Τα ΝΕΑ - Τεχνολογία

Περίπου 100 χιλιόμετρα από τη ρωσική πόλη Κρασνόβισερσκ, δυτικά των Ουράλιων Ορέων, βρίσκεται μια περίεργη λίμνη που δεν συνδέεται με κανένα ποτάμι.

Είναι η «Πυρηνική Λίμνη», κατάλοιπο μιας εποχής που η Σοβιετική Ένωση προσπαθούσε να αντιστρέψει τη ροή ποταμών που εκβάλλουν στον Αρκτικό Ωκεανό και να φέρει νερό στον διψασμένο νότο.

Σκουριασμένες πινακίδες που προειδοποιούν για ραδιενέργεια είναι η μόνη ορατή ένδειξη που απομένει από το υπερφιλόδοξο σχέδιο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η Πυρηνική Λίμνη, αναφέρει το BBC, δημιουργήθηκε σε μια στιγμή στις 23 Φεβρουαρίου 1971, όταν πυροδοτήθηκαν ταυτόχρονα τρεις πυρηνικές βόμβες σε βάθος 127 μέτρων. Είχαν ισχύ 15 κιλοτόνων η καθεμία, περίπου όσο η πυρηνική βόμβα της Χιροσίμα.

Η έκρηξη άνοιξε έναν λάκκο με διάμετρο 600 μέτρων που γέμισε τελικά με βρόχινο νερό. Ο κρατήρας όμως θεωρήθηκε υπερβολικά μικρός και το έργο δεν πέρασε στην επόμενη φάση.

Το πείραμα, με την κωδική ονομασία «Τάιγκα», εντασσόταν στην ευρύτερη προσπάθεια της ΕΣΣΔ για την ειρηνική χρήση των πυρηνικών εκρήξεων σε κατασκευαστικά έργα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Η Πυρηνική Λίμνη του Κρασνόβισερσκ έχει πλάτος 600 μέτρα

Σε αυτή την περίπτωση, μια σειρά υπόγειων εκρήξεων υποτίθεται ότι θα άνοιγε ένα μεγάλο κανάλι που θα ανακατεύθυνε ένα μέρος της ροής του ποταμού Πέτσορα προς τον ποταμό Κάμα που εκβάλλει στον Βόλγα. Αντί να ρέει προς τον ακατοίκητο βορρά, το νερό θα έφτανε σε πυκνοκατοικημένες περιοχές της Κεντρικής Ασίας και της νότιας Ρωσίας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Ανάλογα έργα εκτροπής σε αποστάσεις χιλιάδων χιλιομέτρων σχεδιάζονταν όχι μόνο για τον Πέτσορα αλλά και πολλά ακόμα ποτάμια.

Όμως, παρόλο που η ΕΣΣΔ επέλεξε πυρηνικές συσκευές που θα ελαχιστοποιούσαν τη ραδιενέργεια, οι εκρήξεις της Πυρηνικής Λίμνης έγιναν αντιληπτές ακόμα και σε μακρινές χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Σουηδία, των οποίων οι κυβερνήσεις κατηγόρησαν τη Μόσχα ότι παραβίαζε τη συνθήκη κατά των πυρηνικών δοκιμών.

Παλιά ιδέα

Η ιδέα της εκτροπής ποταμών από τον βορρά προς τον νότο είχε εμφανιστεί δεκαετίες νωρίτερα. Μεταξύ άλλων είχε προταθεί από τον συγγραφέα Ιγκόρ Ντεμτσένκο στο βιβλίο που δημοσίευσε το 1871 με τίτλο «Περί του πλημμυρίσματος των πεδιάδων της Αράλης-Κασπίας για τη βελτίωση του κλίματος των γειτονικών χωρών». Το όραμα πήρε ώθηση επί Στάλιν τη δεκαετία του 1930.

Για τη σοβιετική ηγεσία, «αυτή η τεράστια ποσότητα νερού που έρεε προς τον Αρκτικό Ωκεανό δεν πήγαινε κάπου όπου θα ήταν χρήσιμη» λέει στο BBC ο Ντάγκλας Ουάθνερ, ιστορικός του Πανεπιστημίου της Αριζόνα που ειδικεύεται στη σοβιετική περιβαλλοντική πολιτική.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

«Ήταν ένας τεράστιος πόρος. Γι’ αυτό και πάντα υπήρχε αυτή η δελεαστική ιδέα ότι μπορούσαν να βρουν τρόπο να τον αξιοποιήσουν».

Εκατοντάδες εκατομμύρια ρούβλια δαπανήθηκαν τις δεκαετίες του 1970 και 1980 στο φιλόδοξο πρόγραμμα, στο οποίο συμμετείχαν σχεδόν 200 ερευνητικά ινστιτούτα, εταιρείες και οργανισμοί. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, περίπου 68.000 άνθρωποι εργάστηκαν στην προσπάθεια.

Νερό από ποτάμια της Σιβηρίας θα διοχετευόταν στη λίμνη της Αράλης που στέρευε (EPA)

Στη σοβιετική ιδεολογία, εξάλλου, η φύση ήταν κάτι που ο άνθρωπος μπορούσε να δαμάσει και να αξιοποιήσει ορθολογικά. Το γιγάντιο έργο θα χάριζε επίσης κύρος στη χώρα σε μια εποχή ψυχοπολεμικού ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ.

Και το νερό που θα εισέρρεε από τον βορρά θα μπορούσε να σώσει την Αράλη, την Κασπία και την Αζοφική Θάλασσα, οι οποίες κινδύνευαν από πτώση της στάθμης λόγω της υπεράντλησης για άρδευση.

«Η περίοδος αυτή έφερε την ανάπτυξη της αρδευόμενης γεωργίας και κατέστησε σαφές ότι οι υδατικοί πόροι μας ήταν ανεπαρκείς, την ώρα που οι πληθυσμοί αυξάνονταν και οι υπάρχουσες τεχνολογίες παραγωγής απαιτούσαν μεγάλες ποσότητες νερού» λέει ο Μίκαϊλ Μπόλγκροφ του ρωσικού Ινστιτούτου Προβλημάτων Νερού, το οποίο υποστήριζε τα έργα εκτροπής τη σοβιετική εποχή.

Εκτός από τον Βόλγα, τα σχέδια αφορούσαν και δύο ποτάμια της Σιβηρίας, τον Όμπ και τον Ίρτις. Μια σειρά πυρηνικών εκρήξεων θα άνοιγε ένα κανάλι 1.500 χιλιομέτρων και θα έφερνε το 10% του νερού των δύο ποταμών στο Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Τουρκμενιστάν.

Ψήφισμα του Κομμουνιστικού Κόμματος τον Μάιο του 1975 προέβλεπε ότι το νερό θα έφτανε στην Κεντρική Ασία το 1985 και ότι το όλο σχέδιο θα ολοκληρωνόταν έως το 2000.

Ο ρόλος του Τσερνόμπιλ

Τίποτα από αυτά δεν συνέβη. Οι διαφωνίες επιστημόνων και ειδικών επηρέασαν την κοινή γνώμη τη δεκαετία του 1980. Στο έργο του «Μπαλάντα για την Ελευθερία, ο σοβιετικός ποιητής Φαζίλ Ίσκαντερ έγραψε: «Είναι εντελώς αδύνατο να ξέρεις τι συμβαίνει στο κεφάλι του καθεστώτος / αν θέλουν να στρίψουν τον λαιμό των βόρειων ποταμών ή να κλέψουν το Ρεύμα του Κόλπου».

Στις ανησυχίες για καταστροφή βιοτόπων και αλλαγής του κλίματος ήρθαν να προστεθούν τα χρηματοδοτικά, γραφειοκρατικά και τεχνικά εμπόδια.

Τα τελευταία καρφιά στο φέρετρο του φιλόδοξου σχεδίου μπήκαν πιθανότατα με το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ, το οποίο έφερε τις ανησυχίες για το περιβάλλον στην πολιτική ατζέντα. Είχε επίσης αστρονομικό οικονομικό κόστος που περιόρισε τα διαθέσιμα κονδύλια. Τέσσερις μήνες μετά το συμβάν, ο σοβιετικός πρόεδρος Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ακύρωσε το πρόγραμμα.

Παρόλα αυτά, η ιδέα των φιλειρηνικών πυρηνικών εκρήξεων δεν πέθανε μαζί με τη Σοβιετική Ένωση το 1991. Αξιωματούχοι της ρωσικής κυβέρνησης συνεχίζουν να υπερασπίζονται το σχέδιο, όπως συνέβη το 2008, όταν ο τότε δήμαρχος Μόσχας Γιούρι Λούζκοφ δημοσίευσε βιβλίο με τίτλο «Νερό και Ειρήνη», στο οποίο πρότεινε εκ νέου την εκτροπή ποταμών της Σιβηρίας.

Σύμφωνα με τον Πολ Τζόζεφσον, καθηγητή ρωσικής και σοβιετικής ιστορίας στο Κολέγιο «Κόλμπι» στο Μέιν, η ιδέα της αντιστροφής ποταμών δεν μπορεί παρά να αναβιώσει στο μέλλον, πιθανώς για την παροχή νερού στη Κίνα, η οποία αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα λειψυδρίας στις βόρειες περιοχές της.

«Η Ρωσία είναι αυτοκρατορία πόρων –επιζεί πουλώντας τους πόρους της» είπε ο ιστορικός. «Θα είχε επομένως νόημα για τη Ρωσία, κάποια στιγμή στο μέλλον, θα συνεργασεί με τους Κινέζους για τη μεταφορά νερού από τη Σιβηρία σε αγροτικές περιοχές της βόρειας Κίνας».

Συνολικά 22 πυροσβεστικά αεροσκάφη και 650 πυροσβέστες από 14 ευρωπαϊκές χώρες θα διαθέσει η Κομισιόν τους καλοκαιρινούς μήνες στις χώρες του νότου που πλήττονται από τις πυρκαγιές κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών.

Αυτό άλλωστε ανακοίνωσε και ο επίτροπος Κλίματος, Βόπκε Χούσκτρα που βρίσκεται στην Αθήνα στο πλαίσιο συζητήσεων σχετικά με την εφαρμογή του νομοθετικού πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) για το κλίμα και την ενέργεια με ορίζοντα το 2030 και ο οποίος βρέθηκε στο Σύνδεσμό Προστασίας Ανάπτυξης Υμηττού, μαζί με τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας Σταύρο Παπασταύρου, δημάρχους και εθελοντικές ομάδες προστασίας.

Κατά τη διάρκεια του Ιουλίου και του Αυγούστου, οι πυροσβέστες θα τοποθετηθούν στρατηγικά σε βασικές τοποθεσίες υψηλού κινδύνου στη Γαλλία, την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ειδικότερα, στην Ελλάδα θα διατεθούν τέσσερα μεσαία αμφίβια αεροπλάνα και στην Κύπρο δύο ελαφρά αεροπλάνα. Στη Γαλλία θα διατεθούν τέσσερα μεσαία αμφίβια αεροπλάνα και ένα ελικόπτερο, στην Κροατία, την Ιταλία και την Ισπανία θα διατεθούν από δύο μεσαία αμφίβια αεροπλάνα στην κάθε μία, ενώ τη Σουηδία θα συνδράμουν τέσσερα ελαφρά αεροπλάνα, την Πορτογαλία δύο, την Τσεχία δύο ελικόπτερα και τη Σλοβακία ένα ελικόπτερο.

Επιπλέον, 19 ομάδες πυρόσβεσης εδάφους, περίπου 30 πυροσβεστών η καθεμία, και μία ομάδα εμπειρογνωμόνων, είναι έτοιμες να κινητοποιηθούν από την ΕΕ σε στενή συνεργασία με τα κράτη μέλη και τα συμμετέχοντα κράτη μέσω του Μηχανισμού.

Μια ειδική ομάδα υποστήριξης πυρκαγιών θα συσταθεί στο Κέντρο Συντονισμού Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών της ΕΕ, η οποία θα λειτουργεί 24/7, για την παρακολούθηση των κινδύνων και την ανάλυση επιστημονικών δεδομένων.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Στόχος μας είναι να «περιφρουρήσουμε τα δάση μας», είπε ο Επίτροπος Χούσκτρα ο οποίος τόνισε ότι η κλιματική αλλαγή θα ενταθεί.

Ο υπουργός Περιβάλλοντος αναφέρθηκε στο πρόγραμμα Antinero τονίζοντας πως «μετά τις σημαντικές απώλειες που είχε η χώρα μας τα τελευταία χρόνια, υλοποιούμε ένα συνεκτικό και φιλόδοξο πρόγραμμα πρόληψης των πυρκαγιών, για να ενισχύσουμε την ανθεκτικότητα και να προστατεύσουμε τα οικοσυστήματά μας.

Επεσήμανε ότι η πρόληψη των πυρκαγιών αποτελεί μια εθνική και διαρκή πρόκληση, και γι’ αυτό οφείλουμε να είμαστε σε διαρκή επαγρύπνηση και κατέληξε λέγοντας πως η κυβέρνηση, οι τοπικές κοινωνίες, η κοινωνία των πολιτών και κάθε πολίτης πρέπει να συνεργαστούμε για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας από την κλιματική αλλαγή.

Ο κόουτς Αταμάν χαρακτήρισε γελοίο τον αγώνα της 3ης θέσης, την οποία πήρε ο Ολυμπιακός από κεκτημένη ταχύτητα καθώς έχει ξεχάσει τι θα πει ήττα από τον Παναθηναϊκό στην Ευρώπη έχοντας ένα σερί 21-7 νικών και 9 συνεχόμενων αφού είναι αήττητος εδώ και μια τετραετία.

Οι Ερυθρόλευκοι επικράτησαν με 97-93 (με 32 π. του Πίτερς και 23 π. του Βεζένκοφ) του αιώνιου αντιπάλου, αλλά τους «έκαιγαν» άλλα πράγματα όπως η πιθανή απόσυρση του ΜακΚίσικ!

«Μένω έκπληκτος, δεν το ήξερα, θέλω πρώτα να μιλήσω μαζί του» είπε ο κόουτς Μπαρτζώκας στη συνέντευξη Τύπου για τις δηλώσεις του Αμερικανού λίγο νωρίτερα:

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

«Ναι, το σκέφτομαι πολύ σοβαρά. Θα δούμε. Νιώθω ότι μπορώ να παίξω άλλα τρία γεμάτα χρόνια. Ωστόσο, δεν θέλω να γίνω ένας από αυτούς που κυνηγάνε το επόμενο κεφάλαιο και τελικά δεν τους μένει χρόνος για να ζήσουν τη ζωή που θέλουν».

Και ενώ λίγο νωρίτερα ο Τάιλερ Ντόρσεϊ είχε αναρωτηθεί γιατί δεν παίζει σε ερώτηση του basketnews.

«Θέλω να ρωτήσω τον κόουτς για αυτό. Κάναμε τρομερά πράγματα το 2022 και για αυτό γύρισα, αλλά…»,  ενώ και ο Πίτερς όταν ρωτήθηκε για τον χρόνο συμμετοχής του μετά τον ημιτελικό είχε πει: «Δεν είναι η δουλειά μου, σαφώς θέλω να παίζω περισσότερο αλλά είναι θέμα του προπονητή».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Και όλα αυτά ενώ έπονται οι τελικοί (και ήδη δύο παίκτες, Γκος και Ράιτ, ακούγονται για τη Ζαλγκίρις):

«Θα είμαστε ενωμένοι και θα πάμε στους τελικούς με όσους παίκτες είναι περισσότερο έτοιμοι για αυτή την πρόκληση. Κάναμε μια εξαιρετική χρονιά και τα γκρεμίσαμε όλα σε 40 λεπτά στην Ευρώπη» είπε ο κόουτς Μπαρτζώκας, που είχε μια φιλονικία με οπαδό του Παναθηναϊκού.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Μιλώντας στα «ΝΕΑ» και στην κάμερα του Mega ο Σάσα Βεζένκοφ ήταν κάθετος: «Πάμε για το πρωτάθλημα, πρέπει να μαζέψουμε τα κομμάτια μας και να είμαστε έτοιμοι. Δεν τα καταφέραμε εδώ, αλλά ο Ολυμπιακός είμαι σίγουρος ότι θα επανέλθει».

Οι Ερυθρόλευκοι είναι σε προχωρημένες συζητήσεις με τον Τάισον Γουόρντ (28 ετών, 1,98 μ.) της Παρί, που θέλει να εξαντλήσει τα περιθώρια για το ΝΒΑ πριν μείνει στην Ευρώπη.

Την ίδια ώρα ο κόουτς Αταμάν είπε τα παράπονά του: «Είμαστε εδώ για έναν γελοίο αγώνα και μας έχουν κρατήσει χωρίς λόγο δύο μέρες εδώ με 47 βαθμούς και να βρίζουν εμένα και την οικογένειά μου στο ξενοδοχείο 200 οπαδοί της Φενέρ χωρίς προστασία πέραν του προέδρου της Φενέρ, του κ. Κοτς, τον οποίο ευχαριστώ. Και λένε για τον Γιαννακόπουλο την ώρα που βάζουν πίσω από τον πάγκο μας οπαδούς του Ολυμπιακού. Απίστευτη οργάνωση. Επίσης μπορούσαν ημιτελικούς Πέμπτη ο ένας, Παρασκευή ο άλλος και τελικό την Κυριακή».

Τέλος, σκληρή ανακοίνωση υπήρξε από τη Θύρα 7 στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρονται τα ακόλουθα: «Οι συνεχείς αποτυχίες στην Ευρώπη ΔΕΝ είναι αποδεκτές. Μόνο ο Φουρνιέ έδειξε ότι ένιωθε πόσο σημαντικός ήταν ο αγώνας για εμάς και έβγαλε όσα πρεσβεύει το σήμα μας.

Οι ευθύνες βαραίνουν ΟΛΟΥΣ στο μπασκετικό τμήμα, από τους προέδρους και τον προπονητή, μέχρι και τον τελευταίο υπάλληλο της ομάδας. Εμείς μετατρέψαμε το Αμπου Ντάμπι σε Πειραιά και συνολικά στα 4 τελευταία φάιναλ φορ ήμασταν οι περισσότεροι (πάνω από 35.000 κόσμος) αψηφώντας έξοδα και ταλαιπωρία!

Η χρονιά δεν τελείωσε, έμεινε ένας ακόμα σημαντικός στόχος για την ομάδα μας, είναι ΙΕΡΟ ΧΡΕΟΣ σας, να κατακτήσετε έστω το πρωτάθλημα»

Πολύ σωστά η Αθήνα συνδέει το casus belli της Τουρκίας με τη συμμετοχή της στα ευρωπαϊκά αμυντικά προγράμματα. Το επιβάλλει η στοιχειώδης αντίληψη τιμής που πρέπει να διέπει την εξωτερική πολιτική της χώρας, αλλά και η κοινή λογική. Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει συνεργασία, εφόσον η απειλή πολέμου έχει διατυπωθεί με τον πιο επίσημο  τρόπο; Αυτό όλοι μπορούν να το καταλάβουν, έστω και αν δεν είναι έτοιμοι να το παραδεχθούν. Δεν ζητάει κάτι τρελό, κάτι μαξιμαλιστικό, η Αθήνα. Ζητάει το αυτονόητο.

Επιπλέον, το αυτονόητο, δηλαδή η άρση της απειλής πολέμου από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση, δεν κοστίζει τίποτα στους Τούρκους. Αν η Αγκυρα τη δεχθεί, αφαιρεί από τη σκακιέρα ένα πιόνι που δεν έχει πια αξία, γιατί η άλλη πλευρά, δηλαδή εμείς, έχει πάρει το μήνυμα. Πρέπει να είναι πολύ αφελείς οι Τούρκοι, για να νομίζουν ότι η άρση του casus belli θα θεωρηθεί από την Αθήνα ως το πράσινο φως, ώστε να επεκτείνει μονομερώς τις θαλάσσιες ζώνες της – και δεν είναι καθόλου αφελείς οι Τούρκοι. Η άρση του casus belli σημαίνει απλώς ότι φεύγει από τη μέση η επισημοποίηση της απειλής· όμως η παρουσία της απειλής παραμένει, εφόσον τα θέματα μένουν ανοιχτά, ας μην κοροϊδευόμαστε. Μία συμβολικού χαρακτήρα «νίκη» θα είναι για εμάς, αν η Τουρκία αναιρέσει το casus belli. Δεν νομίζω ότι θα βρεθεί νοήμων άνθρωπος να πανηγυρίζει την επομένη. Να υπάρχει μια σχετική ικανοποίηση το καταλαβαίνω, τίποτα όμως δεν θα έχει αλλάξει στην ουσία του προβλήματος.

Το περιθώριο ελιγμών είναι, πάντως, αφόρητα στενό για την κυβέρνηση, καθώς οι διαφορές μας με την Τουρκία (έτσι το βλέπουν έξω) γίνονται το εμπόδιο για την ευρωτουρκική συνεργασία στον τομέα της άμυνας. Είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να μας συμβεί, μια μάχη την οποία δεν υπάρχει περίπτωση να κερδίσουμε. Μέχρι τώρα είχαμε καταφέρει, ως ένα βαθμό, να έχουμε λόγο στις ευρωτουρκικές σχέσεις να περνάνε μέσα από εμάς. Με τις ανακατατάξεις που συνέβησαν στο διεθνές πεδίο και οι οποίες βρίσκονται σε διαρκή εξέλιξη, όλο αυτό ξεπεράστηκε. Οι σχέσεις με την Τουρκία απέκτησαν πια για την Ευρώπη τέτοια σημασία, ώστε τα δικά μας θέματα να φεύγουν εντελώς από την εικόνα των Βρυξελλών.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Δεν είναι μόνο η πραγματικότητα στο διεθνές πεδίο που στενεύει το περιθώριο χειρισμών. Είναι και η μαξιμαλιστική αντίληψη για τα ελληνοτουρκικά, που κυριαρχεί στην κοινή γνώμη και την οποία πολιτικοί και ΜΜΕ συντηρούν σταθερά εδώ και δεκαετίες, ώστε σήμερα ο μαξιμαλισμός να είναι ο φαύλος κύκλος από τον οποίο δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Διαβάζω, λ.χ., τον τίτλο από μια συνέντευξη που έδωσε ο υφυπουργός Εξωτερικών Τάσος Χατζηβασιλείου: «Συζητούμε με την Τουρκία, αλλά δεν αλλάζουμε τις θέσεις μας». Τότε γιατί συζητούμε, για να περνάει ευχάριστα η ώρα; Η συζήτηση έχει πάντα σκοπό την προσέγγιση. Ακόμη και στον διάλογο μεταξύ Εκκλησιών, αυτός είναι ο σκοπός. Φυσικά, ο κ. Χατζηβασιλείου το ξέρει πολύ καλά αυτό, διότι και μορφωμένος είναι και σύγχρονος, ως προς την αντίληψή του για τα διεθνή. Μπορεί να το πει όμως ο άνθρωπος, χωρίς να σηκωθεί γη και ουρανός, εδώ στον Υπαρκτό, για να τον κατηγορούν ως προδότη;

Το συμπέρασμα δεν είναι κάτι καινούργιο. Το έχουμε καταλάβει και οι εξελίξεις το επιβεβαιώνουν ότι από πεδίο επιτυχιών για την κυβέρνηση τα εξωτερικά γίνονται ο εφιάλτης της.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

ΣΠΑΝΙΑ ΣΥΜΠΝΟΙΑ

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Με αφορμή τον λιμό που προκαλεί στους αμάχους η πολιορκία της Γάζας, τα κοινοβουλευτικά κόμματα της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Νέα Αριστερά, Πλεύσης Ελευθερίας) προχώρησαν σε κοινή δήλωση, με την οποία ζητούν «να διακοπεί η στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ». Και πείτε ότι το κάνουμε. Σε τι ωφελείται ο άμαχος πληθυσμός που λιμοκτονεί; Πόσο θα τρομάξει δηλαδή το Ισραήλ, που αδιαφορεί για την κατακραυγή όλου του κόσμου; Αν πραγματοποιηθεί αυτό που ζητούν τα κόμματα της Ακρας Αριστεράς, απλώς πυροβολούμε το πόδι μας, από ηθική αγανάκτηση και, φυσικά, για συμπαράσταση. Από λεβεντιά και κιμπαριλίκι, δηλαδή, πώς το λένε; Μπράβο! Αντε λοιπόν, με προσπάθεια, επιμονή και προσήλωση στον στόχο μας, μια μέρα, με το καλό, θα καταφέρουμε να πυροβολήσουμε και το κεφάλι μας…

Δεν νομίζω όμως ότι είναι η αφέλεια της Αριστεράς που υπαγορεύει την απαίτηση της διακοπής της στρατιωτικής συνεργασίας. Σκοπιμότητα είναι που την υπαγορεύει, η σκοπιμότητα της χρεοκοπίας του καπιταλισμού και του συστήματος γενικώς. Χωρίς αυτή την προϋπόθεση, η Ακρα Αριστερά, στην οποιαδήποτε εκδοχή της, δεν έχει ελπίδα.

Το Final 4 του Αμπου Ντάμπι αποδείχτηκε ένα είδος ελληνικού Βατερλώ. Οποιος ήθελε να δει ένα ελληνικό τελικό ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό είδε τον μικρό τελικό. Δεν ξέρω πόσοι βρήκαν την όρεξη να παρακολουθήσουν αυτό το χωρίς σκοπιμότητες ματς που κακώς συνεχίζει να γίνεται και από του χρόνου μάλλον θα καταργηθεί. Το κέρδισε τελικά ο Ολυμπιακός με 97-93 χάρη στα τρίποντα του Πίτερς και του Βεζένκοφ που κέρδισαν τους Οσμάν και Γιούρτσεβεν που ήταν οι κορυφαίοι του ΠΑΟ. Δεν αγωνίστηκαν από την πλευρά του Ολυμπιακού ο Γκος, ο Παπανικολάου, ο Μιλουτίνοφ και ο ΜακΚίσικ ενώ ο Αταμάν δεν χρησιμοποίησε τους Σλούκα, Χουάντσο, Γκέιμπριελ, Παπαπέτρου και τον Ναν σε όλο το δεύτερο ημίχρονο. Το ότι παρ’ όλα αυτά ο Ολυμπιακός πέτυχε 97 πόντους και ο ΠΑΟ 93 μαρτυρά τι άγχος είχαν οι δύο ελληνικές ομάδες στους ημιτελικούς. Οταν και βραχυκύκλωσαν επιθετικά.

Τελικοί

Οι δύο ελληνικές ομάδες αποκλείστηκαν στους ημιτελικούς όντας κατώτερες των περιστάσεων. Για απολογισμούς και συμπεράσματα υπάρχει χρόνος: καλό είναι να δούμε και το τέλος του πρωταθλήματος – θυμίζω ότι οι τελικοί του με παρόντες τους δύο ξεκινούν την Παρασκευή. Ωστόσο δεν χωράει αμφιβολία πως η Μονακό και η Φενέρ τίμησαν στο Αμπου Ντάμπι το μπάσκετ περισσότερο από τις πανάκριβες ελληνικές ομάδες.

Μεγάλωσε

Την Παρασκευή έγραφα σε αυτή εδώ τη στήλη ότι οι Αιώνιοι έβαλαν στην Ευρωλίγκα ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων και πως έτσι έπρεπε να κάνουν καθώς όταν έχεις μπάτζετ μεγάλα, παίκτες φιλόδοξους, προπονητές που τη διοργάνωση την ξέρουν, διοικήσεις απαιτητικές και χιλιάδες ανθρώπους που ξοδεύουν του κόσμου τα χρήματα για να σε ακολουθήσουν στην Αραβική Χερσόνησο δεν μπορεί να λες ότι μετρά η συμμετοχή. Βέβαια αυτή η προσδοκία έφερε και τεράστια πίεση – κι αυτό το είχα επισημάνει. Μετά τα ματς στην πίεση και στο άγχος απέδωσαν διάφοροι επαγγελματίες αναλυτές την αποτυχία των δύο. Αλλά για να λέμε το πράγμα σωστά δεν ήταν η πίεση το πρόβλημα: αυτή ήταν εξαρχής δεδομένη. Το πρόβλημα όπως αποδείχτηκε ήταν η αδυναμία στη διαχείρισή της. Οι προπονητές και οι διοικήσεις των ομάδων με πράξεις, δηλώσεις και παραλείψεις τη μεγάλωσαν κι άλλο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Απίθανο

Στην Ελλάδα καταφέραμε να κάνουμε το Final 4 της Ευρωλίγκας εθνικό θέμα απλά γιατί οι ελληνικές ομάδες κερδίζουν σπάνια στο ποδόσφαιρο π.χ. και οι οπαδοί ψάχνουν στο μπάσκετ μια κάποια διεθνή επιτυχία – η Φενέρ και κυρίως η Μονακό δεν έχουν τέτοια ζητήματα. Στην Ελλάδα έφτασε να μιλάει για αυτό το ωραίο πανηγυράκι που έγινε στο Αμπου Ντάμπι (γιατί κανένας στην Ευρώπη δεν πλήρωνε για να το διοργανώσει όπως έκαναν οι Αραβες) ακόμα και ο Πρωθυπουργός: απίθανα πράγματα! Ο ΠΑΟ και κυρίως ο Ολυμπιακός κουβαλούσαν πολύ άγχος και το άγχος έχει ένα κακό: δεν επιτρέπει βεβαιότητες σχετικά με την αγωνιστική απόδοση. Το παιχνίδι, όταν γίνεται σε τέτοιες συνθήκες, καταλήγει ένα παράξενο ζήτημα ψυχολογίας: αλλά ότι οι ομάδες μας θα ήταν πιεσμένες όλοι το ήξεραν. Οχι τώρα. Πριν ξεκινήσει η σεζόν.

ΠΑΟ

Μια πιεσμένη ομάδα – και κάθε ελληνική ομάδα είναι πιεσμένη – χρειάζεται παίκτες με προσωπικότητα ικανούς να την πάρουν από το χέρι σε μια διαδικασία σκληρή όπως τα Final 4. Αν αυτοί υπάρχουν (και χρειάζονται προφανώς αρκετοί καθώς ένας ποτέ δεν φτάνει) υπάρχει μια κάποια ελπίδα, χωρίς πάντως να είναι δεδομένο και ότι θα έχουν την απόδοση που η περίσταση απαιτεί: αυτό είναι η ιστορία του ΠΑΟ. Ο Παναθηναϊκός έχει περιφερειακούς που έχουν αποδείξει πως μπορούν να αντέξουν την πίεση: το πρόβλημά του ήταν ότι αυτό – την απόλυτη δηλαδή στήριξη του Αταμάν στον Ναν, στον Σλούκα και στον Γκραντ – το γνώριζαν όλοι. Μπλοκάροντας τους περιφερειακούς του ΠΑΟ μπορείς να τον κερδίσεις. Είναι βέβαια δύσκολο. Αλλά γίνεται πιο εύκολο, όταν ο καλύτερος από αυτούς, ο χαρισματικός Ναν αποφασίζει μόνος του να κάνει δύσκολη τη ζωή του ΠΑΟ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Ναν

Ο Ναν έκανε όσο ήταν στο παρκέ το 50% των επιθέσεων του ΠΑΟ: πράγμα ανεπίτρεπτο. Και αποβλήθηκε με 5 φάουλ έξι λεπτά πριν τελειώσει το ματς στερώντας από τον Αταμάν τις υπηρεσίες του. Δεν χωρά αμφιβολία πως η τεράστια προσπάθεια (και του ΠΑΟ) να αναδειχτεί ο Αμερικάνος MVP της διοργάνωσης, έκανε κακό: τον φόρτωσε με ακόμα περισσότερη πίεση. Η προσπάθειά του να δείξει, μετά τη βράβευσή του, ότι είναι όντως ο καλύτερος στην Ευρώπη τον βραχυκύκλωσε. Ο Αταμάν έπρεπε να φροντίσει να του εξηγήσει ότι δεν πάει στο Αμπου Ντάμπι για να δικαιολογήσει ένα βραβείο αλλά για να κερδίσει ένα τρόπαιο. Δεν το έκανε και το πλήρωσε ο ΠΑΟ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Φουρνιέ

Ο Εβάν Φουρνιέ είναι επίσης ένας σπουδαίος σκόρερ. Δεν ήταν παρών στις προηγούμενες πρόσφατες αποτυχίες του Ολυμπιακού στα Final 4 που η ομάδα πήρε μέρος (στο Βελιγράδι, στο Κάουνας, στο Βερολίνο) και αυτό φάνηκε: κόντρα στη Μονακό ήταν πραγματικά ο μόνος που πάλεψε. Οι άλλοι, αιχμάλωτοι από τις μνήμες πολλών συνεχόμενων αποτυχιών, κατέρρευσαν: στο ματς με τη Μονακό ο Φουρνιέ είχε 4 τρίποντα και όλοι οι άλλοι μαζί ένα και μόνο! Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έκανε όχι ένα, αλλά δυο λάθη. Το πρώτο ότι δεν αξιολόγησε σωστά τις προηγούμενες αποτυχίες: δεν δυνάμωσε π.χ. καθόλου τη γραμμή των γκαρντ φτάνοντας στο Αμπου Ντάμπι με περιφερειακούς που είχαν πρόβλημα με το στρες και στις προηγούμενες διοργανώσεις. Το δεύτερο ήταν ότι δέχτηκε τον τίτλο του φαβορί που ο Βασίλης Σπανούλης (κι όχι μόνο) εντέχνως του απέδωσε: μια ομάδα με τρεις συνεχόμενες αποτυχίες, αν την πείσεις ότι είναι και φαβορί, θα κλατάρει. Πρώτος φάνηκε ότι δεν κατάφερε να σηκώσει τον σταυρό του φαβορί ο Σάσα Βεζένκοφ που λύγισε από τις θύμησες του Βελιγραδίου και του Κάουνας. Δεύτερος φάνηκε αυτοπαγιδευμένος ο ίδιος ο Μπαρτζώκας. Το ότι δεν ήταν αυτός ο προπονητής που πήρε αγκαλιά τον κλαμένο Φουρνιέ, αλλά ήταν ο αντίπαλος Σπανούλης (!) δείχνει ότι ο κόουτς έψαχνε μετά το τέλος του ματς αυτός κάποιον να τον παρηγορήσει.

Εφιάλτης

Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ έζησαν στο Αμπου Ντάμπι έναν εφιάλτη. Αλλά συνιστώ στους οπαδούς των δύο να μην απαξιώνουν αυτές τις ομάδες. Από την Παρασκευή θα περιμένουν από την κάθε μια να κερδίσει το πρωτάθλημα. Κι όποια το κερδίσει, το Αμπου Ντάμπι θα το ξεχάσει γρήγορα. Και μαζί και οι οπαδοί της…

Στο Μαξίμου έχουν αντιληφθεί ότι η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ μπορεί να ανοίξει μεγάλες πληγές. Ο αρμόδιος υπουργός, Κώστας Τσιάρας, επιβεβαίωσε τις πληροφορίες που σας μετέφερα στη στήλη του Σαββάτου, ότι έρχονται κυρώσεις για το σκάνδαλο με τις ευρωπαϊκές διαστάσεις. Πλην βεβαίως της δικαστικής εξέλιξης που θα έχει αυτή η υπόθεση, δεδομένου ότι η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία (EPPO) έχει εντοπίσει ευθεία εμπλοκή στελεχών του οργανισμού στις παράνομες επιδοτήσεις, το μέλλον του ΟΠΕΚΕΠΕ εξετάζει και η Κομισιόν, με ένα πιθανό σενάριο να αφορά ακόμη και την αφαίρεση της πιστοποίησής του. Αυτό το ενδεχόμενο προσπαθούσε να αποτρέψει το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης προκειμένου να αποφύγει, μεταξύ άλλων, και το γραφειοκρατικό χάος. Ενώ τον… κατευνασμό των κοινοτικών υπηρεσιών εξυπηρετούσε προφανώς και η αποπομπή του προέδρου, Νίκου Σαλάτα, για την κόντρα που άνοιξε με την EPPO. Ο Τσιάρας επιβεβαίωσε χθες (Open) ότι η κυβέρνηση είναι σε επικοινωνία με τον αρμόδιο επίτροπο Γεωργίας και Αλιείας, Κρίστοφ Χάνσεν, με τον οποίο εξετάζουν σενάρια «στο πλαίσιο επεξεργασίας ευρύτερων σχεδίων» για το πώς θα εξασφαλιστεί η ορθή διανομή των επιδοτήσεων από εδώ και στο εξής. Πάντως, το να συνεχιστεί η κατάσταση στον Οργανισμό ως έχει, αποκλείεται. Ενα από τα σενάρια που εξετάζονται είναι η διοικητική υπαγωγή του στη φορολογική Αρχή, την ΑΔΑΕ. Εν ολίγοις, το «ξήλωμα» του ΟΠΕΚΕΠΕ μπορεί στο τέλος να είναι γενικό…

Ο Γκουτέρες

«πιέζει για πρόοδο»

Στην Κύπρο επέστρεψε, για την έναρξη της ανανεωμένης θητείας της, η απεσταλμένη του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ για το Κυπριακό, Μαρία Ανχελα Ολγκίν, που συναντήθηκε προχθές στο Προεδρικό Μέγαρο της Λευκωσίας με τον γνώριμό της, πια, Νίκο Χριστοδουλίδη. Η Ολγκίν εξέφρασε την αισιοδοξία της ότι μπορεί να υπάρξει πρόοδος αναφορικά με τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης που συμφώνησαν όλα τα εμπλεκόμενα μέρη τον Μάρτιο, μέχρι και την επόμενη συνάντηση Χριστοδουλίδη και Ερσίν Τατάρ με τον Αντόνιο Γκουτέρες τον Ιούλιο. Ο γενικός γραμματέας, είπε, «πιέζει για πρόοδο».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ενδεχόμενο συνάντησης

Η Ολγκίν θα δει σήμερα τον ηγέτη του ψευδοκράτους, προκειμένου να πάρει και τη δική του άποψη για την πορεία των συζητήσεων αλλά και για τα ΜΟΕ και, ιδίως, για το ενδεχόμενο άνοιγμα σημείων διέλευσης σε τοποθεσίες κοινής αποδοχής προς όφελος των δύο κοινοτήτων. Η Ολγκίν θα διερευνήσει επίσης αν έχει νόημα να πραγματοποιηθεί μέσα στις επόμενες ημέρες μια κοινή συνάντησή της με τον κύπριο πρόεδρο και τον Τατάρ, με τον πρώτο να της έχει ήδη μεταφέρει την ετοιμότητά του για κοινή συνάντηση με τον Τατάρ. Αρα αργότερα σήμερα, αναμένεται να ενημερώσει τον Χριστοδουλίδη για το αν ο Τατάρ μοιράζεται τα ίδια… αισθήματα.

Η μπαλάντα

του «Αθήνα 2004»

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Την «Μπαλάντα των Ολυμπιακών Αγώνων» παρουσιάζουν σήμερα ο Ευάγγελος Βενιζέλος και η Γιάννα Αγγελοπούλου. Πρόκειται για το βιβλίο του Γιώργου Λακόπουλου (εκδ. Λιβάνη) που αποπειράται να φωτίσει το μονοπάτι από την πρώτη απόπειρα διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων από την πατρίδα τους, μέχρι τον διεθνούς βεληνεκούς θρίαμβο του «Αθήνα 2004». Μια αφήγηση δεκαετιών με επιτυχίες αλλά και αποτυχίες και με προσδοκίες για μια μελλοντική αξιοποίηση που μάλλον δεν επετεύχθη. Οι ρέκτες των ιστορικών παρασκηνίων θα βρουν πολλά από αυτά, για τον τρόπο που συμμετείχαν στην υπόθεση ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κώστας Σημίτης, ο Κώστας Καραμανλής, δήμαρχοι, υπουργοί και πρωταγωνιστές όπως η Αγγελοπούλου και ο Βενιζέλος, που θα έχουμε τη σπάνια ευκαιρία να τους ακούσουμε να τα συζητούν σε συντονισμό του Παύλου Τσίμα, στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Ενας συνεπής προοδευτικός

Εφυγε από τη ζωή το Σάββατο, σε ηλικία 94 ετών, ένα από τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ της Μεταπολίτευσης, ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας, υπουργός, στέλεχος ευρωπαϊκών θεσμών, νομικός και διπλωμάτης Χρήστος Ροκόφυλλος, πατέρας της νομικού και πολιτεύτριας της ΝΔ Αννας Ροκοφύλλου. Ο Ροκόφυλλος έκανε τα πρώτα του βήματα στην πολιτική προδικτατορικά στον Ομιλο «Αλέξανδρος Παπαναστασίου» που μετεξελίχθηκε στην αντιστασιακή οργάνωση Δημοκρατική Αμυνα. Ηταν, μάλιστα, από τα στελέχη που είχαν στηρίξει την ενσωμάτωσή της, αργότερα, στο ΠΑΣΟΚ στο οποίο παρέμεινε καθ’ όλη τη διάρκεια της πολιτικής παρουσίας του ως το 2000. Τα συλλυπητήριά του εξέφρασε ο πρόεδρος της Βουλής, Νικήτας Κακλαμάνης και το ΠΑΣΟΚ, που έκανε λόγο για έναν «βαθιά δημοκράτη και προοδευτικό άνθρωπο που υπηρέτησε με ακεραιότητα και ήθος τον ελληνικό λαό».

Στην Αθήνα και στις εγκαταστάσεις της Ακαδημίας Αθηνών θα πραγματοποιηθεί, στις 3 και 4 Ιουνίου 2025, το δεύτερο διεθνές συνέδριο «Trends in Classics – Historiography», με θέμα τις συνθήκες διαμόρφωσης και εξέλιξης της ελληνορωμαϊκής λογοτεχνικής παράδοσης για τον Μ. Αλέξανδρο από τους ελληνιστικούς χρόνους έως και την ύστερη αρχαιότητα.

Το συνέδριο έχει τίτλο: «All the King’s Writers: Tradition and Renewal in the Ancient Histories of Alexander the Great».

Το συνέδριο συνδιοργανώνεται από:

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

• το Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής και Λατινικής Γραμματείας της Ακαδημίας Αθηνών,

• το Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου,

• το Τμήμα Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και

• το Τμήμα Αρχαίας Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Μάρμπουργκ.

Την επίσημη έναρξη του συνεδρίου, που υποστηρίζεται με ευγενική χορηγία του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής και Λατινικής Γραμματείας της Ακαδημίας Αθηνών, θα χαιρετίσουν οι:

•  Αντώνιος Ρεγκάκος, τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και Επόπτης του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής και Λατινικής Γραμματείας

• Αθανάσιος Στεφανής, διευθυντής του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής και Λατινικής Γραμματείας, Ακαδημία Αθηνών

• Γιώργος Ανδρειωμένος, καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και Κοσμήτορας της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

• Σοφία Παπαϊωάννου, καθηγήτρια Λατινικής Φιλολογίας και Αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων, Διεθνών Σχέσεων και Εξωστρέφειας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής:

Το 2ο Διεθνές Συνέδριο «Trends in Classics-Historiography» θα διεξαχθεί στην Ανατολική Αίθουσα του Μεγάρου της Ακαδημίας Αθηνών (Πανεπιστημίου 28, 106 79 Αθήνα).

Έναρξη: Τρίτη 3 Ιουνίου 2025, ώρα 09:00

Λήξη: Τετάρτη 4 Ιουνίου 2025, ώρα 16:30

Οι ενδιαφερόμενες/οι παρακαλούνται να αποστείλουν δήλωση συμμετοχής μέσω email στον κ. Βασίλη Λιοτσάκη στη διεύθυνση v.liotsakis@uop.gr έως και τις 30 Μαΐου 2025.

Οργανωτική επιτροπή:

• Αντώνιος Ρεγκάκος, Τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και Επόπτης του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής και Λατινικής Γραμματείας

• Ιωάννης Μ. Κωνσταντάκος, Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας, ΕΚΠΑ

• Βασίλης Λιοτσάκης, Επίκουρος Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Καλαμάτας

• Sabine Müller, Καθηγήτρια Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ

Ομιλητές:

Στο συνέδριο θα συμμετάσχουν ερευνητές από 18 πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Αναλυτικά, οι ομιλητές (σε αλφαβητική σειρά) είναι:

• Ory Amitay, Αναπληρωτής Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Χάιφα, Τμήμα Ιστορίας

• Sulochana Asirvatham, Καθηγήτρια Κλασικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Montclair State

• Cinzia Bearzot, Καθηγήτρια Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας, Καθολικό Πανεπιστήμιο της Ιερής Καρδιάς, Μιλάνο

• Anja Bettenworth, Καθηγήτρια Κλασικής Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο της Κολωνίας

• Philip Bosman, Καθηγητής Κλασικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο του Στέλενμπος

• Craige Champion, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Syracuse, Νέα Υόρκη

• Julian Degen, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο του Ινσμπουργκ

• Christian Thrue Djurslev, Αναπληρωτής Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο του Ώρχους

• Jennifer Finn, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κλασικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Loyola, Σικάγο

• Lennart Gilhaus, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Humboldt, Βερολίνο

• Ιωάννης Μ. Κωνσταντάκος, Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας, ΕΚΠΑ

• Ηλίας Κουλακιώτης, Αναπληρωτής Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

• Franca Landucci, Καθηγήτρια Αρχαίας Ιστορίας, Καθολικό Πανεπιστήμιο της Ιερής Καρδιάς, Μιλάνο

• Βασίλης Λιοτσάκης, Επίκουρος Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Καλαμάτας

• Giustina Monti, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κλασικών Σπουδών (Κλασικού Πολιτισμού), Πανεπιστήμιο του Λίνκολν

• Sabine Müller, Καθηγήτρια Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ

• Christopher Pelling, Ομότιμος Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης

• Frances Pownall, Καθηγήτρια Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα

• Matthew Watts, Υποψήφιος Διδάκτωρ, Πανεπιστήμιο του Οτάγκο

Όλες οι ομιλίες και οι συζητήσεις θα πραγματοποιηθούν στην αγγλική γλώσσα.

Η οικονομική κρίση που βιώνει τα τελευταία χρόνια ο ΟΗΕ έχει επιδεινωθεί με την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο και τις μαζικές περικοπές του στη διεθνή συνεργασία. Η κατάσταση αυτή αναγκάζει τον Οργανισμό να εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να κλείσει, να συγχωνεύσει ή να μεταφέρει κάποιες από τις εξειδικευμένες υπηρεσίες του ώστε να μειώσει το κόστος λειτουργίας. Μέχρι στιγμής δεν έχουν ληφθεί οριστικές αποφάσεις, αλλά από τότε που ο Γενικός Γραμματέας Αντόνιο Γκουτέρες ανακοίνωσε ένα φιλόδοξο σχέδιο για τη «βελτίωση της αποτελεσματικότητας» του ΟΗΕ – ένα σχέδιο με την ονομασία «Πρωτοβουλία ΟΗΕ80», λόγω της συμπλήρωσης 80 ετών από την ίδρυση του Οργανισμού – η ανησυχία του προσωπικού για το μέλλον των θέσεων εργασίας τους είναι στο αποκορύφωμά της. «Το σχέδιο μεταρρύθμισης, που καταρτίστηκε βιαστικά και με μυστικότητα, δεν αντιμετωπίζει την κρίση ρευστότητας ούτε υποστηρίζει τους ανθρώπους που επιτελούν την αποστολή του ΟΗΕ» δήλωσε ο πρόεδρος της Ενωσης Υπαλλήλων των Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη, Ιαν Ρίτσαρντς, σε συνέντευξη Τύπου σχετικά με την πρωτοβουλία. Hδη, η αναδιοργάνωση υπηρεσιών σε περισσότερες χώρες είναι βασικό σενάριο.

Ο Γκουτέρες όρισε μια ομάδα εργασίας για να προτείνει πιθανούς «δομικούς μετασχηματισμούς», με επικεφαλής τον πρώην γενικό διευθυντή της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ), Γκάι Ράιντερ. Πληροφορίες κάνουν λόγο για συγχωνεύσεις υπηρεσιών ή μεταφορά τους από «ακριβές» πόλεις όπως η Γενεύη ή η Νέα Υόρκη – γεγονός που έχει προκαλέσει συναγερμό στους υπαλλήλους του ΟΗΕ. Στη Γενεύη, μάλιστα, υπήρξε κινητοποίηση εργαζομένων μπροστά από την έδρα του ΟΗΕ για την υπεράσπιση των θέσεων εργασίας τους. Υπάρχουν φήμες για συγχώνευση της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (IOM).

Η νέα πολιτική του Τραμπ έχει επηρεάσει ιδιαίτερα αρνητικά την UNHCR καθώς μέσα σε μία νύχτα χάθηκε το 40% της χρηματοδότησης του προϋπολογισμού της. Αυτό πιθανόν να οδηγήσει σε απολύσεις 3.000 έως 4.000 εργαζομένους, από ένα σύνολο 15.000 υπαλλήλων. Αντίστοιχες περικοπές μπορεί να υποστεί το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα (WFP), στο οποίο η αμερικανική συνεισφορά ανερχόταν στο 30%-40% του συνόλου, ή η UNICEF, η οποία χάνει το 20% των πόρων της λόγω των περικοπών των ΗΠΑ. Πολλοί θεωρούν την Πρωτοβουλία ΟΗΕ80 ως πρόσκληση προς τα κράτη να προτείνουν τις πόλεις τους ως νέες έδρες για οργανισμούς. Ηδη έχουν υπάρξει προτάσεις από χώρες όπως η Ρουάντα, η Τουρκία ή το Κατάρ. Πηγές κοντά στον ΟΗΕ αναφέρουν ότι χώρες όπως ο Καναδάς, η Κίνα ή η Γερμανία έχουν προσφερθεί να φιλοξενήσουν το Γραφείο Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων, σημαντικό για συγκρούσεις όπως αυτή στη Γάζα, ή ότι κάποιες λειτουργίες του IOM μπορεί να μεταφερθούν στη Βαλένθια.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ωστόσο, για τους εκπροσώπους του προσωπικού του ΟΗΕ στη Γενεύη, αυτή η αποκέντρωση ενδέχεται να περιπλέξει τον συντονισμό μεταξύ των υπηρεσιών και να μη μειώσει τελικά το κόστος – ίσως μάλιστα να το αυξήσει.

Πριν από μερικές εβδομάδες, έγραψα ένα κείμενο με τίτλο μονολεκτικό: «Αντισημιτισμός» («ΤΑ ΝΕΑ», 26/4/2025). Μου είχε κάνει εντύπωση η ανυπόγραφη αφίσα που έγραφε στα εβραϊκά «Εβραίοι δεν είστε καλοδεχούμενοι». Η αφίσα αυτή τοιχοκολλήθηκε σε ελληνικές πόλεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Γιάννενα), όπου ιστορικά υπήρξε σημαντική εβραϊκή παρουσία. Στη συνέχεια εντοπίστηκε τοιχοκολλημένη κι αλλού.

Αναρωτήθηκα τότε, ανήσυχος, ποιοι κολλάνε μια αφίσα ανυπόγραφη που ειδοποιεί όσους μπορούν να τη διαβάσουν ότι είναι ανεπιθύμητοι στην Ελλάδα; Ποιοι υποκαθιστούν την πολιτεία τυπώνοντας και δηλώνοντας την ανοιχτή απειλή τους σε συγκεκριμένους πολίτες της χώρας ή σε επισκέπτες που τυχαίνει να είναι Εβραίοι; Από πότε η εθνική ή η θρησκευτική ταυτότητα, μετά τη ναζιστική Κατοχή και το Ολοκαύτωμα, γίνεται αντικείμενο απειλών και διώξεων; Μπορούμε ως χώρα να υπερασπίσουμε τη δημοκρατία και την ανοιχτή κοινωνία; Πού είναι το κράτος και πού είναι τα κόμματα στην πιο θεμελιώδη δημοκρατική υποχρέωσή τους;

Η ανησυχία μου μεγάλωσε όχι επειδή δεν πήρα απάντηση από πουθενά. Μεγάλωσε επειδή βλέπουμε γύρω μας περιστατικά που, στο υποψιασμένο μυαλό μου, μοιάζουν με μεθοδευμένες εκδηλώσεις αντισημιτισμού, συντονιζόμενες από κάποιο αόρατο κέντρο. Δυστυχώς, μάλιστα, φορείς του δεν είναι υπολείμματα της ναζιστικής ιδεολογίας αλλά εκφράζονται σε κόμματα, οργανώσεις και στην κουλτούρα του ελληνικού προοδευτισμού. Και βέβαια, δικαιολογούν την επιλογή τους παραπέμποντας σε όσα συμβαίνουν στο Ισραήλ – σε μια μονομερή οπτική γωνία και στην ηθικολογική προβολή της μονομέρειάς της με συστατικά της συγκίνησης (ανάλογα εκείνων με τα οποία δημιούργησαν τον πρόσφατο ηθικό πανικό για τα Τέμπη).

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Πίσω από την πλειοδοσία στη συγκίνηση, ως σήμερα, έχουν δημοσιοποιηθεί τρία βίαια περιστατικά που προσωπικά με γεμίζουν ανησυχία. Το πρώτο το έχουμε συζητήσει σε αυτή τη σελίδα: ήταν η παρέμβαση διακοπής εκδήλωσης για τη λογοτεχνία του Ισραήλ στην πρόσφατη Διεθνή Εκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης. Απεκρύβη, φυσικά, ότι ο κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης διαφωνεί με την πολιτική Νετανιάχου και δόθηκε έμφαση στο ότι η εκδήλωση διοργανωνόταν από την ισραηλινή πρεσβεία – λες και μια μικρή χώρα όπως το Ισραήλ με περιορισμένης εμβέλειας γλώσσα έχει άλλο τρόπο να διαδώσει τη λογοτεχνία της (μήπως το επίσημο ελληνικό κράτος δεν οργανώνει ανάλογες εκδηλώσεις στο εξωτερικό;)

Το δεύτερο ανησυχητικό περιστατικό συνέβη στα Εξάρχεια: έπεσε θύμα βιαιοπραγίας ένας ισραηλινός τουρίστας σε καφετέρια της περιοχής, επειδή ακριβώς είναι Ισραηλινός. Ο εξαρχειώτικος λούμπεν προοδευτισμός, μάλιστα, έχει φροντίσει να διευρύνει το ρεπερτόριο των δικαιολογιών: δεν του αρκεί η «ανάλυσή» του για τη Γάζα, γι’ αυτό προστίθενται αιτίες όπως η αγορά ακινήτων στην Αθήνα από ισραηλινούς επενδυτές κ.λπ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Το τρίτο σχετικό περιστατικό, το πιο πρόσφατο, είναι το πιο φρικτό, έμαθα μάλιστα ότι είναι πρακτική επαναλαμβανόμενη σε καταστήματα στα Εξάρχεια όσο και γύρω από την Ομόνοια, σε ξενοδοχεία, Airbnb και καφέ όπου συχνάζουν ισραηλινοί τουρίστες. Αυτή τη φορά, κουκουλοφόροι επιτέθηκαν εναντίον μπαρ στην οδό Διδότου επειδή δέχεται πελάτες Ισραηλινούς, τοιχοκόλλησαν μάλιστα στην πρόσοψή του τυπωμένη πινακίδα στην οποία έγραφαν: «Οι Ισραηλινοί-σιωνιστές δεν είναι πελάτες, είναι δολοφόνοι». Αυτό μου θύμισε τη σωζόμενη φωτογραφία με ανάλογη πινακίδα σε κατάστημα της Θεσσαλονίκης το 1941, που έγραφε: «Οι Εβραίοι ανεπιθύμητοι εις το κατάστημα».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Είτε στη βερσιόν που η ανθρωπότητα γνώρισε με αποτροπιασμό είτε στη σημερινή προοδευτική εκδοχή του, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο αντισημιτισμός είναι φασισμός. Κι ότι έχουμε υποχρέωση να μην τον επιτρέψουμε – οι δημοκρατικοί πολίτες αλλά και το συντεταγμένο κράτος.

Το βράδυ της Παρασκευής, ο δρ Χάμντι αλ-Νάζαρ συνόδευσε τη σύζυγό του, επίσης γιατρό, παιδίατρο πιο συγκεκριμένα, δρα Αλάα αλ-Νάζαρ, στο νοσοκομείο όπου εργάζονται και οι δύο, το Αλ Νάσερ της Χαν Γιούνις, στη νότια Γάζα, για τη βάρδιά της. Κατόπιν, εκείνος επέστρεψε στο σπίτι τους και τα 10 παιδιά τους, ηλικίας από επτά μηνών έως 12 χρόνων. «Λίγα λεπτά αργότερα», ισραηλινός πύραυλος έπληξε το σπίτι, καταστρέφοντάς το ολοσχερώς. Σύμφωνα με τον Αχμάντ Αλ Φαρά, τον επικεφαλής του παιδιατρικού τμήματος του νοσοκομείου Αλ Νάσερ, όταν η δρ αλ-Νάζαρ έφτασε, τρέχοντας, στο σπίτι της, το βρήκε να καίγεται. Τα εννέα από τα δέκα παιδιά της οικογένειας σκοτώθηκαν. Σώθηκε μόνο ένα 11χρονο αγόρι, ο Ανταμ, που νοσηλεύεται σε σοβαρή αλλά σταθερή κατάσταση, και ο πατέρας, ο δρ αλ-Νάζαρ, ο οποίος υποβλήθηκε σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις προκειμένου να σταματήσει η αιμορραγία στην κοιλιακή και τη θωρακική του χώρα και παρέμενε χθες στη μονάδα εντατικής θεραπείας.

Ο Αλι αλ-Νάζαρ, θείος των παιδιών, είπε στο καταριανό δίκτυο Al Araby πως το σπίτι βομβαρδίστηκε χωρίς προειδοποίηση, παρότι, όπως υποστήριξε, ο ισραηλινός στρατός γνώριζε ότι έμενε εκεί μια οικογένεια γιατρών. Ο Γκράχαμ Γκρουμ, ένας βρετανός χειρουργός που εργάζεται εθελοντικά στο Αλ Νάσερ και κλήθηκε να χειρουργήσει τον 11χρονο γιο που επέζησε, είπε στην «Guardian» πως, με βάση τις πληροφορίες του, ο δρ και η δρ αλ-Νάζαρ «δεν είχαν πολιτικές ή στρατιωτικές σχέσεις». «Αρκετά! Λυπηθείτε μας! Παρακαλούμε όλες τις χώρες, τη διεθνή κοινότητα, τον κόσμο, τη Χαμάς και όλες τις οργανώσεις να μας λυπηθούνε», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ένας συγγενής τους, ο Γιουσέφ αλ-Νάζαρ. «Είμαστε εξαντλημένοι από τον εκτοπισμό και την πείνα, αρκετά!»

Με… κόκκινο χρώμα

Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων (IDF), «ένα αεροσκάφος έπληξε αρκετούς υπόπτους που αναγνωρίστηκαν από τις IDF σε ένα κτίριο κοντά στα στρατεύματα στην περιοχή Χαν Γιούνις, μια επικίνδυνη ζώνη μάχης που είχε εκκενωθεί εκ των προτέρων για την προστασία των πολιτών. Η πληροφορία ότι προκλήθηκε βλάβη σε μη εμπλεκόμενα άτομα εξετάζεται». Οπως σημείωσε ωστόσο η ισραηλινή εφημερίδα «Haaretz», ένας εμπειρογνώμονας χωρικής ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Μπεν Γκουριόν, ο καθηγητής Γιαακόβ Γκαρμπ, και ένας ακτιβιστής στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ονόματι Abu Location που επαλήθευσαν τη θέση του κτιρίου, δήλωσαν ότι βρίσκεται εκτός των τελευταίων εντολών εκκένωσης του ισραηλινού στρατού. Το οικόπεδο είχε σημειωθεί με κόκκινο χρώμα, υποδεικνύοντας ότι ήταν υπό εκκένωση, σε προηγούμενη διαταγή, που είχε εκδοθεί στις 13 Απριλίου.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Με βάση πάντα τη «Haaretz», ανθρωπιστικές οργανώσεις στη Γάζα έχουν επικρίνει τον ισραηλινό στρατό επειδή δεν περιορίζει χρονικά τις εντολές εκκένωσης. Που σημαίνει ότι εκδίδει ειδοποιήσεις εκκένωσης, αλλά δεν ανακοινώνει πότε οι πολεμικές επιχειρήσεις σε μια συγκεκριμένη περιοχή έχουν τερματιστεί, καθιστώντας ασαφές για τους κατοίκους το πότε είναι ασφαλές να επιστρέψουν. Σύμφωνα με αξιολόγηση του ΟΗΕ που δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα, ενώ το Ισραήλ είχε ήδη θέσει σε εφαρμογή την επιχείρηση Αρματα του Γεδεών για την ανακατάληψη του συνόλου της Γάζας, ποσοστό άνω του 80% του παλαιστινιακού θυλάκου βρίσκεται σήμερα είτε υπό εντολή εκκένωσης είτε υπό άμεσο ισραηλινό έλεγχο, αφήνοντας στους δύο εκατομμύρια κατοίκους του θυλάκου μόλις 73 τετραγωνικά χιλιόμετρα χώρου.

Ασυλο από τη Μάλτα

Ο πρωθυπουργός της Μάλτας, ο Ρόμπερτ Αμπέλα, δήλωσε χθες πρόθυμος να προσφέρει η χώρα του άσυλο στα μέλη της οικογένειας αλ-Νάζαρ που επέζησαν και να τα αντιμετωπίσει «σαν δικούς της» ανθρώπους. Παράλληλα, ο Αμπέλα επαναβεβαίωσε πως η Μάλτα (όπως και άλλες χώρες, ανάμεσά τους η Γαλλία) θα αναγνωρίσει την Παλαιστίνη ως κράτος επ’ ευκαιρία της διεθνούς διάσκεψης για το παλαιστινιακό και τη λύση των δύο κρατών που συγκάλεσε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και θα διεξαχθεί μεταξύ 17 και 20 Ιουνίου στη Νέα Υόρκη υπό την προεδρία της Γαλλίας και της Σαουδικής Αραβίας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Αφιερωμένη στο ίδιο ζήτημα, το παλαιστινιακό και τη λύση των δύο κρατών, ήταν και η διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε χθες στη Μαδρίτη με τη συμμετοχή περίπου 20 ευρωπαϊκών και αραβικών χωρών, καθώς και διεθνών οργανισμών όπως ο Αραβικός Σύνδεσμος και o Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας. «Πολύ βραχυπρόθεσμα, προκειμένου να σταματήσει αυτός ο πόλεμος που δεν έχει πια σκοπό και να εισέλθει μαζικά, χωρίς εμπόδια, με ουδέτερο τρόπο, ανθρωπιστική βοήθεια, ώστε να μην είναι το Ισραήλ αυτό που αποφασίζει ποιος μπορεί να φάει και ποιος όχι, πρέπει να εξετάσουμε το ενδεχόμενο κυρώσεων» δήλωσε ο ισπανός υπουργός Εξωτερικών Χοσέ Μανουέλ Αλμπαρες, λίγες ημέρες αφότου οι «27» ζήτησαν κατά πλειοψηφία από την Κομισιόν να επανεξετάσει τη Συμφωνία Σύνδεσης της ΕΕ με το Ισραήλ.

Μα ημερολόγια στην εποχή μας; Την εποχή της εθελούσιας καταγραφής της καθημερινότητάς μας στις οθόνες των σόσιαλ μίντια; Την εποχή των σέλφις έξω από θέατρα, μέσα από νοσοκομεία, πάνω από φαγητά; Την εποχή μίας νέου τύπου κοινωνικότητας που δεν υφίσταται αν δεν φωτογραφιστεί και δεν δημοσιοποιηθεί, δεν μοιραστεί με χιλιάδες άγνωστους διαδικτυακούς «φίλους»; Διότι όπως λέει (ειρωνικά) και μια ξαδέλφη μου, αν είναι να πας σε ένα θέατρο, σε ένα μπουζούκι, για ένα σούσι, για μια Παλόμα, για ένα μακιάτο και δεν το ανεβάσεις στα σόσιαλ, καλύτερα κάθισε σπίτι σου να δεις «Γη της Ελιάς». Εχω την εντύπωση (με την πιθανότητα λάθους να παίζει, βέβαια, πάντα) ότι, αν μιλήσεις στις νέες γενιές για καταγραφή ημερολογίου, θα σε κοιτάνε σαν να προσπαθούν να σε διακρίνουν μέσα από τη μούχλα του χρόνου.

Είναι κι αυτός ο αλγόριθμος, λογάριθμος (ποτέ δεν κατάλαβα τι είναι ούτε ο ένας ούτε ο άλλος) ή, τέλος πάντων, όπως το λένε που κάθε τόσο σου επαναφέρει, εν είδει αναμνήσεων, παλιές αναρτήσεις, σαν να ξεφυλλίζεις ημερολόγια που ποτέ δεν έγραψες συνειδητά. Μόνο που σε αυτά τα φωτογραφικά, κυρίως, «ημερολόγια» διαπιστώνεις ότι είσαι μόνος σου. Βλέπεις τον εαυτό σου, προ ετών, σε μια φιλική συγκέντρωση στο σπίτι σου, μπροστά σε μία τούρτα γενεθλίων αλλά δεν θυμάσαι ποιοι άλλοι ήταν εκεί. Ακόμη κι αν η φωτογραφία είναι ομαδική, αναρωτιέσαι αν είναι όλοι οι παρευρισκόμενοι. Τότε ποιος την τράβηξε; Και τι άλλο συνέβη αυτήν τη βραδιά; Και αυτό που είχες γράψει, γιατί το είχες γράψει; Φαίνεται ότι είχες νεύρα αλλά γιατί; Τελικά, σε αυτά τα «ημερολόγια», είσαι μόνος σου, σε μια φαντασιακή συνθήκη της στιγμής που αφήνει στο ημίφως την τριγύρω πραγματικότητα.

Κι ύστερα παίρνεις στα χέρια σου το «Επιτέλους μόνος» (εκδόσεις Καστανιώτη), μια επιλογή από τις ημερολογιακές καταγραφές του Θανάση Νιάρχου που διατρέχουν μία περίοδο τριάντα εφτά χρόνων (από το 1981 έως το 2018). Καθώς τα διάβαζα, αναλογίστηκα, αρχικά, τον περίεργο – και για εμένα θαυμαστό – τρόπο με τον οποίον λειτουργεί η μνήμη. Αυτή η κρησάρα που σε κάνει, συχνά, να διαγράφεις τα σημαντικά και να κρατάς τα ασήμαντα που είναι σαν να σου σφυρίζουν ότι, τελικά, δεν ήταν τόσο ασήμαντα κι ας μην ψάξεις ποτέ το γιατί. Για παράδειγμα, μπορεί να μη θυμάμαι κάτι που έγινε πριν από λίγα χρόνια αλλά μπορώ να περιγράψω με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες ένα μαγιό που φορούσα στην Γ’ Δημοτικού. Ή τη συσκευασία της «κερασίτας» που είχε βγάλει πριν από πάρα πολλές δεκαετίες η εταιρεία Ηβη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Πολύ γρήγορα όμως βυθίστηκα στον θαυμαστό κόσμο του Θανάση. Που διαμορφώνεται από την ευαισθησία, το ταλέντο, τη δεξιότητα, δεν ξέρω πώς να το πω, να φωτίζει τα ασήμαντα δίνοντάς τους όχι επίφαση σημαντικότητας, αλλά ουσία. Ετσι δεν είναι άλλωστε και οι ζωές μας; Πασχίζουμε να κρατηθούμε από τα «μεγάλα» και, τελικά, παραδινόμαστε στα «μικρά».

Παρέλαση καρδιάς

Και ποιος δεν περνάει από τα ημερολόγια του Θανάση. Σε ένα σκηνικό που συνθέτουν οι δρόμοι, τα τοπόσημα, τα μαγαζιά, τα βιβλιοπωλεία κυρίως της Αθήνας, παρελαύνουν οι «εντιμότατοι φίλοι του», διαμορφωτές της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Αλλά όχι μόνο αυτοί. Στον κόσμο και τα γραπτά του Νιάρχου δεν υπάρχουν τίτλοι, αξιώματα, διακρίσεις. Με τον ίδιο συναρπαστικό τρόπο μπορεί να αναφέρεται στον Κώστα Λαλιώτη, την εποχή της παντοδυναμίας του, και στον κλητήρα ή ένα κορίτσι από το ατελιέ των «ΝΕΩΝ». Στην Αμαλία Μεγαπάνου και την οικιακή βοηθό ενός φίλου του. Στην Ντόρα Μπακογιάννη και την παρηκμασμένη πλέον χορεύτρια Σαλιμά. Και από μια συνάντηση προσωπικοτήτων, την οποία οι περισσότεροι θα θέλαμε να είχαμε παρακολουθήσει, να αναφέρει μόνο το τάπερ με την ομελέτα που του πήγε ο Χριστόφορος Λιοντάκης. Ή το ποσόν του λογαριασμού στο εστιατόριο. Αυτό όμως είναι η πραγματική ζωή. Ο τρόπος που, με τον χρόνο, η λεπτομέρεια του συμβάντος παραμερίζει το ίδιο το συμβάν.

«Η ανταγωνιστικότητα της ΕΕ θα κριθεί από την συμμετοχή των πολιτών της» αναφέρει ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Βασίλης Κικίλιας, σε άρθρο παρέμβαση με κεντρικό θέμα την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής πολιτικής και την απόσταση που χωρίζει τις αποφάσεις των Βρυξελλών από τις κοινωνίες των κρατών-μελών.

Λέγοντας άβολες πλην όμως αναμφισβήτητες αλήθειες ο Βασίλης Κικίλιας ασκεί κριτική σε ευρωπαϊκές αποφάσεις και προειδοποιεί για τους σοβαρούς κινδύνους που ελλοχεύουν σε επίπεδο οικονομίας, κοινωνίας και πολιτικής.

«Σε αντίθεση με την κρατούσα άποψη στα ‘διευθυντήρια’, όχι, οι χώρες δεν είναι εταιρείες και οι πολίτες δεν είναι υπάλληλοι» τονίζει ο Βασίλης Κικίλιας ερμηνεύοντας την αυξανόμενη αποστασιοποίηση των κοινωνιών από το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Περιγράφοντας, χωρίς να μασά τα λόγια του, την πραγματικότητα επισημαίνει ότι οι πολίτες «βιώνουν καθημερινά την διεύρυνση των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων, την κάθετη αύξηση του κόστους ζωής και την καθήλωση του εισοδήματός τους, την ανασφάλεια στην καθημερινότητα κλπ.» Και ακριβώς σε αυτό αποδίδει την απόρριψη σε μεγάλο βαθμό του πολιτικού συστήματος. «Οι κοινωνίες των κρατών μελών αντιδρούν ολοένα και πιο “αντισυστημικά”. Σε κάθε κάλπη, η νεολαία, οι εργαζόμενοι, οι λαοί εκφράζουν “αντί-θέσεις” προς το σύστημα, εθνικό και υπερεθνικό» υπογραμμίζει.

Μιλώντας για την λανθασμένη υλοποίηση θεωρητικά σωστών αποφάσεων και καλών προθέσεων ο κ. Κικίλιας δίνει έμφαση στην επιλογή της ΕΕ για αναμόρφωση του προϋπολογισμού τονίζοντας πως «τα  χρηματοδοτικά εργαλεία της ΕΕ θα αναμορφωθούν και θα συγκεντρωθούν σε 27 “εθνικά σχέδια”, ένα για κάθε κράτος μέλος. Με αυτόν τον τρόπο, θα καταργηθούν περίπου 500 μικρότερες χρηματοδοτικές γραμμές. Επισημαίνει πως «με δεδομένο ότι τα 200 δισ. δεν είναι νέοι πόροι και λεφτόδεντρα δεν υπάρχουν, προφανώς, θα αφαιρεθούν κονδύλια από την Κοινή Αγροτική Πολιτική και τα έργα σύγκλισης μέσω ΕΣΠΑ. Πως ακριβώς, θα αναπτυχθεί λοιπόν, περαιτέρω και θα εκσυγχρονιστεί η αγροτική οικονομία της Ευρώπης και ειδικά του ευρωπαϊκού Νότου; Και πως θα επιτευχθεί η περαιτέρω σύγκλιση ή μάλλον η ανάσχεση της απόκλισης μεταξύ Βορρά και Νότου εντός ΕΕ, ειδικά μετά την μεγάλη οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας; Τι θα συμβεί με την συνέχεια του ερευνητικού πυλώνα Horizon Europe των 96 δισ, εκεί δηλαδή όπου στηρίζεται κάθε δυναμική παραγωγική οικονομία;».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Στο πλαίσιο αυτό, αναφέρει την παρέμβαση του Μάριο Ντράγκι τον Σεπτέμβριο του 2024, ο οποίος μίλησε ανοιχτά για την υστέρηση της ευρωπαϊκής οικονομίας έναντι ΗΠΑ και Κίνας. «Ο Μάριο Ντράγκι έδειξε τον ελέφαντα στο δωμάτιο, κατονομάζοντας τις βασικές αιτίες αυτής της υστέρησης: υπερβολική γραφειοκρατία, ελλιπής χρηματοδότηση, χαμηλές ψηφιακές δεξιότητες του ανθρώπινου δυναμικού. Εκτιμώ ότι αν προσέθετε τον παράγοντα “στιβαρή πολιτική ηγεσία” θα περιέγραφε πλήρως το πρόβλημα.» λέει χαρακτηριστικά.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

«Η άρνηση της πραγματικότητας που βιώνουν οι πολίτες ή ακόμη χειρότερα, η ωραιοποίησή της με μισές αλήθειες και παράλληλη δαιμονοποίηση με την ταμπέλα του “λαϊκισμού”, μόνον ζημιά προκαλεί στην Ευρωπαϊκή οικογένεια. Πρέπει να αποδεχτούμε την αλήθεια για το πού αποτύχαμε, ακόμη κι αν μας εξοργίσει, ώστε να σωθούμε» τονίζει ο Βασίλης Κικίλιας.

Όλο το άρθρο

«Λέγεται και έχει επιβεβαιωθεί πανηγυρικά, ότι η αλήθεια μας σώζει, αφού πρώτα μας έχει εξοργίσει. Στις 9 Σεπτεμβρίου του 2024 ο Μάριο Ντράγκι έδειξε τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Δεν ήταν ο πρώτος ούτε θα είναι ο τελευταίος που διαπιστώνει ότι η οικονομία της ΕΕ υστερεί, πλέον, σημαντικά έναντι των ΗΠΑ και της Κίνας, ιδίως στις προηγμένες τεχνολογίες, με δυσμενείς συνέπειες στην ποιότητα ζωής των Ευρωπαίων.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Ο Ντράγκι κατονόμασε τις βασικές αιτίες αυτής της υστέρησης: υπερβολική γραφειοκρατία, ελλιπής χρηματοδότηση, χαμηλές ψηφιακές δεξιότητες του ανθρώπινου δυναμικού. Εκτιμώ ότι αν προσέθετε τον παράγοντα «στιβαρή πολιτική ηγεσία» θα περιέγραφε πλήρως το πρόβλημα.

Σε μια υπερεθνική οικονομία όπως αυτή της Ε.Ε, το έλλειμμα ενιαίας πολιτικής βούλησης είναι δομικό πρόβλημα, οι διαβουλεύσεις και συμβιβασμοί κυριαρχούν, ενώ κρίσιμες αποφάσεις λαμβάνονται μετά από σημαντικές «εκπτώσεις» ή σημαντικές πιέσεις.

Και ενώ, θεωρητικά, αυτή η συνεχής διαβούλευση σύγκλισης συμφερόντων και απόψεων, θα είχε τουλάχιστον και μια θετική πλευρά, αυτήν της ενδυνάμωσης της κοινωνικής συνοχής στην Ευρωπαϊκή οικογένεια, συμβαίνει το αντίθετο: Οι κοινωνίες των κρατών μελών αντιδρούν ολοένα και πιο «αντισυστημικά». Σε κάθε κάλπη και σε κάθε σημαντική ευκαιρία, η νεολαία, οι εργαζόμενοι, οι λαοί εκφράζουν «αντίθέσεις» προς το σύστημα, εθνικό και υπερεθνικό.

Αυτό είναι, μεν, κοινός τόπος, ωστόσο δεν διαφαίνεται πρόθεση για λύσεις κοινής λογικής. Αντίθετα, προωθούνται σχέδια που, μάλλον, θα εντείνουν αντί να αποκλιμακώσουν τις αντιθέσεις. Παράδειγμα: Στις 14 Μαΐου 2025, δημοσιοποιήθηκε η πρόθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να αναμορφώσει τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, επαναφέροντας μια πρόταση του 2022 για την σύσταση Υπερταμείου Ανταγωνιστικότητας, ύψους 200 δις ευρώ.

Και ενώ η πρόθεση είναι θεωρητικά σωστή, καθώς «απαντά» στις κρατικές επενδύσεις των ΗΠΑ και την κρατική στήριξη της βιομηχανικής πολιτικής της Κίνας, η υλοποίηση της, μάλλον, κινείται σε λάθος κατεύθυνση.

Τα χρηματοδοτικά εργαλεία της Ε.Ε θα αναμορφωθούν και θα συγκεντρωθούν σε 27 «εθνικά σχέδια», ένα για κάθε κράτος μέλος. Με αυτόν τον τρόπο θα καταργηθούν περίπου 500 μικρότερες χρηματοδοτικές γραμμές. Με δεδομένο ότι τα 200 δις δεν είναι νέοι πόροι και λεφτόδεντρα δεν υπάρχουν, προφανώς, θα αφαιρεθούν κονδύλια από την Κοινή Αγροτική Πολιτική και τα έργα σύγκλισης μέσω ΕΣΠΑ. Πώς ακριβώς θα αναπτυχθεί, λοιπόν, περαιτέρω και θα εκσυγχρονιστεί η αγροτική οικονομία της Ευρώπης και ειδικά του ευρωπαϊκού Νότου; Και πώς θα επιτευχθεί η περαιτέρω σύγκλιση ή μάλλον, η ανάσχεση της απόκλισης μεταξύ Βορά και Νότου εντός Ε.Ε, ειδικά μετά την μεγάλη οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας; Τι θα συμβεί με την συνέχεια του ερευνητικού πυλώνα Horizon Europe των 96 δις, εκεί δηλαδή όπου στηρίζεται κάθε δυναμική παραγωγική οικονομία;

Δικαιολογημένα ανατρέχει κανείς στο παρελθόν στο 2000 και την εξίσου φιλόδοξη στρατηγική της Λισαβώνας, η οποία απέτυχε για μια σειρά λόγων όπως ανομοιογένεια μεταξύ των κρατών μελών, πολυπλοκότητα και δυσλειτουργικότητα, έμφαση στη δημοσιονομική σταθερότητα, περιορισμός δημόσιων επενδύσεων κ.α. Αλλά ο πιο ενδιαφέρων καταγεγραμμένος λόγος, ήταν η κοινωνική απάθεια, ότι κοινωνικοί εταίροι και πολίτες δεν υιοθέτησαν τους στόχους. Διότι οι στόχοι δεν ήταν δικοί τους, δεν ανταποκρίνονταν δηλαδή στην πράξη, σε ανάγκες ή προσδοκίες των Ευρωπαίων πολιτών. Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι αυτή τη φορά ανταποκρίνονται; Άλλαξε μήπως η μεθοδολογία και το σκεπτικό λήψης αποφάσεων; Ούτε η διαχείριση της οικονομικής κρίσης του 2010-2016, ούτε η πολιτική ενίσχυσης του εργατικού δυναμικού της Ευρώπης μέσω αθρόας μετανάστευσης, ούτε η αντιμετώπιση της πρόσφατης ενεργειακής κρίσης μας δείχνουν κάτι τέτοιο και οι κοινωνίες, ειδικότερα οι νέες γενιές, νοιώθουν περισσότερο από ποτέ αποξενωμένες από τα κέντρα λήψης αποφάσεων. Διότι, σε αντίθεση με την κρατούσα άποψη στα «διευθυντήρια», όχι, οι χώρες δεν είναι

εταιρείες και οι πολίτες δεν είναι υπάλληλοι.

Αντίθετα βιώνουν καθημερινά την διεύρυνση των ανισοτήτων, οικονομικών και κοινωνικών, την κάθετη αύξηση του κόστους ζωής και την καθήλωση του εισοδήματός τους, την ανασφάλεια στην καθημερινότητα, τη δυσκολία πρόσβασης σε χρηματοδοτικά εργαλεία για μικρομεσαίες και start ups, τη γραφειοκρατική ξεπερασμένη μηχανή και του κράτους και των Βρυξελλών.

Αν το ζητούμενο της ΕΕ – πολύ σωστά – είναι η ανταγωνιστικότητά της απέναντι σε ΗΠΑ και Κίνα, τότε πρέπει να καταδείξει με σαφήνεια το όφελος που θα προκύψει για τους πολίτες της, τους εργαζομένους και τις παραγωγικές της δυνάμεις. Διότι, τα μέχρι τώρα στοιχεία δείχνουν ότι ενισχύεται συνεχώς μια μειοψηφία και μεγαλώνει το χάσμα μεταξύ των ελίτ και των υπολοίπων τάξεων που συμπιέστηκαν προς τα κάτω.

Αυτό δεν ήταν και δεν είναι το όραμα της Ευρώπης, των λαών, ούτε φυσικά η ισχύς του φιλελευθέρου οικονομικού μοντέλου. Η άρνηση της πραγματικότητας που βιώνουν οι πολίτες ή ακόμη χειρότερα, η ωραιοποίησή της με μισές αλήθειες και παράλληλη δαιμονοποίηση με την ταμπέλα του «λαϊκισμού», μόνο ζημιά προκαλεί στην Ευρωπαϊκή οικογένεια. Πρέπει να αποδεχτούμε την αλήθεια για το πού αποτύχαμε, ακόμη κι αν μας εξοργίσει, ώστε να σωθούμε.»

Οι μεγάλες ευρωπαϊκές προκλήσεις της πράσινης μετάβασης, της ενίσχυσης της βιομηχανικής ανταγωνιστικότητας και της προώθησης της φορολογικής δικαιοσύνης τέθηκαν στο επίκεντρο της συνάντηση του υπουργού Εθνικής Οικονομίας  και Οικονομικών Κυριάκου Πιερρακάκη με τον επίτροπο Κλίματος, Μηδενικού Ισοζυγίου Εκπομπών και Καθαρής Ανάπτυξης της ΕΕ, Βόπκε Χούκστρα.

Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στο φορολογικό κενό, στις κλιματικές πολιτικές της ΕΕ και στη σημασία απλοποίησής τους, καθώς και στην υλοποίηση των Πυλώνων 1 και 2 της Παγκόσμιας Φορολογικής Συμφωνίας του ΟΟΣΑ/G20, που προωθούν τη δίκαιη φορολόγηση των πολυεθνικών.

Κατά των δασμών, υπέρ του ελεύθερου εμπορίου

Στις δηλώσεις που ακολούθησαν μετά τη συνάντηση, ο κ. Πιερρακάκης επεσήμανε ότι «οι τελευταίες εξελίξεις εντείνουν τη γεωπολιτική αστάθεια και δημιουργούν ένα κλίμα αβεβαιότητας στην παγκόσμια οικονομία».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

«Η Ελλάδα», πρόσθεσε, «έχει ταχθεί εξαρχής κατά των δασμών και υπέρ του ελεύθερου εμπορίου που διασφαλίζει καλύτερες τιμές για τους καταναλωτές, ενίσχυση του ανταγωνισμού και βελτιστοποίηση της παγκόσμιας παραγωγής με βάση το συγκριτικό πλεονέκτημα κάθε χώρας».

Ο κ. Πιερρακάκης υπογράμμισε ότι η Ελλάδα στηρίζει την Επιτροπή στη δύσκολη διαπραγμάτευση και διευκρίνισε ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να κινηθεί συντονισμένα προς την κατεύθυνση της στρατηγικής αυτονομίας, ενισχύοντας τη βιώσιμη ανάπτυξη και την προσαρμοστικότητα των οικονομιών μας».

Η συζήτηση αυτή, όπως ανέφερε ο ίδιος απευθυνόμενος στον επίτροπο, είναι ιδιαίτερα επίκαιρη, την ώρα που ωριμάζει η σκέψη για τη φορολόγηση των ψηφιακών υπηρεσιών, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση προχωρά την πρωτοβουλία για την επιβολή ειδικού τέλους διεκπεραίωσης 2 ευρώ για τα φθηνά δέματα που προέρχονται κυρίως από ασιατικές τρίτες χώρες.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Πράσινη μετάβαση

«Με τον Επίτροπο συζητήσαμε πώς η Ευρώπη θα συνδυάσει περιβαλλοντική φιλοδοξία και ρεαλισμό» είπε για το θέμα ο κ. Πιερρακάκης, υπογραμμίζοντας ότι «αυτό, για χώρες με ιδιαίτερη νησιωτική γεωγραφία όπως η Ελλάδα, η οποία έχει αγκαλιάσει την πράσινη μετάβαση, πρέπει να γίνει μέσα από πολιτικές που λαμβάνουν υπόψη τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες και ειδικά τις πιο ευάλωτες περιοχές».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Αναφέρθηκε ακόμη στα πράσινα φορολογικά κίνητρα που ισχύουν στην Ελλάδα και στα σύγχρονα εργαλεία που αξιοποιούνται για την αξιολόγηση των περιβαλλοντικών μεταρρυθμίσεων, ενώ επικαλέστηκε τις πρωτοβουλίες της Επιτροπής τις οποίες στηρίζει μέσα από πολιτικές για απλοποίηση της φορολογικής νομοθεσίας, ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των φορολογικών αρχών, διεύρυνση της φορολογικής βάσης και καταπολέμηση της φοροαποφυγής.

Ελληνική οικονομία

«Η Ελλάδα του σήμερα δεν θυμίζει τη χώρα της κρίσης. Αναγνωρίζεται διεθνώς ως θετικό παράδειγμα, χάρη στον ψηφιακό μετασχηματισμό της φορολογικής διοίκησης» είπε ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, διευκρινίζοντας ότι «η δημιουργία ενός σταθερού, και φιλικού προς τους πολίτες και τις επιχειρήσεις φορολογικού πλαισίου παραμένει βασική μας προτεραιότητα».

Ο κ. Πιερρακάκης αναφέρθηκε στα δημοσιονομικά αποτελέσματα στα οποία αποτυπώνεται η σταθερή πορεία της χώρας και συγκεκριμένα:

• στο πρωτογενές πλεόνασμα 4,8% του ΑΕΠ – σχεδόν διπλάσιο του στόχου – και συνολικό δημοσιονομικό πλεόνασμα 1,3%

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

• στη μείωση του φορολογικού κενού ΦΠΑ (VAT Gap) στην Ευρώπη – από 17,5% το 2021 σε 13,7% το 2022 – μία από τις μεγαλύτερες μειώσεις στην ΕΕ

«Η Ελλάδα αναπτύσσεται σταθερά πάνω σε στέρεες δημοσιονομικές βάσεις, ενισχύει τις προοπτικές των πολιτών της και προχωρά με αποφασιστικότητα προς ένα πιο δίκαιο και βιώσιμο ευρωπαϊκό μέλλον για όλους» είπε καταλήγοντας τις δηλώσεις του ο κ. Πιερρακάκης.

Χούκστρα: Παράδειγμα ο εκσυγχρονισμός της φορολογικής διοίκησης

Ο επίτροπος Κλίματος, Μηδενικού Ισοζυγίου Εκπομπών και Καθαρής Ανάπτυξης της ΕΕ, Βόπκε Χούκστρα δήλωσε εντυπωσιασμένος από την «εξαιρετική απόδοση της χώρας στην οικονομία», αλλά και στον τομέα του κλίματος.

Αναφέρθηκε, επίσης, στην σημαντική πρόοδο της Ελλάδας στην μείωση του λεγόμενου φορολογικού κενού: «Η μείωση του φορολογικού κενού είναι απαραίτητη για την αύξηση των φορολογικών εσόδων με δίκαιο και βιώσιμο τρόπο», τόνισε ο κ. Χούκστρα.

Πρόσθεσε, ακόμη, ότι «είναι πολύ σημαντικό όλα τα κράτη-μέλη μας να εκσυγχρονίσουν τη φορολογική τους διοίκηση, ουσιαστικά ενισχύοντας τη συμμόρφωση και καταπολεμώντας τη φοροδιαφυγή και την φοροαποφυγή, και εδώ πραγματικά αυτό που έχει πετύχει η κυβέρνηση αποτελεί παράδειγμα για πολλές από τις φορολογικές αρχές σε ολόκληρη την Ένωση».

Ο επίτροπος, τέλος, αναφέρθηκε στην ευρωπαϊκή οδηγία για τη φορολογία της ενέργειας, τονίζοντας την ελκυστικότητα της προώθησης ενός πιο πράσινου, αλλά και πιο βιώσιμου πλαισίου φορολογίας, σύμφωνα με τους κανόνες της ΕΕ για το κλίμα.

«Ανυπομονούμε να συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε σε όλους αυτούς τους τομείς, παρέχοντας αποτελεσματική υποστήριξη και καθοδήγηση, για να διασφαλίσουμε ότι το φορολογικό σύστημα της χώρας είναι δίκαιο, διαφανές και ευθυγραμμισμένο με τα πρότυπα της ΕΕ και τα διεθνή πρότυπα».

Ολοκληρώθηκε η διυπουργική σύσκεψη για τον Προσωπικό Αριθμό Πολίτη και την ενσωμάτωσή του στα δελτία αστυνομικής ταυτότητας, η οποία έγινε υπό τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η πλατφόρμα αναμένεται να ξεκινήσει τη λειτουργία της στις αρχές του Ιουνίου

Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης, με τη χρήση του Προσωπικού Αριθμού δίνεται στους πολίτες για πρώτη φορά η δυνατότητα να χρησιμοποιούν έναν αριθμό ταυτοποίησης για όλες τις συναλλαγές με το Δημόσιο, ο οποίος θα καλύπτει όλες τις χρήσεις των τομεακών αριθμών που χρησιμοποιούνται σήμερα, όπως ο ΑΦΜ που αφορά φορολογικές υποθέσεις, ο ΑΜΚΑ που σχετίζεται με ασφαλιστικά ζητήματα και ο αριθμός αστυνομικής ταυτότητας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ο νέος αριθμός θα είναι μοναδικός και δεν θα μεταβάλλεται κατά τη διάρκεια της ζωής του πολίτη.

Με τον τρόπο αυτό θα βελτιωθεί η παροχή υπηρεσιών και παράλληλα θα αντιμετωπιστούν χρόνια κενά στη διασύνδεση κρατικών μητρώων, που είχαν ως συνέπεια την ταλαιπωρία των πολιτών και τον περιορισμό της αποτελεσματικότητας των υπηρεσιών του Δημοσίου.

Με τον Προσωπικό Αριθμό θα διορθωθούν επίσης λάθη τα οποία υπάρχουν στα βασικά μητρώα του κράτους (Μητρώου Πολιτών του Υπουργείου Εσωτερικών, Φορολογικού Μητρώου της ΑΑΔΕ, Εθνικού Μητρώου ΑΜΚΑ-ΕΜΑΕΣ της ΗΔΙΚΑ Α.Ε., Μητρώου Δελτίων Ταυτότητας της ΕΛ.ΑΣ. και Εθνικού Μητρώου Επικοινωνίας).

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); «Συγχαρητήρια σε όσους δούλεψαν σκληρά»

«Συγχαρητήρια, καταρχάς, σε όσους δούλεψαν σκληρά για να φτάσουμε στο σημείο σήμερα να μπορούμε να θέτουμε σε ψηφιακή λειτουργία τον Προσωπικό Αριθμό. Είναι μια φαινομενικά τεχνική παρέμβαση, η οποία νομίζω, όμως, ότι έχει μια πολύ σημαντική προστιθέμενη αξία ως προς τον συνολικό εκσυγχρονισμό του κράτους.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Ουσιαστικά, ο νέος Προσωπικός Αριθμός που θα αποδοθεί σε κάθε πολίτη γίνεται το ‘κλειδί’ για να ξεκλειδώνει οποιαδήποτε συναλλαγή με το Δημόσιο. Έρχεται και συμπληρώνει τους υφιστάμενους αριθμούς οι οποίοι ήδη υπάρχουν», δήλωσε, ανάμεσα σε άλλα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετά τη σύσκεψη.

Στιγμιότυπο από τη Διυπουργική Σύσκεψη για τον Προσωπικό Αριθμό Πολίτη.

Ο Προσωπικός Αριθμός θα χορηγείται μέσω της εφαρμογής myInfo του gov.gr

H χρήση του Προσωπικού Αριθμού θα διευκολύνει την ανταλλαγή δεδομένων μεταξύ διαφορετικών δημόσιων υπηρεσιών, βελτιώνοντας τη συνεργασία και την αποτελεσματικότητα, και παράλληλα θα επιτρέψει τη δημιουργία ακριβών και αξιόπιστων στατιστικών στοιχείων.

Η χορήγηση του Προσωπικού Αριθμού θα πραγματοποιείται μέσω της εφαρμογής myInfo του gov.gr, όπου οι πολίτες θα έχουν τη δυνατότητα οι ίδιοι να διαμορφώσουν μέρος του Προσωπικού τους Αριθμού. Παράλληλα, οι πολίτες θα μπορούν να κάνουν τις απαραίτητες επιβεβαιώσεις των προσωπικών τους στοιχείων και να αιτηθούν διορθώσεις σε περίπτωση αποκλίσεων, ώστε να συνάδουν με τα στοιχεία που είναι καταχωρημένα στο μητρώο πολιτών.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Η πλατφόρμα αναμένεται να ξεκινήσει τη λειτουργία της στις αρχές του Ιουνίου.

Ο Προσωπικός Αριθμός θα αναγράφεται αυτοματοποιημένα στις νέες ταυτότητες, στην πίσω όψη, και θα αποτελεί το αναγνωριστικό που επαληθεύει μοναδικά την ταυτότητα του προσώπου στον ψηφιακό κόσμο, αντίστοιχα με τον αριθμό δελτίου ταυτότητας που σε συνδυασμό με τη φωτογραφία ταυτοποιεί το πρόσωπο στον φυσικό κόσμο.

Ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Δημήτρης Παπαστεργίου σημείωσε: «Ο Προσωπικός Αριθμός έρχεται να κάνει δύο πράγματα: το ένα είναι να βοηθήσει τους πολίτες που ταλαιπωρούνται στο ελληνικό Δημόσιο εξαιτίας αυτών των ανορθογραφιών -μεταφορικά και κυριολεκτικά- στα μητρώα του κράτους, και το δεύτερο έρχεται να βάλει μία σειρά πλέον στα μητρώα του κράτους, προκειμένου να μην έχουμε αυτή την πολλαπλή και λανθασμένη πολλές φορές εικόνα.

Ο σκοπός είναι πλέον μόνο με έναν αριθμό και όχι με τέσσερις διαφορετικούς τομεακούς αριθμούς, ο πολίτης να εξυπηρετείται σε όλο το ελληνικό Δημόσιο, σιγά-σιγά και στον ιδιωτικό τομέα. Είναι μία τομή, πραγματικά, για την ελληνική δημόσια διοίκηση».

Η παρουσίαση του Προσωπικού Αριθμού έγινε από τον Γενικό Γραμματέα Πληροφοριακών Συστημάτων και Ψηφιακής Διακυβέρνησης Δημοσθένη Αναγνωστόπουλο.

Πάνω από 1,7 εκατ. νέες ταυτότητες έχουν ήδη παραληφθεί

Στο πλαίσιο της σύσκεψης έγινε επίσης ενημέρωση από τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη σχετικά με την πορεία έκδοσης των νέων αστυνομικών ταυτοτήτων. Μέχρι σήμερα έχουν παραληφθεί από τους κατόχους τους περισσότερες από 1,7 εκατομμύρια νέες ταυτότητες, ενώ λειτουργούν 371 Υπηρεσίες Έκδοσης σε όλη την Ελλάδα.

«Εκδίδονται κάθε χρόνο από τα Τμήματα Διερεύνησης και Εξιχνίασης Εγκλημάτων της Ελληνικής Αστυνομίας 1 εκατομμύριο ταυτότητες, σε όλα τα σημεία της χώρας, σε όλους τους Νομούς της χώρας, σε όλες τις Περιφέρειες της χώρας. Η προσπάθειά μας από εδώ και μπρος είναι να ενισχύσουμε περαιτέρω με προσωπικό και μεγαλύτερη απασχόληση τα Τμήματα Διερεύνησης και Εξιχνίασης Εγκλημάτων, να έχουμε περισσότερες θέσεις εργασίας, να δουλεύουν και την Κυριακή τα τμήματα ούτως ώστε να υποδέχονται τους πολίτες.

Καλούμε, επίσης, τους πολίτες αυτούς οι οποίοι θα πάνε διακοπές σε διάφορα σημεία της χώρας, επειδή η δυνατότητα που έχουν τα περιφερειακά τμήματα ασφαλείας για έκδοση ταυτοτήτων είναι μεγαλύτερη, θα μπορούσαν εκεί για λόγους συντομίας και εξυπηρέτησης να υποβάλουν την αίτησή τους εκεί, τα δικαιολογητικά τους, για να γίνει γρήγορα η έκδοση ταυτότητας», ανέφερε ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη.

Στο χθεσινό γκραν πρι στο Μονακό είδαμε τέσσερις οδηγούς να διεκδικούν την pole position μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Οι αγώνες, ωστόσο, σε αυτή τη στενή και γεμάτη στροφές διαδρομή δεν προσφέρουν πολλές ευκαιρίες για προσπεράσεις.

Επίσης, ο  αγώνας ολοκληρώθηκε σε 100 λεπτά, με τον νικητή να έχει μέση ωριαία ταχύτητα 155 km/h.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Εκμεταλλευόμενες τις δύο υποχρεωτικές αλλαγές ελαστικών, οι Williams και οι Racing Bulls ακολούθησαν μία εκνευριστική, αλλά στρατηγικά αποτελεσματική τακτική: ο Λώσον καθυστερούσε εσκεμμένα όσους βρίσκονταν πίσω του, ενώ ο Χάντζαρ πραγματοποίησε δύο pit stop, διατηρώντας την έκτη θέση.

Αν εκείνη τη στιγμή έβγαινε αυτοκίνητο ασφαλείας, ο Γάλλος θα μπορούσε να διεκδικήσει ακόμη και κάτι παραπάνω. Ακριβώς την ίδια τακτική ακολούθησαν και οι Williams, οι οποίες, καθυστερώντας τους υπόλοιπους, εξασφάλισαν τις δύο τελευταίες βαθμολογούμενες θέσεις της δεκάδας. Το πέσιμο της καρό σημαίας βρήκε τον Λάντο Νόρις να πανηγυρίζει ένα εντυπωσιακό χατ-τρικ: νίκη, pole position και ταχύτερο γύρο αγώνα. Έχοντας χαρίσει το Σάββατο στη McLaren την πρώτη της pole position στο Μονακό μετά από 18 χρόνια, ο Άγγλος πέτυχε την Κυριακή την πρώτη νίκη της ομάδας στο Πριγκιπάτο μετά από 17 χρόνια.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Η τελευταία φορά που μονοθέσιο της McLaren είχε κερδίσει εκεί, ήταν το 2008, όταν ο Λιούις Χάμιλτον, ο οποίος φέτος τερμάτισε πέμπτος, πήρε την πρώτη του νίκη στο Μονακό. Αυτή ήταν η έκτη νίκη του Νόρις στη Formula 1 και η δεύτερη φετινή, μετά από εκείνη στον εναρκτήριο γύρο της σεζόν στην Αυστραλία. Ο οδηγός της McLaren σημείωσε επίσης το τρίτο χατ-τρικ της καριέρας του, μετά από εκείνα στο Ζάντβορτ το 2024 και στη Μελβούρνη φέτος.

Η McLaren, πλέον, μετρά 195 νίκες στο ενεργητικό της και εδραιώνει τη θέση της ως η πιο επιτυχημένη ομάδα στην ιστορία του GP Μονακό, με 16 νίκες.

Νέα ανάρτηση για τις επιθέσεις της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει κάνει ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ζητώντας, ανάμεσα σε άλλα, «λιγότερο διάλογο, περισσότερη πίεση στον Πούτιν».

«Η Ρωσία πρέπει να τερματίσει τον πόλεμό της»

«Οι δυνάμεις αεράμυνας και οι διασώστες μας εργάζονταν όλη τη νύχτα. Ο ρωσικός στρατός εξαπέλυσε τον μεγαλύτερο αριθμό μη επανδρωμένων αεροσκαφών εναντίον των πόλεων και των κοινοτήτων μας από την έναρξη του πολέμου πλήρους κλίμακας – 355 επιθετικά UAV, κυρίως ‘Shaheds’. Υπήρχαν επίσης 9 πύραυλοι κρουζ. Δυστυχώς, υπάρχουν τραυματίες και ζημιές σε μη στρατιωτικές υποδομές», γράφει στο Χ ο Ουκρανός πρόεδρος.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η ανάρτηση στο Χ:

Our air defense forces and rescuers were working all night. The Russian army launched the largest number of drones against our cities and communities since the beginning of the full-scale war — 355 attack UAVs, mostly «Shaheds.» There were also 9 cruise missiles. Sadly, there are… pic.twitter.com/5oXmv5zoy2

— Volodymyr Zelenskyy / Володимир Зеленський (@ZelenskyyUa) May 26, 2025

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); «Ο Πούτιν δείχνει πόσο πολύ περιφρονεί τον κόσμο», λέει ο Ζελένσκι

«Η γεωγραφία του χθεσινού χτυπήματος εκτείνεται από την περιοχή του Τσερνίχιβ έως την περιοχή Χμελνίτσκι και από την περιοχή του Χαρκόβου έως την περιοχή της Οδησσού. Αυτή ήταν ήδη η τρίτη συνεχόμενη νύχτα συνδυασμένης ρωσικής τρομοκρατίας – επίθεσης μη επανδρωμένων αεροσκαφών και πυραύλων.

Μόνο η αίσθηση της απόλυτης ατιμωρησίας μπορεί να επιτρέψει στη Ρωσία να πραγματοποιεί τέτοια πλήγματα και να συνεχίζει να αυξάνει την κλίμακα τους. Δεν υπάρχει πραγματική στρατιωτική λογική σε αυτό, αλλά υπάρχει σημαντικό πολιτικό νόημα. Με τον τρόπο αυτό, ο Πούτιν δείχνει πόσο πολύ περιφρονεί τον κόσμο – τον κόσμο που ξοδεύει περισσότερη προσπάθεια για ‘διάλογο’ μαζί του παρά για πραγματική πίεση», γράφει ο Ζελένσκι.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

«Όπως κάθε εγκληματίας, η Ρωσία μπορεί να περιοριστεί μόνο με τη βία. Μόνο με τη δύναμη – τη δύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ευρώπης, όλων των εθνών που εκτιμούν τη ζωή – μπορούν να σταματήσουν αυτές οι επιθέσεις και να επιτευχθεί πραγματική ειρήνη.

Η αύξηση των ρωσικών χτυπημάτων θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με αυξημένες κυρώσεις. Η αδιαφορία της Ρωσίας για τη διπλωματία και η άρνηση της να εξετάσει ακόμη και το ενδεχόμενο κατάπαυσης του πυρός πρέπει να αντιμετωπιστεί με πάγωμα των ρωσικών κεφαλαίων και διακοπή του εμπορίου πετρελαίου. Ευχαριστώ όλους όσοι σε όλο τον κόσμο υποστηρίζουν ακριβώς αυτό το είδος ισχυρής ατζέντας. Η Ρωσία πρέπει να τερματίσει τον πόλεμό της. Και για να συμβεί αυτό, πρέπει να της στερήσουμε τους πόρους που τροφοδοτούν τη θέλησή της να πολεμήσει».

Ένα αδιανόητο περιστατικό αναφέρθηκε στη Ρωσία, όπου μια 46χρονη μητέρα φέρεται να σχεδίασε τη δολοφονία της 12χρονης κόρης της, προσφέροντας 1.106 ευρώ σε κάποιον για να την εκτελέσει.

Σύμφωνα με ξένα μέσα ενημέρωσης, η 46χρονη δήλωσε ότι είχε κουραστεί από την κακή συμπεριφορά της 12χρονης και τις συνεχείς διαμάχες μεταξύ τους.

Η μητέρα συνελήφθη στη Ρωσία μετά την αποκάλυψη του περιστατικού, όταν ο άνδρας που πλήρωσε 1.106 ευρώ για να πνίξει το παιδί σε ένα ποτάμι ανέφερε το περιστατικό στην αστυνομία, σύμφωνα με το A2 CNN.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Σύμφωνα με την Daily Mail, η μικρή κρυφάκουγε πίσω από την πόρτα και άκουσε τη φρικτή εντολή της μητέρας της να τη σκοτώσει.

Το χρονικό της απόπειρας

Η 46χρονη Σβετλάνα είπε ότι είχε «κουραστεί» από την «κακή συμπεριφορά» της 12χρονης και τις «συνεχείς διαμάχες» τους, όπως ανέφερε το πρακτορείο ειδήσεων Shot.

Αφού διέταξε τη δολοφονία της, η μητέρα τεσσάρων παιδιών έστειλε την κόρη της έξω από το σπίτι με τον 36χρονο Αντρέι, στον οικισμό Ιζμαϊλόφσκι.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Καθώς περπατούσαν στο δρόμο, η ανήλικη ήταν πολύ φοβισμένη και ανήσυχη, ανέφερε το πρακτορείο ειδήσεων.

Όμως, ο άνδρας της είπε τα πάντα και της υποσχέθηκε να την προστατεύσει, την έκρυψε και κατήγγειλε τη μητέρα της στην αστυνομία.

Η γυναίκα είχε προσφέρει μετρητά για να πνίξει το παιδί, ανέφερε ο 36χρονος στις αρχές.

Η αστυνομία συνέλαβε τη γυναίκα, η οποία αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης έως 15 ετών, σύμφωνα με το CNN A2.

Η 12χρονη βρίσκεται σε ίδρυμα μαζί με τους δύο αδελφούς της, ηλικίας 6 και 17 ετών. Η 46χρονη έχει επίσης μια 18χρονη κόρη.

Η ξεκαρδιστική κωμωδία των Henry Lewis, Jonathan Sayer και Henry Shields, που έχει κατακτήσει τα βραβεία και τους κριτικούς σε Ευρώπη και Αμερική, έρχεται να «σαρώσει» και το κοινό της Αθήνας!

Το έργο έχει μεταφραστεί ήδη σε 30 γλώσσες και έχει παιχτεί στις περισσότερες χώρες του κόσμου, ενώ ανεβαίνει για συνεχόμενες θεατρικές σεζόν στο Λονδίνο, από το 2012 και στο Broadway, από το 2017.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Από τον Μάιο του 2025, η παράσταση «Όλα… Λάθος!» θα «δροσίσει» το κοινό του καλοκαιρινού θεάτρου Αθηνά με γέλιο και ανατροπές που δεν έχουν προηγούμενο.

Ένα έργο, έξι φιλόδοξοι ηθοποιοί, δυο φιλότιμοι τεχνικοί και μια πρεμιέρα που πρέπει να πραγματοποιηθεί με επιτυχία! Παρά τις συνεχείς προσπάθειες τους, η τύχη φαίνεται να μην είναι με το μέρος τους και οι απρόβλεπτες καταστάσεις διαδέχονται η μία την άλλη, δημιουργώντας μία σειρά από ανατρεπτικές, τραγελαφικές και απολαυστικά λάθος καταστάσεις.

Απίστευτες στιγμές γέλιου, συγκρούσεις και απροσδόκητες εξελίξεις θα καθηλώσουν τους θεατές από την αρχή ως το τέλος. Μια κωμωδία όπου τα πάντα πηγαίνουν στραβά, αλλά αυτό το «λάθος» είναι τελικά που την κάνει ανεπανάληπτη.

Σε αυτή την παράσταση, θα πάνε όλα… λάθος, εκτός από τις απολαυστικές στιγμές που θα ζήσει το θεατρικό κοινό, το φετινό καλοκαίρι, στο θέατρο Αθηνά!

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Θανάσης Τσαλταμπάσης, Παρθένα Χοροζίδου, Αργύρης Αγγέλου, Στράτος Λύκος, Γιώργος Χατζής, Κατερίνα Σούσουλα, Βαγγέλης Πιτσιλός και ο Ζήσης Ρούμπος Συντελεστές

Απόδοση – σκηνοθεσία: Θέμις Μαρσέλλου

Σκηνικά: Μαρία Φιλίππου

Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκορού

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Μουσική επιμέλεια: Ιάσονας Γουάστωρ

Βοηθός σκηνοθέτη- Επιμέλεια Κίνησης: Θοδωρής Γιαννόπουλος

Φωτογραφίες: Χάρης Γερμανίδης

Σχεδιασμός αφίσας: Τζόυ Τόλια

Επικοινωνία – Γραφείο Τύπου παράστασης: Μαρκέλλα Καζαμία

Social Media – Διαφήμιση: Renegade Media

Παραγωγή: Marosssoulis Productions

• Αγοράστε τα εισιτήριά σας μέσα από το inTickets

Τις τάσεις των καταναλωτών σε σχέση με θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και της σπατάλης τροφίμων μελέτησε το Ινστιτούτο Έρευνας Λιανεμπορίου Καταναλωτικών Αγαθών (ΙΕΛΚΑ), αποτυπώνοντας τις προτιμήσεις τους στο Α’ τρίμηνο 2025.

Η πιο σημαντική διαπίστωση της έρευνας; Ενώ δύο στους τρεις καταναλωτές θεωρούν σημαντική την προστασία του περιβάλλοντος στην αγορά τροφίμων, μόνο ένας στους επτά είναι διατεθειμένος να πληρώσει περισσότερα χρήματα.

ΙΕΛΚΑ: Η θετική στάση των καταναλωτών δεν μεταφράζεται σε ανάλογη αγοραστική συμπεριφορά

Η έρευνα αποτελεί μέρος της ευρύτερης, ετήσιας κυλιόμενης μελέτης που το ΙΕΛΚΑ πραγματοποιεί σε σχέση με θέματα της επικαιρότητας, με δείγμα 1.500 καταναλωτές από όλη την Ελλάδα. Στην τελευταία έρευνα αποτυπώνεται η καταναλωτική συμπεριφορά σε σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος και τη σπατάλη τροφίμων.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η έρευνα διαπιστώνει ότι δύο στους τρεις περίπου καταναλωτές θεωρούν σημαντικά τα θέματα περιβάλλοντος. Καταγράφεται προτίμηση για πρακτικές με μειωμένο περιβαλλοντικό αποτύπωμα, όπως η επιθυμία για λιγότερες πλαστικές συσκευασίες στα τρόφιμα (57%), επιθυμία για μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων των προϊόντων που επιλέγουν (63%) και επιθυμία τα προϊόντα να παράγονται με φιλικές προς το περιβάλλον πρακτικές (65%).

Ωστόσο, η θετική στάση δεν φαίνεται να μεταφράζεται σε ανάλογη αγοραστική συμπεριφορά. Μόλις το 17% των καταναλωτών, δηλαδή ένας στους επτά,  είναι πρόθυμος να πληρώσει περισσότερο για προϊόντα των οποίων η παραγωγή δεν επιβαρύνει το περιβάλλον, ενώ το ίδιο ποσοστό δηλώνει πρόθυμο να πληρώσει για αγορές σε καταστήματα που δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον.

H θετική στάση των καταναλωτών δεν φαίνεται να μεταφράζεται σε ανάλογη αγοραστική συμπεριφορά

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ενδεικτικό είναι ότι το 37% δηλώνει ότι ανάμεσα σε δύο ίδια προϊόντα από τα οποία το ένα δεν επιβαρύνει το περιβάλλον θα

επέλεγαν πάντα το φθηνότερο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Αρκετά υψηλότερα είναι τα ποσοστά των καταναλωτών σε θέματα προστασίας των ζώων, με το 39%  να δηλώνει ότι θα πλήρωνε περισσότερο για προϊόντα που διασφαλίζουν τη μη κακοποίηση των ζώων.

Τα στοιχεία αυτά υπογραμμίζουν τόσο ένα κενό ανάμεσα στη δηλωμένη περιβαλλοντική στάση και στην πραγματική καταναλωτική συμπεριφορά, όσο και την επιβαρυμένη οικονομική κατάσταση του καταναλωτικού κοινού.

Πετούν στον κάλαθο 40 κιλά τροφίμων αξίας 150 ευρώ

Παράλληλα με την περιβαλλοντική στάση καταγράφεται και ένα κοινό με σχετικά χαμηλή σπατάλη τροφίμων, κάτι που δείχνει την ευαισθησία του κοινού σε οικονομικά θέματα και εμμέσως συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος.

Η αποφυγή της σπατάλης τροφίμων συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος, καθώς μειώνει την ανάγκη για υπερπαραγωγή, περιορίζει την κατανάλωση φυσικών πόρων (όπως νερό και ενέργεια) και μειώνει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου που συνδέονται με την παραγωγή, τη μεταφορά και τη διάθεση των απορριπτόμενων τροφίμων.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Σχεδόν τα μισά νοικοκυριά 59% δηλώνουν ότι πετούν ένα ποσοστό των τροφίμων που αγοράζουν, ενώ ένα επιπλέον 41% ισχυρίζεται ότι δεν πετά καθόλου τρόφιμα. Παρότι τα ποσοστά σπατάλης είναι συγκρατημένα, πρέπει να σημειωθεί ότι παραδοσιακά οι καταναλωτές τείνουν να υποεκτιμούν τη σπατάλη τους (παροχή κοινωνικά επιθυμητών απαντήσεων), ενώ ακόμα και αυτά τα χαμηλά ποσοστά αντιστοιχούν σε μεσοσταθμική σπατάλη τροφίμων η οποία φτάνει τα 40 κιλά ή πάνω από 150 ευρώ ανά νοικοκυριό τον χρόνο, ποσό που αντιστοιχεί περίπου στο 3,3% της συνολικής κατανάλωσης τροφίμων.

Μόλις το 11% θεωρεί ότι το νοικοκυριό του σπαταλά μεγάλη ποσότητα τροφίμων, ενώ η απόρριψη τροφίμων κρίνεται ενοχικά σχεδόν από το σύνολο του κοινού (94%).

Όσον αφορά τα αίτια της σπατάλης, ένα σημαντικό ποσοστό 51% αποδίδει τη σπατάλη στην κακή διαχείριση των υπολειμμάτων φαγητού, ενώ το 33% δηλώνει ότι αγοράζει περισσότερα απ’ όσα χρειάζεται.

Σε γενικές γραμμές τα αποτελέσματα δείχνουν ότι κατά βάση η συμπεριφορά των καταναλωτών την παρούσα περίοδο επηρεάζεται κυρίως από οικονομικά κριτήρια, κάτι που δείχνει την πίεση του καταναλωτικού κοινού, ενώ φαίνεται ότι υπάρχει ένα έλλειμα στην περιβαλλοντική συνείδηση σε μεγάλες ομάδες του πληθυσμού, κάτι που ενδεχομένως να επηρεάσει μελλοντικές στρατηγικές και πρακτικές προστασίας του περιβάλλοντος.

Η παλαιστινιακή αντιπροσωπεία κέρδισε το δικαίωμα να υψώσει τη σημαία της στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) έπειτα από μια συμβολική νίκη σε σημερινή ψηφοφορία που ο απεσταλμένος της ευελπιστεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη αναγνώριση εντός των Ηνωμένων Εθνών και πέραν από αυτά.

Η πρόταση, την οποία κατέθεσαν οι Κίνα, Πακιστάν, Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες, στην ετήσια συνέλευση του Οργανισμού στη Γενεύη υπερψηφίστηκε με 95 ψήφους υπέρ, τέσσερις κατά (Ισραήλ, Ουγγαρία, Δημοκρατία της Τσεχίας, Γερμανία) και 27 αποχές.

Το Ισραήλ επιχειρηματολόγησε κατά του ψηφίσματος του ΠΟΥ και ζήτησε ψηφοφορία

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Ακολουθεί το επιτυχημένο παλαιστινιακό αίτημα για ένταξη στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών τον περασμένο χρόνο και συντελείται στον απόηχο των ενδείξεων από την πλευρά της Γαλλίας για πιθανή αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους.

Σε μια προφανή αναφορά στον καταστροφικό πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς στη Γάζα, η αντιπρόσωπος του Λιβάνου, η Ράνα ελ Χούρι, είπε ότι το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας δίνει μια «μικρή αχτίδα ελπίδας για τον γενναίο παλαιστινιακό λαό, τα δεινά του οποίου έχουν φθάσει σε μη ανεκτά επίπεδα».

Ψηφοφορία

Το Ισραήλ επιχειρηματολόγησε κατά του ψηφίσματος του ΠΟΥ και ζήτησε ψηφοφορία. Ο βασικός σύμμαχός του, οι ΗΠΑ, που σκοπεύουν να αποχωρήσουν από τον ΠΟΥ, δεν συμμετείχαν.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Παρότι σχεδόν 150 χώρες έχουν αναγνωρίσει παλαιστινιακό κράτος, οι περισσότερες μεγάλες δυτικές χώρες και άλλες δυνάμεις δεν το έχουν πράξει–ανάμεσά τους οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιαπωνία.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Η Γαλλία και η Ιαπωνία υπερψήφισαν την πρόταση ενώ η Βρετανία απείχε.

«Είναι συμβολική και μεμονωμένη ενέργεια, αλλά και μια ένδειξη ότι είμαστε τμήμα μιας διεθνούς κοινότητας για τη βοήθεια σε υγειονομικές ανάγκες», δήλωσε στο Ρόιτερς ο Παλαιστίνιος πρεσβευτής στα Ηνωμένα Έθνη στη Γενεύη, ο Ιμπραήμ Χραϊσί.

«Ελπίζω σύντομα να αποκτήσουμε καθεστώς πλήρους μέλους στον ΠΟΥ και σε όλα τα φόρα των Ηνωμένων Εθνών», συμπλήρωσε ο ίδιος.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ