Τα ΝΕΑ - Τεχνολογία

Ακούω ότι έχει γεμίσει ο τόπος με ψέκες – ναι, αλλά αυτό δεν αποτελεί είδηση. Πάντα έτσι ήταν, απλώς τώρα το πράγμα έγινε πιο θεαματικό. Δες και δίπλα: προχθές ο Τούρκος που έριξε γροθιά σε αρχηγό κόμματος της αντιπολίτευσης στην Πόλη, αποδείχτηκε πως είκοσι χρόνια πριν είχε σκοτώσει δύο από τα παιδιά του και όταν συνελήφθη δήλωσε περήφανα πως «είναι απόγονος των Οθωμανών». Σιγά το πράγμα – πού, δηλαδή, να ήτανε και απόγονος γλαφυρών Ελλήνων, ή να δήλωνε, επιπλέον όπως δηλώνουν μερικοί με μουλωχτή αυταρέσκεια: «Είμαι και από αριστερή οικογένεια».

Δηλαδή αν είσαι από δεξιά οικογένεια, από κεντρώα, από βασιλόφρονες ή από κάποια ποικιλία ακραίων (ΟΠΛΑτζήδων, ή δωσιλόγων) τι σημαίνει; Οτι οφείλεις να συνεχίσεις την οικογενειακή παράδοση και με ποια έννοια – ειδικά αν η οικογένεια ήταν (κατά λάθος, μάλλον) αριστερή, πώς διαιωνίζεις την οικογενειακή παράδοση όταν η Αριστερά μισεί την οικογένεια;

Παράνοια. Κι εγώ που είχα μητέρα βασιλόφρονα και μπαμπά κομμουνιστή τι πρέπει να κάνω; Να περιπέσω σε βαθύ διπολισμό, ή να ψηφίζω τον Λεβέντη και τους Κεντρώους; Το πιο ωραίο βέβαια και το πιο αντιπροσωπευτικό της εν γένει κατάστασης είναι αυτός ο τούρκος παιδοκτόνος και κατσαπλιάς που ωστόσο επέκρινε το πολιτικό τουρκικό σύστημα – βλέπεις ακόμα και οι φονιάδες μπορούν να έχουν άποψη σε βαθμό που να χαστουκίζουν και αρχηγούς κομμάτων. Ολοι έχουμε άποψη, κι όσοι μπορούμε κατακλέβουμε την Εφορία και μετά διαδηλώνουμε ζητώντας δικαιοσύνη. Προπαντός δικαιοσύνη ακόμα και κυρίως εκείνοι που αρνούνται την αξιολόγηση, που παίρνουν μαύρα, ή που παρκάρουν πάνω στα μπαλκόνια.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Αυτό είναι το προνόμιο που προσφέρει η πολιτική σε κάθε πικραμένο: να κάνει κριτική ενώ είναι εντελώς παράνομος, άσχετος, φανατικός, ή ψέκας. Να κάνει κριτική και να αισθάνεται αλαζονικά ανώτερος – ακόμα και οι παιδοκτόνοι, σαν τον Τούρκο, έχουν την αίσθηση ότι η ζωή τούς αδίκησε, ότι το σύστημα τούς αδίκησε, ότι όλοι είναι εναντίον τους, πως οι πάντες συνωμοτούν εις βάρος τους και πρέπει τώρα αυτοί να πάρουν εκδίκηση. Το θέμα είναι ταξικό, είναι τοξικό, και πάντα φταίνε οι άλλοι, το κισμέτ, ή κάποιο αφηρημένο απαρέμφατο.

Πάντως ο τύπος δηλώνει περήφανα ότι είναι απόγονος Οθωμανών – αυτό πάλι; Να δήλωνε προοδευτικός, να το καταλάβω, είναι κάτι σαν μια αξία από μόνο του, τουλάχιστον γι’ αυτόν που το λέει και καμαρώνει όντας σε πλήρη και ένδοξη αυτάρκεια. (Και ίσως και από φημισμένη αριστερή οικογένεια). Αλλά τι σημαίνει Οθωμανός – ένας που θέλει να επιβάλλει το οθωμανικό δίκαιο; Κι όχι βέβαια ότι δεν θα έβρισκε ένθερμους και δημόσιους υποστηρικτές στην Ευρώπη έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, τόσο ξεφωνημένα και αδιάκριτα, αλλά στο μυαλό του υπερέχει το Οθωμανός του παιδοκτόνου, ή του δολοφόνου, ή πως, ό,τι και να ‘σαι, είσαι αθώος και ανώτερος παντός, επειδή είσαι μουσουλμάνος, Τούρκος, χριστιανός, ή Χάρε Κρίσνα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Εν προκειμένω είναι το λεγόμενο «ηθικό πλεονέκτημα» α λα Τούρκα. Αλλοι πιστεύουν στην ανωτερότητά τους για άλλους λόγους, ιδεολογικούς – γενικώς ο καθείς ψάχνει να βρει κάτι που να τον κάνει να νιώθει ανώτερος και να τον αθωώνει για όλες τις άλλες αμαρτίες κι επιλογές του, μια παράλληλη αυτοεικόνα αντάρτη, αρχάγγελου της κάθαρσης, Ροβεσπιέρου, ή Μαμάς Τερέζας. Δίκαιου ανθρώπου που αγαπάει τους ανθρώπους (όπως ο Μπισμπίκης) και που θέλει δικαιοσύνη, τον ήλιο τον νοητό της δικαιοσύνης, κυρίως, όμως, για τους άλλους. Ο νοητός, αν εφαρμοστεί σε εμάς, είναι ανόητος.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Εδώ βρήκανε οστά εκτελεσθέντων έξω από το Γεντί Κουλέ που τουφεκίστηκαν γιατί είχαν κάνει άγρια εγκλήματα (και αφού δικάστηκαν κανονικά, προηγουμένως) και τώρα, αναδρομικά, πάνε κάποιοι να τους ηρωοποιήσουν με το ζόρι (Αλβανό Ακίνδυνο, Πατσιά, Γουσόπουλο, Παπαγεωργίου κ.ά.) – μην παραθέσουμε πάλι τα πρακτικά από τη δίκη της ΟΠΛΑ και ξύνουμε πληγές. Αλλά, βλέπει, κανείς, το ακατανόητο, ότι δηλαδή κάποιοι νιώθουν ανώτεροι για ομοϊδεάτες τους, ασχέτως τι έχουν εκείνοι διαπράξει, επειδή είναι Οθωμανοί, ιδεολόγοι, ή οπαδοί μιας αίρεσης του Κονγκό. Η υποτιθέμενη ιδεολογία τούς αθωώνει ακόμα και αν έχουν καθαρίσει τη μάνα τους, όπως ο Τούρκος τα παιδιά του;

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Και για ποιους ηρωικούς εκτελεσθέντες μιλούμε όταν ο Ηλίας Πετρόπουλος, ΕΠΟΝίτης στον Εμφύλιο, στο βιβλίο του «Πτώματα, πτώματα, πτώματα» γράφει στη σελ. 45, για τη «μεγάλη σφαγή της Θεσσαλονίκης»: «Γιατί στη Θεσσαλονίκη, την τελευταία βδομάδα του ’44 (δηλαδή ενώ οι Γερμανοί βρισκόντουσαν ακόμα στην πόλη) ο ΕΛΑΣ καθάρισε μερικές χιλιάδες ανθρώπους…». (Ασε το τι έγινε στην Αρναία ή στο Κιλκίς).

Προσπαθούμε να τα ξεχάσουμε αυτά, αλλά μερικοί έχουν την ψύχωση να ζουν μονίμως στον Εμφύλιο – σε κάθε περίπτωση κατατρέχει κάποιους η μανία της αναδρομικής αθώωσης διαφόρων, άσχετα αν ο γάλλος συγγραφέας λέει: «Η παλαιότητα δεν κάνει λιγότερο ειδεχθή την πράξη». Κι ανεξάρτητα απ’ αυτά οι ψεκασμοί φαίνεται να έχουν αφήσει σημάδια στο κοινωνικό σώμα – αλλά και ιστορικά, πριν απ’ τα φλιτ, υπήρχε πάντα η ίδια ποσόστωση επηρεασμένων. Αρα οι ψεκασμοί μάλλον δεν γίνονται ουρανόθεν, παρά μάλλον είναι εγγενείς και αυτοάνοσοι. Γίνονται εκ των ένδον. Υπάρχει ατομική αυτάρκεια. Ανέκαθεν.

Ο Ολυμπιακός έχει ήδη κατακτήσει το πρωτάθλημα Ελλάδας στην ιστορική αυτή χρονιά, με τη συμπλήρωση των 100 χρόνων «ζωής» του και στις 17 Μαΐου (20:00) θα κυνηγήσει στο ΟΑΚΑ το νταμπλ, αντιμετωπίζοντας τον ΟΦΗ στον τελικό Κυπέλλου.

Την Παρασκευή, η πειραϊκή ΠΑΕ ενημέρωσε ότι «έφυγαν» 13.000 εισιτήρια για τους κατόχους των διαρκείας, ενώ το μεσημέρι της Κυριακής οι «ερυθρόλευκοι» ενημέρωσαν και για τον τρόπο που θα συνεχιστεί η διάθεσή τους μέσω ίντερνετ και για τον υπόλοιπο κόσμο. Σημειώνεται ότι οι δύο ομάδες έχουν πάρει από περίπου 22.000 (σ.σ. 21.939) «μαγικά χαρτάκια».

Αναλυτικά, η ανακοίνωση της ΠΑΕ Ολυμπιακός:

Η ΠΑΕ Ολυμπιακός ενημερώνει τους φίλους της ομάδας ότι συνεχίζεται η διάθεση των εισιτηρίων για τον Τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος με τον ΟΦΗ, που θα διεξαχθεί στο Ολυμπιακό Στάδιο (Ο.Α.Κ.Α.) το Σάββατο 17/5 και ώρα 20:00.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Εισιτήρια θα διατεθούν ΜΟΝΟ μέσω Internet (www.olympiacos.org) από τη Δευτέρα 12/05, από τις 13:00 και έως την εξάντλησή τους. Για κάθε αγορά ανά εισιτήριο απαιτείται και κάρτα φίλαθλου.

Gov.gr Wallet

H είσοδος στο γήπεδο γίνεται ΜΟΝΟ με τη χρήση της εφαρμογής Gov.gr Wallet.

Αγοράζοντας κωδικούς εισιτηρίων, θα σας αποστέλλεται email με ένα αρχείο PDF ανά κωδικό/εισιτήριο, το οποίο θα περιλαμβάνει τον κωδικό του για την εισαγωγή του στο Gov.gr Wallet.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Την εφαρμογή Gov.gr Wallet μπορεί οποιοσδήποτε να κατεβάσει από το Google Play ή το App Store εφόσον είναι εγγεγραμμένος στο Εθνικό Μητρώο Επικοινωνίας (Ε.Μ.Επ.).

Όποιος δεν έχει εγγραφεί μπορεί να το κάνει στο emep.gov.gr.

Για παιδιά κάτω των 15 ετών που δεν διαθέτουν προσωπικούς κωδικούς TaxisNet, ο κηδεμόνας εισέρχεται στο δικό του Gov.gr Wallet προσθέτοντας πρώτα το δικό του κωδικό/εισιτήριο και στη συνέχεια το παιδικό. Για λοιπές περιπτώσεις ανατρέξτε στο https://tickets.gov.gr/ ή εδώ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Για τα σώματα ασφαλείας, κατά τη διαδικασία ταυτοποίησης δεν πρέπει να συμπληρώνουν τον αριθμό ταυτότητάς τους στο Εθνικό Μητρώο Επικοινωνίας (Ε.Μ.Επ.). για να προχωρήσουν τη διαδικασία.

Για τους αλλοδαπούς που δεν διαθέτουν προσωπικούς κωδικούς TaxisNet και έχουν ξένο διαβατήριο, αγοράζουν κανονικά από την πλατφόρμα μας τον κωδικό/εισιτήριο χρησιμοποιώντας την εφαρμογή Gov.gr Wallet, επιλέγουν το πεδίο Non Greek Resident και στο επόμενο βήμα ταυτοποίησης σκανάρουν τον κωδικό/εισιτήριο (δεν επιλέγουν το Skip) και στη συνέχεια σκανάρουν με NFC το διαβατήριό τους.

Προσοχή: η επιλογή event tickets στην αρχική σελίδα της εφαρμογής Gov.gr Wallet είναι μόνο για αλλοδαπούς.

Παρακαλείστε να προσωποποιείτε το εισιτήριό σας πριν από την άφιξή σας στο γήπεδο.

Για περισσότερες λεπτομέρειες αναφορικά με το ψηφιακό εισιτήριο καθώς και για πληροφορίες και οδηγίες αναφορικά με την λειτουργία και προσθήκη του ψηφιακού εισιτηρίου μπορείτε να ανατρέξετε στο https://tickets.gov.gr/ ή εδώ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Η ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ δεν εμπλέκεται στη διαδικασία προσθήκης του ψηφιακού εισιτηρίου στο Gov.gr wallet από την αγορά του και εντεύθεν. Για οποιαδήποτε τεχνικό πρόβλημα παρουσιαστεί σχετικά με την προσθήκη στο Gov.gr Wallet ή τυχόν δυσλειτουργίες ή άτομα που δεν έχουν πρόσβαση σε αυτό, θα πρέπει να ανατρέξουν αποκλειστικά στο https://support.gov.gr/guide/ ή εδώ.

ΠΡΟΣΟΧΗ:

– Επειδή βάσει του νέου νόμου γίνεται έλεγχος ταυτοπροσωπίας στις εισόδους των θυρών, παρακαλείστε να προσέλθετε νωρίτερα με το έγγραφο ταυτοπροσωπίας σας (στοιχεία εισιτηρίου και εγγράφου ταυτοπροσωπίας απαιτείται να είναι τα ίδια).

– Υπενθυμίζεται ότι ακυρώσεις εισιτηρίων ή αλλαγές σε αυτά δεν γίνονται.Πληροφορίες για τα εισιτήρια στο ticketing@olympiacos.org.

Κάρτα Φιλάθλου Ερασιτέχνη Ολυμπιακού

Η ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ενημερώνει τους φιλάθλους ότι για να προμηθευτούν εισιτήριο για τους μεμονωμένους αγώνες της ομάδας μας θα πρέπει να έχουν την «κάρτα φιλάθλου Ολυμπιακού» ή τη «συλλεκτική επετειακή κάρτα φιλάθλου των 100 χρόνων», την οποία ο φίλαθλος θα προμηθεύεται καταβάλλοντας 15€ ή 20€ ετησίως, αντίστοιχα, ποσό που θα πηγαίνει εξ’ ολοκλήρου στο ταμείο του Ερασιτέχνη, ώστε να συνεχίσουν οι ομάδες μας να πρωταγωνιστούν σε όλα τα αθλήματα.

Οι φίλαθλοι θα μπορούν να προμηθεύονται την «κάρτα φιλάθλου Ολυμπιακού» μέσω του www.olympiacossfp.gr. Για πληροφορίες σχετικά με την «κάρτα φιλάθλου Ολυμπιακού» μπορείτε να καλείτε στον Ερασιτέχνη Ο.Σ.Φ.Π. στο 211-1007060 ή στο members@osfp.gr.

Οι επαναλαμβανόμενες, ανά μήνα σχεδόν, έρευνες της κοινής γνώμης διατηρούν σε εγρήγορση τα κομματικά επιτελεία καθώς ανανεώνουν συνεχώς τα δημοσκοπικά ευρήματα τροφοδοτώντας έτσι τις αναλύσεις των δημοσιογράφων, των πολιτικών σχολιαστών, των επικοινωνιολόγων και όχι μόνον. Η διατύπωση των θέσεων και των προτάσεων γίνεται υπό το άγχος του επόμενου κύματος δημοσκοπήσεων με αποτέλεσμα η αντιπαράθεση να περιορίζεται κυρίως σε ατάκες και κοντόφθαλμες κινήσεις εντυπωσιασμού, καθώς αυτές είναι που βαραίνουν στις απαντήσεις των πολιτών. Η συνεχής υποβάθμιση του προγραμματικού διαλόγου και, πολύ περισσότερο, η απουσία πολιτικού οράματος εξωθούν ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας στην αποστασιοποίηση και την αποχή.

Η εικόνα του πολιτικού σκηνικού, όπως αποτυπώνεται μονότονα στις δημοσκοπήσεις του τελευταίου διαστήματος, χαρακτηρίζεται από την κυριαρχία του κυβερνητικού κόμματος η οποία, ωστόσο, απέχει αισθητά από την παντοδυναμία που είχε εξασφαλίσει στις εκλογικές αναμετρήσεις του ’20 και του ’23. Χαρακτηρίζεται επίσης από την απουσία ισχυρού θεσμικού αντίβαρου καθώς τα κόμματα της αντιπολίτευσης αδυνατούν να παρουσιάσουν ένα πειστικό εναλλακτικό αφήγημα εξουσίας. Το πολιτικό σύστημα παραπαίει επειδή αρνείται πεισματικά να συνειδητοποιήσει τις συνέπειες των συγκλονιστικών αλλαγών που έχουν συντελεστεί στη χώρα και τον κόσμο. Οι σύγχρονες προκλήσεις και οι πρωτοφανείς κίνδυνοι που ελλοχεύουν για το μέλλον χαράσσουν νέες κόκκινες διαχωριστικές γραμμές.

Η δεύτερη θητεία Τραμπ στον Λευκό Οίκο ανατρέπει τις μεταπολεμικές γεωπολιτικές ισορροπίες διαμορφώνοντας νέους, δυσμενείς συσχετισμούς για τις δυνάμεις της συνεργασίας και της σταθερότητας στον πλανήτη. Υπονομεύονται, για πρώτη φορά εκ των έσω, οι αξίες της Δυτικής δημοκρατίας και παραβιάζονται ή αμφισβητούνται τα διεθνώς κατοχυρωμένα σύνορα. Η αύξηση της επιρροής των ακροδεξιών και λαϊκιστικών κομμάτων, στην Ευρώπη και στον κόσμο, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για ταλαντεύσεις και αμφισημίες. Τα νέα διλήμματα απαιτούν από τις πολιτικές δυνάμεις ξεκάθαρες τοποθετήσεις. Η καταδίκη του επιθετικού αυταρχισμού, του διεθνούς αναθεωρητισμού, του εθνικισμού και του τυχοδιωκτισμού χαράσσουν τη νέα κόκκινη γραμμή στον παγκόσμιο πολιτικό χάρτη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας μοιάζει να μην έχουν αξιοποιήσει τα συμπεράσματα από τις διαδοχικές κρίσεις που δοκίμασαν τις αντοχές της χώρας για τη διαμόρφωση της στρατηγικής τους, στις σύγχρονες συνθήκες. Οσο η επιστροφή στη «δημοκρατική κανονικότητα» ταυτίζεται με την επιστροφή στις παθογένειες που οδήγησαν τη χώρα στην άκρη του γκρεμού, τόσο οι κίνδυνοι για εμπλοκή σε νέες περιπέτειες θα είναι υπαρκτοί. Το δίλημμα στο οποίο τα κόμματα καλούνται να απαντήσουν είναι αν θα πορευτούν με γνώμονα τα συμφέροντα της εκλογικής τους πελατείας ή τις ανάγκες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Οι δημοσκοπήσεις χτυπάνε δυνατά το καμπανάκι του κινδύνου καθώς ο δημαγωγικός λόγος φαίνεται να διευρύνει απειλητικά το ακροατήριό του.

Η Ελλάδα καλείται στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα να λάβει κρίσιμες αποφάσεις σε μια εποχή που η ευρύτερη γεωπολιτική περιοχή βρίσκεται, κυριολεκτικά, σε πόλεμο και η Ευρώπη ψάχνει να βρει τον βηματισμό της στη νέα εποχή Τραμπ. Το τεράστιο εξοπλιστικό σχέδιο – ReArm Europe plan – δεν αφήνει περιθώρια για νέα μεγάλα «ταμεία ανασυγκρότησης», στο άμεσο μέλλον τουλάχιστον. Το στοίχημα της δίκαιης και ισόρροπης ανάπτυξης δεν πρέπει να χαθεί μέσα στον εύκολο λόγο και σε συγκυριακές παροχές. Η σταθερή αναπτυξιακή πορεία προϋποθέτει θεσμικά μέτρα και δημοκρατικούς κανόνες λειτουργίας. Η αντιπαράθεση με τους κάθε λογής λαϊκιστές χαράσσει βαθιά κόκκινη γραμμή όχι μόνο ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις αλλά και στο εσωτερικό τους.

Ο Γιάννης Μεϊμάρογλου είναι εκδότης του ηλεκτρονικού περιοδικού metarithmisi.gr

Με μία ανάρτηση που ραγίζει καρδιές, η Μαρία Καρυστιανού αναφέρεται στην κόρη της Μάρθη, με αφορμή την σημερινή γιορτή της μητέρας.

Η Μαρία Καρυστιανού συνοδεύει την ανάρτηση με μια φωτογραφία του παιδιού της που έχασε την ζωή του, μαζί με άλλους 56 ανθρώπους στο έγκλημα των Τεμπών.

Στη φωτογραφία με το πρόσωπο της Μάρθης υπάρχει η λεζάντα «για πού το ‘βαλες καρδιά μου».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Ολόκληρη η ανάρτηση της Μαρίας Καρυστιανού

Δεν έχω οξυγόνο….

Σήμερα ημέρα γιορτής μα πνίγομαι… Γνωρίζοντας καλά ότι θα στερηθώ για ακόμα μια φορά εκείνο το ζεστό φιλί .. εκείνη την αγκαλιά ……..ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΞΥΓΟΝΟ!

Σήμερα, ημέρα γιορτής, δεν θωρώ την ομορφιά μήτε τα γέλια ….

ένα χαμόγελο λησμονώ… ένα μου λείπει πιότερο…από δω έως τον ουρανό….

Φως μου….

Ευγνωμοσύνη και ευλογία σε όλες τις μανούλες του κόσμου!

Μα επιπλέον δύναμη ψυχής και προσευχή για γαλήνη σε όλες τις μανούλες που βίωσαν το ανείπωτο, το απάνθρωπο , το αφύσικο.

Θα σας αγκαλιάσουμε ξανά!

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Στη Σύρο για την γιορτή της μητέρας η Μαρία Καρυστιανού

Να σημειωθεί ότι ο Σύλλογος Γυναικών Σύρου αφιερώνει τη φετινή Ημέρα της Γυναίκας στις μητέρες των Τεμπών με μία συγκινητική εκδήλωση το Σάββατο 17 Μαΐου και ώρα 19:00, στην Αίθουσα Τουλούπη του Σχολικού Συγκροτήματος Λυκείων Σύρου. Τιμώμενο πρόσωπο της εκδήλωσης θα είναι η Μαρία Καρυστιανού, αναγνωρίζοντας την πολύτιμη προσφορά και το φωτεινό της παράδειγμα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

«Με την παρουσία της κ. Καρυστιανού τιμούμε το πολυδιάστατο έργο και την πορεία της αλλά και τη δύναμη, το θάρρος για τον αγώνα που δίνει για να λάμψει η αλήθεια και να αποδοθεί δικαιοσύνη για το έγκλημα στα Τέμπη» αναφέρει η ανακοίνωση του συλλόγου.

Η αναπάντεχη εκλογή του πρώτου Αμερικανού Πάπα έμοιαζε περίπλοκη και αποπροσανατολιστική για τους Ρωμαιοκαθολικούς σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι θεωρούσαν ένα τέτοιο αποτέλεσμα απίθανο και ίσως ανεπιθύμητο – μέχρι που ο Πάπας Λέων ΙΔ’ ανέβηκε στο μπαλκόνι της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου και επέλεξε να μιλήσει μερικές φράσεις στα ισπανικά.

Σε μια στιγμή, ο νέος Πάπας, πρώην καρδινάλιος Ρομπέρ Φράνσις Πρεβόστ, έδωσε το μήνυμα ότι η ταυτότητά του θα αψηφούσε την εύκολη κατηγοριοποίηση. Επέλεξε εκείνη την κρίσιμη στιγμή το βράδυ της Πέμπτης να μην πει τίποτα στα αγγλικά ή να μην αναφερθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Φαινόταν αποφασισμένος να μεταδώσει το μήνυμα ότι δεν ήταν ένας τυπικός Αμερικανός.

Η εκκλησία υπό το παγκόσμιο πρίσμα

Αυτό πέτυχε. Ο Πάπας Λέων, ο οποίος γεννήθηκε στο Σικάγο, έχει κρεολική κληρονομιά, έζησε στο Περού για δεκαετίες και μιλάει τουλάχιστον τρεις γλώσσες, καθιερώθηκε ως πολίτης του κόσμου. Καθολικοί σε όλο τον κόσμο έτρεξαν να διεκδικήσουν κομμάτια από το πολυπολιτισμικό και πολύγλωσσο υπόβαθρό του ως δικά τους, αναφέρει δημοσίευμα των New York Times.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

«Θεωρεί τον εαυτό του Αμερικανό, αλλά θεωρεί επίσης τον εαυτό του Περουβιανό», δήλωσε η Τζούλια Καγιέτ, μια 33χρονη οστεοπαθητικός, η οποία βρισκόταν στην ουρά έξω από τον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων στο Παρίσι για μια ειδική τελετή για νέους καθολικούς που γιόρταζαν τον νέο Πάπα το βράδυ της Παρασκευής. «Είναι ένας ιερέας του κόσμου».

Σε μια εποχή που ο πρόεδρος Τραμπ έχει απομονώσει τις Ηνωμένες Πολιτείες από τους διπλωματικούς συμμάχους και τους εμπορικούς εταίρους τους και έχει ανατρέψει μεγάλο μέρος της παγκόσμιας τάξης, ορισμένοι καθολικοί ανησυχούσαν ότι ένας Αμερικανός ποντίφικας θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να φέρει τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία πιο κοντά στην ταραχώδη αμερικανική κυβέρνηση.

Πιστοί παρακολουθούν τη λιτανεία με κεριά στην πλατεία του Αγίου Πέτρου. REUTERS/Amanda Perobelli

Αντ’ αυτού, ο Πάπας Λέων φαίνεται να τους καθησύχασε, τουλάχιστον προς το παρόν, ότι θα διατηρήσει την εκκλησία ως μια παγκόσμια ηθική φωνή που καλεί για ειρήνη και δικαιοσύνη, ιδίως για τους μετανάστες, τους φτωχούς και τα θύματα του πολέμου, κατά το πρότυπο του Πάπα Φραγκίσκου.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Περιγράφεται ως πιο συγκρατημένος και διπλωματικός από τον Φραγκίσκο. Ωστόσο, τα θερμά λόγια του Πάπα Λέοντα για το Περού, όπου έχει διπλή υπηκοότητα αφού έζησε και εργάστηκε εκεί για περισσότερα από 20 χρόνια, θύμισαν στους καθολικούς τον Φραγκίσκο, ο οποίος ήταν από την Αργεντινή.

Το Vatican News αποκάλεσε τον 69χρονο Λέοντα, όχι τον πρώτο Πάπα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά τον δεύτερο Πάπα «από την Αμερική». Και οι Νοτιοαμερικανοί έσπευσαν να τον ανακηρύξουν δικό τους.

«Είναι περισσότερο Περουβιανός παρά Αμερικανός», δήλωσε ο καρδινάλιος Οντίλο Σέρερ της Βραζιλίας σε συνέντευξη Τύπου την Παρασκευή.

Ο ίδιος και αρκετοί άλλοι Βραζιλιάνοι καρδινάλιοι απέκρουσαν τη μία ερώτηση μετά την άλλη σχετικά με την εθνικότητα του νέου Πάπα- ένας Βραζιλιάνος δημοσιογράφος είπε ότι ένας Αμερικανός Πάπας φαινόταν ταμπού, λόγω της δύναμης των Ηνωμένων Πολιτειών.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Ανακούφιση για τον νέο Πάπα;

Ήταν ανακούφιση για την Αρακέλι Τόρες Χαλάλ, 64 ετών, καθολική επιχειρηματία στην Πόλη του Μεξικού, να μάθει τις τελευταίες ημέρες ότι ο νέος Πάπας δεν είναι «καθαρά Αμερικανός».

«Αισθανόμαστε ότι απειλούμαστε από αυτούς», είπε για τις Ηνωμένες Πολιτείες. «Έτσι, θα ήταν μια απόλυτη καταστροφή και ένα ψυχρό χαστούκι στο πρόσωπο αν ο Πάπας ήταν πλήρως Αμερικανός».

Η κ. Τόρες είδε την εμπειρία του Πάπα Λέοντα ως επισκόπου και ιεραπόστολου στο Περού για το Τάγμα του Αγίου Αυγουστίνου, καθώς και τα 12 χρόνια που ηγήθηκε του τάγματος παγκοσμίως, ως κρίσιμα για τη διαμόρφωσή του ως ποιμένα που έχει επαφή με τις ανάγκες των φτωχών και ευάλωτων ανθρώπων. Είπε ότι αναμένει ότι θα λειτουργήσει ως αντίβαρο σε ορισμένες από τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές του Τραμπ.

Ακόμα και το να αποκαλείς τον Πάπα Λέοντα «Αμερικανό» έχει ενοχλήσει εκείνους τους Λατινοαμερικανούς που δυσανασχετούν με τη χρήση της λέξης για να περιγράψουν κάποιον από τις Ηνωμένες Πολιτείες, επειδή το θεωρούν ως μια μορφή ιμπεριαλισμού. Πιστεύουν ότι ο όρος «Αμερικανός» θα έπρεπε να ισχύει για οποιονδήποτε προέρχεται από ολόκληρη την ήπειρο – δηλαδή από τη Βόρεια, την Κεντρική ή τη Νότια Αμερική.

Ο Πάπας Λέων ΙΔ’ επισκέπτεται τον Ιερό Ναό Mother of Good Counsel, στην Ρώμη. Francesco Sforza/Vatican Media/Handout via REUTERS

Οι 133 καρδινάλιοι που εξέλεξαν τον Πάπα Λέοντα σε ένα διήμερο κονκλάβιο είχαν σίγουρα επίγνωση της πιθανής κριτικής που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν για την επιλογή ενός Πάπα από μια υπερδύναμη όπου περίπου το 80% των ανθρώπων δεν είναι καν καθολικοί – ειδικά για να διαδεχθεί τον Φραγκίσκο, ο οποίος επικεντρώθηκε σε αυτό που αποκάλεσε «περιφέρεια» της εκκλησίας, μακριά από τη Ρώμη και κυρίως στον παγκόσμιο νότο.

Πολλοί από τους καρδιναλίους στο κονκλάβιο ορίστηκαν από τον Φραγκίσκο. Προέρχονταν από περισσότερες χώρες από ποτέ άλλοτε και μοιράζονταν τις απόψεις του, και παρόλα αυτά εξέλεξαν έναν Αμερικανό ούτως ή άλλως, σε μια διαδικασία που οι ίδιοι περιέγραψαν ως μια βαθιά πνευματική και ικανοποιητική διαδικασία.

Αρκετοί καρδινάλιοι δήλωσαν μετά το κονκλάβιο ότι η εθνικότητα του Πάπα Λέοντα δεν είχε σχεδόν καμία σημασία.

«Τελικά, δεν νομίζω ότι η χώρα καταγωγής είναι ο καθοριστικός παράγοντας», δήλωσε ο καρδινάλιος Λουίς Αντόνιο Τάγκλε από τις Φιλιππίνες, ο οποίος θεωρούνταν κορυφαίος υποψήφιος πηγαίνοντας στο κονκλάβιο, σε συνέντευξη Τύπου την Παρασκευή. «Τελικά, πρόκειται για το πρόσωπο που μπορεί πραγματικά να υπηρετήσει την εκκλησία».

«Θέλουμε έναν πάπα για όλους τους ανθρώπους»

Στις Φιλιππίνες, πολλοί από τους πιστούς είχαν υποστηρίξει τον καρδινάλιο Ταγκλ, έναν από τους πολλούς πιθανούς υποψήφιους για να γίνει ο πρώτος Ασιάτης Πάπας. Αλλά ορισμένοι είπαν ότι τουε είχε ήδη κερδίσει ο Πάπας Λέων.

Η μοναχή Μαίρη Τζον Μανανζάν, προϊσταμένη και διευθύντρια της Ακαδημίας της Αγίας Σχολαστικής στην πόλη Σαν Φερνάντο των Φιλιππίνων, ενθαρρύνθηκε από την είδηση ότι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ένας λογαριασμός με το όνομα του καρδινάλιου Πρεβόστ επέκρινε τον αντιπρόεδρο Τζέι Ντι Βανς επειδή προσπάθησε να ισχυριστεί ότι η καθολική διδασκαλία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να υπερασπιστεί τις μαζικές απελάσεις μεταναστών από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

«Αν και έχει μια ευγενική ποιότητα», είπε για τον νέο Πάπα, «έχει την ακεραιότητα να μπορεί να εκφράσει τη γνώμη του όταν κάποιος παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Στην Αφρική, όπου η εκκλησία αναπτύσσεται ταχύτερα από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο, η Αντελέιντ Ντίλου είπε ότι έμεινε έκπληκτη από το γεγονός ότι ο νέος Πάπας ήταν Αμερικανός. Στη συνέχεια χόρεψε από χαρά.

Η Ντίλου, 59 ετών, παραγωγός και παρουσιάστρια του Radio Waumini, ενός εθνικού καθολικού ραδιοφωνικού σταθμού στην Κένυα, είπε ότι εμπιστεύεται τον Πάπα Λέοντα λόγω της γνώσης πολλών γλωσσών, των ετών που έζησε στο Περού και της κρεολικής κληρονομιάς του.

Ο Πάπας Λέων ΙΔ’ φτάνει στη Βασιλική της Αγίας Μαρίας της Μεγάλης (Santa Maria Maggiore), στη Ρώμη. REUTERS/Yara Nardi

Μετά την εκλογή του, οι γενεαλόγοι ανακάλυψαν αρχεία που έδειχναν ότι οι παππούδες και οι γιαγιάδες του μπορεί να κατάγονταν από την Αϊτή, τη Δομινικανή Δημοκρατία και τη Γαλλία.

Ήλπιζε ότι αυτό το υπόβαθρο θα τον βοηθούσε να περιηγηθεί στην αυξανόμενη πολιτιστική και πνευματική ποικιλομορφία μεταξύ των μελών της εκκλησίας.

«Θέλουμε έναν Πάπα που να μπορεί να προσεγγίσει την περιφέρεια και να βγάλει την εκκλησία από τη ζώνη ασφαλείας της», είπε. «Θέλουμε έναν πάπα για όλους τους ανθρώπους».

Ο Λορέν Σταλά-Μπουρντιγιόν, ιερέας και θεολόγος στην Επισκοπή του Παρισιού, δήλωσε ότι του φάνηκε φυσιολογικό ότι ο πρώτος Αμερικανός Πάπας θα έχει μια πολύ μικτή κληρονομιά.

«Για εμάς, αυτό είναι η Αμερική: μικτή, πολλές καταβολές, πολλές γενιές μετανάστευσης», είπε. «Είναι ένα χωνευτήρι».

Pope Leo XIV’s coat of arms offers a clear reflection of his Augustinian roots and the values he seeks to promote during his pontificate, particularly unity and communion within the Church.

The shield is divided diagonally into two sections. The upper half features a blue… pic.twitter.com/gMkS8T6ecj

— Vatican News (@VaticanNews) May 10, 2025

Τελικά, το πιο θεμελιώδες μέρος της ταυτότητας του Πάπα Λέοντα μπορεί να μην είναι ούτε η αμερικανική ούτε η περουβιανή του εθνικότητα, υποστήριξαν ορισμένα μέλη του κλήρου και θρησκευτικοί εμπειρογνώμονες.

Μπορεί να είναι ότι, από πολύ νεαρή ηλικία, ο νέος Πάπας ταυτίστηκε ως Αυγουστίνος, μέλος ενός θρησκευτικού τάγματος που είναι γνωστό για την έμφαση που δίνει στην ιεραποστολική υπηρεσία και την κοινότητα.

Κάλεσμα στη Ρωσία να προχωρήσει σε εκεχειρία από τη Δευτέρα κιόλας απηύθυνε ο ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι ως απάντηση στην πρόταση του ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, για απευθείας διαπραγματεύσεις των δύο πλευρών στην Κωνσταντινούπολη την ερχόμενη Πέμπτη.

«Είναι θετική ένδειξη το γεγονός ότι η Ρωσία έχει επιτέλους αρχίσει να σκέφτεται να τερματίσει τον πόλεμο (…) και το πρώτο βήμα για τον πραγματικό τερματισμό οποιουδήποτε πολέμου είναι η εκεχειρία», έγραψε στο Χ ο Ζελένσκι.

«Δεν έχει νόημα να συνεχιστούν οι σκοτωμοί ούτε για μία ημέρα. Αναμένουμε από τη Ρωσία να επιβεβαιώσει την εκεχειρία — πλήρη, με διάρκεια και αξιόπιστη–, ξεκινώντας από αύριο 12 Μαΐου», πρόσθεσε.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

It is a positive sign that the Russians have finally begun to consider ending the war. The entire world has been waiting for this for a very long time. And the very first step in truly ending any war is a ceasefire.

There is no point in continuing the killing even for a single…

— Volodymyr Zelenskyy / Володимир Зеленський (@ZelenskyyUa) May 11, 2025

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Στο μεταξύ ο σύμβουλος του Κρεμλίνου Γιούρι Ουσάκοφ δήλωσε σήμερα ότι οι ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας, τις οποίες πρότεινε χθες Σάββατο ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους την κατάσταση επί του πεδίου όπως και τις διαπραγματεύσεις του 2022, μετέδωσε το πρακτορείο Interfax.

Τι προτείνει ο Πούτιν

Ο Βλαντίμιρ Πούτιν, όπως προαναφέραμε, κάλεσε την Ουκρανία να συμμετάσχει σε «απευθείας συνομιλίες» και «χωρίς προαπαιτούμενα» διαπραγματεύσεων μεταξύ Μόσχας και Κιέβου την 15η Μαΐου στην Κωνσταντινούπολη, απορρίπτοντας το τελεσίγραφο της Δύσης για πλήρη και άνευ όρων 30ήμερη κατάπαυση του πυρός.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Σε ένα σπάνιο τηλεοπτικό διάγγελμα που μεταδόθηκε αργά το βράδυ από το Κρεμλίνο, ο Πούτιν δήλωσε ότι η Ρωσία επιδιώκει «σοβαρές διαπραγματεύσεις» με στόχο να «προχωρήσει προς μια διαρκή, ισχυρή ειρήνη».

Η αντίδραση Τραμπ στις δηλώσεις Πούτιν

Ο Τραμπ περιέγραψε την ανακοίνωση του Πούτιν ως μια «δυνητικά μεγάλη μέρα για τη Ρωσία και την Ουκρανία», σε ανάρτησή του στο Truth Social.

«Θα είναι ένας εντελώς νέος και πολύ καλύτερος κόσμος», είπε, προσθέτοντας ότι θα συνεχίσει να «εργάζεται και με τις δύο πλευρές για να διασφαλίσει ότι αυτό θα συμβεί».

Να σημειωθεί ότι οι τελευταίες απευθείας συνομιλίες μεταξύ Μόσχας και Κιέβου πραγματοποιήθηκαν το 2022, τη χρονιά που η Ρωσία εξαπέλυσε την πλήρους κλίμακας εισβολή της στην Ουκρανία.

Ο καρδινάλιος Ρόμπερτ Φράνσις Πρέβοστ εξελέγη Πάπας της Ρώμης το απόγευμα της Πέμπτης, λαμβάνοντας το όνομα Λέων ΙΔ΄. Η ταχύτητα με την οποία ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του Κονκλαβίου προκάλεσε εντύπωση. Σε μια εποχή πόλωσης, εσωτερικών εντάσεων και γεωπολιτικών αβεβαιοτήτων, η ομόθυμη εκλογή του Πρέβοστ μοιάζει με κίνηση θεσμικής και πνευματικής ωριμότητας. Φαίνεται πως η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία δεν γύρισε σελίδα για να αλλάξει κατεύθυνση· απλά πάτησε με πιο σταθερό βήμα στον δρόμο που χάραξε ο Φραγκίσκος.

Η επιλογή του ονόματος «Λέων» δεν είναι δίχως σημασία. Ενέχει ένα βαρύ θεολογικό συμβολισμό· από τον Λέοντα Α΄ (5ος αι.) τον θεολόγο που συνέβαλε καταλυτικά στη διατύπωση της χριστολογικής διδασκαλίας της Χαλκηδόνας και θεμελίωσε την πρωτοκαθεδρία της Ρώμης σε εκκλησιολογικό επίπεδο, έως τον Λέοντα ΙΓ΄ (19ος αι.), τον εμπνευστή της εγκυκλίου Rerum Novarum και πατέρα της σύγχρονης κοινωνικής διδασκαλίας του Ρωμαιοκαθολικισμού. Ο Λέων ΙΔ΄ εισέρχεται στην ιστορία μ΄ ένα όνομα που συνδηλώνει θεολογική σαφήνεια, θεσμική ευθύνη και ποιμαντική εγρήγορση.

Κι όμως, ο ίδιος ο άνθρωπος που το φέρει φαίνεται να είναι ένας Πάπας διαφορετικός. Ούτε φαβορί, ούτε προβλέψιμος. Αν και Αμερικανός, δεν ενσαρκώνει τον «καθολικισμό των ΗΠΑ». Δεν έχει σχέση με τους πολιτισμικούς πολέμους και τις ταυτοτικές ιδεολογίες που διαμορφώνουν συχνά τον εκκλησιαστικό λόγο στη Βόρεια Αμερική. Με μακρά θητεία στη Λατινική Αμερική – και ειδικότερα στο Περού – ο Πρέβοστ διαμορφώθηκε πνευματικά σε επαφή με τις περιφέρειες, με τη φτώχεια, με τις κοινότητες της βάσης, με μια Εκκλησία που ακούει πριν διδάξει.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η πρώτη του εμφάνιση ως Πάπας ήταν λιτή, σχεδόν συγκρατημένη. Δεν υπήρξε καμία ρητορική έξαρση, καμία επιδεικτική κίνηση. Ο λόγος του, απλός και προσεκτικός, έθεσε ως προτεραιότητα την ειρήνη. Σ’ έναν κόσμο κατακερματισμένο από πολέμους – στην Ουκρανία, τη Μέση Ανατολή, το Πακιστάν – ο Λέων ΙΔ΄ ξεκίνησε την πορεία του μιλώντας όχι ως διπλωμάτης, αλλά ως πατέρας· όχι ως ακτιβιστής, αλλά ως διάκονος του ευαγγελίου της συμφιλίωσης. Η ειρήνη δεν παρουσιάστηκε ως σύνθημα, αλλά ως επείγουσα αποστολή της Εκκλησίας. Ξεχωριστή θέση στον σύντομο χαιρετισμό του κατέλαβε η Παναγία. Η αναφορά δεν ήταν τυπική· δεν υπάκουε σε κάποια τελετουργική διάταξη. Ηταν μια υπόμνηση ότι, σε εποχές ανασφάλειας, η Εκκλησία οφείλει να είναι μητρική.

Η εκλογή ενός αμερικανού Πάπα εν μέσω της μεγαλύτερης ίσως γεωπολιτικής κρίσης από τον Ψυχρό Πόλεμο και με φόντο την επιστροφή της λογικής των μπλοκ δεν στερείται συμβολισμών. Ομως ο Λέων ΙΔ΄ δεν εκφράζει τη Δύση ως πολιτική ισχύ ή στρατηγική ισορροπία· εκπροσωπεί την Εκκλησία των παρυφών, των ξεχασμένων τόπων, των ορίων – εκεί όπου η ιεραποστολή δεν ορίζεται από θεσμική επιβολή αλλά από ποιμαντική εγγύτητα. Ετσι, η εκλογή του δεν δηλώνει μια επαναπρόσδεση της Αγίας Εδρας στη γεωπολιτική λογική της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας· αντιθέτως, μπορεί να ανανεώσει τη μαρτυρία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας σε μια στιγμή όπου ο κόσμος αναζητά όχι κέντρα κυριαρχίας, αλλά φωνές συνείδησης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Ο Λέων ΙΔ΄ ξεκινά τη διακονία του χωρίς θόρυβο, χωρίς συμβολικά πυροτεχνήματα, αλλά με πυξίδα την ταπεινότητα, τη συνέχεια και την ποιμαντική διάκριση. Μάλλον δεν θα είναι μια προσωπικότητα ρήξης. Αλλά μπορεί να αποδειχθεί ο Πάπας που, στην πιο εύφλεκτη φάση του 21ου αιώνα, θα σταθεί ως σιωπηλός θεματοφύλακας της ενότητας, της ειρήνης και του ευαγγελικού ήθους.

Ο Νίκος Κουρεμένος είναι δρ. Θεολογίας, επιστημονικός συνεργάτης Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου

Από την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο κι ύστερα, όλα μοιάζει να γυρίζουν γύρω του. Νέες διαχωριστικές γραμμές ορίζονται, στην εσωτερική πολιτική ζωή των άλλων χωρών, από τον ανεμοστρόβιλο των εξαγγελιών του. Κρίσιμες πολιτικές επιλογές, σε ολόκληρο τον κόσμο, μοιάζει να κινούνται στη σκιά του. Ακόμη και η εκλογή ενός νέου Πάπα.

Από την ενθρόνισή του (του Ντόναλντ, όχι του Πάπα) ως τώρα έχουν διεξαχθεί, για παράδειγμα, πέντε σημαντικές εκλογικές αναμετρήσεις. Η πρώτη, στη Γερμανία τον Φεβρουάριο, αμέσως μετά την ορκωμοσία του, φαίνεται να μην επηρεάστηκε καθόλου απ’ ό,τι συνέβαινε στην Ουάσιγκτον. Η νίκη της Χριστιανικής Ενωσης και η ήττα των κομμάτων του προηγούμενου κυβερνητικού συνασπισμού είχαν προαναγγελθεί. Η άνοδος της ριζοσπαστικής Δεξιάς στη δεύτερη θέση, είχε κλειδώσει στις δημοσκοπήσεις πολύ πριν ο αντιπρόεδρος Βανς ξεκινήσει καμπάνια υποστήριξής της. Ακόμη και η ακριβής σειρά των κομμάτων είχε καταγραφεί στις δημοσκοπήσεις ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2023 και παρέμεινε σε μια περίπου ευθεία γραμμή (με εξαίρεση την άνοδο της Αριστεράς τις τελευταίες ημέρες της προεκλογικής εκστρατείας) και μετά τη νίκη Τραμπ στις αμερικανικές κάλπες. Ηταν, ίσως, πολύ νωρίς ακόμη.

Δεν ισχύει το ίδιο για τις υπόλοιπες τέσσερις εκλογές του 2025. Στις δύο που έγιναν σε ευρωπαϊκό έδαφος, ένας «αέρας Τραμπ» φάνηκε να φουσκώνει τα πανιά σχημάτων που πιστεύουν στον ίδιο Θεό με εκείνον και τον επικαλούνται ως πρότυπο ή τον υμνούν ως ίνδαλμα. Στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Ρουμανία, ο υποψήφιος της τραμποπουτινικής Ακροδεξιάς, ένας σταρ των αντιεμβολιαστικών θεωριών συνωμοσίας και προπαγανδιστής της προσάρτησης της Μολδαβίας – to make Romania Great Again – πρώτευσε με 41%. Κατέγραψε, δηλαδή, μια σαφή άνοδο σε σχέση με το άθροισμα των δύο ομοϊδεατών υποψηφίων του ίδιου χρώματος στις εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου, οι οποίες είχαν ακυρωθεί λόγω αθέμιτης ρωσικής επιρροής στη διεξαγωγή τους.  Κι έπειτα, στις τοπικές εκλογές στη Μεγάλη Βρετανία, τις πρώτες μετά τον εκλογικό θρίαμβο των Εργατικών, το Reform UK, το ακροδεξιό, αντιευρωπαϊκό κόμμα του Φάρατζ κέρδισε διπλάσιες έδρες στα δημοτικά συμβούλια από τους Συντηρητικούς και άφησε τους Εργατικούς στη δεύτερη θέση, με δέκα μονάδες διαφορά.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Στις άλλες δύο εκλογές, αντίθετα, που έγιναν εκτός Ευρώπης, στον νέο κόσμο, το «Trump effect» φαίνεται να λειτούργησε εντελώς αντίστροφα. Η συγγένεια με τις ιδέες του αμερικανού προέδρου αποδείχθηκε παράγοντας πολιτικής καταστροφής. Στον Καναδά, οι Φιλελεύθεροι (που εκεί εκπροσωπούν την Κεντροαριστερά), ύστερα από δέκα χρόνια στην εξουσία, έμοιαζαν καταδικασμένοι σε εκλογική συντριβή. Οι δημοσκοπήσεις μέχρι και τις αρχές Ιανουαρίου τους έδιναν ποσοστά από 20 έως 25% απέναντι σε ένα θηριώδες 42 έως 47% για τους Συντηρητικούς. Μα όταν ο Τραμπ άρχισε να απειλεί τον βόρειο γείτονά του πως θα τον κάνει 51η Πολιτεία των ΗΠΑ και να εξαπολύει την καταιγίδα των δασμών, είδαμε μια από τις πιο δραματικές ανατροπές στην ιστορία των εκλογικών αναμετρήσεων. Μάταια οι Συντηρητικοί προσπαθούσαν να αποκηρύξουν τις πιο ακραίες δηλώσεις του αμερικανού προέδρου και να δηλώσουν διαφορετικοί από εκείνον. Η αντίδραση στον Τραμπ έφερε τους Φιλελεύθερους στην πρώτη θέση, στις εκλογές του περασμένου Απριλίου.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Κάτι ανάλογο συνέβη και στην Αυστραλία. Οι Φιλελεύθεροι (που στο αυστραλιανό περιβάλλον, αντίθετα, εκπροσωπούν τη Δεξιά) διατηρούσαν εδώ και δύο χρόνια ένα καθαρό και σταθερό δημοσκοπικό προβάδισμα έναντι των Εργατικών της Κεντροαριστεράς. Η πολιτική τους συγγένεια, ωστόσο, με τις ιδέες Τραμπ, το σοκ των δασμών και ο φόβος μετάδοσης του «αμερικανικού ιού», με μια επίθεση εναντίον του κοινωνικού κράτους, οδήγησαν σε μια εξίσου εντυπωσιακή ανατροπή. Την περασμένη εβδομάδα, οι Εργατικοί κέρδισαν εντελώς αναπάντεχα με 2,5 μονάδες διαφορά τις εκλογές που όλοι (και οι ίδιοι) περίμεναν ότι θα χάσουν.

Υπάρχει, λοιπόν, ένα «κύμα Τραμπ» στη διεθνή πολιτική σκηνή; Και το ριζοσπαστικό παράδειγμά του, με όσα λέει και όσα κάνει, λειτουργεί ενισχυτικά ή υπονομευτικά για τους ομοϊδεάτες του; Ως ευλογία ή ως κατάρα;

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Είναι πολύ νωρίς για οριστικά συμπεράσματα. Αλλά με όσα ως τώρα έχουμε δει, μπορεί να υποστηριχθεί μια αρχική υπόθεση: Τα τελευταία χρόνια, πράγματι, το πολιτικό και ιδεολογικό εκκρεμές του κόσμου μετακινείται δεξιά, ιδέες που πριν από λίγο θα αντιμετωπίζονταν ως υπερβολικά συντηρητικές ή ξενοφοβικές γίνονται κοινός τόπος και, επιπλέον, η ακαταμάχητη επικοινωνιακή μηχανή των social media, ο νέος Λεβιάθαν, πολλαπλασιάζει την απήχηση των πιο ριζοσπαστικών ή των πιο αφελών ιδεών που συγκροτούν το οικουμενικό τραμπικό κήρυγμα. Αλλά η πραγματικότητα, με τη μορφή των αγορών που αναστατώνονται, του πατριωτικού αισθήματος που πληγώνεται ή του φόβου της κοινωνικής έκπτωσης που ξαφνικά ξυπνά, θέτουν ένα όριο. Ο εφαρμοσμένος τραμπισμός – οι δασμοί, το νταηλίκι ως νέος κανόνας διεθνών σχέσεων, ο οδοστρωτήρας που απειλεί όχι  μόνον τους θεσμούς του κράτους δικαίου αλλά και τα απομεινάρια του κράτους πρόνοιας –  μπορεί να είναι το όριο της απήχησης του θεωρητικού τραμπισμού. Ενα αντίβαρο στη γοητεία του «πλουτολαϊκισμού» του, με τις θεωρίες συνωμοσίας και τον αντιελιτισμό των νέων ψηφιακών ελίτ.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Οι παράγοντες που ευνοούν ένα κύμα Τραμπ στον παλιό δυτικό κόσμο – οι κοινωνικές και οικονομικές αιτίες της «Μεγάλης Δυσαρέσκειας», η πραγματική διεύρυνση των ανισοτήτων αλλά και η επικοινωνιακή, ψηφιακή υπερδύναμη που σχηματίστηκε αρχικά για εμπορικούς, οικονομικούς σκοπούς, αλλά γρήγορα τέθηκε στην υπηρεσία πολιτικών στόχων – είναι πάντα εκεί. Μα παράλληλα γίνονται περισσότερο ορατά και τα όρια του κύματος. Τι λείπει; Ενα πολιτικό πρόγραμμα, ένα πολιτικό σχέδιο που να επιχειρεί να απαντήσει στις αρχικές αιτίες του προβλήματος. Που να επιδιώκει την αποτελεσματική άμβλυνση των ανισοτήτων, την αποκατάσταση ενός αισθήματος κοινωνικής ασφάλειας και μια αποτελεσματική, δημόσια ρύθμιση στις παντοδύναμες και ανεξέλεγκτες μηχανές του χάους, στους σκοτεινούς αλγόριθμους της κοινωνικής δικτύωσης. Και προφανώς αυτό είναι ένα καθήκον που δεν μπορεί να αναλάβει ένας Πάπας, ακόμη κι αν αποδειχθεί πράγματι ένα συντηρητικό – φιλελεύθερο αντίβαρο στον αντιδραστικό τυφώνα.

Πλήθυναν τις τελευταίες μέρες οι κριτικές για την κατάσταση των κομμάτων της αντιπολίτευσης από σχολιαστές ευνοϊκά διακείμενους προς αυτά, και ασφαλώς εχθρικούς στην κυβέρνηση. Αναμενόμενο. H τυμβωρυχική σπέκουλα του δυστυχήματος των Τεμπών εξάντλησε τη δυναμική της, στερώντας πολεμοφόδια από τους/τις δημαγωγούς. Παράλληλα, το νέο κύμα δημοσκοπήσεων αποτύπωσε το πρόβλημα των αντιπολιτεύσεων. Η εικόνα είναι απογοητευτική. Το πρόβλημα δεν είναι ότι αδυνατούν να προβάλουν εναλλακτική πρόταση εξουσίας, αυτό είναι το λιγότερο. Το κακό είναι ότι κερδίζουν έδαφος δυνάμεις που προσωποποιούν την παρακμή της Πολιτικής και της δημόσιας σφαίρας, την ώρα μάλιστα που η Ελλάδα χρειάζεται να πορευτεί με σύνεση και συναίνεση σε έναν κόσμο αυξανόμενα επικίνδυνο.

Από πού πηγάζει το πρόβλημα; Από δύο μεριές που αθροίζονται. Η μία είναι ευρύτερη διεθνής τάση, η άλλη εθνική ιδιαιτερότητα. Από τη μια, είναι οι γενικότερες πολιτισμικές, πολιτικές και κοινωνικές μεταβολές της εποχής μας που εκδηλώνονται στις δυτικές χώρες. Από την άλλη, οι ιδιαίτερες εθνικές κληρονομιές της προηγούμενης δεκαετίας της χρεοκοπίας που επεκτείνονται και παραμένουν παρούσες στη μεταμνημονιακή εποχή.

Αξίζει να σταθούμε στη διεθνή τάση. Ισως δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πλήρως ότι τα τελευταία δεκαπέντε – είκοσι χρόνια έχουν αλλάξει τα κομματικά συστήματα όλων των δυτικών κοινωνιών. Σε πολλές μάλιστα χώρες το νέο κομματικό τοπίο είναι ασταθές και προβληματικό. Η πρόσφατη περιπετειώδης εκλογή του καγκελάριου Μερτς σε μια χώρα παραδοσιακά σταθερή όπως η Γερμανία, δείχνει την έκταση του φαινομένου. Αιτίες των αλλαγών είναι οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές. Η μετάβαση από τη βιομηχανική στη μεταβιομηχανική κοινωνία, η αλλαγή της σχέσης της εθνικής κοινωνίας με το διεθνές περιβάλλον λόγω παγκοσμιοποίησης, η περαιτέρω μαζικοποίηση της εκπαίδευσης, η αλλαγή της καθημερινότητας υπό την επίδραση της τεχνολογικής και ψηφιακής επανάστασης. Η συνδυασμένη επίδραση όλων αυτών των εξελίξεων οδήγησε στην αλλαγή των κομματικών συστημάτων. Η ιστορική διαχωριστική γραμμή Αριστεράς – Δεξιάς που οργάνωνε κατά κανόνα τον κομματικό ανταγωνισμό στη μεταπολεμική Ευρώπη αποδυναμώθηκε, χωρίς να εξαφανιστεί. Η  διάκριση Κεντροδεξιάς – Κεντροαριστεράς εξακολουθεί να υφίσταται, αλλά οι εφαρμοζόμενες πολιτικές των δύο χώρων συνέκλιναν – καθώς μάλιστα ξεπεράστηκαν οι ακραίες ιδεολογικές επιλογές νεοφιλελεύθερου τύπου. Γι’ αυτό άλλωστε τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας καταγγέλλονται αδιακρίτως ως «συστημικά» από τα αναδυόμενα άκρα. Η διάκριση Αριστερά – Δεξιά, οικονομικοκοινωνικού κυρίως περιεχομένου, τέμνεται τώρα από μια νέα διαχωριστική γραμμή πολιτισμικού και ψυχολογικού χαρακτήρα που ορίζεται με διάφορους τρόπους: φιλελεύθερη δημοκρατία – λαϊκισμός, οικουμενισμός – μερικότητα, εξωστρέφεια – εσωστρέφεια. Το πώς διαπλέκονται οι δύο διαχωριστικές γραμμές, η κοινωνική και η πολιτισμική, καθορίζεται από τις ιδιαίτερες συνθήκες της κάθε χώρας. Υπάρχουν όμως κάποιες κοινές εξελίξεις. Οι νέες διαχωριστικές γραμμές τέμνουν το ογκώδες τμήμα των μεσαίων στρωμάτων διαχωρίζοντας μια δυναμική, εξωστρεφή και κινητική μεσαία τάξη, από ένα άλλο τμήμα της που στέκεται αμυντικά, καθώς υποβαθμίζεται ή αισθάνεται ότι υποβαθμίζεται κοινωνικά. Επίσης γενική είναι η ενίσχυση των ακροδεξιών δυνάμεων που κινούνται σε μια πολιτική πλατφόρμα εθνικισμού, εναντίωσης στη φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, στη μετανάστευση, στην woke κουλτούρα. Σε αυτόν τον χώρο έχει μετακομίσει εκλογικά ένα μεγάλο μέρος του παλιού εργατικού λαϊκού σώματος της Αριστεράς. Τέλος, η νέα εποχή, προφανώς λόγω της επίδρασης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, προκαλεί μια εντυπωσιακή υποβάθμιση του πολιτικού πολιτισμού, ταΐζοντας ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας ιδίως νεότερης ηλικίας, με μεγάλες δόσεις συνωμοσιολογίας, ανορθολογισμού και οπαδοποίησης. Ολοι αυτοί οι μετασχηματισμοί γίνονται σε συνθήκες κρίσης εμπιστοσύνης στην πολιτική και αυξανόμενης εκλογικής αποχής.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Δεν είναι δύσκολο να ανιχνεύσουμε τα σημάδια αυτών των διεθνών τάσεων στη χώρα μας. Ομως εδώ είναι σαφές ότι το νέο πολιτικό σκηνικό διαμορφώθηκε ως εξέλιξη των ιδιαίτερων δραματικών συνθηκών που έζησε η Ελλάδα με τη χρεοκοπία και τα μνημόνια. Η θορυβώδης κατάρρευση του μεταπολιτευτικού δικομματισμού στον εκλογικό σεισμό του 2012, η μοναδική περίπτωση κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς ή του αριστερόστροφου λαϊκισμού που έγινε κυβέρνηση, η περιπέτεια του δημοψηφίσματος του 2015, και τελικά η πολιτική αλλαγή με τη ΝΔ το 2019 ως σήμερα. Αποτέλεσμα όλων των ιδιαίτερων αυτών εθνικών περιπετειών είναι το σημερινό κομματικό σύστημα του ενός και μόνου κυρίαρχου κόμματος – πολιτικά κυρίαρχου όχι όμως ιδεολογικά ηγεμονικού. Πρόκειται για σύστημα διεθνώς δυσεύρετο, το οποίο δείχνει ότι η εθνική περιπέτεια της προηγούμενη δεκαετίας επέδρασε αντιθετικά στον χώρο της κυβέρνησης και των αντιπολιτεύσεων. Η πρώτη καρπώθηκε τη συμπαγή και πολιτικά δικαιωμένη κληρονομιά του ρεύματος «μένουμε Ευρώπη». Πόσω μάλλον που το ΠΑΣΟΚ των τελευταίων χρόνων της εκχώρησε αφιλοκερδώς την εκπροσώπηση απεκδυόμενο τη δική του πολύτιμη συμβολή στη διάσωση της χώρας. Στον ακροδεξιό χώρο, ευτυχώς για την ελληνική Δημοκρατία, εκδηλώνεται προς το παρόν μια κρίση σοβαρότητας που στερεί από τον χώρο αυτόν τη δυναμική που έχει στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σοβαρά είναι αντιθέτως τα πράγματα στον αριστερά του Κέντρου χώρο όπου  συσσωρεύτηκαν ποικίλες και επάλληλες κρίσεις. Κάποιες είναι απόρροια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, άλλες έχουν ευρύτερες ιστορικές διαστάσεις. Διάψευση του αντιμνημόνιου, απομυθοποίηση των υποσχέσεων του λαϊκισμού, κρίση της Αριστεράς, δυσκολίες της Σοσιαλδημοκρατίας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Σε παλαιότερες εποχές, προκλήσεις τέτοιου μεγέθους υποκινούσαν συστηματικές και παρατεταμένες αυτοκριτικές συζητήσεις για τον αναπροσανατολισμό των κομμάτων ή των παρατάξεων. Οχι πλέον και όχι στα τωρινά σχήματα που συνωθούνται στον αντιπολιτευτικό χώρο. Γιατί; Για πολλούς λόγους, κυρίως όμως γιατί πια έχουν εμποτιστεί με έναν λούμπεν τρόπο άσκησης της αντιπολίτευσης που αντιστοιχεί περισσότερο στα τρολ και στον υπόκοσμο του Διαδικτύου, παρά σε κόμμα και μάλιστα «προοδευτικό». Αξέχαστες καμπάνιες: Μητσοτάκη γα@@@αι, ΝΔ παιδεραστές, όχι στα εμβόλια, η Ακρόπολη τσιμεντώνεται, ξυλόλιο και μπάζωμα, ομάδα αλήθειας. Είναι φανερό ότι έτσι δεν χτίζεται αντιπολίτευση με προοπτική εξουσίας, αντιθέτως διαχέεται ένα τοξικό κλίμα που αναδεικνύει όλο και πιο παρακμιακές δυνάμεις. Μοιάζει οι αντιπολιτεύσεις να έχουν αυτοπαγιδευτεί σε ένα ύφος κομματικού ανταγωνισμού ξεχνώντας κάτι βασικό: ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τις εκλογές το 2019 λόγω της αποτυχίας του ως κυβέρνηση, διαλύθηκε όμως λόγω της απαράδεκτης επίδοσής του ως αντιπολίτευση.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Δυστυχώς, στην υπάρχουσα κατάσταση δεν φαίνεται να υπάρχουν δυνάμεις ή πρόσωπα που θα ανασύστηναν έναν σοβαρό αντιπολιτευτικό πόλο. Το πολύ που μπορούμε να ελπίζουμε είναι το ΠΑΣΟΚ να θυμηθεί ότι έχει υπάρξει κόμμα εξουσίας και ότι κράτησε την Ελλάδα στην Ευρώπη, αλλά και έτσι η πορεία του στην έρημο θα είναι μακρά. Την ίδια βεβαίως ώρα, οι διεθνείς εξελίξεις πολιτικοποιούν ραγδαία τις δυτικές κοινωνίες, θέτοντας μείζονα ζητήματα στις δημοκρατικές δυνάμεις για τον κόσμο, την Ευρώπη, την Ελλάδα. Ποιοι νέοι διεθνείς κανόνες θα οργανώσουν έναν ειρηνικό πολυκεντρικό κόσμο; Πώς η Ευρώπη θα γίνει πολιτικό υποκείμενο παγκόσμιας εμβέλειας; Ποιος νέος συμβιβασμός καπιταλισμού και δημοκρατίας αντιστοιχεί στην ψηφιακή εποχή; Πώς θα ελέγξει η κοινωνία τις νέες τεχνολογίες; Πώς η Ελλάδα θα σταθεί ή αναβαθμιστεί στο νέο αυτό σκηνικό; Εχουν άραγε αποδέκτες αυτές οι προκλήσεις στη χώρα μας;

Ο Γιάννης Βούλγαρης είναι ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Συναγερμός στις Αρχές καθώς ένας 45χρονος άνδρας εντοπίστηκε νεκρός μέσα στο σπίτι του στη Νέα Σμύρνη, φέροντας θανάσιμο τραύμα από μαχαίρι.

Στο σημείο έσπευσαν άμεσα οι αστυνομικές αρχές, οι οποίες προσήγαγαν ως ύποπτο της δολοφονίας τον 71χρονο πατέρα του θύματος, που  βρισκόταν στον χώρο.

Η επίθεση με μαχαίρι έγινε στην οδό Αδανών στη Νέα Σμύρνη.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η ανακοίνωση της αστυνομίας αναφέρει: «ΠPIN AΠO ΛIΓO ENTOΠIΣTHKE ENTOΣ OIKIAΣ ΘANAΣIMA TPAYMATIΣMENOΣ ANΔPAΣ ME TPAYMA AΠO AIXMHPO ANTIKEIMENO. AΠO TO ΣHMEIO ΠPOΣHXΘH ΣYΓΓENIKO TOY ΠPOΣΩΠO».

Καυγάδισαν

Οι δύο άνδρες φέρονται να καυγάδισαν, με τον πατέρα να μαχαιρώνει τον 45χρονο γιο του. Πληροφορίες αναφέρουν ότι την αστυνομία ειδοποίησε ο άλλος γιος του δράστη.

Επί τόπου αναμένεται να φτάσει ιατροδικαστής, ενώ είναι σε εξέλιξη προανάκριση για το τι ακριβώς συνέβη και ο 71χρονος σκότωσε τον γιο του.

Στις φυλακές οδηγήθηκε ο 36χρονος ενοικιαστής του Airbnb, στην οδό Ολυμπίου Διαμαντή, στη Θεσσαλονίκη, που θεωρείται ότι ήταν ο τόπος κατασκευής της βόμβας η οποία εξερράγη στα χέρια της 38χρονης γυναίκας που την τοποθέτησε κοντά σε τράπεζα, σκοτώνοντάς την.

Η γυναίκα φέρεται να μετέφερε και να τοποθέτησε τη βόμβα κοντά σε τραπεζικό κατάστημα, όμως η έκρηξη σημειώθηκε πρόωρα, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή της.

Ο 36χρονος οδηγήθηκε σήμερα στον ανακριτή και μετά την απολογία του αποφασίστηκε η κράτησή του.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Σε βάρος του έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για συγκρότηση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση, έκρηξη από την οποία μπορεί να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο, προμήθεια, κατοχή και κατασκευή εκρηκτικών υλών, φθορά ξένης ιδιοκτησίας και κατοχή όπλων.

Κατά την απολογία του, ο κατηγορούμενος φέρεται να αρνήθηκε κάθε εμπλοκή με τη βομβιστική ενέργεια, δηλώνοντας ότι δεν γνώριζε καν το θύμα.

Υποστήριξε πως το μόνο που έκανε ήταν να παραδώσει ένα σακίδιο στο διαμέρισμα που νοίκιαζε, έναντι μικρής χρηματικής αμοιβής, χωρίς να γνωρίζει το περιεχόμενό του.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Βίντεο ντοκουμέντο

Στο νέο βίντεο ντοκουμέντο που εξασφάλισε το MEGA φαίνονται όλα όσα έγιναν στη καρδιά της Θεσσαλονίκης τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου πριν και μετά την έκρηξη βόμβας έξω από τράπεζα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Οι κινήσεις που έκανε η 38χρονη που την τοποθέτησε και τελικά σκοτώθηκε, όταν ο εκρηκτικός μηχανισμός εξερράγη. Η αγωνία της λίγο πριν θέσει σε εφαρμογή το σχέδιό της, όταν έκανε αέρα στον εαυτό της. Ο τρόπος που προσπάθησε να κρύψει χαρακτηριστικά του προσώπου της και στη συνέχεια το ξεκίνημά της με τη λευκή τσάντα, που περιείχε τη βόμβα. Τη στιγμή που την άφησε έξω από την είσοδο του υποκαταστήματος και τα όσα ακολούθησαν λίγα λεπτά μετά τη φονική έκρηξη με περαστικούς να τρέχουν.

Η Γερμανία ανησυχεί από την εισροή προσφύγων και μεταναστών στη χώρα (κορυφαίο, έμμεσο αποτέλεσμα των προ διμήνου εκλογών), αλλά εμάς εκείνο που μας απασχολεί είναι τι θα κάνει η Γερμανία με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που ήδη βρίσκονται εκεί. Η πρόσφατη απόφαση ενός δικαστηρίου της Λειψίας, που είναι μεν κατώτερο σε σχέση με τα ομοσπονδιακά δικαστήρια, να επιστρέψουν στην Ελλάδα καμιά 25.000 από αυτούς, μας χτύπησε κάτι καμπανάκια, αλλά μετά που το θέμα εξετάστηκε με περισσότερη προσοχή, κρίθηκε ότι ουσιαστικά πρόκειται για μια απόφαση ανεφάρμοστη.

Επειδή μου φάνηκε κάπως περίεργο το όλο θέμα, ζήτησα τη γνώμη του πλέον αρμόδιου, που είναι ο υπουργός Βορίδης, ο οποίος γνωρίζει «γραφή και ανάγνωση» ως (καλός) νομικός που είναι.

«Εν πρώτοις», μου ανέφερε, «το δικαστήριο της Λειψίας έκρινε ότι η Ελλάδα είναι πλέον μια χώρα χωρίς προβλήματα, άρα μπορεί να διασφαλίσει τη διαβίωση αυτών των ανθρώπων επαρκώς. Είπε δηλαδή με την απόφασή του ό,τι ανέφερε πρόσφατα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ότι η Ελλάδα είναι πλέον μια κανονική χώρα. Υπάρχει αντίρρηση επ’ αυτού; Δεν υπάρχει».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); «Παράνομους δεν δέχομαι»

Τον ρώτησα αν αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι αυτοί θα επιστρέψουν στη χώρα μας, και εμείς θα τους δεχτούμε, αδιαμαρτύρητα. Μου επισήμανε την ειδοποιό διαφορά:

«Το δικαστήριο της Λειψίας έκρινε υποθέσεις του 2017. Ούτε του ’24, ούτε του ’23. Οι υποθέσεις που κρίθηκαν αφορούσαν πρόσφυγες οι οποίοι είχαν λάβει άσυλο στην Ελλάδα, και ταξίδεψαν στη Γερμανία με νόμιμα χαρτιά που εμείς τους δώσαμε. Αυτοί, δεν είναι παράνομοι. Αυτοί μπορούν να επιστρέψουν εφόσον διαθέτουν τα σχετικά έγγραφα, όποτε θέλουν. Και δεν μας ρωτάει και κανείς, αν τους εξαναγκάσει να επιστρέψουν εδώ απ’ όπου έφυγαν για τη Γερμανία. Μπαίνουν στο αεροπλάνο και έρχονται».

– Μα στη Γερμανία δεν έχουν πάει μόνο αυτοί που τους δόθηκε άσυλο στην Ελλάδα…

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

«Μπορεί, δεν το ξέρω. Αυτό που γνωρίζω εγώ ως ελληνική κυβέρνηση είναι ότι εκείνοι που δεν μπορούν να έρθουν στην Ελλάδα είναι οι παράνομοι μετανάστες. Αυτοί οι οποίοι υπέβαλαν αίτημα για άσυλο στη Γερμανία, και η αίτησή τους απορρίφθηκε. Αυτοί είναι παράνομοι. Κι εγώ, ως χώρα, παράνομους μετανάστες δεν δέχομαι».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

– Εχετε ενημερώσει τη γερμανική πλευρά επ’ αυτού; ρώτησα τον κ. Βορίδη.

«Εχουμε καταστήσει γνωστή τη θέση μας, και νομίζω ότι έχει γίνει κατανοητή. Η Ελλάδα δεν δέχεται παράνομους μετανάστες και δεν υποχρεούται από κανένα δίκαιο να εφαρμόσει την απόφαση ενός γερμανικού δικαστηρίου».

Ο κ. Βορίδης πρόσθεσε επίσης ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επεξεργάζεται ένα σύμφωνο για τη μετανάστευση και το άσυλο, το οποίο υπολογίζεται να παρουσιαστεί εντός του 2026. Ουσιαστικά θα βελτιώνει το Σύμφωνο του Δουβλίνου και θα συμπεριλαμβάνει και έναν ενιαίο, ευρωπαϊκό, μηχανισμό επαναπροώθησης των προσφύγων και των μεταναστών στις χώρες από τις οποίες προέρχονται.

Για να δούμε, τι θα δούμε.

Ανέξοδος πατριωτισμός

Στο μεταξύ επειδή όλο αυτό το θέμα έχει αποτελέσει, όπως διαβάζω και σε σχετικά έντυπα, μια καλή ευκαιρία για την εγχώρια Ακροδεξιά να παίξει το παιχνίδι του ανέξοδου πατριωτισμού, έχω την εξής απορία:

– Αυτοί που θα επιστρέψουν από τη Γερμανία στην Ελλάδα, γιατί είναι κατ’ ανάγκην ένα δυσοίωνο νέο για τη χώρα μας;

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Οταν ολόκληρη η τουριστική βιομηχανία, η οικοδομική δραστηριότητα και ο πρωτογενής τομέας στενάζουν για να βρουν εργατικά χέρια (μια που τα ελληνόπουλα είναι ταγμένα για μεγάλα πράγματα και δεν δουλεύουν ούτε οικοδομή, ούτε στα χωράφια, ούτε βέβαια σεζόν, εκτός κι αν είναι Μύκονο ή Σαντορίνη), γιατί είναι κακό να επιστρέψουν όχι οι 25.000, αλλά και 125.000 ει δυνατόν, και να ενταχθούν στο εργατικό δυναμικό της χώρας; Ειδικά αυτοί που έχουν πάει Γερμανία, όλο και κάποια εξειδίκευση θα έχουν αποκτήσει.

Η Ελλάδα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αρμοδίων, έχει αυτή τη στιγμή ένα έλλειμμα εργατικών χεριών που φτάνει τις 300.000 άτομα, και δυνητικά λόγω υπερτουρισμού και εκτίναξης της οικοδομικής δραστηριότητας, μπορεί να φτάσει και τις 500.000 άτομα! Πού θα βρεθούν όλοι αυτοί; Από τον ουρανό θα κατέβουν;

Οι υπερπατριώτες και οι λοιποί ψεκασμένοι, οπαδοί των θεωριών ότι θα αλλάξει το… DNA της φυλής (χα!), ας καθίσουν να σκεφτούν τι είναι προτιμότερο. Να λυγίσει η οικονομία της χώρας, κάτι που θα πλήξει πρώτους απ’ όλους αυτούς ή να αποδεχτούν την πραγματικότητα;

Συνέδριο μετά την καμπάνα

Στο κλειστό του Περιστερίου, με… ελεύθερη είσοδο στις εξέδρες του γηπέδου για όσους θέλουν να ακούσουν και να δουν live τον πρόεδρο της καρδιάς μας, Στέφανο Κασσελάκη, διεξάγεται σήμερα (και αύριο) το πρώτο (ιδρυτικό;) συνέδριο του Κινήματος Δημοκρατίας. Ο πρόεδρος που δεν είναι και στα καλύτερά του, μετά τη βαριά καμπάνα που ήχησε στο κεφάλι του προχθές – όσο να πεις 30 μήνες φυλακή έστω και με αναστολή, και 50.000 ευρώ πρόστιμο, δεν είναι και ό,τι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί –, θα επιχειρήσει να κάνει ένα καινούργιο ξεκίνημα. Με στόχο να επανέλθει στην κεντρική πολιτική σκηνή, μια και οι τελευταίοι μήνες αποδείχθηκαν καταστροφικοί για το εγχείρημά του.

Πληροφορήθηκα ότι στην εναρκτήρια συνεδρίαση έχει καλέσει εκπροσώπους από όλα τα κόμματα του «δημοκρατικού τόξου», αλλά όχι από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά, που δεν τους θεωρεί (μετά τα όσα έχουν συμβεί μεταξύ τους) «δημοκρατικά» κόμματα. Από το εξωτερικό, περιμένει ένα σημαντικό στέλεχος από το κόμμα του Εμανουέλ Μακρόν, αλλά η πηγή μου δεν ήταν σε θέση να μου αναφέρει αν θα έρθει τελικά εκπρόσωπος του Renew, και κυρίως εφόσον έρθει, ποιος θα είναι.

Σε κάθε περίπτωση καλή επιτυχία να ευχηθούμε στον πρόεδρο στο restart που επιχειρεί, και μην αφήσει να τον πάρει από κάτω η κατάσταση…

Το βλέμμα στους ανεξάρτητους

Σε ό,τι αφορά τα υπόλοιπα του συνεδρίου, το ενδιαφέρον εστιάζεται στο πόσοι άλλοι, εκ των ανεξάρτητων που προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά απέφυγαν να ενταχθούν στο κόμμα Κασσελάκη, θα παρευρεθούν. Το κόμμα διαθέτει σήμερα έξι βουλευτές (Θεοδώρα Τζάκρη, Αλέξανδρος Αυλωνίτης, Γιώτα Πούλου, Κυριακή Μάλαμα και Ραλλία Χρηστίδου και Μανώλης Χουρδάκης) και το ερώτημα είναι εν προκειμένω αν θα παρευρεθούν ο ναύαρχος Αποστολάκης και ο Γιάννης Σαρακιώτης, οι οποίοι και έχουν αποφύγει έως τώρα να ενταχθούν στο Κίνημα Δημοκρατίας, ουσιαστικά υπονομεύοντας με την απουσία τους και την προσπάθεια του προέδρου Κασσελάκη να συγκροτήσει κοινοβουλευτική ομάδα στη Βουλή. Ερωτηματικό υπάρχει επίσης αν μετάσχουν και άλλοι ανεξάρτητοι προερχόμενοι από τον ΣΥΡΙΖΑ βουλευτές.

Το άλλο ερώτημα, καθαρά lifestyle απόχρωσης, είναι αν και σε τι θα μοιάζει το σημερινό συνέδριο με εκείνο του ΣΥΡΙΖΑ στο Tae Kwon Do, προ έτους, όταν ο Κασσελάκης αποθεωνόταν από τους οπαδούς, οι οποίοι με την ίδια ένταση αποδοκίμαζαν ταυτόχρονα το έως εκείνη την ημέρα «τοτέμ» του κόμματος, Aλ. Τσίπρα. Θα έχει εφέ, φώτα, μουσικές, και είσοδο του προέδρου στο γήπεδο σαν ροκ σταρ; Θα πέσουν μπαλόνια από το ταβάνι; Ή «παίζει» το γνωστό «δει δη χρημάτων και άνευ τούτων, ουδέν»;

Απορίες που έχω κι εγώ, ε;

Με κομμένη την ανάσα εξακολουθεί να παρακολουθεί η κοινή γνώμη, την υπόθεση του θανάτου τριών μελών της ίδιας οικογένειας στο Ελληνικό μέσα σε διάστημα 13 ημερών, που ανέδειξε η Αγγελική Νικολούλη και η εκπομπή «Φως στο Τούνελ».

Την υπόθεση έχει αναλάβει πλέον το Ανθρωποκτονιών καθώς υπάρχουν ενδείξεις εγκληματικής ενέργειας.

Υπενθυμίζεται πως μέσα σε μόλις 13 ημέρες και, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, η μητέρα, η κόρη και ο γιος της ίδιας οικογένειας έχασαν διαδοχικά τη ζωή τους.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Η συμβολή του ελληνοκαναδού φίλου της οικογένειας στο Ελληνικό

Απάντηση σε όσους λένε ότι ότι δεν υπάρχουν οικεία πρόσωπα της οικογένειας στο Ελληνικό, για να υποβάλλουν μηνύσεις ώστε να βρεθούν οι ένοχοι αν και εφόσον υπάρχουν, έδωσε ο ποινικολόγος Θεόδωρος Μαντάς.

Μιλώντας σήμερα στο Mega, o κ. Μαντάς είπε ότι η περίπτωση στο Ελληνικό «είναι ο ορισμός της υποχρέωσης για αυτεπάγγελτη παρέμβαση της εισαγγελικής Αρχής».

«Θα αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία,  το να δεχθούμε ότι από παθολογικά αίτια χάθηκαν τρεις άνθρωποι μέσα σε λίγες ημέρες από την ίδια οικογένεια», είπε.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Στο σημείο αυτό, παρενέβη ο αστυνομικός αναλυτής Σταύρος Μπαλάσκας, λέγοντας ότι αν δεν είχε εμπλακεί ο ελληνοκαναδός φίλος της οικογένειας, ζητώντας να μάθει τι ακριβώς συνέβη, η υπόθεση δεν θα είχε αποκαλυφθεί.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

«Εάν δεν υπήρχε ένας από τον Καναδά φίλος να έρθει, θα ήταν το γνωστό, ηλικιωμένος είναι στο νοσοκομείο πέθανε, χωρίς ιατροδικαστή, μια υπογραφή και στο νεκροτομείο», είπε ο κ. Μπαλάσκας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Το χρονικό της υπόθεσης

Το οικογενειακό δράμα ξεκίνησε τη Μεγάλη Τρίτη 15 Απριλίου όταν  έφυγε από τη ζωή η μητέρα, Κατερίνα Σιδηροπούλου, 98 χρόνων. Έξι μέρες αργότερα, η κόρη της, Βαρβάρα Σιδηροπούλου, 78 χρόνων, αφήνει κι εκείνη την τελευταία της πνοή.

Λίγες ημέρες μετά, στις 28 Απριλίου, ολοκληρώθηκε ο κύκλος θανάτου. Ο Μιχάλης Σιδηρόπουλος, 75 χρόνων, πέθανε στο «Ιόνιο Θεραπευτήριο» Κορυδαλλού.

Σε όλες τις περιπτώσεις εκκρεμούν οι απαραίτητες εξετάσεις καθώς λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζαν οι γιατροί αρχικά θεώρησαν πως έφυγαν από παθολογικά αίτια και γι΄ αυτό δεν είχε πραγματοποιηθεί η νεκροψία-νεκροτομή.

Αναζήτηση αποδείξεων

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, το τμήμα Ανθρωποκτονιών που έχει αναλάβει πλέον την υπόθεση, αναμένεται να μπλοκάρει τις ταφές των τριών ανθρώπων προκειμένου να γίνουν ιατροδικαστικές εξετάσεις.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Επιπλέον, ενδέχεται να προχωρήσουν σε άρση απορρήτου τραπεζικών λογαριασμών.

Κανένας συγγενής της οικογένειας δεν έχει βρεθεί.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Φίλος του Μιχάλη Σιδηρόπουλου, Ελληνοκαναδός που ταξίδεψε από το Τορόντο για να τον βρει, βρέθηκε μπροστά σε μια ανεξήγητη και συγκλονιστική πραγματικότητα. Όχι μόνο δεν κατάφερε να εντοπίσει τον φίλο του, αλλά πληροφορήθηκε πως και τα τρία μέλη της οικογένειας –ο Μιχάλης, η μητέρα του και η αδερφή του– έφυγαν από τη ζωή σχεδόν ταυτόχρονα, όλοι από την «καρδιά»…

«Ήρθα Πάσχα στην Ελλάδα για να δω τον φίλο μου. Πήγα στο σπίτι του στο Ελληνικό, αλλά δεν απαντούσε κανείς. Οι γείτονες δεν ήξεραν τίποτα. Μόνο ένας από παρακείμενο σπίτι μου είπε ότι πέθανε στις 29 Απριλίου… Αλλά και η μητέρα του και η αδερφή του έφυγαν από τη ζωή σχεδόν ταυτόχρονα! Δεν μπορούσα να το πιστέψω…», είπε ο άντρας που στάθηκε η αφορμή για να ανοίξει η υπόθεση.

Τι ερευνούν οι Αρχές

Ο Σταύρος Μπαλάσκας είπε σήμερα στο Mega ότι «εμπλέκεται μία γυναίκα από την Βουλγαρία, η οποία δεν μπορεί να δικαιολογήσει πώς είχε τα κλειδιά, ήταν τις λανθασμένες ώρες στο λανθασμένο σημείο».

Περιμένουμε την ιατροδικαστική και υπάρχει διαταγή να μην ταφούν οι σοροί ακόμα και θα γίνουν και τοξικολογικές εξετάσεις», πρόσθεσε ο Σταύρος Μπαλάσκας.

Η Βουλγάρα οικιακή βοηθός, που είχε προσληφθεί τον Φεβρουάριο από γραφείο ευρέσεως εργασίας για να φροντίσει την υπερήλικη μητέρα, βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο.

Η ίδια επιμένει πως «αγαπούσε και είχε δεθεί» με την οικογένεια, πως για αυτό προσπάθησε να παραλάβει τις σορούς τους και να τους θάψει μαζί αφού ήξερε ότι δεν είχαν συγγενείς.

Μιλώντας στην Αγγελική Νικολούλη υποστήριξε ότι κράτησε τα κλειδιά «για να παραδώσει το σπίτι αν εμφανιστούν συγγενείς και όχι σε κάποιον άγνωστο».

Μαρτυρίες πάντως την φέρουν να προσποιείται τη συγγενή προκειμένου να παραλάβει τις σορούς από τα νοσοκομεία πριν νεκροτομηθούν.

Η Μακρόνησος μοιάζει εγκαταλελειμμένο τοπίο με την Πολιτεία να αρκείται σε χαρακτηρισμούς, αλλά επί της ουσίας να μην κάνει τίποτα άλλο παρά να αποποιείται την αιματοβαμμένη κληρονομιά του ακατοίκητου κολαστηρίου.

Στη σύγχρονη ιστορία η Μακρόνησος ξεκίνησε να λειτουργεί από το 1947, κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου.

Η Ελλάδα απέκτησε το δικό της στρατόπεδο «αναμόρφωσης», όπως το έλεγε η πλευρά των βασανιστών με την υποστήριξη του βασιλιά, πανεπιστημιακών, πολιτικών κ.ά. που επισκέπτονταν τη Μακρόνησο και εξήραν το έργο που γινόταν εκεί.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Το 1949 θα χαρακτηρίσει ως το ελληνικό Νταχάου.

Ο τόπος κατοικήθηκε αποκλειστικά από εξόριστους, πολίτες και οπλίτες (μέσα σε σκηνές) με σκοπό τη «μετάνοια» από τις κομμουνιστικές αντιλήψεις. Οι εξόριστοι βίωσαν ένα αδιανόητο σχέδιο προπαγάνδας, ψυχολογικού πολέμου και σωματικού και ψυχικού βασανισμού.

Υπολογίζεται ότι περίπου 120 στρατιώτες και πολίτες πέθαναν κατά τη διάρκεια της κράτησής τους στη Μακρόνησο, ενώ 60 έως 100 χιλιάδες πέρασαν από εκεί.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ενώ το κολαστήριο της Μακρονήσου έκλεισε οριστικά το 1961, όταν έφυγαν και οι τελευταίοι φύλακες των στρατιωτικών πλέον φυλακών που λειτουργούσαν εκεί, χαρακτηρίστηκε ως ιστορικός τόπος και όλα τα κτίρια πάνω σε αυτόν διατηρητέα, μόλις το 1989, με την υπογραφή της τότε υπουργού Πολιτισμού, Μελίνας Μερκούρη.

Τότε είχε συγκροτηθεί και επιτροπή έρευνας και μελέτης… Πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια, μέχρι τον Ιούλιο του 2019, για να κηρυχθεί από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο ως αρχαιολογικός χώρος ολόκληρη η Μακρόνησος.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Ελάχιστες δράσεις που θυμίζουν την ιστορία επιτόπου

Τα τελευταία χρόνια μετρημένες είναι οι δράσεις που έχουν γίνει επιτόπου με σκοπό την υπενθύμιση του ανθρώπινου παραλογισμού.

Το 2003 η ιστορική συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη, που επέστρεψε στον τόπο που βρέθηκε εξόριστος για να ανέβει ελεύθερος στη σκηνή. Δέκα χρόνια αργότερα, μπροστά από το κτίριο των αρτοκλιβάνων (από τα ελάχιστα που δεν έχουν καταρρεύσει) χιλιάδες κόσμου παρακολούθησε την παράσταση του Θέμη Μουμουλίδη «Μίκης Θεοδωράκης – Ποιος τη ζωή μου».

Το καλοκαίρι του 2020 με πρωτοβουλία του ΚΚΕ έγινε μεγάλη συναυλία με τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου και τοποθετήθηκε εικαστικό έργο-μνημείο πάνω στο νησί, με αφορμή και τα 100 χρόνια από την ίδρυση το κόμματος, ενώ υπάρχει και το παλαιότερο εμβληματικό εικαστικό με τον άνθρωπο που σηκώνει το χέρι σφίγγοντας τη γροθιά την ώρα που τα πόδια του είναι τυλιγμένα με συρματοπλέγματα.

Στάνες, ετοιμόρροπα κτίρια και αυτοκίνητα εγκαταλελειμμέναgoogletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Τα τελευταία χρόνια το νησί, παρά τους χαρακτηρισμούς που το προστατεύουν – όπως αναφέρει η σελίδα του υπουργείου Πολιτισμού – απλώς ρημάζει.

Εχει αφεθεί στο έλεός του και καμία προσπάθεια αποκατάστασης και ανάδειξης του ιστορικού φορτίου που φέρει δεν είναι εμφανής. Αντιθέτως, είδαμε μαντριά με αυτοσχέδιες περιφράξεις και πεταμένα ψυγεία παγωτών σαν να ήμασταν σε βοσκότοπο.

Υλικά που καμία σχέση δεν έχουν με το τι συνέβη εκεί, παρατημένα μελίσσια, λάστιχα, κτίσματα ετοιμόρροπα… Ακόμα και εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα του ’90 δεν έχουν απομακρυνθεί από τον χώρο.

Το δέος που σου προκαλεί το τοπίο συνυπάρχει με την ντροπιαστική εικόνα για τη χώρα μας και τον τρόπο που αντιμετωπίζει την ιστορία της.

Αντίστοιχοι τόποι ή στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλο τον κόσμο, θα ήταν ήδη επισκέψιμοι μουσειακοί χώροι, οργανωμένα, με ό,τι έχει απομείνει συντηρημένο, έστω στοιχειωδώς.

Η Μακρόνησος, όμως, περνάει τη δική της εξορία. Αυτό που θυμίζει, σε πολλούς – ακόμη και σήμερα – δεν αρέσει. Δεν μπορούν να συμβιβαστούν με τη σκέψη του τι συνέβη σε αυτό το άνυδρο, εκτεθειμένο στον καιρό μέρος που μυρίζει φρύγανα και κραυγές. Ή ακόμα χειρότερα θέλουν να διαγραφεί από τη συλλογική μνήμη.

Ομόφωνα ένοχος για οκτώ πράξεις απόπειρας κατάχρησης εξουσίας σε βαθμό κακουργήματος κρίθηκε χθες από το Πενταμελές Ναυτοδικείο του Πειραιά ο λιμενικός Παναγιώτης Χριστοφορίδης.

Η κατηγορία αφορούσε τις πιέσεις που ασκήθηκαν για την εμπλοκή του Βαγγέλη Μαρινάκη  στην υπόθεση του «Νoor 1», για την οποία ο επιχειρηματίας έχει πλέον αμετακλήτως αθωωθεί, χωρίς καν να κληθεί σε απολογία καθότι δεν υπήρχε οποιοδήποτε στοιχείο εναντίον του.

Η τιμωρία για την εγκληματική του συμπεριφορά εις βάρος του Βαγγέλη Μαρινάκη ήταν η επιβολή ποινής φυλάκισης 3 ετών με τριετή αναστολή, όπως ακριβώς είχε εισηγηθεί στην πρότασή της και η εισαγγελέας της έδρας με την αναγνώριση ελαφρυντικών περιστάσεων.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Η χθεσινή ετυμηγορία ήταν η πρώτη απόφαση εις βάρος ενός προσώπου που, κατά την κατηγορία, φέρεται ότι διαδραμάτισε κομβικό ρόλο στην επιχείρηση στοχοποίησης του επιχειρηματία.

Με την ομόφωνη καταδίκη του κατηγορουμένου κλείνει με τον πλέον επίσημο και θεσμικό τρόπο το «κεφάλαιο» της υπόθεσης που συνδέθηκε με την προσπάθεια στοχοποίησης του Βαγγέλη Μαρινάκη, ο οποίος έχει κριθεί απολύτως αθώος, καθώς κανένα στοιχείο δεν προέκυψε, παρά το γεγονός ότι η δικογραφία έμεινε ανοιχτή για περίπου οκτώ χρόνια, με αποτέλεσμα σε αυτό το διάστημα να καταστρατηγηθεί πολλαπλώς το τεκμήριο της αθωότητάς του.

Στο εδώλιο του Πενταμελούς Ναυτοδικείου κάθισε ο λιμενικός Παναγιώτης Χριστοφορίδης, ο οποίος στη διάρκεια της απολογίας του αρνήθηκε την κακουργηματική πράξη της απόπειρας κατάχρησης εξουσίας που τον έφερε αντιμέτωπο με τη Δικαιοσύνη, ισχυριζόμενος ότι δεν άσκησε πίεση στον κρατούμενο για να εκμαιεύσει επιβαρυντική κατάθεση.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Ωστόσο, χθες η εισαγγελέας της έδρας, σταθμίζοντας και αξιολογώντας το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων, έδειξε πρώτη με την αγόρευσή της τον δρόμο που οδήγησε στην κατάγνωση της ενοχής για τον κατηγορούμενο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Η εισαγγελική λειτουργός, στο πρώτο μέρος της αγόρευσής της, περιέγραψε βήμα προς βήμα το ιστορικό της κρινόμενης υπόθεσης, επισημαίνοντας σε μια αποστροφή της ότι «ο κατηγορούμενος είχε πεδίον δόξης λαμπρόν για να εξιχνιάσει μια υπόθεση και να αποκαλύψει ως “λαβράκι” την εμπλοκή του Βαγγέλη Μαρινάκη και άλλων προσώπων». Σε άλλο σημείο της αγόρευσής της επικαλέστηκε την κατάθεση του κρατουμένου Ευθ. Γιαννουσάκη, ο οποίος εξεταζόμενος και στο δικαστήριο είχε πει ότι δέχθηκε φορτικές πιέσεις και απειλές για να εμπλέξει τον Βαγγέλη Μαρινάκη.

«Ο Χριστοφορίδης γραπώνεται από την εξιχνίαση της υπόθεσης και έχοντας το κατάλληλο υπόβαθρο πολιτικό και νομικό από πίσω και γνωρίζοντας ότι ο κύριος Μαρινάκης δεν εμπλέκεται, επιχειρεί να υποβάλει και να επιβάλει κατάλληλες κατευθύνσεις στον Γιαννουσάκη, ώστε να… στρώσει την υπόθεση και να βοηθήσει στη δίωξη, ενώ ο κρατούμενος επαναλαμβάνει ότι ο Μαρινάκης δεν εμπλέκεται», τόνισε με έμφαση η εισαγγελέας, επισημαίνοντας μάλιστα ότι «η αξιολόγηση έγινε με βάση το πολιτικό υπόβαθρο της εποχής».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Οι ευθύνες που δεν ελέγχθηκαν ποτέ

Ιδιαίτερο κεφάλαιο αφιέρωσε στις ευθύνες πολιτικών προσώπων, της διοίκησης του Λιμενικού, εισαγγελέων, επιχειρηματιών και δημοσιογράφων που δεν ελέγχθηκαν ποτέ.

«Η δράση του Χριστοφορίδη δεν είναι μονόπλευρη. Εδρασαν πολιτικά πρόσωπα, η διοίκηση ως… Πόντιος Πιλάτος, εισαγγελείς που κατηύθυναν, αλλά δεν γνώριζαν, επιχειρηματικοί κύκλοι, δημοσιογράφοι που εξυπηρέτησαν κυβερνητικούς ή άλλους σκοπούς. Κανείς δεν έδωσε λόγο για το δικό του κομμάτι ευθύνης. Η ευθύνη εδώ του Χριστοφορίδη κρίνεται μεμονωμένα. Εάν ήθελα να διασκεδάσω τις εντυπώσεις και να χρησιμοποιήσω επιχειρηματικούς όρους, θα έλεγα ότι ξεκίνησε ως επιδίωξη win win και κατέληξε σε lose lose και για τους δύο», κατέληξε η εισαγγελέας ζητώντας την ενοχή του κατηγορουμένου.

«Το πιο βαρύ να ενοχοποιείς έναν αθώο»

Στις αγορεύσεις τους οι δικηγόροι υποστήριξης της κατηγορίας Βασίλης Δημακόπουλος, Τάσος Τριανταφύλλου και Εύα Παναγιώτου απέδειξαν με στοιχεία την ενοχή του λιμενικού.

«Δεν υπάρχει πιο βαρύ πράγμα να ενοχοποιείς έναν αθώο, την αθωότητα του οποίου γνωρίζεις», επισήμανε ο Βασίλης Δημακόπουλος.

«Σκοπός του κατηγορουμένου είναι η ενοχοποίηση του Βαγγέλη Μαρινάκη. Ελάτε στη θέση του και σκεφτείτε τι έχει υποστεί από αυτή τη συμπεριφορά», πρόσθεσε ο Τάσος Τριανταφύλλου.

«Οδήγησε με ευκολία έναν ανυποψίαστο και αθώο άνθρωπο σε δίωξη», ανέφερε και η Εύα Παναγιώτου.

Πλέον και με τη βούλα της Δικαιοσύνης αποδείχθηκε ότι επρόκειτο περί μιας σκευωρίας εις βάρος ενός κορυφαίου επιχειρηματία από πολιτικούς, επιχειρηματικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους.

Αθήνα. Η πόλη που επισκέπτονται εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο, θέλοντας να ταξιδέψουν πίσω στον χρόνο και να περιηγηθούν την ιστορία χιλιάδων ετών. Που ζει και αναπνέει μέσα από τους αρχαιολογικούς της χώρους, τα θέατρα, τα μουσεία, τα φεστιβάλ και τους ήχους του δρόμου.

Ενας παλμός ζωντανός, που συνδυάζει αρχαίο μεγαλείο και σύγχρονη ενέργεια.

Ομως, αυτή η μαγεία που καθηλώνει τους ταξιδιώτες, αυτή η πόλη-μουσείο και ταυτόχρονα ζωντανός οργανισμός, αρχίζει να λυγίζει κάτω από το βάρος της ίδιας της δημοτικότητάς της. Τα τελευταία χρόνια η Αθήνα δεν απολαμβάνει απλώς την αναγνώριση – την πληρώνει κιόλας. Το φαινόμενο του υπερτουρισμού είναι, άλλωστε, γεγονός. Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν πρόσφατα, ενώ πριν από μία δεκαετία ο αριθμός των ξένων επισκεπτών που υποδέχθηκε η πρωτεύουσα δεν ξεπερνούσε τα 2,5 εκατομμύρια, πέρυσι έφτασε στα 7,9, ενώ φέτος αναμένεται να υπερβεί τα 8 – με την ανοδική τάση να συνεχίζεται.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); Το ερώτημα που τίθεται αντικειμενικά και επιτακτικά είναι απλό: Πόσους τουρίστες μπορούν να αντέξουν η Αθήνα, οι υποδομές της και οι πολίτες της;

Είναι γνωστό ότι η ραγδαία ζήτηση για τουριστική στέγαση έχει εκτινάξει τα ενοίκια, κυρίως λόγω της εξάπλωσης των βραχυχρόνιων μισθώσεων τύπου Airbnb. Κατοικίες που άλλοτε φιλοξενούσαν μόνιμους κατοίκους μετατρέπονται πλέον σε τουριστικά διαμερίσματα, εκτοπίζοντας οικογένειες, φοιτητές και εργαζόμενους. Γειτονιές όπως το Μοναστηράκι, η Πλάκα, το Κουκάκι αλλάζουν χαρακτήρα, καθώς η αυθεντικότητα δίνει τη θέση της στην τουριστική εμπορευματοποίηση. Ενδεικτικά, οι καταχωρίσεις βραχυχρόνιας μίσθωσης αυξήθηκαν κατά 29% την πενταετία 2019-24, με πάνω από τους μισούς ιδιοκτήτες να είναι επαγγελματίες.

Η κυβέρνηση έχει αναγνωρίσει τις επιπτώσεις του υπερτουρισμού και έχει ανακοινώσει μέτρα για την αντιμετώπισή του. Παρ’ όλα αυτά, σε μια αγορά όπου οι αποδόσεις από την τουριστική εκμετάλλευση είναι πολλαπλάσιες, είναι αμφίβολο αν τα παραπάνω επαρκούν για να φέρουν πραγματική αλλαγή σε ένα πρόβλημα που έχει αρχίσει να γίνεται ασφυκτικό.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Ανεπαρκή μέσα μεταφοράς

Μπορεί η γοητεία των αρχαιολογικών χώρων και της πολιτιστικής ατμόσφαιρας της Αθήνας να είναι δεδομένη, το αστικό και συγκοινωνιακό περιβάλλον της όμως αφήνει αρνητικές εντυπώσεις στους επισκέπτες. Οι τουρίστες συναντούν ένα αποδιοργανωμένο οδικό δίκτυο, με ελλιπείς υποδομές για πεζούς και ποδηλάτες, ανεπαρκή σήμανση και συνεχές κυκλοφοριακό χάος που υπερβαίνει και τα περιβαλλοντικά όρια.

Οπως σημειώνει στα «ΝΕΑ» ο πολιτικός μηχανικός και συγκοινωνιολόγος Σταύρος Κωνσταντινίδης, «οι τουρίστες για να μετακινηθούν χρησιμοποιούν το μετρό, στη μικρή κάλυψη βέβαια που προσφέρει, και μάλλον αποθαρρύνονται από τις λεωφορειακές γραμμές». Επίσης, όπως ο ίδιος μας λέει, «η πεζή περιήγηση στο ιστορικό κέντρο είναι δύσκολη λόγω στενών πεζοδρομίων και παράνομων σταθμεύσεων. Τα τουριστικά λεωφορεία προσπαθούν να καλύψουν το κενό των δημόσιων μεταφορών, αλλά τελικά επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την κυκλοφορία».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Γεμίζουν και τα Επείγοντα

Κατά την «υψηλή» τουριστική περίοδο, μεγάλη πίεση δέχονται και τα νοσοκομεία της Αθήνας, τόσο για επείγοντα περιστατικά όσο και για πρωτοβάθμια φροντίδα. Η μεγάλη συγκέντρωση τουριστών στο κέντρο της πόλης οδηγεί συχνά σε υπερφόρτωση των εφημερευόντων νοσοκομείων, με αποτέλεσμα καθυστερήσεις και επιπλέον επιβάρυνση στο ήδη προβληματικό σύστημα Υγείας, στο πλαίσιο του οποίου τα νοσοκομεία της πρωτεύουσας λειτουργούν διαθέτοντας (θεωρητικά) 6.250 κλίνες.

Οπως εξηγεί στα «ΝΕΑ» ο Γιάννης Γαλανόπουλος, μέλος της εκτελεστικής γραμματείας της ΟΕΝΓΕ, «η πληρότητα στα μεγάλα νοσοκομεία της Αττικής πολλές φορές ξεπερνά το 100%». Το δημόσιο σύστημα Υγείας υπολειτουργεί ακόμη και όταν καλείται να εξυπηρετήσει τον μόνιμο πληθυσμό της πρωτεύουσας και καταλαβαίνει κανείς ότι φτάνει στα «κόκκινα» κατά τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου.

Αξιοσημείωτο, επίσης, είναι το γεγονός ότι στα δημόσια νοσοκομεία της Αθήνας δεν υπάρχει οργανωμένος μηχανισμός για την εξυπηρέτηση των ξένων επισκεπτών. Πολλοί τουρίστες απευθύνονται στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών, αλλά η έλλειψη διερμηνέων ή εξειδικευμένου προσωπικού που να μιλά ξένες γλώσσες καθιστά δύσκολη τη σωστή διάγνωση και φροντίδα. Οπως λένε γιατροί από το πεδίο, η λύση έρχεται συχνά «από τύχη» – για παράδειγμα, όπως ανέφερε ο Γαλανόπουλος, «αν υπάρχει κάποιος συνάδελφος που έχει σπουδάσει στο εξωτερικό, όπως στη Ρουμανία ή στην Ιταλία, και μπορεί να κατανοήσει τη γλώσσα ή την προφορά του ασθενούς». Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια προσπάθεια αυτοσχεδιασμού.

Οταν ύδρευση και ηλεκτροδότηση φτάνουν στο «κόκκινο»

Οπως επισημαίνει στα «ΝΕΑ» ο πρόεδρος του ΔΣ της ΕΥΔΑΠ ΑΕ, Γιώργος Στεργίου, «η σημαντική αύξηση των επισκεπτών της Αττικής σε μία μακρά περίοδο μειωμένων εισροών στους ταμιευτήρες νερού και παρατεταμένων καυσώνων δοκιμάζει τις αντοχές του συστήματος υδροδότησης».

Προειδοποιεί δε ότι παρά τα έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη, ενδεχομένως να απαιτηθεί η λήψη δραστικών μέτρων, που θα αφορούν και στον τουρισμό.

«Εάν οι υφιστάμενες κλιματολογικές συνθήκες συνεχιστούν, δεν αρκεί μόνο η ευαισθητοποίηση των πολιτών της Αττικής για την ανάσχεση της αυξημένης κατανάλωσης.

Με τη συνδρομή όλων των εμπλεκομένων στον τουρισμό θα πρέπει να εφαρμοστεί πλάνο δράσης για τον περιορισμό της ζήτησης νερού που σχετίζεται και με τους επισκέπτες της».

Υπενθυμίζεται πως στις αρχές Απριλίου, τα αποθέματα στους ταμιευτήρες της ΕΥΔΑΠ (Μόρνος, Εύηνος, Υλίκη, Μαραθώνας) ανέρχονταν σε 651,4 εκατ. κυβικά μέτρα – σχεδόν 30% κάτω από το 2024, κάτι που οφείλεται σε παρατεταμένη ανομβρία και αυξημένη θερινή κατανάλωση, ιδιαίτερα λόγω τουρισμού. Αντίστοιχη πίεση καταγράφεται και στο ηλεκτρικό δίκτυο.

Η εκτεταμένη χρήση κλιματιστικών σε καταλύματα και επιχειρήσεις επιβαρύνει τα φορτία. Οι ειδικοί δεν αποκλείουν, μάλιστα, μπλακάουτ σε συνθήκες παρατεταμένου ή ακραίου καύσωνα, ειδικά αν προκύψουν τεχνικές βλάβες ή πυρκαγιές που μπορεί να προκαλέσουν φθορές στο δίκτυο.

Χάρης Δούκας: «Να υιοθετήσουμε πολιτικές για να μη γίνουμε Βαρκελώνη»

Η Αθήνα καλείται να βρει τη χρυσή τομή: να συνεχίσει να αποτελεί ελκυστικό προορισμό, χωρίς όμως να χάνει την ταυτότητά της. Οπως σημειώνει στα «ΝΕΑ» ο δήμαρχος Χάρης Δούκας, «η Αθήνα έχει ένα δυνατό και ασυναγώνιστο brand name» και πλέον αποτελεί «συνειδητή επιλογή και όχι μία ενδιάμεση στάση για τα ελληνικά νησιά».

Αν και ο δήμαρχος δεν θεωρεί ότι η πόλη αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή γενικευμένο πρόβλημα υπερτουρισμού, παραδέχεται πως «υπάρχουν συγκεκριμένες γειτονιές που είναι υπερκορεσμένες». Γι’ αυτόν τον λόγο, «πρέπει να υιοθετήσουμε πολιτικές, προκειμένου να μη γίνουμε Βαρκελώνη». Σύμφωνα με τα στοιχεία του Δήμου, ο πιο πιεσμένος μήνας είναι ο Σεπτέμβριος, καθώς τότε συμπίπτουν οι υψηλές πληρότητες σε ξενοδοχεία και καταλύματα βραχυχρόνιας μίσθωσης με την επιστροφή των κατοίκων από τις διακοπές.

Οπως αναφέρει ο Δούκας, «στο εμπορικό κέντρο παρατηρείται αύξηση του όγκου απορριμμάτων, της συνολικής κατανάλωσης νερού και ενέργειας, αλλά και υψηλές τιμές ενοικίου». Για την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων, έχει ήδη συσταθεί ειδική ομάδα από την οποία, εκτός των άλλων, «θα ενταθούν οι έλεγχοι σχετικά με την τήρηση των χρήσεων γης και ειδικότερα των ταρατσών και των ορίων της ηχορύπανσης». Ταυτόχρονα, ο Δήμος παρακολουθεί στενά τη λειτουργία της βραχυχρόνιας μίσθωσης.

Αναζήτηση της ισορροπίας

«Η ισορροπία μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω του βιώσιμου τουρισμού και των βιώσιμων επενδύσεων», υπογραμμίζει ο ίδιος. Ετσι, ο Δήμος έχει προχωρήσει στη σύσταση του Παρατηρητηρίου Βιώσιμου Τουρισμού, το οποίο «μας βοηθά να συλλέγουμε δεδομένα σε πραγματικό χρόνο, να αναλύουμε κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις και να διαμορφώνουμε στρατηγικές πρόβλεψης και διαχείρισης». Στο άμεσο μέλλον δε, «σχεδιάζεται μια καμπάνια ευαισθητοποίησης των επισκεπτών της Αθήνας.

Δώσαμε ραντεβού στο γραφείο του, στην έδρα της πακιστανικής κοινότητας στην Αθήνα. Απόγευμα Μεγάλης Δευτέρας. Για εμένα είχε ξεκινήσει η νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας, για εκείνον είχε μόλις τελειώσει το Ραμαζάνι. Φτάνω στις επτά και πέντε στην οδό Αιόλου, στην Ομόνοια, και χτυπάω το κουδούνι. Μου ανοίγει και ανεβαίνω στον 5ο όροφο. Ο Τζαβέντ Ασλάμ ήθελε – πριν πάμε για φαγητό και συζητήσουμε για τη ζωή του και τον ρόλο του – να μου δείξει τον χώρο όπου εργάζεται. Εκεί όπου υποδέχεται τους συντοπίτες του, το κέντρο συντονισμού της κοινότητας. Με καλωσόρισε χαμογελαστός φορώντας ένα μπλε κουστούμι και ένα μεγάλο χαμόγελο. Λίγο μετά φύγαμε και πήγαμε στη Χονολουλού.

Ο Τζαβέντ Ασλάμ ήρθε από το Πακιστάν στην Ελλάδα πριν από 30 χρόνια. Εχοντας τότε ολοκληρώσει τις σπουδές του στις πολιτικές επιστήμες, αποφάσισε να βρεθεί εδώ για λίγα χρόνια με σκοπό να μετεκπαιδευτεί. Δεν επέστρεψε ποτέ όμως. Σήμερα ζει στα Σεπόλια με τη σύζυγό και την 21 ετών κόρη του. Οπως ο ίδιος μου είπε, εγκαταλείποντας τη χώρα του για την Ελλάδα, είχε αφήσει πίσω την οικογένειά του, με την οποία επανενώθηκε ύστερα από χρόνια, όταν κατάφερε να τους εκδώσει βίζα και να τους φέρει κοντά του.

Εδώ και 20 χρόνια, από το 2005 δηλαδή, διατελεί εκλεγμένος πρόεδρος της πακιστανικής κοινότητας στην Ελλάδα, προασπιζόμενος τα δικαιώματα των συντοπιτών του. Με εντυπωσιάζουν αμέσως τα σχεδόν άριστα ελληνικά του. Παραγγέλνουμε και μπαίνω αμέσως στο θέμα: τον ρωτώ για την ευθύνη του να εκπροσωπεί δεκάδες χιλιάδες ομοεθνείς του σε μια «ξένη» χώρα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Πρώτα η γλώσσα

«Αυτή τη στιγμή σε όλη την Ελλάδα ζουν περίπου 40.000 Πακιστανοί. Πριν από περίπου 10 χρόνια ο αριθμός ήταν διπλάσιος, όμως λόγω της έξαρσης των φαινομένων ρατσισμού αλλά και της οικονομικής κρίσης αργότερα πολλοί έφυγαν. Πιστέψτε με, όποιος φεύγει και πάει κάπου αλλού στην Ευρώπη, ακόμη κι αν παίρνει λίγα παραπάνω χρήματα, θέλει να γυρίσει στην Ελλάδα. Λόγω του καλού καιρού και της ελληνικής κουλτούρας» λέει, για να προσθέσει: «Ως πρόεδρος, αναλαμβάνω να κατευθύνω τους ανθρώπους που έρχονται εδώ και θέλουν να βιοποριστούν, να ενσωματωθούν, να φτιάξουν τις ζωές τους. Οταν κανείς έρχεται σε ξένη χώρα, στην αρχή όλα είναι δύσκολα. Το πρώτο πράγμα που τους βοηθώ είναι να μάθουν τη γλώσσα. Μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά όποιος θέλει υπάρχουν δωρεάν σχολεία, όπως είναι το ανοιχτό σχολείο μεταναστών και το κυριακάτικο σχολείο μεταναστών. Τους προτρέπω να έρχονται στο γραφείο για να συζητούμε στα ελληνικά, ώστε να μαθαίνουν και να συνηθίζουν».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Σύμφωνα με τον Τζαβέντ Ασλάμ, «για να ζήσει σωστά και σεβαστικά ένας μετανάστης, χρειάζεται δουλειά και να είναι νόμιμος. Οι συντοπίτες μου, ανάλογα με τη μόρφωσή τους, μπορεί να βρουν διαφορετικές δουλειές. Αυτοί με την ελάχιστη μόρφωση κάνουν αγροτικές δουλειές ή γίνονται εργάτες σε εργοστάσια. Αν κάποιοι είναι απόφοιτοι πανεπιστημίου ή γνωρίζουν υπολογιστές, βρίσκουν και εργασία στο αντικείμενό τους. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει έλλειψη σε εργατικό δυναμικό, γι’ αυτό και οι εργοδότες από όλη τη χώρα μάς στέλνουν email, μας παίρνουν τηλέφωνα και μας ζητούν εργάτες. Και εμείς τους στέλνουμε για να πάρουν μεροκάματο».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Τα ορεκτικά καταφθάνουν κι εγώ τον ρωτώ για τα εμπόδια που ανακύπτουν στην προσπάθεια ενός Πακιστανού να ζήσει και, κυρίως, να εργαστεί στην Ελλάδα. Μου απαντά τόσο άμεσα που καταλαβαίνω πως περίμενε τη συγκεκριμένη ερώτηση. «Οι περισσότεροι εργοδότες είναι τυπικοί και σωστοί. Υπάρχουν φορές, ωστόσο, που έχει χρειαστεί να μεσολαβήσω εγώ για την επαφή με την Επιθεώρηση Εργασίας, μια εξαιρετική υπηρεσία. Στο 95% των περιπτώσεων λύνονται τα θέματά μας. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντική η ενημέρωση που παρέχει η κοινότητα στους Πακιστανούς για τα δικαιώματά τους. Εξάλλου, μόνο αν γνωρίζουν τι δικαιούνται μπορούν να το διεκδικήσουν. Ομως σε γενικές γραμμές οι πακιστανοί μετανάστες αισθάνονται ασφάλεια και για αυτό μένουν εδώ. Υπάρχει δικαιοσύνη και οι θεσμοί μάς σέβονται. Μπορεί να υπάρχουν λίγοι δικαστικοί ή αστυνομικοί που μας αντιμετωπίζουν ως “υποδεέστερους”, αλλά είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Δεν θέλω, όμως, να μείνω στην καταγραφή των γεγονότων. Θέλω να μάθω από τον εκλεγμένο πρόεδρο, τον πλέον αρμόδιο δηλαδή, τα αιτήματα των νόμιμων πακιστανών μεταναστών στην Ελλάδα. Ετσι, επιμένω και τον ρωτώ, για να μου απαντήσει: «Ενας μετανάστης ο οποίος βρίσκεται 30 χρόνια στην Ελλάδα δεν έχει δικαίωμα ψήφου. Αυτό είναι άδικο, γιατί δεν του επιτρέπει να ενταχθεί πραγματικά. Θα θέλαμε να μπορούμε να ψηφίσουμε στο κράτος στο οποίο ζούμε όλη μας τη ζωή. Οσον αφορά τη λατρεία του θεού που πιστεύουμε, δεν είχαμε για χρόνια ένα τζαμί ώστε να πάμε να προσευχηθούμε σύμφωνα με τη θρησκεία μας. Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες υπάρχουν, εδώ όμως όχι, παρότι προβλέπεται από το Σύνταγμα. Ευτυχώς, πριν από πέντε χρόνια φτιάχτηκε ένα μικρό τζαμί στον Ελαιώνα και ευχαριστούμε πολύ το ελληνικό κράτος για αυτό. Χωράει όμως το πολύ 300 άτομα. Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 500.000 άνθρωποι που πιστεύουν στο Ισλάμ. Εμείς θεωρούμε σωστό να υπάρχει ένα τζαμί ανά 300 με 400 μετανάστες για να έχουν όλοι τη δυνατότητα».

Και συνεχίζει αγγίζοντας ένα θέμα που συζητείται έντονα, προσπαθώντας να δώσει απάντηση: «Πολλοί αναρωτιούνται γιατί βρίσκονται εδώ μόνο οι άνδρες Πακιστανοί. Σύμφωνα με τον νόμο, θα έπρεπε να μπορούμε να φέρουμε εδώ τις οικογένειές μας. Ομως, υπάρχουν πάρα πολλά εμπόδια. Από τους 40.000 μετανάστες μόνο 1.000 περίπου έχουν εδώ τις οικογένειές τους. Και αυτό γίνεται γιατί δεν τους δίνουν βίζα. Γενικότερα, υπάρχουν γραφειοκρατικά ζητήματα. Για παράδειγμα, προκειμένου να ανανεώσει κάποιος ένα διαβατήριο που έληξε μπορεί να περάσουν και 3 χρόνια, γιατί δεν είναι περασμένα τα στοιχεία του στο ενιαίο σύστημα. Υπάρχουν και περιστατικά εκμετάλλευσης και εκβιασμού σε δημόσιες υπηρεσίες. Ζητούν υπέρογκα ποσά από μετανάστες για ανανέωση της άδειας παραμονής. Αν κάποιος δεν πληρώσει, μπορεί να περιμένει ακόμη και 3 χρόνια για να ανανεωθεί η άδειά του. Οφείλουμε, πάντως, να παραδεχτούμε ότι τα περιστατικά αυτά είναι ολοένα και λιγότερα. Αν αυτά βελτιωθούν, τότε θα μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν σεβασμός και δικαιώματα για όλους».

«Ο Ελληνας δεν είναι ρατσιστής»

Ενόσω η συζήτηση προχωρά, συνειδητοποιώ πως έχω απέναντί μου έναν άνθρωπο ο οποίος μου έχει εκφράσει, πάνω από 10 φορές μέσα σε μία ώρα, την αγάπη και την ευγνωμοσύνη του για τη χώρα που τον φιλοξενεί. «Οι πακιστανοί μετανάστες βιώνουν ρατσισμό στην Ελλάδα;» τον ρωτώ ευθέως. «Εγώ πιστεύω ότι ο Ελληνας δεν είναι ρατσιστής, η δημοκρατία εξάλλου γεννήθηκε στην Ελλάδα. Υπήρξε μεγάλη έξαρση του ρατσισμού και του φασισμού από το 2010 μέχρι το 2013. Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ καλά. Ελάχιστα είναι τα φαινόμενα. Αν ο εργοδότης είναι ρατσιστής, βεβαίως, τότε ο εργαζόμενος έχει πρόβλημα. Πλέον, υπάρχει το αντιρατσιστικό κίνημα που μας έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Αλλά και το αντιρατσιστικό τμήμα στη ΓΑΔΑ και τους ευχαριστούμε».

Οσον αφορά το εκπαιδευτικό σύστημα, τονίζει: «Ούτε στα σχολεία υπάρχει ρατσισμός. Αν σε ένα σχολείο φοιτούν 100 μαθητές, ένας ή δύο μπορεί να εκδηλώσουν ρατσιστική συμπεριφορά. Ομως κι εμείς από την πλευρά μας θέλουμε να ενσωματωθούμε για να ζήσουμε καλά. Το 100% των παιδιών μας φοιτούν στα ελληνικά σχολεία, Δευτέρα έως Παρασκευή. Θέλαμε όμως να γνωρίζουν και τη μητρική τους γλώσσα, να μπορούν να επικοινωνήσουν με τους παππούδες τους. Ο Δήμος της Αθήνας μας παραχώρησε ύστερα από πολύ μεγάλη μάχη το σχολείο 144 και εκεί τα Σαββατοκύριακα τα παιδιά μας διδάσκονται τη μητρική τους γλώσσα».

Ερχομαι στο σήμερα και στην άνοδο της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη και όχι μόνο. Τον βρίσκω προβληματισμένο, αλλά ταυτόχρονα αισιόδοξο. «Υπάρχουν κάποια πράγματα που μας φοβίζουν. Οχι μόνο τη δική μας κοινότητα, αλλά όλες τις κοινότητες των μεταναστών. Δέκα χρόνια τώρα που δίνω συνεντεύξεις και μιλάω για όσα μας απασχολούν, αρκετές φορές με έχουν απειλήσει ότι θα με σκοτώσουν, ότι θα είναι η τελευταία μέρα της ζωής μου. Ομως από την εμπειρία μου έχω να σας πω ότι αν φοβηθώ και κλειστώ στο σπίτι μου, τότε εκείνοι έχουν καταφέρει τον σκοπό τους. Το ίδιο συμβουλεύω και όλους τους Πακιστανούς. Οταν βλέπω την επικινδυνότητα να πλησιάζει, δουλεύω πιο πολύ, τρέχω, βοηθάω περισσότερο για να καταφέρω το καλύτερο».

Αν και το γεύμα μας εκτυλίσσεται σε μια εξαιρετικά ανθρώπινη, αν όχι φιλική, συνάντηση, η δημοσιογραφική μου ιδιότητα σχεδόν με «πιέζει» να τον ρωτήσω αν τον καλούν από το ελληνικό κράτος σε κάποια διαβούλευση. Σε μια συζήτηση στην οποία επίσημα να μπορεί να παραθέσει όλα τα ζητήματα που ταλανίζουν την κοινότητα και τόσο εμπεριστατωμένα μου απαρίθμησε. Η απάντηση;  «Δυστυχώς, ως εκλεγμένο πρόεδρο, δεν με καλούν για να παραθέσω τα ζητήματα της κοινότητάς μας. Θα θέλαμε ο εκάστοτε αρμόδιος υπουργός να μας καλεί και να συζητούμε τα αιτήματά μας. Αυτό δυστυχώς δεν συμβαίνει και δεν συμβαίνει γιατί εγώ θα ζητήσω επίμονα λύσεις στα όσα σοβαρά απασχολούν την κοινότητά μας. Δεν θέλουν τον Τζαβέντ Ασλάμ που είναι εκλεγμένος από την κοινότητα, γιατί παρουσιάζω αντικειμενικά τα προβλήματα που ανακύπτουν και ζητώ λύσεις. Μα πώς θα λυθούν αν δεν τα επισημάνω; Εσχατο μέσο να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας είναι η διαμαρτυρία έξω από το υπουργείο. Τα πράγματα συνήθως αλλάζουν προς το καλύτερο όταν τα ζητήματά μας λαμβάνουν έκταση μέσα από τα ΜΜΕ, γιατί δυστυχώς δεν έχουμε ιδιαίτερη στήριξη ούτε από την πρεσβεία μας».

Χωρίς να προλάβω δε να τον ρωτήσω, μου μιλά για τη διεκδίκηση της ιθαγένειας από το ελληνικό κράτος. «Εγώ δεν ζητάω να πάρω την ιθαγένεια. Θα μπορούσα να το έχω διεκδικήσει. Δεν είναι ότι δεν θέλω. Θέλω πολύ. Ομως δεν θέλω με τον τρόπο που γίνεται τώρα. Θέλω το διαδικαστικό να διορθωθεί. Το κάνω ταπεινά, ως διαμαρτυρία. Ονειρό μας είναι να φτάσουμε σύντομα να λέμε ότι η Ελλάδα είναι η καλύτερη και η πιο φιλόξενη χώρα απέναντι στους μετανάστες».

Εχει πια νυχτώσει. Εκείνος πρέπει να επιστρέψει στην οικογένειά του κι εγώ στο γραφείο για να απομαγνητοφωνήσω τη συζήτησή μας. Η ένθερμη αποχαιρετιστήρια χειραψία του με συγκινεί. Και συνάμα με κάνει να αναθεωρήσω κάποιες αναστολές που είχα όταν μου ανατέθηκε αυτό το «γεύμα»…

Μπορεί κυβερνητικά στελέχη και υπηρεσιακοί παράγοντες να γνώριζαν από τον Νοέμβριο του 2024 ότι είχαν εντοπισθεί τα «χαμένα» βίντεο της εμπορικής αμαξοστοιχίας που δεν έδειχναν – τουλάχιστον εξωτερικά του τρένου – κανένα «παράνομο φορτίο»;

Και ακολούθως εσκεμμένα και για λόγους άγνωστης τακτικής, να άφηναν ανοικτό το σενάριο για την ύπαρξη σε ένα από τα ανοικτά βαγόνια «δεξαμενών ξυλολίου» οι οποίες φέρεται ότι συνδέονταν με τη φονική πυρόσφαιρα που κόστισε τη ζωή σε τουλάχιστον 5-7 θύματα – από τους συνολικά 57 νεκρούς – της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών;

Το σημαντικό αυτό ερώτημα τίθεται πλέον επιτακτικά έπειτα από νέα κατάθεση – την οποία αποκαλύπτουν «ΤΑ ΝΕΑ» – που έδωσε στις 8 Απριλίου 2025 η 46χρονη υπάλληλος της εταιρείας security που είχε την ευθύνη διαχείρισης των καμερών στο σιδηροδρομικό δίκτυο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Μία κατάθεση στην οποία ανέφερε για πρώτη φορά, ρητά και κατηγορηματικά, ότι είχε εντοπίσει, καταγράψει και αποθηκεύσει ήδη από τα μέσα Νοεμβρίου 2024 τα τρία πολυσυζητημένα (και από την αρχή των ερευνών περιζήτητα) βίντεο της εμπορικής αμαξοστοιχίας, λίγα λεπτά πριν από τη σύγκρουση με την «Intercity 62», ενώ αυτά παραδόθηκαν στον εφέτη ειδικό ανακριτή Σωτήρη Μπακαΐμη από την εταιρεία security, μέσω του δικηγόρου της Βασίλη Καπερνάρου, μόλις στις αρχές Φεβρουαρίου 2025 – δηλαδή με χρονική διαφορά περίπου 75 ημερών – οπότε και αμέσως δημοσιοποιήθηκαν.

«ΠΑΡΕΔΩΣΑ ΤΟ USB ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ»

Λέει χαρακτηριστικά η υπάλληλος: «Θέλω να διευκρινίσω ότι στα μέσα Νοεμβρίου 2024 δόθηκε εντολή από τη Διοίκηση (σ.σ. της εταιρείας security) να ερευνήσουμε μην τυχόν υπάρχει κάτι που να αφορά την εμπορική αμαξοστοιχία ώστε να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τις Αρχές.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Εγινε έλεγχος και βρέθηκαν τα τρία επίμαχα βίντεο (σ.σ. από τις κάμερες σε Ραψάνη και Πλαταμώνα, που κατέγραφαν τη διέλευση της εμπορικής αμαξοστοιχίας πριν από τη σύγκρουση στη θέση Ευαγγελισμός).

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Επειτα τα μετέφερα σε USB stick και το παρέδωσα στη Διοίκηση». Χωρίς ωστόσο ουδείς να δίνει αυτά τα βίντεο στις δικαστικές Αρχές και να παραμένει άγνωστο ποιοι γνώριζαν από τότε την ύπαρξή τους!

Σημειώνεται ότι οι δικαστικοί λειτουργοί της Λάρισας δεν υπέβαλαν, έπειτα από αυτή την παραδοχή της υπαλλήλου, ερώτημα σε κανένα στέλεχος της συγκεκριμένης εταιρείας για την καθυστερημένη παράδοση του οπτικού υλικού.

Υπογραμμίζεται ότι όταν είχαν παραδοθεί στις Αρχές Φεβρουαρίου 2025 τα τρία βίντεο της εμπορικής αμαξοστοιχίας, είχε κληθεί να καταθέσει και τότε η αρμόδια υπάλληλος, η οποία είπε ότι είχε κρατήσει από τις πρώτες ημέρες μετά την τραγωδία το υλικό από τις κάμερες της Ραψάνης και του Πλαταμώνα όπου καταγραφόταν η διέλευση του εμπορικού τρένου, χωρίς ωστόσο τότε να ερωτηθεί γιατί είχε… ξεχαστεί αυτό το οπτικό υλικό στα ηλεκτρονικά συστήματα της εταιρείας και δεν αναζητήθηκε για δύο χρόνια.

Με δεδομένο μάλιστα ότι η συγκεκριμένη υπάλληλος, που το είχε αποθηκεύσει από τα πρώτα 24ωρα, παρέμενε στο ίδιο πόστο.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Η υπάλληλος στην τότε κατάθεσή της, όταν της ζητήθηκε να πει πότε ανακάλυψε το ξεχασμένο οπτικό υλικό, είχε απαντήσει ότι «πριν από λίγες ημέρες (σ.σ. δηλαδή περίπου στα τέλη Ιανουαρίου 2025) δόθηκε εντολή από τη Διοίκηση της εταιρείας να ψάξουμε εκ νέου τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές μας, προκειμένου να βρεθεί νέο υλικό για την υπόθεση.

Μέσα στον όγκο του υλικού, εντοπίστηκαν τρία βίντεο της εμπορικής αμαξοστοιχίας από το ΚΕΚ Ραψάνης και τη νότια Σήραγγα Πλαταμώνα.

Για τα βίντεο αυτά ενημερώθηκε η Διοίκηση της εταιρείας και εγώ δεν ασχολήθηκα περαιτέρω. Τα αιτήματα προς τις Αρχές απαντώνται από τη Διοίκηση της εταιρείας και όχι από εμένα».

Τώρα όμως η ίδια υπάλληλος επανέρχεται και αναφέρει με σαφήνεια για «εύρημα του Νοεμβρίου 2024».

Συμπληρώνεται ότι τέτοια ένδειξη, για την ανακάλυψη δηλαδή των βίντεο της εμπορικής αμαξοστοιχίας ήδη από τον Νοέμβριο, είχε αναδειχθεί και από την πρόσφατη έρευνα της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Εργαστηρίων της ΕΛ.ΑΣ., όπου ανάμεσα σε δεκάδες παρατηρήσεις εντοπιζόταν ότι το στικάκι που είχε παραδοθεί στον εφέτη ειδικό ανακριτή από τον δικηγόρο της εταιρείας security, είχε εγγραφές της 21ης Νοεμβρίου 2024, επισήμανση στην οποία δεν είχε εστιασθεί η προσοχή.

Καθώς η νέα κατάθεση με τις κατηγορηματικές αναφορές της υπαλλήλου δημιουργεί νέα δεδομένα, «ΤΑ ΝΕΑ» και το βράδυ της Πέμπτης ρώτησαν κυβερνητικά στελέχη «εάν υπήρχε ενημέρωση του Πρωθυπουργού πριν από τη συνέντευξη του Ιανουαρίου για την ύπαρξη των βίντεο της εμπορικής αμαξοστοιχίας» και έλαβαν εκ νέου την απάντηση ότι «ούτε ο Πρωθυπουργός ούτε και κανείς από την κυβέρνηση γνώριζε οτιδήποτε».

Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, κάλεσε την Ουκρανία σε απευθείας συνομιλίες μεταξύ των δύο χωρών, την Πέμπτη 15 Μαΐου στην Κωνσταντινούπολη, εκφράζοντας την πεποίθηση πως εκεί μπορεί να υπάρξει κατάπαυση του πυρός.

Ο πρόεδρος Πούτιν θέλησε να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων απορρίπτοντας την πρόταση ευρωπαϊκών χωρών διάρκειας 30 ημερών και καλώντας την Ουκρανία σε άμεσες, απευθείας, διαπραγματεύσεις.

Αυτό προϋποθέτει η Ουκρανία να προβεί σε εκείνες τις νομικές κινήσεις κατάργησης νόμου που απαγορεύει τις απευθείας διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Τι δήλωσε στην αρχή ο πρόεδρος Πούτιν

Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν ευχαρίστησε τους ηγέτες ξένων χωρών που συμμετείχαν στην παρέλαση και έκανε μια σύντομη αποτίμηση των συναντήσεών του. Στην συνέχεια αναφέρθηκε στον επαγγελματικό του στρατού της Βόρειας Κορέας, την εκπαίδευση, την προετοιμασία τους και την δράση τους στο Κουρσκ.

Ευχαρίστησε τους στρατιώτες της Βόρειας Κορέας για τη συνδρομή τους στην απελευθέρωση του Κουρσκ. Ευχαρίστησε προσωπικά τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν και τις ειδικές δυνάμεις της Βόρειας Κορέας.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); });

Στην συνέχεια ευχαρίστησε τον πρόεδρο της Κίνας Σι Τζινπινγκ, αναφέροντας πως η Κίνα ήταν η τιμώμενη χώρα. Η επίσκεψή του στην Κίνα θα γίνει στα πλαίσια των 80 ετών από τη νίκη της Κίνας επί της Ιαπωνίας. Ο πρόεδρος Πούτιν απηύθυνε την ευχή να βελτιωθούν οι σχέσεις με τις ευρωπαϊκές χώρες.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Ο Πούτιν κατηγορεί την Ουκρανία για παραβίασης της κατάπαυση του πυρός

Στην συνέχεια κατηγόρησε την Ουκρανία για το σπάσιμο του μορατόριουμ με επιθέσεις σε ενεργειακούς στόχους. Μια συμφωνία με τον Ντόναλντ Τραμπ. Δήλωσε πως η εταίροι της Δύσης εργάζονται για την επίλυση της σύγκρουσης.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

Κατηγόρησε την Ουκρανία πως δεν απάντησε καν στην κατάπαυση του πυρός των 3 ημερών για την νίκη επί του ναζισμού. Ανέφερε πως σε αυτές τις 3 ημέρες έγιναν 5 απόπειρες επίθεσης στα σύνορα. Όλες οι επιθέσεις πρόσθεσε πως απωθήθηκαν.

Ο πρόεδρος της Ρωσίας είπε πως στις 9 Μαΐου η Ρωσία ανακήρυξε κατάπαυση του πυρός για τρίτη φορά. Η Ουκρανία είπε πως παραβίασε την εκεχειρία σε κάθε περίπτωση. Παραβίασε την εκεχειρία 5.000 φορές συμπλήρωσε.

«Η Ουκρανία θέλησε να εκφοβίσει ηγέτες χωρών ώστε να μην παρευρεθούν στην Ημέρα της Νίκης. Αυτοί που ήρθαν δεν είναι ηγέτες στην θέση, αλλά από χαρακτήρα, πεποιθήσεις και την θέλησή τους να παλέψουν για τα πιστεύω τους» ανέφερε χαρακτηριστικά. «Δεν σπάσαμε εμείς την κατάπαυση του πυρός του 2022. Η Ουκρανική πλευρά το έπραξε», πρόσθεσε ο Ρώσος πρόεδρος.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Ο Πούτιν καλεί την Ουκρανία για απευθείας συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη

Ο Ρώσος πρόεδρος ζήτησε την επαναφορά των συνομιλιών με την Ουκρανία, αυτή τη φορά απευθείας, στις 15 Μαΐου στην Κωνσταντινούπολη. Συγκεκριμένα κάλεσε την Ουκρανία σε συνομιλίες «χωρίς προαπαιτούμενα». «Αύριο», είπε «θα μιλήσουμε ξανά με τον πρόεδρο Ερντογάν. Σας καλώ να του ζητήσετε να φιλοξενήσει τις διαπραγματεύσεις».

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

«Είμαστε έτοιμοι για σοβαρές διαπραγματεύσεις. Είναι πιθανόν να επιτευχθεί μια νέα κατάπαυση του πυρός. Οι προτάσεις μας είναι στο τραπέζι, η απόφαση εναπόκειται στις ουκρανικές αρχές και τους επιμελητές τους. Η Ρωσία είναι έτοιμη για συνομιλίες χωρίς προαπαιτούμενα» επανέλαβε.

«Επιδιώκουμε να επαναλάβουμε τις συνομιλίες που διακόπηκαν… όχι από εμάς»

«Επιδιώκουμε να επαναλάβουμε τις συνομιλίες που διακόπηκαν… όχι από εμάς. Όσοι το θέλουν αυτό πρέπει να το υποστηρίξουν» είπε ο πρόεδρος Πούτιν.

Ο Πούτιν απέρριψε την πρόταση εκεχειρίας 30 ημερών που υποστήριξαν η Ουκρανία και οι δυτικοί σύμμαχοί της, προτείνοντας αντ’ αυτού να διεξαχθούν νέες διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη. Θα μιλήσει αύριο με τον πρόεδρο Ερντογάν και στοχεύει να ξεκινήσει τις συνομιλίες στην Τουρκία στις 15 Μαΐου.

Ο εκπρόσωπος Τύπου του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ έκανε μία και μόνο διευκρίνιση (δεν επιτράπηκαν ερωτήσεις) πως «Οι διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη θα διεξαχθούν στο κατάλληλο επίπεδο». Υπονοείται σε υψηλό επίπεδο (πιθανώς υπουργών Εξωτερικών).

Θα ανακοινωθεί σύντομα η σύνθεση της ρωσικής αντιπροσωπείας

Το Κρεμλίνο θα ανακοινώσει ποιος θα ηγηθεί της ρωσικής διαπραγματευτικής ομάδας στην Κωνσταντινούπολη για τις συνομιλίες με την Ουκρανία. Μια αντιπροσωπεία της Ρωσικής Ομοσπονδίας θα μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη, η σύνθεσή της θα ανακοινωθεί σύντομα, είπε ο Ντμίτρι Πεσκόφ.

«Μια λύση για την εγκαθίδρυση βιώσιμης ειρήνης στην Ουκρανία μπορεί να βρεθεί μόνο μέσω σοβαρών διαπραγματεύσεων» πρόσθεσε.

Το πλαίσιο γύρω από την συνέντευξη τύπου

Συναγερμός σήμανε όταν ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, έκανε λόγο για συνέντευξη Τύπου του Βλάντιμιρ Πούτιν. Μάλιστα ο Ντμίτρι Πεσκόφ, ανακοίνωσε στους δημοσιογράφους πως δεν έχουν προγραμματιστεί ερωτήσεις. Ουσιαστικά πρόκειται για «διάγγελμα Πούτιν» παρουσία δημοσιογράφων.

Κανείς δεν θυμάται τον Βλαντιμίρ Πούτιν να κάνει μεταμεσονύκτιο briefing σε δημοσιογράφους του ρεπορτάζ της Προεδρίας.

Όπως ενημέρωσε χαρακτηριστικά «Στο τέλος αυτών των τεσσάρων εργάσιμων ημερών, θα κάνει μια δήλωση. Αλλά θα το κάνουμε χωρίς ερωτήσεις. Η δήλωσή του θα έχει νόημα» είπε ο Ντμίτρι Πεσκόφ, δημιουργώντας μυστήριο γύρω από το το διάγγελμα.

Απαντώντας σε σχόλιο δημοσιογράφου πως «Ο Πούτιν θέλει να τινάξει στον αέρα την αμερικανική prime time ζώνη», ο εκπρόσωπος Τύπου του Κρεμλίνου δήλωσε πως «ο πρόεδρος Πούτιν δεν θέλει να τινάξει στον αέρα τίποτα».

Ποιους συνάντησε ο πρόεδρος Πούτιν κατά τη διάρκεια των εορτασμών της Ημέρας της Νίκης

Το Σάββατο, ο Ρώσος Πρόεδρος πραγματοποίησε επτά συναντήσεις. Συνομίλησε με εκπροσώπους του Βιετνάμ, της Ζιμπάμπουε, της Παλαιστίνης, της Μπουρκίνα Φάσο, της Αμπχαζίας, της Νότιας Οσετίας και τον διοικητή του Λιβυκού Εθνικού Στρατού.

Από τις 7 Μαΐου, ο Πούτιν έχει επίσης συναντηθεί με τους ηγέτες της Βενεζουέλας, της Κίνας, της Σερβίας, της Σλοβακίας, της Κούβας, της Βραζιλίας, της Αιγύπτου, της Δημοκρατίας του Κονγκό, της Μογγολίας και του Ουζμπεκιστάν.

Πλέον με την τριήμερη κατάπαυση του πυρός να έχει τελειώσει οι υποψίες έπεσαν γύρω από το αίτημα ευρωπαϊκών χωρών για την κατάπαυση του πυρός των 30 ημερών, ώστε να υπάρξουν συνομιλίες μεταξύ των εμπόλεμων μερών.

Από το Παλάτζο Κίτζι της Ρώμης στην καγκελαρία του Βερολίνου και από εκεί στη Νέα Υόρκη μεταβαίνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε ένα δεκαήμερο σημαντικών επαφών.

Στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις του Πρωθυπουργού με την ιταλίδα ομόλογό του Τζόρτζια Μελόνι (12 Μαΐου) και τον γερμανό καγκελάριο Φρίντριχ Μερτς (13 Μαΐου), δίνονται διαστάσεις οικονομίας, ενέργειας, άμυνας, ωστόσο μένει να αναδειχθούν και τα αγκάθια στο περιβάλλον γεωπολιτικών και γεωοικονομικών αναταράξεων.

Στη γερμανική καγκελαρίαgoogletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m1'); });

Αφορμή για τις εντατικές συνεννοήσεις Αθήνας – Βερολίνου ώστε να κλειδώσει νέο τετ α τετ Μητσοτάκη – Μερτς, είναι μια εκδήλωση του Economic Council των γερμανών Χριστιανοδημοκρατών στην οποία θα μιλήσουν οι δύο ηγέτες, που ανήκοντας στην ίδια ευρωπαϊκή πολιτική οικογένεια (το ΕΛΚ), έχουν ανοίξει διά ζώσης ευρωπαϊκή και διμερή ατζέντα.

Η Νοτιοανατολική Μεσόγειος ενδιαφέρει την καγκελαρία, και λόγω ενεργειακών πρότζεκτ, και λόγω της εγγύτητας με τις εστίες αναταράξεων στη Μέση Ανατολή, ενώ το Μαξίμου διαπιστώνει ενιαία προσέγγιση σε ζητήματα που το ίδιο ιεραρχεί υψηλά: ο Μερτς εμφανίζεται ως υπέρμαχος μιας αποφασιστικής πολιτικής στους εξοπλισμούς και στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.

Οι προσδοκίες του Μητσοτάκη είναι να συστηματοποιηθούν απευθείας δίαυλοι – στενότεροι συγκριτικά με την περίοδο του Ολαφ Σολτς –, αν και διπλωματικές πηγές αναγνωρίζουν τις στενές γερμανοτουρκικές σχέσεις σε οικονομία και εξοπλισμούς, όπως και τους διαφορετικούς χειρισμούς στο Μεταναστευτικό εφόσον η Αθήνα λειτουργεί ως χώρα πρώτης υποδοχής και η Γερμανία πιέζει για φρένο στη δευτερογενή μετανάστευση.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_2'); });

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_m2'); }); Στο Παλάτζο Κίτζι

Το Μεταναστευτικό είναι σίγουρα μία από τις προκλήσεις που θα συζητηθεί μεταξύ Μητσοτάκη – Μελόνι, μαζί με άλλα μεγάλα κεφάλαια της επόμενης περιόδου – ανταγωνιστικότητα και ασφάλεια της ΕΕ και η διμερής συνεργασία σε άμυνα και ενέργεια με έμφαση στην ηλεκτρική διασύνδεση και σε πρότζεκτ μεταφοράς και αποθήκευσης άνθρακα.

Οι δύο ηγέτες έχουν σύμπλευση στη μεταναστευτική πολιτική, ενώ έχουν αυξημένο ενδιαφέρον, διεκδικώντας ρόλο, στις εξελίξεις από την Ανατολική Μεσόγειο, μέχρι Λιβύη και Συρία.

Στον απόηχο του πρόσφατου ραντεβού Μελόνι – Ερντογάν δεν περνούν απαρατήρητα ούτε η ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας Ρώμης – Αγκυρας (προ μηνών η τουρκική Baykar εξαγόρασε τμήματα της ιταλικής Piaggio Aerospace), ούτε η αναζήτηση εκ μέρους της Τουρκίας δρόμων εισόδου της στην ευρωπαϊκή άμυνα.

Ο Μητσοτάκης αναμένεται να επανέλθει σε προειδοποιήσεις ότι η συνεργασία ΕΕ – τρίτων χωρών πρέπει να υπηρετεί τη στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης. Προφανώς το θέμα των σιδηροδρόμων (της Hellenic Train) είναι στην ατζέντα.

googletag.cmd.push(function() { googletag.display('300x250_middle_3'); });

Το Μαξίμου επιδιώκει τη δέσμευση της εταιρείας ότι θα επενδύσει – έως και 300 εκατ. ευρώ – σε νέα τρένα, ενώ επενδύσεις στο δίκτυο ζητεί και η Ρώμη.

Στην έδρα του ΟΗΕ

Ο Μητσοτάκης θα προεδρεύσει στη συνεδρίαση για την ασφάλεια στη θάλασσα (20 Μαΐου) στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, παρουσία του Αντόνιο Γκουτέρες, και κατά πληροφορίες θα επιστρέψει αμέσως στην Αθήνα. Η προετοιμασία του για τις ΗΠΑ βγάζει εκτός κάδρου τη συμμετοχή του στη σύνοδο της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας στα Τίρανα (16 Μαΐου).