλαξε η πρόεδρός της με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Pfizer Αλμπερτ Μπουρλά στο απόγειο της πανδημίας του κορονοϊού, αναδεικνύοντας ξανά ζητήματα θεσμικής διαφάνειας και πολιτικής λογοδοσίας.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλείται να πληρώσει και τα δικαστικά έξοδα.

Πέραν των νομικών προεκτάσεων, πρόκειται για ένα ορόσημο στη διαρκή μάχη υπέρ του δικαιώματος των πολιτών να γνωρίζουν πώς διαμορφώνονται οι αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή τους.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Δημοσιογράφοι είχαν ζητήσει να δουν τα μυστικά μηνύματα που αντάλλαξαν η πρόεδρος της Επιτροπής και ο επικεφαλής της φαρμακευτικής εταιρείας, πριν από τη σύναψη μιας συμφωνίας αξίας πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ για τα εμβόλια μεταξύ Pfizer και ΕΕ.

Η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου αναδεικνύει ένα κρίσιμο κενό στην αντιμετώπιση του αιτήματος από την Επιτροπή, καθώς δεν μπόρεσε να παράσχει πειστικές εξηγήσεις.

Αυτή η έλλειψη σαφήνειας εγείρει ανησυχίες για την επάρκεια των μέτρων διαφάνειας που εφαρμόστηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ειδικά δεδομένου του σημαντικού μεγέθους των συμφωνιών που υπογράφηκαν με την Pfizer και άλλες φαρμακευτικές εταιρείες.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Η απόφαση έχει επίσης ευρύτερες συνέπειες για το πολιτικό τοπίο της ΕΕ, καθώς υπογραμμίζει την αυξανόμενη απαίτηση για μεγαλύτερη διαφάνεια στη διαπραγμάτευση συμφωνιών με υψηλό οικονομικό κόστος.

Ως καθαρή νίκη για τη διαφάνεια (χρησιμοποίησε τον μπασκετικό όρo για το «κάρφωμα») είδε την απόφαση η ολλανδή ευρωβουλευτής Ρακέλ Γκαρθία Χερμίδα-βαν ντερ Βάλε, η οποία μετέχει στις διαπραγματεύσεις για αλλαγές στη νομοθεσία περί πρόσβασης σε έγγραφα, εκ μέρους της φιλελεύθερης ομάδας Renew Europe.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

«Ο κόσμος απλώς θέλει – και έχει δικαίωμα – να γνωρίζει πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις. Είναι θεμελιώδες σε μια δημοκρατία. Ακόμα κι αν αυτές ελήφθησαν μέσω γραπτών μηνυμάτων».

Σε ανακοίνωσή του, το Γενικό Δικαστήριο της ΕΕ δήλωσε πως η Επιτροπή «δεν κατάφερε να εξηγήσει με πειστικό τρόπο γιατί θεώρησε ότι τα μηνύματα που ανταλλάχθηκαν στο πλαίσιο της προμήθειας των εμβολίων COVID-19 δεν περιείχαν σημαντικές πληροφορίες των οποίων η διατήρηση θα έπρεπε να είναι εξασφαλισμένη».

Το βασικό ζήτημα, όπως επισημαίνει το Politico, είναι αν πρέπει τα γραπτά μηνύματα να θεωρούνται έγγραφα και άρα να υπόκεινται σε δημοσιοποίηση στο όνομα της διαφάνειας.

Ενώ ακτιβιστές και πολλοί εξωτερικοί παρατηρητές θεωρούν ότι πρέπει να αντιμετωπίζονται όπως κάθε άλλη μορφή επίσημης επικοινωνίας που σχετίζεται με τη χάραξη πολιτικής, η Επιτροπή υποστήριξε το αντίθετο.

«Η διαφάνεια υπήρξε πάντα υψίστης σημασίας για την Επιτροπή και για την πρόεδρο Φον ντερ Λάιεν» ανέφερε η Επιτροπή μετά την απόφαση. «Θα συνεχίσουμε να τηρούμε αυστηρά το ισχυρό νομικό πλαίσιο που υπάρχει για την εκπλήρωση των υποχρεώσεών μας». Πρόσθεσε ότι θα «αποφασίσει τα επόμενα βήματα».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Η υπόθεση κινήθηκε από τους «New York Times» και την πρώην επικεφαλής του γραφείου τους στις Βρυξέλλες, οι οποίοι προσέφυγαν κατά της απόφασης της Επιτροπής να μη δημοσιοποιήσει τα μηνύματα το 2022. Με τη χθεσινή του απόφαση, το Γενικό Δικαστήριο κάνει δεκτή την προσφυγή των «NY Times» και ακυρώνει την απόφαση της Επιτροπής.

Σύμφωνα με το Δικαστήριο «οι απαντήσεις της Επιτροπής ως προς τα ζητηθέντα γραπτά μηνύματα καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας στηρίζονται είτε σε εικασίες είτε σε μεταβαλλόμενες ή ανακριβείς πληροφορίες».

Η εφημερίδα χαιρέτισε την απόφαση της Τετάρτης, αποκαλώντας τη «νίκη για τη διαφάνεια και τη λογοδοσία στην Ευρωπαϊκή Ενωση».

«Οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν πρέπει να επιτρέπεται να νομοθετούν σε πλήρη αδιαφάνεια, και πρέπει να τεθούν σε εφαρμογή εγγυήσεις» δήλωσε η γαλλίδα ευρωβουλευτής Μανόν Ομπρί, μία εκ των μελών του Ευρωκοινοβουλίου που ζητούν περισσότερη σαφήνεια σχετικά με τις συμβάσεις της εποχής της πανδημίας.

Η Διεθνής Διαφάνεια, εν τω μεταξύ, ανακοίνωσε ότι ελπίζει πως η απόφαση θα αναγκάσει την Επιτροπή να αλλάξει στάση «απέναντι στην ελευθερία της πληροφόρησης».

«Αυτή η απόφαση αφορά περισσότερα από τη διαφάνεια: αφορά την αποκατάσταση της θεσμικής λογοδοσίας που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει σοβαρά στερηθεί» δήλωσε η Σάρι Χιντς, υπεύθυνη τομέα της οργάνωσης.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει πλέον δύο μήνες προθεσμία για να ασκήσει έφεση κατά της απόφασης του Δικαστηρίου.