Τα ΝΕΑ - Τεχνολογία

Με ασφαλιστικά μέτρα προσπαθεί ο κυβερνήτης στην Καλιφόρνια να εμποδίσει την καταστολή των κινητοποιήσεων στο Λος Άντζελες για το μεταναστευτικό από τον στρατό.

Ζητά από το δικαστήριο να εκδώσει εντολή που θα εμποδίσει τον Ντόναλντ Τραμπ και τον υπουργό Άμυνας, Πιτ Χέγκσεθ, να επιβάλουν τον νόμο με τον στρατό.

Ο κυβερνήτης Γκάβιν Νιούσομ και ο γενικός εισαγγελέας στην Καλιφόρνια, Ροντ Μπόντα, στην προσφυγή τους στο δικαστήριο υποστηρίζουν ότι «ο πρόεδρος των ΗΠΑ αναζητά οποιαδήποτε πρόφαση για να τοποθετήσει στρατιωτικές δυνάμεις στους αμερικανικούς δρόμους για να εκφοβίσει και να φιμώσει όσους διαφωνούν μαζί του».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ο Γκάβιν Νιούσομ έχει επίσης κατηγορήσει τον Αμερικανό πρόεδρο ότι έχει «δικτατορικές βλέψεις».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

«Δεν είναι απλώς ανήθικο. Είναι παράνομο και επικίνδυνο», προστίθεται στο κείμενο. Με την αγωγή ζητούν την έκδοση απόφασης άμεσα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ο Ντόναλντ Τραμπ και ο υπουργός Άμυνας Πιτ Χέγκσεθ -τον οποίο η Καλιφόρνια μήνυσε χθες- «σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν παράνομα ομοσπονδιακά στρατεύματα της Εθνοφρουράς και πεζοναύτες για να συνοδεύσουν ομοσπονδιακούς αξιωματικούς επιβολής της μετανάστευσης σε επιδρομές σε όλο το Λος Άντζελες», έγραψε ο γενικός εισαγγελέας της Καλιφόρνια, Ρομπ Μπόντα, στα δικαστικά έγγραφα. Η κατάθεση αναφέρει:

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

«Ο ανταγωνισμός της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, μέσω της παρουσίας στρατιωτών στους δρόμους, έχει ήδη προκαλέσει πραγματική και ανεπανόρθωτη ζημιά στην πόλη του Λος Άντζελες, στους ανθρώπους που ζουν εκεί και στην Πολιτεία της Καλιφόρνια. Πρέπει να σταματήσει αμέσως».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

«Ο Τραμπ συμπεριφέρεται σαν τύραννος»

«Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση στρέφει τώρα τον στρατό εναντίον Αμερικανών πολιτών. Η αποστολή εκπαιδευμένων στρατιωτών στους δρόμους είναι άνευ προηγουμένου και απειλεί τον ίδιο τον πυρήνα της δημοκρατίας μας», δήλωσε από την πλευρά του ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Και πρόσθεσε: «Ο Ντόναλντ Τραμπ συμπεριφέρεται σαν τύραννος, όχι σαν πρόεδρος. Ζητάμε από το δικαστήριο να εμποδίσει αμέσως αυτές τις παράνομες ενέργειες».

Το αίτημα έρχεται μια μέρα αφότου οι Νιούσομ και Μπόντα κατέθεσαν αγωγή αμφισβητώντας ως «παράνομη» την ανάπτυξη 4.000 ανδρών της Εθνοφρουράς στο Λος Άντζελες από τον Ντόναλντ Τραμπ. Η διαταγή του Αμερικανού προέδρου, είπαν, «παραβίασε» την κυριαρχία της πολιτείας της Καλιφόρνια.

Το βράδυ της Δευτέρας, εκατοντάδες στρατιώτες μεταφέρθηκαν στο Λος Άντζελες, παρά τις αντιρρήσεις Δημοκρατικών αξιωματούχων και παρά τις ανησυχίες των τοπικών αρχών επιβολής του νόμου.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Έκκληση της δημάρχου: Σταματήστε τις επιδρομές

Η δήμαρχος του Λος Άντζελες, Κάρεν Μπας, ζήτησε επίσης από τον Αμερικανό πρόεδρο να σταματήσει τις επιδρομές της υπηρεσίας μετανάστευσης (ICE).

Είπε ότι οι αρχές της πόλης έχουν ενημερωθεί ότι οι επιδρομές της ICE θα μπορούσαν να συνεχιστούν για τις επόμενες 30 ημέρες, αν όχι περισσότερο. «Αυτό το αίσθημα εκφοβισμού και τρόμου είναι τόσο περιττό και τόσο διαβρωτικό για την πόλη μας», δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου την Τρίτη. Η δήμαρχος είπε ότι θα τηλεφωνήσει στον Πρόεδρο Τραμπ ζητώντας του να σταματήσει τις επιδρομές.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Επίσης, διέψευσε τον ισχυρισμό του Ντόναλντ Τραμπ το Σάββατο ότι η Εθνοφρουρά βοήθησε στην προστασία της πόλης. Διότι οι στρατιώτες έφτασαν στο Λος Άντζελες ουσιαστικά τη Δευτέρα. Είπε η Μπας ότι οι άνδρες της Εθνοφρουράς είναι «σταθμευμένοι» και προστατεύουν το ομοσπονδιακό κτίριο του Λος Άντζελες.

«Δεν κάνουν έλεγχο πλήθους ή κάτι τέτοιο. Οπότε δεν ξέρω πώς θα μπορούσε να πει ότι η Εθνοφρουρά είναι αυτή που έσωσε την κατάσταση. Αυτή που έσωσε την κατάσταση ήταν οι τοπικές υπηρεσίες επιβολής του νόμου», είπε η Κάρεν Μπας.

Στο μικροσκόπιο του Προέδρου  της Αρχής Καταπολέμησης Μαύρου Χρήματος επίτιμου αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Χαράλαμπου Βουρλιώτη βρίσκεται η υπόθεση για την πρόσληψη του Σέρβου προπονητή Μάρκο Νίκολιτς στην ΑΕΚ.

Στο πλαίσιο της έρευνας θα ελεγχθεί εάν και εφόσον τίθεται ζήτημα παραβίασης ή  μη των κυρώσεων κατά της Ρωσίας δεδομένου ότι ο Νίκολιτς ήταν προπονητής στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας με συμβόλαιο έως το 2026 και υπάρχει ρήτρα απελευθέρωσης που πρέπει να πληρωθεί προς τη ρωσική ομάδα.

Η διακίνηση χρήματος

Στο πλαίσιο της έρευνας θα ζητηθούν έγγραφα αρμοδίως προκειμένου να διαπιστωθεί το συντομότερο δυνατό αν τίθεται ή όχι θέμα παραβίασης των σχετικών οικονομικών κυρώσεων που ισχύουν κατά της Ρωσίας λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και της απαγόρευσης διακίνησης χρημάτων από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τη Ρωσία.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Και αν μεν δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα η έρευνα σταματά εδώ ενώ σε διαφορετική περίπτωση θα τηρηθεί ο νόμος και με βάση αυτόν προβλέπονται αναλόγως διοικητικές ή ποινικές κυρώσεις.

Ορεξάτη εμφανίστηκε η Εθνική Ελλάδος στο δεύτερο μέρος της φιλικής αναμέτρησης με τη Βουλγαρία που διεξάγεται στο Ηράκλειο της Κρήτης.

Μετά το γκολ που σημείωσε, ο Δημήτρης Πέλκας έγινε δημιουργός για να μπορέσει ο Φώτης Ιωαννίδης να χριστεί κι εκείνος σκόρερ.

Ο μέσος του ΠΑΟΚ έβγαλε υπέροχη κάθετη πάσα στον επιθετικό του Παναθηναϊκού, ο οποίος με ωραίο τελείωμα έγραψε το 2-0.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Δείτε το γκολ:

Στο 51′ ο Κώστας Τσιμίκας γύρισε στον Φώτη Ιωαννίδη, αυτός έστρωσε στον Τάσο Μπακασέτα, το σουτ του έμπειρου μεσοεπιθετικού σταμάτησε στον Γιώργο Μασούρα, η μπάλα στρώθηκε στον Δημήτρη Πέλκα και αυτός με δυνατό σουτ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του Βούλγαρου πορτιέρο για το 1-0 της Εθνικής.

Θυμηθείτε το 1-0:

Με γκολ του Πέλκα στο 51ο λεπτό, η Εθνική ομάδα έκανε το 1-0 στο φιλικό με την Βουλγαρία, που πραγματοποιείται στο Παγκρήτιο.

Ο Κώστας Τσιμίκας γύρισε στον Φώτη Ιωαννίδη, αυτός έστρωσε στον Τάσο Μπακασέτα, το σουτ του έμπειρου μεσοεπιθετικού σταμάτησε στον Γιώργο Μασούρα, η μπάλα στρώθηκε στον Δημήτρη Πέλκα και αυτός με δυνατό σουτ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του Βούλγαρου πορτιέρο για το 1-0 της Εθνικής.

Η γαλανόλευκη μπήκε δυνατά στο δεύτερο ημίχρονο και κατάφερε να προηγηθεί πριν συμπληρωθεί το πρώτο δεκάλεπτο στην επανάληψη.

Δείτε το γκολ:

Νέο σχόλιο από το Μαξίμου, μέσω του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη, για την ηχηρή παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα στη «Διεθνή Διάσκεψη για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη».

Πριν στεγνώσει το μελάνι από τη διπλή επίθεση που εξαπέλυσε η κυβέρνηση για τα λεγόμενα του πρώην πρωθυπουργού στο συνέδριο του in ο κυβερνητικός αξιωματούχος επανήλθε με μια δήλωση που δείχνει πως ο Αλέξης Τσίπρας συνεχίζει να ενοχλεί.

Τα αντανακλαστικά του Μαξίμου

«Το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας πυκνώνει τις παρεμβάσεις του και μάλιστα με βασικό πρόταγμα την οικονομία, 10 χρόνια μετά το απόλυτο χάος που ο ίδιος προκάλεσε, μας δίνει την ευκαιρία εκτός από την επέτειο να θυμηθούμε και τον υπαίτιο» σχολιάζει αρχικά ο Παύλος Μαρινάκης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Με διάθεση να ειρωνευτεί καταλήγει πως «σε κάθε περίπτωση, επειδή σήμερα έκανε εκτενή ανάλυση για τον αγώνα κατά της ακροδεξιάς, μάλλον ο Αλέξης Τσίπρας που συγκυβέρνησε μαζί της αποτελεί συνωνυμία με τον πρώην πρωθυπουργό».

Σχέδιο με ορίζοντα πενταετίας παρουσίασε ο Αλ. Τσίπρας

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος από τη σημερινή ομιλία του Αλέξη Τσίπρα συγκράτησε όσα ήθελε για να φτιάξει το κυβερνητικό αφήγημα όταν ο πρώην πρωθυπουργός μιλούσε επίσης για «ένα νέο εθνικό σχέδιο ανάταξης και ανασυγκρότησης με ορίζοντα πενταετίας. Με στόχο την ανάπτυξη, την ανθεκτικότητα, την ασφάλεια αλλά και τη δικαιοσύνη, τους θεσμούς, τη δημοκρατία. Με στόχο την εμπιστοσύνη και την αλληλεγγύη (…).

Μέρος φραγμένο, με τόσο πυκνή βλάστηση, απόκρημνο, αρχαίο, προφυλαγμένο.

Η τελευταία καταφυγή άγριας και παρθένας ζωής, ενός οικοσυστήματος που ζει, πεθαίνει, αναγεννιέται μόνο του.

Τι έχασε από την επαφή του με τον άνθρωπο το φρακτό δάσος, το Δάσος του Φρακτού, τόσες χιλιάδες χρόνια;

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Σφενδάμια, αγριοτριανταφυλλιές, αγριογαρύφαλλα, κενταυρέες.

Ο κρίνος της Ροδόπης, κρόκοι που ξεπροβάλλουν τα φύλλα τους πάνω από το ψιλό χιόνι του εδάφους.

Πού βρήκαν το σθένος τόσες οξιές, πεύκα, ερυθρελάτες, σημύδες, βελανιδιές να ψηλώσουν έτσι, να αψηφήσουν τον θάνατο για αιώνες;

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Εξήντα μέτρα ορθώνεται η ελάτη και η οξιά 45.

Ελιξήριο ζωής οι καταρράκτες, δέντρα που στέκονται εκεί για πάνω από 4ο0 χρόνια.

Στους κορμούς τους μεγάλωσαν αμέτρητες γενιές του βαλκανικού αγριόγιδου, της καφέ αρκούδας, του ζαρκαδιού, του λύκου, του ελαφιού, του αγριόχοιρου.

Του σκίουρου, μήπως και του λύγγα;

Εκεί ένα από τα τελευταία βασίλεια του χρυσαητού, του τριδάκτυλου δρυοκολάπτη, του σταυρομύτη, του αγριόκουρκου, της δασόκοτας.

Εχει έκταση 120.000 στρέμματα το Δάσος Φρακτού, πάνω στην οροσειρά της Κεντρικής Ροδόπης, στα Δράμα, στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα.

Το πιο απρόσιτο τμήμα του, κοντά στα 6.000 στρέμματα, ανακηρύχτηκε διατηρητέο μνημείο της φύσης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Ο ορειβάτης που επέζησε:

«Βγήκαμε για μια ημερήσια περιήγηση στο παρθένο δάσος στο δάσος του Φραχτού εδώ στην Δράμα, στην επιστροφή προς το αυτοκίνητο ο φίλος μου πήγε προς το γκρεμό για να δει τη θέα.

Εγώ προχώρησα λίγο 5-10 μέτρα πιο πάνω, τον ακούω που φωνάζει “έλα να δεις μια αρκούδα, έλα να δεις μία αρκούδα”, προσπαθώ να δω, δεν βλέπω, με ξαναφωνάζει δεύτερη φορά “έλα να δεις μια αρκούδα”…»

Ισως και πάνω από 500 αρκούδες ζουν στην Ελλάδα, κανείς δεν ξέρει ακριβώς.

Κανείς δεν ξέρει τη φύση, την ανθρώπινη, των θηλαστικών, των άλλων ζώων.

Δεν διαχωρίζεται από την πολυπλοκότητα του ενδιαιτήματός τους.

Είπαν πως οι αρκούδες δεν επιτίθενται συνήθως. Αναζητήθηκαν αιτιολογήσεις.

Οι αρκούδες επιτίθενται.

Και οι λύκοι.

Τα άγρια ζώα.

Δεν τρομάζουν από σκύλους και σπρέι πιπεριού.

Το συναπάντημα, με το παρθένο δάσος, και έναν κόσμο που θέλει να γεράσει ήσυχος, μπορεί να αργήσει λίγο.

Υπάρχουν μέρη, που ίσως να μην θέλουν τους ανθρώπους.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Ποτέ τα βουνά δεν ήταν πάντα επισκέψιμα. Και σίγουρα, όχι όλα.

Ο ορειβάτης που επέζησε βλέπει τον θάνατο

«… και ξαφνικά βλέπω μπροστά μου, είμαι ανάμεσα σε μία συστάδα από έλατα, είμαι στο κέντρο, βλέπω στα 3 μέτρα μπροστά μου μία αρκούδα τεράστια, η οποία μου επιτίθεται. Μπαίνει στη μέση ο σκύλος μου και την καθυστερεί για 2-3 δευτερόλεπτα, προλαβαίνω βγάζω το σπρέι, την ψεκάζω, αυτή έφυγε προς τα πίσω και πήγε προς τον Χρήστο που ήταν στην άκρη του γκρεμού, τον δίνει μία και έφυγε κάτω».

Kάλεσμα για τη διαμόρφωση ενός νέου συλλογικού οράματος που θα εμπνέει και θα κινητοποιεί, απηύθυνε ο Αλέξης Τσίπρας κατά την ομιλία του στη 2η Διεθνή Διάσκεψη για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη, την οποία διοργάνωσε το Ινστιτούτο του με τη συμμετοχή διακεκριμένων προσωπικοτήτων από τον διεθνή προοδευτικό χώρο.

Ο πρώην πρωθυπουργός τόνισε ότι απαιτείται «ένα νέο εθνικό σχέδιο ανάταξης και ανασυγκρότησης με ορίζοντα πενταετίας», με βασικούς άξονες την ανάπτυξη, την ανθεκτικότητα, την ασφάλεια, τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία. «Με στόχο την εμπιστοσύνη και την αλληλεγγύη», πρόσθεσε.

Κάλεσμα για μία ηθική, κοινωνική και πολιτική πρωτοβουλία

«Χρειαζόμαστε ένα νέο όραμα και ένα νέο κίνημα», σημείωσε με έμφαση ο Αλέξης Τσίπρας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Μίλησε για την ανάγκη ενός «νέου κοινωνικού και πολιτικού κύματος» που θα ενώσει τα πολύχρωμα κινήματα αντίστασης με άξονα τις ανάγκες της πατρίδας. «Ένα κίνημα με χαρακτηριστικά ενός νέου πατριωτισμού, ικανού να απαντήσει στις προκλήσεις και τους κινδύνους της εποχής».

Ο νέος πατριωτισμός: Αντίβαρο στην ολιγαρχία

Ο πρώην πρωθυπουργός εισήγαγε την έννοια ενός «νέου πατριωτισμού απέναντι στην ολιγαρχία και την κλεπτοκρατία». Όπως είπε χαρακτηριστικά: «Από τη μια η πατρίδα μας, από την άλλη τα πλούτη τους. Αυτή είναι η σύγχρονη διαχωριστική γραμμή απέναντι σε πολιτικές που οξύνουν τις ανισότητες και το άδικο» ενώ αναφέρθηκε σε ένα απόφθεγμα από το βιβλίο των Μάικλ Σαντέλ και Τομά Πικετί λέγοντας πως «είναι λάθος να χαρίσουμε τον πατριωτισμό στα κόμματα της δεξιάς. Τα σοσιαλδημοκρατικά και προοδευτικά κόμματα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τι σημαίνει για αυτά ο πατριωτισμός και το ανήκειν. Να ανοίξει ο δημόσιος διάλογος για τις προοδευτικές πολιτικές που χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε τις σύγχρονες προκλήσεις και κρίσεις. Και κυρίως, να σταθούμε απέναντι στις δυνάμεις της ακροδεξιάς και του εθνικισμού που βλέπαμε να θεριεύουν στην Ευρώπη».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ο Αλέξης Τσίπρας τόνισε πως «ως προοδευτικές δυνάμεις να επανοικειοποιηθούμε όχι μόνο τον πατριωτισμό αλλά και τον όρο «ανθρώπινη ασφάλεια» από την ακροδεξιά και τη δεξιά, σε μια περίοδο που τον εκμεταλλεύεται για να εντείνει τον φόβο και την ανασφάλεια και να εξασφαλίσει ψήφους. Να τονίσουμε τη σημασία που έχει τόσο η προστασία της εδαφικής, όσο και της φυσικής, αλλά και της οικονομικής ασφάλειας για τους πολίτες μας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Να προωθήσουμε μια ολοκληρωμένη ευρωπαική μεταναστευτική πολιτική που να βασίζεται στον σεβασμό του διεθνούς δικαίου που να υποστηρίζει νόμιμες οδούς μετανάστευσης». Επίσης «την συμπερίληψη των χιλιάδων εργαζομένων που χρειάζεται η Ευρώπη τα επόμενα χρόνια, στο πλαίσιο μιας υγιούς αγοράς εργασίας με καλά αμειβόμενες δουλειές για όλους τους νόμιμα εργαζόμενους σε κάθε χώρα».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Ο Αλέξης Τσίπρας στην παρέμβασή του αναγνώρισε την ανάγκη προοδευτικών απαντήσεων στην εγχώρια πολιτική σκηνή. Όπως είπε απαιτείται «μια νέα προοδευτική ατζέντα που μπορεί να δώσει έμπνευση, όραμα και αποτελεσματικότητα απέναντι στην επέλαση της ακροδεξιάς και της αντιπολιτικής».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); }); Απέναντι στον αυταρχικό καπιταλισμό της ακροδεξιάς

Ο Αλέξης Τσίπρας περιέγραψε την άνοδο ενός αυταρχικού καπιταλισμού, τον οποίο –όπως σημείωσε– προωθούν η ακροδεξιά και οι συντηρητικοί της σύμμαχοι.

Σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό, η σημερινή κυβέρνηση διαμορφώνει μια «κοινωνία των χασμάτων», μια κοινωνία του ενός πέμπτου, όπως τη χαρακτήρισε. Παρέθεσε σχετικά στοιχεία: «Το ποσοστό των νοικοκυριών κάτω από το όριο της φτώχειας το 2015 ήταν στο 21,4%. Το μειώσαμε στο 17,9% το 2019. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη το αύξησε και πάλι στο 19,6% το 2024, την ίδια στιγμή που τα υπερκέρδη των δέκα μεγαλύτερων εισηγμένων στο Χρηματιστήριο έφτασαν τα 11,5 δισ. ευρώ – ρεκόρ δεκαπενταετίας».

Η ευθύνη των προοδευτικών δυνάμεων

Ο Αλέξης Τσίπρας κάλεσε όλες τις προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις να σταθούν ενωμένες απέναντι στον φόβο και την ανασφάλεια: «Να απαντήσουμε με πολιτικές αξιοπρέπειας για την καθημερινή ζωή. Να ενισχύσουμε τα θεσμικά αντίβαρα της δημοκρατίας και να αποτρέψουμε τον κίνδυνο μετατροπής του κράτους σε Ανώνυμη Εταιρεία των λίγων».

Παράλληλα, τόνισε την ανάγκη αντικατάστασης του πελατειακού κράτους με ένα αναπτυξιακό κράτος στρατηγικών στόχων. «Να μιλήσουμε για έναν νέο ηθικό, κοινωνικό και οικονομικό πατριωτισμό – ένα όραμα για το μέλλον».

Ανθρώπινη ασφάλεια και δικαιοσύνη, όχι φόβος και ανασφάλεια

Ο πρώην πρωθυπουργός κάλεσε τις προοδευτικές δυνάμεις να επανοικειοποιηθούν τις έννοιες του πατριωτισμού και της ανθρώπινης ασφάλειας, «τις οποίες η ακροδεξιά εργαλειοποιεί για να εντείνει τον φόβο».

«Πρέπει να υπερασπιστούμε την εδαφική, φυσική και οικονομική ασφάλεια των πολιτών, προωθώντας ταυτόχρονα μια ολοκληρωμένη, δίκαιη και ανθρωπιστική ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική», κατέληξε.

Η παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα στη Διάσκεψη αποτύπωσε ένα σύνθετο, στρατηγικό αφήγημα: τη συγκρότηση ενός προοδευτικού πόλου που θα αντιμετωπίσει την κρίση της δημοκρατίας, τις κοινωνικές ανισότητες και την επέλαση του αυταρχισμού. «Χρειαζόμαστε ένα νέο όραμα και ένα νέο κίνημα», επανέλαβε, «για να εμπνεύσουμε και να κινητοποιήσουμε – πριν να είναι αργά».

Αναλυτικά το σύνολο της ομιλίας του κ. Τσίπρα:

«Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά όλους τους διακεκριμένους ομιλητές που ακούσαμε σήμερα, για τη συμμετοχή τους και τις σημαντικές παρεμβάσεις τους στη 2η Διεθνή μας Διάσκεψη.

Να ευχαριστήσω επίσης όλους τους πολίτες που παρακολούθησαν, συμμετείχαν και αγκάλιασαν αυτήν τη πρωτοβουλία.

Άκουσα με μεγάλη συγκίνηση τον Yuval και τον Basel.

Και δεν υπάρχουν λόγια να προσθέσει κανείς, όταν μιλούν οι άνθρωποι που βιώνουν αυτό το δράμα.

Το μήνυμά τους για την ειρήνη και τη συμφιλίωση είναι πιο δυνατό από κάθε άλλη ομιλία ή πρωτοβουλία για την ειρήνη.

Γιατί ο Yuval, ο Βasel, η Rachel και ο Hamdan έχουν το θάρρος να σπάνε τα δεσμά και τα τείχη που τους χωρίζουν.

Και να στέκονται μαζί, να δημιουργούν και να υποστηρίζουν με κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή, την ειρήνη και τη δικαιοσύνη.

Να αγωνίζονται για να νικήσει η ελπίδα και όχι το μίσος.

Είμαι λοιπόν πολύ περήφανος που είναι σήμερα μαζί μας και που το βραβείο Ειρήνης των Πρεσπών βρίσκεται στα χέρια τους.

Φίλες και φίλοι, πριν ένα ακριβώς χρόνο, αρχίσαμε αυτήν την προσπάθεια με σκοπό να επανέλθει στο προσκήνιο η πολιτική.

Να ανοίξει ο δημόσιος διάλογος για τις προοδευτικές πολιτικές που χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε τις σύγχρονες προκλήσεις και κρίσεις.

Και κυρίως, να σταθούμε απέναντι στις δυνάμεις της ακροδεξιάς και του εθνικισμού που βλέπαμε να θεριεύουν στην Ευρώπη.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά, βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι όχι μόνο για την Ευρώπη αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο.

Γιατί οι δυνάμεις αυτές και οι ιδέες τους, είναι δυστυχώς ακόμα πιο ισχυρές.

Δεν διαχέονται μόνο στην κοινωνία,

Αναλαμβάνουν και τη διακυβέρνηση και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Η επανεκλογή του Προέδρου Τραμπ δεν επηρεάζει απλά τις παγκόσμιες εξελίξεις.

Ανατρέπει το ίδιο το πλαίσιο στο οποίο οικοδομήθηκαν οι διεθνείς σχέσεις μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και ιδίως μετά τον Ψυχρό Πόλεμο.

Αξιοποιεί τις αδυναμίες της φιλελέυθερης διεθνούς τάξης πραγμάτων.

Τις τραγικές συνέπειες των δυτικών επεμβάσεων στη Μέση Ανατολή και στο Αφγανιστάν ή την αποτυχία της πολιτικής του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.

Για να επιβάλει το “δίκαιο του ισχυρού” αντί του διεθνούς δικαίου, ως σημείο αναφοράς των διεθνών σχέσεων.

Παράλληλα, όπως ακούσαμε και σήμερα από τους αμερικανούς ομιλητές μας, νομιμοποιεί θέσεις και πολιτικές που δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι θα επανέρχονταν στις δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες.

Θέσεις και πολιτικές που υπονομεύουν την ίδια την φιλελεύθερη δημοκρατία.

Η νέα ακροδεξιά διεθνής που ισχυροποιείται στις δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες, εκμεταλλεύεται τον φόβο και την ανασφάλεια που έχουν δημιουργήσει 15 χρόνια πολλαπλών κρίσεων:

Η παγκόσμια οικονομική κρίση, οι ανεξέλεγκτοι πόλεμοι, η χειρότερη μεταναστευτική κρίση από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η πανδημία και βέβαια η κλιματική κρίση που εντείνεται.

Εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι μεταβαίνουμε από έναν μονοπολικό σε έναν πολυπολικό κόσμο όπου δεν υπάρχουν πια οι παλιές σταθερές.

Κυρίως, όμως, εκμεταλλεύεται, τρια φαινόμενα για τα οποία ακούσαμε και σήμερα.

Πρώτον, την πολύ μεγάλη αύξηση των οικονομικών και περιφερειακών ανισοτήτων.

Ανισότητες οι οποίες άρχισαν να μεγαλώνουν την περίοδο Ρέιγκαν και Θάτσερ, αλλά εντάθηκαν με την οικοδόμηση της νεοφιλελεύθερης παγκόσμιοποίησης την δεκαετία του 90 από πολλές σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις.

Και – όπως τόνισαν ο Bernie Sanders και οι άλλοι ομιλητές μας- εντάθηκαν ακόμα περισσότερο τα τελευταία χρόνια που οι εργαζόμενοι κλήθηκαν να πληρώσουν το μεγάλο βάρος της παγκόσμιας και ευρωπαικής οικονομικής κρίσης.

Και μετά, KAI της κλιματικής κρίσης.

Και μετά, KAI της ενεργειακής κρίσης που έγινε κρίση ακρίβειας.

Ενώ οι δισεκατομμυριούχοι πλούτιζαν.

Δεύτερον, οι δυνάμεις της ακροδεξιάς αξιοποιούν την πολιτική και νομική διάσταση της ανισότητας.

Το γεγονός ότι οι δισεκατομμυριούχοι που πλούτισαν και πλουτίζουν σε περιόδους κρίσεων – όπως και οι άνθρωποί τους– βρίσκονται πάντα υπεράνω του νόμου.

Όπως ακούσαμε και σήμερα, η διάσωση της Wall Street κατά την παγκόσμια οικονομική κρίση, όχι μόνο δεν οδήγησε κάποιους στην φυλακή αλλά τους επανέφερε σε θέσεις ευθύνης.

Και κάποιοι από αυτους τους δισεκατομμυριούχους που οδήγησαν τον κόσμο σε κρίση πριν 15 χρόνια είναι σήμερα δίπλα στον Πρόεδρο Τραμπ.

Τρίτον, οι δυνάμεις της ακροδεξιάς εκμεταλλεύονται την ηθική, ψυχολογική και κοινωνική διάσταση των ανισοτήτων για τις οποίες μας μίλησε ο Michael Sandel.

Ο αγώνας για ισότητα δεν είναι μόνο ένα οικονομικό αίτημα.

Είναι ένας αγώνας για σεβασμό και αξιοπρέπεια.

Και δυστυχώς μαζί με τις ανισότητες, οι ελίτ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης δημιούργησαν τη «ρητορική της ανόδου», όπως την αποκαλεί ο Sandel.

Tο αφήγημα, δηλαδή, ότι οι δομές της οικονομίας, της υγείας, της κοινωνικής πρόνοιας και κυρίως της παιδείας, είναι αρκετά αποτελεσματικές σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία, ώστε να εξασφαλίζουν την αξιοκρατία.

Kαι άρα, αν δεν έχεις τον μισθό που χρειάζεσαι ή δεν καταφέρνεις να έχεις κοινωνική ανέλιξη, φταις εσύ –ως πολίτης– επειδή δεν δούλεψες αρκετά για να είσαι άξιος.

Και αφού έχεις εσύ την ευθύνη που δεν είσαι άξιος ή άριστος –για να το θέσω με όρους που ξέρουμε εμείς εδώ στην Ελλάδα καλύτερα– τότε το κράτος δεν έχει την ευθύνη να σε στηρίξει.

Εκτός, αν είναι κατά παραχώρηση.

Εκτός εάν σου δώσει κάποιο εφάπαξ επίδομα ή κάτω από το τραπέζι μια βοήθεια στο πλαίσιο μιας πελατειακής σχέσης.

Ποια είναι λοιπόν η συνολική απάντηση που προτείνει η ακροδεξιά, πολλές φορές σε συμμαχία με συντηρητικά ή νεοφιλελεύθερα κόμματα;

Πρώτον, ένα μοντέλο αυταρχικού καπιταλισμού απέναντι στον δημοκρατικό καπιταλισμό.

Ένα μοντέλο που δανείζεται πολιτικές και πρακτικές από τα αυταρχικά καθεστώτα στον κόσμο, τα οποία ενισχύονται.

Ακούσαμε από τον Πρόεδρο του Εργατικού Κόμματος Βραζιλίας πώς λειτουργεί η ακροδεξιά στη Λατινική Αμερική.

Βλέπουμε στις ΗΠΑ, τη βία με την οποία λειτουργούν αυτές οι αυταρχικές δομές όταν ο εχθρός γίνεται ο ξένος και ο μετανάστης.

Και ακούσαμε από τον εκπρόσωπο των φοιτητών του Harvard τον τρόπο με τον οποίο η Αμερικανική Κυβέρνηση καταστέλλει τα δικαιώματα των φοιτητών και την ελευθερία έκφρασης, χωρίς να σέβεται οποιαδήποτε έννοια πανεπιστημιακού ασύλου.

Δεύτερον ένα μοντέλο ακραία νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.

Διαρκείς μειώσεις φόρων στους ολιγάρχες και μεταφορά του βάρους χωρίς περιστροφές στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα με περικοπές στο κοινωνικό κράτος και υψηλή έμμεση φορολογία.

Παράλληλα, σε αυτό το μοντέλο του αυταρχικού νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, τα οικονομικά συμφέροντα του λαού ταυτίζονται με τα οικονομικά συμφέροντα του ηγέτη.

Το κράτος γίνεται μια Ανώνυμη Εταιρία στην υπηρεσία του ηγέτη και των ολιγαρχών που τον στηρίζουν, για υπογραφή συμβάσεων Δημόσιων έργων και προμηθειών και παρόμοιων deals.

Και η λέξη «σύγκρουση συμφερόντων» χάνει το νόημά της για τους αξιωματούχους της κυβέρνησης.

Όπως γράφει ο Jefrey Kopstein στο βιβλίο του ‘η επίθεση στο κράτος’ : «το γράμμα του νόμου έχει αξία μόνο για όσους δεν έχουν διασυνδέσεις με την κυβερνητική οικογένεια».

Πως το λένε στις ταινίες;

Οποιαδήποτε ομοιότης με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.

Αυτή είναι λοιπόν η απάντηση και το σχέδιο της Ακραίας Δεξιάς.

Η απάντηση και το σχέδιο της Αριστεράς όμως ποιο είναι ;

Πιστεύω είναι ευθύνη όλων των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων να αντισταθούν -μαζί- και να αντιμετωπίσουν τον φόβο με ελπίδα.

Να αντιμετωπίσουν την ανασφάλεια προωθώντας μια πολιτική αξιοπρέπειας για την καθημερινή ζωή των πολιτών.

Πρώτα από όλα, αυτό αφορά και στο πώς βλέπουμε εμείς οι Ευρωπαίοι την ΕΕ.

Πρέπει να συμφωνήσουμε ότι το μόνο μέλλον για μια ισχυρή, ενωμένη και στρατηγικά αυτόνομη Ευρώπη είναι να αποτελεί μια δύναμη ειρήνης και σταθερότητας.

Η ικανότητά μας για αποτροπή πρέπει να είναι ισχυρή.

Αλλά όχι στη βάση μιας πολεμικής οικονομίας που εντείνει την ψυχροπολεμική αντιπαράθεση και βοηθάει τις εταιρείες αμυντικής βιομηχανίας να πλουτίζουν.

Και κυρίως όχι εις βάρος της κοινωνικής συνοχής.

Για αυτό πρέπει, με αφορμή τις αλλαγές στην δημοσιονομική αρχιτεκτονική της Γερμανίας, να υπάρξει μια αναθεωρημένη οικονομική αρχιτεκτονική που να στηρίζει ενεργά τη βιώσιμη ανάπτυξη, τις στρατηγικές επενδύσεις, την καινοτομία και τα ευρωπαϊκά δημόσια αγαθά.

Και ιδίως να αντιμετωπίζει τις ανισότητες με ενισχυμένες πολιτικές συνοχής.

Εξασφαλίζοντας, όπως τονίζει και ο Enrico Letta, την ελευθερία κάθε ευρωπαίου πολίτη να μένει και να εργάζεται όπου ζει, με αξιοπρέπεια για τον ίδιο και την οικογένειά του.

Και, κυρίως, πρέπει να μιλήσουμε για έναν νέο ηθικό, κοινωνικό και οικονομικό πατριωτισμό, για να προτάξουμε το όραμα του μέλλοντος.

Για να εξηγήσουμε ότι εμείς θα παλέψουμε όντως για κάθε θέση εργασίας στη χώρα μας και για τις δυνάμεις της εργασίας, της καινοτομίας και της δημιουργικότητας.

Σε αντίθεση με την ακροδεξιά και τους δεξιούς συμμάχους της.

Ή την κεντροδεξιά με τους ακροδεξιούς συμμάχους της, που προσποιούνται ότι αγωνίζονται για τους εργαζόμενους αλλά κατά βάση είναι εκεί για να στηρίξουν τους δισεκατομμυριούχους.

Πρέπει λοιπόν να βάλουμε ως κεντρικό μας στόχο την ενίσχυση των θεσμικών αντίβαρων της δημοκρατίας, αποτρέποντας τον κίνδυνο να γίνουν τα κράτη, Ανώνυμες Εταιρίες αυτών που κυβερνούν και των ολιγαρχών που τους στηρίζουν.

Και να αντικαταστήσουμε το πελατειακό κράτος με ένα κράτος αναπτυξιακό, με στρατηγικούς στόχους.

Με ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο εργαζομένων, δημόσιας διοίκησης και οικονομικών φορέων που να βασίζεται στην προοδευτική και δίκαιη φορολόγηση.

Όπως λέει ο Michael Sandel στο εξαιρετικό βιβλίο του με τον Thomas Picketty,

«Είναι λάθος να χαρίσουμε τον πατριωτισμό στα κόμματα της δεξιάς.

Τα σοσιαλδημοκρατικά και προοδευτικά κόμματα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τι σημαίνει για αυτά ο πατριωτισμός και το ανήκειν.

Πχ όταν εταιρίες αναζητούν φορολογικούς παραδείσους αντί να πληρώνουν τους φόρους στη χώρα που βγάζουν κέρδη, αυτό δεν είναι έλλειψη οικονομικού πατριωτισμού;

Δεν έχουν οι εταιρείες το πατριωτικό καθήκον να πληρωνουν φόρους και να συνεισφέρουν στο κοινό καλό στη χώρα που έκανε δυνατή την επιτυχία τους;”

Σε αυτό το πλαίσιο της αναζήτησης μιας σύγχρονης και αποτελεσματικής προοδευτικής απάντησης, εντάσσονται και οι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες προτάσεις που ακούσαμε από νέους ανθρώπους της διοίκησης, της έρευνας, της αγοράς και της κοινωνίας πολιτών, για την σημασία που έχει η προώθηση του ψηφιακού μετασχηματισμού με όρους που προστατεύουν τη δημοκρατία, τις οικονομίες μας, τα δικαιώματά μας και την φύση.

Τόσο από την κρατική αυθαιρεσία όσο και από τις πολυεθνικές και τους τεχνο-ολιγάρχες.

Τέλος, πρέπει πιστεύω –ως προοδευτικές δυνάμεις– να επανοικειοποιηθούμε όχι μόνο τον πατριωτισμό αλλά και τον όρο «ανθρώπινη ασφάλεια» από την ακροδεξιά και τη δεξιά, σε μια περίοδο που τον εκμεταλλεύεται για να εντείνει τον φόβο και την ανασφάλεια και να εξασφαλίσει ψήφους.

Να τονίσουμε τη σημασία που έχει τόσο η προστασία της εδαφικής, όσο και της φυσικής, αλλά και της οικονομικής ασφάλειας για τους πολίτες μας.

Να προωθήσουμε μια ολοκληρωμένη ευρωπαική μεταναστευτική πολιτική που να βασίζεται στον σεβασμό του διεθνούς δικαίου.

Που να υποστηρίζει νόμιμες οδούς μετανάστευσης.

Και την συμπερίληψη των χιλιάδων εργαζομένων που χρειάζεται η Ευρώπη τα επόμενα χρόνια, στο πλαίσιο μιας υγιούς αγοράς εργασίας με καλά αμειβόμενες δουλειές για όλους τους νόμιμα εργαζόμενους σε κάθε χώρα.

Που να αντιμετωπίζει τους διακινητές προστατεύοντας το απαραβίαστο των συνόρων σύμφωνα με όσα προβλέπει το διεθνές δίκαιο και οι διεθνείς συνθήκες.

Ώστε να μην δούμε στην Ευρώπη εικόνες όπως αυτές που βλέπουμε σήμερα στις ΗΠΑ και να μην ξαναζήσουμε νέες τραγωδίες όπως στην Lampeduza και στην Πήλο.

Την ίδια στιγμή, οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να παλέψουν για μια νέα διεθνή τάξη συλλογικής ασφάλειας και βιώσιμης ανάπτυξης, σε έναν πολυπολικό κόσμο.

Που να αντιμετωπίζει τις σύγχρονες προκλήσεις και κρίσεις χωρίς να επαναλαμβάνει τα φοβερά λάθη που έκανε η Δύση στο παρελθόν.

Και αυτή η νέα τάξη πρέπει να έχει στο κέντρο της τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για ευρωπαϊκές αξίες αν αυτές βασίζονται σε δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Πρέπει να σταθούμε πιο σθεναρά ενάντια στις ισραηλινές επιχειρήσεις που σκοτώνουν δεκάδες χιλιάδες αμάχους στη Γάζα και να ζητήσουμε την επιβολή ευρωπαϊκών κυρώσεων στο Ισραήλ όσο δεν τις τερματίζει.

Εϊναι απαραίτητο να υπάρξει άμεσα τερματισμός των επιχειρήσεων με επιστροφή των ομήρων και επανεκίννηση συνομιλιών στη βάση των συνόρων του 1967, για λύση δύο κρατών που να συμβιώνουν ειρηνικά.

Πρέπει, παράλληλα, να συνεχίσουμε στην αντίθεσή μας στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, χωρίς όμως να παρασυρόμαστε από το πολεμικό κλίμα που διατρέχει την Ευρώπη.

Προτάσσοντας το αίτημα για άμεσο τερματισμό του αιματηρού πολέμου με σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας και ένα ευρωπαϊκό αλλά όχι ΝΑΤΟικό μέλλον για αυτή τη χώρα.

Πρέπει να αντισταθούμε στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη σύλληψη του δημάρχου Ιμάμογλου στην Τουρκία.

Και πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό.

Στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ, χωρίς εγγυήσεις και κατοχικά στρατεύματα.

Όπως και πρέπει να υποστηρίζουμε ενεργά τη διεύρυνση της ΕΕ προς τα Δυτικά Βαλκάνια.

Αν η Ευρώπη δεν είναι μια αξιόπιστη δύναμη στην ίδια τη γειτονιά της, δεν μπορεί να είναι αξιόπιστη δύναμη πουθενά.

Και με τη Συμφωνία των Πρεσπών, που έκλεισε αυτές τις μέρες 7 χρόνια, οι προοδευτικές δυνάμεις απέδειξαν για άλλη μια φορά, ότι είμαστε εμείς αυτοί που παλεύουμε για μια Ευρώπη με αυτοπεποίθηση, μια Ευρώπη αξιόπιστη δύναμη ειρήνης.

Όχι αυτοί που εκμεταλλεύονται τον εθνικισμό για να ψηφοθηρήσουν και την ίδια ώρα παριστάνουν τους φιλοευρωπαίους.

Φίλες και φίλοι,

Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή είναι μια νέα προοδευτική ατζέντα που μπορεί να δώσει έμπνευση, όραμα και αποτελεσματικότητα απέναντι στην επέλαση της ακροδεξιάς και της αντιπολιτικής.

Η ακροδεξιά οργανώνεται και συντονίζεται μπροστά στα μάτια μας, απορροφώντας, χειραγωγώντας ή συμμαχώντας με τα κυρίαρχα κόμματα του νεοφιλελευθερισμού και του συντηρητισμού.

Πρέπει να την αντιμετωπίσουμε και εμείς οργανωμένα και συντονισμένα, με ένα διεθνές κίνημα για τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το έχουμε άλλωστε ξανακάνει, στο Σιάτλ, στο Πόρτο Αλέγκρε και στη Γένοβα.

Το ξανακάναμε κατά του Πολέμου στο Ιράκ.

Το κάναμε με το κίνημα Occupy Wall Street και το κίνημα των indignados στις πλατείες της Μαδρίτης και της Αθήνας.

Μπορούμε να το ξανακάνουμε, ιδιαίτερα τώρα που έχουμε και την εμπειρία της διακυβέρνησης.

Στη Λατινική Αμερική, στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στην Ισπανία και στην Πορτογαλία…

Και γνωρίζουμε καλύτερα ποιες συμμαχίες πρέπει να οικοδομηθούν, ποιες συγκρούσεις πρέπει να γίνουν, πώς και με ποιους να τις δώσουμε και πώς θα νικήσουμε.

Φίλες και φίλοι,

Ο Bernie Sanders σε κάθε του παρέμβαση, νομίζω μας δίνει ένα σημαντικό μήνυμα σε αυτήν την κατεύθυνση.

Μιλώντας αγγλικά αλλά ταυτόχρονα και ελληνικά.

Γιατί σε όλες σχεδόν τις ομιλίες του κυριαρχούν 4 ελληνικές λέξεις.

Τρεις λέξεις για να περιγράψει το σημερινό καθεστώς στη πατρίδα του.

Ολιγαρχία, κλεπτοκρατία, ξενοφοβία.

Και άλλη μία λέξη για να περιγράψει το αίτημα όλων των κινημάτων αυτή τη στιγμή:

Δημοκρατία.

Η Δημοκρατία η ανεκτίμητη ελληνική συμβολή στην πρόοδο της ανθρωπότητας.

Και η απάντηση σε ότι σήμερα εμφανίζεται ως φυσική εξέλιξη : Έναν κόσμο πολέμων, κλιματικής κρίσης, ολιγαρχικής εξουσίας και διαχωρισμού μεταξύ προνομιούχων και μη.

Γιατί χωρίς δημοκρατία δεν υπάρχει δικαιοσύνη.

Δεν υπάρχουν ανθρώπινες αξίες, δικαιώματα, κανόνες, ευημερία και ελπίδα για τους πολλούς.

Δεν πρόκειται για ένα παιχνίδι λέξεων.

Πρόκειται για τις ζωές των ανθρώπων και το αύριο, του πλανήτη, της Ευρώπης, της πατρίδας μας.

Γιατί όλα αυτά που περιγράφει ο Μπέρνι και οι άλλοι ομιλητές δεν αφορούν μόνο την Αμερική του Τραμπ.

Αφορούν την Ευρώπη, αφορούν και την Ελλάδα.

Γιατί και στη πατρίδα μας δοκιμάζονται σήμερα και η δημοκρατία και η δικαιοσύνη.

Γιατί με τις ορατές πολιτικές της και τις «αόρατες» πρακτικές της, η κυβέρνηση χτίζει μια κοινωνία που εύλογα και με βάση επίσημα στοιχεία και μετρήσεις, μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει ως κοινωνία των χασμάτων.

Μια κοινωνία του ενός πέμπτου, όπως είχα την ευκαιρία πριν λίγες μέρες να πω.

Στην οποία το προνομιούχο ένα πέμπτο έχει τη δυνατότητα να ζει πολύ πλούσια, πλούσια, ή τουλάχιστον με αυτάρκεια και αξιοπρέπεια.

Τόσο που να μπορεί να αποταμιεύει.

Και στην άλλη πλευρά του χάσματος η μεγάλη πλειοψηφία, τα τέσσερα πέμπτα, που τα βγάζει πέρα ίσα-ίσα και με μεγάλη δυσκολία.

Και ένα μεγάλο μέρος της κινείται στο ημίφως της φτώχειας και της επιβίωσης με όρους στερήσεων, συχνά ακραίων.

Μια κοινωνία που πέρασε οκτώ χρόνια κρίσης και μεγάλων θυσιών.

Αλλά έχει μεγάλη διαφορά το πρόσημο της πολιτικής κάθε φορά.

Γιατί στη δική μας κυβέρνηση έλαχε ο κλήρος να βγάλουμε την Ελλάδα από τη κρίση, και πράγματι αναγκαστήκαμε να υιοθετήσουμε πολιτικές δημοσιονομικής πειθαρχίας. Εντούτοις όμως μειώσαμε το ποσοστό των νοικοκυριών που βρίσκονταν κάτω από το κατώφλι της φτώχειας.

Το παραλάβαμε στο 21,4% το 2015 και το παραδώσαμε στο 17,9% το 2019.

Και πετύχαμε μεγάλη βελτίωση στο δείκτη οικονομικής ανισότητας.

Αντιθέτως η κυβέρνηση Μητσοτάκη που τα βρήκε όλα στρωμένα, έξω από τα μνημόνια και σε συνθήκες οικονομικής χαλάρωσης, αύξησε το ποσοστό της φτώχειας από το 17,9% στο 19,6% το 2024.

Και την ίδια στιγμή άνοιξε το δρόμο για τρομακτικά υπερκέρδη στις μεγάλες επιχειρήσεις.

Οι δέκα μεγαλύτερες εισηγμένες στο Χρηματιστήριο είχαν πέρυσι ρεκόρ δεκαπενταετίας στα κέρδη, με 11,5 δις συνολικά.

Αυτή είναι η Ελλάδα σήμερα.

Η Ελλάδα που, όπως έλεγε ο ποιητής, ‘όπου και να ταξιδέψω με πληγώνει.’

Η Ελλάδα των μεγάλων ανισοτήτων που έμεινε μεν στην Ευρώπη, αλλά αποκλίνει διαρκώς από την Ευρώπη.

Με όρους αγοραστικής δύναμης, 30% κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, να συναγωνίζεται μονάχα τη Βουλγαρία.

Με ένα κοινωνικό κράτος που συρρικνώνεται.

Με νοσοκομεία και σχολεία που απαξιώνονται.

Την ίδια στιγμή που διαφημίζεται και προωθείται με κάθε τρόπο η κερδοσκοπία στους ευαίσθητους αυτούς τομείς της κοινωνικής προστασίας.

Αν, δε, συνυπολογίσει κανείς και τα πλήγματα στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, στη λειτουργία των ανεξάρτητων αρχών, στον πλουραλισμό των μέσων ενημέρωσης,

αν συνυπολογίσει τη διαφθορά, το τρομακτικό μέγεθος των απευθείας αναθέσεων που είναι πλέον οι τρείς στις τέσσερις δημόσιες συμβάσεις και το γεγονός ότι το 87% των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης έχει πάει σε μόλις 2% των εταιρειών της χώρας,

τότε θα συνειδητοποιήσει ότι ο όρος Βαλκανιοποίηση που χρησιμοποίησα τις προάλλες, είναι μάλλον επιεικής.

Άλλωστε η σχέση μας με την Ευρώπη εξελίσσεται όλο και περισσότερο σε σχέση με τις εισαγγελικές αρχές της.

Μια με το σκάνδαλο του Predator, την άλλη με αυτό του ΟΠΕΚΕΠΕ για τις αγροτικές ενισχύσεις και φυσικά με όσα εκτυλίχθηκαν με την απόπειρα συγκάλυψης στις δύο τραγωδίες των Τεμπών και της Πύλου.

Όλα αυτά, κατά την εκτίμησή μου, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου πολιτικού λάθους.

Είναι αποτέλεσμα μιας πολιτικής που συνδέει σχεδιασμένα και επίμονα την ανάπτυξη με τον πλουτισμό των λίγων σε βάρος της ζωής των πολλών.

Που μειώνει για παράδειγμα δραστικά τη φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και των μερισμάτων και κρατάει στις κορυφαίες θέσεις της Ευρώπης τη φορολόγηση της μισθωτής εργασίας.

Και διατηρεί ως σαθρό θεμέλιο όλων αυτών, το ίδιο παραγωγικό μοντέλο, παρασιτικό και κοντόφθαλμο εν πολλοίς, που οδήγησε την Ελλάδα στην καταστροφική κρίση του 2010.

Και που πολύ φοβάμαι, στο βαθμό που οι όροι αυτής της κρίσης παραμένουν αναλλοίωτοι, τότε προετοιμάζουν και την επόμενη.

Για αυτό και κανένας προοδευτικός, δημοκρατικός άνθρωπος, ιδιαίτερα όταν του έχει αποδοθεί από τους πολίτες η ευθύνη της δημόσιας παρουσίας, δεν μπορεί σε συνθήκες όπως οι σημερινές να σωπαίνει.

Από όποια θέση κι αν βρίσκεται.

Με τη διεθνή ρευστότητα να πολλαπλασιάζει ακόμα και υπαρξιακούς κινδύνους.

Με την κοινωνία σε απογοήτευση και παράλυση.

Με την οικονομία να οδηγείται σε τοίχο.

Με την αντιπολίτευση να μην μπορεί να προβάλει μια αξιόπιστη και ρεαλιστική εναλλακτική λύση στις πολιτικές που βαθαίνουν τα κάθε λογής χάσματα.

Δεν υπάρχει δυστυχώς κανένα μαγικό κλειδί για να ανοίξουμε την πόρτα μιας άλλης Ελλάδας.

Πρέπει το κλειδί να το βρούμε ή να το δημιουργήσουμε όλοι μαζί.

Χρειάζεται ένα νέο εθνικό σχέδιο ανάταξης και ανασυγκρότησης με ορίζοντα πενταετίας.

Με στόχο την ανάπτυξη, την ανθεκτικότητα, την ασφάλεια αλλά και τη δικαιοσύνη, τους θεσμούς, τη δημοκρατία.

Με στόχο την εμπιστοσύνη και την αλληλεγγύη.

Αλλά πρωτίστως αυτό που χρειάζεται είναι ένα νέο όραμα που θα εμπνεύσει και θα κινητοποιήσει.

Τους εργαζόμενους, τους νέους, τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους παραγωγούς.

Τον κόσμο της εργασίας, της δημιουργίας, της υγιούς επιχειρηματικότητας.

Μια νέα ανάγνωση της πραγματικότητας και του δρόμου για να την αλλάξουμε.

Ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό κύμα, που θα συνενώσει αποτελεσματικά τα πολύχρωμα κινήματα αντίστασης και με πυξίδα τις ανάγκες της πατρίδας θα δώσει κίνητρο, έμπνευση, εναλλακτική στους κουρασμένους πολίτες.

Ένας νέος πατριωτισμός, τολμώ να πω.

Με χαρακτηριστικά που θα δίνουν απάντηση στις προκλήσεις και τους κινδύνους της εποχής μας.

Ένας νέος πατριωτισμός απέναντι στην ολιγαρχία και τη κλεπτοκρατία.

Από τη μια η πατρίδα μας από την άλλη τα πλούτη τους.

Αυτή είναι η σύγχρονη διαχωριστική γραμμή.

Απέναντι σε πολιτικές και πρακτικές που οξύνουν τις ανισότητες και το άδικο.

Ένας νέος πατριωτισμός στην Ελλάδα, που θα συναντηθεί όμως με αντίστοιχα κινήματα στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τον κόσμο.

Γιατί θα συγκροτείται στη βάση της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και του ουμανισμού.

Ένας νέος πατριωτισμός σε κάθε χώρα ξεχωριστά και ένας νέος διεθνισμός, για το συντονισμό της δράσης μας σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία και οικονομία.

Χρειαζόμαστε λοιπόν ένα τέτοιο νέο όραμα και ένα τέτοιο νέο κίνημα.

Μια ηθική, κοινωνική και πολιτική πρωτοβουλία που θα διατρέχει όλα τα προοδευτικά κόμματα, θα αγγίζει όσους έχουν γυρίσει τη πλάτη στο πολιτικό σύστημα, θα απαντά στην ακροδεξιά δημαγωγία και θα δίνει κίνητρο στους πολίτες να σηκωθούν από τον καναπέ.

Δίνοντας νόημα και υπόσταση στη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη.

Και αυτός είναι ένας στόχος για τον όποιο αξίζει να δώσουμε τις δυνάμεις μας».

Στα άδυτα του ΟΠΕΚΕΠΕ έχει μπει για τα καλά η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, η οποία ξεσκονίζει τα στοιχεία του Οργανισμού από το 2017. Την ίδια ώρα πληθαίνουν οι καταγγελίες από κτηνοτρόφους αλλά και από βουλευτές της αντιπολίτευσης, οι οποίοι κάνουν λόγο για σκάνδαλο με ευθύνες πολιτικών που πρέπει να διερευνηθούν.

Μετά την έφοδο της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας στον ΟΠΕΚΕΠΕ και την απομάκρυνση του μέχρι πρότινος προέδρου, τα στόματα ανοίγουν, οι καταγγελίες πληθαίνουν και τα στοιχεία των «μαϊμού» αγροτών φθάνουν στα χέρια των ελεγκτών.

Η απομάκρυνση του προέδρου Γρηγόρη Βάρρα, ο οποίος δέσμευσε 3.500 ύποπτα ΑΦΜ, αλλά και η υπογραφή του Μάκη Βορίδη για την κατανομή του εθνικού αποθέματος σε τεράστιο ποσοστό στην Κρήτη έχουν μπει στο στόχαστρο της έρευνας, σύμφωνα με το MEGA.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

«Το 2020 η Κρήτη πήρε το 67% των ενισχύσεων και το υπόλοιπο 23% όλη η Ελλάδα. Πήρε 30.000.000 ευρώ», είπε ο βουλευτής Λάρισας με τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Βασίλης Κόκκαλης.

Σύμφωνα με το «Βήμα της Κυριακής», ο τότε υπουργός Μάκης Βορίδης, φέρεται τώρα να αλλάζει γραμμή πλεύσης, υποστηρίζοντας ότι υπέγραψε την κατανομή του 2019 με το μαχαίρι στο λαιμό, λόγω της… κληρονομιάς που του άφησε η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Κατά το MEGA, βασικός κρίκος της αλυσίδας στις «μαϊμού» επιδοτήσεις των δήθεν αγροτών, φαίνεται στενός συνεργάτης του Μάκη Βορίδη, ο οποίος έγινε και άμισθος σύμβουλος στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, μέλος του ΔΣ της εταιρίας ΓΑΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ που κάνει τις δηλώσεις των αγροτών και συγχρόνως βοηθάει στον εντοπισμό των βοσκότοπων. Μαζί με ένα ακόμη πρόσωπο με το προσωνύμιο «Φραπέ» ιδρύουν Κέντρο Υποβολής Δηλώσεων, μοιράζοντας σε φίλους και γνωστούς εθνικό απόθεμα με ψεύτικα ζώα. Έχοντας πλάτη όπως όλα δείχνουν στο υπουργείο, ο σύμβουλος και το τρίτο πρόσωπο έκαναν χιλιάδες αιτήσεις με βοσκοτόπια χωρίς ζώα και ψεύτικα παραστατικά ιδιοκτησίας.

Στη συνέχεια η εταιρία ΓΑΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ στήριζε τεχνολογικά τα Κέντρα Υποβολής Δηλώσεων με την δουλειά να κυλάει χωρίς προβλήματα. Μέχρι που παρενέβη η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία.

Δείτε το ρεπορτάζ του MEGA:

Για πρώτη φορά, δύο κορυφαίοι βρετανοί πολιτικοί από αντίπαλα κομματικά στρατόπεδα – η Θάνγκαμ Ντεμπονέρ από τους κυβερνώντες Εργατικούς, και

ο Ντέιβιντ Φροστ από τους Συντηρητικούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης – παραμερίζουν τις διαφορές τους και συνυπογράφουν ένα άρθρο στο οποίο επιχειρηματολογούν υπέρ της επανένωσης των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα.

Το άρθρο δημοσιεύεται σήμερα στους βρετανικούς «Times» και στα «ΝΕΑ»

Μέσα στη Βουλή, δεν είμαστε πολιτικοί σύμμαχοι. Η μία κάθεται στα έδρανα των Εργατικών, ο άλλος στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Η μία έκανε εκστρατεία για να παραμείνει η Βρετανία στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ο άλλος διαπραγματεύτηκε την αποχώρησή μας. Ομως συμφωνούμε σε ένα πράγμα: είτε είμαστε μέσα στην ΕΕ, είτε όχι, η Βρετανία είναι αναπόσπαστο μέρος του ευρωπαϊκού πολιτισμού και της ευρωπαϊκής κουλτούρας. Γι’ αυτόν τον λόγο, πιστεύουμε και οι δύο ότι είναι καιρός να επιστραφούν τα Γλυπτά του Παρθενώνα στην Αθήνα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Πριν από τέσσερα χρόνια, άρχισαν οι συνομιλίες μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και του Τζορτζ Οσμπορν, του νεοδιορισθέντος τότε προέδρου του Βρετανικού Μουσείου. Ωστόσο, η πρωτοβουλία αυτή έπεσε θύμα της προεκλογικής εκστρατείας και βάλτωσε εξαιτίας της διπλωματικής διαμάχης που ξέσπασε. Σήμερα, οι συνομιλίες για την επίτευξη συμφωνίας έχουν αρχίσει ξανά, δίνοντάς μας την ευκαιρία να επιστρέψουμε στο σωστό μονοπάτι.

Τα επιχειρήματα σχετικά με τα Γλυπτά είναι ήδη γνωστά. Περιστρέφονται γύρω από όρους όπως η νομιμότητα, η ιδιοκτησία και η ευθύνη και, πολύ συχνά, γύρω από την ανησυχία ότι η αποδοχή οποιουδήποτε από αυτά τα επιχειρήματα ενδέχεται να απειλήσει την ακεραιότητα των συλλογών των κορυφαίων μουσείων του κόσμου.

Το Βρετανικό Μουσείο εκπονεί ένα πρόγραμμα ανάπλασης και ανακαίνισης ύψους ενός δισ. στερλινών, το οποίο επικεντρώνεται στις αίθουσες της Δυτικής Πτέρυγας, όπου στεγάζονται τα Γλυπτά. Αυτό μας προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία να αντιμετωπίσουμε τη μακραίωνη αυτή διαμάχη με φιλόδοξο τρόπο και καινοτόμο σκέψη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι, αν επιστρέψουμε αυτά τα Γλυπτά, θα ανοίξει ο δρόμος για ατέρμονες συζητήσεις και αιτήματα προς δεκάδες μουσεία και γκαλερί να επιστρέψουν ιστορικούς θησαυρούς που αποκτήθηκαν κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας.

Εμείς απορρίπτουμε αυτόν τον κίνδυνο. Η Αθήνα δεν υπήρξε ποτέ μέρος βρετανικής αποικίας. Η Βρετανία υποστήριξε και αγωνίστηκε για την ελευθερία της Ελλάδας όποτε είχε την ευκαιρία να το πράξει. Οι συζητήσεις σχετικά με τα ελληνικά πολιτιστικά αγαθά δεν σχετίζονται καθόλου με την ευρύτερη συζήτηση για τις επιστροφές τεχνουργημάτων.

Η επιστροφή των Μαρμάρων στην Ελλάδα αποτελεί ευκαιρία για τη σύναψη μιας νέας, μακροπρόθεσμης πολιτιστικής συνεργασίας μεταξύ των χωρών μας. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή το Βρετανικό Μουσείο να αδράξει αυτή την ευκαιρία, στο πλαίσιο της μακρόπνοης φιλοδοξίας του να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του τον 21ο αιώνα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Το Parthenon Project προσφέρει ένα σχέδιο δράσης για μια συμφωνία «win-win» που κινείται εντός του πλαισίου του Νόμου περί Βρετανικού Μουσείου: μια φιλόδοξη, παγκοσμίως πρωτοπόρα πολιτιστική συνεργασία που ανοίγει τον δρόμο για μια ευρύτερη και βαθύτερη σχέση, εξασφαλίζοντας χρηματοδότηση για έρευνα, συνδιοργάνωση εκθέσεων, χορήγηση υποτροφιών και διοργάνωση εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Μια συνεργασία χάρη στην οποία θα έρθουν στο Λονδίνο σπουδαία πολιτιστικά αντικείμενα από την Ελλάδα, προκειμένου να τα θαυμάσει για πρώτη φορά ένα νέο κοινό.

Η ενίσχυση των διμερών σχέσεών μας με δημοκρατικούς συμμάχους μας συνιστά άσκηση καλής διπλωματίας. Μια πολιτιστική συνεργασία υπό αυτούς τους όρους θα ενίσχυε τη θέση της Βρετανίας, προβάλλοντας μια χώρα που είναι σίγουρη για την ταυτότητά της και δεν φοβάται να προχωρήσει μπροστά με αυτοπεποίθηση.

Η βαρόνη Θάνγκαμ Ντεμπονέρ είναι τέως σκιώδης υπουργός Πολιτισμού της Βρετανίας, μέλος της Βουλής των Λόρδων (Εργατικό Κόμμα) και συμπρόεδρος του Parthenon Project. Ο λόρδος Ντέιβιντ Φροστ είναι τέως υπουργός Brexit, επικεφαλής διαπραγματευτής της Βρετανίας για την έξοδο από την ΕΕ και μέλος της Βουλής των Λόρδων (Συντηρητικό Κόμμα)

Η σύγχρονη κοινωνία έχει αρχίσει να επαναπροσδιορίζει τη μοναξιά και τη ζωή των singles.

Από την αποδοχή του χρόνου με τον εαυτό μας μέχρι την απόλαυση της εργένικης ζωής, η μοναξιά παύει να θεωρείται απλώς μία κατάσταση θλίψης ή κοινωνικού στίγματος.

Μια νέα γενιά βιβλίων, ταινιών και προσωπικών αφηγήσεων παρουσιάζει τη μοναχικότητα ως πηγή δημιουργικότητας, ηρεμίας και αυτογνωσίας, σύμφωνα με το BBC.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Η μοναξιά ως φιλοσοφία ζωής στην τέχνη

Στην ταινία «Perfect Days» του Wim Wenders, ο ήρωας, ένας απλός καθαριστής τουαλετών στο Τόκιο, βιώνει την ηρεμία μέσα από τη μοναχικότητά του.

Οι σκηνές όπου ποτίζει φυτά ή ακούει μουσική, χωρίς λόγια και δράση, αποτυπώνουν μια βαθιά αίσθηση ηρεμίας και επανασύνδεσης με τον εαυτό.

Για πολλούς θεατές, αυτά τα στιγμιότυπα είναι τα πιο συγκινητικά, όπως επισημαίνει και ο Nicholas Barber του BBC που περιγράφει την ταινία ως «διαλογισμό πάνω στην ηρεμία μιας ύπαρξης απογυμνωμένης από τα περιττά».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Η απήχηση αυτής της εικόνας δείχνει πόσο πολύ έχει αλλάξει η αντίληψη για τη μοναξιά στην εποχή μας. Τα μέσα ενημέρωσης και οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης φιλοξενούν όλο και περισσότερες θετικές απόψεις γύρω από την αξία του να είσαι μόνος.

Από το στίγμα στην επιλογή

Τα τελευταία χρόνια κυκλοφόρησαν πολλά βιβλία με θέμα τη μοναξιά ως επιλογή και πλεονέκτημα. Τίτλοι όπως «Solitude: The Science and Power of Being Alone», «Solo: Building a Remarkable Life of Your Own» και «Single: Living a Complete Life on Your Own Terms» αναδεικνύουν τη μοναχικότητα ως δύναμη και όχι αδυναμία.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Αυτή η νέα τάση έρχεται σε αντίθεση με το αρνητικό στίγμα που συνόδευε τη μοναξιά, ειδικά μετά την πανδημία όπου η «επιδημία της μοναξιάς» έγινε κοινός τόπος, όπως είχε επισημάνει ο τότε Γενικός Χειρουργός των ΗΠΑ Vivek Murthy.

Ο ψυχολόγος Robert Coplan ξεχωρίζει τη μοναξιά από τη μοναχικότητα: η πρώτη είναι ανεπιθύμητη και επιβλαβής, ενώ η δεύτερη είναι μια ενεργητική, θετική επιλογή.

Αντίστοιχα, η δημοσιογράφος Heather Hansen υπογραμμίζει πως πλέον πολλοί αναστοχάζονται τη ζωή τους και εκτιμούν την μοναχικότητα ως κάτι που επιλέγουν για προσωπική ευημερία, αντί να την βιώνουν ως αναγκαστική απομόνωση.

Η Gen Ζ και οι Millennials επαναπροσδιορίζουν τις σχέσεις

Η σύγχρονη νεολαία επανεξετάζει το παραδοσιακό μοντέλο της σχέσης και του γάμου.

Σύμφωνα με μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ το 2023, δύο στους πέντε Gen Z-ers και millennials πιστεύουν ότι ο γάμος είναι μια ξεπερασμένη παράδοση, ενώ στο Ηνωμένο Βασίλειο μόνο λίγο περισσότερο από το ήμισυ των ανδρών και γυναικών της Gen Z προβλέπεται να παντρευτούν, σύμφωνα με το Γραφείο Εθνικών Στατιστικών.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Το μυθιστόρημα «Table For One» της Emma Gannon απεικονίζει αυτή τη νέα πραγματικότητα, όπου μια νεαρή γυναίκα αναζητά τη σχέση με τον εαυτό της, απορρίπτοντας την πίεση να «σταθεροποιηθεί» κοινωνικά.

Αυτές οι αλλαγές δείχνουν πώς η μοναξιά και η ζωή χωρίς σύντροφο μπορούν να είναι επιλογές ολοκληρωμένες και δημιουργικές.

Συμβουλές για μια πλήρη ζωή

Η ζωή μόνος δεν σημαίνει απομόνωση.

Η Cynthia Zak, συγγραφέας του «The Joy of Sleeping Alone», προτείνει να διαμορφώσουμε τις ρουτίνες μας έτσι ώστε να ενισχύουμε την ελευθερία και την έκφραση του εαυτού.

Πολλές γυναίκες, για παράδειγμα, προτιμούν να κοιμούνται μόνες, για να νιώθουν περισσότερο χώρο και ανεξαρτησία.

Δύο βασικά στοιχεία για μια υγιή μοναξιά είναι η ισορροπία μεταξύ του χρόνου που περνάμε μόνοι και της κοινωνικής αλληλεπίδρασης, και η συνειδητή επιλογή της μοναξιάς.

Η Heather Hansen τονίζει πως η μοναξιά είναι «ένα ουδέτερο κομμάτι πηλού» που μπορούμε να πλάσουμε όπως θέλουμε.

Ο McGraw προτείνει να μη μένουμε σε παθητικές συμπεριφορές όπως το να παραγγέλνουμε συνεχώς φαγητό ή να μένουμε ξαπλωμένοι.

Αντίθετα, προτρέπει να αφιερώνουμε χρόνο σε δραστηριότητες όπως το τρέξιμο, η επίσκεψη σε μουσεία, η παρατήρηση ανθρώπων, η ακρόαση μουσικής ή η εκμάθηση νέων πραγμάτων μέσω διαδικτυακών μαθημάτων.

Και το πιο σημαντικό, όπως είναι προφανές: Είναι να συνδυάζεις τα πράγματα. «Οι άνθρωποι χρειάζονται κοινωνική αλληλεπίδραση, αλλά θα έλεγα επίσης ότι χρειάζονται και τη μοναξιά», λέει ο Coplan.

«Το κλειδί για την ευτυχία και την ευεξία είναι να βρεις τη σωστή ισορροπία. Ο καθένας έχει τη δική του ισορροπία που του ταιριάζει».

Η ιδέα της προσφοράς καταφυγίου σε παράτυπους μετανάστες έχει τις ρίζες της, στις ΗΠΑ, σε ένα κίνημα που ξεκίνησε από εκκλησίες κοντά στα νοτιοδυτικά σύνορα της χώρας. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, ενορίες παρείχαν καταφύγιο σε Κεντροαμερικανούς που διέσχιζαν παράνομα τα σύνορα προκειμένου να γλιτώσουν από πολέμους. Το δίκτυο των οίκων λατρείας μεγάλωσε και απλώθηκε σε όλη τη χώρα, σε μια προσπάθεια να σταματήσουν η απέλαση και η κράτηση ανθρώπων που δραπέτευαν από τη βία.

Παρόμοιες προστατευτικές πολιτικές υιοθέτησαν αργότερα κοινότητες που διαμαρτύρονταν για τον ρόλο της αμερικανικής κυβέρνησης σε αυτούς τους πολέμους. Το Σαν Φρανσίσκο από τις πρώτες πόλεις που αυτοανακηρύχτηκαν καταφύγιο – παρένθεση, το Λος Αντζελες το έκανε επισήμως αυτό μόλις πέρυσι, ήδη από το 1979 ωστόσο το δημοτικό του συμβούλιο είχε εκδώσει ειδική διαταγή που απαγόρευε στους αστυνομικούς του LAPD να έρχονται σε επαφή με ένα άτομο μόνο για να προσδιορίσουν τη μεταναστευτική του κατάσταση.

Το αναπτυσσόμενο κίνημα πίεσε την κυβέρνηση να αναγνωρίσει, μεταξύ άλλων, στους μετανάστες το δικαίωμα να αιτούνται άσυλο. Το κίνημα αναζωπυρώθηκε μετά τη δημιουργία της Υπηρεσίας Μετανάστευσης και Τελωνείων, της ICE, στα απόνερα των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Πολλές οργανώσεις εξακολουθούν να παλεύουν για τα δικαιώματα των 11-14 εκατομμυρίων (και σίγουρα όχι 21, όπως υποστηρίζει ο Ντόναλντ Τραμπ…) μεταναστών που ζουν χωρίς χαρτιά στις ΗΠΑ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ο λόγος για τον οποίο δεν υπήρχε, μέχρι πολύ πρόσφατα, επίσημος κατάλογος των «πόλεων – καταφύγιο», ή των κομητειών / πολιτειών – καταφύγιο, είναι ότι οι πολιτικές συνεχώς αλλάζουν. Ούτε αυστηρός ορισμός υφίσταται άλλωστε. Πρόκειται για περιοχές που εσκεμμένα περιορίζουν τη συνεργασία τους με τις ομοσπονδιακές Αρχές μετανάστευσης – στηριζόμενες στο γεγονός ότι καμία πόλη ή πολιτεία δεν υποχρεούται να συμμετέχει στην επιβολή της νομοθεσίας περί μετανάστευσης εις βάρος των αναγκών της κοινότητάς της για δημόσια ασφάλεια.

Σε κάθε περίπτωση, η υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας του Τραμπ, η Κρίστι Νόεμ, αποφάσισε να λύσει οριστικά το πρόβλημα. Τέλη Μαΐου, λοιπόν, δημοσιοποίησε έναν «ολοκληρωμένο κατάλογο των τόπων – καταφύγιο», ώστε να εκθέσει τους πολιτικούς που «θέτουν σε κίνδυνο τους Αμερικανούς και την επιβολή του νόμου μας προκειμένου να προστατεύσουν παράνομους αλλοδαπούς βίαιους εγκληματίες». Πολύ σύντομα όμως έγινε σαφές πως ο κατάλογος με τις περισσότερες από 500 πολιτείες, κομητείες και πόλεις ήταν τουλάχιστον κακοφτιαγμένος: περιείχε από ορθογραφικά λάθη και μέρη που είχαν «μετακινηθεί» σε λάθος τόπους μέχρι τόπους που δεν υπάρχουν, από την αναγραφή της κομητείας Γκρίλι της Νεμπράσκα ως «Γκρίνλι» μέχρι την εφεύρεση μιας «κομητείας Μάρτινσβιλ» στη Βιρτζίνια.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Ακόμη χειρότερα, δεκάδες από τους πολιτικούς που κατήγγειλε η Νόεμ αποδείχθηκαν ηγέτες κομητειών και πόλεων πλήρως παραδομένων στο MAGA και τον τραμπισμό, που δεν ακολουθούσαν προφανώς καμία πολιτική καταφυγίου. Οι καταγγελίες από συμμάχους του Τραμπ έπεσαν βροχή σε ολόκληρη τη χώρα. «Δεν μπορεί να υπάρχουν τόσα λάθη σε ένα τόσο σημαντικό ομοσπονδιακό έγγραφο», εξανέστη ο Πατ Μπερνς, ο τραμπικός δήμαρχος του Χάντινγκτον Μπιτς, ενός (ακρο)δεξιού προπυργίου της Καλιφόρνιας που χαρακτηρίστηκε λανθασμένα ως πόλη – καταφύγιο. «Κάποιος πρέπει να λογοδοτήσει» για αυτή την «απροσεξία», αξίωσε ο ίδιος μιλώντας στο Associated Press. Ο γνωστός αρθρογράφος της «Washington Post» Ντέινα Μίλμπανγκ τού ευχήθηκε μέσα από την καρδιά του καλή τύχη σε αυτό. Γιατί η μόνη απάντηση της κυβέρνησης ήταν να εξαφανιστεί ο κατάλογος την περασμένη εβδομάδα, αφήνοντας πίσω του ένα «Η σελίδα δεν βρέθηκε».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Τόσο τεράστιο φιάσκο είχε να συμβεί από… την προπροηγούμενη εβδομάδα, όταν ο υπουργός Υγείας του Τραμπ, ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ, πήγε στον Λευκό Οίκο και δημοσιοποίησε την περίφημη έκθεσή του «Να κάνουμε την Αμερική ξανά υγιή», κι αυτή αποδείχθηκε γεμάτη παραπομπές σε μελέτες που δεν υπάρχουν, προϊόν παραισθήσεων της τεχνητής νοημοσύνης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Αυτό με τη σειρά του θύμισε στον Ντέινα Μίλμπανγκ την «Ημέρα Απελευθέρωσης» του Τραμπ, τότε που παρουσίασε με τυμπανοκρουσίες τους δασμούς που θα επέβαλλε, βάζοντας μεταξύ άλλων στο στόχαστρο ένα νησί γεμάτο πιγκουίνους και άλλες ακατοίκητες ή αραιοκατοικημένες γωνιές του πλανήτη – και αυξάνοντας τους φόρους στο μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου με βάση ένα μαθηματικό σφάλμα.

Και αυτά, φυσικά, ήταν πλέον των «λαθών» που οδήγησαν αξιωματούχους του Τραμπ να μοιραστούν πολεμικά σχέδια με έναν δημοσιογράφο, να απελάσουν ανθρώπους που προστατεύονται από δικαστικές αποφάσεις, να ξεκινήσουν μια καταστροφική διαμάχη με το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, να απολύσουν και στη συνέχεια να επιχειρήσουν να επαναπροσλάβουν χιλιάδες κρίσιμους ομοσπονδιακούς υπαλλήλους, να ακυρώσουν και στη συνέχεια να επαναφέρουν διάφορες ζωτικής σημασίας κυβερνητικές λειτουργίες και να δηλώσουν λανθασμένα, συχνά κατά τάξεις μεγέθους, την υποτιθέμενη εξοικονόμηση από τις προσπάθειες περικοπής των κυβερνητικών δαπανών.

Επειτα από πέντε μήνες Τραμπ 2.0, δικαιούμαστε πια να το πούμε ανοιχτά: οι άνθρωποι είναι ανίκανοι. Το χειρότερο και πιο επικίνδυνο, όμως, είναι ότι εκτός από ανίκανοι είναι και αδίστακτοι. Μήπως αμφιβάλλει κανείς ότι η φωτιά που άναψε ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ στο Λος Αντζελες ήταν ένας αντιπερισπασμός για την ιλαροτραγωδία του δημόσιου διαζυγίου – ξεμαλλιάσματός του με τον Ιλον Μασκ;

Η Μπόνι Μπλου ξέρει να προκαλεί και στην οικονομία των creators economy αυτό είναι χρυσός. Ωστόσο η νέα της πρωτοβουλία για ακόμη ένα σεξουαλικό μαραθώνιο έχει προκαλέσει κύμα αντιδράσεων με την συγγραφέα και επιζήσασα βιασμού Kέιτ Κούλνις να καλεί σε απαγόρευση εμφανίσεων της στα κοινωνικά δίκτυα.

Η influencer και δημιουργός ενήλικου περιεχομένου στο OnlyFans Μπόνι Μπλου έχει προκαλέσει εκ νέου κύμα οργής και αποτροπιασμού μετά την τελευταία της αποκάλυψη σε podcast.

Σε συνέχεια προηγούμενων αμφιλεγόμενων ενεργειών και πρακτικών, η Μπόνι Μπλου πυροδοτεί ξανά μια έντονη δημόσια αντιπαράθεση για τα όρια της «τέχνης», της αυτοδιάθεσης και της ηθικής ευθύνης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Γνωστή σε ακραίες προκλήσεις η Μπλου απασχόλησε τα πρωτοσέλιδα με προηγούμενα, απεγνωσμένα «stunts», συμπεριλαμβανομένου ενός υποτιθέμενου παγκόσμιου ρεκόρ, όπου φέρεται να συνευρέθηκε με 1.057 άνδρες μέσα σε μόλις 12 ώρες.

Στη συνέχεια, προκάλεσε «σχεδόν ενήλικα» αγόρια κολεγίου κατά τη διάρκεια του Spring Break για να δει ποιος θα της προσέφερε τον καλύτερο οργασμό, με την υπόσχεση να καλύψει τα δίδακτρα του «νικητή».

Τώρα η Μπλου ανακοίνωσε ότι θα επιδοθεί σε ένα ακόμη σεξουαλικό πρότζεκτ που το ονομάζει Ζωολογικός Κήπος της Μπόνι Μπλου.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη The Kat Baker Show (@thekatbakershow)

Μιλώντας στο podcast της Kατ Μπέικερ και απαντώντας στην ερώτηση «Τι προκλήσεις έχει στη συνέχεια;» η Μπόνι απάντησε ότι στις 15 Ιουνίου θα είναι γυμνή και δεμένη σε ένα γυάλινο κουτί.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Το «κελί» θα είναι «ανοιχτό για το κοινό που είναι καλοδεχούμενο να της κάνει βασικά ό,τι θέλει».

Όταν η οικοδέσποινα του podcast τη ρώτησε «πού» θα βρίσκεται το κουτί, η Μπλου απάντησε ότι θα βρίσκεται «στο κέντρο του Λονδίνου, μέσα σε ένα σπίτι» με δυσαρέσκεια που δεν κατάφερε να το κάνει όπως σκόπευε.

Η Μπλου δήλωσε ότι θα ήθελε πολύ η γυάλινη κατασκευή να βρίσκεται στο πίσω μέρος ενός φορτηγού, με τις σεξουαλικές πράξεις να εκτελούνται πάνω της καθώς θα ταξίδευε στις γειτονιές του Λονδίνου. «Πιθανώς θα ήταν παράνομο» είπε.

Στη συνέντευξη η Μπλου είπε ότι θα ήθελε να ξεπεράσει το δικό της ρεκόρ «κάνοντας σεξ με τουλάχιστον 2.000 άνδρες».

«Προωθείς την κουλτούρα βιασμού»

Αναμενόμενα, τα σχόλια στο βίντεο του Instagram με το απόσμασμα της συνέντευξης της προκάλεσε οργή και πολλαπλές αντιδράσεις.

Κάποιοι χρήστες αμφισβήτησαν την ψυχική υγεία της 26χρονης για να καταλήξει σε μια τόσο «χυδαία ιδέα» και πολλοί επέμειναν ότι προωθεί την «κουλτούρα του βιασμού», κάτι με το οποίο συμφώνησε η δημοσιογράφος του Fabulous Digital και επιζήσασα βιασμού, Kέιτ Κούλνις.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

«Η Μπόνι σπρώχνει θύματα όπως εμένα ακόμα πιο βαθιά στην άβυσσο του τραύματος» έγραψε στο κείμενο, παρέμβαση της (ακολουθεί ολόκληρο παρακάτω).

«Οι διεστραμμένες ενέργειές της βλάπτουν ευάλωτους νεαρούς έφηβους – οι μισοί από τους οποίους έχουν εκτεθεί σε πορνογραφία μέχρι την ηλικία των 13 ετών. Αυτοί οι ίδιοι οι νέοι θα μεγαλώσουν νομίζοντας ότι αυτό είναι φυσιολογικό, αυτό θέλουν οι γυναίκες – και γι’ αυτό υπάρχουμε» έγραψε.

Στα σχόλια της ανάρτησης στο Instagram, ένα άτομο επέμεινε ότι η Μπόνι Μπλου «δεν έχει ψυχή» ενώ άλλος την χαρακτήρισε «άρρωστη και διψασμένη για προσοχή».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη The Kat Baker Show (@thekatbakershow)

«Η πιο αηδιαστική στον κόσμο… μακράν», «πραγματικά χρειάζεται βοήθεια» και «η αξία της ως γυναίκα είναι τόσο χαμηλή που προσφέρει ολόκληρο το σώμα της δωρεάν», σημείωσαν άλλοι.

«Και εμείς είμαστε εντάξει με την εξύμνηση της πορνείας σε πλατφόρμες μέσων ενημέρωσης για να τις βλέπουν τα παιδιά….; Πραγματικά πιστεύω ότι το μέλλον έχει τελειώσει», έγραψε κάποιος άλλος. «Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν ο Σατανάς είναι στην πραγματικότητα η Μπλου μεταμφιεσμένη», ανέφερε ένα άλλο σχόλιο.

Άλλος χρήστης αναρωτήθηκε γιατί η Μπόνι Μπλου έχει καν βήμα να μιλάει.

«Γιατί στο διάολο της δίνονται πλατφόρμες όπως podcast και εκπομπές για να συμπεριφέρεται σαν να είναι κάποιο είδος πρωτοπόρου ή είδωλου;» ανέφερε το οργισμένο σχόλιο.

«Κάθεται εκεί και λέει ότι η επόμενη πρόκλησή της είναι να δεθεί δημόσια ώστε ο κόσμος να μπορεί να την αγγίζει, και μια άλλη γυναίκα κάθεται απέναντί της σαν να είναι κάτι άξιο χειροκροτήματος. Αυτό από μόνο του είναι αηδιαστικό και υποτιμητικό… Αυτό μας τραβάει προς τα πίσω. Και κάθε μία από εμάς που επικροτεί αυτού του είδους τη συμπεριφορά έχει αποτύχει ως γυναίκα».

«Ποτέ δεν έχω αηδιάσει τόσο πολύ στη ζωή μου», συμφώνησε κάποιος άλλος.

Ανάμεσα στα σχόλια υπήρχαν και αυτοί που δήλωναν πρόθυμοι να συμμετέχουν στην πρωτοβουλία της Μπλου. «Θα είμαι στο κουτί», καυχήθηκε κάποιος. «Τα λέμε εκεί», πρόσθεσε ένας άλλος. Ενώ ένας τρίτος ρώτησε: «Είναι ευπρόσδεκτα τα κορίτσια να συμμετάσχουν επίσης;»

Γιατί η Μπόνι Μπλου πρέπει να απαγορευτεί από τα κοινωνικά δίκτυα

Η Κέιτ Κούλνις, δημοσιογράφος του Fabulous Digital και επιζήσασα βιασμού έγραψε κείμενο παρέμβαση για τη Μπλου υπερασπιζόμενη ότι πρέπει να της απαγορευτεί η προβολή στα social media.

«Όσον αφορά το σεξ, θέλω να θεωρώ τον εαυτό μου ανοιχτόμυαλο – και χωρίς επικρίσεις. Αλλά η χυδαία, διψασμένη για προσοχή πορνοστάρ του OnlyFans, Μπόνι Μπλου, μου προκαλεί αηδία.

Όταν η 26χρονη έγινε για πρώτη φορά πρωτοσέλιδο με τα αποτρόπαια stunts της τον Μάρτιο του 2024, ομολογώ ότι δεν της έδωσα μεγάλη σημασία. Αλλά καθώς οι προκλήσεις έγιναν πιο διεστραμμένες και τελικά συνευρέθηκε με πάνω από 1.000 άνδρες σε μόλις 12 ώρες, ένιωσα όχι μόνο απογοητευμένη – αλλά και θυμωμένη.

Το πιο πρόσφατο – και πιο αηδιαστικό – προτζεκτ της μέχρι σήμερα, το να είναι δεμένη σε ένα γυάλινο κουτί για να εκπληρώσουν οι άνδρες τις άρρωστες επιθυμίες τους επάνω της, είναι λάθος και ανησυχητικό σε τόσα πολλά επίπεδα.

Ο αριθμός των βιασμών που αναφέρονται στην αστυνομία είναι σε ιστορικό υψηλό, με 1 στις 4 γυναίκες, 1 στα 6 παιδιά και 1 στους 18 άνδρες να πέφτουν θύματα αυτού του φρικτού εγκλήματος.

Είναι μια ανησυχητική αύξηση και πολλοί πιστεύουν, όπως κι εγώ, ότι οι σεξουαλικές επιθέσεις τροφοδοτούνται από την πρόσβαση σε τοξική διαδικτυακή κουλτούρα – με την Μπλου να φαίνεται ότι πρωτοστατεί με τους χυδαίους σεξουαλικούς μαραθώνιους της.

Ως μια νεαρή γυναίκα που είναι επιζήσασα δύο βιασμών – σε ηλικία μόλις 13 και 23 ετών – και η οποία έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση αμέτρητες φορές, νιώθω άρρωστη και εξοργισμένη.

Σε μια κοινωνία όπου η σεξουαλική κακοποίηση, η βία κατά των γυναικών και ο μισογυνισμός έχουν γίνει πανδημία, πρέπει να απαγορεύσουμε άτομα όπως η Μπόνι από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι αηδιαστικές και άσεμνες προκλήσεις της, οι οποίες γίνονται χειρότερες κάθε φορά, είναι ένα χαστούκι για εκατομμύρια επιζήσαντες βιασμού όπως εγώ.

Όχι μόνο τα βίντεό της είναι μια συνεχής υπενθύμιση του τραύματος και του πόνου που μας επιβλήθηκε, αλλά επίσης διδάσκει στους διεστραμμένους ότι οι γυναίκες είναι ένα κομμάτι κρέας – και τίποτα άλλο.

Παρά το γεγονός ότι επιμένει επανειλημμένα ότι ενδυναμώνει τις γυναίκες, η Μπλου προωθεί μια κουλτούρα στην οποία οι γυναίκες περνούν από χέρι σε χέρι από άνδρες σαν παιχνίδια.

Αναπαράγει επίσης το αφήγημα ότι οι σύζυγοί μας, οι πατέρες μας και οι γιοι μας δεν μπορούν να ελέγξουν τις σεξουαλικές τους ορμές – ή δεν πρέπει να χρειάζεται να το κάνουν.

Ως πολυεκατομμυριούχος, η Μπλου μπορεί να πιστεύει ότι όλα αυτά είναι αθώα διασκέδαση, πληρώνοντας τους πολλούς βοηθούς της για να την κρατούν μακριά από πραγματικό κίνδυνο. Αλλά στην πραγματικότητα, η σεξουαλικά ακόρεστη Μπλου προωθεί μια επικίνδυνη κουλτούρα βιασμού και σπρώχνει θύματα όπως εμένα ακόμα πιο βαθιά στην άβυσσο του τραύματος.

Οι διεστραμμένες ενέργειές της, και αυτές των ανταγωνιστών της Λίλι Φίλιπς και της Αυστραλής OnlyFans σταρ Άνι Νάιτ, βλάπτουν ευάλωτους νεαρούς έφηβους – οι μισοί από τους οποίους έχουν εκτεθεί σε πορνογραφία μέχρι την ηλικία των 13 ετών. Αυτοί οι ίδιοι οι νέοι θα μεγαλώσουν νομίζοντας ότι αυτό είναι φυσιολογικό, αυτό θέλουν οι γυναίκες – και γι’ αυτό υπάρχουμε.

Υπάρχουν αμέτρητα πράγματα που ανυπομονώ, αλλά η μέρα που η άρρωστη δημιουργός περιεχομένου θα απαγορευτεί επιτέλους από τις πλατφόρμες δεν μπορεί να έρθει αρκετά σύντομα».

Με δυσάρεστο τρόπο έκλεισαν οι καλοκαιρινές διακοπές για μια 67χρονη γυναίκα με καταγωγή από την Αυστρία η οποία έχασε τη ζωή της μετά από τραυματισμό σε φαράγγι.

Σύμφωνα με πληροφορίες του zarpanews.gr, η γυναίκα τραυματίστηκε ενώ έκανε πεζοπορία στο Φαράγγι του Πατσου στο Ρέθυμνο. Μάλιστα, από την πτώση σύρθηκε και μερικά μέτρα από το σημείο.

Στο σημείο έφτασε η Πυροσβεστική, με 4 οχήματα και το ανάλογο προσωπικό καθώς κι ένα πεζοπόρο τμήμα της ΕΜΟΔΕ που κατάφεραν να βγάλουν τη γυναίκα από το σημείο και να τη μεταφέρουν, σε ασφαλές σημείο απ’ όπου την παρέλαβε το ΕΚΑΒ.

Η γυναίκα, δυστυχώς άφησε την τελευταία της πνοή, πιθανόν από ανακοπή, κατά τη μεταφορά της στο Γενικό Νοσοκομείο Ρεθύμνου.

Στις πραγματικές ανάγκες των φορέων του Δημοσίου, τις οποίες θα πρέπει να καλύψει η λογιστική μεταρρύθμιση που βρίσκεται σε εξέλιξη –μέσα από την εφαρμογή των Διεθνών Λογιστικών Προτύπων για το Δημόσιο Τομέα (IPSAS) όπως καθορίστηκε από το ΠΔ 54/18– αναφέρθηκε ο οικονομολόγος Στέλιος Καραγιλάνης, μιλώντας σε ημερίδα του πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.

«Η μεταρρύθμιση θα έχει νόημα μόνο αν απαντά στις πραγματικές ανάγκες των δημόσιων φορέων: τη διαχείριση έργων, την παρακολούθηση των πόρων, την εσωτερική λογοδοσία, τη συνεργασία μεταξύ των υπηρεσιών του Φορέα» εξήγησε, τονίζοντας ωστόσο ότι «οφείλει να σέβεται και να υπηρετεί το Δημόσιο Λογιστικό – δηλαδή το σύνολο των κανόνων που διέπουν τη δημοσιονομική διαχείριση, τη ροή των εντολών πληρωμής, τις υποχρεώσεις ελέγχου και τις δεσμεύσεις του προϋπολογισμού».

«Η λογιστική δεν μπορεί να παρακάμπτει ή να επαναπροσδιορίζει το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των φορέων, πρέπει να λειτουργεί εντός αυτού, να το τεκμηριώνει και να το ενισχύει» υπογράμμισε ο κ. Καραγιλάνης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Στη συνέχεια, οι τομείς που θα πρέπει να εφαρμοστεί η λογιστική μεταρρύθμιση η διαχείριση έργων, η παρακολούθηση πόρων, η εσωτερική λογοδοσία και η συνεργασία υπηρεσιών. «Η λογιστική δεν περιορίζεται στην τήρηση κανόνων ή στη συλλογή αριθμών. Είναι εργαλείο διαχείρισης και λογοδοσίας και έτσι πρέπει να αξιοποιείται στον δημόσιο τομέα» συμπλήρωσε ο Στέλιος Καραγιλάνης.

Ο κ. Καραγιλάνης μιλώντας στην ημερίδα για το Δημόσιο Λογιστικό.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Η λογιστική πρέπει να «μιλά τη γλώσσα» του Φορέα

Σύμφωνα με τον οικονομολόγο και συγγραφέα κ. Καραγιλάνη, «η εμπειρία από την εφαρμογή του προηγούμενου ‘διπλογραφικού’ συστήματος ήταν διδακτική: η υιοθέτηση εργαλείων που δεν αντανακλούν τις πραγματικές ανάγκες των υπηρεσιών οδηγεί τελικά στη μη αξιοποίησή τους. Για χρόνια, το λογιστικό σύστημα έμοιαζε με το «μαύρο κουτί του αεροπλάνου»: υπήρχε, αλλά κανείς δεν ήξερε τι περιείχε και τι κατέγραφε.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

«Η σημερινή μεταρρύθμιση δεν πρέπει να επαναλάβει αυτό το λάθος. Πρέπει να προσαρμοστεί στη λειτουργική πραγματικότητα των φορέων – είτε πρόκειται για ένα υπουργείο με ανάγκες δημοσιονομικής παρακολούθησης, είτε για έναν δήμο που διαχειρίζεται αποθέματα, οχήματα και έργα» σημείωσε ο κ. Καραγιλάνης, προσθέτοντας ότι «η λογιστική δεν προηγείται της λειτουργίας – την ακολουθεί. Καταγράφει, τεκμηριώνει και εξηγεί τις πράξεις. Άρα, για να είναι αξιόπιστη, πρέπει να βασίζεται σε μια ορθά δομημένη και διοικητικά λειτουργική πραγματικότητα».

Αναφορικά με το πλαίσιο συνεργασίας των φορέων, ο κ. Καραγιλάνης υπογράμμισε ότι ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες. «Άλλοι εφαρμόζουν δεδουλευμένη βάση ετών, άλλοι λειτουργούν ακόμη σε ταμειακή βάση και άλλοι έχουν πληροφοριακά συστήματα, ενώ σε αρκετούς αυτά υπολειτουργούν ή είναι αποσπασματικά» τόνισε, συμπληρώνοντας ότι «η μεταρρύθμιση δεν μπορεί να επιβάλλει ομοιομορφία. Πρέπει να διαμορφώνει χώρο προσαρμογής, υποστήριξη, ευελιξία και πρακτική καθοδήγηση. Το ζητούμενο είναι η σύγκλιση μέσα από λειτουργικές λύσεις, όχι η συμμόρφωση για τη συμμόρφωση».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Παράλληλα, ο κ. Καραγιλάνης σημείωσε ότι η λογιστική μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο καθημερινής διοίκησης, με σκοπό την κατάρτιση ρεαλιστικού προϋπολογισμού, τη συντονισμένη εκτέλεση έργων, τη διαχείριση μισθώσεων, καθώς και στην οργάνωση της περιουσίας ενός δήμου.

«Η λογιστική μεταρρύθμιση δεν προσθέτει βάρος – αναδεικνύει και λύνει προβλήματα. Μεταξύ αυτών τα κατακερματισμένα πληροφοριακά συστήματα, η υποστελέχωση, η ελλιπής εσωτερική συνεργασία και η μη τυποποιημένες διαδικασίες» υποστήριξε ο κ. Καραγιλάνης, μιλώντας στην ημερίδα του πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.

«Δεν χρειαζόμαστε μια λογιστική ‘για τη λογιστική’. Χρειαζόμαστε ένα σύστημα που να υπηρετεί τον φορέα, να ενισχύει τη διαχείριση, να απαντά στις ερωτήσεις του προϊσταμένου έργου, του συντάκτη του προϋπολογισμού, του αρμόδιου οικονομικού υπαλλήλου» συμπλήρωσε ο κ. Καραγιλάνης, καταλήγοντας ότι «η λογιστική μεταρρύθμιση πρέπει να ριζώνει στη λειτουργία – όχι να την αγνοεί, να βασίζεται στη συνεργασία όσων τη σχεδιάζουν, την εφαρμόζουν και τη στηρίζουν στην πράξη».

Γνωστή στην Αστυνομία είναι η ταυτότητα του οδηγού του λευκού ΙΧ, ο οποίος, μαζί με δύο ακόμη άτομα, επιτέθηκαν σε υπάλληλο καθαριότητας το βράδυ του περασμένου Σαββάτου στην οδό Νιόβης στο κέντρο της Αθήνας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο δράστης είναι γνώριμος των Αρχών, καθώς φαίνεται ότι έχει βαρύ ποινικό παρελθόν.

Αυτός είναι ο 34χρονος

Το MEGA αποκάλυψε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων τη φωτογραφία του 34χρονου και σύμφωνα με το αποκλειστικό ρεπορτάζ του Βασίλη Λαμπρόπουλου «ο 34χρονος αλβανικής καταγωγής έχει κατηγορηθεί 17 φορές. 17 φορές έχει σχηματιστεί δικογραφία σε βάρος του από το διάστημα 2000 έως 2022 – 2023 για σειρά αδικημάτων».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Τα αδικήματα αυτά περιλαμβάνουν:

Επιθέσεις, ναρκωτικά και οπλοχρησία

«Το 2000 για κλοπή, το 2001 πάλι για κλοπή, το 2004 και το 2005 για αλλεπάλληλες περιπτώσεις κλοπής, το 2010 και το 2011 περί ναρκωτικών, το 2012 για ληστεία, το 2013 και το 2014 για διακεκριμένες περιπτώσεις κλοπής και κλοπές τροχοφόρων, το 2013, το 2014 και το 2016 άλλες τέσσερις φορές για νομοθεσία περί ναρκωτικών, το 2021 για νομοθεσία περί ενδοοικογενειακής βίας, απειλή και εξύβριση, το 2022 για σωματική βλάβη, νομοθεσία περί όπλων, οπλοχρησία και έχουμε και έναν πυροβολισμό σε βάρος του το 2022 έξω από μαγαζί στο Μπουρνάζι».

Οι έρευνες της ΕΛ.ΑΣ. για τον εντοπισμό του 34χρονου είναι σε εξέλιξη. Μέχρι τώρα έχουν ερευνηθεί διάφορες οικίες στην Αθήνα χωρίς αποτέλεσμα ενώ εξετάζεται και το ενδεχόμενο να έχει φύγει προς την Αλβανία.

Τη μεγαλύτερη επίθεση με drones από την αρχή του πολέμου εξαπέλυσε η Ρωσία εναντίον της Ουκρανίας, σύμφωνα με το Κίεβο.

Αυτό δεν εμπόδισε πάντως την ανταλλαγή αιχμαλώτων κάτω των 25 ετών μεταξύ των δύο πλευρών.

Ακόμη και η Ουάσιγκτον καταλαβαίνει πλέον ότι η εκτίμησή της πως ο Πούτιν είναι έτοιμος για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις ήταν λάθος. googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Αντιθέτως, ο ρώσος πρόεδρος κλιμακώνει τις επιθέσεις.

Οπως ανακοίνωσε η ουκρανική αεροπορία, η Ρωσία εκτόξευσε τη νύχτα της Κυριακής προς Δευτέρα 479 drones και 20 πυραύλους, αριθμοί που αντιστοιχούν στη σφοδρότερη επίθεση από την αρχή του πολέμου.

Η Ουκρανία, από την πλευρά της, υποστηρίζει ότι κατέστρεψε δύο ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη στην αεροπορική βάση Σαβασλέικα, σε απόσταση μεγαλύτερη των 600 χιλιομέτρων από τα σύνορα των δύο χωρών.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

«Ο πόλεμος θα κρατήσει πολύ»: αυτή είναι η εκτίμηση τόσο του ΝΑΤΟ όσο και της αμερικανικής κυβέρνησης.

Και ο γενικός γραμματέας της Συμμαχίας Μαρκ Ρούτε διαβεβαιώνει ότι η αύξηση των αμυντικών δαπανών που θα αποφασιστεί στη σύνοδο της Χάγης δεν θα επηρεάσει τις επενδύσεις που απαιτούνται για τη συνέχιση της στήριξης του Κιέβου.

Διότι ένα άλλο στοιχείο που εκπλήσσει τη Συμμαχία είναι η αντοχή της Ουκρανίας.

Η τελευταία ενημέρωσε πρόσφατα τις Βρυξέλλες ότι είναι πλέον σε θέση να παράγει 4 εκατομμύρια drones τον χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να εξαπολύει καθημερινά 10.000 drones εναντίον της Ρωσίας. Σε μια εποχή που τα μη επανδρωμένα όπλα παίζουν αποφασιστικό ρόλο, η ικανότητα αυτή του Κιέβου παίζει αποφασιστικό ρόλο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Οι Ευρωπαίοι έχουν έναν επιπλέον λόγο να χαίρονται για την αντίσταση της Ουκρανίας: όσο η Ρωσία είναι απασχολημένη σε αυτό το μέτωπο, δύσκολα θα ανοίξει άλλο. Η Γηραιά Ηπειρος έχει έτσι τον χρόνο να προετοιμαστεί για την απόκτηση «στρατηγικής αυτονομίας», τη μείωση δηλαδή της επιρροής της από την Ουάσιγκτον.

Για τον ίδιο λόγο, η γαλλική κυβέρνηση ζήτησε από τη Renault να παραγάγει drones σε ουκρανικό έδαφος, ώστε να χρησιμοποιηθούν από τις δυνάμεις της χώρας.

Ο υπουργός Αμυνας της χώρας Σεμπαστιέν Λεκορνού είπε στο κανάλι LCI ότι η αυτοκινητοβιομηχανία και οι πολεμικές βιομηχανίες της Γαλλίας θα συνεργαστούν για να εφοδιάσουν τις ουκρανικές δυνάμεις με drones.

Οπως επισημαίνουν οι «Financial Times», θα είναι η πρώτη φορά που η Renault θα παραγάγει στρατιωτικό εξοπλισμό μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν τα άρματα μάχης R35 που είχε κατασκευάσει είχαν χρησιμοποιηθεί ανεπιτυχώς κατά των γερμανικών Panzer στη Μάχη της Γαλλίας, το 1940.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Το Κίεβο ασκεί τον τελευταίο καιρό πίεση σε δυτικές εταιρείες να επενδύσουν στις αμυντικές βιομηχανίες της χώρας και να συγκροτήσουν κοινοπραξίες με τοπικούς κατασκευαστές όπλων.

Η γερμανική εταιρεία Rheinmetall κατασκευάζει ένα εργοστάσιο πυρομαχικών στην Ουκρανία που θα ξεκινήσει να λειτουργεί το 2026.

Οι συνεργασίες αυτές προκαλούν, όπως είναι φυσικό, τη μήνι της Μόσχας.

Ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε χθες ότι ο καγκελάριος Μερτς «έχει τη νοοτροπία της Γερμανίας του Χίτλερ»

επειδή είπε ότι η Γερμανία θα αποκτήσει τον μεγαλύτερο συμβατικό στρατό στην Ευρώπη και κατηγόρησε τη Ρωσία ότι δεν θα σταματήσει στην Ουκρανία, αλλά θα προσπαθήσει να κατακτήσει όλη την Ευρώπη.

Ενας από τους ευρωπαίους ηγέτες που δεν συμφωνούν με αυτή την εκτίμηση του γερμανού καγκελαρίου είναι ο ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπαν.

Σε ερώτηση του LCI αν φοβάται γενίκευση του πολέμου στην Ευρώπη, ο Ορμπαν απάντησε αρνητικά: «Οι Ρώσοι είναι πολύ αδύναμοι για να κάνουν κάτι τέτοιο. Δεν είναι ικανοί ούτε την Ουκρανία να νικήσουν. Η τελευταία έχει κάθε δικαίωμα να υπερασπιστεί την εαυτό της και το κάνει με ηρωικό τρόπο».

Αναρτήθηκαν σήμερα, Τρίτη 10 Ιουνίου 2025, τα οριστικά μητρώα δικαιούχων και οι οριστικοί πίνακες αποκλειομένων του «προγράμματος διαμονής παιδιών σε παιδικές κατασκηνώσεις έτους 2025» στον ιστότοπο της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης (ΔΥΠΑ).

Το πρόγραμμα θα υλοποιηθεί από τις 15 Ιουνίου έως τις 10 Σεπτεμβρίου 2025 για τα παιδιά τυπικής ανάπτυξης και έως τις 20 Σεπτεμβρίου 2025 για τα παιδιά με αναπηρία με ποσοστό 50% και άνω.

Μέχρι 15 μέρες η μέγιστη διάρκεια διαμονής στις κατασκηνώσεις

Η μέγιστη διάρκεια διαμονής είναι 15 συνεχόμενες ημέρες, συμπεριλαμβανομένων και των ημερών προσέλευσης και αναχώρησης, ενώ στις κατασκηνώσεις που λειτουργούν στους δήμους Ιστιαίας – Αιδηψού και Μαντουδίου – Λίμνης – Αγίας Άννας στη Β. Εύβοια, αλλά και σε κατασκηνώσεις της περιφέρειας Θεσσαλίας, η διαμονή μπορεί να έχει διάρκεια έως 30 συνεχόμενες ημέρες.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, ο συνολικός αριθμός των παιδιών που μπορούν να φιλοξενηθούν σε παιδικές κατασκηνώσεις είναι 70.000 και ο συνολικός προϋπολογισμός του προγράμματος ανέρχεται σε 36.500.000 ευρώ.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τους όρους και τις προϋποθέσεις, οι ενδιαφερόμενοι-νες μπορούν να επισκεφτούν τη διεύθυνση εδώ.

Οι κυβερνήσεις, οι γονείς και οι επιστήμονες προβληματίζονται για το κατά πόσο η έκθεση των παιδιών σε ψηφιακές πλατφόρμες social media επηρεάζει αρνητικά την ψυχική τους υγεία, τις σχολικές τους επιδόσεις και τη γενικότερη ευημερία τους.

Στο πλαίσιο αυτών των ανησυχιών, διατυπώνονται όλο και πιο συχνά προτάσεις για την επιβολή χρονικών περιορισμών ή ακόμα και απαγορεύσεων στη χρήση κοινωνικών μέσων από ανήλικους.

Όρια και απαγορεύσεις

Η λογική πίσω από την επιβολή απαγορεύσεων είναι απλή: αν η υπερβολική χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης οδηγεί σε προβλήματα, τότε η μείωση ή αποτροπή της χρήσης μπορεί να προστατέψει τα παιδιά.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

 Κάποιες χώρες έχουν ήδη δοκιμάσει μοντέλα περιορισμού, όπως η Νότια Κορέα, που εφάρμοσε νυχτερινή απαγόρευση στα διαδικτυακά παιχνίδια. Άλλες κυβερνήσεις εξετάζουν τη θέσπιση χρονικών ορίων στις εφαρμογές ή την απαγόρευση της πρόσβασης σε συγκεκριμένα ωράρια.

Ωστόσο, οι ειδικοί στον τομέα της ψυχικής υγείας και της τεχνολογίας είναι επιφυλακτικοί, σύμφωνα με το Daily Mail.

Επισημαίνουν ότι, παρά τις καλές προθέσεις, δεν υπάρχουν επαρκή επιστημονικά δεδομένα που να τεκμηριώνουν την αποτελεσματικότητα αυτών των μέτρων.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Οι απρόβλεπτες συνέπειες των περιορισμών

Αν και μια απαγόρευση μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται προστατευτική, πολλές μελέτες υποδεικνύουν το αντίθετο. Περιορισμοί στη χρήση των social media δεν φαίνεται να μειώνουν ουσιαστικά τον συνολικό χρόνο που τα παιδιά περνούν μπροστά σε μια οθόνη.

Αντίθετα, μπορεί απλώς να αλλάζουν τις ώρες ή τον τρόπο της ψηφιακής δραστηριότητας, χωρίς να εξαλείφουν τους παράγοντες κινδύνου.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Επιπλέον, οι περιορισμοί μπορεί να ενισχύσουν την απομόνωση. Οι έφηβοι χρησιμοποιούν τα κοινωνικά δίκτυα ως βασικό εργαλείο κοινωνικής αλληλεπίδρασης και συμμετοχής σε ομάδες συνομηλίκων.

Ένας εξαναγκαστικός περιορισμός μπορεί να τους αποκλείσει από ζωτικούς διαύλους επικοινωνίας, αυξάνοντας το αίσθημα αποκοπής και τη μοναξιά.

Το ζήτημα του «εθιστικού σχεδιασμού» και του επιβλαβούς περιεχομένου

Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι πάντα η διάρκεια χρήσης, αλλά το τι ακριβώς καταναλώνεται στις πλατφόρμες.

Οι αλγόριθμοι των κοινωνικών δικτύων είναι σχεδιασμένοι ώστε να κρατούν τους χρήστες «κολλημένους» όσο το δυνατόν περισσότερο, προωθώντας περιεχόμενο που συχνά είναι ακραίο, παραπλανητικό ή επιβλαβές.

Οι νεαροί χρήστες είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι σε περιεχόμενο που σχετίζεται με την αυτοκαταστροφή, τις διατροφικές διαταραχές ή τον διαδικτυακό εκφοβισμό.

Η απαγόρευση της πρόσβασης δεν λύνει αυτό το βασικό πρόβλημα. Απλώς καθυστερεί την επαφή των παιδιών με την τοξικότητα του διαδικτύου, χωρίς να τους διδάσκει πώς να την αναγνωρίζουν ή να την αντιμετωπίζουν.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Πρακτικά προβλήματα εφαρμογής

Η ιδέα της απαγόρευσης αντιμετωπίζει και σοβαρές τεχνικές δυσκολίες.

Η εφαρμογή τέτοιων μέτρων απαιτεί τεχνολογική παρακολούθηση της χρήσης εφαρμογών, ταυτοποίηση ηλικίας και διαρκή έλεγχο από τις πλατφόρμες. Η πραγματικότητα είναι ότι οι έφηβοι διαθέτουν τις γνώσεις και τα εργαλεία για να παρακάμπτουν περιορισμούς, ενώ οι γονείς συχνά δεν έχουν τον έλεγχο των συσκευών.

Σε χώρες όπου εφαρμόστηκαν περιορισμοί, όπως η Νότια Κορέα, τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Η μέση διάρκεια ύπνου των παιδιών αυξήθηκε κατά μόλις ενάμιση λεπτό και οι συνήθειες απλώς μετατοπίστηκαν χρονικά.

Υπάρχουν θετικά αποτελέσματα από τον περιορισμό;

Ορισμένοι επιστήμονες τονίζουν ότι, υπό προϋποθέσεις, ο περιορισμός της χρήσης κοινωνικών μέσων μπορεί να έχει θετική επίδραση.

Σύντομα διαλείμματα από την ψηφιακή ζωή μπορεί να μειώσουν το άγχος και να ενισχύσουν την αυτοπαρατήρηση. Επίσης, η καθιέρωση ορίων μπορεί να βοηθήσει τους εφήβους να κατανοήσουν τη σημασία της ισορροπίας και της αυτορρύθμισης.

Ωστόσο, όλα αυτά προϋποθέτουν ότι οι παρεμβάσεις θα είναι παιδαγωγικές και όχι τιμωρητικές.

Όπως αναφέρει η Δρ Rachel Kent, ειδική στην ψηφιακή υγεία, «τα όρια πρέπει να διδάσκουν, όχι να επιβάλλονται αυθαίρετα».

Η ουσιαστική λύση: εκπαίδευση και ενδυνάμωση

Η ευρύτερη επιστημονική κοινότητα συμφωνεί ότι η ουσία του προβλήματος δεν λύνεται με απαγορεύσεις, αλλά με την εκπαίδευση. Τα παιδιά και οι έφηβοι πρέπει να αποκτούν δεξιότητες ψηφιακού γραμματισμού, να μαθαίνουν να αναγνωρίζουν επιβλαβές περιεχόμενο και να αναπτύσσουν μηχανισμούς προστασίας.

Εξίσου σημαντικό είναι να ενισχυθεί ο ρόλος των γονέων και των δασκάλων. Οι ενήλικοι πρέπει να συμμετέχουν ενεργά στη διαδικτυακή ζωή των παιδιών, να συζητούν μαζί τους και να παρέχουν καθοδήγηση και υποστήριξη.

Ρυθμιστικό πλαίσιο και ευθύνη των πλατφορμών

Πέρα από την οικογενειακή και σχολική σφαίρα, καθοριστικό ρόλο έχει η ευθύνη των ίδιων των τεχνολογικών εταιρειών.

Οι πλατφόρμες οφείλουν να εφαρμόζουν αυστηρότερους κανόνες εποπτείας περιεχομένου, να τροποποιούν τους αλγόριθμους που προωθούν επιβλαβές υλικό και να εφαρμόζουν αποτελεσματικούς μηχανισμούς ταυτοποίησης και προστασίας των ανηλίκων.

Η νομοθεσία για την ασφάλεια στο διαδίκτυο που εισάγεται σταδιακά σε διάφορες χώρες είναι ένα πρώτο βήμα, αλλά απέχει πολύ από το να καλύψει όλα τα κενά. Χρειάζεται συνεχής έλεγχος, επιβολή κυρώσεων και κυρίως πίεση προς τις εταιρείες για ουσιαστική αλλαγή στον σχεδιασμό των εφαρμογών.

Θλίψη έχει προκαλέσει στην τοπική κοινωνία της Ρόδου η τραγική είδηση του αιφνίδιου θανάτου μίας 31χρονης γυναίκας από τη Βουλγαρία, η οποία ανασύρθηκε χωρίς τις αισθήσεις της σήμερα το απόγευμα ενώ έκανε kite surf στην παραλία μπροστά από το ξενοδοχείο Blue Bay, στην Ιαλυσό.

Η νεαρή γυναίκα, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ασχολούνταν με το συγκεκριμένο θαλάσσιο σπορ χρησιμοποιώντας δικό της εξοπλισμό.

Έχασε τις αισθήσεις της

Κατά τη διάρκεια της δραστηριότητάς της, υπό αδιευκρίνιστες προς το παρόν συνθήκες, έχασε τις αισθήσεις της και βρέθηκε χωρίς σημεία ζωής στη θάλασσα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Σύμφωνα με τη rodiaki.gr άμεσα κινητοποιήθηκαν λουόμενοι και υπάλληλοι της περιοχής, ενώ ειδοποιήθηκε το Λιμεναρχείο Ρόδου, το οποίο επιλήφθηκε του περιστατικού.

Η σορός της γυναίκας μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός της.

Παθολογικά αίτια

Σύμφωνα με τα πρώτα ιατρικά ευρήματα, ο θάνατος της 31χρονης αποδίδεται σε παθολογικά αίτια, χωρίς –τουλάχιστον μέχρι στιγμής– να προκύπτει εμπλοκή τρίτων ή ατύχημα που να σχετίζεται άμεσα με τον εξοπλισμό ή τις καιρικές συνθήκες.

Ωστόσο, για την πλήρη διαλεύκανση των αιτιών του θανάτου έχει ήδη παραγγελθεί η διενέργεια νεκροψίας – νεκροτομής.